STICHTING IOP-Nederland

Mensen verander je niet door discipline, manipulatie,

Stichting

dwang, smeken of straf.

Ilula Orphan Program

Mensen groeien alleen door liefde en acceptatie.

Een sponsoring programma om (wees)kinderen in Ilula-Tanzania onderwijs en zorg te bieden.

Als ik deze woorden lees, dan bedenk ik hoe belangrijk de Liefde is. Met een positief woord en een positieve houding en dit alles met een liefdevol sausje kunnen we veel bereiken. Mensen hebben met deze houding de kans om te groeien. In onze organisatie zijn er veranderingen geweest. Berit is met pensioen en Edson is de nieuwe hoofdmanager in Tanzania. Hij heeft onze liefde en acceptatie nodig om zijn eigen inzichten en verantwoordelijkheden te kunnen ontwikkelen. Wij, als IOP-Nederland, staan achter Edson en gaan hem helpen om IOP-Tanzania goed te besturen.

STICHTING IOP-Nederland Nieuwsbrief 9e jaargang nr 2

In onze eigen land gaan we door met rommelmarktverkopen (goed voor gemiddeld 500 euro per maand aan inkomsten), PR maken, staan op braderieën en het zoeken naar sponsoren voor verschillende activiteiten in Tanzania. Na 4 juli (laatste rommelmarkt) hebben we even vakantie en de eerste van september gaan we weer aan de slag met een rommelmarkt aan de Boonsweg.

Namens het bestuur een mooie en zonnige vakantie

U betaalt gewoon de gevraagde prijs en geen cent meer, maar ……. wij krijgen dan wel een kleine bijdrage! PENNEN, CARTRIDGES, MOBIELTJES, BATTERIJEN, DOPPEN

Eindelijk komen de aanmeldingen weer binnen. Het zijn nog niet de aantallen van twee jaar geleden maar dat willen we ook niet meer. Een overvol weeshuis is ook niet goed voor de rust die de weesmeisjes nodig hebben. In juli gaan er 4 vrijwilligers naar Ilula, in september 1 en in oktober 3. Ook gaan er 2 oud vrijwilligers terug. Janna (die in de vorige nieuwsbrief haar reis aankondigde) komt eind juni terug van haar 17 weken Ilula. We hopen dat zij in de volgende nieuwsbrief haar verslag wil doen. Heeft u ook zin om eens in Ilula de handen uit de mouwen te steken? Kijkt u dan eens op de website van VWW: www.vrijwilligwereldwijd.nl wat de mogelijkheden zijn.

Inzamelacties SPONSOR KLIKS De kliks lopen hard terug. Wat is er aan de hand? Bent u vergeten om eerst naar onze website te gaan voordat u uw webshop op zoekt? Het is maar zo’n kleine moeite en brengt ons financiële steun. We leggen het nog een keer uit: Als u een internetbestelling wilt gaan doen bij een bekende webshop (denk daarbij aan Wehkamp, Zalando, Bol.com, cheaptickets etc. etc.) ga dan eerst naar www.iopnederland.nl en klik de button rechts in het scherm aan. U krijgt dan alle deelnemende webshops te zien en kunt de shop die u zoekt aanklikken. Vanaf daar gaat dus bestelling helemaal zoals het anders ook zou gaan.

De terracycle pennen-inzameling gaat ook nog steeds door. Ook de lege cartridges en oude mobieltjes brengen bij Eeko nog steeds geld voor ons op. U kunt de school van onze voorzitter helpen met het inleveren van lege batterijen. Zij sparen voor ons pennen en zo kunnen wij iets terug doen. Ten slotte willen we ook de blindengeleide honden-organisatie steunen met het helpen inzamelen van plastic flessendoppen. We zijn immers toch bezig! U kunt alles kwijt in de kliko aan de Boonsweg of in één van de inzameldozen bij: AH ’s Gravendeel, Superrr Maasdam, Plusmarkt Klaaswaal, Spar Piershil, Plusmarkt Nieuw Beijerland, AH Puttershoek, Winkeltje Huis te Hoecke, AH Strijen, Attent Heinenoord.

Blijft u allen a.u.b. flink mee sparen en flink internet shoppen. Wij zijn er blij mee.

Rommel verkoop Deze maandelijkse activiteit is nog steeds een groot succes. De opbrengsten dit jaar waren als volgt: Februari € 699,25 Maart € 752,45 April € 477,10 Mei € 563,90 Juni € 715,85 We houden nog één verkoop voor de zomerstop en die is op zaterdag 4 juli. Augustus slaan we over en vervolgens gaan we in september weer vol goede moed verder (zie activiteiten overzicht). Onze sponsor BUKO heeft het bedrijventerrein grotendeels verlaten.

