RATIONELE GEEFMOTIEVEN
Omdat ze gewend zijn te geven 'We kunnen niet steeds teruggrijpen naar dezelfde bron' is een van de grootste misvattingen waar we bij fondsenwerving tegenaan lopen. De beste bron voor toekomstige donaties zijn de donateurs die al eens iets hebben geschonken. Dat is een feit. Bovendien: de grootste reden dat grote gevers schenken is dat ze gewend zijn om dit te doen - en ervan genieten. Wij zien vaak dat er pas problemen ontstaan wanneer goede doelen hun trouwe donateurs als vanzelfsprekend beschouwen en vergeten hun gulheid de verdiende erkenning te geven.
'Natuurlijk moet u teruggrijpen op de oude vrienden en donateurs van het goede doel. Bij een project van dit formaat zou het onaanvaardbaar zijn om dit niet te doen. Het ergste dat er kan gebeuren is dat ze nee zeggen. Maar dat betwijfel ik ten zeerste.' (Uit een gesprek voor een bronnenonderzoek met een weldoener die de afgelopen 30 jaar grote donaties - bedragen van vijf en zes cijfers - heeft gedaan aan het goede doel). Vanuit een morele of politieke overtuiging of naar aanleiding van problemen Terwijl steeds minder mensen naar de kerk gaan, schijnt de betrokkenheid bij acties rondom de gemeenschap of problemen drastisch te zijn toegenomen. Er bestaan een groot aantal kleine en grote goede doelen die onder deze categorie vallen. Deze charitatieve organisaties ondersteunen zaken als welzijnswerk, mensenrechten, de levenskwaliteit binnen een gemeenschap, de bescherming van de omgeving, internationale ontwikkeling en milieugerelateerde kwesties. Niets werkt zo goed als een doel waarvoor dringend geld nodig is om grote bedragen op te halen. Als u het probleem kunt oplossen (als er iets kan worden gebouwd dat een verschil uit zal maken of iets kan worden gestopt waardoor de huidige situatie behouden blijft) ligt het grote geld meestal binnen handbereik.
"De bouwcommissie is niet eerlijk geweest over de aard van het voorgestelde magazijn. De hurende bedrijven hebben na de bouw het recht om zware vrachtwagens 24 uur per dag voor te laten rijden. Tot nu toe werd de campagne gefinancierd door de actiegroep. Nu hebben we uw financiële steun nodig. Naar schatting zal er voor het volgende beroep 10.000 nodig zijn. We moeten de zekerheid hebben dat dit bedrag beschikbaar is, aangezien we het bedrag door het gedrag van de planningscommissie voor het eind van de week nodig zullen hebben. Wanneer u ons wilt helpen, kunt u de komende 24 uur bellen naar een van de volgende nummers. Hartelijk dank dat u ons wilt helpen de levenskwaliteit binnen onze gemeente te behouden.' (Nieuwsbrief voor een lokale campagne in een kleine dorpsgemeenschap. Binnen 24 uur werd ruim 15.000 opgehaald. Twee jaar na de actie heeft de lokale actiegroep een buffer opgebouwd ter hoogte van 25.000, een database met ruim 3.000 medestanders, en de bouwcommissie zo ver gekregen om aan de vergadertafel plaats te nemen). Omdat ze er zelf beter van willen worden Ambassadeurs raken om de meest uiteenlopende redenen betrokken bij fondsenwervingen. Sommige grote gevers geloven - samen met het gros van de nationale media - dat ze meer kans hebben op een eervolle onderscheiding (ridderschap, adellijke titel, etc.) wanneer ze hun geld aan het 'juiste' project Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 1
