Nr
23 winter 2009 Kwartaaluitgave met nieuws over de zwerfdieren van deze wereld
ARRABIDA/PORTUGAL Milu Maria Silva, op handen gedragen bij WereldAsielen, maar bij de meeste donateurs nog onbekend. En dit terwijl deze kleine, maar oh! zo dappere vrouw, dé spil is in een groot gebied rond Lissabon, als het om zwerfdierenhulp gaat. Dat bijna niemand in Nederland haar kent, is niet zo verwonderlijk, want Milu is het toonbeeld van bescheidenheid. Onze grote stille kracht achter de
schermen, die ook voor alle dieren van Anabela zorgde toen zij zo ziek was. Milu's opvang is niet alleen de veilige haven voor elke zwaargewonde, mishandelde of zieke hond uit het gebied, maar ook een toevluchtsoord voor de mensen die dag in dag uit de zwerfdieren helpen. En dan hebben we het niet over een tiental zwervertjes, maar over duizenden! Portugal is ook zo'n land waar je op iedere hoek van de straat wel een ziek
▼
Tök, het dappere ezeltje dat een gebroken been werd geslagen omdat hij de kar de heuvel niet meer op kreeg. Gelukkig kwam er hulp. Tök's levensverhaal vind u op pagina 2.
WereldKrant winter 2009
of aangereden dier kunt aantreffen, omdat de bevolking zich nog steeds verzet tegen sterilisatie en castratie. Dit gebeurt voornamelijk uit onwetendheid, maar ook omdat men geen cent voor zijn huisdier overheeft. FOTO 2 In tegenstelling tot de zwerfdieren op straat, die zich nog vrij kunnen bewegen, is het met de vele kettinghonden op het platteland nog veel erger gesteld. Hun situatie is ronduit erbarmelijk. Op verlaten terreinen, aan een korte ketting, moeten zij de boel bewaken en als ze geluk hebben, komt er eenmaal per week iemand wat eten brengen. Maar dat is dan ook alles. Vaak ernstig aangetast door parasieten, broodmager en ziek, slijten deze dieren hun dagen, meestal in totale afzondering. FOTO 3 Ook voor deze stumpers staat Milu klaar, want als het Anabela weer eens lukt een paar op sterven na
dood aangetroffen kettinghonden los te praten, worden deze linea recta naar Milu gebracht. Daar krijgen ze een lekker bad, worden ze behandeld tegen parasieten, krijgen ze te eten en gaan naar de dierenarts voor behandeling. FOTO 4 Milu werkt zeven dagen per week, van ‘s morgens zes tot 's avonds tien, maar meestal wordt het later. Momenteel heeft zij zo'n 300 honden. Wat ooit begon als een dierenpension, groeide uit tot een van de beste zwerfdieren opvangcentra rond Lissabon. FOTO 5 Als klein meisje in Angola, waar Milu 52 jaar geleden werd geboren, sleepte ze al zielige dieren mee naar huis. Dit resulteerde in een roedel van achttien zwerfhonden waar zij reeds als tienjarige de algehele verzorging voor had. In 1975, een jaar na de Anjerrevolutie, kwam zij met haar ouders naar Portugal. Het gezin had alles achter moeten laten en had geen onderdak. Daarom nam het zijn intrek in een pension. Milu kwam in dit pension te werken en nam jaren later, na ziekte van de eigenaar, de zaak over. Na vele jaren van keihard werken zag zij eindelijk kans haar droom, die zij al vanaf haar kindertijd had, te verwezenlijken. Zij verkocht al haar bezittingen, schafte een stuk grond aan en bouwde er een dierenpension. Het kreeg de naam 'Quinta das Patinhas' (Boerderij voor de Kleine Pootjes).
WereldKrant winter 2009
FOTO 6 Voor Portugese begrippen liep het pension goed, maar het lukte Milu maar niet haar ogen te sluiten voor de ellende op straat. Dagelijks werd zij geconfronteerd met aangereden dieren waar niemand voor stopte en nesten huilende pups die waren gedumpt in de afvalcontainer bij haar supermarkt.
