nr101 september • oktober
2015
VAN DE REDACTIE
Beste duikvrienden, Ons feestelijk jaar duikt op zijn laatste vinnen …! Verschillende activiteiten werden georganiseerd, telkens tot vrijwel ieders tevredenheid. In dit Apneetje krijg je nog een verslagje van onze familieduik in Barges op 12 september. Verder beschrijft Viviane haar eerste zwembad- en duikervaringen. De rubriek ‘In de spotlights” wordt deze keer ingevuld door de levenswandel van Livine. Een verslag van ons jaarlijks succesnummer in Zeeland kon natuurlijk evenmin ontbreken! Dank aan alle schrijvers voor hun vinnige inspanningen! En nu met gezwinde vinslagen op naar de volgende 50 jaar! Tom
e-mail adres: “apneetje”
[email protected] KDK site: www.kortrijkseduikersklub.be e-mail KDK:
[email protected] [email protected]
‘t Apneetje: periodiek tijdschrift van de Kortrijkse Duikers Klub Redactieteam: Michel Matten - Katrien Vanneste - Linda Mulder - Tom Christiaen Druk en vormgeving: Michel Matten Verantwoordelijke uitgever: Michel Matten, Mellestraat 2A13, 8501 Heule, 0473/32.20.37
livine van eecke
in de spotlights
Geboren in het landelijk gelegen stadje Poperinge werd Livine’s wiegje na twee jaar verplaatst naar het nog landelijker gelegen Langemark-Poelkapelle, alwaar de boerderij van haar grootvader was gelegen. Livine ging naar de lagere school te Langemark en fietste vervolgens dagelijks naar het college te Ieper. Mama en papa gaven respectievelijk Franse les in het Sint-Stanislascollege te Poperinge en het Sint-Amandscollege te Kortrijk. Na het middelbaar studeerde Livine rechten en musicologie in Kortrijk en Leuven. De duiksport, die ze voorheen vooral kende van het Suske en Wiske album „De bronzen sleutel”, heeft ze pas in de praktijk ontdekt tijdens het laatste jaar musicologie, in de Leuvense club Poseidon. Livine trainde tweewekelijks in het zwembad Sportoase en deed haar eerste duiken onder de deskundige leiding van Tiny Heremans, huidig voorzitter van de commissie biologie van NELOS. Ze behaalde haar eerste ster in de idyllische steengroeve Opprebais in Waals-Brabant. Ook duiken in Nemo (de allereerste), in het Grevelingenmeer en Wemeldinge en in de Luikse steengroeves Sprimont en La Gombe stonden in haar logboek genoteerd. Toen Livine vervolgens stage liep aan de balie te Kortrijk, kwam ze bij de KDK terecht. Naast de fantastische sfeer en kameraadschap, heeft zij er veel bijgeleerd op het gebied van duiktechniek en ook, als je het zo mag noemen, duik-esthetiek. Duik-technisch behaalde Livine bij de KDK haar derde ster, waar ze in anderhalf jaar een 150-tal duiken mocht meemaken. Duik-esthetisch kon ze vele nieuwe duikstekken ontdekken te Zeeland, Barges, Dongelberg, la croisette, Vodelée, les lacs de l’eau d’heure, de fameuze duiktank te Zwevegem, de ietwat verraderlijke doch adembenemend prachtige Rode Zee en de ship wrecks op een kleine afstand van de white cliffs of Dover… Na zo veel schoons kan Livine zich moeilijk uitspreken over wat nu werkelijk het schoonste was. Zelfs na een duikvakantie in de warme Rode Zee met zicht op haaien, manta’s, dolfijnen, roggen, schildpadden, murenen en andere zeeduivels vindt ze het zalig om terug in het donkere, koude Barges te duiken op zoek naar een karper, snoek, steur of zelfs helemaal niets. Net de spanning om iets te zien, eerder dan helemaal niets, maakt de duiksport voor haar zo boeiend. De KDK vindt Livine een toffe club met een leuke sfeer, waar ze dankzij goede instructeurs en buddy’s veel mocht bijleren, grenzen kon aftasten, ontdekken en ervaren en onlangs nog haar brevet hoger redder assimileren met duiker-redder, samen met Kobe Van Herwegen. Momenteel volgt Livine een cursus gevorderd nitrox te Brugge. Livine, ik wens je nog veel schone duiken.
