Satisfaction. Guaranteed. > Huisvlijt > Pechtoeristen > Nieuwe website > Apeldoornse Reddingsbrigade > Onderdelenfonds naar Slochteren

Satisfaction Guaranteed

nov '15

> Huisvlijt > Pechtoeristen > Nieuwe website > Apeldoornse Reddingsbrigade > Onderdelenfonds naar Slochteren Satisfaction Guaranteed © is een maandelijkse uitgave van de AJS-Matchless Vereniging Nederland

1


COLOFON Doelstelling De bevordering van het bezit, het gebruik en de instand houding van motorfietsen van de merken AJS en Matchless Opgericht 1 januari 1976, ingeschreven bij de KvK Maastricht nr. 40204101 Aangesloten Stichting Eenhoorn Federatie (Federatie Engelse Motor clubs) en FEHAC Voorzitter: Harrie van Ewijk tel. 0610166215 e-mail: [email protected] Secretaris: Horst Kerkhof tel. 0314-346511 e-mail: [email protected] Penningmeester/ledenadministratie: Rian Hazen Kalf R39 Rood, 1509AC, Zaandam tel. 0623908760 e-mail: [email protected] Lidmaatschapbetalingen: NL34INGB0002034565 Archivaris: Peter Weeink tel. 072-5092898 e-mail: [email protected] Boeken- en accessoiresfonds: Willem le Bruin Watermanlaan 1, 5694 LG, Son en Breugel tel. 0499-479939 e-mail: [email protected] Onderdelenfonds: Nico Henkens tel. 0648454941, e-mail: [email protected] Bellen: alleen maandagavond, mailen kan altijd. Bestellingen: uitsluitend met bestelformulier bij: onderdelenfonds AJS/Matchless Vereniging Nederland, Giro onderdelenfonds: NL44INGB0000764655 Redactie SG: Arie Helmsing, Antoinette Stapel tel. 072-5092898 e-mail: [email protected] Treffencommissaris: Sandra van Ewijk tel. 06-27055504 e-mail: [email protected] Webmaster: Chris van Baal tel: 0642139772 e-mail: [email protected] Website www.ajs-matchless.nl Fehac/Eenhoorn vertegenwoordiger: Cees Zwinkels tel. 070-3867994 e-mail: [email protected] Taxatie-commissie Quirien Becker, Roel Blom, Peter Bos, Syl de Vries Motortaxaties ten behoeve van verzekering uitsluitend voor clubleden tegen geringe onkostenvergoeding.

Typespecialisten 2015 Eencilinders 2e helft jaren 30: Horst Kerkhof, [email protected] of 0314-346511 (bellen tussen 19.00u - 22.00u) Eencilinders jaren 40: Cor Elbersen, 0346-352472 (bellen na 19.00u) Eencilinders: Gert Drenth, [email protected] of 06-30398908 (bellen na 19.00u) Tweecilinders na '47: Rinus van Leest, [email protected] of 043-3478129 (bellen woensdag 20.00u - 22.00u) Advertentie: leden gratis eenmalige plaatsing SG/website. Auteursrecht Satisfaction Guaranteed, de bijbehorende Special Issues en de website www.ajs-matchless.nl bevatten informatie van en over de leden van de vereniging. Het geheel of gedeeltelijk overnemen van deze informatie voor publicatie in of door andere media is alleen toegestaan na schriftelij ke toestemming van het bestuur. SG niet ontvangen of ernstig beschadigd Rond de 1e zaterdag van de maand valt SG weer op je deurmat. Maar het kan gebeuren dat er bij de bezorging iets heel erg mis gaat en je een ernstig beschadigde SG of misschien helemaal niets vindt op de dag waar je reikhal zend naar uitkijkt. Neem in dat geval even contact op Willem le Bruin, die een paar extra exemplaren heeft voor deze noodgevallen.

(advertentie)

Lidmaatschap 2015 Adreswijzigingen: schriftelijk bij de penningmeester Contributie De contributie bedraagt per kalenderjaar € 27,50 Vanaf 2e kwartaal € 21,00 Vanaf 3e kwartaal € 13,75 Vanaf 4e kwartaal € 34,50 (incl. volgend jaar) Het inschrijfgeld bedraagt voor nieuwe leden € 5,00 Gezinsleden betalen € 6,00 contributie p.j. en eenmalig inschrijfgeld € 2,50 Opzeggen van het lidmaatschap dient te geschieden voor 1 December van het lopende contributiejaar. Buitenlandse leden Leden in het buitenland betalen voor toezending van het clubblad € 24,00 per jaar naast de reguliere contributie, tenzij men voor digitale toezending kiest. 2

Bij de voorplaat Als alles wat op deze motor zit erop hoort, dan is het een 1937 G80 Clubman, een 500 cc dus, maar dan wel met de verkeerde carburateur. De carburateur die op deze Matchless hoort heeft een horizontale gasschuif. (Info motorfiets Horst Kerkhof, foto Peter Weeink)


Een frisse blik Door Antoinette Stapel De mist hangt als witte horizontale slierten over het kanaal en verbergt de zwart-witte koeien die aan de linkerkant van de weg nog dicht tegen elkaar liggen. Het is een beetje donker en ook koud. De fiet sers trappen stevig door, diep in hun kraag weggekropen. Ik zit een beet je onwennig op mijn motor, na een dikke maand motorrijden in Indone sië. Het is koud! Na een paar minuten is de laatste duisternis verdwenen en kleurt de lucht aan de oostzijde van het kanaal zacht-roze en zacht-blauw. Er worden witte krijtstrepen in de lucht zichtbaar, ze zijn gemaakt door de eerste vroege vliegtuigen. De strepen vormen een mooi contrast met de pastelkleuren. De zon zal zo wel op komen. Aan mijn linkerzijde hangt net boven de duinen, de supermaan. Een grote, dikke gele maan. Vannacht was de maan nog even verduisterd maar nu is-ie weer helemaal zichtbaar. Af en toe versluieren de mistslierten de gele bol. Ik rij langs een oude poldermolen, moderne windmolens, een weiland vol nog slapende schapen. Ik kijk gewoon mijn ogen uit. Het is prachtig. De mist verzacht alles en geeft soms kraakhel dere doorkijkjes. Ik heb bijna geen aandacht voor de weg. Dat is, in tegenstelling tot Indo nesië, ook niet erg nodig. Iedereen rijdt gedisciplineerd op zijn eigen weghelft en haalt niet links en rechts in. Ook wordt niet ieder klein gaatje wat tussen mijzelf en mijn voorganger valt meteen opgevuld. En dan de weg zelf: wat een plak asfalt…en wat schoon…en een middenstreep, dubbel uitgevoerd zelfs! Dan ook nog duidelijke witte strepen aan de randen van de weg, tjonge wat een luxe, het kan niet op! Heel even denk ik terug aan die warme dag in Zuid Sulawesi, waar we 85 km lang via een totaal kapotgereden, deels weggespoelde weg door super kleine dorpjes reden. Als ik bijna in Den Helder ben, komen er ineens vuurrode randjes aan de rechter horizon. De zon trekt zich omhoog en de betovering is voorbij. Heel verfrissend, een maand naar de tropen… <>

In deze SG 3 Redactioneel: een frisse blik 4 Distinguished Gentlemans Ride 5 Een nieuwe website voor de club 6 Waar een Matchless en een nieuwe scootmobiel toe kunnen leiden (deel 2) 8 Een stukje huisvlijt: steunen voor zijtassen en montage van een bagagerek 9 Een Norton, een rechtszaak en toch nog een kenteken (deel 2) 12 Van de voorzitter 13 Apeldoornse reddingsbrigade 14 Twaalf provinciën rally 15 Pechtoeristen 16 Stempelpost Sint Pancras 17 Foto's Twaalf provinciën rally 2015 18 Onderdelenfonds naar Slochteren

Agenda 2015 - 2016 November December Jan. '16 Mei '16

15 27 16 13-16

TC

Onderdelenbeurs Wormer, Sporthal Wormer 27e Christmas Pleasure Trial ALV in de Moespot in Achterveld 34e International Jampot Rally 2016, Berg en Dal. Aanmelden en info op ijr2016.nl

3


Distinguished Gentleman’s Ride Amsterdam Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren AMSTERDAM – Het driekoppige team van Motorsport Harlingen nam zondag deel aan The Official Distinguished Gentleman's Ride Amsterdam. Gekleed in driedelig kostuum namen zij met hun klassieke racemotoren deel aan deze sponsorrit, die op hetzelfde moment wereldwijd in honder den steden werd verreden. De opbrengst gaat naar de bestrijding van prostaatkanker. Zelfs een bijzonder bewerkte Matchless ontbrak niet bij de rit. Dit artikel werd - in iets andere vorm - eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant en in Stadsblad Liwwadders.

De Friese delegatie met hun klassieke racemotoren, van links naar rechts Gijs van Hesteren, Har lingen (1972 Yamaha XS650), Tajan van der Wiel, Tzummarum (1976 Japauto Honda CB750) en Mounsiff Yettefti, Leeuwarden (1965 Honda RC161 Replica)...

