SPORT Juni 2014

Pagina 1

Zandloper

ZANDLOPER INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT

KL200 Kampioenen en Krijgsheren Interview Richard Wichhart WWW.FITFORACTION.NL

Juni 2014

Pagina 2

Zandloper

Inhoudsopgave Van de redactie Door: Jan Welling

03

Van de Commandant LO/Sportorganisatie Door: kolonel Henk Stuut

04

In Memoriam Ton Carton Door: Richard Hesterman en Henny Huijbregts

05

Personeelsaangelegenheden

08

Hoezo samen! Door: Jan Kasper

09

Trailrunning, een ‘nieuwe’ uitdaging Door: Michel van Dongen

11

Duurtraining doe je zo Door: Paul Schermer

13

Kampioenen en Krijgsheren Door: Luuk Nissen

14

LO/Sport kort Diverse korte weetjes

16

Contrasten bij KL200 activiteiten Door: André Wijnberger

19

Regio oriënteringsloop in Ermelo Door: Pim van den Nouwelant

20

Stipnoteringen Door: Jan Joosen

22

12 vragen aan de Manager van het KL Schietteam: Dick Kuiten Door: Wil Maaswinkel

23

NMK Zaalvoetbal 2014 Door: John de Graaf

27

Interview Richard Wichhart Door: Paul Lindeboom

28

Van de Medezeggenschapscommissie Door: Esther Wijffels

33

Colofon

34

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 3

Zandloper

Van de redactie Door Jan Welling

Zandloper nummer drie van 2014 ligt voor u, of (waarschijnlijker) staat op het scherm voor u. De laatste voor de zomervakantie van 2014! Uiteraard blijven er, ook in tijdens deze periode artikelen gepubliceerd worden op www.fitforaction.nl. Echter de redactie zal wat gaan lijden onder de ’komkommertijd’. Ook dit keer weer een goed gevulde Zandloper die, helaas, ook weer verslag doet van een trieste gebeurtenis. Op pagina vijf vindt u een In Memoriam van oudcollega Ton Carton, die in april is overleden. Eind deze maand (juni 2014) zal onze Commandant, kolonel Henk Stuut, het commando over de LO/ Sportorganisatie overdragen aan luitenant-kolonel Jan van den Dool. Op pagina vier richt hij zich in zijn laatste bijdrage als Commandant tot u. Dat de ‘paarse’ gedachte niet van de laatste tien jaar is blijkt uit het artikel van Jan Kasper. Op pagina negen blijkt dat deze gedachte al in 1975 rondwaarde… Verder in deze uitgave een interview met twee markante collega’s: Dick Kuiten (manager KL Schietteam en Richard Wichhart (‘Richard’ van de Zandloper…). Twee langere artikelen, mooi voor tijdens de Pinksterdagen!

Ook een verslag van een ‘fietstochtje’ van de toppers van de KL. Het tochtje voerde van Waterloo naar Utrecht, in het kader van KL200. Twee van onze collega’s fietsten mee…. Op–/aanmerkingen of ideeën over de Zandloper kunt u kwijt op het mailadres, welke in de colofon te vinden is. De redactie wenst u veel leesplezier en een prachtige zomer! Mocht u niet willen wachten op de nieuwe artikelen kijk dan regelmatig even op: http://www.fitforaction.nl/ Jan Welling Hoofdredacteur (ai)

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 4

Zandloper

Van Commandant LO/Sportorganisatie Door: kolonel Henk Stuut

Laatste ronde Vanaf oktober 2013 heb ik, samen met onze stafadjudant Jan Joosen, mijn laatste ronde werkbezoeken afgelegd naar alle LO/Sportgroepen en LO/Sportschool. Alleen de BROC volgt nog op 10 juni a.s. Centraal thema tijdens de werkbezoeken was de reorganisatie. Wat zijn de eerste ervaringen in de nieuwe organisatie, wat betekent de reorganisatie LO/Sport voor de eenheden, voor de LO/Sportgroep, wat heeft het met mij persoonlijk gedaan en wat verwacht ik voor de toekomst, zijn daarbij presentatieen discussiepunten geweest. Tevens was het werkbezoek voor mij weer een mogelijkheid om beeld te krijgen wat er leeft bij de LO/Sportgroep en om informatie uit te wisselen. Wat mij positief verraste was de fysieke en mentale, soms ludieke, prikkels die mij te wachten stonden bij een aantal werkbezoeken. Enkele voorbeelden. Men liet mij paardrijden, althans wat daar op moest lijken, ik werd uitgedaagd insecten te eten, leerde varen op een genieboot en moest bovenin de klimtoren de sleutel van de sporthal halen. Daarnaast werd ik verrast met een deel van een fysieke meting bij het KCT en natuurlijk weer wat prikkeltjes in Bad Reichenhall. De initiatieven waren genomen, zo werd mij duidelijk gemaakt, om op een originele wijze waardering te laten blijken voor de wijze waarop ik mijn commandant-schap heb ingevuld in een enerverende periode. Ik heb dat zeer gewaardeerd. Hectische periode Een groot deel van de bijna vijf jaar als jullie commandant, heeft in het teken gestaan van voorbereiding en uitvoering geven aan een reorganisatie- en reductieoperatie. Numerus fixus voor alle rangen en schalen was daarbij een nieuw fenomeen. Niet alleen voor mij als commandant is het een hectische periode geweest. Dat geldt voor alle actief-dienende militairen en burgers binnen ons bedrijf. Het is tenslotte ook niet niks als je 103 arbeidsplaatsen inlevert. Het was een ordinaire bezuinigingsslag, puur financieel gedreven. Dat de LO/Sportorganisatie sterker is ingekrompen dan de gereduceerde Landmacht is mij nog steeds een doorn in het oog. Wij hebben daarom onze dienstverlening moeten aanpassen. Toen ik het commando aanvaardde in 2009 telde de LO/Sportorganisatie 350 VTE’n. Nu zijn dat nog maar 247 VTE’n. In vrijwel alle rangen en schalen ging de teller omlaag. De sgt(I) werden daarbij het hardst getroffen. Zo’n 65 uitstekende collega sergeanten dienden de LO/Sportorganisatie te verlaten. Een hard gelag. Allen hebben inmiddels gelukkig weer een werkkring gevonden. Dat zegt ook iets over het vakmanschap en professionaliteit van deze mensen, onze mensen!

Positief Er zijn natuurlijk ook waardevolle ontwikkelingen, bv de A3 bedrijfsvoeringsystematiek, de competentie-ontwikkelgids, de Opleiding- en Trainingssystematiek, vernieuwde opleidingen-en bijscholingen. En wat te denken van de professionele dienstverlening naar de eenheden. Ondanks alle bezuinigingsperikelen is er een topprestatie geleverd door de LO/Sportgroepen. Tijdens deze voor ons onzekere periode is er keihard doorgewerkt op een manier die alleen maar lof verdient. Ook de eenheden waren hierover verbaasd en uiteraard dankbaar voor de ondersteuning. Die complimenten heb ook ik van eenheidscommandanten mogen ontvangen. Toekomst Omdat we zo veel instructiecapaciteit hebben ingeleverd kunnen we fysiek- en mentale O&T niet alléén invullen. Daar hebben we het eenheidskader hard bij nodig. Afstemming van het totale fysieke-en mentale O&T traject is niet alleen een papieren exercitie. Ook de praktische uitvoering dient gezamenlijk gestalte te krijgen. De LO/ Sportorganisatie, TGTF en het onderdeelskader, samen! Ieder vanuit zijn eigen professionaliteit, elkaar ondersteunend en aanvullend. Onder het credo: “professioneel trainen” zal mijn opvolger lkol Jan van den Dool één van zijn speerpunten ongetwijfeld verder gaan uitwerken. De LO/Sportorganisatie is klaar voor de "Landmacht van Morgen" is mijn stellige overtuiging. Ik ben trots dat ik bijna vijf jaar commandant mocht zijn van deze fantastische organisatie. Dankzij jullie! Ik realiseer me ook dat aan alles een eind komt. Na bijna vijf jaar draag ik met een gerust hart het commando over aan lkol Jan van den Dool. Ik reken er op dat jullie hem op dezelfde professionele wijze ondersteunen. Deze Zandloper zal kort voor het zomerverlof verschijnen. Ik wens jullie alvast een prettige vakantie. Geniet ervan. Na de vakantie zie ik jullie ongetwijfeld bij de viering van het tienjarig bestaan van ons ‘Dienstvak LO/Sport’ op donderdag 11 september 2014 in Amersfoort. Tot ziens. Commandant LO/ Sportorganisatie KL Henk Stuut Kolonel

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 5

Zandloper

In Memoriam Ton Carton Op 21 april 2014 is onze oud collega Ton Carton op 65 jarige leeftijd overleden. Hieronder een (deel van een) interview uit de Zandloper, jaargang 2006, nummer 4. De schrijver is aooi (bd) Richard Hesterman, destijds redactielid van de Zandloper. Het beschrijft de mens Ton Carton. Daaronder een (kort) verslag van de uitvaart van Ton door aooi (bd) Henny Huijbregts. De laatste der Mohikanen Tijdens redactievergaderingen van de Zandloper borrelt de rubriek: “Waar zijn ze gebleven?” nog wel eens op. U moet niet denken dat er dan heftige discussies ontstaan, maar af en toe staan we erbij stil wie gebaat is bij een dergelijk onderwerp. Een groot gedeelte van de huidige LO/Sportorganisatie kent de geïnterviewde vaak niet of heeft ze nooit gekend. Toch besluit de redactie regelmatig positief, omdat er natuurlijk nog wel degelijk een wat oudere doelgroep is, die het leuk vindt om te vernemen wat bepaalde ‘oud’ collega’s vandaag de dag doen en hoe het met ze gaat. Geschiedenis Doordat je met een interview ook teruggaat in de geschiedenis, valt (het) de (ver)loop van de Koninklijke Landmacht te lezen. Jonge collega’s lezen dat plaatsen als ’s Hertogenbosch, Tilburg, Harderwijk, Haarlem en Langemanshof kazernes bezaten. Ze kunnen lezen hoe regelgevingen, toetsen en eisen in het verleden waren. Kortom zaken waaruit veel van het veranderde en vernieuwde beleid valt te herleiden. Leer uw geschiedenis, zodat u beslissingen in het heden en de toekomst kunt begrijpen. Terugzien In het kader van interview met ‘bd-ers’ (ex-militairen) staat de aooi bd Ton Carton al heel lang op ons lijstje. Aangezien ondergetekende enkele jaren met en onder hem heeft mogen werken, was een interview met Ton een fijn terugzien. Eind vorig jaar zocht ik contact met Ton om te informeren of hij wat voelde voor een interview. Ik kon mij niet aan het idee onttrekken dat mijn geluk om hem zover te krijgen, onze eerdere arbeidsrelatie daaraan ten grondslag lag.

Specialiteit Ton is een ‘no nonsens’ type; dat was hij tijdens zijn actieve carrière en zo is hij altijd gebleven. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ton woont aan de rand van het bos in Ulvenhout, een plaatsje onder de rook van Breda. Zijn militaire carrière begon in november 1966 op de KMS. Een enkeling werd toen de mogelijkheid geboden om te switchen naar de specialiteit van LO/Sportinstructeur. Ton maakte deze wisseling in 1970 en ging naar de SMLO in Hooghalen. Zijn eerste plaatsing na de opleiding was op de Willem II kazerne. Na de sergeant-majoor cursus in 1980 volgt een plaatsing in Duitsland, om precies te zijn in Langemanshof. Icoon Vanwege een stevige knieblessure moest Ton na één jaar al weer gedwongen terug naar Nederland, waar een jaar revalidatie noodzakelijk was om helemaal te herstellen. Dat jaar revalideren heeft bij hem zoveel interesse opgewekt, dat dit de basis was voor de kracht- en hersteltrainer die Ton vandaag de dag nog is. Via plaatsingen op de Trip van Zoudtlandtkazerne en Chasseekazerne, komt Ton uiteindelijk op de LO/Sportgroep van de Koninklijke Militaire Academie terecht. Het grootste deel van zijn carrière zal Ton daar ook blijven. Eerst binnenkomen als relatief jong broekie, tussen iconen als Jan Nagelkerke, Bert Tielemans, Henk Snepvangers en niet te vergeten Gerard van Dongen en later, en nu praten we over de periode 1985-1996, is Ton zelf zo’n icoon en zwaait hij met de scepter van hoofdinstructeur. Positief Het fijne van deze plaatsing was de lange opleiding volgens Ton. Doordat de cadetten drie tot vier jaar op de academie zaten, had je heel veel invloed en wist je wel wat voor vlees je in de kuip had. Tijdens deze periode was Ton ook trainer/coach van het nationale militaire voetbalelftal. Een absoluut hoogtepunt in zijn carrière

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 6

Zandloper

Memoriam Ton Carton (vervolg) vond hij het wereldkampioenschap in Italië in 1996. Op de vraag of hij ook mindere periodes heeft gekend in zijn loopbaan, antwoordde hij resoluut met “geen”. Zoveel mogelijk de zaken positief benaderen is bij hem het motto. Hij vond en vindt de Koninklijke Landmacht en in het bijzonder de LO/Sportorganisatie een goede werkgever. De sport- en vakgerichte cursussen daar heeft hij het meeste van geleerd, vooral de krachttrainingscursussen. Waar die interesse vandaan komt is eerder genoemd.

