nummer 277 september

Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij

1€

nummer 277  september 2008

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Samen sterk voor koopkracht

w w w. s o c i a l i s m e . b e

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steun: 2 €

en werk

ABVV/ACV: breek de banden met SP.a/CD&V !

Met en rond de syndicale basis, een nieuwe arbeiderspartij is nodig:

Voor een syndicale partij !

V

D o o r G e e rt

oor de zomervakantie werd massaal actie gevoerd voor meer koopkracht door meer loon. In de zomer werd de ernst van de situatie bevestigd. In juli bedroeg de inflatie (prijsstijgingen) 5,91% op jaarbasis. De hoge energie- en voedselprijzen zorgen ervoor dat het leven snel duurder wordt, terwijl de lonen amper volgen. Als we daartegenover loonsverhogingen eisen, wordt ons gezegd dat daar geen middelen voor zijn. Bovendien wordt geschermd met de economische crisis die steeds dichterbij komt. Dat is een vals argument: in de periode van economische groei leverde dit de werkenden en hun ge

zinnen geen vooruitgang op. De reële lonen stegen niet en het aandeel van de lonen in het BBP daalde (in ons land tot minder dan 50%). De immobiliën- en kredietcrises in de VS worden nu aangegrepen om looneisen af te doen als onrealistisch. Hoewel het niet de werkenden en hun gezinnen zijn die verantwoordelijkheid dragen voor deze crisis, wil het patronaat ons wel de rekening laten betalen. Wij hebben niet kunnen profiteren van de groei, maar zouden nu wel moeten opdraaien voor de crisis. De afgelopen jaren werden immense winsten geboekt door de grote bedrijven. Dat was mogelijk door de maatregelen om de “loonkosten” te drukken (lees: de sociale zekerheid en onze arbeid- en loonvoorwaarden

politieke crisis Einde van de tunnel is niet in zicht... Koopkracht Loonkosten in ons land te hoog? Europa Toename arbeidersstrijd biedt mogelijkheden voor links dossier Neoliberalisme in crisis - het einde van een tijdperk

onder druk te zetten) en de vele cadeaus die werden toegestopt door de politieke vrienden in diverse neoliberale regeringen. Vorig jaar maakten de 30.000 grootste bedrijven in dit land 77 miljard euro winst. Dat geld werd niet gebruikt om iets aan onze koopkracht te doen, het verdween in de zakken van de grote aandeelhouders. Het neoliberale beleid wil ons in een spiraal naar beneden duwen, terwijl er voor een kleine toplaag een spiraal naar boven is. Voor topmanagers en aandeelhouders zijn er geen loonnormen. Voor gewone werkenden daarentegen is iedere euro loon volgens het patronaat er één te veel. Als we daar tegen willen ingaan, zullen we ons moeten organiseren en de strijd aangaan. Het patronaat

bereidt zich voor op nieuwe aanvallen op onze lonen en levensstandaard. Wij moeten ons offensief voorbereiden: zij organiseren onze miserie, wij onze strijd! De actieweek voor koopkracht in juni was een goede aanzet: toen kwamen ruim 80.000 betogers in verschillende steden op straat. Deze actieweek overtrof alle verwachtingen, de actiebereidheid is dus zeker aanwezig. Jammer genoeg werd niet onmiddellijk een nationale actie (bvb met algemene staking) na de zomer aangekondigd. Dat had de mogelijkheid geboden om heel de zomer te mobiliseren op de werkvloer en daarbuiten. Het heeft geen zin om met acties te wachten op de eerste onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord: de eisen van het patronaat

3 5 8 6-7

zijn nu reeds gekend, net als het ongenoegen en de actiebereidheid aan de basis. Er is nood aan een duidelijk actieplan waarbij de basis wordt betrokken, bijvoorbeeld op regionale interprofessionele bijeenkomsten. Dit actieplan kan opbouwen naar een goed voorbereide algemene 24urenstaking. De eis van meer koopkracht door meer loon zullen we niet zomaar realiseren. Er zal strijd nodig zijn waarbij we ons organiseren op syndicaal en politiek vlak. Nu verdedigt geen enkele grote partij de eisen van de tienduizenden betogers voor meer koopkracht (en de vele tienduizenden die hen steunden), er is nood aan een partij die wel de syndicale eisen verdedigt.

Socialistisch Links

politiek

www.socialisme.be september 2008

Crembo in Afghanistan

De Crem stapt in militair avontuur T

erwijl de traditionele partijen in eigen land vooral verbaal een communautaire oorlog uitvechten, was er snel eensgezindheid om de reële militaire betrokkenheid van ons land bij de bezetting van Afghanistan op te drijven. De oorlogslogica van De Crem werd gevolgd door de ministerraad die daarmee De Crem bevestigd heeft als schoothondje van Bush en co. De ministerraad steunde het voorstel van De Crem om vier F16’s en

honderd militairen voor zes maanden naar het zuiden van Afghanistan te sturen. Daarbij zal worden deelgenomen aan gevechtssituaties en zullen risicovolle acties worden ondernomen. Tot nu toe werd vooral tussengekomen bij de bewaking van de luchthaven van Kaboel, wat veel minder gevaarlijk was dan de missie in Kandahar. Vanop de basis van Kandahar zal worden samengewerkt met de Fransen en Nederlanders. Er kan ook worden deelgenomen aan de opera-

Sarkozy bij een hulde aan 10 gesneuvelde Franse soldaten. Zal dit binnenkort ook in ons land realiteit worden?

tie “Enduring Freedom”, een beslissing die vooral Bush moet paaien. In noodsituaties mogen de F16’s ook boven Pakistan vliegen. Tenslotte zal de operatie geen vier maar minstens zes maanden duren. Deze uitbreiding van de Belgische deelname aan de oorlog en de bezetting van Afghanistan komt er op een vreemd ogenblik. Op hetzelfde moment werd immers bekend dat het ministerie van Defensie een berg onbetaalde facturen heeft liggen. Het defensiebudget zal dit jaar fors worden overschreden. Bovendien is de oorlog in Afghanistan (net als in Irak) uitzichtloos voor Bush en zijn vrienden. Minister De Crem toont met zijn politiek aan dat hij de oorlogszuchtige conservatieven rond Bush achterna loopt. Op een ogenblik dat de hele wereld lijkt uit te kijken naar het einde van het tijdperk-Bush en zowat alle trouwe bondgenoten van Bush in de problemen komen, vervoegt De Crem het slinkende groepje van Bushschoothondjes. Een ander lid van die club, de Franse president Sarkozy, kwam al onder vuur te liggen naar aanleiding van de dood van 10 Franse soldaten in Afghanistan eind augustus. Sarkozy liet eerder extra troepen overbrengen naar Afghanistan, ondanks peilingen die aangaven dat twee derden van de Fransen daar tegen was.

Het is opvallend dat de ministerraad met de voorstellen van De Crem heeft ingestemd. Hierdoor worden alle regeringspartijen, van sociaaldemocraten over liberalen tot christen-democraten, verantwoordelijk voor de oorlogspolitiek die De Crem wil voeren. De kritiek van voormalig defensie-minister Flahaut heeft zijn partijgenoten in de regering niet tegengehouden om voor de oorlogsmissie te stemmen. Op 3 augustus vertrok een eerste detachement om vanaf september met de echte missie van start te gaan. D e m i l it a i r e i nt e r ve nt ie i n Afghanistan zal dit jaar 5,2 miljoen euro belastingsgeld kosten. Terwijl

Lange Wapperbrug in Antwerpen stuit op verzet

U

D o o r J a n , LSP- A n t w e r p e n

it een enquête afgenomen door het weekblad Humo (24/6/2008) bleek dat slechts 28% van de Antwerpenaren zich kunnen vinden in de plannen van de Vlaamse regering, de provincie Antwerpen en de stad Antwerpen om de ring rond Antwerpen dicht te maken met een brug over de stad. Er bestaat heel wat woede over de ondemocratische besluitvorming rond de Lange Wapperbrug, een peperduur prestigeproject dat er komt onder druk van de bedrijfswereld, zonder veel rekening te houden met mens en milieu. De beweegredenen voor de bouw van de majestueuze Lange Wapperbrug, oftewel de ‘Oosterweelverbinding’, zijn duidelijk: enerzijds wil burgemeester Janssens (sp.a) het prestige van de stad een gigantische boost geven met het oog op het kapitaal van allerhande investeerders, en anderzijds bestaat er een enorme druk vanuit de bedrijfswereld om voor een vlottere doorgang van goederen in de Antwerpse haven naar het hinterland te zorgen. Alhoewel aanvankelijk op 500 miljoen euro geschat, wijzen nieuwe ramingen op een duizelingwekkend prijskaartje van 2,5 miljard euro! Niet minder dan 1 miljard euro zal opgehoest worden door de belastingbetaler, de rest van het geld wordt gezocht in het kader van publiek private samenwerking (PPS): een financiële constructie gepromoot door de Europese Commissie met de bedoeling privé-kapitaal

een voet tussen de deur te doen krijgen in de publieke sector. De Lange Wapperbrug vormt tevens een bedreiging voor de volksgezondheid. Elke dag zullen vele tienduizenden vrachtwagens en auto’s boven Antwerpen razen, en dat terwijl studies aantonen dat wonen nabij verkeersaders schadelijk is voor de gezondheid (fijn stof, lawaai...). Het, overigens goedkoper, voorstel dat bestaat uit een gesloten ring rond Antwerpen door een tunnel onder de stad, waarbij lawaai en uitlaatgassen kunnen gefilterd worden, lijkt alvast een beter idee. Bovendien hebben de politici op geen enkel moment aanstalten gemaakt om een breed democratisch debat te lanceren over het grootste stedenbouwkundig project in Vlaanderen ooit. De knoop werd eind vorige eeuw doorgehakt door de ‘Staten-Generaal’, een select clubje van politici, bedrijfsleiders, ontwerpers en enkele weerloze milieuorganisaties. Ondertussen groeide een breed verzet op initiatief van de bewonersgroep StRaten-Generaal en vzw Ademloos, die ijveren voor een referendum. Burgemeester Janssens liet zich regelmatig van zijn slechtste kant zien: hij schold recent de tegenstanders van de brug uit voor leugenaars en lijkt met zijn legendarische uitspraak “Walk and don’t look back” niet van plan ruimte voor discussie toe te laten. Ook in dit dossier is het duidelijk dat de neoliberale politici individuele transportoplossingen blijven promoten: minder dan 10% van de middelen uitgetrokken voor het Masterplan,

dat de Oosterweelverbinding omvat, gaan naar investeringen in openbaar vervoer. Ieder zijn eigen auto is misschien wel interessant voor de winsten van de autofabrikanten en de olieindustrie, maar maatschappelijk en ecologisch gezien zorgt deze politiek voor enorme problemen. En dan zwijgen we nog over het inefficiënt en milieuonvriendelijk transport van goederen over de weg: de winst die met dit type van goederentransport te rapen valt, vormt een rem op de ontwikkeling van alternatieve vervoersmethoden. LSP pleit voor massale investeringen in collectieve oplossingen voor het verkeersprobleem. Niet het bijbouwen van snelwegen, wat alleen maar meer auto’s aantrekt, maar de uitbreiding van het openbaar vervoer zal op termijn een oplossing bieden voor het verkeersinfarct. Daarnaast eisen we dat de enorme winsten van vandaag onder meer geïnvesteerd worden in nieuwe vormen van goederenvervoer en productie. > Op 25 oktober organiseert Internationaal Verzet in Antwerpen een anti-kapitalistisch milieufestival (zie ook pagina 11). Daar is een discussie gepland over prestigeprojecten als de Oosterweelverbinding. http://myspace.com /milieufestival

er geen middelen zijn voor koopkracht, zijn er blijkbaar wel middelen om deel te nemen aan de oorlogspolitiek van de neo-conservatieven. Wellicht hoopte De Crem het verzet tegen deze maatregel te beperken door het snel in de zomer door de ministerraad te jagen. Aangezien het om risicovolle militaire acties in Afghanistan gaat, is het wellicht enkel een kwesite van tijd vooraleer de eerste bodybags uit Afghanistan terugkeren. Zullen we dan de arrogante Crembo nog horen? Wij verzetten ons tegen iedere Belgische deelname aan militaire interventies.

