22/11/2015
Sint-Hubertus viering
Nr. 46
Vincentius school:
Herfstwandeling wordt winterwandeling > Pag. 2
Tom knap 2de in Hasselt! > Pag. 5
Eddy Jaspers > Pag. 6-7
Familie Keuppens: De kinderen > Pag. 8-9
Vorige week zondag (15 november) was het weer zover. De jaarlijkse Sint-Hubertusviering stond weer aan de deur. Tijdens deze jaarlijkse traditie wijdt onze Mr.
Pastoor alle aanwezige dieren met achteraf nog een stukje gezegend brood. Op pagina 3 en 4 vindt u een artikel over hoe het hele gebeuren in z’n gang ging.
Klik hier en zie hoe Maddie en Zoe “Let It Go” zingen!
Nieuws Column Guy Van Den Broek De jacht Dat we op Horendonk al heel lang dicht bij de natuur leven, was af te leiden aan het grote aantal vinkeniers dat onze wijk telde midden vorige eeuw. Dat is tot op heden nog niet veel veranderd. Jagen en bierbrouwen zit nog altijd in ons bloed. We schreven al hoeveel enthousiaste bierbrouwers onze wijk telt. Maar sinds het vogels vangen wettelijk is afgeschaft, grepen velen naar het geweer voor de jacht. Op de jongste SintHubertus-viering op 15 november aan de kerk bleek hoeveel enthousiaste jagers onze wijk wel telt. Te veel om op te noemen en zo mijden we tegelijk het gevaar er een te vergeten. Dat zou spijtig zijn, want ze zijn fier op hun status van jager. De vers geschoten hazen en konijnen gingen vlot van de hand, zeker ook omdat de opbrengst voor een goed doel was. De jenever (oud, jong, citroen) ging kwistig rond en de stemming zat er goed in. Het vinken werd begin de jaren '70 afgeschaft, maar de jacht is gebleven. Gelukkig voor hen. Had het er misschien mee te maken dat de jacht destijds meer door de betere klasse werd beoefend, terwijl vinken altijd een volkssport is gebleven ? We zullen het nooit weten. Maar je kan de jacht van pakweg 50 jaar geleden niet langer vergelijken met de jacht op dit ogenblik. Vooreerst is het niet eenvoudig om een jachtvergunning te krijgen. Om te slagen in het examen van jager moet je erg veel weten over de natuur en uiteraard het wild zelf. Je moet de dieren perfect kunnen herkennen in de open natuur en zeker bokken van geiten kunnen onderscheiden als het om reeën gaat. In deze periode gaat het vooral om fazanten, hazen, konijnen en de overtalrijke bosduiven. Vorige maand mochten ook nog patrijzen geschoten worden. Die zijn eerder zeldzaam. Vanaf 1 januari zijn de reeën aan de beurt (geiten en jongen). Je gelooft het of niet maar op één jaar worden in een gemeente als Essen toch een 25-tal reeën afgeschoten. Ook op de vos mag nu gejaagd worden, maar die belandt niet in de kookpot. Jagen is vandaag de dag aan zeer strikte regels en tijdslimieten gebonden. De jagers zelf en hun organisaties noemen hun sport eerder wildbeheer dan jacht, met als eerste bedoeling de soort op lange termijn in stand te houden.
