Rondje Noord Holland 12 – 14 september 2014 Spontane acties zijn vaak het leukst! Nog geen twee weken geleden besloten we met een drietal boten (Little One, Heli en Avanti) een rondje Noord Holland (IJmuiden, Noordzee, Den Helder, Waddenzee, Den Oever, IJsselmeer, Enkhuizen) te zeilen. Binnen een mum van tijd sloten zich meerdere schepen van de woensdagavond wedstrijden zich bij dit groepje aan, zodat er het afgelopen weekend met maar liefst zeven (!) schepen van de vereniging het Rondje is gezeild. Hieronder volgt het verslag. Vrijdagochtend hebben de deelnemende schepen zich om half 10 verzameld onder de kraan van WSV de Eendracht. Proviand werd aan boord geladen, diëten werden van boord gezet. Met een halve wind en een zonnetje ging het richting Amsterdam. Na een nogal chaotische sluispassage (Duitse beginners in de sluis) werd op de motor over het Amsterdamse IJ gecruised. Na een ontmoeting met bekende schepen (Schipper Sjors voor de ‘Love Boat’ en de Heli voor de ‘Artic Sunrise’ , Kleinveld versus Poetin) gingen de zeilen op het Noordzeekanaal weer omhoog.
Een mooie halve wind zorgde ervoor dat de tocht aangenaam werd, al werd de spanning naarmate we dichter bij IJmuiden kwamen zo groot dat sommigen onder ons (Zeger van de Avanti en Hans van de Beluga) een zeehond meenden te zien en meerde personen diverse Sleepboten achteruit zagen varen. Het moest niet gekker worden! Rond 5 uur kwamen wij in IJmuiden aan en Henk van de Heli regelde een plaatsje waar we bij elkaar konden liggen. Aan boord van de Schone Waardin werd geborreld en als amuse werd haring uitgedeeld (is het echt waar dat als je de haringstaartjes in het zoute water terug gooit dat er dan weer een nieuwe haring aangroeit?). Nadat de smaakpupillen maximaal waren geprikkeld volgde een prima maaltijd in het restaurant ‘The Dutch Admirals’ en was iedereen gemotiveerd om vroeg het bed in te gaan omdat de volgende morgen het vertrek om 4.00 uur gepland stond.
Vier uur s ochtends. Dat is vroeg. Erg vroeg. En Donker, heel donker. Zo vroeg dat nog niet iedereen helemaal scherp was. Zo donker dat sommige medewatergebruikers over het hoofd werden gezien. Of beide (donker en niet scherp). De schepen van Henk van de Heli en Sjors gaven elkaar een welgemeende ochtendknuffel (gelukkig zijn ze goed verzekerd) en Koko van de Gotcha probeerde tussen het rode en het groene lampje van een binnenkomend zeeschip door te varen (we zijn oprecht dankbaar dat het goed is afgelopen). Na dit tumultueuze begin was het een mooi moment om de pieren van IJmuiden uit te varen. De wind was ongeveer kracht 3 / 4, noord oost. Er tegen in dus. Totdat het licht werd bleven de zeilen naar beneden. Een mooi moment voor de avondmensen om nog even wat rust te pakken.
Bij het ochtendgloren gingen de zeilen omhoog en konden mooie slagen gemaakt worden. Stroom mee, wind tegen en toch een rustig zeetje. Het kon eigenlijk niet beter. De Schone Waardin en de Heli besloten nog even op de motor door te varen om later de zeilen te hijsen. Waar het eerst een prestatietocht was, bleken de woensdagavond schepen het niet te kunnen laten en werd het toch (een beetje) een wedstrijd. Bemanningen van gezworen vijanden (B klassers 4 fun vs Avanti) werden vrienden en deze combinatie bleek dodelijk voor de overige schepen (de Avanti was als eerste van de Noordzee af, als eerste in Den Oever en vervolgens als eerste in Enkhuizen). De strijd liep zo hoog op
dat welgemeende goede adviezen van de Avanti (ga niet door de schuimkraag want daar krijg je stroom tegen) door de Gotcha werden genegeerd, waarmee hij in tien minuten een enorme achterstand opbouwde. De Little one van Henk Steltepol liep op het Marsdiep nog snel in maar redde het net niet. In Den Oever was het eerste deel van de tocht voorbij en werd voor de Stevinsluizen op elkaar gewacht alvorens de tocht met een ruime wind (4/5 bf) richting Enkhuizen werd voortgezet waar de schepen rond 5 uur s’middags aankwamen.