of doel geven. In Noord-Amerika houdt men zich hier meer mee bezig en kan het zelfs in uw voordeel werken als u op uw cv kunt vermelden dat u in het bestuur zat van bepaalde inzamelingsacties. In Engeland wordt de deelname aan fondsenwervingscommissies steeds vaker gezien als een gelegenheid om te netwerken. Wanneer u nieuw bent in een gemeenschap, stad of zakelijke markt, kan 'het juiste doen' een belangrijke factor zijn bij het doen van grote donaties. Netjes gezegd, zijn dit 'ambitieuze' donaties. Mensen die nieuwkomers liever zien gaan dan komen of jaloers zijn over de lovende opmerkingen waar anderen mee worden overladen, kiezen eerder voor 'respect afkopen', 'klimmen op de sociale ladder'en 'vriendjespolitiek'. Ondanks het feit dat dit soort grote giften niet altijd even filantropisch van aard zijn, hebben de meeste ambassadeurs waarmee we door de jaren heen hebben gewerkt en die zijn erkend voor hun liefdadigheidswerk, de onderscheidingen waarvoor ze zijn genomineerd absoluut verdiend. Uit rationeel eigenbelang In een aantal gevallen speelt eigenbelang een rol wanneer grote gevers het besluit nemen om geld te geven. In sommige gevallen is die rol echter groter dan in andere, bijvoorbeeld bij de meeste mvoprojecten (maatschappelijk verantwoord ondernemen) en grote donaties aan politieke inzamelingsacties. Dit betekent natuurlijk niet dat grote giften van mvo-projecten of politieke partijen geen waarde hebben. Individuele vrijwilligers van grote bedrijven vormen de kern van veel van onze projectteams. Bovendien is het doneren aan en het werken voor uw politieke partij een belangrijk onderdeel van het democratische proces. Mvo-projecten zouden echter niet kunnen bestaan als bedrijven geen vergunning zouden hebben om in die gemeenschappen te opereren en er niet het belang van inzagen om hun betrokkenheid bij de gemeenschap te laten zien aan aandeelhouders, werknemers, politici en groepen binnen de lokale gemeenschap.
'Probeer niet met me te onderhandelen. Laat dat duidelijk zijn. Onderhandelen levert u niets op. We ondersteunen vernieuwingsprojecten binnen de lokale gemeenschap. Daar hebben we zo onze redenen voor. We hebben vanuit onze directieruimte uitzicht op deze projecten. Nu kunnen onze medewerkers hierbij betrokken zijn - en dat willen ze. We moeten echter wel aan onze vrouwelijke medewerkers laten zien dat het ons echt iets doet. Dus laten we eens zien of we samen een manier kunnen vinden om met die insteek iets te doen.’ (Gesprek met een mvo-manager van een bank). Vanwege belastingvoordeel Belastingvoordeel is maar zeer zelden de voornaamste reden voor een grote donatie (die, in eerste instantie, eerder wordt gestimuleerd door emoties). Het geven van informatie over de belastingtechnische voordelen van donaties aan goede doelen kan wel van onschatbare waarde zijn bij het werven van donateurs, maar - in de meeste gevallen - alleen zodra deze de emotionele beslissing om een grote donatie te doen al hebben gemaakt.
'Weet u zeker dat dit klopt? Want dan zou ik volgend jaar helemaal geen inkomstenbelasting hoeven te betalen.' (Uit gesprekken met een grote donateur - bedragen van zeven cijfers- aan een ziekenhuisproject. Onze berekeningen klopten en het ziekenhuis ontving een grote donatie, bestaande uit aandelen).
Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 2
EMOTIONELE GEEFMOTIEVEN
Omdat ze het gevoel hebben dat het hun plicht is om te geven In sommige, en dan met name vermogende, families is er sprake van een diepgeworteld gevoel van noblesse oblige: een plichtsgevoel om door middel van liefdadigheid bij te dragen aan de gemeenschap. Deze vorm van geven komt vaak voor binnen de grote, charitatieve trusts. Deze plicht om iets te geven wordt zeer serieus genomen en doorgegeven van generatie op generatie.
