onings- dochters deel II

JAARGANG 26: 2003 - 2004 Nr. 3

Konings onings-dochters deel II

Buiten landse reis

SCHRIJFT STUKJES!

Sinter Sinter-kerst

SCHRIJFT STUKJES!

SCHRIJFT STUKJES!

Inhoud

Colofon Jaargang 26, 2003-2004, nr. 3

Redactioneel Woord van de voorzitter Bestuursmedelingen Adreswijzigingen Een wedstrijdzondag als oud-bestuur Buitenlandse reis 2003 Interne Catan-competitie Het Blauwe waterbed voor het blauwe kamertje Vervolg wedstrijdzondag... Sinterkerst 2003: Poetry? Voor en na Koningsdochters, Deel II Rock ‘n’ roll met Raoul Dameslustrumserenade Even... J.O.S Fluisterdatjes Adverteerders

Kopij binnen voor:

5 maart 2004

1 2 4 4 6 9 13 14 15 16 25 26 34 37 38 40 43 44

Pus-Pass: Clubblad der E.S.V.V. Pusphaira Verschijnt a.a.g.g. zesmaal per jaar Redactieadres: E.S.V.V. Pusphaira Onze Lieve Vrouwestraat 1 5612 AW Eindhoven E-mail redactie: [email protected] E-mail Pusphaira: [email protected] Financiële info: Contributie leden: Euro 45,00 Contributie trainingsleden: Euro 12,00 Te voldoen aan: Postbank 1690270 T.n.v. E.S.V.V. Pusphaira, Eindhoven Donateursvereniging Postphaira: Min. Euro 35,00 Te voldoen (o.v.v. seizoen) aan: Postbank 3457678 T.n.v. Marketentsterlaan 40 3454 WS De Meern (Lionel Wennekes, 030-6663324) Heerenelftal: Elftallijder: Pieter Kuppens (2444326) Contributie: Euro 75,00 op Postbanknr: 3171225 t.n.v. Heerenteam Pusphaira Eindhoven o.v.v. naam en seizoen Pusphaira Home-Page (Internet) http://www.pusphaira.nl Redactie Erwin Hilders, Sigrid Kindt en Hessel Rippe (afdeling literair)

1

REDACTIONEEL Geachte Pus-Pass lezer,

W

aarom nu pas nummer 3 van ons lijfblad? Tsja, wat kunnen we ervan zeggen. De laatste tijd wordt de redactie nou niet overladen met koffers vol stukjes. Onze bekende toeleveranciers blijven trouw hun productie leveren, waarvoor onze grote dank en waardering, maar nieuw schrijverstalent is nauwelijks te porren voor een bijdrage. Jammer natuurlijk, want er is de afgelopen maanden weer veel leuks gebeurd binnen Pusphaira. Zo waren er P2-evenement, LSSW, Sinterkerst, Nieuwjaarstoernooi, Dameslustrum en een aantal prima

thuiszondagen. Toch jammer dat daarvan geen kopij is ingeleverd. Het is wel ergens goed voor namelijk... Als ik terugkijk in een Pus-Pass van een jaar of 10 geleden komen allerlei goede herinneringen weer boven. Echt een hoop lol gehad. Dingen maakten toen veel indruk, maar toch vergeet je ze in de loop van de jaren. Zo'n Pus-Pass is juist daarom leuk om eens in terug te kijken. Hierbij willen we dan ook alle Pusphairanen oproepen om eens wat actiever te zijn achter het toetsenbord:

SCHRIJFT STUKJES! Alvast bedankt! Pus-Pass januari 2004

2

WOORD VAN DE VOORZITTER Annelies Hovestad

O

p het moment dat ik dit schrijf ben ik aan het bijkomen van een nachtje B.L.V.-en. Een momentje in mijn leven nu precies tussen wal en schip. 6 Weken lang zijn we als bestuur ontzettend hard bezig geweest om alles voor te bereiden voor de B.L.V. gisteren en nu denk ik eigenlijk alleen nog maar aan vakantie. De komende maand wordt er een van vele feesten gecombineerd met een doorlopende stage met als beste afsluiter een heerlijke wintersport. De ultieme ontspanning. Op het moment dat jullie dit lezen zijn ze allemaal al weer achter de rug. Was de ‘van Lint sportweek’ erg gezellig? Hoe waren de kerstdagen en de spetterende jaarwisseling? En nu het nieuwjaarstoernooi + dameslustrum. Ik hoop dat bijna iedereen ergens deze dag aanwezig is. Velen van jullie weten het wel, er is een klein meisje bij de Dames, genaamd Karlijn, die al jaren megaleuke wintersporten regelt. Ook dit jaar weer gaan we dus met een grote groep, waaronder een deel Pusphairanen, acht dagen de pistes en après-ski gelegenheden in Alpe d’Huez onveilig maken. Jammer dat Pus-Pass januari 2004

jullie er niet bij zijn, maar hopelijk kunnen wij allen je er op 18 januari alles over vertellen. Vanuit de bus gaan we die dag namelijk rechtstreeks het voetbalveld op voor een spetterende start na de winterstop. Damesevenement, kom maar op! Maar terug naar de afgelopen weken. Op 31 oktober werden we officieel geïnstalleerd, we zijn hard aan het werk gegaan, en gisteravond 12 december was het zover. Onze eerste volledig eigen ledenvergadering. We hebben verschillende belangrijke punten voor het komende jaar besproken, bediscussieerd, aangepast en gelukkig ook goedgekeurd! Gelukkig goedgekeurd, want ik was er behoorlijk zenuwachtig voor deze dag. Onze zenuwen zijn niet helemaal voor

3 niets geweest. Maar het fenomeen ledenvergadering, tot een klein jaar geleden had ik zelf nog nooit één bijgewoond. De onderwerpen die op de agenda staan leken me altijd oninteressant en ik was nooit zo met een vereniging bezig geweest dat me deze diepgang echt interesseerde. Zo lang ik een trainer, een trainings- locatie/tijd en een tenue had vond ik het eigenlijk allemaal wel goed. Zo af een toe was er wel eens iets te doen vanuit de vereniging, maar ja...daar ga ik wel heen als ik zin heb. Maar, wat bleek. Niet alleen onderwerpen die voor het gewone lid oninteressant zijn werden besproken, maar ook veel daar buiten. Veel vragen die er stiekem wel vaak bij je opkomen, komen in deze vergaderingen uitgebreid aan bod. Vragen jullie je bijvoorbeeld nooit af waarom de gaten in de tenues alleen maar groter worden in plaats van kleiner? Of wat hier eigenlijk aan gedaan wordt? Of wat dacht je van de activiteiten en evenementen, wie organiseren dat eigenlijk en wat komt daar allemaal bij kijken? Of wat denk je van een nieuwe commissie die ineens in het leven wordt geroepen? Allemaal dingen waar je als lid op deze momenten inspraak in hebt. Sinds de vorige A.L.V. bestaat er hierdoor een Comité de fête.( Ik hoop dat ik het goed schrijf, mijn Frans is beroerd.) Een groepje leden dat buiten alle andere bezigheden voor de vereniging het erg leuk vind

om sommige leden eens in het zonnetje te zetten. Iets wat iedereen van ons dus kan overkomen. Zomaar ineens een telefoontje omdat je jarig bent of een flesje wijn vanwege de fantastische overwinning van een team. Een andere commissie die minstens net zo leuk is, is de ledenwerfcommisiie. Weetje hoeveel mooie en minder mooie meiden en jongens er al zijn versierd door ze spontaan te beplakken met een verenigingssticker? De ultieme manier om contact te maken in een kroeg is toch wel dit medium. Je loopt op wat leuke mensen af en hebt altijd iets om over te praten. En serieus, buiten dat je een leuke avond of een leuk gesprek met iemand hebt, komen ook op deze mannier meerdere leden binnen. Leden lubben is dus geen plicht maar een recht! Een heel erg leuk recht zelfs! Voel jij wel iets voor dit fenomeen, laat het dan even weten aan het bestuur. Ik hoop dat we dit jaar als bestuur iedereen zo veel mogelijk kunnen betrekken bij de vereniging. We zijn blij met jullie hopelijk jullie ook met ons. We hopen jullie allemaal te zien op de verschillende evenementen en natuurlijk aan de bar na een training of wedstrijd. Als vereniging hebben we meer te bieden dan alleen een veld, een trainer en een bal. We zijn een voetbalvereniging, maar zeker ook een studentenvereniging. In hoeverre weet jij wat we te bieden hebben? Pus-Pass januari 2004

4

BESTUURSMEDELINGEN Wist je dat: -

-

We zoeken naar een penningmeester voor minimaal een half jaar; We proberen dit jaar echt de tenues allemaal te vernieuwen; Het p5-evenement op 28 maart gehouden gaat worden; De IT commissie op dit moment al 6 leden heeft, maar we nog hard zoeken naar mensen die het IT eerder hebben geregeld en zich nu ook bestuurlijk of ondersteunend in willen zetten; De IT-commissie nu bemand wordt door Matthijs, Chris M, Luc, Sandra, Wendy & Bregje; We proberen een paar maan-

-

den beurs voor de IT commissie te regelen; We de kosten van het eten op thuiszondagen naar beneden willen halen; We gaan proberen of dit lukt met zelf koken; We ook mensen zoeken voor de Bata444-race en ledenwerfcommissie; We op zoek zijn naar een nieuwe eindredacteur /redactrice voor de Pus-Pass; Het mogelijk is een EHBO cursus te volgen voor Euro 12,50?! De contributie voor 1 februari betaalt moet zijn, Je anders 5 Euro boete krijgt.

