Nr Jun Jaargang 32

Nr. 178 - Jun 2016 - Jaargang 32

VAN DE

REDACTIE Beste WTOS’ers, Ten tijde van schrijven is de Ronde van Italie net afgelopen en word ik met een kater wakker, figuurlijk dan. Met pijn en woede heb ik Valverde tijdens de podiumceremonie horen zeggen dat de mannen die het verdiend hebben op het podium staan. Is hij inmiddels vergeten hoe Kruijswijk heerste in de bergen tot dat ene moment van onoplettendheid? Maar vergeten gaat snel, zeker in het wielrennen. Eerlijk gezegd, wie was tijdens de coup van Kruijswijk niet vergeten dat

2

hij pas een week geleden nog met teleurstelling Dumoulin de roze trui zag verliezen en hem zag opgeven? Het is verrassend mooi hoe snel dingen kunnen veranderen in het wielrennen en achteraf is het leuk om terug te kijken naar wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd is. En daar is deze Corsa ideaal voor! Deze staat namelijk vol met verhalen van wat we met WTOS allemaal gedaan hebben in het afgelopen half jaar. Van het CK cross, naar de ploegenpresentatie, de

studentencup, de Tour of the North, het KMK. Er is zelfs gefietst in Afrika en ook de oude lullen hebben niet stil gezeten. Veel leesplezier! De redactie

VAN DE

VOORZITTER INHOUD COLOFON De Corsa is het clubblad van WTOS, Wij Trainen Ons Suf, Studenten Wielervereniging sinds 1983. Oplage: 250 Uiterste inleverdatum Corsa 179: 1-11-2016 Redactie: Nienke Vloon (Voorzitter) Sophie van der Horst (QQ-er) Anton van der Meer (redacteur) Janneke Baeten (redacteur) Joleen van den Toren (Design) Pieter van Schaik (Design) Adresgegevens: Mekelweg 8 2628 CD Delft [email protected]

Inhoud

Van de redactie

2

Van de voorzitter

5

Ploegenpresentatie

6

Gladde benen contest

7

De fiets van jochem kragting

8

De nieuwe website wwwtos commissie

10

Tour of the north

12

Oude ballen weekend

14

CK cross

16

WTOS – Spartaan MTB wedstrijd

17

La duo

17

KMK

18

Eliteploeg WASP

20

Studentencup delft

24

Fietsen in afrika: gaan met die banaan

25

Fietsvoer: maak zelf simpele mueslirepen

28

Lieve nienke

29

Interview Femke van Kessel

30

Rutgers stripje

33

3

Het juiste adres voor: Sportmassage & BORN sportvoeding Massages vanaf €15,00 Sportvoeding tegen zeer scherpe prijzen Massagepraktijk Hensing Gabonstraat 23 2622 DL DELFT 0683534851 [email protected] www.massagepraktijkhensing.com 4

VAN DE

VAN DE

VOORZITTER VOORZITTER De vereniging is in bloei en dat vind ik fijn om te zien. Het wielerseizoen is vol aan de gang. De eliterenners, amateurs en fanatieke basislidmaatschapsleden rijden weer wat wedstrijden, de Elfstedentocht is weer achter de rug en een geslaagd KMK is geweest (als ik de verhalen mag geloven). Daarnaast wordt het weer ook steeds beter wat ook wel erg helpt bij zin hebben om op de fiets te stappen. Er worden nu wat minder random activiteiten georganiseerd, maar wel meer fiets gerelateerde activiteiten. Elke laatste woensdag van de maand is er de 10-kilometer-tijdrit, elke donderdag doen de wedstrijdrenners een specifieke training (iedereen met ambities mag meedoen!), 26 juni zal er een mountainbike wedstrijd plaatsvinden en natuurlijk elke maandag en donderdag de reguliere training. Kom allemaal dus het rondje hoek of rondje Rottemeren rijden en geniet van het zonnetje!

In de zomervakantie zal het iets anders gaan lopen. Aangezien het bestuur er niet altijd bij kan zijn zal er standaard elke maandag training zijn, maar op donderdag niet. Natuurlijk kan er dan nog wel via het forum/whatsapp/telefoon/postduif worden afgesproken om een rondje te gaan fietsen! Hieronder nog een gedichtje die ik tegenkwam en daarmee sluit ik af. Alleen in een weids stiltegebied – hoe krijg ik die tik uit mijn fiets

Sophie van der Horst

5

PLOEGENPRESENTATIE Dinsdag 15 maart was het weer tijd voor een vast punt in het jaar voor WTOS: de ploegenpresentatie! Op deze avond wordt altijd de kleding uit de grote bestelling uitgedeeld, worden er foto’s met alle aanwezigen gemaakt en wordt er door een vakjury bepaald wie met de gladste benen het komende wielerseizoen in gaat. Na de gebruikelijk welkomstwoorden en aakondigingen was het woord aan Eva Dijkema van de Student Community van het Tu Delft Sports Engineering Institute. Het Sports Engineering Institute is opgericht om onderzoek en onderwijs op het gebied van sport en beweging te promoten en organiseren, het doel van de Student Community is om de link naar de studenten op de TU Delft te leggen. Eva lichtte ook een aantal interessante opdrachten toe, zoals met Giant-Alpecin de beste strategieën voor tijdritten en afdalingen onderzoeken. BBB Cycling is al jaren een belangrijke partner van WTOS, Frank van Eck kwam nog een uitleggen waarom dit nog altijd zo is. Na een introductie over geschiedenis en structuur van BBB vertelde Frank over een aantal ontwerpen waar WTOS leden aan gewerkt hebben, zoals de Aerotop en Tithon helmen en een nieuwe productlijn van zadels. Daarnaast leveren WTOS leden belangrijke feedback op de

6

producten van BBB. Als kers op de taart kregen onze leden de primeur dat de BBB Tithon een Red Dot Design Award ging winnen! Vélofysics is een nieuwe partner van WTOS, Jacob Wijnstra verricht fietsmetingen om tot een fietsafstelling te komen die de efficiëntie en comfort van het fietsen vergroot en die blessures voorkomt. Dit doet hij vanuit een opleiding tot fysiotherapie, maar met veel technische kennis en een flinke dosis ervaring in de koers. In een leuke presentatie vertelde Jacob enthousiast hoe hij te werk gaat en wat voor resultaten hij boekt met zowel profrenners als recreanten. Als laatste ‘gastspreker’ vertelde onze eigen Axel Koper over het combinatieteam

WASp, een eliteteam met renners van WTOS, Ahoy en De Spartaan wat de clubcompetitie rijdt. Axel vertelde over het eerste jaar van het team en de daarin geboekte vooruitgang, en stelde de aanwezige WASp renners voor aan de vereniging. Namens WTOS wensen we ze veel succes in het nieuwe seizoen! Na deze presentaties is Sytse nog gehuldigd voor zijn overwinning op het NSK tijdrijden. Daarnaast zijn Arian, Thijs, Ruben, Jos en Femke in het zonnetje gezet vanwege een aantal mooie overwinningen en goede klasseringen. Dit sloot de presentaties van de avond af, wat mij betreft was het een geslaagde avond met leuke presentaties! Gijs Bouman

CONTEST VAN DE

GLADDE VOORZITTER BENEN Al een paar jaar vind tijdens de ploegenpresentatie een van de belangrijkste meetmomenten binnen WTOS plaats: de Gladde Benen Wedstrijd. En dit jaar lag de winst voor het grijpen, viervoudige winnaar Ruben deed namelijk niet mee! Reden? Te weinig op de fiets gezeten om van zichzelf mee te mogen doen. Waar er vorig jaar maar 3 mannen de strijd met elkaar aangingen hadden een tiental mannen en één vrouw zich deze keer voorbereid. De voorbereidingen liepen uiteen: een uur van tevoren scheren, die ochtend epileren, je hoofd ook maar doen, hopen dat je glimlach de aandacht af zou leiden van je behaarden poten.. Het kon allemaal. De jury werd al gauw samengesteld en bestond uit drie lieftallige dames die er wel zin in hadden om mannen te betasten.

