St. Petrus-Broederschap in de Benelux

St. Petrus-Broederschap in de Benelux

Brief aan de vrienden en weldoeners September 2010

St Petrus-Broederschap, Benelux 2

Inhoud Voorwoord

4

Zondag, dag van de Heer

6

Bijzondere dagen in Wigratzbad

9

De Litanie: een actueel gebed met een rijke traditie 11

De strijd tegen de listen van de duivel

18

Petrus leeft voort in de bisschop van Rome

20

De heilige Stefanus, koning van Hongarije

24

Agenda

29

Bedevaart Onze Lieve Vrouw van Foy

30

Missen en kerkdiensten

38


Voorwoord

Beste Vrienden en Weldoeners, Aan het eind van deze zomertijd, die u hopelijk naast heel wat activiteiten ook de nodige rust en ontspanning heeft bezorgd, keert iedereen stilaan terug naar het gewone ritme van elke dag. Binnen het gezin doet de dagelijke routine weer haar intrede, want de ouders hervatten het werk, en een nieuw schooljaar staat voor de deur. Na een kort moment van weemoed voor deze vakantieperiode begint elk van ons als het ware een nieuw hoofdstuk van zijn leven, met frisse moed en met een gul hart. Deze nieuwe start na de zomervakantie geeft de nodige impulsen voor het schrijven van een nieuwe bladzijde in het boek van ons leven; dit boek dat nog steeds hetzelfde is en dat al enige hoofdstukken telt, maar dat steeds weer wordt vervolgd met een nieuwe inhoud. God heeft wellicht daartoe de kringloop van de tijd geschapen. Door Hem kent onze ziel een bijzondere jeugdigheid en een bijna blijvende frisheid, en door het rad van het leven blijft onze ziel voortdurend in beweging. Een nieuwe omwenteling begint, en ik wens u er het beste voor. In deze Brief vindt u nieuws over wat we in de afgelopen maanden zoal hebben gedaan. En ook uitvoerige informatie over wat er verder nog op het programma staat, dit alles georganiseerd door onze priesters om u te helpen en aan te moedigen bij het begin van dit nieuwe werkjaar.


Aarzel niet om u in te schrijven voor onze activiteiten, en wees verzekerd van de toewijding en het steeds hernieuwde gebed van al onze priesters, voor een goed en vroom werkjaar ! In Christo Rege

Pater Hervé Hygonnet, FSSP


Zondag, dag van de Heer « En op de zevende dag nam God rust », zo leert ons de Bijbel in het Boek van Genesis dat het Scheppingsverhaal vertelt. God schiep de wereld echter niet in 7 dagen van elk 24 uur, maar in 7 periodes. Het is door het ritme dat Hij aan de sterren en planeten oplegde, dat onze tijdseenheid reëel en universeel een dag met 24 uren werd, met een deel nacht en een deel licht, door de aanwezigheid of afwezigheid van het zonlicht. De week bestond in (bijna) alle beschavingen der mensheid uit 7 dagen, als gevolg van het Heilig Scheppingsverhaal. Tijdens de zogenaamde « Franse » Revolutie heeft men gepoogd om de tijd in te delen volgens decades, periodes van 10 dagen: om te breken met de bijbelse Traditie, en uit haat jegens God. De hele revolutionaire beweging vormde in zijn geheel een radicale breuk met God en met de Kerk, en bracht een echte anti-christelijke opstand teweeg, met de vervolgingen die we kennen. De joden eerbiedigden (en eerbiedigen nog steeds) de absolute rust op de 7e dag van de week (« sabbatum » = sabbat), ter ere van het bijbelse scheppingsverhaal dat we hierboven hebben aangehaald. Bij de opkomst van het Christendom heeft de H. Petrus de dag des Heren gewijzigd, en deze niet langer op de 7e dag van de week gelegd, maar op de 1e, ter herinnering aan de Verrijzenis, die volgens de formele verklaringen in de Heilige Schrift plaats vond « op de eerste dag van de week ». De katholieke week begint dus op zondag, en geeft daardoor aan God de eerste plaats. Ook voor de Traditie, die eveneens in de wet van de Kerk is opgenomen, is de zondag « de dag des Heren ». De andere dagen van de week worden weliswaar ook voor de glorie van God gebruikt, maar tellen daarnaast ook veel vormen van handarbeid, t.t.z. werk in dienst van lagere waarden, die van het lichaam, en van aardse noden. Volgens het onvervalsbaar Woord van God staat er de zondag iets heel anders « op het programma » : « Gij zult de Dag des Heren heiligen » (3e gebod). Op welke manier ? St Petrus-Broederschap, Benelux 6

De eerste plicht van de christen op deze heilige dag, is om God eer te bewijzen. De meest plechtige en eervolle vorm van gebed is de eredienst, de Heilige Mis, waaraan elke katholieke gelovige die daarvoor de aangewezen leeftijd heeft bereikt, verplicht moet deelnemen, en dit voor de volledige duur van de Mis. Hierbij dient vermeld dat een paar minuutjes te laat komen of heel kort vóór het eind de Mis verlaten als dagelijkse zonden worden beschouwd. Zijn plicht verzuimen of aankomen wanneer de kelk reeds is ontbloot (met andere woorden wanneer het Offertorium reeds is begonnen), komt overeen met niet naar de Mis gaan, en dat is een doodzonde. Wanneer dat gebeurt, dan moet men dus naar een andere Mis gaan op diezelfde dag. Door een fysieke onmogelijkheid (bijvoorbeeld een ziekte met uitgangsverbod om medische redenen) of een morele onmogelijkheid (bijvoorbeeld de noodzaak om een zieke te verzorgen) wordt de gelovige vrijgesteld van de plicht om naar de Mis te gaan, en in dat geval moet men de Mis thuis lezen, behalve wanner dit objectief gezien (door ziekte bijvoorbeeld) echt niet mogelijk is. Het is een mooi christelijk gebruik om « zijn zondagse kleren aan te trekken ». Soms krijgt deze uitdrukking weleens een andere betekenis, of wordt de spot gedreven met iemand die « er op zijn zondags » uitziet om naar één of andere receptie of voorstelling te gaan. « Zijn zondagse kleren aantrekken » betekent daadwerkelijk andere, schone kleren aantrekken, die het verschil aangeven tussen weekdagen en zondag. Zondag is een speciale dag, en de kleren moeten indien mogelijk van betere kwaliteit en betere smaak zijn dan de doordeweekse. Ze moeten ook een uiting vormen van bescheiden elegantie, het enige wat voor een goed christen betaamt. Kleren die de aandacht trekken van anderen door hun opzichtigheid of door de manier waarop ze worden gedragen, zijn uit den boze. A fortiori dus ook kleren die het aan bescheidenheid ontbreekt, bijvoorbeeld te korte jurken of rokjes.


