t KONTAKT Deze maand Mei 2014, 28e jaargang nr. 9 Redactieadres: Heirweg 15, 8471 ZE Wolvega, telefoon >>

-1-

‘t KONTAKT Mei 2014, 28e jaargang nr. 9 Redactieadres: Heirweg 15, 8471 ZE Wolvega, telefoon 617901

>>

E-mail: [email protected]

Inleverdatum volgend nummer: 10 juni 2014 Verschijningsdatum: 1 juli 2014 Colofon Voorzitter: Francien Spannenburg Tel: 689018 Advertenties + penningmeester: Luutzen v.d. Weij Rek.nr.: NL64RABO03719351 21 Tel: 688367 Coördinatie Gastschrijver/ In Kontakt met: Anita Mulder Tel. 0513-636757 Coördinatie Puzzel: Marianne Ketellapper Tel. 475861 Coördinatie Klein Kontakt: Margreet Vrieswijk Tel. 06-44578846 i.s.m. Mirella Hiemstra Coördinatie Typewerk: Yvonne Doeven Tel: 617901 Typewerk: Marga Fortuin, Marjo Bos Redigeerwerk: Geert Muurling Prepress: Sjoukje Kuipers Francien Spannenburg Printwerk: Tjitske Diever

Deze maand Vier jaar geleden stond ik voor het laatst als supporter op het korfbalveld om de jeugd aan te moedigen voor het jaarlijkse schoolkorfbaltoernooi en nu is er een lichte vorm van examenstress thuis en sluiten we de periode Linde College alweer af. Zo snel gaat de tijd, de oude groep acht waaiert uit naar diverse opleidingen en zo kiest ieder zijn of haar eigen weg. Leuk om te volgen en wat is er veel veranderd. Wij fietsten met een typemachine achterop naar school voor typeles, naar Zwikstra voor velletjes Tipp-Ex om de fouten weg te werken, naar de bibliotheek voor informatie voor de werkstukken, op zaterdagavond in je nieuwe rok naar dansles; computer en mobiel bestonden niet, maar lekker met koptelefoon ABBA luisteren was al heel wat. We hadden niet het idee iets te missen zoals nu, de mobiel is bijna vergroeid met de handen van de jeugd en trilt constant want de appjes blijven binnen komen. Niet veranderd is de week Terschelling

Een uitgave van de vereniging voor ‘t Plaatselijk Belang “Eensgezindheid” voor de dorpen Ter Idzard, Olde- en Nijeholtwolde. Verschijnt 10 keer per jaar Abonnementsgeld: € 5,50 per jaar

als je 16 bent, daar kan Pa je genoeg over vertellen en ruim 30 jaar later gaan ze nog naar camping Terpstra. De alcoholdiscussie zal er toen ook geweest zijn. Het Kontakt is in de dertig jaar van zijn bestaan ook veranderd, maar de basis is gelijk gebleven, nieuws voor en over onze drie dorpen! Yvonne Doeven

-2-

Agenda Dorpshuis De Bult 08.06.2014

Voorstelling Et Darreltien

14.00 uur

10.06.2014

Redactievergadering ‘t Kontakt

20.00 uur

20.21.22.06

Zomerfeesten, programma zie elders dit nummer.

21.06.2014

Open dag Zorgboerderij Phoenix

10.00-17.00 uur

30.06.2014

Oud papieractie obs De Drie Dorpen

Vanaf 18.00 uur

16.06.2014

Archief Idzawolde geopend in kerkje Ter Idzard

19.30 – 21.00 uur

02.07.2014

Musical obs De Drie Dorpen

04.07.2014

Inschrijfavond Trekkertrek

20.00 uur

06.07.2014

Voorstelling Et Darreltien

14.00 uur

30.08.2014

Jeu des Boules op het Omniveld, inschrijven vanaf 13.30 uur

14.00 uur

31.08.2014

Voorstelling Et Darreltien

14.00 uur

02.09.2014

Start nieuw seizoen koersbal

13.30 uur

Start biljartmiddagen dinsdagmiddaggroep

13.30 uur

Redactievergadering ‘t Kontakt

20.00 uur

13.09.2014

Boerentrekkertrek

25.09.2014

Start seizoen biljarten donderdagavondgroep

26.09.2014

Start seizoen Advendokaarten

20.00 uur

30.09.2014

Start seizoen schut- en klaverjasen

20.00 uur

Inlever- en verschijningsdata ’t Kontakt Seizoen 2013/2014: Inleverdata kopij

Verschijningsdata

10 juni

1 juli

2 september

16 september

-3-

Oud papier Maandag 30 juni 2014 wordt er weer papier opgehaald. Vodden zijn niet meer welkom. Wilt u het papier stevig gebonden voor 18.00 uur aan de weg zetten? Mocht het papier niet goed verpakt zijn, of zit het in te grote dozen, dan kunnen we het helaas niet meenemen. Alvast bedankt voor uw medewerking.

MZR, OR en team van obs De Drie Dorpen

Oproep Dorpsarchief Het Dorpsarchief “Idzawolde” bestaat al sinds 1999. Dit dorpsarchief wil de historie van onze 3 dorpen conserveren. Wij zijn op zoek naar foto’s, documenten, brieven, aktes, geboorte/trouw-/rouwkaarten, ledenlijsten, enz. Denk hierbij ook aan verenigingsadministraties. Deze documenten zijn van harte welkom en wij zullen ze bewaren, bestuderen en toegankelijk maken voor geïnteresseerden. Koosje Hornstra 0561 – 769003 Jan Punter 0561 – 688533

Tjis Diever 0561 – 688494 Joop Sanders 0561 – 688401

Of digitaal te sturen per e-mail naar [email protected]

Gooi niets weg, denk eerst aan het Dorpsarchief “Idzawolde”

Binnengekomen Persbericht Buurtzorg Wolvega e.o. is afgelopen 1 mei gestart met vier enthousiaste verpleegkundigen. Zij leveren persoonlijke zorg thuis. Meer info: www.buurtzorgnederland.com

-4-

Reanimatie & Defibrillator Bij hartfalen: bel eerst 112 In onze dorpen hangt een defibrillator bij: 1. Dorpshuis De Bult

