Onze school, een veelkleurig verhaal

Onze school, een veelkleurig verhaal Oud-leerlingen vertellen . . .

CSG Het Noordik vmbo, havo, atheneum & gymnasium Almelo - Noordikslaan | Almelo - Van Renneslaan | Vriezenveen | Vroomshoop

noordikscholen.nl

Deze brochure is tot stand gekomen met dank aan: Oud-leerlingen van CSG Het Noordik Bestuurssecretariaat, Josette Ligteringen Tekstmaat, Jan Verhoek Studio '81 Fotografie, Henk van der Stouw Masha Bakker Photography (foto Anook Cléonne-Visser) Herman Poorterman, grafische vormgeving Grip op Media, drukwerk

Onze school, een veelkleurig verhaal Verhalen doen er toe. Je eigen verhaal, maar ook verhalen van anderen. Verhalen van dichtbij en verhalen van veraf. Verhalen van recente datum of verhalen van eeuwen her. Op Goede Vrijdag, 3 april 2015, ontmoeten we een aantal oud-leerlingen. Hoe geven deze mensen betekenis aan hun leven en hun dagelijkse werk? Wat geeft hen energie en hoe kleuren ze hun levensverhaal in nadat ze onze school hebben verlaten? En heeft de school nog invloed gehad op deze inkleuring? Ieder mens neemt af en toe de tijd om het eigen verhaal te reconstrueren. En die verhalen bepalen wie we zijn geworden. Wat laat ons voortgaan op een ingeslagen weg. Of wat doet ons besluiten om het verhaal juist een andere wending te geven? Welke verhalen ontstaan er in de hoofden van onze leerlingen? En welke kleur nemen die verhalen aan als ze over tien of twintig jaar herverteld worden? We zijn erg blij dat er dertien oud-leerlingen van harte bereid zijn om hun verhaal met ons te delen. We laten je alvast kennis met hen maken. We rekenen op kleurrijke ontmoetingen. Wim Drenth

1

INHOUD

Anook Cléonne-Visser

‘Van je passie je beroep maken, prachtig!’

3



Richard Nijkamp

‘Ik ben een workaholic en ik weet wat ik wil’

4



Kayhan Özulusseven

‘Er is zo veel meer dan werken en geld verdienen’

5



Karin Westerbeek

‘Echte integratie begint in het onderwijs’

6



Henk van Dijk

‘Zonder de start op de lts was ik niet geweest waar ik nu ben’

7



Jessica Heutink

‘Als je geen droom meer hebt, wat is dan je toekomst?’

8



Lisanne Benus-Broekhuizen

‘School heeft mij mede gemaakt tot een sterke vrouw’

10



Bernard Teunis

‘Leren doe je niet voor school, maar voor het leven’

11



Martiene Bruggink

‘Woensdag al zuchtend uitzien naar het weekend, dat wil ik niet’

12



Michiel Tegelberg

‘Een leven lang leren, daar geloof ik heilig in’

13



Carmen Schilstra

‘Zelfvertrouwen kweken met de woorden van anderen’

14



Linda Hamer

‘Wat deed dit meisje eigenlijk op de mavo?’

15



Mustafa Kelekci

‘Ik sta voor de klas zoals hij dat deed’

16

2

Anook Cléonne-Visser, 42 jaar, getrouwd, zelfstandig kunstenaar

Na de mavo in Vroomshoop deed ik in ‘89-’91 havo op het CLA. Daar hadden ze precies door waar mijn hart lag. Ik haalde goede cijfers, maar als ik een dag naar een museum wilde, dan deed ik dat. Ik heb behoorlijk wat briefjes geschreven en docenten waren wel bereid om dan een oogje dicht te knijpen. Bij de eindexamenbijeenkomst hield ik een lezing over Jules Deelder, met dank aan de heer Visser. Op de Rietveldacademie kon ik via een Erasmusbeurs een jaar naar Finland om daar te studeren, glasblazen onder andere. De Finnen spelden mijn naam Anouk met twee oo’s. Die wieltjes bevielen me wel. Ik ben dol op beweging en dus heb ik die Finse spelling maar gehandhaafd. Inmiddels kan ik leven van de kunst, als je tenminste de lezingen die ik geef over verbeeldingskracht meetelt. Ook geef ik nog gastlessen in het verlengde van mijn vrije werk op de kunst­ academie in Arnhem. Ik heb het enorme geluk gehad dat mijn ouders en mijn docenten me altijd hebben aangemoedigd, want het is zeker niet standaard dat je een wat ongebruikelijke passie kunt ontwikkelen en daarmee ook nog in je levensonderhoud kunt voorzien.

