Meditatie dienstdoende predikant In een feestelijke dienst samen met de Duitse gemeente in Alanya vierden we Pinksteren. Het feest van de uitstorting van de Heilige Geest. Is het niet de kern van het werk van de Heilige Geest: dat hij ons doet hopen op wat bij mensen onmogelijk lijkt? Namelijk dat de mensen een levend hart en een nieuwe geest krijgen, in plaats van een stenen hart, in plaats van verkilling en verharding ten aanzien van medemensen? Maar we zeggen ook: hopen is menselijk. Is de Heilige Geest dan iets wat in de mensen zelf sluimert, zoals sommigen zeggen? Ik geloof van niet.
HET KRUISPUNT Informatiebulletin van de NIGA 6e jaargang nr.2 , juni 2014 redactie: Ds.Hans van de Wal, Henk Brons Opmaak: Ernst H.F. Meijer
Hopen is menselijk. Haat en woede, en verkilling en verblinding kortom een versteend hart - zijn evenzeer menselijk. Maar er zijn momenten in het bestaan van een mens, in het bestaan van een volk, in het bestaan van een geloofsgemeenschap, dat er a.h.w. iets gebeurt. Met jou persoonlijk, of met de gemeenschap waartoe je hoort. Iets dat je zelf niet bedacht en al helemaal niet zelf bewerkt had. Iets waar je misschien heel diep in jezelf wel naar verlangd had, maar dat altijd onder de grond bleef, omdat het niet reëel was. Of omdat je dat diepe verlangen hebt laten begraven onder allerlei dagelijkse zorgen of wensen, hebt laten wegspoelen door de maalstroom van carrière-eisen en andere verplichtingen. Midden in het leven van alledag kan het gebeuren dat je het gevoel hebt aangeraakt te worden, dat je de ogen opengaan voor wat er misschien al lang was, maar dat je niet eerder opgemerkt had, dat er nieuw perspectief komt. De katholieke theoloog Anton Houtepen noemt dat de gratuïteit in het bestaan. Daar zit het woord gratis in: voor niets. Een geschenk zonder de eis van tegenprestatie. Genade is het Bijbelse woord. Dat is nu precies het werk van de Heilige Geest. En dáár draait het om met Pinksteren. Op Pinksteren denken we aan concrete historische ervaringen. Zoals van de Joodse gemeenschap in Babel, die toch naar
Pinksteren
1
Jeruzalem terug kon keren terwijl dat er toch lange tijd echt niet ingezeten had. Zoals van het groepje gedesillusioneerde leerlingen van Jezus bij wie nadat ze de Opgestane Heer ontmoet hadden ineens de vlam in de pan sloeg. Met andere woorden: het gaat bij het werk van de Heilige Geest niet allereerst om de menselijke drang om te blijven hopen hoewel die natuurlijk een rol speelt. Bij het werk van de Heilige Geest gaat het allereerst om een zeer belangrijk geschenk, én om het levend houden van die herinnering, de herinnering aan geschonken toekomst, de herinnering aan feitelijk gebeurde vernieuwing die de betrokkenen zelf niet hadden kunnen bewerken, maar die ze kregen, zomaar, gratis, op een moment dat de toekomst een zwart gat leek. Die herinnering levend houden, bereid zijn ons te laten raken en zo ook de toekomst open houden, dat is wat we in de kerk blijven doen. Het is denk ik ook de belangrijkste bestaansreden van de kerk. Ons laten aanraken door God, door de Geest van God, maakt onze liefde, onze aandacht en openheid voor mensen ongeveinsd. Het maakt dat we hopen dat vrede en gerechtigheid echt wortel schieten en dat we ons daar ook voor inzetten. Dat kan betekenen dat we dan uitgelachen of tegengewerkt worden. Dan komt het erop aan dat we ons hart niet opnieuw laten verkillen en verstenen, maar open blijven in onze relatie met God en medemensen. Luisteren naar de Geest, ons laten aanraken.
