Super creatief. Dec 07

Dec ’07

3 Krista's column 4 Glazen sneeuwbollen 6 De taal van de mam 7 Vroeger 10 Anneke Slagters creativiteit 12 Woonwensen worden werkelijkheid 14 Lekker wonen in de Karmelflat 16 Eetcafé zonder drempel 18 Sprookjeskasteel 20 Dag van de 'Poefel Moefel' 22 Kunstenares Julia Bertomeu 24 YoungXperience 26 Wellertaart 27 Wellerhebbes 28 Lichtpuntje 29 Wellerdag 32 Wellerkids

Super creatief

dec 07 wellermagazine 02

07 aug wellermagazine 03

Creatieve winter Dit is de tijd bij uitstek om creatief aan de slag te gaan. Scrapbooken, verhalen schrijven, de sfeer in huis extra gezellig maken door je eigen winterlandschap te knutselen. Met een schilderdoek naar buiten, of met je eigen gezicht als 'doek' er iets supermoois van maken. Ideeën genoeg. Lees en kijk maar in dit Wellermagazine wat er allemaal te doen is. De creatieve woonwensen die we voor Wellerklanten hebben vervuld. En laat je ook inspireren door de Spaanse 'alleskunstenares' Julia Bertomeu of door de Heerlense kunstenaar Sjef Drummen. Maak er een mooie en vooral creatieve winter van!

Weller Postbus 2, 6400 AA Heerlen telefoon 045 - 404 86 00 www.wellernet.nl Wellerij Geerstraat 320, Heerlen Raadhuisstraat 21b, Brunssum Telefoon 045 - 404 86 00 Openingstijden maandag t/m vrijdag: 09.00 - 17.00 u. donderdagavond tot 19.00 u.

We willen u gewoon lekker laten wonen In onze Wellerij kunt u met al uw vragen en (woon)wensen terecht. We hebben een actueel zicht op de Wellerwoningen, maar kunnen u ook helpen met al uw vragen die te maken hebben met uw woonplezier. Bovendien is er in de Wellerij altijd van alles te beleven en te doen.

Klus of reparatie? Bel de GRATIS Wellerlijn. Volg op uw telefoontoestel de toetsen 0800 - BEL WELLER of kies 0800 - 235 935537

uwsn!bare groene i n ope om oed

G

an nd sten v e eige De ko ningen di orden niet de ie voorz n Weller, w erekend in e a rb td v n zij u doo eller neem uro n a a meer kosten. W 450.000 e it e u servic kosten van g. Dit besl n e i l tota aar reken uurdersh h voor en met de n. e m m a is s tie geno a r e d fe

Krista's column Super creatief

Adressen

Colofon Wellermagazine is een uitgave van Weller. Het wordt in een oplage van 11.000 exemplaren verspreid onder Wellerklanten en -relaties. Heeft u tips, vragen, opmerkingen of interessante berichten voor dit magazine stuur ze naar dan Wellermagazine, t.a.v. de redactie, Postbus 2, 6400 AA Heerlen. Hoofdredactie: Krista Poulissen Redactie: Karin Theunissen, Krista Poulissen, Zuiderlicht Fotografie: Arjen Schmitz, Marcel van Hoof, Zuiderlicht Vormgeving en productie: Zuiderlicht Lithografie en drukwerk: Rosbeek

Sommige mensen hebben het gewoon: geweldige ideeën, twee rechterhanden, een prachtige stem en super veel creativiteit. Ik mag dan wel niet kunnen schilderen als Picasso, heb niet de stem (en de looks) van Shakira, ben geen geboren performer zoals Toon Hermans en ben lang niet zo grappig als Youp van ‘t Hek, maar heb toch een eigen soort creativiteit. Mijn kracht zit in het schrijven van verhalen. En dat gaat niet vanzelf! Soms schiet er spontaan een briljant idee door mijn hoofd. Maar één dag later blijkt die bovenkamer helemaal leeg en komt er niets meer uit mijn vingers. In een laatste desperate poging pers ik er nog wat woorden uit, mijn hoofd vuurrood van de inspanning. Een langere periode van een gebrek aan inspiratie noemen ze een ‘writersblock’. Mensen doen er nogal lacherig over. Maar het is een serieuze zaak. Het voelt een beetje alsof je geen boterham kunt smeren, terwijl je toch je brood ermee moet verdienen. Nee, lieverkoekjes worden niet gebakken. Ik kijk weer op mijn lege vel dat zich moet vullen met

letters en woorden. En niet zomaar in willekeurige volgorde: nee, ze moeten bij elkaar passen en elkaar als het ware liefhebben. Vurig dansend van de eerste regel naar het einde van het verhaal. Ik werp een blik naar buiten om wat inspiratie op te doen. Dreigende donkere wolken pakken zich samen. De hemel breekt open en een waterval aan dikke druppels valt uit de lucht. Niemand waagt zich buiten, behalve ‘de eenzame fietser’ van Boudewijn de Groot. De bomen zien er verdrietig en kaal uit. Vroeger dan andere jaren verloren ze hun prachtige blaadjes. De wereld ziet er opeens koud uit. Brrr, daar krijg ik ook geen inspiratie van. Dan maar eens een kijkje nemen in de keuken. De koelkast krijgt een grondige inspectie. Drie appels, twee peren, CokeZero (niet alleen voor mannen!), een hompje kaas, kakelverse eieren, een pak melk, rookvlees, twee verdwaalde tomaten... En in een vergeten hoekje zie ik een nog aantal yoghurtjes. Niet echt spannend. Een kok zou er een prachtig menu van kunnen maken, maar of dat ook voor mij geldt?

Zonder dat ik de inspiratie gevonden heb, staan er toch al aardig wat letters op papier. Betekent dit dat elke Jan Doedel een verhaal kan schrijven? Dat ik eigenlijk toch niet zo creatief ben? Om jullie te bewijzen dat het echt een kunst is ga ik nu een heel creatieve kerstwens maken: Woorden zijn gewoon letters als ze geen inhoud hebben. Betekenisvolle woorden daar gaat het om en zeker in een kerstwens. Woorden die je kunnen troosten of misschien zelfs wel een glimlach op je gezicht toveren. Waar je altijd uit kunt putten als je eenzaam of bang bent. Zorgvuldig gekozen en die je raken tot in het diepste van je ziel. Zouden deze woorden bestaan? Vast wel. Maar voor mij zit kerstmis niet in woorden maar in mensen. Samenzijn is waar het om draait. Dat geeft je kracht bij verdriet, zorgt voor blijdschap, mooie momenten en bijzondere herinneringen. Daarom wens ik dat niemand alleen hoeft te zijn en gun iedereen een fantastische kerst met de mensen van wie ze houden!


Van glazen sneeuwbollen maken tot een heuse winterbarbecue organiseren Misschien raar, maar voor ons bij Weller behoort de winter tot één van onze meest favoriete seizoenen. Met een beetje geluk zet de winter dit jaar écht door en kunnen we buiten ouderwets genieten van sneeuwwandelingen in ons prachtige heuvelland. En anders zijn de Ardennen natuurlijk ook lekker dichtbij. Of misschien kunnen we weer ouderwets gaan schaatsen. Maar tegelijkertijd verandert ‘thuis’ in een plek die nóg intiemer, warmer en gezelliger wordt. Door alle lampjes en kaarsjes die langer branden, door feestversieringen en ook door alle creatieve ideeën waarop we ons kunnen uitleven. Wij zorgen alvast voor trendy ideeën vol inspiratie. Want winter 2007/2008 is per definitie een winter om gezelligheid en sfeer met uw eigen handen te creëren!

07 dec wellermagazine 05

draai het deksel weer stevig vast. Schudden maar en klaar is uw unieke sneeuwbol!

De winterbarbecue Buiten eten als het zo koud is? Barbecuen in de winter? Zijn ze bij Weller nou helemaal gek geworden? Nee hoor. Barbecuen in de winter is soms zelfs nog gezelliger dan in de zomer. En voor degenen die geen tuin hebben, is het misschien een hartstikke leuk idee om met buren af te spreken er samen een spektakel van te maken op het plein in de buurt. Of in de tuin van een welwillende buurman of -vrouw... Goed voor de buurtsfeer! Dikke truien en jassen, mutsen, sjaals en handschoenen zijn natuurlijk onmisbaar. En in plaats van koele

Niet de allergrootste fan van de winter, omwille van kou, sneeuw, gladheid en korte dagen? Toch heeft de winter heerlijke dagen en avonden voor u in petto. Zoals immer gezellige kerstmarkten en memorabele winterwandelingen met glühwein achteraf. Maar binnen is er ook genoeg te doen. Deze winter wordt lekker creatief, op alle mogelijke gebieden!