Wallonië en Brussel. Een toekomst in Frankrijk? Het rattachisme haalde deze zomer de voorpagina’s van de Franstalige pers. De onmiddellijke aanleiding was een peiling van Le Soir over de politieke en communautaire crisis. 93% van de Walen dacht daarbij dat de crisis ernstig is en 23% zelfs dat België zal verdwijnen (in januari was dat nog 16%). Indien het land uiteenvalt zou 49% van de Walen er de voorkeur aan geven dat hun regio wordt aangehecht bij Frankrijk, begin dit jaar was dit slechts 29%. Uiteraard berust iedere hypothese rond rattachisme (aansluiten bij Frankrijk) op één klein detail: België moet eerst nog uiteenbarsten. En daar zijn we nog ver van. Het patronaat wil het niet, de vakbonden willen het niet, de partijen willen het niet en de grote meerderheid van de bevolking wil het niet. Maar anderzijds zou een aansluiting bij Frankrijk ook allesbehalve een pretje zijn. Er zou een akkoord moeten worden onderhandeld over alle punten die niet opgelost raakten in het kader van België: hoe de nieuwe grenzen vastleggen, hoe de staatsschuld verdelen,... Ook de kwestie van Brussel zou niet verdwijnen. Verder zou goedkeuring van de EU nodig zijn (wat voor pakweg de Britse of Spaanse regeringen niet evident zou zijn). De groeiende steun voor de hypothese van het rattachisme is een gevolg van de arrogante en agressieve opstelling van de Vlaamse politici. Anderzijds is het ook een uitdrukking van het feit dat een onafhankelijk Wallonië – met of zonder Brussel – niet als realistisch wordt beschouwd. Het rattachisme blijft een marginaal perspectief, maar indien de crisis blijft duren en de verkiezingen van 2009 de situatie niet uitklaren, riskeren de onderhandelingen voor de befaamde staatshervorming nog moeilijker en explosiever te worden.

Socialistisch Links

politiek


Geen einde aan de politieke crisis in zicht

SocialistischLinks

Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette door

Anja Deschoemacker

D

e vakantie is bijna voorHet enige wat men met enige zekerbij. Tegen het einde van heid kan zeggen, is dat alle traditioseptember houden zo- nele partijen vandaag angst hebben wel NVA als CD&V congressen, van verkiezingen en dat de regering waarbij men zeker van de eer- – in haar huidige vorm of een andere ste verwacht dat er ze haar steun – al het mogelijke zal doen om rechtvoor de regering zal intrekken. op te blijven. Voor de beroepspolitiOndertussen regent het dagelijks ci in de regering komt bij verkiezineconomische onweerberichten. gen immers hun eigen koopkracht in Hoewel Leterme stelde dat hij niet het gedrang. Bovendien sporen hun meer in deadlines gelooft, komen er broodheren – het VBO op kop – hen de volgende weken en maanden een aan het land niet in chaos te storten hele reeks momenten, waarop de re- op het moment dat hun winsten ongering zichzelf geblokkeerd kan zien. der druk komen van de economiOverleeft de regering de hiervoor ge- sche crisis. noemde congressen? Kan ze een budHet volgende budget zal waarget opstellen die ook maar iemand schijnlijk – zoals het vorige – een tevreden zal stellen? Kan ze een hoge mate van wishfull thinking incommunautair overleg starten, ter- houden. De meer dan gerechtvaarwijl men nu nog over de grond blijft digde eisen om iets te doen voor de rollen over wie aan dat overleg kan laagste inkomens blijven meer dan deelnemen: de twee imaginaire deel- recht na deze zomer van recordinflastaten waarover de Vlaamse politici tie. De bazen krijsen als rotverwende het hebben of alle belangrijke struc- kinderen om meer cadeaus en dan turen in België, zijnde alle Gewesten weten we nog niet wat de regering (ook Brussel) en Gemeenschappen zal moeten uitgeven indien ook in (ook de Duitstalige). Zal ze enige rol België financiële instellingen zwaar van betekenis kunnen spelen in de onder druk komen te staan door de komende loononderhandelingen? gevolgen van hun wilde winstjacht

Edito

van het verleden. Met te verwachten overheidstekorten in heel wat Europese landen kunnen we van de EU echter een zekere gedoogpolitiek verwachten. De loononderhandelingen beloven daarentegen een moeilijke kluif te worden. Zal men erin slagen een akkoord te sluiten (wat twee jaar geleden niet is gelukt gezien de ABVVleiding geen meerderheid in haar rangen vond)? Of gaan we naar een situatie – zoals Cortebeeck als mogelijkheid opwerpt in een interview met Knack (20 augustus 2008) – waarin de sectoren volgende lente afzonderlijk moeten onderhanden? Hij merkt erover op dat zo’n scenario “in het voordeel van de sterkere, maar nadelig voor de zwakkere sectoren” is. De regering zal uit alle macht proberen om de werkenden en de uitkeringsgerechtigden te laten opdraaien voor de crisis. In de regering (of in de parlementaire oppositie) zal niemand opperen dat de bedrijven in de laatste jaren enorme winsten hebben gemaakt en dat men die opbrengsten zou moeten inzetten om de arbei-

dersklasse te behoeden voor de toenemende levensduurte en de nieuwe toename van armoede. Het zal aan de werkenden zelf zijn om in het najaar dat signaal klaar en duidelijk uit te zenden. Ondertussen zal ons constant een communautair rad voor de ogen worden gedraaid, waarbij geen enkele van de eisen van de verschillende partners ook maar iets zou oplossen aan de vele discriminaties die op het Belgisch grondgebied gebeuren. Met minstens de regionale en Europese verkiezingen in zicht zal het provocaties regenen. Wat we daarbij niet uit het oog mogen verliezen, is dat men bij gebrek aan alternatief uiteindelijk toch wel tot een akkoord zal komen, hoewel waarschijnlijk pas na de verkiezingen van 2009. Dat akkoord zal vooral een strategie zijn om de crisis af te wentelen op de werkenden en uitkeringsgerechtigden. We moeten vechten voor een budget dat aan

Mensen-zonder-papieren

Repressief asielbeleid leidt tot wanhoopsacties

“

D o o r J e a n P e lt i e r

Freddy Roosemont, de directeur-generaal van de Dienst Vreemdelingenzaken, en de minister van migratie en asiel, Annemie Turtelboom, duwen de mensen-zonder-papieren naar hongerstakingen, extreme acties en zelfs zelfmoorden”. Dat stelde Oscar Flores in naam van de Nationale Coördinatie van mensen-zonder-papieren als reactie op de dramatische situatie waarin veel mensen-zonder-papieren zich bevinden. De hele zomer lang waren er hongerstakingen van mensen-zonder-papieren in Brussel. Anderen gingen over tot het b ez et t e n va n k r anen op bouwwerven. Intussen zet de Dienst Vreemdelingenzaken in alle stilte haar uitwijzingsbeleid verder (in 2007 werden meer dan 8.000 mensen het land uitgezet), tenzij er enige media-aandacht is zoals in het geval van de jonge Ecuadoraan Rothman Salazar of de twee jonge Tsjetsjeense meisjes die werden uitgewezen ter wijl hun moeder hier in het ziekenhuis lag. Zowel de acties van de mensen-zonder-papieren als de solidariteitscampagnes tegen uitwijzingen richten zich tegen het feit dat het wetsvoorstel met

criteria voor een regularisatie nog steeds vastzit. De rechterzijde langs Vlaamse kant (VLD, CD&V), maar even goed langs Franstalige kant (MR) verzet zich tegen iedere mogelijkheid van een brede regularisatie. VLD-minister Turtelboom wil een “punten-systeem” doorvoeren om een kleine minderheid van “goede” mensenzonder-papieren te kunnen selecteren. De meerderheid van “slechte” mensen-zonder-papieren kan daarna zonder problemen verder uitgebuit worden als illegalen. De minister heeft dit voorstel nog steeds niet aan het parlement voorgelegd en probeert zelfs de discussie over een regularisatie te koppelen aan een akkoord over

een “selectieve economische migratie” die volledig afgestemd is op de noden van het patronaat. Die partijen die zogenaamd voor een gedeeltelijke regularisatie zijn (PS en CDH) verschuilen zich achter de liberalen en de Dienst Vreemdelingenzaken, maar doen tegelijk ook niets om hun partners onder druk te zetten. Na twee jaar actieve campagnes van en voor de mensen-zonder-papieren om een regularisatie te eisen, is er nog steeds niets veranderd. Dat is de basis voor extremere acties van groepen mensen-zonder-papieren die via hongerstakingen of kraanbezettingen hopen iets te bereiken. Een deel kreeg ook beloftes over

tijdelijke papieren. Hierdoor lijkt het erop dat enkel wanhoopsacties resultaten opleveren. De Dienst Vreemdelingenzaken wil een algemene beweging vermijden door verschillende toegevingen te doen in verschillende gevallen, waarbij overigens de beloftes vaak niet worden nagekomen. Er wordt regelmatig geprobeerd om voortrekkers van acties uit te wijzen. Een groot aantal mensen-zonder-papieren is ook niet bereid om zijn leven te riskeren voor papieren. Hierdoor dreigt de beweging zich op te splitsen in een groot aantal kleine (en soms erg gevaarlijke) acties. Meer dan ooit is er nood aan een brede mobilisatiecampagne om een algemene regularisatie van alle mensen-zonderpapieren te eisen, naast het verdwijnen van de gesloten centra en het stopzetten van de uitwijzingen. De vakbonden moeten een cruciale rol spelen in deze campagne en verdergaan met het syndiceren van mensen-zonder-papieren zodat er meer eenheid kan ontstaan tussen Belgische en migrante arbeiders. Met of zonder papieren, met of zonder werk, we zijn allemaal arbeiders! socialisme.be /lsp/ asiel

de noden van mensen die leven van uitkeringen en lonen beantwoordt. We moeten vechten voor een reële bruto-loonsverhoging bovenop de index. En we moeten ons klaarhouden voor zware aanvallen eens een nieuwe regering over een periode van vier jaar zonder verkiezingen beschikt na monsterverkiezingen in juni 2009.

Protesteer tegen de mogelijke uitwijzing van Usman, Melina en hun kinderen Usman Khan Mohammad kwam op 1 september 1999 in België aan. Hij kwam uit het door Pakistan bezette deel van Kasjmir waar hij politiek actief was. Melina Dolor kwam in 2000 naar ons land vanuit de Filippijnen. Beiden werden als goedkoop huispersoneel gebruikt door ambassades tot ze daartegen in verzet gingen en asiel aanvroegen. Het misbruik op de ambassades werd door Usman en Melina ook op televisie naar buiten gebracht op VTM en Koppen (één). Ze leerden elkaar kennen en kregen hier twee kinderen: Amad en Imran. Die zijn nu zes en vier en lopen school in het Nederlands. Amad en Imran zijn nog nooit in Kasjmir of de Filippijnen geweest. Ondanks een ijzersterk dossier werd een regularisatie-aanvraag van Usman en Melina negatief beoordeeld. Eerder werd ook de asielaanvraag geweigerd. Beiden kunnen onmiddellijk aan de slag, spreken vlot Frans en ook een woordje Nederlands, zijn goed ingeburgerd en hebben hier hun politieke activiteiten verder gezet met de Linkse Socialistische Partij. Terugkeren is geen optie: het zou Usman en Melina uit elkaar trekken, hen in ernstig gevaar brengen en bovendien stelt de vraag zich: waar zouden de kinderen naartoe moeten? Naar een voor hen onbekend land met een verscheurende keuze tussen vader en moeder. Wij vinden dit onaanvaardbaar en voeren campagne voor een onmiddellijke regularisatie van Usman en Melina en tegen het repressieve en willekeurige asielbeleid. Er is een onlinepetitie gestart en er zullen ook andere acties volgen. socialisme.be /lsp/usman

Socialistisch Links

syndicaal


Met en rond de syndicale basis, een nieuwe arbeiderspartij is nodig:

Voor een syndicale partij!