3
KDK 50 jaar – Familieduik in Barges Om ons fantastisch jaar bijna af te sluiten, werd een gezellig familiegebeuren georganiseerd in Barges op zaterdag 12 september 2015. Een duikevenement waarbij alle familieleden, kinderen & vrienden werden uitgenodigd om onze sport nog beter te leren kennen. Op de vragen van “Wat doen zij daar? Hoe wordt een duik georganiseerd? Wat beleven zij aan deze sport?” werd een passend antwoord gegeven. Zo konden de toeschouwers nagaan hoe een zaterdagvoormiddagduik in zijn werk gaat en hoe de duikers als een team bij elkaar horen. Rond 08.00uur kwamen Wim en ikzelf aangereden voor de poort van de duikstek ‘Barges’. Met de nodige behendigheid stalde Wim zijn vrachtwagen op een strategisch plaatsje om zo het KDK evenement te kunnen voorbereiden. Alle materialen werden dan ook professioneel opgesteld om straks, na de duik, een smakelijke BBQ aan te bieden aan alle aanwezigen. Druppelsgewijs kwamen onze duikers en familieleden aan op het terrein. Voorbereidingen werden getroffen om de duik voortreffelijk en veilig te laten verlopen. Reginald gaf de briefing en zo vertrokken de duikploegen in het donkere water van de carrière. Dit allemaal onder de nieuwsgierige blikken van de vele toeschouwers. Toen alle duikers onder het wateroppervlak waren verdwenen werd de BBQ op gang gezet. Het BBQ stel kwam op temperatuur en de tafel werd rijkelijk gevuld met allerhande aperitiefhapjes. Rond de klok van elf waren alle duikers terug veilig aan land. Het feest kon beginnen. Onze secretaris Philippe had een fantastisch aperitief klaargemaakt en gaf dit rondje uit zijn persoonlijke naam, als toetje voor de 50ste verjaardag van onze club. Worstjes, witte pensen, apero-balletjes en kippenbouten vervoegden dit gebeuren. De sfeer was opperbest. Babbelen, lachen en mooie duikverhalen kwamen ten berde. Intussen hadden Willy, Chantale & Pascal de drankjes netjes uitgestald om de dorstige kelen te laven. Met een groot aantal koelboxen waren de bieren, frisdranken en witte wijn heerlijk koel. De keuze was alom. Na deze eerste aanzet had Wim reeds een 1ste ronde klaar met lekkere BBQ worsten verpakt in een stuk stokbrood. De nodige sausjes waren legio. Zelf zorgde ik dat niemand iets te kort kwam en dat ons feestje vlekkeloos kon verlopen. De 2de ronde aan de BBQ was nog een succes en toch … de 3de ronde werd wat kleiner doordat iedereen ‘buik sta bij ‘ had gegeten. Iedereen was voldaan. Onze opzet was grandioos geslaagd. Tijdens het uitdeinen van dit plezant gebeuren werd stilletjes geopperd om dit elk jaar, rond dezelfde datum, opnieuw te organiseren. Dit is natuurlijk een mogelijkheid en gegadigden die dit wensen te organiseren zijn zeker welkom. Rond de klok van 13.00 uur werd de aftocht geblazen. Alle materialen werden terug in de auto’s en de vrachtwagen geladen. Opgeruimd staat netjes en er was nergens nog een spoor te, van ons prachtig evenement te bekennen. Wim en ikzelf reden met blij gemoed huiswaarts en dit voor onze geslaagde activiteit met de KDK club. Zoals ik in het begin schreef, wordt ons jubileumjaar bijna afgesloten. De laatste act zal plaats vinden in Budascoop Kortrijk. In samenwerking met de Stad Kortrijk & Budascoop wordt op zondag 12 oktober 2015 om 16.00u de Film vertoond “OCEANS”. Een natuurfilm van de Walt Disney productions waarbij het onderwaterleven op groot scherm zal weergegeven worden. Alle Kortrijkzanen, kinderen, vrienden, sympathisanten en zeker alle KDK leden worden hierbij uitgenodigd om van dit gebeuren optimaal te genieten en ook om ons jubeljaar van 50 jarig bestaan met stijl af te sluiten. Joost
4
Het begon allemaal...
