Het weer in juni: juni Aan de nattigheid van mei, leek een einde te komen na het 1e weekend in juni. Geen neerslag meer en dan zon en warmte. Toen ineens ging het hard: de bomen kregen hun volle bladeren, lupines schoten in bloei en je kon het gras zien groeien ! Nu is de zomer begonnen ! Eenmaal op reis hebben we allerlei weer gehad: nat en fris op Vlieland en tropisch heet in Malden en Egmond.
Overgang naar de zomer Juni is bij ons altijd wel een drukke maand, daar het weer overgaat van lente naar zomer, de kinderen zomervakantie krijgen en het groeiseizoen begint. Deze juni was het extra druk, want we zouden naar Nederland en dus moest alles nog effe gebeuren voor vertrek. Zo zijn we nog druk bezig geweest met het kloven van de laatste stammen(brandhout). Ook moesten de schapen nog geschoren worden, maar dat kon pas na het 1e weekend, vanwege de regen. Scheren in de regen gaat niet. Ook kreeg Bastiaan nog een nieuwe probleemhond vlak voor vertrek: een dominante Mastiv van 50kg ! De eigenaren pikte het goed op en kunnen de hond waarschijnlijk zelf verder aan. James ging nog naar Falun, naar z’n moeder, verschillende school afsluitingen, Seba moest opgehaald uit Älvdalen, de tuin afmaken en ook de auto ging nog voor een grote beurt weg, etc, etc. Naar Nederland via ’boeven eiland’ De paarden verhuisden naar de boerderij van de familie vd Pol en gaven hun nog een instructie ronde voor de rest van de dieren. Dankzij Jacco, Jeanette, Bas en Marjolein konden we uberhaubt weg !! Anyway, helemaal moe, vertrokken we op 15juni zuidwaards. Op het eiland Farö zette we de grote tipi op. Hier overnachten we al jaren op een soort camper parkeerplaats/openbare camping aan de zee. De volgende ochtend staan we weer vroeg op en pakken alles weer in. Laura gaat een korte ronde met de honden, James en Joel spelen in de speeltuin, Joda maakt wat foto’s en Bastiaan en Seba pakken de auto in. Net als we helemaal zijn ingepakt vinden we verschillende spullen op een vreemde plek in de auto...eerst worden we boos op de kinderen, maar al gauw moeten we verschrikt concluderen dat we beroofd zijn ! Bastiaan z’n portomonaie is helemaal leeg ! Oh nee ! Gelukkig vinden we het tasje met alle 6 de paspoorten, inclusief dierenpaspoorten. Ook Seba z’n portomonaie is er nog. Waneer is dit gebeurt ?? In een soort paniek waas proberen we samen te vatten wat er weg is, maar het lijkt gek genoeg mee te vallen. Waarom hebben ze de tomtom niet gepakt..het tablet ? Weg zijn wel 3 creditcards, 100kr en het bootticket !!! We bellen de bank en blokeren de kaarten. Eén kaart heeft zichzelf geblokkeerd doordat iemand 3x verkeerde pin heeft ingetoetst. Suf, boos, moe en ontzet rijden we weer verder. Dan blijkt dat Joel z’n computerspelltje ook weg is...de dieven dachten zeker dat het een portomonaie was ?! Bij de boot proberen we nog of we alsnog op de boot kunnen, maar we moeten een nieuw ticket kopen....grrrr ! Het is lang stil in de auto en regelmatig proberen we te redeneren wanneer het gebeurt is en hoe heeft kunnen gebeuren: de auto stond vlak naast de struiken, de auto was open en Bastiaan en Seba liepen steeds met spullen tussen de tent en de auto....ergens toen zijn ze in de auto geweest ! Komend van het Zweedse platteland hadden we hier geen rekening mee gehouden blijkbaar en dat zelfs om 6:30 ’s morgens !! Farö heet vanaf nu boeveneiland en wij gaan er nooit meer staan. Het gevoel dat een ongewenste vreemde in je spullen heeft gerommeld, geeft een naar gevoel...en dat bleef dagen hangen !! Pas daarna voelden we hoeveel geluk we hebben gehad...het had veel erger gekund !! (onze paspoorten (6x) hadden we nog...dat had de reis pas echt kunnen verpesten)