ADRESWIJZIGINGEN Joost Ossevoort Kwartelstraat 20 5613 ET Eindhoven 040-2572001

Bregje Cauberg B.v.Baassenstraat 7 5622 CT Eindhoven 040-2376452

Rob v/d Berk Braak 57 5501 DG Veldhoven 06-42119157

Christiaan van Westering Willem van Millenberchstraat 96 5642 ER Eindhoven 06-28763375

Michele Koper B.v.Baassenstraat 7 5622 CT Eindhoven 040-2376452

Evelien Verbunt Piuslaan 130 5614 HS Eindhoven 06-28886103

Pus-Pass januari 2004

5

ADVERTENTIE COPY&CO


6

EEN WEDSTRIJDZONDAG ALS OUD-BESTUUR Astrid Frehen

Z

ondagochtend. Je wordt wakker ergens op een matras. Oh ja, gisteren gewerkt in het PSV-stadion en nageborreld bij een collega. Na drie flessen wijn hadden we geen zin meer om naar huis te fietsen. De rest is nog in diepe rust. De ene hoeft pas ’s middags te hockeyen en de ander sport niet. Gelukkig ben ik geen bestuur meer en hoef ik pas om 10 uur op Terrein Noord te zijn. Helaas toch alweer een uur vroeger dan gehoopt, omdat het nieuwe bestuur toch nog controle wil de eerste dag. Snel haar huis, tas inpakken en naar Terrein Noord. Gelukkig moest ik niet voor niets zo vroeg mijn bed uit, want er waren geen broodjes uit de vriezer gehaald. Hmmm, ontbijt. Doe maar een tosti. Ow, die moet ik vanaf nu natuurlijk wel betalen. Half 11. De tegenstander van P4 komt binnenlopen. Helaas weten deze mensen niet dat hun wedstrijd pas om half 3 is. Gelukkig heb ik hier verder heel weinig mee te maken. Dit is een taak voor het nieuwe bestuur. Nu ik er toch ben, zal ik de bar wel even overnemen, zodat het bestuur en de barman (die in P4 speelt) zich volledig met dit team kan bezig houden. Hé, die speler van de Pus-Pass januari 2004

tegenstander ken ik... Na een kwartier nadenken (dat is niet zo heel makkelijk op een vroege zondagmorgen na een zaterdagnaborrel) weet ik het weer: hij is steward in het stadion en gisteren heb ik hem nog gesproken. Wat een toeval. 11 uur. De rest van de dames komt binnendruppelen. Ik kan lekker samen met hen gaan omkleden. Ik hoef niet snel te zijn om de bestuurskamer over te nemen. Ook hoef ik niet eerst wissel te staan, omdat Ali nog niet terug is van zijn wedstrijd. Wat heerlijk toch. We spelen tegen Brabantia. Helaas verliezen we met 1-2 van deze dames in rood met blauwe tenues en een groot wit plakkaat met reclame op de borst (het ziet er echt niet uit). Maar in de pauze is er thee, zomaar vanzelf, zonder er iets voor te hoeven doen. Na afloop lekker aan de bar wat drinken, zonder zelf achter de bar te moeten staan. Als blijkt dat de douches het weer eens een keertje niet doen (nou ja, het warme water doet het niet, het koude wel), besluiten we maar om in de kleedkamers van het eerste te gaan douchen. Die zijn namelijk wel lekker (de douches in dit geval). Van de wedstrijd van P1 tegen ’t Groenewoud kunnen Ali, Bregje en

7 ik lekker genieten. Geen opvang van het bestuur en de scheids, geen thee in de rust, niet achter de bar in de rust en na de wedstrijd. Lekker relaxed. Helaas kunnen Bregje en ik de tweede helft maar gedeeltelijk zien, aangezien we nog moeten douchen. Nog een helaas: de wissel (Vincent) durft niet met ons te douchen en is alweer omgekleed tegen de tijd dat de tweede helft begint. Als laatste helaas kan ook P1 niet winnen, maar een gelijkspel is er wel nog uit te halen. Na de wedstrijden is het heel rustig in de kantine. De supporters van de tegenstander gaan in de eigen kantine pilsen, dus daar hebben we geen last meer van. En dan: lekker aan de bar hangen, rondkijken en niks doen. Dat hebben we lang niet gedaan op een thuiswedstrijddag. Bregje en ik gaan languit hangen aan de bar en kijken hoe druk het nieuwe bestuur bezig is met allerlei kleinigheidjes. Een jaar geleden dachten we ook nog dat alles even belangrijk was. Ow, wat heerlijk toch, we kunnen lekker blijven zitten zonder plichtsbesef. Bij het sluiten van de kantine helpen we natuurlijk effe mee met poetsen. Want ook wij waren blij dat we niet alles zelf hoefden te doen. Nu zijn we weer enkele wedstrijden verder. Aan de ene kant is het relaxed om 2 uur later op te staan, om niet in de bestuurskamer te hoeven zitten, om niet achter de bar te hoeven staan, om gezamenlijk met de rest van de dames om te

kleden, om de wedstrijd van P1 geheel te kunnen zien. Maar aan de andere kant, het was toch wel gezellig ouwehoeren met de besturen van de tegenstanders en met de scheidsen, lekker zeiken op de rugby’ers, relaxed biertjes tappen (in onze tijd hadden we tenminste nog een echte tap en echte glazen) en het barpersoneel aan het werk zetten. Ook de eerste evenementen zijn weer geweest. Als oud-evenementaris vergelijk je toch alles met vorig jaar. P5-evenement gaat helaas niet door. Sinterkerst was wederom heel gezellig, alleen werkte de Tipsy niet helemaal mee en tijdens de van Lint bleek Pusphaira de gezelligste vereniging. Jammer genoeg konden we pas laat sporten en mistten we daardoor 3 uur feesten (je gaat niet vanaf 5 uur indrinken als je om 8 uur gaat sporten). Maar toch gingen we weer geen enkele keer voor sluitingstijd naar huis. Nu ben ik benieuwd naar het nieuwjaarstoernooi. Zullen er weer meer dan 50 mensen langskomen? Aangezien na afloop het dameslustrum is, zullen we de Midcitybar wellicht niet meer bezoeken... Om dan toch niet helemaal niks meer te doen te hebben ga je dan maar in de barcommissie (waarvoor je nog een certificaat haalt op kosten van het sportcentrum), vier je ouden-nieuw met Pusphairanen, help je Lees verder op pagina 16


8


9

BUITENLANDSE REIS 2003 Ekko Nap

H

oi allemaal. Voor degenen die niet mee zijn geweest, maar wel via hun contributie aan dit fantastische evenement hebben bijgedragen (hartelijk dank voor jullie bijdrage overigens:-D) nog op de valreep een verslag. Sorry dat het niet in een eerdere puspass is verschenen, het wordt me elke donderdag na de training gevraagd om een stukje over de BR te schrijven, en telkens weer ben ik dat op vrijdagochtend weer vergeten…raar maar waar. Gelukkig komen dit soort dingen altijd weer bovendrijven, en na een heerlijke kerstmaaltijd ben ik er weer helemaal klaar voor.

Dag 1 Dunne Piel, Lange Piel en Colombiaanse Piel komen tegen het begin van de middag aan op station Maastricht. Ze lopen Dikke Piel, die net naar de kapper is geweest, in eerste instantie straal voorbij. Dikke Piel heeft z’n moeder lief aangekeken, dus kunnen alle spullen in het boodschappenwagentje worden geladen. Met uit voorzorg meegebrachte gootsteenontstopper wordt Lange Piel de auto ingewerkt, en we kunnen op pad. Destination: Luxemburg! Maastricht uitkomen is een fluitje van een cent, en in no time wordt de Belgische grens bereikt. Daarna komt mam’s boodschappenkarretje toch in de problemen op de ardenner hellingen. Met 0,8 CC onder de motorkap en 4 pielen inside komen


10

we bergop gewoon ruwe power tekort. Optie 1, meeliften op de bumper van een van de passerende vrachtwagens, wordt evenwel unaniem verworpen. Optie 2, het verwezenlijken van een heel behoorlijke gemiddelde snelheid, is veel beter te doen. ( Raadsel: het is rood, wordt in Italië gebouwd en gaat sneller dan het geluid. Antw: een overladen Fiat Seicento bergaf! ) Gelukkig werden de angstkreten der pielen al snel overstemd door het gekrijs van de motor, zodat de rust terugkeerde. Dikke Piel had de route al eens op de fiets afgelegd, dus de reis naar Luxemburg verloopt verder voorspoedig, op enkele incidenten met wat scheerschuim na. Op goed geluk wordt een zijstraat ingeslagen op zoek naar proviand voor het weekend. Wonderbaarlijk genoeg rijden we zowat tegen een Pus-Pass januari 2004

supermarkt op, en de plundering kan beginnen. Even later komen de pielen weer naar buiten, voorzien van biermenu, snelle avondhap, wat bier voor tussendoor, ontbijt en bier voor de volgende dag. Dan wordt het tijd om de camping waar ons hutje staat te gaan zoeken. De supermarkt lag rechts van de weg, dus Dikke Piel besluit om deze keer het roer naar bakboord te gooien. Geen slecht besluit, naar achteraf bleek, maar de rest van de pielen werd ongerust, dus maar omgekeerd en wat borden bestudeerd. Uiteindelijk werd de camping aangetroffen op een paar kilometer van het punt waar eerder omgekeerd was. Ons hutje bleek van alle gemakken voorzien, zelfs een doe-het-zelf kachel die zelf niks deed. Om warm te blijven en lichaamsvocht bij te vullen werd onmiddellijk het tussendoorbier aangebroken. Avondeten, verzorgd

11 door Lange Piel, was hierop een welkome afwisseling. De kachel werd uiteindelijk overtuigd van de noodzaak van zijn bestaan, en toen kon het feest beginnen. De spelletjes kwamen tevoorschijn, en zo ook het biermenu. Uitslag Jenga, voor de statistieken: 1e Colombiaanse Piel; 2e Lange Piel; 3e Dunne Piel; 4e Dikke Piel. Zie ook de foto’s op onze onvolprezen homepage! Dag 2 Ochtend: nvt. Middag: Verhuisd naar een nieuw kot. Sporen zorgvuldig uitgewist. Tijd voor ontbijt. Gebakken eieren met spek! Helaas is er niemand die al echt honger heeft, dus Dikke Piel stond voor niks in de keuken.. Na uitvoerige bestudering van de lokale sanitaire voorzieningen is iedereen klaar voor een lange wandeling. De laatkomers worden tegen het einde van de middag pas verwacht, dus we zoeken een mooie lange route uit. We bellen ze meteen ff op dat ze nog wat bier moeten meenemen, want het bier-voor-morgen heeft de

afterparty niet overleefd. Het eerste cafe wordt nog moeiteloos gehaald, en nadat Lange Piel even met de barvrouw mee naar achteren is gelopen, vertrekken we weer. Opvallend detail: we komen buiten helemaal geen Luxemburgers tegen! Cultureel gezien niet optimaal natuurlijk. Dus dan toch maar weer ff binnen kijken, op zoek naar de echte Luxemburger en een tap. Naarmate de uren voortschrijden verslapt de concentratie toch, en onder leiding van Lange Piel verdwalen we hopeloos. Een ontmoeting met een funny fish schudt ons wakker; we moeten terug. Lange en Dikke Piel hebben er dan genoeg van en nemen de kortste weg naar de camping. Daar zijn inmiddels Brilpielin, Kale Pielin en Kleine Piel aangekomen, en naar goed Pusphairaans gebruik hebben ze zich aan de bar genesteld. We reserveren een tafel in het restaurant, en dan zoeken de 4 zweterige pielen de douches op.


