oktober 2008

KOP D’R VEUR Wijkkrant Hortusbuurt juli/augustus 2008

Wijkkrant Hortusbuurt September/oktober 2008

Van de redactie

Kop d’r Veur

Er wordt binnen onze kennissenkring nogal verschillend gedacht over het fenomeen Noorderzon. We kennen in ieder geval één persoon die tijdens het festival steevast op vakantie gaat omdat hij een vreselijke hekel heeft aan al die drukte. En ook binnen de redactie hoor je opmerkingen, dat je tegenwoordig overal voor moet betalen, en dat het allemaal veel te uitgebreid en te massaal is geworden. Dat alle leuke voorstellingen direct uitverkocht zijn, en dat je soms moet dringen om een pilsje of een wijntje te bemachtigen bij één van de vele tappunten. Rustig een hapje eten bij café Lambik is er niet meer bij. Maar er staan ook een heleboel leuke dingen tegenover. Kraampjes waar de mooiste spullen verkocht worden; kinderen die wat geld bijverdienen met een leuke, kleine act; soms een optreden van een prachtige muziekband, zoals afgelopen zondag. En je komt er altijd wel een bekende tegen waar je een babbeltje mee kunt maken.

september / oktober 2008 35e jaargang tweemaandelijkse uitgave van Bewonersorganisatie Hortusbuurt

Redactie Henriëtte van Arkel ………………….3601672 Harmke Eisen(coördinatie) ..........3134558 Piet Hein Schlebusch(vormgeving) . 3127773 Margriet ter Steege ........................5730655 Elly van Unen Vaste medewerkers: Diederik van der Meide Coördinatie bezorging: Eduard Giezen ………………

…3141692

Drukwerk: Wm Veenstra Oplage: 2400

Persoonlijk ben ik (PHS) een Noorderzon-fan. Geweldig dat zo’n groot evenement vrijwel geheel op vrijwilligers kan draaien. Het is het enige openluchtfestival waar nog bier in glazen geschonken wordt. Ondanks het massale karakter overheerst de gemoedelijkheid. De meeste andere festivals vinden plaats op een afgesloten terrein, waar je entreegeld moet betalen en waar de consumpties zo duur zijn, dat de meeste bezoekers maar hun eigen drank meenemen.

E-mail: [email protected] Postadres: Kop d’r Veur Postbus 1699, 9701 BR Groningen

Kopijsluiting volgend nr: 23 oktober

Toch is het terecht dat er kritisch gekeken blijft worden naar het fenomeen Noorderzon. Want die gemoedelijkheid van Noorderzon staat wel degelijk onder druk. Noorderzon krijgt volgend jaar (terecht) meer subsidie, en zal dus nog wel weer groter en massaler worden. Het festival loopt daarmee het risico dat het aan zijn eigen succes en populariteit te gronde gaat. Dat zou echt doodzonde zijn.

Foto op de omslag: We vonden een foto van de Kleine Appelstraat, van vlak na de oorlog. Diederik van der Meide keek ernaar en vond hier en daar nog interessante gegevens. Zie bladzijde 20 2

In dit nummer o.a.: Centrum oude dans en muziek: Carolien Eijkelboom Blz 28

Bedrijvigheid: De winkel van het Voedsel Kollektief VOKO Blz 10

Buurtbewoners: Jan en Jo Land

Handige telefoon-nummers binnen handbereik Blz 35

Blz 14

Interview: Kapsalon Talla

En verder: Redactioneel

Blz 16

Gevarieerd Nieuws

Bij de voorpagina: De Kleine Appelstraat Blz 20

Interview met de Stadsdeelcoordinator Blz 24 3

2 5,6,7, 8

Prijsvraag

6

Hortustuin, afl 32

9

Noorderzon

23

Margriet

33

Gedichten en Hortusbuurt

34

Gevarieerd nieuws Bizar ski-ongeluk in het Noorderplantsoen

Voor het hele jaar 2008 streeft Simplon naar 30.000 bezoekers.

Zou u het geloven wanneer iemand u vertelt dat zijn schouder uit de kom is geschoten tijdens het waterskiën in het Noorderplantsoen? Waarschijnlijk niet. Toch is precies dat gebeurd op een zondagmiddag in het plantsoen. Niet achter een boot, maar aan een touw aan een lier die werd aangedreven door een motor op de kant, werd de nieuwste plantsoensport uitgeprobeerd, Gezien het resultaat zou het ons verbazen als deze vorm van waterskiën ooit de status van Olympische sport bereikt.

Simplon trekt meer bezoekers

De gemeente houdt de vinger aan de pols bij het Poppodium aan het Boterdiep dat met voortbestaan werd bedreigd. De gemeente pompte er extra geld in en eiste verbeteringen. Vorig jaar werd met winst afgesloten en de bezoekersaantallen stijgen. De positieve trend van 2007 heeft zich doorgezet in het eerste kwartaal van 2008. Dat blijkt uit de eerste kwartaalrapportage van dit jaar. Simplon verwacht met de vernieuwde programmering in 2008 wederom een goed jaar te draaien.

Poppodium Simplon trekt meer bezoekers. In het eerste kwartaal van dit jaar bezochten een kleine 13.000 bezoekers het poppodium. Dat is ruim drieduizend meer dan in dezelfde periode in 2007.

Enquête In het eerste kwartaal van 2008 heeft Simplon een enquête onder zijn bezoekers gehouden. Hieruit blijkt onder andere dat 30 procent van de bezoekers

Buurtborrel 06- 07- 08 De buutborrel van 6 juli jongstleden was voor de verandering eens in de open lucht, op het gazon van de Nieuwe Kerk. Henk Reenders stuurde ons bijgaande impressie 4

Gevarieerd nieuws tussen de 15 en 20 jaar oud is en 36 procent tussen de 21 en 25 jaar. Hiermee voldoet het poppodium aan de doelstelling. Ook financieel is het eerste kwartaal van dit jaar goed afgesloten.

Wandelconcert Wandelconcert door Paulien Excursions en Grieg Pianoduo in de Boteringe Suite! U hebt nog een kans om de benen te strekken in onze mooie Hortusbuurt: na het succes van de vorige serie wandelconcerten heeft de Boteringe Suite samen met stadsgids Paulien Ex (Paulien Excursions) weer een zondag geprikt om voor u historie & cultuur in de Hortusbuurt te combineren! Bij u in de buurt in de Boteringe Suite aan de Nieuwe Boteringestraat 50 is er op zondag 28 september weer een Wandelconcert verzorgd door Paulien Excursions samen met het Grieg Pianoduo. U begint om 10.30 uur met de stadswandeling, wordt ontvangen met koffie en gebak in de Boteringe Suite en kunt u tot slot genieten van een heerlijk concert bij de artiesten thuis (Fantasie van Fr. Schubert) Kom op en breng muziek in de benen!!

