Strijd tegen de elementen

Strijd tegen de elementen

Afstanden: heterun ca. 23km / 60 hi ernissen halverun ca. 14km groepsrun 14km 4 personen Ruim 700 deelnemers

300 vrijwilligers nishtent met Livemuziek Prijsuitreiking 17,00 uur Aanvallig 9.30 uur Start/finish centrum Bettrum

MEE

ME MIXE

Eit4/3

OM

t.VIE MEE EMS •=2 12I?r,

C.32, EMS

Heeft de survival nog toekomst? »1113 WEM MOM ENNE MEI EENS AMIE IME MOM MIEN ME MEI IEVIVE 31111k NENE

e survival heeft zeer zeker nog toekomst, maar het verandert. Wat is er eigenlijk aan de hand met de sport en waar gaan de sporters voor. Met pijn in mijn hart moet ik constateren dat zeer veel deelnemers niet verder durven dan de twaalf kilometer, met de argumenten dat die halve al zeer zwaar is. Het moet mij van het hart, dat Beltrum m.i. op een zeer gezonde manier de halve en hele run organiseert. Daarom zouden wij graag willen zien, dat meer mensen de hele run lopen. Afgelopen jaar waren er maar 85 deelnemers, terwijl de hele run eigenlijk niet zwaarder is geworden sinds 1992 en 1993, namelijk: de afstanden zijn korter geworden, waterpartijen minder en de hindernissen beter verdeeld. Ze zijn wel wat moeilijker, maar te overzien. Het RUC als opstapper voor het TSC is meer een afstapper geworden. Daarom in Beltrum in 2002 geen RUC wedstrijd,

MI

OME SNEE*

13

maar wel een halve run en het Nederlands Kampioenschap hele run (bij goedkeuring van de bond). Het NK 1992 had in Beltrum 221 deelnemers (hele run, want de halve bestond nog niet) en in 2002 doen we het niet voor minder! Dus iedereen met een beetje lef in zijn body, zien we aan de start in 2002. Tot slot iedereen een sportief 2001 en een goede training voor het 1VK hele Run 2002!!!! Stichting Survival Beltrum Jan Maarse

© Uitgave: REKO Reklame & Publiciteitsvormgeving Lievelderstraat 24-26, 7141 BL Groenlo Tel. 0544- 464911, fax 0544 -465587

R E KO PUILICITEITSVORMGEVING

Advertenties: Ron Kolkman Stichting Survival Beltrum / Redaktie: Majorie Nijbroek Oplage: 30.000 Verspreiding: Interlanden Spreigroep Enschede Willem Hissink, Fotografie: Yvonne Bleumink, S.S.B. Jan Houwers, Ina Bats Albert van den Berg Lithografie: Intermap bv Enschede »ME MED OM XIMI

SIEEE Mi* MEM MISE MIE

Mae YAM

MEI MIE MBO CM ME WEM OM

PUBLIEKSINFORMATIE Mi* ME

EM MIE MEE MEE MOE Mee NIM NEW MEE EM OME EME MEE EME SIM EEUW

e Stichting Survival Beltrum organiseert op 7 januari 2001 'de strijd tegen de elementen', een survivalrun onder auspiciën van de Survival Bond Nederland. Het is de vijfde en laatste wedstrijd in het Top Survival Circuit. Het Top Survival Circuit (circuit van hele runs) kent licentiehouders en recreanten. Daar-naast wordt er dit jaar in Beltrum ook weer gestreden in het Run Up Circuit (circuit van halve runs). Hier kent men eveneens licentiehouders en recreanten. De atleten in het RUC krijgen in Beltrum eveneens hun beslissende run voorgeschoteld. Het succes van de groepsrun vorig jaar, waarbij

D

wij ruim 38 teams mochten verwelkomen, wordt dit jaar geprolongeerd. In de groepsrun werken vier personen in één team samen. Alleen deze deelnemers mogen elkaar helpen en de finishtijd van de vierde deelnemer is bepalend. Opdat u als toeschouwer de run goed kunt volgen, geven wij u gaarne enige informatie. Wilt u onderstaande tekst aandachtig doorlezen, zodat u ook uw steentje bij kunt dragen aan een vlekkeloos verloop van deze 'strijd tegen de elementen'. Ook dit jaar heeft de organisatie gezorgd voor zowel een fietsroute als een autoroute. Om problemen met parkeren te voorkomen adviseren wij de fiets.

ME Mi WIM

ZIESE ISM WEE ME ME ME ME ME IME MIE MIE

EMe MEE WE 1~ MEE ME ME REEK WO MS ME P2MI ICE5I

Is de hele run gedoemd te verdwijnen van Nederlandse bodem? ~E Mg b= ME

it is een gedachte die misschien bij menig survivalliefhebber door het hoofd spookt, als je de laatste paar jaar naar het deelnemersaantal kijkt tijdens de runs. Een stukje geschiedenis geeft misschien weer hoe dit ontstaan is. In Beltrum liepen Jan Maarse en Stef Beunk de route van de vossenjacht van de dag daarvoor. Dit vond men zo'n uitdaging, dat het jaar erop een hele groep meeliep. Het parcours was uitgebreid met enkele hindernissen. De jaren daarop werd dit steeds uitgebreider en ging men een eigen route uitzetten. De eerste runs waren toen tussen de 25 en 30 km. lang en hadden ca. 35 hindernissen. In de loop der jaren is het aantal hindernissen uitgebreid tot ca. 60 en zijn ze veel complexer geworden, terwijl de afstand rond de 25 km. wordt gehouden.

D

Doordat er meerdere stichtingen ontstonden, werd de Survival Bond Nederland opgericht. Zij houden een oogje in het zeil wat betreft parcours, hindernissen, wedstrijdreglement, veiligheid (d.m.v. een objectieve parcourscommissie) en andere zaken. De laatste jaren zie je echter allerlei varianten van de oorspronkelijke run ontstaan, zoals de koppelrun (2 personen), groepsrun (4 personen), 1/2 run en minirun. Deze zijn zo populair geworden, dat de meerderheid van de deelnemers voor deze varianten kiest, terwijl de deelname voor de hele run afneemt. Dit FIETSROUTE:

Als organisatie kunnen wij een ieder het volgen van de run per fiets van harte aanbevelen. Met de fiets komt u meer in de nabijheid van diverse hindernissen en kunt u nog veel meer genieten van het Achterhoekse landschap

EM

WYM MW. Ma

geldt voor de wedstrijd, maar ook voor de recreanten. Het bestuur van de SSB vindt dit jammer, omdat de charme van het echte "surviven" van de lange afstand hierdoor verdwijnt. De SSB heeft dan ook bedacht dat in 2002 het Nederlands Kampioenschap TSC/hele run in Beltrum gehouden zou kunnen worden (na goedkeuring van de bond). Als er op datzelfde moment geen RUC wedstrijd gehouden wordt, kunnen die wedstrijdlopers meedoen met deze hele run en zo ervaring opdoen en de smaak hiervoor te pakken krijgen. Dat meerdere mensen over deze materie nadenken kunt u lezen in het stukje over Marcel Giesen in deze krant. Ook de SBN is hard aan het bestuderen hoe deze problematiek aangepakt moet worden. Zij heeft hiervoor een werkgroep in het leven geroepen met een aantal actieve sporters dat al jaren survivalervaring heeft. Eén hiervan, Hans ter Heerdt, vertelt dat er al wel wat ideeën zijn binnen deze groep. "Als de organiserende stichting problemen heeft om een lange run te organiseren i.v.m. de vrijwilligers, zouden zij best voor een run van twee rondes kunnen kiezen, zoals nu ook al wel gebeurt. Zo kun je voor weinig deelnemers toch nog die uitdaging bieden, maar het mooist blijft natuurlijk één lange ronde", aldus Hans."En dat kan weer als het deelnemersaantal stijgt. Wat betreft die deelnemers in de wedstrijdcategorieën en natuurschoon. De route wordt aangegeven door witte borden met zwart opschrift, waaronder een fietsaanduiding en een volgpijl. De fietsroute start op het Mariaplein nabij de startstreep. Stelt u zich met de fietsen in elk geval achter de startende spor-

MEM WEM EM EM

nu« am

liéE31E ~á MEE

zou je het TSC en het RUC bij elkaar in één wedstrijdklasse kunnen doen. De competitie onderling wordt nog groter en spannender en je hebt niet meer al die verschillende categorieën. Een stichting zou dan zelf kunnen bepalen of ze een kortere of een langere run organiseert. Als je de afstand dan iets groter dan de halve- en iets kleiner dan de hele run maakt, kom je beide tegemoet. Ook zou je dan b.v. 8 wedstrijden kunnen houden waarvan er dan 7 zouden moeten tellen. Zo houd je de eindstand in het circuit zo eerlijk mogelijk en kan men bepaalde wedstrijden niet ontlopen om de afstand of het te verwachten slechte weer", filosofeert Hans. Tot slot oppert hij dat er misschien dan nog op toerbeurt 1 lange wedstrijd voor het kampioenschap georganiseerd zou kunnen worden. Van de verwachting dat het RUC "de springplank" zou zijn voor het TSC blijkt dus niet veel terecht te komen In de Achterhoek echter leeft de hele run zeker nog, wat wel blijkt uit de inschrijvingen voor de strijd tegen de elementen. Van de ca. 100 inschrijvingen komen er ca. 20 uit de trainingsgroep van trainingcentrum de Voshaar. Deze groep doet voor het eerst mee aan een zo lange run en gaat dus de uitdaging aan. Een verslag hiervan leest u elders in deze krant. Wij van de SSB hopen dan ook dat dit andere deelnemers weer stimuleert om die uitdaging aan te gaan en wensen hen dan ook veel succes! ters op. Houd steeds zoveel afstand, dat u hen niet hindert. •AUTOROUTE:

De autoroute start op het Mariaplein richting Heelweg. De route wordt aangegeven door witte borden met rode opdruk, waaronder een auto- Ot.

inleveren en wordt er een gat geknipt in de mouw van het wedstrijdshirt bij de desbetreffende jurypost. De deelnemer krijgt hiervoor 2 uur straftijd! Dit houdt in dat een snelle loper zonder armband dus nooit hoog in het eindklassement zal eindigen. Ook zal hij voorrang moeten verlenen bij de hindernissen, die nog volgen, aan snellere survivalrunners, die hun armband nog wel hebben. Hierdoor verwacht de organisatie, dat de wedstrijd door zowel jury als toeschouwers beter is te volgen.

Lijst met starttijden + nummers van de run op 7 januari 2001 CATEGORIE

STARTTIJD

STARTNUMMER

Hele run: TSC- (licentiehouders)

09.30

01 - 50

09.35 09.40 09.45 09.50

51 - 70 71 - 90 91 -110 111- 150

09.55

171- 200

10.00 10.05 10.10

201- 220 221- 240 241- 280

Recreanten

Halve run: JEUGD- RUC + Recr. RUC- (licentiehouders)

STARTGROEPEN. Er wordt gestart in de volgende groepen: aanduiding en een volgpijl. Belangrijke punten voor de autoroute zijn: * Wijk niet van de publieksroute af met uw vervoermiddel. * Voorkom opstoppingen op wat voor manier dan ook. * Parkeer uw vervoermiddel langs B-wegen of zandwegen en wel aan één zijde zover mogelijk in de berm. Dit om vrije doorgang te kunnen verlenen aan organisatie, hulpverleners, politie, uw medeweggebruikers etc. * Volg de parkeerverboden op (dit wordt gecontroleerd). PARKEER-GELEGENHEID. Er is volop gelegenheid uw auto te parkeren in het centrum vam Beltrum. S.v.p. de aanwijzingen van de organisatiemedewerkers opvolgen. ALGEMENE AANWIJZINGEN/INFO: De hindernissen worden door middel van volgnummers aangeduid. Deze nummers komen overeen met de nummers van de hindernissenlijst, zoals u die aantreft in deze krant op de plattegrond. Een groot deel van de dag zult u bij alle hindernissen wel sporters aantreffen. Verwacht wordt dat de laatste loper om ca 16.00 uur binnen zal zijn. Met behulp van de computer worden de tijden en strafpunten bijgehouden. De uitslagen zijn te verkrijMa aa Ma Ma Ma Ma

gen na de prijsuitreiking in zaal Spilman. De survivalrunners, die het eerst aan u voorbijkomen hoeven niet de winnaars te zijn. Deelnemers zonder rode armband hebben namelijk een hindernis foutief genomen en straftijd opgelopen. Verder wordt er daarna bij iedere fout genomen hindernis een gat geknipt in de mouw van het wedstrijdshirt. Een deelnemer die dit weigert wordt genoteerd en is derhalve gediskwalificeerd. Belangrijke punten zijn verder: * Loop niet op het parcours van de sporter. Bij de hindernissen achter de roodwitte lintafzettingen en hekafzettingen blijven. * Volg de instructie op van de mensen met de GELE hesjes (organisatie). * Wilt u de wegafsluitingen middels hek- en lintafzettingen niet inrijden. * Breng geen schade toe aan de natuur, afrasteringen, hekken, palen en eigendommen van anderen. * Neem laarzen mee i.v.m. de bodemgesteldheid van het terrein. RODE ARMBAND. Elke deelnemer is verplicht met een rode armband te starten. Deze moet duidelijk zichtbaar gedragen worden om de pols. Bij het missen van een hindernis en na niet kunnen of niet willen overdoen, moet men de armband

Ma aa aa Ma aa Ma MM Ma aa

Ma Ma Ma

zie

/ijst!

De deelnemers van de groepsrun lopen tussen de individuele deelnemers en zijn herkenbaar aan andersgekleurde shirts. FINISHTERREIN. Niet alleen de route, maar ook de finish is voor het publiek erg aantrekkelijk gemaakt. Het finishterrein bevindt zich in het centrum van Beltrum op het Mariaplein. Er zal gefinished worden in een grote tent. Hier is alles dus verhard, zodat het publiek met droge voeten de verrichtingen van de deelnemers kan volgen. De wedstrijd kan hier nu nog zeker worden beslist, omdat de laatste hindernissen vaak nog de scherprechter zijn. Bij de finish zal er live muziek aanwezig zijn om aan de sportieve sfeer bij te dragen. De entree is gratis.

PRIJSUITREIKING. De prijsuitreiking voor de jeugd zal om 15.00 uur in de tent op het startterrein plaatsvinden en voor de heleen halve run om 17.00 uur in zaal Huinink-Spilman door één van onze speciale gasten, die wij ook dit jaar weer hebben uitgenodigd om 'de strijd van de elementen' te Beltrum bij te wonen. Uiteraard is er gezorgd voor een muzikale omlijsting van de afsluiting van deze survivaldag en de prijsuitreiking. ,,30 Ma OM

Ma Ma

alla

Ma 1M ala

p maandagmiddag 27 maart van dit jaar om 13.30 uur komen 22 personen van de SSB, druppelsgewijs de kantine van de Grolsch binnen. Hiermee loste Jan Analbers een belofte in, die hij deed op het 10 jarig jubileumfeest van de SSB. Hij sprak op deze gelegenheid als vertegenwoordiger van de sponsoren. Als hoofd van de afdeling evenementen

0

aat akka

mek imiot

van de sponsor Grolsch, is hij al jaren betrokken bij de survival in Beltrum. Ook is hij een trouwe toeschouwer van het sportevenement. Door dit alles had hij een bepaalde visie op grote sportevenementen, waar hij met ons over van gedachten wilde wisselen. Dit resulteerde dan ook in de uitnodiging tijdens het jubileumfeest. Het bestuur met de werkgroepen, het oud-be-

-----

10.15 10.20 10.25 10.30 10.35 10.40 10.45 10.50 10.55 11.00 11.05 11.10 11.15 11.20 11.25 11.30 11.35 11.40 11.45 11.50 11.55 12.00 1205 . 12.10 12.15 12.20 12.25 12.30

GROEPEN

301- 310 + 601-608 311- 320 + 609-616 321- 330 + 617-624 331- 340 + 625-632 341- 350 + 633-640 351- 360 + 641-648 361- 370 + 649-656 371- 380 + 657-664 381- 390 + 665-672 391- 400 + 673-680 401- 410 + 681-688 411- 420 + 689-696 421- 430 + 697-704 431- 440 + 705-712 441- 450 + 713-720 451- 460 + 721-728 461- 470 + 729-736 471- 480 + 737-744 481- 490 + 745-752 491- 500 + 753-760 501- 510 + 761-768 511- 520 + 769-776 521- 530 + 777-784 531- 540 + 785-792 541- 550 + 793-800 551- 560 + 801-808 561- 570 + 809-816 571- 580 + 817-824

aa Ma Ma Ma

Bestuur op bezoek bij de Grolschbrouwerij in Groenlo ala aa

RUC-Recr. + GROEPEN RUC-Recr. (10 recr. +2 groepen per start)

Ma Ma

ala

Jan Analbers legt het een en ander uit

Ma

stuur (dit had Stef Beunk met een vlotte babbel geregeld) en de aanhang gingen hier graag op in. We werden ontvangen met een kopje koffie, waarna we de fabriek in gingen. Hier werd het een en ander uitgelegd over de productielijn van de pijpjes bier. Over het bier zelf, hoe de flesjes gevuld worden, hoe de dop erop gedaan wordt, de controle uitgevoerd wordt en

een aantal zaken over de hygiëne. Vooral het laatste staat hoog in het vaandel. Daarom liepen wij ook allemaal in witte jassen en met witte mutsjes op, die natuurlijk erg charmant stonden. Ook werd er nog even stilgestaan bij de nieuwbouw. Een ontwerpplan hing in de gang en werd door een ieder bekeken en bewonderd. Eenmaal terug in de kantine, deed Jan Analbers, onder het genot van een glaasje fris of van het kostelijke Groenlose

gerstenat, uit de doeken hoe hij aankeek tegen sponsoring en PR bij grote evenementen. Het was een leerzame en gezellige discussie. Aan het eind van de middag werd het uitje voortgezet in een gezellig Grolsch café te Groenlo. Hier werd nog iets meer van het Grolse vocht geproefd. Tot slot kwam er nog wat lekkers te eten op tafel, waarna iedereen op de fiets huiswaarts keerde. Het was een leerzame maar vooral erg gezellige middag!

MM Mi MM MM Mi MM Mi

Mi Mi Mi Mi MM Mi Mi MM Mi MM Mi Mi M22 Mi Mi Mi Mi MM Mi MM MM Mi MM Mi MM MM MM Mi MM MM Mi MM

Mi

MM Mi Mi Mi MM Mi

Mi Mi Mi

In gesprek met survivalpionier Marcel Giesen JZ.4 MW Mi M= Mi .32 MM M28

arcel Giesen, 43 j. leraar lichamelijke opvoeding, pas vader geworden van dochtertje Amber, kan uren vertellen over zijn passie. Sport in de breedste zin van het woord en buitensport/ survival in het bijzonder. Het ontstond in Australië waar Marcel als kind tot z'n dertiende is opgegroeid. Daar ging hij met school en met de scouting, waar hij lid van was, vaak de natuur in. Er werden dan atletiek of zwemwedstrijden georganiseerd. Toen hij in Nederland kwam, was er niets van dit alles in zijn woonplaats Gendringen. Daarom heeft hij een paar jaar later atletiekvereniging Atletico '73 mede helpen oprichten. De sprint en de kortere afstanden zoals de 800 meter waren zijn favoriete afstanden. Maar eigenlijk vond hij alle sport mooi. Een aantal andere disciplines werd dan ook al snel geoefend. De tienkamp is dan het logische vervolg. Met de eerste wedstrijd wist hij zich gelijk te plaatsen voor de oostelijke kampioenschappen. Dit terwijl hij discuswerpen en polsstok hoogspringen weinig had kunnen oefenen bij de vereniging, omdat het gewoon ontbrak aan de middelen. Marcel laat weten, dat hij onlangs de atletiek en met name het speerwerpen weer heeft opgepakt en niet zonder succes. Na de middelbare school ging hij richting Groningen, naar de Academie voor Lichamelijke Oefening. In die tijd zag hij voor het eerst de bon Man, de wedstrijd onder de triatlons,

M

23613

in Hawaï. "Dit vond ik zo mooi, dat ik gelijk de volgende morgen om 5.00 uur in het zwembad lag en 2 km. heb gezwommen , om vervolgens in Sportpark Zuid 90 km te fietsen en op de atletiekbaan daarna nog 20 km. te lopen", vertelt Marcel. In de omgeving van zijn woonplaats liep hij toen o.a. de 1/4 run's in Wehl, Doesburg en Dieren. "Vooral deze eerste jaren waren prachtig, maar zoals zo vaak gaan geld en materiaal een belangrijke rol spelen en daardoor was het pure eraf". "Toen zag ik de t.v. uitzending van Survival of the Fittest. Ik ben gelijk op de fiets gesprongen en onderweg kwam ik Dirk Kersten tegen. Hij was al even enthousiast als ik. Helaas moesten we een jaar wachten om mee te kunnen doen aan de voorrondes in Schaarsbergen voorjaar '88. Dirk werd eerste en ik derde. We plaatsten ons voor de finale in België, waar ook Jan Maarse was. Hier liep het eerst prima totdat de pech toesloeg. Een hogere klassering was mogelijk geweest voor mij, als op het eind mijn

mountainbike niet stuk was gegaan. De derailleur stak in het wiel! Dirk werd hier eerste en werd uitgezonden naar Canada voor de mondiale wedstrijd. Ik mocht mee als coach voor Dirk en ook nog als voorloper. Het was een prachtige ervaring", vertelt Marcel vol enthousiasme. Later is hij met foto's van het sportspektakel naar Jan Maarse geweest, en hoorde hij van de plannen om een survivalrun te gaan houden. Hiervoor was hij natuurlijk zeer enthousiast en liep dus ook de eerste run in Beltrum mee. Dit was het startsein om in zijn woonplaats Gendringen ook zoiets te organiseren. Tot 1994 heeft Marcel meegedaan in Beltrum. Tegelijke-tijd trainde hij ook nog met Jan Maarse voor "de langste dag". Een soort survivalrun van non-stop 24 uur in Scandinavië. Het lopen in Canada, vooral bergafwaarts, zorgde bij al dit trainen ervoor, dat hij geblesseerd raakte aan de achillespezen, waardoor hij een tijd uit de roulatie was. "De wedstrijden in Beltrum heb ik altijd met plezier gelopen. Ze zijn strak georganiseerd. De kou vond ik altijd het ergste, aangezien ik daar slecht tegen kan", aldus de survivalaar. "Ik had neopreen handschoenen aan, maar nog had ik de handen koud. Ik moest ze op m'n buik houden om ze weer net voor de vol-