12 Nadat we een uur op t eten gewacht hadden onder het genot van 6 drankjes ( we waren met z’n zevenen, maar goed, kan iedereen gebeuren) kwam het nog steeds niet, dus nog maar wat gewacht. Toen zelfs de boterkuipjes die bij het stokbrood zaten waren uitgelikt verscheen eindelijk ons eten. De spelletjesavond was goed voorzien van bier en chips, en we dronken nog lang en gelukkig. Dag 3 Ochtend: het hutje moet om 10 uur schoon opgeleverd worden. Opruimen geblazen dus. Eten doen we wel weer als we eenmaal wakker zijn. Het is trouwens ook best koud, maar wel mooi weer. We besluiten om de wandeling een eind verderop te maken, dus alle troep en pielen worden de auto ingeladen. Door een uitgekiende groepsindeling zitten de pielen die weten waar we heengaan en de kaart hebben in dezelfde auto, en dan volstaat een eigenwijze Dikke Piel achter het stuur om alles compleet in het honderd te sturen. Lange Piel heeft gelukkig gezien hoe het verzamelpunt (ongeveer) heet, dus we gaan op goed geluk door. Na een halfuurtje wachten komen de pielen met kaart ook op het verzamelpunt aan. Op pad! Het is inmiddels middag, en we wandelen lekker verder. Ongeveer halverwege de route zijn we nog steeds niks eetbaars tegengekomen terwijl we nu toch echt honger beginnen te krijgen. De grote vraag: terug of door? Lange Piel vindt even Pus-Pass januari 2004

verderop nog een funny fish, en we besluiten dit maar als een teken van de goden op te vatten. Door dus. Verder een heel prettige wandeling overigens, lekker weer en zo. We zien nog 2 honden die herten bleken te zijn, en dan komen we weer in het dorpje waar we begonnen zijn. Dit dorpje is inmiddels overspoeld door een bus met tijdelijk gehandicapte medemensen, dus we voelen ons meteen helemaal thuis. In de gezellige dorpskroeg wordt nog ff gethee/koffieleut met de uitbater. We besluiten dat het maar afgelopen moet zijn met dit buitenlandse reisgedoe. Lange Piel wil niet meer in het boodschappenwagentje, dus hij en Brilpielin, Kale Pielin en Kleine Piel vangen de reis naar het Vaderland aan. Dikke Piel wil geen vis in de auto, dus Lange Piel en Colombiaanse Piel werken buiten nog wat visjes naar binnen, onderwijl wat met een bal spelend. De bal gaat vanzelfsprekend over de heg, achter de heg ligt vanzelfsprekend een helling, en vanzelfsprekend trekt Dikke Piel weer aan het kortste eind. Enfin, naar huis. Nieuw snelheidsrecord voor Fiat Seicento’s bergaf. Na een volkomen overbodig bezoek aan de binnenstad van Luik (mooie stad trouwens) vinden we de snelweg weer. Nog net op tijd om de trein in de verte weg te zien rijden arriveren we in Maastricht. Pielen worden eruit gezet, en de schrijver dezes vervolgt zijn weg naar huis, waar hij nu zijn stukkie zit te schrijven. Was al met al voor herhaling vatbaar.

13

INTERNE CATANCOMPETITIE Oproep aan alle Catanliefhebbers van Pusphaira! In de tweede seizoenshelft willen we een interne Catan-competitite gaan opstarten! Dit houdt in dat iedereen die mee wil doen anderen kan uitdagen tot en spelletje Catan. Als je wint krijg je punten en kun je stijgen op de Catan-ranglijst. Hoe hoger je staat, hoe meer punten je waard bent! Om mee te doen betaal je een klein bedrag aan de pot (•3,00). De inhoud van de pot vormt het prijzengeld, dat aan het eind van het seizoen aan de winnaar (diegene die het hoogste op de ranglijst staat) wordt uitgekeerd. Bij grote deelname zal de top 3 het prijzengeld verdelen. De precieze regels voor deelname zijn bijna gereed en de toernooidirectie stelt het toernooi open voor inschrijvingen. Om mee te mogen doen moet je lid zijn van Pusphaira. Ook partners van Pusphairanen (op het moment van inschrijving) mogen meedoen in de competitie. Je kunt ook halverwege het toernooi beginnen met deelnemen, maar dan wordt het moeilijker om te winnen, aangezien je dan onderaan de ranglijst begint. Meedoen aan wedstrijden van de

Catan-competitie zonder dat je ingeschreven staat is ook mogelijk, mits er voldoende competitie-spelers meedoen. Is dit niet het geval dan kunnen er met die wedstrijd geen punten verdiend worden. Er zijn vooralsnog geen vaste speeldagen/-tijden. Zodra je iemand uitdaagt, of zodra je uitgedaagd wordt, dienen er onderling een lokatie, een dag en tijdstip overeengekomen te worden. Het weigeren van een uitdaging betekent strafpunten en daarmee een mogelijke daling op de ranglijst. Meedoen aan de Catan-competitie brengt dus verder geen verplichtingen met zich mee (alleen het inschrijfgeld), maar wel wordt er vanuit gegaan dat je op regelmatige basis een potje Catan zult spelen. Pus-Pass januari 2004

14 Inschrijven kan door een e-mail te sturen naar de toernooidirectie. De competitie gaat van start zodra er voldoende belangstelling is. Inschrijving is definitief zodra het inschrijfgeld betaald is aan de toernooidirectie. Alle deelnemers zullen een kopie van het toernooireglement toegestuurd krijgen.

Wij hopen dat dit initiatief gevolg krijgt en dat er bloeiende Catancompetitie binnen onze vereniging zal ontstaan! De toernooidirectie, Rogier Jonker ([email protected]) Patrick van Soest ([email protected])

HET BLAUWE WATERBED VOOR HET BLAUWE KAMERTJE Sami en AF

J

ajaja, er is weer een ontzettend goed ‘goed-doel’ in de wereld gekomen, namelijk het “blauwe waterbed voor het blauwe kamertje”-project. Twee enthousiaste vrijwilligers zijn 3 januari (tijdens het dames-lustrum) begonnen met het zoeken van sponsoren voor dit mooie nieuwe project. Het zoeken van sponsoren viel aanvankelijk niet mee, maar na een paar biertjes, complimentjes en mooie verkooppraatjes is het dan toch gelukt om een mooi bedrag bij elkaar te krijgen. Om een beeld te geven over de grootte van het bedrag: toen het in een broekzak zat, en je legde je hand er op om te voelen hoe veel het was, voelde het


als cup A. Voor sommigen die geen ervaring hebben met deze cupmaat is hier onder een mooi overzichtje van de sponsoren die we tot nu toe hebben: Michel Weijs € 0,02 de eerste sponsor! Ali Ehsary € 0,20 Koen van Cann € 0,05 Bregje Cauberg € 0,01 ++ het water (mits het bed Gammablauw wordt) Patrick Soest € 0,15 (dit sponsort hij wel.. maar een Hoegaarden kan niet van het rondje van het bestuur af?? toch bedankt voor deze sponsoring): gaf eerst € 0,03 gaf de donderdag daarna nog € 0,12 bij om op de wachtlijst te komt om in het bed te mogen slapen. Marloes van de Berg € 1,00

15 wil naam 2 x zo groot op het bed Pieter Kuppens € 3,93 + 10 zegeltjes voor een handdoek (als het bed lek is). Gaf eerst € 3,23 en er later €0,70 bij, om hoogste bieder te blijven Joost Kop € 3,50 eist geld terug garantie (helaas kunnen wij dit niet bieden) Susi Spiessberger € 0,10 Ekko Nap € 0,05 Michèle Koper € 0,20 Chris Maltha € 0,07 ook biedt hij ons een proefnacht aan op zijn eigen bed, zodat we een weloverwogen keuze kunnen maken (we zijn er nog niet achter of hij dan op de grond slaapt, of tussen ons in) Geert Binnendijk € 1,00 de barman (die wel rondjes geeft!) Bianca v.d. Heijden € 1,77 wil er zelf ook eens in slapen (de vraag die we ons bij Chris Maltha afvroegen is hier overbodig denken we). Tim Speth € 0,30 David Moreno € 0,41

He wants to sleep between us (we do not promise it) Sigrid Kindt € 1,28 Wil groene accenten in het blauwe kamertje Fransesca Nardi € 0,30 Evelien Verbunt € 0,10 Bregje Van Berkel € 0,28 zegt erbij: niet opzuipen he!! (dat zouden wij toch nooooit doen!!) Anonieme sponsor € 0,05 Zoals jullie zien hebben we al een mooi bedrag gesponsord gekregen, maar natuurlijk zijn wij nog hard op zoek naar meer sponsoren.. dus als je mee wilt werken aan dit goede doel… let us know! Als je dit goede doel wil sponsoren dan krijg je jou eigen plekje op het bed: je naam komt namelijk voor altijd op het bed te staan, daarom: twijfel niet langer, en sponsor ons! Wij hopen op jouw hulp!!

WEDSTRIJDZONDAG... Vervolg van pagina 7

Pusphairaansen met verven&klussen in het nieuwe huis, accepteer je iedere donderdagavond weer dat je de pot bij je moet houden en biertjes moet halen (in sommige gevallen: mag halen), moedig je op zondagmiddag P1 aan vanaf de lijn

(of vanachter het hek als de scheids dat wil), geef je het nieuwe bestuur af en toe raad en help je overal waar nodig is. Heerlijk toch, lekker vanalles doen, maar alleen als je zin en tijd hebt... Pus-Pass januari 2004

16

SINTERKERST 2003: POETRY? De redactie aanvaardt geen enkele verantwoordelijkheid voor onderstaande teksten... de lezer zij gewaarschuwd!

Madrid/Noordpool, 7-12-2003 Li(e)ve Dames, Sint was was op zoek naar een goede openingszin, die ouwe wou ook weer es aan de vriendin. Want goedkope sex dat staat de sint wel aan, en als t even kan met een spaanse, want dat kan ie tenminste verstaan. maar voetbalsters, dat lijkt hem ook wel wat, ’dus toog sint naar onze eigen stad. Hij hoorde dat hij in de tipsy duck moest zijn, want daar bevinden zich de vrouwen met de ideale lijn. Sint kwam dus binnen met een brede lach, die echter snel verdween toen hij Marjon zag. Sint dacht: Die is vast getrouwd, want haar gezicht ziet eruit alsof het door haar man is verbouwd. Zijn oog gleed vervolgens over de andere vrouwen, Die joyce leek hem wel een meid waarop je kunt bouwen. beter 1 poes in de hand dan de lucht van 10, Dacht sint toen hij marloes had gezien. Ze leek wel een callgirl voor vodafone. Altijd nog beter dan Bregje van B., want die zit nu home alone. Die Fleur staat ook al weer buitenspel, want haar vent pleegde overspel. Anne houdt van grote negerlullen, een kale kut is makkelijk te vullen. Krista heeft laatst Sven weer eens gebeld, en bij hem wat kinky IT foto’s bijbesteld.