In Enkhuizen kreeg de groep een prima ligplaats in de Compagnieshaven aangeboden. Alle schepen bij elkaar. Na dertien uur zeilen was iedereen wel aan een glaasje fris toe. Als snel was het een en al gezelligheid, kropen de bemanningen bij elkaar aan boord om ervaringen uit te wisselen en had Klaas van de Beluga zijn gerookte zalm voor het collectief opgeofferd.
Schipper Udo van de Avanti vierde zijn successen en zorgde er voor dat de andere schepen maximaal gemotiveerd waren om hem de volgende dag een lesje te leren. Er was echter een probleem. Er was
geen budget om in restaurant ‘de Mastenbar’ te eten. Na ampel telefonisch beraad met de voorzitter van de evenementencommissie en de penningmeester van de WSV persisteerde het probleem. Het eten smaakte er niet minder om. Na het eten volgde het douchen. De schoongewassen mannen kwamen opgewonden uit de douches omdat zij in de herendouche (live) de geluidsfragmenten van een Duits paringsritueel hadden mogen meemaken. De zelf voldane blik van de Duitse man, die met zijn handdoekje om zijn middel een extra muntje voor de douche bijgooide om aan deel 2 van het ritueel te beginnen maakte diepe indruk. Omdat het vertrek de volgende ochtend pas om tien uur gepland stond, bleef het licht op sommige schepen nog wat langer aan staan alvorens de kooien werden opgezocht.
De volgende ochtend was de wind minder hard. Het flottielje was op en top gemotiveerd om de Avanti mores te leren. Met verbeten gezichten (en kleine oogjes) werden vriendelijkheden uitgewisseld. In de sluis van Enkhuizen manoeuvreerde schipper Udo de Avanti langs alle schepen om bij de Schone Waardin langszij op poll position te gaan liggen waarmee de verontwaardiging van de andere schepen om zoveel arrogantie toenam. Langzaam gingen de sluisdeuren open en werd afgeteld om te starten. Dieselmotoren ronkten, de geur van de uitlaatgassen begon de sluiskom te vullen en met brullende motoren werd de sluis verlaten (althans, zo was onze ervaring, waarschijnlijk ging het bij de andere schepen heel rustig). Spinakers werden gehesen en snel namen de Little One, Schipper Sjors, de Beluga en de Schone Waardin een ruime voorsprong op de Avanti, Gotcha en Heli. Lijdzaam werd op de Avanti toegezien dat de afstand steeds groter werd. Nadat de koffie met appeltaart besloot schipper Udo dat het genoeg was en sprak zijn wens uit zijn aloude droom uit te voeren. Twee spinakers tegelijk voeren, wie verzint dit. Ingenieur Chris coördineerde de lijnen tot een werkend geheel. De Avanti begon te lopen en uiteindelijk werd de achterstand goedgemaakt. De druk op de kopgroep werd zo groot dat zelfs op het Eemmeer de spinakers nog werden gehesen. Uiteindelijk was het Henk Steltepol die (samen met Klaas van ‘t Klooster) aan het langste eind trok.
Wij kijken terug op een geweldig weekend, met prima zeilweer. Een rustige zee en eerlijke winden. Lekker eten en (soms te weinig) gedronken. Spontane acties zijn inderdaad vaak het leukst, maar wat ons betreft plannen we dit volgend jaar weer in! De bemanning van de Avanti
Chris, Zeger, Udo en Arend Klaas