Hobby Vele jaren heeft Ton in de functie van kracht- en hersteltrainer bij de selectie van NAC Breda gewerkt. Tijdens zijn laatste functie, commandant LO/Sportgroep Seeligkazerne (ILMO, Instituut voor Leiderschap en Management Opleiding) is Ton dat iets af gaan bouwen. Na zijn FLO van 13 maart 2003 tot heden werkt hij nog twaalf uur bij NAC en verzorgt hij de kracht/hersteltraining voor NAC-2 en de A-jeugd. Wanneer ik dan ook vraag naar zijn huidige invulling van de dagen, antwoord Ton: “Buiten die twaalf uur, woon ik alle thuiswedstrijden van NAC 2 bij”. Om zelf in ‘shape’ te blijven traint hij nog vier keer per week en dat is te zien. Tuinieren is enerzijds een hobby geworden en anderzijds een noodzakelijk kwaad met een dergelijk huis. Zijn belangrijkste hobby is zijn kleindochter van vier jaar Sabine. Tot slot volgen hieronder een aantal ‘oud collega’s’ van Ton die onder of met hem hebben mogen werken. Zij mochten in één zin iets over de persoon Ton vertellen. Kap Hein van der Made, C-LO/Sportgroep Oranjekazerne. Toen LO/Sportinstructeur op de Seeligkazerne (ILMO): “Tonnie Cartonie, voorloper van de mentale training. Uitvinder van prestatiegerichtheid en bovenal een voorbeeld voor kameraadschap”. Smi Henk Buimer, LO/Sportgp GSK. Oud speler militair voetbalelftal: “Met één zin kan je toch over Ton niks kwijt, maar goed: fanatiek, duidelijk, recht door zee, humor (zeker voetbal), kortom een persoon waar je veel van kon leren”. Smi Anthony Scheepers (de Scheep), LO/Sportinstructeur op de RvS in Oirschot. Toen werkzaam als instructeur op de Seeligkazerne en voetballer in het Nationaal Militair Voetbalelftal: “Het is onmogelijk om Toni Cartoni in één zin te omschrijven. Daarom noem ik hieronder enkele anekdotes die ik met hem heb meegemaakt en die dan vanzelfsprekend de persoon laten zien”:

“Tijdens een ATB-tocht kwamen we langs Ton’s huis, daar lieten we standaard de cursisten afstappen en tien push-ups maken. Die snapten er helemaal niets van en bij terugkomst werd het pas duidelijk wanneer ze Ton zijn grijnzende gezicht zagen en zijn opmerkingen hoorden.” “Ton zei altijd dat je als (voetbal)trainer nooit voorspelbaar moest zijn. Zodoende gaf hij lekker partijspel aan een groep die verwacht had straftraining te krijgen. Echter wanneer een groep dacht dat ze de teugels weer wat kon laten vieren, werd er een schema op tafel getrokken waarbij alle hoeken van het veld waren verwerkt. Kortom, Ton is een persoonlijkheid. Als hij binnen kwam, dan kwam er iemand binnen!”

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 7

Zandloper

In Memoriam Ton Carton (vervolg) Afsluitend de interviewer zelf, Smi Richard Hesterman C-LO/Sportgroep Rheindahlen. Toen LO/Sportinstructeur op de Seeligkazerne: “Wanneer wij in de cursussen op het ILMO oud cadetten tegenkwamen, spraken zij vaak met veel respect over Ton. Allemaal waren ze onder de indruk van zijn fysieke gesteldheid, zeker op dat moment, gezien zijn leeftijd. Wanneer je Ton op de roeiergometer of de stepper tekeer zag gaan, begreep je dat respect. Ook constateerde ik wel eens minder enthousiasme bij een cursist. Hetgeen meer van hem of haar vertelde en in het bijzonder over het verleden.” Ton is voor mij één van de laatste der Mohikanen. Markante figuren die langzaam de organisatie hebben verlaten”.

AFSCHEID VAN TON CARTON Maandag 28 april 2014 is Ton begraven onder grote belangstelling van zowel NAC (oud spelers en bestuur), (oud) LO/Sportcollega’s, Defensie collega’s en vrienden/kennissen. De afscheidsdienst vond plaats in het uitvaartcentrum Breda. Ton is door (oud)collega’s van de sport naar binnen gebracht, waarna Ton in een zeer mooi afscheid in de vorm van speeches werd neergezet. De woorden van de voorzitter van NAC, die Ton als een voorbeeld van discipline en karakter (inzet) schetste. Als blijk van waardering en als voorbeeld naar de (jeugdige)spelers toe, heeft het bestuur van NAC gemeend om de nieuwe kracht-/revalidatie-/herstelruimte in het NAC stadion naar Ton te vernoemen. Deze zal op gepaste wijze bij het nieuwe seizoen worden geopend. Namens de LO/Sportorganisatie KL heeft (kolonel bd) Wil Maaswinkel prachtige woorden over Ton gesproken. Hij heeft zijn militaire (sport) loopbaan doorgelopen en kenmerkende anekdotes over Ton gememoreerd. De 3e spreker was Frans Mertens, een goede vriend van Ton die namens de familie sprak. Frans voetbalde net als Ton vroeger in de hoogste klasse van het amateur voetbal. Ook Frans kenmerkte en onderstreepte de karaktereigenschappen van Ton. Als laatste spreker had de orthopedist dr. Vivier een zeer mooie speech. Vanaf 1985 was hij aangesteld als clubarts bij NAC. Vanaf die tijd had hij goed contact met Ton die toen nog bij de Technische staf van NAC zat. Vanaf 1990 trad Ton toe bij de medische staf van NAC onder dr. Vivier waar hij als herstel-/conditietrainer functioneerde. Vivier vertelde prachtige anekdotes over deze tijd waarin de karaktereigenschappen van Ton nogmaals benadrukt werden. Ook ging hij dieper op de ziekte van Parkinson in op een zeer gepaste wijze. De begeleider van de afscheidsdienst had ook mooie woorden en begeleidde Ton naar de begraafplaats in Bavel. Hier heeft Ton zijn laatste rustplaats.

Ton, rust zacht Het is vooral te danken aan de initiatieven van Henny Huijbregts, dat veel collega’s de plechtigheid hebben bijgewoond en dat er door vrienden Dienstvak LO/Sport op een waardige wijze van Ton afscheid kon worden genomen. Henny Huijbregts bedankt voor de snelle, positieve reactie en medewerking.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 8

Zandloper

Personeelsaangelegenheden Bevorderingen In onze vorige uitgave al gemeld, de bevorderingen tot smi van René van Berlo en Marco Althuizen. Een filmpje van zijn bevordering is op www.fitforaction.nl te zien via de ze link.

De ‘dubbele’ worden met een koud biertje nat gemaakt...

Ambtsjubileum

Smi Ronald Dohmen, de Zilveren medaille

Sgt1 Anne Bouma, de Bronzen medaille

Uitzendingen/Tijdelijke tewerkstelling Dienstverlating Kap Lion de Frel

Kap Lion de Frel, tijdens zijn gepassioneerde afscheidsspeech

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 9

Zandloper

Hoezo samen! Door Jan Kasper

Na 8 jaar onzekerheid, valt in 1975 het besluit. De SMLO ( School Militaire Lichamelijke Opvoeding), sinds 1946 gevestigd in Hooghalen, wordt opgeheven. De opleiding voor LO/Sportinstructeurs gaat, sterk afgeslankt, als OCLO (Opleidingscentrum Lichamelijke Oefening) verder in Ossendrecht! Met het besluit de SMLO op te heffen wordt, voor iedereen die op de SMLO heeft gewerkt of er is opgeleid, een bijzonder instituut opgeheven! Legendarische namen werkten er. Ik vergeet er zeker, maar noem: Koos Rijkens, Frits Oldenburger, Carl Scheepmaker, Ake Siegers maar ook de namen Oliveijera, Fokko Polman, Jaap ter Haar, zullen herinneringen oproepen. Ook ‘bekende Nederlanders’, Rinus Michels, Leen Pfrommer, Henk Gemser en Hans Westerhof waren als docent werkzaam op de SMLO! Waardering De SMLO was in de periode 1946-1975 uitgegroeid tot een breed gewaardeerde opleiding. De SMLO werd in de periode na 1970 verder uitgebreid. Naast de opleidingen voor onderofficieren en officieren, werden er beroepssportinstructeurs voor Rijkspolitie, Douane en PTT opgeleid. Bijzonder was de erkenning van het SMLOen later het OCLO-diploma in de civiele sector. Voor een aantal functies instructeur lichamelijke oefening bij de Rijksoverheid, kon je solliciteren met het CIOS-of het diploma SMLO/OCLO. Paars Voorafgaand aan het besluit de SMLO te verplaatsen naar Ossendrecht, waren er jarenlang steeds terugkerende geruchten. Locaties verspreid over heel Nederland werden genoemd als (nieuwe) vestigingsplaats! Een onrustige, onzekere tijd. Binnen de school zijn nog initiatieven ondernomen om de opleiding naar een breder niveau te tillen. De leidende gedachte: ”de uitgangspunten voor het fysiek/mentaal geschikt maken van militairen en plezier beleven aan sport zijn dezelfde. Samen opleiden met de andere Krijgsmachtdelen leidt tot meer doelmatigheid en hogere kwaliteit”! Door het ministerie van Justitie was dat al onderkend. Zij brachten hun sportinstructeurs opleiding onder op de SMLO /OCLO. Het was een periode waarin vurige pleidooien zijn gehouden voor een interdepartementaal sportopleidingsinstituut, op een meer centrale locatie in het land. Met collega, KAPTMARNS mariniers Arjen van Dijk was al contact. Gedacht werd over een gezamenlijke opleidingsmodule voor de opleiding tot sergeant-majoor in de sport. De opleidingsklas bracht al een middag door op de CFTS (Centrum Fysieke Training en Sport) in Den Helder om daar kennis te nemen van o.a. de specifieke aspecten van de marine hindernisbaan. Bij de Luchtmacht was contact met collega de kapitein Hans Lammers’, studiegenoot van de Haagse Academie Lichamelijke Opvoeding. Beide collega`s waren er net als ik en de andere collega`s op de SMLO van overtuigd, dat één interdepartementaal sport opleidingsinstituut op een centrale-plaats in Nederland effectiever en zeer kostenbesparend zou zijn. Als centrale plaats werd gedacht aan de marinierskazerne in Doorn. Hans Lammers, Arjen van Dijk en ondergetekende waren er van overtuigd dat de weg via de eigen hiërarchie binnen de Landmacht, Marine en Luchtmacht, veel tijd zou vergen en naar verwachting zou doodlopen. Daarom schreven wij een brief, als Nederlandse staatsburgers, rechtstreeks aan de toenmalige Minister van Defensie, Henk Vredeling. Onze commandanten stelden wij niet in kennis van deze actie omdat wij hen niet met die verantwoordelijkheid wilden belasten. Er gingen vele weken overheen. De minister gaf ons rechtstreeks bericht. Het antwoord dat hij ons idee ontvankelijk achtte – in gewone taal een heel goed idee – en dat hij in zijn vergadering met de staf chefs dit onderwerp zou bespreken. Het resultaat was uiteindelijk dat we alle drie op het matje bij onze hoogste commandanten werden geroepen. Van Dijk kreeg een strafoverplaatsing. Lammers een berisping. Ik stond stijf in de houding bij Commandant Opleidingen KL, die mij uitfoeterde: “ Hoe ik het in mijn hoofd haalde om dit soort verzoeken, zonder medeweten van hem, rechtstreeks aan de minister te sturen”. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 10

Zandloper

Hoezo samen! (vervolg) Na deze kanonnade van verwijten mocht ik gaan zitten en werd het idee in een gemoedelijke sfeer besproken. Noch de interdepartementale school noch de centrale locatie bleken uiteindelijk een haalbare kaart, en alle moeite leek voor niets. Het leven is echter grillig en onberekenbaar en terecht zegt Goethe bij monde van Faust:” du denkst zu schieben aber du wirst geschoben”. Hoe grillig het leven is bleek een tweetal jaren nadat ik de KL had verlaten en Hoofd Opleidingen bij de KNVB was. Onaangekondigd melden zich in het KNVB-sportcentrum drie luitenant-kolonels van de staf uit Den Haag. Zij hadden de opdracht om te onderzoeken wat de mogelijkheden waren om te komen tot een interdepartementale sportschool en wilden daarover met mij van gedachten wisselen. Twintig jaar na mijn vertrek uit de LO/Sportorganisatie werd het eigen LO/Sport Dienstvak gerealiseerd. Benut de komende jaren om meer samen te doen. Mogelijk komt er dan toch nog een Interdepartementale sportopleidingsinstituut van Defensie en Justitie !