Mi MM Mi i4 .2 MW 22 MM 4M Mi OM 44 EME

gende hindernis een beetje op temperatuur te hebben". Op de vraag hoe Marcel tegen de "hele run" aankijkt vertelt hij dat Beltrum is begonnen met de grote run en dat deze traditie eigenlijk volgehouden moet kunnen worden. Maar als je ziet dat het aantal deelnemers de laatste jaren bij de meeste wedstrijden behoorlijk terugloopt, zou je er voor kunnen kiezen om elke organisatie 1 maal per aantal jaren een grote run te laten organiseren. Want de hele run op één lang parcours blijft toch het aantrekkelijkst voor de deelnemers en de toeschouwers. "Het is eigenlijk goed vergelijkbaar met de triatlon. Hier begon men met de hele. Maar men wilde er een sport van maken en meer wedstrijden organiseren. Hierdoor ontstond de halve en de kwart. En zodra recreanten mee willen gaan doen moet de afstand nog korter; namelijk de achtste. Een triatloncircuit bestond in mijn tijd uit twee halve, en vier van de best gelopen kwart runs. Dit zou bijvoorbeeld ook in de survivalsport kunnen. Een organisatie is dan op toerbeurt aan de beurt om een grote run te organiseren", filosofeert Marcel. Het is volgens hem wel belangrijk dat de "beteren" in een klasse bij elkaar lopen vanwege het competitie-element. "Ook voor de toeschouwers is het dan makkelijker te volgen wie op kop ligt?. Het mooiste zou volgens hem zijn als iedereen tegelijk zou kunnen starten en natuurlijke hindernissen moest bedwingen. "Dit heb ik meegemaakt in Israël met Dolf Nijssen. Hier werd de finale voor de AVRO's juni-

or-survival georganiseerd op o.a. de Banyas in de Golanhoogte. Dit zijn licht stijgende terreinen waar tegen de rivierstromingen op gelopen moest worden. Je hoefde eigenlijk alleen maar de belinting op te hangen en de natuur deed de rest", vertelt hij enthousiast. "Een prachtige wedstrijd!" Tegenwoordig kan Marcel die opgedane ervaring goed gebruiken bij zijn bedrijfje Magic Outdoors Sport, dat hij naast het lesgeven in lichamelijke oefening nog runt. Hij organiseert zaken als abseilen, boogschieten, klimmen, themafeesten, etc, etc, voor allerlei groepen en scholen. Ook voor een vrijgezellenparty wordt hij nog wel eens gevraagd, omdat hij deze mensen andere dingen kan voorschotelen dan gebruikelijk is bij dit soort feestjes. Om de klanten nog beter te kunnen bedienen, heeft hij onlangs in Aalten nog een nevenvestiging geopend. De leukste uitjes heeft hij onlangs nog voor Discovery mede helpen organiseren. Dit televisiekanaal, dat vaak verslag doet van survivalachtige evenementen ( Eco-challenge en de Raid Gaulloise ), organiseert wereldwijd voor het personeel ook van die activiteiten. Zo waren er onlangs ééndaagse wedstrijden in Zuid Afrika en een finale in Turkije, waar hij zijn kennis en materiaal voor leverde. "Dit zijn natuurlijk wel heel leuke dingen om te doen en het vat zit nog vol energie om nog jarenlang dit soort spannende dingen te beleven en te organiseren", besluit Marcel.

M.

MKti:;"naast motorsportorganisator "Jók betrokken bij allerlei andere evenementen Mi Mi Mi Mi Mi Mi Mi Mi MM Mi

Mik 12122

rijdagavond, 20.30 uur spektakel. Dat de organisatie ontmoet ik twee gevan motorsporthappenings dreven motorsportniet het enige is waar de club zich mee bezig houdt, blijkt mensen van de motorsportclub MACL uit Lichtenvoorde tijdens het gesprek. in zaal -restaurant Reyrink te , De nu ca. 300 leden tellende Lievelde. Het zijn George club is in 1946 ontstaan tijdens het duizendjarig bestaan Reyrink uit Lievelde en Leo Luttikholt uit Lichtenvoorde. van Lichtenvoorde vertelt George. "Het heette toen nog De eerstgenoemde is PR.-man uit het hoofdbestuur terwijl MAC (Motor en Auto Club). Leo voorzitter is van de Off Deze organiseerde één maal the Road-afdeling. De afper jaar een motorterreinrit spraak is twee dagen ervoor op de Schans en omgeving. nog snel even verplaatst, omHet ging over het landelijke terrein, door het bos en over dat beide heren een vergadesmalle paadjes. Het was 3 km. ring hadden op het eerst afgesproken moment. Het geeft al lang en dat kon in die dagen zo zonder allerlei vergunnineen beetje aan hoe druk de gen georganiseerd worden", heren zijn met hun hobby. Ze zijn nu nog druk met de afvertelt George. Er bestond werking van het evenement echter ook nog de MCL in Lichtenvoorde , die zich met van vorige week, het jaarlijks, het motorcrossen bezig hield. op de 3e zondag in november, terugkerende "Off the Road" Dit begon in een bosje in

V

M36 Mig 6661 2663

Vragender, maar werd al snel gewild bij een breder publiek. Door allerlei Grand Prix's in bv. Markelo en Hengelo en later ook Lichtenvoorde groeide de club enorm en verhuisde naar de Schans. Het hoogtepunt daar was de 500 Grand Prix in '81. "Naast het crossen trad de popgroep Normaal op en was er een heuse kermis opgezet. Er kwamen maar liefst 25.000 bezoekers op af", memoreert de PR-man. In '87 resulteerde dit alles op verzoek van de bond tot een fusie van beide clubs tot MACL. Onder deze vlag werden afgelopen jaren allerlei ac-

tiviteiten georganiseerd of mede georganiseerd, zoals de motorcrosstrainingen, streekwedstrijden, NK. wedstrijden, EK- en Grand Prix wedstrijden, betrouwbaarheidsritten,

enduro en vanaf '89 de bovengenoemde Off the Road-ritten. "Dit lijkt veel op de organisatie van een survivalrun", valt Leo op, die ook in Beltrum al 9 jaar meehelpt

met een aantal motorrijders. "Het is een strak georganiseerd groot evenement waar de landeigenaren een belangrijke rol in spelen. Zij staan belangeloos hun grond af voor dit 65 km. lange gebeuren door Lichtenvoorde, Vragender en Lievelde. We zorgen er dan ook voor dat binnen 14 dagen alles naar ieders tevredenheid opgeruimd is. We zijn dan ook erg blij met zoveel medewerking", laten de heren weten. "De eerste keer maakten we nog de blunder door in het centrum bij de kerk te starten. Om de minuut brulde een motor weg. Dom natuurlijk, maar over het hoofd gezien". Voor volgend jaar staat het EK. 250 en 500cc op 3 juni op de agenda als grootste wedstrijd. Dit is de grootste wedstrijd na de zogenaamde IEM WEE ME ME SEM ME

ZES

MW

"Tripple" wedstrijden, de vervanger van de Grand Prix's, die in Europa verreden worden. Bij deze "Tripple's" rijden in iedere klasse 30 wereldtoppers op uitnodiging 1 manche van 30 minuten. "Een wedstrijd die de eerste vijf jaar vergeven is, maar waar we als organisatie wel voor gaan in de toekomst", opperen de heren. Naast al deze motorsportzaken zijn de leden ook bij andere activiteiten betrokken geweest of nog mee bezig. Zo is er het jaarlijkse Oerkrachtfestival. Een groot muziek spektakel dat zij mede organiseren. Ook "Stonehill", een country en western avond in Vragender, was een paar jaar een gewild evenement, maar daar is de MACL mee gestopt. De laatste jaren is het landelijk bekende bloemencorso MEE Mag

MEM ~~~~~

ook een onderdeel waar zij zich mee bemoeien. Ze staan die dag garant voor de verschillende afzettingen en de kaartverkoop. Vanwege het mooie zandcircuit is er buiten motorsport ook twee maal per jaar de hardloop sport te bewonderen. Ook de ATB promotion wedstrijd (mountainbike-wedstrijd) heeft er plaats gevonden en tv. beelden bij Studio-sport lieten zien hoe bekende fietsers als Bart Brentjens door deze prachtig omgeving fietsten. Bij de survival in Beltrum is Leo de verantwoordelijke man voor de motorrijders. Dit, omdat hij als oud Beltrumnaar, de weg prima weet en zo eventuele verkeersopstoppingen weet te omzeilen op de wedstrijddag. Hij en mannen als Fons Nijhof, Berry Elferink,

tijd door gaat. Op een gegeven moment stond het publiek bij het crossbos op het ijs van de beek en ik ook met mijn motor. Toen het ijs onder die druk begon te kraken vloog iedereen op de kant. Met een motor is snel wegkomen toch iets moeilijker en al slippend lukte dit dan toch nog op tijd, vertelt hij lachend. "Eén keer ben ik bestuurslid Curt Vogel bijna kwijt geworden in het Wollinkbos. Ik had nog gezegd dat hij me moest vasthouden alsof ik een mooie vrouw was. We gingen de bocht door en tegelijkertijd een bultje over. Curt vloog er haast af maar mankeerde gelukkig niets", besluit de motorrijder. Al deze dingen maken zo'n survivaldag leuk en de SSB hoopt nog jaren van deze vrijwilligers gebruik te mogen maken!

g41511 MI14 Mei OM WIM RWW USW Mie IMF 22.1g MB MEI MIE MI; Mia

EáttC

C="5:

EIKE ZEEM WSW

Sonnie Schuurmans, Leo Tiggelhoven, René Bijer en enkele anderen, zijn op die dag verantwoordelijk voor een gedeelte van de catering. Van koffie tot warme broodjes worden naar de kleumende posten gebracht die op de wat afgelegen plekken staan. Een andere groep is bezig om de cameramensen op tijd op de juiste plek te kunnen laten filmen. "In de afgelopen 9 jaar hebben we alle soorten weer meegemaakt", vertelt Leo. Zo was er het jaar met de enorme ijzel, dat voor gigantische glijpartijen zorgde. Ook de kou van enkele jaren terug is hij niet vergeten. "Het had al een paar dagen flink gevroren en op de dag zelf vroor het 1 graat. Ik dacht dat het wel afgelast zou worden, maar ik kreeg te horen dat survival al-

aa

5353

HET ONTSTAAN VAN DE UBCRO SURVIVAL CROSSLOOP 1M, IBM

~E Sàáig

Mak ifiNA lagg

1ES9£

SktM

De laatste jaren verdunjnen er survivalstichtingen/groepen en komen er weer nieuwe bij. Eén hiervan, in Winterswijk, is van plan om in 2001 een run te organiseren. Hieronder een verslag waaruit blijkt, dat dit alles niet zonder slag of stoot is gegaan, maar dat het gezegde "de aanhouder wint", hier duidelijk van toepassing is.

Sinds jaar en dag lopen Willy te Selle en Wim Hehnink samen elke zondagochtend steevast een parcours van ongeveer 2km. Dit parcours loopt door een afwisselend bosrijk gebied in de buurtschappen rond om Winterswijk. Af en toe mocht ik (Peter Ubbink) met die twee survivalrotten meelopen. Tijdens het lopen werd ik geconfronteerd met het natuurschoon rond om Winterswijk. Ondanks dat ik in Winterswijk ben geboren, kwam ik op plaatsen waar ik nog nooit was geweest. Mijn eerste confrontatie met het parcours was in hartje winter. In mijn ogen was het geen weer om te lopen, maar ja ik dacht: "ach effen deur bieten". Achteraf bleek dat het parcours ook veel water bevatte. Ik vergeet nooit de eerste keer dat wij met zijn drieën door het bos de Bekendelle liepen. Door dit bos loopt de Slingebeek. In het bos liepen wat wandelaars dik ingepakt met muts, sjaal en handschoenen. Op dat moment doken Willy en Wim in de slingebeek. Ik verklaarde hen compleet voor gek. En ik was echt niet de enige; de wandelaars stonden met open mond te kijken en wezen met hun wijsvinger naar hun hoofden. Na wat twijfelen dook ik met veel tegenzin het water in. Op dat moment sloeg ik compleet op tilt. Ik snakte naar adem, en had geen gevoel meer in mijn lichaam. Willy en Wim keken elkaar aan en begonnen ge-

TM MN1-

nagE ME

Mg OE ME Mg issw tass

meen te lachen. En dan ook nog zeggen "lekker hè Peter?" Op dat moment had ik 'm zitten. Nog geen seconde later had ik het gevoel dat ik er niks meer had zitten. Ik dacht: "als mijn vrouw mij nu zou zien, zou ze bij me weg gaan". Tijdens het lopen viel mij nog iets vreemds op. Want telkens als wij langs mooie bomen of door bossen liepen, keken Willy en Wim als maar schuin omhoog alsof ze vreselijk last van hun nek hadden. Ik vroeg hen dan ook of ze last van hun nek hadden. Hierop begonnen Willy en Wim te lachen en vertelden mij dat dit bos/parcours uitermate geschikt zou zijn voor een survivalrun. En telkens als ze weer een geschikte boom op locatie zagen hadden zij de hindernissen er bij wijze van spreken al in hangen. Toen ik mijn eerste survivalrun liep werd ik ook besmet met het z.g. survival virus. En ik betrapte mij erop dat ik zegmaar dezelfde "nekklachten" kreeg als Willy en Wim. Ik merkte dat ik veel fanatieker werd en kwam steeds vaker in het trainingsbos van SSH te Harreveld. Daar liep ik Marcel Domhof tegen het lijf en hij heeft mij de fijne kneepjes van de survivalsport geleerd. Ook Marcel had een vast loopparcours van ongeveer 20 km en hij had ook dezelfde symptomen als Willy en Wim wat "nekklachten" betreft. In één keer begon er bij mij een lichtje te branden. Een survivalparcours in Winterswijk dat zou toch wat wezen dacht ik. Een mooie opstap om de survivalsport in Winterswijk te promoten. Met een hoofd vol ideeën en veel enthousiasme ging ik op zoek naar een geschikt bos. Na ongeveer 6 pogingen en 6 afwijzingen werd mijn enthousiasme steeds minder. Telkens kreeg ik van boseigenaren nee op

sem

OM IME

ME

het rekest. Na 15 locaties zakte me de moed in mijn schoenen. Ik bleef rondkijken en op een dag fietste ik tegen een bos aan net buiten Winterswijk aan de Bataafseweg. Na wat vragen in de buurt kwam ik er achter wie de eigenaar was en binnen een mum van tijd stond ik voor de deur bij de familie Legters. Ik was er al vanuit gegaan dat ook dit een "nee" zou worden, maar het tegenovergestelde bleek waar te zijn. Na een jaar zoeken was het me dan nu eindelijk gelukt om iemand voor mijn ideeën enthousiast te maken. De fam. Legters stond 200% achter mijn ideeën en hielp waar ze helpen konden. Nog geen week later hadden wij een omheining gemaakt en de eerste hindernissen hingen in de bomen. Met hulp van veel mensen waaronder Quint, Willy, Rene, Marco, de fam. Legters en vele anderen, kon het survivalparcours gerealiseerd worden. Dit alles ging echter niet helemaal zonder slag of stoot. De buurt was er in het begin radicaal op tegen. Hun hondenuitlaatplek was weggenomen en ook konden zij hun "rommel" niet meer dumpen. Ondanks toestemming van de eigenaar brak er weer een moeilijke tijd aan. Ik moest nu de buurt en de gemeente ervan overtuigen dat, dat wat ik van

ISM

MS CM MIR Mle

MOt 55M Me2 MOM OM Mik

plan was, voor niemand hinderlijk zou zijn. Er kwam een bijeenkomst voor de buurt om e.e.a. uit te leggen. Er kwamen legio bijeenkomsten met de gemeente en telefoontjes met hen. Plenty fotokopieën en andere stukken waaruit moest blijken dat wij geen gevaar voor het bos waren. Allerlei procedures werden gestart. Beschuldigingen, bedreigingen, onbegrip en fantasieverhalen werden me voor de voeten gegooid. Het ging zelfs zo ver dat men toch echt dacht dat er bouwlampen geplaatst zouden worden en dat er een nudistenkamp gemaakt zou worden. Diverse aanvaringen met een buurtbewoner resulteerden erin, dat het steeds moeilijker werd om "gewoon" door te gaan. Wat erg vervelend was, was dat er hindernissen vernield, verbrand en aangesneden werden. Dit resulteerde in diverse aangiftes bij de politie, artikelen in kranten en radio-interviews. Nadat wij ook deze zaken "geslikt" hadden, gingen wij toch gewoon door met ons plan. Wij lieten ons niet zomaar uit het veld slaan. We zijn nu een hele tijd verder en het is een stuk rustiger. Één familie ziet ons nog steeds liever gaan dan komen. Ondertussen komen steeds meer jongeren uit Winterswijk en omgeving er

van Ubcro Sports Survival/ Cross-Loop.

TRY-OUT 6 MEI 2001 LOKATIE WINTERSVVIJKSE FIETSVERENIGING (HUININKMAAT)

1

IBM Mg OM MIE

achter, hoe leuk survival is. Ook krijgen we groepen die aan teambuilding doen, of partijtjes van kinderen. Verder ben ik in contact gekomen met Thomas Schriier. Hij kwam uit Lichtenvoorde en woont sinds kort in de buurtschap Woold van Winterswijk. Hij vertelde dat hij een prachtig afwisselend survivalparcours van ongeveer 6 km had gevonden. Hij vroeg aan mij, of ik interesse had om een survival minirun samen met Willy en hem te organiseren. Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en zijn begonnen met het organiseren van de Tryout Ubcro Survival/Crossloop. Het parcours is wel helemaal veranderd en is 7 km geworden, maar is afwisselend met water en zeer gevarieerde hindernissen. Het is voor iedereen te doen en ook met de crosslopers is rekening gehouden. Tevens willen wij de jeugd stimuleren om wat meer te gaan bewegen. Meedoen is ervaren, en veel gezonder dan dat gehang op hangplekken en voor t.v. of computer. Tot slot willen wij van Ubcro Survival de organisatie van de SSB, de atleten en de toeschouwers veel succes en veel kijkplezier toewensen en we verwachten jullie op 6 mei 2001 aan de start

08 81.

_

I 15i piak -

«gt

`0,kr

e

"
-

. 1.118)(5,12S1

'.2.11

_ .j,-,... / 1--.- .

£9 tign 09

k - ---- =.5, --.„, -. -.. ". . .:!:::._

.--. -1 . "-,,i -----4- .--' •-•,..,._,.. ,„..j i : r . ‘.,1!P.,-- ..k -: .,,l , • ,

d „it..

”

_. --ss.,

6".9: -,_ .. --, - .,,,

-

?4;V,_

-,;,. .

,ars_ ,-. 'e

--9'Z 1 ,1 ::_-_-,____------ /

1

i 0-h1 : ; :

i ..... ,.. tuor ? ,

_ ,.:-,.-,J.<, _

-`--, -.;

-.--.,..i. «

-4

-P •

t

0 -Z

;

;

'r

1

cck

'T 1

e." _

.

r

9•91-

-

sn',\ -0,1t

,

Jfates

_ _ _ Vf/A3e-eu

'1

A

0 "Z

/

-

'

mr:ar f ai 1.aa t-1

;;.

' .

s:4

•93PcItt

t's dule)tual13.

1 1 `‘,9".(.1

; itaagstuéll

:1,,,,,_...;1•1 8 ,_=-90. 31./LI a p 0 0 ..•-••-• • •

u!•kla!1-1

;

.1.00)1 eer ar1011d001 -aif1021Siald

)1aalsiano2am uaa 5! 0

11

OS-SI SSTI 000tI unnwITSINH £9 • OIST 000£Z spuapum Pulg Z9 01,6E1 Ot6ZZ seepads ueeppa:51 Tg • 016E1 OT6ZZ 006E1 ua,Pluillnoll 09 006ZZ 0 N (1,HIN GDflaf) uatuaudo werS 65 OES£1 OESZZ aallzsraqJell sruJapurqsaqaoi 85 OSEEI OSEZZ ial[geul I° PuPI V /5 • 00EEI 00£ZZ n:IIIptraiaddad .19/10WIIIMS WIS 95 OtIZI OtITZ socilaleatu, SE-II MIT p.13 55 Ot'tI OSIT TOZ puadoldo upttpg 1,5 f 31IIpplaA OSt01 OSt6I utesstrupoom Jat' puadoido unttpg £5 00001 I soqssolD mnmsueunsod z5 081,6 08t8I soqssar3 (aanlag aantl) )saalsrooptuoog is OEt6 OEt81 )ippaylsnput 2uegadv OS OSZ8I OSZ6 ureonamoox Jamnla OM SU' 0£Z6 00'tI OE'TI OEZRI ffeeiSp114100.31 IEEE soq gurslanlan/21112!ualall 8t OELLI H mnol puadosdouPuPS Lt OOM 00/91 D gamTaall -WIM/am' 9tr 'tf!PPI9A211.1qmauioN si, 0959I gtpplaA2uenade-incioq-21reqadv OZZ9T 00191 nr!PPIaA,ImslemCI £17 2amaljem2 la)UnCE Zt 08651 aalle Itij-saddaini ranoraitpe raN It 0505I aalle anaoll uannumuRmZ Ot • OUT °VII Ot6tI aallp anaoll mnot delg 6£ 088tI 008tT OZStI

LingPlaA

d

aasse anaoll 2ueqade addeiS 8£ lfffmruIP-waD n,t!"G L£ iooprapuo 2niqsnettriod 9£

ar

0£1£1

Isods2ursiatlaA

OOM

2antiraunalN Jaync[1£

081ZI OS'OI 00£Z1 09/I I 09tIT

3sanupuell iannagpuez 5£ )14uareo s2uni 31e3S.IeMa t£ ,g °puin 13npetn intente3/2uenade arsnuoia3 E£ g daaistuooq alle' ra!u 11100£ Z£

OE'tI SLIT 00/2 009 0£t8

lamna 0£ 00801 Jano2upns / duremS 6Z OELOT IlImsraonlesd `2tucllupulom sz 0£86 nfgmaonlem '2urqade a2ue.-1 I.Z OLL6 Jatrfeeruozpoll gz uapppu mnoturmiu! 0068 3 2u!saanJan na 2u!snidg sz •00'ZI 0£'0T 00/8 treeissnwooN tree soq del dinuaagm uel e£1 ztzZ 0£98 uneisnitlloom uee soq mos' doopoolS EZ soquwinaq `Osrnmia2) 2uequa

eg'

1

0018 086/ Ot6/ 00SL 0S89

soqualnaq `tianoya meq raw rano2utmg Tz 0861. soqua)inaq 'mum sol ram uameg oz Ot6L a2ugs rano imerme) alaqqna 61 • 00SL Sniqslaij 2nrqsrall !'gt a2uus do woog ug)IneeN 81 0589

e

9 Li

isods2u!sraniaA

koiciaz

9"9.