De tweede plicht van de christen is de zondagsrust : geen arbeid mag worden verricht om aan aardse noden te voldoen, met uitzon-dering natuurlijk van de onont-beerlijke huishoudelijke taken zoals het bereiden van de maaltijden of het op orde houden van het huis en het gezin. Op zondag maakt men van het goddelijke Gebod gebruik om recreatie en ontspanning te zoeken samen met het gezin, of andere gezonde vormen van rust, en natuurlijk ook om nog vaker te bidden. Vandaar de prachtige traditie van de Vespers en/of de Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament op zondagavond. Bij gebrek aan Vespers in de meeste parochies kan men in de kerk het Allerheiligste Sacrament aanbidden, ofwel alleen of met het gezin de rozenkrans bidden. Ook kan men door het lezen van een religieus boek zijn Geloof voeden. Op zondag gaat het om nog iets meer dan alleen naar de Mis te gaan en geen zware arbeid te verrichten : de zondag moet worden geheiligd. De H. Mis op zondagochtend en de ontspanning in de namiddag zijn praktisch gezien het typische « schema » van de activiteiten op zondag, zoals de Kerk het in haar wetten concreet voorschrijft. Maar meer nog dan deze voorschriften gaat het hier om een gewetenszaak en om het verzorgen en voeden van het spiritueel leven: de zondag is een heilige dag. Is dit voor u ook zo, beste lezer? Is de zondag voor u ook heilig, in vergelijking met de andere dagen van de week ? Zonder twijfel. En toch kunnen we het nog altijd beter doen. En daartoe wens ik u allen Gods genade. Pater Hervé Hygonnet, FSSP


Bijzondere dagen in Wigratzbad De Eerwaarde Algemeen Overste van onze Priesterbroederschap had aan alle priesters van de Broederschap in Europa gevraagd om zich voor een drie dagen durende bijeenkomst in het Seminarie van Wigratzbad (Beieren) vrij te maken. Niet minder dan 90 medebroeders reisden naar Wigratzbad, waar zij zeer goed ontvangen werden door de priesters en seminaristen ter plaatse. De bijeenkomst begon op donderdagavond 1 juli, voor de Vespers van het Allerheiligste Bloed van Christus. Op vrijdag heeft Monseigneur Guido POZZO, secretaris en spil van de Pauselijke Commissie « Ecclesia Dei » er een fantastische plechtige Mis opgedragen met de homilie in het Latijn, en ons daarna vergast op een conferentie over de interpretatie van het Concilie Vaticaan II die uiterst interessant bleek te zijn. De Pauselijke Commissie zal zonder twijfel nog verdere resultaten boeken en nog meer vruchten dragen, want zijn grootste ijveraar heeft een diepgaande kennis van de theologie en geen inspanning is hem te veel. Eerwaarde Pater Josef BISIG, stichter en eerste Algemeen Overste, heeft een boeiend betoog gehouden over de omstandigheden en de uitdagingen van onze Broederschap. Alle priesters hebben de conferenties met belangstelling gevolgd en waren heel tevreden. Zondag 3 juli vormde het hoogtepunt van de bijeenkomst, met de Wijding van vijf nieuw priesters door Zijne Eminentie Kardinaal CANIZARES LLOVERA, Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten, die speciaal daarvoor vanuit Rome was afgereisd. Zijn preek putte uit de beste bronnen van de katholieke theologie en van de priesterlijke spiritualeit, om zo onze nieuwe priesters een optimale start te bieden op de weg van het apostolaat. De kardinaal voelde zich prettig tijdens de viering van deze lange plechtigheid, en zijn energie bleef nog altijd intact na de vier uur durende liturgie waarvan hij zei dat het « de Hemel op aarde » was.


Ook uw priesters waren gelukkig na deze drie dagen vol van genade en broederlijke sympathie bij het aanbreken van de zomer. Het was een vreugdevolle viering van het katholieke priesterschap, en tegelijkertijd een mooie afsluiter van het afgelopen werkjaar, dat door onze Heilige Vader de paus tot Priesterjaar was uitgeroepen.

Pater Hervé Hygonnet, FSSP

Kardinaal Cañizares met de pas gewijde priesters na de priesterwijding


De Litanie: een actueel gebed met een rijke traditie Litanieën worden in de Kerk niet zelden gebruikt. Ze zijn eenvoudig en verheffen heel gemakkelijk het hart tot God, Maria en de heiligen. De Litanie van Alle Heiligen wordt bijvoorbeeld in de Paasnacht gezongen, tevens wordt (volgens het oud missaal) deze litanie gezongen op het feest van de heilige Marcus en op de drie Kruisdagen (de maandag, dinsdag en woensdag voorafgaand aan Hemelvaartsdag) waarop, waar dat mogelijk is, processies met het kruis gehouden worden. De Litanie van Loreto, de litanie ter ere van Onze Lieve Vrouw, wordt vaak gebeden op een van de vele Mariafeesten, bijvoorbeeld tijdens het Sacramentslof op die betreffende dag, aansluitend op de Heilige Mis. Maar wat is eigenlijk een litanie en waar komt zij vandaan? Afsmeken Het woord litanie is een leenwoord uit het latijn: 'litania', dat op zijn beurt weer is afgeleid van het griekse werkwoord 'litaneuo', dat (af)smeken, bidden betekent. Letterlijk betekent litanie dus smeekgebed, voorbede. Een voorbeeld van een litanie vinden we al in het Oude Testament, in een aantal psalmen. Psalm 135/136 heeft men zelfs de 'Litanie van het Oude Testament' genoemd: Looft de Heer, want Hij is goed: Want eeuwig duurt Zijn Barmhartigheid! Looft de Heer der heren: Want eeuwig duurt Zijn Barmhartigheid! Die grote wonderen deed, Hij alleen: Want eeuwig duurt Zijn Barmhartigheid! Die de hemelen met Wijsheid schiep: Want eeuwig duurt Zijn Barmhartigheid! Die op de aarde de wateren spreidde: Want eeuwig duurt Zijn Barmhartigheid! Enz. Kyrie eleison De oorsprong van de litanie, zoals wíj die nu kennen, is te vinden in de jonge Kerk van het Oosten. Al heel vroeg heeft men daar de gewoonte, dat een voorbidder een korte smeekbede formuleert en uitspreekt, die dan door St Petrus-Broederschap, Benelux 11

het volk beantwoord wordt met een 'Kyrie eleison' (Heer ontferm u over ons). Dit afwisselend gebed uit het Oosten kwam al in de 4e eeuw in de misliturgie en het getijdengebed van de Rooms Katholieke Kerk van het Westen terecht. Omdat het griekse antwoord 'Kyrie eleison' zo gemakkelijk te begrijpen was, werd dit onvertaald in de romeinse liturgie overgenomen. Dit telkens herhaalde 'Kyrie eleison' kreeg de naam 'Litania'. Al spoedig werd het 'Kyrie eleison' afgewisseld met 'Christe eleison'. De Litanía, het afwisselend gebed dus tussen voorbidder en volk, werd graag en dikwijls gebruikt in de processies en omgangen. Deze werden daardoor al spoedig zelf 'Litania' genoemd. Ontstaan van de Litanie van Alle Heiligen Uit het afwisselende gebed, de litania, ontstaat in de Kerk van het Westen het eerste type van de smeekbedenlitanie, zoals wij die nu kennen. Iedere litanie vangt aan met aanroepingen tot de Heer met Zijn verschillende Namen en Hoedanigheden ('God, Hemelse Vader', ..., 'God, Zoon, Verlosser van de Wereld', ..., etc.). Aansluitend wordt de litanía uitgebreid met aanroepingen van Maria, van de engelen, van bepaalde heiligen. Zo komt dan van de vijfde tot de zevende eeuw de oudste litanie in huidige zin in gebruik, namelijk de Litanie van Alle Heiligen, een litanie die bestaat uit smeekbeden en aanroepingen speciaal gericht tot de heiligen. Marialitanie In de twaalfde eeuw ontstond de Marialitanie, die gemaakt was naar het voorbeeld van de Litanie van Alle Heiligen. De verschillende varianten die uit de Marialitanie ontstonden, werden in de 16e eeuw vervangen door de enige door de Kerk goedgekeurde Marialitanie: de Litanie van Loreto. Van de 16e tot de 18e eeuw ontstond een veelvoud van litanieën tot God, tot de Goddelijke Personen, tot Maria, tot de engelen en tot bepaalde heiligen. Vooral in de tijd van de Contrareformatie (in de tijd dat men St Petrus-Broederschap, Benelux 12