Idzardaweg 47

Ter Idzard

2. Tandarts ’t Oolde Wold

H’veenseweg 218

Oldeholtwolde

617120 / 618177

3. Fam. Beets

Kooiweg 26

Nijeholtwolde

0513-631869

4. Dorpshuis Nijelamer

Stadburen 8

Nijelamer

Wie kunnen reanimeren en defibrilleren: Nettie Brouwer

Bospad 5

612197

Francien Spannenburg

Idzardaweg 94

689018

Suze Sanders

Idzardaweg 96

688401

Janet Hoek

Hamersweg 20

06-21617998

Rinkje en Douwe Smitstra

Ruskemadenweg 10

616731

Siepie en Johan Akkerman

Kerkweg 4

612719

06-13095218 / 06-51689359

Monique Noordman

Slingerweg 17

688886

06-23634191

Jolanda Dijkstra

H’veenseweg 181

0513-633758

06-20096304

Mary Langelaar

H’veenseweg 204

475813

06-49742353

Tandarts ’t Oolde Wold

H’veenseweg 218

617120

Tot 17.00 uur

Sisca Venema

H’veenseweg 218

618177

Na 17.00 uur

Margreet Vrieswijk

Weerdijk 1

06-44578846

Saakje Postma

Weerdijk 6A

617984

Fam. Becude

Weerdijk 9

618148

Ans Claes

Kooiweg 10

0513-636434

06-22437578

Peter en Mieke Beets

Kooiweg 26

0513-631869

06-28353800 / 06-18095332

Jolanda Hartkamp

Scheeneweg 6

618343

06-55546575

Wieke v. Goslinga

Scheeneweg 9

611445

Vanaf 19.30 uur

Henk en Klazien Rankenberg

Scheeneweg 18

618888

Joke Kroon

Heirweg 11

616525

06-41630180

Bouwe en Aaltje Hofstee

Heirweg 43

613995

06-23154476 / 06-23154538

Sigrid Hamelink

Heirweg 57

615277

Bram van Schagen en

Begin zo spoedig mogelijk met reanimeren. Voor informatie over reanimatie- en herhalingscursussen: bellen met Suze Sanders, telefoon 688401.

06-13359562

06-20663770

-5-

Darreltien Hallo Dorpsgenoten, hierbij, zoals beloofd, weer een bijdrage van mij, nu alleen over de voorstelling van 8 juni in “Et Darreltien”. Vorige maand heeft u een overzicht gehad van alle 3 de matineevoorstellingen, deze keer ga ik u wat meer vertellen over de 1e voorstelling. Deze 1e voorsteling van het seizoen wordt een voorstelling met verschillende vormen van “KUNST”. Degenen, die al vaker in “Et Darreltien” zijn geweest, hebben waarschijnlijk al eerder kennis kunnen maken met Miriam Voortman en haar monoloog, nu krijgt u van haar een combinatie van verhaal met zang daarin verwerkt. Ze wilde hier verder niet over uitweiden en dat respecteer ik. Daarom ben ik dan ook net zo benieuwd als u naar datgene wat ze ten tonele brengt. Ook komt zangeres Cora Homma, die deze middag diverse songs ten gehore zal brengen en onze dorpsgenote Janneke Florijn die doedelzak zal komen spelen. En dan nog Jacques Platenkamp met zijn Indische sitar. Een instrument uit de klassieke muziektraditie van Noord-India. De sitar wordt altijd bespeeld in combinatie met een bourdon/drone-instrument, de “tanpura”. Ook dit instrument zult u die middag kunnen horen, want ook dat instrument bespeelt Jacques die middag. Zo hoort ook de “tabla” een percussie-instrument tot de vaste begeleiding van een sitar. Helaas zijn er in het hele noorden van Nederland geen tablaspelers, dus u zult het met een opgenomen versie moeten doen, maar wel met een echte sitar. Zoals u dus kunt lezen wéér een andere vorm van “KUNST” deze middag in ons openluchttheater. En bent u net zo nieuwsgierig geworden als ik, komt u dan met z'n allen op 8 juni (1e pinksterdag ) 14.00 uur om bij ons deze verschillende stijlen van kunst te kunnen zien en te beleven.

Met vriendelijke groet, Suze Sanders

-6-

Open Dag Zorgboerderij Phoenix Zaterdag 21 juni van 10.00 tot 17.00 uur

U wordt van harte uitgenodigd om tijdens de Open Dag kennis te maken met de zorgboerderij en een kijkje te nemen op ons bedrijf. Op de Open Dag kunt u onder het genot van een kopje koffie of thee sfeer proeven op de zorgboerderij. Ook is het mogelijk om vlees van onze biologische koeien te proeven. En groente uit de kas en groentetuin. Tevens worden er pizza’s gebakken in onze houtgestookte pizzaoven

Kortom, een feestelijke dag volop activiteiten voor jong en oud. Adres: Stadburen 19 te Nijeholtwolde Irma Wiegersma

Nieuw op Ter Idzard Sinds 1 april zijn wij op Ter Idzard komen wonen. “Op Ter Idzard”, een gekke uitdrukking gezien we met z’n allen niet op een eiland wonen. Maar volgens mij zijn wij niet de enigen die het zo zeggen, ik heb er al meer mensen op betrapt. Maar ja, wie zijn toch die nieuwe mensen ? Wij zijn Robert en Gerda van Veen. Samen met onze kinderen Arne (bijna 7) en Thara (bijna 5) wonen we nu enkele weken aan de Idzardaweg 56. De boerderij is een hele verandering ten opzichte van ons vorige huis in Wolvega en ook de ruimte is echt mirakels. Het bevalt ons zo goed, dat we nog geen moment spijt hebben gehad of terug hebben gedacht aan de Haulerweg in Wolvega.