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 11

Zandloper

Trailrunning, een ‘nieuwe’ uitdaging Door: Michel van Dongen

Eind vorig jaar hebben wij met een deel van het militaire oriëntatieloop team (NMOLT) deelgenomen aan een trailrun in Landgraaf. Onze trainer (Jurjen Blokzijl) had deze wedstrijd uitgezocht om te gebruiken als afsluiting van de 1ste voorbereidingsperiode (omvang) op weg naar het Militaire WK in Oostenrijk. In goed overleg met de trainer is er per individu gekeken of we moesten starten op de 30 of 18 km. Aanleiding Vorig jaar hadden wij aan het einde van de voorbereidingsperiode de halve marathon van Schoorl op het programma staan. Op zich een mooi evenement met een uitdagend parcours, maar wel alles verhard en dat is nu net iets waar wij oriëntatielopers niet aan gewend zijn (en een hekel aan hebben). Nagenoeg alle looptrainingen vinden plaats in het bos of op de atletiekbaan en zo min mogelijk op de verharde weg. Binnen het team hebben we een atleet die de laatste jaren ook veel tijd besteedt aan trailrunning, wat op zich een goede combinatie kan zijn met het oriëntatielopen. Hij gaf de trainer de tip om niet een halve marathon te gebruiken maar een trailrun. Na het bekijken van wat loopkalenders op bijvoorbeeld www.trail-running.nl en www.mudsweattrails.nl viel de keuze van onze leiding uiteindelijk op de Hivernaltrail in Landgraaf.

Maar wat is nu een trailrun? Als ik het zelf zou moeten formuleren, kom ik uit op: “een lange cross-loop over (te) smalle paadjes met oog voor de omgeving”. Op diverse sites beschrijft men een trailrun als ‘off-road’ hardlopen door de natuur, over smalle paadjes (trails) met natuurlijke hindernissen zoals heuvels / bergen / rotsen en beekjes. De beleving gaat voor de focus op snellere tijden en de sfeer is dan ook veel gemoedelijker en meer ontspannen dan bij andere (grote) loopevenementen. Misschien is er wel een vergelijking te trekken met twintig jaar geleden toen veel sporters de overstap maakten van het wielrennen naar het mountainbiken en de bijbehorende toertochten. Inmiddels heb ik nu twee keer deelgenomen aan een trailrun en kan ik het bovenstaande beamen. Het gros van de deelnemers komt naar een trailrun om (samen) de uitdaging met zichzelf aan te gaan en lekker te ‘dieselen’ over onverharde trails. Natuurlijk zijn er altijd wel een aantal deelnemers die de competitie met elkaar aan gaan, maar dat is maar een heel klein percentage. Om het massale tegen te gaan zie je ook vaak dat er een maximaal aantal deelnemers mag starten en dat je op tijd moet inschrijven om teleurstellingen te voorkomen. Wat veel deelnemers als voordeel zien, is dat de wedstrijden onverhard zijn en er dus minder orthopedische belasting is t.o.v. een wegwedstrijd met dezelfde afstand. Daarbij is over het algemeen de route veel gevarieerder en heb je veel wisselingen in tempo. Het ene moment ben je aan het klimmen en dalen, het andere moment slinger je door de omgeving en stap je door of over beekjes. Je lichaam blijft veel alerter en reactiever. Verder telt, in ieder geval voor mij, ook mee dat je ongemerkt veel meer km’s af legt zonder dat het saai wordt (al mis ik wel de wit-oranje controleposten, mijn kaart en een kompas). Qua materiaal heb je voor trailrunning niet veel meer nodig dan loopschoenen met goede grip en loopkleding waarin jij lekker loopt. Een camelback of een ander soort drinkgordel of rugzakje is wel handig, maar afhankelijk van de afstand niet noodzakelijk. Over het algemeen worden er bij de meeste wedstrijden een aantal goed verzorgde verversingsposten weggezet met fruit, water, sportdrank en andere lekkernijen. Het valt wel op dat er veel ‘peppie’ spulletjes te vinden zijn bij de fervente trailrunners. Het merk Salomon doet volgens mij goede zaken met haar trailrunning assortiment en ik moet ook wel toe geven dat er veel moois te krijgen is. Maar of je het nu ook echt allemaal nodig hebt…, je zult toch echt zelf moeten lopen. Het verloop van de Hivernaltrail Na een vroeg, maar stevig ontbijt ben ik samen met mijn vriendin en nog een andere oriënteerster in de auto gestapt en afgereisd naar het Sport & Leisure Park in Landgraaf. Hier aangekomen konden we ons melden en kregen we ons startnummer en digitale chip voor de tijdsregistratie, die je aan je schoen moest bevestigen. Daarna snel doorgelopen naar de kantine en een cappuccino zonder Limburgse vlaai besteld. Langzaam aan druppelden de andere leden van de militaire oriëntatieloop ploeg binnen en ook de trainer en coach waren aanwezig. Om 11.00 uur vond de start plaats van de lange (30 km) trail. Pieter van Geldere en nog twee andere teamleden gingen deze uitdaging aan. Ook stond er nog een andere LO/Sport collega aan de start (Bas Borreman) die twee WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 12

Zandloper

Trailrunning, een ‘nieuwe’ uitdaging (vervolg) dagen daarvoor ook al op het podium stond bij het NMK Survival! Zelf ben ik samen met Pim vd Nouwelant, Geke Bakker en Anne Heikoop (Chef d’équipe) een half uurtje later gestart op de 18 km en ook hier kwamen we nog een LO/Sportcollega tegen. Voor Caroline Remmen (foto hieronder, red.) was het een echte thuiswedstrijd. Na een redelijk breed startgedeelte ging de route meteen over in een soort gravel- wandelpad richting de achterzijde van Snowworld. Daar mochten we meteen de (te veel) trappen nemen om bovenaan op de ski-berg uit te komen. Eenmaal boven aangekomen mochten we gelijk weer over een single-track af dalen naar het niveau waar we vandaan kwamen! De route slingerde daarna via mooie maar blubberige ‘single tracks’ over en om de berg om uiteindelijk weer op nagenoeg dezelfde plek boven uit te komen. Vanaf hier werd de afdaling ingezet en werd het parcours wat meer glooiend met hier en daar wat steile stukjes. Mede door het mooie Limburgse landschap is de wedstrijd voor mij voorbij gevlogen en ik heb samen met Geke Bakker in een lekker tempo de hoogte- en kilometers afgelegd. Als je met zijn tweeën loopt, en wat kunt kletsen onderweg, is het meteen een stuk gezelliger. Kort na ons kwamen ook de andere ploegleden binnen, waarbij Pieter vriend en vijand wist te verrassen met een top-5 klassering op de 30 km. Helaas is hij niet opgenomen in de klassering aangezien hij zijn elektronische chip in zijn loopvest had gestoken, waardoor hij niet officieel is geregistreerd in de uitslag. Ook weer een leermomentje zullen we maar zeggen. Al met al durf ik te stellen dat trailrunning een mooie aanvulling is op alle loopvarianten die er al op de markt zijn. Een dergelijke wedstrijd zou ook zeker niet misstaan op een (regionale) sportkalender van onze sportcommissie. Het laagdrempelige karakter en de mogelijkheid tot een gevarieerd onverhard parcours zou wel eens een hoop militairen aan kunnen spreken. Voor het militaire oriëntatieloop team was het in ieder geval een uitgelezen mogelijkheid om onze 1ste voorbereidingsperiode af te sluiten. Dus Jurjen……bedankt voor de fysieke prikkel en op naar de volgende trainingsperiode.

Uitslag LO/Sportcollega’s: 30 km (195 deelnemers) 5e Pieter van Geldere 38ste Bas Borreman

2:24:32 2:50:22

18 km 32ste 33ste 70ste 123ste

1:38:46 1:38:47 1:44:33 1:56:02

(230 deelnemers) Michel van Dongen Geke Bakker Caroline Remmen Pim vd Nouwelant

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 13

Zandloper

Duurtraining doe je zo! Door: Paul Schermer

Het combineren van verschillende vormen van duurtraining leidt tot een grotere stijging van de VO2max dan trainen volgens één bepaalde trainingsvorm. Dat blijk uit een studie waarin 4 verschillende vormen van duurtraining met elkaar zijn vergeleken bij 41 goedgetrainde Oostenrijkse duuratleten. Duurtraining Er bestaan verschillende trainingsvormen om de duurprestatie te verbeteren. De meest gehanteerde zijn; matig intensieve duurtraining, hoog intensieve intervaltraining (HIT), en duurtraining op of rond de ‘lactaatdrempel’. Het is uiteraard ook mogelijk een combinatie te hanteren van deze 3 trainingsvormen. De Oostenrijker Stöggl en zijn Duitse collega Sperlich noemen het combineren van verschillende trainingsvormen ‘polarized training’. Hoewel relatief veel studies zijn uitgevoerd naar de verschillende trainingsvormen afzonderlijk, is tot op heden weinig onderzoek gedaan naar het effect van het combineren van de verschillende trainingsvormen. Duuratleten Om de effecten van de verschillende trainingsvormen te onderzoeken hebben Stöggl en Sperlich 41 goedgetrainde mannelijke duuratleten (VO2max: 62 ml/kg.min) verdeeld in 4 trainingsgroepen. Eenmaal aan een trainingsgroep toegewezen kreeg iedere atleet een gestandaardiseerde trainingsbelasting opgelegd. Het trainingsschema duurde negen weken en bestond afhankelijk van de groep uit alleen matig intensieve duurtraining, alleen HIT, alleen training op en rond de ‘lactaatdrempel’, of een combinatie van deze 3 trainingsvormen. De VO2max steeg het meest bij de atleten die gecombineerd trainden (van 61 naar 67 ml/kg.min) en de atleten die trainden volgens HIT (van 64 naar 67 ml/kg.min). De atleten die alleen matig intensief trainden of alleen op en rond de lactaatdrempel, verbeterden hun VO2max niet. De stijging van de VO2max bij de atleten uit de HIT-groep is overigens geheel te verklaren uit het feit dat deze atleten tijdens de trainingsperiode af waren gevallen. De absolute VO2 was bij de atleten uit de HIT-groep namelijk niet gestegen (4.6 om 4.7 L/min). De atleten die gecombineerd trainden bleven tijdens de trainingsperiode wel op hetzelfde lichaamsgewicht. Bij hen was de absolute VO2 wel aanzienlijk toegenomen (van 4.4 naar 4.9 L/min). Conclusie Deze studie van Stöggl en Sperlich laat zien dat de atleten die verschillende vormen van duurtraining combineerden, een aanzienlijke stijging hadden van VO2max, in tegenstelling tot de atleten die eenzijdig trainden. Of de stijging van de VO2max alleen het gevolg is van het combineren van verschillende trainingsvormen is echter op basis van deze studie niet te zeggen. Het gevonden verschil kan ook veroorzaakt zijn doordat de atleten die gecombineerd trainden, langer en/of intensiever trainden dan de atleten uit de andere groep. Daarnaast is het mogelijk dat deze vorm van training nieuw was voor de atleten waardoor een groter effect van de training te verwachten is. In de praktijk is het echter de vraag in hoeverre duuratleten deze manier van training niet al toepassen. Ieder fatsoenlijk trainingsschema bestaat immers uit een combinatie van verschillende trainingsvormen. Toch is dit één van de eerste studies waarin de meest gehanteerde vormen van duurtraining op een nette manier met elkaar zijn vergeleken bij een groep goedgetrainde duuratleten. Hoewel de belangrijkste boodschap van de studie dus misschien niet nieuw is, vormt het wel een goede onderbouwing van veel duurtrainingsschema’s. Daarnaast kunnen de resultaten voor duuratleten die toch relatief eenzijdig trainen aanleiding zijn hun training aan te passen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 14

Zandloper

Kampioenen en Krijgsheren Door: Luuk Nissen

Op maandag 21 en dinsdag 22 april fietste de top van de Landmacht van Waterloo naar Utrecht. Het werd een geslaagde happening, waarbij de LO/Sportorganisatie een groot aandeel had in de voorbereiding en uitvoering. Het peloton van zo’n 30 renners werd veilig over het Belgische en Nederlandse asfalt geleid, onder aanvoering van twee wegkapiteins. De eer om deze schone taak uit te mogen voeren viel ten deel aan de militaire wielerkampioenen van 2013. Luuk Nissen (C-LO/Sportgroep Dumoulinkazerne), als Nederlands Militair Kampioen op de ATB en Klaas-Jan Kin (LO/Sportinstructeur op de JWF-kazerne), als de winnaar van het NMK op de weg.

