Protestantse gemeente te Bussum

Protestantse gemeente te Bussum

‘Ik ga. Zet een stap naar de ander’

40-dagentijd 2016

Wilhelminakerk

Spieghelkerk

Verlosserkerk

Dit boekje kwam tot stand met medewerking van predikanten en leden van de vier wijkgemeenten van de Protestantse Gemeente Bussum

2

‘Ik ga. Zet een stap naar de ander’ Hoe lastig het wordt om een stap te zetten, weet je pas als je oud wordt of als je ernstig ziek bent. Wat altijd de gewoonste zaak van de wereld leek, wordt een steeds grotere uitdaging. Je moet er over gaan nadenken: hoe kom ik mijn stoel uit, hoe kom ik van mijn bed af, hoe kom ik van mijn slaapkamer naar de keuken? De uitdaging in de veertigdagentijd is minstens zo groot, zo niet groter. Stappen zetten achter Jezus aan in zijn lijden en sterven is geen routine. Je moet er over nadenken. Wat betekent het voor mij, in mijn leven en vooral in het samenleven met anderen? De woorden ‘Ik ga! Zet een stap naar de ander’ lijken een vrolijke uitnodiging, een niet al te moeilijke opgave. Maar het gaat hier om een uitnodiging in Jezus’ Naam, een uitnodiging die stil staat bij de laatste stappen die Hij zette in zijn aardse leven, op weg naar Golgotha. Alle teksten in dit boekje zijn evenzovele steuntjes in de rug om stappen te zetten door de veertigdagentijd, een tijd van reflectie en bezinning, achter Jezus aan, die altijd uit was op verbinding en relatie, met de ander in Naam van de Ander. Ze helpen bij het beantwoorden van de uitdagende vraag: wat heb ik nodig om die Ander te zien, zo anders als ik? Wat heb ik er voor nodig en wat moet ik er voor opgeven, om uiteindelijk een te zijn met Jezus, tot in het uur van zijn dood? Ds. Wielie Elhorst

3

Woensdag 10 februari

Aswoensdag

Lezen Lukas 9 : 57-62 Hebreeën 4 : 1-13 Vandaag lezen we over Jezus volgen in relatie tot het Koninkrijk van God. Bij de eerste man worden we gewaarschuwd voor oppervlakkig optimisme. Kunnen wij de offers brengen, die horen bij het volgen van Jezus? Bij de tweede man wordt ons de prioriteit van het Koninkrijk voorgehouden, boven alle andere dingen die belangrijk kunnen zijn in ons leven. De derde mag zelf conclusies trekken. De Heer Jezus legt de vinger bij de verdeeldheid van zijn hart. Hij is betrokken bij het leven van nu en staat tegelijkertijd open voor het Koninkrijk. Jezus vraagt Zijn weg te gaan en laat aan de volgers op die weg weten dat er veel obstakels zullen komen. Zijn weg gaan vraagt om een keuze die alle andere dingen in je leven op de tweede plaats zet. Vanaf vandaag laten we ons inspireren om Jezus met een onverdeeld hart te volgen, ook als dat de weg van het kruis moet zijn. Donderdag 11 februari Ga waar God je een plek geeft. In deze tijd staan we 40 dagen stil bij Jezus die Zijn hemelse heerlijkheid als een mantel heeft afgelegd om naar de aarde te gaan. Dat heeft Hij voor ons gedaan om ons te laten delen in het heil van God en om ons Zijn Vader te laten kennen. Zo is Hij een dienstknecht geworden. Zijn opstanding mag het begin van een vernieuwing in ons leven zijn. “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” ( Johannes 14 : 6) Durven wij met die blijde boodschap naar de ander te gaan? Staan wij er wel eens bij stil “What would Jesus do”, wat zou Jezus doen als wij anderen ontmoeten? Kijken wij wel kritisch naar onze houding ten opzichte van hen? Of staan wij de ander in de weg om God te ontmoeten. Die vraag mogen wij ons stellen bij al de keuzes die wij maken. “Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had”. (Filippenzen. 2 : 5). Zo mogen wij als lichtende sterren in deze zo donkere wereld zijn. Fillippenzen 2 : 15. 4

Vrijdag 12 februari Marcus 1:35 Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden. De 40-dagen tijd is voor ons een tijd waarin we stil staan bij het lijden van Jezus. Voor veel andere mensen, medechristenen, is dit lijden de realiteit van elke dag. Tijdens Jezus leven op aarde zoekt Hij regelmatig de stilte. Stilte om tijd met Zijn Vader door te brengen. Deze stilte zoekt Hij in gebed. Jezus is stil en draagt de mensen van de wereld op aan God. Laten we onze medechristenen niet vergeten en neem in deze dagen ook de tijd om te bidden, tijd om in de stilte contact te hebben met God. Bid speciaal vandaag voor de christenen in Nigeria en omliggende landen die vervolgd worden door de terreurgroep Boko Haram. Bid dat ze Gods kracht mogen ontvangen en Zijn Naam mogen uitdragen. Laten wij de lijdenstijd waar zij in leven beantwoorden met een Zegen van God en kracht uit de hemel. Zaterdag 13 februari Voor de ander Jezus ging Voor de ander aan het kruis Ik kom thuis En ga In Jezus’ Naam naar de ander Ik verander Doe-opdracht Bid en ga op bezoek bij iemand uit je straat in Jezus’ Naam. Luister, ga in gesprek, help hem/haar met een klus of doe de boodschappen.