Dat betekent dat wij geen extra unit meer hebben voor de verkoop van de € 0,50 kleding. Daarom hebben we een nieuw onderkomen moeten verzinnen en dat is als volgt geworden: We ruimen eerst de kleine blauwe container leeg op de dag van de verkoop, dan zetten we de nieuw aangeschafte stortmanden met kleding daar in. Alleen is die container niet groot genoeg. Daarom hebben we een zonnescherm opgehangen die het stuk voor de container gaat overkappen. Daar komen dan de overige manden onder te staan. Met dank aan Zonwering Hoekschewaard uit Strijen die ons een oud scherm geschonken heeft. Het ophangen is door Marijn de Groot gedaan en de stevige stalen constructie die daarvoor nodig was hebben we geschonken gekregen door P. de Wilde van de Westdijk te Heinenoord. Beide sponsoren worden heel hartelijk bedankt.

hun goede tweedehands spullen af willen, stuur ze dan naar de Boonsweg 65 te Heinenoord. Iedere werkdag van 7 tot 17 uur kan men de spullen in de blauwe container zetten. In de weekenden staat de poort ook vaak open maar niet altijd!

Activiteiten 2015 Zaterdag 5 sept. Zaterdag 19 sept. Zaterdag 3 okt. Zaterdag 7 nov. Zaterdag 14 nov. Zaterdag 5 dec.

Rommelverkoop Kraam op de jaarmarkt bij de kerk te Mijnsheerenland Rommelverkoop Rommelverkoop Kraam op de ponymarkt te Puttershoek Rommelverkoop

Voor de beide markten hebben we nog prijzen nodig voor onze “altijd prijs” verloting. Heeft u thuis nog e.e.a. in de verpakking staan en doet u er niets mee, lever het dan in. U mag het in de container zetten, wij kijken enkele keren per week na wat er binnen gebracht is en sorteren dan kleding, elektronica, boeken en prijsjes er al uit. DE punten en evt. andere zegel acties mag u ook inleveren.

Verkoop materiaal:

Deze succesvolle activiteit kan alleen gehouden worden als we voldoende aanvoer van gebruikte spullen en kleding hebben. Tot nu toe hebben we geen klagen maar het kan altijd beter. Dus heeft u goed spul of weet u mensen die van

We hebben nog steeds wat Tanzaniaans handwerk te koop en ook wat werk van creatieve sponsoren. Al deze spullen staan permanent uitgestald in de Huis te Hoecke winkel. Deze winkel is geopend op: Maandag, woensdag en vrijdag van 9.30 tot 10.30 uur Dinsdag en donderdag van 10 tot 12 uur Of op verzoek, bel of mail daarvoor met Annelies. 06 33 31 84 96 of [email protected]

Afscheid Berit en 70ste verjaardag op 27 april 2015 Maandag 27 april was een hele speciale dag voor IOP en Berit. Het was de 70ste verjaardag van Berit en ook de dag dat zij terugtreedt als Managing Director van IOP. Twee jaar geleden had Berit dit al aangekondigd maar de tijd gaat dan toch nog heel snel. De dag was georganiseerd door de staff van IOP Tanzania. De dag van Berit begon met mooi en droog weer, in de ochtend was iedereen nog druk in de weer met allerlei voorbereidingen. De binnenplaats was helemaal ingericht voor haar feest. Er waren veel gasten, o.a. de studenten van de Highschool, meisjes van de Kid’s corner preschool, vrijwilligers, oude vrienden en medewerkers en nog vele anderen. Wasi Wasi en Justin waren tijdens die dag de ceremoniemeesters en hebben de hele dag in goede paden geleid. De muziek (de muziek-installatie gedoneerd door IOP Nederland) werd verzorgd door Deogratias.