plekjes waren, dus ook de knieholtes moesten er aan geloven. Zo bleef er nog maar een kleine selectie deelnemers over. Hier zat de enige vrouw ook tussen! Femke nam dit heel serieus, en had haar geheimen niet eens doorgeven aan vriend Janno die al vrij snel uit de competitie moest stappen. De top drie bestond verder uit Jelle en Arian, die vorig jaar nipt op de tweede plaats was gefinisht. De lieftallige dames gingen in overleg, het ging nu puur om gladheid en zachtheid. Er was duidelijk eentje de winnaar, maar

konden we het maken om toch een vrouw te laten winnen? Er werd toch gekozen om de abnormaal zachte benen te laten winnen. Zo ging de derde plaats naar Jelle, Femke werd tweede, en kon Arian zichzelf trots de WTOSer met de gladste benen noemen voor komend jaar. ‘Het winnen van de Gladde benen wedstrijd is al jaren mijn doel van het voorseizoen, ik ben erg erg blij dat ik na jaren op de 2e plek eindelijk heb gewonnen’ aldus de winnaar. Laurane Macquart

De mannen wiens benen nog nooit een scheermesje hadden gezien werden nog voordat de selectie echt begon terug naar hun plek geschopt. Toen begon het echte werk. De eerste selectie criteria was het helemaal onthaard zijn. De heren die zich te ver van tevoren hadden geschoren vielen hier door de mand. Een van de mannen had zelfs per ongeluk een hele strip aan haar laten staan! Zo kun je natuurlijk niet verwachten te winnen. Vervolgens werden alle benen grondig gecontroleerd op stoppels. De jury wist heel goed wat de moeilijk te bereiken

7

DE FIETS VAN:

JOCHEM KRAGTING Wanneer heb je deze fiets aangeschaft? Ergens eind april 2010. Vervolgens kreeg ik de week erop voor mijn 21e verjaardag van vrienden een Bianchi shirt en van collega’s een hele kledingset van Shimano en was ik volledig voorzien. Waarom is de keuze juist op deze fiets gevallen? De vader van mijn beste vriend kon er via een collega aan komen voor slechts 250 euro. Die collega was ongeveer mijn lengte en vond er zelf weinig aan. Met die vriend en zijn vader zouden wij die zomer de Alpe d’Huez gaan beklimmen, dus toen die fiets zich voordeed voor zo’n prijs was het snel besloten. Pas later kwam de aap van de kleine wielen uit de mouw zetten… Waarom is deze fiets zo’n bijzondere fiets? Heb je even? Mijn Cannondale R700 is paars, het frame stamt uit 1993, maar boven alles: er passen geen grote mensen wielen in… Ik rijd al zes jaar rond op een afwijkende maat, namelijk 650C i.p.v. 700C, door Axel ook wel aangeduid als wielmaat ‘obscuur’. Dat zorgt voor aparte blikken, maar ook wat gedoe met bandjes en het (niet) aanschaffen van andere wielsets. Wat is het mooiste onderdeel van je fiets? Hmmm… dan ga ik toch voor mijn remgrepen. Omdat ze vrij oud zijn (’93) zijn ze niet verstelbaar zoals moderne varianten. Daardoor kon ik niet lekker in de beugel dalen omdat mijn korte vingers er net niet lekker bij kwamen. Daardoor daalde ik altijd met handen op de grepen en was daarmee een stuk minder rap. Na een bijna total loss valpartij (zie volgende vraag) heeft die vader (tevens mijn privé mechaniker) bij het opnieuw opbouwen van mijn fiets met een handvijl 5 mm van beide grepen afgehaald. Hierdoor kon ik er wel goed bij en afgelopen vakantie in Bormio weer vol gas afdalen en 95 km/u aantikken. De schoonheid ervan is verscholen, maar het blijft een kunststukje.

8

Heb je onderdelen aan je fiets vervangen? Zohaast alles, behalve derailleurs en shifters. Vooral het afgelopen jaar is weinig origineels meer overgebleven. Het voornaamste was het aanschaffen van een nieuwe wielset na een frontale aanrijding met een epilepticus in 2013, en een jaar erna een nieuwe voorvork na een valpartij in de afdaling van de col du Glandon tijdens de Marmotte. De vork was afgebroken als een ijslollystokje, de fiets was bijna total loss, maar ik had geen schram. Waren dit noodzakelijke reparaties of was dit om je fiets te upgraden? De wielen en vork waren vrij essentieel en ook relatief duur vergeleken met de aanschafprijs (samen zo’n 150%). Vanwege die 650C wielen was de keus zeer beperkt en ook geen tweedehands spul voorhanden. Verder zijn afgelopen jaar stuur, zadel, beide pennen, bidonhouders, crankstel + BB en kettingbladen vervangen enkel omdat ik al het zilver wilde vervangen voor zwarte onderdelen (OCD). Hoe vaak wordt je fiets gepoetst/gerepareerd? Na regen vrijwel altijd, anders loop ik elke week wel alles even langs. Ketting gebeurt ook regelmatig afhankelijk van het weer. Welke exotische oorden heb je met deze fiets bezocht? Ik heb aardig wat uitstapjes naar de echte bergen gehad met deze fiets. Ventoux, Alpe, Galibier, Stelvio, Agnello, Portet d’Aspet, en veel meer. Daarnaast nog de kolencentrale van GDF Suez op de Maasvlakte uitgespeeld afgelopen zomer met woon-werkverkeer. Oh ja, en heel Friesland ;). Welke extreme omstandigheden heeft je fiets overleefd? Vooral afgelopen jaar heeft ie veel te verduren gehad. Het toeren van de Ronde van Vlaanderen met WTOS was aardig klappen incasseren op de kasseien. Maar het meest extreme was toch wel de laatste beklimming van de Gavia bij Bormio

VAN DE

VOORZITTER

afgelopen september. We sloten de vakantie af met een rondje Mortirolo-Gavia. Twee km voor de top begon het te sneeuwen. Ik heb met m’n maatje 45 min. bij het vuur gezeten voordat de

pedalen plassen om deze te ontdooien om zo toch in te kunnen klikken. Gekkenwerk maar de omgeving en belevenis waren onvergetelijk!

groep compleet was en gingen dalen. De fietsen waren stijf bevroren en er lag een aardig pak sneeuw (zie foto). Tijdens het dalen moest je tussen het vee op de weg slalommen, vroren m’n vingers zowat aan de alu remgrepen en moest ik na 1 km over de

Wie heb je geregeld om voor de volgende Corsa een stukje in deze rubriek te schrijven? Over welke fiets? Anton-Jan over zijn Bulls Harrier, ofwel ‘het Dranghek’. Zo kan ik mijn dank voor het compleet bij hem uit de wind zitten 9