‘Van je passie je beroep maken, prachtig!’ 3

Richard Nijkamp, 27 jaar, woont samen, chef-kok

Toen ik in 2002 examen deed aan toen nog de César Franckstraat stond er op mijn diploma ‘verzorging’. Dat heet nu zorg en welzijn. We zaten met twee jongens in een grandioze klas met vijftien meiden, dus dat gaf wel eens commentaar van de elektro-jongens waarmee ik wiskunde had. Maar ze kregen geen grip op mij. Ik wist wat ik wilde, na twee jaar hotelopleiding op het ROC switchte ik naar de koksopleiding en dat is echt mijn bestemming. Vanaf mijn 15e doe ik al regelmatig klussen in de keuken van Het Anker in Wierden. Ik ben daar eigenlijk opgegroeid. Ik kwam zogenaamd voor een kopje koffie en dan was er altijd wel wat te doen. Veel in de keuken, maar ook moest ik af en toe gewoon het gras maaien. Ik ben een workaholic, die er veel voor over heeft om zijn dromen waar te maken. Mijn eerste droom was chef-kok worden en dat is me gelukt. Er zijn behoorlijk wat restaurantkeukens hier in de regio die ik ken als mijn broekzak. Sinds twee jaar werk ik in vaste dienst als chef-kok en assistent bedrijfsleider bij Het Anker en dat hoop ik over een jaar of vijf over te nemen.

‘Ik ben een workaholic en ik weet wat ik wil’ 4

Kayhan Özulusseven, 26 jaar, getrouwd, eigenaar van een taxibedrijf

Ik kijk op mijn schoolperiode terug als een gezellige tijd. We waren met verschillende groepen. Ik maakte deel uit van een groep Turkse jongens en we konden - niet altijd, maar meestal wel - goed overweg met een groep Armeense jongens. Het is belangrijk dat je met allerlei mensen kunt omgaan, dat merk ik nu ik een taxibedrijf heb. Mijn vmbo-gt opleiding was een basis maar pas op het ROC kwam er richting in. Toch ben ik toevallig in de taxibranche verzeild geraakt. Ik ben niet zo carrière gericht. Er is zo veel meer dan werken en geld verdienen. Ik werk veel op vrijdag, zaterdag en zondag en daar kunnen we van leven. Verder besteed ik veel tijd aan sporten en in de bijbel lezen. Dat is belangrijk, net als ik vind dat het goed is als mensen discipline tonen. Dat heb ik geleerd van twee docenten, mijnheer Ligtenberg en mijnheer Olthof. Dat zijn echt voorbeelden voor me geweest. Daarom vraag ik me ook af of het wel zo goed is dat er steeds grotere scholen komen. Dat leidt heel erg af en stimuleert jonge mensen om met elkaar alleen maar leuke dingen te doen en niet bezig te zijn met leren en werken. Ik vind overigens dat Het Noordik best wat explicieter christelijk mag zijn.

‘Er is zo veel meer dan werken en geld verdienen’ 5

Karin Westerbeek, 47 jaar, gehuwd, twee kinderen, plaatsvervangend directeur Onderwijsraad

In mijn onderwijssociologisch promotieonderzoek in het Italiaanse Fiesole ontdekte ik dat het vooral voor kinderen uit kansarmere milieus uitmaakt met welke medeleerlingen ze in de klas zitten. Voor leerlingen die minder van thuis meekrijgen, is een klas met kinderen van hoog opgeleide ouders een positieve stimulans voor hun leerprestaties, terwijl het voor kinderen uit ‘rijke’ gezinnen nauwelijks uitmaakt. Verplicht mengen gaat me een stap te ver, maar ik vind het daarom wel een schande dat er in sommige stadswijken een spierwitte en een pikzwarte school naast elkaar staan. Daar moeten we iets tegen doen. Idealisme zat er ook op het CLA al in. Ik deed ­eindexamen in 1986, atheneum-A. Ik was een echte alpha, notoir slecht in wiskunde. Een standaard leerling, denk ik, behalve dan dat ik politiek nogal uit­ gesproken was. De school werd voor een groot deel bevolkt door ‘kakkers’ die VVD stemden en er waren docenten die stickers uitdeelden met de tekst ‘IKV = Ik Koos Verkeerd’. Die rechtse cultuur stond me niet aan. Militant was ik niet, maar het moest wel anders. Als dat linkse meisje met de tuinbroek was ik buiten school actief voor het vredesplatform en toog ik naar Amsterdam en Den Haag voor de grote vredes­ manifestaties. Nog steeds vind ik dat ik de wereld beter moet achterlaten dan dat ik hem aantrof.