vanuit de Kerk de Reformatie bestreed (16e en 17e eeuw)) ontstond een ware bloemenkrans van litanieën, vooral in de kringen van de heilige Petrus Canisius (+1597) en in de Mariacongregaties die door de Jezuiten waren gesticht. Deze litanieën bestonden ofwel uit aanroepingen en smeekbeden ofwel uit alleen aanroepingen. Motief Het hoofdmotief bij het maken van al deze litanieën was om de katholieken te bevestigen in het onvervalste en ware geloof en wel in een tijd waarin de verwarring onder de gelovigen binnen de Kerk door de Reformatie groot was. Bij de formulering van de aanroepingen in de talrijke litanieën, maakte men gebruik van de beelden en de begrippen van de Heilige Schrift en de geloofsleer. Doel daarbij was uiteraard de gelovigen te brengen tot de geloofswaarheden, tot beoefening van de deugden en vooral tot devote verering van God, van Maria en van de heiligen. Antwoorden De vele litanieën, die van de 16e tot de 18e eeuw vervaardigd werden, waren voor de gelovigen in zekere zin te beschouwen als een soort getijdengebed, zoals de de geestelijkheid dit had. Het getijdengebed (de gebeden van het kerkelijk brevier die op bepaalde tijden gebeden of gezongen worden) dat voornamelijk uit psalmen en hymnen is samengesteld, wordt immers net als de litanieën, afwisselend gebeden. Maar door het gebruik van het latijn is dit getijdengebed voor leken steeds moeilijk bruikbaar geweest. Ook bij de litanieën was dus het afwisselend bidden essentiëel: een voorbidder spreekt de smeekbeden uit en bidt de aanroepingen voor die tot God, Jezus Christus, Maria, de engelen en de heiligen gericht zijn. Het volk antwoordt daarop met een gemakkelijk te onthouden bede, dat verschillend is al naar gelang de aanroeping tot God, of tot de engelen of heiligen is gericht. Het antwoord dat aan God gericht is, is vooral het 'Kyrie eleison' ofwel: 'Heer ontferm U over ons', 'spaar ons Heer', 'verhoor ons o Heer', 'verlos / bevrijd ons o Heer' en 'wij bidden U verhoor ons'. Het antwoord gericht tot de engelen en heiligen blijft onveranderd 'Bid voor ons' ofwel: 'Ora(te) pro nobis'. Zo wordt de gelovigen duidelijk gemaakt, dat alleen God ons erbarming, verlossing en verhoring kan geven, dat de heiligen daarentegen alleen onze voorsprekers kunnen zijn. St Petrus-Broederschap, Benelux 13

Verbod Omdat nu in de loop van de tijd de litanie één van de meest geliefde vormen van gebed was geworden, groeide ook het streven naar het vervaardigen van steeds meer nieuwe litanieën. Het Kerkelijke Leergezag zag zich daardoor genoodzaakt hieraan perk en paal te stellen. Velen namelijk, ook leken, publiceerden dagelijks nieuwe litanieën, onder het voorwendsel het gebed te willen bevorderen. Hierdoor ontstonden talloze litanieën, die niet vrij waren van formuleringen die gevaarlijk waren voor het geloof, die zelfs aan geloofsdwaling grensden. Paus Clemens VIII (+1605) greep in en vaardigde in 1601 een decreet uit, waarin hij afkondigde dat iedereen die een litanie wilde publiceren of die een litanie in kerken of oratoria wilde gebruiken, behalve de Litanie van Alle Heiligen en de Litanie van Onze Lieve Vrouw van Loreto, deze eerst ter goedkeuring moest voorleggen aan de Congregatie voor de Riten. Paus Benedictus XIV (+1758) ging nog veel verder en liet rigoreus alle litanieën, behalve de Litanie van Alle Heiligen en de Litanie van Loreto, op de index zetten! M.a.w. behalve de beide zojuist genoemde litanieën werd het gebruik van litanieën, niet alleen in kerken en oratoria maar ook privé, in het geheel verboden. Zes litanieën Pas op 23 april 1860 volgde een versoepeling van deze bepalingen: in een decreet van de Congregatie voor de Riten werd bepaald, dat alleen de goedkeuring van de plaatselijke bisschop vereist was, om naast de beide goedgekeurde litanieën, nog andere te publiceren en privé te gebruiken. Wat betreft het officiële liturgische gebruik van de niet-goedgekeurde litanieën, bleef de wet van kracht, dat géén litanie gebeden of gezongen mocht worden die niet door de Congregatie voor de Riten goedgekeurd was. Deze laatste bepaling vinden we ook terug in het kerkelijk wetboek van 1917 (canon 1259). Het privé bidden van een litanie, echter, was sinds dit kerkelijk wetboek niet meer aan een kerkelijk verbod onderhevig. Tot aan de promulgatie van het huidige kerkelijk wetboek in 1983, mochten alleen de door de Congregatie voor de Riten goedgekeurde litanieën worden gebruikt in de liturgie. En op dat ogenblik waren dat er zes: Litanie van Alle Heiligen (door Paus Pius V plechtig goedgekeurd in de 16e eeuw door opname in de liturgische boeken), Litanie van Onze Lieve Vrouw van Loreto (goedgekeurd in 1587 door paus Sixtus V.), St Petrus-Broederschap, Benelux 14

Litanie van de Allerheiligste Naam van Jezus (goedgekeurd in 1886 door paus Leo XIII), Litanie van het Allerheiligst Hart van Jezus (plechtig goedgekeurd in 1889 door paus Leo XIII), Litanie van de Heilige Jozef (goedgekeurd in 1909 door paus Pius X), en de Litanie van het Kostbaar Bloed van Jezus Christus (goedgekeurd in 1960 door paus Johannes XXIII). Deze zes zijn tevens de bekendste litanieën tot op de dag van vandaag. Het stricte verbod om andere litanieën in de liturgie te gebruiken dan de zes bovengenoemde, is sinds de promulgatie van het kerkelijk wetboek 1983 komen te vervallen. Ons huidige kerkelijk wetboek namelijk bepaalt alleen nog, dat 'de plaatselijke Ordinarissen ervoor dienen te zorgen dat de gebeden alsook de vrome en heilige oefeningen van het christenvolk ten volle overeenstemmen met de normen van de Kerk' (canon 839 §2).

