RoadTrip USA
WestCoast 2011 Hans & Leon (22 maart t/m 7 april)
Dag 1: Aankomst Miles: 24920
DInsdag 21 maart 2011 was ‘t dan eindelijk zover! Na 2 jaartjes twijfelen en proberen iets te regelen is de reis geboekt via Exit Reizen. Totale kosten ongeveer 1000 euro voor de vlucht incl autohuur en 1e hotelovernachting. Om 05:00 ’s morgens pikt Hans me op en gooi ik de spullen in de kofferbak. De reis gaat beginnen!! Whoehoe!!! Hans en ik in de Audi, hup richting Schiphol Amsterdam!! Binnen 2 uur zijn we in Amsterdam aangekomen en parkeren we de auto bij Happy Parking. We gooien onze spullen het pendelbusje in en worden naar het vliegveld gebracht. Bij het inchecken beseffen we pas waar we naar toe gaan, er wordt namelijk wel tot drie keer toe gecontroleerd hoe, wat, waar, wie, enz… door de douna want we gaan namelijk naar de USA!!!!! We blijken toch niks op onze kerfstok te hebben en mogen mee de vlieger in. 10:00 begint het vliegtuig te taxiën over de startbaan en maakt zich klaar voor de vlucht. We stijgen lekker rustig op en beginnen aan de reis van 9 uur naar Chicago. Daar aangekomen is het weer vrij regenachtig, maar goed… we hoeven toch niet in Chicago te blijven dus “Who Cares”?!?! We eten wat en gaan ff naar het toilet om zo te beginnen aan het tweede stuk van onze reis richting LA. De koffers worden weer op een band gegooid en we stappen weer in een volgende vliegtuig. 4 uur later zien we onder ons de geweldige stad Los Angeles opdoemen, tering wat een grote stad!!! “”Ladies and Gentlemen, fasten your seatbelt. We’re ready for landing at LAX airport”. De landing gaat lekker
rustig en we kunnen meteen genieten van de zonsondergang aan de pacifische kust, want het is nu 19:00 lokale tijd en het wordt al wat schemerig. Na de bagage opgepikt te hebben gaan we snel naar National Car company om onze rental car op te halen. We mogen zelf een auto uitzoeken uit de rij van “Comfort” cars. Het wordt uiteindelijk een Chevrolet Cobal LT. Hans begint in de wagen en moet nog duidelijk wennen aan het automaatje. Maar na een tijdje gaat het steeds beter en gaan we ons hotel Hacienda opzoeken. Het duurt even voordat we het gevonden hebben, maar een het hotel gevonden te hebben loopt het inchecken verder prima. We gooien onze koffers in de kamer en gaan meteen weer met de auto op verkenning door LA. We zijn van plan om nog even naar Venice Beach te rijden, maar door onze onwetendheid rijden we per ongeluk de verkeerde kant uit en komen in bij Long Beach uit haha! Ach ja, morgen nieuw dagje dus nieuwe kansen… we gaan nog even ergens wat eten in de buurt van het hotel en bestellen ons enkele lekker draft beers (4,50 dollar ps) Bijzonderheden
Héél veel fastfood restaurants hier, je wordt er mee dood gegooit! Veel dikke amerikaanse auto’s; Mustangs, Chevy’s, RAM vans, etc.. Stoplichten hangen over het kruispunt, dus iets eerder stoppen dan in Nederland. Speed limit in California is 70mph op de highways.
Dag 2: Vertrek richting Joshua Tree NP Miles: 24945
Woensdag 22 maart. We zijn wakker geworden en dachten dat het 06:00u was, laterna bleek het pas 05:00u te zijn!!! Oeps! Toch een Jetlagje?? Ach ja, we zijn wakker dus opstaan en douchen maar! We besluiten om onze spullen meteen in te pakken en met de auto op pad te gaan. Gisteravond bemerkte we namelijk dat er een foutje in ons schema geslopen was: 1 dag dubbel gepland!! Dus meteen op reis! Eerst gaan we toch Venice Beach opzoeken, we weten nu welke kant we uit moeten. Daar aangekomen begon de zon al op te komen, wat een heel mooi uitzicht gaf op de oceaan. Prachtig! Het heeft hier een super relaxed sfeertje, alhoewel er zo vroeg in de ochtend nog niet veel te beleven valt. Het strand zag er heel netjes uit en na een super-sized koffie met cakeje naar binnen gewerkt te hebben rijden we door. Op goed geluk kwamen we opeens Hollywood voorbij gereden en na wat meer rondgescheurd te hebben met onze Chevy zaten we zomaar ineens op de Sunset Strip bij de Walk of Fame… hoe vet!!! Deze verkenningstocht (zo zagen wij het, aangezien we op de terugweg nog anderhalve dag in LA zouden blijven) heeft ons een beetje wegwijs gemaakt met de nieuwe auto, tom tom, het verkeer in LA en de verkeersregels. Het is bijna 11:00 dus we besluiten om toch maar eens richting Joshua Tree NP te rijden en langzaam LA achter ons te laten. Dus via highway 10 al cruisend over de 5 banen naar het oosten des lands. Al snel komen we bij Joshua Tree aan en gaan het Visitors Center binnen. Hier krijgen we wat informatie en kaarten uitgedeeld. We kopen ook een Annual Pass voor 80 dollar (2 pers), zodat we alle parken binnen kunnen. Er wordt nog even geswitched van lange broek naar een meer zomers outfit en stappen de auto in, klaar om Joshua te gaan verkennen. We rijden met de auto achter een aantal bikers aan met dikke Harleys en komen bij de tolhuisjes aan. Deze hutjes vindt je bij elk natuurpark of canyon. We laten ons ID & Annual pass zien en kunnen verder.
Bij “Hidden Valley” stoppen we en gaan wat rond kijken. Hans probeert wat dikke rotsen te beklimmen en bovenop komt hij plotseling wat wildlife tegen: ratten!! Het blijken naderhand iets van buidelratten te zijn haha... De tocht door “Hidden Valley” wordt verder te voet voortgezet en na 3mile lopen en een hoop Joshua Trees en rotsen verder komen we weer terug bij de auto. Het park heeft iets weg van een hoop losse, super grote, maaskeien die opgestapeld zijn tot grote rotsformaties. Bij Key Views kunnen we kijken over het prachtig uitgestrekte gebied, wauw wat een uitzicht. Het waait er ook behoorlijk en voelt koud aan dus maar snel weer terug naar de auto in onze t-shirts . Een stukje verder is de Skull Valley, hier zouden wat rotsen in “Skull” vorm moeten zijn. Maar óf we zijn blind óf ze houden ons voor de gek, want we vinden niks dan alleen maar wat losse steentjes die door mensen in de vorm van skulls zijn gelegd. Na 3 uurtjes zijn we weer uit het park en belanden in 29 Palm’s, een dorpje ten noorden van het Joshua Park. We kunnen hier overnachten i.p.v. Palm Springs, maar we tanken snel wat spriet bij en rijden verder naar de route 66 via de Mojave Desert . De eerste kennismaking met een woestijn maakt wel indruk op ons, wat een leegte! Zo ook Amboy. Dit stadje moest volgens ons boek wel een leuke overnachtingsplaats zijn, echter de paar huizen die er staan wekken niet echt de indruk van een stad en voor we het weten rijden we Amboy alweer uit zonder maar ook één motel gezien te hebben. Dus door cruisen haha! Tijdens de rit over de ouderwetse route66 merken we ineens dat we toch wat verbrand zijn, vooral Leon’s linkerarm die al gelange tijd op de raamstijl ligt van de auto ;-) Hoppa, de eerste zon heeft z’n werk alweer uitstekend gedaan en we zijn klaar voor de zomer! We besluiten om naar Needles te rijden in de hoop daar een leuk motelletje te vinden. Tussendoor nog enkele pogingen gedaan bij Goffs & Essex maar uiteindelijk toch in Needles iets gevonden. Het rijden van de old-skool route66 is toch wel vet! Bij Needles gaan we in een echt Route66 truckers restaurant eten met een fijn western 70’s look, Wheel Wagon (http://www.wagonwheelneedles.com), heerlijk! Nog enkele Corona’s achter de kiezen duwen en dan gaan we lekker slapen in ons Best Western Hotel. Bijzonderheden
Een rare vent kwam bij ons geld vragen toen we zaten te eten bij een tankstation. Hij was op weg naar z’n werk en was z’n portomonnee en mobieltje vergeten haha!! Loser!!!!