^

a,..A,41.2

OOLS (.1.31N apn3f) sonssorD door(s)tuarstuon Li OVIT OVOT OOLS OS'ET agutig rano !eernz ram ImeJmeD/2creijadV 91 • 0095 0095 soquauuap raula2ra st aSurig 00£5 00E5 loo2moN rp4 doopiaproll tI 00/t OOLV loo2!oox Jano mecinqapauana Et 0£9t 0£9t fano] lam Jat' urntpg 08Zt affirg Jarnae soq 3ffiplare,y1 2utiaránig °08£6Z IE' 0£6£ oEgE 2utntsapnq uanoqra Jam raureluorpoll OT 0E9£ Or£1 S£'0I 006Z 2uydsin latu 32w-is iano imenle3/21wwwcIv 6 OVOI 05'6 006Z )14pumaddad 2nrquattemui g OZ£Z OZEZ 2antslea Annor sol 2trpnsapng L OOTZ OOTZ g Jadard sou JaArIA 9 0£91 0£9T radam raN OESI 0E51 soqs2InJamnz ram t 006 006 soqs2upangtz laN E 008 008 ua2emtuon Z 05Z OSZ DIVLS 0 00*OT 0£'6 0

. '''., ..„...„---\--'-' \ ' ' ,• ',• ',.ks _,,, • •,;..., ‘I \.._,.. - \\ 1-)-..... i' ----.'..._ ..‘ 0 .1.1 \, :'. __:.:,-,--'4, ‘,......„..-----\ .;., -.t\_,I...44--------- :1)._ ,," ''' '..4-:,:il ;,:.; =,,, . :5 1ift\ . 41 S-guNaA,

HIT SVOT

Jadoi Jadoi mazaq alsiaus

radoi aissaus

2tnnlrgastuomulapulli

ti!

tr!

3SI

3-k

`uet

IHDIZIBAO SINkl3CINIH

4-

9'9

-

1,i•Yda 9,fl•

, *k, 9191

•

j Ai-04_

dl

if ,

.-0100d

.

P

~dom ;33K4

•• •

I2M2 keir,1

&S22

-

1,7=

C.^2. •=g

:

"maa ienyuns sinomed

-41 •

..,.

•

2480

mem weet

W.M UI

tit.:«3

Mga:

mr«

M-10

wart w'm me ne miv

$n* Mek

1,4355 ME% ,SEWs R4E,g5,1 egM

9I,»B MIW «94,0

»iiif

WrIsffl Fffité ›SWit

Verslag van de Gerrit Kluivers Memorial 2000 gESS 3,26g 1~ kW

MU2. 20%

giW

ga*

t. "1-rx - OaV

Z3W, MegIE e3M

301M

Mig #AIM

$

OM WIM

aM

,~ ,Zas

ten en vijftig seconden met de hydrospeed en geeft menig kajakker, die veelal een stuk moest zwemmen omdat niet iedereen op kajakken zit, het nakijken. Op zich niet zo vreemd als je Marcel ziet, hij oogt alsof hij net overgeflitst is uit de tijd der gladiatoren. Dat verklaart al heel wat. Dag 3.

Apehang op de camping van Monsieur Robert, op de foto Peter Rutjes

roor het derde achterj aar eenvolgende heeft Raoul Kluivers de Raid Sauvage in Charavines, Zuid Frankrijk georganiseerd. De laatste twee wedstrijden zijn qua naam omgedoopt tot de Gerrit Kluivers Memorial ter ere en nagedachtenis aan zijn vader; grondlegger van de survivalruns in Nederland, die in december 1998 is overleden. Dit jaar trokken de volgende negen teams naar Frankrijk om te strijden tegen de elementen van de Franse natuur: 1.Peter Rutjes/Alwin Radstake 2.Hans ter Heerdt/Raymond Beeren 3.Rutger te Grotenhuis/ Wouter Ormel 4.Romano Barollo/Domien Ettema 5. Sjoerd Wiggers/Joop Borsboom 6.Cristine van Donselaar/ Wim Bouwmeester 7.Andre MaalderinkfMarcel Jans 8. Cris Thunders/Reinier Hoetelmans 9.Patrick Ros/Winfried Bats

N7

In april is Raoul samen met Hugo Kupper begonnen met de voorverkenningen op locatie in Frankrijk. Daar hebben ze waarschijnlijk ook onder het genot van enkele glazen pastis de hindernissen bedacht. Nu, na enkele dagen thuis te zijn, droom ik er nog van en kan ik het me nog steeds niet voorstellen dat we die hindernissen overwonnen hebben. Je hoeft niet per-sé op apehang te zitten maar het is wel verdomd handig. De wedstrijd is opgedeeld in vier dagen:

(de teams rouleren over de twee dagen) Dag 3: De survivalrun deel I Dag 4:

De survivalrun deel 2 De eerste dag van de wedstrijd begint tegelijkertijd op twee locaties. Kajakken op de kajakbaan aan de Rhórie en rotsklimmen op de mooie klimlocatie Gorges du Crossey op nog geen twintig minuten rijden vanaf Camping Robert in Charavines. Op deze camping staan alle deelnemers, hu_n familie en supporters, de familie Kluivers en de organisatoren met tent of caravan; deels voor de wedstrijd, deels voor de vakantie. Het klimonderdeel bestaat uit acht klimroutes variërend van gradatie vier tot gradatie zes. Beide personen uit een team hebben in totaal één uur de tijd, waarin ze om de beurt zestien klimroutes moeten beklimmen, elk dus acht. Iedere route levert, afhankelijk van de gradatie, een andere tijdswaardering op. De moeilijkheidsgraad varieert van een 4'tje tot een 6a. Zo kun je dus met een zesje zo'n negen minuten winnen per persoon, wat je dus negen minuten voorsprong kon opleveren in de starttijd op donderdag. Een viertje levert slechts vier minuten op. Enig overleg en inschatting van eigen kunnen

zijn dus van belang wil je het maximale eruit halen. De organisatie bestaande uit Raoul Kluivers, Hugo Kupper en Jesper Borsboom hadden echter niet verwacht dat iedereen zo goed kon klimmen en menig team haalde de volle buit binnen. Ook werd er gekajakked waarbij Sjoerd en Joop de beste tijd scoren. Sjoerd haalt tevens het dagsnelheidsrecord van 2 minuten en 1 seconde. De volgende dag wordt deze helaas voor hem net met drie seconden overtroffen door Winfried Bats, waardoor de snelste tijd komt te staan. op 1 minuut en 58 seconden. Iedere deelnemer moet individueel de slalomba.an aan de Rhtzine afvaren in een kajak of flipperen met een hydrospeed. De genen die niet geheel de kajak vertrouwt, kan kiezen voctr de hydrospeed, die echter het nadeel met zich meebrengt dat je eerst vijftig meter lopend moet afleggen, v-oor je het water met flippers en board bereikt. Van de drie pogingen tellen de snelste twee tijden die vervolgens worden opgeteld niet die van de Vervolgens teamgenoot. wordt deze tijd met factor tien vermenigvuldigd. Dit levert wederom. verschuivingen in de starttijd voor donderdag op, Marcel Jans van team Knabbel en Babbel behaalt een recordtijd van twee minu-

Lac de Paladru, het rustig en langgestrekte meer gelegen tussen de gezellige Franse plaatsjes Charavines en Paladru, ligt er aangenaam -bij onder de zon die zich eindelijk na enkele regenachtige dagen door enkele achtergebleven wolken laat zien. Een normale rustige dag in het Franse zuiden totdat 'B a ammmmmmrrim I !I! " knalt het wanneer de twee roeiboten frontaal op elkaar knallen. Ik word van mijn houten bankje gelanceerd en vlieg bovenop de tegenover mij gezeten Patrick. Hij roeit, met de rug naar het doel toe, naar een drijvend vlot dat midden op het meer ligt. Hans die in het andere bootje vooruit roeit, reageert enigszins geschrokken. Links van ons, of moet ik zeggen aan bakboordzijde, valt Rutger bijna -va•n het lachen int de boot terwijl Wouter ondertussen gebruik maakt van de hectiek om hun voorsprong uit te breiden. De Raid Sauvage, Gerrit Kluivers Memorial 2000, is nu echt begonnen. We kunnen hem nu al bijna omdopen tot Raid Ravage, niaar gelukkig blijven de roeispanen heel en zinken we niet met boot en al naar de bodem. Ongelooflijk wanneer je op een meer van deze omvang, zo'n anderhalve kilometer breed bij zes kilometer lang, een frontale botsing kunt veroorzaken„Raoul heeft nog geen twintig minuten geleden het startschot gegeven voor de st2irt van de race om de felbegeerde eer wie zich dit jaar kampioen van de zware survivalrun in Zuid-Frankrijk mag gaan noemen. Vanaf dat moment zijn de negen deelnemende teams uit Nederland begotmen met de eerste etappe. De zwemetappe gaat over een afstand van zeshonderd meter langs

j,

Dag 1:

Kajak en klimwedstrij den (de teams rouleren over de twee dagen) Dag 2:

Jac de Paladru, een prachtig en uniek meer De schoonheid ontgaat je misschien wel even als een paar kilometer moet zwemmen

Kajak en klimwedstrijden

en kayakken. Op de foto, Winfried Bats (zwemmend) en Patrick Ros (kayakkend).

Wr

gx0

de oever van het meer naar de steiger van een aan het meer gelegen café Les Meleezes (totale afstand 0.6 km.) Hier vandaan wordt overgestapt in een roeiboot om zo een rondje om het drijvende vlot te varen. Joop en Sjoerd mogen als eerste starten. Wij, team 5, springen snel vanuit de roeiboot de steiger op en prepareren ons bij de fietsen. Er liggen vier teams voor ons. Seconden voor ons fietsen The Young Ones (Rutger en Wouter) weg van het café. Hun mooie met foto bedrukte T-shirts met kreten zoals "Losing is not an option" zien er nog mooi fris uit; dat zal niet lang meer zo blijven. Met een korte versnelling komen we net iets eerder aan bij de apehang van zo'n vijfenzestig meter die onderbroken wordt door diverse combinaties variërend van een indianenbrug tot een gekruiste apehang. Het is voor ons toch een vreemd gevoel, deel te nemen aan deze run. Vorig jaar wonnen we cle titel van de GK.M 1999 en waren apetrots op die overwinnin.g. Het gevoel van winnen had ik zelf nog 1100it daarvoor mogen ervaren en. het leverde dus een speciale herinnering op. Dit betekende voor dit jaar dat we onze titel moesten verdedigen. Iets dat je toch een ander gevoel geeft dan strijden voor een eerste plaats. Zwetend laat ik me over het laatste net vallen met Alwin en Peter op de hielen. Patrick heeft inmiddels alles al gereed voor vertrek liggen, waardoor we snel weg kunnen. Het gevoel van doeltreffend s a in enwerke n sluipt er langzaam weer in en dat geeft een vertrouwd ge-voel. Met de fiets op de schouders rennen we door de braamstruiken en zien in de ooghoeken nog net Sjoerd en Joop in de bosrand staan die de kaart bestuderen. We springen op de fiets en maken dat we wegkomen, Fietsend en lopend door het weiland ernaast dat eindigt in de hoek van de bosrand arriveren. we bij punt drie, De oriëntatieknijper voorziet onze controlekaart van een code om zo later je bewijs van aanwezigheid. te kunnen tonen. Het wordt een tactisch spel, gecombineerd met uithoudingsvermogen en snelheid. Uiteindelijk blijft de kennis van de kaart en het kompas en het gebruik ervan echter wel een zeer belangrijke factor die we dan ook op alle manieren uitbuiten. Ons team, Tukker Terror, heeft ondanks de kleine omvang van het team een duidelijke taakverdeling. Patrick is verantwoordelijk voor de logistiek en verzorging. Naast het controleren van het materiaal waar we in principe beide

Waar is het voldende punt, wat is de snelste, kortste en meest makkelijke route. Op de foto v.l.n.r. Wim Bouwmeester, Cristine ten Donselaar en Raymond Beeren

verantwoordelijk voor zijn, houdt dit in feite in dat hij de vooraf vastgestelde drink- en voedingsschema's tijdens de run nauwgezet in de gaten houdt. Een juist gedoseerde variatie van verschillende dranken en vaste tijden voor het eten dienen uitdroging en vermoeidheid tegen te gaan. Vorig jaar heeft zijn schema ook vruchten afgeworpen waarbij we gedurende de run van twee dagen optimaal fit bleven. De volgende dag merk ik dat ik tussen punt 3 en 4 een hongerig gevoel krijg en vertel dat aan Patrick, die op dat moment achter me fietst. Zijn antwoord is simpel: "Dat klopt want over vijf minuten is het twaalf uur". Logisch toch. Mijn taak is me bezig te houden met de routekeuze waarbij ik, zowel het kiezen van de kortste en/of minst vermoeiende route, ook beslissingen neem over de meest tactische route. Dat betekent in de praktijk zorgen dat je niet gezien wordt aangezien dat de andere teams kan motiveren en hoop kan geven. En dat laatste moeten ze zo min mogelijk krijgen. Cristine, uitloopster van de laatste Raid Gaulloisse in Nepal en Tibet, loopt met Wim Bouwmeester drie uur te zoeken naar punt vier. Je blijft doorzoeken omdat anders diskwalificatie volgt en je hoopt maar dat wandelaars de knijper niet hebben weggehaald. Raoul en toeschouwers staan meteen aanmoedigend op wanneer we het terrein van Café Baija opfietsen. Hier staat ons de Baija Ropes- hindernis te wachten: een deel apehang (hoe kan het ook anders) waarna, via enkele lussen dun en dik hangend touw, een afstand van dertig meter moet worden overbrugd, zonder het horizontale touw aan te raken. Het gaat ons redelijk gemakkelijk af, beseffen we, wanneer we later de poort weer uit fietsen in de richting van de camping, waar punt zes ligt. Dat dit slechts een opwarmertje was voor de volgende nachtmerrie van

Raoul, zien we daar. Een ca. zeventig meter lange apehang, onderbroken door enkele bomen. Klein detail: deze is voornamelijk heuvelopwaarts gespannen. De combinatie van hindernissen begin ik al aardig te voelen in de armen en de kaart heeft al aangegeven dat we na deze apehang naar de molen moeten: de locatie van de apehang der apehangen. Terwijl ik me nog even boven op het touw rol om wederom de onderarmen even te kunnen ontlasten, staat Patrick me al weer te coachen en aan te moedigen. De fietsen laten we achter op de camping en we tappen de bidons snel vol en lopen wat stijfjes van het fietsen en de touwhindernissen naar punt 7. De overgang naar ander spiergebruik geeft een aardige aanslag op de loopspieren. Die hebben dan ook even tijd nodig om te wennen aan de verandering. Niet lang krijgen ze de kans daartoe. Voor we het weten staan we in de arena van Raoul, waar hij aan het begin van de week een apehang van honderd-en-zeventig meter heeft weggehangen!!. Alleen al het feit dat hij zoveel touw bezit, baart me zorgen. Hopelijk heerst er volgend voorjaar een plaag van touwwormen bedenk ik me als ik achter Patrick de apehang inklim. Na verschil-

Hakke.... op de foto: Win fried Bats

lende touwlussen, stukken apehang, touwzwaaien en netten, komt het eind in zicht. Via de laatste touwladder en net, kom ik bij het eindpunt. Peter en Alwin spreek ik niet. Zoveel interessants weet ik _ook niet te vertellen op dit moment. Na nog een paar stukken lopen met een flink stijgingspercentage, komen we na de bocht in het zicht van de camping. Onder luid applaus van diverse toeschouwers lopen we de poort door. Voor deze dag zijn we uit ons lijden verlost. Drie en twintig minuten later arriveren Peter en Alwin, gevolgd door Hans en Raymond. De totaal afgelegde afstand is 41,2 km. ( voor wat onze routekeuze betreft ). Die nacht is het moeilijk om de slaap te vatten; daarvoor raast er nog teveel adrenaline door het bloed. Dag 4 De tijden van de eerste vier teams liggen redelijk dichtbij elkaar waardoor Raoul besluit de eerste vier teams met de werkelijke tussentijd te laten starten. De overige teams krijgen verkorte starttijden gezien de grote verschillen die gisteren zijn ontstaan. Het team dat vandaag als eerste binnenkomt is dan (indien deze alle punten heeft gevonden en alle hindernissen heeft voltooid) automatisch

de winnaar van de GKIVI 2000. De briefing vindt 's morgens om negen uur plaats buiten op het terras van Camping Robert om tien uur. Het weer ziet er goed uit, de spieren voelen lichtelijk stijfjes aan, banden die vanmorgen lek bleken te zijn, zijn weer geplakt, drank en voedingsvoorraden zijn weer aangevuld in de rugzak en bidonhouders en het overige materiaal is gecheckt. Kortom: we zijn er weer klaar voor. Om exact tien uur geeft Raoul het startsein wanneer hij de kaarten overhandigt. We fietsen al kaartverkennend heuvelopwaarts richting het eerste punt waar we als ochtendopwarmertje mogen beginnen met de helse apehang bij de molen. Hangend in het touw breng ik Patrick op de hoogte van wat ons te wachten staat. De route tot en met punt 6 heb ik inmiddels al kunnen bekijken. Een rondje om het meer met een pittige afdaling vanaf punt vier. Patrick is alweer onder me door geklommen. Gisteren deden we vierentwintig minuten over de apehang. Door de rust van vannacht doen we er acht minuten korter over dan gisteren en kunnen al na zestien minuten apehangen het terrein van de molen verlaten zonder door de achtervolgende teams te zijn opgemerkt. Via punt 2 en 3 die we fietsend bereiken, komen we via een steile afdaling op een voor ons ongemarkeerd deel van de hoofdweg waar we mogen oversteken. Wanneer ik de weg opschiet met een snelheid van veertig tot vijftig kilometer per uur jaag ik bijna een auto met caravan van de weg. We voelen ons goed. Langzaam gaan we weer stijgen. Uiteraard, daarvoor zijn we helemaal naar Frankrijk gereden. Vanaf de top van Mont Bilieu, waar punt 4 zich bevindt, dalen we af. Onze remmen piepen hevig tijdens de afdaling. Dat vinden we niet echt geweldig aangezien het andere teams onze aanwezigheid zou kunnen verraden. Via punt 5 komen we bij punt 6. Dit houdt in dat we de fiet-

sen weer achterlaten, maar eerst moeten we nog een boomstam doormidden hakken. Patrick hakt als een bezetene en laat mij zo sociaal als hij is, de eer de genadeklap te geven aan de stam, waarna hij in twee stukken breekt. We hoeven er niets van mee te nemen. Nu ik die gedachte opschrijf zie ik in gedachten Raoul al aantekeningen maken voor de run van volgend jaar. We worden naar het strandje tegenover de camping gedirigeerd door de suppoost Ina Bouwmeester, waar één van ons zich mag voorbereiden op het zwemmen naar een boei op zo'n drie-honderd-en-vijftig meter afstand, om vervolgens weer terug te zwemmen naar het strandje. Voor de veiligheid dient de andere teamgenoot in een vanmorgen afgestelde kajak plaats te nemen en binnen een straal van vijf meter mee te varen. Niet geheel overbodig blijkt wel later. Als dank voor Patrick's hak-inspanningen neem ik de zwemetappe op me, maar op de terugweg besluit ik even aan de kajak te hangen om vervolgens deels voortgetrokken, deels zwemmend, de terugtocht in te zetten. Door de snelheid word ik regelmatig onderwater getrokken en heb ik het gevoel het halve meer in te slikken. Halverwege de terugweg voel ik behoorlijke krampen in de beenspieren naar boven komen. De inspanningen gaan hun tol eisen. Dit moet je niet overkomen zonder begeleiding van een kajak. Survivalaars zijn niet heel erg getraind in het lange afstand onder water lopen. Uit ervaringen van de voorafgaande jaren weten we dat de kortste route naar het laatst punt, punt 8, ons door het bos van Doornroosje zal leiden. Dit betekent in de praktijk veel braamstruiken en paden die wel op de kaart staan, maar die in werkelijkheid niet bestaan. Of paden die wel bestaan maar niet op de kaart staan. Aangekomen op het punt waarvan wij denken dat het punt 8 moet zijn, vinden we geen knijper. We bestuderen de kaart aandachtig en kammen het nabijgelegen terrein af. Lichte paniek raast door ons hoofd wanneer we de knijper niet kunnen vinden. De tijd tikt door en voor we het weten hebben we bijna twintig minuten verloren met het zoeken. Overtuigd dat we goed zitten, nemen we het terrein goed in ons op om later een schets te kunnen maken, waarmee we kunnen bewijzen dat we op het punt zijn geweest. Wat een domper. Wie heeft het weggehaald? Vanmorgen nog heeft Raoul ons gewaarschuwd dat er op deze plek meerdere linten zullen hangen, vermoedelijk van andere oriëntatie tochten. Misschien zijn die ondertussen ook weg-