Vlieland Onze 2e reisdag liep dus heel veel vertraging op, maar we wilden wel de laatste boot naar Vlieland halen, dus eenmaal weer onderweg hebben we goed doorgereden. Rond 17uur kwamen we aan in Harlingen, hebben we de auto geparkeerd, kampeerspullen georganiseerd en zijn we lopend naar de bootterminal gegaan. Speciaal voor het bezoek aan Vlieland hadden we een bolderkar gekocht. We hadden allemaal een rugzak op en op de bolderkar stond nog een krat met kookspullen, het eten, hondenvoer en de tenten. Het was mooi weer en we waren alsnog ruim op tijd voor de boot van 19uur naar Vlieland. Op de avondboot was het helemaal niet druk. Jura vond het maar niks op de boot en was blij dat we na 1½uur weer land onder de poten hadden. Na twee dagen in de auto was het heerlijk om op het zonnedek van de boot te ontspannen en te kijken naar het uitzicht. Hèhè, nu hebben we vakantie !! Toen stonden we ineens op Vlieland en moesten we nog zo’n 3½km lopen naar de SBB camping ’de Lange Paal’. Heel laat kwamen aan op de camping, hebben we niet veel meer gedaan dan de tenten opzetten en zijn gaan slapen. De 1e twee dagen op Vlieland hebben we veel gewandeld en op het strand gespeeld. Ondanks dat het niet heel warm was, zijn James en Laura echt de zee in geweest. Op het strand was het nooit druk, maar in de winkelstraat bleek dat er best meer toeristen op het eiland waren. Joda maakte veel mooie foto’s met zijn nieuwe speigelreflex camera. James was helemaal in zijn element als strandjutter: verzamelde vanalles ! Seba beklom vooral de hoge strandpalen die op het strand stonden. ”lippen branden van verlangen naar het zilte van de jouwe. De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden” -Vliehors express banden gedicht Op vrijdag 19juni kwamen de familie Trip met de snelle boot aan in de haven op Vlieland. Wij hebben ze opgehaald en zijn gezamelijk naar de camping gelopen. Het was heel gezellig; samen koken, kletsen en lachen. De laatste dagen op Vlieland waren nat, maar we hebben toch nog flinke wandelingen gemaakt, oa over het strand richting de zandvlaktes van Vliehors. Op zondag hebben we alles...nat !...weer ingepakt en de 12uur boot richting Harlingen genomen. In Harlingen was het stervens druk !! Jemig wat een mensen. Allemaal Waddenzee toeristen ! Populair stukje Nederland.
De Natureluur; stage Seba In Harlingen hebben we nog samen met de fam. Trip ’Lekkerbekjes’ gegeten en toen zijn we elk weer ons eigen richting opgegaan. Wij zijn vanaf Harlingen direkt naar Amsterdam gereden, naar Wouter en Catherine. Daar hebben we Seba afgezet, want die zou stage gaan lopen bij Wouter. Wouter werkt voor de gemeente Amsterdam en is hoofd van de Natureluur; een educatie en avonturenspeeltuin in het Sloterpark. Seba die zocht nog een plek voor wat stagedagen en zo kwamen we op het idee om Wouter te vragen...omdat we toch in Nederland waren. Seba kon bij Wouter en Catherine logeren en op de fiets met Wouter mee naar zijn werkplek. De 1e week heeft Seba meegewerkt aan een vlot bouwen: http://www.denatureluur.nl/ons-dagboek/nieuw-vlot-mede-dankzij-zweedse-stagiair/ Het was maar een korte stage van 8dagen, maar Seba was heel enthousiast...en Wouter ook ! Kinderen van de Aarde Vanuit Harlingen, via Amsterdam reden we diezelfde avond nog door naar Malden, waar we gelogeerd hebben in ons oude boshuisje bij Mechy en Wil. Dat brengt altijd fijne herinneringen met zich mee. We hebben daar toch 13jaar gewoond ! Na een dagje in Malden, waar ook weer wat kleine klusjes voor mij (Bastiaan) klaar lagen, hebben we weer de auto ingepakt en reden we op dinsdag 23 juni naar St.Anthonis; ex-natuurkampeerterrein ’Peelven’. Sinds 1998 heeft Kokopelli daar cursussen gegeven, maar van hogerhand had Staatsbosbeheer besloten de kleine camping alsnog te sluiten in 2012. Bij hoge uitzondering kreeg BearfeetSurvival toestemming om het terrein eenmalig te gebruiken. Aan de beurt was weer een deel 1 van de Kinderen van de Aarde cursus reeks, dus weer allerlei nieuwe gezichten. Hoewel... het werd een bijzonder gezelschap, want de cursisten waren: 1) Nienke (die vorig jaar in Zweden al meegedaan had met de cursus KvdA-Z in Zweden) 2) Wick (’golden oldie’ in de Kokopelli groep..) 