A

Door Eric Byl

l meer dan een jaar sleept de economische crisis aan, maar voor het eerst erkent men nu ook de waarschijnlijkheid van wat men “een technische recessie” noemt. Kortom, het ergste staat ons nog te wachten: bedrijfsherstructureringen en sluitingen, fors toenemende werkloosheid en pijnlijke inleveringen. Veel arbeidersgezinnen zullen deze situatie tegemoet treden zonder reserves of met moeizaam bijeen gespaarde tegoeden die de voorbije maanden fors uitgehold werden door galopperende inflatie. De patroons waarschuwen dat vooral het concurrentievermogen van de bedrijven gevrijwaard moet worden. De regering en de politici zijn zichzelf aan het hervormen. Kortom, als de arbeiders zich niet roeren, zullen zij en hun gezinnen alweer de pineut zijn. Politiek vandaag: eenrichtingsverkeer

Van alle kanten suizen de patronale voorstellen ons om de oren. Verdere uitholling van de koppeling van de lonen aan de prijzen, forse afbouw van de openbare dienstverlening, en vooral ook, van het ambtenarenkorps en bij voorkeur lineaire lastenverlaging voor de bedrijven, staan op het menu. Absoluut te mijden is – ook volgens het IMF, de Europese Commissie en de Nationale Bank – de “loon-prijs spiraal”. Als er al loonstijgingen komen, dan moeten de prijzen maar omhoog, want aan de recordwinsten

raken, dat kan niet. Ieder politiek debat is een eenrichtingsaanval tegen de verworvenheden van arbeiders en hun gezinnen. Staan we met tienduizenden op straat, zoals in juni tijdens de actieweek, dan zijn er geen politici te bespeuren, maar als er enkele honderden halve garen met een Vlaamse Leeuw staan te vendelzwaaien, dan staat het land een jaar lang op zijn kop. Peilingen tonen nochtans aan dat ook in Vlaanderen slechts een kleine minderheid met het nationalistisch opbod instemt. Hoe komt dat? Een kleine minderheid is in de politiek over-over-oververtegenwoordigd. Politici, al ruim vergoed tijdens hun carrière, worden aan het einde ervan nog eens extra beloond met allerlei goed be- keer dat die nog eens een standpunt taalde posten in de beheersorganen van de vakbonden hard maakten, davan ‘s lands bedrijven. Liberalen, teert intussen al van een halve eeuw christendemocraten, vlaams-natio- geleden, toen de WIGW’s werden nalisten en helaas ook “socialisten” ingevoerd. Sindsdien huilen ze mee vertegenwoordigen allen bepaalde, met de neoliberale wolven. soms dezelfde, sectoren van ’s lands Als de vakbondsbasis de SP.a de rug establishment. Wiens brood men eet, toekeert, krijgt ze het verwijt naar diens woord men spreekt... Voldoen “rechts” te kijken. De ACW-vertegendie niet meer, dan creëert men vanuit woordigers in de CD&V-top zijn nog het niets een “figuur” die, niet weg nooit zo talrijk geweest, maar hebben te branden is van het scherm en met nog nooit zo weinig opgebracht voor een miljoenen euro kostende publici- hun achterban. Het gebrek aan ernstiteitscampagne gezwind over de kies- ge vertegenwoordigers voor de arbeidrempel wipt. De patroons gebruiken ders verklaart waarom de respectiehun zeggenschap in de bedrijven om velijke regeringen zowel de algemene zich loyale politieke vertegenwoordi- staking tegen het Globaal Plan in gers in te huren. 1993 als die tegen het Generatiepact De arbeiders zouden hun vakbon- in 2005 konden uitzitten en nadien den moeten gebruiken om te zorgen hun plannen quasi unaniem door het voor eigen politieke vertegenwoordi- parlement loodsten. gers. Die zijn helaas vastgeklonken aan de sociaaldemocratie voor de Algemene Centrale: “Er rode bonden en aan de christendemoet volledig gebroken mocratie voor de groene. De laatste

voor België’s twee grootste buitenparlementaire partijen - de PvdA en de LSP - en hoewel een kartel van beide naar de Europese verkiezingen een prachtig signaal zou zijn, beschikt geen van beide, noch beide samen, over de middelen nodig om vanuit het niets die “politieke linkerzijde” te vormen. Het is vanuit dezelfde bekommernis als de Algemene Centrale dat LSP al enkele jaren oproept voor een nieuwe, brede arbeiderspartij die alle stromingen verenigt, die bereid zijn het op te nemen tegen het neoliberale beleid. In de nasleep van de strijd tegen het Generatiepact leek het Comité voor een Andere Politiek (CAP) daar een goede aanzet toe te geven. Helaas lieten de voormannen, oud-SP volksvertegenwoordigers Sleeckx en Van Outrive en oudABVV algemeen secretaris Debunne op de beslissende ogenblikken de kansen ontglippen. LSP blijft erbij dat het ABVV moet breken met de SP.a en het ACV met de CD&V. We zijn voorstander van een nieuwe, brede arbeiderspartij, opgebouwd met en rond de syndicale basis. Een syndicale partij dus, niet in de zin van een partij die de belangen van het vakbondsapparaat politiek vertaalt, maar één die uitdrukking geeft aan wat leeft aan de basis. Een dergelijke partij zou zich op de rijke ervaring van de syndicale basis moeten baseren zowel inzake pro-

gramma als voor haar werkingsprincipes. Parlementaire vertegenwoordigers zou ze kunnen selecteren op dezelfde basis als die waarop ABVV en ACV liefst 115.000 kandidaten in stelling brachten voor de jongste sociale verkiezingen, kandidaten die hun collega’s vertegenwoordigen op eigen risico en zonder daarvoor een eurocent meer te ontvangen! Wat de parlementaire wedde van dergelijke vertegenwoordigers extra oplevert, zou goed van pas komen om arbeiders in strijd bij te staan en de beweging op te bouwen. De aanwezigheid van zo’n principiële syndicale partij zou electorale luchtkastelen als Lijst Dedecker en zelfs het Belang snel doen leeglopen. Iedere syndicale delegatie wordt op de werkvloer geconfronteerd met allerlei opinies. Om sterk te staan tegenover het management en de patroon heeft ze nochtans eenheid nodig. De enige manier om dat te bereiken, is niet door de werkvloer het zwijgen op te leggen, maar juist door een democratisch debat te voeren en op de cruciale momenten door democratische stemmingen de knopen door te hakken, waarbij het achteraf iedereen vrijstaat, als de condities veranderd zijn, de zaken opnieuw ter discussie te stellen. Voor een arbeiderspartij die deze democratische methodes hanteert, zou diversiteit geen bedreiging zijn maar juist een versterking.

worden met het liberale beleid”

In het najaar zullen de arbeiders opnieuw massaal de straat op moeten. Op 28 juli al verspreidde de Algemene Centrale van het ABVV daartoe een oproep. LSP steunt die oproep volledig. We lezen er onder meer: “Als er in dit land nog een politieke linkerzijde bestaat moet die al haar energie en creativiteit bovenhalen om een andere fiscale politiek en loonpolitiek uit te werken. Er moet volledig gebroken worden met het liberale beleid.” We vermoeden dat de Algemene Centrale dit retorisch bedoelt en wel weet dat de “politieke linkerzijde” die dat zou moeten doen, vandaag helaas niet bestaat. Met alle respect, en meer dan dat,

█ SYNDICAAL KORT █ █ █ █ █ █ █ █ Naar nieuwe besparingen in de automobielsector?

Staking bagagepersoneel Zaventem: wilde staking of wilde arbeidscondities?

De Italiaanse bank UnidCredit publiceerde een rapport waarD o o r C é d r i c , LSP/ MAS B r u ss e l in het voorspelt dat General Motors 84% kans heeft om de komende jaren de boeken te moeten neerleggen. De bank stelde n augustus brak een staking van het bagagepersoneel dat er de komende vijf jaar “zo goed als zeker” één van de drie van Aviapartner en Flightcare uit. De media hadden grootste autobouwers in de VS over de kop zal gaan. het eens te meer over stakers die de reizigers “gijGeneral Motors maakte haar winstcijfers voor het tweede zelden” met hun “wilde staking”. De oude methode van kwartaal 2008 bekend: een verlies van 15,5 miljard dollar. De verdeel-en-heers werd opnieuw boven gehaald: stakers directie bleef relatief optimistisch: er wordt veel verwacht van zijn slechte arbeiders, reizigers zijn goede arbeiders die een combinatie van een kostenbesparing en het lanceren van protesteren tegen de slechte arbeiders. nieuwe modellen. In de VS daalde de verkoop van auto’s in Bernard Demonty stelde in Le Soir van 12 augustus zelfs: het tweede kwartaal met 13%. Alle producenten worden hier- “In deze periode van verminderde koopkracht, is het verdwijdoor getroffen en kondigen maatregelen aan. We zagen reeds nen van één, twee of drie vakantiedagen nog erger dan voorconcrete gevolgen bij ons met een vermindering van de pro- heen.” Eerder sprak dezelfde krant zich eveneens uit tegen de ductie bij Volvo-Gent en GM-Antwerpen. syndicale acties voor meer koopkracht.

I

De aanleiding voor de staking werd gevormd door de wilde arbeidscondities. Terwijl Flightcare in 2007 7.992.837 euro uitkeerde aan de aandeelhouders (een stijging met 17%) bedraagt een gemiddeld loon in het bedrijf slechts 1200 euro netto. Bovendien worden de reeds moeilijke werkroosters veel te laat bekend gemaakt. De werkdruk is sterk toegenomen: een team om de bagage van een vliegtuig te laden of te lossen, bestond vroeger uit zes tot zeven personeelsleden, nu nog uit twee of drie. Het zijn niet de arbeiders die de reizigers gijzelden, maar de directies van beide bedrijven die hun arbeiders gijzelen en willen uitpersen als citroenen om zoveel mogelijk winst te maken. Dat gaat ten koste van de werknemers, maar ook van de veiligheid en het comfort van de reizigers.

Socialistisch Links

syndicaal


Koopkracht

Loonkosten in ons land te hoog?

D

e OESO waarschuwde dat de loonkosten in ons land sneller stijgen dan in onze buurlanden. Tegen de achtergrond van een oprukkende economische crisis wordt het argument van de loonkosten opnieuw bovengehaald in iedere discussie over loonsverhogingen. Bovendien wordt het ook gebruikt om te waarschuwen voor een spiraal van prijsstijgingen. Wat is er aan van dit argument?

dat de lonen de stijgende productiviteit niet volgen. En dan nog is het niet goed genoeg voor het patronaat. Het VBO wees er op dat het loonaandeel in het BBP in Nederland en Duitsland nog net iets lager waren en zelfs “10% lager uitkwamen dan in 1970”. Met andere woorden: werkenden krijgen vandaag een kleiner stuk van de taart dan in 1970. Snel stijgende loonkosten?