4•Ï

Hoofdsponsors

MUI ME MI

NE. ma

ME ME ME ~I

Kolkman Brandstoffen Groenlo Scharenborg Assurantiekantoor Beltrum Jan Schuurman Sport Borculo Reko Reklame & Publiciteitsvormgeving Groenlo • Rabobank Noord-Oost Achterhoek Groenlo • Univé Overgelder Lievelde • Grolsche Bierbrouwerij Groenlo N.V. Groenlo • Wormgoor Assurantie- en Makelaarskantoor Eibergen • De Voshaar Trainings- en Buitensportcentrum Eibergen • Fa Kolkman & Zn HoutHandel en Zagerij Beltrum • A.B.C.T.A. Lochem • Porskamp Installatietechniek BV Vragender • Wildkamp BV Dedemsvaart • Natuursteenbedrijf "de Corbeel" BV Winterswijk • Wolterink Eibergen BV Badkamers Keukens Eibergen • ABN AMRO Eibergen • Pierik & Hofstede Elektro Beltrum • A.te Vogt Rioolreiniging Eibergen • G. te Bulte- Bosbouwexploitatie Groenlo • Nijhuis Klompenfabriek BV Beltrum • Topland Hengevelde ME ME Mi ME

Materiaalsponsors

did

MI

1~ MI

• Groot Zevert BV Transportbedrijf Beltrum • Lte Woerd Bomentransport Beltrum • Berenpas BV autobedrijf Eibergen • Fa Kolkman & Zn HoutHandel en Zagerij Beltrum • Rouwmaat Groenlo BV Groenlo • Wolterink Landbouwmechanisatiebedrijf Beltrum • Te Koppele IJzerwaren BV Eibergen • Kaak Party verhuur service Groenlo • Scharenborg Loonbedrijf Beltrum • Troefmarkt Huinink Beltrum • Spilman Cafe Restaurant Zalencentrum Beltrum • Dute Cafe Cafetaria Beltrum • Hoffman Bouwbedrijf Beltrum • Vernes Horeca Service Winterswijk • Ratering Installatiebedrijf Beltrum • E.B.B. Wegenbouw Enschede • Hanselman Radio en TV Service Beltrum • Alferink BV Installatietechniek Groenlo • Pierik & Hofstede Elektro Beltrum • Bouwbedrijf BrummelstroeteiKlornps Winterswijk • van der Heide Tent verhuur Winterswijk • Image Media Haaksbergen • Red Bull WIM

MIE ~I MI

~I 1~1 ~I ME ME ~I ~I ZW

W_ _ _

gehaald en hebben ze de knijper voor het gemak ook maar meegenomen. We moeten snel een beslissing maken. Als onze voorsprong daadwerkelijk 25 minuten heeft bedragen bij vertrek vanaf het strand bij de camping, dan kunnen de achtervolgers er met enkele minuten zijn. Als ze ons dan zien vertrekken, hebben ze waarschijnlijk voldoende motivatie om een krachtige eindsprint in te zetten als zij wel de knijper vinden of nog sneller besluiten dan wij, dat de knijper er niet is. We besluiten ons naar de finish te begeven. Met gemengde gevoelens klimmen we via het modderige en met keien bedekte pad omhoog, om vervolgens via het dal in de richting van Charavines te lopen. Constant knaagt het in ons hoofd. Hebben we wel goed gekeken? Waren we wel terecht overtuigd van onze oriëntatie? We weten dat wanneer het team na ons wel de knijper heeft gevonden, we ondanks de prestaties van de laatste dagen toch gediskwalificeerd zullen worden en daardoor op de laatste plaats zullen uitkomen. Het zal toch niet waar zijn? De toeschouwers zijn enthousiaster dan wij , wanneer we de finish bij Café Dauphins aandoen. Raoul schudt ons de hand begeleid met zijn felicitaties. We moeten hem in zijn enthousiasme onderbreken en vertellen hem dat we het laatste punt niet gevonden

hebben. Althans niet de knijper. Nog steeds zijn we redelijk overtuigd van ons kaartleesvermogen. We tekenen de locatie uit, maar we hebben geen andere keus dan te wachten op de bevindingen van het volgend binnen te komen team. Na bijna een uur binnen te zijn, arriveren Peter en Alwin. Ze hebben punt 8 gevonden. We balen. Ze feliciteren ons maar we brengen hen snel op de hoogte van ons probleem. Ze hebben de Raid Sauvage, de Gerrit Kluivers Memori al 2000 overwinning binnengehaald. We proberen ons erbij neer te leggen en zeggen dat we in ieder geval blij met onze prestaties zijn. Patrick vloekt en loopt even van me weg. Ik kan hem geen ongelijk geven. Hij heeft net als iedereen veel gegeven, ook zijn moeilijke momenten mee mogen maken en is sportman in hart en nieren, dus wat verwacht je anders. We liggen iets verder weg van het terras in het gras. We nemen nog even alles door. Wat hebben we over het hoofd gezien? Hebben we wel overal goed gekeken, of heeft stress ons het één en ander over het hoofd doen zien? Hebben we wel genoeg omhoog gekeken? Raoul heeft nog gezegd dat deze knijper wat hoger zou hangen dan normaal. Patrick vindt meestal de knijpers direct. Het lijkt of hij daar een zintuig voor heeft. Ik dirigeer hem naar de plaats, hij maakt

het vervolgens af. Goede samenwerking. Raoul loopt op ons af en deelt mee dat alles nog open staat. Hugo is met zijn 4WD naar de locatie gereden om alles te checken. Even later staat Raoul weer bij ons en zegt dat de knijper wel op de locatie hangt waar hij is weggehangen, maar dat Hugo alle opties ter plekke zal bekijken. Even later geeft hij het verlossende woord: we zaten goed! Aan het pad zaten meerdere gelijkogende locaties en door de duisternis en het slechte weer van de avond ervoor is bij het weghangen in de duisternis de knijper op de verkeerde plaats weggehangen. De reden lijkt even niet meer belangrijk en snel zoek ik Patrick op, die aan de weg staat om andere teams binnen te halen. Hij heeft het nieuws inmiddels ook gehoord en met een schreeuw tilt hij me van de grond. Zoveel energie heeft hij nog wel. We worden van alle kanten gefeliciteerd waarbij we nu wel de felicitaties echt in ontvangst kunnen nemen. Ook Peter en Alwin feliciteren ons op zeer sportieve wijze. Het geeft toch even een wrang gevoel naar hen toe, maar naarmate de uitleg meer inwerkt verdwijnt dat gevoel. Raoul zelf is ook uitermate tevreden dat dit jaar iedereen alles volbracht heeft, een uniek gebeuren in de drie runs in Frankrijk van de afgelopen drie jaar. En we-

Mi:MM Mi ii Mi Mi KM Mi Mi MM Mi

MM Mi

Mi Mi Mi

ii

derom weer schitterend opgezet met een aantal verrassingen. Een wedstrijd die hoogstwaarschijnlijk geestelijk is bijgewoond door Gerrit Kluivers. Bedankt Gait, pro-

beer alleen die zoon van je wat te matigen met zijn nachtmerriehindernissen, want dat kun je toch nooit zo bedoeld hebben. Of wel?

Uitslagen: Uren'Minuten'Secondes" 10'08'09"

1.Patrick Ros/Winfried Bats (Tukker Terror)

2. Peter Rutjes/Alwin Radstake (Ifs a jungle out there) 11'07'22" 3. Hans ter Heerdt1Raymond Beeren (Dikke pad-gros grapaud)

11'21'56"

4. Rutger te Grotenhuis/Wouter Ormel (TheYoung Ones) 11'29'53" 14'05'00"

5. Romano Barollo/Domien Ettema

6. Sjoerd Wiggers/Joop Borsboom (Sjoopie & Bonsjoerd) 14'26'17" 7. Cristine van Donselaar/Wim Bouwmeester (Unarmed & Dangerous)

16'37'30"

8. André Maalderink/Marcel Jans (Knabbel & Babbel) 17'41 '22" 17'42'56"

9. Cris Thunders/Reinier Hoetelmans

De trotse ~naars Winfned Bats en Patrick Ros

MM Mi Mi MM iM Mi IBM nera

MM

ling Mik Mi

Wi

Mi

Rudie Lammers pakt nationale titel na half jaar training MIE Wig MI

at goed is, komt snel. Dat gezegde gaat zeker op voor survivaltalent Rudie Lammers (15) uit Eibergen. In juni 2000 werd Rudie nationaal jeugdkampioen bij de 13- en 14-jarigen. Een ongelooflijke prestatie als je bedenkt dat de jonge Eibergenaar op dat moment pas een half jaar lid was van de trainingsgroep van De Voshaar. De wedstrijd in Harreveld, daar waar hij de nationale titel in de wacht sleepte, was zijn eerste 'echte' run. Maar er komen er meer, als het aan Rudie

W

ii Mi Mi Mi Mi Mi Mi Mia

ligt. Heel graag zou hij in Beltrum mee willen lopen. „Maar ik weet niet of ik in Beltrum wel mee mag doen. In Neede mocht ik niet starten. Ik kom dit jaar nog uit bij de 13en 14-jarigen, maar die categorie hadden ze niet in Neede", laat Rudie weten. Als hij niet op de individuele afstand mag starten, zou hij best de groepsrun willen lopen. Navraag leert dat Rudie zijn survivalkleren op 7 januari niet can hoeft te trekken. Volgens de reglementen moet een deelnemer een maand

Mi

Mi Mi Mi Mi Mi Wi Mi Mi ii Mi

voor de eerste wedstrijd van het seizoen 15 jaar zijn. De peildatum voor dit seizoen was 30 maart. Aangezien Rudie pas op 9 juni zijn 15e verjaardag vierde, mag hij niet deelnemen. Niet aan de individuele run en ook niet aan de groepsrun, want daarvoor gelden dezelfde regels. „Dat is echt heel jammer", reageert Rudie teleurgesteld. Hij zal nog even geduld moeten hebben. Volgend seizoen mag hij wel van start gaan. Een jaar geleden kwam Rudie in aanraking met de survivalsport. „Een paar klasgenoten deden aan survival. Het leek mij ook wel een leuke sport, daarom ben ik een keer meegeweest naar De Voshaar. Het ging meteen hartstikke goed en ik vond het ook elke keer leuker warden", vertelt hij. „Ik was altijd wel handig met touwklimmen en ik beschikte altijd al over een goede conditie. Hardlopen gaat me goed af", verklaart Rudie zijn opmerkelijke resultaten in de sport. Ook de hindernissen beheerste hij al snel vrij aardig.

Mi

Mi Mi Mi Mi Mi Mi ii ii Mi Mi Wi

Omdat hij snel progressie boekte, schreef hij zich in voor het NK dat in Harreveld gehouden werd. Het was zijn eerste 'echte' wedstrijd, dus wist hij niet goed wat hij er van moest verwachten en waartoe hij in staat zou zijn. Daarvoor liep hij al wel twee andere runs, maar toen wilde hij gewoon kijken hoe het ging. „Het NK was op 16 juni", weet Rudie zich nog goed te herinneren. Hij was dan wel onervaren, Rudie deed die dag iedereen versteld staan met zijn prestatie. Voor de eerste keer een survival lopen en dan meteen sneller finishen dan de ongeveer veertig andere deelnemers. „Ach, zelf heb ik het niet als heel bijzonder ervaren. Waarom niet? Misschien kwam dat wel door de prijsuitreiking. Ik moest op een soort tafel gaan staan, kreeg een standaard en dat was het. Als het echt een officiële prijsuitreiking was geweest, had ik er een ander gevoel aan over gehouden", denkt Rudie. Zijn klasgenoten die hem met de survival kennis lieten ma-

Mi Mi Mi

ken, liep hij er allemaal uit. „Maar die hebben het ook allemaal goed gedaan, ze eindigden net achter me. En nee, ze waren niet jaloers op me. Ze vonden het eerder leuk dat ik kampioen was geworden." Het had overigens niet veel gescheeld of Rudie had niet eens meegedaan aan het NK survival. Hij is namelijk ook lid van de Touwtrekkersvereniging Eibergen en in juni staat ook de nationale titelstrijd bij het touwtrekken op de kalender. „Maar gelukkig was het NK touwtrekken een week later." Wat hij had gedaan als het NK survival en het NK touwtrekken op dezelfde zondag plaats hadden gevonden? Even wordt het stil. „Een moeilijke keuze", klinkt het dan. „Ik denk dat ik dan toch voor het touwtrekken had gekozen. Ja, absoluut. Omdat ik toen natuurlijk nog niet wist dat het met de survival zo zou aflopen. En ook omdat touwtrekken een teamsport is. rk vind dat je je team niet zo in de steek kunt laten." Ware woorden van een echte sportfanaat.

MIE 11111111 111111111

11111111

ME ME

Ma

MIE ME

IMEI

MS Mg ~II MIE MIE allat MIE

MEI MIE ME ME

Mi Milit 111111*

MS

MINK MI

OM

Mal MIMI

ME

Ma

1111111

OM

OM ~E lag WI 111111111

MIE WIM MI MIE

RUIM 30 VOSHAAR-ATLETEN LOPEN DE 'HELE' IN BELTRUM mc MIKE MEM MES OM IBM 3199111E 111115 IMMO Ma MES MI 41121 «OR MINIE Me SIM MIE ~24

I

s er bestaansrecht voor de hele run? Die vraag hoor je steeds meer. Ondergetekende vindt zeer zeker van wel. In een nostalgische bui heb ik me afgelopen seizoen ingeschreven voor het TSC. Door verschillende oorzaken heb ik echter nog aan geen van de TSC runs meegedaan (werk, of net op tijd geblesseerd). Beltrum moet en zal echter gelopen worden, niet zoals de laatste 6 jaar over de halve afstand, maar weer over de volle lengte. Herinneringen komen bovendrijven uit '91 toen ik op 20 kilometer totaal verkrampt uit 'moest' vallen. In '92 heb ik het toen opnieuw avia

111111E 111.1 MI

afflet

geprobeerd. Samen met mijn vader heb ik toen de 'hele' uitgelopen, dwz ik was na 4 uur 25 minuten binnen, 36e en de laatste die met armband over de finish kwam. Een dag later bleek overigens dat ik door de kramp onderweg mijn kuitspier gescheurd had; "een kleinigheid hol ie toch". Toen de halve run als alternatief mogelijk werd, ben ik en met mij vele anderen, overgestapt op deze afstand. Redenen te over: je hoeft minder duurtraining te doen, je bent sneller aan de finish dus onder de douche dus aan de tap, je gaat minder kapot, etc, etc. Ondanks dat ik zeer veel voldoening

iffla aa met

WIM MI

met me aum

11EXICI Wit

WIE Milt RUW MUI elliNg 111111111 MEI MEE 31.3111 1,31611.1 WEE MISE Offille WAM MIS WIES

heb kunnen halen uit de halve afstand, blijft de 'hele' een extra uitdaging. Back to the basics! Na de survival in Neede bleek dat velen met mij de uitdaging over 24 km. in Beltrum aangaan. Bij het TSC lopen nu 13 atleten van De Voshaar. Bij de recreanten gaan er zo'n 20 van start, waarvan een heel stel voor de eerste keer. Iedereen heeft er zo zijn eigen reden voor. Wim en Marlies presteren al jaren uitstekend bij het RUC en willen het toch een keer proberen in Beltrum. Ben en Raymond liepen in Neede de koppelrun. Door het toegestane 'hoog-helpen-gehalte' besloten ze zich zelf in Beltrum op de 24 km. te storten (als straf? of als extra prikkel ?). Aangezien Gerald vaak met Raymond traint was ook hij snel overstag. Paul wil de eerste Moldavier zijn die de strijd tegen de elementen uitloopt. Andre, Sjoerd, Joop, Marcel, en Rene redeneren: "Waneer je de Gerrit Kluivers Memorial in Frankrijk uitloopt, moet dit ook kunnen". Roland wil een hele run op armkracht proberen. Hennie en Patrick komen de lange

wase offit ma am as

Mg

aos ar ma Egia

NIM

WI

ms

Wak

Min ORM 3111151E IBM IMRE Met IIIENt ISM MEK Mik MMO

apehang over de vijver goed door dus... .Willem bekijkt het een keer door een andere bril en Winnie heeft wel een hele originele reden; hij 'zit niet zo op hindernissen' dus waneer ze nu over een langere afstand zijn uitgesmeerd dan volgen ze elkaar niet zo snel op (?), logisch toch! Toch kun je de spanning voelen. Een aantal mensen traint nu 2x in de week op hindernissen i.p.v. lx. Gelouterde hele-runners als Marcel en Hans worden lastig gevallen met allerlei vragen. De parcoursbouwers wordt op het hart gedrukt om het toch vooral niet te gek te maken. Ik zelf probeer contact te leggen met de weergoden; of een laag sneeuw of een keihard bevroren ondergrond, graag in combinatie met windstil en zonnig weer. Een meter ijs op de sloten vind ik ook niet zo'n probleem. Wat ook zeer inspirerend werkt is een dweilorkest bij iedere lange combinatie (met vuurkorf s.v.p.). Hoe zit dat eigelijk met het Bellegoor ? Voor de verandering zou het wel leuk zijn waneer we die links laten liggen, of eigenlijk rechts want anders komen er extra loopkiloMIE

orem am

MIE

aa mal mem orte

MIE

meters bij. Is de Lerinkbeek nog steeds zo diep als in '93? Dankzij de boomkikker hoeven we de Waterster in ieder geval niet meer door, dat scheelt weer. Even terug naar een iets serieuzere toon. Natuurlijk verdient iedere deelnemer, op welke afstand dan ook, alle respect. Ook op de halve run komt een hele kudde van de Voshaar aan de start, op dit moment schat ik dat er in totaal 80 atleten van de Voshaar meedoen in Beltrum. Dit verhaal gaat over de 'hele' omdat het speciaal is dat we met zo'n grote groep aan de start komen. De weersomstandigheden heb je natuurlijk niet in de hand, maar ik ben er van overtuigd dat, waneer die omstandigheden niet te extreem zijn, iedereen een hele goede kans maakt om de run met een voldaan gevoel af te sluiten. Ik wens iedere deelnemer aan het spektakel in Beltrum veel succes en plezier voor, tijdens, en na de STRIJD TEGEN DE ELEMENTEN. 'he dut `r eentjen in, he dut `r eentjen in' Raoul Kluivers

mot am wi ma weg ion ms

Wil

moa tom mi

Vriendinnen doen voor het eerst met de groepsrun mee WOW ~E MIME INEM Itaiii INEM MEC MI* OM NIM

m

aandag na de zware run van Neede praat ik, na een hersteltraining en een saunagang, met een damesgroep die van plan is in Beltrum mee te doen. De groep bestaat uit de dames Hélène Waenink en Ina Bats uit Eibergen, Liesbeth Schroër uit Winterswijk en Lia Nummerdor uit Vragender. De eerste twee moeten ook nog bijkomen van de zware inspanning van de 8 km die zij hebben volbracht en wat hun respectievelijk de 1e en 2e plaats opleverde bij de dames. Hélène, een laboratoriummedewerkster in het Beatrix-ziekenhuis te Winterswijk en opgegroeid op een boerderij, was als kind al een buitenmens en vaak in de natuur te vinden. De eerste kennismaking met de survivalsport was voor haar de minirun bij het Trainingscentrum de Voshaar. Zij wilde wel eens wat meer dan het volleyballen dat ze tot dan deed en op aanraden van Thomas Schroër uit hun vriendengroep, begon ze aan deze uitdaging. Ze was daarna gelijk aan de sport verknocht. Dit is inmiddels al weer een jaar of vijf geleden. Ze heeft overal al wel eens meegedaan en ze is een bekende verschijning geworden. Zo roept ze regelmatig bewondering op bij menig deel-

nemer en toeschouwer. Ook is ze wat zelfverzekerder geworden en gaat ze niet meer direct aan de kant als een mannelijke deelnemer denkt voor te moeten gaan, omdat een vrouw die zware hindernis toch wel niet zal kunnen. "Nu ga ik niet meer zo snel aan de kant, want ik heb er al menig maal spijt van gehad, omdat ik dan zelf lang stond te wachten, terwijl ik het achteraf makkelijk kon", aldus Hélène. Dit viel ook een verslaggever van de Panorama op in de run van Neede. Hij zag met verbazing hoe ze een moeilijke touwhindernis, die eigenlijk alleen op armkracht genomen kon worden, haalde. Dit terwijl een aantal TSC lopers hier hun Waterloo vond. Haar geringe lichaamslengte was hier eens in het voordeel voor haar, omdat ze in deze korte touwtjes in tegenstelling tot anderen wel een voetklem kon maken. Ze was dan ook de enige dame in die klasse die met armband finishte. Na een jaar uit de running te zijn geweest heeft ze dus de draad weer prima opgepakt. Ze traint nu 1x per week op de hindernissen en 2x gaat ze hardlopen met Ina Bats. Ze lopen dan tussen de 7 en 10 km. per keer. De ene keer een rondje bij Ina en de andere keer een rondje bij Hélène. Ook Ina kwam uit de volleybalwereld. Zij heeft zelfs nog

MEM

MMS MIE MS ONNO 31E161 Men NEME lala tille MINE MI» III! ~E OM

een jaar in de eerste klasse gespeeld. Tijdens een etentje met de vriendenclub werd ze overgehaald om mee te doen. Ze was al wel met de sport bekend, omdat ze met haar man Wim Bouwmeester, die al een aantal jaren verdienstelijk meeloopt in het TSC, als coach meefietste. Haar vuurdoop was de minirun van Herbert Luimes in Dinxperlo in '98. Daarvoor had zij al wel veel gemountainbiked en kon hier goed met de jongens meekomen of was hun zelfs te snel af. Zo was een toertocht van 180 km. in drie dagen op Duits bergachtig ter-

MEE INN hUN INN INN ~k Mit «kW 31MME MBECt

rein geen bijzonderheid meer voor haar. Na voor de survivalsport eerst een maand getraind te hebben, had Ina al snel progressie geboekt. Vooral het touwklimmen was eerst erg moeilijk, omdat ze dit totaal niet beheerste. Toen Wim als coach met haar meeging, deugde er in het begin niet veel van. Hij was zeer streng voor haar en menig hindernis moest overgedaan worden en een hindernis overslaan was er al helemaal niet bij. De laatste hindernissen werd ze letterlijk en figuurlijk overheen gesleurd "Dit vergeet je