17 Haar favoriet was trouwens standje wasbak, totdat ze in een enhousiaste bui daarbij haar pols brak. Sigrid heeft er ook al 2 gehad, en vooral die eerste was een echte schat. De tweede heeft haar toen zijn huis binnengehaald, waar onze secretaris nu het beleid bepaalt. Chantal maakt tegenwoordig carriere als fluffergirl, maar van voetbal heeft ze echt geen flauw benul. Karlijn zien we de laatste tijd nauwelijks meer, en als we haar al zien is het telkens met een andere jonge heer. Wendy heeft naar verluidt een voorkeur voor likken, helaas voor de sint heeft ze een hekel aan slikken. Lishan houdt vooral van mannen met baarden en swing, Dat bleek andermaal toen de kerstman naar mexico ging, en de goedheiligman zijn staf in haar wilgenbosje hing. Lindy is de vrouw der vrouwen, vandaar misschien dat koen maar wat graag haar kamertje zou verbouwen. Marije houdt nogal van spelletjes, maar Michel vind het al snel welletjes. Evelien is into vrije sex, en de nieuwe evenementaris stond daarvan perplex. Gilda is een paar jaar geleden al bekeerd, en in haar knusse nieuwe huisje wordt flink ge-expirimenteerd. Sandra is bij de dames het nieuwe gezicht, iets dat haar weekelijks tot heel wat muffdiven verplicht.


18 Mara is Reamon na la die jaren beu, en geeft nu de voorkeur aan een boliviaanse keu. Na een paar biertjes in die kroeg, vond de sint het eigenlijk wel genoeg. Maar wat hij aantrof toen hij zich omdraaide was met geen pen te beschrijven, 4 hele geile wijven! Het Pusphaira promo-team, Bregje, Michele, Astrid en Annelies, is van mannelijke aandacht bepaald niet vies. En maken de mannen teveel bezwaar, dan vergrijpen ze zich zonder dralen aan elkaar. Vooral de mannen in de AOR hebben het zwaar te verduren, 1 verkeerde blik en ze moeten het bezuren. Uiteindelijk moet de sint toch een keuze maken, maar voor de dames zitte daaraan wat ogen en haken. Een voetbalster met techniek is een absolute must, maar een vrouw met stijl is wat de sint het liefste kust. De dame die hier het record stijlvol hooghouden schrijft, zal de sint zo gaan bewerken dat het haar nog wel even bijblijft. En om te voorkomen dat de andere dames aan de kant blijven staan, biedt de sint hen de mogelijkheid op koopvaart te gaan. Met vriendelijke groet, Sint en Santa

Geachte spelers van P1... Vroeger (dit moesten wij nou even kwijt) De strebertjes van club, Voetballen van de regen in de drup. Eerst in de derde klasse, dan in de derde klasse, nu zitten ze in de vijfde klasse te brassen. Waar is toch die goede oude tijd, Toen het eerste uitblonk in vlijt en jolijt? Die tijd die war einmahl, Toen ging de mannschaft met de prijzen aan de haal! Pus-Pass januari 2004

19 Laat in de middag, als het derde al schitterend verloren heeft, Is het het eerste dat angstig in zijn scheenbeschermers beeft. Het groen-blauwe vaandelteam trekt hopeloos ten strijde, En weet nauwelijks een bal te raken in de grote groene weide. Een laatste linie zo lek als een mandje, Een keeper met glibberige handjes. Een middenveld dat veel rent maar weinig doet, En ook de aanval is allesbehalve goed. Stuntelig jammerend, ploeterend zonder succes, Met een beetje geluk verliezen ze maar met een nulletje of 6. Zwaar vloekend worstelen ze op het gras, En denken vol weemoed aan toen het eerste noch ècht het eerste was. Want het derde van nu is het eerste uit vroeger tijden, Die nu op bijveldjes verlies na verlies lijden. En langs de lijn staan te zuchten als een (trots) supporterslegioen, Uit hun geschreeuw blijkt dat zij het vele malen beter zouden doen. Want leunend tegen het hek staat de klasse van weleer, Die de tegenstander overklaste, keer op keer. Nu moeten ze met lede ogen aanzien, Hoe het oploopt tot een nulletje of tien.


20 Want wij deden het mooier, sneller en vele malen beter, En wij hebben ook altijd gelijk want: VROEGER WAS ALLE BETER! Groeten, de Sint

V

oor P2...

Waren ze begin dit jaar nog vol goede moed Met P2 gaat het dit jaar niet zo goed Kampioen worden was allicht het plan Maar de achtste positie daar wordt men niet vrolijk van Dit komt wellicht omdat er geen echte bikkels in P2 zitten Op het veld staan ze over het algemeen te pitten Echte vechtlust ontbreekt er nog al aan Mannen die er ook in de kou echt voor gaan Maar aan de kou kunnen we dit jaar wat doen Ze krijgen dan geen centrale verwarming in hun schoen Met dit kado in hun darmen Zouden ze zich wellicht een beetje op kunnen warmen Als p2 dit kado een beetje evenwichtig kan verdelen Kunnen wellicht ook de tropische jongens van p2 voortaan in de kou spelen Dus geef onze Pablo Escobar een wat groter rantsoen Dan kan hij samen met Mike ook wat extra gaan doen Wie weet komen de mensen van p2 dan een keertje trainen In plaats van zich thuis de tyfus te vervelen Vervolgens kan dan onze Ekko van Gaal Misschien wel met de titel aan de haal Moch Ekko aan het eind van het seizoen niet worden ontslagen Moet hij op stratum maar is voor wat nieuwe teamleden gaan vragen Stickers heeft hij namelijk altijd genoeg Al is het lang geleden dat een mannelijk persoon er eentje droeg Dus Ekko verspreid dit kado onder de teamleden En let erop, netjes delen! Pus-Pass januari 2004

21 Waarde heren van P3 is het warempel waar wat ik zie? Of is dit ook een fata morgana Ergens in de dorre woenstijnen van Ghana? Wel ja, Sint neemt het maar voor lief dat jullie behoefte hebben aan een rasechte goaltjesdief. Want dat jullie die momenteel duidelijk missen, Bewijst Roel Verbrugge door steeds weer naast de pot te pissen. Al is hij op een ander vlak duidelijk wel jullie voorman, Met zijn zatte harses op een zomers terras andere teams uitschelden is wat hij goed kan. Maar goed Sint is niet rancuneus, Hij begrijpt heel goed dat jullie moeten compenseren, heus. Ja, P3, de helden van wel eer, Jammer, ze presteren nu helaas niet zoveel meer.


22 Zo ook die keeper, Hessel Rippe Regelmatig dat balletje laten glippen. Dichten doet hij als een beest, Schoenmaker blijf bij je leest! En daar hobbelt ergens nog Michel ‘niet’ Weijs, Met die kluns is het ook niet vaak prijs. En ook Pieter K. en Marco V. zijn de klos, M maar niet te spreken van die Leon van Os. Daar holt Peter ‘reet met’ Korst, En Van Amelsvoort, die Hans-worst Omdat de eeuwige jeugd niet is gegeven, Hechten jullie waarde aan andere zaken. Het kunst gebied moet immers altijd goed schoon zijn, En sigaren zijn ook wel fijn. Om te roken of in je reet, Dat weten wij van horen zeggen, ’t is dat je ’t weet. Nu is het wel weer genoeg, we zitten liever in de kroeg. Dan te praten over een stel stumpers 1e klas, Ach, vroegâh, toen alles beter was……

Voor Pusphaira 4 Sinterklaas wilde wel eens weten Hoe p4 er het afgelopen jaar heeft bij gezeten Op de KNVB site zag hij staan: P4 helemaal onderaan??!! Hij vroeg zich af hoe dit kon gebeuren En begon er tegen de Pieten over te zeuren Nou zei een van de Pieten: ‘Dat komt omdat veel spelers het team verlieten’ Een trip naar het buitenland of een nieuwe carrière Pus-Pass januari 2004

23 Vormden voor hen geen barrière Naar Tanzania of niet meer trainen Viel sommige toch zwaar in de benen Jim naar het eerste, kreeg Tjeerd te horen Dat is wel leuker om daar een panna te scoren! Volgens Cyril hoefde ze hierom niet te huilen En mochten ze Tjeerd wel voor Patrick ruilen Toch was dit het toch niet helemaal En werd gezocht naar nieuwe talenten, dit keer niet uit de zaal De nieuwe vedettes konden het verschil niet maken Dus de p4-ers begonnen wanhopig te raken Omdat sommige teams wel goed begonnen te draaien Begonnen een aantal spelers zich redelijk op te naaien De jaloezie kwam om het hoekje kijken En de duim van een vrouwelijke keepster moest hiervoor bezwijken Een speler in het bijzonder Ging hier helemaal aan ten onder Door overdag niet te eten of te drinken Probeerde hij de overwinning te laten klinken Andere probeerde het op een tegenovergestelde manier Door aan de bar te hangen met veel bier Vooral de oudere generatie Levert aan de bar de grootste prestatie


24

Bij andere leidt dit tot lidmaatschap van bestuur of IT En hopelijk boeken ze hier wel positieve resultaten mee… Ook de oude zaalvoetballers viel geen nieuw trucje te leren En zonder conditie begon het tij zich tegen hen te keren Een nieuw jonge aanwinst scoort in de zaal wel met veel geweld En kan dan blijkbaar niet meer presteren op het veld Misschien is het wel iets fundamentelers En ligt het aan de instelling van de spelers T. Frijns namelijk was een tijdje geblesseerd Maar heeft in die tijd wel voor het eerste gepresteerd! In plaats van op zondag helemaal uitgerust Zijn ze door de zaterdag totaal uitgeblust Ze hoeven pas om half 3 te verschijnen En staan dan nog net op tijd binnen de lijnen In een uiterste poging wisselde ze de keeper Maar ze zakte op de lijst alleen maar dieper Nog steeds wordt er niet veel gescoord En daarom moeten nieuwe bronnen worden aangeboord Misschien moeten jullie van de huidige visie afwijken En verder dan PSV, Tema of Totelos kijken Nieuwe aankopen kosten toch veel geld Dus spelen de vrouwelijke Sinten hier maar voor de held Met deze goudstukken Moet het kopen van nieuwe spelers wel lukken Dus kijk maar goed in de Speel-ß’O-Take En misschien winnen jullie dan wel volgende week!! Pus-Pass januari 2004

25

VOOR EN NA Begin van de avond...

Einde...


26

KONINGSDOCHTERS, DEEL II Vervolg van Pus-Pass 2...

geen geluid als ze vluchten.