Deze Ride is een rit voor gentlemen en lady’s. Het type motor is van belang classics en customs - maar ook de totale uitstraling van de berijder. Aan het eind van de dag kreeg het jongste lid van het team, de Leeuwarder Mounsiff Yettefti, dan ook een speci ale vermelding in de categorie 'best classic bike'. Zijn Honda RC181 repli ca was ontworpen en gebouwd door Tajan van der Wiel, die aan de Vaart weg in Harlingen een motorreparatie werkplaats drijft. Daarmee was het nog niet afgelopen. De organisatie kende hem even later de eerste prijs toe in de categorie 'best dressed gentleman’. Floor Stoop van de kledingjury: “Vanaf het begin was hij de ‘poema die gaat winnen’. Die schoenen met dat venijnige puntje, die broek van precies de juiste lengte, alles grof afgestyled, hij nailt alles precies. En dan dat gezicht en dat haar… Een bohemien van de jaren zestig!” 4

Persoonlijke motivaties Yettefti liet het zich met een stalen gezicht aanleunen. Hij had een per soonlijke motivatie en daartoe 250 euro aan sponsorgeld ingezameld. “ Vandaag stond voor mij in het teken van mijn oom, die afgelopen jaar is overleden aan de gevolgen van pros taatkanker. Wegens omstandigheden kon ik niet naar zijn begrafenis in Ma rokko. Deze rit zag ik als een perfecte

2,5 uur te langzaam rijden met clip-ons en een accu die steeds leger werd. Oefff!

Veldheer Robert van der Veldt inspecteert de troepen...

afsluiting, een laatste eerbetoon aan mijn oom. Dan krijg ik ook nog eens deze prijs. Mijn dag niet kan meer stuk!” Bram Smink van Amsterdam Watch Company reikte Yettefti een prachtig gereconditioneerd mechanisch horlo ge uit en van hoofdsponsor Triumph Motorcycles kreeg hij een schouder tas met merchandise. Fryslân boppe! Arne Toonen, met drie vrienden de organisator van de rit in Amsterdam, had eveneens een zeer persoonlijk belang. “De ride van dit jaar draag ik op aan mijn lieve vader, die zeer kort geleden is overleden aan kanker.” Zo was het voor vele deelnemers. Wie kent geen kankerslachtoffers onder zijn familie- en kennissenkring? De Gentleman’s Ride is een geweldig goede vondst van de initiatiefnemers in de Verenigde Staten. Anouk Jas pers van de Amsterdam Watch Com pany: ”Iedereen kent dingen als ‘Pink Ribbon’, voor de bestrijding van borst kanker bij vrouwen. Mannen scharen zich minder gemakkelijk om een der gelijk streven, maar de combinatie van een mannenhobby als motorrijden met een ziekte die ze allemaal zouden kunnen krijgen is geweldig!” De Matchless en de AJS Heel véél klassiek Brits ijzer was er niet te zien bij de Ride. Hoewel: een EgliVincent, een aantal Triumph Bonnevil les, enkele Norton en BSA twins en zelfs een Norton International, of was het een CS1? Zover reikt mijn kennis niet. Deze motor was van Marcel Schoen, die prompt de eerste prijs kreeg voor beste klassieker. Dezelfde keurige originele AJS van pakweg 1961 die er vorig jaar was deed weer mee. En wat betreft Matchless: een eigenzinnig verbouwde G80 custom, zie foto, met bouwjaar tussen 1921

Satisfaction Guaranteed (koplamp) en 2004 (voorvork). Ja, zo kan het dus ook. Wiel in de lucht Tijdens de Ride liet Satisfaction-foto grafe Inge zich de hele dag rondrijden in de zijspanbak van de Yamaha FJ900-zijspancombinatie van rijin structeur Robert van der Veldt. Mee stal met het derde wiel zwevend door de lucht... Haar zijspanervaring van een jaar of dertig geleden kwam goed van pas. Aan de rit in Amsterdam namen onge veer 360 motoren deel. Samen haal den zij 26 duizend euro op voor de bestrijding van prostaatkanker. We reldwijd staat de teller op zo’n 2,5 miljoen. Sponsoren kan nog tot 16 oktober. www.gentlemansride.com/rides/ netherlands Zo kan je je Matchless dus ook afbouwen. Stijl vroeg jaren zeventig, toen velen hun Matchless creatief verbouwden...

Een nieuwe website voor de club Door Cees Zwinkels Rondom de verschijningsdatum van deze aflevering van SG gaat een geheel vernieuwde website www.ajs-matchless.nl de lucht in. Ga dus maar eens kijken. En ga vooral later nog weer eens kijken! De oude website schoot vooral tekort in technisch opzicht (niet te gebruiken op tablet en smartphone) en gebruiks gemak. Een jaartje geleden hebben we daarom een inventarisatie gemaakt van wat er wel en niet goed aan was. Er kwam een heus programma van eisen. Het bestuur gaf aan bereid te zijn een investering te doen in het maken van een eigentijdse nieuwe website. Al gauw werd iemand gevonden die zowel beroepsmatig websitebouwer is als actief lid van een Engelsemotor club. Beter kon niet. Toen na een prettig voorgesprek met deze bouwer een offerte voor de klus lang op zich liet wachten taande de vrolijkheid. De man zei het te druk te hebben met andere klussen en bedankte voor de eer. Tja, daar sta je dan. Hebben we

het hem te moeilijk gemaakt? We weten het niet. Een tijdje later kwam Chris van Baal met het voorstel eens te praten met Michael Gorter uit zijn woonplaats Heemskerk, ook een professional op websitegebied. Dit gesprek verliep plezierig en het werd ook direct heel concreet. Binnen de afgesproken ter mijn lag er een duidelijke offerte. Met nog wat ‘vragen-en-antwoorden’ van onze kant werd de weg vrijgemaakt voor het verstrekken van de opdracht een nieuwe website te bouwen. En nu uiteraard volgens de modernste tech nieken, gemakkelijk qua bewerking voor de webmaster en desgewenst in de toekomst eenvoudig aan te passen. Vrij snel heeft Michael voor ons een ontwerp gemaakt dat qua grafische vormgeving duidelijk aansluit bij die van ons clubblad SG. Zwart en goud, best chic hoor! Zoals altijd moest er aan het ontwerp nog het één en ander worden ge schaafd. Daarna is er vanwege vakan ties wat vertraging gekomen in de besluitvorming. Terwijl de laatste aan passingen in het ontwerp worden

doorgevoerd is Chris begonnen om zoveel als wenselijk de informatie van de oude website over te zetten naar de nieuwe. Dat is best nog een hele klus. En het kan ook heel goed zijn dat je nog hier of daar een los draadje tegenkomt wanneer je nu de website gaat bezoeken. Dat zal dan de komen de tijd wel een keer worden afgehecht. Voor de clubleden die gewend waren de oude website te bezoeken zal het heel eenvoudig zijn hun weg te vinden. De structuur (het menu) is vrijwel gelijk gebleven. Daarover waren immers geen klachten. Door de verbeterde technische opzet kan Chris gemakke lijker nieuwsberichten plaatsen. Tech nisch wordt het mogelijk dat leden zelf hun foto’s kunnen toevoegen, maar die functie is momenteel nog niet be schikbaar. Zo hopen we een toegankelijke en fraaie nieuwe website te kunnen aan bieden. Heb je vragen of opmerkin gen, laat het horen. Waar en hoe kan je je mening kenbaar maken? Ach, kijk zelf maar even op de website. Als het goed is heb je het snel gevonden. <>

Stuur kopij vóór 20 november naar: [email protected] Eerder insturen wordt zeer op prijs gesteld, en je krijgt altijd een ontvangstbevestiging van de redactie... 5


Waar een Matchless en een nieuwe scootmobiel toe kunnen leiden (deel 2) Het eerste deel beschreef Nico's zoektocht naar een bouwvallig schuurtje voor het bouwen van een diorama. In dit tweede deel wordt er nog meer oude zooi bijgezocht en uiteindelijk opgebouwd tot een fraai eindresultaat. Door Nico Henkens

Je bent toch zeker wel goed bij je hoofd?

