Stichting IDA-Mabogini De Stichting IDA Mabogini stelt zich tot doel het leveren van een bijdrage aan onderwijsmogelijkheden voor kinderen van de lokale bevolking waarvan de ouders/verzorgers de financiële middelen hiertoe niet hebben, gericht op basis- en zo mogelijk beroepsonderwijs in Mabogini, Tanzania.
Mei 2015
Van High Five naar High Ten (of nog verder) In 2009 maakte ik voor het eerst kennis met Tanzania, het geboorteland van mijn vriendin Anna, nu al jaren wonend in Roermond. We doorkruisten het van Noordoost tot Zuidwest met ook nog een uitstapje naar het, voor mijn gevoel, paradijselijk Zanzibar. Een prachtig strand in Zanzibar, dat ook nog voor je wordt geveegd. Waar vind je dit nog?
Helaas is er aan de historie van dit eiland weinig paradijselijks te ontdekken, maar het is een prachtig eiland.
Het slavernijverleden van Zanzibar
1
We sliepen ‘ van lemen hutje tot in ‘Villa Felderhof’ en allemaal bij familie van Anna. Dat heb je als er geen monogamie is. Heel bijzonder en een geweldige ervaring alles bij elkaar.
En bij deze privé rondreis mochten natuurlijk de Natuurparken niet ontbreken: het Mikumi National Park, Manyara National Park en al helemaal niet het Ngorogoro National Park (dit is de Serengetti in Kenya). De Ngorogoro is één van de grootste en bekendste parken in Tanzania. Oog in oog heb ik gestaan met de apen, zwijnen en de Big Five: leeuw, luipaard, buffel, neushoorn en de olifant.
Wat ik zelf heb gezien aan dieren in de Ngorogoro. We kennen de Beekse Bergen, maar dit is zoveel meer indrukwekkend.
2
Op de terugreis, toen ik net uit het Park was, heb ik ook nog de giraffen gezien. Die had ik node gemist in de krater. Daar zijn ze ook niet, want zij eten bladeren van bomen, die je niet in de krater vindt. Van al deze geweldige ervaringen kwam ik ook weer terug in de realiteit van de bewoners van het dorp Mabogini, onze ‘thuisbasis’, waar in sommige gevallen, net als in het dierenrijk, het recht van de sterkste geldt. Als je daar tot de onderste laag van de bevolking behoort, dan is het leven hard. We zien dit overal in de wereld, ook in ons land. Helaas!
Thuis bij Anna’s familie
Omdat het in ons land toen in 2009 nog niet zo heel pregnant zichtbaar en voelbaar was, heb ik mij het lot aangetrokken van kinderen in Mabogini, die niet naar school konden door de financiële toestand van hun ouders/verzorgers. De familie had nauwelijks te eten. Kinderen, die niet naar school konden, misten hierdoor vaak een dagelijkse warme maaltijd. Konden zij naar school gaan, dan werd tenminste die ene warme maaltijd gewaarborgd. Het bestond op school uit maispap, heel heet met niet veel smaak, maar heel voedzaam. En zo, door de betrokkenheid, ontstond de Stichting Ida-Mabogini. Een Stichting, die zich richt op de kansarme kinderen in Mabogini. De naam heb ik ontleend aan de naam van mijn in 1995 overleden dochter. Zij hield erg veel van kinderen en had zelf een kind in de derde wereld willen adopteren. Dit is er helaas nooit van gekomen. Door haar naam aan de Stichting te verbinden, heb ik voor mijn gevoel een klein eerbetoon aan haar in het leven geroepen. De betekenis van Ida-Mabogini is: Irene daima aishi (Swahilie). In het Nederlands betekent het Irene zal voortleven. Mabogini is er aan toegevoegd door notariële noodzaak. Dus Irene zal voortleven in Mabogini. En mede door jullie donaties is het gelukt om de toekomst van een enkel kind/jongere te veranderen. Niet van allen, die de Stichting gesponsord heeft. Hierover heb ik geschreven in Nieuwsbrief nr. 12. Maar op dit moment zijn er plannen in voorbereiding, die een goed gevoel voor de toekomst geven. Na deze beknopte rondgang door de historie van de Stichting wil ik jullie nu toch ook weer over de actualiteit van het heden informeren. 3
Met de kinderen van de James Ole Myllia School, die we sponsoren, gaat het goed.