Daarna was er een continue parade van medewerkers, gasten die cadeaus aanboden aan Berit met tussendoor zang en dans van de weesmeisjes en drama van de highschoolstudenten. Op een videoscherm werden gedurende de hele dag foto’s, films van Berit en groeten aan haar van over de hele wereld getoond. Berit heeft aan het eind van de dag haar dank uitgesproken naar iedereen en zij heeft een hele mooie en inspirerende speech gegeven over haar leven en de keuzes die ze gemaakt heeft. Tot slot heeft zij Edson van harte welkom geheten als de nieuwe Managing Director van IOP Tanzania. Berit verlaat IOP Tanzania niet, vanaf nu is zij de voorzitter van de IOP Board of Trustees voor een periode van vier jaar. Wasi Wasi opende de dag met een mooie welkomstwoord en een dankwoord naar Berit. Daarna volgden er gebeden van Pastor Upendo en vele toespraken van genodigden. Stuk voor stuk allemaal woorden van dank en bewondering voor wat Berit heeft bereikt in 15 jaar tijd. Want zij heeft tezamen met de staff en ondersteuning van alle IOP Committees wel wat neergezet.

Het was een hele emotionele en mooie dag met vele mooie en ontroerende momenten. Ik vond het heel speciaal om dit te mogen meemaken. Irma Jansen-Schouten IOP Germany

Berits speech bij het overdragen van het leiderschap - tevens haar 70e verjaardag 27 april 2015

Het overhandigen van de door iop-nl geschonken handtas.

Ik voel mij zeer vereerd nu ik het resultaat van al die voorbereidingen om mij heen zie. Er waren de laatste dagen zoveel ongewone activiteiten. Ik weet dat jullie dit geheim voor mij wilde houden maar hoe is dat mogelijk als ik altijd in de buurt ben. Mijn ogen zijn getraind om overal op te letten. Tijdens de ochtend meetings hoorde ik plotseling iets als: “Berits party?” en vervolgens werd ik vriendelijk verzocht de vergadering te verlaten. Het voetbalveld werd een populaire plaats om bijeen te komen. Ook de meisjes uit het weeshuis gingen opeens daar zingen i.p.v. in de hal. De staf had opeens heel veel interesse in de bibliotheek, 10 tot 20 mensen kwamen regelmatig met notitieblokken en pennen daar bijeen. Opeens werden er ook 40 kippen geslacht! Uiteindelijk werden er tenten en een podium gebouwd op de binnenplaats. En dit alles moest geheim voor mij blijven?

Een kijkje in het iop-nl boek met uw gelukswensen, brieven en/of foto’s.

Ik weet dat velen van jullie extra uren gewerkt hebben om deze dag te organiseren. Uren die jullie ook met familie en vrienden door hadden kunnen brengen. Ik waardeer dit heel erg. Wat ik vooral waardeer is dat er geen IOP fondsen voor aangesproken zijn en dat we allemaal rond dezelfde tafels zitten,

niemand heeft een hogere positie als de ander. Ik heb nog nooit zo’n groot verjaardagsfeest meegemaakt.

minder hadden dan wij. Uiteraard had ik toen nog geen idee dat later in mijn leven Afrika zo belangrijk zou worden.

Vandaag is een mijlpaal in mijn leven: ik ben 70! Dat betekent dat God mij 25.550 dagen heeft geschonken en wie weet hoeveel meer er nog komen. Als je zo’n mijlpaal bereikt ga je terug denken: wat deed ik met al die 25.550 dagen?

Als je terugkijkt op je leven zie je een patroon of hoe God ingrijpt en gebruik maakt van situaties in je leven om zijn plan te volbrengen. Waarom groeide ik op in een arm gezin? Waarom had ik zo’n geweldadig huwelijk? Waarom werd ik zo’n actieve padvindster? Waarom werd ik gekozen om als leider mee te gaan naar een padvinderskamp in Tanzania in 1978? Onze levens zijn vervuld met zoveel verschillende mogelijkheden die God in zijn wijsheid gebruikt voor een positieve verandering voor anderen. Problemen in het leven maken je sterk en maken het mogelijk moeilijkheden op te lossen. Conflicten helpen ons oplossingen te vinden. Geweld laat ons pijn en smart voelen maar leert ons ook discipline. Als je sterke, positieve rolmodellen als ouders, leraren, padvinderleidsters hebt leer je extra ver te gaan en probeer je het opnieuw als je faalt.

Ik groeide op in een goed huis met liefdevolle ouders. Mijn vader was politie agent met een klein salaris en mijn moeder had alleen lagere school gehad en was een goede vrouw voor mijn vader en moeder voor de 2 dochters. We hadden nooit honger of dorst en we werden nooit geslagen. Op die ene keer na dan. Ik was een jaar of 6-7. Ik had het wel erg bont gemaakt en mijn vader verkocht mij een fikse tik op mijn billen. Ik had er zelfs een blauwe plek van. Die blauwe plek verdween vanzelf maar mijn vader bleef er de rest van zijn leven last van hebben. Hij verontschuldigde zich vele keren, zelfs toen ik al volwassen was. In feite sprak hij daar zelfs nog over in de paar uur voor zijn overlijden. Mijn moeder was een positief en vrolijk mens. Voor haar was alles mogelijk, NEE was geen antwoord. Zij had een speciale neus voor mensen in de buurt die hulp nodig hadden. Vooral voor eten. Ze keerde dan haar hele keuken binnenstebuiten en speelde het klaar een pan vol lekkers te maken. Ze stopte die dan in een rugzak en ging met de bus de persoon in nood het eten brengen. Als het er op aan kwam mensen in nood te helpen dan waren mijn ouders altijd bereid. Mijn ouders hadden het niet breed. Mijn zus en ik kregen nooit meer dan nodig was. Ik leerde goed voor mijn spullen te zorgen zodat ze lang mee konden gaan. We kregen altijd schoenen die 1 of 2 maten te groot waren zodat we er nog in konden groeien. Noorwegen is een koud land met ijs en sneeuw in de winter. Mijn vader kon geen bontlaarsjes voor mij kopen, ik moest het met dunne rubber laarsjes doen. Ik was de enige in mijn klas zonder winterlaarzen en voelde mij minderwaardig. Mijn ouders werden pas later in het leven christenen, toch stuurden zij mij en mijn zus naar zondagschool en deden we mee met kerk activiteiten. Ik was 6 toen mijn moeder mij meenam naar een missie clubje voor meisjes. Daar leerde ik over een plek in de wereld die Afrika heette en dat daar mensen woonden die nog

Ik kwam in Ilula op bezoek voor de eerste keer in 1978. Joyce en ik sliepen in dezelfde padvinderstent gedurende het grote internationale kamp in Dar es Salaam. We communiceerden nadien door brieven te schrijven en later toen zij in Canada studeerde konden we zelfs bellen. Met Joyce bezocht ik haar ouders in Ilula en kwam ik voor het eerst in aanraking met de extreme armoede en hoe het was om in een dorp zonder water te moeten leven. De foto van vrouwen in de rij voor een emmer water heeft mijn hoofd nooit verlaten. Ik wist dat ik geroepen werd iets te doen, maar wat, wanneer en hoe? Dat ik uiteindelijk permanent in Ilula terecht ben gekomen is Gods werk. Zoals jullie allen weten was het nooit mijn bedoeling zo lang te blijven. Maar God dacht daar anders over, vermoed ik. Mijn plan 1 jaar te blijven vervloog in de wind. Ik kreeg het zo druk met het helpen deze plaats verder te ontwikkelen dat de jaren voorbij vlogen. Ik had nooit gedacht dat wat we nu bereikt hebben gedaan kon worden door een vrouw zoals ik. Als ik terugkijk vraag ik mij af hoe ik het gedurfd heb. Eén ding moet duidelijk zijn. Als ik geen ouders gehad had die mij geleerd hebben tevreden te zijn met weinig had ik het hier nooit zo lang volgehouden. Als ik niet zo’n goede opleiding als padvindersleidster gehad had ik nooit de leider van het

IOP kunnen worden. Als ik niet getraind was in vasthoudendheid had ik het al lang opgegeven. In het begin werd het IOP management gedaan vanaf mijn kleine door Eric gemaakte tafel in 2001. Al snel werd het werk te veel en kwam Ester Peter mij 2 dagen in de week helpen. Ik betaalde haar uit mijn eigen portemonnee. Voor ik er erg in had explodeerde het project tot wat het nu is: 83 werknemers en ongeveer 20 verschillende projecten. Jullie hebben hierbij fantastisch geholpen. We staan met het IOP op een kruising met diverse wegen die naar diverse plekken leiden. Er is maar één juiste weg en die leidt naar betere leefomstandigheden voor alle inwoners. Deze weg staat ook in het nieuwe IOP strategisch plan beschreven. Er wacht ons een hoop werk dat zal resulteren in een betere toekomst. Dit is mijn laatste dag als manager director. Edson Msigwa is bereid gevonden deze enorme verantwoordelijkheid op zich te nemen. Hij kent het IOP heel goed en werkt al voor ons sinds 2005. Edson, je hebt een goede staf om je heen. Edson, je kan het! Vandaag stap ik uit mijn grote manager director schoenen. Ik vraag God om jou te leiden en te zegenen, Edson. Ik zal je helpen en assisteren waar nodig. Ik weet wat je te wachten staat. Ik dank iedereen die mij met deze job geholpen heeft. De mensen in Ilula en de buitenlandse comités. Het was een lange weg te gaan maar ik geloof dat we tezamen succesvol zijn geweest. Onthoud dat IOP Gods plan was en niet het mijne. Ik heb alleen geholpen zo goed als ik kon. Wat ik nu nog niet bereikt heb heeft God bewaard voor iemand anders om te doen. Asante Berit Skaare

Wachtlijst IOP-NL sponsorkinderen Alpha: 16 jaar oud, zit in de 3e klas middelbare school, ouders zijn zeer arm, hij voetbalt graag, zijn favoriete vakken op school zijn geschiedenis en swahili, hij wil later politieagent worden. Hij is per 1-1-2016 zijn sponsor kwijt. Waiti: 17 jaar oud, zit in de 4e klas van de middelbare school (is zijn examen jaar), hij heeft geen ouders meer, speelt graag voetbal, zijn favoriete vak op school is biologie. Ook hij is per 1-1-2016 zijn sponsor kwijt. Emmanuel: 8 jaar oud, zit in de 2e klas van de lagere school, vader is overleden en moeder is HIV positief, hij leest graag, Engels is zijn favoriete vak op school.

Jetina: 19 jaar oud, zit nu in het examenjaar middelbare school. Zij heeft geen ouders meer. Engels is haar favoriete vak. Zij heeft per 1-1-2016 geen sponsor meer. Helaas hebben we van haar geen recente foto. Het sponsoren van een kind kost € 240,- per jaar. Voor Alpha, Waiti en Jetina is dit jaar al betaald, maar voor Emmanuel nog niet. Helpt u a.u.b. mee zoeken naar nieuwe sponsoren. Vraag eens in uw familie of kennissenkring of zij een kind in Ilula een toekomst willen bieden.

De opkomst van de mobiele telefoon in Afrika geeft vrouwen meer macht

Bouwactiviteiten in Ilula.

Begin deze eeuw had maar een kleine minderheid in Afrika een mobiele telefoon, vandaag zijn de toestellen er alomtegenwoordig. En ook de smart phone is er aan een opmars bezig. Gemiddeld heeft tweederde van de inwoners in Afrika ten zuiden van de Sahara nu een (prepaid) mobieltje, waar vooral veel sms-en worden verstuurd. Omdat er in Afrika weinig (telefoon)kabels aangelegd zijn, worden de verbindingen vaak gelegd via de satelliet. Door de opkomst van de mobiele telefoon heeft ook het mobiele bankieren een enorme vlucht genomen. Deze ontwikkeling is van enorme invloed op het dagelijks leven en vooral op de (financiële) onafhankelijkheid van vrouwen. De meeste vrouwen hebben geen eigen bankrekening en moesten tot voor kort het beetje (spaar)geld dat ze hadden altijd bij zich dragen of verstoppen in een oude sok of onder de matras. De angst om beroofd te worden was altijd aanwezig. Een lening afsluiten om een eigen bedrijfje te starten of de reis naar een ziekenhuis te bekostigen was al helemaal niet mogelijk. Via de mobiele telefoon is het nu mogelijk om kleine bedragen over te maken naar een ander dorp of naar familieleden elders in het land, zonder het risico dat het onderweg gestolen wordt. En ook de armste boerengezinnen in de meest afgelegen streken hebben de mobiele telefoon als een eerste levensbehoefte onderkend: opeens hebben ze toegang tot marktprijzen en de rest van de wereld in no-time.

Er wordt momenteel volop gebouwd in Ilula. Dit jaar hebben we voor het eerst een eindexamenklas op de Lords Hill highschool. Een landelijk examen mag alleen afgenomen worden in een officiële examenhal. Zo’n hal is ook nodig om de registratie te krijgen om een echte highschool te worden. Een highschool bouwen was in eerste instantie het plan. Een highschool was er nog niet in Ilula. Maar omdat we nog niet de financiële middelen hadden voor zo’n hal en ook niet voor de laboratoriums zijn we als middelbare school gestart. De labs zijn er intussen en de hal komend najaar dus ook. Volgend jaar ook een officiële highschool ?

De multipupose hal in aanbouw. Bij de Lords Hill zijn de meeste leerlingen intern. Voor de jongens hebben we in 2014 een huis geopend met slaapzalen. De meisjes slapen nog steeds in een leeg lokaal. Maar nu krijgen zij ook een eigen onderkomen.