DE NIEUWE WEBSITE

WWWTOS COMMISSIE Sinds jaar en dag wordt er binnen WTOS gesproken over dé nieuwe website. Maar dit jaar lijkt het er toch echt van te gaan komen. Met de commissie, bestaande uit Arian, Rowan en mezelf, zijn we al een aantal maanden hard aan het werk om de overstap mogelijk te maken. Waarom een nieuwe website? Het huidige digitale platform van WTOS biedt een hoop mooie en veelgebruikte functies, zoals de nieuws feed, het prikbord en het rennerssysteem. Echter, er kleven ook een aantal nadelen aan de huidige website. Zo is het aanpassen van de het menu, de opmaak en de inhoud een zeer tijdrovend en gebruikersonvriendelijk proces. Daarnaast is de website niet geschikt voor gebruik op apparaten met een kleiner scherm, zoals een smartphone. Op administratief gebied hopen we met de nieuwe website ook een flinke stap te zetten. Daarbij kun je denken aan het automatiseren van de ledenregistratie (ja dat gebeurt nu nog vrij omslachtig en arbeidsintensief) en het gebruik van één database voor het forum, het rennerssysteem, de webshop en het versturen van de maandelijkse nieuwsbrief. Wat zijn de belangrijke features van de website? Visueel is de grootste verandering het nieuwe, responsive design. Daarnaast beschikt de site over een gemakkelijk te gebruiken fotoboek, een nieuw rennerssysteem, een geïntegreerde webshop, en uiteraard een forum. Verder is het mogelijk om evenementen aan te maken, waar je

jezelf via de website voor in kunt schrijven. Deze functionaliteiten zijn natuurlijk mooi, maar de belangrijkste vooruitgang is toch de eenvoud waarmee content in het nieuwe systeem aangepast kan worden. Het is daardoor veel gemakkelijker om de website up-todate te houden. Wanneer kun je de nieuwe website online verwachten? Gezien de historie van dit onderwerp is het wellicht niet zo verstandig om een datum te noemen. Toch wil ik het doel uitspreken om voor het nieuwe studiejaar, met volledige functionaliteit, overgestapt te zijn. Een groot gedeelte van de website is inmiddels af. De algemene opmaak van de website, het forum, het fotoboek, de integratie van de WTOS agenda, de webshop en tal van andere zaken zijn klaar. Ook zijn de meeste pagina’s met informatie omtrent trainingen, wedstrijden en al wat dies meer zij gevuld. De focus ligt op dit moment op het afmaken van het rennerssysteem en het opzetten van de ledendatabase. Er ligt nog aardig wat werk te wachten, maar het grootste gedeelte is inmiddels af. Nog even geduld dus! Steven Oomen

10

.terugbetalen :).

Wie heb je geregeld om voor de volgende Corsa een stukje in deze rubriek te schrijven? Over welke fiets? Anton-Jan over zijn Bulls Harrier, ofwel ‘het Dranghek’. Zo kan ik mijn dank voor het compleet bij hem uit de wind zitten terugbetalen :).

VAN DE

VOORZITTER

11

TOUR OF THE NORTH

WEDSTRIJDEN 12

Sinds een aantal jaar staat de Tour of the North, een etappekoers in Noord Ierland, op het WTOS wedstrijdprogramma tijdens het paasweekend. Dit jaar reisden Thijs, Daniël en Arian met twee Ahoy mannen af naar Portaferry. Het vertrek was nog even spannend bij de boot: ze doen nogal moeilijk met verlopen identiteitsbewijzen ;) Gelukkig kon een huisgenoot direct in de auto stappen om het paspoort te brengen, zodat we op tijd de boot op konden richting Harwich! Na een lange reis en goede nacht in ons huisje aan de vissershaven in een klein plaatsje, zijn we een rondje los gaan fietsen en hebben we het racecircuit verkend waar de openingsetappe ‘s avonds plaats zou vinden. Na de verkenning was de tactiek glashelder: allemaal goed van voren rijden, Lars en Thijs zorgen voor de positionering in de laatste ronde, Nander trekt de sprint aan en Arian of Daniël wint de sprint. Een paar uur later, klaar voor de wedstrijd op het racecircuit, bleek dat de tactiek de prullenbak in kon: het parcours werd andersom gereden (rare Ieren) en de wind was opgestoken tot niveau Gent-Wevelgem 2015. De race werd een slagveld! Het peloton werd uit elkaar geslagen, het was ieder voor zich; samenwerken, waaierrijden of enige tactiek was kansloos met de Ieren en Engelsen in koers. Op het kantje rijden kennen ze daarentegen dan weer wel… Het resultaat was een 10e plaats voor Daniël die de sprint won van het tweede groepje van 5. Daarachter kwam iedereen in

een verschillende waaier over de streep De tweede etappe ging over 140km de aankomst op Windmill Hill. Was het in de eerste etappe nog droog, tijdens de tweede etappe werd de harde wind gecombineerd met harde regenbuien. Arian sprong halverwege de etappe mee in een achtervolgende groep achter de koplopers aan omdat hij ‘het koud begon te krijgen in het peloton’. In een verkleumd peloton brak de finale in de laatste lokale ronde van 25 km open na de passage van Windmill Hill. Thijs kon mee met een select groepje, die de kopgroep met Arian bijhaalde, en werd uiteindelijk 10e. Zondagochtend stond de tijdrit over 8.3km op het programma, waarin Arian een heel mooi resultaat neerzette met een 5e plek. Op zondagmiddag werd de 4e etappe gereden over 120 km. Vanuit de start was het koers! Met de wind in de rug werd het peloton op een lint getrokken en ook op de eerste 2 klimmetjes werd er hard doorgereden. Toen de stortbui met slagregens was overgetrokken en het zonnetje zelfs doorbrak, kwam ook het peloton weer tot rust. Een kopgroep was vertrokken en alles kwam weer bij elkaar. Inmiddels was ook duidelijk dat de gemiddelde Ier harder omhoog rijdt, dan omlaag: Daniël kwam met een kleine achterstand boven op de tweede klim en reed met een strakke afdaling het gat weer dicht. Even later sloten een paar scheldende Ieren aan, die

VAN DE

WEDSTRIJDEN

De laatste etappe was aangekondigd als een zware etappe met 4 heuvelachtige rondes en een slotklim van 3km a 5%. Dat bleek hartstikke mee te vallen: de kopgroep werd al snel na de start gevormd, de klimmetjes waren tegenwind en stelden weinig voor waardoor het peloton bij elkaar bleef. Met de ploeg van de leider op kop van het peloton was het makkelijk meerijden in een rustig peloton. In de laatste 10km naar de klim hebben Arian en Daniël meegedraaid op kop van het peloton om de koplopers terug te halen en daarmee Thijs en Nander een kans te geven op een korte uitslag op de laatste slotklim. Kort na de start

van de klim werd de kopgroep bijgehaald en Thijs voerde het tempo op aan kop van de groep. Helaas bleek de laatste kilometer van de etappe meer vals plat omhoog en omlaag te gaan, dan de beloofde bergop aankomst. Er werd gesprint voor de overwinning door een groep van 25 man waarin Thijs kansloos was voor de overwinning. Doordat Arian (op 8 sec) en Daniël (op 48 sec) dichtbij de kopgroep konden finishen schoven we 2 plaatsen op in het ploegenklassement en pakten daarmee een 3e plek in het ploegenklassement.

TOUR OF THE NORTH

het niet konden waarderen dat ze uit het wiel werden gereden in een natte afdaling. Thijs testte op het derde klimmetje van de dag zijn benen, maar dit heuveltje stelde te weinig voor om een verschil te maken. In de laatste 15 km van de etappe nestelden we ons met zijn vieren voorin in het peloton, waar Daniël, Nander en Thijs om beurten probeerden weg te komen. Alles bleef uiteindelijk bij elkaar en Arian won de pelotonsprint en een 13e plek.

