SPORT

Pagina 1

Zandloper

ZANDLOPER

INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT

Opgewonden peloton Van voetballer naar biathleet Terug naar (de SMLO) Uitgeest WWW.FITFORACTION.NL

Oktober 2015

Pagina 2

Zandloper

Inhoudsopgave Van de redactie Door: Jan Welling

03

Van de Commandant LO/Sportorganisatie Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

04

Topdag met een rouwrandje in Biddinghuizen Door: Paul Lindeboom

05

Via FlevOnice naar Eupen Door: Samuel van Beelen

07

Debuut-triathlon in geheugen gegrift Door: Ramon van de Grift

08

Alles draait om ‘core stability’ Door: Wil Maaswinkel

09

Personeelsaangelegenheden

13

Waar zijn ze gebleven: Eelco Wisman Door: Paul Lindeboom

14

Grebbeberg Masters 2015 Door: Paul Lindeboom

18

LO/Sport kort Diverse korte LO/Sportweetjes

20

Opgewonden peloton Door: Edwin de Wolf

23

Interview met Frits Adelmeyer Door: Paul Lindeboom

24

Stipnoteringen Door: Jan Joosen

26

De mooiste sportmomenten van... Door: Albert Odijk

27

De pen Door: Hennie Kennis

28

Van de Medezeggenschapscommissie Door: Christiaan Bakhuizen

29

Van voetballer naar biatleet Door: Davy Heesakkers

30

Terug naar (de SMLO in) Uitgeest Door: Pieter Hacquebard

32

Interview met Barry Hazenoot Door: Paul Lindeboom

35

Vrienden in bedrijf Door: Wil Maaswinkel

37

Reactie op artikelen ‘core stability’ Door: Piet Leering

39

Met de pollelpel geschreven Door: Indy van de Poll

41

De beste dames staan aan wal Door: Marijke Klaassen

42

Met de pollepel geschreven Door: Indy van de Poll

44

Colofon

45 WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 3

Zandloper

Van de redactie Door: Jan Welling

Nummer vijf van 2015. Weer een volle Zandloper, gevarieerd en kleurrijk. De laatste die ik als eindredacteur maak. Zoals wellicht bekend, ben ik de komende jaren buiten de LO/ Sportorganisatie (KMS) werkzaam. De werkzaamheden voor de Zandloper laat ik voorlopig even langs me heen gaan. Natuurlijk zal ik de organisatie en de Zandloper op de voet (trachten) te volgen. Wat de toekomst de LO/Sportorganisatie brengt is moeilijk te voorspellen. Toch is het van belang om zo nu en dan die stip op de horizon in kaart trachten te brengen. In zijn bijdrage neemt de Commandant ons mee met zijn kijk in de toekomst. In de vorige uitgave van de Zandloper, twee verhalen over oud-KCT LO/Sportinstructeurs. In deze uitgave het beloofde derde verhaal van een oud-KCT collega: Eelco Wisman. Op de site in de twee delen gepubliceerd, hier lees je het in één adem... In zijn verslag van de Grebbeberg Masters 2015 (pagina 18/19) stipt Paul Lindeboom het al aan: de fietstocht van een aantal gewond geraakte militairen, naar de ploegenpresentatie van de Tour 2015. Op pagina 23 een verslag van een deelnemer. In sport kort hadden we de vorige uitgave een berichtje over Biath-OL. Deze keer een verslag van Davy Heesakkers, deelnemer… Ook deelnemer Ramon van de Grift deelt zijn ervaringen tijdens zijn debuut op de triathlon, met ons. Wil Maaswinkel belicht nog eens de ‘core-stability’ met Henk Boerstal, voormalig luchtmachtofficier en auteur van het veelgebruikte naslagwerk op dit gebied. Op pagina 39 een interessante reactie op eerdere artikelen over core stability van LO/Sportinstructeur BD Piet Leering. Onze vast columnist Indy vd Poll levert regelmatig zijn kijk op de sportieve wereld aan, ik heb gemeend in deze uitgave twee van zijn pareltjes te moeten plaatsen.

De Voorzitter van de MC doet (wederom) een oproep om eens goed na te denken over een lidmaatschap van de MC, deze komt de komende tijd krap te zitten... Naast deze oproep doe ik ook nog een oproep: in het lijfblad van de Onderofficieren is de LO/ Sportorganisatie al een tijdje niet meer vertegenwoordigd. Dat dit onwenselijk is hoef ik, denk ik, niet uit te leggen. Denk eens na over de mogelijkheden om je op dit gebied ook verder te ontwikkelen. Heb je te weinig beeld van de inhoud van de functie: vraag!! Veel leesplezier gewenst! Op–/aanmerkingen of ideeën over de Zandloper kunt u kwijt op het mailadres, welke in de colofon te vinden is. Mocht u niet willen wachten op de nieuwe artikelen kijk dan regelmatig op: http://www.fitforaction.nl/

Jan Welling Eindredacteur

Frits Adelmeyer deelt zijn ervaringen op het gebied van schoonspringen, met ons. Zowel als atleet en jurylid kan Frits mooi vertellen uit zijn verleden en heden… De bijdragen van de Stafadjudant en de Medezeggenschapscommissie ontbreken ook deze keer niet.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 4

Zandloper

Van Commandant LO/Sportorganisatie Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

Wat brengt de toekomst? In de afgelopen periode zijn we regelmatig met de toekomst bezig geweest. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker, ‘regeren is tenslotte vooruitzien’. De onderwerpen van de afgelopen periode waren echter niet de standaard aandachtspunten. Bad Reichenhall Allereerst was er de voorgenomen tijdelijke sluiting van Bad Reichenhall gedurende het jaar 2016. Nadat C-LAS dit voornemen en later besluit bekend had gesteld, heeft de staf LO/Sportorganisatie de voor- en nadelen van de sluiting kenbaar gemaakt. C-OTCo, Bgen Geerts, heeft ons hierin gesteund en het belang van mentale vorming in Bad Reichenhall benadrukt. Ook hij is overtuigd van de grote waarde van ons werk in Bad Reichenhall en mede dankzij hem werd de discussie rondom de sluiting heropend. Uiteindelijk heeft C-LAS groen licht gegeven voor het open houden van Bad Reichenhall. In mijn ogen hadden we geen groter compliment kunnen krijgen voor het werk dat in Bad Reichenhall verricht wordt.

Reorganisatie Tegelijkertijd wordt binnen OTCo gekeken naar de toekomstige reorganisatie van alle OTC’a binnen OTCo, inclusief de LO/Sportorganisatie. Net als bij de LO/Sportorganisatie is er bij ieder OTC een hoge werkdruk en blijft er werk liggen omdat de capaciteit ontbreekt. De afgelopen maanden zijn er met staf OTCo fundamentele discussies gevoerd over de taken en middelen: wat is noodzakelijk, wat kan uitgesteld of teruggegeven worden, normeringen voor lessen en cursussen etc. Doelstelling is dat voor 1-1-2016 voor ieder OTC een beleidsvoornemen uitgegeven wordt, waarin de reorganisatie-opdracht verwoord is. Hierin zal ook aangegeven worden hoeveel VTE’n de eenheid daarvoor ter beschikking heeft. Voor de LO/Sportorganisatie zullen in de reorganisatie de volgende aspecten meegenomen worden:  Het aantal VTE’n dat OTCo uiteindelijk beschikbaar stelt voor de LO/Sportorganisatie.  De door C-OTCo vastgestelde taken en prioriteiten voor de LO/Sportorganisatie.  Voor zover mogelijk zal de evaluatie van de vorige reorganisatie verwerkt worden.  De door C-LAS per 1-1-17 toegezegde 8 VTE’n voor avondsport worden meegenomen. Zodra het beleidsvoornemen uitgegeven wordt, zal iedereen uiteraard zo snel mogelijk geïnformeerd worden. Periodiek Beraad Tot slot hebben we medio oktober, tijdens het jaarlijkse Periodiek Beraad, met alle LO/Sportofficieren wat verder in de toekomst gekeken. Allereerst hebben we gekeken naar de technologische ontwikkelingen, nu en in de toekomst, en wat gaan die ontwikkelingen mogelijk betekenen voor onze organisatie. Hoe ziet bv de LO/Sportorganisatie van 2025 er uit? Geconstateerd werd dat een aantal ontwikkelingen een deel van ons werk zullen overnemen. Tegelijkertijd zullen we dat ook hard nodig hebben willen we het tweede onderwerp goed kunnen uitvoeren: Professioneel Trainen. Bij Professioneel Trainen werd geconstateerd dat op een aantal LO/Sportgroepen hele interessante ontwikkelingen plaatsvinden. Het is aan de staf LO/Sportorganisatie, ism TGTF, om dit te ondersteunen en de kennis te verspreiden. Om de doelstelling te behalen ‘in 2020 kan iedere militair overal en altijd werken aan zijn individueel fysiek en mentaal trainingsprogramma’ zullen we de technologische ontwikkelingen hard nodig hebben. Het derde onderwerp van het Periodiek Beraad was de Sportkalender. We hebben van gedachten gewisseld over nut en noodzaak van de Sportkalender en hoe we deze aantrekkelijk(er) kunnen maken voor deelnemers en commandanten. Stip op de horizon van de Sportkalender is: ‘Iedere C vindt de Sportkalender belangrijk voor zijn eenheid en de uitreiking van de CLAS-bokaal is een happening waarbij iedere Brigadeen Bataljonscommandant aanwezig wil zijn.’ We kunnen maar beperkt in de toekomst kijken en bij de diverse onderwerpen is steeds geconstateerd dat we hard moeten werken om de LO/Sportorganisatie toekomstbestendig te houden. Ik denk dat we daar met z’n allen zeer goed toe in staat zijn. Ik wens u allen dan ook een mooie toekomst! WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 5

Zandloper

Topdag met een rouwrandje in Biddinghuizen Door: Paul Lindeboom

Donderdag, 17:00u. Ik loop thuis de trap op nadat ik even broodjes gehaald heb bij de buurtsuper. Voel bij elke trede wat steken aan de rechterzijde van mijn knie, maar deert desondanks niet want de euforie van een mooie sportdag overheerst. Eerder deze dag lekker op de fiets naar FlevOnice warm getrapt. Hoefde daar niet veel voor te doen, want het zonnetje scheen om 08:00 al uitbundig. De windmolens draaiden ook al vrolijk in het rond, die genoten ook volop van een mooie donderdag in de Flevopolder. Aangekomen bij FlevOnice is het vanaf de eerste minuut sfeervol. De eerste ontmoeting is met Delphin Kruithof Kremer, fanatiek vijfkamper en sportinstructeur bij de KMAR. Vermoedelijk op weg naar weer een vierde plaats op de 1/8 afstand. Vanaf binnenkomst is het een korte ontmoeting met de ene bekende na de andere. Maartje van de Sportcommissie deelt weer goedgemutst een enquête uit, - die wil ik graag invullen, maar na de twintigste korte ontmoeting stop ik die maar in mijn tas. Ramon van de Grift blaakt zoals altijd van de energie en straalt innerlijke als uiterlijke kracht uit. Jaco Bras heeft in een trioteam een hereniging met de voormalige begeleidingsploeg van het CIOR, samen met o.a. Luuk Nissen. Klaas-Jan Kin heeft een trioteam met zijn eenheid van de JWF en heeft zelfs twee doelen: een podiumplek en een snellere tijdrit afraffelen dan Luuk. Coen Stevelmans heeft nu al twee kniebraces, maar straalt bijkans van geluk dat hij toch weer kan deelnemen. Annemarie van Dongen, Raymond Ploem en Anne Bouma praten ook even bij en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zei het al: sfeervol. Een van de mooiste korte ontmoetingen was met Kol b.d. Leo den Hartog. Deze oersterke veteraan, tot aan zijn FLO werkzaam als revalidatie-arts bij het MRC in Doorn, heeft al 12 Ironmans op zijn naam staan en is ondanks zijn gevorderde leeftijd altijd een van mijn geduchte concurrenten geweest. Ik mocht zelfs de eer smaken een keer samen met hem op een wervingsposter van de Sportcommissie te staan toen we gezamenlijk aan het lopen begonnen bij een van de NMK’s in Dronten. Leo steeg eerder dit jaar nog meer in mijn achting door zijn deelname aan the Speight’s Coast to Coast in NieuwZeeland De eerste dag 3km lopen, 55km fietsen en een bergloop van 33km. Op de tweede dag 15km fietsen, 67km kayakken en 70km fietsen. Tijdens de bergloop had Leo een flinke smak gemaakt waarbij twee ribben het begaven. Stoppen en verder lekker vakantie vieren? Nee, Leo kwam na 6 uur 19 over de finish en heeft de tweede dag ook ‘gewoon’ afgemaakt. Deze keer kom ik hem op FlevOnice wat makkelijker voor blijven dan vorig jaar ….. In het Parc Fermee stijgt de sfeer inmiddels nog hoger. Ab Agterbos komt even een dagje bij zijn voormalige geliefde sport kijken. Ook Kay Bosscha is inmiddels van de partij en ziet er als kersverse FLO-er relaxed uit. Zoals altijd eigenlijk. Het wordt almaar drukker. Maik van Nierop is er als begeleider met een clubje KMS-ers, waarmee hij op de Vlasakkers gericht getraind heeft met een blokuur wisseltrainingen fietsen-lopenfietsen-lopen. De mannen wisten de eerste keer niet wat hen overkwam maar zijn nu prima geprepareerd. Bas Borreman heeft flink wat rode baretten in opleiding meegenomen voor dit zwaarste deel van de VAKOL. Anne Bouma spant de kroon door wel 20-30 man van School Noord een Grens Verleggende Activiteit aan te bieden. Mijn ‘buurman’ in de omkleedzone is een van hen, zegt dat hij baalt maar doet dat met twinkelende ogen. Ik baal met hem mee, want……. Wat hoor ik nu?

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 6

Zandloper

Topdag met een rouwrandje in Biddinghuizen (vervolg) Nee hè! Het beruchte Muppetshow-duo Waldorf en Statler is deze dag weer herenigd en ik moet het, omdat ik hen deze bijnaam in een verslag van de laatste Survivalrun in Veenhuizen bezorgd heb, vandaag extra ontgelden. Ik geniet daar dubbel en dwars van, want het is helaas de laatste keer dat ik dit perfect op elkaar ingewerkte duo – jullie weten natuurlijk al lang dat ik het over speakers André Wijnberger en Bart Haggeman heb – kan zien en horen samenwerken vanwege Bart’s naderende afscheid. Dat doet zeer, want deze twee kanjers hebben zoveel parate kennis over alle in’s en out’s van alle evenementen van de Sportkalender en hun deelnemers, doen dat wisselend met zoveel humor en zinvolle informatie dat dit afscheid een groot gemis gaat worden voor alle sportieve defensiemedewerkers. Ik heb mij vandaag daarom extra kotstelijk vermaakt!

Waldorf en Statler Wie is wie…?

Van ons dienstvak LO/Sport hadden we weer aardig wat collega’s op het podium staan. Op de 1/8 een derde plaats van Annemarie van Dongen en een hele mooie eerste van Sieger Everts bij de Veteranen. In de triowedstrijd mochten Rik van Trigt als zwemmer (derde) en Klaas-Jan Kin als fietser (tweede) het podium op. De echte wedstrijd is en blijft natuurlijk de Olympic Distance. Een wedstrijdverslag van die afstand is op moment van schrijven in de maak. Onze rookie-of-the-year Ramon van de Grift zit daar inmiddels druk aan te pennen. Zijn debuutwedstrijd op de OD viel hem, als ervaren lange-afstand-loper, toch ietwat zwaar op zijn dak. Dat verslag wordt dus smullen. Afsluitend wil ik de organisatie, de Sportcommissie en de LO/Sportgroep LTK ’t Harde, een groot compliment maken. Mijn vrouw was vandaag voor de tweede opeenvolgende maal (buiten mededinging) deelneemster aan de 1/8 afstand. Zij gruwelt van evenementen met een wedstrijdklok aan de zijkant en een klassement na afloop. Volgend jaar wil zij echter weer dolgraag van de partij zijn. Of het dan, zonder Bart, weer zo sfeervol zal zijn????

Ramon van de Grift Zijn ervaringen zijn elders in deze uitgave te lezen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 7

Zandloper

Via FlevOnice naar Eupen Door: Samuel van Beelen

Na deelname in 2011 was het 4 jaar later weer eens tijd om mee te doen aan de Challenge Borrey Survival in Eupen, België. Dit jaar zouden we vanuit Nederland weer meedoen met 2 teams van 3 man. Om elkaar vast te leren kennen en om in ieder geval een voorbereiding te hebben gehad had René de Jager bedacht om de week ervoor nog even te trainen. René was uitgenodigd voor de opening van een permanente Obstacle Run bij FlevOnice in Biddinghuizen, een mooie mogelijkheid om samen te trainen. We zijn met 5 van de 6 mannen afgereisd naar Biddinghuizen en hebben daar de Obstacle Run van 6 km met 32 hindernissen afgelegd. De Obstacle Run bestond uit veel kleine hindernissen zoals muurtjes, slootjes, banden, ladders, netten, etc. die snel genomen konden worden. Daarnaast zaten er ook veel waterhindernissen in, waaronder een grote waterhindernis waarbij je ongeveer 50 meter naar een vlot moest zwemmen, om daar de hindernis te nemen en nog 50 meter te zwemmen. Na een wat teleurstellende start van de heren van de survivalvereniging van de Politie besloten wij om ze in te halen en om de Landmacht van de goede kant te laten zien. Na ruim 33 minuten kwam de eerste van ons binnen en we zijn alle 5 in de top-6 geëindigd, er was nog een burger die de 5e plaats wist te bemachtigen. Al met al hebben we de Landmacht dus weer goed op de kaart kunnen zetten. Dit werd nogmaals bevestigd tijdens de goed verzorgde barbecue met gratis drankjes waarbij wij uiteraard ook vooraan stonden. De voorbereiding voor de Challenge Borrey was hiermee dus een feit. De woensdag erna zijn we met z’n zevenen naar Eupen gereden, de wedstrijdlopers en René. Na het legeren op de kazerne van de sportvrienden uit België hebben we de spullen voor de wedstrijd ingepakt, nog even geproefd van de lokale biertjes en zijn we op tijd naar bed gegaan. Op de donderdag hebben we een prima Belgisch ontbijt gehad en zijn we naar de startlocatie gereden, daar de fietsen klaargemaakt en ons gemeld bij het wedstrijdsecretariaat. Hier kregen we uitleg over de wedstrijd die uit 3 delen bestond. Het eerste deel was een Parcours Naturel, een soort parcours militair/mudrun. Het tweede deel was op de Vélo Tout Terrain (ATB), bestaand uit een deel individueel oriënteren en een ATB route als team. Het laatste deel waren 12 Crossfit onderdelen, waarbij je een aftekenkaart kreeg met 12 nummers die je in willekeurige volgorde allemaal moest laten aftekenen. Na de uitleg hebben we onze spullen in het wisselvak gelegd, het eerste onderdeel was namelijk in PT-tenue, het tweede onderdeel in fietstenue en het laatste onderdeel ook weer in PT-tenue. De wedstrijd begon met een massastart met de 53 deelnemende teams, het parcours was leuk met veel creatieve, natuurlijke hindernissen, touwhindernissen, een OVG-huis en wat waterhindernissen. Nadeel was wel dat de Belgen al vroeg in het parcours hindernissen had gedaan die je één voor één moest nemen, met 159 man was dat dus behoorlijk vertragend. Omdat wij dat niet hadden verwacht, moesten we al veel wandelen in het begin. Na de vertragende hindernissen konden we dat wel weer goedmaken, uiteindelijk kwamen we toch nog als 3e team binnen op dit onderdeel. Aangekomen bij het wisselvak was het omkleden en aansluitend op de fiets stappen. We moesten alle drie een andere oriëntering fietsen van verschillende afstanden. Na een prima start had ik na 2 punten al een zachte band, na een keer oppompen bleek al snel dat hij lek was. Gelukkig kon John me helpen met de bandenwissel, dus kostte het ons niet heel veel tijd. Na 6 punten reed mijn fiets weer slecht en bleek dat ik weer een lekke band had. Omdat ik dacht dat ik geen nieuwe band meer had, moest ik dus steeds m’n band weer oppompen om vooruit te kunnen komen. Na 8 punten kwam ik gelukkig Jan-Alexander tegen en heb ik met hem van fiets gewisseld, hij was toch bezig met zijn laatste punt. De laatste 4 punten kon ik dus eindelijk doorfietsen. Teruggekomen bij het wisselvak was ook mijn 2e lekke band inmiddels verwisseld en konden we gelijk met z’n drieën de ATB route op. Hier kwamen we ook ons 2e team weer tegen, die hadden ons ingehaald door de materiaalpech. Toen we achter hen fietsten, moesten we helaas weer even stoppen, dit keer doordat JanAlexander kramp had in zijn benen. Na een paar minuten konden we gelukkig wel weer doorrijden en nam Jan-Alexander de heuvels te voet. Aangekomen bij het Crossfit (13 onderdelen) was het zaak om wat verloren tijd goed te maken. We hadden maximaal 5 minuten de tijd per Crossfit onderdeel en wat we sneller waren was alleen maar mooi meegenomen. Deze onderdelen gingen ons goed af en hier hebben we ook nog veel tijd op goed kunnen maken. Uiteindelijk zijn we als ‘Team 1’ na ruim 4 uur bewegen op een 22e plaats geëindigd als 2e buitenlandse team en is ‘Team 2’ op een 27e plaats geëindigd als 3e buitenlandse team. Het was weer een mooi evenement van onze Belgische vrienden waar ik graag nog een keer aan mee zou willen doen. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 8