Hij wil een stap naar voren doen maar stoot zijn knie aan de armleuning van de stoel. ‘Auw!’ ‘Sssj’, sussen twee lippen in de duisternis. Hij durft zich niet te bewegen. Dan voelt hij een hand op zijn arm. Voor hem hoort hij zwaar ademen. Zijn hart klopt tegen zijn ribben. De hand gaat langs zijn arm naar boven en blijft rusten op zijn wang. Zachte fluwelen vingers strelen zijn huid. Hij ruikt een zoet aroma, maar kan haar nog steeds niet zien. Het lichaam doet een stap naar voren en slaat de armen om zijn nek. Hij buigt voorover en zijn lippen raken de hare. Zacht fluwelen lippen die hem hijgend zoenen. Zijn mond tintelt en hij proeft de zwoele smaak.

De geur van de ochtend drijft door de open ramen de eetzaal binnen. Gordijnen wapperen lichtjes in de zwakke lentebries. De dichter denkt aan de nacht, aan de verwarring die hem bijbleef. Hoe hij moeilijk de slaap kon vatten. In zijn geest stamelde de gedachten over elkaar heen als spelende kinderen. Hij is afwezig en al het eten op de tafels kan hem niet beroeren. Hij neemt plaats naast de koning en knikt de ontbijtende vorst toe. De koning grijpt om zich heen en verzamelt een berg eten op zijn bord. Hij smakt. Zijn mond zit zo vol eten dat hij hem niet helemaal dichtkrijgt.

Dan stapt ze van hem weg en snelt naar de deur. Soepel stapt ze door de inktzwarte ruimte. Dan stilte. Op de tast vindt de dichter de tafel. Hij laat de tondeldoos vonken en steekt de kaars aan. De deur is dichtgevallen en een sjaal is er tussen blijven hangen. De dichter pakt de stof en drukt hem tegen zijn neus. Hetzelfde aroma stijgt nu op in zijn neusvleugels. Als hij de deur verder opentrekt hoort hij slechts de wind die langs de kantelen blaast. De gang is leeg. Lichtvoetigen maken Pus-Pass januari 2004

‘En mijnheer de hofdichter, heeft de nacht u inspiratie gebracht?’ vraagt de koning smakkend. ‘Zo zou u het kunnen zeggen.’ ‘Heeft u al wat geschreven?’ ‘Ja, ik heb al aardig wat.’ ‘Mag ik het lezen?’ Deze vraag wekt de dichter uit zijn slaperige roes. ‘Nee, liever niet, Sire. Het is niet mijn gewoonte iemand van te voren wat te laten lezen. Maar als het klaar is, bent u de eerste.’ ‘Dan is het goed’, kauwt koning Pus tevreden verder. ‘Mag ik vragen waar uw vrouw is? En uw dochters?’ De koning kijkt de dichter diep aan.

27 Er zit een sprankje wantrouwen in zijn ooghoeken. ‘Die wandelen over het veld achter het kasteel. Ze controleren of alles in orde is voor het toernooi. Maar ze zullen zo wel komen.’ ‘Doet u dat controleren niet zelf?’ ‘Nee, beste man’, lacht de koning, zijn kroon zakt scheef op zijn hoofd, ‘Dat kunnen mijn vrouw en dochters veel beter. Die hebben daar oog voor. Ik heb daar niks mee te maken. Trouwens, ik heb ook veel te veel honger om me daar mee bezig te houden.’ Bulderend zit de koning op zijn stoel. Etensresten stuiteren uit zijn opengesperde mond via zijn trillende buik terug op zijn bord. De dichter grijpt van een immense fruitschaal een rode appel en zet het fruit aan zijn mond. Zijn tanden scheuren door het vruchtvlees en het vrijgekomen sap, glijdt via zijn mondhoeken over zijn kin. Een kakofonie van hoge stemmen klinkt door de gangen. Koningin Phaira en haar dochters komen wild pratend de eetzaal binnen en voegen zich aan tafel. Terwijl de stoet prinsessen voorbij gaat, speuren de ogen van de dichter langs de lachende gezichtjes. Hij ziet het vuur in hun ogen, kleine bliksemschichtjes die weelderig dansen. Maar in geen enkele vonkt de herkenning. Tijdens het eten blijft hij naar de koningsdochters kijken. Elk prinsesje kijkt hem wel lief aan, maar hij kan maar niet ontdekken wie het was die hem gisternacht zoende. Steeds als

hij denkt haar te zien, doet een ander hem weer op andere gedachten brengen. Na het ontbijt zou hij wel vragen wie van hun een sjaal is verloren. Dan zou hij er wel achter komen. Met een wild gebaar trekt de koning zijn servet van zijn borst. ‘Kom, het is tijd. We gaan ons voorbereiden op het toernooi.’ Enthousiast staat iedereen van tafel op. De hofdichter loopt op de prinsessen af. ‘Beste man, wat gaan wij doen?’ De vraag van de koning klinkt als een dolk in zijn rug. ‘U gaat met mij mee. Mijn vrouw en ik moeten de gasten ontvangen en willen graag dat u daarbij bent.’ De dichter twijfelt, maar weet dat hij gehoor moet geven. Weigeren zou verdacht zijn. Ondanks de hartelijkheid van het koninklijke paar, voelt hij toch een lichte angst. ‘En uw dochters dan?’ ‘Die hebben vast wat anders te doen’, zegt de koning terwijl hij veelbetekenend naar zijn dochters kijkt. In de troonzaal wordt hem een stoel in de hoek aangewezen. Gelaten ziet hij hoe de koning en koningin hun gasten met veel eerbied en blijdschap ontvangen. Oudere heren met grote snorren en sabels langs hun benen en vrouwen met hoge kapsels die hartelijk glimlachen en kort door de knieën gaan als ze het paar begroeten. Lakeien staan met dienbladen vol bekers wijn als versteende wachters in de ruimte. Pus-Pass januari 2004

28 Een orkest speelt, een kleine nar, die de dichter voor het eerst ziet, huppelt in zijn pak van felle kleuren tussen de gasten door. Nette dames schrikken en lachen als de belletjes van de nar rond hun jurk opeens opduiken.

instrumenten in de lucht en blazen met volle macht. Het koper blinkt in de zon, parels zweet druppelen over de opgebolde wangen. Allemaal tegelijk steken ze de trompetten weer bij zich.

‘Vrienden, vrienden!’ schreeuwt de koning door de zaal terwijl hij de wijn in zijn glas probeert te balanceren. ‘Het is zover. Het toernooi kan beginnen. Laten we ons begeven naar het veld achter het kasteel waar het allemaal zal plaatsvinden.’ Een spannend geroezemoes klinkt op. De koning gaat voor met zijn vrouw en het gezelschap zweeft als een zwerm zwaluwen door de poorten en over de slotgracht naar de grasvlakte. Op tribunes nemen ze plaats. De koning wenkt de hofdichter en samen met de koningin nemen zij plaats op een overdekte verhoging op prachtige tronen waar lakeien met schalen eten en karaffen wijn klaar staan.

De hofdichter buigt zich naar de koning die weer is gaan zitten en al weer een gebraden kippetje in zijn vingers klemt. ‘Sire, mag ik vragen waar uw dochters zijn?’ ‘Dat mag u vragen, beste man. Richt uw blik maar eens op.’

De zon straalt als een gouden bol boven het veld. Honderd lange lansen zijn in de grond gestoken en dragen groenblauwe baniers die bovenin wapperen. De lucht uit de schalen stijgt op en de dichter ruikt de nectar en ambrozijn. De koning staat op en kijkt uit over het veld. Alle genodigden kijken in spanning naar de dikke man die met zijn vingers zijn buik krabt. Zijn stem schalt over de hoofden. ‘Laat het toernooi beginnen!’ Op zijn teken steken honderd trompetters hun gouden Pus-Pass januari 2004

In rijen van drie komen de koningsdochters het veld op geparadeerd. Hun jurken zijn weg, de glimlach om hun monden verdwenen. Strakke gezichten. De haren die eerst los op hun schouders vleiden, zijn nu samengebonden in ruwe vlechten. In blinkende harnassen staren ze geconcentreerd vooruit. Het staal verbergt hun fraai gevormde lichamen. Scherpe punten op hun knieën en ellebogen. Glanzend zilveren borstplaten die blinken in de zon. Ze houden hun zwaarden met het blad naar beneden gericht, omhoog naar de koninklijke loge. De koning knikt met een glimlach. Koningin Phaira klemt stralend haar handen ineen. Vanuit een grote tent komen grote mannen met indrukwekkende wapens in hun knoestige vuisten. Woest kijken ze naar de koningsdochters die hun zwaarden in de grond voor hun voeten steken en

29 hun zware handschoenen op het handvat laten rusten. De dichter kijkt naar de koning. ‘Sire, dit kunt u niet menen.’ Koning Pus schenkt geen aandacht aan de dichter en geeft de trompetters weer een teken. De koperen instrumenten schallen door de lucht. Als de laatste toon verstomt, stormen de mannen met bijlen, messen en speren op de prinsessen af. Zij pakken hun zwaarden, stappen uit elkaar en zwaaien het blinkende staal boven hun hoofden. Schreeuwend bereikt de voorste linie de koningsdochters. De eerste wordt onthoofd, de volgende krijgt met een felle steek het staal onder de borstplaat in de zij geduwd. Kermend vallen de mannen als vliegen tegen de grond. Bloed stroomt uit hun wonden en kleuren het gras rood. Een paar mannen weten de eerste aanval af te slaan en staan nu wild zwaaiend met angst in hun ogen. De wapens kletteren tegen elkaar. Maar de overmacht wordt de arme overblijvers teveel. Uiterst precies en wreed doorboren de vele zwaarden de gebogen lichamen. Dan hangt stilte over het veld en de toeschouwers springen op, klappen fanatiek in hun handen en schreeuwen de dochters toe. Met de bloedspetters in hun gezicht laten ze de toejuichingen als een warme regen over zich heen gaan. ‘Dat was snel voorbij’, verzucht de dichter, opgelucht van verder leed verstoten te blijven. ‘Goede man’, kirt de koning, ‘we zijn

net begonnen’. Een andere tent opent en weer komen er mannen en jongens in andere kleurige gewaden tevoorschijn. Luid schreeuwend rennen ze naar de koningsdochters die ijzig kalm wachten tot de eersten dichtbij genoeg zijn. Met evenveel efficiëntie slaan en steken de prinsessen toe. Met ontsteltenis ziet de dichter hoe ook deze lichamen tegen de grond gaan. Het gemak waarmee de tegenstanders worden afgeslacht verbijsterd hem, de rollende hoofden en de opgereten wonden doen hem walgen. De koningin snikt met een trillende glimlach en trotse tranen in haar ogen, de koning eet zich vol en steekt af en toe goedkeurend en hard lachend zijn vuist de lucht in. Schildknapen slepen de lijken weg en leggen ze uit het zicht in de tenten waar de arme strijders even daarvoor nog hard joelend uit tevoorschijn waren gekomen. Het veld ligt bezaaid met afgerukte ledematen, afgeslagen hoofden en honderd rode vlekken glinsteren in het gras. Als de zon op het punt staat onder te gaan, staat de laatste ridder van de laatste groep met zijn bijl trillend in zijn handen. Zijn paniekerige ogen kijken naar de drie koningsdochters die voor hem staan. Precies tegelijk steken ze de zwaarden in de maag van de ridder die zijn wapen laat vallen en zijn handen op zijn buik zet waar het bloed over zijn vingers Pus-Pass januari 2004