Sneeuwpotje Als kind waren we bijna allemaal gefascineerd door het fenomeen sneeuwbol: een glazen bol gevuld met vloeistof, witte of zilveren glitters en een poppetje, boompje, huisje of wat dan ook erin. Schudden maar en vol verwondering kijken naar hoe het sneeuwde in dit micro-landschap. Magisch! Het is bloedsimpel om uw eigen, unieke versie van dit sneeuwlandschap te maken. Samen met de kids uiteraard! Men neme: ● een leeg glazen potje met goed sluitend deksel ● lijm ● plastic poppetje, diertje, kerstmannetje...

glitter glycerine (te koop bij drogist) Check eerst of het potje met deksel niet lekt; doe water erin, schroef het deksel erop en schud er even mee. Nergens druppels? Prima. Droog het potje goed af. Er mag nergens meer vocht zitten. Lijm het object – dat natuurlijk wel in het potje moet passen – vast aan de binnenkant van het deksel en laat het goed drogen. Na een dag is de lijm zeker uitgehard. Vul het potje dan met water en glycerine, in een verhouding van drie delen glycerine en één deel water. Deksel op het potje, flink schudden zodat de vloeistoffen zich vermengen. Open het weer, doe de glitter erin,

● ●

warme groenten klaar in plaats van koude salades en probeer onderstaand gerechtje van Barbecook. Op www. barbecook.com/nl/club/thema-winter.asp vindt u nog meer zalige recepten voor een geslaagde winterbarbecue. Smakelijk! Entrecote met kruidenboter (6 personen) Ingrediënten: ● 1 ui ● 2 teentjes knoflook ● 8 eetlepels gemengde vers gehakte kruiden ● 125 g boter ● 6 entrecotes (van elk 200 g) ● 60 ml olie ● zout en cayennepeper Bereiding: Schil de ui en de knoflook en hak alles fijn. Meng de gehakte kruiden, de knoflook en de ui door de boter en doe dat mengsel in een schaaltje. Roer vervolgens de cayennepeper en het zout door de olie en bestrijk het vlees hiermee aan beide kanten. Grill de entrecotes 4 à 6 minuten aan elke kant op de barbecue. Bestrijk het vlees tijdens het grillen regelmatig met de gekruide olie. Dien de entrecotes op met de kruidenboter en serveer dit alles met stokbrood en gemengde sla.

Kleurige beauty

frisdranken, wijn of biertjes, worden er nu opwarmertjes als glühwein, warme chocomel met rum of sterkere dranken als jenever of likeuren geschonken. Maak de tuin of het plein gezellig met kaarsjes, lampions of sfeervolle verlichting en plaats een paar vuurkorven waar het heerlijk opwarmen is. Daarna is het hoog tijd de barbecue aan te maken. Maak wat

De make-up trends voor dit winterseizoen, hebben één kenmerk gemeen: creatief is het sleutelwoord. De populaire nude-look (waarbij u er opgemaakt toch zo goed als naturel uitzag), heeft haar beste tijd gehad. Deze winter mag het kleurig, donker en sterk zijn. Allesbehalve saai dus... Experimenteer met paars of – voor de echte durvers – geel. Stift uw lippen weer eens ouderwets dieprood voor een ultieme vrouwelijke toets. En ook alle hulmiddelen die het gezicht een extra touch moeten geven,

zijn helemaal in. Nepwimpers bijvoorbeeld, zullen het uitstekend doen aan de kerstdis of tijdens het nieuwjaarsfeest. Zelfs nepwimpers die op het onderste ooglid worden geplakt. En vergeet daarbij zeker niet een opvallend stevige lijn eyeliner!

Scrapbooken als heerlijke winterhobby Scrapbooken is letterlijk een verhaal vertellen in de vorm van een fotoboek. Het betekent zoveel als een album zo mooi mogelijk maken door uw foto's op een creatieve manier te laten spreken. Herinneringen en emoties worden op die manier wel heel bijzonder. U plakt immers niet gewoon wat foto’s in een album, maar gebruikt er verschillende soorten papier, stofjes, emblemen, labels, stickers, allerlei (scrapbook)techniekjes, trucjes en randversierselen bij. Surf voor 1001 ideeën maar eens naar http://scrapbook.startkabel.nl en naar www.piensatelier.nl. Hier vindt u informatie over technieken maar ook inspirerende voorbeelden. Plus u kunt speciale scrapbooksets bestellen waarmee u meteen aan de slag kunt. En zoek dan meteen naar een leuke scrapbookworkshop in uw buurt.


De taal van de mam wordt geschreven in onze moedertaal: het dialect. We spreken over ’taal’ omdat


het Limburgs een echte en erkende taal is, die in niets onderdoet voor het Nederlands. Ten opzichte van onze standaardtaal – het Nederlands – is het Limburgs een dialect, zoals het

KRISMES ’t Verhoal van ’t kink d’r sjtal en de sjter bringt boete geveul óch vöal geld óp gank neet alling de böl telle, mè óch de pieke.

Kreatief Wat weëd d’r toch allemoal aageboane um ós hoes te versere mit Krismes. Neet te geleuve en ’t weëd óch nog ummer mieë en... nog ummer vreuger! ’t Krismesgeveul zit al gans in mich en bin vas besjloate nieks van dat sjpul te gelle, mè alles zelf te make. Ich zieën ’t gans vúúr mich: inne wusj mistletou mit sjtriksjkes va wit lint ónger ’t afdeëksjke. Óp de vuurduur inne krans va dennegreun en huls mit roeë beskes. Alles oet d’r ege gaad natuurlik. De hal en d’r gank mótte óch get va ’welkom’ oetsjtroale, mè wat? D’r is zat te gelle, mè ich wil ginne noamaak...

Ich bin al bezig mit d’r krisboom. Vanzelfsjpreëkend inne echte! Ich zjweëf tusje denne-eppel en sjtruësjterre of toch mar gans in ’t zilver mit vöal ouwerwetse lametta... In jieëker geval neet van die ’vuurgebakke’ tierlantijne oet d’r winkel. Alling de ouw vuëgelkes mit hön lang sjtetskes van de oma kómme elk joar as vaste gaste truuk. En vuur de klingkinger natuurlik de belkes. Vuur de res toch mar... denneeppel, die ich verender in kabouters, menkes, vruikes, eëpkes, vuëgelkes, ingelkes. De lempkes mótte mit de nuëdige aandach weëde aagebrach. Regelmoatig verdild en..de kabele good voetwirke! Ich veul behuurlike pieng an de vingere van die dennenolde. Mè ich han ’t d’r geer vuur uëver: ’t is geweun geweldig gewoeëde! Och went mieng vrung dat ins kóste sjnoeve! Verduld, ich mót óch nog

kriskate noa hön sjikke... Vanzelfsjpreëkend ging ’industriesjtandaardkaat’ woebei jieëkerinne dezelfde vuurgedrukte boodsjap kriet. Neë, ’t mót get egens, get persuënliks zieë. Van alles geet mich durch d’r kop... ● Gouw Krismes, Gezóndheed en Geluk! Geer Gedoa ● Bei ós brenne al de lempkes, hoapelik geet Uch óch ee lempke brenne ● Vier hant inne boom ópgezat uëver alle goods wat vier Uch wunsje ● Dat Dier ’t ganse joar ’t Krismesgeveul moagt han ● Eët neet tevöal mit Krismes, hoof d’r óch gee dieet in ’t nuie joar ● Zörg dat nieks an Uch kump, gouw vrung zint zelde Inins... sjrek ich wakker en kiek in ’t gezich van ing vrouw... Jusses! Ze lacht en zeët van alles teëge mich, mè ich bin nog haof in Krismestrance. Lankzaam besef ich woeë ich bin... midde tusje hieël vöal krismesartikele in ’t tuincentrum. Ich zit an ee dusjke in ’t koffieheuksjke.... ’Meneer, vier gónt sjlete’, zeët die mevrouw, ’vier hant Uch bis noe loate dreume, mè noe mót dier toch goa’. ’D’r winkel weëd gesjloate en vier wille óch geer noa heem en zieëker noe óp d’r letste zoaterdig van oktober, hüj weëd de klok truuk gezat’. Oktober? Ich dach dat Krismes... Trampelend noa heem, leëf ich nog ummer in twieë gedachte. Oktober-Krismes. Uëver kreatief gesjproake: as ’t um geld geet, wit d’r handel de klok vuuroet te zette. Van de anger zie han ich vöal inspiratie ópgedoa en....ich han nog tied zat vuur ’t zoe wied is. Ich dreum wier... Ger Prickaerts Heëlesj

Vroeger

Gauw gezag, neet gauw bedach. Dreumentere zit ich vuur mich oet te sjtare. Inins: zelfgemakde ingelkes dat is ’t ! In plaatsj van de sjtandaardgirlandes maak ich ze zelf. Oet groeëte velle papier weëde ingelkes geknipt, die zich anee vashaote an hön vluëgelkes. Ee paar lijntjes dróp tekene en allemoal mit groeëte oape mülkes... as of ze dich zingentere welkom heesje. Links en rechs vasgemak en ich han mieng ege girlandes. De sjpotjes in d’r plafóng sjiene d’r tusje durch, och wat sjoeën! Ich bin neet mieë te remme en zieën in gedachte boave elke duur in hal en gank ing zelfgemakde kirkklok mit: ’Zieëlig Krismes’. De ganse hal ruukt noa inne groeëte tak zilverden deë boave d’r sjpegel hingt. Neet alling d’r sfeer, mè óch d’r Krismesruëk, hat mich de pakke...