Zandloper

Debuuttriathlon in geheugen gegrift Door: Ramon van de Grift

Een van de nadelen als contactpersoon voor de Sportkalender is dat je geregeld meedoet aan de activiteiten. Of was dit nou juist een voordeel? Op 11 juni stond de triathlon in Biddinghuizen op de kalender, ikzelf mocht meedoen met de Olympische Afstand. Dit staat voor 1500mtr zwemmen, 40km fietsen en 10km hardlopen. Tijdens de voorbereidingen heb ik mijzelf voornamelijk gefocust op het zwemmen, want dit was een stukje minder ontwikkeld dan de andere disciplines van deze Tri-sport. Zo probeerde ik wekelijks in het zwembad te liggen om te werken aan de omvang, namelijk 60 baantjes te zwemmen. In het begin ging dit niet heel snel, ik hoor collega Yoeri Stoop nog zeggen dat ik achteruit waarschijnlijk sneller zwem. Dit ging geleidelijk aan steeds beter en makkelijker, dus ben ik op het einde van mijn voorbereiding wat meer intervalletjes gaan trainen om mijn snelheid wat te kunnen verhogen. Om het fietsen en hardlopen te trainen heb ik mijn fiets maar op de kazerne neer gezet. Ik ben namelijk binnenslaper en thuis gaan ze er wel wat van vinden als ik naast mijn “gebruikelijke” trainingen ook nog tijd ga steken in het trainen voor deze sport. In de avond een ronde fietsen of een stukje lopen was niet geheel nieuw voor mij, maar de combinatie hiervan wel. Zo merkte ik op, dat het tijdens zo’n koppeltraining lastig is om direct ontspannen te gaan lopen na het fietsen. In de week van de wedstrijd heb ik mijn VATH cyclus helemaal compleet gemaakt, door een “tapering-off” momentje in te bouwen. Zo ben ik nog een laatste keer een relatief korte koppeltraining ondergaan om mijzelf hierna vol te gooien met koolhydraten. Op de dag van de wedstrijd kwam ik er al snel achter dat ik een van de weinige was die voor de eerste keer een triathlon ging doen. Zo was ik waarschijnlijk de enige op de Olympische afstand zonder het o zo belangrijke tri-suit, maar daar kom ik straks op terug. Na nog wat korte tips te hebben ontvangen van triathlon specialist Bas Borreman, was ik er dan helemaal klaar voor. We begonnen met zwemmen maar omdat ik in de voorbereiding niet over een wetsuit beschikte waarin ik specifiek kon trainen, had ik nog niet in het open water gezwommen. Zo kwam ik erachter dat richting houden best lastig was, maar ook al die andere zwemmers om je heen waren behoorlijk irritant. “Gelukkig” zwom ik niet heel snel in vergelijking met de rest van de deelnemers dus loste dit probleem zich vanzelf op. Snel uit het water, wetsuit uit en wegwezen op de fiets. Of toch niet? Omdat ik niet zo’n “snaak” triathlon pakje had mocht ik eerst mijn fietskleding aantrekken, wat best lastig gaat op een plakkerig lichaam. Uiteindelijk dan toch vertrokken en eigenlijk vanaf het begin in een voor mij lekker tempo aan de 40km begonnen. Het waren 8 rondes van 5km wat mij wel tamelijk goed af ging, maar je blijft je verbazen als collega sportinstructeur Klaas-Jan Kin je gewoon 2x inhaalt op deze relatief korte afstand. Na de 40km snel de fiets in het rek zetten, andere schoenen aan en wegwezen. Ohnee, ik moest me natuurlijk weer verkleden. Hierna begonnen aan de laatste 4 rondes van 2,5km hardlopen. Tijdens mijn 2 e ronde merkte ik op dat ik kramp begon te krijgen in de benen, dus ben ik wat behoudender gaan lopen. Gelukkig heb ik deze situatie vaker meegemaakt tijdens het lopen, dus voelde ik dit op tijd aan. Uiteindelijk ben ik binnen gekomen in een tijd van 2u en 28min, waar ik voor een eerste keer tevreden mee kan zijn. Na deze mooie ervaring heb ik onwijs veel respect gekregen voor de triatleten onder ons, welke afstand dan ook. Het is een erg gedisciplineerde sport waarbij heel veel komt kijken. De organisatie was natuurlijk weer in handen van de Sportcommissie, deze hebben ook nu weer een zeer geslaagd evenement neer gezet. Stiekem ben ik alweer aan het kijken naar een sportprikkel van dit kaliber voor de komende tijd, alleen dit keer wel met een tri-suit! WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 9

Zandloper

Alles draait om core stability Door: Wil Maaswinkel

Je ziet het pas als je het snapt! Dat geldt ook voor core stability (CS). Je ziet wat beweegt en je legt daar de focus. Maar wat voorwaardelijk is, voor de uitvoering van die beweging, komt soms onvoldoende in beeld! Core stability kenners. Niet iedereen heeft onmiddellijk een volledig beeld als het gaat om Core Stability. Niet iedereen kan worden bijgepraat door twee “echte” insiders. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel: deze redacteur van www.fitforacton.nl werd gastvrij onthaald op het Centrum Mens en Luchtvaart (CML) en door gepassioneerde specialisten bijgepraat over Core Stability (CS). Door wie? Door Luchtmacht sportofficier Henk Boerstal (sinds 2012 met FLO) maar daarna, nog drie jaar als burger actief bij het (CML) en door Dr. Marieke van den Oord Vliegfysioloog/bewegingswetenschapper/ ergonoom, ook werkzaam op het CML in Soesterberg. Wie zijn Henk Boerstal en Marieke van den Oord.? Henk Boerstal Hij begon na het CIOS Sittard, in 1978, als twintigjarige bij de LO/Sportorganisatie van de Landmacht als sportinstructeur, (voor de oudjes) bij Ted van Alkemade en Henk Meijers. Foutje van de landmacht! Gevolg, in 1981 vertrekt Henk naar de Luchtmacht. Gevraagd aan Henk, hoe hij bij het Centrum Mens en Luchtvaart terecht is gekomen, vertelt hij: ”In november 2000 werd ik gevraagd door drs. Lt-Kol Ted Meeuwsen, het plaatsvervangend hoofd Bureau Fysieke Metingen en Evaluatie (BFME), voor de functie van testleider/sportinstructeur. Na 26 jaar als sportinstructeur op verschillende onderdelen, in de rangen van Sgt1 tot en met Adjudant, was ik wel toe aan iets nieuws. Dus ben ik in januari 2001 begonnen als testleider/sportinstructeur bij het BFME. Het BFME is overgegaan naar de afdeling Luchtvaart- en Bewegingsfysiologie van het Centrum Mens en Luchtvaart (CML). In de functie van testleider kreeg ik te maken met het afnemen van fysieke (aanname) metingen voor luchtvarenden, brandweer/ hondengeleiders en inspanningstesten voor luchtvarenden ouder dan 40 jaar. Naast dit werk werd ik ook betrokken bij andere projecten, zoals: het ontwikkelen en samenstellen van het Handboek Rugscholing en Training; Verhogen van de belastbaarheid van de Rug; Functiegerichte fysieke training voor de Brandweer en Grondpersoneel, Fysieke training voor het vliegend personeel bij de Luchtvaartpolitie en het ondersteunen van het “Onderzoek rug en nekklachten” onder leiding van dr. Marieke van den Oord. In 2005 ben ik, samen met Marieke, begonnen met het ontwikkelen en samenstellen van de boeken “Core Stability Training” en “Be Core Fit”. Deze boeken zijn gewild bij alle krijgsmachtonderdelen. Sportinstructeurs en fysiotherapeuten maken hier gebruik van. Nu ben ik bezig om korte videofilmpjes samen te stellen om alles nog meer te verduidelijken. Het gaat om het “plaatje–daadje” en “ontspannen–aanspannen en/of bewegen” principe. Marieke van den Oord. Gevraagd zich voor te stellen, zegt zij: “ Ik ben In 1999 afgestudeerd aan de faculteit Bewegingswetenschappen van de Vrije Universiteit Amsterdam. In datzelfde jaar begonnen bij Bureau Fysieke Meting en Evaluatie van de Koninklijke Luchtmacht als inspanningsfysioloog. Mijn werkzaamheden bestonden uit het afnemen van fysieke testen, het geven van trainingsadviezen en het ontwikkelen van een fysieke testbatterij, die iedere luchtmacht militair jaarlijks moest afleggen. Inmiddels is deze test vervangen door de defensie-breed gevoerde conditie-proef. Samen met Henk Boerstal heb ik mij tevens bezig gehouden met de ontwikkeling van functiegerichte training voor de luchtmacht brandweer en het grondpersoneel. In 2002 ben ik begonnen als onderzoeker bij het Centrum voor Mens en Luchtvaart. Na mijn opleiding vliegfysiologie en ergonomie is mijn onderzoek steeds meer gericht op de groep luchtvarenden. Naast onderzoeken naar vliegerkleding en uitrusting, is fysieke fitheid een belangrijk onderwerp gebleven. In 2012 ben ik gepromoveerd met het proefschrift “Prevention of flight-related neck pain in military aircrew”. Als vervolg op dit promotieonderzoek zijn we nu een interventie aan het ontwikkelen om vlieggerelateerde nekklachten te voorkomen en te verminderen, waarbij fysieke oefeningen, zowel specifieke nekoefeningen als core-stability oefeningen, een onderdeel zijn. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 10

Zandloper

Alles draait om core stability (vervolg) Core Stability De wijsheid hieronder haal ik grotendeels uit: deze ontmoeting met Henk en Marieke, het boek “Be Core Fit” (zie link verderop) van Henk Boerstal en uit de imponerende “Handleiding Core Stability” van de Koninklijke Luchtmacht, die door hen en andere collega’s is gerealiseerd! ‘Core’ (kern) is hetzelfde als ‘romp’. Het rompskelet bestaat uit de ruggenwervel, heupen, bekken, proximale onderste ledematen en de buik. De ‘Core’ wordt ook wel het ‘Power house’ genoemd. Dat Power house is het centrum van de functionele kinetische keten en de ‘fundering’ van alle beweging van de ledematen. Dit ‘Power house’ is als een doos met de buikspieren als voorkant en de rugspieren en de bilspieren als achterkant. Het diafragma als bovenkant en de spieren van het bekken en de heupen als bodem. Onder ‘Core’ worden dus vooral het rug-, buik- en bekken gebied verstaan. Dit centrale deel van het lichaam is erg belangrijk bij het bewegen en het verplaatsen. Het vormt namelijk het zogenaamde vaste punt van waaruit beweging van armen en benen plaatsvindt. Stabiliteit leveren door de Core en de gewrichten is alleen mogelijk als de spieren, de beenderen, ligamenten en gewrichtskapsel en het aansturingssysteem van de spieren fit zijn. Dan kunnen deze systemen optimaal samenwerken en zorgen voor stabiliteit. De Spieren Bij de spieren wordt onderscheid gemaakt in spieren die mobiliseren (bewegen) en spieren die stabiliseren. Mobiliserende spieren hebben als doel kracht te leveren om een bepaald lichaamsdeel te laten bewegen. De stabiliserende spieren zorgen ervoor dat een bepaalde gewrichtspositie behouden wordt. Ook controleren deze spieren bewegingen. Deze stabiliserende spieren zijn nog op te delen in de ”globale stabilisatoren” en de ”lokale stabilisatoren”. De lokale stabilisatoren leveren continue activiteit in alle gewrichtsposities en in alle bewegingen. Ze werken dus vooral isometrisch en zijn diep gelegen. De globale stabilisatoren zorgen weer meer voor de afremming (excentrisch). Ze werken dan ook niet continu. De globale mobilisatoren werken bij grote of snelle bewegingen. Voor een goede stabiliteit is een goed evenwicht tussen deze groepen spieren noodzakelijk. De romp is gewoonweg de basis waar vanuit veel bewegingen plaatsvinden. CS is de spiercontrole rondom de romp om houdingen en bewegingen in goede stabiliteit te kunnen uitvoeren!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 11

Zandloper

Alles draait om core stability (vervolg) Wat houdt: “Be Core Fit” training in? Het is het trainen van de mobiliteit, stabiliteit en kracht van de “Core” (kern) van het lichaam. Dit betekent het activeren, mobiliseren, stabiliseren, versterken en het onderhouden van de spieren rondom de core. De opbouw van de core is als de opbouw van een huis. Een huis wordt vanaf de grond opgebouwd (fundering) en pas als de verdieping staat komt het dak erop. Door de basis over te slaan is de kans op blessures en klachten op termijn groot. Mobiliteit heeft invloed op de kwaliteit van ons bewegen en voor de ontwikkeling van kracht, snelheid en uithoudingsvermogen. Stabiliteit geeft ons steun, stevigheid en sturing bij bepaalde houdingen en bewegingen.Kracht is van belang voor het overwinnen van weerstanden (dynamisch), deze tegen te werken (remmend) en/of deze vast te houden (statisch). Waar draait de training om? De training draait om de “3 S-en” oftewel de drie systemen, namelijk: 1) Neuraal systeem: het zenuwstelsel (aansturingsmechanisme van de spieren); 2) Passief systeem: de botten, ligamenten en gewrichtskapsels; 3) Actief systeem: de spieren.

Deze 3 systemen moeten zodanig met elkaar samenwerken dat ze op een veilige en efficiënte manier krachten kunnen overbrengen. Ieder systeem moet optimaal ontwikkeld worden, dan is er sprake van stabiliteit. Wanneer dit niet het geval is spreekt men van “instabiliteit”, wat tot klachten en blessures kan leiden. Belangrijk hierbij is: 

Mobiliteit: bewegingsuitslag in de gewrichten.



Stabiliteit: een sterk spiercorset is niet voldoende. Het gaat om een goede balans tussen de spieren die concentrisch (spier samentrekking) als excentrisch (remmend) werken en de stevigheid in het gewricht door goed ontwikkelde spieren en pezen.



Coördinatie: samenw erking tussen het lichaam en geest. Het brein kent geen spieren maar w el bewegingspatronen.



Proprioceptie: lichaamsbesef, w eten w aar de verschillende lichaamsdelen zich bevinden in de ruimte.



Kracht: hier gaat het om de kw aliteit van bew egen.

Kenmerkend van de “3 S-en” is dat je brein steeds getriggerd wordt om in de ontspanningsfase (beginpositie) zorg te dragen voor een goede aansturing naar je spieren. Conclusie: bij de uitvoering van de oefeningen gaat het om de kwaliteit en niet om de kwantiteit. Concentratie, spiercontrole en nauwkeurigheid spelen bij effectief trainen een grote rol! Nieuwsgierig geworden? De plaatjes zijn afkomstig uit deze presentatie Henk Boerstal.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 12

Zandloper

Alles draait om core stability (vervolg) Wat levert het op?      

De belastbaarheid wordt verhoogd. Men gaat effectiever en efficiënter om met energie en kracht. De botstructuren, banden, pezen en kapsels worden sterker. Beter spierkorset. Betere coördinatieve bewegingspatronen. Men wordt minder snel vermoeid.

   

Algemene fitheid gaat omhoog. Blessures voorkomen. Minder snel moe bij verschillende houdingen en bewegingen. Beter metabolisme (spijsvertering).