Dag 3: Flagstaff, Sedona Village Miles: 25320 Half 8, de wekker is al enkele keren afgegaan. Toch tijd om op te staan en de rit te vervolgen naar Flagstaff, onze volgende halte. We hebben heerlijk geslapen en voordat we gaan doet Hans nog even wat sit-ups. We stappen onze Chevy in en rijden weg van het mooie authentieke Needles. De dag begint met een prachtig zonnetje. Tijdens de rit komen we door Kingman city waar ze een erg sjieke classic rock radiozender hebben. Dit versterkt natuurlijk nog het Route66 gevoel!! We zitten dus lekker te cruisen met 75mph aan de linker kant van de weg, staan er in een keer wegwerkers midden op de weg de weg te repareren. Niks afgezet, gewoon met een schop asfalt de weg oplopen en
hopen dat de auto’s maar afremmen en links blijven rijden. Kijk, zo kan het dus ook hè? En wij maar alles willen afzekeren in Nederland haha! We komen nu langzaam in een wat meer begroeid gebied, het heeft nog steeds iets woestijnachtigs, maar goed… We stappen bij Flagstaff in de buurt even uit de auto en het blijkt toch wat kouder te zijn als dat we dachten: sneeuw buiten, terwijl wij met korte broek, slippers en t-shirts aan in de auto zaten gehgeh!! Een paar mijl verder (lees 80 mijl) rijden we Sedona binnen en het is weer 25 graden! :-D Echter om eerst daar te geraken, hebben we al slingerend een berg af moeten rijden naar onder toe. Sedona, voor diegene die het niet kennen, is een klein touristisch stadje waar alles rood is! Beetje western achtig. “Vandaag is rood” zou Marco Borsato gezegd hebben haha! De stad wordt ook wel “Red Rock Country” genoemd. We vragen wat informatie op over enkele hiking routes en gaan aan de wandel in dit prachtig natuurgebied. We besluiten om de little horse trail te gaan lopen. Natuurlijk lopen we alle kanten uit en verdwalen we een beetje. .. who cares! Gewoon doorwandelen, want kapot krijgen ze ons niet! We blijken naderhand gewoon 3 verschillende routes door elkaar gelopen te hebben en belanden ergens aan de andere kant van het gebied. Dus weer over de weg teruglopen naar ons autootje. Een flinke wandeling van ongeveer 10km schatten we, en natuurlijk alles in de nakse pens haha! De amerikanen zullen wel gedacht hebben gehgeh… Sedona’s natuur is echt prachtig, mooie rode bergen met felgroene begroeiing. Het contrast is er geweldig, en lekker warm rond deze tijd van het jaar. Redelijk moe, maar voldaan, gaan we weer terug richting Flagstaff om ons motelletje uit te gaan zoeken. Dit klein stadje aan de route66 is een gezellig plaatsje met leuke winkeltjes en bars. We eten wat bij Charly’s; Taco’s met kip erin, en weer super groot natuurlijk! Aansluitend poolen we wat achter in de zaal waar later op de avond een bandje gaat spelen. We praten wat met de zanger, maar aangezien we geen bier krijgen (jaja, paspoort vergeten mee te nemen en rijbewijs of ID-kaart is niet goed genoeg voor de Amerikanen) gaan we onze heil ergens anders zoeken. En we hebben geluk: Mallory’s!!! Deze leuke sports-bar heeft halve literse voor 1 dollar! :-D Zelfs groen bier i.v.m. St. Patricks Day van een aantal dagen terug. En leuke bediening: mooie vrouwen in hot-pants, lekker… ;-) Blijkbaar is er vanavond een belangrijke basketbal wedstrijd in de University league: Arizona vs. Duke. Hierin spelen de beste university teams tegen elkaar. De Amerikanen staan echt te springen en te juichen bij elk punt, leuk om te zien! Rond half 12 beginnen we het bier al aardig te voelen en besluiten om maar weer eens te gaan pitten in ons motel. Bijzonderheden
Arizone speedlimit ligt hoger dan california: 75 mph We merken dat alles echt giga groot is, het eten, drinken, alles… Het motel is echt cheap-ass!!! 2 stapelbedden, en zelf ontbijt maken en afwassen haha!
Dag 4: Grand Canyon, here we come!! Miles: 25595
Door een privé oproep op Leon’s mobiel zijn we te vroeg wakker, 06:10uur. Dit was niet bedoeling, maar we staan toch maar eens rustig op. We internetten wat en douchen ons om daarna naar het ontbijt te gaan. Bij de receptie aangekomen zien we ons ontbijt staan: geroosterd brood met als enige optie beleg aardbeienjam! Eenvoudig, maar wel ontzettend lekker na al het fastfood achtig eten hier in de USA. We werken tijdens het ontbijten ons reisverslag wat bij, totdat er 4 duitse chicks uit Frankfurt Deutschland bij ons komen zitten die ongeveer dezelfde reis aan ’t maken zijn als wij. Ze klagen over duur eten en drinken, maar wij vinden het juist allemaal goedkoop! Om 08:00uur zijn we klaar voor vertrek en rijden richting de Grand Canyon. Eén uurtje rijden zegt de TomTom dus dat is mooi! Het is fris buiten, zo’n 8 graden celcius, maar het zonnetje schijnt dus wie doet je wat! Om 09:00uur arriveren we inderdaad bij de entree van de Canyon, waarna we een beetje door het visitor center wandelen om wat meer informatie te weten te komen over de Grand Canyon. We rijden daarna door over de 64, oftewel Desert View drive; de weg die aan de zuid kant loopt van de Canyon (south rim). We stoppen op enkele uitkijk punten zoals View Point, erg indrukwekkend allemaal! Wat een mega uitzicht!! Ook hier ligt her en der wat sneeuwresten dus we hadden niet veel eerder moeten gaan in ’t seizoen. Na alle uitzicht punten gezien te hebben sluiten we af bij de Desert View toren. Deze toren laat ons een 360 graden view zien langs de south rim van de Grand Canyon. We vervolgen onze tocht richting Page, zo’n 115 mijl hier vandaan. We zullen er rond 15:00u aankomen en rijden over de highway 85. We luisteren ondertussen weer naar een voortreffelijke rock zender (daar zijn ze hier wel goed in moeten we zeggen) en cruisen lekker verder.We hebben de snelheid te pakken, want voordat we het weten zien we het bordje Page alweer staan langs de weg. Ook hier hebben we weer een prachtig uitzicht met hele mooie natuur. Allemaal rood gesteente en geweldige meren. We rijden wat rond in het stadje en besluiten om bij het Page Boy motel te overnachten. $60 voor overnachting + ontbijt is geen geld, toch? En het ziet er ook nog eens allemaal piekfijn uit. We gaan ergens wat eten, want ondertussen hebben we wel wat honger gekregen. Voordat we überhaupt een hapje naar binnen hebben gewerkt, hebben we alweer een nieuwe activiteit te pakken: Antelope Canyon. We zien namelijk voor ons een foldertje waar geweldige foto’s in staan. De organisator van de tours zit hier om de hoek, dus we gaan snel ff kijken hoe duur het allemaal is. Voor $30 kunnen we over 10min. mee met de volgende tour. Er is nog een echtpaar uit Denemarken aanwezig en een vader met zoon uit Canada die ook met ons meegaan. We rijden met een 4x4wd jeep midden door de Canyon door woestijn zand. Tussen mei en juli kan hier “flooding” optreden wat wil zeggen dat de hele canyon onder 15 tot 20mtr water komt te staan binnen enkele uren! Wanneer we aankomen bij de ingang van de “grot” (lees een nauwe ingang in de rotsen), legt onze indiaan uit wat we allemaal te zien krijgen. De Canyon is een heilig gebied van de Nevajo indianen dus we mogen niets vernielen. We lopen vervolgens door het smalste punt van de Canyon, een spleet van 1 a 2mtr brreed de grotten in. Overal moeten we ff stoppen om geweldige foto’s te maken van de lichteffecten die gecreeerd worden door de zon die slechts op enkele punten licht naar binnen laat vallen. Na een uurtje rond gelopen te hebben, en 50 foto’s verder, rijden we weer terug naar Page en besluiten nog even bij de Glenn Powell dam te gaan kijken. Een fantastisch uitzicht over het Lake Powell meer is wat ons gegeven wordt, wauw! Er is hier ook veel watersport blijkbaar, want de hele haven ligt vol met bootjes en jetski’s. We rijden langs het meer en wanneer we terug gaan willen we nog even bij de dam zelf kijken. We kunnen helaas niet meer de dam op rijden/lopen, want na 17:00 is alles dicht. Moe van onze drukke dag rijden we terug naar ons motel om ons te douchen, want er zit nogal wat zand overal waar het niet hoort te zitten
. We eten deze avond bij Dam Grill waar we een vette hamburger en een BBQ chicken krijgen, lekker!! We hebben het gehad voor vandaag. Moet ook wel, want we krijgen geen bier aan de tap, alleen als we ons paspoort laten zien. Een indentiteispas of rijbewijs is niet voldoende, grrrrr… De helaas voor ons, geen pilsje om ff na te genieten. Volgende keer dus paspoort meenemen!!