toen ik een mailtje binnen kreeg voor een duikinitiatie te Gentbrugge. Waach… das nie veel geld, dit sloeg onmiddellijk aan mijn hart, ik wil dit doen. Dit had ik nog nooit gedaan in mijn leven! Na verder onderhandelingen mrt mijn gezinsgenoten besloten we samen een duikinitiatie te volgen. Pffff… betalen op voorhand en dan nog met een creditkaart. Och, toch maar eens kijken of hier in Kortrijk of omstreken ergens iets zou zijn waar we toch nog ons ding konden doen. Ik naar Google “duikinitiatie Kortrijk”… Mo ze hebben da ier ook in Kortrijk. Eén naam viel onmiddellijk op “ Philippe Vandenbroucke”, ja den deze moet ik hebben…
Dezelfde dag stuurde ik mijn mail naar Philippe : „Geachte Meneer, wij zouden graag een duikinitiatie volgen kan dit ook bij jullie in de club?”. Zoals we onze Philippe kennen kreeg ik dezelfde dag een mailtje terug dat we de dinsdagavond om 20:30uur een training konden volgen in het Magdalena zwembad te Kortrijk. Geen voorschot betalen, geen creditkaart gedoe, ’t was voor niets. Dat sloeg direct aan hé, Ja ge zou voor minder. Verder was ik op mijn werk een dag aan het plannen wanneer dit zou kunnen doorgaan. Zoals ik mezelf ken, wil ik het altijd onmiddellijk. Het moest dus dezelfde dag gebeuren, langer wachten kon ik niet. Terug een mail naar Philippe of het eventueel dezelfde avond mocht zijn, geen probleem stond er op zijn mail die ik praktische onmiddellijk terug kreeg. Dit sloeg de deuren toe en nu was ik zeker dat de duikinitiatie die avond zou plaats vinden. Er was geen tegenhouden aan! Nu nog iets ui dokteren om dit thuis op tafel te leggen. Thuis gekomen, eten klaar gemaakt. Ondertussen kwamen mijn gezinsgenoten toe Curd, Laure en een kennis. Ik gaf ze de kans niet om tegen te stribbelen. De zenuwen gierden door mijn lichaam, hoe gaan ze hier op reageren? Om 20:10uur riep ik dat iedereen zich moest haasten en hun zwemgerief moest meenemen omdat we stipt om 20:30uur aan het zwembad moesten staan en dat dit vast stond en niet meer kon afgezegd kon worden. De verbazing was groot en ik zag een onbegrijpende blik maar ik had ik het in de hand, vandaag moet en zal het gebeuren. Ik kreeg de vraag of ik niet goed in mijn hoofd was maar uiteindelijk kreeg ik iedereen in de auto en spurtte naar het Magdalenazwembad waar Philippe ons met een big smile stond op te wachten. De eerste lessen kregen we van Philippe en Wim : hoe we een fles moesten monteren en het eerste woord “OTRIMSPANFUMAN”. Het leek wel chinees. De volgende weken waren we telkens van de partij en de goesting was er nog steeds maar op het einde van het schooljaar sluit het zwembad en bleven we op ons zaad zitten tot september. OAl vlug behaalden Laure (mijn dochter) en ikzelf ons 1* en mijn eerste doopduik stond voor de deur, oesje … ik moest een pak hebben, ik wilde duiken. Via een zoekertjespagina kon ik de dag voor ik ging duiken een pak kopen. Het kon mij eigenlijk niet schelen wat voor pak, ik moest er gewoon één hebben. Met wat getrek en geduw wurmde ik me in dit veel te kleine pakje, de rits geraakte dicht, meer moest dat niet zijn.