Hoe ga je nu trainen? Je begint met “Mobiliteits-oefeningen”. Wanneer je de oefeningen, die zich richten op mobiliteit, (voldoende) beheerst, start je met “Stabiliteits-oefeningen” en vervolgens “Krachtoefeningen”. Hoe je moet oefenen en hoe de oefeningen eruit zien wordt op duidelijke wijze in beeld gebracht in Be Core Fit 2014.Hier link naar boekje Be Core Fit Een uitgave van de Koninklijke Luchtmacht, samengesteld door Henk Boerstal. Met steun en medewerking van Sgt1 Marc ’t Hart, dr. Marieke van den Oord en Lt-kol Ted Meeuwsen. Maar de meest uitgebreide (zeer lezenswaardige) informatie vind je in: Handleiding Core stability Versie 1. 2008 Uitgave van Het Centrum Mens en Luchtvaart Afdeling Luchtvaart en bewegingsfysiologie. Inmiddels opgenomen in de kennisbank van het Expertise Centrum LO/Sport. Over de inhoud van die handleiding en een aantal andere interessante zaken die in het gesprek met Henk Boerstal en Marieke van den Oord besproken werden, volgt mogelijk wat in een volgend artikel!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 13

Zandloper

Personeelsaangelegenheden Ambtsjubileum Aooi Meine de Boer, de Gouden medaille (12 november 2015)

Uitzendingen/Tijdelijke tewerkstelling Smi Henk Buimer is terug uit Mali

Smi Rico Lamers heeft zijn taak overgenomen Smi Nathalie Oharek: haar uitzending is verlengd tot december 2015

Bevordering Sgt Dennis van Uitert tot Sergeant der Eerste klasse

Smi Hennie Kennis tot Adjudant Aooi Jan Welling tot Stafadjudant

Geslaagden SMI Marco Althuizen SMI Sander Flier SMI Wijnand Veen

Tevredenheidsbetuiging Smi René van Berlo (NATRES)

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 14

Zandloper

Waar zijn ze gebleven: Eelco Wisman Door: Paul Lindeboom

De aanleiding voor een interview met onze voormalige LO/Sportinstructeur Eelco Wisman is er een die valt in de categorie ‘misleiding’. Een maand of twee geleden kreeg ik van Luuk Nissen de biografie van Laurens ten Dam te leen. Verdomd goed boek over training, mentale hardheid, volledige openheid over LtD’s bloedwaarden en natuurlijk over (hot item) doping. Een passage over de ondervraging van de volledige wielerploeg Blanco, die uitgevoerd wordt door een voormalig LO/Sportinstructeur van het KCT “die gespecialiseerd is in ondervraag- en verhoortechnieken” vangt mijn speciale aandacht. Jan van den Dool weet mij te vertellen dat deze, in het boek niet bij naam genoemde, sportinstructeur Eelco Wisman moet zijn. Vriendschap op Facebook en een bezoek van Eelco aan geb Y zijn plezierige gevolgen. ‘Bekende naam’ Eelco blijkt ondanks zijn vertrek bij LO/Sport in 1997 toch nog een goede bekende. Bijna alle deze dag in Amersfoort aanwezige collega’s kennen hem nog of vinden zijn naam bekend klinken. Logisch met highlights als het Symposium Vorming, MZV, de Beul van Blanco en een afschrikwekkend motorongeval in 1994 in je bagage. Tikje horror-verhaal in de koffiekamer, als Eelco het beeld oproept dat hij liggend onder de hem aangereden vrachtwagen ligt, achter zich de banden ziet, snel wil wegkruipen en na een vruchteloze poging ineens voor zich op vijf centimeter van zijn gezicht de onderkant van zijn voetzool ziet. Visualiseer hoe hij er bij ligt en je kunt inschatten hoe lang de revalidatie in Doorn duurde.

OCLO en KCT De intrede bij de LO/Sportorganisatie was ook bijzonder. Als dienstplichtig sportinstructeur en als Vrijwillig Na Dienende had Eelco op het OCLO gewerkt. Hij is in ’90 naar de KMS gegaan – ondanks zijn ALO diploma wilde hij geen officier worden, want toen al trainer in hart en nieren – en toen weer terug naar het OCLO om, op 25-jarige leeftijd pas, zijn toekomstige collega-sportinstructeurs op te leiden. Het lesgeven aan leeftijdsgenoten of oudere (D-F klas) heeft hij echter geen moeite mee gehad. Zijn hart lag echter, door opgedane ervaringen tijdens eerdere stages, in Roosendaal en daar heeft hij het allergrootste deel van zijn LO/Sport loopbaan doorgebracht ’92-‘97. Joost Roedoe, Jos Hesp (zijn mentor) en Henk Burg (“gouwe pik”) zijn namen die in zijn geheugen gegrift zitten.

Op de foto links van voor naar achter: Riny IJzelenberg, Ed Janssens, René Dekkers, Frans van Loenhout en Jos Antens. Rechts Henk Burg, Piet Paul, Eelco Wisman, Pierre Schoonen en Ton Wessel.

Academicus klinische psychologie De oorlog in Srebrenica zijn voor Wisman de trigger om Defensie te verlaten. “We hadden goeie kerels opgeleid die als een schaduw van zichzelf terug kwamen. Toen vroeg ik mij af: ‘Waar zijn we nu mee bezig’? Achteraf denk ik dat ik een militair in hart en ziel was en hier niet tegen kon. Mijn oog viel op een vacature voor een Academicus klinische psychologie, met Outdoorervaring. Mede omdat ik WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 15

Zandloper

Waar zijn ze gebleven: Eelco Wisman (vervolg) kon verwijzen naar een eerdere AVRO-reportage over het KCT, waarin ik figureerde, heb ik drie jaar lang deze functie kunnen bemachtigen.”Overigens niet nadat hij het vooroordeel van een bulderende militair had glad gestreken! Mooie anekdote. Eelco stond na drie jaar op het punt om aandelen in dit bedrijf te kopen en hierdoor mede-eigenaar te worden. De gehele transactie was al bijna rond, tot hij ineens de ingeving kreeg dat de vier directeuren er meer profijt van zouden trekken dan hijzelf. “Die directeuren reden in dikke auto’s rond terwijl ik de goede training verkoop en geef.” In plaats van de aandelen kopen, richtte hij het bedrijf OUTWISE op met als een van de pijlers NLP. NLP en OUTWISE Ondanks dat er grote sportsuccessen aan NLP opgehangen zijn, door o.a. Louis van Gaal en Joop Alberda, weet niet iedereen wat NLP precies is. Eelco in simpele bewoordingen: ”Op een hoger abstractieniveau is het ‘de leer van succes’. Hoe doen succesvolle mensen het? Zwart/wit gesteld is NLP het denken in resultaten.” Over succes gesproken. Met OUTWISE heeft Eelco slechts in 2013 enigszins kostenbewust naar zijn bedrijfsvoering moeten kijken, alle andere jaren verliepen de zaken behoorlijk voortvarend. Voor inslapen of varen op routine is voorlopig geen kans, elke zes weken komen alle medewerkers van OUTWISE bijeen om elkaar in de lopende zaken te coachen en elkaar scherp te houden. Om de mooi opgestelde missie ‘Vanuit Liefde en Passie Meer-Waarde Creëren’ hoog in het vaandel te houden. Een droom met een deadline Ongeveer op dit moment tijdens het interview werd jullie redacteur positief beïnvloed via de overhandiging van het door Eelco zelf geschreven boek ‘Een droom met een deadline, Wat kun je met NLP in werk en privé’. Hij vond dat er geen echt goed boek over Neuro Linguïstisch Programmeren bestond en besloot dat gat in de markt op te vullen. Weer over succes gesproken: het boek staat bij menig NLP-opleiding inmiddels op de verplichte literatuurlijst en de derde druk heeft ook zijn weg naar de lezer gevonden. Ondanks dat het schrijven van het boek een intensief proces was, is Eelco bezig met het tweede boek dat gepland staat om in het voorjaar van 2016 te verschijnen. Eelco heeft vermoedelijk heimwee naar Terschelling, want daar sloot hij zich tijdelijk op om het eerste boek geconcentreerd te kunnen schrijven. Als we in de vorige alinea nog niet te weten zijn gekomen wat NLP inhoudt: op de achterzijde van Een droom met een deadline staat dat NLP een methode is om je communicatie, en daarmee je resultaten, te verbeteren. Het uitgangspunt daarbij is dat je zelf verantwoordelijk bent voor je resultaten, de successen en de mislukkingen, alsook voor je eigen leven: het effect van je communicatie is het antwoord dat je krijgt. Bevalt dat antwoord niet? Dan moet je jouw manier van communiceren onder de loep nemen. Met NLP leer je effectiever te communiceren. Elke droom wordt een bereikbaar doel als je er echt in gelooft en er helemaal voor gaat. Als je een deadline koppelt aan je droom, wordt het een doel. Dan liggen al je dromen binnen bereik. Trainer en hart en nieren Van Eelco is het geen droom geweest om zichzelf binnen OUTWISE te ontwikkelen als directeur die het veldwerk overlaat aan zijn personeel. Hij haalt dus zelf zijn opdrachten binnen en geeft de trainingen binnen een bedrijf ook zelf of in samenwerking met de andere OUTWISE-ers. Waar Eelco stelt goed in te zijn: complexe processen versimpelen en overdraagbaar te maken. Het is ook een kenmerk in zijn levensloop, alles wat hij leuk vond en waar goed in was/is, alle trainingen die hij zelf (met goed gevolg) heeft doorlopen, daar heeft hij later zelf les in gegeven. Dat geldt niet alleen voor NLP, maar ook voor karate, de ECO en de Vak Technische Opleiding voor LO/Sportinstructeur. Eelco stelt dan ook dat hij waarschijnlijk een trainer in hart en nieren is. Hij wil in wat hij ook doet graag de beste zijn. Eelco is sinds 2009 Certified Master Trainer of NLP, de eerste Master Trainer namens de ABNLP, wereldwijd de grootste bond van NLP-ers. Zijn specialiteiten binnen OUTWISE; NLP – Time Line TherapyÔ – Hypnotherapy Opleidingen, Executive Coaching, Engaged Authentic Leadership, Team Training en het maken van Maatwerk Trainingsprogramma’s voor bedrijven in zowel Profit- als Non-Profit en Overheidsorganisaties. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 16

Zandloper

Waar zijn ze gebleven: Eelco Wisman (vervolg) De beul van Blanco Uit de Biografie van Laurens ten Dam, door Robin van der Kloor (2013): Blanco gaat vrij ver in het alert zijn op de renners. Volgens De Telegraaf heeft de ploeg een oud-commando ingeschakeld om alle renners te verhoren. “Een beetje opgeblazen verhaal weer. Typisch De Telegraaf,” aldus Laurens. Maar feit is dat de gesprekken wel gevoerd worden en dat er expliciet gevraagd wordt naar dopinggebruik…… “Ten Dam: “Hier is niets mis mee, toch? Het is juist goed dat er werk wordt gemaakt om een eind te maken aan ontkennen. Wielrenners die gebruikt hebben en ontkennen, zetten toch de banen van 80 medewerkers op het spel om hun eigen hachje te redden.” Ik verbaas me over de gemakzucht waarmee Laurens dit schijnbare wantrouwen accepteert. Gaat het inschakelen van oud-commando’s niet erg ver? “Wat vind jij ervan dan?” vraagt Laurens mij. Ik zeg hem dat ik mij erg ongemakkelijk zou voelen bij het idee dat mijn werkgever een oud-commando zou inzetten om erachter te komen of ik ooit de boel belazerd heb. Dat er dan eigenlijk al sprake is van een vertrouwensbreuk. “Oke, maar stel nou dat dat de sponsoring van 10 miljoen voor volgend jaar afhangt of de renner tegenover jou nou liegt of niet. En dan antwoord je simpel met “nee” op de vraag of je ooit doping gebruikt hebt of niet. Dan zou het gesprek al klaar zijn. Maar dat is niet genoeg. Hoe vaak hebben ze Boogerd wel niet gevraagd of hij doping gebruikt heeft of niet? Dan kun je maar beter goed doorvragen…… Blanco zoekt een nieuwe sponsor en wil geen gezeik meer. En dat er dan een commando bij zit, tja. Als je niks te verbergen hebt, is het toch prima? Van mij mag die kerel me alles vragen……. Niks mis met die gesprekken.’

Het boek

De renner

Tot zover de passage uit het boek, dat ik ergens in april 2015 pas las. Over het genoemde artikel wist ik niets. Lees De Telegraaf vanuit principe sowieso niet. Het onderstaande bevestigt dat mogelijke vooroordeel. Voorpaginanieuws Eelco is half februari 2013 benaderd door Richard Plugge, Algemeen Directeur van de Blanco Pro Cycling Wielerploeg, de opvolger van de Rabobank-Ploeg. Richard was op zoek naar een ervaren en onpartijdige partner om de dopinggesprekken met al zijn medewerkers te voeren. Hij wil graag openheid, eerlijkheid en transparant werken met zijn hele team. De gesprekken duren van 15 min tot 2 ½ uur… Met 2 doelstellingen; duidelijkheid verschaffen naar al het personeel over de nieuwe manier van omgaan en werken met elkaar EN alle personeelsleden de mogelijkheid bieden om hun dopingverleden achter zich te kunnen laten. Op woensdagochtend 27 februari 2013 wordt Eelco gebeld door zijn moeder. In bijna-paniek. “Wat heb je nou toch gedaan, Eelco. Je staat met een grote foto op de voorpagina van de krant.” Eelco weet nergens van en is ook niet vooraf benaderd door de ‘journalisten’. Hij staat niet slechts op de voorpagina maar ook op de gehele pagina 8 van de Telegraaf. Een grote kop siert de krant: DE BEUL VAN BLANCO.

Eelco zoekt contact met directeur Plugge, overigens de voormalige hoofdredacteur van het maandblad Fiets. Eelco overlegt of het zinvol is de Telegraaf aan te klagen voor smaad maar krijgt het advies nergens op te reageren. Het zou de krant slechts in de kaart spelen en voor een grotere oplage zorgen, en hierdoor ook langdurig in het nieuws blijven.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 17

Zandloper

Waar zijn ze gebleven: Eelco Wisman (vervolg) Het echte verhaal Wat was er aan de hand? De journalistiek van de Telegraaf gaat niet verder dan het opvangen van een gerucht over het aanstellen van Eelco Wisman door Plugge. Dit vanwege Eelco’s achtergrond in het NLP en daardoor het kunnen herkennen van uiterlijke signalen bij het gebruiken van leugens én als onafhankelijke toehoorder. Plugge en Wisman zouden samen de interviews met de renners afnemen. De journalisten Googlen op de naam van Eelco Wisman en ontdekken al vrij snel dat hij oud-commando is en maken subiet de conclusie dat hij aangesteld wordt vanwege ondervragingstechnieken. Eelco bedankt de journalisten later (tijdens een trainingskamp van Blanco) voor het maken van gratis reclame voor zijn bedrijf OUTWISE, het heeft hem vanwege het artikel een opdracht opgeleverd. Of de journalisten deze vorm van sarcasme ook nog nader hebben uitgezocht, zal ook wel niet….. De renners van Blanco hebben er op de sociale media nog een waar feest van gemaakt, van de ondervragingen door deze ‘beul’. Mooiste bericht komt van de hand van Robert Gesink, die zich toch ook wel wat zal hebben afgevraagd over de onderzoekskwaliteiten van de Telegraaf. Zij beweerden een (uiteraard) niet nader bij naam genoemd personeelslid van Blanco te hebben gesproken, die zich zou hebben beklaagd over het intimiderende karakter van de gesprekken met de hypnotiserende ex-commando. “Hij observeert en vraagt door. Sommige gesprekken duurden langer dan een uur. Het voelt of we als criminelen worden behandeld.”

De Beul en de Blanco-renners

Twitterfeest “Ik ben ook verhoord door die commando. Zat een week vastgebonden op een stoel en moest alle afleveringen van Bassie & Adriaan kijken. Dag 5 heb ik alles verteld, over de Baron, B100, Vlugge Japie en hoe die dekselse Clown & Acrobaat met de rode caravan in Frankrijk kwamen. Ook leuk. Sprinter Theo Bos: “Dat ‘waterboarding’ was inderdaad niet zo fijn…” Of Ploegleider Michiel Elijzen: ”Kan iemand mij a.u.b. bevrijden? Ik hang hier ondersteboven met startkabels aan mijn tepels en een trechter in mijn hol.” Denk aan bovenstaande als je dezer dagen een verslag van een sensationeel verlopen wielrenetappe leest. Grote kans dat de helft gelogen is en de andere helft zelf verzonnen is.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 18

Zandloper

Grebbeberg Masters 2015 Door: Paul Lindeboom

Woensdagavond 01 juli Ik lees bij toeval een verslag van de Tour de France, editie 1914. Een jaargang die geteisterd wordt door dreiging van de 1 e Wereldoorlog – die ook slechts een luttel aantal dagen na afloop van de laatste etappe uitbreekt -, extreme hitte en belachelijk lange etappes van ruim 300 kilometer. Ik zie beelden van uitgewoonde gezichten, desolate hoogvlakten, buitenbanden om de nek maar vooral stoere koppen waarin op het voorhoofd de woorden ‘nooit opgeven’ gebeiteld staan. In de oorlog zouden ook twee voormalige Tourwinnaars sneuvelen tijdens de Slag om de Ardennen in augustus 1914. Het evenement van morgen kent vele overeenkomsten, ik ben nu al in het plaatje. Donderdag 06:30 Ik fiets de echte kant van de Amerongse Berg op. Ik ontdek bij het achterom kijken al een route-aanduiding, de mannen van de Oranjekazerne zijn er ook vroeg bij…..Betekent wel dat de route dus toch rechtsom gaat, want er was sprake van een keer linksom. (Later zal Johnny Sanna dit bevestigen, linksom gaf toch teveel gevaarlijke oversteken.) Donderdag 07:00 Ik fiets de softe kant van de Grebbeberg op. Blij mee want heb het zweet, bij een rustig tempo, al behoorlijk in mijn nek staan. Ik nader het hoofdkwartier van de Grebbeberg Masters en ontvang direct een vorm van respect voor deze logistieke operatie van de Landmacht. In een paar dagen een compleet klein dorp opgetuigd, waarbij aan elk klein detail voor zo’n grootschalig evenement lijkt te zijn gedacht. Donderdag 07:30 Chief Twigt instrueert de mannen en vrouwen van de Inschrijfing. Vakkundige exercitie, waarbij hij een pamflet opgesteld heeft met daarin een opsomming van de hittedrills, waarop de deelnemers moet worden gewezen. Geen overbodige actie, het begint in de tent nu al behoorlijk klam te worden. Donderdag 08:00 Het begint langzaamaan lekker druk te worden. Logisch, er zullen zo’n 1500 deelnemers (verdeeld in hardlopers, racefietsers en mountainbikers) een aanslag gaan plegen op hun energievoorraad, en dat alles voor de Gewonde Soldaat. Van alle vooraanmelders zullen er, naar later blijkt, zeer weinig verstek laten gaan door het weer. Collegiaal!! Donderdag 08:30 Ik word vriendelijk maar onmiskenbaar dwingend aangesproken door een Nederlandse variant van GI. Joe. Van de tatoeages op zijn arm ben ik niet onder de indruk. Wel van zijn twee meter lang, twee meter breed, 120 kilo spieren. Wat mijn fiets hier bij de organisatietent doet. Tja, mijn fietskleding doet mij lijken op een deelnemer ipv de Stoff Communicatie, die ik vandaag vervang. Wordt verder een gezellig gesprek met deze man van 45 Painfbat en ik leer wat over de communicatiemiddelen waarmee hij en zijn 40 collega’s hier en in een uitzendgebied met elkaar in verbinding staan. Ook voor hen bewondering hoe zij zich vandaag onder deze omstandigheden van hun taak kwijten. Donderdag 09:00 Weer heel veel sportinstructeurs vergezellen hun klanten vandaag. Niek van Gils loopt er weer strak bij met zijn survivallijf in een soort van fluorescerend-gifgroen tenue. Vanuit Münster met drie teams afgereisd. Idem geldt voor Heins uit Holterhoek, Alexander Keulemans met zijn geniepeloton, maar Pieter van der Peet spant de kroon met zes teams vanuit het LWC. De KMA WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 19