Kunstroute Op zondag 12 oktober 2008 wordt de A kwartier kunstroute georganiseerd waaraan ook weer een aantal kunstenaars uit de Hortusbuurt meedoet. De vorige editie in april dit jaar was succesvol . Deelnemende kunstenaars uit de buurt zijn: Yolanda Bootsma, Mirjam Rinkel. Andrew Zeegers, Lionella Delcampo, Gwendolyn van Essen en Steven Barnhoorn (allen in het pand Nieuwe Kijk in 't Jatstraat 3 ). Ivonne Rutgers, Harriët Geertjes en Rob Elzinga in de Grote Leliestraat en Woonfacetten (Mieke Kuppens) aan de Noorderhaven. Iedereen is welkom om van 11 u tot 19.00 u een kijkje te nemen in de verschillende ateliers

Verdere info: Paulien Excursions, tel. 050 3131859, Boteringe Suite, tel. 050 3124991, email: [email protected] ,

5

Gevarieerd nieuws Introductie sociologie De sociologen hadden op 26 augustus hun eerstejaars introductie. Vroeger maakten ze bij dit soort gelegenheden dankbaar gebruik van het vakwerkhuisje. Ook dit jaar stonden ze weer op dezelfde plek. Met dit verschil dat ze nu een beetje nat werden van de druilerige regen ....

Caraïbisch feest .Zondag 24 augustus werd het jaarlijkse Caraïbische feest gehouden op de Ossenmarkt. Vorig jaar groot verlies geleden, veel gedoe over gehad en dit jaar toch weer met subsidie georganiseerd. Het was weer geen doorslaand succes …..

Prijsvraag 2: waar hangt dit masker? Onze fotografen zien regelmatig dingen die gewone voorbijgangers maar al te vaak ontgaan. Dat is jammer, en daarom willen we u stimuleren om uw ogen wat beter de kost te geven. Als u goed oplet,kunt u in het vervolg mooie prijzen winnen. Hierbij al weer de tweede prijsvraag: Waar hangt dit prachtige masker? Het is ongeveer een meter groot. Onder de goede inzenders verloten wij een echt namaakmasker! Zend uw oplossing in bij [email protected], of stop hem in de bus bij Havenstraat 35. ( Redactieleden, medewerkers en de bewoners van de Kijk in ‘t Jatstraat 37 zijn uitgesloten van deelname) Overigens heeft Superbezorger Eduard Giezen de vorige keer met zijn oplossing de authentieke HEMA worst gewonnen. Daarom zijn vanaf heden ook medewerkers van de Kop der Veur van deelname uitgesloten) 6

Gevarieerd nieuws De Fietsfabriek opent werkplaats in de Leliestraat

De scholen zijn weer begonnen Het is u vast niet ontgaan: de vakantie is voorbij en de scholen zijn weer begonnen. Reden temeer om goed op te letten in het verkeer en niet te hard te rijden. 30 Kilometer, weet u nog?

Kop d’r Veur zoekt paar

nieuwe bezorgers

We hebben er weer een bedrijfje bij! De Fietsfabriek heeft op Grote Leliestraat nummer 12 een eigen fietswerkplaats geopend.

De kop d’r Veur komt 6 maal per jaar uit. Het bezorgen van uw buurtkrant kost u ongeveer drie kwartier per keer

Bij wijze van speciale aanbieding konden klanten tijdens het Noorderzonfestival hun band laten plakken voor slechts vijf euro.

Inlichtingen / aanmeldingen: coördinator Eduard Giezen, tel: 3141692. Email: [email protected]

Jammer dat het festival alweer voorbij is

, of bij het bestuur

Rectificatie Koopal Vorige keer schreven we dat de winkel van Frans Koopal was uitgebreid. Een buurtbewoner maakte ons er op attent dat er wat fouten in stonden. Fotograaf Jos de Lange heet niet De Lange maar alleen Lange. En Jos heet in werkelijkheid Wim. En tenslotte: de eigenaresse van de grimeurwinkel heet geen Frans maar Layla. Verder klopt het verhaal helemaal. 7

Gevarieerd nieuws Nieuw fietspad in plantsoen Ter gelegenheid van Noorderzon hebben ze recht tegenover de Grote Leliestraat in het Plantsoen een fietsenstalling geplaatst. Dat was lachen want in het begin reed menig argeloze fietser rechtstreeks in een fuik. Toen eenmaal duidelijk was dat de reguliere route niet meer gebruikt kon worden, reden de fietsers om de stalling heen. Met als gevolg dat er spontaan een nieuw fietspad ontstaan is ter hoogte van Werfstraat 10. En dat is minder leuk ...

Eetcafé De Groene Weyde Voor scharrelgerechten - Ook vegetarisch Nieuwe Ebbingestraat 149 Groningen Tel. (050) – 573 04 24 www.degroeneweyde.nl

8

Heibel in de Oude Hortus (feuilleton in 32 delen)

Hoofdstuk 32 Er heerste een ontspannen sfeer, toen begin juli de ombudsvrouw (de officiële term is nog steeds ombudsman) Willy Kol haar advies presenteerde om coulance toe te passen en de Hortusbuurt een bedrag te geven ter compensatie van de schade die door fouten van de gemeente was veroorzaakt tijdens de slepende kwestie van de Hortustuin. U hebt daar door de jaren heen de details over in de Kop d’r Veur kunnen lezen.

Wat wel definitief is dat is dat de gemeente het advies heeft opgevolgd en dat de goede verhouding tussen de buurt en de gemeente is hersteld. Op goede voet met de gemeente en samen met de universiteit op 3 september het nieuwe gebouw achter het Heymansgebouw openen: twee fantastische redenen om ons blij, opgelucht en tevreden te voelen.

Harmke Eisen Er wordt de Hortusbuurt een bedrag toegekend van in totaal 42.000 euro. Van dit bedrag is 17.000 bedoeld om tweederde van de gemaakte kosten te vergoeden. Het is normaal dat actie voeren geld kost. Maar door fouten van de gemeente werden er deze keer veel meer kosten gemaakt. Het Comité moest zelfs leningen afsluiten om de advocaat te kunnen betalen. Met die 17.000 euro kunnen de leningen afbetaald worden. Verder wordt donateurs de kans geboden om een gedeelte van de giften terug te ontvangen. Het overige bedrag, 25.000 euro, is een tegemoetkoming voor alle tijd en energie die de buurt aan de hele actie kwijt was. Wat wordt er met de 25.000 euro gedaan? Een eerste voorstel was een boek over de Hortusbuurt, dat voor de bewoners gratis of tegen zeer geringe kosten verkrijgbaar zou zijn. Het definitieve besluit over de besteding van het bedrag is echter nog niet genomen. Het Actiecomité buigt zich hier nog over. 9

Verborgen bedrijvigheid in de buurt (deel 2) In onze buurt zijn veel mensen die hier een bedrijfje hebben dat zo voor het oog niet zichtbaar is. Maar er zijn ook mensen, die hier wel wonen maar elders in de stad een bedrijf hebben waar de meeste mensen in de buurt niet van af weten. U zult echter merken hoe verrassend en interessant ze zijn.

Winkeltje van het Voedselkollektief, kortweg VOKO (Grote Leliestraat 41) Geart en Oike zaten buiten al op me te wachten, denkend dat ik het anders misschien niet zou kunnen vinden. Eigenlijk voelde dat al als een hartelijk welkom. Vervolgens gingen we door het hek, links langs het pand van de woongroep, langs een aantal opgestapelde kratten om uiteindelijk terecht te komen in het winkeltje. Geart ging op een krat zitten, ik mocht op de kruk en Oike wou wel staan, “want”, zo zei ze: “ik heb al een zittend beroep”.