FOTO 7 Het gevolg was, dat de zwervertjes al ras de overhand kregen in het pension en het meer en meer een zwerfdierenopvang werd. En alhoewel het een tot in de puntjes verzorgde opvang was, begon de omgeving toch te klagen en werd Milu door de gemeente gesommeerd te vertrekken. Natuurlijk kan zoiets zomaar niet, dus spande zij een rechtzaak aan. Ondertussen keek zij al wel uit naar een nieuwe lokatie en vond die ergens ver weg op het platteland. FOTO 8 Toen zij daar echter iets probeerde op te zetten, lag de gemeente weer dwars, trok
FOTO 10 Alle tegenslag en vooral ook alle onkosten, hebben Milu inmiddels behoorlijk onderuit gehaald. Maar klagen of ergens om vragen komt niet in haar op, dus is Anabela nu voor haar in de bres gesprongen. Zij belde ons kortgeleden op en
▼
de bouw-vergunning in en het enige dat Milu overhield, was een kaal stuk land. Maar zij gaf weer niet op, omheinde het terrein en plaatste met behulp van WereldAsielen een aantal demontabele houten tuinhuizen. Zo kon de gemeente haar niets maken en waren de dieren toch geholpen. In elk tuinhuis 'woont' nu een roedel zwerfhonden. FOTO 9 Omdat de bevolking de opvang inmiddels ook weet te vinden, worden er nu regelmatig 's nachts dieren aan het hek gebonden. Vaak zijn deze totaal verwaarloosd, oud of ziek en natuurlijk mogen deze stumpertjes blijven van Milu. Maar hiermee groeit wel weer de hoeveelheid opgenomen dieren…
WereldKrant winter 2009
vroeg of onze donateurs alsjeblieft konden helpen. Milu heeft niet genoeg hokken meer om de dieren in onder te brengen en de winter, die in dit gebied hard kan toeslaan, is in aantocht. FOTO 11 Natuurlijk voldoen wij graag aan Anabela’s verzoek en plaatsen het daarom als hoofdartikel in deze WereldKrant. Wij weten dat onze donateurs zeer begaan zijn met het lot van de buitenlandse zwerfdieren, dus hopen wij dat zoveel mogelijk mensen mee willen helpen. Laten we met z’n allen Milu een bijzondere Kerst bezorgen met een aantal nieuwe hokken en er op die manier voor zorgen dat zij 2010 met wat meer voorspoed in zal gaan dan haar de afgelopen tijd ten deel is gevallen.
Deze dappere vrouw, die altijd voor ieder noodlijdend dier klaar staat, verdient dit gewoon! FOTO 12 Iedere bijdrage, hoe klein ook, is van harte welkom. Vermeld u er wel bij Milu, projectnummer 54. En zoals u van ons gewend bent, gaat al het geld dat binnenkomt rechtstreeks naar Milu en houden wij u keurig op hoogte. Dank u wel.
WereldKrant winter 2009
BEIRUT, LIBANON Dit keer een dringend hulpverzoek uit een geheel ander deel van de wereld en wel uit Libanon. WereldAsielen hielp hier nog niet eerder, maar door een recent voorval en een toevallige aaneenschakeling van contacten is dit nu het land waar onze meest recente hulp naartoe gaat.
de stank en overlast niet meer aan, spanden een rechtzaak aan tegen de vrouw en zo moesten alle katten letterlijk het veld ruimen. Maggie smeekte de gemeente om de katten geen kwaad te doen en ging zelf op onderzoek uit. Van de omwonenden hoorde ze dat de vrouw een jaar geleden haar verstand verloor en geen familie heeft, waardoor ze zich met katten omringt, maar deze verder aan hun lot overlaat. Gewapend met een zak kattenvoer en een doosje chocolade belde Maggie uiteindelijk aan bij de vrouw, die doorgaans geen mensen binnenlaat, en mocht dankzij het voer toch binnenkomen. Eenmaal binnen liepen de rillingen Maggie over de rug. De ramen van het huis waren verduisterd, aanvankelijk zag Maggie niet veel, maar werd
Via een donateur zijn wij in contact gekomen met Maggie Shaarawi, medeoprichtster van Stichting Animals Lebanon. Na een vreselijke ontdekking in een woonhuis in Beiroet luidde Maggie de noodklok, want een grote groep doodzieke en verwaarloosde katten stond op het punt om aan het kortste eind te trekken als er niet snel een oplossing kwam.
Marjo met Marshmellow in volle wintervacht. Marjo met Marshmellow in volle wintervacht Marjo met Marshmellow in volle wintervacht Marjo met Marshmellow in volle wintervacht Marjo met Marshmellow in volle wintervacht Marjo met Marshmellow in volle wintervacht
Door de gemeente van Beiroet werden Maggie en haar organisatie geïnformeerd over een oude, demente vrouw die katten in huis haalt, maar verzuimt om deze te verzorgen. De buren konden
overstelpt door de lucht van ontlasting en rotting. Dankzij het licht van haar mobiele telefoon kon ze uiteindelijk rondkijken en raakte ze diep geschokt door wat ze zag. Het hele huis lag vol vuil. Overal
WereldKrant winter 2009
waar je maar keek, zag je rommel, viezigheid en kakkerlakken. Tussen het vuil ontdekte Maggie uiteindelijk met veel moeite de katten. Mager, ziek en duidelijk hevig geschrokken door het licht. De arme zielen leefden in het duister tussen hun eigen ontlasting en kregen afval te eten dat de vrouw dagelijks op de vuilnisbelt verzamelt.
en zette Maggie ook vangacties op touw. Hoeveel dieren er precies in het huis zitten weet ze niet. Tien werden er in ieder geval geteld, voor de rest is het een tast in het duister. Er staat zoveel rommel waar dieren zich onder of achter kunnen verschuilen… Inmiddels zijn er negen katten uit het huis gehaald, voor vier kwam de hulp helaas te laat. Maggie zit echter met nóg een probleem. Haar organisatie kan de dieren enkel behandelen want het asiel zit overvol. Hierbij komt nog dat in Libanon dit soort katten gewoonweg niet herplaatsbaar is, maar Maggie moet er niet aan denken dat de dieren straks terugmoeten naar het huis.
Marjo met Marshmellow in volle wintervacht.
Met braakneigingen van de stank en hevig ontdaan verliet Maggie dit horrorhuis, maar niet met lege handen, want in ruil voor haar chocolade kreeg ze twee zieke kittens mee! Eén ding was zeker, er moest snel meer hulp komen, anders zouden de overige dieren het niet overleven. Marjo met Marshmellow in volle wintervacht.
Maggie kreeg de gemeente zover dat ze haar een beetje tijd gaven om de katten weg te halen, dus ging zij dagelijks terug met voer en water en won op die manier het vertrouwen van de vrouw. Uiteindelijk mochten er al wat meer katten mee
Voor de medische behandeling van de dieren heeft WereldAsielen inmiddels een donatie gestuurd en wij zullen alles doen wat mogelijk is om Maggie bij te staan bij haar verdere reddingsacties. Inzake de
WereldKrant winter 2009
herplaatsing kunnen wij helaas niets betekenen. Maar wij hebben gelukkig vernomen dat enkele van onze donateurs zich bereid hebben verklaard om een aantal katten op te nemen. Wat een geweldige mensen weer! Mocht u toevallig ook nog een plekje boven de warme kachel of op de comfortabele bank over hebben, via www.animalslebanon.org kunt u contact met Maggie opnemen voor vragen en informatie.
Marjo met Marshmellow in volle wintervacht.
Marjo met Marshmellow in volle wintervacht.
ANATOLI, GRIEKENLAND Donkey Care Crete, een nog jonge ezelopvang op Kreta die wordt gerund door het Engelse echtpaar Suzanne en Alistair Paton. Zij nemen afgedankte en uitgewerkte ezeltjes op, omdat de dieren anders het ravijn worden ingeduwd of zonder eten en drinken aan een boom worden gebonden om te sterven. Dit laatste liefst in de brandende zon, want dan gaat het sneller.... Op deze manier bedankt het grootste deel van de Grieken zijn trouwe ezel voor het jarenlange ploeteren dat het dier voor de familie heeft gedaan.
afgedankte dieren op. Bij de bevolking begint dit langzamerhand bekend te raken en meer en meer biedt men nu zijn oude ezel aan bij de ezelopvang. Nog niet zo lang geleden kwam WereldAsielen met Suzanne en Alistair in contact en hielp hen met een bijdrage voor de omheining, zodat de oude ezels veilig staan. Daarnaast hoorden wij ook van een actie om zoveel mogelijk werkezels op het eiland te bevrijden van de zware roestige kettingen die zij om het hoofd dragen. Donkey Care Crete wil deze vervangen door lichte nylon halsters. Zo'n halster kost nog geen tien euro en voorkomt een heleboel ellende. Wij laten u op bijgaande foto's zien wat een vreselijke gevolgen die zware kettingen hebben en hoe er al een aantal dieren van is verlost. WereldAsielen maakte ook hiervoor een bijdrage over.