Dag 5: Naar het noorden, Bryce Canyon Miles: 25860 De wekker gaat om 07:15u als we een hele nacht super vast hebben geslapen. Weer ff onder een fijne douche en daarna ontbijten. Bij aankomst in de lobby is nog alles dicht, gesloten! Hu? Ontbijt zou toch mogelijk moeten zijn op dit tijdstip. Beetje vreemd, maar aangezien we toch nog een beetje geduld hebben blijkt later dat de eigenaresse zich heeft verslapen haha! Maar goed, om 08:00u toch nog ff lekker wat tosti’s met jam en een lekker bakkie koffie of glaasje melk. Nog ff tandenpoetsen en dan checken we uit bij ons motel. Voordat we aan de volgende trip beginnen gaan we nog ff onze chevey fill ‘m up-pen, oftewel tanken! Voor 35 dollar hebben we de tank alweer vol en gaan we richting het noorden. We rijden over highway 89 naar Kenab en van daaruit naar de Bryce Canyon. We zijn benieuwd hoe dit er uit gaat zien, aangezien we daar veel spectaculaire verhalen over gehoord hebben. Het is 115 mijl rijden, oftewel 2 uurtjes cruisen, maar met voldoende water en proviant(chips & snoep) gaat ons dat wel lukken! Een uurtje later begint het weer plotseling wat om te slaan. Sneeuw en veel bewolking.. dit hebben we nog niet gehad op onze reis. Het valt nog allemaal wel mee, maar wel jammer. Als we in Bryce aankomen en naar het visitor center gaan wordt ons verteld dat de voorspellingen niet beter worden, maar dat we wel de Canyon in mogen. We rijden naar het 1 e uitkijkpunt genaamd “Sunset Point” en lopen van daar uit naar “Sunrise Point”. Het zicht is mooi vanaf deze punten, alleen het is lastig om ver de Canyon in te kijken. De overkant van de Canyon is namelijk niet zichtbaar door de laaghangende bewolking. We rijden verder naar het volgende punt “Bryce Point”. Ook erg mooi! We besluiten om niet echt veel langer meer in de Canyon te verblijven aangezien het weer niet al te denderend is. Er ligt namelijk nog een ander bezienswaardigheidje op onze route: Zion NP!! We zijn in de veronderstelling dat dit national park niet zo heel veel voorstelt, maar niets is minder waar!! Rijdend door het national park zien we de grote fel bruine rotsen, met hier en daar sneeuw en veel groen van de bomen en struiken. Prachtig contrast, wat een mooi beeld! Het is allemaal heel verfrissend aangezien de sneeuw aan het smelten is en de lente z’n opmars maakt. We komen uit bij een “overlook” point van het park net voordat we een tunnel in moeten. We stoppen hier en gaan kijken. Het pad begint heel netjes met treden, maar al snel moeten we onder watervalletjes door, langs afgronden en met stijgerplanken over ravijnen heen lopen. Het is meer survivallen geworden haha! Maar aangezien enkele mensen ons toch tegemoet komen, moet het ons ook lukken! Onder het wandelen zien we nog enkele gemsen die rustig chill aan het grazen zijn op de rotsen. Na wat natte voeten en rode modder aan onze schoenen / broek belanden we dan uiteindelijk op het uitkijkpunt. Machtig mooi uitzicht over de hele valley. Boven ons aan de bergtoppen hangt veel mist wat ook weer een mystrieuze look geeft. De afgrond is wel honderden meters diep. We maken veel mooie foto’s en gaan daarna weer terug naar onze auto. We rijden verder het park door en komen nog veel mooie plekjes tegen. Het is niet zo’n heel groot park dus al snel zijn we weer op de
“normale” weg richting st. George waar we willen overnachten. De rit naar Las Vegas is te lang om nu nog door te rijden. Bij aankomst in st. George blijkt het lastig te zijn om hier een goed motelletje te vinden. De 1e poging leidt tot een gore smoking room, waar we dus echt niet in gaan overnachten. We proberen het nogmaals bij de buren, maar ook hier geen plaats. We proberen het nog hier en daar en uiteindelijk vinden we bij ’t Sands Inn motel een plekkie voor 56 dollar incl. ontbijt. Nadat we ingechecked en gedouched hebben gaan we een rondje door de stad lopen. We besluiten te eten bij Fairway Grill en het blijkt weer een goede keuze te zijn: verse groeten en lekker vlees! We worden geholpen door 2 lekkere chickies die ons vertellen waar het hier zoal te doen is ’s avonds. We kunnen helaas de bar niet vinden die zij ons hebben geadviseerd, maar we belanden uiteindelijk in de “Only Once”. Een kroegje waar die avond 2 bands spelen. Er zijn ook nog enkele pool tafels dus Hans en ik gooien enkele quarters erin en spelen een aantal spelletjes. Onder het genot van 1.6ltr pitchers Budweiser (à 8,75 dollar) luisteren we naar de “punk” bands, alleen ik moet zeggen dat de kwaliteit ver beneden peil is. Het volk wat in de kroeg staat is ook een beetje vaag allemaal, de vrouwen lopen er in vormloze outfits rond en zien er allemaal erg “vaal” uit haha! Maar boeie!! Het is er gezellig en rond 1uur ’s nachts gaan we weer richting ons motel om weer goed uitgerust voor de dag te komen. Bijzonderheden
Tanken kun je het beste prepaid betalen binnen in de winkel. Je spreekt dan een bedrag af dat je wilt tanken en betaald dit dan. Daarna kun je buiten pas tanken. Dit is vele malen goedkoper dan via Credit Card aan de pomp tanken. Standaard krijgen we wafels en cake bij het ontbijt. Hoe raar?!?! We hebben op advies van onze waitress “Scone” gehad bij ons diner. Blijkt naderhand gewoon een platte oliebol te zijn. Als ze vragen: ”How are you doing??” Antwoord dan: “Going!” Altijd vriendelijke mensen tot nu toe
Dag 6: “Sin City” Las Vegas!!!! Miles: 26150 Na een simpel ontbijtje (2 sneetjes toast met aardbeienjam + glas melk) rijden we iets voor 08:00u aan in st. George. Althans dat denken we.. maar omdat we in een andere tijdszone komen is het weer 1 uur eerder dus we zijn weer te vroeg van start gegaan haha! We komen vandaag door drie staten; eerst Utah, dan even Arizona aantikken en dan weer terug naar Nevada. In Mesquito tanken we even en pakken we een koffie voor onderweg. In onze chevey zijn veel bekerplaatsen dus eigenlijk elke dag van onze vakantie drinken we onze koffie tijdens het rijden op. Echt amerikaans, dus al goed ingeburgerd! De pompbediende geeft ons nog wat informatie over Las Vegas, altijd handig! Volgens hem kunnen we het beste in down town slapen dus daar gaan we ook maar als eerste zoeken naar een motel als we in Las Vegas aanbelanden. In plaats van de geschatte 3 en een half uur rijden zijn we al binnen 2 uurtjes aangekomen in Las Vegas. Het is er nu 09:30u dus nog vroeg in de morgen. En dat voor een zondag! Bij het binnen rijden van de valley zie je de grootte van deze immense stad. Er zijn tig exits op de highway dus we moeten goed opletten welke er naar
Down Town gaat. Al vrij snel vinden we een motel aan de rand van de strip wat nog nét aan onze eisen voldoet. We moeten nog wel effe een handdoek omwisselen aangezien deze niet echt schoon is. Omdat het zo’n mooi weer is gaan we lopend naar de strip om de stad te verkennen. Al lopend over het begin van de strip merken we dat het lopen uiteindelijk niet zo’n goede keuze is. De hele strip is namelijk zo’n 10 mijl (16 km) wandelen en dat in die hitte! Helemaal kapot komen we bij de casino’s aan: Bellagio, Ceasars Palace, Treasure Island, Venetian, Mirage, enz… Wow, wat een prachtige bouwwerken en wat een show allemaal! We gaan even gokken aangezien Las Vegas hiervoor ontstaan is. Leon wint 70$ uit een gokkast, en nee Leo, het is niet de kast met de Enchanted Unicorn van Holland Casino. Het gewonnen geld is na een uurtje spelen ook alweer snel op en als niet echte gokkers zijn we het gokken ook alweer een beetje moe. We zoeken buiten naar een terras, maar het gekke is dat deze hier bijna niet zijn. Bij Ceasars Palace vinden we een klein pleintje met enkele terrasjes en gaan hier even wat drinken. Hans komt met het idee om naar de Hoover Dam te gaan, aangezien we hier toch niets anders dan gokken kunnen. Zo gezegd zo gedaan… i.p.v. weer de hele rit terug te lopen pakken we het openbaar vervoer en zijn weer snel terug bij onze auto. Deze bussen kosten hier 7$ voor een hele dag, dus dat is echt geen geld. Bij het motel trekken we ons zomers outfit weer aan, want het is dik 25 graden weer. Een stukje rijden (35 mijl) en we zien de Hoover Dam al liggen. De Glenn Canyon dam is er niets bij, wat een constructie! En ook nog eens een hele hoge lange brug die erbij ligt. We parkeren onze auto aan de andere kant van de dam en lopen terug de dam op. Daar komen we drie leuke meiden uit Nebraska tegen. Eentje vindt m’n t-shirt erg tof, jaja het t-shirt van Amsterdam hè! De hele vakantie al veel opmerkingen gekregen hierover en natuurlijk allemaal in de trent van “Smoke some pot”! Hoe raar! Haha! We praten wat en helpen elkaar met foto’s maken. Onder aan de dam borrelt het water wat, dus de dam is in gebruik op dit moment en genereert stroom. Als we verder gaan naar de hoger gelegen brug, blijkt de dam net tussen Arizona en Nevada in te liggen. Precies op de grens dus. Op de brug aangekomen waain we zowat weg. Het waait er namelijk ontzettend hard! iPhone dus goed vast houden met knippen! Voor mensen met hoogtevrees: de brug is erg hoog dus niet geschikt voor jullie ;-). Hoe hoog precies weten we niet, maar dat zoeken we wel op via google (en hier het antwoord: 900ft, 275mtr)! Na alles bekeken te hebben cruisen we weer terug naar Las Vegas en kleden ons weer om, omdat het weer iets kouder is geworden. We gaan weer terug naar de strip en willen nu per bus gaan. Echter bij ons motel kunnen we even geen bushalte vinden dus lopen we de eerste 2 mijl naar Fremont Street. Daar aangekomen blijkt er het Fremont Street Experience festival aan de gang te zijn. Er worden m.b.v. led lichtjes in het plafond van de gallerie een aantal muziekvideo’s afgespeeld, je kunt er tokkelen en een aantal live stages waar bands optreden. We kijken American Pie af en lopen weer verder. Ergens in de Golden Nugget Casino gaan we eten en bestellen ons een full order spare ribs. Voldaan van het eten pakken we de bus verder naar Bellagio. Onze geweldige planning zorgt er voor dat we exact op tijd uit stappen bij de bushalte van Bellagaio, want de fonteinen show begint over 5 minuten! Ideaal! Het zeer mooie waterspektakel wordt begeleid door “Conte par tio”. Erg indrukwekkend allemaal. Alle gebouwen zijn erg mooi verlicht en natuurlijk zien we ook nog de eifeltoren liggen helemaal verhuld in lichtjes. We vinden dat het tijd is voor bier! We zien een rockbar liggen en gaan naar binnen. Het rock gehalte is erg ver te zoeken, maar er lopen wel leuke dames achter de bar dus we gaan toch maar even zitten. Opeens gaat een van de barvrouwen in een autoband hangen aan ’t plafond en begint wat op en neer te zwiepen voor onze neus. Het ziet er niet uit, maar goed… we bestellen twee Budweisers aangezien we hier voor het bier kwamen ;-). Leon geeft een 20 dollar biljet en krijgt
maar 4 dollar terug. Blijkt een flesje van 33cl 8 dollar te kosten!!! Grrr… weg hier! Las Vegas heeft weinig barretjes, want alles is binnen in de casino’s . We houden ’t voor gezien en om 24:00u zijn we met de bus weer terug bij het motel. Bijzonderheden
Overal langs de wegen staan borden met “Adopt a highway”. Je kunt dus blijkbaar geld betalen aan de overheid om jouw naam aan de weg te binden. Leuke manier om geld kwijt te raken, niet?