Toen ontstond het idee om dit zelf ter hand te nemen en zo werd een collectief gevormd van mensen die dezelfde ideeen en idealen hadden. De producten werden in het begin nog met eigen geld gekocht. Er stond nog zo weinig op de planken, dat het naast elkaar uitgestald moest worden om het nog wat te doen lijken. Geart:”Eigenlijk wel grappig, toen de schrijver Fukayama zei dat er met de val van de Berlijnse muur een eind aan de geschiedenis kwam, begonnen we hier met een collectief en deden de schappen in het winkeltje denken aan de DDR.” “Het is beslist niet de bedoeling om te concurreren met natuurvoedingswinkels en in de praktijk blijkt dat ook niet zo te zijn” weet Geart.

Idealisme Het voedselkollektief, waar zij deel van uitmaken, bestaat sinds 1989. Als reden voor de oprichting noemt Geart het feit dat winkels als Moeder Aarde steeds meer richting “Gezondheidswinkels“ gingen, waar ook allerlei gezonde pilletjes werden verkocht en zo. Je had een sterk maatschappelijk betrokken beweging van idealisten in die tijd (Geart liet hierbij grinnikend de naam Wijnand Duivendak vallen), maar in het consumptiepatroon zag je dat streven naar wereldverbetering helemaal niet terug. Men bleef gewoon boodschappen doen bij de supermarkt zonder op de herkomst van de producten te letten.

Lidmaatschap Iedereen kan in principe boodschappen komen doen, maar het is wel de bedoeling, dat je, als je vaste klant wordt, ook lid wordt van het collectief en je betrokkenheid toont. Die betrokkenheid kan bestaan uit vergaderingen bezoeken, maar ook kun je eens een winkeldienst van één of twee uurtjes draaien. De leden betalen ook een maandcontributie en die is inkomensafhankelijk. Heb 10

je bijvoorbeeld een minimuminkomen zoals bijstand, dan betaal je 1,15 per maand. Vorm je een stel en ben je tweeverdieners, dan is dat bedrag uiteraard hoger.

beleg zoals jam, pindakaas en tahin. Reinigingsmiddelen voor mensen en dingen, dus zowel shampoo als schoonmaakazijn. Fruit en groente wordt ook verkocht, maar het aanbod is afhankelijk van het seizoen. Alles is biologisch en er wordt op een zo milieuvriendelijk mogelijke manier ingekocht. Is er bijvoorbeeld in een periode veel aanbod van fruit uit eigen land, dan zul je bij het VOKO een tijd lang minder sinaasappels aantreffen. Ook hier is echter wel weer een mogelijkheid om te bestellen. Wil je graag weer eens andijvie eten en is het niet in de winkel, dan bestel je het voor een volgende keer en dan staat het voor je klaar. Eieren worden aangeleverd door een

Als je iets wilt bestellen, bijvoorbeeld brood of een bepaalde soort jam die niet op voorraad is, dan kan dat ook. Zo bepaalt de vraag dus eigenlijk het aanbod.

Assortiment Op de vraag wat er zoal wordt verkocht kwam een uitgebreid antwoord en u als lezer wilt dat natuurlijk ook weten. Aangeboden worden basisproducten als granen, peulvruchten, noten, meel, pasta’s en zuidvruchten. Verder olie, sappen, wijn, thee, koffie, sojamelk en

11

KO ga ik veel bewuster met voedsel om. Ik eet meer biologisch en ik vind het prettig dat ik meer weet over de achtergrond van een product. Bij de producten hier heb je die zekerheid ook. Dan zit er natuurlijk ook nog een marge op de producten. Die gebruiken we ten dienste van solidariteitsuitingen. We steunen er projecten mee die dezelfde principes aanhangen waar het gaat om mensenrechten en milieu. Zo hebben we bijvoorbeeld bijgedragen aan de aankoop van de voormalig gekraakte AKU in Utrecht”. “Zijn jullie nog nodig, nu er inmiddels een Eko-keurmerk is en biologische producten meer algemeen geaccepteerd zijn en niet meer alleen iets voor “rare” mensen?” “Het klopt dat biologische producten meer geaccepteerd zijn, maar de praktijk is vaak nog anders. Wel vinden dat het er moet zijn, maar het niet kopen. Er zijn inderdaad biologische producten in de supermarkt verkrijgbaar, maar vandaag de dag is veel ook al weer weggesaneerd, omdat die winkels een winstoogmerk in plaats van een ideaal hebben.”

lid. Als de kippen gelegd hebben, dan brengt ze de eieren naar de winkel. Stoppen de kippen met leggen, dan krijgen ze nog een goede oude dag.

Wilde orchideeën Naast het milieuaspect is ook het idealisme belangrijk. Hoe is de bedrijfsvoering van het bedrijf waar wordt ingekocht bijvoorbeeld. Kleinschaligheid heeft de voorkeur. “En de melk!” roept Geart enthousiast. “Die komt uit kaasmakerij Karwij in Rolde. Ik denk dan maar zo, dankzij onze melkconsumptie groeien er orchideeën langs de Drentse Aa”. Uiteraard mocht hij mij dat uitleggen. “Nou kijk, de Eko-boeren boeren op dat gebied; van Staatsbosbeheer. Als wij hun dus supporten door hun melk af te nemen, kunnen zij daar biologisch blijven boeren. Dan wordt er dus ook niks verstoord door kunstmest en zo”. Het enthousiasme begon al aardig aanstekelijk te werken. “Hebben jullie veel klanten en komen ze uit de Hortusbuurt?” “Ze komen overal vandaan, zelfs uit Duitsland.” Oike:”Door mijn lidmaatschap van VO12

toevoegen antwoordde Geart grif: “Op het moment hebben we dertig leden, maar we kunnen wel weer wat meer gebruiken”.

Keuzes “Als je zegt te weinig geld te hebben om biologische producten te kunnen kopen, wat is dan jullie tegenargument?” Geart (vol overtuiging): “Je kunt je geld uitgeven terwijl je weet dat het naar een boer gaat die bestrijdingsmiddelen gebruikt en je kunt het uitgeven wetend dat het naar een boer gaat die grutto’s in de wei wil. Dat is dus een keuze die je maakt. Waar wil je voor betalen. En ook kun je je afvragen waar je prioriteiten liggen. In de supermarkt liggen meters voorgesneden groente, waar je één keer van kunt eten. Neem nou een zakje sla. Koop je echter een krop, dan ben je goedkoper uit en je doet er ook nog langer mee.” Fruityoghurt kun je zelf maken en dan ben je goedkoper uit dan wanneer je het kant en klaar koopt. Bovendien betaal je dan vaak voor smaakstoffen in plaats van fruit. Niet iedereen houdt ervan, maar zuurdesembrood is nogal zwaar brood. Daardoor heb je er minder van nodig en dat scheelt dus ook weer behoorlijk wat beleg.” Oike: “Sinds ik appelsap van hier drink, lust ik die andere niet eens meer. Het percentage fruit wat in drankjes zit is vaak niet meer dan 10 %. Voor de rest is het aangevuld met smaakstoffen. Waar je trouwens ook op moet letten is het verschil tussen de term “ongezoet” en “geen suiker toegevoegd”. Bij de laatste kan er nog wél aspartaan toegevoegd zijn.”

Geart en Oike, bedankt. Ikzelf kom in ieder geval gauw een keer boodschappen doen. Harmke Eisen.

Bent u nieuwsgierig geworden of misschien wel enthousiast geraakt? U bent van harte welkom om eens te komen kijken of boodschappen te doen. Het VOKO zit op Grote Leliestraat 41 en is twee keer per week open. Dinsdagavond: 17.30 – 18.30 Vrijdagmiddag: 16.00 – 18.00 U bent verzekerd van goede producten en een enthousiaste groep mensen met idealen.