Dat een mens niet snel tevreden is blijkt wel uit het feit dat ik de volgende dagen niet kon laten nogmaals te gaan "schoemen" naar leuke dingen rond de gesloopte schuur en de belenden de hokken, allemaal even gammel en zo te zien een voormalige hondenken nel. Naast allerlei verweerde deuren en traliehekken die ik en passant op de kar gooide vond ik nog een zware stalen goot van een meter of vier. Dat was een mooi ding, die moest mee, maar hoe? Eigenlijk mocht hij niet te ver uitsteken achter mijn eigen kleine aanhangertje dus ik besloot hem dan maar over de Volvo heen te laten ste ken. Wel even opletten bij kuilen en drempel dat hij het dak niet zou raken. Misrekening, want dat deed hij natuur lijk toch en dat was even flink balen. “In doeken gewikkeld” uiteindelijk toch de tocht met samengeknepen billen voortgezet, je verklaart jezelf dan echt alwéér voor gek. Omdat de golfplaten niet toereikend waren om het hele dak te bedekken was ik al een aantal keren langs een andere boerenwoning met gammele opstallen gereden die ook leeg stond en waar geklust werd. Eindelijk was er een keer iemand en ik mocht gerust kijken of er iets van mijn gading te vinden was. Helaas kwam ik niet ver der dan 1 enkel golfplaatje maar hield ik wel een oude werkbank en een stellingkast in mijn achterhoofd voor "later". Nóg niet voldoende golfplaten dus, dat kon wel eens lastig worden. 6

Ik kon tenslotte pas wat gaan bouwen als ik compleet was. In de tussentijd had ik nog wel wat uurtjes nodig om de schuurdelen van onnodige ballast te ontdoen, elektriciteitskabels, spij kers etc. Verder wilde ik de hele boel toch ook wel tegen houtworm behan delen, hoewel ik me wel eens heb laten vertellen dat deze knagers zich niet meer in hout ophouden dat ouder is dan een jaar of 60. Er volgde een periode van vele weken waarin ik me bezig hield met puzzelen, zoeken naar aanvullingen en piekeren over een passende oplossing voor de vloer. Strakke showroomtegels pas ten tenslotte niet in mijn straatje. Ver der had ik er nog geen idee van hoe veel ruimte ik zou hebben om een buitenterrein rond de schuur te creë ren. De zoektocht naar golfplaten viel erg tegen en uiteindelijk besloot ik nog maar eens een visje uit te gooien bij het boerderijtje in Bennekom, voor het geval ze nog een keer wat hadden. Nou, hij verwachtte nog wel wat dus dat klonk hoopgevend. Een tijdje later kwam het signaal dat hij nog wat over had en maakten we een afspraak dat hij samen met zijn vrouw bij me langs zou komen om ook eens op de kazerne te kijken zodra de platen weer van het dak waren. We waren er inmiddels achter dat we alle drie wat hadden met oud spul dus ook zijn vrouw was enthousiast over mijn inboedel. Er lag een mooie stapel zwaar verroeste en krokante platen op zijn kar en ik mocht er wel een paar uitzoeken. Groot was de verbazing dat ik aangaf gewoon alles te willen heb ben, daar ging zijn schroot opbrengst. Geen probleem hoor, die kon ik ook nog wel opbrengen. Mooi geregeld zo, ik had ruim voldoende voor het hele dak en het werd nog afgeleverd ook, kon niet beter. Tegenover mijn eigen huis, een oude directiewoning van de vroegere ENKA, wordt druk gebouwd en had ik al eens een muurtje van een soort geperste turfblokken zien liggen. Hoe wel ik al verschillende keren was langs gegaan trof ik er nooit iemand. Via de aannemersborden op het terrein maar eens gebeld, ik werd doorverwezen naar een opzichter die er 's ochtends om een uur of halfzeven wel zou zijn.

Turf, helaas had dat wel een muizen verhuizing tot gevolg...

Dus op dat tijdstip maar eens gaan buurten en ik werd opnieuw doorver wezen naar de verantwoordelijke per soon. Het muurtje van een meter of 10 was een proef bouwwerk en mocht ik na wat praten wel weghalen. Het was mooi groen uitgeslagen en voorzien van het gewenste patina en enkele muizennesten. Het hele spul was wel drijfnat en daardoor zwaar. Net als vroeger in de veengebieden heb ik een aantal weken een turf stapel naast het huis gehad om te drogen, dat ging vast een mooi rustiek muurtje opleveren. In april had ik de Monumentenbeurs in den Bosch bezocht en gezien dat op een van de stands gebruik was ge maakt van een beurstapijt met een straatsteenprint. Omdat dit door gaans wegwerp tapijt is benaderde ik de organisatie maar was net te laat. Wel via dat kanaal en de standhouder bij de leverancier terecht gekomen die me na enkele weken kon melden dat hij 80 m2 gebruikt tapijt voor me had retourgenomen van de RAI, hartstikke mooi dus. Mijn collega uit de buitendienst heeft het voor me opgepikt en meegenomen naar de zaak, altijd weer leuk om de dingen zo te kunnen combineren. In tussen was ik ook alweer weken aan het speuren naar restanten kunstgras wat natuurlijk niet de hoofdprijs zou mogen kosten. Ik was daar vrij beslui teloos in en omdat ik toch een keer aan de bouw wilde beginnen heb ik toegehapt op een advertentie van marktplaats waarin 2 stukken werden aangeboden die ik zondermeer kon gebruiken. Dat dit werd aangeboden in Zwolle, de woonplaats van een an dere collega, was een mooie bijkom stigheid zodat ook dit materiaal binnen enkele dagen achter in de Polar lag. In alle voorgaande maanden had ik tel


Systeembouw, het werkt echt...

kens weer opgelet op dingen die ik voor de aankleding zou kunnen ge bruiken. Dat varieerde van stukken boomstronk tot gedroogde planten, grasstengels en spullen die ik van de schrootwagen van mijn buurman op de kazerne plukte. De kast en de werkbank die ik nog steeds in gedachten had gehouden dacht ik toch nodig te hebben dus ook daar nog maar eens mijn hoofd om de deur gestoken. Het kostte wat inspan ning maar samen met wat roestige jerrycans die ik en passant nog tegen kwam ging ook dit in ruil voor een doos chocola mee naar de kazerne. Als vloer in de schuur had ik inmiddels gekozen om de oude tapdansvloer van de balletschool van onze dochters te gebruiken. Deze grote triplex platen stonden tenslotte ook alweer jaren te wachten op een bestemming. Via een bevriende timmerman nog wat rest strookjes materiaal bemachtigt zodat de vloer compleet was. Met waterige zwarte latex, een restant van de Fey enoord kamer van mijn zoon, heb ik de platen een beetje een beton look kunnen geven zodat het er lekker vies uit zag. Mocht je dit ook willen doen en net als ik door te “druppelen” olie vlekken willen nabootsen, laat de pla ten dan niet staand drogen. Oliedrup pels met “zakkers” op een horizontaal vlak is niet 100% natuurgetrouw. Nu moest het er dan maar eens van komen. Eerst mijn maat maar weer eens gepolst wanneer hij kon helpen en vervolgens een afspraak gemaakt bij E&R. Het kwam goed uit dat in Waalwijk ook altijd een enorme Engel se auto happening is waar ik altijd heen ga. Heel erg leuk en georganiseerd door de MG club. Dat schiep de mo gelijkheid om een week voor de op bouw vast een eerste aanhanger met materialen te droppen. Juist omwille van het Britse feestje was de show room die zondag open dus mooier kon het niet.

De volgende woensdagavond hebben we een 2 x 4 m plateauaanhanger geladen met de wanden en de 5m lange spanten en gordingen om op donderdag op tijd te kunnen starten met de bouw. Dat was nou net die hele hete donderdag, ver in de dertig gra den, dat is lekker “druppelend” bou wen, in zo'n glazen paleis langs de snelweg. Ik ben, evenals bij de bouw van de stand in Rosmalen, altijd weer trots en tevreden als blijkt dat alles goed is doordacht. Als het weer alle maal goed past zonder dat je vooraf echt een generale repetitie hebt geeft me dat weer een kick. Ik ben echt een man van vele kladjes en notities en de rest moet in mijn hoofd zitten. Ook deze keer liep het volgens plan. Aan het eind van de ochtend stond de schuur weer overeind, d.w.z. het deel dat we in Lunteren hadden afgebro ken. Het opbouwen had evenals het afbreken een uurtje of 4 geduurd. De rest van de dag hadden we nodig voor het aanbrengen van de golfplaten en vast wat voorbereidend werk aan het interieur. Ik had besloten dat ik de verdere afwerking alleen zou willen doen en zou daar nog wel een extra zaterdag voor nodig hebben. De in richting, het aanleggen van het gras, compleet met beplanting, turfmuur, het straattapijt en verdere frutsels heb ik dus de zaterdag daarop uitgevoerd tot grote tevredenheid van de op drachtgever. Die hadden inmiddels al een sleetse MG-A laten aanrukken om het plaatje af te maken. Ik was dik

Pfff, 35 graden en nog een paar meter te gaan...

tevreden hoewel het kunstgas en het tapijt eigenlijk niet in mijn systeem passen, dat was nep terwijl verder werkelijk alle rekwisieten authentiek waren, echt, tot en met de houtworm gaatjes aan toe. Op de terugweg naar huis dacht ik, “het is nu wel een keer mooi geweest, 3x Rosmalen en nu deze klus, 't is wel een keer goed”. Inmiddels weet ik wel beter want ik denk alweer aan nieuwe mogelijkheden. Het is nu augustus en schrijvende op mijn vakantieadres in Zeeuws Vlaanderen ben ik in gedach ten alweer bezig met een net ontdekte bemoste en groen uitgeslagen BMW en een zeer charmante rustieke deur uit een oude schuur. Ik weet bijna zeker dat die over enkele dagen naast de scootmobiel mee gaan naar Ede, waarom? Ik weet het niet, je hebt van die dingen die je gewoon niet kunt laten. Ondertussen droom ik gewoon weer lekker verder en zal ik proberen wat extra foto's op de site te laten zetten voor degene die daar interesse in hebben. <>

Alleen jammer van de achtergrond en het tapijt, verder dik tevreden...