'Natuurlijk was X de grootste filantroop in de familie. Hij genoot altijd ontzettend van de reactie van begunstigden als hij ze een cheque overhandigde voor 1 miljoen. Hij is er niet meer, maar de familie neemt zijn verantwoordelijkheden zeer serieus en heeft de tijd genomen om advies in te winnen over hoe ze zijn traditie het beste kunnen voortzetten.' (Uit een gesprek met een ambassadeur over een van de grote filantropische families). Omdat ze erkenning willen Op dezelfde manier is het verlangen naar erkenning voor grote gevers vaker een motivatie dan we waarschijnlijk willen toegeven. Tien jaar geleden, toen we onderzoek deden naar de redenen achter donaties, stuitten we nog vaak op opmerkingen als, 'Nee, ik denk niet dat een grote donateur zijn naam op dat nieuwe gebouw wil zien. Dat is toch veel te Amerikaans'. Maar hier heeft in de afgelopen tien jaar een duidelijke verschuiving plaatsgevonden. Mensen kijken nu anders aan tegen dit soort vormen van erkenning voor grote giften. Tegenwoordig hebben de meeste van onze cliënten gebouwen, delen van gebouwen, programma's of speciale fondsen genoemd naar grote gevers. Daarbij wordt overigens vaak niet goed nagedacht over het effect hiervan op toekomstige wervingspogingen. In het huidige klimaat van politieke correctheid zou men verwachten dat clubs die als doel hebben grote gevers te erkennen en hen, afhankelijk van de hoogte van hun bijdrage, titels geven, niet konden bestaan. Maar de ervaring leert dat dit juist wel het geval is. En natuurlijk is een van de meest gewaardeerde vormen van erkenning die voor een anonieme grote donatie, waarbij de identiteit van de donateur overduidelijk is voor iedereen. Het komt maar zelden voor dat grote gevers met hun donatie 'onsterfelijkheid' proberen af te kopen. De meeste (potentiële) donateurs die we ontmoeten, denken veel verder dan dat. Fondsenwervers onderschatten echter vaak welke rol erkenning speelt bij het doneren van geld en het werven van potentiële donateurs.
'Natuurlijk maakte het een verschil om hem aan te bieden het gebouw naar hem te noemen. Voordat we dit aanboden, lag er slechts 3 miljoen op tafel. Uiteindelijk werd dit 5 miljoen. Dat is exact 2 miljoen aan verschil.' (Tijdens een gesprek met een vicevoorzitter over het vernoemen van een nieuw universiteitsgebouw). Ter nagedachtenis van iemand Aan het andere uiteinde van het erkenningsspectrum ligt het doneren ter nagedachtenis van iemand: grote gevers geven geld om het leven of werk van een ander te herdenken en erkenning te krijgen van een breed publiek. Doneren ter nagedachtenis van iemand komt vooral voor bij inzamelingsacties Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 3
voor medisch onderzoek, ziekenhuizen, verpleeghuizen en andere zorggerelateerde doelen. Voor het vernoemen worden bedragen van zes en zeven cijfers gedoneerd om familieleden en andere speciale personen te herdenken. Binnen de religieuze context hebben we grote donaties gezien om projecten en 'opgedragen giften'
binnen die projecten te vernoemen naar priesters, nonnen en andere heilige of charismatische leiders. We hebben gezien dat school- en universiteitsgebouwen werden vernoemd naar alumni en onderwijzers. Veel grassroots-wervingsacties - meestal goed ondersteund door lokale media - zijn vaak gericht op de personificatie van het goede doel in de vorm van herdenkend doneren. Het herdenken van een persoon is een sterke, onzelfzuchtige en emotionele reden voor grote donaties. 'Hoeveel moet ik geven als ik een kamer een naam wil geven? Ik zou de kamer graag vernoemen naar de vader van mijn vrouw, die vorig jaar is overleden in dit verpleeghuis.' (Een donateur die bij een wervingsactie voor een verpleeghuis een inspirerende donatie deed - bedrag van vijf cijfers - die o.a. bestond uit de verkoop van activa, donatie van aandelen, geld en een nalatenschap). Uit nostalgie Grote gevers schenken soms geld omdat ze mooie herinneringen hebben aan een plek of gebeurtenis die verbonden is met een non-profitorganisatie. Engelse scholen en universiteiten zijn over het algemeen nog steeds niet zo goed in het organiseren van alumni-reünies als hun Amerikaanse collega's en weten ook niet goed hoe ze dit soort bijeenkomsten en evenementen kunnen verbinden met fondsenwerving. Maar nostalgie beperkt zich niet alleen tot fondsenwerving onder alumni, zoals blijkt uit onze ervaringen met fondsenwervingen voor ziekenhuizen:
"De tour door het ziekenhuis ging niet zo goed. Hij leek niet onder de indruk te zijn van wat we hem toonden of vertelden. Hij wilde geen lunch. De medisch directeur was duidelijk niet blij met hem. Maar toen lieten we hem de oude kinderafdeling en lesruimte zien. Het leek alsof we ineens te maken hadden met een ander mens. Zijn ogen schitterden. Hij lachte. Hij begon ons te vertellen over de tijd die hij als kind had doorgebracht in het ziekenhuis.' (Een van onze adviseurs brengt verslag uit van een bezoek van een 75-jarige potentiële donateur die als klein kind een aantal jaren in het ziekenhuis had doorgebracht. Een week na het bezoek gaf hij 1 miljoen aan de campagne voor de renovatie van het ziekenhuis). Uit wrok In de twaalfde eeuw schreef de briljante Joodse geleerde Maimonides krachtige woorden over het belang van geld doneren aan liefdadigheid en hoe men dit het beste kon doen. Volgens Maimonides waren er verschillende manieren om te doneren, waarbij het laagste niveau bestaat uit het onvrijwillig doneren van geld, waarbij men iedereen laat weten hoeveel er is gedoneerd en dat dit met tegenzin is gebeurd. Gelukkig komt deze vorm maar weinig voor en zijn giften over het algemeen zeer inspirerend. Toch zien we zo nu en dan wat we zouden kunnen omschrijven als 'haatdragende' of 'wraakzuchtige' redenen voor donaties. We hebben meegemaakt dat mensen dreigden iemand of een goed doel uit hun testament te schrappen (waar anderen ondertussen weer van profiteerden). Ooit vroeg een groep nonnen ons of ze geld bij elkaar konden leggen om het 'bedpannenhok' te vernoemen naar een zeer onpopulaire zuster op de afdeling. Wordt het negatieve karakter van een wraakzuchtige gift teniet gedaan door de positieve invloed en voordelen van de grote donatie? Dat is misschien een onderwerp voor een volgend boek. Maar maakt u zich geen zorgen. Als u of uw organisatie mensen goed behandelt, zullen ze meestal wel een manier vinden om hun dank te betuigen. Als u mensen niet goed behandelt, hebt u kans dat de bal soms wordt teruggekaatst.
Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 4
'Ze gaven heel duidelijk aan dat ik volgens hen niet alleen niet goed genoeg was, maar dat ik dat ook nooit zou worden.' (Een rijke ondernemer die momenteel in onderhandeling is over een erflating van 10 miljoen met een 'nieuwe universiteit' in een van de oude universiteitssteden). Uit schuldgevoel We leven in een onzekere wereld waarin je dagelijks je zegeningen mag tellen. Wereldwijde rampen lijken erger te worden en steeds vaker voor te komen, en in navolging van het Band Aid-project spoort de huidige generatie popsterren ons nu aan om 'van geluk te spreken dat het niet ons overkomt!' Het werkt om de boodschap over te brengen en het geld binnen te laten stromen. Schuldgevoelens zijn zo nu en dan verantwoordelijk voor grote donaties.
'Ik voelde me ongemakkelijk toen ik zag met hoe weinig geld al zo'n grote verandering teweeg kon worden gebracht in een mensenleven. Ja, je zou het schuldgevoelens kunnen noemen. Ik ben ontzettend blij dat het niet mijn kleinkind is op die foto's.' (Grote donateur van een internationaal medisch goed doel). Uit oprechte onbaatzuchtigheid Gelukkig schenken de meeste grote gevers waar wij mee te maken hebben omdat iemand uit hun kennissenkring hun vraagt om een goed doel te ondersteunen. En voor iedere donateur die uit minder morele gronden geld schenkt, zijn er tien die doneren omdat ze als mens de intuïtieve behoefte
hebben om dit te doen. 'Naast het feit dat X me heeft gevraagd, is dit ook het juiste ding om te doen. Ik was al op zoek naar een zinvol doel voor mijn giften en vrijwilligerswerk. Dat heb ik nu gevonden - in ieder geval voor de komende vijf jaar.' (Grote donateur en vrijwilliger voor een ziekenhuiscampagne).
COMBINATIE VAN MOTIEVEN
Omdat iemand die ze kennen en respecteren hen vraagt geld te doneren Dit punt kunnen we niet vaak genoeg benadrukken tijdens onze gesprekken met de besturen, senior managementteams en professionals die verantwoordelijk zijn voor de planning en leiding van grotegiftencampagnes. Niets overtreft toegewijde ambassadeurs die een 1 op 1 benadering inzetten voor grote-giftenwerving. De overtuigende ambassadeurs vormen samen met een visionaire directie een inspiratie voor de bestuursleden en de competente, enthousiaste fondsenwervers. Er is geen grotere garantie voor succes dan dat.
'Het was een goede wervingscampagne en het is een geweldig project. Maar ik heb geld gegeven omdat het hoofd van de wervingsactie mij hierom heeft gevraagd.' (Grote donateur - met een bedrag van zes cijfers - bij een schoolcampagne).
Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 5
Omdat het van ze wordt verwacht 'Geen keuze hebben' lijkt niet echt een inspirerende reden om geld te doneren. Toch komt dit steeds vaker voor. Het idee van 'het goede voorbeeld geven' dringt namelijk steeds verder door tot bestuursorganen en andere leidinggevenden binnen non-profitorganisaties die zich richten op grote giften. Dit is iets anders dan de vrij harde benadering van de drie G's (Give, Get of Get off / geef, krijg of vertrek!) die fondsenwervers in Amerika hanteren voor directieleden en leidinggevenden. Het is een minder evangelische variant op basis van de analyse van honderden grootschalige campagnes. Kort gezegd blijkt hieruit dat goede doelen met een bestuur dat zijn verantwoordelijkheden als fondsenwerver serieus neemt, meer succes zullen hebben dan goede doelen die niets willen weten van fondsenwerving. Reden genoeg om 'verwachting' op te nemen in de lijst met redenen. Bestuurders in de charitatieve sector doen er goed aan eens stil te staan bij hun rol in het geven en werven van donaties voor hun goede doel. Dit zal in toenemende mate van hen worden verwacht.
'U weet wat ik ga vragen. Wat geeft de directie? Of ik verder inga op dit verzoek zal afhangen van het antwoord op deze vraag.' (Beheerder van een grote fondsenwervende instelling tijdens een bronnenonderzoek). Omdat ze een verschil willen maken Van een bestuurder van een charitatieve instelling wordt verwacht dat hij of zij betrokken is bij de organisatie en het gevoel heeft een verschil te kunnen maken. Als dit het geval is, zou dat uw rol in het geven en werven van donaties veel eenvoudiger moeten maken. Onze campagneleiders krijgen te maken met verscheidene vragen. Maar de vraag die het vaakst voorkomt, in verschillende varianten, is: 'welk verschil maakt het?'. Als bestuurder moet u erin geloven dat uw goede doel een verschil zal maken en moet u ervoor zorgen dat u en al uw fondsenwervers goed zijn voorbereid om dit soort vragen te beantwoorden.
'Als ze hun beloftes waar kunnen maken, doe ik natuurlijk een donatie - en die is zeker royaal. Maar ik moet er wel van overtuigd zijn dat de onderzoekers zelf geloven dat ze een verschil kunnen maken.' (Donateur - bedrag van zes cijfers - bij een inzamelingsactie voor medisch onderzoek). Omdat ze iets terug willen doen Mensen die iets terug willen geven aan een gemeenschap, land, project of doel, doen vaak grote donaties. Ze willen iets terugdoen voor het geluk en de kansen die ze hebben gehad en die hen zelf zoveel goeds hebben gebracht. Een klassiek voorbeeld uit een gesprek dat resulteerde in een gigantische gift aan een van onze grootste kathedralen:
'Hij zei dat 11 miljoen veel geld was en vroeg waarom hij zoveel geld zou moeten doneren. Ik herinnerde hem eraan dat hij een fortuin heeft verdiend aan de stad en dat hij iets terug moest doen.' (Adviseur van een grote filantroop). Omwille van gelijkwaardige sociale relaties In het verlengde van het vragen binnen de kennissenkring, liggen de verwachtingen binnen de kennissenkring. Hier geldt 'voor wat, hoort wat'. Als ambassadeur en grote donateur Smith collega en potentiële grote donateur Jones vraagt geld te schenken, is de kans zeer groot dat Jones Smith te zijner tijd zal vragen ook één van zijn goede doelen te steunen. Wanneer HNWI's (High Net Worth Individuals, of personen met een hoge nettowaarde) bijeenkomen, delen zij open en eerlijk de laatste ontwikkelingen op het gebied van hun vrijgevigheid.
'We moeten ook X toevoegen aan onze lijst met potentiële donateurs. Schrijf hem maar op voor 500.000. Dat heb ik een paar weken geleden ook aan een van zijn goede doelen gedoneerd. Nu is hij aan de beurt.' (Tijdens een bespreking over een lijst van potentiële donateurs met een ambassadeur).
Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 6
Vanuit een geloofsovertuiging Engeland is in vergelijking met veel andere landen een seculiere maatschappij, en tegenwoordig natuurlijk ook een multireligieuze samenleving. Toch zien we nog steeds dat een groot aantal donateurs geld geeft vanuit een religieuze of op geloof gebaseerde overtuiging. Sommige donaties waar we door de jaren heen getuige van waren, waren oprechte offers (binnen de evangelisch christelijke, joodse en islamitische context). Dit soort grote donaties op basis van een religieuze overtuiging gaan echter meestal naar een religieus project of een gemeenschap waarin het desbetreffende geloof wordt beoefend. Doordat wij in verschillende landen hebben gewerkt met verscheidene religieuze groepen, kunnen wij met zekerheid zeggen dat het veel belangrijker is om op een correcte manier om te gaan met een potentiële grote donateur dan veel te weten over zijn/haar religieuze of spirituele achtergrond.
'Ik vind het persoonlijk erg teleurstellend dat er maar zo weinig mensen zijn die tegenwoordig nog tienden geven en dat de zogenaamde 'Giving Campaign' alleen de vermogenden onder ons aansprak om een kleine 1% of 2% van hun jaarlijkse inkomen weg te geven. Ik verwacht dat mensen me om geld vragen en ik verwacht een deel van mijn jaarlijkse giften de komende vijf jaar aan dit belangrijke project te schenken.' (Gesprek voor bronnenonderzoek - voor een niet-religieus project). Uit burgerlijke trots We hebben door de jaren heen meegewerkt aan vele erfgoed- en renovatieprojecten; historische gebouwen, kathedralen, theaters, musea, galeries, monumenten en overheidsgebouwen. Het verlangen om te wonen op een 'fijne plek', om de plek waar men woont te verbeteren of door te kunnen geven aan of te behouden voor de komende generaties staat bij veel wervingsacties centraal. Om dit soort projecten tot een goed einde te brengen, moet er sprake zijn van een oprechte samenwerking tussen overheid (lokaal, regionaal of nationaal), private sector en grassrootsorganisaties. Wanneer een van deze belanghebbenden slechts een symbolische rol heeft, leidt dat tot de grootschalige, overbodige projecten. Die hebben de afgelopen tien jaar in Engeland veel tijd en geld gekost en zijn breed uitgemeten in de media. Gelukkig waren er voor iedere Millennium Dome duizend betekenisvolle en meer bescheiden projecten waarbij vele burgers enthousiast samenwerkten om hun gemeenschappen te beschermen, verbeteren of vernieuwen. Lokale overheden kunnen nog veel leren van andere landen over de planning, de financiering, het beheer en de uitvoering van grote wervingsacties. Maar, als er goed over is nagedacht, de juiste bronnen zijn gevonden en het project op de juiste manier wordt geïmplementeerd, zouden er altijd voldoende vrijwilligers moeten zijn voor dit soort projecten en programma's.
'Natuurlijk is het moeilijk. Maar dat is het hier al sinds het verlies van onze productie-industrie. Dit project is het vlaggenschip dat centraal staat bij de vernieuwing van deze stad. Natuurlijk ben ik bij dit project betrokken en spoor ik anderen aan om samen met mij oplossingen te zoeken voor de problemen, grotere investeringen aan te trekken, succes te genereren en weer een gevoel van saamhorigheid te creëren.' (Ambassadeur voor een cultureel / vernieuwingsproject). Vanwege een goed karma: voor wat, hoort wat Vroeg of laat zal iedereen die zich in de buurt begeeft van HNWI's die grote filantropische donaties doen de leus voorbij horen komen: 'voor wat, hoort wat'. Er lijkt geen redenering of onderzoek te zijn om dit te bewijzen. Het lijkt veel meer te zijn gebaseerd op de ervaring van trouwe donateurs die veel geld hebben en veel geld weggeven. Maar er lijkt wel een kern van waarheid in te schuilen. Hoe meer grote gevers geven, hoe succesvoller ze lijken te worden. Is het slechts zelfingenomen nonsens, of ligt er een goddelijke reden aan ten grondslag? Wie weet, maar voor de particuliere klantendivisies van enkele banken is het in ieder geval reden genoeg om het te vermelden in hun klantenbriefings.
'Ik weet niet meer precies wanneer ik het voor het eerst opmerkte. Misschien was het wel na het doneren van mijn eerste 1 miljoen, maar wat ik zeker weet is dat het waar is: hoe meer geld ik weggeef, hoe meer geld ik lijk te verdienen.' (Een zeer rijke ambassadeur). Bron: Andrew Day: Capital Fundraising in the UK - the Compton Way, website WWAV
p. 7