De vraag hoe het VOKO op deze plek terecht gekomen is was makkelijk te beantwoorden. Iemand van de initiatiefnemers woonde hier en bood het aan. Op de vraag of ze zelf nog iets wilden

13

Buurtbewoners Voor de rubriek “Buurtbewoners” ging Margriet ter Steege op bezoek bij haar naaste buren,

Jan en Jo Land dit is het”. En dit is het nog steeds. Iedere dag genieten ze van het uitzicht op “hun” berg. In de tijd dat ze hier wonen is er wel veel veranderd, niet alleen omdat veel notabelen plaats hebben gemaakt voor “de gewone man” maar vooral omdat de mentaliteit veranderd is. De mensen leven veel meer voor zichzelf en niemand voelt zich meer verantwoordelijk voor de woonomgeving. Wat dat betreft is het echtpaar Land van de oude stempel. Samen ervoor zorgen dat de boel er netjes uitziet, dat is hun devies.

Jan en Jo Land wonen pas drieëntwintig jaar aan de Noorderbinnensingel en zijn dus betrekkelijke nieuwkomers in de buurt. Ze hadden vroeger een dienstwoning aan de Hoendiepskade bij de prinses Juliana Huishoudschool waar de heer Land dertig jaar als conciërge werkzaam is geweest en zijn vrouw vijfentwintig jaar als hoofd van de schoonmaakploeg. Het was mooi, maar zwaar werk waar ze met zichtbare trots op terugkijken. Omdat ze bij de school woonden wist men ze altijd te vinden, zelfs op zondag. Dat hield in dat ze altijd aan het werk waren en de heer Land nooit voor tien uur ’s avonds thuis was. Op een gegeven moment kochten ze een caravan en gingen van vrijdagmiddag tot zondagavond kamperen en hadden zo even rust, Dit beviel zo goed dat ze nog steeds ’s zomers, als het weer het enigszins toelaat, afreizen naar Friesland waar hun caravan staat. Na de pensionering konden ze, tot hun verdriet, niet meer in hun dienstwoning blijven maar toen er een huis aan de Noorderbinnensingel vrijkwam zeiden ze tegen elkaar:”Ja,

Teleurstellingen Jan Land heeft ook jaren in de bewonerscommissie van de woningbouwvereniging Volkshuisvesting, afdeling Hortusbuurt, gezeten maar hij is hier teleurgesteld uitgestapt. De woningbouwvereniging hoorde alle resultaten van lange vergaderingen welwillend aan om de plannen van de commissie vervolgens in de prullenbak te gooien. Teleurgesteld zijn beiden ook in de Ebbingepoort waar de heer Land 14

hij al drieënvijftig jaar lid van is. Mevrouw Land is een trouwe bezoekster van de vijfenvijftig- plus gymnastiekclub aan de Kraneweg. Hun leven samen begon ongeveer zeventig jaar geleden toen Jan zijn oudste zus haar collega Jo van het Academisch Ziekenhuis mee naar huis nam omdat ze dacht dat ze wel een leuke vriendin zou zijn voor een andere broer. Maar Jan ging er met haar vandoor en volgend jaar zijn ze zestig jaar getrouwd en nog steeds even gek op elkaar. Ze hebben een best leven gehad en hopen dat ze nog een paar jaartjes krijgen. Als het kan het liefst in deze buurt en in hun eigen huis. Aan het eind van het gesprek vraagt de heer Land aan mij of ik wil vragen of de buurtborrel op een andere dag dan zondag georganiseerd kan worden omdat de mensen die naar de kerk gaan dan niet kunnen komen. Bij dezen geef ik dit verzoek door aan het bestuur van de bewonersorganisatie. Margriet ter Steege

vijftien jaar en mevrouw Land tien jaar als vrijwilligers gewerkt hebben. Nooit werd er tevergeefs een beroep op hen gedaan, koffie zetten voor honderd man was een peulenschil. In de van oorsprong Roomskatholieke Ebbingepoort hebben ze het zelfs voor elkaar gekregen protestantse kerkdiensten te organiseren (samen met mijn wijlen tante Eza die altijd deed alsof ze hoogstpersoonlijk de paus had verslagen) Ze hebben een heel mooie tijd gehad in de Ebbingepoort maar toen ze tachtig werden mochten ze geen vrijwilliger meer zijn en werden ze eruit geknikkerd omdat ze niet meer verzekerd zouden zijn. Maar dat blijkt onzin te zijn aldus de heer Land want inmiddels is gevraagd of ze terug willen komen omdat de Ebbingepoort te weinig vrijwilligers heeft. En nu zou het geen probleem zijn dat ze niet verzekerd zijn? Dat wil er bij de heer Land niet in en hij heeft dan ook bedankt voor de eer. Mevrouw Land gaat nog wel iedere week een bezoekje afleggen maar niet meer als officiële vrijwilliger.

Hobbies Met verontwaardiging vertelt de heer Land dat men tevens de biljarttafel heeft weggedaan omdat er geen animo zou zijn en dat terwijl hij iedere week aan het spelen was met een vriend. Dat heeft ervoor gezorgd dat de heer Land nog op zijn oude dag een kroegloper is geworden. Behalve aan biljarten beleeft de heer Land veel plezier aan het koor waar 15

16

Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper Deze slagzin is misschien op heel veel mensen van toepassing maar zeker niet op onze redactrice Henriëtte van Arkel. Behalve een mooi kapsel hield zij er ook een mooi artikel voor de Kop d’r Veur aan over.

Kapsalon Talla (goud) Al meer dan een jaar bezoek ik Elahe in haar kapperszaak, waar tijdens een heftige informatie-uitwisseling mijn haar grondig wordt aangepakt. Dit artikel is niet bedoeld als reclame maar ik zeg wel even dat de conditie van mijn haar erg verbeterd is sinds ik hier naar toe ga.

bij de klanten rondbracht. Slachten deed haar zus niet zelf in die tijd, maar ze haalde het vlees van een verwante Theijssen slagerij in de stad. Na de slagerij hebben er nog een paardenslager, een poelier, een winkel met tinnen soldaatjes en studenten het pand gebruikt/ bewoond: “er vloog van alles in en uit” zegt mevrouw van Ringen.

Pand met historie Het pand aan de Nieuwe Boteringestraat valt op tussen een vaal nieuwbouw studentenhuis en een neoklassiek opgetrokken huis.:fel gele en zwarte glanzende stenen en ramen van veelkleurig glas in lood. Het is in 1924 als woonhuis/slagerij voor de heer Theijssen ontworpen door architect J. Prummel. Het is een rijksmonument en heeft de expressionistische bouwstijl naar het voorbeeld van de Amsterdamse school en de Art-Déco stijl…..

Waar vroeger de worsten werden gemaakt en het vlees gerookt werd mengt Elahe nu vol vuur haar verfmengsels die ze met evenveel Iranees temperament in het haar aanbrengt. Ze is in 1986 vanuit Iran naar Nederland gekomen met een dochter van 11 en een zoon van 8 jaar.

