NIEUWSBRIEF van het
OYUGIS INTEGRATED PROJECT van de Fraters van Onze Lieve Vrouw, Moeder van Barmhartigheid, Tilburg, (Brothers of Our Lady, Mother of Mercy, CMM) ISSN 1567-7656 Redactie: Wilhelminakade 10, 5688 EK Oirschot, Nederland, tel.: 0499-571174 E-mail:
[email protected] nr. 160
maart 2010
Van de redactie Bij het schrijven van dit voorwoordje zitten wij hier in Nederland nog flink in sneeuw en vrieskou en verlangen velen naar een warm lentezonnetje. In Kenia is het warm en verlangen de mensen naar wat regen. Dat het overigens niet alleen warm weer is, maar ook warm in de harten van de mensen, kunt u ook deze maand weer lezen in de verhalen en ervaringen vanuit het OIP. Veel inspiratie!
Spiegel STEVEN EN MIRJAM KLEINVELD WAREN ENKELE JAREN GELEDEN DOOR JONGEREN & MISSIE VOOR EEN HALFJAAR NAAR KENIA UITGEZONDEN. ZE WERKTEN OP HET OYUGIS INTEGRATED PROJECT EN ZIJN NOG STEEDS ACTIEF VOOR HET OIP. IN MISSIONAIRE AGENDA 2009-4 STOND ONDERSTAANDE BIJDRAGE VAN STEVEN. MET ZIJN TOESTEMMING NEMEN WE DE TEKST OVER.
bevolkingsgroep (vooral vrouwen lopen die kans). Voor dit stel was een HIV-test de manier om te bewijzen dat ze trouw en loyaal zijn aan elkaar en de waarheid spreken tegen elkaar. Over en weer waren we verbaasd. Wij waren juist verbaasd dat het testen op HIV/Aids in het alledaagse leven zo’n grote rol had gekregen en dus de samenleving op die manier beïnvloedde. Het Afrikaanse stel vond het raar dat Mirjam en ik ons niet hadden getest, zodat wij dus anderen of elkaar ook kunnen besmetten. Zo kregen we een spiegel voorgehouden: waar baseren wij ons vertrouwen eigenlijk op? Vele westerlingen die wel eens in Afrika zijn geweest, weten wel hoe het leven daar verloopt. Als je hen moet geloven gaat het zo: Afrikaanse mannen zitten onder een boom te hangen en de vrouw zorgt voor het huishouden, de kinderen en het eten. Als er weinig werk in de buurt is vervelen de mannen zich en het enige waar ze dan aan denken is seks of debatteren met andere mannen.….. Toen Mirjam en ik in Kenia waren, raakten we een keer aan de praat met een jong stel dat al een tijdje een relatie met elkaar had. Dat gaf een heel ander beeld van Afrikanen. Zij vertelden dat ze zich eerst wilden laten testen op HIV, voordat ze doorgingen met hun relatie. Want, zo vertelden ze: elke Afrikaan zal altijd zeggen dat hij negatief is, want hij heeft toch veilige partners gehad? Veel mensen willen zich niet testen, omdat de kans aanwezig is bij een positieve test dat je wordt verstoten uit je familie of eigen
Wat mij ook is bijgebleven na een aantal gesprekken met Keniaanse jongeren, zijn hun beelden van Westerse mensen. Als je hen moet geloven ziet het leven in het Westen er uit zoals in het westerse tv-programma “The Bold and the Beautiful”, dat elke dag op de Afrikaanse tvzenders worden uitgezonden. Uit deze serie komt bijvoorbeeld het beeld naar voren dat blanke mannen heel attent, romantisch en monogaam zijn. De vrouwen echter zijn erg gericht op het verleiden van mannen. Komt een Afrikaanse man een blanke vrouw tegen, hoef je die maar aan te raken en dan gaat ze met je mee, want zo gaat dat volgens deze tv-series…. Eigenlijk zeggen deze bizarre verhalen alles over hoe wij elkaar bekijken. Op reis naar een andere cultuur kijk je met de culturele bril waarmee je bent opgegroeid. Maar omgekeerd kijken de Afrikanen ook naar ons met de culturele bril waarmee zij zijn groot geworden.
O.I.P.-Nieuwsbrief
nr. 160 / maart 2010
2
Onbevooroordeeld kijken is niet mogelijk, je kunt er wel naar streven als je op reis gaat. Ik heb in ieder geval mijn beeld bijgesteld en waarschijnlijk
deden de Afrikaanse jongeren die ik heb ontmoet hetzelfde. En hoe kijk jij? Steven Kleinveld
Jongeren helpen jongeren aan een toekomst De groep ‘Blaren voor Afrika’ is in 1985 in Elsendorp opgericht door een aantal leden van een plaatselijke vereniging. Het was de bedoeling om als groep mee te doen aan de wandelvierdaagse in Nijmegen. Al snel werd het idee geopperd om aan deze deelname een sponsoractie te verbinden, waarbij een bedrag bijeen gelopen zou worden voor een doel in Afrika. Het idee van een sponsorloop sloeg aan en de groep bedacht meteen een passende naam: Blaren voor Afrika. Het eerste jaar, 1986, liepen er 8 lopers van Blaren voor Afrika mee. 25 jaar later is Blaren voor Afrika uitgegroeid tot een jongerenvereniging met deelnemers uit heel Nederland. In 2005 was
er voor het eerst contact met het OIP. Een bijdrage voor een jeugdgroep was het gevolg. In 2009 liepen 20 lopers voor Blaren voor Afrika. De opbrengst ging naar gereedschapssets voor studenten die hun vakopleiding op het Oyugis Craft Training Centre hadden afgesloten, zodat ze konden starten om de opgedane kennis in de praktijk te brengen en konden beginnen met geld verdienen. Naast de eenmalige sponsoring van projecten wil de groep nu ook een duurzame relatie aangaan met een project. Ze hebben daarbij gekozen voor het OIP/Triple-O! Om te beginnen wil de groep 3 jaar lang garant staan voor € 200. Dit geld zal besteed worden om een weesjongen in staat te stellen een vakopleiding te volgen aan de OCTC. Jongeren zijn nog steeds betrokken te krijgen bij allerlei goede doelen, thanks to God! Info over deze enthousiaste groep jongeren: www.blarenvoorafrika.nl
Delen wat je hebt verandert, dat ze nu zelf anderen vooruit kunnen helpen. We hadden er een hele plechtigheid van gemaakt en diverse mensen uitgenodigd zoals overheidsvertegenwoordigers, bestuursleden van clustergroepen, afgevaardigden van andere projecten, de coördinator van HPI in Nyanza en natuurlijk het management van het OIP. Een overzicht van de giften:
Het is moeilijk om gewoontes te veranderen. Het is vaak tegen iemands natuur in om iets waardevols weg te geven. Maar de kracht van het OIP is dat het gebaseerd is op barmhartigheid. Daarom delen we het weinige dat we hebben met onze mensen. We verwachten van hen hetzelfde. Onlangs was dit aan de orde in Mirondo, waar negen families een deel van wat ze hadden doorgaven aan andere families. Dat was een hele prestatie. In het verleden hebben deze mensen vee gekregen via het OIP, in samenwerking met Heifer Project International (HPI). We zijn blij dat de mentaliteit van deze mensen zo positief
schenker ontvanger Ruth Odwar Elamada Ndiege Alfuse Akongo Margret Ayula vaars Peres Ogoya Willis Ochieng Nelly Muma Anne Odoyo Jane Ojera Jane Mbeme Peter Buop Dorcas Ndege Mary Simba Dorcas Ndege Judith Ogado Margret Odongo Elizabeth Ochola Margret Odongo
gift ezel vaars geit geit stier stier stier stier
De mensen werden in de toespraken aangespoord om onafhankelijker te worden van anderen en in samenwerking met buurtgenoten een positieve ontwikkeling in gang te zetten. “Deel het weinige dat je hebt met andere mensen.” Daardoor profiteren steeds meer mensen van het goede dat het OIP in gang zet. Boaz Lok, hoofd landbouwafdeling OIP
O.I.P.-Nieuwsbrief
nr. 160 / maart 2010
3
Een korte indruk ANNELIES VAN DIJK VOLGT DE OPLEIDING TOT DOKTERSASSISTENT OP HET KELLEBEEK COLLEGE IN ETTEN-LEUR. VANUIT DE SCHOOL KREEG ZE, SAMEN MET MEDESTUDENTEN, DE KANS OM DRIE MAANDEN STAGE TE LOPEN IN KENIA. ZE VERBLIJFT IN KISUMU, WAAR ZE PRAKTIJKERVARING OPDOET IN HET NEW NYANZA ZIEKENHUIS. OMDAT ZE VIA ONS OP DE HOOGTE WAS VAN HET OIP WILDE ZE DAAR OOK GRAAG EVEN GAAN KIJKEN. DE AFSTAND IS IMMERS MAAR EEN UUR MET DE AUTO! ANNELIES SCHREEF HET VOLGENDE KORTE VERSLAGJE. GOED OM EENS EEN REACTIE VAN EEN BUITENSTAANDER TE HOREN:
Bezoek aan Oyugis Op donderdag 4 februari ben ik op bezoek geweest bij het OIP. Ik ben in Kenia voor een stage van drie maanden voor mijn opleiding als doktersassistente aan het Kellebeek-college in Etten-Leur. Het eerste deel van mijn stage werk ik nu in het regeringsziekenhuis in Kisumu en over enkele weken begin ik aan het vervolg van mijn stage in een weeshuis in Rangala. Van jongs af aan hoorde ik van Christianne van de Wal, mijn peettante en grote vriendin van mijn moeder, over het OIP in Oyugis. Het ligt voor de hand, dat ik graag het project wilde bezoeken, nu ik er zo dicht in de buurt was. Mijn medestagiaire Marieke, ging met me mee. Het was een reis met hindernissen, want onze vaste chauffeur kwam
twee uur te laat en onderweg hadden we twee keer een lekke band. Toch waren we na twee uur bij het OIP, waar frater Leo gastvrij stond te wachten. Hij heeft ons een interessante rondleiding gegeven en veel verteld over het OIP. Terwijl het ziekenhuis in Kisumu de nadruk legt op verzorging van zieken en met name HIVpatiënten, viel me in Oyugis op dat er ook veel gedaan wordt aan preventie. Bijzonder goed verzorgd was ook de dispensary en apotheek. Het leek wel een klein ziekenhuis met verschillende behandelkamers voor injecties en wondverzorging, spreekkamer en social room. Er is zelfs een bibliotheek, waar mensen boeken kunnen lenen en waar enkele computers klaar staan voor de lessen en voor eigen gebruik. Ook is er een winkeltje waar honing wordt verkocht. Frater Leo gaf ons een heerlijk potje honing mee. Het ziet er daar allemaal heel geordend en schoon uit. Vooral bij de apotheek viel onze mond open van verbazing, zo goed en professioneel was alles daar geregeld. In het magazijn hangt voor elk schap een lijst, waarop je moet aankruisen, hoeveel er nog in voorraad is. Zo kan het nooit gebeuren dat er te weinig medicatie is. Het project is vooral gericht op HIV-patiënten en er is veel controle over het medicijngebruik van de patiënten. De verpleegkundigen die hier werken waren erg aardig en namen net als frater Leo veel tijd voor ons. Annelies van Dijk