De IOP kleuterschool “Kids Corner” zit nu nog in het dorp. Maar voor dit gebouw krijgen we geen registratie rond. De grond is n.l. niet van het IOP. De Sollerud kleuterschool in Noorwegen heeft nu fondsen geworven om op het terrein tussen het weeshuis en de highschool een nieuwe kleuterschool te bouwen.

Reisverslag Jessica Koel Mijn reis was echt een geweldige reis, maar ik zal even kort vertellen hoe het bij mij allemaal begonnen en verlopen is. Ik wilde al heel lang gewoon een keer de andere kant van het leven zien. Nu daar het moment was om mijn droom ook echt te gaan verwezenlijken werd het allemaal toch wel spannend. Je leest verschillende verhalen op het internet en dan krijg je wel een beetje de kriebels. Door veel te lezen kwam ik uiteindelijk bij Vrijwillig Wereldwijd terecht. Ik had hen gemaild en ik kreeg vrij snel een uitnodiging om langs te komen op hun kantoor. Ik werd daar met open armen ontvangen en alles werd me goed uitgelegd. Ik had er meteen heel veel zin in. Dan is het inschrijven en je ticket boeken. Wanneer ga je weg en hoelang wil je precies? Ik wilde sowieso 3 maanden en het liefst vanaf begin 2015. Dus zodoende een ticket geboekt voor 5 januari weg en 31 maart terug. Op mijn werk gingen we van alles in gang zetten om geld in te zamelen voor het Weeshuis waar ik zou verblijven. Ik ging namelijk naar Tanzania-Ilula. Slapen in een weeshuis en overal mee helpen. Je probeert je de maanden ervoor zo goed mogelijk voor te bereiden. Alles halen wat er op je lijstje staat en je koffer 7 keer opnieuw inpakken. Dan is het Oud en Nieuw geweest en is het bijna zover. Ik heb in totaal 1800 euro opgehaald om aan het weeshuis te geven. Een super bedrag, ik kon het bijna niet geloven. Mijn vliegtuig ging in de ochtend. Ik heb ‘s nachts geen oog dicht gedaan en toen werd ik al door mijn vader opgehaald. Vriendinnen en familie gingen mee naar Schiphol. Hoe stoer ik ook ben, de tranen kwamen wel toen ik afscheid nam. Maar ik had er zoveel zin in en mijn droom werd eindelijk werkelijkheid. Zeker toen ik in het vliegtuig zat straalde ik alsof ik licht gaf. Zo blij dat ik eindelijk ging. De reis was echt prima. Ik had een rechtstreekse vlucht naar Dar es Salaam en werd daar opgewacht door Valencio, de taxichauffeur. Die stond er ook netjes en

bracht mij naar een hotel om daar een nachtje te slapen. Ondertussen was het al 2 uur. In de ochtend kwam hij me weer ophalen om me naar de bus te brengen en dan was het nog een busrit van 8 uur naar Iula. Er wordt onderweg niet gestopt. Dus niet te veel drinken en niet te veel eten zodat je niet naar de wc moet. Tijdens de busreis rijd je door een nationaal park. Geniaal. Giraffes, zebra’s, apen.. van alles had ik al gezien. Nou ik was er. Gedropt langs de weg en daar werd ik opgewacht door Tamari en een paar van de weesmeiden. Moe was ik niet. Ondanks 2 nachten geen slaap en amper eten. We werden naar het weeshuis gereden met een golfkarretje en daar stond de eigenares van het weeshuis Bibi Berit me al op te wachten. Ik werd met open armen ontvangen. 100 namen en heel veel zwarte gezichten. Niet te onthouden natuurlijk. Mijn kamertje kreeg ik te zien en ik mocht gewoon lekker rustig aan doen. De dag erna kreeg ik een rondleiding.