7


Een stukje huisvlijt: Steunen voor zijtassen en montage van een bagagerek. Door Barteld Kolk Voor de IJR 2011 hebben we destijds de G80S voorzien van een bagagerek en steunen voor zijtassen. Het baga gerekje komt via via uit Afrika van een Matchless of AJS. De steunen voor de zijtassen hebben we zelf gemaakt van 12mm buis. Deze buis is met enige moeite nog koud te buigen met een handbuigijzer. Het bagagerek is samen gemonteerd met de steunen voor de zijtassen aan de scharnierbouten van het achter spatbord. De steunen voor de zijtas sen zijn ook bevestigd samen met de achterste bevestiging van de buddy seat. Uiteraard zijn de tassensteunen pasgemaakt voor de ophanging en afmetingen van de zijtassen. De steunen zijn naast de Jampots gemonteerd om het tasgewicht zover mogelijk naar voren te brengen. De breedte wordt hierdoor weliswaar wat groter met meer ruimte tussen zijtas en spatbord. Deze ruimte hebben we destijds benut om een olieflacon tegen de achterzijde van de tas te bevesti gen. De bevestigingsbouten gingen wel eens loszitten en deze hebben we wel eens opnieuw moeten aandraaien. Verder voldeden het rek en de steunen goed Bijgaand enige plaatjes met afmetin gen. <>

Bevestigingssteunen voor het bagagerek ...

Voor- en zijaanzicht steunen voor de zijtassen...

Een vol beladen Matchless...

8


Een Norton, een rechtszaak en toch nog een ken teken - deel 2 Door John de Kruif Kenteken keuringen bij de RDW gaan vaak goed maar soms ook helemaal fout! Dit is deel 2 van het verhaal van een keuring waar herkeuringen, politie beambten, juristen, een hoorzitting en een rechtszaak aan te pas kwamen om het kenteken te bemachtigen. Eerder gepubliceerd in het VMC clubblad. Met toestemming overgenomen.

De Norton CSI van 1931

29 september Bezwaar

2014

–

Besluit

De brief van het Hoofd Juridische en Bestuurlijke zaken dhr. H. Pasman is gedateerd op 29 september; mijn be zwaar wordt daarin ‘ongegrond’ ver klaard! Dat wil zeggen dat de RDW niet van mening veranderd is. Het eerste deel van de tekst bestaat grotendeels uit citaten uit de Wegen verkeerswet en het Kentekenregle ment; de strekking van het betoog is dat er alleen een kenteken afgegeven wordt wanneer het frame en motor blok te herkennen zijn als origineel en correct voor een Norton uit 1931 door de aanwezigheid van een door de fa brikant aangebracht framenummer ofwel VIN. Dan volgt een herhaling van hetgeen in de ‘PIMP’ al genoemd werd. Pas man haalt nu de keuringen op 27 juni en 3 juli door elkaar en stelt dat de twee medewerkers van de RDW en de on bekende PAT agent geen VIN vast konden stellen omdat hun ‘technisch oordeel’ is dat de aanwezige nummers zeer zeker niet door de fabrikant in

1931 zijn ingeslagen. Pasman betoogt nu dat er “een zeer recent frame is aangetroffen waarin op moderne wijze het framenummer is ingeslagen”. Daarna herhaalt hij de aanwijzingen daarvoor; geen roest in de framebui zen, de nagels in de lugs en de door de RDW nooit eerder waargenomen tekens in het motorblok. Opvallend is dat er met geen woord gerept wordt over een Technische Commissie die volgens Frankhuizen en Groenewoud de zaak zou herover wegen met inachtname van mijn argu menten, foto’s en verklaringen. Op mijn argumenten wordt dus ook niet ingegaan. Enkel wordt genoemd dat het er niet meer toe doet of de num mers in het frame en blok al dan niet correct zijn nu de nummers in het frame en motorblok “gekwalificeerd zijn als niet te aangebracht door de fabrikant”. Pasman besluit met de opmerking dat uit niets gebleken is dat er bezwaren kleven aan het oordeel van de technisch medewerkers en de (PAT) deskundige. Als bijlage bevat de brief een heel kort verslag van de hoorzitting dat pas zes

weken na mijn bezoek door Groene woud geschreven is. Het verslag is zeer oppervlakkig en incompleet. Mijn uitleg over de aanwezigheid van roest en vuil dieper in het frame ontbreekt; alle uitleg over het gebruik van de stalen nagels tijdens de productie van Norton frames blijft onvermeld. Oktober 2014 - In beroep bij de rechtbank Tegen deze besslissing van de RDW kun je in ‘beroep’ gaan bij de recht bank. Dat heeft geen zin zonder juridi sche hulp en dus neem ik contact op met Rudi Arends, een liefhebber van klassieke voertuigen en advocaat die vaker met de RDW van doen gehad heeft. De procedure is als volgt; Arends schrijft een ‘beroepschrift’ aan de Rechtbank Midden Nederland. Daarop krijgt de RDW de kans een ‘ verweerschrift’ in te dienen. De zitting van de rechtbank wordt dan ingepland op 5 februari 2015. Beide partijen kunnen tot een week voor de recht zaak nog nadere documentatie indie nen. De RDW dient de rechtbank nu alle documentatie met betrekking tot de keuring te overleggen; dat had ook al moeten gebeuren voor de hoorzitting op 13 augustus maar nu pas komt er een verklaring van de PAT agent J. Straver, die de motor op 3 juli gekeurd zou hebben boven water. De verkla ring is gedateerd op 30 september 2014; dat is bijna drie maanden na de keuring en een dag na dat het RDW mijn bezwaar afgewezen heeft. Stra ver’s verklaring bevat slechts twee korte zinnen; “De identiteit van de motorfiets kon niet worden vastge steld. De herkomst van het motorblok was ook niet vast te stellen.” Ook deze verklaring is niet getekend en bevat verder geen enkele uitleg. Arends komt in zijn beroepschrift met een lijst van onvolkomenheden van de bezwaarprocedure van de RDW. Het door de RDW gedane onderzoek en de rapportage daarvan is onjuist en onzorgvuldig is geweest, evenals de daaruit getrokken conclusies. De rap portage is onvolledig, niet gedateerd en niet getekend. De daarop gevolgde bezwaarprocedure voldeed niet aan de wettelijke regels en de beslissing is onjuist. De motor had opnieuw onder zocht moeten worden. De beslissing dient daarom vernietigd te worden en al of niet na nieuw onderzoek, dient 9

Satisfaction Guaranteed alsnog het VIN vastgesteld en een kentekenbewijs afgegeven te worden. Verweerschrift RDW – 14 januari 2015 In het verweerschrift van 14 januari is de Directie van de RDW uit monde van dhr. C. Maenhout het geheel oneens met alles dat in het beroepschrift van Arends vermeld wordt. Maenhout gebruikt zeven bladzijden met voorna melijk juridisch jargon om dat toe te lichten. Er is een opsomming van alles dat heeft plaatsgevonden maar ook hier wordt een Technische Comissie niet genoemd. De Directie blijft er bij dat het besluit zorgvuldig en gemoti veerd tot stand gekomen is. De num mers zijn niet door de Norton fabriek in frame en blok geslagen en dat is door twee technisch medewerkers en een PAT agent vastgesteld. Daarmee is de zaak wat de RDW betreft afge daan. Nog wel een paar opmerkelijke citaten van Maenhout: “de RDW mag foto’s van andere motoren niet gebruiken om vast te stellen dat de nummers in een frame of motorblok correct zijn” en dan deze “overigens trekt de RDW de expertise van de heren de Kruif, Grig son en Cohen geheel in twijfel … niet is aangetoond dat zij enige expertise hebben verkregen door opleiding of ervaring om aan de hand van een voertuig de identiteit vast te stellen ” Omdat het ‘PIMP’ rapport niet onder tekend is en de verklaring van PAT agent Straver pas 3 maanden na het onderzoek werd opgesteld voegt Maenhout nu twee verklaringen toe van de twee betrokken technisch me dewerkers; beide verklaringen zijn opgesteld en ondertekend op 14 janu ari 2015, ruim een half jaar na de keu ringen. De verklaring van de tweede RDW medewerker, bij het PAT-onderzoek is zeer opmerkelijk. Dit is de RDW me dewerker die ik aan het einde van de middag van 3 juli, direct na de PAT keuring, een kwartier aan de telefoon gehad heb. Die middag kon hij mij al leen vertellen dat er volgens de PAT agent ‘iets’ aan de nummers mankeer de en verder wist hij het ook niet omdat hij zich weinig met het onderzoek be moeid had. Nu schrijft hij: “Samen met Straver is naar het voertuig geke ken en hebben we onze bevindingen 10