5
Woensdag 03/07/2012 20uur :11meter diep 45min lang, het moment van de waarheid mijn eerste duik, het was niet te beschrijven hoe nerveus ik was. Wat had ik mezelf aangedaan? ik overleef dit niet! Maar terugkrabbelen stond niet in mijn woordenboek. Dus Viviane, duiken ga je. BRIEFFIIIIIIING… eeek wa was da? Ik stond daar als een boreling, gespannen in mijn te klein pakske te luisteren als een kip zonder kop. De tijd en diepte werden meegegeven, wie wat moest doen en de groepen werden samengesteld. Luk Verbrugge duikt met Viviane. Na de briefing kwam Luk mij halen om het een en ander uit te leggen waar ik allemaal moet op letten en in geval ik hem ging verliezen wat ik moest doen. Verliezen zei hij… neen ge meent da nie, de angst sloeg toe en ik begon te hyperventileren. Ik kom hier nooit meer levend uit…! Iedereen sprong in het water en mijn beurt kwam ook, spring maar… ik geraakte niet van de boord, had eigenlijk liever van de trapjes gegaan. Luk kwam bij mij staan blies mijn jacket op en nu springen zei hij. Vanaf het moment dat ik in het water kwam, voelde ik mijn spiksplinternieuwe zwemvliezen van mijn voeten glijden. Lap, het begon al goed. De lucht die ik binnen hapte was niet voldoende om mi van de nodige zuurstof te voorzien. Na een tijdje kwam Luk boven met mijn vinnen, hij had ze gelukkig gevonden. Ok, jacket lossen en ik mee onder water. Ik kon niet genoeg zuigen aan mijn ontspanner van de zenuwen en Luk bracht mij terug naar boven. Rustig ademen klonk het, heeeeel rustig. Na de tweede poging zwom ik als een babydolfijntje heel dicht bij Luk om hem zeker niet te verliezen. Na enkel minuten had ik het al gehad maar toegeven, nooit! Dus de lange 45min heb ik mee gedoken in het heel troebele water van de Gavers. Behalve enkele sprieten gras en veel zand heb ik enkel Luk gezien. Na afloop kon ik een paar dagen niet meer bewegen, al mijn spieren tot in mijn grote teen deden pijn, er was precies een trein over mij gereden. Joepie, Ik had mijn eerste duik in mijn boekje staan “DD1 OK”
6
Mijn tweede duik in Barges, 13meter 40min 10/07/2012 en tevens mijn laatste duik voor 2012. De groepen werden samengesteld en Kobe was mijn buddy. De duik ging al iets beter, nog wat problemen om mijn evenwicht te vinden maar de zenuwen hadden al meer plaats gemaakt zodat ik al meer kon genieten van de duik. Na de duik en de wacht op de drie, begaven we ons naar boven via de onstabiele weg van trapjes en rotsen. Ik voelde dat mijn knieën het gingen begeven van het gewicht dat ik meedroeg. „Kobe” riep ik “ mijn knieën houden dit hier niet vol!”. „Ge komt dit wel gewoon met de duur” zei Kobe. Ik sprak mezelf de moed in om door te zetten: “Allé Viviane nie bleten he, gow vooruit!”. En na het een kwam het ander, een knieoperatie kon ik niet meer uitsluiten… Ondertussen is het allemaal weer in orde gekomen en heb ik samen met Laure mijn 2* behaald met dank aan de vele lesgevers en in het bijzonder aan Guy die ons de meeste knepen van het vak heeft aangeleerd. Vele wittekes heeft hij nog tegoed van toen we de boord in het zwembad vast namen. Na een mindere training werden we ook steeds aangemoedigd om positief te denken en dat het de volgende keer beter zal gaan. De voorbereiding voor ons 3* die we voornamelijk hebben gekregen van Karel en Chantal, kan nu verdergezet worden voor het echte werk dat Reginald ons tot nu toe