5

Zondag 14 februari Biddende handen God, als kracht omringt me. In de stilte van de nacht, in liefdesgloed verbonden. Vragen naar antwoorden, met Goddelijk inzicht. Duidelijkheid en richting, biddende handen ontvangen GODS LICHT. Elly Boudrie Maandag 15 februari Handen heb je om te geven handen heb je om te geven.. van je eigen overvloed... een hart om te vergeven… wat een ander jou misdoet... ogen heb je om te zoeken... naar wat mensen nog ontbreekt... een hart om uit te zeggen… wat een ander moed inspreekt... schouders heb je om te dragen… zorg en pijn van alleman... een hart om te aanvaarden... wat een ander beter kan... oren heb je om te horen.. naar de mens die vrede is... en een hart om te geloven… in zijn god die liefde is.... 6

Dinsdag 16 februari De barmhartige Samaritaan Ik alleen was op reis gegaan, er was nog een lange weg te gaan, maar een paar rovers sloegen mij neer, ik lag daar en zij verdwenen weer. Er kwam een priester en leviet voorbij, maar die keken niet eens naar mij, zij wilden hun handen niet vuil maken, ze wilden mij zeker niet aanraken. Daar kwam een Samaritaan aan, maar die zal ook verder gaan, ik sloot mijn ogen maar weer toe, want ik voelde de pijn en was zo moe. Hij zei niets en stopte bij mij, en pakte de olie en wijn erbij, nadat de pijn was verzacht, ben ik naar de herberg gebracht. Jezus was mijn Samaritaan, Hij deed mij weer opstaan, zo mocht ik verder met mijn leven, Hij heeft mij de kracht gegeven. De herberg is voor mij de kerk, hier horen wij van Gods grote werk, we mogen hier ‘als waarden’ leven, om anderen het Leven door te geven. Lukas 10 : 25-37.

7

Woensdag 17 februari Petrus Zwakker dan het zwakste schaap, lag de verkoren herder, -die vloekend viel-, in eigen oog verloren; verslagen door de blik van de geslagen Herder, die vol erbarmen zijn schaap opnam in zijn gebonden armen en drukte aan zijn hart tot op het kruis, waar Hij de vloek verzoenend droeg, waarom geen mens Hem vroeg. (Aalt Visser, n.a.v. Lukas 22 : 54-62) Donderdag 18 februari Als we ons eenzaam voelen, betekent het nog niet dat we alleen zijn. We kunnen met honderden mensen samenleven en ons toch heel erg eenzaam voelen. In Genesis staat: ”Het is niet goed, dat de mens alleen zij.” (Genesis 2:18) De Heer wil dat we ons bekommeren om hen die eenzaam en verlaten zijn. Laten we vandaag voor hen bidden, met name voor hen die voor hun geloof in Jezus Christus gevangen zitten. Laten we bidden voor een gelovige die er in een moslimdorp helemaal alleen voor staat. Laten we iets doen voor iemand in onze eigen omgeving die geen vrienden heeft. Of voor iemand die veel verdriet en pijn heeft. We kunnen een zegen zijn voor iemand die in nood verkeert. (geschreven door: rondreizende evangelist en schrijver uit Cuba met schuilnaam Gustava Figueroa.) 8

Vrijdag 19 februari (Gebed) om toewijding Heer Jezus, uw kruis in onze kamer, het is een teken aan de wand. U bent gestorven, in een graf gelegd en opgestaan. Dat beleven wij in onze doop, dat bezingen wij in ons lied, dat belijden wij in ons doen: niet de dood heeft het laatste woord, maar U, de levende Heer. Het is ons een zorg dat mensen het aan ons zien, wij willen leven voor U, wij willen er zijn voor de ander. Help ons, trouwe Heer, door de kracht van uw opstanding, de vrede van het lege kruis, de vreugde van het open graf, een licht te zijn, een gezant van uw rijk, dat wonderlijke rijk van liefde. Uit de bundel ‘Gij roept het licht tot koning uit’ - Gebeden van Jaap Zijlstra 9

Zaterdag 20 februari God van alle mensen Voor al Uw mensen bidden wij dat deze wereld een plek mag zijn, waar ruimte is voor ieder mens verbonden met de ander : in kleur en tijd en leeftijd, in ras en geloof. Een grenzeloze veelkleurige bewoonbare wereld. Een plaats voor iedereen.

Zondag 21 februari 'Midden onder jullie staat iemand die jullie niet kennen'. Waar je ook bent op aarde, jij wilt het geheim doorgronden dat in het hart van je hart ligt: ervaar je in jezelf, soms heel even, het stille wachten op een aanwezigheid? Die verwachting, dat eenvoudige verlangen naar God is al het begin van geloof. Midden onder ons staat hij die wij niet kennen. Toegankelijker voor de één, meer verborgen voor de andere...vol verbazing kan iedereen hem horen zeggen: 'Waarom ben je bang? Ik, Christus Jezus, ben er. Ik heb je liefgehad... jou heb ik mijn vreugde gegeven'. Je weet heel goed hoe kwetsbaar je antwoord is. De absoluutheid van het evangelie overvalt je soms. Een gelovige van het eerste uur zei al tegen Christus: 'Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.' Bedenk het eens altijd: zijn Heilige Geest word je niet ontnomen, als je twijfelt, of de indruk hebt dat goed zwijgt. Wat God je vraagt, is jezelf in het vertrouwen van geloof op Christus te verlaten en zijn liefde aan te nemen. Uit: Bronnen van Taizé 10

Maandag 22 februari Opstaan! Zoals het pasgeboren veulen wankelend overeind komt om zijn moeder en te kudde te volgen; zoals de bijna verslagen bokser voor de laatste tel nog opstaat voor misschien nog een klap; zoals de operatiepatiënt uit de narcose wordt geroepen: bent u wakker, ziet u mij? Zo staan we steeds weer op, zelfs met de voeten in de modder maar met het hoofd in de wolken, van waaruit we geroepen worden. Met minder doen we het niet.