Suzanne en Alistair waren ooit getuig e van zoiets en omdat ze niet doorhadden wat er precies gebeurde, waren ze helaas te laat om het arme dier te redden. Om te voorkomen dat dit nog eens zou gebeuren, startten zij drie jaar geleden een ezelopvang en nemen zij nu zoveel mogelijk
WereldKrant winter 2009
Maar wij willen meer... Kreta is een groot eiland en het lukt Suzanne en Alistair nooit om alle ezels op Kreta te bereiken. Daarom wordt er vanaf nu samen met hen gezocht naar contactpersonen die elders op het eiland ook halsters uit willen delen. Op deze manier wil WereldAsielen proberen zoveel mogelijk werkezels te verlossen van die kwellende kettingen. En u kunt meehelpen. Voor één tientje kunt u ervoor zorgen dat een ezel op Kreta een lichte nylon halster krijgt en dat zijn verwondingen van de ijzeren ketting kunnen genezen. Wij hopen op veel respons en houden u op de hoogte. Ons rekeningnummer vindt u achterop deze WereldKrant. Vermeld u er alstublieft wel bij Anatoli, projectnummer 75, dan weet onze penningmeester voor welk doel u geld heeft overgemaakt. Namens de ezels op Kreta heel hartelijk dank!
WANDELEN MET DE EZELS Ezels verzorgen is een kostbare zaak en om het geld daarvoor bij elkaar te krijgen organiseren Suzanne en Allistair prachtige natuurwandelingen, picknicks en kampeertochten met de ezels. De dieren genieten hier zelf ook van en blijven zo op een natuurlijke manier in beweging. Vanzelfsprekend wordt er niet op de dieren gereden, maar loopt men ernaast. Voor kleine kinderen wordt een uitzondering gemaakt, zij mogen op de ezel meerijden. Maar op alle tochten gaat er iemand van de ezelopvang mee. Voelt u iets voor zo’n ezelvakantie op Kreta waarmee u meteen de
WereldKrant winter 2009
PATRAS, GRIEKENLAND De vorige WereldKrant rook nog naar verse inkt toen de volgende reddingsactie zich alweer aandiende. En omdat ieder individueel dier voor ons even belangrijk is, draait de reddingsactie deze keer om twee hoofdrolspelers, maar wát voor twee!
uw vleiende woorden. Het allermooiste was echter dat er zich meerdere mensen meldden voor Pa kat en zijn kind! Beter nieuws konden wij Anastasia en Dimitris niet brengen! Toen beide dieren voldoende waren aangesterkt, boekten twee vrijwilligers uit de groep van Anastasia op eigen kosten een weekendje Amsterdam en gingen Pa kat en kind op reis. Omdat ze zo lief en rustig waren samen, hoefden de katten niet in het vrachtruim, maar mochten ze mee het vliegtuig in en na een voorspoedige reis stonden de Griekse zwervertjes enkele uren later op Hollandse bodem.
Het begon allemaal in Griekenland, waar onze vrijwilligers Anastasia Aravantinou en Dimitris Karabalis door het havenplaatsje Killini reden en een moederpoes met een kitten bij een snackbar om eten zagen bedelen. De moeder was letterlijk vel over been, haar kind doodziek, met dichtgepusde oogjes en nog gunde niemand de zielen een kruimel. Anastasia en Dimitris twijfelden geen seconde, stationeerden de twee katten in een kartonnen doos in de auto en snelden naar de kliniek, want bij de behandeling van beide dieren was spoed geboden. WereldAsielen werd op de hoogte gebracht en wij boden meteen aan de volledige kliniekkosten te vergoeden.
Op Schiphol werden Lucky en Daddy, zoals de katten inmiddels heten, met open armen ontvangen door hun nieuwe tweebenige huisgenoten en natuurlijk ook door WereldAsielen. Toen de koffie op was en iedereen was bijgepraat, vertrokken de inmiddels in diepe slaap verkerende Griekjes in hun nieuwe grote mand richting Friesland, waar zij in gezelschap van andere geredde buitenlandse zwervertjes een geweldig onderkomen met een gigantische tuin hebben gekregen. En de laatste berichten en foto’s liegen er niet om: De twee hebben het daar reuze naar hun zin. Mooier had deze reddingsactie niet kunnen eindigen!