‘Echte integratie begint in het onderwijs’ 6

Henk van Dijk, 58 jaar, gehuwd, eigenaar Van Dijk Technologie

Op grond van een CITO-advies mavo-havo ging ik naar de havo, maar dat bleek al na een half jaar geen succes. Ik had geen aanleg voor talen. Om dan maar naar de mavo te gaan leek me niets. Liever koos ik voor een praktische insteek en ik ging naar de lts in Vroomshoop. Daar heb ik een vak geleerd en dat is het beste wat ik ooit heb gedaan. Ik had plezier in wat ik deed en ging vervolgens naar de mts en de hts. In militaire dienst studeerde ik bedrijfskunde. Ik werd vervolgens hoofd bouwkundige dienst bij Wavin en technisch directeur en medeaandeelhouder bij Eastborn Slaapsystemen. Daar hebben we met een prachtteam de kleine onderneming uitgebouwd tot een internationale speler. In 2007 deden we de aandelen over aan een internationale groep en in 2010 ben ik mijn eigen onderneming gestart. Met Van Dijk Technologie investeer ik in andere bedrijven en help ze met managementvraagstukken. Van de start op de lts, een uitstekende school waar ik, behalve een vak, ook wis- en natuurkunde heb geleerd, heb ik nooit spijt gehad. Ik ben ervan overtuigd dat mensen die vandaag een vak leren in de toekomst beter betaald gaan worden dan de ‘witte boorden’.

‘Zonder de start op de lts was ik niet geweest waar ik nu ben’ 7

Jessica Heutink, 47 jaar, gehuwd, directielid Heutink

Mijn tijd op het CLA was verre van gemakkelijk. Ik was in mijn hoofd veel met thuis bezig en moest me tot het uiterste inspannen om mijn havo-diploma te halen. Toch wilde ik absoluut niet naar de mavo, hoewel mijn aardrijkskundeleraar mijnheer Kooij me dat wel aanraadde. Misschien wilde ik voor mijn ouders onbewust wel compenseren, omdat mijn oudere zus een verstandelijke beperking heeft. Mijn vader is een trotse man en dat herken ik wel in mezelf. Eigenlijk ben ik op de pabo van Windesheim in Zwolle echt gevormd. Maar na die opleiding heb ik de keuze gemaakt niet voor de klas te gaan staan, maar in het familiebedrijf te stappen. Mijn grootvader is in 1911 het bedrijf gestart en mijn opleiding was voor de onderneming wel handig. Op Windesheim kwam ik ook een oude schoolgenoot, Henk Fokke, weer tegen. Hij deed heao. We zijn getrouwd en inmiddels leiden we met nog twee anderen Heutink, dat is uitgegroeid tot een internationale onder­ neming met verschillende takken. Onderwijs is nog steeds onze thuismarkt. We zijn altijd een echt familiebedrijf gebleven waarin iedereen belangrijk is. Ik roer een potje mee in de directie, maar ook onze magazijnmedewerkers zijn waardevol voor het resultaat.

‘Als je geen droom meer hebt, wat is dan je toekomst?’ 8

“Ieder mens verdient het om zijn eigen verhaal te leven’’ Ieder mens is waardevol en verdient het om zijn eigen verhaal te leven en zijn dromen te hebben. Als je geen droom meer hebt, wat is dan je toekomst. Ik heb zes jaar vrijwilligerswerk gedaan bij de kindertelefoon en daar kwam ik schrijnende verhalen tegen. Vaak van kinderen aan wie je niet kon zien dat ze problemen hadden. Jonge mantelzorgers, kinderen uit gezinnen met grote financiële problemen etc. Daarom heb ik met enkele anderen de stichting ‘Vang je Droom’ opgericht. Met die stichting stellen we kinderen in staat relatief eenvoudige dromen waar te maken. Niet door ze goederen te geven, maar door voor hen goede herinneringen te creëren. Daar kunnen ze echt mee verder hebben we inmiddels ontdekt. Mijn eigen droom? Het liefst zou ik zien dat Vang je Droom niet meer nodig was. Maar ik ben realist genoeg om te weten dat we dat punt niet gaan bereiken. En dus blijven we gemotiveerd doorgaan.