-7Ik werk in Groningen bij het waterschap als projectmanager en Robert heeft zijn eigen installatiebedrijf in Wolvega. Daarnaast zijn we actief als vrijwilliger bij korfbalvereniging SIOS als bestuurs- en commissieleden. Ook zijn wij vrijwilliger bij de Bottemadagen, wat vast niet verrassend is, aangezien de grote hobby van Robert oldtimer-trekkers is. Ik mag daarentegen graag dansen en ben elke vrijdag te vinden in Oldetrijne, waar we met een groepje aan moderne line dance doen. Wij vinden klussen en tuinieren allebei heel erg leuk en een fijne tijdsbesteding. Stil zitten is aan ons niet besteed. Nu is dit plekkie in Ter Idzard één waar we ook echt niet stil hoeven te zitten. Er is nog meer dan genoeg te doen. Het “dorpsleven” in Ter Idzard staat goed aangeschreven in de wijde omgeving; dus dat biedt nog heel veel leuks in het verschiet. Ik wil dan ook afsluiten met tot ziens en we spreken elkaar vast! Gerda van Veen

Trekkertrek 13 september 2014 dan is het weer zover, de 5e trekkertrek wedstrijd van Ter Idzard ! Na een jaar rust gehad te hebben, belooft het dit jaar weer een heus spektakel te worden. Om je voor dit krachtige evenement op te geven, hebben we weer een aparte inschrijfavond georganiseerd. Dit zal zijn op vrijdagavond 4 juli, in Dorpshuis De Bult, vanaf 20.00 uur. Heb je nou een trekker in de schuur staan en je wilt graag eens meedoen aan deze krachtmeting, en je wilt je buurman met z'n nieuwe trekker een keer de loef afsteken, geef je dan op en kom op 4 juli naar De Bult! We rekenen op een zeer grote opkomst uit de regio, dan belooft het weer een gezellige dag te worden met brullende motoren en veel zwarte rookpluimen. Voor verdere info houd de media in de gaten! Tot 4 juli in De Bult Stichting Boerentrekkertrek Ter Idzard E-mail: [email protected]

-8-

-9-

Te Gast Monique Noordman 5 weken wonen en werken in Kenia Zoals veel van de lezers van ’t Kontakt waarschijnlijk wel weten, heb ik net de opleiding tot Master Physician Assistant (MPA) afgerond. Ik werk voor de maatschap maag-, darm- en leverspecialisten in De Tjongerschans in Heerenveen. Voor de opleiding heb ik mijn stage spoedeisende hulp (SEH) in een district-ziekenhuis in Kilifi in Kenia gedaan. Dit is een bewuste keuze geweest, omdat ik ruim 10 jaren als specialistisch verpleegkundige op de SEH in Heerenveen heb gewerkt en wilde leren hoe het zou zijn, als je volledig moet vertrouwen op het lichamelijke onderzoek met minimale gebruikmaking van medische hulpmiddelen zoals laboratorium- of röntgenonderzoek. Daarnaast is het natuurlijk een persoonlijke uitdaging om te ervaren hoe het is om als blanke vrouw alleen te leven en te werken in een corrupte republiek met een andere cultuur, onder tropische omstandigheden van gemiddeld ruim 35 graden zonder man en kinderen. Een dergelijke actie is uiteraard niet zonder risico’s. Het ministerie van Buitenlandse Zaken had enige maanden voor mijn vertrek een negatief reisadvies voor Kenia afgegeven voor de niet-essentiële reizen, gezien de dreiging en acties van Al-Shabaab. Ook onderweg naar Schiphol hoorden we via de autoradio van een aanslag in een toeristisch resort in Mombasa… Dus een geheel onbezorgd vertrek was het niet. Na een goede reis, via Dubai (zoveel pracht, praal en vooral kitsch had ik nog nooit gezien), kwam ik aan op het vliegveld in Mombasa, waar de hoge temperatuur als een warme deken om je heen valt en vooral de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Kenianen opvallend was. Ik werd opgehaald door ‘mijn’ Nederlandse contactpersoon, die uit eigen ervaring kon inschatten wat mijn eerste behoefte in Kenia zou zijn: een verfrissende duik in haar privé zwembad! Heerlijk, onder de palmbomen dobberen in het redelijk koele water. De dag daarna bracht ze mij naar mijn tijdelijke onderkomen in Kilifi. Kilifi is een kustplaats, ongeveer 60 kilometer gelegen boven Mombasa, aan de Indische Oceaan. Het ligt in de provincie Coast, ook wel Pwani genoemd. De provincie, welke 2 x zo groot is als Nederland, telt ruim 2 miljoen inwoners, waarvan er ongeveer 45 duizend woonachtig zijn in Kilifi. De bevolking is over het algemeen erg arm en men probeert te leven van de landbouw of visserij. 50% van de bewoners zijn christen en de andere helft is moslim. De voertaal is Kiswahili en diegenen die enig onderwijs hebben genoten, spreken Engels.

- 10 -

De reis naar Kilifi is prachtig; het valt op hoeveel mensen langs de weg handel drijven, soms vanuit hun winkeltjes/kraampjes. Er wordt veel langs de weg gewandeld en dan ook met name door vrouwen met grote manden op hun hoofd, een kleuter aan de hand en een baby op de rug. Maar ook veel mannen gezien met houten kruiwagens, overladen met b.v. ananas etc. Het is erg leuk om al die bedrijvigheid te aanschouwen. De eerste dagen in Kenia waren lastig. Ik moest leren wie ik wel of niet kon vertrouwen. De bevolking had veel belangstelling voor mij en ik moest inschatten of dit om mijn portemonnee ging of dat die belangstelling oprecht was. Na enige tijd bleek het laatste het geval te zijn. Ik mocht een groot stenen huis bewonen, afstand tot het strand ongeveer 100 meter, met bijna geen meubilair, maar wel met airco en een heleboel insecten. Ik had geen koelkast, maar wel één gaspit. Het huis stond in een zogenoemde plot. Het perceel was ongeveer 3000 m2 groot, was ommuurd en er stond ook nog een kleine arbeiderswoning, waar een Keniaanse onderwijzeres in woonde. Verder bivakkeerden er nog een 9-tal honden, van onbekend ras, en ongeveer een dozijn kippen. Overdag werd het geheel bewaakt door een jonge Keniaan en ’s nachts moesten de honden dit doen. Om 19.00 uur werd het pikkedonker en om 5.30 uur was het weer heel helder. De nachten zijn eigenlijk tijdens mijn gehele verblijf lastig gebleken. De honden sloegen om de haverklap aan, de airco maakte het nodige lawaai en je hoort regelmatig allerlei geluiden die lastig te duiden waren. Ook het matras is natuurlijk niet van die kwaliteit zoals ik gewend was en ik lag alleen… Verder koelde het ’s nachts, ondanks de airco, niet echt af. Ik heb al die tijd niet kunnen wennen aan de hoge temperaturen, echt dag en nacht zweten! Aan mijn mede-plotbewoonster en aan de beveiliger heb ik heel veel gehad. Zij konden mij prima adviseren bij wie ik mijn inkopen moest doen, wie ik als taxi kon gebruiken en het was ook nog erg gezellig.