BIER

nooit meer en het gaf me zo'n voldaan gevoel dat de tranen me nader stonden dan het lachen", vertelt Ina. Dat dit nu tot zo'n resultaat geleid heeft is ze best blij mee. "Als je over de finish komt en je hebt dan goed gepresteerd, geeft dit een goed gevoel en ben je best trots op jezelf dat je dit weer tot een goed einde hebt gebracht", vindt Ina. De prestatie is des te opmerkelijker, omdat ze 'vorig jaar ook nog moeder is geworden van dochter Eva. De wedstrijd in Beltrum wordt voor haar daar de eerste keer. Ze ziet er niet tegen op ook al is het dan 12

f1 t

km. Alleen het houthakken heeft nog wat oefening nodig. "Dan moet ik maar bij mijn schoonouders gaan oefenen, want die hebben een openhaard", merkt ze op. Liesbeth Schroër-Janssen is de derde dame van de groep. Ze is 35 j. en evenals Hélène medisch analiste en ook mede door haar aangestoken met het survivalvirus. Hélène trainde al bij het trainingscentrum "de Voshaar" evenals Liesbeth's man Thomas Schroër. Zij namen haar dan ook een keer mee. Ze vond MIE ECU 191181 3310. ISW

Wig

»ME 1869111

het geweldig leuk. "Ik deed aan handbal, maar moest van de dokter i. v. m. een blessure hiermee stoppen. "Bij handbal heb je altijd plotselinge draaiende bewegingen en die waren voor mijn knie erg belastend. Op de vraag of ik dan wel mocht survivallen, kreeg ik gelukkig een positief antwoord van de dokter. En het ging ook gelukkig allemaal goed", aldus Liesbeth. Eerst heeft ze nog even in het "Theeuws bosje" in Zieuwent getraind, maar na een aantal trainingen bij de Voshaar en

de opmerking dat ze een minirun gegarandeerd uit zou lopen, was ze verkocht. "Vooral met de trainingsschema's van Raoul is het prettig werken", vertelt ze. "Zo heb ik m'n eerste minirun ongeveer 5 jaar geleden in Harreveld gelopen en heb het steeds verder uitgebouwd". Trots is ze dan ook dat ze het afgelopen jaar de halve run in Beltrum met bandje heeft uitgelopen en in de wedstrijd in Neede werd ze zelfs 1e bij de dames op de 8 km. "Dit kwam omdat Helene toen niet meedeed ", vertelt ze eerlijk, "want die heeft zoveel talent, vooral voor de hindernissen". Op het eind van de run in Beltrum was ze wel helemaal kapot en kon ze geen bouwland meer zien. "Alweer die rotklei", dacht ik dan. Verder vindt Liesbeth het enthousiasme van de toeschouwers, posten en medelopers, specifiek voor de vrouwelijke sporters, erg leuk en stimulerend. Voor de groepsrun van dit jaar heeft ze geen echte verwachtingen. "Ik hoop dat we met bandje de finish halen", besluit ze.

telen NMOSII !ME WIS leilk Wik SIM Wat 243VE trani OM ME MIE Met Mit Mi*

De laatste en vierde van de groep is Lia Nummerdor. Ze is geen vriendin van de andere drie, maar vanwege haar survivalervaring voor deze gelegenheid erbij gevraagd. Ze is 36 jaar, hoofd van een kinderdagverblijf in Lichtenvoor-de en wonende te Vragender. Ze is door Renata Gierkink, ook geen onbekende in de survivalwereld, met de survival in aanraking gekomen. Het begon 2 jaar terug toen ze in een groep nog één persoon tekort kwamen. Ze deed toen nagenoeg ongetraind mee en dat heeft ze geweten ook! "Het ging dus niet en ik had het koud!: Voor mijn gevoel had ik het zelfs een week later nog koud", vertelt ze. Voor de kou is ze nu ook bevreesd. "Als ik op de fiets zit en ik krijg koude handen, denk ik gelijk aan Beltrum. rk maak me daar dan ook al een beetje bezorgd over. En dan door het water"! Toch vindt ze dat dit alles de run in Beltrurn ook wel weer bijzonder maakt. Tegenwoordig komt ze behoorlijk beter getraind aan de start. Lia traint namelijk lx per week in het "Theeuws

bosje" op de hindernissen en loopt minimaal 2x per week: lx per week intervaltraining met de hardloopgroep '90 uit Lichtenvoorde en in het weekeinde een flinke duurloop. Hierdoor hoopt ze de rode armband niet meer kwijt te raken zoals de eerste keer, "want als je die kwijt bent, is de motivatie om echt goed door te gaan toch weg", volgens Lia. Dat de training effect heeft, bewees ze afgelopen wedstrijd in Neede. Hier liep ze met haar man Henk van Ruitenbeek de 15 km. koppelrun. "We hebben er ongeveer 4 uur over gedaan, maar hebben alle hindernissen gehaald. Dit mede door het feit dat we elkaar mochten helpen. Dat geeft je toch een goed gevoel"! Tot slot wil ze nog even kwijt dat ze het voor iedereen een prestatie vindt, die een run uitloopt. Of je nu man of vrouw bent, iedereen doet dit op z'n eigen niveau. Lia vindt het wel eens storend als men vraagt of dit voor vrouwen niet extra zwaar is. "We doen toch allemaal de zelfde dingen", besluit ze.

Eddie te Woerd hem voor een bestuurlijke functie. „Er was wat nieuw bloed nodig, omdat vanaf het begin dezelfde mensen in het bestuur zaten. Ik heb het toen een jaar geprobeerd zonder dat ik een daadwerkelijke bestuursfunctie had. Ik verrichtte hand- en spandiensten. Sinds vorig jaar zit ik officieel in het bestuur, als vice-voorzitter." Het bestuur heeft de zaakjes goed voor elkaar, oordeelt de Eibergenaar. „Door het aantal bestuursleden en doordat we een goede taakverdeling hebben, zijn we minder kwetsbaar. Ik vind dat de juiste mensen op de juiste plek zitten. Dat is de sterkte van ons bestuur."

hem meestal, al kost het soms moeite en een behoorlijke portie doorzettingsvermogen. Vorig jaar deed hij in Neede bijvoorbeeld liefst anderhalf uur over één hindernis... „Dat was hindernis 39. Ik wilde gewoon het bandje houden, dat was de drijfveer. Dit jaar heb ik in Neede over een andere hindernis weer net zo lang gedaan." De tijd die hij neerzet, is van ondergeschikt belang. „Ik ga er voor mezelf meestal van uit dat ik er twee keer zo lang over doe als de winnaar. Als de winnaar in anderhalf uur over is, doe ik er drie uur over." In Beltrum verwacht hij iets meer dan twee uur nodig te hebben om de halve run uit te lopen. Dan is het een kwestie van even bijkomen, douchen en kan hij zich aansluitend weer op zijn bestuurlijke taken storten.

MOM OM MIME ~I 1111111M

René Nijboer, vice-voorzitter van de Stichting Survival Beltrum: MIK MB RIME ~I

ais

WIM

MOM

ME IEEE 1511114 MEI IEEE MI ME MOE Mig Mat MIE

'Laat mij maar lekker op de achtergrond dingetjes regelen' un je als vice-voorzitter van de Stichting Survival Beltrum zelf de survival wel lopen? Laat zijn functie het wel toe dat hij een deel van de dag niet aan zijn bestuurlijke verplichtingen kan voldoen? René Nijboer, want over hem hebben we het, denkt van wel. „Ik ga er van uit dat het te combineren is. Als blijkt dat het niet kan, zou ik dat heel jammer vinden. Ik moet gewoon zorgen dat ik in de eerste startgroep zit en weer vroeg terug ben", meent Nijboer. De man achter Jan Maarse. Zo omschrijft Eibergenaar René Nijboer zichzelf. „Ik ben vicevoorzitter van de Stichting Survival Beltrum, de man achter Jan Maarse. En dat vind ik prima. Jan is het perfecte boegbeeld van de stichting. Laat mij maar lekker op de achtergrond de dingetjes regelen." Nijboer is een sportliefhebber. Hij vindt veel sporten mooi, maar heeft een zwak voor - hoe kan het ook anders de survival. De man die zo gek is van sport, heeft dan ook een passende baan gevonden. Nijboer werkt als sportambtenaar en beleidsmedewerker sport- en jeugdzaken bij de gemeente Eibergen. Hij weet nog goed hoe hij in aanraking kwam met de survivalsport. Zijn werkgever, de gemeente, en de Eibergse Sport Federatie organiseren elk jaar de sportverkiezing in

K

afwisselend Eibergen of _de kerkdorpen Beltrum en Rekken. In '93 was deze verkiezing in de sporthal in Beltrum en besloten werd deze avond te omlijsten met een survivaldemonstratie. „Rien Roeleveld (van de ESF, red.) en ik zijn toen in contact gekomen met Eddie te Woerd, toen voorzitter van de Stichting Survival. Rien zei tegen Eddie: 'jullie helpen ons hiermee, dan lopen wij volgend jaar de survival in Beltrum'", blikt Nijboer terug. Het kwam er voor Rien Roeleveld niet van. Hij scheurde een maand voor de survival een pees in het been af. Nijboer maakte dat jaar wel kennis met de survivalsport. „Ik voelde me verplicht om toch mee te doen. Omdat ik onbekend was met de sport en ook ongetraind, heb ik bij Eddie te Woerd advies ingewonnen. Over de kleding bijvoorbeeld, want ik wist dus echt niet wat je als deelnemer aan moest trekken." Toch begon hij grotendeels ongetraind aan zijn eerste survival. „Ik heb alleen wat beenklemmetjes gedaan bij de Voshaar", weet Nijboer zich nog goed te herinneren. Het zien van het instructiefilmpje dat 's ochtends bij zaal Spilrnan werd gedraaid, deed hem besluiten samen te lopen met jongens die al wat ervaring hadden. „Dat werden Gerrit, Raoul en Tycho Kluivers. Maar al na drie of vier kilometer moest ik ze laten gaan. Bij de apehang bij de Leo Stichting moest ik vervol-

MIME WIM 111M Wil KM MEE OM 11115a MI ~IE

gens mijn bandje inleveren. Maar ik hem 'm wel uitgelopen. Tja, dat was mijn eerste aanraking met de survival." Nijboer had de smaak meteen te pakken van de sport. „Daarvoor voetbalde ik twee jaar bij Sportclub Eibergen. Ik kreeg wat last van een blessure, vond het voetbal eigenlijk toch niet zo leuk meer. Vanaf toen ben ik gaan trainen bij De Voshaar met de bedoeling recreatieve runs te gaan lopen. Nee, niet prestatiegericht, want dan moet je op jonge leeftijd beginnen. Wat wel leuk was", lacht Nijboer, „was dat ik bij het voetbal een veteraan was. Maar niet bij de survival, want dan ben je pas rond je 40ste een veteraan." In de survival vond hij een perfecte compensatie voor het voetbal. De eerste training staat hem nog helder voor de geest. „De warming-up duurde een half uur en ik weet nog goed dat ik dacht: 'jeetje, heb ik zoveel spieren'. Bij voetbal gebruik je alleen de beenspieren en dan nog heel beperkt. Toen merkte ik pas hoe veelzijdig de survivalsport is." Ook in Gendringen, Harreveld en Neede werd Nijboer vaste deelnemer. Toch blijft Beltrum de mooiste, vindt Nijboer. ,,Beltrum is toch hét mekka. Als je zegt dat je aan survival doet, moet je gewoon Beltrum gelopen hebben. Het is hetzelfde als de Elfstedentocht die bij Friesland hoort. Daar moet je ook niet met de alternatieve Elfstedentocht aankomen." Een paar jaar geleden polste

Nijboer is een doorzetter, heeft de drang in zich om elke survival uit te lopen met behoud van het bandje. Dat lukt

MEM ME MM MM MM ME MM ME ME MM

MW MM MM MM MM ME

MM

ME MME ME MM ME MM MW MM ME

MIE ME

Touwtrekkers Beltrum altijd in de weer met touwen MM MM MM MM MM MME

MM ME MM

MM

ME MM ME ME MM MM MM MM ME

mem mem mm mem mme mm rem ,... die werden gevonden bij leden van de Bisons. „De eerste run hebben er trouwens nog veel Bisons meegelopen achter de slipjacht aan", herinnert Te Bogt zich. Hijzelf niet. „Nee nee, ik begin d'r niet aan. Laat mie moar rondveuren met de trekker. Dat kan ik beter dan

v.l.n.r. Vincent Ribbers, Arnold te Bogt, Arie Brinke, Bennie Baak

rnold te Bogt lacht. „Weet je nog", vraagt Vincent „sL _ hij aan Ribbers, „dat ene jaar. We waren al bezig om een hindernis af te breken, toen er nog jongens aan kwamen lopen." Ook Ribbers schiet in de lach bij de herinnering. „Dat was bij Lensink in Haarlo, ergens in het bos. Het was een touwhindernis. "Ach", zeiden we tegen die jongens, "jullie halen het toch niet". "Die jongens vonden het wel goed, ze keken toch al niet al te helder meer. Terwijl die hindernis al na een kilometer of zeven kwam", vult Arie Brinke aan. En Bennie Baak: „Later waren ze ons misschien wel dankbaar." De vier die herinneringen ophalend bij elkaar aan tafel zitten, zijn lid van de Beltrumse touwtrekvereniging Vios-Bison en hebben tevens alle vier "iets" met de survival. Bennie Baak en Arie Brinke lopen elk jaar mee in Beltrum. Arnold te Bogt en Vincent Ribbers spannen zich de eerste zondag van het jaar op een andere manier in. Ze zorgen er samen met nog zo'n twintig touwtrekkers voor dat de hindernissen meteen na de survival - of soms dus zelfs al eerder - opgeruimd worden. „Wij zijn zo gezegd de afbreekploeg." ME EM. ME ME MEI ME EilEk

Aan anecdotes geen gebrek. Te Bogt verhaalt over een ander voorval. „Die ene keer waren we te snel met het opruimen van de hindernissen. Het is ook al eens voor gekomen dat we bepaalde hindernissen gewoon hebben vergeten op te ruimen. Een paar jaar geleden hadden we het weggetje bij de zandwinning in Borculo gewoon vergeten. Konden we weer terug", vertelt Te Bogt. „Er wordt veel geouwehoerd, maar het gaat elk jaar weer schitterend mooi", vindt Ribbers. Zo lang er een survival in Beltrum wordt georganiseerd, zijn de touwtrekkers al behulpzaam bij het afbreken. „De saamhorigheid en betrokkenheid van ons touwtrekkers is inderdaad groot. Misschien wel omdat we van het zelfde slag volk zijn, zo van "doe maar gewoon". "Wij willen er wel een steentje aan bijdragen dat ze de survival goed kunnen organiseren", laat Arie Brinke weten. Dat Jan Maarse en Stef Beunk destijds de pioniers van de Beltrumse survival waren, speelde ook een rol. Beiden zijn goede bekenden van de touwtrekkers. Jan Maarse was zelf jaren geleden lid van de touwtrekvereniging. De grondleggers van de survival in Beltrum hadden posten nodig,

fiEga ME ME

*MI

0380

ME CM ,VM ME WE EtC%

meelopen." De eerste jaren waren de posten er verantwoordelijk voor dat de hindernis waar ze bij stonden, werd afgebroken. Sinds een jaar of zeven gaat het anders. De touwtrekkers die de afbreekploeg vormen, staan bij de eerste hindernissen waar de lopers al na een minuut of tien voorbij komen, te controleren. Zo gauw de laatste deelnemer voorbij is, verzamelen ze zich. Achter twee trekkers wordt een platte wagen gekoppeld en met vereende krachten en in hoog tempo wordt een rondgang over het parcours gemaakt. Het streven is om de sporen van de survival binnen een uur of drie weg te wissen. „We beginnen meestal rond twaalf uur en proberen om drie uur klaar te zijn, zodat we om half vier bij Spilman kunnen zijn", laat Te Bogt weten. In de loop der jaren hebben de Bisons heel wat routine opgedaan, waardoor het opruimen elk jaar sneller gaat. „Ik weet nog goed dat we de eerste jaren alles zo op de platte wagen gooiden. Vijftig meter touw, niet opgerold, gooiden we gewoon op de netten en andere touwen. Het was een grote puinzooi. Bij Jan Maarse werd het hele spul op het erf gekiept", blikt Ribbers lachend terug. De eerste jaren kwamen de Bisons op de ochtend van de survival nog trouw om negen uur naar Spilman om tijdens een voorbeE3,5

»r,", r-O.n

Topland Achmea nieuwe sponsor voor SSB Mm MM ME MM

ME MM MM ME ME

an de telefoon praat ik met Jos Nijhuis, 31 jaar en wonende te Hengevelde. Hij vertelt op een gedreven manier dat hij adviseur van Topland Achmea verzekeringen

A

rerm mem mem mm mm mm mm rom mor mem mm rerm mm mm ram mm reme mm mem daarnaast maakt deze achteris. Op de vraag waar die naam grond het ook makkelijker om vandaan komt, legt hij uit dat Achmea de holding is, waar ook praktisch en nuchter de echte risico's voor het agrarische beonder andere Centraal Beheer, FBTO, Avero, Groene Land en drijf te analyseren. Deze voert Zilveren Kruis onder gebracht men in, in een bepaald raamzijn. Achmea is dus in het verlewerk van het programma, waardoor men snel maar zeer nauwden ontstaan uit verschillende keurig een offerte kan maken landbouworganisaties. 5 Jaar terug echter vond men dat van de verzekering op maat Achmea zich goed ontwikkeld naar de wens van de boer en het had, maar dat men weer meer bedrijf. Op de vraag waarom Topland nu aandacht moest schenken aan het agrarische. Hierop ontstond zo anders is dan andere verzeTopland, een concept dat men keringen krijg ik het volgende uit Denemar-ken overgenomen antwoord: "Wij bieden onze heeft. Hier heeft Top Danmark klanten een aantal garanties 60-65% marktaandeel. Vandaar die andere maatschappijen niet de naam Topland in Nederland. bieden. Traditioneel gaat men De adviseurs gaan met de lapvan verzekerde bedragen uit top "de boer" op. Het zijn alleen deze hebben twee functies: maal mensen met een agrariten eerste worden hierover de sche achtergrond. Hierdoor kan premies berekend en ten tweemen zeer gericht de vragen stelde is dat ook altijd de maximalen op agrarisch gebied voor le uitkering, waardoor het wel een goede risicoanalyse en eens voorkomt dat men door on-

spreking naar de instructies te luisteren. „Maar nu komen we toch meer voor de koffie." Na elke survival is er soort van evaluatie, waarin wordt besproken wat er goed of niet goed ging. Da's nuttig, weten de touwtrekkers, al zeggen ze er wel bij dat het scheelt dat die evaluaties meestal plaatsvinden in de touwtrekkantine... Bennie Baak en Arie Brinke behoren tot de vaste deelnemers in Beltrum. Eén keer uitgezonderd waren ze er elk jaar bij. „Hoe het is begonnen? Het was puur voor de uitdaging dat we besloten mee te doen, kijken of we 'm uit konden lopen. Tja, dan raak je er verslaafd aan, net als aan het touwtrekken. Het is de kick waar je het voor doet. En natuurlijk na afloop voor de sterke verhalen over alle ontberingen", vertelt Brinke. Het touwtrekseizoen is dan ten einde en de survival is een prima manier om 'bezig te blijven' in de winterperiode. „En", voegt Baak daar met een lach aan toe, „je blijft op gewicht." Wat de twee waarderen is de gemoedelijke sfeer die hoort bij de survival. „Ook de 'grote jongens' hebben geen sterallures Het onderlinge enthousiasme is groot." Het resultaat is voor de twee, die steevast samen lopen, van ondergeschikt belang. Het uitlopen van de survival met behoud van het bandje, daar is het ze om te doen. „Wij lopen ons niet 'boeten oadem', we praten ondertussen ook wel. Als we onderweg bekenden zien, maken we rustig een praatje. We zijn echte recreanten. Of we nou 25e of 125e worden, het biertje smaakt er na afloop niet minder om", schetst Bennie Baak. „Vorig jaar was ik de snelste veteraan, maar de beker heb ik nog steeds niet. Kun je nagaan wat voor waarde ik er aan hecht", glimlacht Brinke. „Aan de andere kant, we lopen wel 23 kilometer. Da's niet niks voorziene omstandigheden onderverzekerd is", vertelt Jos. "Bij ons krijgt men een garantie tegen onderverzekering. Het risico ligt bij de maatschappij. Verder worden opruimkosten voor 100% vergoed, wat nog wel eens in de papieren loopt bij bijvoorbeeld mestafvoer met asbest. Ook bestaat de mogelijkheid om bijvoorbeeld een kelder mee te verzekeren i.v.m. het "putplan". De kelder heeft geen schade maar als ge,rolg van de welzijnseisen moet er voor een geheel nieuw putplan gekozen worden. De waarde van de kelder, maar ook de opruiming van deze kelder is medeverzekerd. De agrarische achtergrond van onze mensen (ik ben zelf 5 jaar bij een veevoercaperatie brijvoerspecialist in de varkenshouderij geweest) en het feit dat de polis elk jaar "up to date" gemaakt wordt, zorgen er mede voor dat wij goed kunnen concurreren. Gezonde concur-

en dat lukt je niet ongetraind. De basis leggen we in de zomer bij het touwtrekken." Het is niet zo dat ze zich in de weken voorafgaand aan de survival flink in het zweet werken en trainen op de hindernissen. Een paar keer hardlopen, misschien een paar maal oefenen op de touwbaan. Dat is het wel zo'n beetje wat hun voorbereiding betreft. „En toch hou ik er met Kerst en oud en nieuw ongemerkt wel rekening mee dat ik de survival loop", geeft Brinke aan. Baak knikt bevestigend. Over de organisatie in Beltrum zijn ze ronduit tevreden. „In Beltrum hebben ze een goede balans gevonden tussen de loopafstand en het aantal hindernissen", meent Brinke, die het net als Baak niet moet hebben van het loopvermogen. Hij kan zich eerdere survivals herinneren, waar „we echt een ontviezen afstand moesten lopen". En dat ligt hem niet zo. Dat geldt ook voor zijn maatje. In Beltrum doen de parcoursbouwers het in hun ogen goed. „Dan merk je toch dat er ervaren jongens in het bestuur zitten." Ook het feit dat de wedstrijdlopers als eerste starten, is daar een bewijs van. „Je krijgt geen opstoppingen bij de hindernissen. Dat gebeurt wel als de wedstrijdlopers na de recreanten starten." Ondanks dat ze geen van beiden prestatiegericht de survival lopen, is ze er alles aan gelegen om met het bandje om de arm de finish te halen. Hun credo is dan ook: niet als een gek van start gaan, zoals ze elk jaar weer veel van hun collega-lopers zien doen. „We proberen mooi gedoseerd te lopen. Wij zeggen elk jaar weer tegen elkaar: 'doe maar rustig aan, het is nog een heel eind'. Als je ziet hoeveel we er onderweg inhalen, jongens die er echt compleet door heen zitten... Wat dat betreft hebben wij een boel ervaring." rentie is in het belang van de klant. Topland wil deze concurrentie graag aangaan", meldt hij strijdvaardig. Op de vraag hoe hij bij survival terechtkwam, vertelt hij dat hij Jan Maarse als klant over de survival hoorde vertellen. Hij was gelijk geïnteresseerd, omdat hij veel raakvlakken zag. De pioniersmentaliteit staat hem wel aan en ook is het agrarische in de survival aanwezig. "Ik weet bijvoorbeeld dat veel agrariërs de survivalsport beoefenen en daar goed scoren en dat in de Achterhoek onder de toeschouwers veel van hen aanwezig zijn en de sport een warm hart toedragen. De doelgroep die ook voor mij interessant is en ik hou mij graag aanbevolen voor een geheel vrijblijvend gesprek, waarin ik kan aantonen dat we zeker concurrerend kunnen zijn", besluit Jos Nijhuis. TOPLAND ~AM. InnExamm