Goed op weg Eunice Odhiambo Eunice Odhiambo, een weduwe die de zorg heeft voor vier weeskinderen, is een van de cliënten die we Ksh 3.000 als startkapitaal hebben gegeven om een handeltje op te zetten met de bedoeling in het eigen onderhoud te voorzien. Ze startte als maïshandelaar door een zak maïs te kopen en deze in haar eigen omgeving (Kamuga area) aan de man (vrouw) te brengen. Ze hield hier Ksh 6.000 aan over, maar het noodlot sloeg toe en ze verloor bijna het hele bedrag bij verdere in- en verkopen. Eunice was zich bewust dat ook verlies inherent is aan handelen, ze gaf niet op en ging door met het verkopen van maïs. Toen ze weer
een kapitaaltje had weten te vergaren stapte ze over op het verhandelen van vis. Dit bleek nog winstgevender te zijn en al spoedig had ze Ksh 10.000 verdiend. Ze besloot dit geld te bewaren en maakte plannen om over te stappen op de handel in tweedehands kleding. Ze kocht al vast een baal voor Ksh 7.500 en ging door met haar vishandel om een tweede baal te kunnen kopen, zodat ze zich definitief op de kledinghandel kon storten. Eunice ontwikkelt zich als een goede zakenvrouw en is een goed voorbeeld voor andere mensen die een startkapitaaltje krijgen
O.I.P.-Nieuwsbrief
nr. 160 / maart 2010
4
Mary Ogutu
Minder dan een half jaar geleden kwam Mary Ogutu, een arme weduwe en grootmoeder van vijf weeskinderen, op mijn spreekuur om te kijken of ik iets voor haar kon doen. Ze voelde zich leeg en apathisch nadat ze haar man had verloren in de onlusten die ontstonden na de laatste nationale verkiezingen en door haar schoonfamilie was weggejaagd van de grond van haar man. Ze vertelde dat ze alle hoop in het leven had verloren en wachtte op verlossing door de dood. Ze had niet in de gaten dat het kleine stukje grond voor haar hutje haar leven kon veranderen. Ik adviseerde haar dat stukje land te bewerken en er ‘sukuma wiki’ op te planten voor eigen gebruik en voor de verkoop.
Omdat ze geen shilling bezat om iemand in te huren om het land te bewerken, gaf ik haar daarvoor Ksh 300. Toen het land was omgeploegd ging ze de buurt in om hier en daar wat zaailingen van ‘sukuma wiki’ bij elkaar te bedelen. Binnen twee maanden was ze bezig met de verkoop van de koolsoort. Een maand geleden kwam ze weer naar mijn kantoortje op Shirikisho Senta. Aan haar gezicht was het goede nieuws af te lezen. “Jaskine”, zei ze, “heel hartelijk bedankt voor de tip die je me gegeven hebt.” “Waarom bedank je me?”, vroeg ik haar. “Ik heb geld gespaard van de verkoop van ‘sukuma wiki’ en toen ik Ksh 10.000 had heb ik een vaars gekocht”, antwoordde ze. Ik was Mary dankbaar dat ze mijn advies had opgevolgd en nu een normaal leven kan leiden dank zij een simpele aanwijzing. Ze kan nu met behulp van de groente in haar eigen levensonderhoud voorzien en de vaars zal binnenkort kalven, zodat ze ook nog melk krijgt voor haarzelf, de vijf kinderen en voor de verkoop. Ik neem deze vrouw als voorbeeld in gesprekken met anderen en spoor hen aan om haar voorbeeld te volgen en ook te overleven door eigen inzet. We helpen mensen op deze manier zichzelf te helpen. Jaskine Ouma, maatschappelijk werk OIP.