Winsten stijgen, reële lonen niet

Eerst en vooral moeten we vaststellen dat het aandeel van de lonen in het Belgische bruto binnenlands product (BBP) al jarenlang fors aan het afnemen is ten voordele van de bedrijfswinsten. Voor het eerst sinds 1971 zakte het aandeel van de lonen in 2006 onder de helft van het BBP. Tussen 2002 en 2006 stegen de lonen in totaal met 13% (iets meer dan 2% per jaar), de bedrijfswinsten met 26%. Met een BBP van ruim 300 miljard euro, ging er vorig jaar 77 miljard euro naar de winsten van de 30.000 grootste bedrijven. Het BBP is de waarde van alles dat wij produceren, maar als die waarde verdeeld wordt, krijgen de werkenden minder dan de helft. In 1981 was dat nog 58%. Deze daling betekent

Voor de periode 2007-2008 was er een loonnorm van 5% bepaald, maar de prijsstijgingen zorgden ervoor dat de indexstijgingen hoger waren. Bovenop de index (dat al een flink ondermijnde weerspiegeling is van de stijgende levensduurte) kregen veel werkenden niets. In reële cijfers gaan we er dus op achteruit, maar het patronaat klaagt omdat de achteruitgang voor de werkenden in een aantal buurlanden nog sneller gaat. Dat argument leidt tot een neerwaartse spiraal voor de werkenden waarbij er altijd wel een land kan worden gevonden met nog lagere lonen. Dat zagen we bij Adidas dat haar productie in China wil verminderen omdat de lonen er “te hoog zijn geworden” in vergelijking met Laos, Cambodja of Vietnam. Er wordt gesteld dat stijgende lonen zouden leiden tot een prijzenspiraal:

Professionele plunderaars In 2007 maakte Fortis 4 miljard euro winst. Topman Votron kreeg een jaarloon van 4,5 miljoen euro (of 12.300 euro per dag). De overname van ABN Amro door Fortis zou leiden tot het verdwijnen van vermoedelijk 8.000 jobs. Onder meer via de notionele intrestaftrek betaalde Fortis in 2007 geen

belastingen, het kreeg zelfs terug! Bedrijven zijn in het algemeen overigens maar goed voor 12% van de fiscale inkomsten van de overheid. Op de kap van de arbeiders en de gemeenschap worden grote winsten gemaakt die dienen voor topmanagers en grote aandeelhouders.

Betoging meer koopkracht op 9 juni in Antwerpen als de productie duurder wordt, zullen ciale bijdragen van de werknemers te kerheid om bijvoorbeeld een nationale de prijzen stijgen en is er geen effect verminderen om zo de koopkracht te gezondheidszorg uit te bouwen. van een loonsverhoging op de koop- verhogen. Hij wordt in dat standpunt kracht. Marx antwoordde reeds op dat gevolgd door patroonsfederaties als argument toen hij stelde dat kapitalis- Unizo of Agoria. Onze mening: meer loon ten hun prijzen steeds willen verhogen, Het probleem met deze voorstelals dat nu na een loonsverhoging was len is natuurlijk dat een vermindeWij denken dat de brutolonen of niet. Voor hen tellen immers enkel ring van de middelen voor de soci- moeten stijgen. De index volstaat de winsten. ale zekerheid elders effecten zullen daarbij niet omdat deze al sterk onhebben. De verliezen voor de sociale dermijnd is en er bovendien rekezekerheid en de fiscus moeten elders ning moet worden gehouden met de Nettolonen verhogen? gezocht worden (denk maar aan ver- stijgende productiviteit. Na de forhogingen van lokale belastingen) of se prijsstijgingen van de afgelopen Het antwoord van de liberalen op gecompenseerd worden door een af- maanden zullen de IPA-onderhanhet probleem van de koopkracht be- bouw van de sociale zekerheid of de delingen in het najaar moeilijk zijn. staat uit het verhogen van de nettolo- openbare diensten. Een collectieve verarming onder nen terwijl het brutoloon gelijk blijft. Voor de liberalen is dat geen pro- de werkenden, zoals we de afgeloDat kan aantrekkelijk lijken en het bleem, vanuit hun luxevilla’s pleiten zij pen jaren hebben gezien, wordt niet wordt al deels toegepast met de loon- voor een verdere privatisering van de meer aanvaard. De middelen voor bonussen (waarop geen sociale zeker- sociale zekerheid (bijvoorbeeld via de echte verhogingen van de lonen en heid wordt betaald en een lagere be- tweede en derde pensioenpeiler). Om de uitkeringen zijn aanwezig, denk drijfsvoorheffing). Open VLD’er Rik te vermijden dat een steeds grotere maar aan de 77 miljard euro winDaems, die zelf geen koopkrachtpro- groep uit de boot valt, is er net nood sten die de 30.000 grootste bedrijbleem heeft, pleitte ervoor om de so- aan meer middelen voor de sociale zeven vorig jaar hebben geboekt.

Geen loonnorm voor managers... D o o r K a r e l , LSP-B r u gg e

B

innenkort starten de onderhandelingen tussen de vakbonden en de werkgeversorganisaties voor een nieuw interprofessioneel akkoord voor de komende twee jaar. De verschillende partijen zijn zich aan het warmlopen en verspreiden regelmatig berichten in de media om hun argumenten en standpunten kracht bij te zetten. De werkgeversorganisaties zeggen dat er gezien de huidige economische crisis en hoge inflatie geen ruimte is voor een loonsverhoging en pleiten er ook voor om het systeem van automatische indexaanpassingen verder af te bouwen. De lonen zouden o.a. door de hoge inflatie sneller stijgen dan de in de ons omringende landen en de overheid moet daar volgens de werkge-

vers dringend iets aan doen om de concurrentiepositie van ons land te behouden. Ondertussen kunnen we alleen maar vaststellen dat de inkomsten van mensen die het meest pleiten voor een politiek van loonmatiging de afgelopen jaren andermaal veruit het meest zijn gestegen. Het weekblad Trends maakte bekend dat de lonen van de topmanagers van de Bel-20 bedrijven vorig jaar met gemiddeld 15% waren gestegen op een jaar tijd! Dat was een heel eind boven de loonnorm die gewone werkenden werd opgelegd. Dezelfde mensen zeggen nu dat het crisis is en dat er geen ruimte is voor een stijging van onze lonen! In kleinere ondernemingen zal de stijging van de managerslonen wellicht kleiner zijn maar niettemin meestal een pak hoger dan die van een doorsnee werknemer. Verschillende politici in ons land reageren tegen de hoge lonen van

topmanagers maar in realiteit wordt er niets gedaan om een einde te maken aan de zelfverrijking van een kleine elite in de maatschappij. Karel De Gucht stelde dat de hoge lonen van managers koren op de molen zijn van “populisten” en het vertrouwen in ons economisch systeem ondergraven. Verder dan een morele oproep aan de managers om zich wat in te houden, komt hij echter niet. De politici slagen er zelfs niet in om een einde te maken aan de hoge lonen in ondernemingen waar zij een meerderheidsaandeelhouder zijn zoals De Post en Belgacom. Het is trouwens niet alleen in ons land dat de toplonen ter discussie staan. In heel Europa is er een debat bezig. EU-Commissaris Joaquim Almunia stelde na afloop van een bijeenkomst van ministers van Financiën dat “het een onhoudbare situatie is om van de bevolking

een loonmatiging te vragen, terwijl de toplui excessieve vergoedingen binnenhalen”. De discussie is het hevigst in Duitsland. Dit is niet toevallig aangezien daar de hardste aanvallen hebben plaatsgevonden op de inkomsten van de bevolking.

Leg maar eens uit dat het inkomen van de baas van Mercedes met 45% is toegenomen op een moment dat het netto inkomen van de doorsnee bevolking in dezelfde periode is gedaald.

Het loon van Didier Bellens is niet onderworpen aan een loonnorm

Socialistisch Links

dossier

E co n o m i s c h e ,


politieke en sociale crisis

Neoliberalisme in c – het einde van een D o ss i e r

I

door

Stéphane, LSP L u i k

n deze krant hebben we al meermaals geschreven over de huidige economische crisis. Geen enkele econoom kan het zich nu nog veroorloven om te ontkennen dat er een probleem is. Sommigen proberen nog - al was het maar om de bevolking geen angst aan te jagen - om te stellen dat “de fundamenten van onze economie sterk zijn” (dat verklaarde althans de Amerikaanse Republikeinse presidentskandidaat John McCain). De crisis heeft echter haar dieptepunt nog niet bereikt. Deze situatie zal onvermijdelijk gevolgen hebben op de levensomstandigheden van miljarden arbeiders. Van subprimes tot koopkracht: crisis op alle niveaus

Sinds een jaar staat de kwestie van crisis centraal in alle discussies onder economen. Daarbij is er onenigheid over de diepte en de lengte van de crisis, ook al wordt steeds meer erkend dat dit geen fenomeen van korte duur zal zijn. Aanvankelijk was er enkel sprake van een financiële crisis in de VS rond de subprimes: hypothecaire leningen die met grote risico’s werden toegestaan door Amerikaanse fondsen. Duizenden families bleken niet in staat te zijn hun lening af te

betalen, waardoor ze hun woning verloren en op straat terecht kwamen en waardoor bovendien het financieel systeem aan het wankelen raakte. Verschillende banken kwamen in de problemen. De financiële crisis is niet zonder gevolgen gebleven voor de reële economie. En ook daar moeten de arbeiders opdraaien voor het falen van de kapitalisten en hun economisch systeem. De financiële crisis had al snel gevolgen in andere sectoren zoals de voedingssector of de energiesector (die heel wat speculatief kapitaal aantrokken – 81% van alle oliecontracten op Nymex, de grondstoffenbeurs van New York, zijn bijvoorbeeld in het bezit van speculanten), wat een belangrijke oorzaak vormt voor de prijsstijgingen van de afgelopen maanden. De crisis heeft bovendien ook gevolgen op het vlak van tewerkstelling, onder meer in de bouwsector of de banksector. In Spanje zijn reeds 300.000 jobs verloren gegaan (het merendeel in de bouwsector waar heel wat Oost-Europeanen werkten). In Californië wil de governator Schwarzenegger 22.000 ambtenaren op straat zetten. Grote multinationals komen in de problemen. Het monsterverlies van General Motors (15 miljard dollar in het tweede kwartaal van 2008) zal gevolgen hebben, met pogingen om de “loonkosten” te verlagen door aanvallen op de lonen of bijvoorbeeld op de Amerikaanse pensioenfondsen van het bedrijf.

Internationale zomerschool van het CWI In de eerste week van augustus hield het CWI (de internationale organisatie van linkse socialisten waartoe LSP behoort) een zomerschool in Gent met zo’n 350 aanwezigen. Het CWI is actief in zo’n 35 landen op alle continenten. Bovenstaand artikel is deels gebaseerd op de discussie over de wereldperspectieven. Op pagina 8 vind je een artikel op basis van de discussie over Europa. Voor meer verslagen verwijzen we graag naar volgende websites: www.socialisme.be/lsp/zomerschool2008 www.socialistworld.net

Deze crisis is al voelbaar in Europa en de Westerse wereld, maar nog veel meer in de neokoloniale wereld. Zo waren er in Afrika en Azië tal van rellen en acties tegen de hoge voedselprijzen. Dat versterkt er verder de politieke onstabiliteit. Het IMF kondigde aan dat er door deze crisis reeds zo’n 400 miljard dollar is verloren gegaan. En dan is het enkel wachten op een volgende dieptepunt voor deze crisis, waardoor de verliezen verder zullen oplopen. Kortom, het is crisis op alle niveaus. De oude tactieken werken niet meer…

De afgelopen jaren werd de crisis telkens afgewenteld op de arbeiders en hun gezinnen die “inspanningen” moesten leveren. Het was telkens nodig om de broekriem aan te halen om te vermijden dat de winsten van de kapitalisten in het gedrang zouden komen. Na de uitzonderlijke groei in de naoorlogse periode, een periode waarin de arbeiders heel wat verworvenheden konden afdwingen, werd tijdens de crisis van midden jaren 1970 en begin jaren 1980 gezegd dat de arbeiders een aantal verworvenheden moesten afstaan om zo de economie te redden. Dat vormde het begin van het neoliberale beleid dat sindsdien de werkenden steeds verder als citroenen heeft uitgeperst. Maar op een bepaald ogenblik is de citroen volledig uitgeperst. De economische groei van de jaren 1990 en 2000 heeft de werkenden geen voordelen opgeleverd. Het was een periode van “jobloze groei” (zonder een fundamentele daling van de werkloosheid) met een versterking van alle mogelijke flexibiliteit (opmars van interimjobs, deeltijdse arbeid,…) en daarbij horende lagere lonen. De groei in deze periode was enkel mogelijk door het opdrijven van de uitbuiting van de arbeiders en het openen van een nieuwe uitgebreide markt aan goedkope werkkrachten na de val van de voormalige stalinistische regimes in het Oosten. Hun antwoord? De rijken en hun kinderen eerst!