Vieren en herdenken Generaal de Kruijf onderkent het belang van sport voor de militair. Daarom wilde hij de viering van het 200-jarige bestaan van de Landmacht een sportief karakter geven. Een andere belangrijke doelstelling vond hij het stilstaan bij belangrijke krijgshistorische plekken. Een historicus vertelde bij elk start- en stoppunt een kort verhaal uit de geschiedenis van het Nederlandse leger. Op twee van deze plekken werden er ook nog kransen gelegd door C-LAS. Op de eerste dag, bij het Vredesmonument in Roermond, liet hij zich daar bij vergezellen door een Nieuw-Guinea veteraan van 72 jaar. Op dag twee, bij het Militaire Ereveld op de Grebbeberg in Rhenen, stond een Bosnië veteraan van 31 jaar aan zijn zijde. Een bijzonder gezelschap Omdat de Landmacht het Jeugdsportfonds heeft uitgekozen als goed doel voor het 200 jarig jubileum, waren er een aantal bekende Nederlanders van de partij. Marianne Vos en Erben Wennemars zijn ambassadeurs van het fonds en reden in die hoedanigheid mee met de militaire stoet. Daarnaast was Jan Janssen, de Tour de France winnaar van 1968, een van de prominenten. De humorist Janssen maakte met iedereen een praatje, maar had ook nog de benen om op de Maasbrug in Roermond een splijtende demarrage te plaatsen. Leuk geintje, van deze 73-jarige klassementsrenner uit de jaren 60. Bij de renners was er nog een oud topsporter van de partij. Schaatser Jeroen Straathof, voormalig wereldkampioen op de 1500m, fungeerde als stuurman op een tandem met een in Irak blindgeraakte WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 15

Zandloper

Kampioenen en Krijgsheren (vervolg) oorlogsveteraan. Samen zijn ze in training voor de komende Paralympische Spelen. Verder waren er een aantal Utrechtse ambtenaren mee vanwege “le Grand Depart” van de Tour de France 2015 in Utrecht. De lobby om de Koninklijke Landmacht daar een rol bij te laten spelen werd goed ingezet. Finish op de Kromhoutkazerne Het peloton van de Commandant der Landstrijdkrachten werd op bijzondere en grootse wijze welkom geheten in Utrecht. Bij de binnenkomst op de Kromhoutkazerne werden de wielrenners vooruitgegaan door een fietsend muziekkorps. Aangekomen bij het gebouw van het hoofdkwartier (K9) was er een groot en warm applaus van het personeel van Staf CLAS. Tevens waren er een hoop Utrechtse basisschoolkinderen aanwezig. Zij waren er via het Jeugdsportfonds en hadden overdag een hindernisbaan in de sporthal getrotseerd. Deze lessen stonden overigens onder leiding van adjudant Jan Stijger en sergeant Fiona Lust (beiden LO/Sportgroep Dumo). De strakke organisatie van de finish van de fietstocht was in handen van hoofd sie Ost, majoor Gert Jan de Brouwer. De professionele speakering werd gedaan door sergeant-majoor André Wijnberger van de LO/Sportgroep Bernhardkazerne. André praatte dit bijzondere appèl vakkundig aan elkaar en liet alle keyplayers op het podium hun belevenissen uit de doeken doen. Generaal de Kruijf benadrukte in zijn slotspeech nogmaals het belang van fysieke en mentale fitheid van de mens, maar van de militair in het bijzonder. Het zijn haast de exacte woorden uit de missie van de LO/Sportorganisatie. En met een groot aantal LO/Sporters in de organisatie hebben wij in ieder geval ons visitekaartje kunnen afgeven op een niet alledaags speelveld.

Toppers van de KL...

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 16

Zandloper

LO/Sport kort Zondag 13 april heeft de derde editie van de “Army Urban Run” plaatsgevonden te Oirschot Met dank aan de sportgroep RvS, de Stichting Marathon Eindhoven en 13 Mechbrig is er dit jaar weer een uitdagende run neergezet. Het parcours van 10 km met 16 hindernissen was net even anders dan voorgaande jaren, wat geweldig is ontvangen door de deelnemers. Om precies te zijn 2200 deelnemers, wat bijna een verdubbeling is van het voorgaande jaar. De uitblinkende hindernis op het parcours was een bijna 400 meter lang wasbord van mul zand gemaakt door de genisten van 41 Pantsergeniebataljon. Op dit stuk moest menig deelnemer gas terug nemen om het te volbrengen. Het credo van deze run was dan ook “wij gaan door waar anderen stoppen”. Vrienden Dienstvak LO/Sport Laten we elkaar bereiken, boeien, binden, betrekken en bedienen! Ondersteun ons door jaarlijks vijf euro bij te dragen. Natuurlijk kan de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport zonder inkomsten niet bestaan. In de toekomst willen we via sponsors en adverteerders proberen inkomsten te genereren maar voorlopig zijn we afhankelijk van onze vrienden.

De kleur van de shirts was oranje, dit was meteen een prachtige link naar het aankomende WK voetbal en de KL200. Aan het begin van de run werd dit met mooie woorden omschreven door brigadegeneraal van Keulen. Zijn voorspelling dat de deelnemers met modder op het shirt en gezicht over de streep zouden komen, werd bewaarheid. Dit is te zien op de vele foto’s die gemaakt zijn (zie: www.armyurbanrun.nl).

Daarom rekenen we op onze LO/Sportvrienden (van alle krijgsmachtdelen). Ondersteun je de doelstellingen van de Stichting "Vrienden Dienstvak LO/Sport"? Voor slechts vijf euro ben je vriend van de Stichting tot 1 januari 2015. Voor "vrienden" zullen er allerlei voordelen gaan komen zoals toegang tot extra informatie op de site en financieel voordeel bij activiteiten. Belangrijkste doelstelling in de opstartfase is vooralsnog echter het ondersteunen van de Stichting. Inmiddels hebben al een aantal LO/Sportinstructeurs en oud-LO/Sporters aangegeven donateur te willen worden en de leden van het LO/Sportofficierenfonds worden ook allen vriend/donateur. Hopelijk krijgen zij veel navolging. Wil je "Vriend Dienstvak LO/Sport" worden, neem dan contact op met penningmeester Michel van Dongen via [email protected] of maak € 5 over op Rabo-bankrekening 148 44 89 76 van de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport o.v.v. donateur en je naam en (e-mail) adres.

Het naaste doel van de run was geld in te zamelen voor het Jeugdsportfonds, regio Eindhoven. Na de run werd een cheque ter waarde van 1500 euro uitgereikt aan Pieter Knaapen, de voorzitter van het jeugdsportfonds regio Eindhoven. Al met al kijk ik terug op een mooi evenement, wat zeker de moeite waard is om de komende jaren aan deel te blijven nemen. Groeten Rick van Loon

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 17

Zandloper

LO/Sport kort Bezoek aan de eerste stafadjudant LO/Sportorganisatie. Door Theo Hunck Voor de bijeenkomst op 21 maart, waarbij de veteranenspelden werden uitgereikt, waren door Aooi Jan Joosen alle voormalig stafadjudanten uitgenodigd. De eerste stafadjudant van de LO/Sportorganisatie John Labes kon om gezondheidsredenen niet aanwezig zijn. Daarom zijn we op 4 april zelf bij John op bezoek gegaan.

Naar omstandigheden gaat het redelijk met hem. Hij staat positief in het leven en houdt zoals gewoonlijk de moed erin. Dat valt niet altijd mee. John en Lida hebben veel steun aan alles waaruit blijkt dat er aan ze wordt gedacht. Vanuit de LO/Sportorganisatie en vanuit de “Vrienden Dienstvak” kunnen we John en Lida een hart onder de riem steken, dus mocht iemand een kaartje willen sturen: John en Lida Labes Leliestraat 27 5741 XT Beek en Donk

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 18

Zandloper

LO/Sport kort Secondenstrijd bij OMK Speedmars Op woensdag 7 mei was de KMA weer het domein van de speedmars. Het OMK liet dit jaar een deelnemersveld van zestien herenploegen zien en negen damesteams. Onder wisselende weersomstandigheden werd het programma keurig netjes afgewerkt onder leiding van sgt1 Daniel van Merriënboer, samen met de LO/Sportgroep KMA en de Sportcommissie KL. De KMA had in de persoon van kolonel de Vos een nieuwe impuls gegeven, door bekers ter beschikking te stellen voor ploegen die het parcoursrecord scherper wisten te stellen. Heren strijd Bij de heren was de ploeg van het KIM degene die de spits afbeet en ook de toon zou zetten voor het kampioenschap. Het parcoursrecord bij de heren staat sinds 2011 op 23.32 op naam van het KIM, en deze ploeg scoorde er nu een van 24 minuten en 18 seconden. Een scherpe tijd dus, waarvan later bleek dat alle ploegen zich daarop stuk zouden bijten! In het tweede blok herenploegen kwam het eerste team van het OTCMan het dichtste bij qua tijd, in 24.42 kwamen zij over de eindstreep. Later bleek dit goed voor een derde plaats in het klassement, keurige prestatie onder de bezielende leiding van sgt1 Ruud Bom, die deze dag enigszins in een spagaat stond, daar hij ook het team van de KMA als coach begeleidde. Voor het team van de KMA, die het hele jaar ook als ploeg trainen op het thuisparcours, had hij een strak schema gemaakt per ronde van een kilometer. Gedurende hun race liepen zij steeds een klein beetje in op de tijd van het KIM, maar uiteindelijk kwamen zij, ook door een val van een deelnemer van hun ploeg, op de eindstreep vijf seconden tekort. Wel een prachtige tweede plaats voor de thuisploeg, maar bij de prijsuitreiking deed kolonel de Vos direct de nieuwe uitdaging voor revanche, dit tijdens de binnenkort te houden Cadetten en Adelborsten wedstrijden. Dames Bij de dames werd de strijd ook op hoog niveau uitgevochten, de ploeg van de Spoorkazerne zette de norm door een parcoursrecord te zetten. Het oude record stond op 17 min en 49 sec op naam van de KMA. Aanvankelijk scoorde de GSK een tijd van 17.09, maar de ploeg kreeg 30 strafseconden doordat er te vroeg in de ‘speedmars modus’ gelopen werd. Nog steeds een parcoursrecord dus, maar voor de later startende KMA ploeg de uitgelezen kans om deze tijd te verbeteren, dat lukte ook nog! Zij scoorden een tijd van 17 min en 10 seconden en liepen geen straftijd op. De kampioensbeker en ook de bokaal voor het parcoursrecord werden uitgereikt door kolonel de Vos, gepaard gaand met een enthousiast relaas over de wedstrijd. Piet Douwes werd, als scheidend O&O functionaris, nog in het zonnetje gezet en na de maaltijd en prijsuitreiking ging eenieder weer zijnsweegs. Volgend jaar is de officiële revanche weer op het thuisparcours op het Kasteel!

Afzien…

WWW.FITFORACTION.NL WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 19

Zandloper

Contrasten bij KL200 activiteitendag Door: André Wijnberger

In het kader van KL200 worden dit jaar allerlei activiteiten georganiseerd, onder andere voor de schooljeugd van Nederland. "De KL is jarig en trakteert" was een veel gehoorde uitspraak en daar werd op velerlei wijze invulling aan gegeven.

Weerstandstraining Op de Bernhardkazerne kwam een van de 200 scholen op bezoek voor een dynamisch programma, waarbij naast de 'militaire aspecten' ook het fysieke en mentale deel van de jeugd werd aangesproken. Onder leiding van een aantal LO/Sportinstructeurs werd een gedeelte op de hindernisbaan onderwezen en een ander deel van de groep ging aan de slag met opdrachten op het sportveld. Met hier en daar wat weerstand van leerlingen die wat overredingskracht nodig hadden, werd het uiteindelijk toch een heel leuk en divers ingerichte dag voor de jeugd.