gedeeld. Die bevindingen heb ik de zelfde dag in PIMP gezet. Daarom heb ik in PIMP de onderstaande tekst kunnen vermelden op 3 juli 2014: (en dan volgt het hele verhaal over een recent frame, modern nummer, geen roest, de pinnetjes en de onbekende tekens van het motornummer)”. Zeer opvallend is dat beide verklarin gen geschreven zijn in prachtige vol zinnen en in grammaticaal correct Nederlands terwijl eerder vrijwel geen zin foutloos op papier kwam. 25 januari – de troefkaart, het rap port van Koenders Advocaat Arends had eerder met de RDW van doen gehad en was er be kend mee dat dhr. Maenhout de hak ken vol in het zand zou zetten. Daarom heeft hij mijn motor uitgebreid laten keuren door een externe deskundige, dhr Koenders van ID Tech. Koenders heeft jaren als PAT agent gewerkt, bezit relevante diploma’s en zal door de rechtbank als deskundige erkend moeten worden. Koenders neemt zijn taak serieus en brengt een hele dag in mijn schuur door om de motor te be kijken. Van de nummers worden af gietsels gemaakt en vergrotingen daarvan bestudeerd, het frame wordt van binnen bekeken en gefotogra feerd met een endoscoop. De historie van Norton en de specifieke kenmer ken van een CS1 uit 1931 worden hem uitgelegd. Koenders neemt contact op met Cohen en met de VMCC in Enge land om zijn bevindingen te controle ren en te bevestigen. Het resultaat is een degelijk rapport waar menig Nor ton kenner wat van kan leren. De conclusie is helder; het frame en het motorblok zijn in 1931/32 door de Norton fabriek gemaakt; de nummers zijn origineel en door de fabrikant aangebracht. Op 25 januari dient Arends dit rapport in bij de rechtbank. Al op 29 januari neemt Maenhout contact op met Arends met het voorstel het besluit van 29 september 2014 in te trekken en dat wij de procedure bij de rechtbank intrekken. De RDW stelt voor dat de Norton wederom een forensisch on derzoek zal ondergaan door een door de RDW ingeschakelde deskundige voertuigidentificatie. Bij dat onder zoek zal de rapportage van Koenders worden betrokken. Omdat dit ook de uitkomst van een gewonnen rechtzaak

zou zijn gaan we akkoord. 5 maart – het tweede forensisch onderzoek Op 5 maart meld ik me voor de derde keer bij de RDW te Nieuwegein en ik verwacht na een korte formaliteit met een kenteken naar huis te kunnen. Niets is echter minder waar. De RDW heeft gezorgd voor een team van twee agenten van het Landelijk Informatie team Voertuigcriminaliteit (LIV) en een PAT agent. De LIV agenten stellen zich netjes voor; de PAT agent niet. Deze drie worden bijgestaan door de eerste RDW medewerker zodat vier man twee uur lang om de motor heen krui pen. De motor wordt achterin de werkplaats ingeklemd tussen de bus jes van de LIV en PAT en ik mag niet in de buurt komen. Het frame wordt wederom afgespeurd en er ontstaat lichte opwinding als men resten van een nummer in een andere framelug meent te zien. Wederom wordt de pot afbijt en het bijtend zuur uit de busjes gehaald om het frame ook hier kaal te maken en te etsen en men is zichtbaar teleurgesteld als ook hier geen spoor van een nummer te vinden is. Als men klaar is speek ik dhr. Huijbers van de LIV nog even. Hij legt uit dat de frame lugs te glad zijn; dat kan alleen maar komen doordat een moderne produc tiemethode toegepast is! Ik leg uit dat de lugs van Nortons altijd zo glad zijn en gelukkig geeft hij mij de mogelijk heid om hem een paar foto’s van de lugs van andere Nortons te emailen. Ik krijg die dag geen uitslag en mag de motor weer meenemen. Het duurt exact zes weken voor ik weer iets van de RDW hoor. 16 april - bezwaar gegrond verklaard Op 17 april krijg ik een heel kort brief je van de Directie van de RDW uit monde van Pasman met de medede ling dat mijn bezwaar van 6 juli 2014 ‘gegrond’ verklaard is en dat daarom de procedure om de motor van een kenteken te voorzien hervat wordt. Dat wil zeggen dat men mij gelijk geeft en dat twee technisch medewerkers, een PAT agent en drie RDW juristen zich op zijn minst heel erg vergist hebben. Er is verder geen LIV rapport, geen uitleg, geen excuses, niets. Een dag later neem ik contact op met

Satisfaction Guaranteed Frankhuizen van de RDW te Nieuwe gein. Ik vertel hem dat ik de motor nu drie keer naar Nieuwegein gebracht heb en een vierde keer mij overbodig lijkt. Ik hoef niet meer langs te komen en op 6 mei ligt het kenteken in de brievenbus. Slotbeschouwing De uitslag van een kentekenkeuring bij de RDW in Nieuwegein heeft weinig te maken met de conditie of herkomst van je motorfiets. Om de woorden van Maenhout te gebruiken trek ik de ex pertise van deze RDW keurmeesters en PAT agenten geheel in twijfel. Men gaat schijnbaar af op een onderbuik gevoel en wanneer je motor hen niet aanstaat kun je het verder vergeten. Zeer onfatsoenlijk is het optreden van de juristen Groenewoud, Pasman en Maenhout. Een bezwaarprocedure is een wettelijke verplichting om een burger die meent niet correct behan deld te zijn een tweede kans te geven. De RDW lijkt echter geen behoefte te hebben om hier serieus mee om te gaan. De hoorzitting is een schijnver toning omdat de RDW geen belang hecht aan je verhaal, foto’s van num

mers en motoren of aan verklaringen van experts die geen ‘PAT diploma’ hebben. Je spreekt alleen met juristen die kennelijk nog nooit een oude motor gezien hebben en het verhaal over een Technische Commisie die de bevin dingen van de keurmeesters en PAT agent en jouw argumenten uit de hoorzitting nog eens kritisch bekijkt is een fabeltje. Een goede lezer ziet direct dat er wei nig klopt van de documentatie over de keuringen op 25 juni en 3 juli en ook een technisch analfabeet zal uit mijn eenvoudige uitleg begrepen hebben dat er wat aan te merken valt op het verhaal over de pinnetjes in de frame lugs en de roest in de framebuizen. Dat zou voldoende reden hebben kunnen zijn om nog eens een herkeuring te organiseren. Het lijkt de juristen niet te boeien of de keurmeesters gelijk heb ben. Ze zien je beroep als een interes sant juridisch probleem en pas na in schakeling van een advocaat, een eigen expert en een rechtzaak wordt je bezwaar serieus genomen en ver andert men van mening. De door de RDW aangerichte schade is aanzienlijk. Het opnieuw gespoten

frame van mijn Norton is op vijf plaat sen kaal gemaakt en bewerkt met bijtend zuur. Ik heb een paar dagen vrij moeten nemen om vier keer de RDW te bezoeken. Het tarief van een advo caat begint bij 200 euro per uur en een expert werkt ook niet voor niets. Tel daar de kosten van alle uren bij op die de keurmeesters, PAT agenten, LIV agenten en RDW juristen gemaakt hebben en je komt op een bedrag uit dat waarschijnlijk hoger is dan de waarde van de motorfiets. En dat alle maal gefinancierd door de verzeke rings- en belastingbetaler en veroor zaakt door een technisch medewerker die op 25 juni een rothumeur heeft. Kan het ook anders? Op de Veteranendag in Woerden in 2014 stond een stand van de RDW. Op mijn vraag bij welke RDW vestiging men verstand heeft van oude motoren hoorde ik tot mijn verbazing: ”Ga naar Heereveen of Waddinxveen”. Eind mei heb ik een andere Norton in Heeren veen laten keuren en niets dan lof; iedereen in die vestiging was oprecht, vriendelijk en deskundig en na drie kwartier kon ik met een goedgekeurde Norton naar huis. <>

11


Van de voorzitter Door Harrie van Ewijk Keuringsperikelen? Onlangs heb ik een AJS 16 M uit 1949 laten keuren bij het RDW keuringssta tion in Arnhem. Deze motor heb ik vorig jaar opgebouwd uit diverse on derdelen. Hij (ja het is een hij) is niet 100 % origineel, maar alleen een inge wijde ziet de verschillen. Het frame en kenteken had ik al jaren in mijn bezit. Echter in de opgeschoonde archieven van het RDW kwam hij niet meer voor. Bang gemaakt door allerlei spannen de verhalen dat ze tegenwoordig erg kinderachtig en moeilijk doen bij een keuring werd ik aangenaam verrast met een enthousiaste keurmeester. Buiten de controle van het framenum mer (de verf hoefde niet verwijderd te worden) kreeg de motor een techni sche keuring. Ik mocht na enig overleg zelfs mijn oude kentekennummer en het linnen kentekenbewijs houden. Het kan dus ook op deze manier. Na het verrekenen van de verschuldigde kosten kreeg ik het nieuwe kenteken keurig thuis gestuurd. Na een aantal korte ritjes heb ik besloten dat hij vaker mee uit mag. Om het meenemen van bagage te vergemakkelijken zoek ik nog een paar zogenaamde pannier racks (tassendragers). Cornwall en Schotland Eind september ben ik samen met twee oud-collega’s naar Cornwall geweest om daar een week rond te toeren. Helaas niet op een AJS of Matchless. Maar op een moderne motor kan dit ook leuk zijn. We hebben onder andere een bezoek gebracht aan het Sammy Miller museum. Wat een ontzettend grote en mooie collec tie motoren is daar ondergebracht. Het is werkelijk genieten als je tussen