aanleerde. Zijn slogan : “ niet kunnen bestaat niet, ’t zit in undere kop”. Samen met mijn dochter Laure kunnen we nog uren genieten van en vertellen over wat we allemaal gezien, gedaan en beleefd hebben tijdens onze wekelijkse training en de leuke duiken in Barges. !Alle uitstappen en de weekends waar ik deel van uit maakte blijven in mijn geheugen gegrift!! Duiken is mijn passie geworden, een deel van mezelf. Met dank aan ale leden die er gewoon zijn voor, tijdens en na de duik. En dat we nog veeeel veilige duiken mogen maken met de bijhorende DRINK achteraf. Viviane
DUIKSHOP TARCY
Alle duikmateriaal • Onderhoud • Herstellingen • Opleidingen Vulstation 200/300 bar WAREGEMSTRAAT 210 • 8540 DEERLIJK Tel. 056 / 72 20 15 • GSM 0494 / 70 64 81
7
Zeeland weekend 2015 Na het horen van de vele verhalen en leuke anekdotes iedere dinsdagavond na de training en in Barges bleef de nieuwsgierigheid naar het duikweekend maar groeien. Na wat opzoekingswerk en foto’s bekijken begon het verlangen te groeien. Dat het maar rap 14 augustus was! Eindelijk was het dan zover, het veelbesproken zeelandweekend. De auto vol geladen tot aan het dak, al veel te vroeg wakker na een veel te korte nacht vertrokken we richting Zeeland. Met de coördinaten ingetikt in de GPS en vol spanning wat we mochten verwachten van onze eerste zeelandduik reden we richting het sas van Goes. Eenmaal daar aangekomen was het een aangenaam weerzien met de mededuikers. Goed ingeduffeld, want een aantal vonden dat het ‘koud’ was, konden we nog wat genieten van het prachtige uitzicht. Het weer was ons inderdaad niet goed gezind en de zon wist zich goed te verstoppen. Maar dat lieten we niet aan ons hartje komen! Na een prachtige briefing van Sabrina met de nodige educatieve uitleg was het moment aangebroken. Onze eerste duik in Zeeland, het was een openbaring om te mogen ontdekken wat er allemaal in de Oosterschelde leeft. Met de Gopro in de hand waren we vertrokken. Niet wetend waar eerst gekeken en toch proberen goed uit te trimmen, wat niet zo simpel was tijdens de eerste duik. De eerste kreeftjes en krabben werden gespot alsook een paar kwalletjes en zo veel meer. Te veel om allemaal te laten doordringen. Voor we het wisten was er een uur gepasseerd en gelukkig hadden we een super duikbuddy mee die ons veilig en wel terug aan de kant naar boven bracht. Op naar de volgende duik maar eerst genieten van onze picknick, die wel smaakt na zo’n duikje! In de namiddag werd tijdens de duik in Den Osse mijn eerste hooiwagenkrab gespot. Na vele verhaaltjes te hebben gehoord over hoe buitenaards deze krab wel is moet ik iedereen toch wel gelijk geven. Het is een raar beestje maar wel fascinerend om naar te kijken. Alles is hier zo interessant om naar te kijken en te ontdekken! Na een dagje duiken vulden we onze hongerige maagjes in onze verblijfplaats. De geur van de BBQ kwam ons al tegemoet. Snel de bagage gaan afzetten en genieten van een deugddoende douche om een beetje op te warmen. Klaar voor een aperitief! Met de ‘gin ladies’ mee mocht de gin dan ook niet ontbreken. Met een heerlijke BBQ achter de kiezen konden we vertrekken voor de eerste nachtduik. Niet iedereen ging mee maar voor ons was het een aparte ervaring om dit eens mee te maken. Na een dag vol nieuwe ervaringen gingen we uitgeteld naar bed, de een al wat vroeger dan de andere. Een slaapmutske mocht toch niet ontbreken… De tweede dag was aangebroken, er stonden weer drie duiken op het programma. Na een