Commandanten en kanonnen In de middag mocht ik getuige zijn van de binnenkomst van C-LAS met zijn ondercommandanten op de Kromhoutkazerne na hun fietstocht van Waterloo met onderweg onder andere de Grebbeberg te Rhenen. Deze tocht was ook ongeveer 200 km uitgestippeld met onder andere de (LO/Sport) steun van tlnt Luuk Nissen en sgt1 Klaas-Jan Kin, allebei erkende kanonnen in de fietssport. Het contrast van deze dag zat hem in het feit dat deze groep tot op het bot gemotiveerd was en heeft genoten van de activiteit, waarbij ook prominente sporters als Erben Wennemars, Marianne Vos en Jeroen Straathof waren betrokken. Laatstgenoemde Olympische Kampioen fietste op de tandem met oorlogsgewonde Daniel Knegt, waarbij zijn vader na de fietsuren zijn zoon begeleidde bij alle andere voorkomende activiteiten. Regisseur en ceremoniemeester Onder luid applaus kwamen de fietsers met muzikale begeleiding het complex op fietsen en na de nodige speeches en loftuitingen was er tijd voor een hapje en drankje, met daarbij uiteraard de nodige verhalen. Zie elders in deze uitgave voor een uitgebreider verslag. Mag niet onvermeld blijven dat hoofd Ondersteuningsgroep LO/Sport, majoor Gertjan de Brouwer als ceremoniemeester de zaak perfect had geregisseerd en dat ik daar als speaker heel veel profijt van heb gehad!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 20

Zandloper

Regio oriënteringsloop in Ermelo Door: Pim van den Nouwelant

Eerder dit jaar vond een regio oriënteringsloop plaats, georganiseerd door LO/Sportgroep Generaal Spoorkazerne. We stelden C-LO/Sportgroep GSK een aantal vragen. Vraag 1: Hoe hebben jullie de Regio OL van de GSK georganiseerd? (Organisatievorm, afstanden, etc.) Wie was de “parcoursbouwer”? Pim: "27 maart 2014 heeft de Regio-OL op de GSK plaatsgevonden. Deze organisatie was met name bedoeld als voorbereiding op de OL-estafette voor onderdeelsteams op 24 april. Om te zorgen dat er zowel voor de beginnende oriënteerder als voor de ervaren lopers voldoende te beleven viel, zijn er drie verschillende omlopen gelegd, te weten: vijf kilometer eenvoudig, vijf kilometer lastig en acht kilometer. De baanlegging voor deze routes is verzorgd door de instructeur oriënteringslopen sgt Chiel Bakker en sgt1 Martin Super was de controleur. Zelf heb ik als kerninstructeur waar nodig nog aanpassingen gedaan aan de kaart. Met deze routes was in ieder geval de uitdaging in het bos gecreëerd en om het geheel compleet te maken was de start- en finishlocatie voorzien van tenten en wat versnaperingen voor na het lopen. Vraag 2: Hoe is het evenement verlopen? (Deelnemersaantallen, tevredenheid deelnemers na afloop, tevredenheid hoofdorganisator) Pim: "De randwoordwaarden waar we invloed op hadden heb ik net genoemd en datgene waar we geen invloed op hadden, het weer, heeft ook prima meegewerkt. Zonnetje, een frisse wind en totaal 25 deelnemers die ongeduldig voor de startlijn heen en weer dribbelden maakten het scenario compleet. Eén voor één mochten de deelnemers de startlijn over om het wedstrijdgebied te betreden, de uitdagingen van de baanlegger op te lossen en zo snel mogelijk het parcours te bedwingen. En dan ben je puur op jezelf aangewezen: slechts je eigen vaardigheid met kaart en kompas, gecombineerd met terreinvaardigheid én fysiek vermogen kunnen ervoor zorgen dat je een mooie tijd op de klok zet. Als je de strijd met het terrein, de kaart en in sommige gevallen jezelf achter de rug hebt, dan volgt na de finish het zogenaamde 'nakaarten': nogmaals de blik op de kaart en analyseren wat je beleefd hebt. De geluiden die ik heb gehoord waren positief en de deelnemers spraken over de verschillende mogelijkheden die ze hadden benut of juist laten liggen... Ook de organisator heeft geëvalueerd en wat ruimte voor verbetering

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 21

Zandloper

Regio oriënteringsloop in Ermelo (vervolg) gevonden, maar over het algemeen kunnen we als LO/Sportgroep GSK tevreden zijn." Vraag 3: Hoe is je eigen deelname verlopen? Pim: " Zelf had ik redelijk wat voorkennis van het terrein, dus heb ik buiten het klassement meegelopen als training. Als extra trainingsmoment op technisch gebied heb ik het kompas dan ook thuisgelaten, om puur aan de hand van kaartcontact de routes te lopen. De routes die ik heb gelopen, waren eerst de vijf km eenvoudig en aansluitend de technisch lastige van wederom vijf km. Totale afstand van de routes kwam op tien-en-een-half kilometer (hemelsbreed) en mijn GPS-track gaf aan dat ik nét geen twaalf kilometer heb afgelegd, dus weinig hoeven omlopen." Vraag 4: Hoe was je eigen fysieke gesteldheid n.a.v. je zware trainingskamp in Slovenië? Pim: "Ondanks een lange periode met uiteenlopend blessureleed was ik nét belastbaar genoeg om mee te kunnen naar dit trainingskamp. Daar waren meerdere opeenvolgende dagen met wedstrijden door zwaar terrein, dus een redelijke test voor mijn knie en achilles. Los van wat stijve spieren moet ik zeggen dat ik relatief goed uit deze trainingswedstrijden ben gekomen. "

Vraag 5: Waar sta je op dit moment qua periodisering? En wat wordt voor jou persoonlijk je belangrijkste evenement waarop je hoopt te pieken? Pim: "We zitten met de ploeg in de overgang van voorbereidingsperiode naar aanpasperiode. Vanwege mijn blessure loop ik fysiek wat achter en verleng dan ook de voorbereidingsperiode (met focus op trainingsomvang) iets. Daarin past deze regio-OL prima, omdat ik toch op duurlooptempo bijna 12 km afleg dwars door het oefenterrein. Ik hoop, sportief gezien, geselecteerd te worden voor het militaire WK in augustus (Oostenrijk) en daar te kunnen pieken. Maar nog belangrijker: blessurevrij kunnen genieten van én bijdragen aan de prachtige oriënteringsloopsport!"

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 22

Zandloper

Stipnoteringen Door Jan Joosen

(Spel) regels Vanaf het eerste moment dat je met sport in aanraking komt zijn er regels. Heel duidelijk wordt er uitgelegd wat je wel en wat je niet mag doen. Bij de ene sport mag je de bal met je handen spelen terwijl dat bij een andere balsport weer niet de bedoeling is. Elke sport heeft zijn eigen regels, we zijn er bekend mee en er in meegegroeid, want ook regels ontwikkelen zich ook. Dit omdat de sport zich ontwikkelt, sneller wordt of aantrekkelijker gemaakt moet worden. Dat gebeurt vaak na een seizoen, na een evenement of bijeenkomst op Europees of wereldniveau. De eerste stap is een discussie uitlokken en kijken wat de reacties oplevert, zogenaamde proefballonnetjes. Na de discussie wordt dan stelselmatig de nieuwe regel( s) ingevoerd. Zelden worden, tijdens een lopende competitie, seizoen of toernooi, de regels gewijzigd. Dit alleen maar om het geheel zo duidelijk mogelijk te hou den en het voor alle partijen een eerlijk verloop te laten hebben. Dat klinkt logisch maar wat zou er gebeuren als we tijdens een wedstrijd de regels gaan veranderen. Er zullen partijen zijn die er voordeel bij hebben maar het merendeel vindt het vaak oneerlijk of onrechtmatig gewin. Toch is me dat gevoel al een paar keer overkomen. Niet als ik het over de spelregels heb van een sport, maar over de regels die we afspreken tijdens bijvoorbeeld een reorganisatie of het toepassen van het personeelsbeleid. Tijdens de uitvoering van beleid, veranderen de (spel)regels te snel, te vaak. Regels die bekend waren, geheel of gedeeltelijk, maar na verandering helemaal niet meer bekend zijn. Daardoor wordt er onnodig onrust verspreid en geeft het geen gevoel van een professionele organisatie. Natuurlijk zijn er ook voordelen aan regels. Bestaande regels zijn er om structuur en duidelijkheid te geven. Je kunt erop terugvallen als er onduidelijkheden zijn. Nieuwe regels komen er om nog meer duidelijkheid te verschaffen of om de werkgever of werknemer voordeel op te laten doen. Door alle regels die er zijn moet het dus duidelijker worden maar daar wordt op elk niveau aan getwijfeld. Ook de huidige CDS streeft naar het terugdringen van regels en daagt ons uit om daarin mee te denken. Nou, ik heb nog wel wat voorbeelden. Één daarvan is momenteel erg actueel. Namelijk de invoering van de landmachtmedaille voor LO/Sport personeel. Voordat we over kunnen gaan tot uitreiking ervan moet het eerst formeel vastgelegd worden in een beleidsnota. Het forum wat deze nota moet goedkeuren komt vier keer per jaar bij elkaar. Kortom vertraging terwijl C-LAS toestemming verleent maar op een hoger niveau er eerst wat van gevonden moet worden. Het blijkt er allemaal bij te horen, helaas... Een regel waar we allemaal wel voordeel van hebben is de regelgeving over het verlof. Iedereen heeft het recht op een aantal dagen verlof per jaar. Het merendeel van deze dagen wordt opgenomen in de zomerperiode en dat is het nu. Ik wil dan ook alvast iedereen een hele fijne vakantieperiode toewensen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 23

Zandloper

12 vragen aan de Manager van het KL Schietteam Dick Kuiten Door: Wil Maaswinkel

Inleiding In de periode als LO/Sportofficier KMS (1980-1990) heb ik een aantal jaren intensief mogen samenwerken met Dick Kuiten. Een artikel op www.fitforaction.nl in 2013, leert me dat Dick actief is als Manager van het KL Schietteam. In 2014 is Dick begonnen als Logistiek Coördinator op de KMA. Mooie kans om hem weer eens te ontmoeten. Ik vind hem op een bureau, op een steenworp afstand van de sportzaal op de Trip van Zoutlandkazerne! We praten bij en drinken koffie. Mooie (sterke) verhalen! Ben nieuwsgierig naar zijn ervaring en kennis, opgedaan bij het Nederlands Schietteam. Als ik hoor wat Dick vertelt, is de opgedane kennis en ervaring bij het Schietteam, ook voor Vrienden LO/Sport, het delen waard! Ik verleid hem om een aantal vragen te beantwoorden! Hieronder zijn antwoorden. Veel leesplezier. 1.Hoe ben je bij het Nederlands Schietteam terecht gekomen? In 1998 ben ik door een collega op de KMS benaderd met: “Dick, zullen we samen een schietvereniging oprichten”? “Ja, maar ik weet hier niets van…niet belangrijk, ik weet alles en ik zal jou wel vertellen hoe en wat… OK”. Daarna enkele schietcursussen gevolgd inde KL. Toen vanuit de LO/sportorganisatie de vraag: ”Dick, jij hebt verstand van schieten, wil jij op het KL kampioenschap tien schutters selecteren en die voorbereiden voor het NMK?” “Hoe vaak mag ik trainen?” Antwoord: drie trainingen. Vraag: wat is er al geregeld? Antwoord; “nog helemaal niets.” Dus lekker aan de slag, banen regelen, orders schrijven, e.d. Maar ik kreeg drie trainingen en moest van veldvoetballers in drie trainingen zaalvoetballers maken. Dit uitgelegd aan kolonel Spreij, toen C-LO/ Sportorganisatie. Die begreep dat en ik kreeg meer tijd. Het KL Schietteam verloor enorm. Ik baalde als een stekker! Ik verlies niet graag. Toen een plan voor mezelf gemaakt om dit in de toekomst te voorkomen. Belangrijke insteek: IK moet niet willen winnen, de Commandant Landmacht moet dit willen! Dus contact opgenomen met generaal Noordzij (kende ik toevallig van het 17 Painfbat in Oirschot ). De generaal hierover aangesproken en hem enkele uitspraken laten doen: o.a. IK als C-Landmacht wil ook winnen. “Ok, ga ik voor zorgen, als u de brieven en orders tekent.” Antwoord van Noordzij: ”OK, en nu wegwezen!” Het jaar daarop won de landmacht het NMK. Toen weer gesproken met generaal Noordzij en een meerjarenplan aan hem laten zien. Hij was zeer positief over de opzet. Het Schietteam KL was ontstaan! Dit plan heb ik ook gebruikt bij mijn trainersopleiding, een door de LO/Sportorganisatie betaalde opleiding bij de KNSA ( Koninklijke Nederlandse Schietsport Associatie ). Tijdens deze cursus bleek dat, vergeleken met mijn medecursisten, mijn opleiding en ervaring als LO/Sportinstructeur toch wel heel bijzonder was. Ik riep daar:” Ik kan elke sport coachen, maar kan niet elke sport trainen….daarom zit ik hier”. Dit werd bij aanvang van de cursus niet door iedereen begrepen. Gelukkig werd een groot deel van de cursus gegeven door een docent van het CIOS Arnhem ( Ben Halle ). Mijn opdracht tijdens de cursus was een soort verenigings-/bedrijfsplan te schrijven. Ik heb hier gevraagd of ik een daadwerkelijk plan mocht schrijven. Meteen werd dat goedgekeurd. De generaal Noordzij had, in eerste instantie, een VTE voor het Schietteam beschikbaar gesteld. We bleken na enige jaren enorm succesvol, zowel in het binnen- als in het buitenland! Zo succesvol dat het schietteam KL later van de C-LAS nog een extra VTE kreeg! Daardoor werd het mogelijk mijn werk voor het KL Schietteam als hoofdfunctie te doen. Niet meer zoals in mijn periode bij de LO/Sportorganisatie als nevenfunctie. Toen konden we nog verder professionaliseren.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 24