deze nostalgische paradepaardjes staat. Er staat o.a. een AJS Porcupine, een wegracer die tijdens de tweede wereldoorlog werd ontwikkeld. Dit museum is een echte aanrader. Als je zo door Engeland toert valt het pas op waar je zoal geweest bent tijdens de vele Rally’s. Afgelopen juni was ik samen met Ruud naar een Rally van de Scottish sectie in Orkney. Ik ben dus dit jaar in het uiterste noorden en zuiden van Engeland geweest. In Orkney was het winderig, koud en nat terwijl het in Cornwall zonovergoten was. Nieuwe website Vorige maand schreef ik dat de nieuwe website aanstonds actief zou zijn. Dit gaat helaas november worden. Het overzetten van de vele bestanden vergt nu eenmaal zijn tijd. Woerden Het Nationaal Veteranen Treffen in Woerden was weer ouderwets gezel lig. Er waren veel en nog meer motoren en bromfietsen tot ver buiten het mid denterrein te bewonderen. Het lijkt wel of dit treffen steeds groter wordt en meer publiek aantrekt. Veel van onze leden heb ik daar gezien. Laatste rit van het jaar De laatste drie provinciënrit zit er op. In 4 etappes zijn 12 provinciën aange daan. Wederom werden we op de di verse stempellocaties vriendelijk en gastvrij ontvangen. Er werd voor soep, brood en gebak gezorgd. In Noord Holland kwamen we in een echt mo tormuseum terecht. Hier was duidelijk te zien hoe ver de liefde voor oude motoren kan gaan. Omdat het in ok tober ’s avonds aardig kan afkoelen had Cees voor een soort circustent gezorgd waar we ’s avonds gezellig bij

elkaar konden zitten. Ik durf gerust te zeggen dat het geheel een geslaagd evenement is geworden dankzij de voorbereidingen van Cees en de gast vrijheid van de leden op de diverse stempellocaties. International Jampot Rally 2016 Onlangs kwamen we er achter dat de groepsaccommodatie die wij bespro ken hadden voor de IJR al volledig verhuurd was. De eigenaar had vol gens hem geen definitieve bevestiging gekregen. Dit betekende dus dat we op zoek moesten naar een nieuwe groepsaccommodatie. Gelukkig heb ben we iets moois gevonden. Het ligt op 3,5 km van de site en de tarieven zijn gelijk gebleven. Voor de mensen die kiezen voor het gebruik van deze accommodatie rijdt er geregeld een pendeltrein. De twee-persoonska mers zijn nagenoeg volgeboekt. Er zijn nog wel 3, 4 en een 7 persoonkamers beschikbaar. Er zijn nog maar weinig mensen van onze eigen vereniging die zich aangemeld hebben. Schrijf je in via onze prachtige website ijr2016.nl en laat ons als organisatie weten op hoeveel mensen we mogen rekenen. Wij zoeken nog mensen die een goede motortrailer beschikbaar willen stellen voor het eventueel oppikken van ge strande motoren tijdens de toerritten. National Jampot Rally De National Jampot Rally in 2016 wordt van 12 tot 15 augustus in Schot land gehouden in de omgeving van Stirling. Dit is een mooie omgeving en is vanuit Nederland makkelijk bereik baar. Het lijkt mij wel weer leuk om met een grote groep Hollanders naar dit treffen te gaan. Voorlopig zitten de ritten er weer op en wordt het tijd om zorg en aandacht aan onze collectie te geven. <>

(advertentie) Enorme voorraad nieuwe onderdelen voor alle Engelse motoren. Scherpe prijzen, goede service en dagelijks postorders Industrieweg 106 2651 BD Berkel en Rodenrijs Voor openingstijden, nieuwtjes en aanbiedingen: www.petersclassicbikeparts.nl Tel.: 010-5199210 FAX 010-5199214 12


Apeldoornse reddingsbrigade Door Carl Kuipers Rob Petiet vertelde een tijd geleden dat hij Jannes Ham wilde gaan helpen om de danig mishandelde motor weer op zijn pootjes te zetten. "Leuk, ik wil er wel bij helpen"; per slot van rekening hebben deze jonge be jaarden tijd zat.

Jannes kijkt goedkeurend toe.

Rob Petiet in actie

De G3 van Frank loopt weer en behoudens wat kleinighe den moet ik eens aan het inrijden denken. De logeer-Ya maha loopt weer, gebruikt een pakje zware Van Nelle, maar gelukkig heb ik een vervelende kortsluiting opgelost en laadt de dynamo. Dat was voor mij wel een must om verder te gaan. Wat kan er nu kapot zijn in zo’n Japans/Engelse twin dacht ik in mijn jeugdige, 71 jarige, onschuld. Het antwoord is simpel: alles. Naar Tiendeveen Dus vorige week maakte Jo Zwart een afspraak met Jannes en vandaag, 7 oktober gingen Rob en ik Tiendeveenwaards, gewapend met een ander voorframe en mijn koffer met mijn Engelse gereedschap. Ik sleutel het liefst met mijn eigen spullen, een afwijking, een van de vele volgens Erna. Frank is er intussen ook aan gewend. Ik kan een ongelofelijke rotzooi maken, maar als ik een sleutel mis op het bord ben ik niet te genieten en blijf ik zoeken tot het weer compleet is. Bij Jannes aangekomen werden we begroet met een brede grijns en koffie, het belangrijkste. Gelukkig zijn we goed kope tiepjes en gebruiken we melk noch suiker. Daarna hebben we de patiënt eens bekeken, ongelofelijk dat ze er beiden nog levend afgekomen zijn. Ik heb in mijn vroegere sleutelende bestaantje wel meer van deze schades gezien met hierbij de kanttekening dat de eigenaren het niet meer uitmaakte aangezien ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld hadden. Ik zag een voorspatbord dat niet meer als zodanig te herkennen was, idem zijspan, ongelofelijk dat ze er nog zo vanaf zijn gekomen! Donor-voorframe passen Samen hebben we het stoffelijke overschot van de AJS op de heftafel gesleept, rijden was er niet meer bij. Rob wijdde zich aan iets achter de cilinder, ik bemoeide met de

voorkant en Jannes keek goedkeurend toe. Slopen gaat best lekker, alleen zaten door de klap verschillende bouten en moeren op een iets andere plek, maar, over het alge meen genomen vorderde het werk vlot. Nadat voorwiel en voorvork verwijderd waren en ik vol bewondering het verbogen T-stuk had aanschouwd, het is toch een aardig stukje staal, was Rob al zover dat de bovenbuis met de haakse slijper in 2 stukken was verdeeld. Het voorste ge deelte gaf met een prachtige klap mijn gereedschapskoffer een ander aanzien... dank je wel Rob. Maar al bij al, chapeau voor Rob, hij was al gauw zover dat het opgescharrelde donor-voorframe gepast kon worden, en dat zag er hele maal niet zo slecht uit. Daarna moesten we naar binnen om te lunchen en je kan de dames maar beter niet te lang laten wachten in mijn beleving. Ik moet zeggen: Jannes’s echt genote heeft ons prima onthaald! Daarna gingen we weer aan de slag met passen, wrikken, weer passen, tapeinden met zachte dwang van een fiber hamer door de daarvoor bedoelde gaten slaan en zowaar na een tijdje stond het spul er weer netjes bij, getuige de bijgevoegde foto. Dus nu kan Jannes op zoek naar de bijpassende onderde len voor een volgende sessie en wij keerden tevreden Zwartsluis-waards naar Joost Voeten, uitgezwaaid door een vergenoegd lachende Jannes. <>

Het resultaat van een paar uurtjes sleutelen

13


De vlotterkamer afgebroken van de carburateur...

Twaalf provinciën rit Door Cees Boot Tijdens de laatste V.I.M (Vereniging Interessante Motoren) rit is het bigend van mijn motor vastgelopen. Na demontage van het motorblok heb ik het ter beoordeling naar Rob Schol gebracht en afgesproken dat hij het zou repareren. Maar omdat hij ging verhuizen naar een ander pand, dat nog volledig verbouwd moest worden, was de reparatie pas half juni klaar. Dat was precies op het moment dat wij op vakantie zouden gaan. Gelukkig bezit ik nog een rijdend exemplaar en heb ik dus toch nog wel wat kilometers kunnen maken van het voorjaar. Maar zoon Hessel vindt het ook leuk om op zo'n oude machine te rijden en wilde graag een keer samen rijden. Dus ben ik na de vakantie mijn motor weer gaan opbouwen en door tussenkomst van vele andere dingen was hij pas begin september klaar. Als je dan de agenda bekijkt blijft er weinig meer aan ritten te rijden over. Daarom werd er afgesproken dat áls Hessel thuis is (hij werkt veel in het buitenland) we samen met broer Willem de twaalf provinciën rit gaan doen. Dat thuis zijn lukte en heb samen met broer heb ik een route op papier gezet naar onze eerste stempelpost Delft. Vrijdags werden de motoren in orde gemaakt, alle kampeerspullen bij el kaar gezocht en 's avonds samen met Hessel hebben we alles achter op de motoren gebonden. Zaterdagochtend kwam Willem om negen uur aan gere den. Eerst een bakkie gedaan en om half tien zijn we op pad gegaan. De

eerste kilometers hadden we wat problemen met de benzinetoevoer van Hessels motor maar dat was snel op gelost door de tweede benzinekraan open te zetten. Daarna ging het goed tot Noordwijk: daar was de weg afge sloten. Wat doe je dan als je in die omgeving niet bekend bent? Simpel: gewoon blind de Carmin volgen nadat je in het apparaat de snelwegen hebt uitgesloten. Dan kom je via prachtige weggetjes uiteindelijk bij het adres waar je zijn moet: Hans Beck. Daar waren al wat clubleden aanwezig en na elkaar begroet te hebben werden we door Hans ontvangen met koffie en vlaaienbroodjes, dus dik voor elkaar. Daarna zijn we weer prachtig binnen door naar Woerden gereden waar we allerhartelijkst door Piet Blakenburg en zijn vrouw werden ontvangen en waar het weer prima voor elkaar was met koffie, koek en een heerlijke kop soep. Na Woerden gingen we richting Baarn waar een camping geregeld was. Daar werd het tentje opgezet en in de tussentijd kwamen achter elkaar