Zandloper

Grebbeberg Masters 2015 (vervolg) komt overigens met een compleet LO/Sport team en zal het in de loopestafette gaan opnemen tegen de Staf LO/ Sportorganisatie. Even een kort gesprekje met Rudy van Laere is niet mogelijk als we direct de ontwikkelingen van zijn Pink Boxing en Cross Boxing aansnijden. Deze communicatief zeer vaardige sportinstructeur heeft samen met zijn compaan Bart Voet, beide gepokt en gemazeld in Schaarsbergen, inmiddels al tig complete life-style bedrijven in een holding ondergebracht. Helaas hebben zij ons verlaten per 01 oktober definitief verlaten, maar daar zullen ongetwijfeld nieuwe pareltjes voor terug keren. Donderdag 10:00 Ik ga het loopparcours verkennen. Heerlijk, grotendeels onder een bladerendek. Even onder de brandende zon vandaan. Voor de zoveelste keer vandaag onder de indruk, want gewoon een fraai parcours met afwisselend single-tracks, wat bredere paden en, zoals het hoort bij een cross, flink wat hoogtemeters. Het venijn zit in de laatste kilometer, waarbij de Grebbeberg vanaf een zijkant beklommen wordt. Alles is dicht bij het hoofdkwartier, ik hoor de speaker duidelijk waarschuwen voor de zon. Het voorste deel van het strijdveld niet en daar is ook niets mis mee. Onze soldaten steken duidelijk in een goede conditie en troffen in Afghanistan, Irak en Mali heftiger omstandigheden aan. Komen mij dus als een stel bloedhonden zwaar hijgend voorbij scheuren. En aan de snelheid van wisselen, waarbij de chip om de enkel van de volgende loper moet, is duidelijk te zien dat het een wedstrijd is. Echter niet voor iedereen, het mooiste moment van de wedstrijd is 100m na de start van een deelnemer van 400GNK. Zodra hij rechts zijn teamgenoten spot, stopt hij zijn loopbewegingen en doet snel even een paar push-ups! Donderdag 11:30 De fietsers hebben niet te maken met een wedstrijdklok, maar fietsen wel onder de brandende zon. Niet iedereen gaat hier tot het gaatje, maar vele leggen toch de vooraf geplande drie ronden af (120 km). Ook hier een pittige laatste kilometer, behoorlijk wat fietsers kruipen tergend langzaam de berg op of, erger, komen wandelend naast de fiets omhoog. Een groepje toeschouwers zingt plezierig: “ik zou wel willen fietsen maar mijn billen doen zo’n zeer.” Fietshumor. Donderdag 13:30 De soep en lupa zijn er goed in gegaan. Ik maak mij klaar voor het vertrek richting de Ploegenpresentatie van de Tour. Luuk Nissen en Joop van de poll zullen om 13:45 Generaal De Kruif, gewonde soldaten en prominenten vergezellen naar Utrecht. Het in splinternieuwe tenues gestoken peloton krijgt bemoedigende woorden toegesproken door Bart Haggeman en gaan dan op weg. Na de fotocamera afgegeven te hebben, sprint ik achter de groep aan maar ondanks constant 35 km/u krijg ik ze niet in beeld. Wel is er in Elst een lange file die ik inhaal. De veroorzaker is een tank en een V.I.M. wiens racefiets in de auto geladen wordt en als een ware Tourvedette wiens rugnummer afgespeld is, stijgt de kopman met een bedrukt gezicht achterin de auto. “Lekke band?”, vraag ik nog. “Nee, het wordt ‘m niet vandaag”. Voor mij was het wel een prachtige dag, op een prachtige locatie, met prachtige collega’s. In wat een mooie organisatie werk ik. De koers gaat verder. Rustig peddelend fiets ik verder naar huis. Heel rustig. Klik hier om het fotoalbum te bekijken: https://picasaweb.google.com/108172459978780241825/GrebbebergMasters2015

WWW.FITFORACTION.NL WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 20

Zandloper

LO/Sport kort

Vrienden Dienstvak LO/Sport Laten we elkaar bereiken, boeien, binden, betrekken en bedienen! Ondersteun ons door jaarlijks vijf euro bij te dragen. Natuurlijk kan de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport zonder inkomsten niet bestaan. In de toekomst willen we via sponsors en adverteerders proberen inkomsten te genereren maar voorlopig zijn we afhankelijk van onze vrienden. Daarom rekenen we op onze LO/Sportvrienden (van alle krijgsmachtdelen). Ondersteun je de doelstellingen van de Stichting "Vrienden Dienstvak LO/Sport"?

Een Dagje uitwaaien op het OMK Beachvolleybal in Scheveningen. 26 augustus 2015, Scheveningen. Een mooie dag voor een sportieve strijd op de stranden van Scheveningen. Meer dan 40 teams hadden zich gemeld voor het OMK Beachvolleybal. Een heel divers gezelschap verzameld uit alle krijgsmachtdelen, onder hen een hoop bekende sportinstructeurs en volleyballers, een typisch voorbeeld van hoe sport verbroedert. De LO/Sportgroep JWF had zelfs besloten om met hun gehele sportgroep 2 teams af te vaardigen en hun 'teamuitje' hier te beginnen. Zelf was ik met meerdere teams afgereisd uit het mooie Oirschot. Na de poule indeling en de organisatorische mededelingen vanuit de Sportcommissie van het CLSK kon de strijd losbarsten. Al snel bleek dat er nog een grote speler op het toneel was; 'De wind' . Deze gaf de bal vaker wel dan niet een onvoorziene wending. Aangezien er om de 7 punten van speelhelft gewisseld werd, diende er continue geschakeld te worden als je niet wilde dat jouw bal 10 meter naast de lijnen of in het net verdween. Na een leuke ochtendronde met poules van 5 a 6 teams werd er ‘s middags gekozen voor een knock-out toernooi. Voor sommige teams een teleurstelling, aangezien die na de lunch na 1 wedstrijd al naar huis konden. Gelukkig waren de weeromstandigheden dusdanig dat het ook geen straf was om vanaf de zijlijn of het terras de nog strijdende teams aan te moedigen. waarvan het DHC (Defensie Helicopter Centrum) uit Gilze-Rijen de winnaar werd Al met al weer een mooie dag breedte- en misschien wel topsport. Door Cdt Sgt1 Jasper Schout

Voor slechts vijf euro ben je vriend van de Stichting tot 1 januari 2016. Voor "vrienden" zullen er allerlei voordelen gaan komen zoals toegang tot extra informatie op de site en financieel voordeel bij activiteiten. Belangrijkste doelstelling in de opstartfase is vooralsnog echter het ondersteunen van de Stichting. Inmiddels hebben al een aantal LO/Sportinstructeurs en oud-LO/Sporters aangegeven donateur te willen worden en de leden van het LO/Sportofficierenfonds worden ook allen vriend/donateur. Hopelijk krijgen zij veel navolging. Wil je “Vriend Dienstvak LO/Sport” worden, neem dan contact op met penningmeester Michel van Dongen via [email protected] of maak €5 over op Rabo-bankrekening 148 44 89 76 van de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport o.v.v. donateur en je naam en (e-mail) adres.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 21

Zandloper

LO/Sport kort Clash der giganten, door OUDE knarren gewonnen. “De haring is op tijd aan land, de kersen hangen in massa’s aan de bomen, de weersverwachting is goed en de oudjes verkeren in een bloedvorm. Dus…..niets staat een mooie dag in de weg.” Dat schrijft gastheer/organisator Paul Vlieks aan de LO/Sport(golf)vrienden, die komen spelen op het Rijk van Margraten bij Maastricht. Deze golfontmoeting (wanneer wordt iets een traditie?), wordt gespeeld tussen oud (post-actief) en jong personeel van de LO/Sportorganisatie. Maar wanneer ben je jong? Jong is een relatief begrip. Ik kom voor het team jong (Jan van den Dool, Emiel Klaassen, Anton Koteris en Meine de Boer) aan een gemiddelde leeftijd van ruim 55 jaar. Voor het team oude knarren (Paul Vlieks, Rob Zimmerman, John Moonen en Wil Maaswinkel) is het gemiddelde 72 jaar! Maar LO/Sporters weten dat kalenderleeftijd niets zegt. De biologische leeftijd daar gaat het om! De oudste van de oudjes John Moonen 80 jaar (hcp 21) laat met zijn score drie jonkies en één jonger oudje achter zich! Maar vandaag is tegen elkaar strijden, minder belangrijk. Lekker golfen met gezellige maatjes, op een paradijselijke baan, daar gaat het om. Een golfbaan met een feestelijk uitzicht op dat mooie Maastricht. Elkaar ontmoeten, bijpraten, wat drinken, eten, haring happen, wie wil er niet zo verwend worden. Een deelnemer schrijft: “Met veel plezier blik ik terug op onze golfontmoeting. Het blijkt eens te meer dat wij nog steeds verbonden zijn via onze (voormalige) jobs. Toch mooi dat wij allemaal vinden dat we het getroffen hebben een heel mooie job hebben (gehad). Een jonkie schrijft: Paul, nogmaals bedankt voor het uitstekende gastheerschap. Het enige minpuntje was de uitslag, maar dat lag niet aan jou . Niet helemaal onbelangrijk, wie heeft gewonnen? Het spelsysteem stableford “iedereen speelt van handicap 18”, eerlijker kan het niet. Uitslag: Rob 41, P aul 41, Anton 36, J ohn 28, M eine 27, Jan 22, Emiel 22, Wil 22. Teamuitslag: Oud:132 Jong: 107. Dus één van de prijzen het varkentje (dat gewassen moet worden) gaat naar verliezers de “Jonkies”. “Hier valt iets goed te maken”! Wellicht dat de jonge broeders als organisatoren voor de volgende ontmoeting, een spel-/ telsysteem kunnen bedenken, dat voor hen gunstiger uitvalt.

LO/Sport kort Bedrijvendag 2015 Op dinsdag 16 juni heeft voor de tweede keer de Bedrijvendag KL plaatsgevonden. Tijdens deze dag kunnen (sub) managers van multinationals zoals Randstad, Rabobank of Mammoet, een kijkje nemen in de keuken van de Koninklijke Landmacht. Nadruk ligt op: hoe leiden wij ons personeel op en hoe geven wij leiding? Door eens per jaar deze invloedrijke bedrijven uit te nodigen, wil de KL laten zien wat we kunnen en wat ons personeel in hun mars heeft. Dit kan een positief effect hebben voor uitstromend personeel. Ook laten we zien waarom de KL onmisbaar is binnen de Krijgsmacht. De verantwoordelijkheid van deze dag lag bij bureau Algemene Ondersteuning CLAS. Door onze expertise werd de uitvoering van de dag voor 80% verzorgd door de LO/Sportorganisatie.

De dag werd geopend door C-LAS LGen de Kruif. In de toespraak voor de genodigden werd in een vogelvlucht, op een heldere wijze uitgelegd waar de KL voor staat en wat ons personeel in hun mars heeft. Na deze introductie was het tijd voor de praktische uitvoering. Er waren door de dag heen een 4-tal onderdelen. Klimtoren: Hoe ga je om met stress, vormen van personeel in stressvolle situaties. LTV Hiba: Samenwerken en leidinggeven & leiding ontvangen. Toren van Babel: Voor-oefenen is altijd anders dan de praktijk. Sim KKW: kennis maken met onze KKW. De deelnemers ervoeren de onderdelen als zeer leerzaam, met name de wijze waarop de onderdelen werden aangeboden en geëvalueerd. Door de dag heen ontstond er binnen de diverse groepen zelfs al een groepsproces. De dag werd afgesloten met een blauwe hap verzorgd door de veldkeuken van 43 Mechbrig. Dit was een uitstekende afsluiting van een zeer geslaagde dag. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 22

Zandloper

LO/Sport kort Workshops Spinning Onlangs werd de laatste workshop Spinning gegeven uit een reeks van vier. De deelnemers aan deze workshops mochten op de GSK laten zien wat ze in huis hadden. Onder de bezielende leiding van de Kwaliteitsadviseur (KA) Spinning, Sgt1 Richard Broeren, werd een interessant en leerzaam programma gevolgd. Na een inleiding waarin de mindset en herkomst van de Workshops werden aangegeven, kregen de deelnemers een stuk theorie waarin duidelijk werd gemaakt hoe de juiste houding op de fiets wordt aangenomen en wat de verschillende handposities en fietsbewegingen zijn. Daarna werden de profielsegmenten Weerstand/Snelheid/ Isolatie uiteen gezet. Na een prikkelende demo les moest iedere deelnemer zelfstandig met zijn meegebrachte muziek aan de slag om een drietal lessen voor te bereiden. Deze uitgewerkte lessen werden gebruikt om d.m.v. Onderlinge Instructie (OI) te kijken hoe de les was opgebouwd, welke segmenten en posities er gebruikt werden en hoe dit organisatorisch aan de man werd gebracht. Af en toe was er grote hilariteit omdat er collega’s mee probeerden te tellen met de muziek, waarbij het soms knap was hoe je binnen 8 tellen de mooiste songtekst in de vernieling kunt helpen. Al met al waren de deelnemers erg enthousiast en na afloop uitermate tevreden over de tips en tools die men heeft gekregen en hoe men op locatie de Spinninglessen tot een succes kunnen maken. Alle deelnemers aan de vier workshops zullen in de komende periode hun opgedane kennis en ervaringen via het ‘Train de Trainer’ principe gaan uitdragen op hun eigen LO/Sportgroep zodat iedereen beeld en geluid heeft hoe lessen Spinning gebruikt en gegeven kunnen worden. Op de Q-schijf zal t.z.t. alle documentatie en muziek gezet worden die hiervoor benodigd is.

LO/Sport kort NMK Military Urban Run 2015 Op 16 september 2015 heeft er op het LBK de Military Urban Run plaats gevonden. Deze run bestond uit 37 hindernissen waarbij het uithoudingsvermogen en de benodigde hoeveelheid kracht in het boven lichaam behoorlijk op de proef werd gesteld. Maar liefst 250 mannen en vrouwen die zich zelf zwaar op de proef wilden stellen. Het parcours bestond dit jaar uit veel wateroversteken. Daarnaast was er op de zandplaat een parcours gecreëerd door de Genie, wat bestond uit heuvels van maar liefst acht meter hoog en gaten van twee meter diep. Een lood zwaar parcours waar men maar liefst negen hindernissen moest afleggen over een afstand van elf kilometer. Ook waren er obstakels als zee containers en langs de Strip een honderd meter horde in de vorm van 14 oefen Patriots, met op het eind van het parcours 3 kiepbakken gevuld met water waarbij de deelnemers zich van kiepbak naar kiepbak moesten verplaatsen. De LO/Sport LBK wil tevens via deze weg de eenheden die ons hebben ondersteund, met personeel of materieel, nogmaals hartelijk danken. Mede door onze gezamenlijke inzet is dit evenement tot een groot succes uitgegroeid. Hopelijk zien we jullie allen terug, mocht dit evenement volgend jaar opnieuw op het LBK worden georganiseerd. LDO Sgt1 Vreenegoor Sportgroep LBK

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 23

Zandloper

Opgewonden peloton Door: Edwin de Wolf

Een achtbaan van emoties Op 2 juli waren de Grebbeberg Masters. Een jaarlijks terugkerend sportevenement voor en met gewonden en voor een goed doel. Bijkomend element bij deze dag was de tocht vanaf de Grebbeberg naar Utrecht van een groep gewond geraakte militairen. Het werd een bijzondere tocht die eindigde bij de ploegenpresentatie van de Tour de France.

Samen met de Commandant Landstrijdkrachten (LGen M. de Kruijf) en een aantal van zijn ondercommandanten verplaatsen de renners zich over de openbare weg richting Utrecht. Ze werden op de Grebbeberg uitgezwaaid door vele collegae. Door de Koninklijke Marechaussee werden voertuigen tegengehouden en wegen geblokkeerd terwijl het peloton zich met een gemiddelde van 25 km/u over de openbare weg verplaatste. Achteraan het peloton reden de materiaalwagen en een Fennek met ons mee. We werden professioneel ondersteund door de verzorger (AOO Willem van Lieshout) en mechanieker (Kpl1 Hielke Haanstra). De ploeg gewonde renners bestond uit een select gezelschap van gewonden uit diverse missies. Het was een bont geheel van arm- en beenprotheses, dwarslaesies en collegae die te maken hebben met complexe botbreuken of andere lichamelijke schade.. Het peloton werd begeleid door twee wegkapiteins van de LO/Sportorganisatie (Elnt Luuk Nissen en Smi Joop v.d. Pol). Het was deze dag bloedheet wat het er niet makkelijk op maakte. Vooral de twee mannen liggend in de handbikes moesten met regelmaat voorzien worden van een waterdouche. Deze mannen liggen zo dicht boven het asfalt dat ze extra last hadden van de hitte. Dat wil niet zeggen dat de rest van het peloton het niet zwaar had. Het was voor iedereen een gevecht tegen de muur van warmte maar dit werd door iedereen voor lief genomen omdat dit evenement zo enorm bijzonder was. Het doel alleen al. We waren ons er van bewust dat dit niet zomaar is komen aanwaaien en dat dit mogelijk eens en nooit weer zou kunnen zijn. Dat alleen al geeft je extra energie om dat extra vermogen te trappen. De kick van het rijden over de openbare weg, applaudisserende en juichende omstanders, het WIJ gevoel van de hele ploeg laat je bijna opstijgen. Elkaar helpend waar nodig, het uit de wind houden van de mensen die het nodig hadden en dat alles zonder te vragen. Het gebeurde gewoon. Totaal werd er 47 km gekoerst en werd het peloton na 1:54 min onthaald in park Lepelenburg in Utrecht. We werden daar opgevangen door de teammanager van het Lotto/Jumbo team. Na een zeer kort herstel werden we door hem toegesproken en kon we ons aansluitend klaarmaken voor het diner in het Spoorwegmuseum met helden als Joop Zoetemelk en Jan Janssen in de directe omgeving. Hoe gaaf is dat! En toen de teampresentatie! Zittend in het VIP-vak met een goed zicht op het podium hebben we genoten. De grote namen van de tour kwamen 1 voor 1 voorbij en presenteerde zichzelf met de teams. Ondersteund door muziek en korte interviews was ook dit heel bijzonder om van zo dichtbij mee te maken. Een mooie afronding was een kort interview (op het grote scherm) met de teamcaptain. Zijn boodschap was heel duidelijk: ‘Willen is kunnen en kan niet, kennen we niet’. Dat is de motivatie van deze ploeg. Deze dag was een achtbaan van emoties, onvergetelijk en het maakt ons trots.

Vulneratus Nec Victus

Luuk, Joop, Willem, Hielke: BEDANKT.....