Op bezoek bij de buren, het echtpaar van Ringen dat al eerder in de Kop d’r Veur heeft gestaan, blijkt mevrouw van Ringen een schoonzus van slager Theijssen te zijn. Zij heeft nog geholpen toen haar zwager in de oorlog in Duitsland zat en zij voor haar zus het vlees

Weduwe Ze is dan weduwe omdat haar man als toerist in Israël ‘per ongeluk’ is doodge-

17

het geloof ook intensief, maar “van een ander soort” zoals zij zelf zegt. Haar kinderen zaten op christelijke scholen omdat er maar één God is die voor iedereen gelijk is en ze op die manier ook op school het geloof leerden kennen. Als laatste vindt ze het fijn dat ze in Nederland als mens gezien wordt terwijl ze in haar geboorteland alleen een weduwe is.

schoten in een strijd tussen de Israëli en de Palestijnen. Tijdens en na de revolutie waar de moslims de bevolking van Iran in hun macht hebben is er sprake van een sterk antisemitisme en de kinderen van Elahe worden opgehitst met allerlei wraakideeën jegens de Israëli die hun vader ‘vermoord’ zouden hebben. Elahe wil niet dat haar kinderen met zoveel wraak en haat opgroeien en vertrekt na enige schermutselingen naar Nederland waar haar broers al wonen. Ze voelde zich eigenlijk meteen op haar gemak. Ze kan zich nog wel herinneren dat haar zoon het geen gezicht vond dat mannen in korte broeken liepen. Elahe geniet hier van de mensen die rustig zijn, een land dat veiligheid en rust biedt en het feit dat vrouwen en kinderen hier meer rechten en respect krijgen. “In Iran had ik niet naar de Olympische spelen mogen kijken omdat vrouwen met veel bloot aan sport doen”. Zij is wel degelijk een moslima en belijdt

Huidige situatie Ze bezit de kapsalon sinds januari 2005, en heeft langzamerhand een klantenbestand(90% vaste klanten) opgebouwd waar ze redelijk van kan leven. Toch werkt ze nog elke zaterdagnacht in een opvanghuis voor vrouwen, als zekerheid achter de hand. Elahe is gelukkig hier en het gaat goed. Er is één smet op haar bestaan in Nederland. Door een vergissing van de IND en de nodige bu-

18

Elahe is een paar maanden geleden naar Iran geweest waar een naast familielid trouwde. Zij was ingeschakeld om de bruid “te versieren” en laat foto’s zien. De bruid is omgetoverd in een sprookjesprinses. In Iran is een trouwerij veel minder sober dan in Nederland en er wordt een vermogen voor uitgetrokken. Als kapster hier in Nederland is zij tegelijkertijd een schoonheidsspecialiste en “onthaart op een Oosterse manier”….Klinkt wat plastisch maar is effectief. In haar kapsalon komen een evenredig aantal Perzische en Nederlandse klanten en als er Perzisch wordt gepraat waan je je soms even heel ver weg.

reaucratische vertragingen heeft haar zoon jarenlang geen verblijfsvergunning gekregen, wat zijn ontwikkeling heeft gestagneerd omdat hij niets mocht doen en geen inkomen had. In deze periode uitte hij zijn gevoel en frustraties in schrijven en muziek. Op dit moment is hij in een studio in Amsterdam om de door hem geschreven liedjes met een band te laten opnemen. Gelukkig heeft hij sinds ongeveer een jaar zijn vergunning, wat gevierd is met een Perzische dankgebedsdag.

Henriëtte van Arkel

19

Bij de voorpagina:

De Kleine Appelstraat We vonden een foto van de Kleine Appelstraat, van vlak na de oorlog. Diederik van der Meide keek ernaar en vond hier en daar nog interessante gegevens.

Nieuwe Boteringestraat 80

De fotograaf stond op de hoek van de Nieuwe Boteringestraat . Hij nam de foto in westelijke richting. De foto biedt uitzicht over eerst de Kleine en dan de Grote Appelstraat tot aan het hoekhuis bij het Noorderplantsoen, daar waar er een kleine knik in de straat zit.

Het moment waarop de foto genomen is, is mij niet bekend. Maar zou best eens vlak na de oorlog genomen kunnen zijn, vanwege de twee grote geschilderde V’s op de gevel van de winkel op de hoek. Als je nu goed kijkt op de gevel van hoekpand Nieuwe Boteringestraat 80 kun je de beide V’s trouwens nog steeds zien. V stond voor Victorie. Ik vroeg me af waarom die V’s daar geschilderd waren, maar heb nog geen antwoord kunnen vinden. Het pand is gebouwd in 1935 door aannemer J. Rozema, die zelf woonde aan de Nassaulaan, aan de andere kant van het Noorderplantsoen. Het betrof een winkel (ten tijde van de foto een tabakswinkel) met drie bovenwoningen. De winkel is inmiddels verdwenen, de toegangsdeur dichtgemetseld en veranderd in een raam.

Kleine Appelstraat 3 en 5 Kleine Appelstraat 3 en 5 waren twee jaar eerder al door hem gebouwd en vormen met het hoekpand een mooi geheel, in de voor die tijd veel gebruikte baksteenarchitectuur. De architect waren Wildeboer en Overzet. Dat complex bevatte een magazijn met woning en 20

drie bovenwoningen. Het magazijn is later verdwenen, maar de oorspronkelijke functie valt nog duidelijk aan de gevel te herkennen. Voor deze nieuwbouw stonden er op die plek naast woningen enkele stallen.

de Grote Kruisstraat, ongeveer ter hoogte van het huidige Lambik). Men zocht partners blijkbaar niet ver van huis. Via diverse verkopingen komt het pand uiteindelijk in handen van bovengenoemde aannemer die de oorspronkelijke hoekpanden sloopt en er in twee fasen het huidige complex van laat maken.

Op de plaats van het gehele complex stonden voor de jaren dertig van de vorige eeuw ook twee woningen aan de Boteringestraat. De hoekwoning was eigendom van Roelf Broeksema. Roelf was naast stalhouder ook koemelker, en bezat een paar hectare weiland in het Oosterhamrik. Zijn dochter Reina erfde het pand in. Deze dochter was overigens getrouwd met Berend Harms Plenter. Diens vaders was ook koemelker (in

Kleine Appelstraat 7 en 9 Het pand naast het hoekpand heeft nu huisnummers 7 en 9. Het waren aanvankelijk twee kleinere panden. De eigenaar was o.a. Lubbertus Crol, een koopman die ook wat weiland in Paddepoel bezat. In 1871 werden de panden herbouwd door Abraham Urbach de Jonge. In 1906 wordt het pand, dat dan zes woonkamers bevat, gesplitst in twee woningen voor gezinnen. Dat valt aan de gevel goed af te lezen.

Nummer 11 t/m 23 De vijf pandjes nrs. 11 t/m 19 waren in 1832 allen eigendom van Gerhardus Geertsema, ook al koemelker. De panden zien er voor een groot deel nog hetzelfde uit. Hier en daar is een dakkapel geplaatst, de gevels zijn gemoderniseerd. Op de hoek van de Kleine Appelstraat noordzijde (nrs. 21 en 23) en de Nieuwe Kijk in ’t Jatstraat is het pand te zien dat in 1925 werd gebouwd door de heer Lucassen. Lucassen woonde zelf aan de Noorderbinnensingel nr. 65 en liet het pand bouwen als sigarenmagazijn met bovenwoning. Aanvankelijk had het pand geen zolderverdieping. Die werd er in 1931 op gezet. In 1832 was het

Ter hoogte van nummer 6 staat een grote berkenboom. Die is indertijd als klein boompje uit de Hortustuin aan de Grote Kruisstraat gepikt, volgens de omwonenden 21

pand eigendom van Gerhardus Siersema. Het werd toen al bewoond door een winkelier, Jacobus Roemers.

en auto’s. Er gaat zelfs een verhaal dat de Kleine Appelstraat één van de eerste woonerven in Groningen was. Min of meer op eigen initiatief van de bewoners, en gedoogd door toenmalig wethouder en huidig Commissaris van Koningin Max van den Berg. De bewoners plantten eind vorige eeuw illegaal een klein berkje, dat ze gepikt hadden uit de Hortustuin. Dat berkje is inmiddels uitgegroeid tot een forse boom.