"Ut was un skoftug mooi weekend met een barre zoot lol" 14

meer clubleden binnendruppelen. ’s Avonds, na uit eten te zijn geweest, belanden we met z’n allen in de grote tent waar het heel gezellig werd. Zondagochtend, na een ontzettend koude nacht, werden we in dikke mist wakker dus hebben we maar rustig aan gedaan en met een groot deel van de groep heel gezellig zitten ontbijten in de grote tent. Om elf uur hebben we de motoren gestart en zijn we richting Sint Pancras gegaan waar onze laat ste stempelpost was. Tot Weesp ging het lekker. Daar, af remmend voor een stoplicht, valt Hessel z’n motor stil en komt uitrollend tot stilstand op het fietspad. De ben zine loopt aan alle kanten van de motor op straat. We draaien gauw de kranen dicht en wat blijkt: de vlotterkamer is van de carburateur afgebroken. Goede raad is duur dus wat gaan we doen. Optie 1: motor laten staan, naar huis en auto met aanhanger halen en de motor ophalen. Optie 2: ANWB bellen. Optie 3: naar huis bellen en vragen of ze de vlotterkamer, die op de werkbank ligt, willen brengen. Ge lukkig zijn wij gezegend met nog een lieve zoon die bereid was om hem te komen brengen. Ondertussen kwa men Caroline, Bart, Frans en Willem voorbij en stopten om te kijken wat er aan de hand was. Vol verbazing keken ze naar het probleem en ook zij had den dit ook nog nooit gezien. Bart begon meteen foto's te maken en een opmerking van "mooi stukje voor de SG", dus bij deze Bart... Na een uurtje wachten kwam Matthijs de vlotterkamer brengen en na tien minuten sleutelen konden we weer verder. In Sint Pancras waren we al aangekondigd door de pechtoeristen waar we wederom weer hartelijk wer den ontvangen met koffie en koek. Na het bezichtigen van het museum van Jan Cees waren we binnen tien minu ten, zo rond de klok van vier uur, weer thuis. Wat ik het mooie van zo'n weekend vind is dat je clubleden tegenkomt die je wel van gezicht kent maar verder niet. Door zo'n zaterdagavond in de tent, gezellig aan de borrel en heel veel sterke verhalen, leer je elkaar wat beter kennen en dat is top. Mooi cluppie die AJS-MATCHLESS. Ik denk dat ik ook namens Willem en Hessel spreek en dan in het WestFries zeg "Ut was un skoftug mooi weekend met een barre zoot lol". <>


Pechtoeristen Door Bart Volger 3 en 4 Oktober stonden voor ons in het teken van de laatste etappe van de 12-provinciënrit. We hadden, omdat het begin oktober nog wel eens fris kan zijn, in Baarn een wooden shelter geboekt. Helaas kwamen we er de vrijdag voor het vertrek achter dat we hier nog niet voor hadden betaald. Je kiest voor zekerheid, maar het wordt toch weer spannend. Besloten, voor het geval de sleutel al vergeven was, toch de tent maar mee te nemen.

We spraken af met Frans van der Wal om elkaar om half elf te ontmoeten bij pontje Buitenhuis. Rond negen uur reden we weg en het zonnetje begon net wat door de mist heen te schijnen. Al snel scheen de zon volop en werd het een prachtige dag. Op het stuk tussen Lisse en Delft hebben we mede door een aantal wegafsluitingen wel erg veel stoplichten gezien. Tegen 1 uur waren we bij Hans Beck. Hans had op zijn geheel eigen wijze een duide lijke wijzer gemaakt die samen met zijn Matchless voor nummer 27 stond. Het kon niet missen. We kregen een rond leiding door de keurig opgeruimde werkplaats en een uitgebreide lunch aangeboden. Hans nogmaals be dankt. We hadden Jeanette ook graag weer even gesproken, maar die had andere bezigheden.

half zes arriveerden we in Baarn, nog net op tijd om Kees Majoor met zijn prachtige Berini even te spreken. De sleutel van de wooden shelter stond in de deur, dus de tent kon ingepakt blijven. Met een flinke groep zijn we na een stevige wandeling bij De Generaal gaan eten. Op de terugweg, in het donker, hebben we nog in het licht van de zaklantaarn aan natuureducatie

gedaan. Het was gezellig in de grote tent, maar wij zijn op tijd onze warme bedjes ingekropen. Na ’s morgens een kopje thee en een krentenbol bij Cees en Carla en een kop café au lait bij Syl genuttigd te hebben, konden wij er weer tegen. We reden als laatsten om 11 uur weg uit Baarn. Het zonnetje scheen wat magertjes door de mist. In de buurt van Weesp werd het koud en mistig. Op een gegeven moment doemden er 3 Bootmannen uit de mist op. Cees stond te bellen, Willem stond met gebaren uit te leggen wat er aan de hand was en Hessel stond een peukie te roken. Ze hadden een bijzonder pechgeval: de vlotterkamer van de motor waar Hessel op reed was afge broken. Ik had dit nog nooit gezien. De stemming was opperbest en de oplos sing onderweg. Cees had zijn andere zoon Matthijs (uit bed) gebeld. Deze zou met de auto een andere vlotterka mer, die Cees op zijn werkbank had klaargelegd(?), langs komen brengen. Omdat wij ze verder niet konden hel pen vertrokken wij naar St. Pancras. Op de regelmatige klappen van de Matchless kan je je gedachten ont spannen alle kanten op laten gaan. Toen ik de pech van de Bootjes nog eens overdacht ontstonden er toch een aantal vragen: • Moeten we voortaan allemaal een reserve vlotterkamer meenemen? • Is de moderne benzine misschien de oorzaak? • Zou het een sabotage actie van de VIM kunnen zijn? • Hebben de mannen Boot wat te stevig gevlotterd bij hun eerdere ben zineprobleem?

Dwars door het groene hart zijn we naar Woerden gereden, waar het bij Piet Blakenburg ook gezellig druk was. Koffie , soep en een lekker zonnetje maakten het zeer aangenaam. In Woerden sloot Willem Maurer zich, na een poos ondergedoken geweest te zijn, weer bij ons aan. Hij genoot weer zichtbaar van het clubgebeuren. Rond 15

Satisfaction Guaranteed • Wilde Matthijs misschien ook mee? • Is het slim om een peukie te roken in de nabijheid van een afgebroken vlot terkamer? • MAAR BOVENAL: WAAROM LAG DE VLOTTERKAMER BIJ CEES OP DE WERKBANK KLAAR???? Via Amsterdam, Purmerend, de Beemster en de Schermer kwamen we rond 2 uur aan bij Jan Cees Alberda, waar we weer werden verwend met koffie, broodjes, koek en soep. Na een rondleiding langs Jan Cees zijn indruk wekkende verzameling, gingen we richting huis. Net toen wij wilden ver trekken kwamen de Bootmannen aanrijden. Ze hadden het probleem met de vlotterkamer gefikst. Het was een prachtig weekend, met veel gezelligheid, gastvrijheid en skit terend weer. Dit alles doordat Cees Zwinkels de 12-provinciënrit dit jaar uitmuntend georganiseerd heeft. Cees, en alle stempelaars, nogmaals bedankt. Bart en Carolien <>

