Togethere Relatie=Resultaat TOGETHERE. 1. IT die werkt

Togethere Relatie=Resultaat

TOGETHERE Synergiebrief

Juli 2014, Tweede jaargang #2 1. IT die werkt 2. Arthur 3. Denken 4. Fuck the signs 5. The power of Love 6. Verzoek 7. In between 8. Overbodig 9. Vancouver 10. Agenda

geschiedde. Ik weet nu hoe het sneller kan. Veel sneller. En terloops ook nog voor Dit najaar ga ik van start met veel minder geld. Binnen een een heel nieuw project: de jaar verdien je je geld terug. effectiviteit verhogen van IT Dus mocht je ergens in processen in bedrijven. verantwoordelijk zijn voor Vroeger (toen de lucht nog processen en eens willen schoon was en sex nog ervaren dat automatisering smerig) werkte ik als wel werkt, mail me dan, dan kwaliteitsmanager in de IT en kom ik in augustus even toen viel me al op dat er veel langs en heb je voor je het geld werd verspild daar. weet een wel werkend Zodra de projectmanager systeem. En, geen zorgen, terug was in zijn kamer wat ik kom doen werkt al bij gingen twintig vele organisaties en heeft een projectmedewerkers omzet van miljoenen. Alleen (waarvan twaalf inhuur) houden ze het graag geheim verder met Tetris. Ja, ik weet want anders groeien ze te het, ik ben een dinosaurus, dit snel. Dat gaat binnenkort was dertig jaar geleden. veranderen. Ik houd ervan Tegenwoordig is alles anders. mensen problemen te Nu spelen de ingehuurde ITbezorgen. En ja, ik word er specialisten spelletjes op hun ook rijk van, dus mail me. Er smartphones en word je als gaat in Nederland per jaar bedrijf gevangen in de netten ruim vijf miljard verloren aan van Oracle of Sap e.d. En mislukte IT-projecten. Ik wanneer je dan je hoef dat niet allemaal. Maar bedrijfsprocessen een procent daarvan moet reorganiseert, mag je toch toch kunnen. Ik doe mee, jij echt van geluk spreken als de ook? Want je snapt dat zodra bijbehorende automatisering dit begint te lopen er al binnen een jaar werkt. Ik kwalitatieve mensen nodig heb er een tijdje puzzelend zijn om het werk te doen (ik naar gekeken en toen en werken: hah!). Dus biedt besloten dat dit mocht dit ook eindeloos veel veranderen. En zo

1. IT die werkt

Bart Kok Trainingen, Weezenhof 2038, 6536 JN Nijmegen www.togethere.nl [email protected] Kvk: 60024984 Telefoon: + 31617342472


mogelijkheden voor eenieder om mee te werken aan deze mooie droom. In augustus eerst even wat projecten binnenschuiven bij de Nederlandse verstiging. En dan gaan we dit najaar in Vancouver van start.

2. Arthur Arthur van der Krabben is dood. Hij was een prachtig mens. Bescheiden, altijd vriendelijk. En een groot PDS-trainer. Vreemd is het wanneer mensen sterven die jonger zijn dan ik. Voelt als onrecht. Het ga je goed Arthur. Ik kom zo bij je. Nog stil van de schok, luisterde ik wat muziek, en toen was daar Elvis.

Ik had de playlist op scramble dus hij kwam onverwacht. 'The wonder of you.' Geen lied wat ik zomaar paraat zou hebben. Ik werd direct vanaf het begin opgetild in een golf van liefde en dankbaarheid. En terwijl ik de accoorden opzocht op het internet, hoorde ik het achtergrond koor en wist ik weer wat mijn levensambitie is: ik wil graag in het achtergrond koor zingen. Echt waar. Maar nu snap ik het eindelijk. Wat had ik graag achter Elvis gestaan om hem te ondersteunen in zijn boodschap van liefde over de wereld. Gewoon met mijn stem, met hart en ziel, ondersteunen. Dat is wat ik het liefste doe. In het boek van Moolenburg over Engelen beschrijft hij hoe rondom God's troon de Cherubijnen en Serafijnen de hele tijd alleen maar zingen 'heilig, heilig'. En in het Hebreeuws is het woord voor heilig 'kodush'. Moolenburg beschrijft hoe hij zich voorstelt dat het is als een hemelse golfslag, de kodush, kodush van liefde die door de schepping golft. Na mijn dood zing ik eindelijk weer in het achtergrondkoor. De hele tijd liefde gevend aan alles en iedereen in het universum. Dat lijkt me zo heerlijk, dat

wil ik wel een aantal eeuwigheden doen. Zo ben ik dan toch jaloers op je, Arthur, want jij mag al zingen in het achtergrondkoor. En wanneer ik goed luister, dan voel ik je liefde door de wereld heen golven. Nog even en dan staan we weer schouder aan schouder. Dat zal de wereld op zijn grondvesten doen schudden. Grote vriend, dank dat ik je gekend heb. Ik zal je missen. De wereld zal je missen. En af en toe glimlach ik wanneer ik je naast me voel.