In week 3 ging ik mee met huisbezoeken. Thuis bij gezinnen kijken hoe ze leven en of wij ze iets kunnen geven waardoor het ietsje beter wordt. Ik vond dit heeeeel heftig. Ik wist niet dat mensen zo slecht leven en ik schrok van mezelf hoe snel je er aan gewend raakt. Het eerste huis waar we kwamen had geen keuken en had een wc in de grond. Mama en papa leefden niet meer en opa van 86 jaar zorgde voor de 2 kinderen die gesponsord werden door IOP. Het 4de huis waar ik kwam was dan veel beter. Ja, ze sliepen in de keuken (een kampvuur met pannen), maar ze hadden tenminste wel een matras en een wc (een stenen hutje met een gat van beton). Dus schrijf je op het formulier: ‘It’s OK’. Maar het is helemaal niet goed. Het is verschrikkelijk, maar vergeleken met het eerste huis hebben zij het goed. Ik heb na die dag 3 dagen lang hoofdpijn gehad van alle indrukken en ik was een beetje neergeslagen. Denkend over mijn leven hier en hoe goed ik het wel niet heb met mijn eigen huisje en mijn warme douche, maar ook hoe goed ik het daar in het weeshuis had. Ik kreeg 3 keer per dag eten en een fles water. Ik had een koude douche, maar ik had tenminste een douche. Na die dag had ik heel veel respect voor de mensen daar. Het maakte mijn leven daar ook een stuk makkelijker. Ik nam met meer dingen genoegen en ik genoot letterlijk van het leven. En hoe? Niet door uit te gaan en nieuwe kleren te kopen. Nee… door met die kinderen een spelletje te doen en leuke gesprekken te voeren.

De eerste week was echt heel erg wennen. Ik voelde me alleen en zwak van het weinig eten. Ik had echt een cultuurshock. Niet verwacht dat ik dat zou krijgen, maar ik had hem wel. Iedereen was heel aardig tegen me en er werd goed voor me gezorgd. Maar het is anders dan thuis. Na 2 weken had ik mijn draai helemaal gevonden. Ik had van alles al gezien en met iedereen al een keer gewerkt. Met de weesmeisjes leuk contact en de ‘staff’ die daar werkte was echt heel erg leuk. Ze leerden mij veel over hun cultuur en ik over die van mij. Hele interessante gesprekken. Zeker ook interessant omdat ik niet gelovig ben en zij heel erg. Waarom zij in God geloven en ik niet. Ze staan open voor discussie en dat maakte het wel makkelijker. Ik was gewoon wie ik was.

In week 5 kwam mijn familie langs. Heel bijzonder om het met hen te kunnen delen en dat zij het ook konden meemaken. Ik leerde hen alles was ik geleerd had en ik deelde mijn eerste maand. Wat fijn ook om mensen weer te knuffelen die je zo dierbaar zijn. Ja, ze zeggen het altijd, maar je leven verandert als je zoiets doet.

Met het gezin hebben wij een speelhuis gebouwd voor de meisjes van het weeshuis. We hebben dat van het geld gedaan dat ik opgehaald had. Alles totaal kostte 300 euro. Maar de eerste keer dat de meisjes het huis in gingen was onbetaalbaar. Ik heb zitten huilen van geluk. Ze hadden namelijk alleen nog een wip. Dat was het, en nu? Een heel huis met een schommel en bankjes en een tafel. Ze speelden vader en moedertje (terwijl heel veel van die meiden die niet meer hadden) en ik werd uitgenodigd voor een verjaardag die ze aan het vieren waren met dopjes van flessen als drinken. Het is moeilijk te beschrijven wat voor gevoel ik toen had. Dat ik dat met mijn gezin voor die meiden heb kunnen doen, hun leven een beetje mooier maken door een huisje neer te zetten. Een lach van een kind gaat zo diep. En nu waren er 35 meiden vol aan het glimlachen.

Nadat mijn ouders vertrokken waren had ik nog 6 weken daar. Ik heb les gegeven, geholpen met accounting, huisbezoeken, bomen planten, sponsorkinderen op school opgezocht, helpen in de tuin, maar vooral veel samengewerkt met een

aantal mensen van de ‘staff’. Zij werden mijn vrienden en hele goede vrienden. Ik ging met hen in het weekend wandelen en kwam bij ze thuis. Ik wilde zelf niet meer naar huis. Waarom moest ik naar huis? Ik was gelukkig. Ja het eten was wat minder, ik was 9 kilo lichter en ja, ik had een koude douche en ja, mijn Nederlandse vrienden waren hier niet. Maar ik was zo gelukkig. Elke dag de wekker om kwart over 7, elke dag de dag beginnen met een gebed met al het personeel, elke dag werken en elke dag de dag weer afsluiten met de weesmeisjes. Maar het leven beviel mij.