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 24

Zandloper

Interview met Frits Adelmeyer Door: Paul Lindeboom

Wat is jouw sportverleden in de zwemsport? (Zowel actief als wedstrijdsporter als passief als trainer/coach/jurylid.)  Als acht jarige begonnen met schoonspringen(1972).Als dertien jarige lid Nationale ploeg, eerste interland.  Meerdere Interlands/Grand prix/World cup deelgenomen. Als militair drie WK’s waarbij 1x wereldkampioen op het onderdeel toren en een 3 e plaats op de 3 meter plank.  Meerdere malen Nederlands Kampioen op verschillende onderdelen. (In 1992 gestopt als actief springer, hierna nog wel actief als “master” springer (onderdeel voor oudere (oud) springers).  In 1985 PSV Schoonspringen opgestart. Zelf als trainer begonnen.  Vanaf 1989 actief jurylid. Inmiddels op FINA jury lijst en al meerdere Grand Prix’ en EK’s gejureerd.  Bondscoach Schoonspringen 1993/1994.Meerdere malen Ploegleider Nationale ploeg bij Internationale Wedstrijden.  Voor de KNZB Jury- en trainerscursussen gaan ontwikkelen en geven.  Vanaf 2008 in de Technische Commissie Schoonspringen bij de KNZB. Hierin bepalen we het beleid voor het schoonspringen in NLD.  2008/2012/2013 drie EK’s waar ik verantwoordelijk manager voor schoonspringen was. Wat zijn voor je de prestaties c.q. evenementen die je het meest bijgebleven zijn? (Ook zowel als wedstrijdsporter als trainer/coach/jury)  Mijn eerste FINA World Cup in 1987. Is mij erg bij gebleven omdat naast de WK en de OS dit de grootste wedstrijd is. Ik kwam daar uit op het toren onderdeel tien meter, wat voor Nederland ook uniek was. Daarnaast heeft ook de Amerikaan Greg Lougaines deel genomen aan deze World Cup. Hij was van wereld klasse en eigenlijk niet te verslaan.  Mijn eerste EK als jurylid in 1997 (Sevilla). Ik kan me herinneren dat ik redelijk nerveus was omdat je toch bekeken en ook als jurylid beoordeeld wordt. Daarnaast werd het ook uitgezonden dus iedereen kon zien wat het NLD jurylid gaf, dus wilde je het gewoon goed doen. 

Militair Wereldkampioen Torenspringen 1987 ( in Chianciano, Italië). Hier werd ik wereldkampioen op het onderdeel torenspringen. Ik sprong toen mijn persoonlijk record en mijn drie en halve salto achterwaarts ging perfect. Dit is een hele zware sprong, ook mentaal, en ik landde keurig op mijn hoofd.



Mijn huidige (Italiaanse) vrouw heb ik daar leren kennen en we zijn nog steeds gelukkig getrouwd.

Hoe ben je in Bakoe terecht gekomen en in welke hoedanigheid heb je daar een rol vervuld? Ik ben op uitnodiging die kant op gegaan. Mijn optreden bij eerdere grotere evenementen is waarschijnlijk positief opgevallen. Ik had in Bakoe de functie van “Field of Play Manager”. Hierbij was ik verantwoordelijk voor het gehele reilen en zeilen op de wedstrijdvloer. Dus: indeling stewards maken en aansturen, briefen en debriefen. Zorgen dat de juiste juryopstelling geplaatst is. Mensen en materiaal wat niet op de wedstrijdvloer hoort “verwijderen”. Controle schoonspring infra, enz.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 25

Zandloper

Interview met Frits Adelmeyer (vervolg) Hoe is het toernooi voor jou persoonlijk verlopen? En wat is je algemene indruk van de kwaliteit van deze Spelen? De organisatie was praktisch geheel Brits. De OS in Londen werd eigenlijk gewoon gekopieerd en in Bakoe overgenomen. Het was zeer strak geregisseerd en men kon daar moeilijk van afwijken. Er waren zelfs aparte verkeersbanen voor atleten en medewerkers European Games. Wat mij betreft was de organisatie wat “overdone” zeker op financieel gebied. De kwaliteit was goed, zeker bij het schoonspringen. Een geheel nieuw zwemstadion met alles er op en er aan. Voor mij was het wel een vermoeiend gebeuren. Dagen van 07.00-23.00 uur hakt er toch in, maar schoonspringen blijft een hele mooie sport en als je eenmaal daar een passie voor hebt dan gaat het al snel veel gemakkelijker. Wat was de opmerkelijkste gebeurtenis op de Spelen? En wat vond jij persoonlijk de mooiste sportprestatie? Minpunt was een ongeval met de Oostenrijkse Synchroonzwemploeg. Drie meiden zijn overreden door een bus van de organisatie. Twee ernstig gewond. Sterk punt was dat de overige groepsleden toch nog deel genomen hebben aan het groepsnummer bij het synchroonzwemmen. Hiermee kregen ze een staande ovatie van het publiek, wat erg meeleefde. Ik heb niet veel kunnen zien van de andere sporten. Wat dan toch bij blijft, is de toren schoonspring wedstrijd bij de heren. Dit is altijd spectaculair en in dit geval een strijd tussen een Brit en een Rus om het goud, waarbij de Brit aan het langste eind trok.

Frits onderweg...

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 26

Zandloper

Stipnoteringen Door: Jan Joosen LO/Sportinstructeur Een benaming waar we met zijn allen trots op zijn en die binnen ons bedrijf regelmatig gebruikt wordt. Niet zo verwonderlijk want het is natuurlijk een functie die nogal eens opvalt. In eerste instantie natuurlijk doordat wij aan de LO invulling geven. Aan de LO wordt ook een hoge prio gegeven naast alle andere werkzaamheden. Het tweede gedeelte Sport heeft ook de aandacht maar de prioritering is vaak toch anders. We maken binnen de benaming Sport een driedeling. We hebben de volgende indeling ,de breedtesport, wedstrijdsport en topsport. De breedte sport vind plaats op alle kazernes waar alle activiteiten georganiseerd worden om sportbeoefening te stimuleren. Daarnaast hebben we een KL sportkalender, en zelfs nationale militaire kampioenschappen om iedere militair de gelegenheid te geven om aan wedstrijdsport te doen. Je prestatie meten en vergelijken met andere militairen. Invulling geven aan competenties als doorzettingsvermogen, toewijding, samenwerking, de wil om te winnen of een meer persoonlijke invulling van een bepaalde competentie is goed mogelijk. De invulling van de topsport binnen defensie wordt uitgevoerd door de BIMS. Atleten en sportploegen worden afgevaardigd naar allerlei internationale militaire wedstrijden. Dat kan jaarlijks plaatsvinden bij een terugkerende militaire Wereldkampioenschap. Maar ook eens per vier jaar worden de wereldspelen georganiseerd. Dit evenement heeft dit jaar plaatsgevonden in Korea. Vele militairen zijn door de BIMS uitgenodigd om deel te nemen aan deze kampioenschappen. Maar ook trainers en coaches werden afgevaardigd. Omdat een team of atleet alleen maar met zijn sport bezig moet zijn worden er ook meerde chef d equipes meegenomen. Allerlei functionarissen die nodig zijn om eenieder maximaal te laten presteren. Binnen de sportwereld heel gebruikelijk. Het is dan ook heel goed dat wij daar meerdere collega’s hebben afgevaardigd want ten slotte zijn wij het toch die de meeste kennis hebben van Sportbeoefening. Om ook invulling te geven aan Sport ben je dus bezig met je functievervulling als LO/Sportinstructeur. Variërend tot het organiseren van een toernooi op de kazerne tot deelname aan sportkalenderaktiviteiten of internationale wedstrijden. Het is aan ons allen om daar de juiste prioriteit aan te geven.

“Je prestatie meten en vergelijken met andere militairen”.

Stafadjudant Jan Joosen WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 27

Zandloper

De mooiste sportmomenten van... Door: Albert Odijk

Hermann Maier Hij is dood. Dat was wat in me opkwam na de spectaculaire crash van Hermann Maier in Nagano . Het was de ergste wipeout op ski’s die ik ooit gezien heb. De Oostenrijker Maier, liefdevol bijgenaamd "Das Monster" en "de Herminator", was op dat moment de beste skiër in de wereld en een zware gouden medaille favoriet. Hij probeerde een bocht die linksaf sloeg te nemen, op de ijzige vlakte schoot hij uit de bocht tijdens zijn afdaling op de Olympische Winterspelen in 1998, de ski`s schoten onder zijn lichaam weg en hij vloog met ongeveer 110 km/u in de vangnetten. Waar 3 netten niet genoeg waren om hem te stoppen. Achter de netten kwam hij pas tot stilstand. Hij moest dood zijn. "Ik was erg snel en er was veel wind uit de achterkant," zei hij daarna. "En ik ging in de lucht en was op zoek naar de hemel. Ik keek naar de sneeuw en wachtte voor de crash." De Oostenrijkse Downhiller overleefde niet alleen de crash, maar hij stond op en liep een stukje na de crash. In feite was hij prima. Het enige wat pijn deed, waren zijn schouder en knie. Klik op de foto’s voor de spectaculaire beelden. In de dagen hierna bewees de Herminator zijn taaiheid door terug te komen en de concurrentie weer aan te gaan, na een incident dat gemakkelijk het einde van zijn leven had kunnen zijn, of op zijn minst een carrière-einde of een wrak. Slechts 24 uur later was hij terug op de piste en ging de strijd aan tegen de besten in de wereld. Ongelooflijk, gezien zijn verstuikte knie en de verse herinneringen aan zijn nachtmerrie-crash. Maier domineerde de dagen hierna door eerst een gouden medaille te winnen op de super G en de dag daarna ook nog eens op de reuzenslalom . Dennis Bergkamp

Wat een bal controle Dat is wat ik denk als ik de naam Dennis Bergkamp hoor. Hierbij denk ik vooral aan twee hele mooie momenten. Op het WK`98 tegen Argentinië, en de wedstrijd Arsenal-Newcastle in 2002. WK`98 Al na twaalf minuten kwam Oranje op voorsprong, door een doelpunt van Patrick Kluivert na een prachtige aanval. De assist van het hoofd van Bergkamp was net zo heerlijk als de goal zelf. Lang kon Nederland echter niet genieten van de voorsprong, want in de 17e minuut stond het alweer gelijk door Claudio Lopez. Nederland en Argentinië maakten er daarna een harde strijd van. Dat leverde Arthur Numan in de 76e minuut zijn tweede gele kaart op; hij mocht vertrekken. Na enkele schoten op de paal en de lat (aan beide kanten) was het Ortega die vlak voor tijd gewillig naar de grond ging in het zestien metergebied. De scheidsrechter wilde Ortega geel geven, tot hij een kopstoot gaf aan keeper Edwin van der Sar die verhaal kwam halen na de fopduik. Ook Ortega kon vertrekken, waardoor het weer tien tegen tien was. De wedstrijd leek af te stevenen op een verlenging, tot de 89e minuut. Iedereen heeft het nog vers op het geheugen staan, de goal van Dennis Bergkamp in de 89e minuut die ons een plek in de halve finale bracht. Jack van Gelder wist destijds het legendarische radiocommentaar te geven. “We gaan in de halve finale komen, ik heb ineens zo`n gevoel dat we in de halve finale gaan komen. Met het balbezit voor Frank de Boer, Frank de Boer speelt de bal, heel goed, naar Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp. Oooooooh, Frank de Boer speelt de bal op Dennis Bergkamp, die neemt de bal feilloos aan en die schiet de bal erin. We spelen nog officieel 20 seconden, Dennis Bergkamp, 2-1! “ WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 28

Zandloper

De mooiste sportmomenten van… (vervolg) Een paar jaar later liet hij weer op weergaloze wijze zien waartoe hij allemaal in staat was. Arsenal-Newcastle

Dennis Bergkamp maakte in maart 2002 een wereldgoal voor Arsenal. Hij tikte de bal met zijn linkervoet langs Nikos Dabizas en passeerde de Griek aan de andere kant, om de bal daarna met rechts af te werken. Supporters van Arsenal riepen het doelpunt uit tot mooiste van het voorbije decennium.

De pen...

Door: Hennie Kennis Anthony bedankt voor ‘‘de Pen’’ en voor het onderwerp: Airbrush! Een techniek waarbij verf door middel van luchtdruk (compressor) op een object wordt aangebracht, dit kan variëren van motoren tot bodypainting. De techniek is hetzelfde als het spuiten met een spuitbus verf, alleen geeft de airbrush meer controle over de hoeveelheid verf en lucht die men wil gebruiken. Een airbrush komt in verschillende soorten en maten voor waardoor deze zowel geschikt is voor het grovere werk als detail werk. Na een aantal jaren met het grovere werk bezig te zijn geweest, bijvoorbeeld met het schilderen van carnavalswagens, kwam ik er tijdens het spuiten van details op de wagens achter dat de spuitbussen vaak te grof waren. Na wat zoeken kwam ik bij een cursus Airbrush in België terecht. Hier ben ik in augustus 2012 begonnen met de opleiding voor Airbrusher, begonnen met de basistechnieken, beheersen van het airbrushpistool, kleurenleer en driedimensionaal spuiten. Dit allemaal beoefend op opdrachten zoals bovenaan in het stuk. In het 2e jaar heb ik een aantal speciale technieken aangeleerd gekregen zoals vlammen spuiten, chroomspuiten, glas en marmer imitatie en dit op diversen materialen. Voor mijn examen heb ik een snowboard gepimpd met als thema Metal look en Avatar en daarmee heb ik na 2 jaar de opleiding afgesloten. Het Airbrushen is een hele leuke hobby die door het jaar heen een plaats krijgt tussen het golfen, oriënteren en vliegvissen. Het is daarom ook dat ik er nooit aan begonnen ben om het voor betaling te gaan doen maar als ik een leuk idee heb dan bied ik mijzelf aan om iets te maken en daarvan staan er nu drie in de wachtrij. Ik ben voor Stef Driessen een frame aan het spuiten met als thema 13e brigade en voor Kim van Keulen staat er nog een steenbok op een houten boomschijf te wachten en de derde wachtende heeft een familiewapen tegoed. Bij deze wil ik graag Wil Alards uitdagen om een stuk te schrijven over oriëntatielopen waar je hem waarschijnlijk midden in de nacht voor wakker kunt maken. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 29

Zandloper

Van de Medezeggenschapscommissie Door: Christiaan Bakhuizen

De MC heeft drie onderwerpen waar wij bij u in deze editie van de Zandloper de aandacht voor vragen. MC lid worden wat voor mij (deel 2)? In de vorige Zandloper heeft de vraag; ‘Lid worden van de MC wat voor mij’? ook de aandacht gehad. Omdat het toen ‘komkommertijd’ was en u daarom mogelijk de Zandloper niet gelezen heeft vragen wij nogmaals aandacht voor deze vraag. Een vraag die elk personeelslid van de LO/Sportorganisatie zich af en toe eens moet stellen. En zeker weer eens op korte termijn. Waarom? De MC raakt de komende maanden vier leden kwijt, en dat is erg jammer maar gelukkig wel op basis van positieve gronden (functioneel leeftijd ontslag, officiersopleiding ingaan en werkzaam worden op de KMA). De MC blijft dan nog bestaan uit vijf leden, en dat is nog groot genoeg volgens het Besluit Medezeggenschap Defensie maar wel minimaal. Wij als MC willen echter uit meer leden bestaan om de achterban zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. Wij hopen dat de verwachte reorganisatie zo spoedig mogelijk zal aanvangen zodat wij na afronding van de reorganisatie middels MC verkiezingen weer ‘op volle sterkte komen’ (na een reorganisatie moeten er sowieso altijd verkiezingen gehouden worden). Waar noodzakelijk moeten wij al voor de reorganisatie verkiezingen houden, indien dit gaat spelen hoort u zo snel mogelijk van ons. Richtlijnen personeelsbeleid LO/Sportorganisatie KL Het document Richtlijnen Personeelsbeleid LO/Sportorganisatie KL (verder: RP LO/S KL) nadert zijn afronding. De C-LO/Sportorganisatie en de MC hebben meerdere keren over het document gesproken. De MC staat achter de intentie van de ontwikkeling van het document en gaat ervanuit dat op het moment van de publicatie van deze editie van de Zandloper een positief advies te hebben gegeven over de inhoudelijkheid van het document. Vervolgens is dan C-PLC aan de beurt om het document te autoriseren. Mailbox MC Sinds kort heeft de MC haar eigen mailbox. Mocht u in de toekomst de MC via de e-mail willen benaderen dan kan dat nu ook via het ‘nieuwe’ e-mail adres: [email protected] Voor meer informatie betreft ‘lopende zaken’ kunt u binnenkort terecht op de website van de MC. Wij zijn druk bezig met het vullen van de website. De website van de MC is te vinden via de Homepage (A t/m Z algemeen). Voor vragen, opmerkingen en suggesties horen wij van u. Want u weet: ‘alleen gaat het sneller, samen komen wij verder’.