Jan Slaa Dinsdag 23 februari Het beeld van een mens Men vormt zich een beeld van een mens en in dat beeld stoot men hem af. Het beeld dat men zich vormt is dikwijls vals. Men kent de mens niet persoonlijk in zijn eigen menszijn. Het is soms voldoende, dat hij tot een andere partij, een andere groep, een ander ras of godsdienst behoort om hem af te stoten. Hij staat aan de andere kant en daarom is hij een vreemde, wekt hij wantrouwen en wordt hij dikwijls getekend met het teken van Kaïn. Het ware beeld van mensen wordt door de liefde getekend. Liefde, die ons zegt: Ieder mens is de moeite waard. Ieder mens moet bemind worden. Uit: Neem je tijd van Phil Bosmans

11

Woensdag 24 februari Migranten in Nederland van anoniem naar graag gezien. ‘Ik ga’ zeiden de leden van zes kerken in Amsterdam-Zuidoost. En ze zetten een stap naar hun buurtgenoten die uit een ander land komen. Vaak spreken ze de taal niet. Ze hebben soms geen verblijfspapieren of lijden onder werkloosheid of armoede. Veel ouders vinden het moeilijk hun kinderen op te voeden in een andere cultuur. Bij het diaconale centrum “Stap Verder” zijn ze van harte welkom, of ze nu papieren hebben of niet. Ze krijgen er taallessen en juridisch advies, een maaltijd of medische zorg. Goed geschoolde vrijwilligers wijzen hen de weg in het Nederlandse oerwoud van regels en wetten. Praktische hulp én een luisterend oor. Want respectvolle aandacht, dat is wat deze nieuwe landgenoten vooral nodig hebben. Donderdag 25 februari Ik ga. Zet een stap naar de ander: soms dichtbij, soms veraf, soms in het groot, soms in het klein….. In 2014 volgde ik een jaaropleiding voor contactclown, dat is een clown die met liefdevolle aandacht probeert contact te maken met verstandelijk beperkten en dementerende ouderen. De docent had contact met een Nederlands sprekende dominee in Roemenië. Dat contact leidde er toe dat ik afgelopen zomer, samen met 11 andere contactclowns een week naar Roemenië ben geweest. We hebben daar ‘geclownd’ bij een dagopvang voor verstandelijk 12

beperkten, in diverse weeshuizen, voor dementerende ouderen in verzorgingstehuizen en voor dementerende en bedlegerige ouderen thuis, in het (behoorlijk primitieve) dorp waar wij verbleven. Iedere keer weer was het spannend of het zou lukken, al was het maar voor éven, contact te maken en samen plezier te hebben. Maar gelukkig lukte het telkens weer en wat leverde dat bijzondere momenten op. Niet alleen voor degenen voor wie we speelden, maar voor ons net zo goed. Wat hebben we genoten! Een stap (in ons geval): veraf (naar Roemenië) en in het klein, maar wat een groots resultaat! Aaltje Migchelbrink Vrijdag 26 februari Betrouwbaar Betrouwbaar in een wereld waar het afwachten is wie doet wat hij zegt.

betrouwbaar in een wereld waarin zo vaak de andere kant op wordt gekeken

betrouwbaar in een wereld met zoveel beloftes die te veel doen verwachten

zo bent U -die ik soms Jij noemnaar wie ik uitzie

betrouwbaar in een wereld waarin wie hulp vraagt het zelf moet doen

word opnieuw geboren in mij opdat ik groei in betrouwbaarheid Marinus van den Berg

13

Zaterdag 27 februari Nog één stap... zegt de een Nog duizend stappen... zegt de ander. ... tussen jou en mij, zegt de een. ... tussen mij en jou, zegt de ander. De een neemt duizend stappen en de ander zegt: nu zijn het er nóg meer, nog tienduizend stappen! De ander neemt één stap en de een zegt: een halve stap was al voldoende, nu zie ik het.

Toon Tellegen, 2001

Zondag 28 februari Overweging: Stierf Jezus voor onze zonden? Er zijn steeds meer mensen in en inmiddels buiten de kerk die niet meer geloven dat Jezus gestorven is voor onze zonden. Onlangs in Trouw nog een artikel over twee predikanten uit Amsterdam waarin de een er nog wel in geloofde en de ander niet meer. De mensen die er niet of niet meer in geloven kunnen niet geloven dat een God die liefde is bloed wil zien, ja zelfs het bloed van zijn eigen zoon. Heeft God in het verhaal van Abraham en Izaäk niet duidelijk laten zien dat hij het offer van Izaäk niet wilde, maar slechts van een ram. Iets wat toen in de omliggende godsdiensten gebruikelijk was om de goden gunstig te stemmen. En wat heden ten dage nog helaas zelfs onverdoofd nog steeds gebeurt. Jezus heeft in zijn leven en sterven als enige mens ons voorgeleefd hoe we naar de wil van zijn Vader moeten leven en dat dat kan leiden tot veel onbegrip in de wereld om ons heen en nog veel erger, ja zelfs als we bereid zouden moeten zijn om daarvoor ons leven op het spel te zetten. Is dit niet voldoende om jaarlijks in de lijdenstijd stil te staan bij zijn lijden en sterven en het avondmaal te vieren als herinnering aan zijn laatste maaltijd met zijn discipelen? 14

Zou het niet goed zijn om hierover b.v. in gesprekskringen gezamenlijk eens over na te denken en zo misschien een stap te zetten naar anderen die nu buiten de kerk staan en zo een drempel weg te nemen? Sommigen zullen misschien zeggen: als we dit nu ook al niet meer geloven, waar blijven we dan? Misschien komen we dan dichter bij het geloof dat God een God van liefde is in leven en in sterven. J J Hendriks Maandag 29 februari Met woord en handen ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je vuur ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat je er bent Wil Melker