3) Brechje (Bastiaan z’n zus !) 4) Mechy (Bastiaan z’n moeder !) 5) Annelien (Tante van Bastiaan !) 6) Carla (moeder van Esther !) 7) Jan (een nieuw gezicht bij Kokopelli) 8) Ingrid (een nieuw gezicht bij Kokopelli) 9) Caroline (een nieuw gezicht bij Kokopelli) Verder waren aanwezig: Arne en Esther van Bearfeet Survival, Laura, James, Joel en Joda en onze twee hondjes. Het was heel fijn om precies deze cursus te kunnen geven op het ’oude kokopelli veld’... very good medicine !! We hadden mooi weer met af en toe een druppel. Met de grote groep hebben we weer hele mooie dingen meegemaakt !! Gathering Bosfamilie Aansluitend aan de cursus was de gathering van de Kokopelli Flute Medicine Society..kortweg zoals Marijke al beschreef: Bosfamilie ! Nog nooit hadden we zoveel van de groep bijeen; op de eerste avond stonden we met 34mensen rond het vuur ! Velen kwamen alleen overdag langs, anderen sliepen in tentjes rond de grote eik op het veld. We hebben weer allerlei workshops aan elkaar gegeven, van Yoga tot acrobatiek en via Truthspeaking naar ’slapen in een hangmat’. Ook speciaal waren de 3 babies, met hun dappere bos ouders..die aanwezig waren !! Ook voor deze bijeenkomst was het heel speciaal om juist op deze plek te mogen samenkomen ! Boswachter Frank...bedankt ! En ook bedankt Wick, Gabrielle en Marijke voor het organiseren van de gathering dit jaar !!
BarBQ op het dak Toen hadden we nog 2 (rust)dagen in Malden in ons schema, voor bezoekjes, klussen en een wandeling met de honden in het Heumensoord. Het was tropisch warm, maar Maridadi ligt heerlijk in het koele bos ! Op de laatste dag van de maand juni reden we ’s avonds naar Amsterdam om Seba af te zetten voor zijn laatste paar stage dagen. Daar vielen we met onze neus in een BarBQ op het dak, verzorgd door Wouter en zijn ’green egg’..mmmmm ! Het weer in juli
Het weer in juli Camping in Egmond ad Hoef De tropische hitte duurde nog even Gelukkig hadden we ’s middags al onze tent opgezet op voort tijdens onze laatste dagen in de camping (voor het bezoek aan Amsterdam), want we Nederland. Op de boot naar Zweden kwamen laat op de camping aan na ons feestje op het hadden we een heerlijk rustige zee. dak. De camping stond vol met caravans, dus we vielen wel op met onze kleine tentjes. De camping lag wel mooi Thuis in Zweden was de zomer weer tegen de duinen ! Op onze 1e ochtend werden we frisjes, veel regen..maar ook wel zon. geinterviewd door Het werd geen handig hooiweer in juli. Frans; een oud leraar van het CIOS Overveen. Hij schrijft een boek over Cios’ers en hun leven na de opleiding. Vanuit de camping hebben we wandelingen gemaakt door de duinen en zijn we naar het strand geweest. Hoewel we 4 nachten zouden blijven, zijn we na de 2e nacht gevlucht voor de tropische hitte: er was geen schaduw op de camping. De laatste dagen hebben we bij Joke in Heiloo gelogeerd.
Cursus vuurmaken Natureluur Op 3juli had ik (Bastiaan) ook nog een afspraak met Wouter om voor zijn vrijwilligers van de Natureluur de vuurboog te leren. Met populier uit het Amsterdamse park maakte we vuursetjes die de vrijwilligers later zouden gebruiken tijdens kinder activiteiten. Joda was ook mee en voor Seba was het zijn laatste stagedag in Amsterdam. Onze laatste dagen in NL Voor de honden was de koele keukenvloer van Joke in Heiloo veel prettiger. Ook gingen we zwemmen in een plas bij Alkmaar om verkoeling op te zoeken. Carolien en Sonja kwamen ook nog met de trein op bezoek en samen gingen we naar het strand. Vlak voor ons vertrek terug ging het heel hard regenen en toen ineens zaten we heel erg vol ingepakt in de auto terug naar huis. Het was nog steeds warm, maar gelukkig voor de honden iets minder. Seba bleef achter in Egmond bij Herman, Ada en Sasja. Hij ging oa werken bij John.