Pauline, die een nieuwe prothese heeft gekregen en nu met nog meer plezier elke dag weer opnieuw vanuit de moeilijke thuissituatie haar weg naar school vindt
Catbeth
en
Denis,
2 ambitieuze jonge jongens, waarvan we hopen dat ze doorzetten in hun leven. Meer dan deze wens uitspreken, kunnen we niet doen.
En natuurlijk Rukia, die we al we al wat langer sponsoren en van wie wij hopen dat ook zij zal doorzetten.
Voor ons is het soms moeilijk te begrijpen dat de mensen en kinderen in Mabogini en sowieso in Afrika heel anders denken dan wij hier in het Westen. En daar houden we rekening mee.
Toen ik vorig jaar (2014) 2 weken in Mabogini was, zag ik weer dat het Government niet erg scheutig is met leermiddelen voor de schoolkinderen. Ik heb Monica toen toegezegd haar hiermee te zullen sponsoren. In dit verband kregen we ook een mooie reactie van de familie de Vries (geen familie). Zij doneerden een mooi bedrag voor eigen schooletui voor de kinderen van de James Ole Myllia School. Wat waren de kinderen hier blij mee!
4
Monica heeft 2 stukken land gehuurd in het geïrrigeerde gebied. Met de oogst hiervan zijn de kinderen weer verzekerd van hun dagelijkse lunch op school. Zij schreef hierover in december 2014 de onderstaande informatie. Yesterday have a meeting with school committee I told them about your help. They thanks very much, last days I told the school chairs person to find the plots. He told me that the plots was found then we went together with members to the plots to take pictures that you see. The cultivating season will start on January. This time the plots was harvested rice that you see to the pictures. Also pupils are very happy on 27th Nov. 2014, it will be the parents meeting I will inform them.
Met Hiza gaat het geweldig. Met zijn Stationary en ook met zijn job bij het Opleidingscentrum, waar hij zelf zijn IT-opleiding heeft gevolgd. Trouw stuurt hij elke maand zijn boekhoudverslag. De ene maand heeft hij wat meer omzet dan de andere, maar zo gaat dat in het ‘zakenleven’ nu eenmaal. Mooi om te vermelden is, dat hij zelf een 2e computer heeft gekocht. Er bleken enkele jongeren in het dorp te zijn met ook IT belangstelling. Hij geeft deze jongemannen nu computerles. De steen in de vijver lijkt zich wat uit te breiden. Een mooie ontwikkeling. Er is opnieuw een project gesponsord en wel dat van Ana Thomas. Zij is geboren en getogen in Mabogini, heeft haar studie in Dar es Salaam afgerond en is terug gekomen naar haar geboortedorp. Zij heeft zich daar het lot aangetrokken van jonge meisjes, wonend in Mabogini, die heel vroeg in hun vruchtbare periode een baby hebben gekregen. Hierdoor moesten zij de school verlaten. De ‘vader’ liet zich verontschuldigen en de meisjes moesten maar zien hoe ze het redden. Ana heeft deze meisjes bij elkaar gebracht, ergens een naaimachine gevonden, een groepje gevormd en zij zorgt ervoor dat deze kinderen leren naaien opdat zij in de toekomst voor zichzelf kunnen gaan zorgen door de verkoop van de spullen, die zij maken.