15

Dinsdag 1 maart Toch maar die stap zetten. In “Vier” een cadeau voor ons en onze buren wordt als één van de pijlers van de kerk geacht het omzien en denken aan anderen. De (ZWO) diaken spoort ons aan als 40 dagentijd thema “Ik ga. Zet een stap naar de ander”. We hebben toch geleerd dat je gegeven talenten niet uitsluitend voor je zelf mag aanwenden. Als je dan in de adventtijd moet nadenken over de 40 dagen tijd is dat best moeilijk. Of ligt er tussen Kerst (geboorte) en 40 dagen tijd (lijden en sterven) volgens ingewijden ongeveer 30 jaar (leeftijd van Jezus). Dus die stap zetten naar de ander is niet bedoeld voor 40 dagen maar voor altijd! De vraag komt dan wel naar voren in hoeverre we die stap zetten uit een christelijk geloof óf uit humaniteit óf – ja dat blijkt af en toe ook het geval - uit eigen belang. Ik ben daar nog niet uit. Ooit heb ik het besluit genomen schoolgebouwen te laten neerzetten in Ukunda (Kenia). Heb ik dat als christen gedaan? De school ligt in het oerwoud in een relatief kleine gemeenschap van moslims. Onder de Engelse bezetting konden kinderen alleen maar naar school als zij konden aantonen christelijk te zijn. Generaties moslims hebben daardoor geen onderwijs genoten. Daarom ook geen kansen en ook geen enkele maatschappelijke positie kunnen verwerven. Moet je dan met een christelijk etiket daar drie schoolgebouwen geven? Ik heb wellicht die stap gezet uit een gevoel van collectieve schuld. We hebben met elkaar afgesproken dat het beschikbaar stellen van de schoolgebouwen geen liefdadigheid is, maar een overeenkomst. De gemeenschap zorgt voor onderwijs aan bijna zeshonderd leerlingen, onderhoud van het terrein en de gebouwen en de verzorging van ruim zesduizend bomen en wij voor de voorzieningen en leermiddelen. Het resultaat is dat jaarlijks zo’n honderd leerlingen van school komen die kunnen lezen, rekenen en schrijven met een voor de omstandigheden redelijke algemene ontwikkeling. Een middel tegen radicalisering? 16

We hebben die stap gezet naar de ander en het voelt goed. Toch een beetje eigenbelang? Ik zou een ieder willen aanmoedigen die stap naar de ander te doen in welke vorm dan ook en je zult merken dat het goed voelt. En je goed voelen is ook de stap van die ander. Dat is toch praktisch christendom. Simon Huijzer Woensdag 2 maart Om liefde

(bewerking van psalm 84)

Om liefde bouwen wij een huis, een woonplaats voor toekomst, pleisterplaats voor mensen onderweg. Om liefde breken wij af muren van vooroordelen, angst en verlamde schouders. Om liefde bouwen wij op een woning voor ontmoeting, ruimte om te delen, pijn en verdriet, hoop en kracht, geloof in God en mensen. Ons spiegelend in mus en zwaluw. Sjon Donkers, medemens2 17

Donderdag 3 maart Zoals mijn oma een voorbeeld was voor mijn moeder, en mijn moeder een voorbeeld is voor mij, zo probeer ik een voorbeeld te zijn voor mijn omgeving als het gaat om naastenliefde. Voor mijn familie lijkt naastenliefde wel als iets vanzelfsprekends, niet voorbehouden voor bijzondere aangelegenheden zoals 40 dagentijd. En dit schrijf ik niet uit borstklopperij, dat is zeker niet de bedoeling. Maar een stap zetten naar de ander is minder ingewikkeld dan het lijkt. Van belang is dat je beseft wie je naaste is, dat je oog voor je naaste hebt, dat je geïnteresseerd in je naaste bent en hulp aan je naaste biedt. Die naaste is dichterbij dan je denkt, in de kerk, op het werk, in de straat, of op school. En de aangeboden hulp hoeft helemaal niet groots en meeslepend te zijn: een luisterend oor, een schouder om op uit te huilen, een hart onder de riem. En natuurlijk, ook ik word vaak genoeg geleefd door de waan van de dag waardoor mijn blik niet verder reikt dan mijn eigen zorgen. Maar als je omkijkt naar de medemens, doe het dan naar beste kunnen en naar eigen vermogen, volgens mij is dat wat God van ons vraagt. Op deze manier kan iedereen een stap naar de ander zetten en wordt naastenliefde een tweede natuur. Henrike Jongman. Vrijdag 4 maart De ander Heer, Geef mij de genade Om mijn medemens te zien. Met de ogen van de liefde Maak mij nederig En onbaatzuchtig. Want alleen langs deze weg Kom ik uit bij de anderen, die mijn liefde nodig hebben.

Toon Hermans

18

Zaterdag 5 maart Schrijf tegen onrecht Aandacht voor mensen die vergeten worden. Lezen: Matteüs 25 : 31-41 Er zijn diverse organisaties die aandacht hebben voor de verdrukten, de gevangenen, vluchtelingen, e.d. Via een organisatie als Amnesty International kun je brieven schrijven tegen onrecht. Voor mensen die vastzitten om hun mening, die gemarteld worden, die gediscrimineerd worden. Zie www.amnesty.nl Die brieven hebben succes. Mensen voelen zich gesteund. Onrecht stopt. Gevangenen komen vrij. In Birma zat de oppositieleider jaren onder huisarrest. Vorig jaar herfst heeft ze de verkiezingen gewonnen! In november 2015 werd Filep Karma, een belangrijke Papoea-activist uit Indonesië, vrijgelaten. Hij werd door een juichende menigte ontvangen. Filep Karma werd in 2004 tot vijftien jaar cel veroordeeld wegens ‘rebellie’, nadat hij had deelgenomen aan een ceremonie waar de vlag voor een onafhankelijk Papoea werd gehesen. Amnesty is meerdere keren voor de vrijlating van Filep in actie gekomen. Ook dit jaar voerde Amnesty wereldwijd actie voor zijn vrijlating. In juli dit jaar stuurde hij Amnesty een persoonlijke boodschap voor iedereen die zich voor zijn vrijlating heeft ingezet. ‘Ik ken jullie niet, maar jullie zijn zo begaan met mij en waar ik voor sta. Ik hoop dat mijn god iedereen zegent, wat je religie ook moge zijn. Ik hoop dat jullie allemaal veilig en gelukkig zijn. Veel dank aan iedereen!’