Dag 7: Death Valley en de zoutvlaktes Miles: 26360 We rijden rond 08:00u aan over de US95 North. In de buurt van Cold Creek komen we een gevangenis (High Desert State Prison) tegen. Overal langs de weg worden mensen gewaarschuwd om geen lifters mee te nemen. We rijden verder en helaas zit er een Cop Car voor ons dus we moeten ons inhouden. We hebben weer ons zomers outfit aangetrokken, want het is weer warm weer. We rijden richting Death Valley , 2 ½ uur rijden en nog wat moe van onze korte nacht in Vegas. Na een tijdje zitten we midden in het woestijnachtig landschap. Hier en daar wat gebergtes en veelal open vlaktes en lange wegen. Het rijd zich heerlijk! 50 mijl geen huizen te bekennen en net voordat we de valley inrijden kunnen we nog ergens tanken. Was ook wel nodig, want hij is bijna leeg . Een stukje Death Valley in kunnen we al richting Bad Water, het zoute droogstaande meer. We stappen uit en maken schitterende foto’s van het wit spektakel. De zon doet ondertussen aardig z’n best, want het kwik loopt op tot bijna 30 graden celcius. Honger heb je niet echt met zo’n weer dus wat BBQ chips doet al wonderen. We rijden verder via de Artist Route naar de Sand dunes, een woestijn-achtig stukje met wat struiken hier en daar. In dit zand moeten Sidwinders zitten, een slangensoort die zich zijwaarts verplaatst. We zoeken hier en daar wat tussen de struiken maar kunnen er geen vinden. Jammer… Aangezien Leon twee blaren onder z’n voeten heeft van al het gewandel gisteren in Vegas, besluiten we om niet al te veel te gaan wandelen vandaag. Na Badwater stoppen we nog ergens bij een trail om een stukje te lopen, maar al snel besluiten we om toch maar weer terug te gaan. De zin is er niet echt haha… maaaar… wel een vette Lizard gezien! We gaa verder de valley uit, waarna we voor het eerst op onze tocht een verkeerde weg in slaan. Het foutje kost ons zo’n 10mijl, maar zeg nou zelf, das toch niks? Richting Bakersfield is nog 3uur rijden, ook daar hebben we geen zin in. Aangezien we “binnendoor” aan het rijden zijn komen we de prachtigste gebieden tegen. Uiteindelijk belanden we bij een heel mooi meer: Lake Isabella. We besluiten om hier te gaan overnachten, lekker klein dorpje, weer eens een keer wat anders dan alle grote steden. Onze 1e poging om een motelovernachting te regelen loopt (gelukkig) op niets uit. Het motel ziet er bouwvallig uit, dus Leon vraagt aan de eigenaar of we eerst de kamer mogen inspecteren. Het vies oud japannees mannetje zonder tanden weigert, en wijst ons de tekst die op de muur van het motel staat geschreven: “Nice, clean rooms..”!! Jaja, dat kun je wel zeggen mannetje, maar eerst zien dan
geloven. Hij blijft weigeren en gooit prompt de deur voor onze neuzen dicht. What the fuck!! Hmmm…. Hans baalt erg, want hij ziet onze enigste hoop op een motel vervliegen. Leon is wat optimistischer en rijdt verder richting het dorp aan de overkant van het meer. Maar eerst stoppen we even bij een tankstation en vragen daar de eigenaresse voor meer informatie. Ze vertelt ons dat 200mtr verderop een heel leuk motelletje ligt en dat het vorige motel van ons inderdaad heeeeel goor moet zijn! Fiewww, maar goed dat we verder zijn gaan zoeken. We belanden uiteindelijk bij Motel Isabella, met hele aardige mensen. De eigenaar loopt met ons mee om de gaskachel aan te steken. We douchen ons en gaan bij de Pizza Factory een lekkere pizza eten. We hebben keuze uit S, M, L, XL, XXL maten en vele lagen toppingen. De medium is uiteindelijk nog groter dan die Pizza’s van Mo hier in NL, dus volgevreten gaan we nog ff bij de Wall Market wat biertjes scoren, Bud Light! In onze kamer kijken we nog wat TV. Buiten kwaken de brul-kikkers er lustig op los, en moe maar voldaan vallen we lekker in slaap. Bijzonderheden:
Naval Air Weapons Station China Lake gezien, een heel groot gebied afgezet met hekken waar ze wapens testen. Om bier te kopen bij een Supermarkt moet je ook al je paspoort laten zien. Searless Valley Minerals company is erg actief in het gebied van Death Valley (Trona village).
Dag 8: Sequoia NP, the giant trees! Miles: 26770 Het motel heeft geen ontbijt dus na een douche vertrekken we richting het noord-westen van California. Onze eindbestemming is vandaag Three Rivers, de ingang van het Sequoia National Park. De eigenaar van het motel heeft ons vertelt dat we beter over de grote weg konden rijden, want alle binnenwegen konden nogal eens lastig begaanbaar zijn, en we zouden er vele malen langer over doen. Dus na 20 mijl over de grote weg belanden we in Bakersfield waar we een ontbijtje scoren. We vervolgen onze weg over highway 99 richting Fresno Onderweg komen we kwekerijen tegen van o.a. druiven, pistache noten, walnuts, sinasappelen en Sierra Gold Trees (wat dat is, is ons een raadsel). Het blijkt hier een heel groot agrarisch gebied te zijn waar veel van dit soort plantages te vinden is. Ook megastallen met vee zijn hier te vinden. Echt iets voor Erik Cuijpers zou ik zeggen . Bij Farmers Ville gaan we richting Sequoia NP. Daar aangekomen zien we meteen al een aantal reeën in de berm staan. Mooi gezicht… Bij de entrance poortjes van het park krijgen we een vervelende mededeling: “You cannot see the giant trees today, roads are closed”. Blijkbaar ligt er heel veel sneeuw in het park en je mag er alleen in met een auto met sneeuwkettingen. Het is ook geen optie om ze te kopen, want rental cars mogen zowieso niet het park in rijden nu. Het allerstomste is nog dat bij de ingang niks te merken is van sneeuw, prachtig weer! Echt balen is dit… volgende keer toch maar een maandje later gaan. We besluiten om hier onder bij de ingang van het park wat te gaan wandelen, zodat we toch nog wat mee krijgen van het park. Volgens de borden in het park moeten er veel beren rondlopen, alleen komen wij er helaas geen tegen. Dus geen Bear Grylls acties hoeven uit te voeren . Na een uurtje rondgewandeld te hebben rijden we het park alweer uit en besluiten we om even Fresno te gaan verkennen. Het is een grote
stad, maar weinig samenhang en beleving naar onze mening. Veel mexicaanse shopjes met allemaal dezelfde goedkope kledingstukken. Er is ook een schoenenwinkel, waar Leon voor 40 dollar Vans Sneakers koopt. Erg goedkoop.. We rijden door naar Merced om wat tijd te winnen voor de volgende dag in Yosemite National Park. Net voor 17:00 komen we aan in Merced en rijden meteen naar een info center om wat informatie in te winnen voor Yosemite NP. We zijn net op tijd, want de eigenaresse maakt de deur voor ons nog even open, want ze wilde net gaan sluiten. We krijgen goed nieuws te horen van haar: Yosemite is open!!! Whoehoe!! Alleen mogen we er niet in rijden met onze chevy, hmmmm….. Door de sneeuwval mogen we er alleen heen met een bus, en de rit er naar toe duurt 2uur!! Damn… het wordt dus een lange dag morgen! Maar goed, we hebben er veel voor over om de mooie natuur te gaan verkennen. We gaan blij naar onze auto terug en zoeken een fijn motelletje in Merced. We belanden uiteindelijk in de Express Inn voor zo’n 50dollar en gaan lekker eten bij een lokaal Steaks & Ribs restaurant. Met een vol buikje besluiten we nog even een aanbevolen bar in te gaan, maar dit is dus geen goede keus zo midden door de weeks. Er is namelijk een of andere rare quiz aan de gang en er hangt helemaal geen sfeer. Wel is er lekker lokaal bier: Great White!!!