30 gutst. Het publiek springt voor de honderdste keer op en met schorre kelen braken ze loftuitingen uit over de prinsessen die met strakke gezichten zich naar de tribunes draaien. Hun harnassen zijn dof en gedeukt, stalen schouderbladen zijn geschaafd. De vlechten in hun haar zijn slordig, maar geen enkel schrammetje of verwonding lijkt te zijn aangebracht. Ongenaakbaar staren ze diep ademend naar hun vader de koning. Met zijn armen opgeheven als voor een omhelzing en met een lachend en knikkend gezicht, maant hij de menigte tot stilte. ‘Vrienden! Het bloed heeft gestroomd als de wilde rivieren van mijn prachtige land, de zwaarden hebben geblonken als de ogen van mijn schitterende vrouw. Niets ter wereld kan een man zich nog meer wensen met deze dochters.’ Het publiek joelt. ‘Mijn vrouw en ik verwelkomen u bij het banket dat in het kasteel is opgediend. Volgt u mij en laten we met zijn allen de overwinning vieren.’ De mannen met sabels en de vrouwen met de hoge kapsels staan op en lopen napratend over het toernooi terug naar het kasteel. Binnen trekt de koning de dichter aan zijn arm. ‘Het zou mooi zijn, waarde vriend, als u zich nu op uw taak zou storten. Zo kunnen we morgen uw fraai vormgegeven woorden lezen over deze prachtige dag.’ Pus-Pass januari 2004

‘Ja, Sire’, antwoordt de dichter murw geslagen door de beelden van de wrede koningsdochters die hij maar niet van zijn netvlies kan krijgen. De koning snelt de eetzaal binnen waar iedereen zich op alle gerechten stort die de grote tafels vullen. In een zware roes zwalkt de dichter door het kasteel, door de angstaanjagende gangen naar zijn vertrek. Galmend langs de muren hoort hij het klinken van glazen en het geroezemoes van de gasten, de muziek die boven hun hoofden borrelt en de scherpe belletjes van de nar die weer als een bezetene door de menigte slalomt. Aan de tafel slijpt hij een ganzenveer in automatisme terwijl hij moedeloos naar het lege papier kijkt. Een lakei brengt hem een volle karaf wijn en buigt zich over de dichter heen. ‘Verlangt u nog iets anders, heer?’ De dichter zwijgt en kijkt naar de vurige gloed die aan de horizon hangt, waar de zon nu voorbij de grens van aarde en lucht is verdwenen. De lakei sluit stilletjes de deur achter zich en warme tranen beginnen te rollen uit de ogen van de dichter. Er breekt iets in hem. Zijn volgeblazen hart voelt nu in elkaar geschrompeld tot een rozijn. Hij schenkt zichzelf in en drinkt de beker in één teug leeg. Hij doopt zijn ganzenveer in de inktpot en begint met schrijven. De woorden lijken nu kronkelende slangen op het papier, opgetekend in vergif.

31 De nacht is ingevallen, als de dichter zijn ganzenveer neerlegt. Hij heeft onafgebroken geschreven. Vermoeid leunt hij achterover in zijn stoel en schuift de papieren van zich weg. Hij durft niet meer terug te lezen wat hij geschreven heeft. De angst, de walging, de onmenselijkheid die hij zag, heeft hij uit zijn ziel verbannen naar het papier. Op de hoek van de tafel liggen de schone woorden die hij een nacht eerder schreef. Daar lijken de woorden bloemblaadjes, zachte zinnen die zweven op papier als wolken in de lucht. Hij blaast de inkt droog op het laatste blad en stapelt de beide verhalen op elkaar. Door het raam kijkt hij naar de maan die als een kille, witte sikkel tussen de blinkende sterren hangt. Hij zucht en weet dat zijn schrijven nooit meer hetzelfde zal zijn. Hij schuift de stoel naar achteren en pakt zijn knapzak van het bed. De sjaal met het geurig aroma zwaait hij om zijn nek. Het witte satijn steekt af tegen zijn donkere reiskleding. De papieren houdt hij in zijn hand als hij zijn kamer verlaat en naar de eetzaal loopt. Daar, omgeven door schalen vol kaalgevreten botjes en omgevallen bekers wijn, ligt de koning met een zware buik op zijn troon ronkend te slapen. Sommige gasten liggen onder de tafels te snurken of op de banken in de hoek, omgeven door de chaos van het banket. De dichter schuift stilletjes de papieren onder de over elkaar gevouwen handen van de koning.

Met een geruisloze haast spoedt de dichter naar de uitgang. Op de binnenplaats schuiven zijn schoenen over de klinkers. In een donkere hoek hoort hij sissen. Als hij zich omdraait, kijkt hij in het gezicht van de koningsdochter. Haar harnas heeft ze weer ingewisseld voor een lange lichtgroene jurk. Haar vurige lippen vormen een ontwapenende glimlach. De dichter staat aan de grond genageld. ‘Volgens mij heb jij iets van mij’, ze slaat haar ogen kort neer en wijst met haar ranke vinger naar de borst van de dichter. De dichter klemt zijn vingers om de stof van de sjaal. ‘Maar je mag hem wel houden.’ Als de prinses dichterbij stapt, ziet de dichter in het maanlicht dat ze een schram op haar voorhoofd heeft. Hij strekt voorzichtig zijn hand en gaat met zijn duim over de lengte van de rode lijn op haar zachte huid. ‘Da’s jouw schuld’, zegt ze, ‘ik was even afgeleid toen ik naar je keek. Het is verder niets. Morgen is het over.’ De dichter drukt zijn mond op haar voorhoofd en voelt haar vingers om zijn armen knijpen. Hij buigt zich voorover en voelt de lippen van de prinses die samensmelten met de zijne. Hetzelfde aroma als in de sjaal stijgt van haar hals op in zijn neus. Hij sluit zijn ogen en voelt hoe een traan zich opdringt. Voor even staart hij in haar ogen. Het maanlicht weerspiegelt in de vurige pupillen. Pus-Pass januari 2004

32 ‘Ik moet gaan’, fluistert de dichter. Hij voelt haar hand in de zijne knijpen. De dichter draait zich om en loopt zonder om te kijken door de poort en over de ophaalbrug waar een frisse wind hem in het gezicht blaast. De wereld is stil en verlaten. Alleen het geluid van krekels in het gras begeleidt hem weg van het kasteel. Koning Pus en zijn gemalin koningin Phaira leefden nog lang en gelukkig met hun dochters. De verhalende poëzie van de dichter maakte de koning aan het lachen de volgende ochtend toen hij wakker werd en het schrijven op zijn buik vond. Hij liet de klerk het schrijven opbergen in de archieven en eens in de zoveel tijd wordt het voorgedragen door een lakei terwijl de familie zich verzameld bij het haardvuur en de koning kippetjes eet en karaffen wijn met liters tegelijk verstouwt. Sinds het toernooi draagt één koningsdochter in een medaillon de punt van een ganzenveer met zich mee, die ze verborgen op haar borst draagt. Zij zou uitgroeien tot de beste zwaardvechter van alle dochters en zou ooit de troon van haar vader overnemen en het koninkrijk besturen. De dichter verdween in de nacht maar is nooit meer teruggekeerd naar het koninkrijk van koning Casper. Hij schijnt verblind door de weidsheid van de wereld gezworven te hebben. De laatste die hem gezien heeft, is een handelsreiziger die hem ontmoette in het verre land van de Pus-Pass januari 2004

dwergen waar hij neergestreken was. Bij een vonkend vuur heeft de dichter het hele verhaal uit de doeken gedaan. Zijn stem was vermoeid en leeg. Toen de handelsreiziger de volgende ochtend wakker werd van de schokkende grond waarop hij lag, zag hij de dichter in de breekbare schoonheid van de ochtend bij de geisers staan die daar borrelden. Toen het verwoestend hete water de lucht in spoot, leek de dichter geen aanstalten te maken weg te stappen. In plaats daarvan spreidde de dichter zijn armen en verbrande levend. Zijn vuist klemde om een doffe satijnen sjaal. De dwergen hebben hem met alle eer begraven. Daar ligt hij nu in de vallei aan de voet van het gebergte, onder een grote boom begraven. Elke dag leggen kaboutervrouwtjes slierten bloemen op zijn graf en laten een stille traan om alle gedichten die hij nagelaten heeft te schrijven. Elke avond, in elke herberg waar hij komt, verhaalt de handelsreiziger over de dichter en de koningsdochters. Over blakende dagen, met blinkende zonnen, stromend bloed en vloeiende inkt, schoonheid en verdorvenheid, liefde en dood. Maar de gasten die zich om hem heen scharen in de gelagkamer knikken slechts meewarig met een spottend glimlachje rond hun lippen. Ze laten de dronken handelsreiziger praten, maar er is niemand die hem gelooft.