Uit de Pastorie
Als U deze uitgave van Kruispunt onder ogen krijgt zit onze tijd in Alanya er weer bijna op. Het was een genoegen om Uw gemeente voor de tweede keer een kleine drie maanden te mogen dienen. Predikanten zijn per definitie voorbijgangers in een gemeente en dat geldt hier in Alanya wel heel in het bijzonder vanwege de korte werkperiode. De collega’s van de andere nationale kerkelijke gemeenschappen blijven allen langer: bijna een jaar (de Duitse collega) of zelfs meerdere jaren (zoals bij de Noren en de Finnen). Dat heeft voordelen, maar kan ook nadelig zijn. De gemeente kan b.v. te afhankelijk worden van de voorganger. Dat gevaar dreigt in onze Nederlandse kerkelijke gemeenschap niet, en al helemaal niet wanneer het beleidsorgaan ofwel de kerngroep goed bemenst is. En dat is gelukkig het geval. Vergeleken met onze werkperiode in 2012 is dat een wending ten goede. En een gelukwens aan de NIGA waard.
Want de Geest van God is een pleitbezorger, zoals we in het Johannesevangelie kunnen lezen. Hij bepleit Gods zaak in ons en hij bepleit onze zaak bij God. De Geest dat is God zelf die ons dicht bij Jezus en zijn woord houdt. Zoals Jezus het zelf benoemt: blijf in mij, zoals ik in jullie, en de Vader in Mij. Daar ligt de kern. Als wij ons dicht bij Jezus en zijn liefde tot God en mensen laten houden, dán kan de Geest van God waaien. Dan kunnen er ongehoorde dingen gebeuren. Niet voor het eerst. En niet voor het laatst.
2
Een voordeel van een tweede ambtstermijn voor de predikant en zijn of haar partner is dat hij of zij het gevoel heeft thuis te komen. We hadden het beiden. En dat is toch iets bijzonders. Dat gevoel komt natuurlijk niet uit lucht vallen. Wij hebben ons door de wijze waarop U ons in uw midden ontvangen hebt, welkom gevoeld en het heeft ons in ons werk bemoedigd en gesteund. Velen van U hebben mij, al dan niet samen met Waltraut, in hun huis ontvangen. Huisbezoeken heb ik in mijn vorige werksituaties altijd erg belangrijk gevonden, vandaar dat ik er in deze werkperiode ook veel aandacht aan besteedde. Omgekeerd mochten wij meerderen van U ontvangen op een bijeenkomst op de pastorie die een serieus onderwerp combineerden met een gezellig samen zijn. We praatten er over onderduiken in tijden van oorlog aan de hand van een boek van een studiegenoot van mij, Peter Hein, over de onderduikgeschiedenis van zijn ouders. Helaas ging de tweede ontmoeting over de barre tocht van een groep gelukzoekers aan de hand van een boek van Tommy Wieringa niet door: te velen waren al weer naar Nederland vertrokken. Wij wensen U allen en de Nederlandse gemeente in Alanya alle goeds. God zegene de NIGA en U allen.
samenvatting geven. De volledige cijfers kunt u binnenkort op onze website lezen.
De verantwoording gebeurt in euro’s, dat houdt in dat de banktegoeden die wij in lira’s hebben omgerekend moeten worden. Het is gevolg is dat door de koerswisselingen dit een verlies of winst veroorzaakt. Dit is, omdat het niet werkelijk omgewisseld wordt, een fictief verlies. Door het teruglopende kerkbezoek, dit heeft meerdere redenen, zijn de bijdragen van de gemeenteleden en de collecteopbrengsten beduidend minder dan in het afgelopen jaar. De uitgaven bleven ongeveer op hetzelfde niveau, alleen de reiskosten van de predikanten gingen fors naar beneden. Het eindresultaat van de inkomsten en uitgaven gaf helaas een negatief van € 492. -
Hans van de Wal en Waltraut Münzberg Uit de kerngroep
De financiën van de NIGA en de diaconie in 2013 Op 18 mei na de kerkdienst hebben we de jaarlijkse “gemeenteberaad” vergadering gehouden. Eén van de besproken onderwerpen waren de financiële cijfers van onze gemeente. Voor diegenen die er niet bij konden zijn wil ik graag een korte
3
Ook de begroting voor 2014 geeft een negatief resultaat van € 905.Dat baart ons zorgen. Het zal voor de bestaande vaste kern inspanningen vragen om onze kerk levensvatbaar te houden, niet alleen van de kerngroep maar van alle leden. Daarom is het noodzakelijk dat u uw vrijwillige bijdrage, het minimum is € 50,-, voor uzelf tegen het licht houdt en bekijkt of de mogelijkheid bestaat om deze te verhogen. Ook verzoeken wij om de donateurs, als dit nog niet is gedaan, hun donatie over te maken. Verder zou het fijn zijn als u in uw kerkelijke gemeente onze kerk in Alanya onder de aandacht op wilt brengen, wellicht dat er een collecte of gift gegenereerd kan worden.