Terugreis We hadden allemaal onze redenen om graag terug naar huis te gaan en we tuurden een beetje stilletjes naar het Nederlandse landschap dat voorbij kwam. Voor James was het een hele bijzondere ervaring, de hele reis: hij was nog nooit ’op reis’ geweest naar een buitenland, had nog nooit op een grote boot gevaren, had nog nooit de zee gezien, in een tent geslapen...en nog veel meer. Het was heel fijn geweest en het leek wel of we 2 maanden waren weggeweest ! De terugreis had nog een stressfactor voor ons in petto: een uur voor de haven pakte we de papieren van de boot die we gereserveerd hadden tevoorschijn..gek, er staat Göterborg-Kiel op...we gaan toch van Kiel weg ? Toch maar even bellen...en inderdaad, we hadden een verkeerde boeking !! Voor 300euro extra mochten we toch nog mee..zucht. We waren blij toen we op de boot zaten ! Voor de honden was deze bootocht ook veel fijner dan de boottocht naar Oslo: niet alleen was Vadia niet meer alleen, nu was Jura ook mee..ze mochten bovendien mee op de hut en er was een speciaal dek waar ze uitgelaten konden worden. Jura vond de boot (trillingen/geluiden/geuren) zowiezo niet fijn overigens. Onze trouwe Ford bus heeft ons goed thuis gebracht ! Thuis ! Heerlijk om thuis aan te komen. Kenai kwam meteen aanlopen en de paarden zagen we staan bij de boerderij van Jacco en Jeanette. Na het uitpakken kregen we diner aangeboden bij Jacco en Jeanette. Pas de volgende ochtend konden we echt goed rondkijken...jemig wat was alles gegroeid en vooral het gras. De aardappelplanten waren prachtig groot en de distels ook...veel van de andere groenten waren nog een beetje zielig. We zijn meteen begonnen met gras rond de groententuin maaien en hebben de paarden opgehaald, zodat die ons ’gazon’ konden korten. Ook hadden we heel wat inhaalwerk met post en mails..helaas hadden we 1 rekening gemist en hadden we meteen al een deurwaarder rekening. Zucht ! Tja...vakantie kost wat . Rondane Joda had voor zijn verjaardag nog tegoed: een reisje naar de bergen om een aantal toppen te doen. Steeds als we in de bergen (Noorwegen) waren konden we niet de hoge toppen beklimmen vanwege de samenstelling van de groep, dus ben ik (Bastiaan) met Joda naar Rondane gereden. Dag 1(12juli): Op de heenweg moesten we eerst nog James in Falun afzetten, voordat we richting Otta konden...dat was meer dan 350km om en in totaal 750km naar de eindbestemming...maar wat een prachtige lokatie: ’Sprangen’, een parkeerplaats op de rand van Rondane NP op 1000m hoogte...met uitzicht op de toppen. We hadden een strak schema, dus bij aankomst (20uur) hebben we meteen de rugzakken ingepakt. Om makkelijk afstand te maken hebben we een fiets gehuurd voor de eerste 5km...om erachter te komen dat fietsen met een zware rugzak echt niet fijn is. We moesten ook nog wennen aan de lucht op 1000m. We waren heel blij toen de tent stond en we konden slapen !