Sinds de jaren 1970 tot vandaag was het neoliberale dogma dominant op de planeet en onder de kapitalistische ideologen. In navolging van theoretici als Friedman en Hayek werd staatsinterventie een vies idee. Er werd overgegaan tot alle mogelijke liberaliseringen en privatiseringen. Nu hun systeem in de problemen komt, hebben de kapitalisten er minder problemen mee om de overheid ter hulp te roepen. In verschillende gevallen heeft de overheid die reddingsvraag positief beantwoord. Daarmee werd een duidelijke bood-

schap gegeven: de rijken en hun kinderen worden eerst gered. Zo zagen we hoe de Britse bank Northern Rock werd genationaliseerd door de Labour-regering toen bleek dat de bank haar vingers had verbrand bij de investeringen in subprimes. Een failliet werd vermeden door een nationalisering, onder het motto: “privatisering van de winsten, collectivisering van de verliezen.” Ook in de VS kwam de overheid tussen om garanties te bieden voor de kredietbedrijven Fanny Mae en Freddie Mac. Analisten gaan er van uit dat ook hier een nationalisering de enige oplossing zal bieden. Terwijl deze regeringen niet twijfelen om miljoenen dollars te gebruiken om de bedrijven en de portemonnee van de grote aandeelhouders te redden, wordt ons gezegd dat er geen middelen zijn om iets te doen aan de daling van onze koopkracht. Loonsverhogingen zijn onmogelijk omdat de kas leeg is. Maar we zien tegelijk dat er soms wel een weg is waar een wil is, de Britse regering toonde aan dat het de rol van brandweerstaat kan spelen als het erop aan komt om een uitslaande brand bij de multinationals en hun aandeelhouders te blussen. De werkenden en hun gezinnen blijven intussen in de kou staan. Kan China redding brengen?

Een aantal burgerlijke economen hopen dat China de wereld kan redden van de crisis en de rol van de Verenigde Staten als motor van de economie kan overnemen. De economische structuur van China is echter totaal anders. De Amerikaanse markt was decennialang de ultieme opkoper van de wereldwijde productie. Als die markt in crisis komt, vindt de productie minder afname. De Chinese economie is in hoofdzaak gericht op de export en ondanks wat door aanhangers van de “volksrepubliek” wordt beweerd, ligt de levensstandaard van de gemiddelde Chinees niet erg hoog. Bovendien worden de Chinezen geraakt door de crisis en gaan ook Chinese bedrijven over tot afdankingen. Anderen denken dat het Chinese en Aziatische kapitaal de Oosterse bedrijven kunnen redden en het klopt dat deze kapitalisten er alles aan doen om de beperkte Oosterse markt te behouden om de gevolgen van de crisis toch een beetje te beperken. Dit leidt er wel toe dat beleggingsfondsen meer in eigen land gaan investeren. Sovereign Wealth Funds (beleggingsfondsen van de overheid) zijn nauw verbonden met de economische politiek van verschillende landen. Zo is er de Abu Dhabi Investment Authority die wereldwijd investeert met olieinkomsten van de Verenigde Arabische Emiraten of het Chinese Investeringsbedrijf dat kapitaal van

de Chinese staat beheert. Dergelijk kapitaal is volgens sommige economen stabieler omdat er minder directe winst wordt gezocht, maar meer op lange termijn wordt gekeken. Maar ook dat is betwistbaar. Het einde van een tijdperk

Het geld van beleggingsfondsen mag dan al een positief effect hebben op de economie, veel staten zien niet graag dat hun ondernemingen in handen komen van fondsen onder de controle van buitenlandse staten. Er komt onvermijdelijk een tegen-

Wordt de

D

Door B

e oorlog tussen Georgië en R “eindigen” na een aanslepe van de Russische troepen. van dit conflict zullen nog een tijd deinen. Het is een eerste directe optr buiten haar grenzen na de val van beelden van smeulende dorpen en ee king vormen het lot van regio’s waa perialistische mogendheden strijde Georgisch president Saakashvili kond een staat van oorlog aan, riep de reserv directe terugtrekking van de Georgische daarmee het derde grootste continent, ken direct hun steun uit aan Georgië. C in de praktijk de hele tijd Saakashvili’ tijdens het conflict. De EU probeerde via een pendeldiplomatie probeerden M compromis te vinden. Eind 2006 escaleerden de spanning Georgië aanzienlijk, samen met oplope sen de VS en Rusland. In juli van dit ja oefeningen in de buurt van Tblisi waaraa mariniers deelnamen. Georgië probeert NAVO en verleent openlijke steun aan h de VS in Oost-Europa aan het bouwen i speelden een rol in het totstandkomen v de erkenning van Kosovo’s onafhanke was een zware nederlaag voor Rusland Balkan via de Servische bondgenoten.

Socialistisch Links

Dossier


crisis n tijdperk

Toen Northern Rock dreigde failliet te gaan, ging de Britse regering voor het eerst in decennia over tot een nationalisering stelling tussen de belangen van het land waarin wordt geïnvesteerd en het land dat eigenaar is van de beleggingsfondsen. Zo was de regering van Bush in de VS er niet mee opgezet toen enkele Amerikaanse havens in handen van een beleggingsfonds uit Dubai kwamen. Bush dwong het beleggingsfonds om die onmiddellijk terug te verkopen. Een aantal principes van het neoliberalisme (zoals het vermijden van iedere interventie, laat staan investering, door de overheid of de absolute vrije handel) worden opzij geschoven bij een crisis die de “strategische be-

langen” van de Amerikaanse regering bedreigt. In de New York Times waarschuwde Jim Cramer van CNBC Finance News Network opvallend voor de beleggingsfondsen: “Willen we dat onze banken in de handen komen van de communisten [China?] of zelfs van terroristen [Abu Dhabi, Qatar,…]? Ik neem een willekeurig voorbeeld, want zo wanhopig zijn we wel.” Een topman van een Noors investeringsfonds stelde: “Ze moeten niets van ons hebben, maar ze willen wel ons geld.”

Naarmate de crisis ontwikkelt en erger wordt, moeten ook de vrije handel en de globalisering steeds meer de baan ruimen. Wat zijn de gevolgen voor de arbeiders?

De crisis zal ongetwijfeld leiden tot meer spanningen: tussen staten, tussen imperialistische machten, maar ook tussen sociale klassen. De crisis leidt tot een intensere strijd voor grondstoffen, wat een terugkeer van protectionistische elementen mogelijk maakt waarbij

iedere staat enkel op zichzelf kan rekenen en zelf moet zoeken naar grondstoffen als olie en gas. We zagen reeds de recente oorlog tussen Rusland en Georgië, dat een belangrijk doorvoerland is voor olie vanuit de Kaspische zee en Centraal Azië. Deze crisis zal echter ook leiden tot een enorme woede onder miljoenen arbeiders. Als de overheid in staat is om te nationaliseren om de winsten van de aandeelhouders veilig te stellen, waarom zou het dan ook niet kunnen nationaliseren om de jobs van arbeiders te beschermen? De eerste conclusies van arbeiders

zullen vooral getrokken worden uit vragen naar concrete antwoorden op hun concrete problemen. De ervaringen in de strijd en tussenkomsten van linkse socialisten zullen duidelijk maken dat de staat vandaag enkel in dienst van de kapitalisten staat en dat er nood is aan een samenleving waarin de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal staan in de plaats van de winst van enkelen. Een dergelijk socialistisch alternatief zal de enige uitweg zijn uit de miserie van het kapitalisme.

e Kaukasus een nieuwe Balkan?

B a rt V a n d e r s t e e n e

Rusland zal wellicht ende terugtrekking Maar de gevolgen d verder blijven uitreden van Rusland n de Sovjetunie. De en treurende bevolar verschillende imen om de controle. digde begin augustus visten op en eiste de e militairen, 2.000 en uit Irak. De VS spraCondoleezza Rice zou ’s handje vasthouden meer te bemiddelen, Merkel en Sarkozy een

gen in de regio rond ende spanningen tusaar waren er militaire an meer dan 1.000 VSt lid te worden van de het rakettenschild dat is. Al deze elementen van het conflict. Ook elijkheid in februari en haar invloed in de

Niet toevallig eind 2006 werd door de Russische overheid een racistische campagne gestart tegen Georgiërs die in Rusland leefden. Ook werd een economische boycot van Georgische goederen aangekondigd. Georgiërs in Moskou werden lastig gevallen met controles van hun identiteit en/of werkvergunning. De Russische televisie toonde honderden Georgiërs – verdacht van “illegaliteit” – die werden ingescheept op vliegtuigen om gedeporteerd te worden. De afgelopen periode werd de regering-Saakashvili geconfronteerd met groeiende economische problemen. De “rozenrevolutie” van 2003 creëerde de illusie dat Georgië zou toetreden tot het “Westen” en een gelijkaardige levensstandaard en democratische vrijheden zou genieten. Deze illusie werd doorprikt en Sakaashvili werd steeds meer geconfronteerd met opposite. De betogers verschenen terug in de straten. Sakaashvili is daarom wellicht eerder uit wanhoop dan met een weloverwogen strategisch plan Zuid-Ossetië binnengevallen. Dat moest de aandacht afleiden van de interne problemen. Hypocrisie – het eerste teken van oorlog De waarheid – het eerste slachtoffer

Het uitbreken van een open oorlog in de tweede week van augustus werd vergezeld met een ongeloofelijke hypocrisie en propaganda langs beide kanten. Plots is de VS gekant tegen zelfbeschikking, ondanks het feit dat het de onafhankelijkheid van Kosovo steunde. Rusland steunt de zelfbeschikking van Zuid-Ossetië ondanks het feit dat het twee brutale oorlogen uitvocht om de Tsjetsjeense onafhankelijkheid te verhinderen. De Westerse,

dus pro-Georgische, pers nam quasi uitsluitend een proSaakashvili positie in. Er werd zo goed als geen aandacht besteed aan de initiële aanval van de Georgische troepen op Tschinvali. Dat ging gepaard met hevige bombardementen waarbij veel slachtoffers vielen. Aan de andere kant stonden dan weer diegenen die eenzijdig beweerden dat alles één groot complot van de VS was. Tegen de achtergrond van armoede en werkloosheid, vormt de nationale kwestie in de Kaukasus een recept voor conflicten, zeker indien de grote imperialistische mogendheden de nationale gevoelens bespelen om hun eigen belangen te bevorderen. Zelfs in wat men “moderne” en “ontwikkelde” staten noemt, zoals België, Groot Brittanië of Spanje, is het kapitalisme er niet in geslaagd om de nationale kwestie op te lossen. In de ex-Sovjetunie hebben de nieuwe kapitalistische elites niet nagelaten om bewust etnische conflicten te stimuleren. De erfenis van het stalinisme en haar bureaucratische benadering van de nationaliteiten heeft duidelijk een stempel gezet op de regio. Maar het is de herinvoering van het kapitalisme die de regio zo erg heeft verarmd en heeft overgelaten aan concurrende en oorlogvoerende mogendheden in hun strijd over de controle van de olie-en gasvoorraden-en routes. Socialisten moeten zich in deze conflicten uitspreken. Niet om steun te verlenen aan één natie of etnische groep tegen een andere, maar om de belangen van de volledige werkende klasse te verdedigen tegen hun onderdrukkers. Dit betekent dat we ondanks de agressieve houding van de regering-Sakaashvili geen steun kunnen geven aan de Zuid-Ossetische regering van Kokoity. Deze is gebasseerd op vertegenwoordigers uit de KGB en het leger. Ze financiert zichzelf door smokkel en

de zwarte markt en dit met de steun van de Russische broodheren. Net zoals Sakaashvili een pro-Amerikaanse marionet is, is de regering- Kokoiti een regering die de belangen van maffia verdedigt met de steun van het Russische imperialisme. Wij roepen daarentegen op voor de eenheid van de Ossetische, Russische en Georgische werkende klasse bij de verdediging van hun gemeenschappelijke belangen. In de hele Kaukasus verergert de situatie. De strijd van de imperialistische krachten voor controle zal nog bitterder worden. De bouw van een nieuwe pijpleiding voor gas wordt vandaag in vraag gesteld door investeerders. De omstandigheden in de regio groeien in de richting van explosie zoals we deze eerder in de Balkan zagen. Daarbij zullen niet enkel regionale krachten betrokken raken, maar ook de belangrijke imperialistische krachten.