die met de auto waren gevraagd om ons even ter hoogte van het Alanyum af te zetten. Hoefden we alleen maar even over te steken en konden we met gemak naar Mahmutlar rijden. Hilbrand nam ons
U wilt toch ook dat onze kerk in Alanya blijft bestaan?
mee en reed richting Kipa, de andere kant op, omdat hij dacht hier op de juiste rijbaan te kunnen komen. Nee dus. Volgende afslag geprobeerd en weer de volgende maar steeds lukte het niet en raakten we verder en verder verwijderd van het Alanyum. Plotseling verscheen er voor ons een prachtige witte BMW helemaal uitgerust als trouwauto en klaar om het bruidspaar op te halen. De chauffeur van deze auto was druk gebarend met een politieagent bezig om er achter te komen waar hij de rijbaan op zou kunnen. Daar moeten we achteraan zei Hilbrand en voegde de daad bij het woord.Bij de 25 m straat aangekomen was het een enorme grote chaos van toeterende auto's die allemaal het zelfde wilden als wij. Juist op dat moment kwam de ronde van Turkije er langs en ik moet zeggen het was een prachtig spektakel om te zien en in een flits voorbij.Hierna konden we eindelijk oversteken en waren we een uur later thuis dan we hadden voorzien. Volgend jaar toch maar op de fiets.
Bankrekening NIGA:NL82INGB0755199707 t.n.v. Ernst H.F. Meijer, o.v.v. bijdrage NIGA en uw naam en adres. Belastingaftrek voor uw gift gewenst? Stort dan uw bijdrage via rek. nr. NL76INGB0004989205 van Stichting Vrienden van de NIGA, o.v.v. uw naam en adres.
Belevenissen van een kerkganger
Afgelopen zondag toen wij op weg waren naar de kerk ontdekten we dat bijna alle straten in Alanya waren afgesloten, de weg naar Alanya aan de kust en op de grote doorgaande weg was maar 1 rijstrook beschikbaar. Navraag leerde dat de Wieler Ronde van Turkije in Alanya als startplaats begon. Wij besloten om onze auto bij het Alanyum te parkeren. Normaal gesproken gaan we altijd op de fiets maar deze zondag net toevallig niet.We zijn naar de kerk gelopen en na de dienst hebben we Hilbrand en Connie
Met vriendelijke groet, Hein van der Kamp
4
in 2009 had ik mijn getuigschrift in de hand. Ik was psychologisch adviseuse. Ook door de deelname van extra seminars voel ik mij competent genoeg om andere mensen te kunnen helpen bij moeilijkheden in het leven. Dit jaar in oktober word ik 65 en dat betekend, dat ik in januari.2015 mijn pensioen krijg en daardoor ook onafhankelijkere mogelijkheden. Dat betekent dat ik de helft van het jaar in Alanya zijn kan en zodoende misschien iets zou kunnen betekenen in de gemeente en wat de zielzorg betreft. Ik wens ons en bid er om, dat we ook in de verre toekomst nog, heel vredig met elkaar kerkdiensten kunnen vieren en dat we vrienden kunnen blijven met de Heilige Geest in ons midden.