Stempelpost Sint Pancras Door Jan Cees Alberda Verleden jaar vroeg Cees me of ik stempelpost voor de 12 provinciën-rit van onze club wilde zijn, waarbij Cees opmerkte dat men dan ook mooi mijn verzameling/museum(pje) kon be wonderen. Natuurlijk stemde ik er mee in. Stempel en toelichting werden ruim op tijd toegestuurd en de datum op de kalender genoteerd. In de tussentijd heb ik nog contact met Cees gehad en dan maar hopen op mooi weer en een goede opkomst. M'n vriendin Nelja en ik zijn gaan sa menwonen sinds mei en zijn sindsdien druk bezig om haar huis "verkoop klaar" te maken. Toen bleek het ook nog op 3 oktober openhuizen-dag te zijn. Kortom: druk-druk en veel te doen! Toen in Woerden een clublid tegen me zei: "tot volgende week", realiseerde ik me pas dat ik nog maar een week had om het e.e.a. voor te bereiden. Nelja was er dus niet op zaterdag maar vriend Jelle Bethlehem wilde 's mor gens wel assisteren bij de catering en vriend Wim van Rooyen (VIM) kwam 's middags helpen. Zondags was Nelja 16

er wel om me te assisteren. Zaterdagochtend om 8.30 uur kwa men Harrie van Ewijk en Ruud Faassen al de oprit oprijden. Ze hadden in Warmenhuizen overnacht en deden de rit op 1 dag. Natuurlijk snel koffie/ koek en broodjes klaargemaakt en later voor de liefhebbers nog soep. Tegen tienen kwam een verkleumde Albert Otten aan. Hij had moederziel alleen op de 3 Linden overnacht. Hij werd dan ook warm onthaald. Daarna kwam de een na de ander binnendrup pelen. 's Zondags liep het ook nog lekker door en kwamen de laatste clubleden uit de buurt langs o.a. Cees Boot, die pech had door een afge scheurde vlotterbak. Zoon Matthijs had die weer even gebracht. Behalve veel clubleden kwamen Ad van Boheemen (het Motorrijwiel), Klaas Wesel (BSA-club) en nog wat

kennissen ook langs. Totaal ongeveer 35 man/vrouw, waarvan zo'n 25 op een AJS/Matchless. Cees memoreer de nog in een mail dat ik met recht trots kon zijn op m'n verzameling en muse um en bij veel motoren ook een leuk verhaal had. Tsja... je zou maar een AMF HD(Aer macchi) kopen, die niet aan de praat was te krijgen omdat de stoterstang van de uitlaatnok naar de inlaatklep zat en z'n collega in de andere volgorde... geduldig denkwerk dus, maar na een kleine ingreep: succes! Of een Ducati 125cc racertje kopen van iemand die er helemaal klaar mee was, omdat 't kreng niet wilde lopen en thuisgeko men ontdekken dat simpelweg de bougie gewoon stuk is...En zo kan ik nog wel even door gaan. Kortom een succesvol en gezellig weekend. Met veel plezier gedaan en bedankt voor jullie komst. <>


Twaalf Provinciën rally 3-4 okt 2015 foto's: Bart Volger, Jan Cees Alberda, Cees Zwinkels

17


Onderdelenfonds naar Slochteren Door Albert Bos Ik ben al jaren lid van de AJS Matchless Vereniging en heb altijd met belangstelling het clubblad gelezen. Al die jaren heb ik eigenlijk maar een paar keer gebruik gemaakt van de onderdelenvoorziening. Elke keer wanneer er een oproep werd gedaan voor iemand die het magazijn zou willen beheren had ik wel het idee dat dit me wel leuk leek om te doen, maar ik had ook steeds wel weer een gedachte dat ik er niet genoeg tijd voor zou hebben. Er moest zo nodig een huis gebouwd worden of ik zat te onregelmatig met mijn werk of we waren te druk met het sporten van de jeugd, je kent dat wel.

Alles is overzichtelijk en geen gesjouw met kratten.

Nu de jeugd “zelfstandig” wordt krij gen pa en ma weer wat meer tijd om zelf dingen op te pakken en toen ik in het clubblad las dat de vereniging een nieuwe beheerder zocht voor het on derdelenfonds begon het bij mij te kriebelen en liet de gedachte om dit op te pakken me niet los. Ik heb toen maar de stoute schoenen aangetrok ken en een mail naar Nico en Harrie gestuurd, waarna we een afspraak hebben gemaakt om voorafgaand aan de jaarvergadering samen een ge sprek te hebben om van elkaar eens te horen wat eenieder voor ideeën had omtrent het onderdelenmagazijn. Deze lagen gelukkig niet zo ver uit elkaar. Dit was tevens voor mij de eerste keer dat ik bij een activiteit van de vereniging aanwezig was en ik moet zeggen, het was heel gezellig. Na de vergadering ben ik nog met Nico naar het magazijn gereden om een indruk te krijgen van de hoeveelheid onderdelen, waarna ik weer naar het noorden ben vertrokken. Dan ga je naar huis en denk je tijdens de rit (het is wel een stukje vanaf Ach terveld, maar je kunt er bij zitten) hoe pakken we dit op? Er staat wel een schuur achter onze woning, tegen de 18

tuin van de buren, maar die is er tijdens de bouw van het huis zo’n 25 jaar terug geplaatst als “tijdelijk”. De buren von den het prima dat hij bleef staan: "Loat toch stoan jong. Kist ja mooi in knut tern" was de uitspraak en zo is tijdelijk wel erg lang geworden en heeft de gemeente hem intussen opgenomen als permanent. Hierna heeft het bestuur nog een complete screening gedaan om te kijken of ik ook een crimineel verleden had en er illegale praktijken op na hield (heb ik begrepen), maar men kon ge lukkig niets vinden. Einde van het verhaal: Albert zal het onderdelenma gazijn van Nico overnemen en probe ren om de kwaliteit die jullie van hem gewend waren op peil te houden. In de schuur heb ik nu een klinkervloer gelegd. Het waren stalen rijplaten als springschansen zo krom en ik heb er met dubbelwandige panelen een ma gazijn in afgetimmerd. Stellingen had ik nog liggen, deze heb ik er ook direct maar in geplaatst, samen met een systeemplafond met verlichting en volgens mij was het toen gereed voor de onderdelen van de club.

Nico en ik hebben na de bestuursver gadering contact gehouden en samen besloten om voorafgaand aan de vol gende vergadering in Achterveld al vast een aanhanger met gebruikte onderdelen in te laden en over te brengen naar Slochteren. Dus hing ik 's middags een grote huifaanhanger achter de auto en ging op naar Ede. We konden nog even lekker in het zonnetje zitten en daarna hebben we samen in sneltreinvaart de aanhanger gevuld. Je kunt een hoop spullen kwijt in zo’n bak als je het even goed samen overlegd. Daarna reden we naar Ach terveld voor de vergadering met de andere leden van het bestuur. 's Avonds laat terug naar het noorden kon je toch wel vernemen dat er wat achter de auto hing, maar ach, we hebben de tijd. Zaterdagmiddag ben ik begonnen met uitladen en ik heb nu de eerst 75 kratten in de stellingen staan. Ik zet het zo neer dat ik overal bij kan. Sjouwen met kratten, daar zit ik niet om te springen en als iemand iets zoekt wil ik er zo bij kunnen. Momenteel ben ik bezig om alle krat ten, die ik eerst heb genummerd, te

Satisfaction Guaranteed inventariseren en dan is het de bedoe ling dat ik het op een lijst in de com puter zet zodat er een overzicht is van wat er aanwezig is aan gebruikte delen. Zo kom ik er nu ook achter dat de serie The same difference nog wel even vooruit kan. Wat een verschillen, dit had ik mij nooit gerealiseerd! Het gaat vaak om kleine details. Binnenkort gaan we in overleg over de verhuizing van de rest van de onder delen, waarbij we hebben afgespro ken dat we de nieuwe delen eerst nog zullen inventariseren. Volgens ons kan dit ook wel weer in de huifaanhanger, waarna alles vanuit Slochteren ver strekt kan worden. Hiervan zullen de leden zeker op de hoogte worden gesteld en hopen we dat de voorzie ning zonder al te veel problemen op hetzelfde niveau kan blijven. Tevens zal ik ook, net als Nico, dezelfde avond pakken voor telefonisch contact en heb ik een mailadres geopend (nou eigenlijk de jeugd, als pa dit moest doen werd het waarschijnlijk niks of duurde het heel lang) ajsmatchles [email protected] waar de aanvragen voor het onderdelenfonds heen kun nen. Wil je langs komen, ook geen probleem, maar neem even contact op van te voren om teleurstellingen te voorkomen. Verder wil ik jullie vragen om opmer kingen, commentaar en of suggesties over de onderdelenvoorziening niet voor je te houden, maar laat me ze a. u.b. weten. Wie weet kunnen we er dan als club ons voordeel mee doen. <>

Te koop aangeboden AJS/Matchless 56/16MS. Bouwjaar1956, 350cc. De motor verkeert in goede staat, spiebaan op asje van dynamo is be schadigd. Tanktas, handboeken en diverse re serve-onderdelen. reacties aan : Willem Mulder te Annen [email protected] of 06-22964190

Achter het huis staat een schuur die door zowel gemeente als natuur is geaccepteerd...

Stellingen en een systeemplafond en de kratjes genummerd.

Te Koop Kaal twin frame met “oog” in de staan de buis. Achterframe, voorframe, fra mebuizen, geen v.vork en veren. Vraagprijs €. 125,-. Nico Henkens [email protected], tel 06-51204312.

EHBO'ers gezocht Wie van onze leden, die op aanwezig is op de IJR 2016, is in het bezit van een EHBO diploma en wil zijn diensten aanbieden? Reacties: [email protected]

Gezocht Ik zoek een pannierrack voor een AJS of Matchless stijfframe en een goed bruikbare cilinder voor een Matchless G9 uit 1952. Harrie van Ewijk via [email protected] 19

Indien onbestelbaar: Watermanlaan 1, 5694 LG Son en Breugel

Albert Bos installeert het Onderdelenfonds in Slochteren

€ 2,50 Satisfaction Guaranteed © is een maandelijkse uitgave van de AJS-Matchless Vereniging Nederland

Satisfaction. Guaranteed. > Huisvlijt > Pechtoeristen > Nieuwe website > Apeldoornse Reddingsbrigade > Onderdelenfonds naar Slochteren

Recommend Documents