19

Zondag 6 maart Hier ben ik Heer Hier ben ik Heer, hier zijn mijn oren, geopend om U te verstaan, verlangende om te vernemen waar U mij zegt te gaan. Hier ben ik Heer, hier zijn mijn handen, geopend opdat U ze vult; ze zijn voor U om te gebruiken waar U ze hebben wilt Hier ben ik Heer, hier zijn mijn ogen, geopend en door U ontblind, om in Uw licht de weg te zoeken waar ik de naaste vind. Hier ben ik Heer, hier zijn mijn lippen, geopend want een lied begint het is voor U dat ze bewegen, dat ik van liefde zing. Hier ben ik Heer, hier zijn mijn voeten, gekomen ver bij U vandaan; hier ben ik Heer, U hebt geroepen, zeg mij waarheen en ik zal gaan. Inge Lievaart Maandag 7 maart Mensen zijn zo kwetsbaar. Wees geen breekijzer! Je armen zijn toch lang genoeg Om een zieke, een eenzame, Om een medemens te omhelzen. Phil Bosmans

20

Dinsdag 8 maart Kon ik maar even bij U zijn. Kon ik Uw mantel even maar slechts raken, Een wonderbare spijziging doen smaken, Getuige zijn van opwekking der doden, Heling van zieken, leniging van noden. Kon ik maar even zitten op de grond Daar waar U in hun midden stond. Met mijn voeten in Uw sporen treden, Gedrukt in ’t zand, eeuwen geleden. Kon ik maar even in de tempel naar U horen. Mij door Uw Woord en Geest laten bekoren. Luisteren naar wat U toen verkondde, Aan allen zo verblind door zonde. Ik wil niet zijn waar U zo leed. Een zwaard Maria’s hart doorsneed. U de schuld der wereld moest verdragen En ons achterliet met duizend vragen. Ik wil zijn, daar waar U ontwaakte. Een einde aan het doodsrijk maakte. De plek waar U de dood toen overwon. De plaats waar ´t Nieuwe Leven toen begon. Woensdag 9 maart Wees nabij, wees bereikbaar, wees mens Waar je even mee kunt praten. Geen wijze raad, luister naar wat ik bedoel. Wees gastvrij, wees herkenbaar, wees een mens, Die beseft: we zijn allen eenvoudig en klein En zo wil God met ons zijn Marten Kamminga

21

Donderdag 10 maart Zeker in deze tijd met de flitsende digitale media en de globalisering van de communicatie heb je wijsheid in je communicatie met de ander nodig. Wijsheid dwingt niet, forceert niet wacht af Wie wijs is gunt een ander tijd stelt zich in op het tempo van de ander spreekt niet voor zijn beurt laat de ander zijn eigen woorden zoeken weet dat dingen hun tijd nodig hebben ook verdriet en vinden van de eigen weg Wijsheid weet dat antwoorden op levensvragen tijd nodig hebben om te groeien Uit : “Wijsheid maakt ’t verschil” van Marinus van de Berg Vrijdag 11 maart Ik ben de weg Ik ben de weg die er niet lag De ware weg die je niet zag Ik ben het leven voor altijd Degene die jouw weg bereidt Ik sluit niemand uit, ik luister Geef ruimte, verlicht het duister Ik wijs de weg ook in de nood Ik overwon voor jou de dood zoek je leven, grijp dan mijn hand Gaan wij naar ’t beloofde land Ik ben de weg door alle tijd Jouw leven eeuwig toegewijd. Bij: Ik ben de weg, de waarheid en het leven, Johannes 14 : 6

22

Zaterdag 12 maart Een oude rabbi vroeg eens aan zijn leerlingen: 'Hoe kun je het moment bepalen waarop de nacht ten einde is en de dag begint?' 'Is het misschien het moment waarop je vanuit de verte een hond van een schaap kunt onderscheiden?', vroeg één van de leerlingen. 'Neen', zei de rabbi. 'Is het wanneer je van verre een dadelboom van een vijgenboom kunt onderscheiden?', vroeg een andere leerling. 'Neen', zei de rabbi. 'Maar wanneer is het dan?', vroegen de leerlingen ongeduldig. De rabbi antwoordde: 'Het is als je in het gezicht van een ander mens kunt kijken en daarin je zuster of je broeder herkent. Tot op dat moment is de nacht nog bij ons...'. uit het boekje "Hij leerde in hun synagogen, een joodse uitleg van de evangeliën" van Pinchas Lapide Zondag 13 maart God van ons leven Wij bidden voor allen Die geen mens meer hebben om voor te leven Geen doel meer zien om voor te werken Laat hen merken dat ze Uw geliefden zijn En kostbaar en de moeite waard En dat wij en U hen niet zullen verlaten God van ons leven Wij bidden voor allen Die ernstig ziek zijn Die met angst in het hart De toekomst tegemoet zien Laat hen merken dat ze Uw geliefden zijn En geef hen het vertrouwen Dat de dood hen niet van U scheidt En dat wij liefdevolle mensen zijn 23

Maandag 14 maart Een zegen In creatieve aandacht, In toewijding, in liefde ligt onze kracht. Onze grootste begaafdheid: dat we medemens, medeschepsel kunnen zijn. dat wij niet opgaan in onszelf maar openstaan voor de ander, voor alles wat leeft. Luisterrijk komen we tot ons recht wanneer we als goede herders namen geven, aan het licht brengen, verantwoordelijkheid dragen. Zoals Jezus namen gaf, aan het licht bracht, verantwoordelijkheid droeg. Adam, eindelijk zijn we dan Adam, een zegen voor elkaar, een zegen voor de schepping, een vreugde voor onze God. uit : Dus ik besta van Hans Bouma Dinsdag 15 maart Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. Deze woorden gelden niet voor vluchtelingen, eenzamen en rouwenden. Wij mogen voor hen klaar staan. Soms weet je niet hoe te beginnen. Luisteren is al heel belangrijk, En er voor elkaar zijn!