3. Denken Twee keer in het weekend kreeg ik een heldere intuitie dat ik maandag niet een uur lang op de fiets naar mijn afspraak wilde gaan. Ik vroeg me af wat de reden kon zijn. Misschien was het vanwege mijn rug die ik de week ervoor had verrekt. Maar om eerlijk te zijn was mijn rug alweer een stuk beter en het voelde als een smoes om te zeggen dat ik niet kon komen vanwege mijn rug. En het zou toch ook goed zijn voor mijn benen om een eind te fietsen. Omdat ik geen goede reden kon vinden om af te zeggen, besloot ik de afspraak te handhaven en gewoon maandag op de fiets



te gaan. Toen ik maandag eenmaal ver genoeg op weg was om omkeren zinloos te maken begon de regen. En niet een beetje regen. Ik was binnen een paar minuten doorweekt. Met een glimlach realiseerde ik me dat ik nu snapte waarom ik niet op de fiets naar de afspraak wilde. Doorfietsend terwijl de regen almaar in kracht toenam, besloot ik voor de rest van mijn leven op mijn intuitie te vertrouwen en nooit meer een reden nodig te hebben om mijn ingevingen te volgen. Dat 'nooit meer' wordt ongetwijfeld 'tot de volgende keer dat ik niet luister', maar toch. Wat is denken toch overgewaardeerd in onze wereld. Je krijgt heldere aanwijzingen wat te doen en je denken brengt je aan het twijfelen. Nou is het denken ook daarvoor: om je te helpen overleven. Het is een overlevingsmechanisme dat je behoedt om zomaar iets nieuws of iets anders te gaan doen dan wat tot dusver veilig was. Dus het denken is welkom, en ik beslis wat ik doe, ook als er geen reden voor is om het te doen. In een ver verleden heb ik mezelf eens bevrijd van de gedachte dat ik geen reden had om te huilen. Ik heb toen ingeprogrammeerd dat ik geen reden nodig heb om te

huilen. Nu gaat het weer een stap verder. Ik heb geen reden nodig om een ingeving te volgen.

les uit het leven: “never trust a fart.” Daar wil ik vanaf heden graag aan toevoegen: “never trust a sign!”

4. Fuck the signs Deze keer zouden we wereldkampioen worden. Ik had duidelijke tekens gekregen. En tijdens de diverse wedstrijden van Oranje werden de tekens miraculeus bevestigd. Ik was er helemaal rustig over: dit keer zou het lukken. Qoud erat demonstrandum. Niet! En toen het voorbij was, voelde ik me ineens een stuk lichter en blijer. Wat nou tekens. Ik ga gewoon lekker doen waar ik zin in heb. Zoals we hier in Vancouver zeggen: fuck the signs! Jack Nicholsen had in de film de Bucket List als belangrijkste

5. The Power of Love The Power of Love. Een week die ik zie als de parel van Power of Presence en als een heerlijke manier om te genieten van de vakantie! Nog een paar plaatsen ter beschikking: The Power of Love in het prachtige ZuidFrankrijk (http://www.hameaudeletoil e.com). Je bent al een poosje samen, je houdt van je partner. Je gewoontes zijn



deel van je dagelijkse leven en intimiteit geworden. Je bent best gelukkig, hebt het best goed én verlangt naar een frisse wind. Nieuwe ervaringen zouden goed doen! Spreekt het je aan, de kunst van het beminnen uitdiepen? Een week zonder technieken of rituelen, wel van ervaren hoe intiem en aandachtig delen jullie diepste kern van liefde vorm kan geven? De intiemste momenten zijn privé op je kamer. Deelnemers noemen deze training 'een week die je elkaar gunt', 'een frisse impuls', 'het heeft ons samen gehouden'! Ze noemen de trainer, Anasuya Koopmans, zeer ervaren, integer, kundig en respectvol.