Zandloper

12 vragen aan de Manager van het KL Schietteam Dick Kuiten (vervolg) 2.Wat is de taak en wat wordt er verwacht van “Manager Royal Netherlands Army Shooting Team”. Taak is de Koninklijke Landmacht te presenteren tijdens nationale en internationale schietwedstrijden. De taak omvat veel zaken. Eigenlijk ben je Cie-commandant van een club van 50 schutters. Alles m.b.t. oefeningen (lees: wedstrijden ) moet voorbereid worden. Indien er gevlogen wordt moeten er zaken geregeld worden. Tickets, transport, invoer en uitvoer van de wapens. Overleg met Consulaten, Militaire attaches, e.d. Vooral het meenemen van de wapens vereist veel voorbereiding. Ook de financiële zaken kosten veel tijd en natuurlijk de PR. Verder is er veelvuldig overleg met allerlei instanties en CLAS, die vragen hebben over het functioneren van het team. 3.Welke kwaliteiten zijn er noodzakelijk, gewenst en “Nice to have” als je succesvol wil zijn als manager? Organisatievermogen/communicatie/coördinatie/flexibiliteit/teamgeest/wil om te winnen/motivator. Nice to have weet ik niet zo snel, omdat je in de (top)sport alleen noodzakelijke punten nodig hebt. Je moet namelijk altijd voor de 100 punten gaan. 4.Welke kwaliteiten moet je hebben als schutter en hoe kom je daaraan? Wil om te winnen/ leergierig/ talentvol/trainingsbeest/geduld. De schietsport is nogal een buitenbeentje in de sport. Ik heb natuurlijk veel verschillende sporten meegemaakt, maar proberen iets 60x identiek te doen, kan natuurlijk heel snel heel saai worden. Je moet dus goed gemotiveerd zijn om dit te doen. Ook moet je toch wel een “koele kikker” zijn. Vooral de wedstrijdspanning geeft veel problemen in de uiteindelijke finales. 5.Je zegt: “iets 60 keer identiek doen.” Hoe zit een dergelijke schietwedstrijd in elkaar? Ik heb het hier over onze topschutters die actief zijn in de civiele schietsport. Mensen zoals Dick Boschman en Rolf van der Velde, die beide in de nationale selectie schieten. Verder heeft het Schietteam KL een achttal schutters die ook uitkomen voor de BIMS equipe. Zij moeten tijdens wedstrijden vaak 60 wedstrijdschoten lossen. Hier wordt er van het lichaam verwacht dit 60x identiek te doen. Dit is nu net iets wat het lichaam helemaal niet leuk vindt en absoluut moeite mee heeft. Vandaar de opmerking “iets 60 keer identiek doen…” Bij het Combat (dynamisch) schieten is dit natuurlijk niet van toepassing, hier is het een combinatie tussen snelheid en precisie. 6.Wat moet je doen als je deel wil uitmaken van het schietteam? Allereerst talent hebben, want we hebben geen tijd om iedereen maar te begeleiden en te trainen. Daarna kijken we naar je motivatie en vooral naar: Hoeveel tijd wil je erin steken (eigen tijd)! Elke potentiële kandidaat krijgt drie trainingen de kans om aan te tonen de juiste competenties te hebben. Daarna wordt hij evt. een aspirant lid van het Schietteam KL. Hij wordt begeleid door de trainers en die kijken hoe snel hij zaken oppakt. Binnen een ½ jaar krijgt hij te horen of hij wel of niet lid kan worden van het team. Daarna krijgt hij de uitrusting, die hij nodig heeft als beginnend wedstrijdschutter. 7.Waaruit bestaat de uitrusting van een wedstrijdschutter? Dat kan heel verschillend zijn. De Combatschutter heeft buiten zijn standaard uitrusting van het KPU bedrijf, een aantal zaken die nodig zijn om snel de verplichte handelingen aan hun wapens te doen (beenholster, dumppounch, sneltrekholsters voor patroonmagazijnen). Je moet je voorstellen dat het een ‘champions league’ gevechtsschieten is. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 25

Zandloper

12 vragen aan de Manager van het KL Schietteam Dick Kuiten (vervolg) De sportschutters krijgen meestal een bijzonder pakket. Aangezien zij vaak dezelfde handeling moeten doen, zitten zij vaak in speciale schietpakken die het lichaam hierin optimaal ondersteunen. De pistoolschutters hebben ook vaak bijzondere eisen. Verder schieten zij met speciale wapens (zowel geweer als pistool). Verder hebben ze voor deze wapens uitstekende munitie nodig, die vaak ook nog op de fabriek getest wordt door de schutters en hun wapen. Voor de wedstrijden is er een speciaal representatief tenue aangekocht, om de uitstraling van de Koninklijke Landmacht te verspreiden. Er wordt dus per schutter bekeken welke talenten hij heeft, waar hij evt. zich in wil specialiseren en afhankelijk van zijn niveau krijgt hij zijn extra uitrusting. 8.Waar en hoe wordt er getraind? Het Schietteam KL traint minimaal een dag in de week gezamenlijk. Daarnaast is het de schutters verplicht om minimaal een keer in de week bij de eigen vereniging te trainen. Afhankelijk van het aantal wapens wat hij heeft, zal hij moeten deelnemen aan opgedragen wedstrijden in het weekend. We hebben een jaarplanning voor het team en er wordt een individuele planning per schutter gemaakt. De gezamenlijke trainingen worden (vooral) gebruikt om de internationale wedstrijden voor te bereiden (train as you fight). De trainingen bij de eigen vereniging worden gemaakt in overleg met de trainers en de civiele doelen. 9. Aan welke opleidingen heb je veel gehad bij het schietteam? Ik mocht gelukkig veel ondernemen. Ik heb bijna alle SI opleidingen binnen de KL mogen doen en ik heb mijn HSI1 diploma behaald. Aangezien ik lange tijd bij het SICT (Schiet Instructie Controle Team) heb gezeten, kreeg ik op de Harskamp alle vrijheid voor de schietoefeningen. Verder heb ik bij de KNSA mijn trainer A-geweer en trainer B-geweer opleiding mogen doen. Verder ben ik daar enige jaren docent geweest: Fysieke training en periodisering. Ook heb ik de bevoegdheid “trainer in opleiding” (zowel geweer als pistool) te begeleiden in de praktijk. Ik ben een tijdlang met Olympisch schutter Dick Boschman samen naar Dortmund gegaan, daar kreeg hij training van de toptrainer: Heinz Renkemeirer. Tijdens deze trainingen waren we vaak omringd door wereld- en Olympische kampioenen. Ook kernploegschutter Rolf van de Velde heeft mij ingelijfd bij de topschutters. Verder heb ik de NLP cursus: team coaching mogen volgen.

10.Wat heb je WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 26

Zandloper

12 vragen aan de Manager van het KL Schietteam Dick Kuiten (vervolg) ervaren, wat heb je geleerd/afgeleerd en welke ervaringen had je niet willen missen? Ik heb natuurlijk heel veel dingen ervaren. Waar ik achter ben gekomen, is dat een LO/Sportinstructeur elke sport kan coachen, maar we moeten ons specialiseren om te trainen. In het begin werd ik natuurlijk heel vreemd bekeken…. Een sportinstructeur die het Schietteam KL runt en traint…dat kan toch niet. Die weet niets van schieten. Gedeeltelijk waar, want ik heb me door de jaren heen; “in het land der blinden is één oog koning” wel sterk moeten ontwikkelen. Ik ben altijd leergierig geweest en heb overal meegeluisterd. Vaak specialisten uitgenodigd, die hun specialisatie aan het team wilden vertellen. Ik roep altijd: “Van Gaal zie ik ook nooit meevoetballen op zondag”! Waarom niet? Ik zie mezelf meer als een dirigent…kan niet elk instrument bespelen, maar weet wel welk geluid ze kunnen maken en hoe ze moeten samenspelen. Een van mijn mooiste ervaringen. Een wedstrijd, in Zuid-Afrika werden voor het eerst de “Springbokken“ (ZuidAfrikanen) op hun onderdeel “de falling plates“ verslagen! Dick Boschman (Olympische schutter) zat in het team. We wonnen en ik heb hem nog nooit zo hoog zien springen en hard zien juichen. Later gaf hij aan dat dit ook voor hem één van zijn mooiste sportmomenten was. Ook de collega’s van Zuid-Afrika waren heel sportief en hebben ons veelvuldig gefeliciteerd. 11.Wat doe je nu nog bij het schietteam en is dat te combineren met je nieuwe functie en het bouwen van een huis? Op dit moment doe ik alles als “nevenfunctie“. We hebben alle taken weer verdeeld over de collega’s en ik blijf als een soort supervisor mijn rol spelen. De combinatie met mijn functie is natuurlijk niet altijd makkelijk, eerst een fulltime functie en nu “er weer even bij“. Dit betekent dat je altijd bezig bent en soms teveel hooi op je vork hebt. Er gaat ook heel veel eigen tijd in zitten, maar omdat het zo leuk is en we zo’n hechte groep hebben vind ik dit nog steeds geen probleem. Het verbouwen van een huis kost me nu al 8 jaar bijna alle vrije tijd. Dit samen met het schieten betekent dat ik onze “samen tijd“ goed moet plannen. Gelukkig heeft Maria ook haar hobby’s, dus dat komt wel goed. Nu de verbouwing bijna klaar is, hebben we weer regelmatig een zaterdag samen, dus dat gaat weer helemaal goed komen. Kan weer meer gaan schieten. Verder ben ik nog steeds voorzitter van de SSv KMS, die alle vormingsactiviteiten op de KMS aanstuurt m.b.t. het schieten. Dit kost me ook gemiddeld een avond in de week (eigen tijd). Maar ook vreselijk leuk om te doen. Ik heb nooit “clubjes“ gehad zoals veel collega’s, waarmee ze een leuke cent bijverdienden. Misschien eigenlijk best wel stom, maar ik heb altijd gekozen voor bijzondere dingen die IK leuk vind. 12. Wat zijn je “lessons learned” als manager schietteam? Blijf eerlijk en doe wat je denkt dat goed is. Vooral eerlijke communicatie is heel belangrijk. Ik heb, ooit in het verleden, een van de beste schutters uit het team gezet omdat hij zijn afspraken niet na kwam… korte termijn, slechtste beslissing die ik genomen heb! Vlak voor een belangrijke wedstrijd. Op lange termijn, de beste beslissing die ik genomen heb! Iedereen weet dat ik mijn woord hou en geen voorkeuren heb. Die heb ik natuurlijk wel, maar daar ben ik niet stiekem over. Verder weet ik altijd precies waar ik naartoe wil. Daarna ga ik op zoek naar “medestrijders”, liefst met een zo hoog mogelijke rang, C-LAS of zo. Dat is toch altijd heel gemakkelijk in dit bedrijf. Verder ook niet schromen om brieven/mails naar potentiële medestrijders te sturen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 27

Zandloper

NMK zaalvoetbal 2014 Door John de Graaf

Woensdag 2 april was het NMK Zaalvoetbal weer in Den Helder. Na twee training- en selectiedagen verzamelde de Landmachtteam zich op dinsdag 1 april op de Bernhardkazerne in Amersfoort. Omdat de militaire veldvoetbal team ook op 2 april een wedstrijd had, stond er een nieuwe ploeg, met een paar man die ervaring hadden met een NMK Zaalvoetbal.