Dag 9: Yosemite NP Miles: 27070 Vandaag staat Yosemite op het programma. We hebben er zin in. De dagen gaan echt super snel voorbij, maar we hebben nog steeds het gevoel dat we overal genoeg tijd hebben besteed aan alle bezienswaardigheden. So far so good! We rijden met de auto naar een bus opstapplaats in Mariposa. Van hieruit gaan we verder met een shuttle busje richting het National Park. Na een eindje rijden verandert het agrarisch landschap naar een bergachtig, besneeuwd gebied met vele beekjes en watervallen. De rotsen zijn felgrijs en steekt mooi af tegen al het groen van de bomen en het wit van de sneeuw. Er staan hier veel Pines en Sequoia bomen. Eenmaal in het park aangekomen gaan we lopend door de sneeuw naar de Lower Waterfalls. Een erg mooie waterval die redelijk makkelijk te bereiken is. Op weg van “Curry Village” naar “Yosemite Village” spotten we een of andere coyote beest, erg vet! Zou het een poolvos zijn? Haha!! We lopen verder naar “Happy Isles” waar een heel mooi waterspektakel aanschouwen. Veel beekjes waar smeltwater doorheen loopt wat zorgt voor mooie stroomversnellingen en kleine watervalletjes. Het laatste punt van onze tocht door het park is Ahwahnee. Een groot hotel in het midden van het park omringd door mooie bomen en watervallen. Erg indrukwekkend allemaal. Na nog een kort bezoekje aan het village center om wat te eten gaan we weer met de shuttle bus terug naar Mariposa. De terugrit vallen we allebei in slaap, het vele lopen vergt toch een beetje z’n tol. Maar niet getreurd, morgen kunnen we lekker chillen aan de stranden van San Francisco! Vanuit Maripose rijden we met de auto naar de stad Modesto. Zo’n 70 mijl rijden we door slingerende bergweggetjes aangezien we niet over de highway wilden rijden. Het levert prachtige landschappen op en een rare maag door al het geslinger en de hoogte verschillen. De navigatie probeert ons een heel uur steeds terug te sturen, zodat we uiteindelijk maar gewoon op gevoel verder gaan rijden. Omstreeks 19:30 rijden we de bergen uit en komen we in de buurt van Modesto terecht. Finally! We begonnen al te twijfelen aan onze route! We hebben meteen een fijn motel in downtown Modesto, maar in de buurt komen we geen fatsoenlijk restaurant tegen. Dus met tegenzin gaan we bij Danny’s zitten, een of ander fastfood keten. De snitzel, petatjes en boontjes die we besteld hebben smaken tegen verwachting in uitstekend en ook nog redelijk gezond in onze ogen. Is dat even een meevaller! Tiffany is de manager van het hele zaakje en we vragen ons af of deze lekkere chick deze titel heeft gekregen door haar mooie voorgevel, want echt snugger komt ze niet over. We vragen aan haar nog wat advies voor een leuk barretje en rekenen af. We lopen de weg wat af en komen uiteindelijk bij een classy lounge kroegje, ala Blok 10 maar dan sjieker. We settelen ons bij de tap naast een vrouwtje en kerel van midden 40. Al snel blijkt dit een kroegje te zijn waar veel hoge piefen hun netwerkjes onderhouden. Ze kennen ons niet, dus al snel hebben we contact met onze “buren”. De vrouw blijkt eigenaresse te zijn van een of ander dik olie emperium, die heeft dus knaken haha! De kerel is een beetje een wannabe rich guy, want hij werkt “gewoon” voor een groot kippenfarm en zit duidelijk achter de vrouw aan. De vrouw is erg nieuwsgierig naar ons leven in Nederland dus we (vooral Hans) verteld er lustig op los. De kerel genaamd Armando begint wat jaloers te worden, aangezien wij alle aandacht trekken. Of course Armando, wij zijn de jonge goden uit Nederland, duhhhh!!! ;-) We krijgen van haar enkele cocktails en worden nog voorgesteld aan een zwarte rijkaard die ons ook wat cocktails voorschoteld. Lekker toch ,dit leven!! Tegen middernacht lopen we nog even naar een “Speak ’n
Easy” kroegje wat erg leuk is, alleen ook hier weer een beetje jammer dat er doordeweeks weinig te beleven valt.We besluiten maar om te gaan slapen. Bijzonderheden:
Halve literse koffie voorgeschoteld gekregen. Goedkoop, dekseltje erop en hoppa de auto in. Erg handig en lekker. Altijd een rolletje losse dollars op zak meenemen, altijd handig. Vooral met openbaar vervoer etc..
Dag 10: San Francisco!!! Miles: 27195 Het is donderdag en we rijden over de highway naar San Francisco! Jeah, zin om weer eens in de bewoonde wereld te komen! Het wordt dertig graden dus we willen ’s middags lekker naar een van de beaches gaan. We rijden natuurlijk eerst de Golden Gate bridge op, want dat moeten we niet missen. Voor we überhaupt de stad in kunnen moeten we eerst de Oakland Bay bridge over. Hier komen we de eerste tolhuisjes tegen, een kleine 20 rijbanen waar we de brug over kunnen rijden!!! Hoe vet is dit?!?! We betalen de 4 dollar en tuffen rustig het bruggetje over, nice view! We kunnen niet wachten hoe de Golden Gate bridge eruit zal gaan zien. We hoeven niet lang te wachten, want een stukje door de stad en we zien de brug al liggen, wauw! Ook hier weer tol betalen, maar het is de moeite waard. Aan de noord kant van de brug ligt een uitkijkpost waar we rustig over de hele bay kunnen kijken: Oakland, Alcatrazz, Bay Bridge, Golden Gate bridge, down town en natuurlijk Fisherman’s Wharf. We rijden na een half uurtje weer terug de stad in en zoeken ons een leuk motel. Het wordt het Surf Motel op Lombard Street. $68 dollar per nacht, prima dus en ook heel netjes. Nu het bijna middag is begint de temperatuur toch aardig op te lopen. We besluiten om na ’t inchecken dan ook maar meteen in surf outfit naar de Golden Gate park te gaan en daarna het strand op te zoeken. Het park is gigantisch groot en we weten even niet waar we nu precies moeten zijn. We belanden eerst op een aantal grote grasvelden waar een enkeling wat aan het baseballen is en een aantal studenten liggen te zonnen. Heel relaxed allemaal, hier kunnen we wel aan wennen! Een stukje verder merken we dat er ook een Botanische tuin is, een japanse tuin, een rozentuin en nog veel meer aparte stukjes. We wandelen wat rond en belanden uiteindelijk in een super gezellig gedeelte van het park waar heel veel studenten aan het leren/zonnen/relaxen zijn. Dit is dus de place to be, haha! Dus tshirt uit en bakken maar!! Na een uurtje beginnen we een beetje loom te worden, dus dat moeten we niet hebben. Actie! We lopen naar onze auto en cruisen verder de stad door. Het rijden is hier erg leuk aangezien je hele steile wegen hebt, en dan bedoel ik dus ook echt hele erge steile wegen van ongeveer 35%!!! San Francisco is gebouwd op 40 heuvels dus leef je uit! Wandelen is overigens niet aangeraden, want je gaat kapot op het lopen van deze hellingen. We zagen trouwens wel een of andere vent de helling omhoog rennen, en daarna ook achteruit de helling weer af!! Je leest het goed, achteruit!!! RESPECT MAN!! Op de steile hellingen staan ook alle auto’s dwars geparkeerd, bang dat ze achteruit rollen haha! Vet!
We belanden uiteindelijk bij het prachtige Ocean’s Beach en gaan nog ff lekker genieten van het weer. Bruisende zee, briesje, veel zon, veel mensen, gezellig dus! Rond 18:00 gaan we weer terug naar ons motel en douchen even al het zand van ons lichaam af. We gaan de stad in en lopen naar Fisherman’s Wharf. Tering wat een touristisch gebeuren is het hier, dit is dus niks voor ons… We hebben honger dus we zoeken ons een fijn Italiaans restaurantje uit in Little Italy, North Beach neighborhood. De lasagne smaakt voortreffelijk!! Leon heeft gehoord dat er in de stad een baseball wedstrijd is van de SF Giants, dus we gaan proberen het baseball stadion te vinden. We reizen met de bus naar Chinatown af en belanden uiteindelijk bij Union Square. Van hieruit lopen we wat rond en vragen steeds de weg aan mensen. Echter na een uur rondgewandeld te hebben, hebben we nog steeds geen stadion gevonden… grrr… dit is toch wel een nadeel van zo’n grote stad. We gooien de handdoek in de ring en kruipen een gezellig kroegje in weer in de buurt van North Beach. Ze hebben hier wel 50 soorten bier wat wel een leuk aanzicht geeft met al die knuppels boven de tap. Ze hebben hier altijd van die houten knuppels als taphendel ipv knoppen zoals wij die hier kennen. We drinken een paar pilsjes Rogue Ale Bier en gaan uiteindelijk rond middernacht met de bus terug naar ons motel om te gaan slapen. Bijzonderheden:
Leuke tapkranen in de vorm van houten knuppels Je betaalt 2 dollar voor 90 minuten met welke bus dan ook te reizen door de stad Het lijkt wel of alle vrouwen aan het sporten zijn in de stad, overal joggen ze naast je langs.. in het park en strand maar ook zelfs in het winkelcentrum.
Dag 11: Nog een dagje San Francisco Miles: 27205 Het wordt weer een mooi dagje en lekker warm. We gaan dus de ochtend benutten om nog wat meer van de stad te bekijken. The market, Financial District, Haight Ashbury en Castro… tegelijkertijd shoppen we hier en daar wat en nemen we een ontbijtje op straat en gaan “mensen spotten” zoals een echte tourist dat kan doen . Hans koopt zich ergens een nieuwe korte broek en houdt deze ook meteen aan voor de rest van de dag. Buiten doneert hij z’n oude korte broek aan een zwerver haha! Het wordt steeds warmer dus we gaan snel terug naar het motel en trekken de zwembroek aan, zonnebrand en voetbal mee en hoppa, let’s go to the beach!! Op het strand rennen veel mensen om wat aan hun conditite te doen, en aangezien Hans al lange tijd niet meer gerend heeft besluit hij ook om even sportief te gaan doen. Leon daarentegen blijft lekker chill in de zon liggen en zet ondertussen de iPod aan. Na een uurtje komt Hans terug en voetballen we nog wat op het strand en relaxen nog wat. Op het strand worden we veel aangesproken als men er achter komt dat we Nederlanders zijn, iedereen wil weed! Whahaha.. ja duh, normaal altijd op zak, maar nu… helaas pindakaas! Rond 18:00 gaan we weer terug om op tijd weer in het centrum te zijn voor het eten en de avond. We eten weer wat in North Beach aangezien dit ons goed bevallen is gisteren. Na het eten wandelen we door het centrum en houden een soort van kroegentocht. We hebben netjes ons paspoort meegenomen dus ze kunnen ons nu niet weigeren gehgeh… In de straten kom je een echt typisch
beeld tegen wat bij San Francisco hoort: putdeksels waar stoom uit komt. Zoals dat ook bij de Teenage Mutant Ninja Turtles is ;-) We kruipen enkele vintage kroegjes in en besluiten om de nude bars maar achterwegen te laten aangezien het bier daar weer ontzettend duur is (en de vrouwen). Hier en daar speelt een live bandje al is het nivo niet echt denderend naar onze mening. Om 2:00 ’s nachts zijn we doodop en hebben diverse Stella Artois’s, Budweisers en Imperial Ales in onze dorstige mondjes geschud. Nu slapen, heerlijk!!! Bijzonderheden:
Het wegennetwerk hier in Amerika is heel logisch opgebouwd. Alle oneven wegen (bijv. de highway 5) lopen van zuid naar noord. De even wegen lopen horizontaal van oost naar west (of visa versa natuurlijk). De 501 highway is een afgeleide van de 5 highway, omdat dit begint met een 5. Op elk gelijkwaardig kruispunt moet je meestal stoppen. Hier heeft niet rechts voorrang, maar wie het eerst komt, mag ook als eerste het kruispunt over. Dus lekker allemaal na elkaar aanrijden, gaat vlotjes en werkt goed! De stoplichten hangen op het kruispunt, dus op tijd stoppen!! Meestal mag je rechtsafslaan ook al is het rood. Je moet dan wel kijken of er niks aan komt natuurlijk .