6. Verzoek Nu, een maand voor mijn vertrek naar Vancouver, overheerst dankbaarheid in mij. Dank voor alle steun die Julie me gegeven hebben om door alles heen te blijven geloven. Dat is ook het mooie van geloven. Geloven doe je tegen beter weten in. Gewoon stug volhouden, dat geloof, en dan wordt het ineens toch waar. Yes. Zes weken Vancouver, feels like heaven. En zo kreeg ik vanuit

mijn dierbare Vancouver ineens een email van mezelf. Dat was heel bijzonder. Zoals je ongetwijfeld niet weet, ben ik heftig verliefd op een dame in Vancouver, vandaar ook mijn blijdschap over dat ik er heen ga, en soms stuurt ze me een mailtje. Zo ook nu. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik maakte de mail open vol verwachting…en las een mail van mij die ik haar drie jaar geleden had gestuurd. Ik verzekerde haar toen dat het grote geld voor mij zou binnenkomen via de publicatie van mijn roman over Constantijn de Grote. Het mooie was, dat de enorme positieve energie waarmee ik de mail opende, ineens oversloeg op het bericht. Plotseling wist ik dat het waar was. Ik hoefde alleen maar te zorgen dat het boek gepubliceerd zou worden. Na een week intens lezen, zond ik het manuscript aan een uitgever in Cincinnatti, met het vaste voornemen, dat ik net zolang zou doorgaan met het opsturen van het manuscript tot het net als Harry Potter door de honderdste (of de eerste) uitgever zou worden erkend en uitgegeven. Vervolgens kreeg ik een bericht van mijn dierbare vriend Henk die me vertelde dat hij er Reiki energie

achteraan had gestuurd en toen wist ik zeker: dit gaat lukken. En om dat nog te versterken, heb ik een verzoek aan jou. Stuur energie en liefde zodat deze roman een succes wordt. Want het is ook gelukt met mijn reis naar Vancouver, dus dan kunnen jullie dit ook. Yes. Ik ben nu al dankbaar.

7. In between Veel mensen zijn druk, leven in een hoog tempo en denken dat ze efficiënt bezig zijn wanneer ze dingen combineren. Niks is minder waard. De kunst van de vertraging is dat je een ding



tegelijk doet, met heel je aandacht. Zodra je dat doet, lukt elke activiteit en ga je de facto sneller, want effectiever. Wanneer je gaat combineren, doe je elke handeling met de helft of minder van je aandacht en daardoor vergroot je enorm de kans op fouten. Dit werd me laatst op een leuke manier duidelijk toen ik in een coachingsgesprek de klacht te horen kreeg dat mijn klant de laatste tijd zo vaak dingen kwijt was. Autosleutels enzo. Dat is dus precies wat er gebeurt wanneer je denkt snel te moeten zijn. Je staat op het punt het huis te verlaten. Maar, oh ja, ik moet ook nog even een boodschappenbriefje maken. Dus leg ik de sleutels even hier neer, schrijf even dat briefje en wanneer ik dan naar buiten wil is de vraag: waar zijn die sleutels nou, want ik leg ze toch altijd op een vaste plek. Ja, wanneer je er met je aandacht bij bent wel. Zodra je combineert, doe je dingen gedachtenloos, zonder bewuste aandacht. Het leuke is dat sprookjes er niet voor niets zijn. Iedereen die dingen kwijt raakt, heeft volgens sprookjes last van elfjes.

Die kleine krengen stelen dingen zoals sleutels wanneer je niet oplet en je krijgt ze pas weer terug als je ergens een schoteltje met snoep neerzet voor de elfjes. De elfjes regeren volgens de sprookjes over het land ‘in between’. Er tussen in dus. Zo is middernacht het uur van de spoken, want tussen de ene en de andere dag in. Loop nooit onder een ladder door, want dat is ook ‘in between’, pas op voor open deuren en ramen, en ga zo maar door. Maar wat me nu pas duidelijk werd, is dat de sprookjes dus waarschuwen dat je wanneer je er tussen in gaat zitten, wanneer je dingen niet met je volle aandacht doet, dan raak je dus spullen kwijt. Logisch. Het lekkere van mijn levensstijl is dat ik langzaam genoeg leef om de

meeste elfjes op heterdaad te betrappen. Dan geef ik ze een snoepje en pak ik gewoon de autosleutels, want ik weet waar ik ze gelegd heb. Behalve vorige week dan, toen ik even snel naar een klant moest en ik dus de paraplu heb laten liggen in de Greenwheels auto. Maar ik weet wel precies waar hij ligt. Kan er alleen even niet bij. Zoals de Chinezen zeggen: heb je haast, neem een stoel. Daar ligt de paraplu ook, naast de passagiersstoel. Want ik was even niet aan het stuur.