Kortom Litanieën hebben door de eeuwen heen een duidelijke bedoeling en doel gehad! Zij drukken bovenal krachtig het geloof uit in gebed en helpen de geest tot God te verheffen.

Pater Alfard Schijffelen, FSSP

Litanie van het Allerheiligste Hart van Jezus Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons. Heer, ontferm U over ons. Christus, hoor ons. Christus, verhoor ons. God, hemelse Vader, ontferm U over ons. God Zoon, Verlosser der wereld, ontferm U over ons. God, heilige Geest, ontferm U over ons. Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons. St Petrus-Broederschap, Benelux 15

Hart van Jezus, Zoon van de eeuwige Vader, ontferm U over ons. Hart van Jezus, door de heilige Geest in de schoot van de Moeder-maagd gevormd, Hart van Jezus, wezenlijk verenigd met het Woord van God, Hart van Jezus, van oneindige majesteit, Hart van Jezus, heilige tempel van God, Hart van Jezus, tabernakel van de Allerhoogste, Hart van Jezus, huis van God en poort van de hemel, Hart van Jezus, gloeiende oven van liefde, Hart van Jezus, schatkamer van gerechtigheid en van liefde, Hart van Jezus, vol van goedheid en liefde, Hart van Jezus, peilloze diepte van alle deugden, Hart van Jezus, alle lofprijzingen overwaardig, Hart van Jezus, koning en middelpunt van alle harten, Hart van Jezus, waarin alle schatten zijn van wijsheid en van wetenschap, Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont, Hart van Jezus, waarin de Vader zijn welbehagen heeft gesteld, Hart van Jezus, dat ons allen deelgenoot hebt gemaakt van uw oneindige rijkdom, Hart van Jezus, verlangen van de eeuwige heuvelen, Hart van Jezus, geduldig en groot in barmhartigheid, Hart van Jezus, mild voor allen, die U aanroepen, Hart van Jezus, bron van leven en van heiligheid, Hart van Jezus, Verzoening voor onze zonden, Hart van Jezus, van versmadingen verzadigd, Hart van Jezus, om onze boosheden gebroken, Hart van Jezus, gehoorzaam geworden tot de dood, Hart van Jezus, met een lans doorstoken, Hart van Jezus, bron van alle troost, Hart van Jezus, ons leven en onze verrijzenis, Hart van Jezus, onze vrede en onze verzoening, Hart van Jezus, slachtoffer voor de zondaars, Hart van Jezus, Heil van hen, die op U hopen, Hart van Jezus, hoop van hen, die in U sterven, Hart van Jezus, hoogste vreugde van alle heiligen, Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer. St Petrus-Broederschap, Benelux 16

Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer. Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons. Jezus, zachtmoedig en nederig van Hart. Maak ons hart gelijkvormig aan uw Hart. Laat ons bidden, Almachtige eeuwige God, sla Uw blikken op het Hart van uw zeer beminde Zoon en op de lofprijzingen en voldoeningen die Hij U heeft gebracht in naam van de zondaars. Laat U verzoenen en schenk vergiffenis aan hen die Uw Barmhartigheid afsmeken, in de Naam van dezelfde Jezus Christus, Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.


De strijd tegen de listen van de duivel Laten we in deze tijd van rust en ontspanning God niet met vakantie sturen, maar de meest gebruikelijke listen van de duivel even onder de loep nemen, om er beter tegenop te kunnen. In het licht van wat de Heilige Ignatius ons heeft geleerd over de strijd tegen de duivelse verzoekingen, kunnen we drie taktieken onderscheiden die door de duivel vaak worden aangewend om onze ziel te veroveren. Terzelfdertijd zullen we het hebben over de tegenaanval die nodig is om deze duivelse valkuilen te vermijden. Gewapend door deze kennis zullen we een veel betere strijd kunnen leveren tegen de verzoekingen van het Kwade. A/ Verzet je tegen de verleiding, van bij het begin. De duivel is een lafaard die het vooral op de zwaksten gemunt heeft, de vreesachtigen, en hen die al bij de eerste verleiding toegeven. Hij valt hun zielen voortdurend aan in de hoop hun snel tot de grootste verdorvenheid te kunnen aanzetten. De tegenaanval bestaat er dus in om dapper weerstand te bieden aan deze verleiding, van bij het begin, en om net het tegenovergestelde te doen van wat door de verleider wordt gesuggereerd. Tegenover de verleiding is aarzelen of talmen geen optie : men speelt niet met vuur, en evenmin met de duivel ! En de Heilige Augustinus voegt daaraan toe : « De duivel mag dan blaffen, hij bijt niet - tenzij men dat zelf wil ! » Het enig mogelijke advies is dat van de Apostel : « Resistite fortes in Fide – Bied weerstand, gesterkt door het Geloof ». B/ Vraag meteen raad. De duivel is een verleider die zijn werk liever in het geheim doet. Hij zet beetje bij beetje aan tot het kwade door middel van verschillende listen. De beste tegenaanval is dan ook om meteen om raad te vragen. Het is St Petrus-Broederschap, Benelux 18

altijd gevaarlijk om op eigen houtje te handelen, en dat geldt niet alleen binnen het gezin maar ook voor alle beloftes en verbintenissen in ons leven. We moeten advies vragen, en ons laten bijstaan en zelfs leiden door een rechtschapen spirituele raadgever, die ervaring heeft in dit soort zaken en die sterk in zijn schoenen staat voor wat de geloofsdoctrine betreft. Binnen de enorme chaos van vandaag is het van het grootste belang dat we de vele gezichten kunnen herkennen die de Duivel kan aannemen. En alleen is dit heel moeilijk. Daar is een scherpzinnige blik voor nodig, verlicht door de wijsheid van de Kerk. De duivel is zeer slim, in het bijzonder om ons tot compromitterend gedrag aan te zetten, en dat kan heel vergaande gevolgen hebben : een kleine toegeving die er in het begin onschuldig uitziet kan uiteindelijk leiden tot het afwijzen van bepaalde geloofsovertuigingen of tot moreel laakbaar gedrag. C/ Ken je deugden en zwakheden. De duivel is een heel handige strateeg die de zwakke plekken van zijn slachtoffer precies weet te vinden. Laten we ons dus bewust zijn van onze zwakheden, want die zijn het die Satan zal aanvallen. Het is dus goed om de standvastigheid en de kwaliteit van onze theologale deugden in vraag te stellen (geloof, hoop en liefde), van onze vier kardinale deugden (voorzichtigheid, matigheid, moed en rechtvaardigheid) en van onze morele deugden. Het is bovendien ook aangewezen om de zwakke plekken van onze tegenstanders te kennen. Het heeft immers geen zin dat we onze krachten verspillen aan die punten waarop de tegenstander het sterkst staat !

De Heilige Ignatius van Loyola noemt deze principes voor de geestelijke strijd de regels voor het juiste geestelijke leven. Dit zijn regels van nederigheid, volharding en volkomen vertrouwen in de oppermachtigheid van de goddelijke genade, die ons moeten harden en steunen in de voortdurende strijd die elke gedoopte moet leveren tegen de macht der duisternis. Het toepassen van deze regels is onontbeerlijk voor elke gedoopte die – om het met de wapenspreuk van paus Pius X te zeggen: « alles in Christus wil herstellen ». Pater Louis-Dominique Kegelin, FSSP St Petrus-Broederschap, Benelux 19

Petrus leeft voort in de bisschop van Rome

Het opperherderschap en het Pausschap zien we als een en dezelfde. De opperherder van de Kerk is de Paus, en hij is de bisschop van Rome. Petrus leeft voort in de bisschop van Rome. Het voortbestaan van het primaatschap, door Christus uitdrukkelijk gewild, vindt zijn verwezenlijking in de onafgebroken reeks van Pausen. We kunnen een en ander zeggen over de verhouding van Petrus tot de Romeinse bisschoppen. Evenals het voor een katholiek geen vrije kwestie is om het primaatschap van Petrus te aanvaarden of te verwerpen, maar wel een geloofskwestie, evenzo neemt een katholiek als geloofswaarheid aan dat het aan Petrus toevertrouwde primaatschap wordt teruggevonden in de Paus van Rome. Hij is met eenzelfde ambt belast, met een even uitgestrekte macht bekleed, zoals die door Christus aan Petrus geschonken werden. Dit is ook de uitdrukkelijke leer van het Vaticaans Concilie1. Leer van het Vaticaans Concilie 1

Als het over het Vaticaanse Concilie wordt gesproken bedoel ik het eerste Vaticaanse Concilie. St Petrus-Broederschap, Benelux 20

Na de belijdenis van de instelling van het primaatschap volgt in de dogmatische Constitutie van Vaticanum over de Kerk, die van het voortbestaan van het opperherderschap, welke als volgt wordt uitgedrukt: “Hetgeen Christus, tot blijvend heil en nut van de Kerk in de H. apostel Petrus, prins der herders en opperherder van de kudde, instelde, moet krachtens dezelfde instelling voortbestaan in de Kerk, in die Kerk die gebouwd is op de steenrots, daar onwrikbaar moet voortduren. Hieromtrent bestaat er geen twijfel, en de belijdenis der eeuwen zegt het duidelijk: de heilige en allerzaligste Petrus, prins en hoofd der apostelen, zuil van het geloof, grondvest van de katholieke Kerk, ontving van onze Heer Jezus Christus, Zaligmaker en Verlosser van het menselijk geslacht, de sleutels van het rijk. Tot in onze dagen en tot het einde der tijden zal Hij in zijn opvolgers, dat wil zeggen in de bisschoppen van de Kerk in Rome, de Kerk die Hij stichtte, en door Zijn bloed heiligde, - voortleven, in hen zal Hij de Kerk voorzitten en regeren. Daaruit volgt dat wie Petrus opvolgt op deze bisschopszetel, krachtens Christus’ instelling, met Petrus’ primaatschap over de gehele Kerk begunstigd wordt.” Daarop volgt de verklaring: “Indien iemand het aandurft te beweren dat geenzins krachtens Christus’ instelling is, en daarom krachtens een goddelijk recht, dat Petrus zijn primaatvoorrecht over de gehele Kerk onafgebroken moet worden opgevolgd; of dat de Romeinse bisschop niet de opvolger van Petrus in dit opperherderschap is; wie het aandurft dit te beweren is een verworpene.” We kunnen de leer van het Vaticanum tot de twee volgende stellingen herleiden: 1. Christus heeft uitdrukkelijk gewild dat Petrus’ opperherderschap zou blijven voortbestaan; dit primaatschap bestaat bijgevolg nu nog krachtens een goddelijk recht; 2. dit primaatschap komt van rechtswege de bisschoppen van Rome toe. Goddelijk recht van het bestendig primaatschap Zij die beweren dat Christus een eschatologische dromer was, iemand die het einde der tijden als nabij beschouwde, moeten ook Christus’ inzicht omtrent de bestendigheid van Zijn werk, en de regelingen voor de toekomst van Zijn Kerk loochenen. Het voert te ver om in dit artikel deze dwaling omtrent Christus te weerleggen. Hij wist Wie Hij was, en Hij kon Zijn wil uitspreken omtrent het werk waarvoor Zijn Vader Hem gezonden had. Zijn Kerk zou blijven. “De poorten der hel zouden tegen haar niets St Petrus-Broederschap, Benelux 21

vermogen.” Ze zou blijven staan op een rotssteen. “Op u (Petrus) zal Ik Mijn Kerk bouwen.” Hoe kan de Kerk blijvend op Petrus gebouwd en gegrondvest de eeuwen trotseren, wanneer Petrus zelf niet blijft voortleven? De goddelijke instelling van het primaatschap sluit de goddelijke wil omtrent de bestendigheid van dit primaatschap in. Die wil schept een goddelijk recht, en volgens dat recht besturen de opvolgers van Petrus de Kerk. Primaatschap en pausschap Met pausschap verstaan we hier niet het recht van oppergezag zonder meer; maar het voorrecht overgedragen op de bisschoppen van Rome, welke in de gewone omgangstaal Pausen genoemd worden, om hen te onderscheiden van alle andere bisschoppen. Hoe is die band ontstaan tussen het primaatschap en het pausschap? De H. Schrift leert ons daaromtrent niets. Een instellingsoorkonde van het pausschap als zodanig is ons niet bekend. Is het Romeinse primaat alleen een historisch feit zonder meer? Moeten we zeggen: de bisschoppen van Rome zijn altijd als Petrus’ opvolgers beschouwd, dus zullen ze het altijd zijn? Of mogen we zeggen: de bisschoppen van Rome zijn tot nog toe steeds beschouwd als opvolgers van Petrus, maar die macht zou ook op een andere bisschop kunnen overgaan? Hetgeen we hieromtrent te geloven hebben, laat zich strikt gesproken aldus uitdrukken: het goddelijke recht van het opperherderschap is in feite overgegaan op de bisschoppen van Rome. In feite en van rechtswege zijn zij bekleed met het gezag van Petrus, dat volgens het goddelijk recht in de Kerk voortdurend moet blijven voortbestaan. We kennen alleen het feit van het verband tussen het primaatschap en het pausschap. Maar dat feit is voldoende om ons de Pausen te laten beschouwen als opperherders van de Kerk. Grondslag van het pausschap Eigenlijk heeft de Kerk steeds het pausrecht bevestigd op grond van een feit. Christus heeft opperherders gewild. Nooit kende de Kerk anderen, die wettig op dit herderschap aanspraak konden maken, dan de bisschoppen van Rome. Bijgevolg zijn deze laatsten wettige opvolgers. Dat nu de bisschoppen van Rome en geen andere bisschoppen zich dit voorrecht hebben toegeeigend laat zich als volgt rechtvaardigen. St Petrus-Broederschap, Benelux 22