Namens de MC, Kapitein Christiaan Bakhuizen

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 30

Zandloper

Van voetballer naar biatleet Door: Davy Heesakkers

Woensdag 15 juli 2015 heb ik deel mogen nemen aan een Biath-OL in Oirschot, voor mij de eerste keer dat ik Oriënteren combineer met een ander onderdeel. Een paar jaar geleden ben ik getroffen door het Oriëntatie-Loop virus, tot op heden is dat virus nog niet uit mijn lijf. Ik ben een echte voetballer, heb eigenlijk een bloedhekel aan meer dan tien kilometer hardlopen. Ben namelijk meer van de korte sprintjes achter een bal aan, andere mensen vinden daar weer geen bal aan! Terug naar het Oriënteren, een in mijn ogen allesomvattende sport waarbij je het hardlopen - soms wandelen combineert met kaartlezen. Mentaal soms een zware sport, vooral wanneer je zuur bent tot aan je oren na een stuk bergop in moeilijk begaanbaar bos, waarbij je ook nog moet kunnen blijven concentreren om ‘op de kaart’ te blijven. Regelmatig controleren of de kaart wel klopt, oftewel denken dat je goed zit en zo redeneren, dat daar waar jij staat toch echt de locatie is waarvan je op de kaart denkt dat je bent. Om er vervolgens na enkele minuten achter te komen dat de kaart echt wel klopt en jij gewoon een bosperceel of een paar hoogtelijntjes te ver bent. Soms zwaar frustrerend dus… Zoals eerder vermeld heb ik ook deelgenomen aan de Biath-OL in Oirschot, de 2de die dit jaar georganiseerd werd door de LO/Sportorganisatie. Deze ging gelukkig wel door, nadat eerder in het jaar de Biath-OL in Schaarsbergen afgelast werd vanwege te weinig animo. Toch jammer, omdat juist deze combinatie militairen zou moeten aanspreken. Kaartlezen in het bos of verstedelijkt gebied en met je persoonlijke wapen schieten (wanneer er voldoende munitie is, in dit geval dus met een laser wapen). Het tenue kan in gevarieerd worden (de één in sporttenue, de ander in 1 e, 2e of misschien 3e lijns), ideaal voor eenheden om te trainen of te wedijveren. Ook in Oirschot was de animo ‘nog’ laag, mede te wijten (in mijn ogen) aan een stukje PR, aangezien ik er zelf ook pas twee dagen van te voren achter kwam dat er wat te doen was op het gebied van Oriënteren, terwijl ik daar toch vaak goed van op de hoogte ben. Aangekomen na een lange reis vanuit de Strijpse Kampen (ook wel bekend als camping, door mensen die nog denken in het verleden, ik was er daar ook één van, maar nu wel één van de drukkere campings in Nederland ), konden we meteen van start gaan. Eerst nog even met je ‘persoonlijke’ laserwapen die je toegewezen krijgt inschieten, zodat je zeker weet dat je richtpunt ook je trefpunt is wanneer je met het zuur tot aan je oren, ademhaling en hartslag hoog moet gaan schieten op een schijfje van ca. vijf cm op een afstand van ca. 20 meter. Toch wel fijn om even in te kunnen schieten, aangezien mijn toegewezen wapen een beetje linksonder aangericht moest worden. Zou toch jammer zijn wanneer je er in de wedstrijd drie schoten over moet doen voor je daadwerkelijk een treffer boekt, waarbij elke misser een rondje van zo’n 300 meter, en dus tijdverlies, oplevert. Afijn, wapen ingeschoten, klaar voor vertrek, kompas op de man, SI (Sport-Ident registratie chip) op de man en natuurlijk de kaart. Ik start op de eerste route: eerst een stuk verplaatsen naar de achterpoort op tempo, om vervolgens in het bos te belanden, waar het echte werk kan gaan beginnen. Hop, doorsteken door het bos. Yes!! Eerste post gevonden! Door het bos, over de tankbaan, door de hei op naar de volgende post ergens in een kuil. ‘Ben ik er al’? Nee, nog één pad over, stukje door het bos en dan “moet ik er tegenaan lopen” zoals ze zeggen. T*****zooi, verkeerde kuil. Waar ben ik? Terug naar het laatste bekende punt op de kaart en opnieuw. Ja, nu de goede kuil en door! Na nog vijf posten aangelopen te hebben, weer naar de achterpoort om na een hemelsbrede route van ca. drie km (in werkelijkheid zo’n 3½ km), mezelf op te gaan maken voor het schieten. Het eerste schot gaat in de roos, ondanks de vermoeidheid meteen raak, goed gevoel! Het 2de schot linksonder en dus mis, zo ook schot drie en vier. Oh ja, links onder was het 5e schot gelukkig wel raak. Toch jammer, drie extra ronden, maar dat mag de pret en de trainingsprikkel niet drukken. Op naar de volgende acht posten verstopt in het terrein, na weer een ronde van ca. 3,5 km weer terug om te schieten en warempel, alles raak! Meteen door om de laatste route te lopen, twee keer ging ik hier het spreekwoordelijke bos in, maar bij terugkomst bleek ik toch de eerstvolgende loper met zestien minuten verslagen te hebben in WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 31

Zandloper

Van voetballer naar biatleet (vervolg) een tijd van 74 minuten. Hemelsbreed 8,9 km Oriënteren, inclusief strafronden kwam ik uit op ca. 10,4 km. Met een gemiddelde van zeven minuten per kilometer een voor mij strakke tijd, maar kan beter. De organisatie was top, op die ene post na, die op de verkeerde plek stond, waardoor een aantal mensen onnodig lang moesten zoeken. (Tijdens de wedstrijd is deze post alsnog op de juiste plaats gezet, waardoor de volgende personen niet meer hoefden te twijfelen.) Het blijft mensenwerk en het kost ontzettend veel tijd om alles zo te organiseren zoals ze weer in Oirschot hebben gedaan, petje af, want op die ene post na stond de organisatie als een huis. Het echte wapen vervangen door een laserwapen was ook een prima alternatief en voor herhaling vatbaar, dat maakt de organisatie een stuk makkelijker en je hebt ook geen baancommandanten en schietinstructeurs nodig, dat scheelt weer een hoop geregel. Ik ben een groot voorstander van het Oriënteren gecombineerd met schieten, omdat ik van mening ben dat elke eenheid, welke dan ook, hier prima mee uit de voeten kan, o.a. omdat er veel verschillende zaken in worden gecombineerd die ook in hun werkveld terugkomen. Het werken met kaart (oriëntatiekaart, luchtfoto’s, stafkaart, onvolledige kaart, enz, enz) , kompas (kan ook GPS zijn), verschillende tenuen (sporttenue, GVT, BGU met en zonder rugzak), verplaatsen (te voet, per voertuig, hardlopend, marsend, tactisch), het kan allemaal. Je combineert uithoudingsvermogen met concentratie, stressbestendigheid, initiatief, evt samenwerken (wanneer je met organieke groepen dingen doet) en resultaatgericht (alle posten/ lokaties willen vinden). De mogelijkheden zijn legio, je moet ze alleen wel zien. Ook de organisatie kost soms veel tijd en dat houdt ons vaak ook tegen. Ik zeg: voor herhaling vatbaar, zowel in de sportuitvoering als in de context van de militair. Dus de volgende keer mensen attenderen, motiveren en stimuleren om te proeven van deze sport, zowel met zijn YES! als K*** momenten!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 32

Zandloper

Terug naar (de SMLO in) Uitgeest Door: Pieter Hacquebard

In de vorige Zandloper heeft u kunnen lezen over de ziekte die redacteur Pieter Haquebard trof. Onderstaande bijdrage heeft hij geschreven voor de ziekte zicht openbaarde. Even wat anders! Wat een fantastische sportschool hebben ze daar in Uitgeest en wat een grote verschillen met de sportaccommodaties in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Mijn vergelijkingen van het heden en verleden van de militaire en burgerlijke sportaccommodaties zullen u hoogstwaarschijnlijk niet verbazen. Even ga ik terug naar de opleiding tot sportinstructeur in 1957, op de School voor Militaire Lichamelijk Opvoeding in Hooghalen, afgekort SMLO. Een gedisciplineerde opleiding met veel studeren en tegelijkertijd accenten op de praktijk om in een korte tijd de jonge sportinstructeurs in spe klaar te stomen voor de militaire lichamelijke opvoeding in de legerplaatsen. Na de S.M.L.O. werd ik overgeplaatst naar de legerplaats Steenwijkerwold (Johan Postkazerne in Havelte). Tijdens de trainingen op de sportschool in Uitgeest word ik voortdurend geconfronteerd met innerlijke monologen. Het zijn allemaal overdenkingen of mijmeringen over het sportieve gedisciplineerd verleden bij de Koninklijke Landmacht in de periode 1956 tot 1959. Dankbaar Inmiddels ben ik 78 jaar en ga bijna elke dag naar de sportschool. Slechts vijf minuten rijden van mijn woonoord: het pittoreske dorpje Akersloot. Een uurtje optimaal fitnessen. Dat moet u als relatief pittig waarderen, gelet op mijn leeftijd. Natuurlijk, dankbaar dat ik nog in een goede geestelijke en fysieke welstand de fitnesstrainingen kan en mag volgen. De meest favoriete toestellen zijn de loopband, roeien en vervolgens veel technische apparatuur waar alle spiertjes in aanmerking kunnen komen voor een grondige revalidatie. Mijn lichaam, en in het bijzonder mijn maag en buik, vertoonde ernstige misvormingen. Hoe kon ik het in godsnaam zover laten komen? Onbegrijpelijk! In de volksmond een ouwe l*l-uitstraling! Ik werd het spuugzat, hetgeen leidde tot een regelmatig bezoek aan de sportschool. Overdenkingen Na een paar maanden hard trainen komen successievelijk alle herinneringen aan en vergelijkingen met mijn militaire verleden boven drijven. Natuurlijk, er is inmiddels veel geschreven over de oude tijden. Niettemin heeft een ieder van ons zo zijn eigen nostalgische ervaringen. Tijdens de inspanningen wordt het verleden weer actueel en is de opleiding in Hooghalen een bijzondere overdenking geworden. Een opleiding van soberheid en eenvoud, en, jawel, alles in een gedisciplineerde ambiance. Geen flauwekulletjes, anders kon je direct vertrekken. De gymzaal was nog een houtenbarak met weinig toestellen. Mijn hemel, wat een contrast met de huidige accommodaties in de bestaande legerplaatsen. In de houtenbarak moest je de eerste lessen geven in LO. De docent, de heer Siegers, maakte kritische kanttekeningen en gaf onomwonden zijn reactie over je persoonlijkheid en de wijze van lesgeven vanuit militair didactische regels. Ik kreeg een goed cijfer en het was net alsof ik een snoepje had gekregen. Zo blij!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 33

Zandloper

Terug naar (de SMLO in) Uitgeest (vervolg) ‘Even ga ik het tempo op de loopband opvoeren tot 8 kilometer per uur. Tegelijkertijd komt de verbeelding van de vlotte sergeantsportinstructeur weer terug. Tijdens die dromerij ga ik plotseling op mijn bekkie. De veter van mijn rechtersportschoen zat los en al struikelend ging ik naar de aardbodem. Direct kwam de dienstdoende sportinstructrice naar me toe hollen: “Oh mijnheer, wat doet u toch allemaal?” “Niks aan de hand hoor, schat,” riep ik tegen de sportieve schoonheid. Even zag ik de twijfels in haar prachtige grote bruine ogen: “Misschien moet ik het nog een keer doen?” dacht ik even. Met veel plezier vervolgde ik mijn looptraining en onontkoombaar waren de voortzettingen van mijn innerlijke monologen. Eigenlijk een brede waaier van bijzondere gebeurtenissen op de S.M.L.O. Zo ontkwamen we op een verschrikkelijk warme dag niet aan een toepasselijke afkoeling. De waterslang werd uitgerold, het koude water spoot rijkelijk over de goed gespierde lichamen. We stonden als kleine kinderen spiernaakt naast de spoorbaan waar de treinen met grote regelmaat voorbij denderden. U kunt het al raden, het regende klachten van de Nederlandse Spoorwegen bij de commandant van de sportschool. Foute boel natuurlijk.

Roeien Na de loopband wordt het roeien. Met een digitaal programmaatje kies ik altijd voor 2000 meter in ca. 13 minuten. Bij 1400 meter wordt ‘t al een beetje wazig voor de oogjes. Gewoon doorgaan zoals ik het vroeger op de SMLO gewend was. Daar komt dat mooie kind weer aan en wordt ze gezellig familiair met de opmerking: “Gaat het goed, Hak?” Door mijn lastige achternaam noemen ze me Hak, vandaar! Mijn antwoord was eenvoudig: “Alles gaat prima hoor, en leuk al je belangstelling”, roep ik haar nog achterna. Ze glimlachte fijntjes! Fietsen Opnieuw een digitaal programma ingetoetst, maar dan voor het fietsen. Het ding kan van alles. Voor- en achteruit of met een helling en/of zwaarder trappen. De verbranding van de calorieën en ook de hartslag worden keurig bijgehouden. Wellicht komt er eens een apparaat dat een innerlijke monoloog verraadt en vastlegt? Het tempo zit er lekker in en sta ik met mijn gedachten in de Legerplaats Steenwijkerwold waar ik de rest van mijn diensttijd heb doorgebracht. Wat me daar allemaal overkwam, is met geen pen te beschrijven. Gewoon krankzinnig! Zelfs mijn ethiek raakte in opspraak, want ik werd met de volgende narigheid geconfronteerd: We kwamen terug van een lang weekend. We moesten overstappen in Meppel om te treinen naar Steenwijk, want een auto hadden we toen nog niet. We moesten ontzettend lang wachten in de stationsrestauratie. Ik was inmiddels goed bevriend met een uitgesproken Hagenees, alias Vig. Ook hij was sergeant-sportinstructeur. De Hagenees was een soort van lopende moppentrommel met een geweldig geheugen en had een geinige manier van vertellen. Altijd veel lol en soms filosofische gesprekjes. In de restauratie nog een stelletje soldaten van de stafcompagnie. Gezellig werden er moppen getapt inclusief een biertje! Ook mijn vriend de Hagenees deed zich te goed aan zo’n gele rakker. Ik dronk destijds geen druppel alcohol. Dat had te maken met mijn strenge opvoeding, dus het werd een glaasje fris. Geheel onverwachts komt er een sergeant-majoor van de stafcompagnie, waartoe ook wij behoorden, met de opmerking dat drankgebruik van meerderen met ondergeschikten niet was toegestaan en hij zou het voorval rapporteren aan de commandant van de stafcompagnie. Vermoedelijk was hier artikel 22 van de krijgstucht in het geding. Het liep volledige uit de hand. We zouden worden gedegradeerd tot korporaal of soldaat. Het waren spannende momenten. De stafcommandant, kapitein Lunenberg, was nogal stoïcijns over het rapport. Ik was de eerste die uitleg moest geven over de overtreding en poogde de commandant op andere gedachten te brengen met de opmerkingen: “Het rapport is ten onrechte opgemaakt kapitein, want we hebben allebei helemaal niets gedronken. Bovendien is het in de legerplaats bekend dat ik als instructeur totaal geen alcohol gebruik.” WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 34

Zandloper

Terug naar (de SMLO in) Uitgeest (vervolg) Kennelijk vond de commandant mijn verweer plausibel en hij maakte de volgende opmerking: “Je bent een goed instructeur Hacquebard en wij weten inmiddels ook dat jij geen alcoholhoudende dranken gebruikt. Ik beschouw het rapport als onzin en het gaat onmiddellijk in de prullenbak.” We waren opgelucht en mijn vriend de Hagenees heeft nog snel op de goede afloop een gele rakker gepakt. Ontwikkeling Amoureuze gevoelens Als sergeant-sportinstructeur in een prachtige militaire outfit behoorden we destijds tot opvallende militairen in de regio. Het lesgeven aan de plaatselijke sportverenigingen vormde een extra aanvulling op onze zuinige soldij van fl1,75 per dag. Voor een uurtje les geven ontvingen we toen fl5,00. We ontkwamen niet aan de gezellige belangstelling van de Drentse schoonheden uit de directe omgeving. Dat had vooral te maken met onze biologische driften. Ook dat moet worden gewaardeerd binnen de context van die tijd. (Hierover hebben we op de SMLO geen instructies ontvangen.) Soms ook demonstraties ‘ongewapend gevecht’ dat ons werd aangeleerd door de beroemde docent, adjudant d’Oliviera. Wat kon die kleine man vechten. Soms furieus tijdens het lesgeven wanneer je niet goed had opgelet. “Hé, kom is hier Tinus Plotseling,” riep de kleine adjudant! Voordat je iets kon doen, had je bijna een klap op je strottenhoofd te pakken. Hij wist als geen ander hoe hard hij kon slaan. “Hé klootzak, je moet je veiligheidshouding niet vergeten aan te nemen, dat heb ik je nou al tien keer verteld,” aldus de adjudant. Ik heb d’Oliviera nog zien knokken met een van onze kamergenoten. Een bokser uit Amsterdam. Het was verschrikkelijk wat er gebeurde. De twee lagen als sprokkelhout op de grond en gaven zich over aan een prestigegevecht. De kleine adjudant dreigde het gevecht te verliezen en zette twee vingers in de oogkassen van de bokser. Einde gevecht natuurlijk. Opmerkelijk, dat de bokser na twee weken de sportschool moest verlaten. We hadden zomaar onze twijfels? Slotbeschouwing Als dienstplichtige vond ik het een geweldige opleiding. Met veel geluk kwam ik als rekruut terecht in Ossendrecht. Vandaar naar de kaderschool in Ede, vervolgens de SMLO in Hooghalen. De opleidingen resulteerden in een emmer vol van fysieke en geestelijke disciplines, volbracht in soberheid en eenvoud. Achteraf gezien van onschatbare waarde in de daarop volgende levensjaren. Jammer was dat de honorering of, anders gesteld, de wedde pas in de laatste zeven maanden als instructeur werd geëffectueerd. Toch was ik tevreden met de eerste wedde van fl192,50. Deze vergoeding is ‘even wat anders’ dan de honorering in 2015. Na de diensttijd weer aan diverse studies, hetgeen leidde tot een baan als technisch bedrijfsleider in de grafische industrie. Toch was ik bepaald niet gelukkig met mijn functie. Nam ontslag en heb op zeer bescheiden wijze een grafisch bedrijf opgestart. Inmiddels had ik met mijn Elsje een gezinnetje. Twee zonen werden het resultaat van oprechte genegenheid. Eigen ’negotie’ was destijds mijn ideaal met als gevolg enorme schulden. Drukpersen kopen was geen peulenschil. Ik werd geconfronteerd met enorme schulden. Alles op vijfjarige leasecontracten. Dankzij een gepoetste geest aangevuld met essentiële disciplines wist ik de klus te klaren. De vraag dringt zich op in hoeverre discipline ook daadwerkelijk belangrijk is? Met zekerheid kan men stellen: “Het blijft een belangrijk facet in het menselijk bestaan, want een samenleving zonder idealen, principes, saamhorigheid en onderbouwd met disciplines heeft weinig kansen!” Het tegenovergestelde van discipline is anarchie. Toverwoord Discipline was een soort toverwoord bij defensie, want het regime van strenge militaire gedragsregels zorgt ook voor de beste verdediging bij conflicten. Discipline “zelfs in schijnbaar nietige zaken de militaire dienst betreffende.” Het stond toen duidelijk omschreven in het ‘Reglement Betreffende de Krijgstucht’. Wellicht is het binnen ons tijdsbeeld, dus 21e eeuw, nog veel belangrijker geworden. Onze huidige cultuur heeft in mijn beleving de discipline weer keihard nodig. Misschien moet de dienstplicht weer terug? Disciplinaire vaardigheden zijn essentieel en bevorderen een goede geestelijke welstand. Er ontstaat meer empathie naar de mensen in je directe omgeving zoals familie, vrienden en collega’s. Het zijn de sociaal maatschappelijke verhoudingen ingebed in sociale cognities en attitudes. Na mijn pensionering veel onvrede. Ik ben opnieuw gaan studeren. Het werd de Cultuurwetenschappen aan de OU en het publiceren van historische boekwerkjes. Boven de ingang “Mens sana in corpore sano,” stond destijds boven de ingang van het sportgebouw in de legerplaats Steenwijkerwold. Een bekend motto en geciteerd in het Latijn en stamt uit de oudheid. Deze spreuk blijft onvoorwaardelijk actueel. Het sportgebouw is inmiddels samen met deze prachtige uitdrukking afgebroken. Gelukkig heb ik de spreuk goed onthouden en begrepen, en is figuurlijk niet afbreekbaar. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 35