Na een overnachting op de Marinekazerne in Den Helder werd het toernooi om half negen geopend. Om half 10 speelde de Landmacht zijn eerste wedstrijd tegen de Luchtmacht. Vanuit een gesloten verdediging werd deze wedstrijd met 2-0 gewonnen. De volgende wedstrijd was tegen de KMar. In de eerste helft een gelijk opgaande wedstrijd met de beste kans op de 1- 0 voor de KMar, maar Ramon Everduin zorgde ervoor dat de nul bleef staan. Vlak voor rust scoorde de Landmacht de 1-0. De 2e helft probeerde de KMar van alles maar kwam niet door de verdediging heen. Pas toen de Landmacht 3-0 voor stond vonden ze een gaatje en maakten ze in blessuretijd de 3-1. Na twee wedstrijden was de Landmacht al geplaatst voor de finale. De derde wedstrijd was voor ons niet zo van belang, maar voor de Marine wel. Zij moesten winnen. Dat lukte ook mede omdat de Landmacht zijn basis spelers wat rust gaf. Uitslag 3 – 0 voor de Marine. De finale was dus de Landmacht tegen de Marine. Met de sterkst mogelijke opstelling begon de Landmacht deze finale. De Marine zocht de aanval maar had moeite met de stugge en compacte verdediging van de Landmacht. Kwamen ze er al doorheen dan stond de keeper in de weg. Na 5 minuten kwam de Landmacht op 1-0. Een mooie individuele actie van Sietse de Jager zorgde ervoor dat de keeper van de Marine de bal uit het net mocht halen. De voorsprong kon uitgebouwd worden maar door teveel balverlies, aanvallend gezien, kwam net de laatste pass niet aan. Rust 1-0. De 2e helft begon de Marine nog meer te drukken. De Landmacht speelde in balbezit erg slordig. De 1-1 kon ook niet uitblijven. Uit een vrije bal op de cirkel scoorden zij de 1-1. Hierna ontstond er een tactisch spel. Uit een perfect uitgevoerde counter scoorde Richard Schur de 2-1 voor de Landmacht, 5 minuten voor tijd. De Marine begon weer te drukken, maar Ramon Everduin hield zijn ploeg op de been door met een paar formidabele reddingen zijn doel schoon te houden. Uit een zo’n redding gooide hij de bal op Sietse de Jager die alleen op de keeper afkon en de 3-1 scoorde. Dit was ook de uitslag. Een verdiende maar onverwachte toernooi winst. De mannen hebben tactisch perfect gespeeld en zich aan de gemaakte afspraken gehouden, waardoor deze winst zeer terecht was.

Landmachtteam: Ramon Everduin Bart Hillekens Martijn Meester Tim Brouwer Richard Schur Ronnie Verschuren Sietse de Jager Huub Eikenboom Patrick Johannes Davy Steegh

Trainer: John de Graaf Verzorger: Alex Janssen

LO/ Sportorganisatie 133 Hrstpel 140 Zwtcie LO/ Sportorganisatie KMA KMA 44 Painfbat, C-cie 111 Pagncie 111 Pagncie 13 Luverdbat

LO/ Sportorganisatie BD

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 28

Zandloper

Interview Richard Wichhart Door Paul Lindeboom

De aanleiding voor het interview met Richard is niet moeilijk te raden. Onze met leeftijdsontslag beschermde hoofdredacteur en webmaster heeft er al veertien jaar Zandloper op zitten en “niet lang meer te gaan”. Is momenteel vooral bezig met het tweede deel van het geschiedenisboek van de LO/Sportorganisatie en heeft sinds één december al aardig wat redactionele taken overgedragen binnen de redactieraad van de Dienstvakvrienden. Als militair veertien jaar een zelfde (deel)functie is tegenwoordig een uitzonderlijke prestatie. De term uitzonderlijk is in het geval van Richard vooral van toepassing op van zijn moeder geërfde karaktereigenschappen. Hij blijkt in weinig op zijn vader te lijken, die als een rode draad door het gehele interview heen loopt. En eigenlijk door Richards hele leven. Hard werken en weinig verdienen “Mijn vaders jeugd is onderbroken door oorlogsgeweld. Daardoor heeft hij weinig opleiding genoten en had maar een keus; Hard werken (en weinig verdienen) want de hand ophouden, zoals tegenwoordig, was er toen niet bij. Een aantal van de zaken die hij ondernam: een ijscokar; huizen opkopen (en slopen en verdienen aan de verkoop van herbouwmateriaal); een autosloperij; verkoop van tweedehandse auto’s en caravans; een supermarkt; een café, een frietzaak en drie frietwagens en een pompstation.

Zeker geen twaalf ambachten en dertien ongelukken. Mijn vader was als zakenman de tijd ver vooruit en speelde in op de behoeften van die tijd. Mijn vader was, denk ik, de eerste die een koffiecorner in zijn pand had, zodat de mensen rustig met een kopje koffie konden nadenken over hun eventuele aankoop. Mijn vader was (weliswaar noodgedwongen) een geboren zakenman. ‘Hard’, duidelijke mening, geboren leider, durfde risico’s en beslissingen te nemen, gedreven en soms bij het botte af. Het contact met mijn vader was meer dat wij elkaar aanvoelden, maar nooit echte gesprekken voerden. Hij gaf mij wel het gevoel van zekerheid, geborgenheid en ik wist dat ik altijd op hem bouwen kon. Mijn moeder daarin tegen was er altijd, sociaal, geweldige humor, muzikaal, sportief, altijd opgewekt, gezamenlijk zwemmen en korfbal, maakte de toiletten en koffiecorner op de zaken schoon en nu nog op 75-jarige leeftijd houdt ze nog de hele tuin (100m2) en woning bij tot aan het schoonmaken en verven van de dakgoten toe, tot groot ongenoegen van mij. Geen saaie jeugd Het zal duidelijk zijn dat ik geen saaie jeugd heb gehad. Ik kan wel zeggen een geweldige jeugd. Alles kon en alles mocht. Hele tafeltennis- en tafelvoetbalcompetities werden bij ons thuis met vrienden en vriendinnen uitgevochten en nu nog is het elke zondag feest in huize Lathum. Neemt niet weg dat het normaal was dat je als kind meehielp in de zaak. Ik kan dan ook rustig zeggen dat ik redelijk veel verschillende ‘beroepen’ heb uitgevoerd. Verzin het maar (verkopen, administratie, slopen cq bouwen van gebouwen, banden leggen, auto’s repareren, op beurzen staan, in het buitenland aankopen doen, etc.) Ik ben altijd jaloers geweest op mensen die wisten wat ze wilden. Zelfs mijn kleinkinderen weten nu al wat ze willen worden. Ik niet, dus ging ik naar de Detailhandelsschool om uiteindelijk de za(a)k(en) van mijn vader over te kunnen nemen. Na mijn eindexamen moest ik nog mijn dienstplicht vervullen en een vriend zei tegen mij dat als ik naar de KMS ging en na twaalf maanden stopte, ik mijn dienstplicht vervuld had. Dat klopte. Beiden solliciteerden we en je kunt het al raden: hij werd afgewezen en ik werd aangenomen, terwijl ik nog niet wist wat een sld1 was. Heeft uiteindelijk ook nog onze vriendschap gekost. In 1976 ben ik begonnen op de KMS, om mijn dienstplicht op deze wijze te vervullen om aansluitend weer de zaak in te gaan. Het liep echter anders. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 29

Zandloper

Interview Richard Wichhart (vervolg) Op de KMS (lees: bij Defensie) vond ik eigenlijk alles wat ik miste - misschien dat anderen het zien als een vlucht uit een toekomstsituatie waarbij ik mij nooit echt happy gevoeld zou hebben. Fysiek bezig, samenwerken met anderen, organiseren, groepsprocessen en voordat ik het wist waren de twaalf maanden om en moest ik beslissen. In overleg met mijn vader ben ik bij Defensie blijven hangen. Uiteindelijk werd ik infanterist omdat ik LO/Sportinstructeur wilde worden. Ik voelde me enigszins schuldig als enige zoon, maar mijn vader was heel stellig en zei: “Jongen je moet doen waar je je prettig bij voelt, want iedereen moet werken tot zijn 65e jaar. Doe dan wat je het liefst doet. Daarbij komt dat de zaak niet wegloopt en altijd nog een optie is.” De fout die mijn vader, volgens mij, gemaakt heeft is dat hij (weliswaar noodgedwongen) weinig tot niet heeft kunnen genieten van zijn gezin, een ‘fout’ die ik zeker niet wilde maken. Vandaar dat mijn gezin op de eerste plaats komt. Dit zou best eens te maken kunnen hebben met dat mijn vader vroeger geen tijd heeft gehad voor ons. Ik ben dan ook nooit bezig geweest met opbouwen van carrière en aanzien. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er nu collega’s roepen: “dat zou ik ook niet zijn als ik wist dat uiteindelijk een zak met geld op me staat te wachten.” Uiteindelijk creëerde ik in 1983 mijn eigen toekomst bij de LO/Sportorganisatie en wist ik dat, als het aan mij lag, hier mijn tijd vol wilde maken. Natuurlijk solliciteerde ik alleen naar functies die ik graag wilde. Mij hoefde je alleen maar enthousiast te maken en ik pakte het op. Een van de hoogtepunten was het werken bij het Facilitair Bedrijf (S4), waar ik samen met Maurice Bijen het hele sporttenue mocht oplijnen, beheren en verstrekken. We waren pioniers in die tijd, maar hebben dat zeker niet slecht gedaan. Ga maar na hoe groot de Sie Ost later is geworden om onze taken te kunnen overnemen (grapje). Leuke, drukke, maar zeker een erg leerzame tijd. En uiteraard de Zandloper. Dit was al een bestaand en gerespecteerd blad voordat ik het van Rob Jansen sr mocht overnemen, maar ik heb daar voornamelijk mijn creativiteit op mogen loslaten en had in die periode de tijd mee. Alles kon en mocht toen nog, vooral als je de drie R’s en C’s beheerste. Met Regelen, Ritselen en Rotzooien/ Connecties, Corruptie en Chantage w as echt alles mogelijk. I k heb w el eens gekscherend gezegd: “als je de ervaring van een zakenman en een ambtenaar samenvoegt, krijg je een corrupte ambtenaar”. De Stichting Dienstvak Vrienden LO/Sport is ook iets van mijn hand. Dat kwam omdat de Zandloper niet meer mocht worden uitgegeven vanwege de zoveelste ordinaire bezuiniging. Na een jaar illegaal in stand te hebben gehouden met behulp van de 3 R’s en C’s, heeft, voornamelijk C-Sie Ost, maj Gertjan de Brouwer waar ik toen onder viel, de stelling ingenomen naar C-LO/Sportorganisatie. Of we stoppen met de Zandloper of we richten een Stichting op. Deze heb ik mogen uitwerken en is uiteindelijk invulling aan gegeven.

Op dit moment ben ik als ontslagbeschermer het Geschiedenisboek aan het digitaliseren om eerdaags op www.fitforaction.nl te zetten, zodat deze met behulp van de oude garde verder aangevuld cq geactualiseerd kan worden. Te zijnertijd zal er een oproep komen aan alle collega’s en functionarissen van 2001 tot heden om hun ‘geschiedenis’ op papier te zetten zodat ik dat kan aanvullen. Werken in de LO/Sportorganisatie heb ik als heel prettig en leerzaam ervaren. Ik heb ook mogen ervaren dat er gedreven mensen zijn die van hun vak een hobby hebben gemaakt. Als een hecht team opereren en er voor gaan. Ik heb dan ook geen seconde spijt dat ik hiervoor gekozen heb. Deze organisatie heeft mij veel rust en geborgenheid gegeven en heb hierdoor mijn levensdoel; “het er zijn voor mij gezin, kleinkinderen en dierbaren” te realiseren. Ik kan rustig zeggen dat ik trots ben om deel uit te (mogen) maken van deze organisatie. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 30