9

Lisanne Benus-Broekhuizen, 25 jaar, getrouwd, eigenaresse Kalkwijck Distillers

Aan de lagere school bewaar ik geen goede herinneringen. Ik werd gepest en daar had ik in mijn eerste twee jaar in Vriezenveen ook nog last van. Maar toen ik naar Vroomshoop ging - waar ik de vakken economie en handel volgde in plaats van verzorging - heb ik een compleet nieuwe start gemaakt. We verhuisden ook naar Vroomshoop en mijn schooljaren daar hebben mij mede gemaakt tot de sterke, zelfverzekerde vrouw die ik nu ben. Ik kom uit een ondernemersfamilie en na het overlijden van mijn grootvader kwam ik op een boerderij met 30 ha grond terecht. In stages op het ROC had ik de drankenhandel van binnenuit leren kennen en dat kwam goed uit. Wij verwerken de producten die de boerderij oplevert nu tot sterke dranken, die we volgens eigen receptuur ontwikkelen. In tegenstelling tot veel andere distilleerderijen werken wij dus met eigen grondstoffen. Beter kun je je productontwikkeling niet sturen. Na mijn opleiding tot liqueuriste ben ik inmiddels de jongste whiskystoker ter wereld. Maar voor ons bedrijf is de kwaliteit van onze producten natuurlijk veel belangrijker. Leuk is het wel om studenten mijn kennis door te geven en aan huidige Noordikleerlingen hele praktische scheikundelessen aan te bieden op ons bedrijf.

‘School heeft mij mede gemaakt tot een sterke vrouw’ 10

Bernard Teunis, 29 jaar, woont alleen, beleidsadviseur PO-raad

‘Leren doe je niet voor school, maar voor het leven.’ Dat zei mijn mentor, mijnheer Kiekenbelt, toen hij me mijn mavo-diploma overhandigde. En geleefd had ik in die vier jaar in Vriezenveen op school. Nooit hard geleerd, maar wel heel veel gedaan in de leerlingen­raad en de schoolband. Mijn briefjes-voor-te-laat-komen resulteerden niet in het plein vegen, maar die pekelzonden mocht ik compenseren met mijn werk voor de schoolkrantredactie. Het onderwijs leek me een mooie wereld. Een korte kennismaking met de opleiding voor onderwijsassistent leidde alleen maar tot verveling. Dus toen heb ik maar een versnelde pabo-opleiding gedaan en vier jaar voor de klas gestaan. Het contact met de Universiteit Twente voor een pilot toetsgebruik gaf een andere wending aan mijn onderwijsloopbaan. Ik ging voor de UT werken en studeerde onderwijskunde en sinds 1 december 2014 werk ik voor de PO-raad. Vanuit het perspectief van het basisonderwijs houd ik me bezig met de overgang naar het voortgezet onderwijs én de plaats van de toetsing daarin en met academisering van het basisonderwijs. Mooi om te zien is dat werelden niet zo gescheiden hoeven te zijn als we vaak denken. Er zijn tal van mogelijkheden om academische kennis toegankelijk te maken voor docenten van het basisonderwijs. Omgekeerd kunnen die docenten de academische wereld voeden met praktijkkennis.