Dag 12: West Coast, Highway 1! Miles: 27330 Gisteren tijdens het liggen op ’t Oceans’ Beach in San Francisco kwamen we erachter dat onze planning van geen ene meter klopt. We hebben namelijk nog 5 dagen over terwijl we nog maar 2 overnachtigingen hadden gepland. Hoe ken dat dan?!?! Dus in het motel nog ff checken en jawel hoor, 2 dagen extra over buiten onze planning om! We waren een dag vergeten op te nemen in onze lijst en hadden er eentje gewonnen in Las Vegas. Mooi! Dus de plannen gewijzigd en op de bonnenfooi naar San Diego & Mexico gehgeh!! "¡Ándale! ¡Ándale! ¡Arriba! ¡Arriba!", Het land van Speedy Gonzales haha!! Vandaag (zaterdag 2 april) rijden we naar het zuiden via highway 1, de snelweg vlak langs de kust. Vanaf deze weg heb je prachtige uitzichten over de cliffs en de Grote Oceaan. In Santa Cruz spotten we nog een hoop surfers, alleen geen golven. Het is ook niet echt zonnig weer dus we cruisen lekker verder. We stoppen bij Half Moon bay, tanken wat en bemerken dat er hier veel bloemenkwekerijen liggen. We kijken hier en daar effe wat rond en gaan verder richting Carmel Village. Deze stad heeft in het verleden Clint Eastwood als burgemeester gehad . Er zijn hele mooie stranden, rotsen en ruwe zee te zien. We rijden verder zuidwaarts, maar net voobij Big Sur is de weg plotseling dicht. No Detour!!! WTF!! We vragen bij een dichtbij gelegen restaurant “Rocky Point” hoe we verder kunnen rijden, maar blijkbaar moeten we helemaal terug naar Carmel en via een slinger weggetje landinwaarts naar de 101 Highway. Damn, daar gaat ons ritje langs de mooie pacific.. grrr.. Het slinger weggetje brengt ons midden in de Carmel Valley wat trouwens ons ook wel een erg mooie natuur biedt. Het is een rit van een uur waarbij we weinig tot geen mensen of dorpen tegen komen. Wel zijn hier weer veel druivenvelden te vinden en bomen met rare pluizige blaadjes. We weten niet echt wat voor soort het is, maar goed… misschien hazelnoot? Who knows! Bij Greenfield komen we eindelijk
weer in de bewoonde wereld uit. We rijden de snelweg in en gaan beginnen aan onze inhaalslag qua tijd de we nu hebben verspild. We pakken eerst nog effe een broodje bij SubWays en cruisen lekker richting Santa Barbara. De stad lijkt met z’n rode daken en gestucte muren op een mediteraans stadje en ziet er netjes en gezellig uit. Dat merken we ook aan de prijzen van de motelovernachtigingen, tot over 200 dollar per nacht!!! Tering.. is wel erg gewild hier. Het blijkt hier ook vol te zitten met surfers, maar ook nu weer geen goed weer voor hoge golven dus niks te zien in de zee. We rijden wat rond in de stad, maar besluiten al snel dat we het verderop de route gaan zoeken. Het is in principe toch maar een overnachtigingsplaats, want morgen moeten we toch meteen verder. We rijden wat zuidelijker en komen uit bij Carpinteria. Hier vinden we een onderkomen bij Motel 6, deze keten hebben we nog niet gehad. Voor 68 dollar kunnen we hier overnachten, wat weer geen geld is natuurlijk. We eten in een mexicaans restaurant en drinken wat in een lokale bar. Het mooie hier is dat de supermarkt nog open is op het late tijdstip, dus we halen nog wat chips, chocolade en een sixpack budweiser light voor op onze kamer. Terug bij het motel genieten we nog even van onze spijzen en dranken en kijken nog even een film af. Veel reclame tussendoor, maar het is te doen. Bijzonderheden:
De naamsborden van wegen hangen dwars op de wegen, dus als je tegen een bord aan kijkt, dan zit je al op die weg en is het niet zoals in nederland de weg van links naar rechts.
Dag 13: De rit naar San Diego Miles: 27750 Vandaag gaan we aan onze niet geplande trip naar San Diego beginnen. We slaan Los Angeles even over en rijden meteen door zuidelijk. Omdat we tijd hebben, rijden we weer over de highway 1 langs de kust naar Santa Monica en dan door de stad LA naar onder. Eerst ff een bakkie koffie en een ontbijtje bij een tankstation. Leon’s cheese croissant is echt goor en niet te vreten, dus dit wordt weer snel in prullenbak geflikkerd. Bah! Alleen de chips blijkt lekker te zijn bij de tankstations, want aan het begin van onze trip had Hans ook al niet echt smakelijke sandwiches te pakken. We rijden verder en bij Oxnard rijden we weer langs de kust op. Opeens zien we een plaatsnaam bordje voorbij flitsen: Malibu!! Whahaha!! Daar moeten we echt ff stoppen haha! Lekker strand en dikke hutten checken! :-D Het ziet er echt allemaal gelikt uit, en het strand is ook super mooi om te zien. We rijden toch maar snel verder aangezien we op tijd in San Diego willen zijn. Via Santa Monica komen we uiteindelijk weer LA binnen gereden en gaan we verder via de highway (soms wel 8baans) midden door LA naar het zuiden. Het zonnetje begint al te schijnen gehgeh… wordt weer een fijn dagje! Als we in San Diego aankomen gaan we richting Old Town aangezien dit een redelijk centraal punt is en hier motels liggen voor een redelijke prijs. Voor 50 dollar zijn we weer voorzien in een overnachting, dus snel trekken we weer onze zwembroeken aan en gaan richting Mission Beach. Dit prachtig gebied is geheel ingericht voor watersporters en zonaanbidders.
Er waait een zacht briesje over het strand wat het liggen erg aangenaam maakt. Hans gaat weer even een stukje hardlopen over het strand van pier tot pier en Leon blijft nog lekker in de zon liggen bakken. Dus natuurlijk ook weer verbrand! Nog niet geheel sun-proof zeg maar… We ballen nog wat op het strand en om half 6 gaan we weer richting ons hotel. Mooi bijgekleurd, en uitgerust… even onder de douche en hoppa, of naar Down Town centrum. Er rijdt hier door de stad een trolley (soort tram) dus we lopen naar het station en kopen een kaartje voor een paar dollar. We stappen uit bij 5th Street, want daar liggen veel leuke restaurantjes en barretjes. We belanden uiteindelijk toch weer bij een italiaan wat eigenlijk bestwel sjiek is. Vooral de “normale” amerikanen vinden het een heel net restaurant, maar wij vinden er niks speciaals aan. Prijzen zijn ook vrij normaal dus wat let ons om uitgebreid te gaan eten . Dus als twee echte nederlandse boeren settelen we ons ergens in ’t midden van het restaurant en beginnen meteen aan de stokbrood. Het wordt een lekker eetfestijn en helemaal voldaan lopen we binnen het uur weer naar buiten. Om de avond af te sluiten gaan we bij een bar nog wat cocktails drinken en pakken uiteindelijk een taxi terug naar ons motel. Bijzonderheden:
Het valt ons op dat bij al het eten (ontbijt, lunch, diner) er altijd kaas bijzit! Niet altijd even lekker, want meestal is het ook nog erg veel kaas en vet!