- 11 Ik heb met mijn Keniaanse buurvrouw gegeten: de ene dag Nederlands (voor zover ik

de

ingrediënten

kon

krijgen) en de andere dag Keniaans. Het eten in Kenia vond ik heerlijk. Het fruit is nog veel zoeter dan wij gewend zijn en er wordt veel van mais gemaakt.

Ik heb veel vis gegeten omdat ik natuurlijk aan een kustplaats zat. Ik heb continu alert moeten zijn op de aanwezigheid van insecten, klein of groot. Als je naar het toilet moet, is het handig om ook de onderkant van de bril te inspecteren op de aanwezigheid van gekko’s. Het is me één keer overkomen dat er een over mijn bil liep… GRRR. Ook bij het aankleden moeten de kleren eerst uitgeklopt worden. Ik ben gewend geraakt aan minuscule, luizenachtige beestjes, die je overal tegenkomt en over je armen en benen lopen. Als je dit niet kan toelaten, heb je geen leven. Bij het eten moeten alle etenswaren hermetisch afgesloten worden in zakjes of bakjes. Ik kon geen grote inkopen doen omdat ik het niet koel kon houden. Om de dag heb ik een kan water gekocht van 5 liter, welke ik dan lauw opdronk. Aan de straat mag er volgens de experts niet gegeten worden. Dit advies heb ik in het begin ter harte genomen, maar aangezien mijn maag-darmstelstel na 2 weken verblijf op geen enkele manier protesteerde, heb ik dit advies in de wind geslagen en heerlijk van de straat gesnoept! Omdat ik naast het werken natuurlijk ook wat van het land wilde zien, heb ik de weekenden benut om de toerist uit te hangen. Soms met, maar meestal zonder, hulp van mijn Nederlandse contactpersoon. Ik heb leuke uitstapjes gemaakt, geshopt, erg genoten van de natuur, de zee, gesnorkeld en lekker gezeild. In mijn laatste weekend nog een safari in Tsavo East park gemaakt… echt supergeweldig. Contact met het thuisfront verliep prima via sms, facebook en e-mail. Doorgaans vervloek ik de social media, maar nu zijn ze erg handig gebleken. Natuurlijk was mijn grootste invulling van de dag het werken in het district-ziekenhuis. Ik ben werkelijk van de ene verbazing in de andere gevallen.

- 12 Het ziekenhuis bestaat uit een aantal separate gebouwen: de vrouwenafdeling (female ward), de mannenafdeling (male ward), de kraamafdeling (maternity), de kinderafdeling (pediatrics), de kinderintensive care (child high care), de spoedeisende hulp (casualty), operatieafdeling met 1 operatiekamer (theatre block), de gipskamer(orthopaedic technology department), radiologie (radiology), laboratorium (laboratory), apotheek (pharmacy) etc. Het aantal bedden is betrekkelijk: indien er geen plek meer is, delen patiënten hun bed. Op de kinderafdeling kunnen bijvoorbeeld best 3 kleuters en 3 moeders 1 bed delen. De gebouwen zijn door middel van golfdakplaten met elkaar verbonden om zo zoveel mogelijk schaduw te creëren. Hieronder bevinden zich ook de wachtruimtes. Over het algemeen is de bevolking niet verzekerd tegen de ziektekosten. Een bezoek aan het ziekenhuis wordt dan ook tot het allerlaatste moment uitgesteld. Ongeacht het letsel moet er eerst een inschrijving plaatsvinden, welke 150 Kenia shilling kost, wat ongeveer €1,20 is. Dit lijkt niet zoveel, maar voor de meeste mensen is dit toch een groot bedrag als je bedenkt dat een warme maaltijd ongeveer 10 shilling kost. Een laboratorium-bepaling of röntgenfoto kost 65 shilling. Er zijn in het ziekenhuis bijna geen computers, zodat je afhankelijk bent van datgene wat de patiënt of de familie vertelt en wat ze aan voorgeschiedenis bewaard hebben. En dan maar hopen dat je de juiste informatie krijgt. Het werktempo van het personeel, zowel van dokters als verpleegkundigen, ligt in mijn ogen erg laag, misschien ook wel mede door de temperatuur, of is mijn tempo zo hoog? Zij vinden echter zelf dat

ze

heel

erg

hard

werken.

Werkafspraken zijn er nagenoeg niet. Het is elke dag weer afwachten wie om welke tijd zijn dag begint. Het komt soms voor, dat er 3 verschillende dokters bij één patiënt visite lopen en soms geen enkele dokter. Er wordt tussen de middag een ruime lunchpauze genomen, soms wel van 2 uren. Het personeel verdwijnt uit het ziekenhuis, ze gaan naar huis of ze gaan ergens zitten of liggen te slapen. In de tijd dat ik in het ziekenhuis werkte, op verschillende afdelingen, is mij niet duidelijk geworden wie nu eigenlijk verantwoordelijk is of zich voelt voor de patiënt. Ik heb deze vraag meerdere keren gesteld, maar geen antwoord gekregen. De dokters draaien wat om elkaar heen, kijken elkaar aan en halen glimlachend hun schouders op. Familieleden zorgen voor de patiënt, zorgen voor alle transfers, vervoer naar laboratorium, röntgen- of operatiekamer en doen de dagelijkse verzorging.

- 13 Indien iemand is overleden, verzorgen de familieleden het lijk zelf. Doordat de familie veel zorg op zich neemt, heb je als dokter of verpleegkundige geen idee hoe het met de patiënt gaat. En dat maakt genezen erg lastig. De eerste week op de SEH was een indrukwekkende. Ik heb nog nooit zulke zieke patiënten gezien, nog nooit zoveel mensen dood zien gaan, van jong tot oud. Nooit zoveel pus uit abcessen gezien en vooral ook geroken. En dan te bedenken, dat er geen absorberende verbanden zijn. Familieleden proberen bloed en pus op te vangen in hun kikoy (omslagdoeken), maar meestal belandt het op de grond. Instrumentarium is niet of nauwelijks aanwezig. Als er al instrumenten zijn, functioneren deze niet goed of zijn kapot. Op de SEH waren bijvoorbeeld wel scharen, maar ze waren bot en verroest. Gezien de beperkte financiële middelen van de patiënt wordt er continu een afweging gemaakt waar het geld aan besteed moet worden. Hoe belangrijk is een hemoglobine-bepaling, als je bij het lichamelijke onderzoek al hebt geconstateerd dat de patiënt bloedarmoede heeft. Hoe belangrijk is dit voor je vervolgbeleid (tevens rekening houdend met het feit dat er bijna geen bloed op voorraad is)? Besteed je je geld wel of niet aan verdoving? Soms kun je er beter antibiotica voor kopen. Ik heb een jonge patiënt gezien die een bewezen blindedarmontsteking had, maar geen geld voor een operatie. De klachten waren na een paar weken spontaan verdwenen. Ik heb veel ontregelde diabeten gezien, omdat zij geen koelkast tot hun beschikking hadden om de insuline in te bewaren en verzuimd hadden deze diep in de grond te bewaren. Het cultuurverschil is erg groot, dit is zowel in het ziekenhuis als daarbuiten merkbaar. Personeel en patiënten komen gelaten over. Iedereen wacht rustig op zijn beurt, ook al kan dit een nacht duren. Er wordt nagenoeg niet gecommuniceerd en er worden al helemaal geen vragen gesteld. Het personeel laat zich nooit opjagen: wat vandaag niet kan, kan morgen of overmorgen wel. Ziekte, pijn en dood horen bij het leven en dat wordt dan ook geaccepteerd. Ziektebeelden als sikkelcelcrisis, malaria, ondervoeding, buiktuberculose, bilharzia, hersenvliesontsteking en natuurlijk hiv/aids komen veelvuldig voor.