Barmhartigheid: een uitdaging “Na een tijdje kan een novice bijdragen aan het werk van barmhartigheid buiten de communiteit”. Mijn dank en waardering gaat uit naar de coördinator van het OIP, frater Leo, die me de kans gaf om deel te nemen aan de werken van barmhartigheid. Het is een ervaringsrijke periode geworden. Ik heb meegedraaid in alle afdelingen (medisch, landbouw, maatschappelijk). Ik heb geprobeerd in praktijk te brengen wat ik tijdens het noviciaat geleerd heb. De teamleden van het OIP hebben me daarbij goed geholpen. Ze hebben me altijd gesteund om als een barmhartige broeder te leven. We hadden een keer een bezinningsdag met het thema ‘eerlijkheid’. Het was een interessant thema omdat het je dwingt te overdenken in hoeverre je eerlijk bent in alles wat je doet. Het OIP helpt vele mensen, vooral die mensen die aan de zelfrand van de samenleving staan en
genegeerd worden door anderen. De ervaring van het wassen van een van die verschoppelingen in het ziekenhuis zal me altijd bijblijven. Ik kan je vertellen dat dit voor mij een grote uitdaging was, temeer omdat de man zelf niets kon. Ik had ook volop de kans om te praten met mensen die direct of indirect waren getroffen door AIDS. Ik moet zeggen dat ze zich vrij voelden om hun gevoelens te laten spreken en we konden de problemen delen die ze op hun levensweg tegenkwamen. Als je betrokken bent in dit werk van barmhartigheid vereist dat een totale overgave; je moet jezelf geven. Dat is makkelijk gezegd, maar het is een uitdaging om het werkelijk te doen. Voor de mensen die we helpen is het vervolgens ook een uitdaging om op dezelfde manier anderen tegemoet te treden en te helpen. Het is goed om te zien dat sommigen dat inderdaad al doen. Het OIP probeert mensen te helpen om zelfstandig door het leven te gaan en zich open te stellen voor anderen: om vreugde en verdriet te delen. Ik was onder de indruk van de teamleden van het OIP. Ze werken hard, stuk voor stuk, en helpen op verschillende manieren de mensen die in nood
O.I.P.-Nieuwsbrief
nr. 160 / maart 2010
5
verkeren. Ze helpen niet alleen in materiële zin, maar zijn ook een spirituele steun. Vanuit het project krijgen ze daarvoor de nodige geestelijke voeding en begeleiding. Ik zou graag al die mensen die betrokken zijn in dit werk van barmhartigheid willen aansporen om
door te gaan met het helpen van de mensen in nood en ik beloof ze te gedenken in mijn gebeden en vraag Gods zegen over hen. frater Jason Ipumbu CMM
Een glimlach of een kop thee Jeugd en Missie is een organisatie die jongeren een meeleefplek biedt in een andere cultuur. De volgende dankbrief kwam van Jonathan en Femke, die een maand in het OIP hebben meegeleefd: “Hallo iedereen, we hopen dat het goed gaat met iedereen. Vanaf 12 oktober hebben we de diverse afdelingen van het OIP bezocht en zijn we met jullie mee het veld ingegaan. We konden op deze manier zoveel ervaringen opdoen en we zijn jullie daar erg dankbaar voor. We zagen de moeilijkheden die de bevolking ervaart, de ziekte, de armoede, maar we mochten ook het warme welkom, het voedsel en de
blijdschap ervaren, zelfs als er veel problemen waren of verdriet. We hebben van jullie geleerd hoe belangrijk het in feite is om de kleine en vreugdevolle dingen in het leven te waarderen en hoe eenvoudig een glimlach of een kop thee kunnen bijdragen om ons een goed gevoel te geven. We wensen jullie allemaal het beste en veel betrokkenheid en energie om jullie prachtige werk voort te zetten. Kwaheri! Jonathan & Femke
Mededeling Woningstichting Hellendoorn Vorige keer berichtten we u over de Woningstichting Hellendoorn, die zich de komende drie jaar inzet voor Triple-O, de groep die zich inzet voor weeskinderen in en rond Oyugis. Wij leverden de foto’s voor een artikel in het bewonersblad Onderdak (nr. 4, 2009). We
vermeldden toen dat het artikel te zien zou zijn op de website van de woningstichting, maar door vernieuwing van de website was dat toen niet het geval. Inmiddels is de website op orde en kunt u het artikel lezen via www.wst-hellendoorn.nl > Over ons > Publicaties > Onderdak > 2009 winter.