Achmea

IN MEMORIAM

Wij kunnen u adviseren bij het ontwerpen en uitvoeren van elektrische installaties. Verder verzorgen wij de verkoop van alle: • Elektronische huishoudelijke apparaten • Audio • Video • KTV's Eigen servicedienst voor particulier en bednjf

Elektro BARTS v.o.f.

trem Erkend elektrotechnisch Wcrcrrborginstallateur

De Lindevoort 45 7157 AK Rekken Tel. (0545) 431203 Autotel. (06) 53797176 Fax (0545) 431729

De deelnemers nemen voor eigen risico

GUUS PIERIK

HUUB LANKVELD

In de dorpsgemeenschap Beltrum is het vroegtijdig overlijden van een bekende persoonlijkheid als Guus Pierik een enorme klap. Wij kennen Guus als een vakman, die met veel htnnor het leven stond, die zic.htbaar kon genieten van alles om hem heen en dat ook nog eens over wist te brengen op anderen. Hij bleef altijd zidizelf, eerlijk en eenvoudig, eerst als elektromonteur later m.et een eigen zaak. Wie voor een goede zaak op weg was, kwam bij Guus zeker niet voor een dichte deur, al was het 's avonds laat. Toen de Stichting Survival Beltrum al in de begirijaren uit haar jasje ging groeien, kwam men voor de elektrotechnische kant van het evenement dan ook al snel bij Pierik & Hofstede (P & H) terecht. Guus en Tonnie vonden het fijn om bij dit evenement op hun vak.gebied ondersteunend bezig te kunnen zijn. Al jarenlang dragen zij inmiddels weer hun steentje bij aan het welslagen van dit sportieve Beltrumse evenement in hartje vvinter. Als de organisatie in november bij P & H aanklopte, kon Guus je vaak al toelachen, dat hij hun kant van de zaak al weer had voorbereid en bij verzorgingshuis `cie Hassinkhor (waar de stroom vandaan werd gehaald) ook de directrice reeds had gemobiliseerd. Tijdens de run mocht Guus graag rondgaan in de hem zo bekende Beltrumse natuur om zich op de hoogte te stellen van de omstandigheden op het parcours. Als wij na de run bij Guus en Mariet kwamen om te evalueren, stelde hij het altijd erg op prijs om gezellig onder het genot van een borreltje alles de rev-ue te laten passeren. Guus, bedankt voor je humor, je inzet en je gezelligheid. We zullen je missen. Wij wensen je vrouw en kinderen alsmede de medewerkers van P & H veel sterkte op hun verdere weg zonder

Helaas is Huub Lankveld onlangs op de jeugdige leeftijd van 38 jaar onverw-acht van ons heengegaan na zelf sportief bezig te zijn geweest. Als medewerlcer van de Stichting Survival Beltrum tijdens de jaarlijkse run genoot hij van dit sportieve evenement, waarbij de deelnemers tot een grote dadendrang worden aangespoord. Sarnen met zijn vrouw Rita en ook andere familieleden was hij al vanaf de beginjaren een vast juiylid in het uitgestrekte parcours. Toen zij samen nog in Haarlo woonden en het oostelijke deel van de run door de praditige Haarlose bossen voerden, stonden zij soms verkleumd op een steenworpafstand van hun huis op hun post.Daarna verhuisden zij naar Ruurlo, maar bleven als juryleden verknocht aan de Beltrumse survival. Ms juryleden kon men hen toen aantreffen in de Kooibossen op het westelijke gedeelte van het parcours. Ook hier deed Huub in de prachtige natuur graag zijn werk voor onze Stichting. Huub en Rita, beiden willen wij jullie bedanken voor de gezamenlijke inzet voor onze run. Mede dankzij jullie inzet is het mogelijk dat honderden deelnerners uit het gehele land en zelfs daarbuiten op de eerste zondag in januari het sportieve gebeuren in het anders zo rustige Beltrum weten te vinden. Rita met haar Sybe en familie, wij wensen jullie heel veel sterkte, nu en in de komende tijd met het verwer-

deel aan de survivairun,. De organisatie

j011•

noch de juryleden, noch de commissie-

Stichting Survival Beltrum

ken van dit grote verlies. Stchting Survival Beitrum

en bestuursleden van de SBN kunnen op enigerlei wijze voor schade enfof letsel aansprakelijk worden gesteld.

Alvast noteren: De volgende survival te Beltrum is op 6 januari 2002. De voorinschrijf-termijn sluit op 1 december 2001 Ma Ma Ma aa Ma aa Ma aa Ma Ma aa aa

-

SBN Tussenstanden Wa

Ma

Ma

!Ma

Ma

Ma

Ma

aa

aa

aa

aa

Ma

aa

Ma

aa

Tussenklassement T.S.C.- Dames na Adegem (het slechtste resultaat is niet meegeteld) Rang Naam

1

Donselaar, Christine

Woonplaats Punten1

Best

1000,00

Tussenklassement R.U.C.-Dames na Adegem (de twee slechtste resultaten zijn niet meegeteld) Enschede 5000,00 1 Linden, Marlies v.d. 1337,27 2 Zeist, Desiree van Moergestel

Tussenklassement R.U.C. -Heren na Adegem (de twee slechtste resu 1 Brons, Wilfred 2 Ormel, Wouter 3 Dinkelman, Bart 4 Grotenhuis, Rutger te 5 Ettema, Domien VET 6 Mellendijk, Albert Vries, Ydo de 7 Rietberg, Erik 8 9 Jongh, Ries de Zantvoort, Henk v. VET 10 11 Verhoeven, Peter 12 Broekman, Diederick 13 Baks, Wim 14 Vries, Dennis de 15 Postma, Frank VET 16 Koomen, Wim 17 Weppner, Jim 18 Ruijter, Ronald de 19 VET Grijsen, Wim 20 Klein Wolterink, Wim

Itaten zijn niet meegeteld) 4971,74 Eibergen Nijmegen 4927,00 Lochem 4924,66 4917,82 Delft Dronten 4915,76 De Heurne 4896,61 Grouw 4863,67 Holten 4855,29 Kruisland 4832,26 4759,57 Ulft 4750,23 Udenhout 4718,23 Utrecht Borculo 4675,37 4654,26 Langezwaag Lathum 4646,29 4608,00 Wervershoof Huizen 4588,10 4540,57 Dronten Eibergen 4523,04 4494,87 Aalten

Tussenklassement ES.C.- Heren na Adegenn (het slechtste resultaat Rutjes, Peter 1 Heerdt, Hans ter 2 Beeren, Raymond 3 4 Scholten, Marcel VET Radstake, Alwin 5 d'Herripon, Bas 6 Ros, Patrick 7 Kruisselbrink, Freddie 8 Markt, Jeroen v.d. 9 Marsman, Daniel 10 11 Roerdink, Niek Stroet, Rober 12 13 Velde, Jelle Ubbink, Peter 14 15 Wessel, Mario van Spijkers, Ton 16 Reus, John 17 Hendriks, Ewald 18 Luiten, Arjan 19 VET Selle, Willy te 20

is niet meegeteld) Loil 3000,00 Swifterbant 2964,27 Best 2959,66 Meddo 2938,06 Zelhem 2937,60 Goirle 2923,63 Hengelo 2879,37 Almelo 2789,47 Zeist 2786,53 Gelselaar 2780,43 Beltrum 2774,43 Wervershoof 2739,99 Jellum 2707,46 2678,53 Winterswijk 2646,30 Ulft 2637,40 Vught 2619,23 Hoogkarspel 1834,63 Groenlo Aalten 1831,94 Winterswijk 1795,96

Korenmolen

9111212ewi4

"De Vier Winden"

Vragender

Ambachtelijke Maalderij Graan- en itleelhandel Bijna... alie soorten graan en meeiprociukten

fil m

Ook: koek, cake •

en bakmixen

Wij wensen u prettige feestdagen

(E')

Fa. Frans Gunnewick Winterswijloeweg 12 - 14, 7134 ND Vragender Telefoon 0544 - 372881, Telefax 0544 - 374881

showroom

Nieuw in Lkhtenvoorde HARO KEUKENS gij °Pt-N 1.11 azakillg

Tussenklassement R.U.C.-Heren-junioren na Adegem (de twee slechtste resultaten zijn niet meegeteld) 1 De Heurne 4987,80 Grotenhuis, Gerrit te Dronten 3957,54 2 Zwaan, Jurgen Harreveld 2807,63 3 Harbers, Tiemen 4 1915,00 Berg, Sander v.d. Ede 5 1388,83 Markies, Bas Apeldoorn 6 Berg, Martijn v.d. Ede 715,93

2e Kerstdag zijn we open... Openingstijden:

11_00 - 21.00 uur Dinsc:iag tirri vrijdag Zaterdag 10.00 - 16.00 uur 's Maandags gesloten HARO KEUKENS v.o.f. Dieseistraat 8 - 7131 PC Lichteravoorde Tel.: 0544 - 37 44 69 - Fax: 0544 - 37 74 82 wwvv.haro-keukens.ni - [email protected]

&enige Ker N» koken ït; 2091

Vii5R MiWg

"",

841ëffl ?7:11-:2

le-rs

c.-fie, oen n•-•::..z r:,:to tom

tf.CW

3iFirt PM*

Sir:t!

«ia

ter2 4C4C:-% WAM WIM £914» Ma«

UCIK3

Aaltenaar is ipar na dato no steeds verbaasd over zijn overwinning in Beltrum gla;,

gs:;

-

•e_raval "RE

.

" tio Oir all, gak Mila wak ma

Meigk MEI

MOM WI mi

Wim mik mut om yam mit em.

Titelverdediger Arjan Luiten zet podiumplaats uit zijn hoofd en herhaling van de stunt van vorig jaar zit er niet in. Arjan Luiten won toen de survival in Beltrum en verbaasde daarmee vooral zichzelf. Dit jaar is er voor hem geen podiumplaats weggelegd. De 37jarige Aaltenaar zegt het niet uit valse bescheidenheid. Het is voor hem gewoon een vaststelling van een feit. De reden? „Ik heb gewoon niet genoeg trainingsuren gemaakt", stelt hij vast. Natuurlijk probeert hij zondag 7 januari zo hoog mogelijk te eindigen. Niet alleen omdat hij titelverdediger is, maar vooral omdat de survival in Beltrum speciale gevoelens in hem naar boven brengt. „Beltrum is, zonder dat ik bijvoorbeeld Neede iets te kort wil doen., het mekka van de survivalsport. Daar is het allemaal begonnen. Beltrum is voor mij hét survivaldorp. Als je ook kijkt hoe de survival daar leeft... Echt prachtig. Er is altijd veel publiek. En Weet je wat echt een mooie eigenschap is? Al die boeren die toestemming geven dat hun land gebruikt mag worden en al die vrijwilligers die elk jaar weer helpen. Ja, dat vind ik ec.ht mooi." Survival is niet de enige sport waar Arjan Luiten een passie voor heeft. Dat is misschien wel zijn 'probleem'. Hij legt zich niet toe op één sport. „Ik vind zoveel sporten mooi om te doen", is zijn simpele verklaring. In zijn jeugd was hij bezeten van turnen. Een kijkje op zijn bedrijf in Aalten maakt dat wel heel goed duidelijk. Tussen varkensschuren en woonhuis staan een hoge en lage brug tussen de bosjes, er staat een paard en een rekstok. In een schuur hangt een stel ringen, op een grasveldje staat een trampoline van een meter of drie doorsnee. Daarmee houdt het niet op. Iets verderop staan op het gras twee grote voetbalgoals en - uiteraard - hangen er verschillende touwen en netten als symbolen van zijn hartstocht voor de survival. Arjan Luiten kijkt glimlachend om zich heen. „Tja, een heel gymplein, hè. De buurkinderen komen hier ook veel. Het is hier vaak net een speelpark." De vier kinderen Luiten zijn eveneens aan.gestoken door het sportvirus dat ook hun vader in zijn greep heeft. Alle vier doen ze aan sport. „En ze hebben ook allemaal al een keer een oefensurvival gelopen", meldt Luiten.

Arjan in de achtertuin

Hij beleeft zelf echter minstens zo veel lol op zijn 'speelerf als de kinderen. Om te trainen hoeft hij geen kilometers van huis. Als het werk gedaan is, leeft Luiten zich uit op het voetbalveldje of op de trampoline. „Eventjes lekker springen op de trampoline. Dat is goed voor de conditie, voor de balans en. het evenwicht." Om dat te demonstreren, tovert hij er moeiteloos enkele salto's uit. Goed voorbeeld doet goed volgen, want even later gooien ook zoon Herald en dochter Geraldine er achteloos een paar salto's uit.

Bloedfanatiek Turnen was dé sport in de tienerjaren van Arjan Luiten. Vier avonden in de week trainen en op zaterdag vaak een wedstrijd. „Ik was bloedfanatiek, deed aan wedstrijdturnen. Vooral de toestellen vond ik machtig mooi. Alleen had ik altijd pech in de afwerking. Ik durfde wel veel, maar het ontbrak me aan de afwerking. Ik kreeg mijn tenen bijvoorbeeld nooit recht, waardoor ik weer puntaftrek kreeg. Toen ik last kreeg van een schouderblessure, is het allemaal wat minder geworden. Ik ben nooit meer op wedstrijdniveau teruggekomen." In het voetbal vond hij op zijn 22e jaar een nieuwe uitdaging. Bij AZSV. „Het inzicht had ik niet, wel het fanatisme." Luiten speelde zijn wedstrijden vooral in het derde en vierde. „Eén wedstrijd heb ik met het tweede meegedaan. Dat kwam omdat ik een rode kaart had gekregen in het vierde en niet in mijn eigen team mocht spelen. Het tweede moest verder weg spelen. Omdat ze me daar toch niet kenden, mocht ik een wedstrijdje meedoen. Het is het hoogste wat ik in het voetbal heb bereikt", lacht Luiten. Sinds kort traint hij

weer een avond per week mee bij een lager elftal van de Aaltense voetbalvereniging. De liefde voor de gymnastiek is overigens nooit verdwenen. Al vijftien jaar lang geeft hij iedere vrijdagavond gymles in het Woold. „Dat is een beetje mijn handicap. Ik vind alle sporten mooi om te doen. Dat zit bij ons in de familie." Een jaar of elf geleden ontdekte hij de survival. „Via een leider van de gym, die begon met survivallen. Hij heeft mij aangestoken en ik ben met hem meegegaan naar een survivaltrainin.g in Dinxperlo", blikt Luiten terug. Hij was al snel verkocht. „Ik vond -het meteen prachtig. En het mooie was dat het bij survival niet op de afwerking aan kwam. Bij deze sport kreeg je geen puntaftrek als de afwerking niet goed was", zegt Luiten met een brede grijns. „Het mooie is ook dat het een sport in de buitenlucht is. De zaal begon me op den duur tegen te staan. Het voetbal was wat dat betreft al een hele stap vooruit." Dankzij zijn. turnachtergrond had Luiten niet zo veel moeite met de technische onderdelen van de survival. „Bij turnen is het heel belangrijk dat je goed kunt zwaaien en op het goede moment kracht zet. Dat is ook bij de survival belangrijk. Zo min mogelijk energie verspillen, zodat je die energie bij een ander onderdeel weer beter kunt gebruiken." Het loopwerk is zijn mindere onderdeel. „Daar kan ik veel tijd op verliezen. Vorig jaar heb ik me voor de survival in Beltrum extra goed voorbereid, ging ik veel lopen. Het was de eerste survival in het nieuwe millennium, ik vond het wel speciaal om daar een goed resultaat neer te zetten. Van te voren zei ik dat als ik derde zou worden, ik dat een heel mooi resultaat zou vin-

den. Ik werd eerste en dat vind ik nog steeds onbegrijpelijk. Ik heb nooit de doelstelling gehad om bij elke survival op het podium te komen, maar wilde wel een keer graag een goed resultaat halen. Dat was mijn eerste plaats in Beltrum. Ik moet zeggen dat ik niet verwacht had dat het zó leuk zou zijn om op het podium te staan. En dat het in Beltrum was, was helemaal speciaal, omdat ik in Beltrum altijd meegelopen heb", blikt Luiten terug. De Aaltense varkensboer was er namelijk ook in de beginjaren al bij, liep toen ook al de hele run, maar als recreant. „In de topjaren van Jan Maarse liep ik ook mee in de A-klasse, maar ik kwam altijd als laatste of voorlaatste binnen. Maar toen ging het me

Arjan op "het hoogrek"

9111M M111Wi

Walg

IMAM

1104101

Ma WIM

puur om het uitlopen, niet om het resultaat." Pas de laatste drie jaar liep hij in het TSCcircuit mee met een goede eindklassering als doelstelling. Zijn prestatie vorig jaar was het absolute hoogtepunt. Toch noemt 'Luiten zichzelf niet echt een csurvivaldier'. Dit jaar heeft hij bijvoorbeeld heel weinig getraind en da's ook de reden waarom hij volgens eigen zeggen in Beltrum niet hoog zal eindigen. „Vorig jaar heb ik volop getraind en had ik een goede voorbereiding. Ook in de andere survivals heb ik toen goed gelopen. Het is nu hoofdzakelijk de tijd die ontbreekt. We hebben vier kinderen, daarnaast vergt het bedrijf aandacht. Ik mis te veel trainingsuren en zal dus wel niet op het podium belanden. Tuurlijk wil ik wel zo goed mogelijk presteren, zeker in Beltrum." De survival in Udenhout liet hij eerder schieten, wel liep Luiten in. Leeuwarden en Neede. Een andere atleet zal zijn vorig jaar verworven titel overnemen, daar twijfelt Luiten geen moment aan. Hijzelf tipt Peter Rutjes. „Hij is echt top, voor mij is hij dé kanshebber in Beltrum." Luiten geeft ook hoog op over Alwin Radstake en Clemens To eb e s „Alwin loopt echt op karakter. En Clemens vind ik ook een klasse apart. Wat hij naast zijn werk allemaal presteert, is onwijs knap." Hij ziet uit naar de eerste zondag van het nieuwe jaar. „Beltrum is gewoon elk jaar iets speciaals", besluit Luiten.

Mi Mi Mi Mi Mi Mi Mi ii Mi Mi

Mi Mi Mi Mi Mi OM Mi MM Mi Mi ii Mi Mi Mi Mi Mi Mi ii Mi Mi ii ii Mi Mi Mi Mi Mi Mi

Informatie voor deelnemers: Ma Ma Mi Mi Mi Mi Mi MM ii Mi Mi Mi Mi Mi Mi Mi Wi Ma ii Mi MM ii ia

n sporthal 'de Sonders' staat een team deskundigen voor de deelnemers gereed om na de wedstrijd massage te geven. De deelnemers kunnen hiervan gratis gebruik maken, doch dienen zelf wel een handdoek e.d. mee te brengen.

I

Alle medewerkers en deelnemers warden vriendelijk doch dringend verzocht zich eerst persoonlijk te melden in zaal Huinink-Spilman! Dit om u het nodige aan te kunnen reiken, te informeren en verder om een goede ordening en coördinatie te kunnen houden. Het centrale punt van de EHBO-coördinatie en registratie bevindt zich in de sporthal en wel in het kantoor van de beheerder (tel.nr. 0544-481867). 't Team staat onder leiding van dhr. Paul te Woerd.

Ma

Mi

Mi Ma ii Mi Mi Mi Mi Mi Mi

De afstanden van de run worden aangegeven op 5/10/15/20 km.

Er wordt dringend verzocht om tijdens de run niet op het prikkeldraad te gaan staan!!! Het is verplicht de wedstrijdshirts duidelijk zichtbaar te dragen (dus ook over eventuele teu.gelbroeken). Ook de rode armband duidelijk zichtbaar te dragen. Bij de start zal hierop worden gecontroleerd. Deze rode armband moet worden ingeleverd als een hindernis niet gehaald wordt (meerdere pogingen mag) en de deelnemer krijgt twee uur straftijd, maar mag wel de weg vervolgen. Verder wordt er dit jaar tevens bij een gemiste hindernis een gat geknipt in de mouw van het wedstrijdshirt. Dit om bij de finish direct te kunnen zien hoeveel hindernissen een deelnemer gemist heeft. Bij weigering hiervan volgt diskwalificatie.

Mi Mi Ma Mi Ma

Alleen degenen, die tijdig hebben ingeschreven worden in de survivalkrant opgenomen en ontvangen de voorinformatie. De daginschrijvingen zijn beperkt en onder voorbehoud. Wilt u hier s.v.p. rekening mee houden?