- 14 Het verkeer is een drama, zodat er ook veel motorongelukken binnen kwamen. De motorrijders rijden zonder bescherming van helm of kleding en dan ook nog veel te hard. Veel kinderen gezien die gevallen waren uit een coconutboom en met afgrijselijk grote vleeswonden kwamen. Veel jonge vrouwen, vaak nog meisjes, die al vloeiend binnenkwamen nadat een of andere medicijnman/-vrouw een abortus had trachten te plegen. Direct naast de ingang van het ziekenhuis is een grafkistenwinkel. Hoe luguber, maar geweldig functioneel en praktisch! Het is een hele ervaring geweest om 5 weken in een dergelijk ziekenhuis te mogen werken. Gelukkig heb ik ook een paar dagen in een privékliniek gewerkt, wat lijkt op een veredelde huisartsenpraktijk. De patiënten die daar behandeld worden, zijn vermogend en ook geïnteresseerd waar hun geld aan besteed wordt. Dit leverde goede discussies op. Het personeel is zich ook bewust van de commerciële belangen, de concurrentie en doet zijn/haar best. Dit zie je terug in bijvoorbeeld het gebouw, de uniformen, de materialen etc. Compleet anders dan in het district-ziekenhuis. Ik zou nooit in een land zoals Kenia definitief kunnen en willen wonen en werken. Het cultuurverschil is mij te groot. De Kenianen zijn mijns inziens lui en veel te gemakkelijk. Ik erger me sowieso al aan mensen die heel gemakkelijk een ander aansprakelijk stellen zonder

zelf

initiatieven

verantwoordelijkheid

op

te zich

ontwikkelen

(of

de

te

om

de

nemen)

omstandigheden beter te maken. De Kenianen zijn hier grootmeesters in. Zij leggen zich snel neer bij de bestaande omstandigheden, halen hun schouders op en lachen problemen weg. Lekker makkelijk om het systeem de schuld te geven. Hierdoor gaan de ontwikkelingen erg traag en lijkt het, alsof ze hun eigen armoede ook grotendeels in stand houden. Wat wij wel van de Kenianen kunnen leren, is hun grote acceptatievermogen. Zij zijn in staat, ook vaak noodgedwongen, om in geval van ziekte de natuur op haar beloop te laten. Ziekte en dood horen bij het leven, iets wat wij maar moeilijk kunnen aanvaarden. Onze gezondheidszorg is veel te duur, omdat wij dit zelf willen! Er valt best een heleboel te bezuinigen. Wij hebben de zorg té goed geregeld en voeren dagelijks overdiagnostiek uit, bang om iets te missen. Natuurlijk vind je dan iets waar je eigenlijk helemaal niet naar op zoek was. Misschien moeten wij ook leren om niet elk kwaaltje serieus te nemen, leren negeren, leren dat ziekte en dood bij het leven horen, leren accepteren. Zouden wij dat durven?

Monique Noordam

- 15 -

Dorpsarchief Notulen Plaatselijk Belang Ter Idzard en Oldeholtwolde. 7 oktober 1940 bij M.P. Heida. Aanwezig 24 leden. De voorzitter opent de vergadering en merkt op, dat het een hele tijd geleden is dat de vereniging voor het laatst vergaderde, maar dat dit geen wonder is: eerst een lange periode van sneeuw en ijs met bijna onbegaanbare wegen en daarna de schokkende oorlogsdagen. Hierna leest de vice-secretaris de notulen, die onveranderd worden goedgekeurd. Mededelingen − Er is vorig jaar geen subsidie verleend voor het fietspad langs de Slingerweg en naar de Zanden. − Hoewel er zich vorig jaar een voldoende aantal leerlingen had aangemeld, is de kookcursus van de Commissie Huishoudelijke Voorlichting ten Plattelande wegens gebrek aan onderwijzend personeel niet doorgegaan. Het is de bedoeling dat er binnenkort een advertentie over een kookcursus in het blad Stellingwerf wordt geplaatst. Bij voldoende deelname zal de cursus worden gehouden bij M.P. Heida. Men kan zich opgeven bij J. Nijenhuis. − Het R.K. kerkbestuur heeft afwijzend beschikt op een verzoek om grond van een boswal af te staan voor de verbetering van de Slingerweg. − Dominee Bakker, die zich als lid heeft opgegeven, wordt met algemene stemmen aangenomen. − Oosterkamp, één van de leden die de rekening van de Aankoopcommissie heeft gecontroleerd, deelt mee dat de boeken in orde zijn.

Rekening en verantwoording penningmeester J.A. de Vries brengt verslag uit van zijn financieel beheer. De inkomsten bedroegen f. 446,87 en de uitgaven f. 130,25. Batig saldo dus f. 316,62.

- 16 K. Punter, T. Lukkes en M. Hornstra worden aangewezen om de rekeningen na te zien en zij constateren dat die in orde zijn.

Bestuursverkiezing Voorzitter De Wit, Joh. Woudberg en J.A. de Vries worden herkozen en nemen hun benoeming aan.