Logo OIP en de man erachter….. 60 Jaar geleden trad Piet Kapteijns in bij de fraters CMM en nam er de naam aan van Patrick! Deze Patrick heeft veel gedaan in zijn fraterleven: lesgegeven en gestudeerd, genoten van de natuur en van mineralen. Hij verzamelde van alles, kalligrafeerde en was lange tijd overste in fraterhuizen in Kenya, maar bovenal kennen velen hem als tekenaar! En wat voor één! Op een geheel eigen wijze geeft deze jubilaris vorm aan lijnen en kleuren. Zowel in Kenya als in Nederland sierde en siert hij kaarten, felicitaties, etc. Het logo van het OIP, dat boven deze nieuwsbrief, maar ook op o.a. muren, T-shirts en tassen staat, is ook van de hand van frater
Patrick. We zijn hem zeer dankbaar voor deze treffende tekening. Na ruim drie decennia in Kenya gewoond te hebben, verblijft hij nu al een paar jaar in de communiteit van Joannes Zwijsen in Tilburg. Iedere jarige van de communiteit wordt door hem op zijn verjaardag verrast met een prachtige versiering op de deur! In deze nieuwsbrief kunt u een paar meer tekeningen van Patrick zien. Wij wensen hem van harte geluk met zijn fraterjubileum op 19 maart en we willen hem grote dank brengen voor al zijn prachtige en originele tekeningen.
O.I.P.-Nieuwsbrief
6
nr. 160 / maart 2010
FINANCIËLE STEUN Mogelijkheden tot financiële ondersteuning leest u onder aan deze bladzijde in het colofon. Behalve de maandelijkse Schoolfondsincasso kwamen de afgelopen periode de volgende bijdragen binnen: dK. te O. € 40; J. te M. € 10; vK. te B&T € 50; N.N. € 25; S. te G. € 10; W. € 52,50; G. te U. € 25; S. te B. € 25; R. te U. € 10; vW. te O. € 5; V. te V. € 70,77; W. te U. € 10; S. te G. € 15; N.N. € 10; vK. te O. € 25; B. te T. € 15; P. te O. € 100. Het aantal incassomachtigingen voor het schoolfonds bedraagt: 182 Wanneer begunstigers liever niet met name genoemd willen worden, moeten zij dit even laten weten. Wij vermelden de bijdrage dan onder N.N. (Nomen nescio = ik weet de naam niet).
Omdat u betrokken bent
Redactie en verzending: Christianne & Henk van de Wal Wilhelminakade 10 NL - 5688 EK OIRSCHOT
Nieuwsbrief nr. 160, maart 2010
8 maart: Internationale vrouwendag
Ook voor de weduwen en grootmoeders van Kenia! COLOFON De O.I.P.-Nieuwsbrief (oplage 750 + 200 digitaal) verschijnt maandelijks. Overname van artikelen is toegestaan in overleg met de redactie. De O.I.P.-Nieuwsbrief is een uitgave van de Stichting Oyugis Integrated Project Nederland, ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Eindhoven onder nr. 17124227. De Stichting is door de Belastingdienst aangemerkt als een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). De Stichting is bereikbaar via Henk van de Wal (secretaris): Wilhelminakade 10, 5688 EK OIRSCHOT, tel.: 0499-571174, E-mail:
[email protected] Website: www.oip-nederland.nl Financiële ondersteuning van het Oyugis Integrated Project in Kenya is welkom bij de penningmeester Marleen Koning – ter Ellen op gironummer 8701393 of bankrekening 571677290 t.n.v. Stg. Oyugis Integrated Project te Uden. Giften voor het Schoolfonds zijn welkom op giro 9317124 t.n.v. Stg. Oyugis Integrated Project te Oirschot. e Kopij voor de O.I.P.-Nieuwsbrief zien wij graag voor de 20 van de maand.