Dag 14: Mexico! Miles: 27760 Vandaag hoeven we niet te rijden, want we blijven hier nog een hele dag! Dat betekent dat we ’s ochtends al wat actiefs kunnen gaan doen in de stad. We staan op en boeken nog even een nachtje extra bij de portier. Daar aangekomen staat de koffie ook al meteen te pruttelen dus dat komt mooi uit, ff een bakkie doen! Een half uurtje later staan we klaar in ons motelkamertje, we gaan richting Mexico!! Jieha! Niet met de auto, want die is daar niet verzekerd en het duurt een eeuw voordat je met dat ding de grens over bent. We hebben gisteren gezien dat de trolley ons ook bij de grens kan brengen dus die gaan we pakken. We lopen een stukje vanuit ons hotel richting het station. Het kaartje kost maar een paar dollar dus geen probleem. We zoeken ons een lekker plekje uit. Tegenover ons zit een man waar we uiteindelijk mee aan de praat raken. Hij is een “retired navy engineer” en geniet op dit moment volop van z’n pensioen. Hij vertelt ons over z’n loopbaan en dat San Diego de grootste marine basis heeft van Amerika. Ook over de vliegtuigen en de schepen weet hij interessante dingetjes te vertellen. Het allermooiste is nog dat hij, nu hij gepensioneerd is, met alle lijnvluchten binnen Amerika gratis mee mag vliegen. Alleen naar het buitenland moet hij een kleine vergoeding betaling, bijvoorbeeld Spanje 20 dollar haha! Geen wonder dat Amerika failliet gaat. Die veteranen genieten er goed van, want hij heeft een huis in Missisippi en tijdens het baseball seizoen zit hij in z’n appartementje in Los Angeles. Doe maar ruig! Na drie kwartier komt onze trolley aan bij de grens van Mexico. Er staan inderdaad hele lange files met auto’s dus maar goed dat we de adviezen opgevolgd hebben. We lopen nog enkele poortjes door en daar komen we de echte grens tegen. Ter plekke nog even foto’s maken van dit heugelijke
feit en binnen een kwartier lopen we Tijuana Mexico binnen. Dat ging makkelijk, hopelijk terug ook nog . Om Tijuana binnen te lopen moeten we een bruggetje over waar een heel vies stinkend kanaaltje onder loopt. Het lijkt meer op een open riolering en in de verte zien we al veel zwervers hangen tussen het afval. Bah! Geen mooi visite kaartje voor Mexico dit… We lopen verder de brug af en komen in het touristisch gedeelte van Tijuana terecht. Volgens een gids die we bij de grens spraken, moeten we echt binnen het touristisch gebied blijven, want hier gebeuren nogal eens wat dingen wat sommigen niet na kunnen vertellen.. . oppassen dus! Het lijkt net Turkije, want ook hier sleept iedereen je mee naar binnen en is alles fake! Bij een grote boog op een pleintje begint het “winkel” gebied. We hebben nog niet gegeten dus we laten zo’n sjappie ons echt overtuigen om bij zijn tent te komen eten. We gaan zitten en bestellen wat eten en koffie. Het pannetje met eten voor Hans wordt al spetterend van ’t vet opgediend. Leon’s t-shirt bijna onder de vetspetters. Niet echt tactisch van die Mexicanen. Het eten smaakt verder best aardig. We lopen nog heel even de winkelstraat in, maar het is echt een trieste bedoeling in Tijuana. Je voelt je er niet op je gemak en er is ook niks moois te zien, dus we besluiten al snel weer terug te lopen naar de grens met de USA. We moeten nu wel in de rij gaan staan, maar we weten even niet welke van de drie. Eentje is duidelijk voor mensen die een aparte ontzegging hebben, de andere is volgens het bord voor USA mensen met een paspoort, en de laatste rij is voor mensen die geen “geldige”papieren hebben. We denken dus dat we geen geldige papieren hebben en sluiten bij deze rij aan. Echter deze rij is de langste en het schiet echt niet op. In de hitte besluiten we toch maar eens te kijken bij de middelste rij van de USA + paspoort. Een kerel geeft ons uiteindelijk het verlossend woord en zegt dat dit inderdaad onze rij is… gelukkig! Al snel zijn we aan de beurt en kunnen we USA weer in. Helaas krijgen we geen stempel in ons paspoort, grrrrr!!! Die wilde we juist hebben haha! We gaan de trolley weer in, en stappen uit in de wijk Gas Quarter. Hier kunnen we gezellig winkelen en wat dingetjes bekijken. Al snel wordt het weer steeds warmer in de stad, dus we besluiten maar weer om naar Mission Beach te gaan. Oh wat erg toch haha! NOT! Ook vandaag is er veel jeugd op het strand, wat het wel gezellig maakt. Het is weer heerlijk relaxen met dit weer. We trappen weer een balletje net voor het water en om 18:00 gaan we weer terug naar ons motel. Het lijkt net of we er een beetje ritme in krijgen doordat we steeds rond 18:00 weer “thuis” zijn en gaan douchen. We gaan voor de laatste keer de stad San Diego in om te eten. Hans bestelt zich een dikke halve haan met friet en Leon een Mac met kip en BBQ saus. Allebei erg lekker. We drinken nog wat draft biertjes en praten nog wat met de meiden achter de bar. Eentje ervan blijkt op dezelfde dag jarig te zijn als Hans, toeval?!? Haha! Daarna gaan we nog even naar een andere kroeg langs de Whiskey Grill. Hier schakelen we over op Wodka cranberry en Wodka grape fruit, de laatste is erg zooooor!! De barmensen drinken ook gewoon tussendoor shotjes, en eentje is erg gedreven in cocktails maken. We zijn op een gegeven moment zo aan ’t kijken naar wat hij er allemaal in doet, dat we plotsklaps twee shotjes van het huis voorgeschoteld krijgen. Mooi!!! Omdat we zo geinteresseerd waren haha! Het is een Cactus Cooler, Jus d’Orange + Wodka orange + Red Bull. Het wordt tijd om naar bed te gaan, dus we lopen naar het trolley station bij 5th Street. Opeens hoort Leon wat geklater langs zich en kijkt om zich heen. Daar ziet hij een meisje heel genant en knuppel zat op straat staan te zeiken. Ze heeft een rokje aan en leunt heel wankelend tegen de muur aan, terwijl ze ’t op een loop laat gaan. Hahaha! Wij lachten natuurlijk… een leuke afsluiten van deze twee mooie avonden in San Diego.
Bijzonderheden:
Corona voor 0,70 dollar in Mexico.
Dag 15: Los Angeles, back to where it all started! Miles: 28010 De laatste lange rit van onze reis dient zich aan. Nog twee uurtjes rijden naar LA over highway 5. We checken uit bij de receptie en betalen onze laatste overnachting. Met weer een lekker bakkie koffie in de auto rijden we weer naar het noorden, terug naar LA. De 1e overnachting in LA zal in de buurt van de Sunset Strip gaan worden. We hebben al even in San Diego wat gegoogeld op de iPhone van Leon en hebben er twee uitgezocht die op het kruispunt van La Cienega blv. en de strip liggen. Het wordt uiteindelijk Holloway motel voor een kleine 90 dollar. We liggen nu op loopafstand van de Whiskey a GoGo en andere leuke kroegetjes op de strip. Mooi! En voor andere plaatsen kunnen we nog altijd met de auto gaan. Moet ook wel hier in LA, want alles ligt kilometers uit elkaar. Een echt centrum waar alles bij elkaar ligt wat je wilt zien heb je hier namelijk niet. Onze auto is ondertussen erg uitgeleefd. Als je de buitenkant bekijkt is ie niet meer echt wit te noemen. Het is meer een cocktail van rood zand van Bryce, Zion en Sedona tezamen met veel insecten haha! We zien ook dat een kapje aan de binnenkant van het knipperlicht is gesprongen. Hopelijk gaat dat ons geen duiten kosten. We hebben ondertussen bij ons motel ingechecked en gooien onze spullen op de motelkamer. Het is nog geen middag dus we gaan ff Hollywood checked. We rijden er wel ff heen, want ook al zitten we dicht op de strip, het blijft een pokke end wandelen. We zoeken een parkeerplaats wat wel ff energie kost, het is namelijk druk en je mag zowat nergens parkeren. Plots zien we ergens een een betaald parkeerterrein en betalen we gewoon de 15 dollar om er maar vanaf te zijn. Geld moet rollen op zo’n vakantie hahaha! We lopen een stukkie terug naar de strip en komen meteen bij de Walk of Fame uit! Vetttt!! Er liggen echt mega veel sterren-tegels met veel bekende namen. Ook een aantal onbekend, maar goed.. klein detail . We lopen de strip af en komen bij een vintage winkel uit. Dit is echt een sjieke winkel zeg! Allemaal oud spul, zelfs een oud oranje adidas trainings-jack van Nederlands elftal! 25 dollar!! En Bettie Boob natuurlijk! Een walhalla voor carnavalsvierders en ook zelfs voor zo aan te trekken! We kunnen hier nog uren rondkijken, maar besluiten toch maar even verder te gaan. We komen ondertussen ook nog in de “buurt” van het Hollywood sign waar we ook nog wat foto’s maken. We lopen terug naar het centrale gedeelte van de strip en gaan even bij Hardrock Café wat drinken. Naast het Hardrock Café liggen de tegels met de hand- en voetafdrukken van de sterren. We zoeken een paar bekende artiesten, maar komen alleen bij Arnold Schwarzenegger uit. Het Maddam Tussaud ligt ook nog hier, dus genoeg te beleven. Het is wel allemaal erg toeristisch dus we pakken weer de auto en gaan Beverly Hills verkennen. We cruisen lekker de strip af en komen bij de ingang van de sjieke buurt uit. Bij het sign poseren we ook wat en besluiten om het huis van Tom Cruise te gaan zoeken. Op internet staat dat het ergens bergopwaarts is aan een slingerweggentje, dus hop.. richting Tommie… Helaas zijn alle huizen goed verstopt achter dikke muren en heggen.
We hebben het wel gezien hier en gaan terug naar het motel. Leon gaat ff liggen op bed en heeft zo z’n powernap te pakken. Hans gaat nog even wandelen door de buurt. Om 18:00 gaan we gedouched en wel weer op pad om een leuk restaurantje te zoeken. We belanden uiteindelijk bij Palms Restaurant waar blijkbaar veel sterren al gegeten hebben, want er overal zijn wandschilderingen gemaakt van de sterren. We bestellen een dikke hamburger van 10 oZ. met een grote portie friet er bovenop en een vlaggetje. Jeah!! Heerlijk!! Na het eten zoeken we een tent waar we wat kunnen drinken en belanden ergens bij Trunksbar. Al snel hebben we in de gaten dat we in de verkeerde wijk zijn beland, dit blijkt namelijk de plek van alle Gays & Lesbiennes te zijn van LA haha! Oeps… weg hier… haha!! We worden wat nagekeken en al lachend lopen we weer terug richting de strip. Ergens in de buurt van ons motel is een dikke party aan de gang, dus gaan we even kijken wat er zoal te doen is daar. Helaas blijkt het een private party te zijn van iemand die daar woont, dus we zijn niet welkom. Jammer, want het ziet er erg chill uit. Een stukje verder komen we uiteindelijk wel een leuk kroegje tegen wat ons meer ligt dan die Gay bar, fijne rockmuziek en leuke serveersters ;-) We drinken weer wat Wodka’s, Sangria en draft biertjes van het heerlijk BudWeiser! Jummy! De dag is weer voorbij, dus nog 1 dagje te gaan! Jammer! Bijzonderheden:
De mensen zijn erg behulpzaam. Overal kun je gewoon vragen waar je moet zijn en wat de leukste plekken zijn. Erg fijn gevoel zo op zo’n vakantie.