2
Herstwandeling wordt winterwandeling Voor het eerst sinds meer dan 20 jaar wordt onze voormalige herfstwandeling vervangen door een winterwandeling. Deze zal plaatsvinden op vrijdag 11 december. Het opzet en het kader blijven in grote lijnen hetzelfde. Het hoofddoel is immers om weer vele ouders, grootouders, familie, vrienden en sympathisanten op een leuke manier samen te brengen voor een toffe wandeling (mét lampionnetjes en zoekopdrachten) in de omgeving van de school en een gezellig samenzijn nadien, waarbij de innerlijke mens versterkt kan worden met een (warme) drank en een heerlijk worstenbrood en/of appelslof. De wandeling start op de speelplaats van de lagere school te Horendonk 265 vanaf 18.00 uur. Er is een tussenstop voorzien in de kleuterschool, waar eventueel al iets gedronken kan worden. Na de wandeling wordt er terug verzameld op de speelplaats van de lagere school waar dan het voor-
af bestelde worstenbrood en/of appelslof gegeten wordt met een kopje koffie, een tasje thee of een beker warme chocomelk erbij. Daarnaast is er naar goede traditie ook jenever, glühwein en kerstbier voorzien. We nodigen alvast iedereen van harte uit op onze winterwandeling en hopen weer met zeer velen te zijn. Het is uiteraard ook mogelijk om gewoon mee te wandelen zonder iets te eten, of om iets te komen eten en drinken, zonder mee te wandelen. Voor het eten dient echter wel vooraf ingeschreven te worden. De kinderen van de school krijgen een inschrijvingsformulier mee, maar andere geïnteresseerden kunnen zich inschrijven via het secretariaat van de school en dat vóór vrijdag 27 november. U kan daarvoor mailen naar:
[email protected] of bellen op het nummer 03 667 54 91.
Frank Neelen
Hieronder even het menu: Groot worstenbrood Klein worstenbrood Appelslof Kleine appelslof
4,00 3,00 3,00 2,50
euro euro euro euro
per per per per
stuk stuk stuk stuk
Bij elk menu is koffie, thee en chocomelk mee inbegrepen.
Nieuws
3
Wild, borrels en mensen
Eén groot feest! Op 15 november was er om 10 uur de Sint-Hubertusviering. De jagers droegen hun geschoten wild binnen (die later die dag verkocht werd ten voordele van ziekenzorg). De kerk zat goed vol en zelfs waren er enkele honden aanwezig. Eerst werd het verhaal van Hubertus verteld: Hubertus was een zoon van een Hertog en leidde een goed leven. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zéér oneerbiedige activiteit was op die Heilige dag. Hubertus zag een groot hert en joeg er achteraan met zijn honden. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Bisschop Lambertus van Maastricht te gaan. Hubertus ging bij hem in de leer en volgde hem nadien op en werd Bisschop. Hij verspreidde zijn leer vooral in Brabant en de Ardennen, waar er vele kerken zijn die naar hem genoemd zijn. Hubertus overleed in het jaar 727. Op 30 september 825 werd zijn stoffelijk overschot van Luik naar de abdij van Andage overgebracht. Hierdoor werd Andage al spoedig een bedevaartsoord en de plaatsnaam veranderde na enige tijd in Saint-Hubert. Sint‑Hubertus staat nu bekend als patroonheilige van de jacht. Tijdens de mis brachten 6 hoornblazers zéér mooie melodieën ten gehore. Mijnheer Pastoor vertelde ook dat er na elke jachtpartij een lied gespeeld wordt als dankbaarheid. Er is ook geen verschil tussen een goede boer en jager. Elk van hen maakt maanden van tevoren alles klaar de één om het land te bewerken om nadien een mooie oogst te hebben en de jager zorgt in de herfst dat het wild geselecteerd wordt, zodat al de dieren in het bos tijdens de komende wintermaanden alles hebben om te kunnen overleven. Naast het altaar was er wéér een zéér mooi bostafereel
nagemaakt, met opgezette dieren geeft dit telkens weer een realistisch beeld. Na de mis was er de dierenzegening, mijnheer Pastoor sprak de zegen uit over alle dieren, vooral veel paarden en honden. Het dier kreeg ook een stukje gezegend brood. Maar het was niet alleen mijnheer Pastoor die zegende, want er was een hond die iemand voor een boom aanzag! De hoornblazers brachten nog een mooie melodie, nadien werd het wild verkocht ten voordele van Ziekenzorg. En ja natuurlijk liepen er ook weer mannen rond met
schorten vol sterke drank, ook Jägermeister omdat het een logo heeft met een beeltenis van een hert met een kruis tussen het gewei. (een goed hoestdrankje zeiden sommigen!) Er was veel wind en het regende af en toe, maar het was toch weer een gezellig samenzijn met niet alleen mensen van den Uil, maar ook dierenliefhebbers van onze buurtgemeenten. Dank aan alle helpers en jagers om deze aloude traditie in ere te houden!