Zandloper

Interview Richard Wichhart (vervolg) Wat altijd als een rode draad door mijn ‘LO/Sportcarrière’ heeft gelopen, is dat mijn vader toch nog aan mij trok. ’s Avonds, maar zeker de weekeinden was ik de klos en stond ik weer banden te leggen, friet te verkopen en de administratie te doen. Mijn vader deed nog ouderwets zaken met handje klap. Dat lukte nog met de oude garde, maar alles moest nu schriftelijk. Mijn vader vroeg of ik deze brieven wilde schrijven. Daar was ik natuurlijk niet van. Ik heb toen een VRA’tje geschreven vol met taalfouten met het verzoek of ik een cursus Nederlandse taalvaardigheid mocht volgen. Dat mocht en ben mede daardoor in de redactie van de Zandloper terecht gekomen om daar ervaring in het schrijven op te doen. En uiteindelijk was ik er zelfs van. Toen mijn vader in 2004 kwam te overlijden had ik echt een probleem. Mijn vader had mijn moeder goed achter gelaten en omdat hij wist dat het niet goed zou aflopen met zijn uitgezaaide darmkanker alles met me doorgenomen. Na zijn overlijden was ik mijn steun en toeverlaat kwijt en stond ik er alleen voor. De man die de hele wereld aankon en voor de duivel niet bang was. Uiteraard heeft het harde werken ons gezin geen windeieren gelegd en ben ik intussen eigenaar van diverse woningen en land. Het draait om de duit en de fluit Nu is het mijn taak om het hard verdiende vermogen van mijn ouders, tegen beter weten in, bij elkaar te houden en dat valt niet mee. Dagelijks ga ik nu het gevecht aan met zoals mijn vader ze noemde; de achterbakse politieke zakkenvullers en wittekragen criminelen. Zoals de belastingdienst, advocaten, notarissen, gemeenten, makelaars, bankiers, etc. Je kunt niet om ze heen, maar ze willen maar een ding… Mijn vader zou weer zeggen tegen me: Jongen je weet toch: “Het draait maar om twee dingen: De duit en de fluit. Het eerste deel van dit interview was grotendeels tot stand gekomen via ‘schriftelijke’ input van Richard Wichhart zelf. Daarna was er nog een mondeling gedeelte, in hoofdzaak over de sportieve kant van Richard, die verrassend veelzijdig en indrukwekkend was. Doordat je door je vader bijna 24/7 geclaimd werd, wekt het bij mij verwondering dat je toch sportief bezig was. “Zoals aangegeven had mijn vader meerdere bedrijven en was op een gegeven moment de grootste bandenspecialist van Gelderland en omstreken, dus de zaterdag stond standaard in het teken van zwarte handen van het banden leggen. Maar mijn ouders korfbalden ook, dus de zondag was -ondanks dat er bij mooi weer drie frietwagens aan het water stonden en bemand moesten worden- geen belemmering om actief bezig te zijn. Het is zelfs voorgekomen dat we met het hele gezin (met meerdere generaties) een (aanvals)vak vormden. Korfbal was vooral toen een echte familiesport. De functieverdelingen binnen de verenigingen wisselden regelmatig. Er zijn in ieder geval drie zwagers voorzitter geweest, mijn dochter zat bijvoorbeeld in de activiteitencommissie, ik verzorgde het clubblad, PR-activiteiten, (jeugd)training en organiseerde jeugd- cq trainingskampen. Omdat de hele familie korfbalde, ontstonden er wel eens meningcq inzichtsverschillen. Omdat korfbal op het veld heel lang uit drie vakken heeft bestaan en in de zaal uit twee vakken, moesten er dus iedere keer bij overgang naar zaal en veld twee dames en twee heren afvallen. Als dat toevallig mijn dochter betrof, vielen er doden. Natuurlijk gekheid, maar je kunt je voorstellen dat hier wel de nodige strubbelingen over ontstonden die verder werden “uitgevochten op familieverjaardagen en -feestjes.” Hoe was jij als korfballer? “Ik moest het hebben van het harde werken. Uiteraard als LO/Sportinstructeur een geweldige conditie, technisch niet sterk en ik scoorde niet vaak, maar stond wel vaak aan de basis van een doelpunt. Daarnaast was ik een zeer goede verdediger. Een tegenstander kwam mij niet voorbij. Ik was een klever, voor de tegenstander erg irritant en zoals gezegd moeilijk te passeren. Over korfbal kunnen ze zeggen wat ze willen, maar ik vind het een WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 31

Zandloper

Interview Richard Wichhart (vervolg) van de meest veelzijdige sporten. Tactisch, constant aanzetten, verdedigen, explosief en snel en je moest goed wendbaar zijn.” Hoe kwam je er toe om LO/Sportinstructeur te willen worden? “Het fysieke gedeelte van de KMS sprak mij het meest aan. De drie keer in de week sportlessen volgen vond ik geweldig, maar ook het fysieke gedeelte rond deze opleiding. Ik was inmiddels gediplomeerd jeugdtrainer bij het korfbal en vond training geven erg leuk. Ondanks dat ik alleen maar korfbalde, was ik toch heel erg allround. Bij de infanterie ben ik nog KLkampioen Parcours Militair geworden. In Schaarsbergen bij de infante- Richard en zijn team zijn korfbalkampioen rie had ik al goede contacten bij de LO/Sportgroep, waaronder bijUit het tijdperk van de drie vakken... voorbeeld met Rob Jansen jr. De CSM van de 12e Garde Jagers, waar ik toen werkte, was Gerard Loontjes, die vroeger ook LO/ Sportinstructeur was geweest. Toen ik me moest melden op mijn eerste werkdag was het enige wat Gerard vroeg: “hoeveel loop jij op de Coopertest”? Toen ik antwoordde 3600 meter, zei hij alleen maar: “vanmiddag aantreden in sporttenue en hoge schoenen”. Met een man of veertig gingen we die middag de Posbank op en af. Na een uur keek hij achterom en zag dat er nog een man of twintig over waren, dus moesten we net zo lang verder tot we met twaalf man overbleven. “Jullie ga ik optrainen, de rest kan wieberen.” Dit bleek de selectiemethode te zijn voor het Parcours Militair. Met dit team, waarbij Gerard Loontjes, maar ook Rob Jansen jr, zelf ook meededen, werden we KL-kampioen.”

Richard komt goed los tijdens dit interview en verhaalt van het een naar het ander. “Over dat allround. Ik heb nog een keer langdurig het kazernerecord over de 1000 meter in bezit gehad (in overall, hoge schoenen en wapen). Ik won crossjes en ook met de balspelletjes (als het maar geen voetbal was) kon ik goed uit de ‘voeten’. Er was bij ons op de LO/Sportgroep een keer een training van de basketbalploeg, die hadden een man tekort en vroegen of ik wilde invallen. Na afloop polsten ze of ik geen deel van de selectie wilde uitmaken. Dit moet je niet opschrijven, hoor, want dan worden ze nog chagrijnig. In Ermelo waren Jeroen van Dongen en Robin Francke de koning van het boemen. Ik vormde een team met Teun Vis, ook een spelletjesman en ook een korfballer. Door het korfbal waren wij tactisch sterk en stonden altijd op de goeie plek. Die twee kregen geen poot aan de grond en verloren die dag kansloos. Even naar je periode van de Zandloper. Wat vond je het hoogtepunt? (Na lang nadenken en een plasonderbreking). “Mijn eerste beoordeelde interview door een docent, vanwege de opleiding journalistiek die ik volgde, ging over mijn collega: Henk Burg. Helaas overleden, LO/Sportinstructeur bij de commando’s en een zeer markant persoon. Deze mocht vanwege een behandelde hersentumor geen sportlessen meer geven op hoogte. Gefrustreerd heeft hij zich uit laten kopen en is vertrokken naar Suriname om daar een toekomst op te bouwen door jungletochten te organiseren. Toen hij even terug in Nederland was - een dienstreis naar Suriname zat er niet in -, heb ik hem geïnterviewd. Hij vertelde een schitterend verhaal waar ook Desi Bouterse als een rode draad doorheen liep. Je snapt het al: de docent vond Henk Burg geen interessant onderwerp. Ik had mij alleen maar moeten focussen op Desi Bouterse. Tot op heden ben ik het nog steeds oneens met die man en snapt hij het volgens mij nog steeds niet. Interviewen is best moeilijk. Je wroet in het persoonlijk leven van iemand anders en die moet maar vertrouwen WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 32

Zandloper

Interview Richard Wichhart (vervolg) dat je dat goed op papier zet. Een van mijn eerste stukken, maar ook heel gevoelig, ging over het overlijden van Arno Budel. Ik heb daar gelukkig veel complimenten voor ontvangen, zelfs nog van de familie van Arno. Zo heb ik ook collega’s geïnterviewd die bijna alleen maar met ‘ja’ en ‘nee’ antwoordden. Ik kan je zeggen dat je zo door je vragen heen bent en probeer dan maar iets zinnigs op te schrijven. Natuurlijk ook het tegenovergestelde. Het interview met Cato Zegel (voormalig managementassistentie C-LO/Sportorganisatie, red.) was geweldig en daarin moest ik van alles schrappen. Overigens de kunst van een interview is het schrappen. Maar ook Staf medewerkers die uit onvrede waren vertrokken en van alles en iedereen iets vonden. Ook dit was een uitdaging om de Zandloper en het interview niet te laten gebruiken om met modder te gooien. De Zandloper heb ik als een geweldige periode ervaren. Niet gemakkelijk. Het blad ligt overal tot aan de Commandant der Strijdkrachten toe, elk woord wordt gewogen en naar eigen inzicht geïnterpreteerd. In het begin heb ik daar best wakker van gelegen en was een vijfdaagse werkweek, zeker met iedere keer die vervelende deadline, niet voldoende om hier invulling aan te geven. Daarnaast werden de taken en werkzaamheden, na elke reorganisatie, uitgebreid. Gelukkig neemt de ervaring met de tijd toe. Wat me zeker op de been heeft gehouden is een geweldige redactieraad. In de loop der tijd hebben er wel wat verschuivingen plaatsgevonden, maar de harde kern bestaat nog steeds. Zelfs ‘oud’redactielid Mike Becker vanuit Aruba en Sibyl Gassner vanuit Engeland en Richard Hesterman volgen de Zandloper nog steeds kritisch en geven nog de nodige input. Daarnaast heeft ook het management mij alle ruimte en vertrouwen gegeven. Wat ik wel prettig vind, is dat de Zandloper, weliswaar in een andere vorm en met de tijd meegegaan, nog steeds bestaat. Bij deze wil ik dan ook een oproep doen aan iedereen om de redactie te voorzien van de nodige kopij en foto’s. De organisatie is geografisch erg verspreid, de redactie kan niet overal zijn en krijgt niet alles mee. Tenslotte is altijd de insteek van de redactie geweest om een blad cq website te maken, onder het motto: van, voor en door de Stichting Vrienden LO/Sport.”

Opa Richard...

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 33

Zandloper

Van de Medezeggenschapscommissie Door Esther Wijffels

Op 11 september 2014 zijn er MC verkiezingen! Waarom: Door het bereiken van de maximale aanstellingsduur van diverse leden en doordat commissieleden onze organisatie hebben verlaten, hebben we besloten om verkiezingen uit te schrijven.

Wanneer: De verkiezingen vinden plaats tijdens de Dienstvakdag op 11 september. Wanneer er 11 of minder kandidaten zijn, is het houden van de verkiezingen overbodig. De MC van de LO/Sportorganisatie mag bestaan uit 11 leden. Bij minder dan 5 kandidaten wordt de procedure stopgezet en moet de verkiezingsprocedure opnieuw worden opgestart. De uitvoeringsprocedure van de verkiezingen volgt, indien dit van toepassing is, na 31 juli. Wie mogen zitting nemen: Iedereen die werkzaam is bij de LO/Sportorganisatie KL en minimaal 6 maanden in actieve dienst is, mag zich kandidaat stellen. Uitzonderingen daarop zijn de HDE (Hoofd Dienst Eenheid (= Cdt)) en werknemers die korter dan 2 jaar gedetacheerd zijn bij de LO/Sportorganisatie KL. Kandidaatstelling: Wanneer u graag zitting in de MC wilt nemen moet u zich voor 31 juli 2014 kandidaat stellen. Dit kunt op de volgende 2 manieren doen:

 

Als u lid bent van een vakbond moet u zich via de bond laten registreren als kandidaat. Als u geen lid bent van een bond moet u zich laten registreren bij de VC (verkiezingscommissie). U moet dan 30 handtekeningen verzamelen van werknemers binnen onze organisatie die u als een geschikt MC lid zien.

Kiesgroepen: De MC heeft ervoor gekozen geen kiesgroepen te maken, maar uiteraard hopen we op een grote diversiteit aan kandidaten. Het is gewenst dat de MC een afspiegeling is van het personeelsbestand van de LO/Sportorganisatie. Dit om de belangen van elke doelgroep zo goed mogelijk te kunnen behartigen. Kiesregister: De kieslijst ligt ter inzage bij de secretaris van de verkiezingscommissie. Info: Wilt u verdere informatie over de verkiezingen of de werkzaamheden van de MC dan kunt u contact opnemen met de leden van de verkiezingscommissie of de andere leden van de MC. Verkiezingscommissie: Voorzitter: kap Christiaan Bakhuizen Secretaris: smi Esther Wijffels Lid: aooi Frank Hoek Secretaris Verkiezingscommissie MC LO/ Sportorganisatie: Esther Wijffels.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 34

Zandloper

Colofon De Zandloper is het informatiebulletin van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport Jaargang 21 - Nummer 3 - juni 2014

Redactieraad Zandloper

Kopij-Redactieadres Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport T.a.v. R.E.M. Wichhart Postbus 3003 3800DA Amersfoort Mob: 06-22412928 E-mail internet (werk): [email protected] [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Bestuursleden Stichting Voorzitter Secretaris Penningmeester Lid Lid

www.fitforaction.nl

Jan van den Dool Richard Wichhart Michel van Dongen Wil Maaswinkel Johan Bouman

Hoofdredacteur

Jan Welling (ai)

Redacteur Redacteur

Wil Maaswinkel Johan Bouman

Redacteur Redacteur Redacteur

André Wijnberger Paul Lindeboom Léonie van Lamsweerde

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de mening van de LO/Sportorganisatie of de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Artikelen zijn eerder geplaatst geweest op www.fitforaction.nl

Correspondenten: Jan Kasper

[email protected]

Hans Wakelkamp Joep van Renswouw Els Bosveld

[email protected] [email protected] [email protected]

Sander Flier Joe van Bergen

[email protected] [email protected]

Jasper Schout Stefan Bousma Luuk Nissen

[email protected] [email protected] [email protected]

Pieter Hacquebard Oscar Prins

[email protected] [email protected]

Raimond van der Boom Henri van der Linde

[email protected] [email protected]

www.

FITFORACTION.nl WWW.FITFORACTION.NL