8. Overbodig Ik las een mooi stukje van een communist. Ik wist niet dat ze nog bestonden. Ineens was ik weer helemaal terug in



mijn studietijd. Veel achterhaalde retoriek en toch ook weer herkenning van een fundamentele waarheid: er is iets niet in orde hier. Wanneer ik in plaats van proletariers mensen lees, kan ik heel goed volgen dat we uitgebuit worden. Vooral wanneer hij het heeft over de uitgestotenen. Het systeem kotst iedereen uit die het even niet kan gebruiken. Zoek het maar uit. Het UWV helpt je wel verder met valse beloften van de kansen als zzp-er waarna je behoort tot het leger mensen zonder inkomen en zonder uitkering. Wanneer je in een land woont in de derde wereld waar het wat beter gaat, stijgen de lonen en wordt de productie meteen overgeplaatst naar een plek waar de lonen lager zijn. Wat me opvalt is dat we de verkeerde focus hebben. Het draait niet om de individuele mens. Die is inwisselbaar, overbodig. Het draait om het systeem. Wanneer de economie maar draait, wanneer het systeem maar draait. Mensen zijn er om het systeem in stand te houden. En dat is precies verkeerd om. Het systeem is er om ons te dienen! En wanneer het systeem ons niet meer dient, dan is het dus overbodig. Het huidige systeem is hierbij naar de

prullenbak verwezen. Het gaat niet om het in stand houden van de wapenindustrie of de tabaksproductie. Het gaat om de mensen. Dat heeft Obama dan wel goed gezien met zijn health care. Nice work! Bij alles dient het te draaien om de individuele mens en hoe die gediend kan worden. Geen mens is overbodig. Geen mens mag worden uitgekotst. Elk individu verdient zorgvuldige aandacht en een eigen plek. Of nog beter: af en toe een helpende hand. De samenleving is er voor de individuele mens en niet andersom. Dat is het moreel imperatief. En elk individu dat wij als samenleving later verkommeren is een aanslag op de legitimiteit van onze samenleving. Dat geldt niet alleen voor mensen die uit het werksysteem vallen. Velen vallen uit de samenleving door ziekte en ouderdom. Onaanvaardbaar. Een samen-leving zorgt ervoor dat mensen samen leven. Elke afwijking daarvan is de afschaffing van het bestaansrecht van de samen-leving zelf. De kunst is om te snappen dat de raddraaiers en whistleblowers degenen zijn om in de gaten te houden. Het gaat er niet om mensen te kweken die in

staat zijn binnen de lijntjes van de samen-niet-leving te kleuren. Het gaat er om een samenleving te bouwen waarin plek is voor alle mensen. Elke sloppenwijk is onaanvaardbaar, elke dakloze is onaanvaardbaar. Geen externaliteiten meer.

Geen systeem meer dat doorgaat en alles wat het niet meer kan gebruiken uitkotst. De samenleving is omvattend En ieder die er geen plek in kan vinden is prioriteit nummer een! Wanneer ik dan kijk naar al die boardrooms waarin ze beslissingen nemen over 'hun' corporaties, dan wordt het tijd dat duurzaamheid als eerste criterium wordt afgedwongen. Het is geen winst wanneer het ten koste



gaat van mensen en milieu. Dat is afwenteling. En dan zijn al die belangrijke besluitvormers vrij om alleen voor hun stukje beslissingen te nemen en blijft de samenleving als restcategorie over waarin al het menselijk en milieu afval terecht komt. In mijn tijd bij het CBS heb ik vastgesteld dat een statistiek betekenisloos is wanneer er een categorie overigen in zit. Dan is elk cijfer betekenisloos, ook van de categorieen die wel benoemd zijn. Zo is het ook met al die corporaties. Zolang ze kunnen werken alsof er een rest is die je kan uitstoten, alsor er een categorie overigen is die er even niet toedoet, zolang zal uitbuiting de wereld regeren en zullen er mensen zijn die vertrapt worden. Bij elk besluit dient eerst vastgesteld te worden dat dit besluit de mensheid en de planeet dient. Toen ik als studentlid van de sectieraad van Politicologie de vraag durfde stellen hoe je vaststelt wat maatschappelijk relevant is, werd ik uitgekotst door de studentenbeweging. Toch blijft de vraag even belangrijk nu als toen: elke keer wanneer een besluitvormer claimt dat iets goed is voor de mensheid of voor de planeet, mag duidelijk worden gemaakt