24

Woensdag 16 maart Ver-Ander-ing Ik ga! Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb de spontane reactie van de leerlingen van Jezus op diens uitnodiging om Hem te volgen altijd wat ongeloofwaardig gevonden. Het waren allemaal mensen (mannen) met zekerheid van inkomen en de meesten verdienden dat inkomen waarschijnlijk ook niet helemaal voor zichzelf alleen. Ze waren verbonden met andere mensen: familie, vrienden, collega’s, een dorps- of stadsgemeenschap. En toch zeiden ze: ik ga! Ze zullen zich ongetwijfeld wel eens afgevraagd hebben, waar ze nu precies ‘ja’ tegen hadden gezegd, zeker toen rabbi Jezus later zijn lijden en sterven ging aankondigen. Met zoveel woorden lezen we dat ook terug in de evangelieverhalen. Hoe moeilijk bleek het om de aanvankelijke overtuiging vol te houden. Ik ga! De veertigdagentijd is voor mij een tijd van terughoudendheid en bezinning. Ik wil in deze tijd nadenken over mijn eigen overgave: kan ik altijd met evenveel overtuiging ‘Ik ga!’ zeggen, als Jezus mij roept of ga ik liever een andere kant op? Bij de uitnodiging van Jezus is dat alleen maar logisch, als je ziet hoe het met Hem afloopt: het is een weg met de dood tot gevolg. Wie wil dat nou? En toch, als het zo duidelijk is, waarom zouden er in de loop van de geschiedenis dan zoveel mensen zijn geweest die met overtuiging ‘Ik ga!’ hebben gezegd? Misschien heeft het iets te maken met het vermoeden dat Jezus’ dood niet het laatste woord over zijn leven en sterven is geweest. Misschien heeft het iets te maken met het vermoeden dat ‘met Jezus gaan’ een verandering betekent, die veel meer omvat dan het eigen ‘kleine’ leven… Ik ga! Als Jezus roept, dan betekent dat: verandering – letterlijk of figuurlijk van je plaats komen, zekerheden loslaten, dingen die je vertrouwd waren, mensen achterlaten. Maar de stap die je zet, levert ook iets op, uiteindelijk veel meer dan wat of wie je loslaat: namelijk verbinding, met de ander en met de Ander. Jezus deed niets anders dan relaties herstellen, verbinding tot stand brengen: in de levens van mensen die zichzelf 25

kwijtgeraakt waren, tussen mensen die elkaar uit het zicht verloren waren, en tussen de mens en God zelf. Misschien dat de leerlingen daar ook een glimp van hebben opgevangen, toen zij Jezus’ roepstem hoorden, dat zij aanvoelden: hier is meer aan de hand. Deze mens Jezus is er niet voor zichzelf, maar wil naaste zijn, precies zoals God het bedoeld had, naaste voor de meest kwetsbare onder de mensen, tegen alle verdrukking in. Dat is mens zijn op z’n mooist, naar Gods hart. Misschien dat de leerlingen daarom zo vol overtuiging zeiden ‘Ik ga!’, omdat zij wisten: het gaat hier om ver-Ander-ing! Daar kan ik mee leven. ds. Wielie Elhorst

26

Donderdag 17 maart Ik ga Ik ga En zet mijn voeten op de weg En wandel op de paden van mijn leven. Waarheen ik ga? In staat om iets te geven? Ik weet het niet. Wie komt er op mijn pad? Heb jij, die ik ontmoet, geluk gehad? Ik ga en voet voor voet ga ik vooruit En spiegel in de ruiten van mijn leven En blik terug en tel van 1 tot 7 De dagen af. Wie komt er op mijn pad? Heb ik, die jou ontmoet, geluk gehad. A.M. Mos

Overal ter wereld zijn mensen in beweging om te werken aan een beter leven voor hen en hun kinderen. We staan achter Syrische vluchtelingen en geven steun aan kinderen in Nederland en Oekraïne. We willen vrouwen in India en boerinnen in Ghana een stap laten zetten naar een betere toekomst, net als ongedocumenteerden in Nederland. Ga mee en zet een stap naar de ander.

27

Vrijdag 18 maart Gebed Heer, ontferm U over ons. Want wij zijn mensen die leven in de wereld, waar zomaar het recht van de sterkste kan gelden. Ontferm U over ons en onze wereld. Want wij leven in een voortdurende drang naar zelfbehoud, soms ten koste van een ander. Wij leven in een wereld waar dat in alle verschrikking zichtbaar wordt. Heer, ontferm U over ons, wees ons genadig. Want in onszelf zijn we verloren en is er geen uitzicht. Wij bidden om Uw genade. Heer ontferm U over ons en leer ons vanuit Uw genade te leven, elke dag en elk moment. Opdat de ander tot bloei kan komen en ons leven één grote lofprijzing van Uw liefde en genade zal zijn. Amen. Dick van Dijk

28

Zaterdag 19 maart Project Vrouwen in Ghana Door droogte en onregelmatige regenval lopen de landbouwopbrengsten in Noord-Ghana terug. Ghanese vrouwen verzamelen daarom zogenaamde kariténoten als aanvullende bron van inkomsten. Zij verwerken deze noten tot een boter die gebruikt wordt in de traditionele keuken, maar ook in allerlei verzorgingsproducten. Dit verwerkingsproces kost veel tijd en brandhout en levert hen tot nu toe weinig op. De Presbyteriaanse kerk in Ghana geeft deze vrouwen marketinglessen en stimuleert hen zich te organiseren in boerengroepen om hun afzetmarkt te kunnen vergroten. Steeds meer groepen functioneren zelfstandig en zijn winstgevend. Ook krijgen vrouwen een hout besparende oven zodat minder brandhout nodig is.