Russische tanks rijden Georgië binnen

Socialistisch Links

? Internationaal


EUROpA

Toename van arbeidersstrijd biedt mogelijkheden voor links D o o r S i n e a d D a ly , I n t e r n at i o n a l S o c i a l i s t s (CWI i n S c h o t l a n d )

O

p de i nt er nat iona le zomerschool van het CWI (Committee for a Workers’ International) werd uitgebreid ingegaan op de politieke en economische crisis in Europa, de toename van arbeidersstrijd en de mogelijkheden in de opbouw van nieuwe linkse formaties. We publiceren een verslag van deze discussie. Economische, politieke en sociale crisis

De burgerij in Europa moet afrekenen met een periode van economische, politieke en sociale crisis. De economische groei is in de meeste Europese landen sterk achteruitgegaan. In Italië, Duitsland en Frankrijk was er in het tweede kwartaal van 2008 een achteruitgang met 0,3%. De arbeiders worden overal in Europa geconfronteerd met prijsstijgingen voor voedsel en energie. In Groot-Brittannië wordt één op zes gezinnen geconfronteerd met “energie-armoede”, terwijl de grote energiebedrijven recordwinsten boeken. De armoede neemt toe samen met aanvallen op de werklozen, de arbeidsomstandigheden en de levensstandaard. Sarkozy zette de toon met meer dan honderd hervormingsmaatregelen met onder meer aanvallen op de pensioenen, de openbare diensten en het onderwijs. Hij krijgt navolging met Berlusconi die 120.000 jobs in het onderwijs weg wil (20% van het totaal!). Het neoliberale beleid geniet steeds minder steun. De Britse premier Gordon Brown slaagde erin om op een recordtijd de meest gehate premier ooit te worden, Sarkozy heeft het laagste populariteitscijfer ooit voor een Franse president in zijn eerste ambtstermijn. De zwakheid van de heersende elite kwam in juni ook tot uiting in de verwerping van het Verdrag van Lissabon in Ierland, een duidelijke nederlaag voor de Ierse en de Europese heersende klassen. Ondanks de inspanningen van het politieke establishment, de kerk, de vakbondsleiding en de media stemde 53% tegen het verdrag. Dat was voor-

al een uitdrukking van een verzet tegen het neoliberale beleid en de gevolgen daarvan voor de arbeiders. De belangrijke rol die de Socialist Party en Joe Higgins speelden in de overwinning van het neen-kamp toonde dat de de linkse socialisten ook met beperkte krachten een reële impact kunnen hebben. De EU-leiders zoeken naar een uitweg uit deze crisis, maar het is betwijfelbaar of ze een oplossing zullen vinden. Een nieuw referendum in Ierland is onwaarschijnlijk op korte termijn: een recente peiling gaf aan dat 71% van de Ieren daar tegen was en 62% stelde te zullen tegenstemmen indien er snel een nieuw referendum zou komen. Opleving van strijd

neelsleden van de lokale overheden in Schotland voor meer loon. In Polen was er een reeks stakingen tegen de aanvallen op de pensioenen en voor meer loon. Daarbij waren er acties in de mijnsector, door dokwerkers, transportarbeiders en bij diverse bedrijven in de private sector. Voor het eerst werd ook bij de supermarktketen Tesco een staking georganiseerd. In Scandinavië waren er verschillende acties in de non-profitsector. In Zweden ging het verplegend personeel vijf weken lang in staking, maar ook in Denemarken en Finland waren er acties van het gezondheidspersoneel. Bij deze strijdbewegingen was er vaak discussie over de rol van de vakbondsleiding, die in heel wat gevallen optreedt als een rem op acties en soms zelfs samenwerkt met de patroons om bewegingen tegen te houden. Die remmende factor wordt versterkt door de band die er nog vaak is tussen de vakbondsleiding en sociaal-democratische partijen die zich hebben ingeschreven in een neoliberaal beleid. Tegen de achtergrond van een economische crisis en aanvallen op de

Die Linke kan de derde partij van Duitsland worden De afgelopen maanden was er een nieuwe opleving van arbeidersstrijd lijk spreekt over “socialisme”. Het In Frankrijk nemen we met Gauche in verschillende Europese landen. In programma van zijn partij is niet so- Révolutionnaire deel aan de discusGriekenland waren er het afgelopen cialistisch, maar deze referenties aan sies over het opzetten van een nieujaar drie algemene stakingen waarhet socialisme bieden wel potentieel we anti-kapitalistische partij, een aan drie miljoen arbeiders deelnavoor linkse socialisten. Er zijn veel initiatief van de LCR. Deze nieuwe men. Daarnaast was er een belangrijmogelijkheden voor een groei van formatie bevindt zich nog in een pril ke beweging van leraars en jongeren Die Linke, maar dan mag de partij stadium, maar het zou snel kunnen die twee maanden lang staakten en zich niet enkel richten op verkie- ontwikkelen indien het gelanceerd een aanzingen. Er wordt met een duidelijk socialistisch tal toegemoet ook programma en een oriëntatie op de vingen afeen oriën- arbeidersklasse. Het is niet duidelijk dwongen. tatie zijn of de LCR daartoe bereid is en of Ook in o p t u s - het ruimte zal laten voor andere orlanden s e n ko m - ganisaties en krachten om met hun waar er sten in de eigen standpunten en materiaal tuslangere arbeiders- sen te komen. tijd minder beweging. strijd was, D e r a - Italiaanse waarschuwing zien we d ical ise een heropring in In heel wat nieuwe linkse formaties leving. In Duitsland is er druk om deel te nemen aan coBelgië was b e p e r k t alities met de sociaal-democratische er de koopzich ove- partijen. Dat brengt heel wat gevaren k r a chtb e rigens niet met zich mee. De ervaring van de weging tot k ies- Rifondazione Comunista (PRC) in met r uim intenties. Italië is daarbij belangrijk. De PRC 80.000 beO o k d e was jarenlang een voorbeeld voor togers tijs c h o l i e - vele nieuwe linkse formaties, maar dens de renbewe- na de deelname aan de vorige “reactieweek ging was genboogcoalitie” onder leiding van in juni. In er een Romani Prodi werd de partij van Engela nd u i t d r u k- de kaart geveegd. Voor het eerst in en Wales king van: de naoorlogse geschiedenis werden Het linkse Syriza haalt tot 19% in de Griekse peilingen ging het 1 0 . 0 0 0 geen communistische parlementspersoneel jongeren leden verkozen in Italië. Berlusconi van de lokale overheden in juli in werkenden en hun gezinnen, is het namen voor de zomer deel aan de had het zelfs over “De val van de staking tegen een voorstel tot loon- van cruciaal belang om zowel op syn- acties en in het najaar volgen nieuwe Berlijnse Muur in Italië.” akkoord onder de inflatie. Ook de dicaal als op politiek vlak de strijd te betogingen. Dat biedt mogelijkheBinnen de PRC heeft deze crisis leraars organiseerden voor het eerst kunnen aangaan. den om de jongerenvleugel van Die ertoe geleid dat de leiding van deze sinds 21 jaar een nationale stakingsLinke uit te bouwen. Met het CWI in partij rond Bertinotti werd weggedag om meer loon te eisen. Op 20 Duitsland willen we onze activiteit stemd op een congres. Dat biedt moMogelijkheden voor links augustus staakten 150.000 persobinnen de jongerenwerking van Die gelijkheden om de PRC opieuw op De afgelopen maanden waren er in- Linke verder opdrijven om zo ook te te bouwen als strijdbare arbeiderszake nieuwe linkse formaties interes- bouwen aan een strijdbare linkse op- organisatie die actief is in het verzet sante ontwikkelingen in onder meer positie binnen de partij. tegen de huidige regering en de traDuitsland, Griekenland, Frankrijk Die Linke is geen geïsoleerd feno- ditionele partijen. en Italië. meen in Europa. Ook in Griekenland Die Linke, de linkse partij in is er een snelle opkomst van Syriza, Nieuwe periode Duitsland onder leiding van Oskar een linkse oppositiepartij die in reLafontaine, haalt momenteel tussen cente peilingen 12% tot 19% haalt. In De politieke en sociale situatie in 10 en 15% in de peilingen. Het zou Griekenland zijn meer dan 1 miljoen Europa is aan het veranderen en dat de derde grootste partij van het land arbeiders naar Syriza aan het kijken biedt ruimte voor een verdere opworden. Bovendien is Die Linke nu als alternatief op de neoliberale par- leving van de arbeidersstrijd, maar ook aanwezig in de meeste deelstaat- tijen. Xekinima, de Griekse afde- ook voor de opbouw van nieuwe parlementen (ook in het westen van ling van het CWI, is lid geworden linkse en socialistische formaties. het land). Die Linke is voor velen een van Syriza en pleit er binnen deze Met het CWI zullen we daar zoveel attractiepool geworden omdat de par- koepel voor om te bouwen aan een mogelijk proberen een actieve rol in tij ingaat tegen het neoliberale beleid strijdbare formatie met een duidelijk te spelen. dat veel werkenden hard raakt. socialistisch en anti-kapitalistisch Onder druk van een radicalise- programma. Daarnaast verzetten we www.socialistworld.net ring in de samenleving, maakte ook ons tegen de druk om deel te nemen www.socialisme.be /lsp/europa Lafontaine de afgelopen maanden aan coalities met de sociaal-demoAls links faalt, kan deze man (Berlusconi) terugkomen... een bocht naar links waarbij hij open- cratische PASOK.

Socialistisch Links

? partijnieuws


Linkse socialisten klaar voor een hete herfst

L

SP is zich bij het ter perse gaan van dit nummer nog volop aan het voorbereiden op een hete herfst. Deze zomer hebben we vooral campagne gevoerd onder jongeren, met onder meer bijzonder geslaagde tussenkomsten aan Dour en Pukkelpop. Vanaf september worden onze scholierenen studentenwerkingen terug op gang getrokken met campagnes rond anti-fascisme, anti-seksisme, ecologie en uiteraard ook de acties rond koopkracht. Voor de zomer smaakten de acties rond koopkracht naar meer. LSP/MAS was daarbij aanwezig op alle provinciale betogingen (met uitzondering van Aarlen) en vond een goede echo voor haar eis “meer koopkracht door meer loon”. In het najaar zullen er ongetwijfeld nieuwe acties volgen, het ongenoegen rond de stijgende levensduurte blijft immers aanhouden. Er kwam geen verandering na de actieweek en bovendien zijn er binnenkort loononderhandelingen. Dat zal leiden tot acties. LSP zal daarbij haarstandpunten naar voor brengen onder de slogan “Samen sterk, voor koopkracht en werk”. Daarbij pleiten we ook voor een syndicale partij met en rond diegenen die in actie komen voor koopkracht. Voor de verkiezingen van 2009 is zo’n partij wellicht nog niet mogelijk. LSP pleit daarom voor een kartel van de grootste anti-neoliberale krachten - PVDA en LSP - bij de Europese verkiezingen. Als dat niet mogelijk is, zal LSP alleen deelnemen aan de verkiezingen.

