REINAERDE
Reinaerde Kijker
Jaargang 9 december 2012
Nummer 59
Het verhaal van Ed Ed is 65 jaar. Hij woont in IJsselstein. Ed heeft veel meegemaakt in zijn leven. Dat waren niet allemaal leuke dingen. Zo was Ed verslaafd aan de drank. Ed heeft zelf de keuze gemaakt om te stoppen met drinken. En ook om bij Reinaerde te gaan wonen. Ed: “Ik groeide op in een leuk gezin. Ik had een heel gelukkige jeugd. Ik heb bij de sociale werkplaats in Utrecht gewerkt. Later werd ik postbode. Dat heb ik tot mijn pensioen gedaan. Maar ik heb alle kleren nog van de post, ik kan zo weer beginnen.” “Toen mijn vader ziek werd, ben ik verhuisd. Ik wilde op mezelf wonen. Na de dood van mijn vader werd mijn moeder dement. Toen heb ik voor haar gezorgd. Maar het ging steeds slechter. Ook met mij. Ik begon veel te drinken. Nou, zeg maar zuipen. Ik dronk vier kratjes bier per week. Eten deed ik ook niet meer. Ja, een stukje kaas of een appeltje. Maar geen warm eten. Toen heb ik een brief geschreven naar mijn dokter. Ik vroeg of hij me alsjeblieft wilde helpen. Zo kwam ik bij Reinaerde terecht.” Veranderingen Ed: “In het begin wilde ik niet. Eerst doe je alles altijd alleen, en dan kom je ineens onder de mensen. Dat vond ik lastig. Maar nou ben ik blij dat ik hier ben. Ik woon hier sinds augustus 2011. Een maand later overleed mijn moeder. Snel daarna ging ik met pensioen. 2
Dat waren veel veranderingen in korte tijd. Heel moeilijk hoor. Soms stond ik tegen de muur op te boksen. Dan kwam de begeleiding erbij. Hier hebben ze me heel goed opgevangen. Gelukkig maar.” Ed: “Ik ben bij Reinaerde van het drinken afgekomen. Hier mag je geen alcohol. In het begin wilde ik niet eten. Geef me maar een pilsje, zei ik. Maar ze bleven me maar roepen. Zo ben ik toch gaan eten. Toen zeiden ze: je moet gaan koken. Dat had ik nog nooit gedaan. Maar ik heb het geleerd. Ik kreeg geld voor boodschappen. Daar kocht ik dan stiekem drank van, maar daar kwamen ze achter. Nu doe ik dat niet meer.” Gezellig Ed: “Met anderen samenwonen is veel gezelliger. Ik durf nou meer uit mijn schulp te komen. We koken, we wassen af, we eten samen. Ik hou mijn kamer schoon, ik was mijn eigen kleren. Ik zit hier ook vaak te knopen. Dat is mijn hobby. Het heet smyrna. Dat zijn kleine stukjes wol, die leg je om een naald en die trek je door de gaatjes. Zo maak je een kleed, of een kussen.” Ed brengt nog steeds de post rond, maar nu als vrijwilliger. Hij is postbode bij Ewoud. Dat is een verzorgingstehuis bij hem in de buurt. De as van zijn overleden moeder heeft Ed in een zilveren roos gedaan. Die roos staat nu op zijn kamer. Ook de sigaretten van zijn vader heeft Ed bewaard. Zo heeft hij zijn ouders altijd dicht bij zich. Ed: “Ik ben er het meest trots op dat ik weer lekker kan eten en dat ik niet meer aan de drank ben. Ik voel me beter. Ik heb mijn leven weer op poten gezet.” 3
Het verhaal van Yuri Yuri is 17 jaar. Hij werkt vijf dagen per week op Stadsboerderij Eilandsteede in Utrecht. Yuri woont niet meer thuis. Hij woont sinds kort op de Meander in Houten. Daar heeft hij het goed naar zijn zin. Yuri heeft dit jaar veel dingen geleerd. Het belangrijkste vindt hij om zelfstandig te leren wonen.