Slingerweg De bestuursleden J. Nijenhuis en J.A. de Vries hebben nog eenmaal contact gehad met een opzichter van de Nederlandse Heidemaatschappij om te proberen de kostenpost voor het zandtransport (Plaatselijk Belang moest immers f. 2500.= voor het verharden van de Slingerweg bijbetalen) te verlagen. Dat zou gelukt zijn als H. Maatman zijn prijs voor de levering had willen herzien. Deze heeft lang nagedacht over een bod van f. 100.= maar wees dit tenslotte toch af. Van de weduwe Geerts, die ook gevraagd is om te leveren, is geen bericht ontvangen. Weduwe Scheenstra en R. Bos hebben nu het benodigde zand toegezegd. Hornstra merkt op, dat er thans maar weinig zand meer aanwezig is op de Slingerweg. Uit de gedachtewisseling die volgt, blijkt men algemeen van oordeel dat de bijdrage voor Plaatselijk Belang te hoog is om het project uit te kunnen voeren. Een voorstel om alleen het fietspad op te knappen wordt daarom aangenomen.

De vragenbus is leeg Besloten wordt om de contributie voor dit jaar vast te stellen op 50 cent per lid. De voorzitter merkt op, dat de Groninger jagers er dit jaar nog niet zijn geweest. Het jachtrecht ten bedrage van f.75.= is nog niet betaald, maar hij twijfelt er niet aan dat dit alsnog zal gebeuren. R. van Veen zegt dat het houtgewas en de “stekels” langs de Slingerweg een keer wat opgesnoeid moeten worden, daar er vorig jaar niets is gebeurd. Om het overtollige water af te kunnen laten, moeten ook de hoge kanten van het fietspad worden verwijderd. De voorzitter zegt dat het bestuur onlangs heeft besloten het fietspad op te knappen. Eveneens wordt besloten een verzoek tot het gemeentebestuur te richten, om de schouw over de Slingerweg zo spoedig mogelijk in werking te stellen.

- 17 28 mei 1941 bij Roelinga. Aanwezig 18 leden. Afwezig met kennisgeving F.G. Heida (vice-secretaris en notulist). (De notulen worden deze keer naar mijn indruk door de voorzitter, het hoofd der school T.J. de Wit, gemaakt. Deze zijn zeer correct opgesteld en ik neem ze daarom voor het eerst geheel ongewijzigd over. W.J.) Om ongeveer 8 uur opent de voorzitter de vergadering, waarna de notulen van de vorige vergadering worden voorgelezen en onveranderd goedgekeurd. Hierna geeft Woudberg een kort verslagje over het verkrijgen van sintels. Het resultaat was nog niet groot geweest maar men moest maar goede moed houden. De penningmeester vertelt dat de jagers aan hun verplichtingen hebben voldaan. Hierna wordt voorgelezen een schrijven van de heer Burgemeester over plaatsing van stadskinderen op de boerderij. Het stadskind dat zijn vakantie in de stad moet doorbrengen is op de straat aangewezen. Het kan niet met volle teugen genieten van zijn vrijheid. Daarom wordt de wens uitgesproken deze kinderen een mooie veertien dagen te bezorgen door ze naar buiten te sturen. En nu wordt er een beroep gedaan op de ouders in Weststellingwerf om hiervoor medewerking te verlenen. Omdat moeder de vrouw in dit geval heel wat medezeggenschap heeft, daar zij toch de persoon is, die zich het meest met het kind bezig houdt, kan men hier niet dadelijk een toezegging doen. Wel was dit punt op de agenda aangegeven doch men leest daar zo gemakkelijk overheen. De voorzitter vraagt dan aan de leden om deze zaak met hun vrouw te bekijken; niet zo gauw nee te zeggen en het spreekwoord “helpt elkander” in toepassing te brengen. Het bestuur moet voor 3 juni a.s. zijn opgave indienen, zodat het bestuur gaarne voor 2 juni bericht ontvangt van degene die genegen is een kind 14 dagen kost en inwoning te geven. Wegens vertrek van de Heer F.G. Heida moet een “nieuwe” vice secretaris gekozen worden. Voor hiertoe wordt overgegaan brengt de voorzitter woorden van dank voor alles wat de Heer Heida voor de vereniging gedaan heeft. In 1927 is Heida bestuurslid geworden en hij heeft de vereniging dus 14 jaar gediend. De samenwerking liet niets te wensen over. Natuurlijk waren de meningen wel eens verschillend maar alles werd op de meest vriendschappelijke voet

- 18 geregeld Jammer dat Heida wegens ongesteldheid niet aanwezig kan zijn. De voorzitter wenst hem een spoedige beterschap toe en dat het hem en zijn gezin goed mag gaan. Bij eerste stemming verkrijgt Benedictus Sr. 2, M. Hornstra 3, Bergsma 5, Bethlehem 5 en J. Bakker 3 stemmen. Bij tweede stemming verkrijgt Bergsma 3 stemmen, M. Hornstra 2, Benedictus 2 en Bethlehem 11 stemmen, zodat de laatste gekozen is. Deze neemt zijn benoeming aan. De volgende bespreking betreft de Slingerweg. Benedictus stelt voor om zich niet met de Slingerweg te bemoeien, daar er schouwplicht op ligt. Wil men echter iets verbeteren dan is het begin het eerst aan de beurt daar dit heel slecht is. Gevraagd wordt wat dat moet kosten. Men praat hier nogal even over maar niemand weet het. Het eindresultaat is: het bestuur zal er nog eens bij B. en W. op aandringen de aanliggenden te verplichten hun deel in orde te houden, proberen puin te krijgen, dit te laten kloppen en in het eerste gedeelte te brengen. Belanghebbenden zeggen toe dat zij voor vervoer zorgen. De verrassing verrast de aanwezige bestuursleden behalve het bestuurslid dat voor de verrassing zorgt. Verder zijn de gelukkigen, Hornstra, Oosterkamp, Roelinga, Veenstra, Benedictus, Jelle Bakker en Foppes. De vragenbus en rondvraag leveren niet veel op. ‘t Is ook donker geworden en men wil wel naar huis. Met een opwekking om vooral het vakantiekind niet te vergeten sluit de voorzitter de vergadering.