Nummer 12 en 14 De nummers 12 en 14 ( het hoge pand, links op de foto) zijn in 1911 gebouwd als pakhuis met bovenliggende woningen door de heer Kamps. Later was hierin de firma E. Noorman gevestigd.

Mijn voorkeur gaat uit naar het beeld van vlak na de oorlog: een helder profiel, en zicht op de huizen. Mogelijk dat deze straat, na de herinrichting van de Grote Appelstraat ook aan de beurt komt.

Ten opzichte van de Grote Appelstraat, waar de laatste twee jaar flink veel veranderd is, is het gevelbeeld van de Kleine Appelstraat eigenlijk al sinds 1935 ongewijzigd gebleven. En zelfs ten opzichte van 100 jaar daarvoor is er niet zoveel veranderd; de hoekpanden werden vervangen, en daarmee veranderde ook het straatbeeld.

Diederik van der Meide Reacties en informatie over de Kleine Appelstraat zijn welkom via [email protected]

En toch is er verder wel veel veranderd: de straat is voller geworden met bomen

22

‘De Ebbingepoort’ • • • • • •

een modern en gezellig zorgcentrum aan de rand van de binnenstad complete verzorgingshuiszorg zorg en ondersteuning voor het welzijn aan zelfstandig wonende oudere stadjers wijkrestaurant voor 55+ (vers uit eigen keuken en alle dagen van de week!) dagverzorging (ook op zondag!) kortdurende opname (voor als het thuis eventjes niet meer gaat).

Kom gerust eens langs om te kijken, of bel even voor een afspraak! We zoeken weer enthousiaste vrijwilligers (bijvoorbeeld in de koffiezaal, het bezoeken van bewoners, het helpen in de huiskamers, het rijden in onze bus).

Noorderbinnensingel 2, 9712 XA Groningen, tel.: (050)3139590 www.ebbingepoort.nl; ( e-mail: [email protected])

Noorderzon 2008 op zijn leukst Veel mensen hebben er moeite mee dat het Noorderzon-gebeuren zo massaal is geworden. Maar er zijn ook nog altijd heel kleinschalige, spontane optredens, die iedereen vertederen. Deze twee meisjes hadden een prachtig idee. En er werd dan ook grif geld gegeven voor hun performance. Ze slaagden dan ook volledig in hun opzet!

23

De stadsdeelcoördinatie, De buurt heeft veel te maken met de stadsdeelcoördinator, en toch zie je hem nauwelijks. Het bestuur van de buurtvereniging kent hem misschien , maar van de gemiddelde burger kun je het je afvragen. Een tweede reden voor de redactie om eens op de huidige coördinator af te stappen, was het feit dat Wouter van Bolhuis tot voor kort projectleider van de gemeente was voor de regiotram. Hij kon ons dus vast veel vertellen over de huidige ontwikkelingen.

de gebiedsmanagers van OCSW er alleen maar voor wijken die extra aandacht behoeven). Er werken ongeveer 3300 ambtenaren bij de gemeente, en daarom moeten de zaken op elkaar afgestemd worden om te voorkomen worden dat allerlei afdelingen langs elkaar heen werken. De stadsdeelcoördinatie houdt zich dan ook niet zozeer met de inhoud bezig maar is vooral procesgericht maar moet vooral de diverse diensten bij elkaar brengen. Dus moet men goed weten wat er in de gemeente speelt. Om die coördinerende rol goed te kunnen vervullen moet men niet alleen op de hoogte zijn van wat er in de wijk speelt, maar ook van de zogenaamde back-office van de gemeente. Je hebt wijksecretarissen die contact onderhouden met de buurten en wijken en zo een oog en oor voor de gemeente vormen. Maar ook de stadsdeelcoördinator zelf is goed op de hoogte: hij woont in de Oranjebuurt en verneemt dus ook het nodige uit de eerste hand.

Stadsdeelcoördinatie Het gesprek met Wouter vindt plaats in de grote hal van de Dienst Ruimtelijke Ordening en Economische Zaken (ROEZ) aan het Zuiderdiep. De stadsdeelcoördinators en hun secretariaat vallen onder deze dienst, maar Wouter benadrukt dat een stadsdeelcoördinator zich zeker niet alléén met onderwerpen van de Dienst ROEZ bezig houdt. Zijn werk omvat eigenlijk alle gemeentelijke zaken, die van belang zijn voor zijn wijk. Dat is dan ook direct al het grote verschil met de ‘wijkcoördinatoren’ van andere diensten: Die van de milieudienst bijvoorbeeld houden zich bezig met afval en onkruid, en ook die van de Dienst Onderwijs, Cultuur , Sport en Welzijn houdt zich alleen bezig met de onderwerpen die bij die dienst horen. (Overigens zijn die zogenaam24

een inkijkje bij het gemeentelijke apparaat “Wij doen niks”

een groot deel zijn veerkracht aan kleine bedrijfjes, die haast onzichtbaar zijn, maar toch een belangrijke functie vervullen. Dat soort kleine bedrijfjes wil de gemeente graag stimuleren.

De stadsdeelcoördinator heeft nauwelijks bevoegdheden, maar wel een behoorlijk gezag binnen het gemeentelijk apparaat. De stadsdeelcoördinator springt in waar er gaten vallen. “Als het goed gaat zijn we niet nodig” aldus Wouter. “Als burgers ons opbellen, is er iets niet goed”. Hij heeft wel eens gekscherend tegen iemand gezegd: “Je kunt hier niet terecht met je probleem, want ik doe niks”. Formeel gezien klopt dat, want die andere afdelingen moeten de concrete werkzaamheden uitvoeren. Toch kan de stadsdeelcoördinatie best heel wat in gang zetten. Burgers kunnen burgers echter veel beter terecht bij de verschillende telefonische meldpunten (Milieu 367 1000, beheer en verkeer 367 8910 of bij het Meldpunt Overlast 5875885), als ze iets willen melden. Dan krijgen ze een medewerker aan de telefoon die alles keurig noteert en hebben ze de zekerheid dat het probleem bij de juiste mensen terecht komt.

De tram Wouter van Bolhuis was eerder projectleider voor de tram bij het Kolibri-project geweest. In dat kader heeft hij heel veel discussie- en voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd. En hij heeft eer van zijn werk gehad. Want toen in februari van dit jaar de startnotitie verscheen, bleek dat men in de Stad behoorlijk positief tegenover de invoering van de tram stond. Zo bleek de politiek er unaniem voor te zijn. Er is toen al een principebesluit gevallen dat de tram er zal komen. Als er toen voldoende tegenstanders waren geweest, hadden ze op dat moment een referendum af kunnen dwingen. Inmiddels is een mogelijk referendum een gepasseerd station, en werkt men bij de gemeente aan de totstandkoming van de eerste tramlijn. Er is nog wel een stevige discussie over het te volgen traject. Die discussie is voor onze buurt van groot belang, want het is nog lang geen uitgemaakte zaak dat de tram ook de Nieuwe Ebbingestraat en/of het Boterdiep aan zal doen..