We willen het politieke werkjaar opstarten met een meeting en barbecue op ons nationaal secretariaat in Brussel op 13 september. Op deze meeting zal worden gesproken door Claus Ludwig (lid van SAV en gemeenteraadslid voor Die Linke in Keulen) over de mobilisatie naar de anti-racismebetoging van 20 september en door Els Deschoemacker. Dit zal het begin vormen van een najaar vol activiteiten en campagnes. Tegenover de crisis van het politieke establishment en het economisch systeem dat op haar grondvesten davert, is er nood aan een socialistisch alternatief. Dit najaar zullen er binnen LSP (op alle niveaus, van het Nationaal Comité tot de afdelingen om een zo groot mogelijke betrokkenheid te creëren) heel wat discussies plaatsvinden om de crisis van het kapitalisme te analyseren en een evaluatie te maken van onze werking van de afgelopen twee jaar. Dat zal uitmonden in ons tweejaarlijks congres dat op 12, 13 en 14 december zal plaatsvinden. De dringendheid van een socialistisch alternatief wordt iedere dag sterker. Daarom zullen we de komende maanden bijzonder actief zijn om discussies aan te gaan en te bouwen aan een sterke links-socialistische kracht. De strijd voor een alternatief kunnen we immers niet anderen overlaten, we zullen het zelf moeten doen, elk naar onze eigen mogelijkheden. Ook jij kunt daar een rol in spelen door vandaag nog lid te worden!

>>> Agenda 13 september: Nationale Barbecue en meeting 19 september: Festival van de sans-papiers in Brussel, vanaf 18u Flageyplein 20 september: Anti-racisme betoging in Keulen 4 oktober: Actie tegen FN- meeting in Molenbeek 25 oktober: Anti-kapitalistisch milieufestival van Internationaal Verzet in Antwerpen 6 december: Klimaatactie 5 maart: Anti-NSV betoging in Leuven 8 maart: Actie in het kader van de internationale vrouwendag

LSP/MAS

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

Koopkrachtbetoging op 9 juni in Luik

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/MAS is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1250 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

b a r b e c u e

LSP-barbecue met meeting: 13 september in Brussel

f e s t i v a l

Dourfestival: veel steun voor anti-kapitalistische jongerencampagnes

z o m e r k a m p

Succesvol zomerkamp

s t r i j d f o n d s

Steun LSP!

Op zaterdag 13 september lanceert LSP/MAS haar politieke werkjaar met een politieke meeting over de sociale strijd die we kunnen verwachten voor de komende maanden, de jongerencampagnes van LSP/MAS. Er is een avondbarbecue. Alle leden en sympathisanten zijn welkom vanaf 15u op ons nationaal secretariaat. Er zal worden gesproken door Claus Ludwig en Els Deschoemacker. Daarbij zal worden ingegaan op de campagnes en acties van dit najaar. 13 september is een ideale gelegenheid om met kameraden van andere afdelingen ideeën uit te wisselen en plannen te smeden voor een succesvolle politieke interventie tijdens de laatste maanden van 2008. Gelieve op voorhand in te schrijven voor de barbecue: 8 euro voor loontrekkenden - 6 euro voor niet-loontrekkenden (001-226039378 met vermelding “13/9), inschrijven via [email protected] of 02/345.61.81 Er is ook kinderanimatie voorzien. Vanaf 15u: welkom voor een drankje en pannekoeken voor de kinderen. Om 16u30: politieke meeting. Vanaf 18u: barbecue en gezellig samenzijn tot in de vroege uurtjes...

Op het Dourfestival in Henegouwen had de stand van Internationaal Verzet heel wat succes. Een team van leden uit het hele land voerde er vier dagen lang campagne rond de drie centrale thema’s van onze jongerenwerking: anti-fascisme, anti-seksisme en milieu. We haalden er massaal veel steun op en heel wat jongeren gaven aan te willen meewerken met onze campagnes. Op donderdag, vrijdag en zaterdag haalden we telkens iets meer dan 800 euro op, op zondag nog eens ruim 500 euro. Een jong lid uit Luik, Thibault, haalde op zijn eentje gedurende de vier dagen 500 euro steun op! Een dertigtal jongeren gaf zijn contactgegevens mee om verder mee te werken met onze campagnes of om lid te worden. Vorig jaar was Dour reeds een groot succes, maar dit jaar werden alle verwachtingen overtroffen!

Begin juli genoten een 70-tal aanwezigen op ons zomerkamp van het typische zomerweer, maar nog meer van de interessante discussies en werkgroepen. Er werd heel wat gefeest en voorbereidingen getroffen voor de campagnes in het najaar.

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/MAS maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

c o n t a c t

In het tweede kwartaal van 2008 haalden we 10.547,56 euro steun op onder sympathisanten en leden. Daarmee behaalden we onze doelstelling om 10.500 euro op te halen! In het derde kwartaal (juli-september) haalden we reeds 6.032 euro op, goed voor 57% van onze doelstelling. LSP is financieel onafhankelijk van subsidies of rijke geldschieters, wij zijn volledig afhankelijk van de middelen die komen van gewone werkenden en jongeren. Steun onze campagnes en stort ook een bijdrage op het nummer 001-2260393-78 van LSP/MAS. Luik-Namen-Lx.: 1.137,42 € Brussel-W.Brab.: 1.188 € Vlaanderen: 1.265 € Vl. Brab. Limburg: 678 € Antwerpen: 450 € Henegouwen: 43 € Nationaal: 1.270 €

101% 61% 50% 47% 22% 8% 141%

TOTAAL: 6.031,74 €

57%

Contactadressen:

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail: [email protected] Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 09/232.13.94, gent@ lsp-mas.be; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: keerbergen@lsp-mas. be; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: [email protected], 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: turnhout@lsp-mas. be, 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: wavre@lsp-mas.

Socialistisch Links

10 anti-fascisme


Tegenover racisme: arbeiderseenheid en socialisme

Extreem-rechts:

een schimmel op een rot systeem

vecht mee voor een ander systeem!

door

M

w o o r dv o e r d e r

G e e rt C o o l , Blokbuster

et de aankomende economische recessie wordt de strijd voor de tekorten groter. Dat kan een vruchtbare voedingsbodem voor verdelende ideeën zoals racisme of seksisme bieden. Als er bijvoorbeeld in Spanje zo’n 250.000 jobs in de bouwsector verloren gaan, dan zal dit de verdeeldheid tussen de Spaanse arbeiders en de (veelal Oost-Europese) migranten die in de bouwsector werken, benadrukken. De afgelopen maanden zagen we al een aantal voorbeelden met onder meer racistisch geweld tegen Roma-zigeuners in Italië. Dubbele houding tegenover migranten De burgerij heeft een dubbele houding tegenover asielzoekers en migranten. Enerzijds is ze maar al te blij dat ze over goedkopere arbeidskrachten uit het buitenland kan beschikken. Zowat 20% van het BBP in België wordt in het zwart geproduceerd. Migranten of illegale arbeiders krijgen in het algemeen laag betaalde jobs, wat wordt gebruikt tegenover de looneisen van andere arbeiders. Terwijl de burgerij maximaal gebruik maakt van de arbeid van migranten, heeft ze anderzijds tot op zekere hoogte geen probleem met racistische opvattingen. Dit verdeelt immers de arbeidersklasse en het legt nadruk op hetgeen waarin arbeiders verschillen, in plaats van op hetgeen hen verenigt. Bovendien wordt ook binnen de groep migranten verdeeldheid versterkt, onder meer door een strengere asielwetgeving waardoor meer mensen gedwongen worden in de illegaliteit te leven en te werken. Van de 56,1 miljoen migranten in Europa leeft 5 miljoen in de illegaliteit. Bovendien wordt door een deel van het establishment (onder meer de neoconservatieven rond Bush) bewust ingespeeld op een zeker racisme tegen migranten uit zogenaamde moslimlanden. Onder het voorwendsel van een oorlog tegen het terrorisme (ook al werd pakweg de Taliban vroeger militair en financieel ondersteund door het VS-imperialisme)

werd een vijandsbeeld tegenover “dé islam” gecreëerd dat het vroegere “rode gevaar” van de Sovjetunie moest vervangen. De militaire industrie in de VS vaart er wel bij, maar ook populisten als Geert Wilders maken er handig gebruik van. Extreem-rechts niet afschrijven De versterking van racistische ideeën wordt vergemakkelijkt door het verdwijnen van een aantal tradities van de arbeidersbeweging in de jaren 1990 (na de val van het stalinisme) waardoor het idee van collectieve strijd minder sterk aanwezig is. In een passieve strijd om tekorten is het makkelijker om een zogenaamde individuele “oplossing” te zoeken in de vorm van racisme. Zodra een strijdbeweging echter actief opkomt voor verandering, zal de nadruk veel meer liggen op hetgeen de arbeiders verenigt. Dat zien we in iedere beweging, van het kleinste stakingspiket tot de grootste koopkrachtbetoging. Op dit ogenblik zien we in Europa een opgang van strijdbewegingen. Dat biedt heel wat mogelijkheden voor anti-racisten om stappen vooruit te zetten, maar dan moeten er uit die strijdbewegingen wel politieke conclusies worden getrokken. Zoniet kunnen neo-fascisten en rechts-populisten gebruik maken van de politieke onstabiliteit en de fragiele positie van het establishment om electoraal te scoren. Het is te vroeg om nu al extreem-rechtse formaties af te schrijven. De strijd tegen het Vlaams Belang is niet gewonnen, ook al bestaat de mogelijkheid van een achteruitgang bij de verkiezingen van 2009. Als er geen alternatief is, kan het VB terugkomen (net zoals het FPÖ in Oostenrijk momenteel aan het terugkomen is ondanks een afsplitsing van de BZÖ rond voormalig partijleider Haider). Als er vanuit strijdbewegingen politieke alternatieven tot stand komen, kan dit de electorale positie van extreem-rechts ondermijnen. In Duitsland zorgt de opmars van Die Linke (in de peilingen de derde grootste partij) ervoor dat formaties als de NPD amper nog aan de bak komen. Zo verloor de NPD in haar bastion Saksen zowat de helft van haar kiezers. Als Die Linke zichzelf compromitteert en in een neoliberaal beleid stapt, kan extreem-rechts echter snel terug opkomen. Dat zagen we eerder ook in Italië waar links faalde om een alternatief aan te bieden en de neoliberale regering van Prodi steunde, wat meteen een voorbode was voor een nieuwe regering onder leiding van Berlusconi. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons In 1870 stelde Marx dat de sterkte van de Britse kapitalisten bestond uit de verdeeldheid tussen de Engelse en de Ierse gastarbeiders. Kapitalisme leidt tot racisme. Als we daar een antwoord op willen bieden, moeten we opkomen voor eenheid onder arbeiders en jongeren in de strijd voor een alternatief op het kapitalisme. Extreem-rechts kan als een schimmel op een rot systeem groeien. Als we de rottigheid niet weghalen, kunnen we de schimmel misschien soms wat kortwieken, maar blijft er steeds een basis bestaan waarop deze kan terugkomen. Het kapitalisme is een rot systeem dat voor velen enkel een perspectief van miserie, lage

lonen of superflexibiliteit te bieden heeft. Niet de migranten of de armen zijn verantwoordelijk voor dit systeem, zij zijn er de hardst geraakte slachtoffers van. Met een collectief alternatief van de arbeiders, armen, jongeren,… op dit systeem kunnen we bouwen aan een wereld zonder werkloosheid, hongersnood of oorlog. Enkel dan

kan racisme verbannen worden naar de geschiedenisboeken. Een dergelijk alternatief is volgens ons een socialistisch alternatief waarin de behoeften en noden van de meerderheid centraal staan en niet deze van een handvol kapitalisten. www.blokbuster.be

Kort De BeeSt?

Het Antwerpse VB-café De Leeuw van Vlaanderen (alias ‘De Beest’) kwam in opspraak omdat na een renovatie de S van “beest” op de gevel van het gebouw nogal sterk op de S van de Duitse SS (nazi-politie) leek. Zelfs het extreem-rechtse weekblad ’t Pallieterke zat verveeld met deze artistieke uiting: “Welke bietekwiet krijgt het in zijn ster van de s van beest een runeteken te maken?”. De term “bietekwiet” werd eerder ook door het VB zelf gebruikt toen het moest reageren op de wapenvondsten bij de neo-nazi’s van Blood&Honour. Maar blijkbaar zitten er ook in het VB zelf nog heel wat “bietekwieten”?