Open rubriek Lieve mensen van de NIGA, Toen mij werd gevraagd om een artikeltje in het Kruispunt te schrijven, heb ik dat dankbaar aangenomen. Omdat in november 2007 mijn oudste dochter in Alanya woonde en ik bij haar op bezoek was, was ik getuige van de eerste Nederlandse kerkdienst in Turkije. Ik was er erg trots op en hoewel er nog niet al te veel mensen waren, was het toch een hele feestelijke gebeurtenis. Zelfs de Turkse televisie was om er een kleine reportage over uit te zenden. Wij zijn nu zeven jaar verder en de gemeente bestaat nog steeds. Ik vind het nog steeds een enorme uitdaging om hier in een islamitisch land een oecumenische gemeente te beginnen. Juist als de mensen er voor kiezen om in een vreemd land een tweede vaderland op te bouwen, is het heel belangrijk als je samen met andere gelovige mensen, een gemeente hebt om godsdienst te vieren en je geloof te bekennen. Ik moet erbij aan Paulus denken. Toen we er later mee begonnen om samen te wandelen en om af en toe in de Bijbel te lezen, werd het gevoel van saamhorigheid steeds groter. We leerden elkaar kennen en we leerden belangrijk voor elkaar te worden in dit vreemde land. Juist ook omdat we allemaal niet zo jong meer zijn. Omdat ik alleen ben, is het voor mij altijd heel belangrijk geweest om te weten, dat er in Alanya christelijke mensen zijn, die ook mijn vrienden zijn geworden. Ik verheug mij er steeds op, als we elkaar weer allemaal kunnen terug zien en als we elkaar kunnen helpen als er iets mis is. Hoewel ik in Duitsland woon, maar in Den Haag ben geboren, ben ik toch altijd met heel mijn hart Hollandse gebleven. Vanaf het moment, dat ik deel werd van de Hollandse kerkgemeente, wilde ik iets voor deze gemeente betekenen. Ik wilde er absoluut een deel van zijn. De gedachten dwaalden door mijn hoofd en toen ik weer in Duitsland was, begon ik mijn psychologiestudie weer op te nemen en
Wijnanda Bruns, 27.05.2014
Beste allemaal, Er is mij door de redactie van de NIGA gevraagd iets te schrijven voor Het Kruispunt. Nou ik wil graag iets vertellen over mijn visie op de NIGA hier in Alanya, Turkije. Na allerlei oriënteringen in Europa en in Turkije heb ik uiteindelijk gekozen om in Alanya te gaan wonen. Voor mij was het een wonder, meteen toen ik hier kwam, te horen dat er een Interkerkelijke gemeente ( nu NIGA ) werd opgericht. Het was altijd een droom van mij om met allen samen, van welke geloofsrichting dan ook, een geloofsgemeente te zijn en samen te komen in Zijn naam! Wie, wat of hoe je bent doet er niet toe! Of welke kerkelijke achtergrond je ook hebt! We Mogen allen Zijn kinderen zijn; niemand uitgezonderd! Zo heeft Hij het volgens mij bedoeld; niemand is door Hem ooit veroordeeld! Zo mooi! Voor mij was het dan ook een wonder dat die droom hier in Alanya, Turkije uitkwam!
5
Zo mooi; hier in n.b. Turkije!
een vis. Per slot van rekening is de eerste het symbool van de zachtmoedigheid en de vrede. En de andere staat, zoals u weet, voor de gedoopte christen, of voor Christus zélf. Maar u zou alom afkeuring en onbegrip oogsten als u tegen uw omgeving zegt: ‘Jongens, op mijn graf komt later een pauw…’.
Ik koester dan ook onze NIGA en hoop hier samen met U die dit leest nog lang in Zijn gemeente te mogen deelnemen aan de diensten en andere activiteiten van de NIGA. We mogen dankbaar zijn voor allen die zich nu en in het verleden voor de NIGA hebben ingezet. Ik hoop dat ik samen met U, die de NIGA een warm hart toedraagt, nog lang bij de NIGA ( die een voorbeeld moet zijn voor velen ) te mogen horen.
Met een pauw op je graf Want een pauw – hoe mooi de vogel ook is - roept als symbool vandaag allerlei negatieve associaties op. Staat ‘pauwig’ gedrag niet gelijk aan vervelende verwatenheid? En wie wil er nou voor een ‘pauwin’- een ijdel juffertje – worden uitgemaakt? Met dat in het achterhoofd haalt geen mens het in haar/zijn hoofd om dat soort beelden van verwaandheid en protserigheid te combineren met haar/zijn laatste nagedachtenis.
Het aller- allerbeste en vooral Gods zegen wens ik U allen! Bert.
Tóch was dat ooit wél het geval. Ook onder christenen. Bezoek de catacomben van het oude Rome. Bestudeer de gebeeldhouwde grafkisten – sarcofagen – van de vroegste volgelingen van Christus. Dan komt je vanzelf tot de verrassende ontdekking dat in de geboorte-eeuwen van het Christendom de pauw een totaal andere symboolwaarde en een diep-christelijke betekenis had. Was dat, omdat de Bijbel daartoe de inspiratie gaf? Ik moet u hierin helaas teleurstellen. In de Heilige Schrift is, met uitzondering van een puur historische tekst (1 Kon. 10:22; 2 Kron. 9:22), nergens van een pauw sprake. Dat de pauw desondanks tóch een grote rol speelde in de oud-christelijke geloofsbeleving heeft vooral een culturele oorzaak.