Willem Jongsma

Verhuisbericht Nog niet zo lang geleden schreef ik in de dorpskrant dat het eeuwboek van Olde -en Nijeholtwolde klaar was. Niet wetende, dat de volgende verandering mezelf zou betreffen. 30 jaar geleden , 27 april 1984, tekenden wij het koopcontract. Het was goed wonen aan de Slingerweg, geweldige buurt. Maar nu ga ik in verhuizen, per 26 mei 2014. Tijdelijk heb ik onderdak gevonden bij Thijs aan de Oldeberkoperweg in Zandhuizen. Van daaruit ga ik rustig op zoek naar een vast stekkie waar ik nog jarenlang kan en wil wonen. Waar?? Dat is de vraag, het zal wel Wolvega worden. Ik zal de drie dorpen, waar ik toch bijna de helft van mijn leven heb doorgebracht, niet uit het oog verliezen en zal er vast en zeker nog vaak terugkomen.

Sientje Hogeling

- 19 -

Johan kijkt met de ogen van een

Johan v.d. Zee

programmamaker/journalist naar de wereld om hem heen

Maar alleen passief. Ik ging met mijn

Voetbal Over

een

Maandelijkse column

het

vader naar Leeuwarden, omdat Abe

wereldkampioenschap voetbal. Ik verheug

Lenstra daar met Heerenveen kwam

me daar op. De tijdverschillen met Brazilië

spelen. Na een kwartier viel hij uit. Van

vallen mee, dus zal ik vrijdagavond om 9

de rest van de wedstrijd herinner ik me

uur zeker naar de

wedstrijd tussen

niets. Wel van mijn latere ontmoeting met

Nederland en Spanje gaan kijken. Ben ik

ús Abe. In 1974 was het WK in

een voerballiefhebber? Nee, niet echt. Ik

Duitsland. Wij dachten bij Van Gewest

heb heel vroeger zelf gevoetbald. In mijn

tot Gewest dat het aardig zou zijn om een

geboortedorp Stiens hoorde dat er bij. Als

portret van deze voetballer uit te zenden.

jongen moest je op een bepaalde leeftijd

Ik reisde naar Staphorst, waar hij toen

lid worden van de voetbalclub. Dat

woonde. Belde aan en maakte meteen een

betekende:

scheen-

blunder. “Ik weet niet veel van voetbal”

beschermers en een heel voetbalpakje

was mijn eerste zin. “Wat doe je hier

kopen. Oranje shirt zelfs in het geval

dan?” was zijn reactie. Het kwam toch

Stiens. Het is geen succes geworden. Ze

goed. Vooral omdat we er voor betaald

hadden me helemaal achterin als back

hebben. Abe vertelde dat zijn collega’s bij

opgesteld, maar ook daar bakte ik er niets

de oud-internationals ook altijd geld

van. Op een bepaald moment hoefde ik

kregen. Dat klopte en we hebben hem 150

niet meer mee te spelen. Ik kwam er achter

gulden betaald. Toen ik hem dat geld

dat ze een jongetje dat eigenlijk nog te

bracht, zei hij: “het was een mooi

jong

programma”. Aan het eind had ik hem

was

paar

dagen

begint

voetbalschoenen,

onder

mijn

naam

lieten

meespelen. Ik heb toen maar bedankt voor

een

voorspelling

gevraagd

voor

de

de voetbalvereniging Stiens. Einde voetbal.

wedstrijd Nederland-Brazilië. Die zou

Toch ben ik de club wel blijven volgen.

direct daarna worden uitgezonden. Als

Het hoorde gewoon dat je ’s zondags naar

Nederland nu de voorronde overleeft, zit

de wedstrijd van het eerste elftal ging. Ik

het er dik in dat er weer een wedstrijd

weet nog dat ze een keer kampioen

Nederland-Brazilië komt. Dat wordt dan

werden. De belangstelling bleef.

niks denk ik, maar het blijft voetbal.

- 20 -

Even Achterom In de steden komt bijna iedereen via de voordeur, maar in onze drie dorpen zeggen we meestal tegen onze gasten “kom maar even achterom”. Nieuwsgierig wie er achter een bepaalde deur woont? Altijd al even willen gluren bij iemand thuis? Deze rubriek geeft je een kijkje bij iemand binnen.

Als voorproefje ben ik langs gegaan bij Francien Spannenburg, Idzardaweg 94 in Ter Idzard. Zij is de voorzitter van de redactie van ‘t Kontakt. Vanaf het nieuwe seizoen probeer ik iedere maand deze rubriek te maken. Vronie de Groot

1.

Wie wonen er achter deze deur? Mijn man Bram en onze kinderen Peter en Marjolijn en ikzelf, Francien dus.

2.

Hoe lang wo(o)n(en) je/jullie hier al? 17 jaar.

3.

Waarom is de keuze op dit huis gevallen? Bram werkte toen in Heerenveen en ik in Sneek. Ter Idzard viel binnen de cirkel die we hebben getrokken. We wilden graag iets buitenuit met voldoende ruimte om te verbouwen en te wonen tegelijk. De omgeving beviel ons ook.

4.

Waar woonde je voordat je hier neerstreek? Leeuwarden

5.

Woon je hier met plezier? Ja, heel veel plezier. Dit komt door de contacten met de dorpsbewoners en de fijne woning.

6.

Wat doe je in het dagelijks leven? Sinds 2005 hebben we een eigen bedrijf, “Gisba”. Wij verkopen dekbedden en kinderslaap-comfortartikelen via een aantal webshops aan particulieren. Daar houd ik mij vooral mee bezig. Bram houdt zich meer bezig met de verkoop aan bedrijven. Hij werk dan als agent voor fabrieken in Duitsland en België die zelf geen verkoper in Nederland hebben.

- 21 -

7.

Heb je hobby’s? Welke? Verbouwen van het huis (we zijn momenteel bezig aan een tweede badkamer boven) en tennis. Het huishouden is voor ons geen hobby!

8.

Ben je betrokken bij het dorpsleven? En zo ja: hoe? Ja, ik zit in de redactie van de website en ‘t Kontakt. Bram is coach bij het team van zoon Peter bij VVO en zit in het bestuur van de tennisvereniging. Beide clubs zitten in Oldeholtpade, maar hebben veel leden uit onze drie dorpen.

9.

Wat zou je anders willen met betrekking tot het dorp? Niets, het is een prima dorp.

10. Wat is je levensmotto? “Een mens lijdt dikwijls nog het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen”; dit zijn de eerste regels van een gedicht. 11. Voor wie heb je bewondering? Niet iemand in het bijzonder. In het algemeen heb ik geen bewondering voor mensen met macht en geld, maar juist voor mensen die karakter hebben en tijd maken en openstaan voor anderen. 12. Heb je ook toekomstplannen, zo ja, welke? Nee, niet direct. Ik hoop gezond oud te worden.