Yuri: “Ik heb ADHD. Mensen met ADHD zijn vaak heel erg druk. Ze kunnen niet lang stilzitten en zo. Ik ging ook stoer doen. Daardoor ging het slecht op school. Ik moest toen van school af. Nu werk ik op Eilandsteede. Ik schoffel en ik breng planten weg. Soms doe ik ook wel dierenwerk. Maar dat vind ik minder leuk. In de pauze ben ik nog wel druk. Ik probeer dan aandacht te krijgen. Maar ik ben bezig om dat gedrag af te leren.” Yuri: “Ik ben dit jaar veel zelfstandiger geworden. Eerst reisde ik altijd met die speciale busjes. Dat doe ik nu niet meer. Ik kom nu zelf met het openbaar vervoer. Dat is veel sneller en fijner. Ik werd gek van die stomme busjes. Ik werd ’s morgens om half acht al opgehaald. Dan gingen ze eerst nog andere mensen ophalen. Soms zat ik dan wel anderhalf uur in de bus. Ook de terugweg duurde vaak heel lang. Ik was er wel klaar mee, met die busjes.” Mooi geregeld “Ik heb toen aan mijn persoonlijk begeleider gevraagd of ik niet met de gewone bus kon. Hij vond dat goed. Samen hebben we 4
geoefend hoe ik moest reizen. Nu kan ik alles zelf. Het scheelt me enorm veel tijd. Ik ben nu lekker vroeg thuis. Dat heb ik mooi geregeld.” Yuri vindt Houten een leuke plaats om te wonen. “Er is veel te doen en ik maak snel vrienden. Ik kan goed met iedereen overweg. Ik ben helemaal niet verlegen, ik durf veel.” Hobby’s heeft Yuri ook. Op maandagmiddag pakt hij de fiets om naar breakdance te gaan. Yuri sport veel. Hij vindt het gezellig om zo andere mensen te ontmoeten. Ook is sporten goed voor zijn spieren. Yuri zit op Pencak Silat. Dat is een vechtsport uit Indonesië. Een andere hobby van hem is skateboarden. Yuri doet dat op een speciale baan. Hij is er goed in. Veranderd Hij kan nog een jaar op Eilandsteede blijven. Als hij 18 jaar is, moet hij een baan zoeken. Yuri: “Ik wil wel in het groen werken. Dat verdient best goed en ik word er rustig van. Maar misschien ga ik ook wel iets met computers doen. Daar ben ik heel handig mee.” Yuri: “Ik heb mijn gedrag heel erg veranderd dit jaar. Ik kan beter stil zitten. Ik weet niet hoe dat zo is gebeurd, het ging geloof ik vanzelf. Ik vind het belangrijk om zo zelfstandig mogelijk te zijn. Zelfstandig leren wonen is mijn doel. Op de Meander leer ik nu koken, zelf mijn was te doen en mijn kamer op te ruimen. We helpen elkaar en soms krijgen we ondersteuning. Maar het meeste doen we zelf.” 5
Het verhaal van Deborah Deborah is 25 jaar. Sinds kort woont ze op de Weegbree in IJsselstein. Deborah werkt vier dagen per week in Atelier De Loeff. Ze maakt daar vooral kaarsen. Deborah heeft grote plannen voor haar toekomst. Deborah: “Ik kom uit een gezin met vier kinderen. Ik heb nog drie broers. Vroeger was ik heel erg verlegen. Ik durfde bijna niet te praten. Ik zei nooit zo veel. Ook niet toen ik nog op school zat. Maar ik ben veranderd. Ik ben nu veel zelfstandiger. En ik durf meer.” Deborah bedacht zelf wat ze allemaal wil bereiken. Ze heeft over haar plannen gepraat met de begeleiding van Reinaerde. Samen hebben ze toen een leerplan gemaakt. Daar staat precies in wat Deborah wil met haar leven. Stap voor stap leert ze steeds meer nieuwe dingen. Deborah: “Na school kwam ik bij Reinaerde wonen, op de Fluweelmos in Houten. Ik werkte toen nog bij ZiZo in Utrecht. Bij De Loeff liep ik stage. Ik vond het heel leuk bij De Loeff. Ik wilde ook meer met mijn handen gaan doen. Toen heb ik tegen de begeleiding gezegd dat ik liever bij De Loeff wilde werken. Daar hebben we over gepraat. En nu werk ik dus hier. Ik heb het erg naar mijn zin.” Ring Deborah is verloofd. Haar vriend heet Danny en werkt bij de C1000 in De Meern. Hij heeft haar een ring gegeven. Deborah en Danny hebben nu een jaar verkering. Ze willen graag samenwonen. Maar Deborah wil eerst nog zelfstandiger worden. 6
Deborah: “Ik woon nu op de Weegbree 37. Daar kun je begeleid wonen. Ik wilde graag verhuizen naar de Weegbree. Want daar kan ik beter leren om alles zelf te doen. Ik leer nu koken, strijken en mijn kamer opruimen. Ook leer ik hoe ik met geld moet omgaan. Dat is belangrijk als ik straks met Danny woon.” Reizen Deborah praat veel met de begeleiding over haar plannen. Als ze ondersteuning nodig heeft, krijgt ze die ook. Maar Deborah doet steeds meer dingen helemaal zelf. Zo reist ze nu alleen met de tram van IJsselstein naar Utrecht. En ook weer terug. Deborah: “Eerst zou er iemand van de begeleiding meegaan. Maar ik ben gewoon naar de tram gelopen. Ik heb goed gekeken welke kant de tram opging. Toen ben ik ingestapt. Op het Centraal Station van Utrecht neem ik dan de bus. Die stopt vlak bij De Loeff. Ik reis nu zelfstandig. Dat vind ik heel fijn.” Winkelen vindt Deborah ook leuk om te doen. Soms gaat ze samen met haar moeder of met Danny. Maar ze winkelt ook wel alleen. Dan stapt ze zelf een kledingzaak in. Of ze kijkt vast naar pannen en andere keukenspullen. Die heeft ze nodig als ze straks met Danny samenwoont. Trots Deborah: “Een tijd geleden was ik nog erg verlegen. Nu is alles anders. Ik praat meer, ik durf meer. Ik doe de dingen zelf. Mijn familie is heel erg trots op me. En ik ben ook trots op mezelf.”
7
Colofon De Reinaerde Kijker is een product van cliëntenparticipatie Reinaerde en is bestemd voor cliënten van Reinaerde. Reinaerde Kijker komt 6 keer per jaar uit. Redactie: Agnes Zuiker, Rijk-Willem Schmelter en
Jolanda Geerssen
Medewerkers: Dik Dijkgraaf, Richard Yildiz en
Ymke Overwater
Redactieadres: Postbus 3364, 3502 GJ Utrecht Telefoon: 030 2875 224 / 030 2875 223 Email:
[email protected] Ontwerp: Studio Futuro, Mieke Vaas Druk:
Graficiënt Printmedia, Almere
REINAERDE
Overname en publicatie van artikelen, delen eruit, foto’s, illustraties is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie.
Aangesloten bij:
