nieuwsbrief van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege-Haasrode

nieuwsbrief

van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege-Haasrode

(4e jrg. nr.10) (07/’03)

Deze nieuwsbrief wordt gratis aangeboden aan de leden van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege Haasrode. De Vereniging stelt zich tot doel de contacten tussen de oud-leerlingen onderling en tussen de oud-leerlingen en het College te bevorderen. Mocht U geïnteresseerd zijn om lid te worden van de Vereniging, neemt U dan contact op met de Secretaris. Indien Uw adres niet volledig correct is, gelieve dan de Coördinator te contacteren. Kent U oud-leerlingen die geen lid zijn, maar wel geïnteresseerd blijken in de activiteiten van de Vereniging of de Nieuwsbrief? Breng hen in contact met de Secretaris, of bezorg ons hun adres. Hartelijk dank.

Interview met Guido Catthoor: zie blz. 3 In Memoriam: Vic Wuyts, zie blz. 8

Redactioneel

Agenda

Beste lezer/oud-leerling, Het is al sinds van voor de winter geleden dat u nog een exemplaar van de Nieuwsbrief in handen had. Ondertussen zijn er al sneeuwbuien door het land geraasd, zijn de seizoenen voorbijgegaan en is het nieuwe schooljaar al voorbij. Mocht u het zich afvragen: de relatieve onregelmatigheid waarmee de Nieuwsbrief verschijnt ligt onder meer aan het feit dat de bestuursleden van de OudLeerlingenvereniging zich op volledig vrijwillige basis inzetten en hun tijd dus niet steeds volledig aan de Vereniging kunnen wijten. Maar laat er geen misverstand over bestaan: onze inzet is 200% en we bereiden met veel plezier en inzet activiteiten en deze Nieuwsbrief voor. Onze inspiratie putten we uit 6 jaar Salco-schoolervaring en de wetenschap dat deze school heel wat heeft betekend en nog steeds betekent voor verschillende generaties (oud-) leerlingen. Uit gesprekken met vrienden, collega’s en kennissen die geen oud-leerlingen van het College zijn, blijkt vaak dat dezen met een zekere verbazing, ja zelfs onbegrip, luisteren naar verhalen verteld door oudSalconianen over “hun” school. Voor velen was de middelbare school immers een “noodzakelijk kwaad” of hebben ze er in ieder geval geen bijzondere herinnering aan. Zonder daarin te willen overdrijven, kan er toch gesteld worden dat er na een verblijf op Salco bij velen iets is blijven hangen, dat moeilijk aan te wijzen is maar toch voor een soort verbondenheid tussen de oudleerlingen zorgt. Om deze verbondenheid nog wat aan te scherpen is er natuurlijk de Oudleerlingenvereniging en om de leden van de Vereniging beter in te lichten is er de Nieuwsbrief. Dit nummer van de Nieuwsbrief heeft weer heel wat lezenswaardigs in petto: het reeds aangehaalde interview met Guido Catthoor, die zowaar niet van het College losgekomen is sinds zijn middelbare schooltijd, want hij zit er nog steeds als leraar Lichamelijk Opvoeding. Verder een verslag over de nu al traditionele Oriëntatie-avond die menig leerling op het rechte pad heeft gezet voor wat betreft de toekomstige studies. Jammer genoeg is er ook spijtig nieuws te melden : Vic Wuyts, oud-leraar godsdienst die sinds 1995 op pensioen was, is in het begin van de maand april van dit jaar vrij onverwacht overleden. In deze Nieuwsbrief worden ook enkele oproepen gericht aan oud-leerlingen, zo richten we ons bijvoorbeeld specifiek tot diegenen die zich momenteel in het buitenland en op andere plaatsen om zich kenbaar te maken en zo de wereldwijde vertakkingen van Salco na te kunnen gaan. We zouden immers graag een artikel wijden aan het thema “Salco zendt zijn zonen (en dochters) uit”. De Vereniging heeft weet van oud-leerlingen die zich momenteel in allerlei landen en steden bevinden, gaande van Canada tot China over Tsjechië met een tussenstop in Engeland enz. Als u iemand kent die in één van de werelddelen of er zelf permanent of regelmatig verblijft, laat het ons dan gerust weten! De jaarlijkse Opendeurdag had dit jaar plaats op 10 mei. U kan een fotoverslag in dit nummer bewonderen. De volgende activiteit waar u de Vereniging zal kunnen ontmoeten wordt een reünie met bijzondere aandacht voor de afgestudeerden van 1992-1993 en andere jaren. Meer nieuws volgt later. In de tussentijd alvast veel leesgenot gewenst! Tom Thomas (GL 94) 1

Geregeld vragen oud-leerlingen advies aan de Vereniging om een klasreünie te organiseren. Zo was er onlangs een reünie van de retorica Latijn-Grieks van het jaar 1982-’83. Indien u graag gebruik wenst te maken van het schooldomein of hulp nodig heeft bij het opsporen van oude klasgenoten, gelieve dan contact op te nemen met de coördinator. Indien mogelijk en haalbaar, zullen wij de geplande reünie opnemen in de agenda van de Nieuwsbrief en/of op onze website. Voor de meest up-to-date informatie over activiteiten, bezoek de website: http://go.to/salco-oudleerlingen

Adres Deze Nieuwsbrief wordt uitgegeven door de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-AlbertuscollegeHaasrode, Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee Verantwoordelijke uitgever: Tom Thomas, Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee Coördinator: Katrien Vermeire tel. 016/ 26.10.86 katrien.vermeire@ salco-haasrode.be E-mailadres voor bijdragen en lezersbrieven: [email protected]

Bouwen aan een elektronisch Salco

Column : Oproep!

De afgelopen jaren drong de school steeds verder door in de gebouwen van het vroegere klooster. In eerdere edities van de Nieuwsbrief kon u lezen hoe in de kloostergang - waar in mijn jaren enkel een PC-klas met TRS-80’s van Tandy te vinden was - extra klassen en vergaderzalen werden ingericht. Deze dagen wordt er door de school op een geheel ander domein bijgebouwd: het virtuele leerplatform Smartschool werd immers vanaf dit schooljaar in gebruik genomen.

De Nieuwsbrief is op zoek naar oud-leerlingen of (oud–) leraars die bereid zijn op min of meer regelmatige basis een column voor onze Nieuwsbrief te schrijven, bij voorkeur gebaseerd op hun Collegeverleden. Het is de bedoeling dat deze persoon om de zoveel maanden een korte bijdrage zou schrijven over het College die dan in de Nieuwsbrief zal gepubliceerd worden. Foto’s of andere bijdragen zijn uiteraard ook meer dan welkom.

Familienieuws

Smartschool is een virtuele leeromgeving specifiek ontwikkeld voor het Vlaams secundair onderwijs. Zo’n virtuele leeromgeving is eigenlijk niet veel meer dan een afgezonderde en beveiligde website die leraars en leerlingen toelaat eenvoudig met elkaar te communiceren over het Internet. Iedere gebruiker kan met zijn gebruikersnaam en wachtwoord toegang krijgen tot zijn specifiek gedeelte van de website. De voordelen liggen voor de hand: een website is uiteraard 24 uur per dag en 7 dagen per week open en kan van letterlijk om het even waar ter wereld steeds geraadpleegd worden. Op didactisch vlak laat het platform toe om leerinhouden beter toe te spitsen op specifieke noden. Terwijl de betere leerling het forum gebruikt om zijn kennis zelf verder uit te diepen door extra oefeningen te maken, kan de leraar de minder goede leerling efficiënter opvolgen. Smartschool is evenwel geen wondermiddel. Voor de al dan niet succesvolle toepassing ervan is het engagement van leerkrachten cruciaal, aangezien zij voor de inhoudelijk aspecten van het leerproces verantwoordelijk blijven. Grofweg zou men kunnen stellen dat Smartschool zorgt voor de ‘e’ van e-learning (elektronisch leren) en de leerkracht voor de ‘learning’. Bovendien is het belangrijk in te zien dat het gebruik van het Smartschool-platform van de leerkrachten - zeker in de beginfase - extra inspanningen zal vragen. Uit onze eigen ervaring aan de K.U.Leuven (waar een vergelijkbaar systeem al enkele jaren geïmplementeerd is) blijkt echter dat na het overwinnen van enige drempelvrees en kinderziekten de voordelen van het systeem snel duidelijk zullen worden. Het lijkt ons daarom nu reeds belangrijk leerkrachten zoveel mogelijk aan te moedigen om dit nieuwe communicatiekanaal efficiënt in te schakelen in hun onderwijs. Een probleem waarmee echter rekening dient te worden gehouden, is dat breedband Internettoegang niet voor alle leerlingen gelijk toegankelijk is. Vanuit het oogpunt van de democratisering van het onderwijs lijkt het ons daarom noodzakelijk dat de school substantiële inspanningen zou leveren om haar informatica-aanbod uit te breiden. Misschien zijn er oudleerlingen die daarbij een handje kunnen toesteken…? Voor meer informatie over Smartschool, zie www.smartschool.be/ index.html David Stevens 6GL 1993 (assistent communicatierecht K.U.Leuven)

2

Overlijdens -Vic Wuyts, oud-leraar godsdienst, is op 2 april 2003 onverwacht overleden. De begrafenis, bijgewoond door talrijke (oud-)leraars en (oud-)leerlingen had plaats in de Abdij van het Park. -Jean-Marie Paeme ret. ’63, echtgenoot Viviane Herman, is eind 2002 overleden. -Erik Grobben, ret. ’90, is overleden op 27 november 2002. -Lutgarde Anthonis, echtgenote van Willy Sierens (ret. ’59) is overleden op 3 oktober 2002. -Karel Roels, echtgenoot van mevrouw Leentje Goyens en de vader van huismeester Jan Roels, overleed op 18 januari 2003. Geboortes -Dirk D'Huyvetters’ eerste zoon Michiel werd geboren op 6 december 2002. -Paul De Roovers eerste kleinzoon, Lander, werd geboren op 19 augustus 2002. -Anthony, het eerste kleinkind van directiesecretaris Johan Notebaert, werd geboren op 6 april 2003. -Op 21 mei 2003 is in de Shou Gang kliniek in het westen van Peking, Jun Jun Herbots geboren, de zoon van Patrick Herbots (6WE/A ’87) en Ma Ting. -Op 22 juni is Ewout, de zoon van David Stevens (GL ’93) en Peggy Valcke geboren.

Oud-Leerlingen in het buitenland Salco zond en zendt nog steeds zijn zonen (en sinds kort ook dochters) uit, en wel over heel de wereld. Sommigen permanent, anderen voor een beperkte periode in het kader van een project, doctoraat, werk, stage, studies enz. Graag had de Nieuwsbrief hierover een bijdrage gebracht in één van de komende nummers. Kent u een oud-leerling die in het buitenland woont, werkt, verblijft en daar wel iets over te vertellen heeft, of bent u zelf zo iemand, laat het ons dan weten! We zijn zeer geïnteresseerd om te vernemen wie waar wat doet.

Woordje van de voorzitter

Andere richtingen

Naast het met elkaar in contact brengen van oud-leerlingen stelt de Oudleerlingenvereniging zich ook tot doel om de geïnteresseerden te informeren over actuele ontwikkelingen binnen de school. Zo kan U bijvoorbeeld in deze Nieuwsbrief regelmatig vernemen wat er zoal op het College gebeurt. Niet elke oud-leerling is natuurlijk benieuwd naar de aanschaf van een nieuwe grasmaaier of een frisse verflaag in de stille gang. Wij brengen daarom vooral verslag uit wanneer de school een nieuwe richting inslaat of juist terugkeert naar een traditie die dreigde te worden vergeten. Het is daarom belangrijk voor de Vereniging om in nauw contact te blijven met het College. Dit gebeurt in de eerste plaats dankzij mevrouw Katrien Vermeire, die zich reeds van bij het prille begin van de Vereniging inzet als bestuurslid en ons als leerkracht op het College op de hoogte kan houden. Daarnaast werden onze Penningmeester David Stevens en ikzelf in Februari 2002 uitgenodigd om lid te worden van de Participatieraad van het College. Hoewel mijn langdurig verblijf in het buitenland het moeilijk maakt de vergaderingen van de Participatieraad persoonlijk bij te wonen, kan ik een jaar later zonder twijfel bevestigen dat onze deelname in de werking van dit orgaan ons nog beter dan voorheen toelaat om de ontwikkelingen op het College te volgen. Bovendien hebben we binnen het forum dat de Participatieraad biedt rechtstreeks contact met leerlingen, leerkrachten, ouders, inrichtende macht, directie en vertegenwoordigers van de lokale gemeenschap. Onze evaluatie van onze betrokkenheid bij het gebeuren op het College door middel van de Participatieraad is eensluidend positief. Mag ik de inrichtende macht van het College daarom danken voor hun uitnodiging om deel uit te maken van dit overlegorgaan, hetgeen de Vereniging toelaat nog beter haar doelstellingen te bereiken.

De traditie getrouw organiseerde de Oudleerlingenvereniging ook dit jaar weer een Oriëntatieavond voor de vijfde- en zesdejaars. De leerlingen kregen op 6 februari 2003 de gelegenheid eerstehands informatie in te winnen van oud-leerlingen, die tijdens individuele gesprekken een persoonlijke kijk gaven op de meest gekozen studierichtingen aan de universiteiten en hogescholen. Het initiatief kreeg ook dit jaar de steun van de K.U.Leuven en het Centrum voor Leerlingenbegeleiding. Ook De Belgische Krijgsmacht was weer prominent aanwezig. De informatie verstrekt door alle aanwezigen werd ondersteund door brochures van nagenoeg alle Vlaamse universiteiten en hogescholen, evenals van enkele Franstalige universiteiten. Met het oog op volgende Oriëntatieavonden is de Vereniging steeds op zoek naar oudleerlingen die recent hun hogere opleiding hebben voltooid en bereid zijn hun ervaringen te delen met diegenen die staan voor de moeilijke keuze aan het einde van de middelbare school. Aarzel niet om contact op te nemen met de Voorzitter (tomas.schollaert@ linklaters.com) mocht U zich geroepen voelen. Hartelijk dank!

Tomas Schollaert Voorzitter

Omtrent oud-leerlingen:

Guido Catthoor Inleiding Dit is de derde aflevering in een reeks die de oud-leerlingen van het College in de schijnwerpers zet. We belichten telkens iemand die nu enige tijd geleden is afgestudeerd en die nu kan terugblikken op wat 6 jaar Salco hem heeft bijgebracht in het leven, professioneel en privé. Deze keer is het de beurt aan Guido Catthoor, afgestudeerd in 1971. Na het afronden van zijn studies Latijn-Grieks is hij momenteel leraar Lichamelijke Opvoeding aan het College. Deze aflevering had dus evengoed de titel "Omtrent leraars" kunnen dragen. Guido Catthoor, woonachtig in een afgelegen hoekje van Waals-Brabant, stelde voor het interview te laten doorgaan in de ongebruikelijke omgeving van het AC-restaurant op de E-40, waar hij zelf geregeld tot rust komt of een koffie komt drinken, kwestie van even de drukte van de school te verlaten. Op een natte winteravond was dit dus het decor van een uniek interview, met iemand die school en haar leerlingen heeft gekend in het verleden, heden en nog verder zal zien ontwikkelen in de toekomst. -Van waar bent u juist afkomstig en hoe bent u met het College in contact gekomen? Ik ben afkomstig uit Temse, in Oost-Vlaanderen, wat dus eigenlijk redelijk veraf is van zowel Eksaarde, waar ik begonnen ben, als Haasrode. Maar in die tijd (de jaren ’60) kwamen de paters rond in de lagere scholen en vroegen ze aan de leraars en directie wie er studies Latijn-Grieks aankon. Blijkbaar was men van oordeel dat ik dat wel ging kunnen en zo ben ik dus begonnen in Eksaarde in 1965. Het was ook steeds de droom van mijn ouders geweest om hun kinderen te laten studeren, iets wat ze zelf nooit gekund hadden om financiële redenen. Ik mocht dus als oudste van de kinderen de spits afbijten door op internaat te gaan naar Eksaarde voor de eerste drie jaren (in die tijd dus het 6e, 5e en 4e). Na Eksaarde kwam de verhuis naar Haasrode voor de laatste drie jaren. In het laatste jaar kwamen trouwens de eerste externen de school binnen: 2 waren het er, uit de streek van Leuven. Ik herinner me nog dat het internaat in die tijd wel echt lang duurde: in het begin (Eksaarde) gingen we binnen in september voor 6 weken. In Haasrode was het nog voor een week, dus al een heel verschil. Let wel: zaterdagvoormiddag werd er toen ook nog les gegeven, dus het waren kortere weekends dan nu het geval is. Vanaf mijn 5e studiejaar werd er ook komaf gemaakt met die zaterdagvoormiddag. -Eksaarde ligt niet bij de deur. Hoe ging de overstap naar Haasrode in zijn werk? Eksaarde lag ook al een eindje van Temse: het is zo’n half uur met de auto. We werden indertijd van thuis opgehaald door een schoolbus, die verschillende dorpen aandeed in de weide streek. Indertijd trok Eksaarde vooral volk aan uit West en Oost-Vlaanderen, terwijl Haasrode meer gericht was op Limburg, Antwerpen en uiteraard Brabant. Daarna trok het College meer en meer volk aan uit het Leuvense, want er 3

werd aan de universiteit gezien dat diegenen die van het College kwamen, wel goede resultaten boekten. Met de uitdoving van het internaat (op 10 jaar is Salco van een internaat een externaat geworden) is dat nog versterkt en nu trekt het College vooral volk uit de streek aan en meer en meer ook uit Waals-Brabant, wat ook een recentere evolutie is. Nu, wat de overstap betreft: in het 3e jaar Eksaarde, werd het hele jaar (zo’n 15 à 20 man) voor drie dagen naar Haasrode gestuurd "op retraite". Deze retraite had plaats ergens midden in het jaar, dus niet na het schooljaar zoals de Verbroederingsdag later. Het was natuurlijk de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen naar Haasrode te versluizen. Dat is niet zo gelukt, want we waren maar met zijn tweeën. De andere bleven in hun thuisstreek en een heel deel is van Eksaarde naar Lokeren gegaan voor de laatste drie jaren. Sommigen bleven zelfs nog overnachten in Eksaarde na hun overstap naar Lokeren. In Haasrode zelf waren er in die tijd zo’n 100 leerlingen op het College. De enige richtingen waren Latijn-Grieks en –iets later– Moderne. In het eerste jaar Haasrode waren we met zo’n 15, op het einde nog met een 10-tal.

Curriculum Vitae Guido Catthoor Opleiding • 1965-1968 St-Theresiacollege Eksaarde (Latijn-Grieks) • 1968-71 Sint-Albertuscollege Haasrode (Latijn-Grieks) • 1971-72 Economie aan het RUCA - Antwerpen • 1972-74 Opleiding Lichamelijke Opvoeding aan de Rijksnormaalschool te Gent • 1974-75 Legerdienst te Mechelen – Hoog-Boom en Burcht; functie: radio-operator, chauffeur • 1975-heden Leraar Lichamelijke Opvoeding en Natuurexploratie (sinds 1986) op het College Hobbies • Natuurobservatie • Biologie • Sport

-Wat herinnert u zich nog van die tijd? Ik moet zeggen dat ik er zeer aangename herinneringen aan overhoud. De keuze om naar het College te gaan was gemaakt door mijn ouders, maar ik ging niet met tegenzin naar school. In het begin was de lange afwezigheid van thuis wel pijnlijk, zeker voor mijn moeder, maar ik voelde me snel zeer op het gemak. De mogelijkheid tot sporten, de wandelingen en de filmvoorstellingen op school zorgden mee voor een zeer goede sfeer. Ik herinner me trouwens dat de filmkeuzes steeds uitstekend waren: pater Goris zorgde daarvoor en zaterdag was filmdag. Ik herinner me hem trouwens als een goede directeur en als een vooruitstrevend iemand. De school was in feite zeer modern voor zijn tijd. Zo herinner ik me dat we op een dag naar de bioscoop werden gezonden om “De Teloorgang van de Waterhoek” te gaan kijken, een voor die tijd vooruitstrevende film met naaktscènes enz. Les krijgen van leraars zoals Pierre Gevers, Jo Beyen en Johan Vannuffelen was ook zeer stimulerend en zorgde meer voor een verrijkende schoolervaring. Er waren natuurlijk ook mensen die ik minder graag had, vooral enkele strengere paters/surveillanten. Eén ervan heeft me ooit bevolen naar de kapper te gaan (die kwam langs op school) omdat mijn haar zogezegd te lang was. Dat heb ik hem nooit vergeven. Maar over het algemeen heb ik een zeer goede herinnering aan mijn schooljaren in Salco. -Zou u nu opnieuw voor Salco kiezen? Zeker en vast wel. Daar heb ik geen moment twijfel aan. Het enige nadeel van 6 jaar Sint-Albertuscollege, maar dat was niet typisch voor die school in het bijzonder, was dat men er een beetje wereldvreemd uitkwam. De vrouwelijke kant van de samenleving was me bijvoorbeeld totaal onbekend. Maar dat heb ik snel goedgemaakt hoor… -Wat heeft u na de humaniora gedaan? Hetgeen wat me op school het meest boeide was sport en biologie, maar ik besloot eerst Economie eens te proberen, een beetje omdat iedereen dat dan deed. Maar na een jaar Economie aan de Universiteit in Antwerpen (RUCA), had ik er wel genoeg van. Ik had een tweede zit wegens mijn gebrek aan echte interesse, ben er dan ook mee gestopt en dan ben ik gegaan voor wat ik echt wou doen: lichamelijke opvoeding (L.O.). Ik heb een regentaatsopleiding L.O. gevolgd aan de Rijksnormaalschool in Gent (aan de Ledegangstraat) en heb daar ook een prachtige tijd beleefd. -Was de overgang moeilijk van Latijn-Grieks naar L.O.? Nee, helemaal niet. Mijn grote interesses lagen bij L.O. en biologie. Kort had ik ook interesse in computerprogrammatie, omdat, zo werd indertijd gezegd, daar veel geld mee kon verdiend worden en het niet lang studeren was. Maar sport en Klasfoto. Guido Catthoor staat links achteraan. 4

natuur lagen me wel degelijk meer. Leraar wou ik wel worden, maar niet om in een gebouw voor de klas te staan. Het is nu trouwens met groot plezier en veel voldoening dat ik les L.O. en natuurexploratie geef. Natuurbewustzijn en milieu is volgens mij van cruciaal belang nu en naar de toekomst toe en ik moet toegeven dat ik vaak geschokt ben door het gebrek aan inzicht van de hedendaagse jongeren in alles wat met de huidige milieuproblematiek te maken heeft. Men zou toch anders verwachten in deze tijd? Maar ik was dus aan het zeggen dat ik altijd al mateloos geboeid ben geweest door de natuur en ik tracht die dan ook positief te beïnvloeden. Zelf probeer ik dingen te doen die het milieu vooruit kunnen helpen of toch zeker niet schaden. Mijn huis bijvoorbeeld ligt wel in de Waals-Brabantse velden, maar het stond er al, ik heb een bestaand gebouw gekocht en verbouwd en geen landschapsvervuilende constructie laten optrekken waar er geen hoort te zijn. Op dat vlak is er in België, zeker in Vlaanderen, toch heel wat verprutst: echte open ruimten en natuur zijn zeldzaam geworden.

Guido Catthoor geeft uitleg over de educatieve reservaten op de opendeurdag.

-Was er veel mogelijkheid tot/aandacht voor sport op school? In mijn tijd was er slechts 1 uur L.O. per week en dat was dan turnen. Het zogenaamde "Zweeds turnen" meerbepaald, wat eruit bestond om met het eigen lichaam oefeningen te doen, dus zonder hulpstukken zoals nu het geval is. Misschien was er één enkele keer ook volleybal, maar dan werden we op een veld gezet met een volleybal en werd ons gezegd te volleyballen… zonder uitleg. Er was ook een zwembad, waarin er tijdens de "warme maanden" (mei, juni en september) kon gezwommen worden en natuurlijk kon er ook gevoetbald worden op de schoolterreinen. Nu is dat wel anders natuurlijk: het lespakket L.O. is uitgebreid en turnen wordt wel nog steeds gegeven, maar balsporten komen nu uitgebreid aan bod (basketbal, volleybal, handbal) en nu is er ook dans, atletiek en judo. Dat laatste is zeer recent en wordt aanbevolen door de bevoegde instanties: meer contactsporten en defensieve sporten worden blijkbaar nuttig bevonden. De ouders vragen er trouwens ook naar. Misschien allemaal mede een gevolg van het post-Dutroux tijdperk? Zwemmen wordt ook opnieuw gedaan, maar uiteraard niet meer in het schoolzwembad, dat is nu een visvijver. In het begin van de jaren ’80 zijn er immers zeer strenge normen gekomen voor publieke zwembaden, ten gevolge van een hersenvliesontstekingsepidemie in België die toch wel redelijk grote proporties had aangenomen. De aanpassingswerken die nodig waren, waren voor de school eenvoudigweg onbetaalbaar. -Welke invloed(en) heeft het College op u als persoon gehad? Er zijn toch wel zaken bijgebleven, een school vormt een mens toch immers voor een groot stuk (men zit er tenslotte 6 jaar). Ik denk dat een zeker rechtvaardigheidsgevoel daar wel een gevolg van is. Bepaalde waarden worden via een school doorgegeven en ik ben er dankbaar om dat menselijke waarden zoals rechtvaardigheid belangrijk gevonden werden op het College. -Hoe bent u terug op Salco terechtgekomen na uw studies? Na mijn opleiding L.O. moest ik mijn legerdienst gaan doen. De dag voor ik naar de kazerne ging, belde Pater Goris me op met de vraag of ik de dag erop kon beginnen werken op school. Ik kon niet veel anders dan zeggen dat ik eerst 12 maanden in het leger ging zitten. Nadat ik was afgezwaaid kon ik onmiddellijk beginnen op Salco, wat wel een geluk was, want in die tijd was er niet zoveel werkgelegenheid. Leraar worden was in die tijd immers nog een job waar veel interesse voor bestond en waar ook een zekere status aan verbonden was. Dat is nu toch wel afgebrokkeld. Tegelijkertijd stel ik vast dat, allicht deels wegens de gedaalde status, de mannenwereld zich zo wat heeft teruggetrokken uit het onderwijs. Dat heeft misschien ook te maken met het relatieve gebrek aan carrièremogelijkheden: men stapt niet in het onderwijs om "carrière te maken". Er komt heel wat idealisme bij kijken en bovendien wordt men er financieel niet zoveel beter van. Bovendien komt er vrij veel stress bij kijken en zijn het veel werkuren. De mensen die zeggen dat leraars veel vrije tijd hebben, beseffen niet dat die vrije tijd meestal ook volledig volzet is met werk voor de school. Zelf les beginnen geven op het College was wel een aanpassing in het begin, omdat ik van leerling opeens leraar was geworden en dus collega van vroegere leraars. In het begin bleef ik hen dan ook beleefd als "mijnheer" en zo aanspreken, maar dat is wel overgegaan. Iedereen kende mekaar in die tijd dan ook; het was als het ware een kleine familie, met in die tijd ongeveer 100 leerlingen. De leraars kenden alle leerlingen. Nu, met zo’n 600 leerlingen, is dat niet meer mogelijk en bovendien komen er ook nog nieuwelingen bij in de hogere jaren, die ik bijvoorbeeld nooit heb zien beginnen. -Hoe zijn de leerlingen van nu ten opzichte van vroeger? De grootste verandering is dat de jeugd van vandaag veel mondiger is geworden. Men heeft argumenten nodig om te zeggen dat een leerling iets moet doen, bijvoorbeeld een straf. Iedereen makt fouten, ook leraars, maar vroeger werd daar gewoon niet op ingegaan, terwijl er nu wel op zal ingegaan worden en ze zullen niet aanvaarden onrechtvaardig gestraft te worden. Een van de gevolgen is dat een leuke klas nu ook echt heel leuk en interessant is om voor te staan. Een lastige klas is dan ook wel veel lastiger als vroeger soms het geval was… Maar over het algemeen ben ik niet akkoord met mensen die zich beklagen over "de jeugd van tegenwoordig". Het is inderdaad anders dan vroeger, maar

5

daarom niet slechter of beter. Vroeger was men niet kritisch genoeg, nu is men soms te kritisch. Het wordt er wel niet makkelijker op. In de huidige tijdsgeest is het ook een nieuw fenomeen dat ouders veel vaker hun beklag komen doen bij de leraar, omdat hun zoon of dochter gestraft is of slechte punten haalt. Vroeger gingen de ouders daar nog een straf bovenop geven: aan het gezag van de leraar werd niet getwijfeld. Nu zijn ouders misschien vaker afwezig en treden ze dan ook extra beschermend op voor hun kinderen. Ook dat is een redelijk recente evolutie. -Wat zijn positieve evoluties op Salco geweest? Ik vind het goed dat bepaalde zaken nog steeds bestaan, zoals bijvoorbeeld de middagsport of het afwassen door leerlingen. Vooral dat laatste heeft in deze tijd waar vaak wordt gezegd dat "iemand anders het wel zal doen" een belangrijke opvoedkundige waarde. Het moet immers gedaan worden en zo leren de leerlingen wat respect opbrengen voor dit en ander werk waar soms toch op wordt neergekeken. Het is niet altijd evident om aan de leerlingen te vragen om het te doen, maar ze doen het toch in een over het algemeen goede sfeer. Wat ik een zeer boeiende recente ontwikkeling vindt, is de "OKAN", de onthaalklas voor anderstaligen, vooral kinderen van asielzoekers. Dit drukt de leerlingen met de neus op het feit dat het niet overal zo goed gaat als in België. De meeste kinderen (in het totaal zo’n 60) komen uit probleemgebieden: er zijn veel Koerden bij, mensen uit de ex-USSR, Ghana en andere Afrikaanse landen. Hun lessenpakket bestaat uit veel Nederlands, 2 uur Godsdienst en 1 uur L.O. Na één jaar verhuizen ze dan naar elders of merken we dat sommige kinderen van de ene dag op de andere verdwijnen, als ze op een vliegtuig worden gezet voor repatriëring, wat soms wel pijnlijk is om te zien. Er is een enorme verscheidenheid in die klas: er zitten intelligente en minder intelligente mensen van zeer verschillende achtergronden. Het OKANteam levert ook uitstekend werk. -Conclusie? Wat me vooral is bijgebleven van de jaren op school, is de grote snelheid waarmee de school is veranderd terwijl ik er was. Het eerste jaar in Eksaarde en het laatste jaar in Haasrode waren zeer verschillend: zoals gezegd zat ik in Eksaarde 6 weken achtereen op internaat en in het 6e jaar te Haasrode was het nog maar 1 week, en bovendien waren de lessen op de zaterdagvoormiddag dan ook pas afgeschaft en waren er de eerste externen! Ik heb Salco ook steeds als een vooruitstrevende school beschouwd voor zijn tijd. In Eksaarde was dat iets minder het geval, maar toch. Teruggaan zou ik zeker, ik heb er uitstekende herinneringen aan bewaard en deze heb ik nog steeds. Als leraar zie ik de jeugd nu ook evolueren en ik weiger te spreken over "de jeugd van tegenwoordig" in negatieve termen. Het is gewoon anders, daarom niet slechter of beter. Guido Catthoor, hartelijk dank voor dit interview! Tom Thomas (Foto: Thomas Cordie; De klasfoto werd vriendelijk ter beschikking gesteld door het College, waarvoor dank.)