Super creatief. Vroeger… Over de Heerlense kunstenaar Sjef Drummen In 1996 overleed de Heerlense kunstenaar Sjef Drummen op 74-jarige leeftijd. Hij werd vooral bekend door de vele bronzen beelden die in de regio en ver daarbuiten zijn geplaatst, zoals ‘D’r Maatbuul’ in Heerlen en ‘De Mijnwerker’ in Brunssum. Dat de kunstenaar supercreatief en veelzijdig was, blijkt uit de vele, met een groot aantal verschillende technieken en materialen gemaakte, schilderijen, tekeningen en beelden. Bekend werd hij vooral door schilderijen van het Limburgse landschap en religieus werk voor diverse kerken. De gedreven kunstenaar was altijd vol overgave in de weer met zijn scheppend werk, maar hij zocht maar zelden de publiciteit. Hij was ervan overtuigd dat je met goed werk vanzelf voldoende belangstelling krijgt. In juni 2005 kwam de kunstenaar postuum opnieuw in de aandacht bij de herplaatsing van het beeld ‘De Maatbuul’ bij het Glaspaleis. Een werkgroepje waarin onder meer de broer van de kunstenaar, Jan Drummen, de dochters Meta en Marlies Drummen, Servé Kuijer en Alphons Spijkers zitting hadden, was tot aan dat tijdstip actief de creatieve Heerlenaar weer op het netvlies van de kunstminnende wereld en de Heerlenaren te zetten.

Over de kunstenaar… Sjef Drummen werd geboren te Heerlerbaan in 1921 en overleed er in 1996. Van 1937 tot 1945 was Sjef Drummen werkzaam als mijnwerker op Staatsmijn Wilhelmina en was hij naast zijn job reeds tot opmerkelijke kunstprestaties gekomen door zelfstudie, gedrevenheid en zijn aangeboren talent. In 1946 ging hij studeren aan de middelbare kunstnijverheidschool in

Maastricht (de latere Stadsacademie). Hij kreeg les van Charles Vos (beeldhouwen) en van Harry Koolen (portretschilderen). Van 1947-1952 werkte hij als plateelschilder op het kleiatelier van het Fonds voor Sociale Instellingen te Brunssum, waar hij servies maakte en beschilderde. Hij kreeg er les in dat plateelschilderen van de bekende keramist en kunstschilder Edmond Bellefroid uit Maastricht. Bellefroid was van 1946-

Vroeger

De taal van de mam

Nederlands een dialect is in relatie tot het handels- en diplomatiek Engels.

Bovenaan: Een virtuoos zelfportret, olieverf op linnen 90x120 cm. Hierboven: Aan het werk in het atelier.

Door Roelof Braad, stadshistoricus van Heerlen. Bereikbaar bij Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis (voorheen: Stadsarchief) te Heerlen. Foto's: Familiearchief Drummen en Rijckheyt.


Links: Landschap met houten beelden, 1979. Olieverf 90x110 cm. Hieronder: Madonna met kind, 1963, glas-in-lood 49x39 cm. Rechtsboven: Detail van de deur van de Sint-Jozef kapel in Heerlerbaan. Vlucht naar Egypte, 1992. Rechts: Barmhartige Samaritaan, ca 1958. Olieverf 80x110 cm. Daaronder: De Heerlense Maatbuül bij de St. Pacratiuskerk, 1988. Brons, 2,5 m. Onderaan: Aan het werk in het atelier.

1950 de artistieke leider van het kleiatelier van de Staatsmijnen (nu DSM) en ging daarna als esthetisch adviseur en industrieel ontwerper bij de N.V. Mosa porselein- en tegelfabrieken in Maastricht aan de slag (1950-1968). Toen het kleiatelier in 1952 failliet ging, moest Sjef Drummen op zoek naar een andere baan. Na een tijdje weer ondergronds gewerkt te hebben, zocht Staatsmijnen in 1955 een modellenmaker om lesmateriaal te maken voor de ondergrondse vakschool, de OVS. In Sjef Drummen, mijnwerker en kunstenaar vond men de ideale combinatie. Enige tijd later werd Sjef bevorderd tot mijnbeambte bij Staatsmijnen en is hij baas van de modellenkamer op Staatsmijn Emma en leraar creativiteitslessen aan jeugdleiders. Zijn modellen bestaan uit nabootsingen van ondergrondse mijnsituaties. Hij tekende en boetseerde ze tot praktijkmodellen. De tekeningen en modellen zijn vanwege hun artistieke en historische waarde bewaard gebleven in het Industrion in Kerkrade.

School voor vrije uren In 1962 startte hij samen met anderen in Heerlen een school voor Vrije Uren in de oude muziekschool. Hij werd daarvan de eerste directeur. Sjef gaf er les in tekenen, schilderen, beeldhouwen en pottenbakken. Deze avondschool werd een enorm succes en na een jaar reeds bezocht door een 300-tal leerlingen. Voor Sjef Drummen was deze school echter niet meer dan een bijbaan. Want als beeldhouwer had hij inmiddels vele kunstwerken voltooid voor kerken in Nederland, België en Frankrijk en als schilder had hij in dezelfde tijd een groot aantal landschappen en portretten op het doek vastgelegd. Een twintigtal zelfportretten trok veel belangstelling door de virtuoze wijze waarop ze tot stand kwamen. Na sluiting van de modellenkamer nam Sjef ontslag na vijftien jaar trouwe dienst. Staatsmijnen bood hem nog aan om de mijnschool te gaan volgen om opgeleid te worden tot ondergronds mijnopzichter, maar dat wilde hij niet. Hij solliciteerde daarop naar de functie van leraar handvaardigheid aan de Lagere Technische School in Nijswiller, hoewel hij op dat moment niet

bevoegd was om de functie uit te oefenen. Een speciale commissie uit Den Haag (van het Ministerie van Onderwijs) kwam de kunstwerken van Sjef beoordelen. Na kort beraad kon hij worden benoemd tot leraar handvaardigheid met lof der jury.

Geloven en werken De kunstenaar had een groot gezin, elf kinderen, waarvan er meerdere, soms met meer succes nog, in de kunstwereld als professioneel beeldend


kunstenaar actief zijn geworden. Sjef Drummen wenste zich niet aan een bepaalde kunstvorm te binden. Goed merkbaar in zijn oeuvre is dat zijn geloof een belangrijke inspiratiebron was voor zijn schilderijen, tekeningen, zijn bronzen, houten en keramische beelden. Merkbaar is dat bijvoorbeeld aan de vele kunstwerken die hij voor ‘zijn‘ parochie St. Jozef in Heerlerbaan heeft geschapen en de vele kunstwerken voor andere kerken. Hij kreeg daarvoor op 20 maart 1994 de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice, toegekend op initiatief van pastoor Karel van der Borg. Sjef Drummen had bij gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de parochie in 1992 voor de kapel een bronzen toegangsdeur vervaardigd met twaalf reliëfs uit het leven van Sint Jozef. Daarnaast zong hij ruim 40 jaar als tenor in het kerkelijk zangkoor en verzorgde hij jarenlang de kerstkribbe en gelegenheidsdecoraties in de kerk. Zijn verdere betrokkenheid bij het leven op de Heerlerbaan blijkt uit zijn meer dan dertigjarige betrokkenheid bij activiteiten voor de Woningvereniging Heerlerbaan en zijn ontwerpen van vaandels voor drie Heerlerbaanse verenigingen. Hij maakte ze zelf van A tot Z van een bijzonder kunstzinnig applicatiewerk.