José Schrauwen
Foto’s van vorig jaar (zie uitgave 2)
Nieuws
4 Hubertusviering
FOTO’S
Volgende tekst werd voorgelezen: Namens de Wildbeheerseenheid en de Essense Aanspanning. Welke vandaag weer zorg dragen voor de zieke mensen hier op Horendonk, door de verkoop van wild ten voordele van ziekenzorg, graag het volgende. Nu wij hier staan als mensen van Horendonk Omstreken en Wereldwijd, willen wij graag even stilstaan bij hetgeen gebeurd is in Frankrijk, maar ook in de rest van de wereld, Liberté, fraternité, egalité Freedom, broterhood,equality Vrijheid, broederschap, gelijkheid, Terreur neemt levens en zaait angst. We zijn samen slachtoffer van terreur, we gaan het samen moeten verslaan Laat ons hier bij deze Sint Hubertusviering, het beste van onszelf zien, en laat ons uitstralen dat wij van iedereen houden. Vrijheid, broederschap, gelijkheid, Wereldwijd, nu meer dan ooit. In ieder geval sterkte aan alle betrokken families, namens ons allen. Mag ik daarom vragen aan de Jachthoornblazers om even een korte muziek ode te geven.
Sport
5
21/11: Tom na een sterke cross knap 2de in de modder in Hasselt! Soudalcross in Hasselt, en eindelijk modder en koud, waar naar de goesting van de meeste crossers, en zeker ook voor onzen Tom! Niet aan de start, want sparen voor morgen in Koksijde: Wout Van Aert en Lars van der Haar. Wel aan de start, en erg gebrand op de zege omdat de teller al meer dan een jaar op nul staat: Sven Nys. Daarnaast ook de rest van de Belgische top en enkele buitenlanders. Tom is meteen goede mee weg en duikt in het wiel van Sven Nys het veld en de modder in. Sven Nys gaat meteen al keihard door en Tom doet er alles aan om in zijn wiel te blijven! De rest, met op kop Kevin Pauwels moet al snel een gaatje laten. Nog verder zit Klaas Vantornout, Belgisch kampioen, en heel slecht gestart. Tweede ronde en Tom heeft samen met Sven 10 seconden voorsprong op de eerste achtervolgers, Kevin Pauwels en ploegmaat Jim Aernouts. Sven Nys blijft de kop doen een houdt het tempo superhoog. Tom gaat goed mee, slim de bochten afsnijdend om energie te sparen, en altijd kort op het wiel! Het hoge tempo belet diesel Kevin Pauwels niet om tegen het einde van deze ronde bij de koplopers aan te sluiten. Derde ronde en Sven Nys doet nog altijd de kop. Het gaat hard. Tom en Kevin, in die volgorde, klampen aan. De gezichten worden al zwart van de modder! Het is vaak ploeteren hier in Hasselt! Bij het ingaan van de vierde ronde hebben Tom, Sven en Kevin een handvol seconden voorsprong op de eerste achtervolgers, allebei ploegmaats van Tom: Jim Aernouts en Thijs van Amerongen. Even krijgt Tom het lastig. Hij komt achteraan in de kopgroep en moet soms een paar meter laten... Komaan Tom! In de volgende rondes volgt een voortdurend jojo-spel: Sven Nys trekt superhard door op de aangelegde zandberg, eigenlijk een modderberg, en Tom en
Kevin moeten een gaatje laten. Maar telkens komt Kevin, en even later ook Tom weer bij Sven Nys aansluiten. Dat kost natuurlijk heel wat krachten, maar het is duidelijk dat Sven Nys, hoezeer hij er ook op uit is, de zege hier vandaag niet cadeau zal krijgen! Met z'n drieën gaan ze de laatste twee rondes in! Spannend! Voorlaatste ronde, en Tom valt aan! Op een recht stuk spurt hij zich voorbij Sven Nys! Die klampt aan, Kevin Pauwels in zijn wiel. Tom gaat hard, hij heeft duidelijk zijn tweede adem gevonden. Even komt Dieter Sweeck nog terug uit de achtergrond, maar als Tom nog eens doortrekt moet die terug lossen. Laatste ronde, en het wordt duidelijk: wie de laatste halve kilometer op kop zit, kan hier winnen. Tom doet er alles aan om over Sven te komen. Even lukt dat ook, maar wanneer Tom springt aan de balkjes en Sven loopt, komt Nys opnieuw op kop! Tom kruipt in zijn wiel. Sven gaat nu echter superhard! De eerste die moet lossen is Kevin Pauwels. Op een laatste heuveltje maakt Tom een heel klein foutje, en weg is Sven! Na een hele wedstrijd mee in de aanval