Tussen zoute drop en Turks fruit Alfred C. Bronswijk
De pauw – over aardse praal en hemelse heerlijkheid Stel - u moet een symbolische voorstelling uitzoeken. Van een dier. Maar dan wel van een, waarvan de afbeelding zonder mitsen of maren gebruikt kan worden op de steen van uw eigen graf. Wat kiest ú in zo’n geval? Misschien dat een duif daarvoor nog in aanmerking komt. Of
Lichtvogel uit India De pauw leefde oorspronkelijk in de dichte wouden van India en werd, vanwege de pracht van zijn vedertooi, al vroeg in de
6
koninklijke tuinen van zijn vaderland gefokt en met tal van sagen en legendes omweven. Vandaag nog vertellen Indiase verhalenvertellers van een goudkleurige pauw die eeuwige jeugd en onsterfelijkheid zou verlenen. De vogel Fenix. Niet verwonderlijk, dat ook de kunst en de symboliek van het Boeddhisme – een godsdienst van Indiase bodem – rijk zijn aan pauwen die worden voorgesteld als lichtwezens die de kwade machten bestrijden. Daarnaast geldt een pauw met opgestoken staart als voorstelling van de hemel en als een zonnesymbool. Iets wat in de Islam nu nog speelt.
De invloedrijke kerkvader Augustinus (354-430) koppelde in zijn beroemd boek ‘De Stad Gods’ de pauw met het ingaan in het hiernamaals en het eeuwige leven. Daarbij leunde hij ook aan tegen het antieke geloof dat het vlees van de pauw niet zou bederven en vergaan. Sindsdien werd de pauw voor de christenen het onuitwisbare symbool van de wederopstanding en het hemels paradijs. Zodoende verschijnt zijn afbeelding in de oud-christelijke kunst juist op graven, in mausolea en waar men maar verder in beelden over Gods heerlijkheid en de Eeuwige Lente wilde spreken. Pauwafbeeldingen in Doopkapellen bewijzen verder dat men deze vogel ook zag als metafoor van de geestelijke vernieuwing en doopgenade. Pauwen met druiven en kelken wijzen vervolgens op het Heilig Avondmaal, de Eucharistie.
Door het handelsverkeer kwam de pauw als exotische rariteit terecht in de landen rond de Middellandse Zee. Evenzo de bijbehorende religieuze symbolen en legendes. Zo weten we, dat de pauw een geliefd huisdier werd van vermogende Grieken en al in 500 v. Chr. bij de Hera-tempel, op het eiland Samos, vereerd werd als het allerheiligste dier van deze populaire Griekse godenmoeder. De Romeinen maakten pas één eeuw voor de geboorte van onze Heer kennis met deze legendarische vogel . En zij zijn het geweest die het geliefde pauwenmotief van de Antieken doorgaven aan de christenen.
De veren van engelen In de Middeleeuwen wordt deze populaire symboliek op allerlei manieren uitgebreid. Antonius van Padua (1195-1231) zegt in een preek dat heiligen bij hun sterven, als een pauw, de veren van de onsterfelijkheid krijgen. Vandaar dat we dikwijls voorstellingen zien van heilige martelaren met pauwenveren in hun handen. Trouwens, ook pauwenveren speelden elders in het kerkelijk leven een wezenlijke rol.
Lente en eeuwig leven Er zijn natuurlijk meer vogels die hun verenpak wisselen. Maar bij de pauw is de vernieuwing van zijn prachtdos zó opvallend, dat deze vogel haast vanzelf het symbool van de lente werd. En daardoor vooral hét zinnebeeld van een totale vernieuwing. Daarmee komen we heel dicht bij de christelijke betekenis, welke graag gebruik maakte van het pauwenteken. Want, al laat de Bijbel de symboliek van deze prachtige vogel links liggen, kerkvader Efraim vergeleek het gelovig worden van de mens met de schoonheid en de vernieuwing van de pauw.