Zandloper

Interview met Barry Hazenoot Door: Paul Lindeboom

Op welke manier ben je bij onze LO/Sportgroep Oranjekazerne terecht gekomen en welke werkzaamheden voer je uit? Wat is je organieke functie (bij 11Lmb??)? En zit ik er naast als ik denk dat je een soort topsportfunctie bemachtigd hebt? “De Overste Ron van Herk (chef d'equipe LifeSaving) heeft geholpen om mij bij de LO/Sport op de Oranjekazerne te plaatsen. Begin 2013 ben ik eerst zelf gaan lobbyen, en gaan kijken wat allemaal mogelijk was. Ik kwam er snel achter dat je als soldaat tegen heel veel dingen gaat aanlopen, daardoor is het mij niet gelukt. In het najaar 2014 zijn Ron en ik om de tafel gaan zitten en hij is voor mij gaan bellen en mailen. Daardoor ging het een stuk sneller en kon ik halverwege april, na mijn uitzending, richting de sport. Mijn organieke functie is bij de StStcie/verbindingen. De werkzaamheden die ik nu uitvoer, zijn allemaal klusjes achter de schermen. Van ATB fietsen onderhouden tot helpen bij de klimtoren. De rest mag ik invullen om te sporten. Het heet geen topsportfunctie, maar het is wel grotendeels vergelijkbaar. Ik heb heel veel tijd gekregen om hier mijn sport te mogen beoefenen. De voordelen voor mij om bij de LO/Sport geplaatst te zijn, is een stabiele werkweek, dus geen oefeningen/uitzendingen meer, en veel kennis bij de sportinstructeurs over trainen en voeding. En iedereen is hier met sport bezig, dat motiveert enorm om alles uit mijn lichaam te halen.” Op je Facebookfoto’s zie ik een sportman met de ideale bouw van een topzwemmer: smalle taille en breed in de schouders. Klopt het dat je een zwemverleden hebt? “Nee, ik heb geen specifiek zwemverleden. Ik heb wel altijd in zee gezwommen omdat dat gewoon leuk is. Maar LifeSaving is ook in het zwembad. Daarom zwem ik gemiddeld 10uur per week in het zwembad. Vroeger heb ik veel aan hardlopen gedaan.” Je doet nu iets als life-saving? Wil je je sport voor ons toelichten/ verduidelijken en ook aangeven hoe je daarin terecht bent gekomen? “De sport LifeSaving is een multidisciplinaire sport. Het zijn 21 onderdelen waarop je met maximaal 6 man per team mag starten. De onderdelen vinden in het zwembad, strand en in zee plaats. In het zwembad zijn het 50m, 100m of 200m afstanden. Het is niet hetzelfde als KNZB zwemmen, maar bij LifeSaving moet je poppen ophalen, opduiken of vervoeren. Op het strand is het een 90m sprint, maar ook beachflage. Een soort stoelendans alleen dan iets anders. Er liggen maximaal 16 deelnemers op een rij. 20m achter de deelnemers staan een aantal stokjes, 1 minder dan het aantal deelnemers. Op een signaal moeten ze opstaan, draaien en een stokje bemachtigen. Op zee bootsen we reddingen na maar nu met een wedstrijd accent er in. Ik haal een team onderdeel er uit en licht die toe: de boardrescue. Op 120m uit de kant ligt een boei, op het strand staan een zwemmer (drenkeling) en een redder met een rescueboard. Op een start sign gaat de zwemmer zwemmen richting de boei, als de boei wordt aangetikt door de zwemmer mag de redder er in. Hij moet de zwemmer ophalen, en ze moeten met zijn tweeën terug richting het strand waar de finish is. Hoe ik in de sport LifeSaving terecht bent gekomen is best apart, bij mij is het allemaal aardig snel gegaan. Ik was altijd wel aardig fit, omdat ik sporten algemeen leuk vind, en bij LMB moet/word je fit gehouden. In augustus 2008 als spijkerbroek opgekomen bij Lmb, 2010 in aanraking gekomen met de sport LifeSaving. In 2011 naar een aantal wedstrijden gegaan, om te kijken of het wat voor mij was, dat waren ook de eerste verslavingsmoment van de sport. Augustus 2012 serieus aan de slag gegaan met de sport LifeSaving, in Zevenaar gaan zwemmen en in Noordwijk ocean training gaan doen. In augustus 2012 kwam ik ook in aanraking met de militaire tak van LifeSaving. Ik was de enige die een ocean kende, dus ik werd snel opgenomen in de militaire ploeg. In 2014 hadden we het militaire WK LifeSaving /Zwemmen. Daar ben ik 3e geworden op de boardrace (700m boarden op een rescue board). Het NK Ocean in augustus ben ik 2e geworden in het algemeen klassement. In November 2014 kreeg ik te horen dat ze me graag in het nationale team wilden opnemen, verwegen mijn oceans prestatie. Mijn antwoord was natuurlijk ‘ja, ik wil daar zeker deel vanuit maken’.” WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 36

Zandloper

Interview met Barry Hazenoot (vervolg) Hoe zwaar weegt die pop? En vwb die "stoelendans": daarvoor doe je ook specifieke hardlooptraining? “Het antwoord van de vraag hoe zwaar de pop weegt durf ik niet exact aan te geven. Als hij gevuld is met water verwacht ik dat die rond de 40kilo is. Het onderdeel Beachflag heb ik laten vallen, daar train ik niet meer voor. Het is zo explosief en zo anders trainen dan de andere onderdelen, dat je op de andere onderdelen achteruit gaat. Mijn individuele onderdelen zijn: Oceanman, Boardrace en Skirace. Oceanman: Het langste onderdeel binnen de LifeSaving sport. Dit onderdeel is feitelijk de aan elkaar geknoopte Surf Race (zwemmen), Board Race, Ski Race en een Beach Sprint. De volgorde van deze onderdelen wordt geloot, maar het ren gedeelte is altijd als laatst. (Zwemmen: 300 meter. Boarden: 400 meter. Skiën: 500 meter. Rennen: 250 meter.) Boardrace: Na het startsignaal gaan de deelnemers het water in, springen op hun board en peddelen het parcours (700m), gemarkeerd door boeien, keren terug naar het strand en rennen om de finishlijn te passeren. Skirace: De deelnemers staan met hun Surf Ski naast zich, anderhalve meter uit elkaar in kniediep water. Na het startsignaal springen de deelnemers in hun Surf Ski en peddelen het parcours (800m) rond de boeien. Daarna wordt er teruggevaren richting strand. De finish vindt plaatst over een denkbeeldige lijn tussen twee vlaggen. Finishen moet altijd in contact met de Surf Ski en de peddel, maar dit hoeft niet per se varend te zijn.” Hoe ziet een gemiddelde sportweek er in deze (zomer)periode uit? Mocht je nu juist weinig trainen vanwege veel wedstrijden, dan svp een trainingsweek uit de maanden mei/juni. “Deze weken zijn heel anders dan in het voorjaar. Nu veel meer rust, en de afstanden zijn ook de wedstrijd afstanden. In het voorjaar zag mijn week er zo uit: Maandag: 0600t/m0700 zwemmen, 1200t/m1330 ocean training, 1500t/m1600 ocean training. Dinsdag: 0900t/m1030 fitness, 2000t/m2200 zwemmen. Woensdag: 1130t/m1300 stretchen. Donderdag: rust. Vrijdag: 0800t/m1000 ocean training, 1830t/m1930 zwemmen, 2100t/m2200 zwemmen. Zaterdag: 0930t/m1200 zwemmen, 1615t/m1745 zwemmen. Zondag: 0800t/m0900 fitness, 1200t/m1330 ocean training, 1900t/m2030 ocean training. Vanaf welke watertemperatuur ga je de zee in voor je specifieke oceantraining? Ben je voor de wereldtop niet vet in het nadeel omdat sommige het hele jaar specifiek kunnen trainen en jij slechts een deel van het jaar? “Ik train met materiaal het hele jaar door. Zwemmen begint ongeveer bij een watertemperatuur vanaf 13 graden. Ja, het is een nadeel, maar ik probeer het zo klein mogelijk te houden.” Wat moet dit jaar je hoogtepuntwedstrijd worden? En wat was tot nu toe je hoogtepunt? “Mijn hoogtepunt zou het EK zijn, maar helaas ben ik er niet voor geselecteerd. Ik had anderhalve maand na mijn uitzending de tijd om op top niveau te komen. Helaas is dat deels gelukt, op de oceans heb ik laten zien dat ik de beste was maar in het zwembad niet. Daar zat teveel tijd tussen om mij mee te nemen. Mijn doelen staan nu voor volgend jaar op het militaire WK en het civiele WK.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 37

Zandloper

Vrienden in bedrijf Door: Wil Maaswinkel

Warming Up Hij liep stage in Bussum, daarna deed Sebastiaan de Winter zijn opleidingen in Weert (KMS) en Amersfoort (VTO) LO/Sportschool. Zijn eerste functie, LO/Sportinstructeur in Eibergen! Daarna wat dichter bij huis en de voetbalclub. Amersfoort als basis met uitstapjes naar werk in de Knoop-en Kromhoutkazerne. Heel speciaal het werk in het Centraal Militair Hospitaal (CMH). Daarna aan de slag in de samenwerking van de ROC’s met Defensie. Twaalf jaar een gewaardeerde collega. Wat Sebastiaan nu doet lees je hieronder.

Sebastiaan, een aantal LO/Sportvrienden kent je (nog) niet. Kun je vertellen waar je bij de Koninklijke Landmacht hebt gewerkt en wat je als LO/Sportinstructeur hebt gedaan? Ik ben bijna 12 jaar werkzaam geweest binnen de LO/Sportorganisatie in diverse functies. Ik kwam in aanraking met de sportorganisatie toen ik op het CIOS het hoofdkeuzevak defensie had gekozen zodat ik in het jaar 2002 stage kon gaan lopen op de Kolonel Palmkazerne te Bussum. Samen met Sgt1 Martijn Arends gingen we twee keer per week naar de kazerne om diverse indrukken op te doen. Na een positieve beoordeling te hebben gekregen en het CIOS in dat jaar te hebben afgerond wist ik het zeker... ik moest en zou gaan werken bij deze fantastische organisatie. Na het afronden van de VTO sport kreeg ik een startplaatsing in Eibergen, 170 km van mijn ouderlijk huis vandaan maar dat mocht de pret niet drukken. Braaf reed ik iedere zondagavond naar Eibergen om donderdagmiddag na de dienst direct in de auto te stappen zodat ik exact om 20:00 uur op het trainingsveld kon staan en mijn plekje in het eerste elftal van de plaatselijke voetbalvereniging niet kwijt zou raken. Vervolgens zat ik om 04:30 uur weer in de auto zodat ik op vrijdag mijn lessen kon draaien. In die periode trainde ik in Haaksbergen mee bij topklasser HSC’21 om zo toch aan twee trainingsmomenten te komen.

Na een jaar op functie te hebben gezeten, werd ik geplaatst in Soesterberg. Hier ben ik zeven jaar actief geweest in diverse functies. De eerste jaren werkte ik op woensdagmorgen in het CMH in Utrecht bij de psychiatrische afdeling omdat ook zij gewoon recht hadden op LO. Op dinsdag en donderdag draaide ik LO lessen op de Kromhoutkazerne en later kwam daar de Knoopkazerne bij. Mede door onderbezetting werd ik voorgedragen om een HI functie waar te nemen voor een maximale periode van een jaar. Ook heb ik aan diverse projectgroepen meegewerkt waaronder werken aan fitheid met TGTF en Technogym. Van daaruit heb ik nog een half jaar gedetacheerd in Vught gezeten. Op advies van mijn commandant en de staf LO/S ben ik toen bij het IODEF/BROC gaan werken. In deze functie was ik intermediair op fysiek gebied tussen VeVa ROC'a en Defensie, met als doel het bewaken van het fysieke traject van de leerling. Ondersteunen van sportdocenten (ROC) en sportbureaus (Defensie), uitvoeren van fysieke testen en de verwerking van de testgegevens behoorden tot mijn dagelijkse werkzaamheden. Met wie heb je, in welke periode, samengewerkt en heb je hier nog (mooie) herinneringen aan? In bijna twaalf jaar heb je natuurlijk met heel veel verschillende personen samengewerkt en er past bij bijna iedereen wel een persoonlijk verhaal. Bij eigenlijk iedereen waar ik direct mee heb samengewerkt heb ik mooie herinneringen! Personen die mij gemaakt hebben tot wat ik nu ben zijn Roel Hessing en Richard Borecki, deze heren ben ik tot op de dag van vandaag dankbaar dat ik onder hun gezag heb mogen werken. Mooie herinneringen… genoeg!! Van opleiding tot Bad Reichenhall! Of het nu was tijdens de opleiding in Weert met Pim van der Nouweland die met een geleende bladblazer de tuin aan het schoonmaken was. Of de eerste keer dat we tijdens de VTO2 in Amersfoort wilden gaan stappen en met de hele klas op advies van Humphrey Broos in de koetjes bar terecht kwamen. Of die keer dat Donald Berner op een gewone dienstfiets voorfietser was tijdens de kerstcross en al in de eerste bocht onderuit ging. De ski-opleiding van Hans en Hennie was er ook één om nooit te vergeten! De laatste avond was aangebroken en tijd voor après-ski. Het biertempo zat er goed in totdat Hennie rond 23:00 uur zei dat een aantal van ons er de dag erna echt aan moest trekken voor het examen… welk examen? Iedereen is toch geslaagd? Niks daarvan, je krijgt het diploma niet zo maar, er is morgen een serieus examen! Oeps einde bier! Haha. En dan natuurlijk alle belevenissen in Bad Reichenhall. Wat heb ik mooie herinneringen aan al die keren! Alleen hierover kan ik al een boek schrijven. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 38

Zandloper

Vrienden in bedrijf (vervolg) Wat heb je na je periode als LO/Sportinstructeur gedaan? Wanneer ben je bij Publi-Air begonnen en hoe kwam je daar terecht? Ik was mij er zeer van bewust dat wanneer ik carrière-technisch nog het nodige wilde bereiken ik de stap naar de burgermaatschappij moest maken. Dit omdat ik van mening ben dat er in de functies als onderofficier in fase 3 weinig tot geen uitdaging meer is. Voorheen bestond er natuurlijk de mogelijkheid om commandant sportgroep te worden, wat voor mij het ultieme was. Maar in 2012 tijdens de eerste perikelen van de reorganisatie wist ik dat ik gebruik kon maken van het SBK, ook al wist ik dat ik op groen stond en de reorganisatie zou overleven. Ik ben me in deze periode gaan oriënteren op de arbeidsmarkt en binnen mijn netwerk heb ik mijn ambities uitgesproken. Dit met als gevolg dat ik in december benaderd werd om als salesmanager aan de slag te gaan bij Publi-Air. En na diverse gesprekken te hebben gevoerd, zowel binnen als buiten defensie, heb ik de bewuste keuze gemaakt om de LO/Sportorganisatie te verlaten en per 2 april 2013 aan de slag te gaan bij Publi-Air. Als ik op de website van Publi-Air http://www.publiair.nl kijk zie ik een groot bedrijf dat marktleider lijkt. Vertel eens iets over Publi-Air. Publi-Air is dé specialist in opblaasbare reclame- en promotiemiddelen, ook wel inflatables genoemd. Wij zijn inderdaad marktleider op dit gebied. Wij noemen het zelf graag 'inflatable solutions'. De mogelijkheden zijn eindeloos: van kleine opblaasbare premiums tot giganten van wel dertig meter hoog en van tenten tot solid 3Dobjecten. Deze worden ingezet voor net zo diverse toepassingen: effectieve guerrilla marketing, sportevenementen, product activaties, winkelinrichting, aankleding van festivals en beursstands… noem maar op. Ook voor steeds meer medische- en industriële opblaasbare toepassingen kan men bij Publi-Air terecht. Met de producten van Publi-Air zijn sinds 1972 talloze projecten uitgevoerd in binnen- en buitenland voor alle grote merken, reclamebureaus en evenementen. Alles wordt op maat gemaakt, helemaal naar de wens en behoeften van de klant. We hebben ook al een paar keer inflatables gemaakt voor Defensie en de Koninklijke Marine. Wat is jouw rol in dat geheel, met wie werk je samen en hoe is het werk georganiseerd? Het eerste jaar dat ik werkzaam was in Laren op het hoofdkantoor van Publi-Air Nederland B.V. was ik werkzaam als Operations Manager, wat inhoud dat ik de schakel ben tussen onze producties in India en China en de eindklant. Ons team in Nederland bestaat uit 12 man en verder hebben wij vestigingen in België, Duitsland, Frankrijk en Spanje. In 2015 zullen wij ook een vestiging gaan openen in Zweden. Nadat ik twee keer een half jaar contract had gekregen, werd ik al na een jaar beloond met een vaste aanstelling. Ik ben in dat eerste jaar na vier maanden ook verantwoordelijk gemaakt voor de omzet van onze vestiging in België. Vanaf januari 2015 zal ik de functie van country manager gaan bekleden wat betekent dat ik de complete verantwoordelijkheid krijg over al onze buitenlandse vestigingen. Heb je bij je werk nog wat aan de ervaringen uit je tijd bij de Koninklijke Landmacht en LO/ Sportorganisatie? Wat gebruik je nog en wat heb je moeten afleren? Natuurlijk dragen alle eerder verworven competenties bij aan mijn huidige functioneren. De grootste verandering is dat Publi-Air een commercieel bedrijf is waar omzet behaald moet worden. Dit is dan ook de hele dag door aan alles te merken. Ook wordt er veel gewerkt met harde deadlines waardoor in de avonden/weekenden werken weleens voorkomt. Zijn er nog (nieuwe) ontwikkelingen in de branche waarin Publi-Air actief is? Binnen de promotionele toepassing produceren we ons naast de opblaasbare producten ook steeds meer in solid 3D-producten, dus uit vaste materialen. Zo maakten we prachtige bollen van hard, doorzichtig materiaal voor de etalages en winkelinrichting van De Bijenkorf. En voor een campagne van T-Mobile maakten we een opvallend POS-product van kunststof om hun 4G-Max te promoten in de winkel. Verder richten we ons naast de promotionele inflatables nu actief op industriële toepassingen in bijvoorbeeld de transportsector. Vorig jaar hebben we een nieuw product gelanceerd dat schade aan vracht tijdens transporten moet voorkomen en daarmee kostenbesparing voor bedrijven kan opleveren. We merken ook dat klanten meer en meer behoefte hebben aan een duidelijk beeld van hoe het product er uiteindelijk uit gaat zien en het liefst een compleet beeld van de actie. Om hieraan te beantwoorden zijn we ruim een jaar geleden gestart met een in huis design afdeling. Onze specialisten maken prachtige impressies maar ontwikkelen ook innovatieve opblaasbare producten die we actief aan onze klanten aanbieden. Meer info: www.publiair.nl

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 39

Zandloper

Reactie op “Core stability basic” en Core stability KLu Door: Piet Leering Ervaringen met trainen van Core. Atletiekvereniging Flevo Delta (FD) te Dronten heeft als hoofdtrainer van de meerkampgroep, John Jansen. Door zijn motiverende aanpak wist FD, met de jeugd meerkampploegen, de nationale top te behalen. Voor het behalen van die top moest FD concurreren met (slechts) 200 jeugdleden tegen grote verenigingen, met jeugdbestanden die vele malen groter zijn, dan van FD.