moet Tom op het einde alleen een sterke Sven Nys voor laten gaan. Sven pakt hier zo zijn eerste zege van het seizoen. Proficiat Sven! Tom na de wedstrijd: “Ik wist dat Sven er heel dichtbij ging
zijn. Ik heb een beetje te veel mijn podiumplaats verdedigd ten opzichte van Diether Sweeck om de demarrage van Sven nog aan te kunnen op het einde. Hij was gewoon de beste en ik ben tevreden met mijn tweede plek. De power heeft de bovenhand genomen. Het was vooral de bedoeling om het bergje boven te komen en dan door te trekken. Dat eerste lukte, het tweede niet. Ik had na Niel een goed gevoel, maar door de pech in Gavere ben ik dat gevoel een beetje kwijtgespeeld. Nu was het vooral kwestie van vertrouwen te tanken en dat is gelukt." 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.
Sven Nys Tom Meeusen Kevin Pauwels Diether Sweeck Laurens Sweeck Thijs van Amerongen Jens Adams Julien Taramarcaz David van der Poel Radomir Simunek
in 59'30" op 7" 12" 33" 35" 46" 52" z.t. 1'25"
Interview
6
Eddy Jaspers Geboren: 15/04/1956
Volgende week brengen wij een interview met Eddy Jaspers. Als warmmaker geven wij u de inhoud van de fiche die door de supportersclub “De Freethielvrienden” over Eddy als oudspeler van SK Beveren werd opgesteld.
Eddy verhuisde in 1974 van SV Wildert naar eersteklasser SK Beveren. Na twee jaar te proefstomen bij de Beverse junioren en doublures werd hij in de A-kern opgenomen (1976). Werd vanaf de terugronde van de competitie 1976-'77, onder trainer Urbain Braems, een vaste waarde in de Beverse defensie. Behaalde een eerste grote triomf toen Sportkring op 21 mei 1978 de Belgische bekerfinale won van Sporting Charleroi (2-0). Eddy gaf in die partij trouwens de assist waaruit Bob Stevens het tweede verlossende doelpunt kon scoren. Hij speelde met geel-blauw een fantastisch seizoen 1978-'79 en zag dat op het einde bekroond worden met een eerste landstitel. Scoorde in die compe-
titie in de uitwedstrijd tegen subtopper Lierse SK (26-11-1978) tien minuten voor tijd het enige doelpunt van de partij met een soort voorzetschot dat Lierse -doelman Engelen volledig verraste wat meteen een belangrijke 0-1 overwinning opleverde. Bereikte dat seizoen met Sportkring ook nog de halve finales van de Europacup der Bekerwinnaars. Daarin diende SKB zich wel gewonnen te geven tegen het grote FC Barcelona maar in de kwartfinales werd wel het fiere Inter Milaan zonder pardon uitgeschakeld. Won in 1983 met SK Beveren opnieuw de beker van België. Dit keer werd in het Heizelstadion afgerekend met Club Brugge, dat op een 3-1 nederlaag werd getrakteerd. En net als vijf jaar terug behaalde Eddy
één seizoen later met geel-blauw opnieuw de landstitel (1984). Scoorde toen o.m. thuis in de topper tegen Anderlecht (24-9-1983) de openingsgoal dat Sportkring op weg zette naar een oververdiende 2-1 overwinning. Is één van de drie spelers die met SK Beveren zowel tweemaal de beker van België won als tweemaal landskampioen werd (ook Heinz Schönberger en Marc Baecke deden dat). Liep echter ook twee bittere ontgoochelingen op toen geel-blauw tweemaal verrassend een Belgische bekerfinale verloor. In 1980 werd met 1-2 verloren van Thor Waterschei en in 1985 was de pil misschien nog wat bitterder omdat toen van Cercle Brugge pas werd verloren na het nemen van de strafschoppen. >Pag. 7