Dag 2: Na het inpakken van de spullen hebben we de rugzakken omhoog gelopen naar het dal ’Rondholet’...een stijging van zo’n 300m...maar daar vonden we een prachtige vlakke plek voor de tent. En we waren de enigen in dat dal. De zon scheen en we hebben gelunched bij de tent. De tent stond hier op ongeveer 1400m. Toen ging het toch regenen en hebben we heerlijk in de tent gelegen en af en toe de oogjes dicht. Toen het droog was besloten we om onze 1e top te gaan beklimmen: Storronden 2138m. Binnen 2uur liepen we naar boven..zeg maar traplopen duurloop. Het regende licht en we liepen in de wolken. Bovendien lag er nog best wat sneeuw; vooral op de top lag veel sneeuw. Toen weer ’de trap’ naar beneden...pittig. Rondane bestaat uit bergen van platte steenplaten...en daar loop je over..op en af. Terug bij de tent hebben we heerlijk water uit de beek (wel nog gezuiverd) gedronken en met onze voeten in het ijskoude water gezeten ! Dag 3: De hele nacht heeft het geregent, maar ondanks de mist en mogelijke regen, zijn we toch twee toppen gaan doen: Vinjeronden 2044m en de hoogste top van Rondane: Rondeslottet 2178m. Na het ontbijt zijn we vertrokken. Als eerste naar het zadel (1730m)tussen Storronden en Vinjeronden. Om daar te komen moeten we door een lang sneeuwveld. Op het zadel hebben we door de mist geen enkel uitzicht. We zijn niet de enigen die dag, we lopen op met een Noorse familie. Na een korte pauze lopen we door naar Vinjeronden. Dat is een pittige klim, we moeten regelmatig onze handen erbij gebruiken. We lopen helemaal in de mist, maar zien wel duidelijk de stijle afgronden langs ’het pad’. De top van Vinjeronden is een grote vlakke top vol met steenmannetjes. Ook hier hebben we helemaal geen uitzicht door de mist. En dan door naar de hoogste top van Rondane. Eerst gaat het omlaag naar een kam tussen de twee toppen in en dan gaat het zeer stijl omhoog. Het is een echt beklimming met handen en voeten. We lopen nog steeds in de mist. Hoewel we moe zijn gaan we door, want we willen niet thuis komen zonder op deze top te hebben gestaan natuurlijk ! Op het laatste stuk moeten we ook weer door de sneeuw en dan staan we op de top van Rondeslottet. Vanaf de tent hebben we er 3½uur over gedaan. Er staat een dikke massieve steenman. Whauw ! We zien alleen echt helemaal niks van het uitzicht, zo mistig is het. We houden kort pauze en beginnen dan aan de afdaling. Het is echt een lange tocht en met een zucht beginnen we er aan. Afdalen gaat altijd sneller, maar het is ook erg pittig voor de spieren. Met pijnlijke voeten en spieren komen we terug bij de tent. Lekker warme chocolademelk maken en effe liggen. Dag 4: Op de 4e dag hebben we de tent ingepakt en zijn we terug naar de auto gelopen. Om 12uur waren we bij de auto en om18:15 waren we thuis in Brandsbol. Terug was de afstand slechts 350km.
Hooien Juli is de hooimaand, maar echt hooiweer kwam steeds niet. Om hooi op het land te laten drogen heb je toch zeker 4 dagen mooi weer nodig; bij voorkeur met zon. Onze buurman Ove wilde niet meer wachten en maaide half juli in totaal 2 Hectare hooiland. Zelf doet hij er niks mee, maar wij mogen het dan drogen en ophalen als we willen. Hij maaide in twee dagen zijn hele land...wat voor ons veel werk betekende. Voor we konden schudden moest eerst de schudder gerepareerd worden en een paar dagen later op strengen gelegd. Dat deden we met de nieuwe strengenlegger die we van Willem kochten: die het overigens goed doet ! Op de dag dat we pakken gingen persen ging de pers kapot(het opraapsysteem); een oud euvel helaas. Onze eerste oogstdag scoorde bijna 240balen hooi ! Wel waren deze pakken niet heel mooi droog en hebben we meerdere pakken moeten openen op zolder zodat ze beter konden (na)drogen op zolder. In de laatste twee weken van juli hebben we ondanks onweer, regen, mist en dreigende wolken in totaal toch ruim 650 pakken gemaakt. We kregen veel hulp van onze workawayers, de familie Van der Pol en Sofie met haar kids ! Het minimum voor de wintervoorraad ligt op 550pakken hooi voor de maanden oktober tot en met april, dus we zijn al van onze hooistress af. Er staat nog wel een aantal hectare gras dat hooi kan worden, dus in augustus hopen we nog zo’n 200 pakken erbij te maken. De rest van het grasland maaien we en laten we liggen, zodat het grasland voeding krijgt. Overigens groeien in ons grasland een heel gevarieerd aantal planten, naast gras en klaver. En