4 oktober: protestactie tegen FN-meeting

Op 4 oktober wil het Front National in Molenbeek een meeting houden om zijn verkiezingscampagne te starten. Het FN heeft in de voorbije maanden zijn vroegere voorzitter-voor-het-leven gedumpt (na een gerechtelijke veroordeling van de man in kwestie) en kende meerdere afsplitsingen. Eind januari werd het Franse FN-boegbeeld Le Pen erbij gehaald om de Belgische afdeling van het FN een hart onder de riem te steken. Toen protesteerden Blokbuster en Résistance Internationale reeds en ook nu willen we op 4 oktober in Molenbeek actie voeren tegen het FN. Betoging tegen BNP-festival in Codnor

Op nazi-kamp…

Deze zomer werd in Duitsland een inval gedaan op een nazistisch jongerenkamp, waar 39 kinderen tussen 8 en 14 jaar werden gedrild door figuren die dwepen met de ideeën en symbolen van het nazisme. De organisatie van het kamp was in handen van de Heimattreue Deutsche Jugend (HDJ). De kinderen moesten er in uniform marcheren en zelfs de afwas kreeg er een nazistisch tintje: de vaatdoeken waren bedrukt met hakenkruisen. De organiserende HDJ was eerder ook in ons land te gast bij het VNJ, een extreemrechtse jeugdbeweging die nauwe banden heeft met het Vlaams Belang. Het VNJ ontkende achteraf alle contacten, maar moest daartoe onder meer een internetforum laten verdwijnen. Enige nostalgie is nochtans ook het VNJ niet vreemd. De groep onderhoudt een herdenkingsplaats voor Oostfrontstrijders (bejaarde oud-nazistrijders) in Stekene.

Het dorpje Codnor op het Engelse platteland kende op 16 augustus haar grootste betoging in jaren. Aanleiding was het “Red White and Bleu Festival” (RWB) van het extreem-rechtse BNP op een privé-terrein van een welgesteld partijlid. Meer dan 500 betogers trokken door de straten van Codnor met vakbondsvlaggen, spandoeken en protestborden. De betoging trok tot vlakbij de rechtse bijeenkomst. De actiedag was het hoogtepunt van een maandenlange campagne van het regionale “Stop the BNP”-netwerk. Daarbij werden zowat 40.000 pamfletten verspreid in Codnor en omgeving. De druk van deze campagne zorgde ervoor dat de lokale gemeenteraad van Amber Valley besliste om geen toelating te geven aan de BNP om muziek te spelen of alcohol te schenken. De oproep van dit netwerk om te betogen werd overgenomen door de vakbonden, Unite Against Fascism (UAF) en anderen.

Socialistisch Links

Jongeren 11


Asbestschandaal:

Oost-Europese arbeiders in gevaar

E

en groep arbeiders werd erop uitgestuurd om vier ton asbest weg te halen bij de renovatie van fabrieksgebouwen in Anderlecht in juni 2007. Gelet op de gevaarlijke aard van asbest (dat kankerverwekkend is), komt een dergelijke opdracht neer op moord. Deze feit e n we rde n bekend ge maakt door het parket van Brussel dat stelde dat bij renovatiewerken een aantal arbeiders vier ton asbest met blote handen moesten wegh a le n. D e arbeiders kenden het gevaar niet,

er was geen bescherming en geen milieuvergunning. Het asbest werd illegaal vervoerd en het parket moet erkennen dat niet geweten is waar het asbest naar toe is gegaan. Het illegaal verwijderen van de vier ton asbest kwam toevallig aan het licht na een tip aan het Brussels Instituut voor Milieubeheer (BIM) dat naar het parket stapte. Na een onderzoek werden reeds vijf Oost-Europese bouwvakkers opgespoord die betrokken waren bij de werken. Zij wisten niet hoe risicovol hun opdracht was en hebben dringend medische hulp nodig. Wie asbest wegspuit met een hogedrukreiniger, tekent zijn doodvonnis. De opdrachtgevers zijn nog niet gevonden, zij riskeren een gevangenisstraf en een boete tot 1 miljoen euro. Dit voorval kan een fait divers lijken, de media had er amper aandacht voor ondanks de komkommertijd in augustus, maar het biedt tegelijk een beeld van hoe dit systeem omgaat met het milieu en de gezondheid van arbeiders. De concurrentie brengt de patroons ertoe om hun kosten maximaal te willen beperken, ook als dit ten koste gaat van de veiligheid en de gezondheid van de arbeiders. In de bouwsector zijn er heel wat buitenlandse arbeiders tewerkgesteld, soms ook mensen-zonder-papieren en dus ook

zonder contract of sociale zekerheid. Dat maakt van deze arbeiders een kwetsbare groep. Omwille van de winsten hebben verschillende patroons en asbestproducenten decennialang de gevaren van asbest proberen te ontkennen of te verdoezelen. Ook de topindustrieel Karel Vinck werd veroordeeld omdat hij zijn arbeiders in de jaren 1970 op onverantwoorde wijze liet werken met asbest. In 2006 werd Vinck in Italië veroordeeld, voor de gevolgen voor de arbeiders van Eternit in Kapelle-op-den-Bos kwam er geen veroordeling. Professor arbeidsrecht Othmar Vanachter stelde over deze veroordeling in 2006: “Indien de industrieel niet alleen oog zou hebben voor de maximalisatie van de winst maar ook voor de veiligheid en gezondheid van zijn werknemers en voor de bescherming van het milieu, zou het beeld dat de maatschappij van hem heeft wellicht veel positiever zijn.” Het is naïef te denken dat een kapitalist oog zou hebben voor iets anders dan zijn winstmaximalisatie. Als we veilige werkomstandigheden willen en een bescherming van het milieu, zullen we moeten breken met het kapitalisme!

Meer koopkracht door een studentenloon en...

Gratis en degelijk onderwijs

H

et begin van het nieuwe academiejaar is voor veel studenten en/of hun ouders financieel een zware dobber. Naast de inschrijvingsgelden volgen de studieboeken, huur (en waarborg) voor een kot,... De ondermijning van de koopkracht zet ook de mogelijkheid om te studeren onder druk. De Actief Linkse Studenten gaan daartegen in verzet. Zo nemen we deel aan ‘Respact’, een brede campagne tegen de hoge studiekosten. Respact plant onder meer een nieuw onderzoek naar de reële studiekosten voor studenten. Uit een eerdere studie van het FEF (Federatie van Franstalige studenten) bleek dat een kotstudent makkelijk 10.000 tot 12.000 euro per jaar moet betalen, wie nog thuis woont 7.000 tot 9.000. Terwijl de kosten om te studeren sterk zijn toegenomen, bleven de studiebeurzen achter. We verzetten ons tegen de sterk stijgende inschrijvingsgelden. Sinds de Bologna-hervormingen is er een doorgedreven vermarkting van het hoger onderwijs waarbij een kleine groep elitaire instellingen centraal staat. Dit heeft reeds gevolgen voor de inschrijvingsgelden bij een aantal master-na-master opleidingen waarvoor tot 9.000 euro inschrijvingsgeld moet worden betaald. Dat is slechts een voorbereiding op meer algemene verhogingen. De Actief Linkse Studenten pleiten voor gratis en degelijk onderwijs. Naast het inschrijvingsgeld zijn er nog grote kosten voor transport, huisvesting, voeding,... De neoliberale onderwijshervormers hebben het vaak over de “mobiliteit” van studenten en personeel in hun pleidooien voor schaalvergrotingen. Er staat echter nooit iets tegenover om het vervoer van studenten toegankelijker te maken. Er zijn beperkte maatregelen inzake goedkoper openbaar vervoer, maar dit moet worden uitgebreid tot volledig gratis en degelijk openbaar vervoer voor iedereen. Op het vlak van huisvesting komen de Actief Linkse Studenten op voor meer sociale koten (en woningen). We eisen meer investeringen in openbare sociale dienstverlening op het vlak van koten maar ook bijvoorbeeld resto’s of gezondheidszorg (wat kan via een publieke, gratis en kwaliteitsvolle nationale gezondheidsdienst).

Dergelijke eisen kunnen niet los gezien worden van een bredere strijd van de arbeidersbeweging tegen de logica van het kapitalisme. In het belang van de studenten moet de studentenbeweging zich dan ook aansluiten bij de syndicale acties voor meer koopkracht en daarin hun specifieke eisen naar voor te brengen. Om de jongeren een financiële onafhankelijkheid te bieden, is er nood aan een studentenloon waardoor iedereen toegang heeft tot hogere studies en ook de nodige tijd kan besteden aan deze studies. Een jongere wiens familie zware inspanningen moet doen omdat hij/zij zou kunnen studeren, staat vaak onder zware druk om effectief te slagen en een beter leven uit te bouwen. Hierdoor wordt soms

gekozen voor studies die economisch interessanter zijn in plaats van studies die de jongere echt interesseren. Als we studeren toegankelijk willen maken voor iedereen, moeten we breken met de neoliberale marktlogica die van de universiteiten en hogescholen onderaannemers van de grote multinationals maakt. Om daartegen in te gaan, zijn er meer publieke middelen voor onderwijs nodig, het onderwijsbudget optrekken tot 7% van het BBP zou een mooi begin zijn. De Actief Linkse Studenten staan vooraan in de strijd voor gratis en degelijk onderwijs. Aarzel niet om aan te sluiten! www.actieflinks.be

KORT

Duitse scholieren eisen meer middelen voor onderwijs Voor de vakantie waren er scholierenstakingen en betogingen in onder meer Berlijn, Kassel, Hannover,... Daarbij kwamen duizenden jongeren op straat om meer middelen voor onderwijs te eisen. De verwaarlozingspolitiek van de afgelopen jaren heeft ertoe geleid dat de klassen te groot zijn, de druk op jongeren en personeel ondraaglijk wordt en de resultaten steeds slechter worden. In november komt er wellicht een nationale scholierenstaking waarbij er wel eens tot 100.000 betogers zouden kunnen zijn. > www.sozialismus.info

25 oktober: antikapitalistisch milieufestival van Internationaal Verzet in Antwerpen Op 25 oktober organiseert Internationaal Verzet in Antwerpen een antikapitalistisch milieufestival met workshops, een meeting en optredens. Er wordt in de namiddag gestart met discussies over energie, klimaatverandering, overbevolking en voedselcrisis. De meeting ‘s avonds staat in het teken van de Oosterweelverbinding en andere prestigeprojecten. Nadien volgen optredens met onder meer Campina Reggae, Montezuma, Braindead Girlfriend,... Dit alles vindt plaats in jeugdhuis Kavka aan de Oudaan. > www.myspace.com/ milieufestival

Olympische Spelen: alles voor de sponsors! Terwijl de toegangsprijzen voor gewone Chinezen onbetaalbaar waren, moesten de organisatoren van de Olympische Spelen “supporters” inhuren om de lege zitplaatsen van sponsors te vullen. Dat kwam beter over op televisie en met 2,5 miljard dollar opbrengst aan TV-rechten, kan al eens iets extra worden gedaan. Voor zowat alle Belgische atleten werden de Spelen geen succes, voor de grote sponsors daarentegen was het een hoogvlieger op het vlak van publiciteit en commerciële mogelijkheden. De gewone Chinezen waren minder enthousiast: 1,5 miljoen auto’s kregen een verbod om op de weg te komen tussen 20 juli en september. Zo’n 200 bedrijven moesten de deuren sluiten of verhuizen, arbeiders werden afgedankt of kregen een “Olympische vakantie”, weliswaar zonder Olympisch vakantiegeld. Volledige wijken werden met de grond gelijk gemaakt om de armoede te verbergen. Dit evenement had voor de Chinese overheid weinig met sport te maken, maar alles met de commerciële belangen en het imago van de grote sponsors en het Chinese regime. > www.chinaworker.info

Socialistisch Links

maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e . b e

nummer

strijd

Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net



277 

2008

1€

socialisme

steunprijs:

september

solidariteit



2€

Neem een abonnement

B en

je de propaganda van de

traditionele media beu?

Wil

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

Sluit aan bij LSP/MAS dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78

je

wel eens een andere visie lezen?

nummer 277 september

Recommend Documents