Totaal aantal wedstrijden: 284 Clubs als speler: SV Wildert SK BEVEREN (1974-1986) Racing Jet Brussel R. Antwerp FC Willem II (Nederland) Racing Jet Waver Standaard Wetteren
Totaal aantal goals: 19
Clubs als coach : SV Wildert Putte SK
Eerste competitiegoal voor SK Beveren: uit bij KV Kortrijk (22-05-1977)
Plaats in het elftal: rechtsachter Competitiedebuut bij SK Beveren: uit bij Sporting Charleroi (12-09-1976)
Aantal wedstrijden (aantal goals) : 1976-1977 : 21 (1) 1977-1978 : 32 (3) 1978-1979 : 33 (1) 1979-1980 : 27 (1) 1980-1981 : 33 (3) 1981-1982 : 29 (2) 1982-1983 : 33 (3) 1983-1984 : 31 (2) 1984-1985 : 27 (3) 1985-1986 : 18 (0)
Interview Speelde in dienst van geel-blauw 20 Europacupmatchen met enkele gerenommeerde clubs als tegenstander, zoals daar zijn : Inter Milaan, FC Barcelona, Hajduk Split, FC Aberdeen en IFK Göteborg). Is tevens met zijn 19 doelpunten de eerste verdediger (samen met Julien Lodders) die terug te vinden is in de doelschutterslijst van SK Beveren in de eerste afdeling (aller tijden). Miste in zijn laatste Freethielseizoen (1985-'86) verscheidene wedstrijden
7
wegens blessures en vertrok na vele schitterende jaren bij SK Beveren in 1986 naar eersteklasser Racing Jet.
baan behaalde. Staat met zijn 284 eersteklassewedstrijden bij SK Beveren op de zesde plaats in de eeuwige ranglijst.
Een voorbeeldig clubspeler en een schitterende verdediger (1m83). Had een zeer goed kopspel en een voortreffelijke trap in zijn rechtervoet. Was in zijn glorietijd zonder twijfel één van de beste rechtsachters in de Belgische competitie. Werd bij de nationale ploeg echter gebarreerd door ene Eric Gerets, zoniet had Eddy beslist meer bereikt dan de drie A-caps die hij nu in zijn totale loop-
Ondanks alle successen bleef hij een echte volksjongen. Hij vertoefde na een wedstrijd dan ook het liefst tussen de supporters. Zijn afscheid op de Freethiel was voor geel-blauw dan ook een zware aderlating, zowel op als buiten het terrein.
Willy Gommeren
Natuur op Den Uil Frank Rossen
De tijd van toen
8
De familie Keuppens: Middenstanders op Horendonk
De kinderen Leon Keuppens Leon was timmerman bij de firma Quick, hier in Essen. Hij was gehuwd met Marie Gabriëls, dochter van kleermaker Toontje Gabriëls uit de Poppenstraat. Te Over d'Aa, vlak naast het ouderlijk huis, begonnen ze samen ook een winkel waar ze kachels, huisraad en glaswerk van "saintelabert" (Val Saint Lambert) verkochten. Men kon daar ook terecht voor butaangas in flessen. De middenstanders te Horendonk waren niet altijd voldoende geschoold en daarom sterk beïnvloedbaar door de voyageurs (vertegenwoordigers) van bepaalde firma's. Op een bepaald moment had Marie een artikel aangekocht waar ze zelf versteld van stond: de pirex glaspotten die volgens de voyageur onbreekbaar waren. De man in kwestie had het haar zelf gedemonstreerd! Hij had zo'n glazen pot moedwillig van de toonbank gestoten en die was niet kapot! Ze had echter niet gezien dat de "brave" man op het laatste nippertje zijn voet onder de vallende pot had geschoven. Marie wilde ook ons verbazen en smeet zo'n onbreekbare glazen pot zelf met veel kracht tegen de stenen vloer... De gevolgen laten zich raden… Leon was ook bieboer (imker) en had ook zijn eigen werkwinkel met daarin een zaag- en schaafmachine. Hij was ook voorstander van biologisch tuinie-
ren, een woord dat toen nog niet eens bestond! Waar zijn buurman, Albert Claessens, rozenkorrel als meststof gebruikte, was Leon ervan overtuigd dat de natuurlijke "beir" uit zijn eigen put veel betere resultaten gaf. Regelmatig werden dan ook de resultaten vergeleken: wiens prei was het dikst en waar waren de aardappelen het best gelukt?
