Rondje Eierlandse Gat Het Eierlandse Gat stond al zo lang als ik op het Wad vaar op mijn verlanglijstje. Waarom eigenlijk? Misschien wel de belangrijkste reden is de waarschuwing op kaart 1811.7:
Op mij heeft zo’n tekst dezelfde uitwerking als vroeger de bordjes in de plantsoenen: “Verboden zich op het gras te bevinden”; waar zijn die trouwens gebleven? Ik heb dat altijd aangevuld met: “zolang er geen agent in het zicht is.” Zo begeef ik mij steevast op het ijs als er borden langs de weg staan met “Gevaarlijk ijs”. In ieder geval is het niet druk op zulke plekken. Slechts enkele malen per jaar stelt het getij ons in de gelegenheid om het Eierlandse Gat te verkennen, als je daar voor het eerst komt. Wat daar getijtechnisch voor nodig is: Enkele dagen voor springtij Laagwaters midden op de dag Kalm weer met winden zonder west erin Zie de bijgaande getijkrommes van Harlingen en Oudeschild voor het laatste weekend van augustus, uiteraard ten opzichte van LAT, want LAT en niet NAP is de kaartreferentie.
Het Eierlandse Gat is een door weinigen bevaren gebied van buitengewone schoonheid en eenzaamheid; het is zeer spaarzaam betond, moeilijk bereikbaar, het stroomt er hard en daardoor lastig te bevaren. Kortom: Het Wad op zijn best, met uiteraard zeehondgarantie. Slechts met goed weer valt het avontuur te ondernemen. Algemeen: Lichte briezen, bij voorkeur al enkele dagen tussen Z, ZO, O en NO hebben de voorkeur. Om wat speling te hebben is het verstandig om vrijdagochtend vroeg paraat te zijn. Hoogwater te Harlingen is 09:15. Het wantij nabij het Gasboeiengat is ca 10 mijl van Harlingen,om dat te passeren moet Harlingen uiterlijk rond 07:00 worden uitgevaren, rekening houdend met de sluis dus rond 05:45 op. De eerste verrassing is dat, hoewel de sluis om 06:00 uur draait, de Koningsbrug pas om 07:00 uur begint. Wie dat heeft bedacht? Dus maar lekker gedoucht en breed ontbeten met heerlijke eieren met spek en keiharde koffie. Met geen wind rechtstreeks naar het Gasboeiengat gestoomd en daar behoedzaam de plaat op gekropen, op de kaart staan prikjes, waarvan soms net nog een restje boven water steekt. Dankzij onze elektronica komen we precies in het geultje bij het woord Gasboeiengat. Wij zijn zo bang en lui dat we zonder niet meer durven. Bijgaand vind je de tracks. Water zat hier, de kaartdieptes kloppen precies.
Het begint hier stevig mee te stromen. Er hangen een viertal hengelvisbootjes aan hun anker bij de G van Gasboeiengat. De hengelaars worden gecontroleerd door LNV (Ministerie van Landbouw, Visserij en Natuur), de Phoca ligt iets verderop voor anker, met de bijboot racen de handhavers van boot naar boot. Het ziet er uit als een enorme geldverspilling zonder enig waarneembaar doel of effect. Bij de Cocksdorp ligt een heel nest van dat soort hengelbootjes. Ga daar eens langs en nodig al die lui
aan boord voor een borrel en een goed verhaal, dan bereik je misschien wat draagkracht, denk ik dan. Dit is zinloos handhaven. Wij besluiten droog te gaan op het hoekje van Jack IJlst. De Phoca laat ons ongemoeid en verdwijnt over zee uit het zicht. De vergezichten zijn fenomenaal. Wel veel schelpen, maar weinig kokkels.
Rond borreltijd weer los, op weg naar een aantrekkelijke plek voor de nacht onder de Vliehors.
Met nog een heftig stuk vloed tegen knorren we vlak langs de plaat, steken over naar Texel en snijden vervolgens de punt van het Engelschmangat af. Met 1,5 kn vloed in de kont schuiven we langs de Steenplaat. LNV vergrootte het Art 20 gebied een mijl naar het westen, in verband met zeehondactiviteiten. De enige zeehonden die we zagen zaten niet daar, maar bij VH 3. Het gehele art 20 gebied ziet er maagdelijk uit. Onder de Observatiepost van de Luchtmacht kropen we voor de nacht op de plaat.
Om half acht weer op weg met een heerlijk koeltje in de kont. Voor het fokje over de droogte gaat weer probleemloos. Ook hier klopt de diepte met de waarden op de kaart. De wind draait, onder vol tuig kruisen we onder Vlieland door. We hopen nog net via het Schuitengat te kunnen, het is al wat laat in het tij, maar vlak voor ons brult de reddingboot met een bloedgang langs de SG tonnetjes. Dus wij ook, we halen het net met wat gedender van het roer en zandwolken onder het schip. Borreltijd op het groene strand, met een schitterend decor van een grote drom bruine vloot achter de platen.
Los na de afwas, we besluiten te gaan ankeren in het Oude Inschot. Na de Slenk de zeilen erbij, het is stik donker, de nieuwe maan is nog niet boven de kim. De melkweg spreidt zijn ondoorgrondelijke glans en boven ons hoofd vallen de sterren. Er worden veel wensen gedaan.
’ s Ochtends worden we wakker van de stilte. Met de veerkracht die wij aan het ontbijt ontlenen richten wij het schip op Harlingen. We zien de gebruikelijke drom op Harlingen af gaan en besluiten het Kimstergat en de Boontjes op- en neer te zeilen tot de drukte over is. Het is tenslotte prachtig weer en daar doen we het allemaal voor. De gevaren route:
Jan Asselbergs, 2008-11-07