‘Leren doe je niet voor school, maar voor het leven’ 11

Martiene Bruggink, 40 jaar, happy single, organisator van (sport)evenementen

Als deel van een eeneiige tweeling leid je toch een ander leven dan anderen. Toen mijn zus Hilde in 3 havo bleef zitten, volgde ik een jaar later met een doublure van de vierde. Hoe dat werkt, ik weet het niet, maar het gebeurde wel. Waarschijnlijk was dat goed voor ons, want nog kwamen we met 17 jaar van de havo af. Soms ben je nog niet rijp genoeg voor een volgende stap. Als mijn vader zei: ’Ken je het?’ antwoordde ik: ‘Ik heb drie uur geleerd’, maar dat was natuurlijk de vraag niet. Ik had dat extra jaar gewoon nodig. Na een jaar Nederlands op Windesheim (wegens uit­ loten voor journalistiek) gingen we naar Groningen om daar een kopstudie communicatiekunde te doen. We wilden achter de schermen bij TV en dat is uiteindelijk ook gelukt. Ik had het geluk dat jongere broer Arnold goed kon voetballen en ik hem naar Hilversum kon rijden om daar te worden geïnterviewd. Dan kom je de juiste mensen tegen en via een stage is het balletje gaan rollen. Allerlei omroepen en organisaties hebben we van binnen gezien en sinds 2008 zijn we een soort freelance regelnichten voor allerlei omroepen en werken we voor het Nederlands elftal en de UEFA. ‘t Is een hectisch bestaan maar ik zou niet anders willen.

‘Woensdag al zuchtend uitzien naar het weekend, dat wil ik niet’ 12

Michiel Tegelberg, 60 jaar, getrouwd, gepensioneerd vlagofficier en ‘muzikant’

In de flower-power tijd was mijn keuze voor het Koninklijk Instituut voor de Marine niet direct een populaire keuze. Ter illustratie: een van mijn beste vrienden van toen nog het Christelijk Lyceum Almelo was dienstweigeraar en vloog naar Hawaï om zijn dienstplicht te ontlopen. Na mijn zesjarige opleiding in Den Helder ging het leren eigenlijk gewoon door: leren varen in de praktijk op grijze oorlogsschepen, op witte schepen van de Hydrografische Dienst en leren omgaan met mensen. Dat is altijd doorgegaan. Bij de marine was het beleid om iedere twee tot drie jaar van functie te veranderen. Zo heb ik, behalve veel schepen en zeeën, ook het meer ministeriële en politieke klimaat van Den Haag leren kennen (vooral in HRM sferen) en daarnaast het internationale circuit in Brussel. Na 38 jaar ben ik afgezwaaid als ‘directeur’ van het KIM. Vanaf de eindexamenperiode gymnasium (1971) besteedde ik behoorlijk wat tijd aan gitaarspelen en op mijn 50e deed ik de beste koop ooit: een eigenlijk te mooie en te dure gitaar. Naast het actief zijn in diverse vrijwilligersorganisaties houd ik me op bescheiden schaal bezig met muziek, onder meer door liedjes over ‘mijn’ Den Helder te schrijven en te spelen. Die stad verdient een beter imago. En verder leer ik gelukkig nog iedere dag bij.

‘Een leven lang leren, daar geloof ik heilig in’ 13

Carmen Schilstra, 59 jaar, woont samen, creatieve duizendpoot

Na mijn docentenopleiding MO handvaardiheid en tekenen heb ik een half jaar lesgegeven op een middelbare school, maar daar werd ik op zijn zachtst gezegd niet blij van. En dat kwam niet door al die aardige leerlingen. Op het CLA heb ik een geweldig leuke tijd gehad. Ik was nog niet de extraverte persoon die ik nu ben. Ik was eerder een beetje verlegen en lachte hard mee om de grappen van anderen. Een optreden van Wim Zomers jeugdtheater op school, waar we mochten meespelen, deed de vonk overslaan. Toneel, dat wilde ik ook. Tekenen had ik altijd al gedaan, dus heb ik toch maar gekozen voor de docentenopleiding in Groningen. Uiteindelijk werd ik via via gevraagd om bij Opera Forum op de jeugdafdeling te gaan werken. Spelen met en voor kinderen om ze voor opera te interesseren. Ik had daar geen opleiding voor, maar dat kon nog in die tijd. Geweldig. Werken met teksten van anderen, dat is veiliger dan je eigen verhaal vertellen. Je kweekt zelfvertrouwen met de woorden van anderen. Inmiddels vertel ik mijn eigen verhaal. Op doek maar ook in het theater. We werken op dit moment aan een grote muziektheaterproductie in de veenkoloniale gebieden in Drenthe. Dat is een project van drie jaar en een geweldige uitdaging.