Petrus bisschop van Rome De overlevering heeft steeds bevestigd dat Petrus naar Rome reisde, daar als bisschop deze Kerk bestuurde, en daar de marteldood stierf. Zo nu en dan heeft wel eens iemand getwijfeld aan het verblijf van Petrus te Rome. De oude overlevering is echter onaanvechtbaar gebleven. Het algemene getuigenis van de oudste schrijvers, Clemens Romanus, Ignatius, Ireneus, enz., kan op geen enkele grond weersproken worden. De jongste opgravingen in de Romeinse catacomben hebben de oude overlevering bevestigd, daar ze met de grootst mogelijke waarschijnlijkheid de vroegste grafplaats van Petrus en Paulus hebben blootgelegd. Het staat geschiedkundig vast: Petrus was, en bleef tot aan zijn dood, bisschop van Rome. De bisschoppen van Rome en Petrus Het is klaarblijkelijk dat degene die Petrus opvolgde, bisschop van Rome was! Het is echter op zichzelf niet noodzakelijk, dat hij ook Petrus’ opperherderschap overerfde. Petrus was vroeger bisschop te Antiochië. Vandaar is hij naar Rome afgereisd. Hij kon zich daarom vrij vestigen waar hij wilde. Dit zelfbeschikkingsrecht kon hij ook toepassen op de overdracht van zijn ambt. Hij kon het nuttig oordelen, dat om bepaalde redenen het primaatvoorrecht op een andere bisschop dan op zijn opvolger te Rome zou overgaan. Hij kon, maar niets wijst er op dat hij het deed. Van het begin af aan ontmoeten we de bisschoppen van Rome, die, om reden van hun bisschopsambt te Rome, zich tegelijk het oppertoezicht van de Kerk toe-eigenen, namens de H. Petrus. Nooit dacht iemand dat Petrus zijn dubbel-ambt: dat van bisschop van Rome en dat van bisschop van de universele Kerk, aan twee opvolgers zou hebben nagelaten. Als vanzelf zijn beide functies met elkander verenigd, zodat het Vaticaans Concilie kon getuigen: “Alwie Petrus’ opvolger is op de bisschopszetel van Rome, ontvangt op grond van Christus’ instelling het primaatgezag over de gehele Kerk.” Het Vaticaans Concilie (1870)

Pater Martin Kromann Knudsen FSSP St Petrus-Broederschap, Benelux 23

De heilige Stefanus, koning van Hongarije In de geschiedenis van vele volken, vooral in het begin van hun christianisatie, spelen vaak bepaalde personen een heel beslissende rol. Zij plaatsen de fundamenten, waarop niet alleen de toekomstige groei van zo'n volk berust, maar ook hun identiteit en eenheid. Wat het hongaarse volk betreft, was dat ongetwijfeld de heilige koning Stefanus, wiens liturgisch feest valt op 2 september. Een grote koning en een grote heilige die de christelijke volmaaktheid heeft weten te bereiken te midden van de gevaren van zijn tijd.

De historische context

Aan het einde van de 9e eeuw kwamen stammen uit het zuiden van de Oeral, de Magyaren (of Hongaren). Zij rukten de Donauvalleien binnen en waagden zich vervolgens tot in Lotharingen en Noord-Italië. De oorsprong van deze zwervende nomaden van de Magyaren is raadselachtig : hun taal is verwant aan het fins en aan het baskisch, hun cultuur ligt echter dicht bij de cultuur van de Turken en van de aziatische steppevolken. Zij doen denken aan de Hunnen, die gevestigd waren in de laagvlakte van de Donau in de 5e en 6e eeuw. Zij streden te paard, vielen de kloosters aan, bezetten de steden en ontvoerden de jonge mannen voor de slavernij. In augustus 955 versloeg de romeins-germaanse keizer Otto de Grote de hongaarse stammen bij Augsburg. Daarop verenigden zich de Hongaren om zich permanent te vestigen onder de familie van de Árpáden. Het christendom dat uit het Oosten kwam, drong enige tijd later door in Hongarije toen hertog Géza de leiding kreeg over dit volk.

Hertog Géza trouwde met Adélaïde, de dochter van de poolse prins Miesco die zich in 966 tot het christendom had bekeerd. Uit dit huwelijk werd St Petrus-Broederschap, Benelux 24

tegen het jaar 977 Vajk, de toekomstige koning Stefanus, geboren. In diezelfde tijd kwamen slavische missionarissen, waaronder Vojtech, de toekomstige heilige Adelbertus, bisschop van Praag, Hongarije binnen. Waarschijnlijk was hij degene die het kind van hertog Géza gedoopt heeft en hem de naam Stefanus gegeven heeft. Het is interessant op te merken, dat volgens de legende, de moeder van Stefanus, terwijl zij in verwachting was, een visioen kreeg, waarin juist de heilige Stefanus (de eerste martelaar van de Kerk) haar verzekerde dat het kind dat zij droeg, het werk zou voltooien dat zij en haar echtgenoot waren begonnen. Dat verklaart ook zijn naam. De heilige Adelbertus zou ook een grote invloed hebben gehad op de opvoeding van de jonge prins.

Een jonge koning

In 997 sterft Géza en zijn zoon volgt hem op. Het oude bijgeloof is nog zeer aanwezig in het volk en het christendom, nog maar zo kort geleden aangenomen, heeft nog hevige slagen van het heidendom te verduren. Koppány, de heidense neef van hertog Stefanus, die het bewind voert over het gebied ten zuiden van het Balatonmeer, eist de macht op. Hertog Stefanus slaagt erin om in de komende maanden de weerstand van zijn rivaal te breken. Hij rukt de gebieden van Koppány binnen en overwint hem bij Vesprin ; zijn overwinning schrijft hij toe aan de tussenkomst van de heilige Martinus van Tours. Als dank sticht hij het klooster Mont-Saint-Martin (Pannonhalma). Hij begiftigt het rijkelijk en geeft het verder nog een derde van de buit die hij op zijn vijanden behaalde.


Stefanus, die weer sterk geworden is door zijn teruggevonden vrijheid, neemt zijn eerste plan weer op : eer te geven aan God en het katholiek geloof in zijn gebied te verspreiden. Op die wijze realiseert hij zijn politieke doelstelling, die voor hem slechts op de tweede plaats staat, namelijk de vestiging van zijn koninklijke macht en de versterking van zijn rijk.

Twee jaar voor de dood van zijn vader, trouwt Stefanus met Gisèle, dochter van hertog Henricus II uit Beieren en zus van de heilige keizer Henricus. Met haar en haar gevolg, komen missionarissen, priesters en kloosterlingen aan. Zij waren het die door hun verkondiging, soms zelfs door hun martelaarschap, het hongaarse volk hebben geciviliseerd en hen Jezus Christus hebben gebracht.

Maar om het land beter te kunnen christianiseren, zijn duurzame kerkelijke structuren noodzakelijk. Stefanus, die zich ervan bewust is, dat de aanwezigheid van de duitse geestelijkheid een zeker risico inhoudt voor de germanisering van het hongaarse volk, wil die structuren vestigen buiten deze « uitheemse » geestelijken om. Op dat moment is Otto III, die in Rome woont, keizer; op aanbeveling van hem wordt Gerbert, bisschop van Aurillac, voor wie hij veel bewondering koestert, tot paus gekozen; hij krijgt de naam paus Sylvester II (+1003). Keizer Otto III en Paus Sylvester II, die een nationale Kerk willen gaan stichten in Polen, en het aartsbisdom van Gniezno hebben gesticht, zien ook veel in het stichten van een nationale hongaarse Kerk en de paus schenkt Stefanus de koninklijke kroon. Koning Stefanus wordt gekroond in de kathedraal van Esztergom, op kerstmis van het jaar 1000, en ontvangt de titel « apostolisch koning » om te duidelijk te maken, dat hij de kroon van de paus ontvangen heeft.