- 22 -

Puzzel Hallo puzzelaars, en dan is het alweer mei en dat betekent dus dat dit alweer de laatste puzzel is voor het puzzelklassement. Ik wil jullie allemaal heel veel succes wensen bij deze laatste puzzel.

Puzzelklassement: Esther Steekstra Sientje Hogeling Ge Spin Riek Hogeling Japke Nolles Alie Dedden Olga van Geene

104 104 103 103 102 102 90

punten punten punten punten punten punten punten

Anneke vd Akker Koosje Hornstra Hinke de Vries Lustke Oosterhof Gerrie Kanis Rimmie v.d. Wal

88 88 87 87 45 15

punten punten punten punten punten punten

- 23 -

Graag de oplossing van de nieuwe puzzel inleveren vóór 10 juni 2014 bij : Marianne Ketellapper, Idzardaweg 10, 8476 EL Ter Idzard, of bij één van de andere redactieleden.

PS Mocht de puzzel na afdrukken niet leesbaar blijken, dan zetten we hem zo snel mogelijk op www.ter-idzard.nl als nieuwsitem. Daar kunt u dan een afdruk maken van deze pagina De oplossing van de maand april:

Marianne Ketellapper

Karkepraot Oorlog: wanneer is dat voorbij? In deze maand moet ik eraan denken, hoe ik als kind mijn vader vergezelde naar de dodenherdenking op de vierde mei. Mijn vader sloeg die herdenking nooit over. In de oorlog woonde hij in Indonesië en raakte dus in Japanse krijgsgevangenschap. Zijn tweelingbroer kon ontsnappen en kwam bij de marineluchtvaartdienst; hij vloog later een Hurricane jachtvliegtuig in Noord-Ierland, maar stortte neer en stierf. Opa werd als dwangarbeider naar een eilandje voor de kust van Japan gebracht en overleed daar aan uitputting.... . Ik snap nu dat mijn vader heel wat te herdenken had bij de dodenherdenking. Maar vroeger begreep ik daar niets van. Toen ik een jaar of zeven was, won ik een kleurwedstrijd. Mijn prijs was een bouwpakket van een bommenwerper, prachtig vond ik dat! Maar toen ik ermee thuiskwam, moest ik die maar gaan ruilen want mijn vader wilde niet dat ik “met oorlogsspeelgoed speelde”. Begrijp me goed: ik had een lieve vader, maar dit vond ik raar. Een kind snapt zoiets niet!

- 24 Over de oorlog sprak hij nooit, alsof hij het uit zijn geheugen had gebannen, maar soms stak het toch de kop op. Je merkte het aan onnozele dingen. Er werd nooit eten weggegooid. Kliekjes werden bewaard, een houdbaarheidsdatum bestond er nog niet. Je moest het niet in je hoofd halen te zeggen dat je iets niet “lustte”. Dan kreeg je een uitbrander. We leerden dus te zeggen: “Dank U, ik heb genoeg gegeten.” Als wij ons eten niet opkonden, at hij ons bord leeg. Nu ik groot geworden ben, begrijp ik dat dat te maken had met de Japanse gastvrijheid die hij drie jaar had moeten ervaren. Elke dag waterige “rijstsoep”, altijd te weinig om het hongergevoel kwijt te raken. Omdat men - in het begin - geen Japans verstond, werd er veel geslagen tot je deed wat de jap wilde. Zo kweek je bij een puber van 17 een afkeer tegen geweld. Mijn vader droeg altijd, zomer en winter, een zwarte alpinopet; die lijkt een beetje op een militaire baret, alleen het wapenschild ontbreekt. Hij zette die altijd voorzichtig en bedachtzaam op, want hij wilde niet op een militair lijken. Een oorlog werkt lang door in de hoofden van de slachtoffers. Zo zijn er militairen die op uitzending naar Afghanistan zijn geweest, die nog steeds schrikken van harde knallen, soms zelfs dekking zoeken als er een harde knal klinkt. PTSS Post Traumatic Stress Syndrome heet dat. Gezonde mensen kunnen daar last van hebben. In Nederland wonen veel mensen die bang worden als ze de politie zien. Niet dat ze een slecht geweten hebben, maar omdat de politie in het land waar ze vandaan kwamen niet betrouwbaar is, corrupt, bedreigend. Als je uit de Centraal Afrikaanse Republiek komt of uit Syrië, Soedan , Bosnië of Tsjetsjenië, dan wil je meestal niet praten over wat daar gebeurde..... . Nu is er hier discussie over een kinderpardon. Als ik er aan denk, hoe de oorlog het leven van mensen zoals mijn vader heeft beïnvloed, wat zullen die kinderen, en hun ouders, dan niet aan akelige herinneringen meeslepen. Hun oorlog duurde vaak langer en was veel gewelddadiger dan wat de gemiddelde Nederlander mee moest maken. Je kunt mensen wel weghalen uit een oorlogsgebied, maar je kunt de oorlog niet weghalen uit hun hoofd. Het blijft hen achtervolgen en plagen. Je hebt geen idee wat het met je doet, als Nederland - waar je eindelijk wat rust en veiligheid hebt gevonden - nu met onbegrijpelijke regels komt en je alsnog wil terugsturen naar het land waaruit je ouders de oorlog ontvlucht zijn. Nachtmerries, angstdromen, bedplassen, schichtig om je heen kijken is dan het gevolg. Wat doen we die mensen aan? Meer dan de helft van de burgemeesters wil dat we ons niet achter bureaucratische regeltjes verstoppen om op onze belofte terug te komen (als je bij de gemeente ingeschreven bent en naar school gaat ben je zogenaamd “niet bekend bij de

- 25 overheid”). Hoe bewaakt onze overheid de vrede? Voor wie bewaakt die overheid de vrede? Hoor jij daar straks nog bij of was je, zonder het te weten, ook “niet bekend bij de overheid”? Ik ben verdrietig en ik schaam me ook dat we zo snel vergeten zijn hoe belangrijk vrijheid is. In mijn ogen verdienen alle oorlogsslachtoffers een veilig “Thuis”. Ds. G.P. den Hollander [email protected]

4 mei herdenking in Nijeholtwolde

Bij het oorlogsmonument aan de Stadburen nabij de spoorwegovergang in Nijeholtwolde vond zondag 4 mei om 19.00 uur een kranslegging plaats.