29

Zondag 20 maart Palm- en Passiezondag Bij Lucas 19 : (28) 29-40 en 22 : 1-23, 56 We weten dat het gedramatiseerde relaas van Jezus’ laatste levensdagen zeer oude papieren bezit. Reeds in de prille fase van de vroegchristelijke gemeente speelden bepaalde teksten uit het Oude Testament daarbij een cruciale rol. Het ging toen al primair om de gedachtenis van het lijden en sterven van onze Heer Jezus Christus als opmaat voor de viering van het Paasfeest. Van daaruit kon in tweede instantie het totale verhaal van Jezus’ openbare leven verteld worden. De gedachtenisviering op deze dag, waarbij reeds vroeg in de kerkgeschiedenis gebruikgemaakt werd van dramatische elementen zoals een processie met palmtakken, heeft duidelijk de toon gezet voor de wijze waarop de gebeurtenissen van de hele Goede Week in de liturgie gevierd werden. Het verhaal over de intocht in Jeruzalem zou je met recht ook een vorm van bibliodrama kunnen noemen. Dit is een dag met twee gezichten. Eerst de feestelijke intocht in Jeruzalem, maar reeds kort daarna komt de uittocht van Jezus centraal te staan, zoals al aangekondigd bij het begin van Lucas’ grote reisverhaal (9 : 31-19, 44) getuige het Griekse woord exodos in 9 : 31. Intocht en uittocht, leven en sterven: Palm- en Passiezondag! Het intochtverhaal is natuurlijk geen objectief of neutraal relaas voor wie enigszins thuis is in de Schriften. Uit: “De Eerste Dag, Lente 2016”. Lied van de week NLB 554

30

Maandag 21 maart Gedicht Geloven. Het is een kwestie van richting, een bepaalde weg die je gaat. Zelf had je ‘m nooit gevonden, een weg die jou vond, een weg die je werd aangewezen. Of hij begaanbaar is, of hij goed afloopt, je moet het maar vertrouwen. Pas als je de eerste stap doet, de tweede stap, pas gaandeweg krijg je zekerheid. Een vreemde weg, maar je komt niet bedrogen uit. Degene die hem je aanwijst, heeft kennelijk het beste met je voor. Ach Hij, een God die niets liever wil, dan dat je leeft volgens je diepste bestemming. Als jij maar mens bent, een prachtig en compleet mens. Uit: ‘Geloof’ van Hans Bouma

31

Dinsdag 22 maart Gebed O God, onze blik is zo vaak vertroebeld. Is het niet door verdriet dan wel door uitbundige vreugde. Daardoor, God, zien wij vaak niet wat U ons wilt aanreiken en ontdekken wij niet wat echt tot onze vrede zal dienen. Wij denken vaak, Heer, aan hoe wij het zouden willen en wensen en daardoor merken we nauwelijks op wat U ons wilt laten zien. Heer, leer ons in vertrouwen te leven, en los te laten wat we zelf aan gedachten en ideeën hebben opdat Uw Koninkrijk meer in ons denken kan landen en uw plan met ons leven meer een kans kan krijgen. Laat ons oprecht zijn in onze jubel en in onze vragen. Laat het voorbeeld van Abraham ons helpen in vertrouwen op U te leven. Wij loven U in Uw goedheid en genade. Wij prijzen Uw naam en zien ernaar uit om meer te leven volgens Uw bestemming met ons bestaan in deze wereld. Behoed ons ervoor, Heer, dat we aan de kant blijven staan. Neemt U ons mee in Uw plan met deze wereld en laat ons in alles onderdaan van Koning Jezus mogen zijn. In zijn naam! Amen. Dick van Dijk

32

Woensdag 23 maart Oecumenisch avondgebed. Januari 1991 begon de Golfoorlog. Mensen van oecumenische groepen in Bussum zijn toen een avondgebed voor Vrede begonnen. Elke week op woensdagavond in de Koepelkerk. Na drie maanden is men overgegaan op 1 keer in de maand. Dit hebben we volgehouden tot nu toe, alleen doen we het sinds een paar jaar nog maar 3 keer in het jaar, omdat de groep erg is uitgedund door ouderwordende leden, die kwamen te overlijden. De groep valt onder de raad van Kerken in Bussum. Er is een avondgebed in de Week van gebed voor de eenheid en Vrede in januari. Op woensdag in de stille week, in de Vredesweek, de laatste hele week van september. Vanavond is er dus weer Avondgebed voor Vrede. Van half 8 tot 8 uur in de Koepelkerk. Mijn vrede laat Ik u. Mijn vrede geef Ik u. Weest dan niet bezorgd. Mijn vrede laat Ik u. Mijn vrede geef Ik u. Weest niet bevreesd!