Voedingstips: Een paar dagen voor de run veel koolhydraatrijk voedsel eten zoals bijvoorbeeld pasta's en bananen. Weinig eiwitten en vetten zoals vlees. Veel drinken is raadzaam om een reserve-capaciteit op te bouwen. Gewoon drinkwater is het beste. Gebruik de laatste maaltijd minimaal twee uur voor aanvang van de survivalrun. Neem kort voor de start nog wat vloeibare koolhydraten in. Gedurende de wedstrijd zoveel mogelijk drinken, bijvoorbeeld een sportdrank. Daarnaast vloeibare voeding, maar alleen als je tijdens de trainingen hier al aan gewend bent. Experimenteer tijdens de run niet met andere voedingsdranken, die je normaal niet gebruikt. De kans op maag- en darmproblemen is dan reëel.

Zoekgeraakte kleding: Mocht er kleding of schoeisel e.d. zijn zoekgeraakt tijdens de sui--vivalrun in Beltrum dan kan men bellen met Jan Bouwmeesters, telefoon 0544-481200. Door hem wordt de zoekgeraakte kleding verzameld.

Informatie voor posten/juryleden: •Tips: Bij koud weer passende warme kleding aantrekken. Neem een stuk isolatiemateriaal (hardschuim) mee voor onder de voeten. Spreek met de medewerkers op één post af, wie er een auto meeneemt, zodat men bij slecht weer elkaar kan aflossen en in één auto zich kan opwarmen. Informeer bij uw rayonhoofd zowel naar de dichtstbijzijnde EHBO-post als de meldpost (autotelefoon) Draag uw hesje, niet alleen voor de herkenbaarheid t.b.v. de deelnemers doch ook voor onze cateringrnedewerkers

Kledingadviezen: De kleed/douche- en massageruimtes zijn gesitueerd op sportpark 'de Sonders'. De centrale coördinatie van de run bevindt zich op het finishterrein. Deze centrale staat in verbinding met 'het veld'.

Mi Mi Mi ii Ma Mi

Geen tape om de broekspijpen aanbrengen i.V,111knellen van bloedvaten. Strakke nylon/lycra kleding, eventueel thermondergoed eronder. Altijd sokken dragen i.v.m. schurende werking van zand en water. Strak zittende schoenen met terreinprofiel. Veters strak aanhalen. Liefst met dubbele knoop op veters. VOLGENDE RUN: 6 JANUARI 2002!

De volgende run te Beltrum vindt plaats op zondag 6 januari 2002. Dit betekent, dat zowel de inschrijfformulieren (voorinschrijving) als de betalingen op 1 december 2001 bij de organisatie binnen moeten zijn. De administratie van de deelnemers omvat veel werk. Begin december worden de voorinschrijvers definitief vastgesteld en doorgegeven aan de diverse commissies (krant, shirts e.d.) en aan de S.B.N. Wijzigingen kunnen niet meer worden doorgevoerd. De aandacht van de organisatie gaat nu nadrukkelijk uit naar het parcours en de opbouw daarvan.

Het nummer dat u toegestuurd krijgt kunt u gebruiken om te zien op de plattegrond, waar u op het parcours als post fungeert en dient tevens als consumptiebon na afloop. Elk jurylid wordt verzocht een schaar mee te nemen om een gat in de mouw van het wedstrijdshirt te knippen indien een deelnemer een hindernis niet haalt (eerste keer ook de rode armband). Bij weigering nummer noteren zodat deelnemer gediskwalificeerd kan worden. In verband met een aantal nieuwe zaken worden alle posten dringend verzocht, toegestuurde informatie goed te lezen en op de dag zelf op tijd voor de instructie aanwezig te zijn!

De aanwijzingen van de bezemlopers dienen te worden opgevolgd. Op eerste aanwijzing dient de rode armband te worden ingeleverd en/of de deelnemer dient de strijd te staken om in de bezemwagen plaats te nemen.

De nummers 0 tot en met 2504: (25 is hindernis en 02 is 2e post) 8.00 uur melden - 8.30 video-instruktie De nummers 2602 en hoger: 8.30 uur melden - 9.00 video-instruktie

Schoenen met spikes o.i.d. zijn niet toegestaan!

Wij wensen u prettige feestdagen en een gezond 2001.

Voor het betere drukwerk

0

tuavit e 6 1)

Spoorstraat 8-12 7271 CB Borculo Tel 0545-2 71 303 Fax 0545-274433

DrukkErij MaarsE bv Kerkstraat 41, Eibergen telefoon 0545 47 30 83 fax 0545 47 44 15

KEUKENS - BADKAMERS TEGELS - NATUURSTEEN

Het gemak van alles onder één dak! Prettige Kerstdagen en een voorspoedig en gezond nieuwjaar

Besteed ruim aandacht aan het kiezen van uw keuken of badkamer. Zoiets koop je maar één of twee keer in je leven. Wolterink kan u helpen met gedegen onpartijdig advies, een stipte levering en een scherpe prijs. U kunt uw keuken of badkamer naar eigen wens samenstellen en op de computer bekijken. In onze showroom staan tientallen modellen opgesteld (in iedere prijsklasse) om u te inspireren. Italiaans design,

wij wensen u Prettige feestdagen!

klassiek, nostalgisch... U vindt het bij Wotterink Wist u ook dat u bij Wotterink terecht kunt voor het hele traject! Van het slopen t/m het installeren en tegelen, van de vloeren tot de plafonds. Kies voor het gemak van alles onder één dak!

Openingstijden Ma t/m vrijdag 09.00 - 18.00 uur Vrijdag koopavond tot 21.00 uur Zaterdag 09_00 - 16.00 uur Keukenshowroom maandag gesloten

Venneslatweg 5 7151 HD Eibergen Tel. 0545 - 472720 Fax 0545 - 471546 De Stoven 10-12 7206 AX Zutphen Tel. 0575 - 520448 (geen keukenshowroom)

WOLTERINK

ME OM MI ICON 1011111t

Aukje en survival MOM WIM OME MIE MI ~á OOM

Aukje met Ina Bats dochter Eva.

k ga even terug in de tijd, naar maart 1999, 'Stichting Survival Beltrum (SSB) houdt op te bestaan!'. "Nou ja zeg, nota bene Beltrum, waar de survival haar oorsprong heeft gevonden, houdt op te bestaan!? Gelukkig waren er een paar survivalfanaten alias Frank Klein Gebbink en Marcel

I

MIN

~I ME IMRE MIMI MAE MIS PIM PRE MINI

Scholten die dat niet over zich heen konden laten gaan. Zij hebben nieuwe mensen gevonden om het bestuur van de stichting weer volledig te krijgen. Zo is het bestaan van de survival run Beltrum op het nippertje gered. Onder andere mij is gevraagd iets voor de survivalrun te gaan doen en wel in de vorm om het secretariaat te gaan bemensen. Als kersverse survivalsporter, draag ik de SSB natuurlijk een warm hart toe, maar wat en hoeveel werk zou ik me op mijn hals halen? Justy Zuidberg die 5 jaar het secretariaat vol overgave gerund heeft, kende nog wel iemand die wat wilde doen voor de SSB: Aukje van Gemert. Als sportvrouw van de gemeente Eibergen van het jaar 1994 kreeg zij in 1998 een uitnodiging van de SSB om als VIP'er de run te beleven. De

vonk sloeg gelijk over en ze vond het gelijk een geweldige sport, waar ze een grote verbondenheid mee voelde. Met twee vrouw sterk zijn we de uitdaging aangegaan, ik leunend op Aukje, Aukje leunend op mij, zo zouden we ons hoofd wel boven water kunnen houden. Door allerlei nieuwe apparatuur en programma's hebben we samen het secretariaat opnieuw opgezet. Onder een kopje koffie, een kopje thee, tussen de baantjes zwemmen door in het wekelijks zwemuurtje in het Spilbroek, hebben we veel overlegd, besproken en besloten. We vormen een goede aanvulling op elkaar, jij wist iets meer van zus, ik iets meer van zo.... En soms wisten we beiden van niets, of dachten het beiden wel beter te weten. Belangrijk is gezelligheid, en zo kwamen we er ook altijd wel uit. Vanaf begin december 1999 mocht je het karwei verder alleen afmaken, want ik zou gaan bevallen van een hele mooie dochter 'Eva'. Op de dag van de run op 9 januari 2000, kan ik het natuurlijk niet nalaten even te kijken. En weer sta ik versteld van jouw perfectionisme, jouw fotografisch geheugen. Je kunt

Valse loch, het "elfstedentochtdweilorkest" voor de Strijd tegen de elementen. MOE

ZW Ma OM WIM

este sportvrienden, Deze keer is aan ons de eer om een artikel te schrijven voor de Survivalkrant. Ook dit jaar zijn wij weer present bij het grootste sportspektakel in en van Beltrum. Bij ons ook wel genoemd, "De Strijd tegen de Instrumenten". Wat dat betreft hebben wij als muzikanten iets gemeen met de survivalatleten; namelijk een prestatie leveren, de mensen "vermaken" en zelf afzien!!! Maar met een paar flessen AA-drink ( voor ons Achterhoeks Alcohol) en wat antivries in het instrument komen we de dag wel weer door. Ons eerste optreden tijdens de survivalrun in Beltrum was alweer op 4 januari 1998; het jaar dat Thomas Schriier nog een geringe voorsprong had op Hans ter Heerdt uit Swifterbant. We waren amper ontdooid van de Elfstedentocht het jaar ervoor of er stond ons alweer een gevoelstemperatuur van - 12° C te wachten. Gelukkig konden we ons tijdens deze run warmen bij één van de illegale vuurtjes van- het Beltrums Harmonica Gezelschap, dat elk jaar ook weer trouw van de partij is. Om het hoge tempo van de at-

B

31012

leten bij te houden en de bezemwagen voor te blijven, worden wij vervoerd in de "Marreveldmobiel" om bij de volgende verzorgingsposten weer op krachten te komen. Omdat spelen in dit ideale vervoersmiddel haast onmogelijk is, proberen we

ga, uw am terrein. Hier aangekomen is het inmiddels al bijna donker en zijn er enkele snelle, vrijwillige atleten zo fanatiek dat ze spontaan de hindernissen afbreken en alweer opruimen! Deze mensen verwijzen ons meestal vriendelijk door, naar dokter Pol, om in zijn

bijna alle deelnemers uit je hoofd opnoemen, inclusief of juist met name alle bijzonderheden. De activiteiten rondom de SSB worden na de run snel minder. Maar we blijven elkaar regelmatig bezoeken voor een praatje en een kopje thee. In mei 2000 ga je naar het ziekenhuis het SKB in Winterswijk voor een operatie. Het zou geen eenvoudige ingreep zijn, maar na maximaal twee weken zou je weer naar huis kunnen gaan. Vlak na de operatie wil ik je met mijn dochter verblijden met een bezoek, maar je bent hartstikke ziek en beroerd en nog helemaal niet aan bezoek toe. Een weekje later zie je er gelukkig al wel beter uit. De vooruitgang gaat stapje voor stapje, maar het gaat je helemaal niet snel genoeg. 'Wanneer mag en kun je naar huis?' Waarschijnlijk over 4 weken', zeg je dan. De weken gaan voorbij, weken worden maanden, het perspectief om naar huis te gaan is er nog niet. Begin augustus verhuis je naar het Roessingh, het revalidatie ziekenhuis in Enschede. Het oefenen begint nu meer vorm te krijgen, maar het oefenen gaat aan de

ene kant te hard, zodat je overbelast wordt en aan de andere kant gaat de vooruitgang maar mondjesmaat. Doelen worden bijgesteld en aangepast. Elke keer krijg je verlenging van een aantal weken om verder te oefenen en te trainen. Maar Aukje zou Aukje van Gemert niet heten, of ze vecht door, hoe moeilijk het vaak is, ze laat zich niet op de kop zitten, blijft positief en goed gehumeurd voor haar bezoek. De tijd van voorbereidingen voor de run nadert. Je kunt het bijna niet uit je mond krijgen, maar toch vraag je mij of ik voorlopig de werkzaamheden voor het secretariaat alleen wil doen. Natuurlijk zeg ik ja, maar ik mis de koffiepraatjes en soms het lekkere geroddel. De voorbereidingen zijn nu in volle gang. Survivalrun in Beltrum, een run waar veel stoere mannen, maar tegenwoordig ook kantoorjuffies aan mee doen. 'De strijd tegen de elementen' zoals men het ook wel noemt. Toch ken ik er maar één die echt vol overtuiging kan zeggen: 'ik doe aan survival', en dat is Aukje van Gemert! Ina Bats

Survival Limericks Afgelopen jaar was ook Rob Pach weer van de partij bij onze survivalrun. Hij voorziet de videobanden van vakkundig commentaar en doet de prijsuitreiking. Hier laat hij regelmatig horen dat enige humor hem niet vreemd is. Vlak voor de prijsuitreiking had hij nog even tijd over en sloeg aan het schrijven. Hij zette een paar leuke limericks op papier. Dat sommige een pikant tintje hebben, zal aan de hitte in de zaal gelegen hebben of misschien aan een paar pilsjes? Een bedplassend type uit Huizen Zou Beltrum soms kunnen verguizen Ze zei: "Geef me gras, 'k hoef geen sloot en geen plas, want ik heb al genoeg natte kruizen". Hier sta ik voor u op de bühne met een klacht van een schaatser uit Drunen. Hij KINtIM mei naar LUC en zei, vreselijk moe: "Je kunt beter in Friesland gaan klnen". Een jongleur uit het Brabantse Halle zag zijn lol door het water verknallen. Hij klaagde zijn nood na de zoveelste sloot en sprak: "Da's niks voor mij, koude ballen".

de deelnemers dikwijls luidkeels zingend aan te moedigen. Het valt dan op dat enkele moegestreden achtergebleven atleten weer rennen als jonge hertjes, al vragen wij ons af of dit aan ons aanmoedigen of aan ons zangtalent ligt!? In Beltrum- Oost aangekomen met kramp in de wangen en blaren op de lippen wordt er nog een laatste walsje uitgeperst om vervolgens de sprint in te zetten naar het finish-

kliniek aan te sterken (met vele anderen) van de zware run onder het genot van zijn genezende dranken. Om vervolgens catcrawlend huiswaarts te keren?.... Tot slot wensen we alle deelnemers, vrijwilligers en toeschouwers een mooie, muzikale maar vooral sportieve run in 2001 toe, en wellicht 2002. Groeten Dweilorkest "Valse Loch". (info Httpllgo.tolvalseloch)

Ik was voor een uurtje uw spreker en ben van één ding helemaal zeker: zoals u hier presteert, dat is echt niet verkeerd, iedereen verdient hier een beker. Preltige feestdagen n‘vrr2ezziona1n.

THUINTE - KERKWIJK liaarloseweg 3a, 7161 HL te Neede Tel: 0545 - 291696 Mobiel: 06 - 51 20 06 80 Fax: 0545 - 294468

Uw koerier in de regio, en ver daar buiten!!! Ook boven 500 kg vervoeren wij.

lam mi MB mui ot tem aait me met ma aria om e.

HELE RUN TSC NAAM Rutjes, Peter Heerdt, Hans ter Scholten, Marcel Radstake, Alwin Kruisselbrink, Freddie Markt, Jeroen van der Marsman, Daniël Roerdink, Niek Stroet, Rob& Ubbink, Peter Wessel, Mario van Spijkers, Ton Reus, John Hendriks, Ewald Luiten, Arjan Selle, Willy te Haar, Erik op de Waele, Frank de Koenders, Robert Bouwmeester, Wim Kolkman, Werner Rondeel, Niels Rougoor, Herbert Domhof, Marcel Kluivers, Raóul Ros, Patrick

WOONPLAATS Loil Swifterbant Meddo Zelhem Almelo Zeist Gelselaar Beltrum Wervershoof Winterswijk Ulft Vught Hoogkarspel Groenlo Aalten Winterswijk Hengelo (0) Waregem (B) Loerbeek Eibergen Ruurlo Groenlo Breedenbroek Lichtenvoorde Eibergen Hengelo (0)

STARTNR. 001,S,M 002,S,M 003,V,M 004,S,M 005,S,M 006,S,M 007,S,M 008,S,M 009,S,M 010,S,M 011,S,M 012,5,M 013,S,M 014,S,M 015,S,M 016,V,M 017,S,M 018,S,M 019,S,M 020,S,M 021,S,M 022,S,M 023,S,M 024,S,M 025,S,M 026,S,M

HELE RUN RECREANT Tenhagen, Benno Wantia, Hennie Rabelink, Henk Overkamp, Patrick Massop, Bram Bats, Winfried Bomers, Bertel Borsboom, Joop Borsboom, Roland Waenink, Raymond Gerrits, Gerald Grijsen, Wim Jans, Marcel Komduur, René Maalderink, André Moes, André Nijboer, René Sclifos, Pave! Bouwmeester, Ben Wiggers, Sjoerd Adema, Stefan Aker, Bert Baak, Bennie Barnhard, Epco Brinke, Arie Delea, Armand Fokker, Chris Gordijn, Mark Haselbekke, Marco Heikoop, Maurits Kamp, Ronald van de Karel, Raymond Korenblik, Erik Lems, Robert Leungen, Pim Linden, Marlies van der Maarleveld, Theo Mooij, Henk Nahuis, Tonnie Polane, Hans Ridder, Robin de Snelder, Chiel Spaanderman, Menno Tunders, Chris Vervoort, Patrick Voort, Bob van der Warmerdam, Willem Wevers, René Willemse, Pieter-Jan Harder, Marcia Vroon, Martine Weyts, Bart Weert, Guido van Lotz, Raymond Kuzee, Jochem Courage, Ralf Cals, Jochen Maenhoudt, Bruno Bacque, Luc

Neede Eibergen Doetinchem Eibergen Eibergen Hengelo Neede Eibergen Eibergen Eibergen Daarlerveen Eibergen Rekken Deventer Eibergen Hengelo (o) Eibergen Bettrum Eibergen Winterswijk Haarlem Zaandam Eibergen Oisterwijk Gelselaar Bolsward Roosendaal Nootdorp Almelo Moordrecht Hilversum Wognum Velswijk Wijchen Emmen Enschede Spijkenisse Schiedam Beltrum Leiden Etten-Leur Arnhem Maasdam Bergen op Zoom Booischot (B) Heemstede Eibergen Winterswijk Giesbeek Neede Neede Geuite Geuite Geuite Geuite Geuite Geuite Brugge (B) Brugge (B)

051,S,M 052,S,M 053,S,M 054,S,M 055,S,M 056,S,M 057,S,M 058,V,M 059,S,M 060,S,M 061,S,M 062,V,M 063,S,M 064,S,M 065,S,M 066,S,M 067,S,M 068,S,M 069,S,M 070,S,M 071,S,M 072,S,M 073,V, M 074,S,M 075,V,M 076,S,M 077,S,M 078,S,M 079,S,M 080,S,M 081,S,M 082,S,M 083,S,M 084,S,M 085,S,M 086,S,V 087,V,M 088,S,M 089,V, M 090,S,M 091,S,M 092,S,M 093,S,M 094,S,M 095,S,M 096,S,M 097,V,M 098,S,M 099,S,M 100, S, V 101,S,V 102,S,M 103,V,M 104,S,M 105,S,M 106,S,M 107,S,M 108,V,M 109,S,M

RUC 15, 16, 17 JAAR Berg, Sander van der Grotenhuis, Gerrit te Harbers, Tiemen Zwaan, Jurgen

Ede de Heurne Harreveld Dronten

171,J,M 172,J,M 173,J,M 174,J,M

Eibergen Nijmegen Lochem Delft Dronten Grou Holten Kruisland Ulft Utrecht Borculo Lathum Wervershoof Huizen Utrecht Dronten Winterswijk Woold Wesepe

201,S,M 202,S,M 203,S,M 204, S, M 205,V, M 206,S,M 207,S,M 208,S,M 209,V,M 210,S,M 211,S,M 212,S,M 213,V,M 214,S,M 215,S,M 216,V,M 217,S,M 218,S,M

HALVE RUN RUC Brons, Wilfred Ormel, Wouter Dinkelman, Bart Grotenhuis, Rutger te Ettema, Domien VriesDoes, Ydo de Rietberg, Erik Jongh, Ries de Zantvoort, Henk van Broekman, Diederik Baks, Wim Postma, Frank Koomen, Wim Weppner, Jim Vocking, Michel Straatman, Ben Schrber, Thomas Wiggerman, John

Deelnemers Inschrijvers voor 1 december

Luimes, Herbert Heijningen, Willem Adema, Sytse-Evert Bakker, Peter Batenburg, Pim van Besselinck, Mark Bleeker, Sybrand Blom, Henk Jan Botteram, Paul Cats, Bert Dijk, Janco van Edelenbosch, Erik Everink, Erwin Gerits, Jeroen Hettelaar, Ivo Heuvel, Meindert v/d Hoorn, Paul van der Jeninga, Don Kapel, Dennis van Koch, Rien Kool, Aaron Laan, Ulrik van der Lange, Oscar de Morsche, Peter te Pentenga, Peter Posthumus, Harrie Ramerman, Quint Tichelaar, Teatse Schutte, Johan Sessink, Felix Terbraak, Patrick Dibbelink, Bas

Dinxperlo Zoeterwoude Kollum Tietjerk Zeist Loon op Zand TW-Heide Hoorn (NH) Doetinchem Harlingen Eestrum Zeewolde Groenlo Amsterdam Zutphen Amsterdam Utrecht Houten Zoeterwoude Steenbergen Almere-Buiten Ede Harderwijk Borculo Bilthoven Kootstertille Meddo/Winterswijk Harlingen Borculo Borculo Groenlo Borculo

219,V,M 220,S,M 221,S,M 222,V,M 223,S,M 224,S,M 225,S,M 226,S,M 227,V,M 228,S,M 229,S,M 230,S,M 231,S,M 232,S,M 233,S,M 234,S,M 235,S,M 236,S,M 237,S,M 238,S,M 239,S,M 240,S,M 241,S,M 242,S,M 243,V,M 244,S,M 245,S,M 246,V,M 247,S,M 248,S,M 249,S,M 250,S,M