5
De Stichting heeft 2 naaimachines en 2 borduurmachines gesponsord en ook een half jaar huur voor een ruimte om te werken. En….ik kan eindelijk vertellen dat de destijds gedane gift voor een bibliotheek gebruikt gaat worden. Het zal niet uitsluitend een bieb zijn, die gerealiseerd wordt, maar meer een ruimte waar verschillende onderdelen kunnen worden ondergebracht. Net als hier in Holland blijkt dat de kinderen daar niet echt veel meer lezen. De technische ontwikkelingen hebben zich ook daar gevestigd. Toen ik er in juli 2014 was, hebben we hier uitvoerig over gesproken. Naast boeken zullen er ook video’s zijn. Een klein aantal boeken, voornamelijk voor de leerkrachten van de scholen in de omgeving. Dit ging in overleg met Monica, die de ontwikkeling volledig beaamde. Er zullen video’s aangeschaft worden met educatieve inhoud, zoals bijv. over ziekten, zorg daarin, hygiëne, over het eigen land en wat er nog meer te bedenken valt op dit vlak. Het zal een ruimte worden waar niet alleen de schoolkinderen naar toe kunnen gaan, maar ook andere dorpsbewoners. De Stichting zal niet alleen het geschonken bedrag ervoor inzetten, maar zal zelf ook doneren. Er is een begin gemaakt zoals te zien is op de foto’s .
Het begin voor het Bieb/VideotheekProject
In de laatste Nieuwsbrief (nr. 12) vertelde ik over het plan om het eerste lustrum van de Stichting en mijn 75e verjaardag met gepaste feestvreugde te vieren. Dit idee heeft al enige vorm gekregen en zal plaatsvinden op zaterdagmiddag 4 juli. Een uitnodiging hiervoor ontvang je binnenkort. Mocht je nu al weten dat het voor jou leuk is om te komen, wil je dit dan doorgeven? Dan kunnen wij misschien enigszins een inschatting maken van het aantal mensen dat wil komen. Je kunt het mij laten weten via het emailadres:
[email protected] Het zou heel leuk zijn en je bent van harte welkom.
Met deze informatie sluit ik de 13e Nieuwsbrief. Ik hoop dat de informatie de belangstelling weer wat heeft aangewakkerd of ergens iets heeft geraakt. Mocht je een idee of suggestie hebben waarmee we de financiën kunnen laten groeien opdat we de verplichtingen kunnen blijven garanderen en waarmaken, laat dit dan alsjeblieft weten. Misschien wil je zelf wel iets doen om geld in te zamelen, bijv. door verjaardagsgiften over te maken naar onze rekening bij de Triodos Bank. De Stichting Ida-Mabogini is een ANBI geregistreerde Stichting. Dit betekent dat de giften kunnen worden afgetrokken van de Belastingen onder bepaalde voorwaarden. Donaties zijn altijd welkom op Rekening NL36TRIO 039.03.64.541 t.n.v. Stichting Ida-Mabogini bij de TriodosBank. 6
Alle Nieuwsbrieven kun je terugvinden op www.ida-mabogini.nl. Ook deze Nieuwsbrief wordt geplaatst op de website en is te vinden onder het kopje ‘Nieuwsbrief’ als PDF-Bestand. Het wordt gestuurd aan alle mensen, die door mij zijn opgenomen in een ‘Mailing’. Mocht je de Nieuwsbrief in de toekomst niet meer willen ontvangen, laat mij dit dan weten via
[email protected]. Je wordt dan uit de lijst verwijderd. Ook kun je op dezelfde manier laten weten als je iemand anders kent die belangstelling heeft voor de ontvangst van de Nieuwsbrief. Namens de kinderen en de projecten, die nu gesponsord worden, dank ik jullie voor alle giften en spreek de hoop uit dat we mogen blijven groeien met jullie medewerking. Asante sana sana (heel hartelijk dank) namens alle kinderen, die hopen op ons te kunnen rekenen.
“Onderwijs en ontwikkeling is niet een emmer vullen, maar een vuur ontsteken” Warme groet Joke
Because little things make a big difference
7
( Socrates)