De Hortusbuurt hoort bij een stadsdeel waar onder andere ook de Hoogte / Korrewegwijk, de Oosterparkwijk, de Schilderswijk en de buurten rondom het Noorderplantsoen toe behoren. De stadsdeelcoördinatie wil dit jaar extra veel aandacht schenken aan de volgende thema’s : veiligheid, de wijkvoorzieningen (de Hortusbuurt heeft eigenlijk geen eigen wijkvoorzieningen, dus dat thema is in ons geval niet zo interessant), en de wijkeconomie. Een buurt ontleent voor

(Zie volgende bladzijde)

25

26

Het traject Wouter: “Er bestaat volgens deskundigen zoiets als een Tram ABC. Een goed functionerende eerste tramlijn moet in ieder geval de volgende locaties aandoen: Het station, het stadion, het ziekenhuis, het stadscentrum en de Rijksuniversiteit. De route door Nieuwe Ebbingestraat / Boterdiep zou drie van die vijf plekken aandoen, maar het traject over de Bloemsingel zou ook nog stoppen bij de nieuwe tweede hoofdingang van het UMCG. In het nu lopende traject worden de voors en tegens van de verschillende varianten toegelicht en besproken met allerlei betrokken organisaties en bewoners.” Zoals een goede ambtenaar betaamt had Wouter van Bolhuis zelf geen voorkeur voor één van de trajecten. Dat is aan de politiek. En als de keuze eenmaal gemaakt is, dan weet een ondernemer of hij de eerste tientallen jaren kan rekenen op een vast stroom bezoekers, wat voor het welslagen van zijn bedrijf van doorslaggevende betekenis zijn.

Volgens hem loopt het project om het wonen boven winkelpanden te bevorderen heel aardig. Maar om één of andere reden wil dat in de Nieuwe Ebbingestraat nog niet zo vlotten. Ook worden de pandeigenaren niet erg gestimuleerd om actief huurders voor hun panden te zoeken. Het hoeft belastingtechnisch helemaal niet zo slecht uit te pakken als een eigenaar zijn winkelpand leeg laat staan. Gelukkig ziet het er nu toch echt naar uit dat zich een Albert Heyn filiaal in de Ebbingestraat gaat vestigen, en dat kan een behoorlijke stimulans voor de straat betekenen. Wouter benadrukt dat Ciboga door allerlei omstandigheden behoorlijk vertraagd was, en dat de oorspronkelijke plannen in de loop van de tijd noodgedwongen ook nogal aangepast zijn. Hij benadrukt dat niet de gemeente maar de projectontwikkelaars de eerstverantwoordelijken zijn voor Ciboga, en dat er nu toch eindelijk wat schot in lijkt te komen. Er wordt op dit moment weer een nieuwe ‘schots’ aan woningen opgeleverd, en ook kan eind dit jaar de parkeergarage aan het Boterdiep eindelijk in gebruik genomen worden. Er zijn dus wel positieve ontwikkelingen. Zoals Wouter van Bolhuis zelf zegt: “Het heeft wel zijn tijd nodig.”

Wouter Van Bolhuis legt met een rekensommetje uit dat we niet bang hoeven te zijn dat de tram ten koste gaat van de busroutes. “Het is mogelijk dat de lijnen 11 en 15 zouden verdwijnen als de tram er eenmaal is. Maar het ligt niet voor de hand om lijn 5 bijvoorbeeld weg te halen.”

De Nieuwe Ebbingestraat Tot slot vroeg ik Wouter nog even naar Ciboga, en de leegstand in de Nieuwe Ebbingestraat. De ontwikkelingen lijken al jaren te stagneren

Piet Hein Schlebusch

27

Bedrijven in de buurt

28

Centrum voor Oude Muziek en Dans, geworteld in de Hortusbuurt Vier maanden geleden schonken we al eens aandacht aan het centrum voor Oude Muziek en Dans. Dat wilden we laten volgen door een interview met Carolien Eijkelboom, maar in de vorige Kop der Veur was daar helaas geen ruimte meer voor. dat had u dus nog van ons tegoed. Dit artikel is ook meteen de laatste bijdrage van ons Belgische redactielid Katrien Colman. Zij woont namelijk niet meer in onze buurt, en we zullen het dus in het vervolg zonder haar moeten stellen.

Begin maart werd ik voor een gezellige babbel ontvangen door Carolien Eijkelboom in haar prachtige pand in de Nieuwe Kijk in’t Jatstraat waar het Centrum voor Oude Muziek en Dans gehuisvest is. Het werd een gezellig en interessant gesprek met de oprichtster en bezielster die vergroeid is met haar centrum geworteld, midden in de Hortusbuurt. Hier volgt haar boeiende verhaal…

zijn rug als er een optreden buiten de deur op het programma staat) en de mogelijkheid om onbeperkt muziek te maken zonder de politie op de stoep voor geluidsoverlast. De koop werd beslecht en de verhuizing werd in een recordtempo afgehandeld. En terwijl aan de overzijde van de straat de voormalige Hortustuin verloederde, werd hard gewerkt om het ingeslapen pand op te frissen en een compleet nieuwe bestemming te geven. Hoewel het huis gebouwd werd in 1885 en dus niet stamt uit de periode van de oude muziek en dans die door het centrum wordt gepromoot, vormt het al jaren de ideale voedingsbodem om mensen voor deze oude kunsten te inspireren.

Ontstaansgeschiedenis Het verhaal van het Centrum voor Oude Muziek en Dans komt in een stroomversnelling op het moment dat de oude Hortustuin van de Rijksuniversiteit Groningen letterlijk uit de grond werd getrokken om de verhuizing naar de nieuwe locatie in Haren mogelijk te maken. Het was liefde op het eerste gezicht, want nog voor Carolien Eijkelboom het vrijstaande huis vanbinnen had gezien lag er al een bod van haar op tafel. Het pand voldeed aan alle eisen die de eigenaar van een klavecimbel stelt, zoals een oefenruimte op het gelijkvloers (een klavecimbel hijst men niet zo maar op

Wat is oud? Carolien Eijkelboom situeert oude muziek ruim in de periode vanaf de late Middeleeuwen (1400) tot de Rococo periode (1800). Carolien studeerde op het conservatorium van Groningen klavecimbel en blokfluit. Jarenlang was zij verbonden als docente aan het conser-

29

Bedrijven in de buurt

30

vatorium. Oude muziek bleek door de jaren heen haar stokpaardje te zijn. In 1990 ging zij haar eigen weg en richtte het Centrum voor Oude Muziek en Dans op.

Missie Het centrum heeft een educatieve missie, wat het duidelijk onderscheidt van professionele orkesten. Het wil amateur musici en dansers enthousiast maken door hen terug te brengen naar de bron. De authentieke uitvoeringspraktijk van oude muziek en dans kan hier dan ook geleerd worden. Er wordt individueel en in groep les gegeven aan amateurmusici en er worden lezingen verzorgd om het publiek te laten kennis maken met oude muziek en dans.