Een greep uit het scheppend werk van Sjef Drummen Tot aan zijn dood was hij met een niet aflatende ijver bezig met zijn creatieve ambacht. ‘Zijn totale oeuvre is zeer omvangrijk: duizenden werken, groot en klein, rijp en groen, profaan en religieus’. Zijn belangrijkste kunstuitingen lagen op het terrein van het maken van beelden van gebakken klei en brons en het tekenen en schilderen. Voor meerdere kerken zelfs in Amsterdam, de Eifel en Twente, maakte hij kruiswegstaties, in totaal veertien stuks, en vele kruisbeelden. Alleen al voor de kerk in Heerlerbaan (St.-Jozefparochie) heeft Sjef een tiental kunstwerken gemaakt, waarvan het eerste in 1962 en het laatste in 1994. Vanaf eind jaren zestig ontving hij opdrachten voor het maken van diverse grote beeldhouwwerken: het Kerkhofmonument te Heerlerbaan (beton), De Mijnwerker te Brunssum (brons), De Zaaier op Rolduc (brons), De Dichter in Vlodrop (brons), D’r Maatbuul te Heerlen (brons) en De Schutter in Visé (brons), om er maar eens enkele te noemen. Hij tekende en schilderde vele Limburgse Landschappen, talrijke oude vakwerkhuizen en vele portretten. Met allerlei kunstvormen experimenteerde hij. Zo zijn er geboetseerde portretten, houten beeldjes, kunstuitingen in brons, steen, beton, metaal, glas in lood, aardewerk, keramiek en divers applicatiewerk door hem vervaardigd, die gretig aftrek vonden. Wellicht doordat hij herkenbare kunst maakte die de gewone man op straat aansprak. Met recht dus: een super creatieveling waar we trots op mogen zijn! Dit artikel is gebaseerd op teksten van Mat Drummen en op verzamelde teksten door Jan Drummen.


Toen Anneke Slagter dertien jaar was, kwam haar leraar tekenen met haar ouders praten. ’Dit kind moet naar de kunstacademie’, was de boodschap. Het zou nog 23 jaar duren voor ze aan de academie in Maastricht begon. Wat niet betekent dat ze haar creativiteit in de tussentijd in de ijskast zette. “Creativiteit zit tussen je oren”, zegt ze. “Dat moet eruit.” En bij Anneke uit de Amundsenstraat in Heerlen komt het eruit. Op allerlei manieren.

Op dit moment schrijft ze vooral korte verhalen en gedichten. Sinds Anneke (58) een paar jaar geleden reuma in haar handen kreeg, is beelden maken van zachte steen niet meer mogelijk. Ook het schilderen van portretten en surrealistische (fantasie) beelden wordt steeds moeilijker. Maar juist door de beperking komt haar creativiteit en vindingrijkheid naar voren. Op haar computer heeft ze al een programma waarmee ze kan ‘schilderen’ en foto’s kan bewerken. “Als mijn handen


kunstacademie’, zei hij. Dat lukte niet. ”Nu nog steeds niet trouwens, daarvoor weet ik gewoon te weinig van paarden.” Dus ging ze op haar vijftiende in een fabriek werken.” Of ze haar vader dat kwalijk neemt? “Welnee, hij was mijnwerker en zag niets in dat tekenen, ook al deed ik de hele dag niks anders. Maar ik heb later nog wel eens tegen hem gezegd: ‘Als Rembrandt jouw zoon was geweest, was hij molenaar geworden.’” Ze kan er wel om lachen.

Klei, verf, tekst Zoals de meeste kunstenaars is Anneke een emotioneel mens die steeds manieren ziet om zich te uiten. “Ik kan mijn ziel en zaligheid kwijt in klei, verf, tekst.” Een groot publiek bereiken is niet haar doel evenmin als veel te verkopen. Ze doet het vooral voor zichzelf. “Maar als iemand anders het ook leuk vindt, is dat natuurlijk mooi meegenomen.”

Creativiteit Anneke Slagter

Creativiteit, het zit in je! straks echt niet meer willen, kan ik me toch blijven uiten.” En ook in het dagelijks leven vindt ze praktische oplossingen voor kleine problemen waar ze met haar handen tegenaan loopt. Creativiteit blijkt ook heel praktisch te kunnen zijn.

In één lijn een paard tekenen Annekes vader was destijds niet zo onder de indruk van haar talent als haar leraar tekenen. Hij gaf haar een opdracht. ’Als jij in één lijn een paard kunt tekenen, mag jij naar de

Een roze fietsje maar dan in het zwart De eerste twee jaar op de kunstacademie mocht ze alleen zwart en wit gebruiken. Want als je de vele tinten zwart en wit niet begrijpt, kun je nooit kleur begrijpen, was de theorie. Nu begrijpt ze wat er werd bedoeld. “Maar ik herinner me een avond in het park, waarop de leraar ons aanmoedigde het ‘roze van een fietsje’ te schilderen. Met zwart!”, lacht ze.

Grote leermeesters Toen ze stopte met de academie heeft ze anderhalf jaar op eigen houtje de grote meesters gekopieerd. Kandinsky, Gaugin, Picasso. Net echt. “Nog leerzamer dan de academie, want je wandelt in feite in hun voetsporen, krijgt eigenlijk les van de meester zelf. Geweldig.”



Lekker wonen de nieuwe Wellerij

Een onderhoudsvrije tuin voor Smajl Lushtaku

Woonwensen worden werkelijkheid Bij de opening van de nieuwe Wellerij in Brunssum, afgelopen februari, konden álle bewoners van Weller een woonwens indienen, een wens voor een verandering in of rond hun huis. Dit najaar zijn er weer twee in vervulling gegaan. Voor Smajl Lushtaku uit Brunssum werd de voortuin flink onder handen genomen, mevrouw Stittelaar uit Eikenderveld kreeg een nieuwe gang.

Smajl Lushtaku is 47 jaar en woont samen met zijn vier kinderen van 16, 14, 12 en 10 jaar aan de Ridder Bexstraat in Brunssum. In 1990 vluchtte hij uit het toenmalige Joegoslavië via Polen naar Nederland. Hier moet de voormalige jurist hard werken om voor zijn kinderen én zijn huis te zorgen. Vooral de voortuin schoot er altijd bij in. Smajl: “Het ontbrak mij steeds aan tijd om de voortuin te onderhouden. En ik moet ook eerlijk bekennen dat ik aan tuinieren geen hobby heb. Vandaar dat ik de hulptroepen van Weller heb

ingeroepen.” In oktober kwam de tuinploeg met groot materieel. Bomen en oude struiken werden weggehaald en vervangen door grijze kiezels met bloembakken. Enkele winterharde groenblijvers zorgen hierin voor kleur. Smajl is blij met de oplossing. “De tuin ziet er nu heel netjes en mooi strak uit en ik ben van het tuinieren af. Mijn kinderen vinden het mooi. En het allerbelangrijkste: het ziet er ook heel mooi uit voor de buurt.”

Marga Stittelaar: ‘Een metamorfose voor mijn gang.’ ‘Ik woon nou bijna 5 jaar in de Hertogstraat 22, met heel veel plezier. Samen met mijn familie en vrienden hebben we hard gewerkt om het huis op te frissen. De gang is toen blijven liggen en ook het lakwerk is nooit afgemaakt. Enthousiast zijn we begonnen met schuren maar daar bleef het bij.’ Dit is het begin van de woonwens die Marga Stittelaar uit het Eikenderveld indiende. Zij vertelt: “Ik kwam er -ook financieel- maar niet aan toe om de gang op te knappen. Met de hulp van mijn zoon die in Amsterdam woont en speciaal naar Heerlen was gekomen om met mij te klussen, heb ik de muren voorzien van nieuw behang. Dat was al een enorme verbetering, maar het was nog niet af. Met de woonwens kwam daarom een droomwens voor mij uit: een mooie entree.”

Het meest geslaagde gedeelte van de metamorfose is ongetwijfeld de restauratie van de authentieke elementen in de hal. Marga: “De oude terrazzovloer is heel mooi opgeknapt en van hoge granieten plinten voorzien. Zo moet het er vroeger ook uit hebben gezien. En ook de trap, die op mijn verzoek robijnrood is geschilderd, heeft met een mooi rond afgewerkte onderste trede zijn oorspronkelijke vorm weer terug. Daar ben ik erg blij mee, want juist die combinatie van oud en nieuw vind ik mooi. Het geeft de ruimte een persoonlijke touch. De oude kapstok, het antieke kastje dat trouwens nog een opknapbeurt kan gebruiken, en de lamp komen uit het huis van mijn ouders. Tegen het vernieuwde decor van de hal komen deze stukken waar ik mooie herinneringen aan heb, heel mooi tot hun recht.”



Karmelflat Tiny Dautzenberg

Tiny Dautzenberg is 86 jaar, al zou je dat helemaal niet zeggen als ze energiek en met stralende ogen de deur van haar flat op de Heerlerbaan opent. De woning voelt vertrouwd, gezellig zoals het bij oma hoort te zijn. Het uitzicht vanaf de -hoe hoger, hoe beter- 15e etage van de Karmelflat is spectaculair: het zicht reikt bij helder weer tot ver in Duitsland. In één oogopslag zie je bovendien hoe belangrijk de mijnindustrie ooit is geweest voor onze regio.

Op bezoek bij een lieve Oma De Karmelflat op de Heerlerbaan heeft een ingrijpende facelift gehad. Vooral de gevels zijn veranderd: metaal heeft plaatsgemaakt voor mooi, transparant glas. En dat levert zowel buiten als binnen, vanuit de ruime flatwoningen, een mooier uitzicht op.

Steenbergen domineren het beeld. Dichtbij de tot Snowworld omgetoverde steenberg van de staatsmijn Wilhelmina, verderop pronken de mijnrestanten van de Carolus I, Carolus II en Carolus Magnus bij Alsdorf en Merkstein. Dit beeld is ongekend. Maar niet voor Tiny. Uit nieuwsgierigheid heeft zij eens een toer gemaakt langs de toppen die zij vanuit haar flat ziet. Ze weet dan ook alles te vertellen over haar panorama. Tiny: “Het lijkt alsof de mijnen op een steenworp afstand van elkaar liggen, maar ik ben toch bijna een hele zondag samen met mijn zwager onderweg geweest om ze allemaal te bezoeken. Enorm interessant vind ik dit stukje geschiedenis van de regio, vanwege mijn eigen mooie herinneringen aan de tijd maar ook vanwege de techniek. Ik vind het dan ook fantastisch wat er nu met het Mijnwaterproject gebeurt, dat die oude mijnen nog eens belangrijk zouden kunnen worden voor onze energievoorziening.”

gehad op de Heerlerbaan. Wij gingen vroeger vaker op vakantie en na elke reis vond ik het weer fijn om thuis te komen. Nu woon ik alweer achttien jaar met veel plezier in de Karmelflat. Vooral de ligging is prachtig, omgeven door groen. Om fit te blijven wandel ik dagelijks anderhalf uur. De omgeving biedt genoeg mogelijkheden om daar steeds weer een mooie wandeling van te maken.”

Chique flat Heerlijk wonen Tiny heeft haar hele leven binnen een kring van een paar honderd meter rondom haar huidige woning in de Karmelflat gewoond. Aan de ene kant kijkt zij uit op haar geboortehuis in Terwinselen, aan de andere kant ligt A Gen Giesen waar zij zich in 1949 met haar man settelde en waar haar kinderen zijn geboren en opgegroeid. Tiny: “Ik heb het altijd naar mijn zin

Ondanks haar 86 jaren moet Tiny dan ook nog steeds niet aan een seniorenflat denken. Vrolijk vertelt ze dat mensen om haar heen wel eens opperen dat zij misschien beter af zou zijn in een aanleunwoning. Maar Tiny peinst niet over verhuizen. “Ik woon hier veel te graag. De flat is ruim, alle voorzieningen waaronder de bibliotheek waar ik vaak over de vloer kom, liggen in de buurt en ik heb fijne buren die mij,

als dat nodig is, een handje helpen. Sinds de laatste renovatie, waarbij de gangen zijn opgeknapt en ook het aanzicht van de flat is verbeterd, vind ik het nóg mooier. Dankzij de glazen balkons heb ik nu namelijk óók vanuit mijn woonkamer, van de vloer tot aan het plafond een fantastisch uitzicht. En ook van buitenaf ziet de hele flat een heel stuk chiquer uit. Ik ben er trots op dat ik in de Karmelflat woon en vind het juist fijn dat hier jonge en oude mensen bij elkaar wonen. De jeugd houdt mij jong!



Eetcafé zonder drempel Vriendelijke bediening, een gezellige, moderne sfeer en een lekkere en gezonde maaltijd voor een paar euro. Dat is het Maasgroep eetcafé op het eerste gezicht. Op het tweede gezicht blijken zowel de bezoekers als de medewerkers ’rugzakjes’ met zich mee te dragen. Het doel van het café blijkt niet alleen die maaltijd te zijn. Mensen worden hier geholpen met allerlei soorten problemen, van huisvesting tot opleiding. Zodat hun rugzak wat beter te dragen wordt.

In augustus opende het café aan de Oranje Nassaustraat in Heerlen zijn deuren. Inmiddels werken er ongeveer twintig mensen en komen er op een doordeweekse dag 120 bezoekers. Toch noemt projectleider en initiatiefnemer John de Vogel het geen horecabedrijf, maar een maatschappelijk project. De meeste mensen die er werken, komen om allerlei redenen namelijk niet aan de slag op de gewone arbeidsmarkt. Omdat ze bijvoorbeeld alleenstaande (bijstands)moeder zijn zonder bruikbare diploma’s, vluchteling, of net uit de gevangenis komen. In het eetcafé doen ze met behoud van hun uitkering waardevolle ervaring op en volgen ze soms ook opleidingen. Het is de bedoeling dat ze na een tijdje doorstromen naar de arbeidsmarkt. Dat kan zijn als kok, serveerster, schoonmaker, beveiligingsmedewerker of bijvoorbeeld administratief medewerker.

Sociaal informatiepunt Behalve met hun opleiding worden ze ook geholpen met hun uitkering, huisvesting of zorgverzekering in het eetcafé. De projectmedewerkers stellen hun kennis ook beschikbaar aan de bezoekers van de Oranje

Nassaustraat. “Alle informatie over wonen, werk, inkomen, zorg en welzijn”, somt projectleider John de diensten van het sociale informatiepunt op. “Het eetcafé is een laagdrempelige manier om mensen binnen te halen. Uiteindelijk willen we vooral een sociale voorziening zijn.”

Verse peterselie Vandaag bestaat de dagschotel uit een karbonade met rode wijnsaus, een huisgemaakte aardappelburger en erwten met wortelen. Nog wat verse peterselie erover en het kan op tafel. Katja Honing (31) werkt al vanaf de start in de bediening van het eetcafé en heeft vanwege haar jarenlange horeca-ervaring meer verantwoordelijkheden dan haar collega’s. De alleenstaande moeder van twee kleine kinderen hoopt over een tijdje het diploma voor bedrijfs-

leider op zak te hebben. Ondertussen werkt en leert ze met veel plezier in het eetcafé. “We hebben een leuke groep collega’s, waarmee we lachen en huilen. Ik hoef voorlopig nog niet weg”, lacht ze. Maar ze weet ook dat dat juist wél de bedoeling is. John: “Uiteindelijk willen we per jaar zeventig mensen zoals Katja begeleiden naar een goede baan.” Dat moet niet zo’n probleem zijn. Toekomstige werkgevers komen nu al een kopje koffie drinken en ondertussen kijken of er toevallig mensen opgeleid worden die ze kunnen gebruiken.

Iedereen is welkom Het café vraagt niet naar loonstrookjes aan de voordeur: iedereen is welkom. De sfeer is er uitnodigend genoeg voor. John: “Dat de maaltijden goedkoop zijn, betekent niet dat de uitstraling dat ook moet zijn. Ook mensen met een

klein budget hebben recht op wat verwennerij en een gezellige sfeer.” Hij is zichtbaar trots op de positieve reacties en resultaten van de eerste maanden. En terecht. Verschillende gemeentes komen langs om het idee over te nemen. En de eerste werknemer is al naar een betaalde baan doorgestroomd. “Als je de ruimte en de middelen krijgt om deze doelgroep te helpen, zie je heel snel een mooi resultaat.” Het project kan nog sponsors en donateurs gebruiken. Weller droeg ook haar steentje bij. Meer informatie? Kijk op www.maasgroepeetcafe.nl



Bon voyage

Wie een wandeling maakt door het glooiende heuvelland achter Houthem bij Valkenburg aan de Geul stuit onderweg op een aangename verrassing. Naast het revalidatiecentrum van Franciscusoord torent een grote gouden bol hoog boven de majestueuze bomen uit. Het lijkt wel een sprookjeskasteel uit duizend-en-een-nacht. Even later wordt het hele gebouw zichtbaar, een kleurrijk architectonisch meesterwerk dat de toepasselijke naam ‘De Regenboogspiraal’ draagt. Het is het hoofdgebouw van de Ronald McDonald Kindervallei, een initiatief van het Ronald McDonald Kinderfonds en de Stichting Revalidatie Limburg dat dankzij de steun van vele sponsoren tot stand is gekomen.