33


34

ROCK ‘N’ ROLL MET RAOUL Hessel Rippe

M

et een koffer in de ene hand, mijn laptop in mijn rechter en de sleutel in mijn mond, stap ik mijn hotelkamer binnen. Met een plof laat ik mijn koffer op de grond vallen. Ik knip de televisie aan en zie de laatste twee minuten van Real Sociedad tegen Real Madrid. De stadionlampen laten een lichte mist zien die als een zilveren glans boven de spelers hangt. Ik leg mijn laptop op het bureau en kijk met een half oog naar de wedstrijd. Figo terug op Roberto Carlos, die door op Salgado. Salgado controleert, kijkt en passt strak in op Zidane, Ronaldo gaat diep op rechts, maar Zidane kaatst op Beckham. Beckham legt zijn voet op de bal, laat hem naar voren rollen en zwiept de bal de zestien in. Raoul zet twee stappen vanuit de rug van zijn directe tegenstander en tikt met zijn teen de bal in het net. Een golf van onthutsing gaat over de tribunes. Raoul rent langs de achterlijn naar de cornervlag en kust zijn ring. De commentator laat de naam van de spits in gepaste euforie over zijn tong rollen: “Raoul Gonzalez Blancooooo.” De volgende dag rijdt mijn taxi over de gortdroge binnenweggetjes van het Spaanse platteland. De zon staat Pus-Pass januari 2004

recht boven de boerderij van de familie Blanco. Op het erf komt een hond enthousiast met zijn tong uit zijn bek op me aflopen. Raoul kijkt en lacht. Ik schudt zijn hand en kijk in de fonkeling van zijn ogen. De oude Blanco steekt even zijn hoofd om de hoek van de stal, knikt en gaat daarna door met melken. Tenminste, ik denk dat ie dat aan het doen is. Alles gaat hier met de hand. De mensen hebben de tijd en dus geen haast. Het gaat niet om snel leven, maar om goed leven. In de woonkamer gaat Raoul zitten. Zijn hond springt meteen op het kussen naast hem en legt zijn hoofd

35 in dat van zijn vriend. Niet zijn baasje, maar zijn vriend. “Chico is pas twee jaar bij ons, maar vanaf het moment dat hij me aankeek, zijn we vrienden.” Chico gaapt en sluit dan loom zijn ogen. Uit mijn tas haal ik de taperecorder en zet die op tafel. Mijn eerste vragen zijn zacht gesteld, bang om Chico’s middagslaapje te verstoren. Raoul antwoordt professioneel. Elk antwoord lijkt al een keer tegen een andere journalist, in een ander interview gegeven. Hij is wel aangenaam om naar te luisteren. Het Spaans komt als een zwoele golf uit zijn door olijfolie gesmeerde keel rollen. Na het interview lopen we over de weilanden rond de boerderij. Chico loopt in draf langs zijn vriend. Raoul vertelt over de geschiedenis van zijn familie. Ik luister aandachtig, maar heb nog steeds het gevoel alsof hij een al eerder vertelt verhaal herkauwd. Als we bij het hek aankomen, lijkt zelfs het aanwijzen van de prijsstier een eerder uitgevoerde handeling. Terug op de boerderij nodigt hij me uit voor het eten. Ik accepteer en kijk uit over de aflopende dag. De zon legt lange schaduwen over het erf. De oude Blanco komt de schuur uitgesloft, zet zijn laarzen bij de deur en stapt zwijgend naar binnen. De moeder van Raoul staat in de keuken achter een stomende pan. Haar schort staat strak op haar volle buik.

Als ze me ziet lacht ze een brede lach. Ze heeft donkere donshaartjes op haar bovenlip en straalt een en al trots en blijdschap uit. Ze kijkt haar zoon aan, met de vertederende glimps die moeders altijd in hun ogen hebben als ze naar hun kinderen kijken. In het Spaans vertelt ze haar zoon dat het eten nog niet helemaal klaar is. Nog tien minuutjes en dan kunnen we aan tafel. Vanuit de woonkamer knort de oude Blanco vanachter zijn krant. Raoul neemt me mee naar zijn oude kamer. Het bed met het groene dekbed met kleine voetballertjes staat tegen de muur aangeschoven waar de poster van Real Madrid van vorig jaar hangt. “Die heeft mijn moeder opgehangen,” verklaart hij bijna verontschuldigend. Op de vrije muur hangen allemaal posters van Elvis. In de kast naast zijn bed staat een stapeltje cd’s. Als ik langs de titels ga zie ik dat het allemaal Elvis is. Ik kijk hem aan en zie weer de fonkeling in zijn ogen. Alsof hij wil zeggen: ‘Als ik niet Raoul was, was ik Elvis Presley geweest’. Dan zie ik opeens in de hoek op een klein tafeltje, in de schaduw van de kamer, het borstbeeld van The King. Met een witte sjaal om zijn nek, heeft het zijn ogen ten hemel geslagen, als een madonna die om hulp smeekt bij de dienstdoende god, terwijl haar zoon dood in haar schoot ligt. De lege blik van Elvis glanst als het gordijn bij het raam wappert en een Pus-Pass januari 2004

36 kleine gouden straal over het beeld valt. Op mijn hotelkamer duik ik meteen onder de douche. Het warme water spoelt het zand van mijn huid en uit mijn haar. In badjas zit ik op de rand van mijn bed. Op het tafeltje dat ik bijgetrokken hebt, staat mijn laptop te zoemen, terwijl de taperecorder het gesprek van die middag afspeelt. Iets harder dan fluisteren klinken onze stemmen boven de ruis van het bandje uit. Ik hoor mijn stem vragen wat het voor hem betekent aanvoerder te zijn. De leider te zijn van de Koninklijke garde. “Bij Madrid zijn geen leiders, alleen

koningen.” Ik druk de taperecorder uit terwijl ik over de rand van mijn laptop staar. Dat leek zowaar op een spontaan antwoord. Toegegeven het is nog steeds een cliché, maar in zijn stem klinkt een glimlach door die het minder voorgeprogrammeerd doet klinken dan ik vermoedde. Als ik het bandje weer aanzet, merk ik dat er in elk antwoord een kleine schittering zit, net als in zijn ogen. De meeste antwoorden zijn nog steeds niet origineel, maar ze zijn oprecht. En dat had ik de eerste keer niet gehoord. Een glimlach tekent zich af rond mijn mond.

Christiaan eindelijk een PusphaIRa-pen! Pus-Pass januari 2004

37

DAMESLUSTRUMSERENADE Ter ere van het 1e lustrum van het damesteam van Pusphaira (melodie: Groot Hart - de Dijk) Trainer kunt u even komen, en breng uw beste, waterzak. Ik heb er nu al jaren last van, ook al geeft het, geen ongemak Maar ik val voor alle vrouwen, alle vrouwen, met een bal Da’s veel te veel om van te houden, trainer, dit is een — spoedgeval Ik heb een voetbal hart, dit hart, is zo rond Voetbal was toch gezond, dit hart, is zo rond Ik heb een voetbal hart En een ochtend als zondagochtend, vroeg op en de zon die scheen. Opgeruimd loop ik naar de velden, en ik zie elf meiden ik denk alleen Ik dacht dat ze naar me lachten, dus vrolijk lach ik naar ze terug. Maar ze moesten zelf spelen, trainer, komt u vlug. Ik heb een voetbal hart, dit hart is zo rond Voetbal was toch gezond, dit hart is zo rond Ik heb een voetbal hart Trainer, straks moet ik spelen, als u begrijpt, wat ik bedoel. Al dat moois op andere velden, en dat geeft me, dat gevoel. Ik schop mezelf onder de zoden, droom van vrouwen als ik kop, Van mijn voetbal blijft niks over, trainer, weet u daar niks op? Ik heb een voetbal hart, dit hart is zo rond Voetbal was toch gezond, dit hart is zo rond Ik heb een voetbal hart Ik heb een groot hart, dit hart is zo rond Het wordt nog mijn dood, dit hart is zo rond zo rond Ik heb een voetbal hart, dit hart, is zo rond Het wordt nog mijn dood, dit hart, is zo rond Ik heb een voetbal hart ......... Ik heb een voetbal hart ......... Het wordt nog mijn dood ......... Ik heb een voetbal hart ......... Pus-Pass januari 2004

38

EVEN... 12 december 2003. Zo maar een vrijdag. Voor de meeste althans. Bijna weekend, uitslapen en voetballen. Misschien nog even naar de BLV van Pusphaira en daarna lekker de stad in.

in het ziekenhuis overlijden aan wat later bleek een hartafwijking.

12 december 1989. Zo maar een dinsdag. Voor de meeste althans. ’s Avonds lekker trainen. Misschien nog even aan de bar hangen en daarna lekker naar de AOR.

14 jaar later is er nog altijd de pijn van het afscheid hebben moeten nemen van een voetbalvriend, is er nog altijd geen antwoord op de vraag: “Waarom jij, Bart?” Na al die jaren is er nog altijd dat litteken van het onverwachte overlijden van een in alle opzichten geweldige persoonlijkheid.

Maar 14 jaar geleden liep het allemaal anders. Op die zwarte dinsdag ging na een partijtje zaalvoetbal in Hal 1 onze toenmalige penningmeester, voorzitter van het I.T. en speler van P1 Bart Dirkx onderuit. Stond op, viel weer en zou een paar uur later

Ook al lees je dit waarschijnlijk pas ergens in januari, toch wil ik alle leden vragen even stil te staan bij de veel te vroege dood van de toen 21-jarige Bart, aan wie uit respect de naam van de wisseltrofee van ons Internationaal Toernooi is verbonden.


39


40

J.O.S Houd de dief

G

elukkig. Eindelijk een Minister van Justitie die het begrijpt. Als je ziet dat er bijvoorbeeld op straat een misdrijf wordt gepleegd, moet je de dader angst aanjagen door bijvoorbeeld “Houd de dief” te roepen. Wat volgens Donner ook heel goed schijnt te helpen, is “Stop, politie” (alsof dat nog indruk maakt). En als je vermoedt dat het een buitenlander is, roep dan iets angstaanjagends als “Kijk, een groene ijsbeer” (wasbeer schijnt ook te mogen). Ik voorspel je dat Nederland binnen de kortste keren weer het veiligste land ter wereld wordt en dat criminelen massaal de wijk naar andere landen zullen nemen. Nou schijnen die twee AH-winkeliers in Amsterdam die overvaller, welke een greep in hun kassa had gedaan (buit: 480 euro), ook geprobeerd te hebben om hem eerst verbaal tot stoppen te dwingen. Maar toen die junk vervolgens een 40cm lang mes tevoorschijn haalde, werd het toch een iets ander verhaal. Het koste de drugsverslaafde een gebroken neus (maar die was al poreus door het vele gesnuif), de AH-medewerkers 16 uur cel en een boete die door Prins Bernhard werd betaald. Saillant detail is dat de dader een gerenommeerde advocaat inschakelde en Pus-Pass januari 2004

vervolgens 3.000 euro schadevergoeding eiste (een eis die overigens niet werd toegekend) omdat hij vanwege die gebroken neus zijn werk (?) als kok nooit meer zou kunnen uitoefenen. Kijk, zo gaan wij met lafhartige criminelen om. Het land waar een dader meer een slachtoffer lijkt te zijn en meer rechten lijkt te hebben dan het eigenlijke slachtoffer zelf, is niet voor niets door Australie voorzien van een negatief reisadvies. Overdreven? Misschien, maar ik ben in veel hoofdsteden geweest, overal zijn zakkenrollers en zwervers, maar nergens ter wereld wordt je als burger (en dus ook als toerist) zo onbehoorlijk behandeld als in Nederland en dan met name in onze onvolprezen hoofdstad Amsterdam. Intussen is er in die stad weer een nieuwe rage. Zo nemen bepaalde groepen scholieren witte muizen