VOORZITTER

Naast de derde plek in het ploegenklassement leverden de vier dagen koers een 12e, 17e en 25e plek op in het eindklassement voor Arian, Thijs en Daniël. De individuele klasse van de concurrentie was erg sterk, waardoor een podiumplek in etappes of top 10 in het eindklassement er helaas niet inzaten. We hebben genoten van het Ierse weer, een goed georganiseerde koers en hele sterke concurrentie. Volgend jaar komen we terug! Daniël Langereis

foto NCK

13

Al geruime tijd was er een verlangen om met en groep oud-WTOS’ers weer eens een weekend te gaan fietsen. De eerste schetsen werden gelegd na lichtjesavond in de Locus Publicus. Maanden van voorbereiding volgden voordat er van 20 tot en met 22 mei 2016 33 (bravo –red.) oude WTOS lullen naar een oud hotel in La Roche afreisden. Hieronder een paar leden uit verre oorden. Rob Lokate kwam uit het verre Oosten en Martin Janssen uit Nieuwkoop. Dit stond echter in het bij Johan Nieuwendijk die speciaal voor deze reünie uit Wenen overvloog.

baggerproces. Het lukte hem maar niet om het water om de beverburcht heen te leiden. Hij hoefde hier niet beledigd om te zijn, hij is pas net een paar weken bezig met afstuderen! Ga gewoon fietsen met de Ouwe Lui van WTOS. Dat wordt genieten: fietsen, bier en tot aan het gaatje afzien. Uiteraard komen oude verhalen vanzelf bovendrijven. Die over bami fietstochten, Wouter Been die voetballer werd, Houwers die met een krom buitenblad in het bos stond, een krabridder

20-22 MEI

OUDE LULLEN

“Ik ben klaar met fietsen. Bami met pindasaus en Tzatziki.”

14

Het huisje waar we in verbleven was echt perfect. Iedereen kwam met een grote glimlach binnen na het zien van de pooltafel, voetbaltafel, bar, vrieshuis en de luxe van een eigen kamer met douche en toilet. Voor de echte burgers was het bedje zelfs gedekt en een handdoek klaargelegd. Buiten hadden we de beschikking over een ruime tuin, voorzien van alle gemakken. Honderd meter verderop had een bever een beverburcht Enorme gemaakt! Om een mooi verhaal in de Corsa te creëren hebben de commissieleden om de beurt een regel geschreven waarbij we alleen bovenstaande regel konden lezen. “Nadat de bever naar de overkant was gezwommen begon Hehr Dickert met de voorbereidingen voor het

die vissen probeerde te vangen, Giorgos die een super toffe gast is die goed kan koken op open vuur of met een ranzige frituurpan. Daarnaast houdt hij ervan om naar lekkere vrouwen met dikke tieten kijken en opscheppen over carbonwielen, flippers en visuitrustingen en Erik die achter alle vrouwen aan is omdat hij het wiel van de mannen niet kan houden. Andere mannen zaten echter te zweten, stoempen en af te zien door de geweldige conditie van deze baas!!! Menig toerder was aan het kijken. Hoe kan dat? Waarom vliegen die blauwe pakjes nog steeds voorbij. EPO? Ze waren niet kapot te krijgen gedurende de eerste 28 km. De hele avond werd er misbruik gemaakt van Giorgos en het Duitse bier.

Op zondag won niemand het kanoën, alle helden die in de kano stapten kregen een nat pak. Nadat Lucius de 27e een eenzijdig kano ongeluk was overkomen was het hek van de dam en volgenden er meerdere brutale omduw acties. Ondertussen was een andere brigade, geholpen door een lokale held van tien, via een geheime doorgang toegetreden tot in een heuse Sherman Tank. Trots stak Lokate zijn hoofd door het granaat gat naar buiten. Weer een andere groep was een laatste mountainbiketocht in de gietende regen aan het maken, terwijl Wouter Been, Ton en Amy alweer aan het herstellen waren van een duurtraining nog vóór de anderen aan het ontbijt zaten. Omdat er genoeg heerlijk eten van de barbecue over was kon iedereen dit als herstelvoer gebruiken.

VAN DE

VOORZITTER

Een week later werden de negen lege speciaalbierkratten ingeleverd, wat duidde op een mooi weekend. Sommige dingen veranderen nooit. Dirk was zwaarder geworden, maar kon niet drie keer zoveel bier drinken. Erik Altena, Rik Houwers & Giorgos Stamoulis

15

13 - 05- 2016

KMK

13 mei was het dan zover, het kennismakingskamp van 2016 ging van start! De meesten renners gingen ’s ochtends hun fietsen inladen in de vrachtwagen en op weg naar Manhay, waar vandaan er vier dagen lang mooie tochten zouden worden gemaakt. Echter was de groep vrijdagavond laat pas compleet. Dit was jammer voor diegenen die ’s avonds pas aankwamen, omdat het qua weer vrijdag toch echt het beste was van het hele weekend. Ondanks een enkele hagelbui op zondag en wat kleine regenbuitjes hier en daar, was het weer niet zo slecht als velen van tevoren gevreesd hadden. Ik kwam pas vrijdagavond aan in Manhay en was vooral benieuwd naar alle WTOS-leden die mee waren. Ondanks dat ik nu toch al weer ruim een half jaar lid ben, ben ik slechts drie keer aanwezig geweest op de trainingen en ik ben meegeweest naar het trainingskamp in Sleen. Nu was ik toch benieuwd wat voor een soort mensen ik zou treffen. Ik voelde me al snel thuis tussen de al wat oudere leden, eigenlijk was iedereen ouder dan ik: met slechts 18 jaar jong was ik de jongste aanwezige. Ik ging zaterdagochtend dan ook gelijk mee met de snelste groep, waarbij ik na 70 kilometer toch maar besloot eerder af steken met een aantal anderen omdat ik toch wel merkte dat ik nog niet sterk genoeg ben om 16

met de allerbeste mee te komen. De rit begon met een afdaling, wat altijd erg prettig is. Na zeven kilometer moesten we ineens omkeren omdat we de afslag hadden gemist. Dit bleek in Axel’s woorden een ‘obscure klim’ met keien, grind en oneven wegdelen. Dit zorgde natuurlijk gelijk voor materiaalpech en de eerste lekke band van die dag was dan ook een feit. We hoopten allemaal dat we niet meer zo’n klim zouden tegenkomen, dit gebeurde gelukkig ook niet. Echter kwam er wel een vergelijkbare afdaling, wat voor nog twee lekke banden zorgde. We legden in de eerste twee uur dan ook slechts 35 kilometer af. Hierna was er gelukkig nog slechts een enkele lekke band, waardoor het gemiddelde toch weer wat opgekrikt kon worden. ’s Avonds was er vervolgens de pubquiz, voor mijn eigen groepje geen groot succes aangezien we laatste werden. We hadden echter wel veel plezier, en het verlies schreven we dan ook toe aan het feit dat één lid van onze groep de pubquiz moest leiden. Vervolgens kwam ik er achter hoe het nou zat met het verdienen van punten met je groepje en individueel: the Crazy 88. Omdat ik zelf nog geen punten had gingen we toch maar wat punten met het groepje halen, onder andere door met zijn vijven een fiets uit te beelden. Dit zorgde natuurlijk voor de nodige gezelligheid.

15 - 052016 VAN DE

KMK VOORZITTER

De volgende ochtend wist ik al waar ik heen wilde voor de fietstocht die dag: Côte de la Redoute. Ik had anderhalve week voor het KMK de Klimclassic gereden: een toertocht van 160 kilometer vanuit Maastricht met beroemde klimmen erin zoals Côte de la Redoute , Côte Hallembaye en Voie de Chars. Omdat mijn klimprestaties niet al te best waren en ik toen door een andere WTOS’er eraf werd gereden, was ik vast besloten om mezelf te verbeteren. Gelukkig ging degene die me eraf had gereden ook mee, wat me de kans gaf om revanche te nemen. Na een afdaling van 20 kilometer kwamen we dan bij Côte de la Redoute en het lukte me dit keer wel om te winnen. Vervolgens een heerlijk terrasje gepakt in Aywaille. Na even uitgerust te hebben in de zon, hier hadden we geluk mee, zijn we toch maar weer door gefietst. Onze laatste stop was in Manhay, waar we ons lekker hebben opgewarmd met een pizzastokbrood (echt een aanrader!). Uiteindelijk hebben we toch nog een tocht van ruim 100 kilometer gemaakt! Die avond moest ik er toch aan geloven, ik moest Unicum proeven, iets waar ik al van gehoord had. En natuurlijk klopte de beschrijving die er van gegeven was exact. Iemand kwam nog met het idee om een boswandeling te gaan maken, en natuurlijk zou ik mee gaan. Na afgedaald te zijn naar het beekje beneden in het bos besloten we deze over te steken en

een weg naar boven door de jonge dennenbomen te banen, iets wat vrij moeilijk is als je tegelijkertijd je BVO bij probeert te houden. Gelukkig kwamen we uit bij een pad dat ons weer terug bij het huisje leidde. Ook maakte ik die avond kennis met KAPUT MACHEN. ’t Is een leuk escalatie drankspel, vraag maar aan Tim. De volgende ochtend was het dan zover, de klimtijdrit! 24 mannen en vrouwen deden mee; ik hoopte dat ik in ieder geval niet laatste zou worden. Ik startte dan ook vrij rustig om me niet stuk te rijden, maar toen ik merkte hoe makkelijk het eigenlijk ging besloot ik gewoon volop te gaan koersen. Dit bleek een goede beslissing: ik werd uiteindelijk 9e, iets was ik niet had verwacht. Nadat iedereen de top had bereikt en de meesten nog een klein rondje gingen uitfietsen of terug naar het huisje gingen, besloten we om met acht man nog een klimkoers naar boven te houden. Vanaf de start werd er al meteen hard naar boven gekoerst, ik moest dan ook vrij snel lossen en besloot om mijn al verzuurde benen nog zoveel mogelijk pijn te doen. Iets wat ik de week erna nog merkte. Al met al vond ik het een fantastisch weekend met mooie tochten en vooral een hoop gezelligheid, ik kijk nu al uit naar volgend jaar! Dennis Pronk 17

WEDSTRIJD

CK CROSS 14 Februari, de dag van de liefde, liefde voor modder, liefde voor afzien, liefde voor erwtensoep. Liefde voor het veldrijden. Het was koud, niet meer dan een graad of drie. Regen van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Echt cross weer dus. Desondanks, of daarom misschien was het startveld niet erg groot. Welgeteld 7 man. Daarbij mist de regerend clubkampioen veldrijden Jos Koop, die al 3 jaar niemand voor zich duldt. Geen Wouter Been, Thijs Nijveldt en Arian Stolwijk. Kleppers, die iedereen de modder om de oren rijden. Hun afwezigheid was uiteraard in mijn voordeel. Misschien maakte ik wel kans om te winnen… Zoals het bij WTOS wel vaker gebeurt moest alles op het laatste moment geregeld worden. Terwijl de anderen van de organisatie de onmisbare erwtensoep aan het opwarmen waren ging ik het parcours uitzetten. Daar bleek al dat het een zware cross zou worden, modder zo ver het oog rijkt. Het parcours was voor de helft behoorlijk technisch, glibberen door krappe bochtjes en gladde heuvels op en af. De andere helft lang rechtdoor, ploeteren op het grasveld tot je assen in het water. Warmrijden had ik geen tijd meer voor. Dat moest dan maar tijdens de eerste ronde gebeuren. Om klokslag 12 minuten over 2 klonk het startschot en waren we vertrokken. Krakende kettingen en

18

doorslippende achterwielen om zo hard mogelijk te vertrekken. Dat lukte, ik kwam als beste weg en draaide als eerste het bos in. Het was ontzettend glad en op het technische stuk was het vechten om rechtop te blijven. Tim Snijders gleed op de eerste beklimming onderuit en Axel kreeg een tak in zijn wiel en kon aan een inhaalrace beginnen. Het veld werd direct uit elkaar getrokken. Al snel had ik een gaatje van 10 seconden voorsprong. In ronde 3 was de trap echter zo glad dat mijn voet weggleed en ik wijdbeens languit met m’n buik op de trap lag. Opstaan was ook niet makkelijk op de gladde traptreden. Dit gaf Stan de tijd om de aansluiting te vinden. Hoewel Stan weinig ervaring had in het veldrijden, was hij wel goed in vorm. Ik kon moeilijk peilen hoe gevaarlijk Stan als tegenstander was. Na een paar rondjes stevig doorrijden zat hij nog steeds achter me en liet ik het tempo wat zakken. Een beetje sparen om wellicht later een verschroeiende versnelling te kunnen plaatsen. Zover kwam het echter niet. Na een zoveelste blik achterom was Stan ineens verdwenen. Na nog een keer kijken zag ik dat Stan onderuit gegleden was. In een normale wielrenwedstrijd zou betekent dat vaak einde wedstrijd. Maar bij het veldrijden hoort het erbij. Dat is de kunst, zo hard mogelijk rijden zonder te vallen. En als je dat toch doet, opstaan en weer doorgaan.

Deze gebeurtenis was dan ook hét moment voor mij om een verschil te maken. Daar werd de koers beslist. Het gat werd steeds groter en op een gegeven moment was hij uit beeld verdwenen. Vanaf dat moment was het zaak om goed tempo te blijven rijden en niet te vallen. Zo won ik mijn allereerste veldrit. De modder zat overal, ik had afgezien, en de erwtensoep smaakte heerlijk! Tim Swank

WTOS – SPARTAAN

VAN DE

MTB WEDSTRIJDVOORZITTER Op 31 mei werd het jaarlijks terugkomend event de WTOS – Spartaan MTB wedstrijd gehouden. Met een meerderheid Spartaners aan de start leek het een zware strijd te gaan worden. Daarnaast was het Elsenburgerbos, waar de wedstrijd plaatsvond ook nog eens hun thuisterrein. Toch durfden 6.5 WTOS’er het aan en niet voor niks. Na het eerste rondje al kwam Christan als eerst langs de start/finish met als een van de achtervolgers Matej (half WTOS/Spartaan). Na 8 rondjes was toen voor Christan eindelijk de finish in zicht en won de wedstrijd! Matej was derde geworden en daarmee kunnen we toch stellen dat WTOS de winnaar was van deze race. Sophie

LA DUO De gevreesde jdrit “La Duo” vond dit jaar plaats op 1 juni bij de roeibaan bij Bergschenhoek. Het werd weer een avond vol afzien, pijn, haat en liefde voor de acht heren die aan de start stonden. En team van zes andere WTOS’ers hadden zich klaargemaakt voor het bijhouden van de jd en het maken van foto’s. De een was zo vol adrenaline aan de start dat hij bijna van zn fiets af lde, terwijl de ander geen kik gaf. Vier keer kwamen de heren voorbij om een jd te noteren. De strijd om de eerste plek was na twee rondjes gestreden, maar de strijd om plek drie en vier was erg spannend tot aan het eind. Daniel en Ruben (of eigenlijk vooral Ruben) hebben zegen gevierd en hebben trots de eer in ontvangst genomen. Thomas en Gijs waren tweede geworden en Merijn en Anton-Jan hebben nét de strijd van Axel en Tim gewonnen voor de derde plek. 19

ELITEPLOEG

WASP

Samen met RWC Ahoy uit Rotterdam en De Spartaan uit Rijswijk heeft WTOS voor het tweede jaar een combinatie eliteploeg. Voeg de eerste letters van elke vereniging bij elkaar en je krijgt WASp als naam. De wedstrijden die WTOS wedstrijdrenners historisch gezien altijd reden was op amateur niveau. Bleek een WTOS’er meer te kunnen en willen moest hij uitwijken naar een andere vereniging in de buurt. Ook elite renners die in Delft kwamen studeren konden niet hun wedstrijden bij WTOS rijden. Met WASp kunnen de WTOS eliterenners wel meedoen aan de KNWU clubcompetitie en vrije klassiekers zoals De Ronde van Zuid Holland of De Omloop van de Glazen Stad, die tevens beide door Delft komen. In tegenstelling tot criteriums, wat de meeste wedstrijden bij de amateurs zijn, zijn dit ‘echte’ wedstrijden van vaak meer dan 20

150 kilometer van punt A naar punt B, zoals je ze ook op TV ziet. Elke vereniging levert een aantal renners. Momenteel vijf WTOS’ers, zeven Ahoy renners en vier Spartaners. Naast renners heeft een elite team heeft ook ploegleiders, verzorgers en mechaniekers nodig. Zonder hen komen we namelijk niet ver in een klassieker. Dit jaar heb ik de overstap gemaakt van de amateurs naar de elite bij WTOS, en dus WASp. In november en december zijn we begonnen met gezamenlijke duurtrainingen. Zo heel veel WTOS’ers zitten dan nog niet op de fiets en was het fijn om af en toe met je nieuwe ploeggenoten een duurtraining te doen. In januari breidde dit zich ook uit naar samen trainingskoersen te rijden. In maart stonden de eerste koersen al op het programma dus. Mijn eerste echte koers was de Ronde van ZuidHolland,

VAN DE

VOORZITTER

met in totaal drie WTOS’ers. Helaas duurde dit voor mij niet heel lang door een valpartij in nota bene Delft. Mijn derde koers, Omloop van de Veenkoloniën en de eerste clubcompetitiewedstrijd, had meer succes. Hier wist ik 46e te worden en had ik met het uitrijden toch mijn eerste doel gehaald. De volgende koers, Omloop van de Glazen Stad, een vrije klassieker, ging zelfs nog beter met een 30e plek, en gelijk mijn tweede doel. Inmiddels is het juni en heb ik ook Omloop van de Hoekse Waard, Parel van de Veluwe, het Wielerweekend Roden, Ronde van de Kerspelen en de Midden Brabant Poort omloop kunnen rijden. Momenteel is het doel nog gewoon zo goed mogelijk rijden en proberen om in de top 30 te komen, wat in de clubcompetitie punten voor het klassement oplevert, en

zien we wel hoe ver we komen. Het gaat wel steeds beter en ook krijg ik steeds meer ervaring. Dat is handig omdat in tegenstelling tot veel andere renners niet het junioren/beloften traject heb doorlopen waar veel meer dit soort wedstrijden gereden worden. Met het hele team gaat het overigens ook steeds beter. Waar het vorig jaar soms nog erg lastig was, wordt er dit jaar, met een iets bredere groep, vaker wedstrijden gewoon uitgereden en zo nu en dan ook een mooi plekje in de top 30. Bijvoorbeeld in de Acht van Noordenveld reden we zo met wel vijf renners in de finale helemaal voorin het peloton! Arian Stolwijk 21

STUDENTENCUP

DELFT

De aftrap van het studentencup seizoen vond plaats op 19 maart op de door WTOS zelf georganiseerde studentencup Delft op het parcours van de Spartaan. Zo dicht bij huis ook de mogelijkheid voor een grote groep WTOSers om eens te proeven aan het rijden van wedstrijdjes, we waren er met veel! Onder het genot van zelfgebakken brood werden de dames rond de lunch nog vlug klaargestoomd met de laatste tips&tricks over rijden ‘als ploeg’ door Femke. Bij de Spartaan was de organisatie al bezig met de voorbereidingen. De dag werd becommentarieerd vanuit het juryhokje door Jochem, wat een meesterlijke commentator! Met gedegen vooronderzoek zorgde hij ervoor over iedere renner een gevatte opmerking te hebben. Ook werden de sponsoren veelvuldig door hem in het zonnetje gezet. Bijgestaan door de huiscommentator Steven werd de sfeer vanuit het jury hokje goed hoog gehouden. De sfeer in het juryhokje was sowieso wel aangenaam. Menig WTOSer kwam zich daar even opwarmen en van de grollen van Jochem en Steven genieten. De dames en de heren-zonder-licentie trapten de middag af en startten een minuut na elkaar weg. Zo begon de dag goed. De sprint voor eigen publiek gaf Thomas vleugels en hij wist zo de winst in Delft te houden. Bij de dames moest ondergetekende

22

nog even leren wat energie te sparen en het kopwerk voor zich laten doen, dan is er meer energie over voor de sprint, die nu in de tweede plek resulteerde. Bij de A‘s was het al snel uitgemaakt wie er voor notering 1 en 2 op de shortlist stonden: twee trainingsmaatjes van de Mol snelden er met zijn tweeën vandoor. Uiteindelijk knapten de Domrenners niet het vuile werk op, waardoor de beste WTOS notering voor Michiel helaas net niet op het podium was. Sytse probeerde zijn geluk twee keer uit: zowel bij de A’s als de B’s, maar was misschien had hij het ook nog bij de dames moeten proberen: wellicht had hij drie maal scheepsrecht nodig om een race te finishen. Verder: alle eenden op het parcours moeten Laurane een plezier hebben gedaan. De rest van de renners wellicht wat minder… De dag werd afgesloten met een pasta festijn en de prijsuitreiking, waar Thomas in het zonnetje werd gezet en Laurane poogde om zoveel mogelijk op ondergetekende te lijken voor een complete podiumfoto bij de dames. Al met al een erg geslaagde wedstrijd! Organisatie bedankt voor de goede zorgen! Marlies van der Lugt

FIETSEN IN AFRIKA VAN DE

GAAN MET DIE BANAAN VOORZITTER

Wanhopig probeer ik nog een beetje extra power uit m’n benen te persen. We zijn hier bijna op de top van de eerste serieuze klim, en het peloton naast en voor me versnelt. Net ging het nog aardig, maar ondertussen zweeft m’n hartslag ergens boven deze bergtop. Het leek Norbert (m’n baas, ooit districtskampioen tijdrijden ZH) en mij wel aardig om mee te doen aan de lokale klassieker Kigali-Gisombe hier. Ik vond mezelf terug op de lijst bij elite (enige categorie voor de mannen) onder de naam Pierre Holland. Daarnet leek het allemaal nog leuk. Nu vraag ik me af hoe ik in vredesnaam de overige 90 kilometer met alle bijbehorende hoogtemeters door ga komen. Rwanda is een soort van Limburg, maar dan nog meer en veel hogere heuvels. Wielrennen in Rwanda is klein, aan onderdelen komen is een ramp, maar dat betekend bepaald niet dat Afrikanen niet hard kunnen fietsen. Integendeel, het gebeurt regelmatig dat je tijdens een training een Rwandees op een loodzware

transportfiets even in je wiel springt. Net aan de start stond er nog een met zo’n transportfiets. (en een vent met één been) Nu zonder jaarvoorraad ananas achterop, maar toch. Zet hem op een racefiets of mountainbike en hij rijdt je waarschijnlijk het snot je voor de ogen. Dat doen ze op louter bananen en water. Vorig jaar zijn hier tijdens de Tour of Rwanda een stel Nederlanders van het Global Cycling Team huilend afgestapt. Ze bleken niet opgewassen tegen de hoogtemeters en kinderen die lachten als ze eraf gereden werden1. We stonden net met een man of 45 aan de start, waaronder de jongens van Team Rwanda, de nationale selectie2. Die beginnen 1 Dit geeft een aardige impressie hoe een koers in Rwanda eruitziet en aanvoelt: https://goo.gl/hffSRJ 2 Wie meer wil zien: de documentaire Rishing from Ashes geeft een mooi beeld hoe het is om een elite-team in Afrikaans land op te bouwen.

23

internationaal ook hun deuntje aardig mee te blazen (net als teams van Ethiopië en Eritrea). Vorige week stonden ze nog in Rund um Finanzplatz Eschborn aan de start, samen met Degenkolb. Zo nu en dan stromen er een paar door naar continentale of Pro Continentalteams zoals bijvoorbeeld Dimension Data. Dat is ook dé reden dat die jongens allemaal zo hard fietsen. Als je een grote wedstrijd wint kom je wellicht binnen bij Team Rwanda. Je hebt dan niet alleen de kans dat de president je een mooie Pinarello geeft als dank voor teamprestaties, maar krijgt sowieso een bescheiden salaris (€120 per maand) De grote droom is dat je doorstroomt naar

een westers team en je echt goed geld gaat verdienen. Die bescheiden salarissen zijn overigens ook de reden dat er hier nog zo’n 300 profs geregistreerd staan. Als je hier iemand drie of vier euro per dag geeft, een trainingsschema en een fiets dan zitten ze vervolgens ook zeker zes dagen per week op de fiets. Tegelijkertijd is het wel beperkt door gebrek aan geld; als Norbert hier niet oude kleding van SWaBo geregeld had en water plus brandstof had betaald had het lokale team Cine Elmay niet aan de start gestaan.

‘‘Als je hier iemand drie of vier euro per dag geeft, een trainingsschema en een fiets dan zitten ze vervolgens ook zeker zes dagen per week op de fiets.”

24

Het vrouwenwielrennen is nog vrij klein, maar Jeanne d’Arc Giribuntu heeft hier een cultstatus. Afgelopen februari zat ze

VAN DE

VOORZITTER hier ongeveer voor de tweede keer op een tijdritfiets toen ze tijdens de continentale kampioenschappen tweede werd. Op de weg speelt het gebrek aan teamgenoten geduchte parten voor de uitslag, maar het potentieel is overduidelijk3. Rwanda is een land in opkomst; de economie groeit al sinds 2000 met gemiddeld zo’n 7,8% per jaar. De zittende machtshebbers zijn voornamelijk uit het leger afkomstig, en Rwanda wordt dan ook met bijna militaire precisie bestuurd. Doel is om in 2020 een middeninkomensland te zijn. Dat wordt nog een flinke uitdaging, maar een van de gevolgen is wel dat er in rap tempo asfaltwegen aangelegd worden. Je hebt hier dus nog briljante mountainbiketrails, maar ook voor de racefiets is het een prima land, zowel voor klassiekers met kasseien, als lange ritten over asfalt. Ook crossers kunnen zich denk ik nog wel uitleven op

onverharde wegen, al ontbreekt de kou en de erwtensoep. Klassiekers van meer dan 120 km met meer dan 1500 hoogtemeters zijn vooralsnog de enige wedstrijden, maar de sfeer is geweldig. Overal langs de kant van de weg schreeuwen mensen je vooruit. Het enige probleem is dat hier geen meter vlak is. Elke keer als ik denk dat ik een rustige rit ga doen vergis ik me; ik ben de straat nog niet uit, of ik mag al aan de bak op een stukje van 15%. Hoe dan ook, ik vermaak me hier voorlopig wel op zowel de racefiets als de mountainbike. Ik heb niet de illusie dat ik hier ooit voor in het veld ga eindigen; de Afrikaanse teams gaan alleen maar harder rijden. De voorspelling dat er ooit een zwarte Afrikaan de Tour of een andere grote ronde gaat winnen kan je dan ook redelijk makkelijk maken. Het is een kwestie van tijd voordat ook Afrikaans wielrennen gaat doorbreken. Pieter van Schaik

3 De44gu

15 minuten SOG-materiaal: https://goo.gl/

Vervoer van mensen en fietsen gaat hier iets anders dan in Nederland

Een gebrek aan ledematen of de juiste fiets hoe niet te betekenen dat je niet koerst.

25

FIETSVOER: MAAK ZELF SIMPELE

MUESLIREPEN

Ben je die mueslirepen van de AH of Jumbo zat? Toe aan iets nieuws? Maak zelf je mueslirepen. Femke heeft uit de “‘Hummingbird bakery“ een heerlijk recept samengesteld voor een gezonde mueslireep! Ingrediënten - 300 gr boter - 2 dl schenkstroop/golden syrup - 200 gr lichtbruine basterdsuiker - 250 gr havervlokken/havermout - 200 gr gedroogde kokos - 125 gr gedroogde abrikozen, fijngehakt - 60 gr gedrooge dadels, fijngehakt - 125 gr cornflakes - 125 gr zonnebloempitten - 60 gr gedroogde cranberry’s - 125 gr wanoten, fijngehakt - 125 gr rozijnen Bereiden • Verwarm de boter met de stroop en de suiker op halfhoog vuur. Roer af en toe, in ieder geval tot alles gesmolten is. Het is niet erg als het even kookt • Meng de havervlokken/havermout, kokos, abrikozen, dadels, cornflakes, zonnebloempitten, cranberry’s, walnoten en rozijnen in een grote kom met een houten lepel door elkaar tot alles gemengd is. • Roer het botermengsel erdoor tot alle droge ingrediënten gelijkmatig in het mengsel zijn verdeeld • Druk het mengsel uit op een bakplaat bekleed met bakpapier en druk de bovenkant met een lepel stevig aan. • Lek een vel bakpapier op de koek een zet een dienblad/groot studieboek erop om het stevig aan te drukken. Laat afkoelen en zet een paar uur of tot de volgende dag in de koelkast. • Snij in repen en eet op Mocht je het minder zoet willen, geen probleem om de schenkstroop/suiker te minderen

Femke van Kessel

26

LIEVE NIENKE

VOORZITTER

Als ik ga fietsen zorg ik altijd dat ik me goed gekleed heb, mijn helm niet vergeet en wat eten en drinken mee heb voor onderweg. Ook ga ik wel eens mee met de WTOS training en nu wordt daar soms gesproken over ‘waaier rijden’. Moet ik bij zo’n training nu mijn waaier meenemen? Hetzelfde geldt ook voor mijn boor (op het kantje boren), mijn hark, mijn messenset (op het grote mes) en mijn koffiemolen. Als ik deze allemaal mee moet nemen heb ik een aanhangwagen nodig. Help! Liefs, Anonieme WTOS’er

LIEVE NIENKKE

VAN DE

Lieve Nienke,

Beste Anonieme WTOS’er, Het leven van een wielrenner is ook niet makkelijk. Mensen denken vaak dat wielrennen een kwestie van trappers ronddraaien is, dat hebben ze mooi mis! Zoals je omschrijft komt er veel meer bij kijken. De volgende keer dat jij tijdens een training vol grinta aan de start staat, er een paar flinke snokken aan geeft, het wiel van een ander pakt, hem een kwak geeft, zijn karretje in de poep rijdt, hem met pap in de benen geparkeerd laat staan, dan zit je in een zetel voor de overwinning! Mocht dit allemaal niet lukken, zoek dan een plekje in de bus, daar is overigens ook altijd voldoende plek voor je messenset, hark en andere attributen.

Lieve Nienke, Om maar met de deur in huis te vallen: ik ben op zoek naar een dicht voorwiel, heb jij er misschien nog eentje over? Het probleem is namelijk dat ik vaak met mijn tong in mijn voorwiel hang als ik aan het afzien ben. Ik dacht dat het een stuk minder gevaarlijk zou zijn als er geen spaken in het wiel zouden zitten. Kun jij me helpen? Groetjes, Anoniempje met een lange tong

Beste Anoniempje met een lange tong, Een lange tong kan bessst lassstig zzzijn. Echter een dicht voorwiel is niet aan te raden, daar kan ik over meepraten. Ik had er ooit eentje te leen, maar door de harde zijwind veranderde mijn fiets in een soort zeilboot én ik belandde tijdens rondje Hoek uiteindelijk bijna in de zee. Wat wellicht wel een goede oplossing voor jouw probleem is: een fietskrat! Al enige tijd super hip. Je haakt hem zo op je stuur en alles past erin, zeker die lange tong van jou. Succes met het uitzoeken van een mooi model. 27

INTERVIEW

FEMKE VAN KESSEL Wat een jaar! Je bent ontzettend veel aan het winnen de afgelopen tijd. Maar hoe doe je dat toch? Ojee dit wordt echt een reclame praatje, haha. Dat komt omdat ik met Wouter Been train: dit is trainen met een trainer waardoor je gericht bezig bent. Eerst trainde ik met de mannen mee tot Wouter zei dat dat minder goed is. Het is geen speciefieke training, je fietst wel maar niet gericht. Door met Wouter Been te trainen ben ik niet alleen beter geworden, maar kan ik ook langer goed zijn. Vroeger ben ik weleens zo goed geweest en deed ik heel specifieke trainingen. Ik werd daar ineens heel sterk van, maar was binnen 2 maanden opgebrand omdat je steeds heel veel blijft geven. En nu hou ik dat niveau en soms ga ik erboven. Ik heb een balans tussen rust en training. Wat was je mooiste winst dit jaar en kan je het gevoel beschrijven wat je daarbij had? Mijn mooiste winst is de Omloop van Strijen. Dat is een klassieker voor vrouwen zonder contract die al vroeg in het seizoen is, half maart. Deze wedstrijd stond hoog op mijn verlanglijstje, en toen ik won heb ik het uitgeschreeuwd! Het was zo’n intense ervaring, zoveel blijdschap. Ik heb het geflikt, ik kan het gewoon dacht ik. De wedstrijd ervoor was ik eraf gereden, dat was frustrerend…

ik toen bij Moving Ladies gegaan en daar ben ik begonnen met wedstrijden rijden. Wat sprak jou zo aan in het wielrennen? Waarom is dit jouw passie? Ik was goed in het wielrennen, iets is leuk als je er goed in bent. Ik ben competatief ingesteld en als je ergens goed in bent geeft dat een heel voldoenend gevoel. Ik vind alles wat je kan zien ook zo mooi. Zo zat ik laatst op de fiets op een stuk dat ik al tien keer eerder had gefietst en elke keer zie je weer andere dingen: de natuur, alles bloeit.. daar geniet ik van. De ene dag langs de Keukenhof, de duinen, het huis van Willem Alexander, dan weer door Voorne Putten. Je bent puur buiten, je kan zoveel zien en het geeft zo’n gevoel van vrijheid. Eigenlijk is het een soort mindfulness. Je bent in het hier en nu, van die eenvoud kan ik zo genieten. Toen m’n fiets kapot was en bij de fietsenmaker stond had ik een rustweek. Ik was niet te genieten, zo onrustig was ik. Tot ik weer op de fiets ging zitten. Het was ijskoud, maar ik fiets, ik trap en ik voel me goed. Wielrennen geeft me een soort van kalmte.

“Toen m’n fiets kapot was en bij de fietsenmaker stond was ik niet te genieten, zo onrustig was ik.”

Hoe ben je erbij gekomen om wedstrijden te gaan rijden? Ik deed eerst triatlons en toen ben ik doorgegaan met wielrennen. Ik trainde heel veel voor de trialton, op een gegeven moment vond ik dat niet leuk meer. Ik zal bij Mercurius, de Nijmeegse studenten wielrenclub. Met een paar meiden ben

28

Kan je iets vertellen over je trainingen? Hoe combineer je dat met je werk? Het is vooral heel erg plannen. Ik werk 3 dagen op kantoor en 2 halve dagen thuis. Tussendoor ga ik fietsen. Soms werk ik bijvoorbeeld 2 uur thuis, daarna ga ik fietsen en dan ga ik weer aan het werk. Of dan kom ik ‘s ochtends op mijn werk en dan heb ik al een uur op de tacx gezeten. Mijn collega’s verklaren me soms voor gek. Ik geniet ook extra van de momenten waarop ik

VAN DE

VOORZITTER niets heb staan. Dan lig ik op de bank en kijk ik een programma geen rondemister gefeliciteerd. Wat vind je daar van? terug. Laatst had ik een rondemister, die ook nog best knap was. Ik dacht wel: ik ben smerig en ik zweet en dan staat er zo’n man Verder sta je ook wel eens winnend op de foto met je handen achter je. Ik kan het wel waarderen als er een rondemister is, los (we pakken de foto van de overwinning van de Omloop het laat toch zien dat er moeite is gedaan door de organisatie. van Strijen erbij). Hoe blijf je op je fiets zitten? Ik denk dat het bij de vrouwen wel anders is als bij de mannen. Dat is hetzelfde als op een stadsfiets. Je moet wel vaart hebben, Elke man vindt de rondemiss wel knap volgens mij, maar als er anders val je om. Ik weet niet hoe het ging, je bent aan het een rondemister is dan heeft elke vrouw er wel een mening over. sprinten en dan ook nog juichen. Ik doe het ook alleen maar als het kan, weertechnisch moet het ook mogelijk zijn. Toen ik Tips voor als vrouwen die beter willen gaan wielrennen? bijvoorbeeld afgelopen week won was er regen en kon ik niet Dat vind ik wel een lastige vraag. Het ligt vooral aan je doel: juichen, nouja met 1 hand. Je voelt gewoon dat het kan, je hebt wil ik beter met de WTOS training mee of wil ik beter wedstijd je fiets onder controle. Verder is het oefenen, ik doe ook jasjes rijden? Plezier erin blijven houden is voor als je net begint met uit en pak dingen uit m’n zakjes met losse handen. wielrennen belangrijk, maar ook als je serieus aan het trainen bent voor wedstrijden. Bij het trainen voor wedstrijden komt Je hebt dit jaar natuurlijk al veel bereikt, maar heb je nog er soms wel een ‘moeten’ bij kijken, anders red je het gewoon doelen voor dit jaar? niet. Als je als vrouw beter wilt worden, is denk ik een grotere Het NK, de trui voor niet-profrenster halen (elite zonder ‘basis’ leggen handig. Langere trainingen op een rustig tempo. contract). Dat vind ik heel eng om te zeggen, maar dat mag ik Zoek een gebied op wat je niet kent. Kijk van tevoren op de kaart zeggen. En ik wil podium rijden op het algemeen klassement zodat je wat oriëntatiepunten hebt en ga gewoon op pad. Thuis van een meerdaagse, de Rás na mBan in Ierland. Die rijden kom je toch wel:) wij elk jaar met de ploeg. Het is de afsluiter van het seizoen in september. Er is nog een meerdaagse in Tsjechië waar ik goed wil zijn, de Tour de Feminin Krásná Lípa. Die heb ik al twee keer gereden. Heb je nog speciale rituelen voor de wedstrijd? Volgens mij niet. Ik heb wel één soort sokken die ik draag, dat zijn ALS sokken. Onze club van Breda is verbonden met ALS (spierziekte) en er zijn sokken voor uitgedeeld. Het is niet echt ritueel meer toeval. Ik heb twee of drie paar. Ik check wel altijd of mijn remmen niet aanlopen en of mijn snelspanners dicht staan voordat ik start. Als je wint, word je toch vaak nog door een rondemiss en

29

ADVERTENTIE

BBBCYCLING.COM

DE TITHON GEEFT JE GRATIS SNELHEID. Murilo Fischer, Sprinter van Team FDJ

Man tegen man in een volle sprint of de steile Vlaamse heuvels opknallen zijn de grootste kicks in fietsen voor mij. De risico’s zijn groot, maar de adrenalinekick ook. Mijn hoofd koel houden in deze situaties is essentieel. Gelukkig draag ik de Tithon. Volledige bescherming met maximale ventilatie, maar zonder snelheid te verliezen. Het geeft me een aerodynamisch voordeel dat ik ook wel ‘gratis snelheid’ noem. CHECK HET VOLLEDIGE VERHAAL OP: BBBCYCLING.COM/ /BIKE-WEAR/HELMETS/BHE-08

30

TITHON BHE-08

RUTGERS

STRIPJE

31