In de kliniek deed de dierenarts een bijzonderde ontdekking. De moederpoes was geen poes, maar een kater! Waarschijnlijk hadden de dieren in hun ellende troost bij elkaar gezocht en inmiddels waren ze onafscheidelijk. De één raakte meteen in paniek als de ander werd weggehaald. De kater was er slecht aan toe en moest op de intensive care aan het infuus met antibiotica en vitaminen. Het kleintje werd er met schoongemaakte oogjes bij gelegd en beide dieren vielen als een blok in slaap. In de dagen die daarop volgden, boekten beide katten met sprongen vooruitgang. Ze knapten niet alleen zienderogen op, ook bleken zij beide fervente kroelkonten te zijn. Zelfs Pa kat, die zoveel heeft meegemaakt, had het vertrouwen in de mens niet verloren en wist niet van ophouden. Verder bleven de dieren onafscheidelijk dus één ding was zeker: De twee uit elkaar halen was hoe dan ook geen optie. Ze moesten samen worden geplaatst. Over dit alles hebben wij u per e-mail geïnformeerd. Lieve mensen, wat heeft u geweldig gereageerd, wij werden bij WereldAsielen bijna verlegen van al
WereldKrant winter 2009
10
WereldKrant winter 2009
11
WereldKrant winter 2009
De Belastingdienst betaalt mee aan uw schenkingen! WereldAsielen heeft donateurs die jaarlijks helpen met 100 euro of meer. In dat geval kunt u de Belastingdienst hier flink aan laten meebetalen. Al gauw 33 tot 52 procent!
• Hierbij zit altijd een acceptgiro. Oók als u een automatische afschrijving hebt of net een bijdrage hebt overgemaakt. Maar … we verwachten daarom niet dat u iedere keer betaalt. De reden is dat we echt héél veel portokosten besparen door iedereen precies dezelfde post toe te sturen. • U bepaalt dus helemaal zelf óf u een bijdrage wilt doen en wanneer.
Periodieke schenking Bij een periodieke schenking maakt u vijf jaar of langer jaarlijks een door u gekozen bedrag over.
Oude bankbiljetten over? Geef ze aan de zwerfdieren! Slingeren er bij u oude bankbiljetten rond? En wilt u er vanaf? Stuur ze dan alstublieft naar ons. Met meer biljetten tegelijk loont omwisselen en helpen we meer buitenlandse zwerfdieren. Welkom zijn: • Alle bankbiljetten van landen die zijn overgestapt op de euro • Alle bankbiljetten uit de rest van de wereld
Wijzorgen voor de verplichte notariële akte, zodat u hier geen kosten aan heeft en er de deur niet voor uit hoeft. Het minimumbedrag is 1100,- per jaar. Afhankelijk van uw inkomen is hiervan een flink percentage voor rekening van de Belastingdienst. Legaat of erfenis Bij een legaat laat u in uw testament een door u gekozen vast bedrag na. Bij een erfenis benoemt u WereldAsielen tot (mede)erfgenaam van uw nalatenschap. Uw notaris kan u hierover nader informeren. WereldAsielen is geheel vrijgesteld van belasting voor legaten en erfenissen (voor erfgenamen bedraagt het tarief 41 tot 68 procent).
Stuur uw biljetten a.u.b. in een envelop naar WereldAsielen, Postbus 1408, 3500 BK Utrecht.
DOEL • Stichting WereldAsielen steunt zwerfdierprojec- ten overal ter wereld. • Stichting WereldAsielen helpt vooral klein schalige projecten van mensen die tegen de verdrukking in hun uiterste best doen voor in nood verkerende honden, katten, vogels, ezels, enzovoort, in een omgeving die door armoede, natuurgeweld, desinteresse of oorlog wordt geteisterd.
WE GAAN VOOR GOUD! Stuur ons alstublieft uw afgedankte gouden, zilveren of van andere edelmetalen gemaakte sieraden. Dankzij een goede inruilprijs kunnen we hiermee heel veel extra’s voor de zwerfdieren doen. Verstuur zeer waardevolle spullen liefst aangetekend. Als u wilt, vergoeden wij u deze kosten. Gebruik bij voorkeur iets stevigs om het in te pakken (luchtkussenenvelop, doosje), sluit dit extra goed af en vermeld ook duidelijk uw afzendadres. Het adres waar u uw pakketje naartoe kunt sturen is: Stichting WereldAsielen/Noodhulp voor Dieren, Postbus 1408, 3500 BK Utrecht. Namens de vele zwerfdieren onze welgemeende dank!
COLOFON Stichting WereldAsielen Nederland Postbus 1408, 3500 BK Utrecht T (030) 265 70 89 E
[email protected]. I www.WereldAsielen.nl Nederland: ING Bank 12 45 46 (IBAN NL61 PSTB 0000 1245 46 BIC PSTBNL21) België: KBC Bank 737-0144954-79 KvK 30199950 ANBI-nummer Belastingdienst 8139.21.600
WE WETEN DAT U NIET ALTIJD KUNT GEVEN Lees hier het hoe en waarom van onze post: • Donateurs ontvangen 4x p.j. informatie en 4x de WereldKrant. • Giftgevers ontvangen 4x p.j. informatie en 1x de WereldKrant.
12