33

Donderdag 24 maart Witte donderdag Wij delen Wij delen geloof, wij delen de hoop, die wij ontvangen van God. Vijf broden, twee vissen, de Heer die het brak, en niemand kwam iets tekort. Zo willen wij delen van wat Hij ons gaf, totdat het een overvloed wordt. Wij delen met jou, en met iedereen, de hoop en liefde van God. Vijf broden, twee vissen, de Heer die het brak, en niemand kwam iets tekort. Zo mogen wij delen met handen en hart, totdat het een overvloed wordt. Wij delen ver weg, we delen dichtbij, één kerk, één wereld, één God. Vijf broden, twee vissen, de Heer die het brak, En niemand kwam iets tekort. Dat wonder voltrekt zich nog iedere dag, als delen een deel van ons wordt. Zie ook nieuwe liedboek 647

34

Vrijdag 25 maart Goede Vrijdag Johannes 19 : 26-27 ‘Zie’ zegt Jezus twee maal. Ik las het als een opdracht: ‘Ik verbind jullie nu aan elkaar. Jullie moeten vanaf nu als een zoon en een moeder voor elkaar zijn’. Maar Jezus zou weleens kunnen beschrijven wat hij ziet. Dan luidt de ondertiteling: ‘Open je ogen en zie wat is.’ Het perspectief van Jezus is totaal anders dan het mijne. Alsof zijn ziel inderdaad al onderweg is, omhoog, en de omgeving dus bekijkt vanuit een breder gezichtspunt, vanuit de hoogte, vanuit de eeuwigheid. En van daaruit ziet hij wat ik met mijn beperkte blik niet zie. Mensen zijn elkaar gegeven als zuster en broeder, als moeder en kind. Mensen zijn elkaar gegeven als familie op een manier die elke bloedband overstijgt. Waar wij graag denken in onderscheid en grenzen, ziet Jezus ons zoals wij ten diepste zijn: voortkomend uit dezelfde Bron en daardoor één. (vrij uit: “ de Open deur”)

35

Zaterdag 26 maart Stille Zaterdag Sta stil – en ga. Sta stil – en ga Jezelf eens na: Wat ben je voor een ander? Ben je vol vuur; Hard als een muur; Bied je een thuis Of slechts een huis; Wat onderdak; Of bied je soms een schuilplaats Voor als de regen en de wind en straffe kou tot tranen dwingt? Sta stil – en ga De ander na En offer je gastvrijheid A.M. Mos Kom om 6.30 uur naar de dageraadsdienst in de Wilhelminakerk

36

Pasen Zondag 27 maart Lezen: Psalm 71:18-23 en Mattheüs 28:1-10 Er is veel verdriet bij mensen individueel en bij groepen of volken en dat maakt het moeilijk om te vergeven. Dit functioneert als de grote steen die het graf van Jezus gesloten hield. De steen is dan een symbool voor pijn die ons gevangen houdt, een geestelijk graf. Maar als onze pijn verenigd wordt met de pijn van Christus eindigt het verhaal hier niet. De opstanding van de Heer opent nieuwe perspectieven en bevrijdt ons van de pijn en bitterheid die ons van anderen isoleert. Dit is de grootheid van de Heer: zijn liefde, die de wereld schokt, die stenen wegrolt, die ons bevrijdt en oproept de ochtend van een nieuwe dag in te gaan. Hier, bij het nieuwe ochtendgloren, zijn we verenigd met onze broeders en zusters die ook gevangen en gewond zijn geraakt. Het woord is nu aan ons! Kunnen we als Maria Magdalena ‘snel op weg gaan’ om aan anderen te vertellen wat de Heer heeft gedaan? Gebed Heer Jezus u hebt altijd van ons gehouden en u hebt de diepte van uw liefde laten zien door voor ons aan het kruis te sterven. Op dit moment leggen we alle obstakels die ons van uw liefde scheiden aan de voet van het kruis en laten we ze met u begraven worden. Rol de steen weg die ons gevangen houdt. Amen. Uit: “handreiking voor de Week van Gebed voor de Eenheid”

37

Kleurplaat voor de kinderen

38

Overzicht diensten in 40-dagentijd 2016 Woensdag 10 februari Vastenmaaltijd in de Verlosserkerk om 18.00 uur Graag opgeven (uiterlijk 7 februari) bij koster Lidy Stuivenberg, liefst per e-mail : [email protected], mag ook per telefoon 035 6917309 Zondag 21 februari 14,30 Wilhelminakerk

Cantatedienst (Anglican Evensongs) Zondag 20 maart Palmzondag 10.00 Wilhelminakerk Voorganger ds. H. van Beelen Gezamenlijke dienst Oost-Centrum Kindernevendienst, 4-12 jaar, Crèche 14.30 Wilhelminakerk Cantatedienst 10.30 Spieghelkerk Voorganger ds. S. de Jong Kindernevendienst, 4-13 jaar, Crèche 08.55 SION Spieghelkerk Voorganger ds. J.H. Gijsbertsen Crèche en Kinderkerk 17.00 SION Spieghelkerk Voorganger ds. P.M. van ‘t Hof Donderdag 24 maart 19:30 Spieghelkerk

Witte Donderdag Voorganger ds. S. de Jong. Viering Heilig Avondmaal Goede Vrijdag Voorganger ds. N.W. den Bok

Vrijdag 25 maart 19:30 Verlosserkerk 19:30

SION Spieghelkerk Voorganger ds. B. den Butter

Zondag 27 maart 06.30 Wilhelminakerk. 10.00

Pasen DAGERAADSDIENST Voorganger ds. H.W. van Beelen Verlosserkerk Voorganger ds. J.H.W. Elhorst Gezamenlijke dienst Oost-Centrum

10.30

Spieghelkerk

08.55

SION Spieghelkerk Voorganger dr. W. Verboom, Crèche en Kinderkerk SION Spieghelkerk Voorganger ds. A.Visser

17.00

Voorganger ds. S. de Jong, Kindernevendienst, 4-13 jr, crèche

39

40