8
stevig ontbijt vertrokken we richting Plompe toren. Volgens velen hebben ze veel stof gezien, maar voor mij was dit een prachtige duik samen met Chantal. Veel afstand hadden we niet afgelegd maar na het smeden van een complot tijdens het ontbijt konden we genieten van de krabbetjes die genoten van hun stukje brood. Het bestuderen hoe een zeester zich omdraaide, wanneer wij ze op haar rug hadden gelegd, was prachtig om te zien. Plots kwam daar een raar iets op mij afgedreven, een boei. Aan de andere kant van de lijn was er geen reactie, dus besloten we maar om deze op te rollen en mee te nemen naar boven. Op het einde van de lijn zagen we beiden een loodblokje liggen, we keken elkaar aan en dachten beiden hetzelfde: de boei van Viviane…! Jah, dat wordt trakteren he! Er was er eentje content toen ze boven kwam. Na een deugddoend middagdutje vertrokken we richting Zuidbout waar alweer een prachtige duik op ons stond te wachten. Vol trots kon ik bij het boven komen mijn foto’s tonen van de grote hooiwagenkrab die ik gevonden had. Het ging beter en beter om stabiel te blijven liggen in het water. Genieten was de boodschap en foto’s nemen. Bij de aankomst aan het huisje werd de geur van mosselen door onze neus waargenomen. En of ze lekker waren! Nog eventjes ons avondmaal laten zakken en we konden vertrekken voor onze tweede nachtduik. Met een klein aantal duikers konden we genieten van een prachtig begroeide boot waarrond veel nachtleven was waar te nemen. Het was een nachtduik om niet te vergeten. Gelukkig had ik een goeie buddy bij want den instructeur had er niets beter op gevonden om ons eens te testen!! ”Hoe zouden ze reageren wanneer ik heel leuk eens mijn lampje uitdeed?”. Bij mij was er alleszins paniek, maar aan de andere kant van mijn buddyline zwom iemand die mij gelukkig gerust kon stellen! Dankzij onze uitmuntende barman Bruno konden we nog wat napraten met een glaasje gin tonic. Met leuke sfeermuziek en na het placeren van een dansje was de avond al snel gepasseerd en deed ons bedje deugd. Voor velen onder ons was de laatste dag aangebroken. Het weekend waar ik zo lang had naar uitgekeken zat er bijna terug op. Maar eerst nog genieten van deze laatste dag waarop het zonnetje ons van ’s morgens vroeg al kwam begroeten. Er was namelijk hoog bezoek gepland van de ‘kleinste duiker’ van de club. De eerste duik was in Burghsluis, opnieuw eentje om niet te vergeten. Veel zicht hadden we niet, het was er vooral zeer stoffig en donker bij het afdalen. Uiteindelijk dan beslist om te genieten van de kleinere fauna en flora die er te zien was. Prachtige kleurrijke zee anjelieren gezien. Daar de zon volop van de partij was, konden we onze siësta buiten houden. Na zo een weekend vol prachtige duiken kwam ons zetelke goed van pas. Na nog een partijtje kubben en een lekker tasje koffie maakten we ons opnieuw klaar om te vertrekken voor de laatste duik van die dag. De vermoeidheid begon al wat toe te slaan en ik heb dan ook beslist om niet mee te duiken. Maar ik heb wel kunnen genieten van het prachtige weer en het uitzicht vanuit mijn zetelke. ’s Avonds konden we onze hongerige maagjes vullen met heerlijk stoofvlees en verse frietjes. Voor een aantal onder ons was dit het laatste avondmaal van een prachtig duikweekend.