Een sprookjeskasteel voor een droomvakantie!

Minstens zo bijzonder als het kleurrijke decor is de functie van ‘De Regenboogspiraal’. Hier kunnen gezinnen met een gehandicapt kind een ‘thuis ver van huis’-vakantie vieren. Het is bovendien het eerste Ronald McDonaldhuis in Nederland dat niet bij een ziekenhuis maar bij een revalidatiecentrum is gebouwd. Daarom is het ook mogelijk dat de ouders in de gastenkamers van de Kindervallei verblijven, terwijl hun kind een therapie ondergaat in het kinderrevalidatiecentrum van Franciscusoord.

Eigenzinnige kunstenaar/ architect Het is overbodig om te zeggen dat élke ruimte in de Ronald McDonald Kindervallei afgestemd is op kinderen met een handicap. Sterker nog, alles

staat hier in het teken van het kind, om het verblijf voor de gasten, klein en groot, zo aangenaam mogelijk te maken: dat zie je, dat voel je. Alleen al de keuze voor een gebouw van de hand van de Oostenrijker Friedensreich Hundertwasser (1928-2000) is bijzonder én uniek in Nederland. De kunstenaar en architect is wereldberoemd vanwege zijn eigenzinnige werk. Hij had een grote hekel aan rechte lijnen en was daarom ook een fel tegenstander van het ‘Nieuwe Bouwen’ met beton, glas en staal. Nee, Hundertwasser veroverde de wereld op zijn eigen manier met kleurrijke gebouwen en ronde vormen én als voorvechter van een mensen milieuvriendelijke bouwwijze.

Gebouwd als een spannend bos De typische Hundertwasser-karakteristieken zijn ook terug te vinden in de Kindervallei. Het woord kleurrijk is een understatement, want welke kleur is niet verwerkt in de vloeren, gevels, pilaren en talloze mozaïeken. Daarnaast staat het gebouw bol van de symboliek. Een regenboog voor geluk en de spiraal wijst omhoog, naar de hemel. Op de daken groeit groen, om de natuur terug te geven wat wij mensen met de bouw van het complex van de natuur hebben weggenomen. En zo voelt ook een wandeling door de gebouwen als een wandeling door een spannend bos; achter elke pilaar schuilt een verrassing. Geen wand,

geen kamer is gelijk, omdat immers ook geen mens hetzelfde is.

Geluksbrenger In de Ronald McDonald Kindervallei mogen de kinderen hun eigen avontuur maken; elke ruimte in het gebouw nodigt uit tot creativiteit. Met als ultieme verrassing dat in de appartementen een geluksbrenger verstopt zit. Wie hem vindt en erover wrijft, vindt geluk in zijn of haar leven! Iets mooiers kunnen wij de gasten van de Kindervallei niet wensen. Bon voyage.



2007 is voor verschillende verenigingen en stichtingen in Eikenderveld een belangrijk jaar geweest. Carnavalsvereniging ‘De Eekheuëre’ vierde haar 33jarig bestaan. De Bewonersraad Eikenderveld wilde een extra feestelijke dag organiseren, omdat het na jaren van investeren weer zo lekker gaat met de wijk. Tracee en Kindervakantiewerk hadden zich voorgenomen om deze zomer iets extra’s te doen voor de kinderen van Eikenderveld. De Zonnebloem wilde de senioren verwennen. En ook Weller had een plan. Reden voor Wellervrouw Margret Voncken om alle partijen, inclusief de GGD, horeca en de moskee, bij elkaar te brengen en samen één groot ‘w-EIKfestival’ voor ‘tout’ Eikenderveld op touw te zetten. Zo werd zaterdag 25 augustus de dag van de ‘Poefel Moefel’. Zaterdag 25 augustus vond in Eikenderveld in Heerlen het eerste 'w-EIKfestival' plaats. Het werd een feestelijke dag voor tout Eikenderveld.

w-EIKfestival

Dag van de ‘Poefel Moefel’

Een gezellige braderie met vrolijke kraampjes op de straten. Liefhebbers van snuisterijen en lekkernijen struinen de markt af, de kinderen amuseren zich op het springkussen. Vrolijk geschminkte gezichten rijden met paard en wagen door de wijk. De jeugd van 12 jaar en ouder gaat helemaal op in hun sport en spel. En een groot aantal senioren laat zich eens lekker verwennen met een nieuw kapsel, een massage, manicure of pedicure. Margret Voncken is zo trots als een pauw op het w-EIKfestival dat dankzij de ongebreidelde inzet van tientallen Eikendervelders en vrijwilligers tot stand is gekomen. “Alleen al voor de markt hebben maar liefst 100 deelnemers hun weg naar het Eikenderveld gevonden. Dat is veel voor een eerste keer en bewijst meteen dat het idee om samen een festival op touw te zetten voor héél Eikenderveld, aanslaat bij de mensen.”

Seniorenclip Nu kun je alleen maar feestvieren tijdens zo’n festival, je kunt ook het nuttige met het aangename verbinden. Dat moeten de organisaties áchter het ‘w-EIKfestival’ gedacht hebben. Gretig werd bijvoorbeeld van de aanwezigheid van ‘Geneet van ’t laeve’- Sjef Diederen gebruik gemaakt om de ‘Seniorenclip’ onder de aandacht te brengen; een handig

boekje met nuttige adressen en informatie voor de ouderen in de wijk. Daarnaast is er een grote paperclip met informatie over diverse seniorenactiviteiten. Mevrouw van Dick ontving een heel bijzondere, bronzen paperclip. De 80-jarige inwoonster van Eikenderveld werd helemaal terecht in het zonnetje gezet voor alles wat zij doet voor de senioren van Eikenderveld.

Dag van de ‘Poefel Moefel’ Met het ondergaan van de zon was het feest in feite gedaan. Maar niet voordat de ‘make-over’ van een belangrijk symbool voor Eikenderveld aan de buurtbewoners werd gepresenteerd: De Poefel Moefel. Margret: “Weller heeft dit bronzen beeld elf jaar geleden samen met beeldend kunstenaar én Eikendervelder in hart en nieren Hubert Bour aan de Carnavalsvereniging ‘de Eekheuëre’ geschonken. De Poefel is sindsdien niet meer weg te denken uit

het verenigingsleven van Eikenderveld. Wie geëerd wordt, krijgt een miniatuur van de Poefel Moefel. De echte Poefel Moefel, tegenover ‘De Eik’, was echter mat geworden. Weller heeft het bronzen beeld bij wijze van cadeau aan zowel de jarige carnavalsvereniging als de wijk schoongemaakt. En samen met de bewonersraad en de carnavalsvereniging hebben wij de Poefel Moefel voorzien van mooie verlichting. Eikenderveld heeft daarmee óók in de avonduren een mooi plekje erbij gekregen.” De officiële onthulling van de gerestylede Poefel Moefel vond om half elf plaats. Juist ja, onder het genot van een échte, zoete Limburgse poefel!



Wellerklant Julia Bertomeu: “Creativiteit geeft structuur en enorm veel energie. Estructura Vital.”

Estructura Vital Julia Bertomeu

Bruisend van creativiteit Ze maakt wandkleden en abstracte ‘schilderijen’ van wol, zijde en andere stoffen. Ze maakt accessoires, maar ook lampen van glas in lood en figuratieve mozaïeken volgens de fijnere ‘Tiffany-methode’. Ze zingt in het operakoor dat momenteel met Verdi’s ‘Un Ballo in Maschera’ de Limburgse theaters verovert. Ze geeft cursussen ambachtelijke textielverwerking en treedt op als buikdanseres, ze geeft Spaanse en Franse les, begeleidt kinderen bij kunstprojecten van Tracee en o ja, ze volgt zelf ook nog een cursus Italiaans. Een portret van een kunstenares, klein van postuur maar groots qua uitstraling en met een naam die even energiek klinkt als haar drukke programma, Julia Bertomeu i Mauri. Julia is geboren in Valencia in Spanje, een favoriete vakantiebestemming voor menig Nederlander. De liefde voor kunst én voor textiel zit in haar genen. Julia: “Catalonië waar ik lange tijd heb gewoond boogt op een rijke textieltraditie en zowel mijn oma als mijn moeder waren begenadigd naaister. Ik ben in de stoffen opgegroeid. Mijn moeder heeft zelfs nog in een atelier aan de Champs d’Elysées in Parijs gewerkt. Ik studeerde toen Frans aan de Sorbonne. Eenmaal terug in Spanje lonkte de kunstacademie van Barcelona. Daar heb ik een heerlijke tijd gehad,

veel kunst gemaakt en ook heel veel geëxposeerd. Totdat ik mijn Nederlandse man leerde kennen en met hem en mijn dochter in Heerlen belandde.”