‘Zelfvertrouwen kweken met de woorden van anderen’ 14

Linda Hamer, 37 jaar, woont samen, notaris

Mijn schoolloopbaan is allesbehalve standaard geweest. In Vriezenveen deed ik conform het basisschooladvies de mavo. Al snel bleek dat wel erg gemakkelijk te verlopen. Na de vertrouwde school waar ik echt was geworteld, ging ik vervolgens naar zo’n instroomverzamelklas aan de Noordikslaan om de havo te doen. Een docent zei: wat deed dit meisje eigenlijk op de mavo? Of dat de trigger is geweest, weet ik niet, maar mijn ambitie om rechten te gaan studeren werd daardoor wel echt concreter. Van die twee havo-jaren is me vooral een werkweek naar Hamburg bijgebleven. Toen bleek die bijeengeraapte klas wel heel erg leuk. Om daarna in één jaar een vwo-diploma te halen, ging ik naar het Thorbecke, in een bijzondere wijk achter het station in Almelo. Een ontzettend leuk jaar, met vogels van allerlei pluimage. Echt resultaatgericht volwassenenonderwijs. Na het eerste jaar in Groningen koos ik voor notarieel recht en uiteindelijk werd ik een van de jongste notarissen van Twente, een status die je natuurlijk vanzelf weer kwijtraakt. Ik kijk met veel plezier terug op mijn verschillende middel­bare scholen. Veel contacten zijn echter wel verwaterd, behalve met mijn jeugdvriendin, die ik nog ken van de lagere school in Vriezenveen. Door haar, Facebook en een zeer recente reünie van de mavo blijf ik toch een beetje op de hoogte van een aantal oud-klasgenootjes.

‘Wat deed dit meisje eigenlijk op de mavo?’ 15

Mustafa Kelekci, 34 jaar, bijna gehuwd, docent omgangskunde ROC

Ik koos op het vmbo indertijd voor elektrotechniek en deed dat ook op de mts, maar mijn hart lag ergens anders. Wiskunde en informatica vond ik lastige vakken. Vanaf mijn 16e jaar heb ik veel gedanst en als vrijwilliger jongeren begeleid in wijkcentra. In overleg met mijn mentrix ben ik op het mbo geswitcht naar sociaal cultureel werk. Tijdens de stages kwam ik er achter dat dit het was, met mensen omgaan en ze verder helpen. Toen kreeg ik op een stage een baan als docent aangeboden, inclusief opleiding. Ik ben iets totaal anders gaan doen dan ik dacht op Het Noordik, maar die jaren waren nodig om te rijpen en er achter te komen wat ik werkelijk wilde. Mijn mentor van Het Noordik is mijn grote voorbeeld. Nu nog! Mijnheer de Klerck was een begripvolle man, die aandacht had voor individuele leerlingen. Ook als ze bijvoorbeeld getreiterd werden. Ik zit, net als hij, niet achter mijn bureau maar op de tafel als ik lesgeef. Ik doe er alles aan om een veilige sfeer te creëren, maar probeer wel duidelijk en streng te zijn als dat nodig is. Dat is belangrijk, dat heb ik op Het Noordik gezien en ervaren. Mijn droom? Een universitaire studie gedragswetenschappen.  

‘Ik sta voor de klas zoals hij dat deed’ 16

Mustafa is Goede Vrijdag verhinderd vanwege een verrassingshuwelijksreis. Hij hoopt ons op een ander moment toch nog eens te ontmoeten.

CSG Het Noordik vmbo, havo, atheneum & gymnasium Vestiging Noordikslaan Noordikslaan 68, 7602 CG Almelo Tel. (0546) 48 48 48 

[email protected]

Vestiging Van Renneslaan C. van Renneslaan 37, 7604 KV Almelo Tel. (0546) 81 98 89

[email protected]

Vestiging Vriezenveen Krijgerstraat 7, 7671 XW Vriezenveen Tel. (0546) 56 18 70

[email protected]

Vestiging Vroomshoop Linderflier 24, 7681 ZM Vroomshoop Tel. (0546) 64 24 79

[email protected]

Stafbureau Ootmarsumsestraat 73, 7602 JR Almelo Postbus voor alle vestigingen: Postbus 541, 7600 AM Almelo Tel. (0546) 58 14 40 Fax (0546) 58 14 66 noordikscholen.nl

maart 2015