9
Beetje bij beetje keerden een aantal terug naar huis. Maar de ‘echte’ bleven nog een laatste nachtje ! Onze laatste dag was aangebroken. Opgekuist en netjes konden we met een volgeladen auto vertrekken voor nog één laatste duikje in Zoetersbout. Omdat we het echt niet kunnen laten... Het weer zat niet mee, koud en nat, maar daar trokken we ons niet van aan. Nog een laatste keer genieten van de prachtige onderwaterwereld was de boodschap. Na een vermoeiend maar prachtig weekend keerden we terug naar huis. Het was een weekend om naar uit te kijken, een weekend vol met prachtige duiken en veel plezier! Bedankt aan iedereen die mee was, duikers en niet-duikers, om er een prachtig weekend van te maken. Bedankt aan iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen en zeker Dirk niet vergeten voor de prachtige organisatie. Op naar volgend jaar! Vele Duikgroetjes van de ‘Gin ladies’, Emelie en Ilse
Rechtzetting bij “Een beetje historiek van de KDK…” in de jubileum-editie juni 2015 van ’T Apneetje. Opmerking door Luk Verbrugge en toen niet gezien bij de controle van de tekst. In de derde alinea staat : …..In November van dat zelfde jaar krijgt de club de benaming KDK (Kortrijkse Duikersklub) en sluit ze aan bij BEFOS. Vanaf september 1966 worden de besturen herschikt. Zo ontstaat er naast de beheerraad met Raymond Kerckhof (voorz.) Frans Goethals (ond. Voorz.) Nicole Vandenberghe (penningm.) en Jean Six (secret.), nog een clubbestuur met als voorzitter Leon Vanwalleghem en secretaris Joris Bossuyt. Er was ook nog een schoolbestuur……… Raymond Kerkhof werd pas voorzitter op 21/10/1971……en Roger Deweer was dan ondervoorzitter.
Het stukje tekst in de derde alinea wordt verbeterd als volgt: …..In November van dat zelfde jaar krijgt de club de benaming KDK (Kortrijkse Duikersklub) en sluit ze aan bij BEFOS. Vanaf september 1966 worden de besturen herschikt. Zo ontstaat er naast de beheerraad met Frans Goethals (voorz.) Roger Deweer (ond. voorz.) Nicole Vandenberghe (penningm.) en Jean Six (secret.), nog een clubbestuur met als voorzitter Leon Vanwalleghem en secretaris Joris Bossuyt. Er was ook nog een schoolbestuur met voorzitter en hoofdtrainer Denis Declerck of Frans Goethals……… NOTA: Bij de stichting der TRITONEN (28/07/1965) was Anne-Marie Decock de secretaris. Jean Six is vermoedelijk secretaris geworden in 1966 in het schoolbestuur (dit volgens een tekst van Leon Vanwalleghem in ’T Apneetje Nr 1) en ook van de beheerraad, als stichtend lid van de vzw KDK op 05/10/1966. Luk Verbrugge
10
taard Wostyn s o M SEDERT 1869
Torhout
MAAKT HET LEVEN VEEL PIKANTER www.mostaardwostyn.be
HUIS (VER)KOPEN: bel 056 / 35 20 35
www.vastgoedvandamme.be • e-mail:
[email protected] BIV 502 167
D U I K S C H O O L
VERKOOP - ONDERHOUD - HERSTELLINGEN DUIKMETERIAAL - VULSTATION NITROX & TRIMIX 200 - 300 BAR
Alle merken: Mares - Scubapro - Suunto - Aqualung - Bare - Metalsub Green Force - Sea and Sea - Dive System - O.M.S. - Ikelite O’Neill - Sealife - Cressi Koningin Astridlaan 107 www.divingworld.be 7700 MOUSCRON Tel. 056 / 84 77 67 Open Fax 056 / 84 12 08 di tot zat: 10.00 - 19.00
[email protected] zondag & maandag: gesloten
Cafetaria Magdalena zwembad Kortrijk
Noël & Fatiha gsm 0496 / 71 01 80