dat wilden wij graag. Het is inmiddels 8jaar geleden dat het land Het binnenhalen van omgeploegd, bemest en ingezaaid is (Timotee en klaver). Ons gras is nog niet de 650 pakken hooi zoals we het willen, maar gaat de goeie (kleine 10ton hooi) kant op ! Het veld dat we maaide kostte ongeveer 50liter bijvoorbeeld bij de buurman (½Ha) staat diesel (traktor)en prachtig vol zowel gras, kruiden, klaver, 4liter benzine (quad)... timotee, margriet, wikke en veel soorten bloemen....zo willen wij het ook hebben: niet heel rijk, maar heel gezond gevarieerd hooi. Vanwege het natte weer zijn we eind juli toch maar gaan hooi-hangen; ofwel in het Zweeds: hässja hö. Met de traktor Deze maand was het maaide we de 2hectare die we op ons eigen land noch hadden 8jaar geleden dat we staan en maakten 3 grote hässsjor. met de huifkar op Björkåsen aankwamen. Workaway...Maria, Sean en Lena Omdat we vorig jaar via onze duitse buren in contact kwamen met ’Workaway’(zie onze site), hebben we dit jaar onze deuren open gezet voor reizigende jongeren die willen komen helpen, in ruil voor een slaapplaats en eten. Al maanden kregen we mails van allerlei jongeren, werkelijk van over de hele wereld, die langs wilden komen. Weinigen hadden definitieve plannen en het duurde dan ook tot half juli tot er eindelijk twee ’workawayers’ leken te gaan komen. Onze eerste twee workawayers waren Sean en Maria, beide zo’n 23jaar, Sean uit Engeland en Maria uit Spanje. Samen reizen ze liftend met extreem weinig geld op zak door Europa. Sean en Maria hebben ons eerst geholpen om al het brandhout naar binnen te stapelen, later ook de ramen van de entre te verven, als ook helpen met het hooi binnenhalen. Sean ging na een week verder en Maria bleef nog een aantal dagen. Maria heeft veel geholpen in en rond het huis. Gezellig ! Op 30juli wisselde Lena de wacht. Lena (21) komt uit Duitsland. Weer een heel ander typ. Lena kan heel netjes schilderen en houdt van bouwen en het gezinsleven.
Seba weer thuis Op 23 juli kwam Seba weer thuis van zijn Nederland avontuur en had veel verhalen te vertellen. Hij heeft het duidelijk heel leuk gehad en had het er meteen al over om het volgend jaar over te doen ! Hij had ook lekker veel geld verdiend bij John in Egmond Binnen om weer te sparen. Ook sterke verhalen over de crossmotor van Herman, waar hij en Sasja op gereden hadden. Ook de vliegreis alleen terug naar Oslo was goed verlopen. Klonk allemaal erg leuk ! Bezoek: Sofie en haar 3 kinderen Op dezelfde dag als Seba kwamen ook Sofie, Wimme(9), Arne(7) en Isolde(1) aan; Laura reed naar Gardemoen(Oslo) om ze allemaal op te halen. Hoewel het weer tijdens hun bezoek niet echt zomers te noemen was, hebben we het heel gezellig gehad ! Er is gehooid en iedereen hielp mee en ook zijn er verschillende tochten het bos in gemaakt om bessen te plukken. Ook zijn we op een ’donkere-wolken-dreig-dag’ gaan kanoen naar Storön in Kymmen. Maria was ook mee. Lunch op het eiland en in een stortbui terug naar de auto terwijl Isolde lekker sliep in de maxicosi ! En toen ineens, na hun vertrek op 31 juli, was het weer stil in huis, Zoals vele van jullie Joel kennen, vraagt hij altijd heel geen baby geluidjes meer...en ook Joel vond veel en wil hij graag weten waar iedereen is, wat iedereen het jammer dat Wimme en Arne weer aan het doen is en wat we dadelijk gaan doen. We waren gingen....we gaan jullie missen ! op het grote eiland aangekomen met de kano’s en Joel vroeg verschillende keren wanneer of we teruggingen en Schilderen oostkant van het huis hoe lang dat nog duurde. Allemaal hadden we al een keer Laura had oa op haar wenslijst antwoord gegeven, maar blijkbaar waren de antwoorden voor deze zomer gezet...dus niet helder genoeg, dus hij bleef vragen, tot Laura voor ze weer aan het werk antwoorde: ”We gaan als we gaan !” moest begin augustus: de Hierop antwoorde Joel heel wijs: oostkant van het huis ”We gaan als we gaan, hakuna matata !” schilderen ! We waren al begonnen met de entre te schilderen, maar om het grote vlak wit gedaan te krijgen hebben we toch maar een hoogwerker gehuurd en hebben dat hele vlak op 1dag gedaan. Best hoog daar helemaal in de nok van het dak..krabben en schuren en daarna schilderen ! Bovendien hebben we de kleurencombinatie van de ramen verandert: ramen faluröd in plaats van blauw en de omlijsting nog steeds groen.
...whauw...we vervelen ons nog steeds niet !
Bastiaan, Laura, Seba, Joda, Joel en James