Tijdens mijn verblijf ben ik ook nog 4 dagen op safari geweest. Naar National Park Ruaha. Heeeeel gaaf. Olifanten van heel dichtbij gezien met hun baby’s en zoveel andere mooie dieren. Een prachtig hutje langs het water, een groot bed en een warme douche. Heerlijk eten met vlees en groente. Even zoals een westerling leeft en wat voelde ik me schuldig. Ik genoot er vreselijk van en het was heeeeeel erg mooi, maar kon niet wachten om weer terug te gaan naar het weeshuis. Ha ha ha, ja het klinkt allemaal wel gek, maar Afrika gaat in je hart zitten. De weken vlogen voorbij en dan is het toch echt 30 maart en moet je bij het gebed in de ochtend afscheid nemen van nieuwe vrienden. Ik heb gehuild en ze bedankt voor de mooie tijd. Ik had 5 hele goede vrienden daar gemaakt en wij stonden allemaal te huilen. Ze brachten me ook naar de bus en we hebben daar nog allemaal afscheidsfoto’s gemaakt. Terwijl we daar stonden kwamen er nog mensen van de ‘staff’ langs om nog een keer afscheid te nemen. Maar het was geen ‘goodbye’… het was een ‘see you later’. Wat een geweldige mensen en wat doen ze geweldig werk!!

Mensen in Afrika zijn aardig, vragen elke dag hoe het met je gaat en of je lekker geslapen hebt. Ze zien het meteen als je niet zo vrolijk bent. Als je een gesprek met ze voert dan kijken ze je recht in je ogen aan en nemen ze de tijd. Ze leren je echt kennen. En ik leerde mijzelf kennen.

Het Holland House of Books

Mijn thuiskomst was heel fijn!! Natuurlijk miste ik Afrika, maar om je vrienden en familie weer te zien was ook heerlijk en natuurlijk mijn eigen douche en mijn eigen bedje. Mijn eigen huisje... mijn eerste warme douche. Ha ha ha, ik heb nog nooit zo lekker gedoucht. Veel mensen vragen of ik me schuldig voel als ik nu een half uur onder de douche sta. Nee, voel ik me niet schuldig. Ik ben hier geboren en daar kan ik niks aan doen. Ik werk ook gewoon om alles te betalen, maar ik denk de hele dag aan ze. Met alles wat ik doe. Het is het waard, 100%. Dit is een hele korte samenvatting van 12 weken. Ik heb elke week geblogd en elke week foto’s op facebook gezet. Ook als je niet bevriend bent kan je die bekijken. Is het een aanrader om te doen? Ja!! Heel erg. Het maakt je een rijker mens en het geeft je veel voldoening. Je wordt goed geholpen en ook al ga je alleen, je bent er niet alleen. En…… ik ga in 2016 weer!! Niet voor 3 maanden maar voor 3 weken. Kijken hoe het met mijn ‘Friends Made Of Black’ gaat. Mocht je mijn blog willen lezen en foto’s willen zien: www.waarbenjij.nu/Jessicakoel www.facebook.nl/Jessicakoel

Jake Richer uit de VS gaat jaarlijks enkele maanden naar Ilula om daar watertanks te bouwen. In de maanden dat hij thuis is werft hij voldoende fondsen om daarmee die putten te kunnen bouwen. Hij regelt alles zelf, de werkmensen, het materiaal etc. Dit jaar heeft hij een waterput bij onze bibliotheek gebouwd. Tijdens die bouw is er nog iets bijna vreselijk mis gegaan. Twee werkmensen werden onwel vanwege gevaarlijke dampen. Net op tijd hebben ze hen er uit weten te halen en is Berit met hen naar het ziekenhuis geracet. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Intussen hebben we ook een bibliothecaresse aan het werk. Naomie heeft een opleiding daartoe gedaan gesponsord door een Nederlandse sponsor. Naomi is nu druk bezig alle boeken te categoriseren.

Buko Verhuur regio Rijnmond

Boonsweg 63a 3274 LH Heinenoord Tel: 010-501 17 55 Fax: 010-501 06 73 Mail: [email protected]

HIER KAN UW ADVERTENTIE STAAN

Hele pagina € 20 per jaar Halve pagina € 10 per jaar [email protected]

Verhuur van tijdelijke accommodaties.

JMS Jense Machine Service b.v.  Machinereparatie  Draaierij  Draaidiameter tot 11 00 mm





Postbus 5040 3274 ZJ  Nijverheidsweg 12  3274 KJ Heinenoord  Tel. 0186-603119  Fax 0186-603081 Email: jms@jensebv/demon.nl

Contactgegevens Stichting IOP-NL Schaduwrijk 97 3297 SC Puttershoek 06 33 31 84 96 [email protected] www.iopnederland.nl k.v.k nr: 24432681 Regio banknummer: NL15RBRB0827956843 t.n.v. Stichting Ilula Orphan Program Nederland