Stan Keuppens Stan was gehuwd met Lucia Raeymaekers, dochter van Frans Raeymaekers die om de hoek (Over d'Aa-Vaartstraat) zijn kruidenierszaak had. De dagen begonnen voor Stan al heel vroeg, omdat hij naar de veiling moest om inkopen te doen voor zijn groentenwinkel in de Vaartstraat. Eenmaal terug thuis was het tijd om met zijn eigen autobus mentaal en/of fysisch gehandicapte kinderen uit de streek op te halen voor het bijzonder onderwijs op de Luchtbal (men sprak in die tijd nog over "een ongelukkig kind"). En als die bus dan eenmaal weer op zijn plaats stond, was het weer tijd voor zijn melktoer. Aanvankelijk met een stootkar, nadien met een triporteur (eerst trappend, nadien gemotoriseerd) werd er melk aan huis gebracht: volle melk en botermelk. Dat moet écht een fysiek zware job geweest zijn met de gebrekkige kasseiweg die door de parochie liep. Thuis verkocht Lucia in haar winkel
groenten en fruit, later ook zelfgemaakt roomijs.
Jeanne Keuppens De eerste jaren na haar huwelijk met Richard Konings, gediplomeerd koster (kosterschool te Sint-Niklaas) brachten ze samen door op het rustoord te Brasschaat/Lage Kaart. Nadien verhuisden ze naar de Sint-Jansstraat te Wildert waar Richard niet alleen voltijds koster was, maar ook een drukkerij had. Jeanne stond in de winkel waar men behalve rozenkransen en missaals, ook papier- en rookwaren verkocht ... én niet onbelangrijk: de stripverhalen van Suske en Wiske, Bessy, Nero en Jommeke! Zalig waren bv met Wildertse kermis de uren die ik in een hoekje in de winkel mocht doorbrengen terwijl ik de stripverhalen van het voorbije jaar mocht lezen!
Rik Keuppens Rik was getrouwd met Josepha Claessens (zus van Albert) en werkte heel zijn leven als bakkersgast bij bakker Hense, zowel bij de vader als bij de zoon (Ivo). Net als zijn broer Stan was hij elke dag op pad met de triporteur, later met een citroën camionetje. Veel soorten brood waren er niet en alles moest thuis nog gesneden worden. Nieuwigheid in 1958 was het Expo-brood dat langer vers bleef en veel soepeler was. Na zijn broodronde zat hij thuis, in de Stationsstraat in Essen, de centjes te tellen, want de kas moest kloppen! Als bijverdienste gingen beiden, en ook anderen, waaronder ikzelf, in de schuur achter de beenhouwerij van Frans Rommens kippen stoppelen. Zoon Ludwig had
De tijd van toen de zaak uitgebreid en in het weekend werd er ook kip aan het spit verkocht. De kippen werden geleverd, geslacht en in een soort machine met kokend water gedompeld waarna ze door de machine gepluimd werden. Mensenhanden moesten dan nadien met behulp van een aardappelmesje de overgebleven stoppels verwijderen. Ik zal u de hygiënische omstandigheden en de weeë geur besparen, maar een feit is dat Rik nadien nooit meer kip gegeten heeft. Ludwig breidde de zaak nadien nog verder uit met een frituur, nadien Eethuis Rommens en nu Step2.