De titel « apostolisch koning » verplicht. De jonge koning komt dadelijk zijn verplichtingen na en brengt de bekeringsmissies weer op gang. Hij steunt deze missies door middel van een wet die aan de leden van die St Petrus-Broederschap, Benelux 26

missies een regelmatig godsdienstig leven voorschrijft en die het onderhoud van de plaatselijke geestelijkheid regelt: de bewoners in de bemissioneerde gebieden waren gehouden zelf de kerken te bouwen die hen op zondag zouden dienen als plaats van eredienst. Hij richt twee aartbisdommen (Esztergom en Kalocza) op en acht bisdommen. Maar zijn initiatief gaat verder dan de grenzen van zijn rijk. De koning laat in Jeruzalem een kerk bouwen die toegewijd is aan de heilige Joris en in Rome een herberg voor hongaarse bedevaarders. Hij geeft geld om een kerk te bouwen in Constantinopel. Hij ontvangt bedevaarders, reizigers en kunstenaars uit Italië, Germanië en het Oosten. Door het toedoen van Stefanus moeten de bedevaarders voor het Heilige Land noodzakelijkerwijs door Hongarije; over land was het reizen vaak veiliger dan over zee. Van zijn hand komen ook een aantal wetten. Om met de gewoonten van de barbaren van zijn volk, te breken, vaardigde hij wetten uit tegen doodslag, echtbreuk, diefstal en godslastering. Hij neemt de weduwen en wezen in bescherming. Hij voorziet in het levensonderhoud van de arme families. Hij verbiedt de christenen met ongelovigen te trouwen.

Een echte heilige

Ondanks zijn verplichtingen en politieke problemen, leidt Stefanus een diep geestelijk leven. Vanaf zijn jeugd wijdt hij zich toe aan het gebed, aan de overweging van de waarheden van het geloof, aan het vasten, aan het geven van aalmoezen, en aan andere werken van naastenliefde. Vaak beoefent hij die werken in de nacht: graag wast hij bijvoorbeeld in het geheim de voeten van bedevaarders en verstopt hij aalmoezen in de kleding van bedelaars en van hen die zwaar beproefd zijn. Een heel bijzondere devotie heeft hij tot de heilige Maagd Maria, Koningin van Hemel en aarde. Hij stelt zijn rijk onder Haar moederlijke bescherming en laat een mooie kerk bouwen die Haar is toegewijd in de stad Albe.


Opdat een deugd bij iemand tot voltooïng kan komen, dient die deugd eerst beproefd en gezuiverd te worden. Dat gebeurt ook bij deze grote monarch. Hij wordt gekweld door een hevige ziekte die drie jaar aanhoudt. Vervolgens verliest hij zijn kinderen; alleen de oudste, Emeric, blijft in leven. Prins Emeric, die een gedeelte van de last van de regering begint te dragen, is een grote troost en steun voor de koning. Prins Emeric zal echter zonder nageslacht sterven... Al die beproevingen brengen het geloof van Stefanus niet aan het wankelen en zonder in opstand te komen neemt hij de beschikkingen van de goddelijke Voorzienigheid aan. Ten slotte geeft hij op de dag van Maria ten Hemelopneming van het jaar 1038 zijn ziel aan de Heer terug, nadat hij devoot het sacrament van de Ziekenzalving en de Heilige Eucharistie heeft ontvangen. Hij wordt gecanoniseerd door paus Gregorius VII. De heilige Stefanus wordt vaak afgebeeld met een vlag met daarop de beeltenis van Allerheiligste Maagd Maria om eraan te herinneren dat hij zijn rijk onder Haar bescherming heeft gesteld. Men beeldt hem ook vaak af met een kerk in zijn hand om aan te geven dat hij veel kerken en kloosters gesticht heeft. Tenslotte wordt hij vaak afgebeeld met een zwaard in de hand om aan te duiden dat hij vaak het zwaard heeft moeten hanteren ter meerdere eer van God en om het jonge christendom in zijn rijk te verdedigen.

« Almachtige God, de heilige belijder Stefanus heeft als koning Uw Kerk verbreid op aarde; geef dat zij hem nu als beschermheer moge hebben in de glorie van de Hemel ».

Pater Andrzej Komorowski, FSSP


Agenda

Missen in toepassing van het Motu Proprio « summorum pontificum » in Brugge De eerstvolgende gezongen Missen zullen worden gecelebreerd in de basiliek van het Heilig Bloed, Burg 3, 8000 Brugge op: zondag 26 september om 18 uur en zondag 31 oktober om 17 uur.


16e BEDEVAART

ONZE LIEVE VROUW VAN FOY Voorgezeten door Eerwaarde Pater Hervé Hygonnet ZONDAG 26 SEPTEMBER 2010 « LATEN WE BIDDEN VOOR DE HUIDIGE CHRISTELIJKE MARTELAREN!»

Samenkomst aan de kerk van Leffe om 10h30 Tocht van 12 km St Petrus-Broederschap, Benelux 30

De traditionele Mis wordt gevierd om 16h te FoyNotre-Dame Geestelijke begeleiding wordt verleend door de Sint Petrus Priesterbroederschap

Inlichtingen en inschrijvingen M. Breydel : 0495.51 96 55 (Brussel) Email : [email protected] - Website : www.pelefoy.be

Deze 16e Bedevaart van Leffe tot Foy-Notre-Dame heeft als thema:

« Laten we bidden voor de huidige christelijke martelaren!» Van de ongeveer tot 40 miljoen geschatte martelaren die gedood werden sinds het begin van de christelijke tijdperk, stierven meer dan 26 miljoen mannen en vrouwen in de twintigste eeuw uit trouw aan Christus. Ze komen uit alle continenten, vaak het slachtoffer van het nazisme, het communisme, maar ook Armeense, Libanese, Chinese en Koreaanse (enz.) martelaren. We stappen met bewondering en enthousiasme voor deze heldhaftige getuigen. We stappen voor Onze Lieve Vrouw, zodat ze hen hemel en genade bezorgt St Petrus-Broederschap, Benelux 31

Eerwaarde pater Herve Hygonnet, priester sinds 1993, is de regionale overste van de St. Petrus Broederschap voor de Benelux. Hij kwam 10 jaar geleden naar België.