hoe dat kan worden vastgesteld. Wanneer dat niet duidelijk is, is er sprake van de zoveelste truc om problemen af te wentelen op de restcategorie samenleving. Dit is een oproep aan jou. Wordt wakker. Neem niet langer genoegen met je plekje. Het is niet goed genoeg. Je hoeft er niet uit te stappen, wakker worden is genoeg. Je wordt gebruikt. Je krijgt geleerd dat als je maar genoeg je best doet, dat je dan vanzelf succesvol zult worden. Niet succesvol is dus eigen schuld. Toch is dit niet waar, maar dat kun je alleen zien vanuit het geheel. Het is een pyramidespel: er kunnen er maar een paar rijk en succesvol zijn. Hoe kan het dan aan al die miljarden liggen, eigen schuld, dat zij het niet zijn, wanneer het fysiek onmogelijk is? Wordt wakker! Net als in een pyramidespel word je er in gelokt met valse beloften, want als jij hard je best doet, is dat in het voordeel van de pyramide. Niet eens van degene aan de top. Het probleem is de pyramide zelf. Schaf de pyramide af en maak een samenleving die vlak is, voor iedereen een plekje. Geen ratrace naar de top.

9. Vancouver En zo ben ik dus daadwerkelijk eindelijk weer in mijn geliefde Vancouver. Het is heerlijk om hier rond te fietsen en de lucht te ademen. Ik ben hier nu ruim een week en begin langzaam wat ruimte te krijgen om te schrijven. Kort voor mijn vertrek heb ik nog een prachtige teambuildingsessie verzorgd voor een ondermeningsraad. Al het vertrouwen was weg. Wat is het dan prachtig om na drie dagen de mensen weer samen te zien stralen. Wanneer relaties echt niet meer kunnen, ben ik op mijn best. I love my job!



Teruglezend heb ik voorts geconstateerd dat de vorige synergiebrief toch echt fantastisch was. Ik ga hem maar eens in het engels vertalen voor mijn lief. En voor al diegenen die de indruk hadden dat senseo ergo sum iets met koffie te maken heeft, heb ik nieuws: niet. Senseo is Latijn en betekent 'ik voel'. Wat die van Phillips en Douwe Egberts ermee bedoelen is me niet helemaal duidelijk, maar dat hoeft ook niet. Maar wat maakt Vancouver nou zo speciaal? Misschien wel het gevoel van vreedzaam samenleven. Op Canada Day was er vuurwerk in Coal Harbour. Prima vuurwerk, maar goed, ik ben een beetje verwend met de wreldkampioenschappen vuurwerk die hier elk jaar plaatsvinden begin augustus. Dus ik begon wat om me heen te kijken. En toen werd ik helemaal warm van binnen. Er stonden zo'n honderdduizend mensen om me heen, van heel jong tot zeer oud, van Chinezen, via Indiërs, Afrikanen en Blanken tot Indianen. Allemaal vreedzaam bijeen. Met alle besef van het lijden in de wereld hebben we als mensen ook wel heel bijzondere prestaties geleverd. Er wonen hier drie

miljoen mensen op een kluitje, allemaal voorzien van eten, drinken, dak boven hun hoofd (bijna allemaal), werk en vooral een heerlijk vreedzaam bestaan. Rondfietsend zie ik overal families op het gras picknicken, op het strand volleyballen, op het water peddelen, zeilen. Ik kan zo'n vijftig kilometer fietsen langs de waterkant en overal zit het vol genietende mensen. Dat is zo mooi om te zien. Piano's langs het pad waarop iedereen mag spelen. Een Frans zingende gitarist om het Canadese plaatje compleet te maken. Op het water vrachtschepen die voor anker liggen met erboven de watervliegtuigen. Af en toe een cruiseship. Een en al vreedzaamheid. Behalve natuurlijk toen ik met mijn fish and chips op Granville Island buiten ging zitten en er een meeuw op mijn bord landde om de fish te jatten. Echt niet! Niemand komt tussen Bart en zijn eten. Maar wel ketchup over mijn broek. Dat was pas een belangrijk teken. Ik had hem meteen door: als je fish and chips wilt eten, ga dan niet buiten zitten tussen de meeuwen.

10. Agenda Bijtankdagen 14 augustus, 23 september, 24 october, 21 november, 12 december

Turning Point Seminar 1 t/m 4 september; 10 t/m 14 november;

Synergie Training 17 t/m 21 november

Power of Silence 1 t/m 4 december

Permanente Groep Training 6 t/m 9 october


Togethere Relatie=Resultaat TOGETHERE. 1. IT die werkt

Recommend Documents