Carolien EIjkelboom stemt haar klavecimbel ——————-

Wim Tommassen (regisseur). Het zwaartepunt van de activiteiten ligt bij de muziek omdat dat voor het centrum eenvoudigweg financieel haalbaar is. Bij een dansvoorstelling moet o.a. geïnvesteerd worden in kostuums, moeten professionele solodansers aangetrokken worden en moet ook uitgeweken worden naar een grotere locatie met aangepaste verlichting. De repetitieruimtes kunnen ook gehuurd worden door cultuur gerelateerde verenigingen. De Stichting Centrum voor Oude Muziek & Dans maakt het mogelijk om de projecten financieel te ondersteunen via geworven subsidies en fondsen. Wie meer informatie wil over de activiteiten van het centrum in het verleden en in de toekomst kan terecht op de website van

Diletto Musicale Met haar deskundigheid en jarenlange ervaring organiseert Carolien Eijkelboom ook verschillende evenementen per jaar waar gevorderde amateurs en professionals bij betrokken worden. Elk jaar is er een zomercursus (2e week augustus) en halfjaarlijks heeft het barokke orkest en koor “Diletto Musicale” een project op stapel staan. Carolien Eijkelboom werkt bij het ontplooien van deze activiteiten samen met onder meer Paulien Kostense (barokviolist en dirigent), Dorothée Wortelboer (danseres en kenner van historische dans) en

centrumvooroudemuziekendans.nl Katrien Colman

31

Winkels en bedrijven in de buurt

Bling bling, ovenwanten, kussens,postpapier,sieraden,horloges, speelgoed, ringen, klokken, tassen, armbanden, bling bling, broche’s, poppen, tollen, portomonees, opbergdozen, sieraden kistjes, oorbellen, telefoon’s fotoalbum’s, haarclips, keukengerei, fotolijsten, kleden, schalen, galatasjes

Voor al uw kadoartikelen kunt u terecht bij:

Kadohuis twinkle

Nieuwe Boteringestraat 45 9712 PH Groningen tel.: 050-3140786

Nieuwe Ebbinegestraat 106 Groningen tel: 050-3181666

32

Restaurants in de buurt

Margriet Voor iemand als ik die graag naar sport kijkt is het altijd jammer dat de Olympische Spelen aan de andere kant van de wereld zijn. Ik ben dan aangewezen op de samenvattingen ’s avonds, want overdag ben ik aan het werk en ’s nachts kan ik ook niet kijken omdat ik de volgende ochtend weer vroeg op moet. Geheel onverwacht heb ik toch nog bijna alles kunnen volgen. Op de eerste dag van de Spelen werd ik met vliegende vaart naar het ziekenhuis vervoerd met een acute blindedarmontsteking. Ik weet dat er ergere dingen zijn in het leven, maar toch gun ik dit niemand. Twee dagen na de operatie werd ik al weer naar huis gestuurd, waar ik mocht gaan herstellen. Ik had amper de tijd om me te realiseren wat er gebeurd was. Er zijn mensen in mijn omgeving geweest die vonden dat ik wel wat erg ver gegaan was om zoveel mogelijk te kunnen zien. Ik heb inderdaad veel gezien, zelfs ’s nachts wanneer ik niet kon slapen was het een welkome afleiding. Daarbij heb ik me ook af en toe geweldig kunnen ergeren aan de negatieve reacties in de media wanneer het met onze sporters even niet goed ging. Alsof ze daar zouden zijn met de gedachte het maar eens even fijn te laten afweten voor het oog van alle kijkers. Wij Nederlanders vinden kennelijk dat, als iemand een kans heeft een medaille te halen, hij dat ook maar gewoon moet doen. Desondanks heb ik toch genoten, afgezien dan van die keren dat een van de poezen bij mij op schoot sprong, omdat ze zo blij waren dat ik onverwacht thuis was. Ik ben dol op mijn poezen, maar je kunt ze maar beter op afstand houden als je een hoeveelheid hechtingen in je buik hebt……… Margriet Klasen 33

Gedichten & Hortusbuurt

Hortuspuin Groen Groningen rust hier, in eigen achtertuin. De bomen als statig statisch meubilair en we zagen dat het goed is, dat het blijft. Er valt al zo weinig te lachen: college op maandagmorgen, de koffie 5 cent duurder. Vooruitgang is een snelweg zonder flitsers; kennis racet en breekt naar eigen grijs geweten. Hoe aandoenlijk dan die groene barricaden, beplakte ramen vol idealen. Als ze al toekomst zagen is dat uitzicht voorgoed verdwenen. Het kloppend hart werd afgezet, amputatie staat geduldig in de wachtkamer. De behandeling heeft geen haast maar zal spoedig geschieden. De zagen liggen klaar. Wie wil weten, leven in de toekomst hakt in het verleden. Krabbels breken geen beton. Jurre van den Berg

In de zomer van 2005 haalden buurtbewoners 5800 handtekeningen op tegen de nieuwbouwplannen van de RuG, die ze op 5 september aanboden aan het College van Bestuur. Dat gaf de aanzet tot hernieuwd overleg, en dit resulteerde uiteindelijk in een bouwplan waar wél iedereen mee in kon stemmen. Op 3 september aanstaande wordt de nieuwbouw officieel in gebruik genomen. Getuige bovenstaand gedicht uit de Universitietskrant van 28-09-2005 had sociologiestudent Jurre van den Berg niet de indruk dat de buurtacties iets op zouden leveren. Van den Berg was tijdens het studiejaar 2005-2006 huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen. In september 2006 verscheen zijn poeziedebuut: Avondkikkers. 34

buurtpolitie:.................................... bureau Korreweg wijkagent: ..............................Cor Kremers.0900-8844 meldpunt overlast tijdens kantooruren..050-5875885 buiten kantooruren: politie...........................0900-8844

Bewonersorganisatie

Hortusbuurt

ondergrondse huisvuilinzameling: bij storing................................................ 050-3671000 grof vuil www.grofvuilmelden.nl of ........050-3671000 oud papier:........ eerste en derde vrijdag v.d. maand kleding/ textiel/schoenen: 3e donderdag v.d. maand

[email protected] Postbus 1699 9701 BR Groningen

stadsdeelcoördinator:................ Wouter van Bolhuis stadsdeelsecretarissen: .........................Ton Podt, René Kuipers .050-3678600 stadsdeelbeheerder: ...Joke Erenstein...050-3678910 sociale wijkvernieuwing:.. Liesbeth van de Wetering

Postbank 3163081

E-Loket:................................www.eloket.groningen.nl Wijkrestaurant (55+) ................Tussen 12 en 13 uur Reserveren voór 11 uur. De Ebbingepoort.....3139590

Klaas Hofstra (voorzitter), Kleine Rozenstraat 22................. 3124029

maatschappelijke & juridische dienstverlening (MJD) ......................................................050-5269710

Petra Drijver (secretaris) Grote Kruisstraat 18..............06-16367152

Het Juridisch Spreekuur www.juridischspreekuur.nl ...........................‘smaandags van 17:00 tot 18:00 uur ..............Oranjewijk Buurtcentrum -Prinsesseweg 44/1

Anouk Doornbos (penningmeester) Kleine Rozenstraat 7b...........06 10529997 Pascal Nieuwland (bestuurslid) Nieuwe Boeteringestraat 35……...3119889

WWW.hortusbuurt.nl 35