John Jansen is overtuigd van het belang van core stability. Bij aanvang van zijn trainingen besteedt John minimaal 15 minuten aan diverse core en “brug” oefeningen, waaronder ook die zoals vermeld in het “Core stability basic” boek. Omdat atletiek geen statische sport is, breidt John deze oefeningen zelfs uit met drie dimensionale variaties. Zodat de controle over de romp in diverse afwijkende en mobiele situaties gehandhaafd blijft Ondergetekende is zijn assistent bij de krachttraining op zaterdag. Het afgelopen jaar heb ik, ondanks de vele romp oefeningen, het volgende geconstateerd: A. bij squaten kon een groot deel van de atleten geen juiste controle over de lage romp behouden bij de correcte uitvoering van de oefeningen; B. oudere atleten, die al langer bij John trainden, kregen ondanks een sterke core, toch blessures om de heup; C. bij diverse atleten is “de leg lowering test” toegepast en die bleek matig tot soms onvoldoende. Bij een test protocol ter voorbereiding op VP1 hebben we de “Fysiotherapie groep Dronten” gevraagd om de kracht van de kleine stabilisatoren van de romp te testen d.m.v. de Pressure Back Unit (PBU) test. Dit is een test die in de fysiotherapie gebruikt wordt voor onderzoek bij rugklachten

Startpositie

Uitvoering

Vasthouden

Van de groep meerkamp-atleten deden alleen de atleten en atletes mee die minimaal 4 keer in de week trainden. Pressure Back Unit test. Uitslag test

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 40

Zandloper

Reactie op “Core stability basic” en Core stability KLu (vervolg) Overdenkingen. A. Specificiteit Deze test is niet sport specifiek maar geldt voor algemene dagelijkse bezigheden. Bij atletische prestaties moet de controle op de heup (vele malen) groter zijn omdat de snelheid en kracht ook veel groter zijn. B. Krachtlijnen in het lichaam De heup en de controle op de heup door de lage stabiliserende spieren, is essentieel voor het doorgeven van geleverde kracht via de diverse krachtlijnen die er lopen in het lichaam C. Feedforward Juiste feedforward van kracht en snelheid kan alleen veilig geschieden bij een juiste controle van de lage stabiliserende buikspieren. Zie o.a.: A PILOT STUDY OF CORE STABILITY AND ATHLETIC PERFORMANCE: IS THERE RELATIONSHIP? Chris Sharrock, DPT, CSCS,1 Jarrod Cropper, DPT,1 Joel Mostad, DPT,1 Matt Johnson, DPT,1 and Terry Malone, PT, EdD, ATC, FAPTA2 D. Trainingsmethodiek Nieuwe vaardigheden en techniek trainen doe je met rustige en gecontroleerde bewegingen. Pas als er controle komt op de bewegingen ga je over op meer kracht en snelheid. Conclusies. Core stability dient te beginnen bij controle op de werking, en de bewustwording, van de kleine lage rompspieren m.n. traversus en multifidus. De heup en lage rug kunnen dan in de juiste positie gehouden worden bij: 1. dagelijks bewegen; 2. taken waarbij grotere kracht en of snelheid gevraagd wordt, zoals sport. “Core stability KLu” Eigenlijk zou dit eerst beschreven moeten worden in het artikel “Core stability KLu” en dan met name na de onderstaande vraag: “Hoe ga je nu trainen?” Methodiek die we nu toepassen bij FD. Bij aanvang van VP1 van het nieuwe seizoen wordt met de nieuw instromende meerkamp atleten/atletes begonnen met een programma waarin de bewustwording en controle van de kleine rompspieren wordt getraind. Dit gebeurt via protocol van Sarhmann en Primary Core Stability Protocol van Angela M. Homan, SPT Duke University Doctor of Physical Therapy Intern SportsMedicine of Atlanta. Pas daarna worden er oefeningen uitgevoerd die meer kracht vragen zoals: 1. oefeningen in stand, waarbij de heup in juiste positie wordt gehouden en er (technische) bewegingen worden gevraagd van armen en benen; 2. oefeningen in beweging, waarbij de heup in juiste positie wordt gehouden en er technische bewegingen worden gevraagd; 3. pas daarna worden er oefeningen uitgevoerd die veel kracht vragen van de grote bewegingspieren zoals de “bruggetjes” en ook daar wordt de positie van de heup als prestatie limiet gebruikt. Over de auteur: Piet Leering is algemene herstel- en conditietrainer, sportverzorger en assistent-trainer bij atletiekvereniging Flevo Delta in Dronten. En bovendien LO/Sportinstructeur BD!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 41

Zandloper

Met de pollepel geschreven Door: Indy van de Poll

Wereldcoureur in de dop Verstappen Jr. is een klasbak. Een hele grote. Een zeventienjarige jongen die mij op zondagmiddag klokslag 14:00 uur weer wat spanning bezorgt wanneer de lichten uitspringen. Geen Grand Prix meer zonder Nederlandse inbreng. We hebben er weer eentje in de gelederen. En wat voor één! Max zorgt niet alleen voor het idee dat er een Nederlander meedoet, hij bezorgt ons potjandikkeme ook nog eens WK-puntjes. Als klapper op de vuurpijl laat hij ons ook nog meerdere malen per wedstrijd springen op de bank door opnieuw een fantastische inhaalmanoeuvre. In zijn paarsrode Toro Rosso duikt hij in elk gaatje dat er is. Iedere minuscule opening wordt binnen de kortste keren opgevuld door de voorvleugel van Max’ bolide. En ja, zo nu en dan ram je ‘m er wel eens vanaf ja. Het zij zo. Hij zorgt ervoor dat de Grand Prix niet meer alleen gaat over de Mercedessen die de rest van het veld op een lichtjaar zetten en de razendsnelle pitstop van de rode Ferrari. Max beschikt over de door Olav Mol zo mooi beschreven race-intelligentie, die slechts voor weinigen is weggelegd. En dat klopt. Keer op keer is er wel weer een halve gare die zijn eigen bolide onnodig de grindbak in stuurt door een ondoordachte actie. Of een heethoofd die zich met man en macht probeert te verdedigen, vervolgens door drie auto’s voorbij wordt geschoten in de eerste de beste DRS-zone. Maar Max, Max doet het slim, zo zegt Olav. Ondanks het feit dat Max over de bravoure van Sergio Perez beschikt, weet hij op de belangrijke momenten zijn verstand te gebruiken, in tegenstelling tot de Mexicaanse Force-Indiacoureur. Hoewel de aanvallende inhaalacties gewaagd en spectaculair te noemen zijn, is hij bij het incasseren daarvan juist heel rustig en slim. En dat voor een zeventienjarige snotneus die volgens mij niet eens weet of je een rotonde nou met de klok mee of ertegenin berijdt. De snotaap die ieder weekend in een miljoenen kostende auto mag jakkeren. Met bijna 300 km/u laagvliegen over het stratencircuit van Monaco. Een gebeurtenis waar alle jongens slechts van kunnen dromen, is voor hem inmiddels de normaalste zaak van de wereld geworden. En o ja, wat Massa betreft, hij moet niet zo zeuren. Het Braziliaanse commentaar is volkomen onterecht. Max is volkomen geschikt voor de Formule 1. Of meneertje ik-heb-een-dikke-Williams-onder-mijn-reet-zitten nooit de muur in is gevlogen. Dat hoort volgens mij bij de sport. Voor alles moet een eerste keer zijn. Het Nederlandse broekie heeft in deze paar wedstrijden in ieder geval voor meer spektakel gezorgd dan Felipe in de afgelopen twee jaar. Dus Max, blijf maar lekker inhalen met die handel en vlieg desnoods nog maar een aantal keer die boarding in, want jij hoort hier volgens mij in thuis. De crème de la crème van de autosport is jou als op het lijf geschreven. Max, je wordt me er één!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 42

Zandloper

De beste dames staan aan wal Door: Marijke Klaassen

Cior Militaire Competitie (MilComp), Shumen, Bulgarije augustus 2015 Cior is een internationaal verband van reserve-officieren. Reservisten uit deelnemende NAVO landen, en een aantal gastlanden, komen samen tijdens het zomercongres. Tegelijkertijd vindt jaarlijks de MilComp plaats, tegenwoordig opengesteld voor alle actieve reservisten. De MilComp lijkt op de militaire vijfkamp, maar het richt zich meer op de militaire vaardigheden. In teams van 3 personen worden de volgende onderdelen afgewerkt:



Pistoolschieten op 25 meter. Zowel een precisieproef (9 schoten op een puntenschijf) in 2 minuten, als een snelvuurproef (9 schoten op 3 kopschijven) in 25 seconden, uitgevoerd met het standaardwapen van het organiserende land.



Geweerschieten op 200 meter. Zowel een precisieproef in 5 minuten als een snelvuurproef in 1 minuut. Uitgevoerd met het standaardwapen van het organiserende land.

  

Internationale hindernisbaan (hiba) (500 meter, 20 hindernissen) in militair tenue. Zwemhindernisbaan (50 meter, 5 hindernissen) in militair tenue, zonder schoeisel. Een oriëntering van ongeveer 13 km in militair tenue met wapen. In deze oriëntering zijn opgenomen de onderdelen kaartlezen, afstandschatten en handgranaatwerpen.

Voor de deelnemende dames wordt geen uitzondering gemaakt, zij leggen de onderdelen op dezelfde wijze af als de heren. Ja, ook de internationale hiba mét de muizentrap en schuine muur met touw én alle hindernissen zonder balken of opstapjes. Doordat we de onderdelen als team afleggen, kunnen we elkaar helpen de hindernissen over te komen. Dat blijkt nog wel eens sneller dan alleen martelen op een hindernis.

Een keer per maand komen we als ploeg samen op de vrijdagavond en zaterdag om te trainen in Oirschot onder leiding van SMI René van Berlo, LO/Sportinstructeur bij het Korps Nationale Reserve. Hij wordt bijgestaan door een aantal sportinstructeurs: Sgt1 Caroline Remmen, Sgt Sven Rooijackers en Sgt1 Chantal de Geus. Deze laatste twee LO/Sportinstructeurs zijn ook mee geweest als ondersteuning tijdens de wedstrijd. De vrijdagavond wordt ingevuld met hindernisbaan trainingen, de zaterdagochtend met schieten en ’s middags de oriëntatieloop. De meeste trainingsuren vinden in eigen omgeving plaats, tussen het werk, activiteiten als reservist en het privéleven door. Die trainingen zijn gericht op de MilComp onderdelen hiba, zwemmen, werpen, hardlopen/ oriënteren, maar daarnaast bijvoorbeeld ook crossfit. Ook wordt dankbaar gebruik gemaakt van de LO/ Sportwedstrijden als trainingsmomenten en om wedstrijd ervaring op te doen. Dat we daar als ploeg nog wel eens de prijzen weg pakken is een prettige bijkomstigheid.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 43

Zandloper

De beste dames staan aan wal (vervolg) Nadat we ons al een tijd verheugden op de MilComp in de USA dit jaar, werd een aantal maanden geleden duidelijk dat dit niet in dit land gehouden kon worden en dat we moesten uitwijken naar Bulgarije. Tot op de wedstrijd dagen was het onzeker of de onderdelen waar we het hele jaar specifiek voor trainen wel op deze manier konden afleggen. Bulgarije bleek bijvoorbeeld niet meer te beschikken over een hiba en zwemhiba. Daarvoor kwamen een obstacle run en een zelfgemaakte zwemhiba in de plaats. Ook de proef met geweerschieten was aangepast aan de omstandigheden, naast het feit dat we de AK47 niet konden justeren bleek dit een flinke uitdaging te zijn. Samen met Sld1 Helen Boterenbrood en Kpl1 Eslin Berben vormden we voor het 3 e jaar op rij het Nederlandse damesteam. Tijdens de wedstrijd hadden we flink wat tegenstand van de teams uit Frankrijk, Engeland, Amerika en Polen. Tot aan de 3e wedstrijddag met daarin het schieten met geweer en pistool, handgranaat werpen (dit keer met geweer in de hand) en de zwemhindernisbaan stonden we op de 5e plaats. Tijdens de obstacle run en het afstand schatten hebben we ons naar de 4e plaats geknokt. Met alleen nog het onderdeel oriënteren te gaan en het feit dat één van de teamleden niet fit was, zag het er voor ons niet heel rooskleurig uit. Toch met z'n 3-en het bos in gegaan om de 13+ km met kaart en kompas af te leggen. - Bij de oriëntering worden verschillende kaarten gebruikt o.a. luchtfoto’s, stafkaarten, OL kaarten (hoogtelijnen, corridor, memorie), of we krijgen alleen graden en afstand mee naar de volgende post. - Na 2:50 uur zijn we alle 3 weer fit uit het bos gekomen, als 8 e van de 25 teams. Bij de finish aangekomen bleek dat er een damesteam de oriëntatie loop niet op tijd af heeft kunnen maken. Voor ons betekende dat een plaatsje omhoog in de ranking. Met de wetenschap dat we 3e stonden, brak de spannende tijd aan met het wachten op de 2 andere damesteams die nog in het bos zaten. Met het verstrijken van de tijd klommen we naar plek 2 in de ranking en na een zenuwslopende 45 minuten waarbij het laatste damesteam zich nog steeds niet liet zien uit het bos, wisten we dat we op de 1e plaats waren geëindigd!! Het ‘experienced’ team NLD1 is op de 3e plaats geëindigd. Het ‘female’ team NLD2 is op de 1e plaats geëindigd. Het ‘veteranen’ team NLD3 is op de 6e plaats geëindigd.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 44

Zandloper

Met de pollepel geschreven Door: Indy van de Poll

De Tour Het is een groot rondreizend circus dat van begin tot eind juli door heel Frankrijk trekt. Een maand lang is het feest in Frankrijk. Wielrenners die zich eenentwintig dagen lang helemaal een ongeluk fietsen tot aan de ChampsElysees. Wanneer de zon achter de wolken vandaan komt en juli zijn opwachting maakt, krijgen de echte liefhebbers al de zomer in hun bol. Etappes van voorgaande jaren worden tientallen keren teruggekeken, het rondenboek wordt erbij genomen om te kijken wanneer het feest gaat beginnen en de befaamde Tour-poeltjes doen hun intreden. Het is al uitkijken naar de avondetappe met good-old Mart Smeets, het napraten op de Belg, razendsnelle sprintduels tussen Cav en Kittel, ploegentijdritten met zestig aan het uur, de kunstwerken langs de weg en de kastelen van Herbert. Het is de grootste wielerwedstrijd ter wereld. Het hele jaar kijkt men ernaar uit. Het begin van de Tour de France. Naast dat het voor velen wielerliefhebbers de mooiste en belangrijkste wedstrijd van het jaar is, geldt dat ook voor velen renners. Het volledige seizoen zetten ze in het teken van de Tour. En nee, dat zijn er niet vijf, dat zijn er wel vijfentwintig. Alle vijfentwintig hebben vertrouwen om er dit jaar wel te staan. Om dit jaar wel een top tien plek te realiseren in de grootste wedstrijd van het jaar. Maar hoe vaak je het ook probeert en hoe hard je er ook je best voor doet, er passen geen vijfentwintig renners in de top tien. Hierdoor gaan er elk jaar heel wat renners met een gezicht op onweer naar huis nadat Parijs is aangedaan. Het hele seizoen opgeofferd voor een zeventiende plek in het eindklassement van Le Grande Bouclé. Vaak is het voor de klassementstoppers ook nog maar de vraag of je na de eerste week nog op je fiets zit. De eerste Tourweek is namelijk een grote puinzooi. Bij bosjes gaan ze neer. Zo’n vijf valpartijen per etappe is niks om van op te kijken. Dit omdat iedereen in de stress schiet wanneer er ook maar een beetje wind staat, of omdat iedere ploeg met hun kopman bij de eerste twintig moet rijden. Maar wat ik al eerder zei, geldt hier ook. Er passen geen tweehonderd renners bij de eerste twintig. Je kan niet met z’n allen op de eerste rij. En zelfs omdat er over dertig kilometer een colletje van vierde categorie aankomt, waarvan men denkt dat er wel eens aangevallen zou kunnen worden, slaat de stress in alle oortjes toe. Heelhuids aankomen in de Pyreneeën is dus al een kunst op zich. Het kan namelijk zo maar zijn dat je voordat de eerste de beste vluchtheuvel is aangedaan, met een gebroken sleutelbeen op een ziekenhuisbed in Lourdes ligt. Over en uit. Dag Tour, dag seizoen. In de laatste edities was er naast alle valpartijen, massasprints en stressmomenten nog steeds vrij weinig te beleven. In zowel 2012 als 2013, heersten de twee Britten van Team Sky. Plek nummer één stond na de eerste de beste bergetappe of tijdrit al vast. In 2012 was dat zelfs de top twee. Naast eindwinnaar Wiggins was Froome na aankomst op La Planche des Belles Filles ook al zeker van zijn podiumplaats. In 2012 sloopte Wiggins de rest in de tijdrit. Hij liet niks van de concurrentie over. Cancellara en Martin werden op minuten gereden op hun onderdeel. De overige klassementsrenners smeekten in de ritten tegen de klok om hun moeder, wanneer er door de ploegleiding werd doorgegeven dat Wiggins tijdens het eerste meetpunt al een lichtjaar voor lag. In 2013 gold dat niet alleen voor de tijdrit. Ook in de bergetappes was Froome onklopbaar. Bij bergop aankomst numero één kon alleen ploegmakker Porte nog enigszins volgen. Contador had moeite om het wiel van meesterknecht Kreuziger te houden, Rodriguez was in geen velden of wegen te bekennen en Andy Schleck lag er voorafgaand van de beklimming al af. Froome won op Ax-3-Domaines, pakte het geel en stond deze vervolgens niet meer af. Tussendoor zegevierde hij nog even op de Ventoux en in de klimtijdrit, en als de Britse kopman van Team Sky het had gewild en geen honger had gekregen op Alpe d’Huez, had hij die ook gewonnen. Hij was oppermachtig. Maar hoe saai of spannend het wel niet is, is een bijzaak. De Tour is de Tour. De Tour is een feest op zich. Ook als er geen spanning is, weten wij, kijkers, de spanning er zelf wel in te houden. Ook al staat de nummer twee op een kwartier, we houden vol dat er met een Spaans-Nederlands pact, een mooie waaierrit en een geïsoleerde leider nog wel wat mogelijk is. Wanneer de winnaar op het erepodium de laatste Maillot Jaune in ontvangst heeft genomen, kijkt men alweer uit naar volgend jaar juli. De Tour houdt je drie weken lang in een Franse houdgreep. Eenmaal op de sneltrein genaamd Ronde van Frankrijk gesprongen en je komt er nooit meer vanaf! WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 45

Zandloper

Colofon De Zandloper is het informatiebulletin van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport Jaargang 22 - Nummer 5 - Oktober 2015

Redactieraad Zandloper

Kopij-Redactieadres Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport T.a.v. P. Lindeboom Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Mob: 06-83645996 E-mail: [email protected] Bestuursleden Stichting Voorzitter Secretaris Penningmeester Lid Lid

www.fitforaction.nl

Jan van den Dool Richard Wichhart Michel van Dongen Wil Maaswinkel Johan Bouman

Eindredacteur

Jan Welling

Hoofdredacteur Redacteur

Paul Lindeboom Wil Maaswinkel

Redacteur Redacteur Redacteur

Johan Bouman André Wijnberger Léonie van Lamsweerde

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de mening van de LO/Sportorganisatie of de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Artikelen zijn eerder geplaatst geweest op www.fitforaction.nl

Correspondenten: Jan Kasper Hans Wakelkamp Joep van Renswouw Els Bosveld Sander Flier Joe van Bergen Jasper Schout Stefan Bousma Luuk Nissen Pieter Hacquebard Oscar Prins Raimond van der Boom Henri van der Linde Rik van Trigt Daniël van Merriënboer Rob Zijlstra

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

www.

FITFORACTION.nl WWW.FITFORACTION.NL