Louise Keuppens Anna Ludovika zoals ze officieel heet, trouwde in 1946 met Albert Claessens. Nog tijdens haar schooltijd was Louise ook al kindermeisje bij de familie Matheusen, die vlak bij de meisjesschool woonde. Zij moest daar o.m. op Ludo Matheusen passen én zich aanpassen aan het niet steeds gemakkelijke karakter van Madame Matheusen. Op den Uil zijn e r trouwens sle chts tw e e "madammen" geweest nl Madame Matheusen en Madame Dhooghe! Na haar huwelijk volgde Louise de kapperschool in Antwerpen en bij de bouw van het nieuwe huis (1949) werd een deel van de woonkamer (achter het salon) uitgerust als kapsalon. Ze was kapster met hart en ziel, maar ook met de nodige stress! Aangezien een deel van haar klanten boerinnen waren (en een boer leefde wél naar het seizoen, maar niet met de klok) kwamen die meestal te laat. Sommigen van die boerinnen kwamen ook maar twee keer per jaar naar de kapster én hadden niet de gewoonte om tussendoor vaak hun haren te wassen, zodat de geur van de koestal en het ingekuilde groen volledig loskwam bij het wassen! Een paar prijzen: Mise en plis kostte 20 Bfr... en een permanent 100 Bfr.. haar knippen kon al voor 5 Bfr.
Aloi Keuppens Louis had na een tijdje de zaadhandel van zijn vader overgenomen én was in de grote tuin daarachter begonnen met de bouw van een grote "verwarmde" serre. Die verwarming was zeer primitief (houtgestookt en zonder pomp) en
enkel bedoeld om in de vroege lente de zaak vorstvrij te houden zodat de zelf gezaaide bloemen en groenten niet zouden bevriezen. Ik herinner me nog levendig dat mijn "loopren" vlak voor de serre stond en dat ik af en toe binnen eens mocht rondkruipen, vol bewondering voor de enorme parasolzwammen die onder het werkblad, tussen de opgeslagen stenen bloempotten welig tierden. Daarnaast stonden ook een aantal koude kassen waar dan vanaf mei de bloemen (asters, zenia's, begonia's enz) en groenten werden uitgeplant. Compost moesten de tuinders zelf maken. Met zijn triporteur trok Louis naar een of ander beukenbos om daar het ruwe "compost" zelf op te scheppen. Thuis werd het gestokkeerd op een grote hoop en vlak voor gebruik werd het uitgezeefd, zodat het niet te grof was.
9 Emiel Keuppens Emiel was de jongste en startte in zijn ouderlijk huis met een beenhouwerij. Hij rookte zelf hespen en de vleeswaren werden ingepakt in een soort parafinepapier met daarrond oud krantenpapier. Af en toe slachtte hij daar ook een van zijn eigen varkens en kuiste zelf de darmen om er nadien worsten van de maken. In de schuur werd ook vet gesmolten dat nadien verpakt werd als rundsvet of varkensvet. Vooral vlak voor de kermisdagen was het zo druk dat hij beroep deed op een beenhouwersknecht en wij, zijn neefjes van naast de deur (Armand en René Keuppens en ikzelf) konden een centje bijverdienen door worsten en gehakt naar de klanten te brengen, want elke familie op den Uil hield dan een feestje voor de rest van de familie.
Cis Claessens
Ouderenweek Bezoek aan kamer 43 Ze is karig met woorden Nu wij onverwacht Haar kamer binnekomen Met ogen vol dankbaarheid Kijkt ze ons aan In een rolstoel draagt ze de last Van voorbije jaren veel bezoek krijgt ze niet zucht ze Enkele foto’s bij het raam Op een tafeltje naast haar bed een pillendoos en een fles water Haar wekker houdt stipt de tijd bij Een druk op de casseterecorder Voor het slapengaan Ze volgt trouw de paternoster Alleen bidden lukt niet meer na een laatste kruisje slaapt ze Morgen wacht weer een lange dag
ONZE GEPENSIONEERDE ZIJN GOUD WAARD Hoezo ouderen niets waard! We hebben zilver in onze haren Goud in onze tanden Gas in onze darmen Tenen in onze nieren Lood in onze schoenen Kalk in onze nagels Staal in onze heupen Plastic in onze knieën Vol met dure medicijnen Lijken we wel op goudmijnen Een mens met zoveel mineralen Is met geen miljoen te betalen Daarom ga ik fier door ‘t leven En neem kritiek op als een spons Want door al die rijkdom Drijft de economie nog steeds op ons
Wij willen graag Anneke Gabriëls bedanken voor het versturen van deze tekst.