De Sint Petrus Broederschap is een jonge priestergemeenschap, gesticht door Paus Johannes Paulus II om de tradities van de Katholieke Kerk te verspreiden. Zij is reeds aanwezig in onze bisdommen: in Namen, Luik Luxemburg en Amsterdam

« Traditie leeft, Traditie groeit »

Bedevaart der gezinnen De Heilige maagd Maria zegent en beschermt de gezinnen. Om hem eenieder, groot of klein, toegankelijk te maken, wordt de bedevaart beperkt tot een twaalftal kilometers

Hoe verloopt zich de tocht ? De almoezeniers vergezellen de kapittels van de bedevaarders , prediken het geloof en houden zich ter beschikking der bedevaarders om de biechten te verhoren. Onderwegs dient elke bedevaarder de geest en discipline van de bedevaart te eerbiedigen : geest van armoede, van broederlijke liefde en oprechtelijke vriendschap, liederen en gebeden van de rozenkrans St Petrus-Broederschap, Benelux 32

De logistieke ondersteuning, door vrijwilligers verleend, waarborgt het goed verlopen van de bedevaart. De bedevaart is voor allen open, welke leeftijd dan ook, en blijft toegankelijk voor kinderwagens en karretjes. Bedevaarders, die niet meer in staat zijn de tocht voort te zetten, verzamelen zich aan het einde van de wandelkolom en worden naar de pauzetrefpunten vervoerd.

Materiële maatregelen Bedevaartsboekje : Op het vertrek van de parochiekerk te Leffe, krijgen de bedevaarders het bedevaartsboekje. Een boekje om de mis te volgen zal uitgedeeld worden in de kerk van Foy. Bagages : zich uitrusten met rugzak en drinkfles, middagmaal, rozenkrans en missale. Gelieve stevige wandelschoenen en hoed te voorzien. Eten : Eigen middagmaal gedurende de middagpauze. Soep, brood en water worden aan de bedevaarders uitgedeeld. Gelieve water gedurende de tocht mee te nemen .

De Mis De slotmis van de bedevaart wordt gevierd ter Ere van de Heilige Maagd Maria volgens de buitengewone vorm van de Romeinse Ritus (Traditionele Latijnse Mis door Paus Benedictus XVI aangemoedigd). Liederen van de Mis der Engelen en Credo III.


Voor de bedevaarders die met de bus aankomen Brussel – Waver : Coordinatie : Michel Breydel (GSM 0495.519.655) 8.45u

Luxemburgstation (Brussel Léopoldwijk )

9.30u

Waver, parking van het station

19.30u

terugkeer naar Waver (parking van het station)

20.00u

Terugkeer naar Brussel

.

Voor Allen

10.30u Vertreksgebed in de kleine parochiekerk te Leffe (Place Cardinal Mercier) 13.00u Middagpauze aan het kruispunt Thynes Sorinnes 16.00u Aankomst te Notre-Dame de Foy : Pontificale Mis Na de mis, brengt de bus de voertuigrijders naar het vertrekpunt om hun wagen op te halen


ONZE LIEVE VROUW VAN FOY ZONDAG 26 SEPTEMBER 2010 Inschrijving op de bedevaart te sturen naar : • Michel Breydel de Groeninghe Adolphe Buyllaan, 44 te 1050 Brussel Inschrijvingskosten te betalen vóór 17 september 2010 op rekeningnummer 210-0362464-27. Vermelding: "Bedevaart van Onze-Lieve-Vrouw van Foy" • 10 € / persoon • 30 € / Gezin met kinderen

Inschrijving komt van kracht na ontvangst van de betaling Uit respect voor het werk van de organisatoren wordt verzocht om de termijn in acht te nemen. Het zal nog steeds mogelijk om ter plaatse zich te laten inschrijven vóór de start van de bedevaart. Deze prijzen omvatten de inschrijving op de bedevaart, busvervoer voor degenen die het wensen, en alle andere kosten in verband met de organisatie.


Mr / Mme / Mlle : …………………………………………………………………………………………………………………

Adresse :

………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………

Telefoon : …………………………………………… E-mail : …..............................................................................................................

Inlichtingen : M. Breydel (Brussel)

Tel : 0495.51 96 55 - Fax : 02.648.85.48 Email : [email protected]

Inschrijving op de bedevaart : Individuele inschrijving(en) : …… personen Gezinsinschrijvingen

: …… personen

Inschrijvingskosten : Ik stort het bedrag van …………… € St Petrus-Broederschap, Benelux 36

Heen- en weer verplaatsingen : Ik neem de bus te : O Brussel

O Waver

Eigen vervoermiddel

Financiele steun : Buiten mijn deelname (of niet-deelname) op de bedevaart, betaal ik de som van ... ... ..... € om: pelgrims in nood op te vangen, om de bedevaart van een priester te ondersteunen om te helpen aan de organisatie kosten (bussen, zangboeken, posters, folders, stempels, brieven, ...).

De organisatoren kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor ongevallen die tijdens de bedevaart voorkomen. Het is aanbevolen dat elke deelnemer door een individuele of gezins aansprakelijkheidsverzekering worden gedekt.

Ik beloof geen politieke of religieuze propaganda te voeren noch folders te verspreiden zonder de schriftelijke toestemming van het voorzitterschap van de bedevaart.

Datum : …………………………

handtekening :


Missen en Kerkdiensten Namur Kathedraal St. Aubain Place Saint Aubain Ma t/m do: aanbidding v/h Heilig Sacrament (met biechtgelegenheid) om 11.55 uur; daarna Mis om 12.30 uur

Kapel v.d. heilige Therese Avenue Jean Ier, 5b (citadel) Vrijdag: Mis om 19 uur Zaterdag: Mis om 11 uur Zondag en kerkelijke feestdagen: Hoogmis om 10 uur

Herstal (Luik) Sint-Oremuskapel Place Jean Jaurès Zondag en kerkelijke feestdagen : gezongen Missen om 9.45 u en 11 u Zaterdag : gelezen Mis om 10 u Vrijdag: Mis om 9.00 u (behalve de eerste vrijdag van de maand: aanbidding van het Heilig Sacrament om 18.30 uur; daarna Mis om 18 u) Op andere dagen : gelieve te bellen: tel.: +32 (0) 81 74.25.74 Amsterdam St. Agneskerk Amstelveenseweg 161 1075 XA Amsterdam Elke dag een Mis om 11 u (behalve op maandag) Tel. : +31 (0) 206 62 94 70 Vlissingen: Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk, Singel 106 (Stadhuis) H. Mis in de regel op de tweede zondag van de maand om 17 u (tel.: +31 (0) 206 62 94 70)


Priesterbroederschap St. Petrus in de Benelux Honoraria voor Missen: Neem rechtstreeks contact op met één van onze priesters of schrijf naar bovenstaand adres met vermelding van de gewenste intentie. De hiernavolgende bedragen zijn richtprijzen; bij financiële moeilijkheden geeft u naar beste vermogen en de Mis zal worden opgedragen... + Mis: 12 € + Novene (9 Missen op 9 opeenvolgende dagen): 120 € + Gregoriaanse dertig Missen (30 opeenvolgende dagen): 420 €

De St.Petrus-Broederschap in de Benelux : www.fssp.be [email protected] Pater H. Hygonnet, Pater L.D. Kegelin en Pater A. Schijffelen Rue François Dufer 25, B-5000 Namur Tel. : +32 (0)81 74 25 74 Pater M. Knudsen en Pater A. Komorowski Amstelveenseweg 163, NL-1075 XA Amsterdam Tel. : +31 (0) 206 62 94 70 www.agneskerk.org België: KBC 733-0256486-48 BIC: KREDBEBB / IBAN: BE11 7330 2564 8648 Nederland: ING 67.29.22.258


St. Petrus-Broederschap in de Benelux

Recommend Documents