In de eredienst van de oude kerk maakte men gebruik van een bijzonder liturgisch instrument, die vandaag de dag nog in de liturgie van de Armeense Kerk wordt benut. Het is de flabellum, een waaier van pauwenveren. Een diaken had en heeft de taak om hiermee te zwaaien tijdens de hoogstheilige handelingen. Dit, als teken van aanbidding en eerbied. Het gebruik werd, nawijsbaar,
7
rond 400 voor de hele toenmalige kerk voorgeschreven.
u dan? Ik kan mij levendig indenken dat u in zo’n geval aan van alles en nog wat denkt – en misschien nu ook aan een pauw…
Hoe vreemd zoiets voor een sobere Protestantse eredienst ook zou zijn - met deze pauwenveren wapperende diakenen bevinden we ons symbolisch in de buurt van de engelen en de hemelse sferen. Want zij vertegenwoordigen met hun waaiers de zes-vleugelige cherubs en serafs, die Gods troon omringen. Volgens het visioen van Ezechiel (10:12) hadden deze engelen ‘ogen’ over heel hun lijf en vleugels. De associatie met de pauwenveren lag dus voor de hand. Ook de Openbaring van Johannes ( 4:6) toont ons met ogen bedekte hemelse troonwachters. In heel wat oude bijbel-illustraties zien we ook daar de pauwenveren terug.
Uw. Alfred C. Bronswijk Geloven Geloven is: Scheepgaan naar onontdekt land, Van wal steken en het overbekende verlaten, Op weg gaan op hoop van zegen Het kleine kompas van je hart afstemmend op de grote vaart. Geloven is: Storm en tegenwind aanvaarden, Koersvast blijven, zelfs bij matig zicht, Maar ook – de moed hebben om bakens te verzetten, Om te wenden, als de getijden zijn gekeerd.
Van positief naar negatief Dat ook Gabriël, de engel van de Aankondiging, door de middeleeuwse kunstenaars werd voorzien van vleugels van kleurrijke pauwenveren hoeft niet te verbazen. Wanneer de vleugels van engelen – in het bijzonder die van de aartsengelen – uit pauwenveren bestaan moeten we dit zien als een verwijzing naar hun herkomst: het eeuwige, hemelse paradijs.
Geloven is: Trouw blijven aan jezelf en het gekozen bestek, Willens en wetens op doortocht zijn, Vertrouwend in het doel van de reis: Het nieuwe land en de haven die wacht.
Was de pauw aanvankelijk in de eerste plaats een positief geladen zinnebeeld, in de Renaissance, 16e eeuw, slaat de weegschaal om. Het oude geloof vervaagde op den duur. Kerkvader Augustinus en zijn diepe uitleg werd vergeten. Niet de hemelse, spirituele betekenis van Vernieuwing en Opstanding stond nu voorop, maar de aardse moralistische vergelijking: showlust en ijdelheid. Het symbool van de pauw wees voortaan op hoogmoed, overdreven trots en zelfingenomenheid – allemaal negatieve associaties, die tot op vandaag nog hun geldigheid hebben.
Alfred C. Bronswijk
Stel - u moet een symbolische voorstelling uitzoeken. Van een dier. Maar dan wel van een, waarvan de afbeelding zonder mitsen of maren gebruikt kan worden op de steen van uw eigen graf. Wat kiest
8
VAN DE REDACTIE: We zijn blij dat we U weer een nieuw nummer van KRUISPUNT kunnen aanbieden. Het is al weer het laatste nummer van het seizoen 2013-2014. Het is heel fijn dat onze dienstdoende predikanten en onze ds.Alfred Bronswijk er steeds voor hebben gezorgd dat we U mooie en zinvolle KRUISPUNTEN konden toe mailen. Maar zoals u weet zijn er ook de rubrieken: uit de Kerngroep en de open rubriek .Als Kerngroep leden hebben we onze medewerking toegezegd om(periodiek) een bijdrage voor de eerste rubriek te leveren. Daarnaast hopen we als redactie één van de gemeenteleden of andere betrokkenen van de NIGA te vragen om een bijdrage voor de Open rubriek te vragen. Nog fijner zou het zijn als U spontaan een stukje aan de redactie voor ons KRUISPUNT zou willen "insturen".(
[email protected]). We zijn dan ook bijzonder blij dat Wijnanda Bruns en Bert Smits in dit KRUISPUNT het goede voorbeeld hebben gegeven.
Voor diegenen die niet recentelijk in de kerk waren: deze zonneschermen zijn door de Noren vervangen door een superluxe, mooie serre, u zou eens moeten komen kijken.
Wij willen U allen een hele goede zomer toewensen! Henk Brons
Deze maand wordt de laatste dienst gehouden op zondag 29 juni waarna het zomerreces begint. In de maanden juli en augustus zijn er geen diensten, we beginnen weer op zondag 6 september. Ds. Jan van Pijkeren uit Lochem hoopt dan voor te gaan. Wij wensen u allen een fijne zomervakantie.
9