Varia
10
APENBROODBOOM: AAP WILDEMAN IN HUPPELDONK IT AAP stuurde een email met het laatste nieuws vanuit EIKEN, om precies te zijn vanuit de wijk HUPPELDONK. Waar iedereen opgewekt rondloopt, nee huppelt, vandaar de naam. Het is er goed toeven dat wisten we al van de overheerlijke koeken en het bier. Om over de fritten en broodjes maar niet te praten. BAAS AAP liep het water door de bek toen hij de email las. Partijvoorzitter WILDAAP uit HOLAAPLAND bezoekt HUPPELDONK om te spreken over VLUCHTAPEN en.. maar dat was geheim, om van het heerlijke reuzeworstebrood en het bier van de maand te proeven. Want de grens met HOLAAPLAND is niet ver WEG van HUPPELDONK, en veel HOLAPEN komen er lekkers halen. WILDAAP was de voorzitter van de Partij van Vecht- en Vreesapen. Rare naam hoor, het betekende dat veel HOLAPEN die op deze partij stemden vechters waren, voor hun vrijheid en hun brood. Maar ook waren er veel apen die bang waren voor te veel VLUCHTAPEN. Vandaar het Vreesapen. Een beetje een gemengde verzameling van stoere en minder stoere apen. WILDAAP was apepopulair in HOLAAPLAND. Hoe meer VLUCHTAPEN hoe meer HOLAPEN op zijn partij stemden want hij wilde minder VLUCHTAPEN,
vooral minder Makaken en apen met andere gewoontes. HOLAAPLAND is vol zei hij, er kan geen aap meer bij. Luid gekrijs van tevredenheid maar ook boegeroep door VLUCHTAPEN. Op de avond van zijn toespraak stroomden de apen van overal toe, uit HOLAAPLAND, maar ook uit andere EURAAP landen. Ze wachtten en ze wachtten maar wie er ook kwam, geen WILDAAP. Die was blijven hangen bij het bier van de maand en het reuze worstebrood, met nog een aantal partijapen. De plaatselijke BAAS AAP nam daarom maar het woord en zei: als er nog meer VLUCHTAPEN komen, is er straks niet genoeg bier meer voor ons eigen apenvolk en nog minder voor de buren: de HOLAPEN. Luid boegeroep want iets ergers kon je je haast niet voorstellen. Maar ook eten ze straks alle worstebrood op, nog meer boegeroep en toen kwam het: en ze pikken onze mooie apinnetjes in. Toen stond HUPPELDONK op zijn kop en de apentamtam bracht het volgende nieuws: “WILDAAP op bezoek in HUPPELDONK: Hij zegt niets maar: hij drinkt het laatste bier van de maand en eet het laatste reuzeworstebrood want de VLUCHTAPEN zijn zo talrijk dat er binnenkort niets meer over is voor ons apen uit
HOLAAPLAND en EURAAP landen.” Over de apinnetjes werd niet geschreven.. maar des te meer gepraat. Via via hoorde iedereen dat WILDAAP een vriendinnetje had in HUPPELDONK. Maar dat er verder niemand meer vrij was want de VLUCHTAPEN gingen achter alle vrije apinnetjes aan. Oei, oei! Al dit nieuws sloeg in als een bom. Alle apen die maar konden spoedden zich naar HUPPELDONK om snel nog wat lekker bier en brood te proeven. Voor het niet meer kon. En de andere partijen konden praten wat ze wilden maar niemand geloofde ze meer: het was mooi geweest vonden de meeste apen. VLUCHTAPEN best maar ze moeten van ons bier, brood en vooral apinnetjes afblijven. Voor een keer waren de VLAPEN en de HOLAPEN het met elkaar eens. VLUCHTAPEN werden aangevallen en soms uit apenbroodbomen gekieperd en BAAS AAP had moeite om de rust te bewaren. Maar ja, waar moesten de VLUCHTAPEN dan naar toe? Niemand die het wist! Wat moest daar van komen? Spannend hoor.
Wordt vervolgd…
Tjeerd Ossewaarde
Copyright, Essen, Belgie 9 november 2015