41 mee naar school, jagen daarmee medescholieren de stuipen op het lijf en als de lol eraf is, worden de beestjes in de toiletpot gegooid en doorgespoeld. Kijk, dat is nog eens vet cool. Jammer van die leraar die daartegen wilde optreden: hij werd door enkele ettertjes in het klaslokaal in elkaar geslagen. Gelukkig trad de Amsterdamse burgervader Cohen meteen resoluut op door te melden dat hij met de jongelui zelf en hun ouders onder het genot van een kopje thee de situatie wilde bespreken. En zo gaat de verloedering verder, ook op het voetbalveld. Denk bijvoorbeeld nog eens terug aan de wedstrijd PSV – Ajax, die totaal ontaardde in de meest ordinaire veldslag die de laatste jaren op de Nederlandse voetbalvelden te zien was. En zelf was ik laatst getuige van een wedstrijd op terrein Noord, waarbij overigens geen Pusphairaelftal bij betrokken was. De wedstrijd die al heel grimmig en vervelend verliep, werd een kwartier voor het einde gestaakt. De scheidsrechter werd belaagd, er werd gescholden, gedreigd en de beste man kreeg de meest verschrikkelijke dingen naar zijn hoofd geslingerd. Het vriendelijkste verzoek wat hij kreeg was: “Flikker op, vuile kuthomo, ga naar huis en ga je zelf op de bank afrukken.” Tja, hier kon de scheids niet tegen op. Gelukkig kon hij verder heelhuids de aftocht blazen. In een wedstrijd die ik een tijdje terug

zelf floot, kreeg ik trouwens het volgende aanbod van een toeschouwer: “He klootzak, moet ik eens effe uit mijn auto een beitel halen en die achter in je kont rammen.” Ik besloot hiervan maar geen gebruik te maken, maar toch wel alvast de afstand naar het kleedlokaal in te schatten. Moraal van het verhaal is dat de KNVB en de clubs, al dan niet in samenspel met organisaties als de COVS (de scheidsrechtersvereniging) en met de gemeenten (uiteindelijk is het wel hun grond waarop alles zich afspeelt), zich veel meer moeten inspannen om uitwassen die zich wekelijks op veel velden voordoen uit te bannen en in de toekomst te voorkomen. Hoe? Simpel! Strenger straffen, clubs dan wel elftallen die zich misdragen uit de competitie halen en er met een sluitend registratiesysteem (bijvoorbeeld middels spelerspasjes) voor zorgen dat niemand de dans ontspringt of ergens anders weer gewoon tegen een bal kan trappen. Hier zitten veel voordelen aan, maar er zullen ongetwijfeld ook nadelen aankleven. Maar als er zoals nu helemaal niks gebeurt, gaat het van kwaad tot erger. En dat zou heel jammer zijn, want voetballen is en blijft voor velen toch de (dikwijls enige) wekelijkse ontspanning met alle gezelligheid die daar dan na afloop bij hoort. En bij Pusphaira hebben we over Pus-Pass januari 2004

42 gezelligheid niets te klagen. De donderdagavonden zijn weer volop in trek, daarna gaan er meestal nog mensen stappen in de stad of de AOR. Er is weer gebowld, er zijn pannenkoeken (met een onterechte ‘n’ in het midden) gegeten, de buitenlandse reis voerde ons naar onze Zuiderburen, de tennisbanen zijn onveilig gemaakt, SinterKerst is gevoerd, kortom: het verenigingsleven bloeit. Met dank aan het oude en nieuwe bestuur en alle commissieleden die ervoor zorgen dat dit alles mogelijk is. Wat zeker ook geldt voor onze eigen clubscheidsrechters die de taak hebben onze thuiswedstrijden in goede banen te leiden. En zo komt er een einde (als ik dit schrijf, ergens in december) aan 2003 en staat 2004 weer voor de deur (of is al begonnen als je dit leest). Mooi he, zo’n cliche? Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor haar of zijn inzet voor Pusphaira, dat het komende jaar het prejubileum jaar beleeft. Want in 2005 bestaat onze club 40 jaar. Een mijlpaal die ongetwijfeld niet onopgemerkt voorbij zal gaan, daar ben ik van overtuigd. Ik hoop dan ook dat er op tijd en met genoeg mensen zal worden begonnen met de voorbereidingen op dit heugelijke feit. Misschien iets voor de KOL (Kommissie Oudere Leden), die nog steeds bestaat maar helaas al weer enkele jaren in een passieve rol. Pus-Pass januari 2004

Of iedereen in augustus 2005 nog lid is, hetzij als speler hetzij als trainer, zien we dan wel weer. Maar ik denk dat niemand de gelegenheid om een heus Jubileumfeest mee te maken zich zal laten ontnemen. Eigenlijk hoort er natuurlijk wel een promotie of kampioenschap bij om het feest compleet te maken. En misschien kunnen we sommige leden die hun sporen meer dan verdiend hebben, eens extra in het zonnetje zetten. Het is al weer bijna 10 jaar geleden dat we nog eens “bijzondere leden” hebben benoemd. Als laatste wil ik uiteraard iedereen een in alle opzichten fantastisch 2004 toewensen. Jos Halmans

43

FLUISTERDATJES

E

r wordt gefluisterd dat

-

Maar de helft van de teamleiders op tijd was, Thijs zelfs helemaal niet gekomen is, Lesley niet alleen een bonk spieren blijkt te zijn, hij ook nog een mond heeft, P1 het chocomel lied niet kent, P3 daarentegen wel, Zij echter niet 4 man bij elkaar kunnen krijgen, Daarom valsspelen met bierdrinken, Hessel geenbier meer mag drinken van Annelies, Hij hierin erg gehoorzaam is, Ondanks hun recente verkoudheid sint&santa het alcohol tanken niet schromen, De kerstvrouw haar bel niet functioneert, De dames er een nieuwe aanwinst bij hebben in de vorm van Henriëtte, Erwin en Tim vechten om 1 biertje, De kerstvrouw niet van duikbootjes houdt, Gedichten voorlezen P5 moeilijk afgaat, De dames een erg mooie kijkdoos hebben, Evelien graag liggend belt met haar vriendje,

-

Met name op de grond van de damestoiletten in de Tipsy Duck, Er voor het gedicht van P2 niet veel aandacht is, Bregje door LEW wordt herkend als tafeldanseres, Boi respect afdwingt door 6 bier adje te trekken, Hij hierna wel snel de toiletpot als gezelschap opzocht, De dames de heren goed kunnen overstemmen, Zij wel hun liedjes kennen, Loek de locatie van sinterkerst niet geslaagd vond, Hij verder bijna niets anders meer vertelde, Cyril belooft heeft ,voor deze Pus-pass, een stukje te schrijven, P1 niet de moeite heeft genomen om een kado te kopen, Niet alle spelletjes gespeeld zijn, Dit komt omdat santa&sint gevloerd waren, Er erg goedkoop gegeten is in de kantine, De volgende keer wellicht echt gekookt wordt, De douches alweer koud waren, Dankzij de rugbyers LEW al snel weg ging, De dames maar met krap 11 Pus-Pass januari 2004

44 -

-

vrouw aan de wedstrijd kon beginnen, Dit terwijl er 21 dames op papier staan, Het bestuur dringend op zoek is naar een nieuwe penningmeester, Annelies de griesmeelpudding heeft laten aankoken, Deze daardoor enorm stonk en vies smaakte, Het haar ruim een week duurde voordat de pan weer schoon was, Raymond gaat stoppen met de pil als Mara naar het buitenland gaat, Bregje C. een pion- en een torendiploma heeft, Leden werven niet hetzelfde is als leden werven voor de vereniging, Bregje graag in de ledentestcommissie wil, Annelies een backhead heeft. Dit was overigens niet het enige nieuwe Engelse woord dat ontstond op de BLV, De KKK zeker niet vertaald mag worden in het Engels, Michèle voorstelt om niet in te

-

-

gaan op inhoudelijke fouten van het HR, Bregje het jammer vindt dat ze niet op vrouwen valt. Als ze dat wel deed, had ze kunnen blijven fietsen, Pieter en Sandra het allebei uitmaken met Astrid om voor elkaar te kiezen, Bepaalde mannen vrouwen kunnen bekeren om lesbisch te worden, Pieter zichzelf nog minder acht dan ‘een beetje vent’. Patrick en Henriette na een hele avond zeer innig dansen samen naar huis gingen, Pusphaira de gezelligste vereniging is van het sportcentrum, Pieter getuige mag zijn op de bruiloft van Koen en Astrid.

ADVERTEERDERS Copy & Co AOR


5 8

TU Boekhandel Grolsch

33 39

BESTUUR VAN PUSPHAIRA Voorzitter Annelies Hovestad 06-41778211 [email protected]

Penningmeester David Moreno 040-2437793 / 06-41776328 [email protected]

Secretaris Sigrid Kindt 040-2425524 / 06-12385222 [email protected]

Evenementaris Patrick van Soest 040-2119118 / 06-12233627 [email protected]

Promotie-commissaris Menno Kroezen 06-12519435 [email protected]

Afgelastingen 040-2474745 Kantine Terrein Noord 040-2433725

Trainers Jos Halmans Amundsenlaan 213 5623 PS Eindhoven 040-2460763

Cyril Holtkamp Hagenkampweg Noord 88 5616 TB Eindhoven 040-2512830

Peter Geurts Drapenierstraat 36 5623 DN Eindhoven 040 - 2460784

Bregje van den Horst Dutenstraat 60 5021 JG Tilburg 013-5422963

Kascontrolecommissie Erwin Hilders, Pieter Kuppens, Michel Mors en Christiaan van Westering Scheidsrechterscommissie Rob v.d. Berk, Koen Giesbers, Lesley Fraats, Koen van Cann, Tim Speth, Ekko Nap, Jeroen Besuijen, Joost Ossevoort, Michel Weijs, Ronald Rijnen, Lucas van Spaendonk, Joost Kop, Robert de Jonge, Ali Ehsary, Boi Hoogervorst, Thierno Diallo en Sven van Heck Zeilweekendcommissie Koen van Cann 5x5-commissie Vakant Ledenwerfcommissie Vakant IT-commissie

Sandra Wetzer, Wendy van Steenwijk, Mattijs Elsschot, Bregje Cauberg, Luc van Straaten en Chris Maltha Introcommissie Vakant KOL-commissie Jos Halmans en Roel Verbrugge Wedstrijddagcommissie Jos Halmans, Ali Ehsary en Sigrid Kindt HHR-commissie Ali Ehsary en Sigrid Kindt Sponsorcommissie Sven van Heck B44-race commissie Vakant Nieuwsbrief-commissie Pieter Kuppens en Marije Venselaar Lustrumcommissie Vakant

DRINGEND GEZOCHT

ADVERTEERDERS Bel voor meer informatie: Menno Kroezen 06 - 12519435

onings- dochters deel II

Recommend Documents