Structuur In Nederland begint een nieuw hoofdstuk in het leven van Julia. Even verschuift de kunst vanwege andere drukke bezigheden naar de achtergrond, om vervolgens weer in volle hevigheid de kop op te steken. Julia: “Ik ben kunstenares, moet mijn energie kwijt in het creatieve proces.

Dat laat zich niet wegduwen. Ik ben daarnaast ook heel chaotisch. Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar juist de kunst zorgt voor structuur in mijn leven. Ik werk met vlakken en in mijn wandkleden zelfs alleen met horizontale en verticale lijnen; dat geeft rust. Bovendien geeft creativiteit enorm veel energie. De laatste tijd kan ik haast niet meer stil zitten, ik loop over van de ideeën.”

Inspiratie Voor haar kunst heeft Julia dit jaar een eigen plek gevonden, ‘want thuis aan de Mesdagstraat geeft al dat stof ook weer zo’n rotzooi.’ Samen met de Amerikaanse graffitikunstenaar Linwood A. Filton alias ‘Quik’ en kunstenares Leida Wieland huurt zij een atelier bij Kunstenscentrum Signe aan de Willemstraat in Heerlen. Een heerlijk lichte ruimte op de bovenste etage van het monumentale pand

dat Julia de naam ‘Negre i Blanc’ (Catalaans voor ‘Zwart en Wit’) heeft gegeven. Het uitzicht is stads, over daken en hoge gebouwen. Julia: “Mijn atelier is inspirerend en doordat wij met meerdere kunstenaars bij elkaar zitten, is het ook nog gezellig. Ik kan mij hier helemaal uitleven, heb alle ruimte voor mijn textielkunst en kan solderen, zagen, schilderen en timmeren zonder dat ik iemand tot last ben. Dat is belangrijk, want deze vrijheid zorgt ervoor dat ik tot de kern kan komen. Tot mijn thema, waarin tegengestelde krachten, zoals warmte en koude, stijfheid en flexibiliteit altijd weer voor evenwicht en een vitale structuur zorgen. Estructura Vital. Het evenwicht van het leven."

Julia Bertomeu neemt elke twee jaar in juni deel aan de Parkstad Atelierroute. Het adres: Willemstraat 91 in Heerlen. Boven Signe! Wilt u meer informatie over het werk van Julia. Zij is bereikbaar via haar e-mailadres: [email protected]



YoungXperience

‘Mwahh, wat is het in Brunssum saai.’ En: ‘voor jongeren is in Brunssum toch nooit iets leuks te doen.’ Wie dit nog zegt, heeft toch niet goed opgelet. Tijdens YoungXperience presenteerden jongeren uit Brunssum een mooi programma van én voor jongeren.

Brunssumse jeugd gaat voor de beat

Vrijdagmiddag 17 augustus. Het Lindeplein in hartje Brunssum staat vol infostands van uitzendbureaus, de landmacht en Werkplein Parkstad. Voor de ingang van het gemeentehuis wordt gevoetbald. Ernaast vindt een beachvolleybaltoernooi plaats, terwijl even verderop jonge Brunssummers elkaar in de boksring uitdagen en skaters hun kunsten vertonen op een snelle halfpipe. Vanuit het overdekte podium dreunt de beat van dj TM die de pauzes tussen de optredens opvult. De sfeer is goed en de jeugd amuseert zich. Zij zijn op deze laatste vrije zomervakantiedag, net vóór de aanvang van het schooljaar 2007/2008, afgekomen op de jongerenmanifestatie YoungXperience. Een initiatief van gemeente Brunssum, Weller en het Centrum voor Maatschappelijk werk en Welzijnswerk (CMWW) dat erom vraagt een échte Brunssumse traditie te mogen worden…. De partners achter de YoungXperience zijn unaniem over het belang van de jongerenmanifestatie. Een positieve benadering van de jeugd gaat hierbij samen met een actieve presentatie van wat Brunssum jongeren te bieden heeft. Al snel is duidelijk dat dit meer is dan menigeen soms verzucht: er valt voor jongeren die op zoek zijn naar wat actie, wel degelijk iets te beleven in Brunssum. Van Libra tot Brace Kim Stroucken, Astrid Jongboom en Diana Vondenhoff van de Wellerteams Brunssum-Zuid en Brunssum-Noord hebben zich samen met Omar Nouri van het CMWW en Jeffrey Breijman van de gemeente Brunssum de benen uit het lijf gelopen om een succes van het evenement te maken. De lat lag hoog, want de jeugd is kritisch. Zo moest het programma een goede mix van informatie en ontspanning maar vooral ook veel actie bieden. Het resultaat mag er zijn: informatie over toekomstmogelijkheden in Parkstad Limburg is er op YoungXperience 2007 te over. De actieve benadering door het publiek mee te laten sporten, haalt zelfs de stugste jongeren over de streep. En het

programma op het grote podium is om door een ringetje te halen. In willekeurige volgorde vinden optredens plaats van lokale acts, variërend van de Libra Rappers en A2G-crew, Heard, ’t Verzet en Ripped Apart. Er zijn demo’s streetdance, buikdansen en jumpstyle. Er is een modeshow en als afsluiter wordt Brunssum getrakteerd op Brace. Beeld van Brunssum Noël (15) is te vinden in de ‘Challengehoek’ bij het doeltrappen. “Ik vind het leuk om hier met mijn vrienden rond te hangen en andere jongeren te ontmoeten”, vertelt hij. Chayenne (13) en Jamie (14) zijn gek van voetbal en zijn van de partij om hun vrienden op het pannaveldje aan te moedigen. Kingsley (17) en Yanes (16) uit De Egge zien de middag als een leuke manier om samen met hun vrienden spelletjes te spelen. “Ondertussen kijk je nog wat rond en pik je wat mee van een optreden. Je krijgt zo toch een ander beeld van wat je in Brunssum allemaal kunt doen”, aldus Yanes. Anouk (19) en Seline (20) bezoeken de YoungXperience vanwege de informatiemarkt. Anouk wil graag arts worden in het leger en is daarom erg benieuwd naar de stand van de landmacht. Ondertussen pikken

de dames enkele enquêtes mee. Want wie weet, misschien valt er nog iets moois te winnen. Traditie? Al met al is de eerste YoungXperience zowel bij publiek als organisatie in goede aarde gevallen. Een positieve aanwinst. En, wat vooral achter de schermen van YoungXperience snel duidelijk werd: samen kunnen Weller, gemeente en maatschappelijke partners bergen verzetten voor Brunssum en de Brunssumse jeugd. Een nieuwe traditie lijkt geboren.

Spiegeltje, spiegeltje…

Kralenpracht!

Make-up koffer. € 19,99, Kijkshop

Kralen. € 1,99 per zakje, Xenos

Wellerhebbes

Wellertaart Cathrien Schmitz

Cathrien Schmitz

Een kloddertje hier……..

Creatieve kids!

Schildersbenodigheden. Palet. € 1,19, penselen € 1,19, verf € 1,99, canvas € 1,25 per stuk, Blokker

Kinderknutselpakketjes. € 3,49 per stuk, Blokker

“Ik leef voor de mensen”

Cathrien Schmitz uit de Heerlense Anjelierstraat leeft voor ‘de mensen’. “Niet voor hen die misbruik maken, maar voor alle anderen”, vat ze het zelf samen. Wie een beroep op haar doet, kan op haar rekenen. En ze is altijd op tijd. “Behalve als mijn scootmobiel het niet doet natuurlijk.”

“En altijd hebben we mooi weer als we naar buiten gaan. Ik vind het geweldig om te doen.”