Dag 16: Lest Best! LA we gaan je bijna verlaten! Miles: 28020 Laatste dagje! Damn wat vliegt de tijd toch snel voorbij! We maken er een relaxed dagje van dus rond half 9 staan we pas rustig op in ons motel aan de Sunset Strip. We besluiten om een ontbijtje te nuttigen aan een café-restaurant om de hoek. De tosti die we bestellen is wéér een en al kaas, bleh!! Ook zijn ze hier nogal erg traag dus geen geslaagd ontbijtje. Als we klaar zijn gaan we richting onze laatste bestemming: Super 8 motel dichtbij vliegveld LAX. Gelukkig dat we vroeg in de middag daar aan komen, want het is een gewilde bestemming en er is lang niet altijd plaats. Maar we hebben dus geluk en krijgen een mooie kamer voor een redelijk prijsje, 100 dollar. We printen bij de receptie van onze boarding passes uit, zodat we morgenvroeg met een gerust hart naar het vliegveld kunnen. Ook regelen we de shuttle bus die ons morgen weg brengt. Rest ons alleen nog de auto inleveren voor vanavond. De rental car companies liggen hier 2 straten verderop, dus we kunnen goed terug lopen. ’s Middags na het inchecken gaan we met de auto richting Venice Beach om lekker te genieten van het laatste zonnetje. Het is nu nog steeds zo’n 25 graden dus dat belooft wat! We parkeren ergens in een zijweggetje tussen 2 andere auto’s in en lopen ff lekker over de Venice Sidewalk. Een stukje verderop zien we de skatebaan / bowl van Venice. Het is er lekker druk. We lopen verder het strand op en gooien onze spullen neer ergens op een rustig plekkie. Heerlijk genieten van de zon! Hans gaat weer een stukje rennen (van pier tot pier), terwijl Leon nog even gaat kijken naar de skaters. Laat tegen de avond aan zitten we bij de SideWalk Café (het café met de rood/witte blokjes). We drinken hier lekker wat en lachen wat om de stomdronken / gare hippies die er een ware act van maken.
Ook speelt er een klein bandje wat gouwe ouwe dus het is genieten in Venice. Als we rond 18:00 weer terug lopen naar de auto blijkt dat we ook nog even met de LA police te maken krijgen. We hebben namelijk een parkeerboete gekregen haha!! Grappig, want we kunnen echt niet ontdekken wat we fout hebben gedaan. Het is gelukkig maar 30 dollar dus het valt mee. We gaan nog even naar de Abbey Kinney Blvd. winkels bekijken en rijden dan tenslotte terug naar ons motel. We laden de auto en gaan wat eten bij Sizzlers. In deze fastfood keten moet je bij een automaat je menukeuze maken en betalen. Met je bonnetje ga je dan naar een tafeltje en krijg je je eten voorgeschoteld. Heel raar dit! De Ribs & steaks smaken wel voortreffelijk. Na het eten gaan we nog even bij een Wall Mart wat Bud Lights halen voor op onze kamer. We zijn helemaal klaar nu dus we gaan onze auto inleveren bij National Car Company. Het gaat heel gemakkelijk, want je rijd gewoon de plaats op en er wordt vanzelf een plaats aangewezen waar je naar toe moet rijden. Een mannetje scant jouw auto dan in en je krijgt een bonnetje met alle gegevens. Klaar! That’s it! Geen speciale checkup van de auto, dus we hopen maar dat we geen gezeik krijgen achteraf dat er iets kapot is. Nu we onze auto ingeleverd hebben lopen we met onze Bud Lights naar ons Super 8 motel en gaan lekker op bed liggen. Onder het genot van de biertjes en Rambo II op televisie praten we nog wat na over onze geweldige ervaring en genieten we nog van deze laatste uurtjes.
Dag 17: De terugreis naar Amsterdam! Miles: 28040 Tijd om terug te keren naar de realiteit: Nederland! Om 8:00 ’s morgens haalt de shuttle bus ons op bij het motel en gooien we onze koffers in de bus. Al snel genoeg komen we al aan bij het vliegveld en kunnen we inchecken om naar Chicago O’Hare airport te vliegen. Nog 2 en half uur te gaan voordat het vliegtuig gaat, bleh…. Het wachten duurt inderdaad lang, maar uiteindelijk mogen we de vlieger in. Hoppa de terugreis is begonnen! Het zit goed vol dus we kunnen niet relaxed breeduit gaan zitten. In Chicago landt het vliegtuig iets later dan gepland aangezien er met het vertrek in LA wat vertraging was opgelopen. Bij het uitstappen weten we eigenlijk niet goed of we onze bagage op moeten halen en op een nieuwe band moeten leggen. Dus voor de zekerheid wachten we bij de bagage-band op onze spullen. De tijd tikt langzaam weg, want we hadden maar een uurtje om over te stappen naar ons vliegtuig richting A’dam. Pas op ’t allerlaatste moment komen we er achter dat onze bagage al in het nieuwe vliegtuig ligt, damn!!! We hebben nog maar een kwartiertje dus rennen!!! Shit, blijken we ook nog niet echt de weg kunnen vinden… en daar worden onze namen al omgeroepen hahaha!! Uiteindelijk vinden we de weg en zijn we net op tijd in het vliegtuig. “Where were you?!?!”, riep het boarding personeel nog haha! De 8 uurtjes vliegen naar A’dam gaat redelijk snel voorbij, het enigste minpuntje was dat er in onze hele stoelenrij geen geluid was bij de video’s. Dus we hebben even het geluid moeten lenen bij onze buren, een rij voor ons. Het landen gaat lekker en al snel hebben we onze koffers te pakken. We bellen Happy Parking op of ze ons komen halen en naar onze auto brengen. Binnen een uurtje na landing zitten we alweer in de auto richting Brokèze. Hans moet weer even wennen aan de schakelbak in de Audi, maar al snel zijn we thuis.Toch wel fijn om weer thuis te zijn! The END…………
Bijlage 1: Schema route Dag 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
Datum 22-Mar-11 23-Mar-11 24-Mar-11 25-Mar-11 26-Mar-11 27-Mar-11 28-Mar-11 29-Mar-11 30-Mar-11 31-Mar-11 1-Apr-11 2-Apr-11 3-Apr-11 4-Apr-11 5-Apr-11 6-Apr-11 7-Apr-11
Vertrekpunt Amsterdam Los Angeles Needles Flagstaff Page St George Las Vegas Lake Isabella Merced Modesto San Francisco San Francisco Carpinteria San Diego San Diego Los Angeles Los Angeles
Eindpunt Los Angeles Needles Flagstaff Page St. George Las Vegas Lake Isabella Merced Modesto San Francisco San Francisco Carpinteria San Diego San Diego Los Angeles Los Angeles Amsterdam Totaal gereden:
Mijlen 0 mijl 375 mijl 280 mijl 275 mijl 290 mijl 210 mijl 415 mijl 300 mijl 125 mijl 145 mijl 0 mijl 420 mijl 265 mijl 0 mijl 185 mijl 0 mijl 0 mijl 3286 mijl
Bezienswaardigheden Los Angeles - Venice Beach & Sunset Strip - Beverly Hills - Joshua Tree - Mojave Desert - Route66 Sedona, Route66, Flagstaff Grand Canyon, Lake Powell, Glenn Canyon Dam, Antelope Canyon Bryce Canyon, Zion NP Las Vegas en Hoover Dam Death Valley Sequoia National Forrest en Fresno Yosimite National Park San Francisco - Fisherman's Wharf - Golden Gate Bridge - Golden Gate Park Cable car - Chinatown - Ocean's Beach Pacific Coast Malibu - Santa Monica Tijuana (Mexico) - Mission Beach Hollywood - Beverly Hills - Sunset Strip Venice Beach
Bijlage 2: Hotels / Motels Dag 22-03-2011 23-03-2011 24-03-2011 25-03-2011 26-03-2011 27-03-2011 28-03-2011 29-03-2011 30-03-2011 31-03-2011 01-04-2011 02-04-2011 03-04-2011 04-04-2011 05-04-2011 06-04-2011
Motel Hacienda Hotel (inbegrepen in reiskosten) Best Western Colorado Motel Du Beau Motel (Kontant) Page Boy Motel (Kontant) Sands Motel Knotty Pine Motel (Kontant) Lake Isabella Motel Pacific Express Inn Motel Economy Inn Motel Surf Motel Surf Motel Motel 6 Padre Trail Inn Padre Trail Inn Holloway Motel Super 8 Motel
Plaats Los Angeles Needles Flagstaff Page St. George Las Vegas Lake Isabella Merced Modesto San Francisco San Francisco Carpinteria San Diego San Diego Los Angeles Los Angeles
Wie Beiden Hans Leon Hans Leon Hans Leon Hans Leon Hans Leon Hans Leon Leon Hans Hans
Dollar
Euro
$103,62 $48,00 $60,00 $56,26 $65,00 $68,00 $55,00 $59,95 $67,85 $67,85 $66,52 $76,44 $76,44 $91,14 $101,46
€74,62 €32,00 €44,00 €40,73 €46,50 €49,18 €39,79 €43,01 €48,88 €48,88 €47,62 €54,40 €54,40 €64,86 €72,36
Totaal
$1053,53
€761,23