HALVE RUN RECREANTEN Stad, Willem Wijker, Martin Boome, Tom te Groot Wassink, Gerwin Olsson, Nils-Emmanuel Vellinga, Erik Huizen, Arjos Troost, Roland Veen, Marc van Wunderink, Jeroen Becks, Niek Dimmendaal, Rob Jager, Berend Leferink, Hendrie Menting, André Rohof, Marco Stel, Willem Wegdam, Gerben Boheemen, Marco van Schuurman, Jeroen Baak, Erwin Lageschaar, Laurens Couperus, Jan Pier Dijkstra, Tiemen Fernandes, Georgina Hiemstra, Agnes Jong, Bart de Postma, Bauke Postma, Samantha Arikdogan, Unit Dooren, Evert van Grenell, Hella Lamkamp, Adri Rensen, Anouschka Wieren, Jans van Nieuman, Onno Versteeg, Mart Bleumink, André Wullings, Michel Bakker, Jurre Venderbosch, Theo Venderbosch, Laurens Luisman, Les Pagter, Lex de Alderden, Marco Vreeken, Matthijs Natrop, Jos Pauwelsen, John Foppen, Krien Foppen, Tom Bogt, Tom ter Penterman, Robert Wallerbosch, Mark Boogaerts, Erik-Jan Keunink, Han Lentink, Hennie Weijers, Harry Wolde, Jos van der Mulder, Klaas Wolbers, Harold Petter, Peter de Roels, Patrick Steen, Frank van de Hendriks, Marjan Schroëder, Yvonne Hal, Gerben van Mooij, Hans Griernelink, Henk Knorth, Jan Bal, Jan Beede, Boris van Ekhart, Ruud Eckhardt, Mark Eckhardt, Rien Dijk, Frank van Vissers, Gert-Willem

Schiedam Vlaardingen Beltrum Beltrum Zoetermeer Assen Den Haag Ridderkerk Apeldoorn Apeldoorn Winterswijk Neede Neede Neede Neede Neede Neede Neede Zwolle Zwolle Eibergen Zieuwent Sexbierum Sexbierum Sexbierum Sexbierum Sexbierum Sexbierum Sexbierum Leiden Lunteren Ede Ede Hellendoorn Nijverdal Dirkshorn Breezand Groenlo Groenlo Zwolle Lochem Zuth pen Wijchen Wijchen Aalsmeer Aalsmeer Bemmel Haalderen Harderwijk Harderwijk Groenlo Groenlo Groenlo Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Apeldoorn Groningen Groningen Oudegem (B) Kalken (B) Wichelen (B) Ermelo Apeldoorn Zeist Hilversum Barchem Bemmel Leeuwarden Leeuwarden Leeuwarden Roosendaal Roosendaal Dieren Dieren

301,V,M 302,S,M 303,S,M 304,S,M 305,S,M 306,S,M 307,S,M 308,S,M 309,S,M 310,S,M 311,S,M 312,S,M 313,S,M 314,S,M 315,S,M 316,S,M 317,V,M 318,S,M 319,S,M 320,S,M 321,S,M 322,S,M 323,S,M 324,S,M 325, S,V 326, S,V 327,S,M 328,S,M 329, S,V 330,S,M 331,S,M 332, S,V 333,S,M 334, S, V 335,S,M 336,S,M 337,S,M 338,S,M 339,S,M 340,S,M 341,V,M 342,V,M 343,S,M 344,S,M 345,S,M 346,S,M 347,S,M 348,S,M 349,V,M 350,S,M 351,S,M 352,S,M 353,S,M 354,S,M 355,S,M 356,V,M 357,V,M 358,V,M 359,S,M 360,S,M 361,S,M 362,S,M 363,S,M 364, S,V 365,S,V 366,S,M 367,S,M 368,S,M 369,S,M 370,S,M 371,S,M 372,S,M 373,S,M 374,V,M 375,S,M 376,S,M

Berkelder, Robert Smits, Robert Berendsen, Edith Berge, Perry van de Abendroth, Eric Beth, Vincent Bruyn, René de Buyert, Rene Jurgens, Mark Boekelaar, Edwin Boer, Ed de Boevink, Bart Bolks, Mark Bomers, Hubert Bosch, Raymond v/d Brands, Johan Brouwer, Wennie Burgers, Armand Buyck, Michel Campen, Thijn van Deunk, Maurice Dirven, Mark Dobosz, Dawid Domhof, Carl Filius, Nils Gils, Peter van Graauw, Michel de Groen, Rob Harsevoort, Gerrit Hendriks, Carel Hiemstra, Wilco Hbfland, Rene Holweg, Simone Jong, Maurits de Kamperman, Jan Klein Braskamp, Henry Klein Gebbinck, Hugo Koelemij, Saskia Koetsier, Herbert Koskamp, Johan Koudijs, Raymond Krabbenborg, Henri Krabbenborg, Henk Krukken, Bedil Kuik, Pichit Leusen, Kaj van Lieftogt, Freddie Lutters, Luc Maalderink, Jan Maas, Johan Mansvelt, John Meijer, Dennis Moonen, Thijs Obbink, Gerben Onstein, Gerrit Oosterloo, Ronnie Oosterwijk, Albert Papen, Chantal Pfeifer, Gerrit Ras, Bert Roskam, Jan Scharenborg, Huub Scharenborg, Sander Scheepens, Haakon Scholten, Jan Scholten, Karl-Heinz Schutte, Gerben Spaan, Berry Spieker, Edwin Spieker, Lucienne Spieker, Marco Spoelder, Ed Steenge, Raaj Stekkinger, Robin Stroobach, Roy Thalen, Larck Thiele, Jeroen Valckx, Maikel Velthuis, Ronald te Vink, Frank Voorde, Emiel ten Vorst, Godi van de Wansink, André Weeink, Hans Weijen, Ernst-Jan van Wolters, Hennie Wopereis, Ellen Zee, Anton van Zwart, Heero Aatbrecht, Arnoud Otter, Carlos den Bruyker, Ivan de Kerchof, Francis Vanhaecke, Ronny Koning, Matthijs de Raat, Robert Stotwerk, Peter Boelsma, Remco Denkamp, Bert Gelder, Jaap van Heinen, Ard Marsille, Walter Onland, Geert Roodenburg, Paul Schoonen, Pierre Verloop, Nicolaas Voorde, Raymund ten Wobbema, Lieuwe

Dinxperlo Dinxperlo Lichtenvoorde Nieuwe Tonge Gouda Rotterdam Rotterdam Spijkenisse Rotterdam Amsterdam Deersum Klijndijk Dordrecht Eibergen Arnhem Sambeek Oosterend Groent() Zwolle Leusden Groenlo Berkelenschot Lisse Harreveld Utrecht Weert Waalwijk Eibergen Vollenhove Ewijk Leeuwarden Maassluis Lichtenvoorde Veenendaal Groenlo Neede Groenlo 's Gravenzande Eerbeek De Heurne Eibergen Zieuwent Lievelde Nijverdal Bornerbroek Hellendoorn Nieuw-Wehl Brugge (B) Lichtenvoorde Kerkdriel Weert Eibergen Weert Lichtenvoorde Eibergen Dronten Haaksbergen Beltrum Groenlo Aalten Oosterblokker Eibergen Beltrum Harlingen Lochem Kevelaer (D) Geesteren Didam Ruurlo Halte Zieuwent Zaltbommel Driebergen Veenendaal Purnerend Aalten Veenendaal Breukelen Neede De Bilt Enschede Geldrop Holten Eibergen Dongen Lievelde Lichtenvoorde Bathmen Zoutkamp 7uidland Spijkenisse Brugge (B) Izegem (B) Oostende (B) Landsmeer Amsterdam Amsterdam Heemstede Apeldoorn Zwolle Aalten 's Hertogenbosch Hengelo Groningen Halsteren Harmele Neede Wouw

377,S,M 378,S,M 379, S,V 380,S,M 381,S,M 382,S,M 383,S,M 384,S,M 385,S,M 386,S,M 387,V,M 388,S,M 389,S,M 390,S,M 391,S,M 392,V,M 393,S,M 394,S,M 395,S,M 396,S,M 397,S,M 398,S,M 399,S,M 400,S,M 401,S,M 402,V,M 403,S,M 404,S,M 405,S,M 406,S,M 407,S,M 408,V, M 409,S,V 410,S,M 411,V,M 412,S,M 413,S,M 414,S,M 415,S,M 416,S,M 417,S,M 418,S,M 419,S,M 420,S,M 421,S,M 422,S,M 423,S,M 424,S,M 425,S,M 426,S,M 427,V, M 428,S,M 429,V,M 430,S,M 431,V,M 432,S,M 433,S,M 434,S,V 435,S,M 436,S,M 437,S,M 438,S,M 439,S,M 440,S,M 441,S,M 442,V,M 443,S,M 444,S,M 445,S,M 446, S,V 447,S,M 448,S,M 449,S,M 450,S,M 451,S,M 452,S,M 453,S,M 454,S,M 455,S,M 456,S,M 457,S,M 458,S,M 459,S,M 460,S,M 461,S,M 462,S,M 463,S,V 464,S,M 465,S,M 466,S,M 467,S,M 468,S, M 469,S,M 470,S,M 471,S,M 472,S,M 473,S,M 474,S,M 475,S,M 476,S,M 477,V,M 478,S,M 479,S,M 480,S,M 481,S,M 482,S,M 483,S,M 484,S,M

GROEPSRUN Hartog, Ekon Bouweriks, E. Boer, H. Boumeester, R Horstjansen, A. v/d

Maatjes Maatjes Maatjes Maatjes Maatjes

II II II II I

601,S,M 602,S,M 603,S,M 604,S,M 605,S,M

Vervolg deelnemers Hespe, D. Steeman, M. Winter, H. de Asveld, Lennert Slager, Stef Vroome, Michiel de Kate, Jan-Jacob ten Baarslag, Harm Langendoen, Roel Kemperman, K Hartjes, N. Berg, Paul van den Heyden, Bo van der Velden, Jos van der Maijer, Daan Booy, Fabian Vlugt, W. van de Roos, R. de Sleur, S. Bording, Kees Smits, Robert Kallenbach, Cris Koolemans, Giel Brijker, Rinse Teesink, Robert Hesselink, Thijs Willems, Chris Damhuis, Tim Loonen, Jiirgen Neut, Gerhard van de Beukman, Saskia Dute, Stefan Groot Wassink, Gerjan Klein Gunnewiek, M. Bennink, Thijs Francissen, Koen Linden, Wilfried v/d Linnebank, Frank Toonen, Michel Giessen, Edwin van der Dongen, Ruud van Munster, Sander Peters, Henk Gils, Bertus van Talboom, Peter Machielse, Bianca Machielse, Henk Heuvel, Gerard v/d Hunen, Jaap van Prins, Marjan Santen, Bea van Hofmans, Gerto Pijl, van der Linden, van der Wijdeveld, A Hoogervorst, Hans Guyt, Nico Voort, Wil van de Karregat, Patrick Jong, Theo Berga, J. Vries, P. de Sinnige, R. Kock, Jeanne de Suykerbuik, M. Osch, J. van Leenheer, J. Koesen, Xander Kolsteeg, Frank Wanders, Ruud

Maatjes l Maatjes I Maatjes! St. Oedenrode St. Oedenrode St. Oedenrode St. Oedenrode AE NOG AE NOG AE NOG AE NOG AVA '81 AVA '81 AVA '81 AVA '81 Moeders trots Moeders trots Moeders trots Moeders trots Brandweer A 'dam Brandweer A 'dam Brandweer A 'dam Brandweer A 'dam Mission Possible Mission Possible Mission Possible Mission Possible OZO OZO OZO OZO Woar bunt wij an begonnen Woar bunt wij an begonnen Woar bunt wij an begonnen Woar bunt wij an begonnen P.T.K. de Corridor P.T.K. de Corridor P.T.K. de Corridor P.T.K. de Corridor KLPD KLPD KLPD KLPD Quick & Dirty Quick & Dirty Quick & Dirty Quick & Dirty Wings events Wings events Wings events Wings events Pomp Pomp Pomp Pomp Just do it! Just do it! Just do it! Just do it! De zware jongens De zware jongens De zware jongens De zware jongens Dream Team Dream Team Dream Team Dream Team Nog gelukkig nieuwjaar! Nog gelukkig nieuwjaar! Nog gelukkig nieuwjaar!

606,S,M 607,S,M 608,S,M 609,S,M 610,S,M 611,S,M 612,S,M 613,S,M 614,V,M 615,S, M 616,S,M 617,V,M 618,V,M 619,S,M 620,S,M 621,S,M 622,S,M 623,S,M 624,S,M 625,V,M 626,S,M 627,S,M 628,S,M 629,V,M 630,S,M 631,J,M 632,V,M 633,S,M 634,S,M 635,S,M 636,S,V 637,S,M 638,S,M 639,S,M 640,S,M 641,S,M 642,S,M 643,S,M 644,S,M 645,5,M 646,V,M 647,S,M 648,S,M 649,V,M 650,S,M 651,J,V 652,V,M 653,V,M 654,S,M 655,S,V 656,S,V 657,S,M 658,S,M 659,S,M 660,S,M 661,V,M 662,S,M 663,S,M 664,S,M 665,S,M 666,S,M 667,S,M 668,S,M 669,V,V 670,V,V 671,S,V 672,V,V 673,S,M 674,S,M 675,V,M

Rijst, Robert van de Kroon, Henk Samuels, Barry Herder, Jan Willem Koster, Arjan Laanstra, Mirjam Aast, J.S. Zuurman, Werner Chu, T. Leusink, Erwin Leusink, Marcel Maat, Henk ter Jansen, Gerben Linthorst, Iwan Nikamp, Edwin Rolters, Jan-Willem Moninkhof, Urban Lubbers, Albert Beek, Alfred Meerbeek, Arjan Zon, Sander Meesters, Kees Berkum, Donoran van Schuuring, Marko Spruijt, Cor Moedig, Mario Brand, Dennis Haasbroek, Edwin Hoogenboom, Roel Nummerdor, Lia Schrer-Janssen, L. Waenink, Hélène Bats, Ina Nijenhuis, Peter Bloemberg, Engbert J. Groot Kormeliink, D. Laar, Maarten van de Nijhuis, Sjonni Wielens, Marc Wielens, Robert Floors, J. Oirschot, Zeger van May, Benito Lut, Jurgen Kalken, Vincent van Peter, Herman Groenewegen, Tim Strous, Huub Heuvel, Frits van der Vermeulen, Jeroen Schepper, Jos de Groenendaal, René Raijmakers, Richard Rebel, Jeroen Smits, Erik Smits, Ruud Schoenmaker, Herman Hoevelaken, Ernst van Smulders, Frank Kraay, Twan van Asseldonc, E. Ooyen, A. van Terpstra, Jelle Lith, Nico van Koen, Leo Reijnen, Ben Ebben, Frank Willemse, J. Leeuwen, R. Roenhorst, Jan Ziel, Freddy Ziel, Riekus

Nog gelukkig nieuwjaar! De Dappere Krijgers De Dappere Krijgers De Dappere Krijgers De Dappere Krijgers Caracol Caracol Caracol Caracol Leusink en co Leusink en co Leusink en co Leusink en co Blauw Blauw Blauw Blauw Jan in 't Touw I Jan in 't Touw I Jan in 't Touw I Jan in 't Touw I Meesters Meesters Meesters Meesters Take the pain! Take the pain! Take the pain! Take the pain! Voshaar GRRLS Voshaar GRRLS Voshaar GRRLS Voshaar GRRLS De Buffels De Buffels De Buffels De Buffels Holterhoek Holterhoek I Holterhoek Holterhoek I Cassanova's Cassanova's Cassanova's Cassanova's A FEW GOOD MAN A FEW GOOD MAN A FEW GOOD MAN A FEW GOOD MAN Awesome foursome Awesome foursome Awesome foursome Awesome foursome MMB MMB MMB MMB AE Gelderland-Z 2 AE Gelderland-Z 2 AE Gelderland-Z 2 AE Gelderland-Z 2 AE Gelderland-Z 3 AE Gelderland-Z 3 AE Gelderland-Z 3 AE Gelderland-Z 3 AE Gelderland-Z 1 AE Gelderland-Z 1 AE Gelderland-Z 1 AE Gelderland-Z 1 Tomme-tomme Tomme-tomme Tomme-tomme

676,S,M 677,V,M 678,V,M 679,S,M 680,V,M 681,S,V 682,S,M 683,S,M 684,S,M 685,S,M 686,S,M 687,S,M 688,S,M 689,S,M 690,S,M 691,S,M 692,S,M 693,S,M 694,S,M 695,S,M 696,S,M 697,5,M 698,S,M 699,S,M 700,S,M 701,S,M 702,S,M 703,S,M 704,S,M 705, S,V 706,S,V 707, S, V 708,S,V 709,S,M 710,0,M 711,S,M 712,S,M 713,S,M 714,S,M 715,S,M 716,S,M 717,S,M 718,S,M 719,S,M 720,S,M 721,S,M 722,V,M 723,V,M 724,V,M 725,S,M 726,S,M 727,S,M 728,S,M 729,S,M 730,5,M 731,S,M 732,S,M 733,S,M 734,S,M 735,S,M 736,S,M 737,S,M 738,S,M 739,S,M 740,S,M 741,S,M 742,5,M 743,S,M 744,S,M 745,V, M 746,S,M 747,V,M

Greupink, Albert Rosmalen, Rob Woonings, Sander Neumann, Gustaf Peters, Eric Ruitenbeek, Henk van Elferink, Marcel Klein Goldewijk, R. Krabbenborg, Martin Schmidt, Pieter-Bas Netselaar, J. Minnen, Els Braak, Gert van de Sinnema, Folkert F. Posthumus, Jan Douma, Freek Annema, J. Stoteler, Jos Kchl, Christian Simmelink, Erik Weit, Johan van der Vliem, Gert-Jan Wonnink, Han Nijenhuis, Hans Klumper, Jan Wal, Clemens van der Wal, Jack van der Wal, Gerard van der Beek, Mike van Wessel, Ton Flier, Sander Kluitenberg, Leon Harmsen, Muuk Willemsen, Rowdy Willemsen, A. Logt, Clemens van der Langenhof, G. Woeltjes, Denis Stienissen, Joop Klein Wolterink, Wim Hove, Remco van Cnossen, Pieter Jelle Kranenburg, A van Okkerse, A Weber, W Althuis, Ijsbrand Bokma, Jan Willem Grijpma, Hette Plantinga, Jan Carsouw, Johan Kloeze, Henk Kloeze, W. Veld, H.

Tomme-tomme Wanne Bees Wanne Bees Wanne Bees Wanne Bees 4 sport 4 sport 4 sport 4 sport De beste wensen! De beste wensen! De beste wensen! De beste wensen! Karboestige Mantsjes Karboestige Mantsjes Karboestige Mantsjes Karboestige Mantsjes KOSIWEST KOSIWEST KOSIWEST KOSIWEST Jan in 't Touw Jan in 't Touw Jan in 't Touw Jan in 't Touw Van der Wal Nijverdal Van der Wal Nijverdal Van der Wal Nijverdal Van der Wal Nijverdal Rototas Rototas Rototas Rototas Actief Steenderen Actief Steenderen Actief Steenderen Actief Steenderen De Tijgers De Tijgers De Tijgers De Tijgers Cnos & co Cnos & co Cnos & co Cnos & co Bouwbedrijf Grypma Bouwbedrijf Grypma Bouwbedrijf Grypma Bouwbedrijf Grypma Go Now! Go Now! Go Now! Go Now!

748,S,M 749,S,M 750,S,M 751,S,M 752,S,M 753,V,M 754,S,M 755,S,M 756,S,M 757,S,M 758,S,M 759,S,V 760,5,M 761,S,M 762,S,M 763,S,M 764,S,M 765,V,M 766,S,M 767,S,M 768,S,M 769,S,M 770,V,M 771,S,M 772,V,M 773,V,M 774,V,M 775,V,M 776,S,M 777,S,M 778,5,M 779,5,M 780,S,M 781,S,M 782,V,M 783,5,M 784,S,M 785,S,M 786,S,M 787,S,M 788,S,M 789,S,M 790,S,M 791,S,M 792,S,M 793,V,M 794,S,M 795,S,M 796,S,M 79/,S,M 798,V,M 799,J,M 800,S,M

RECREANTEN 15, 16, 17 JAAR Borsboom, Jesper Brinkers, Joep Duistermaat, Lars Duistermaat, Niels Dute, Joris Graaf, Koen de Graven, Arnaud Kets, Harmen Maatman, Bjorn Maatman, Marc Hemmink, Edo Bruggink, Jochem Wal, Erik van der Holstein, Mark van Dijk, Ronald van Dijk, Joeri van

181,J,M 182,J,M 183,J,M 184,J,M 185,J,M 186,J,M 187,J,M 188,J,M 189,J,M 190,J,M 191,J,M 192,J,M 193,J,M 194,J,M 195,J,M 196,J,M

Eibergen Eibergen Winterswijk Winterswijk Beltrum Eibergen Eibergen Eibergen Eibergen Eibergen Beltrum De Heurne Zuidland Rozenburg Spijkenisse Spijkenisse

DE BETERE KANTOOR & BOEKHANDEL HERKEN JE ZO

tma

Wij wensen u Prettige Kerstdagen en een voorspoedig 2001

Blz

RAADGEEP & BERREVOETS Veemarkt 10-12, 7271 AH Borculo • Tel.: 0545-274477

Aalten - Borculo - Borne - Dedemsvaart - Didam - Doesburg - Eibergen Goor - Haaksbergen - Hardenberg - 's-Heerenberg - Hengelo

Wij zijn nu al aan de eindsprint begonnen. Onze winkels hangen vol MET KLEINE PRIJSJES.

Heel veel koopjes hij

REIN DERS mode voor het

11111 0

Infolterinck Gewasbescherming Ongediertebestrijding Rioolreiniging

hele gezin

Lichtenvoorde - Lochem - Losser - Neede - Nijverdal - Oldenzaal - Ommen Raalte - Terborg - Vorden - Wierden - Winterswijk - Zevenaar

Bultemansweg 2a

7156 NP Beltrum

Tel. 0544-481444