Warmte “Ik kan u helaas geen stuk taart meer aanbieden”, zegt Cathrien (67). Samen met haar kleinzonen, zoon, schoondochter en interieurverzorgster was de taart snel soldaat gemaakt. Vooral de kleinzonen van 7 en 12 jaar waren er helemaal weg van. “De een vroeg: ‘Van wie heeft oma die taart gekregen?’. De oudste zei: ‘Van Weller, de woningcorporatie, dat zie je er toch op staan?’ ‘Waarom heeft ze ’m dan gekregen? Omdat ze de huur altijd netjes heeft betaald?’ Cathrien moet er hartelijk om lachen.

‘t Heitje In werkelijkheid kreeg ze de taart vanwege haar jarenlange inzet in de wijk Vrieheide. Ze woont er al 34 jaar. Met name vanuit het wijksteunpunt ’t Heitje, is ze al tientallen jaren actief voor de buurt. Van straatverlichting ophangen tot grote pannen soep koken. En de laatste drie jaar organiseert ze samen met zes anderen activiteiten voor 55-plussers vanuit ’t Heitje. Die vallen altijd goed in de smaak. “Dan zeggen de mensen na afloop: ‘Cathrien, wat is het weer gezellig geweest’.” Ze gaan naar de kerstmarkt in Valkenburg, of met de stoomtrein vanaf Bochholtz.

Vanwege haar reuma zou ze het eigenlijk wat rustiger aan moeten doen, maar zoals ze zelf zegt: ”Ik heb geen rust in m’n kont.” Bovendien is het contact met de mensen haar te lief. Ze praat met iedereen en krijgt zo ook veel warmte terug. Mensen brengen vingerhoedjes voor haar mee uit het buitenland, want die spaart ze. Het is duidelijk: wie goed doet, goed ontmoet. Of het nu een warm bedankje, een vingerhoed of een heerlijke slagroomtaart is.

Leuke hebbedingetjes gespot door Weller


Wellerman Marcel Essers op bezoek bij

Een bron van inspiratie

In vuur en vlam!

Bronnenboek. € 9,95, Boekhandel

Stompkaarsen. € 2,50 per stuk, Xenos


decdec 06 07 wellermagazine 29

Lichtpuntje In elke donkere winterdag zit wel een lichtpuntje. Een aardige buurvrouw. Samen koffie. Het gezellig maken. Sterren bij heldere hemel. De Poolster en de Grote beer.

Wellerdag

Feestverlichting in de winkelstraten. Mooi verlichte gebouwen. Kaarsjes op tafel. Glinstering in de boom. Vriendelijke glimlach. Lieve mensen met lieve wensen. Weller die nog een extra lampje op de gang ophangt.

Dank je wel, voor de mooie dag!

En u warme feestdagen en een gezellig en huiselijk nieuw jaar wenst!

Het is vrijdag 5 oktober: Wellerdag. De kantoren zijn gesloten, alle Wellermannen en –vrouwen hebben hun kamp voor één dag opgeslagen in de wijk! Verspreid over Heerlen en Brunssum staan vijf feestpaviljoens, met vijf podia, vijf programma’s, vijf feesten voor alle leeftijden. Een verslag… licht meer g o n ft gt e gee r bren Welle uisternis. Z voor de n d in de treekaarte runssum n B 500 e Markt in r de e aa Zwart om snel n en en rl K weg. jen in Hee k kans op i r a Welle um en ma Wie het s ! Bruns eekaarten rst maalt. tr e de en omt, het e k eerst


07 dec 06 wellermagazine 31

Als een razende reporter doorkruis ik op Wellerdag 2007 Parkstad Limburg. Natuurlijk ken ik dit gebied als mijn broekzak, dus slalom ik vrolijk van Brunssum-Noord naar Heerlen-Zuid. Met vijf feesttenten op mijn pad die alle vijf bezocht moeten worden. Vervelend hè zo’n baan! En ik bof extra want alles zit mee. Het is vrijdag, uit de cd-speler galmt een lekker muziekje en de zon straalt. Dat is goed, weet ik uit ervaring, met mooi weer is een tentfeest altijd leuker!

Ah, op het voetbalveld van SVLimburgia zie ik de eerste paarse Wellerballonnen. Een handig herkenningspunt, zo zal ook de rest van de dag blijken, want ze steken onder dat heerlijke nazomerzonnetje mooi af bij de met rood met wit gestreepte feestpaviljoens. Eenmaal uit de auto komt de geur van koffie mij tegemoet. Maar verder is het stil. Het is toch al begonnen? Jazeker, want ineens hoor ik ‘45’, ‘23’, ‘18’, ‘KIEN’! In de tent zitten minstens 130 senioren. Ze kijken niet op of om, kienen is een bloedserieuze zaak en dan niet alleen vanwege de leuke prijzen. In de rechterhoek zitten de Wellerklanten uit Schinveld, de rest van de tent is gevuld met Brunssummers. Proef ik hier iets van competitie? Buiten liggen de attributen al klaar voor de kinderspelen later op de dag. De sfeer zit er meteen al goed in.

Vrolijke hoempapa De volgende tent op mijn pad is niet moeilijk te vinden. Ik hoef in de buurt van de Woendershof de hoempapamuziek maar te volgen: de tent is afgeladen vol. Het is warm maar dat deert niet. De volksdansers en linedancers die het middagprogramma voor senioren verzorgen, weten het publiek goed op te zwepen. Meteen gaan - ook bij de Wellermedewerkers de beentjes van de vloer. Wie niet meedanst, ‘sjoenkelt’ of klapt op zijn minst mee. Het is enorm gezellig. En dat zal het ook nog wel even zo blijven, want voor de avonduren worden nog eens 120 gasten verwacht. Voor de kids Ondertussen heeft het Wellerfeestvirus mij te pakken. Enorm benieuwd naar de volgende tent. Ik neem de snelste route om van Brunssum-Zuid naar Heerlerheide te komen. Ter plaatse aangekomen hoor of zie ik niets.

Maar ik weet dat in Heerlerheide het kinderprogramma al gestart is. Daarom besluit ik een paar kinderen te volgen. En ziedaar, verscholen achter een flat staat de grootste tent van alle vijf. Hier geen dansende senioren maar spelende kids die het met hoogrode konen opnemen tegen Wellermedewerkers tijdens een potje panna. Even verderop vinden popcorn en poffertjes gretig aftrek. Elke wijk viert zijn eigen feest, dat is duidelijk. De teams hebben goed gekeken naar wat hun klanten leuk vinden. Dolle pret In het Eikenderveld is het programma voor de senioren nèt afgelopen als ik arriveer. Hartelijk wordt er afscheid genomen. ‘Dank je wel voor de mooie dag’, hoor ik iemand roepen. De man gaat naar huis. Maar het feest is hier nog lang niet afgelopen. Kinderen staan in de rij om op een ‘zwevend tapijt’ over het veld te worden

getrokken. De pk’s komen van een imposante, grijze knol. De kinderen zijn echter allerminst onder de indruk van het gevaarte, zij rollen letterlijk om van de pret en het Wellerteam geniet zichtbaar mee. Al gaan de handen ondertussen wel al uit de mouwen om alles klaar te zetten voor het feest dat voor de avonduren op het programma staat. Drukte Ik stap in de auto om de laatste tent te bezoeken. Het loopt tegen zessen, als ik arriveer bij de Wellertent op de Heerlerbaan. Vol verbazing kijk ik naar de drukte. Kinderen worden geschminkt. Roda-speler Willem Janssen deelt handtekeningen uit. Er worden prijzen uitgereikt. Broodjes frikadel en kroket vliegen over de toonbank. Er is bij de ingang van de tent geen doorkomen aan en dat blijkt de hele dag zo te zijn geweest.

Wellerhelden Wellerdag 2007. Wat een happening. Voor mij is het een dag om door een ringetje te halen, want hoe vaak in je leven mag je naar vijf feesten op één werkdag. Het is leuk om te zien hoe creatief de teams met hun eigen feest aan de slag zijn gegaan. Maar het allermooiste zijn toch al die Wellerhelden die in de vijf tenten in het zonnetje zijn gezet. Trots op hun nominatie. Stralend omdat zij gewaardeerd worden voor hun inzet voor buurt en buren. En terecht, onmisbaar als zij zijn, óók voor ons werk in úw wijk!

Wellermagazine t.a.v. de redactie Postbus 2, 6400 AA Heerlen

Deze tekening is gemaakt door Anne Nguyen. Zij mag een cadeautje in de Wellerij komen ophalen of zich telefonisch melden bij Weller en vragen naar Krista Poulissen. Wil jij jouw tekening de volgende keer op de achterkant van het Wellermagazine zien en ook een cadeautje ophalen in de Wellerij? Stuur je mooiste (t)huistekening dan snel naar:

Wellerkids

Super creatief. Dec 07

Recommend Documents