Kort nieuws -Op 27 september 2002 heeft Simon Helsen (6WI/8+L ’93) zijn doctoraatsthesis voorgesteld aan het departement Informatica van de Universiteit van Freiburg (Duitsland). De titel van de thesis luidde: "Region-based Program Specialization: An Operational Approach to Polymorphic Offline Partial Evaluation for ML-like Languages. -David Herbots (6LG ’87) vertrok in het begin van dit jaar naar China voor een langdurig beroepsgebonden verblijf. We hopen u hierover in een volgend nummer meer te kunnen vertellen. -De tentoonstelling "Beelden" van P. Van Craenenbroeck (21/12/02 - 26/01/03 in Cultuurcentrum de Brouckere te Torhout) was een groot succes. Liefhebbers konden zijn werken ook bewonderen tussen 2 en 31 mei in het Cultureel Centrum Warande te Liedekerke.

6

Opendeurdag 10 mei: Enkele foto-impressies Op zaterdag 10 mei vond de gebruikelijke opendeurdag op het Sint-Albertuscollege plaats. De ideale gelegenheid voor mensen die kennis willen maken met de school, maar ook voor oud-leerlingen om nog eens terug te keren naar de plaats waar zij goede herinneringen aan hebben overgehouden. Alhoewel veel hetzelfde is gebleven, is er ook veel veranderd, en dit is ook zichtbaar in deze korte fotoreportage:

Eddy Van Damme en Guido Rooseleer als meester-tovenaars in het nieuwe Chemielokaal, dat velen waarschijnlijk nog gekend hebben als het “Estheticalokaal”.

Stof in de pandgang: Nu de paters het klooster definitief verlaten hebben, zijn de verbouwingen daar begonnen. Ruime klaslokalen worden in gereedheid gebracht.

Lokaal in wording.

Foto’s: Thomas Cordie 7

In memoriam Vic WUYTS Toen Vic in september 1956 zijn leraarsloopbaan begon, telde het Sint-Albertuscollege 120 leerlingen, 11 paters-leraars en 3 lekenleraars: Fons, Vic en ikzelf. In de zeer familiale sfeer die het college toen kenmerkte, onderwees hij de eerste jaren vele verscheidene vakken: naast Nederlands en geschiedenis, ook Frans, aardrijkskunde, biologie, muziek, godsdienst en zelfs wiskunde. Over zijn wiskundelessen kon hij sterke verhalen vertellen. De godsdienstlessen gingen hem steeds meer boeien. Vele oudleerlingen hebben hem dan ook gekend als een toegewijd leraar godsdienst en muziek. Als diaken was hij de bezieler van een verzorgde pastorale werking op school. Als syndicale afgevaardigde en als VSOcoördinator stond hij steeds ten dienste van zijn collega’s. Ik heb het voorrecht gehad meer dan 34 jaar met Vic samen te werken als collega en vriend. Steeds kon ik op hem rekenen. Ik denk dan ook met grote dankbaarheid terug aan zijn dienstbaarheid, zijn inzet en zijn geduld. Vic is op woensdag 2 april 2003 op 72-jarige leeftijd thuis overleden. Eens komt voor ieder van ons de tijd dat we definitief afscheid moeten nemen. Voor Vic kwam die tijd veel te vroeg: hij stond nog ten volle in het leven, zowel thuis als in de parochie en het bisdom. Hij was een goed mens, met een groot hart en steeds begaan met mensen. Robert Vermeire.

De verdwenen Mariagrot(brief) Enige tijd terug werd in de Nieuwsbrief een oproep gepubliceerd met de vraag naar inlichtingen over de nu verdwenen cementen Mariagrot die het schooldomein sierde. We ontvingen slechts één reactie hieromtrent, wat iets onder de verwachtingen was. In afwachting van meer informatieve nota’s, werd de ontvangen brief bewaard tot een latere datum. Sindsdien ontvingen we geen bijkomende bijdragen meer, maar de wensten toch die ene bijdrage te publiceren. Tot onze grote verbijstering en spijt blijkt de ontvangen brief nu zoek te zijn geraakt. Daarom richten we nu een oproep tot de onfortuinlijke schrijver om zijn ding opnieuw te doen en hiervoor ook –als mea culpa vanwege de Nieuwsbriefbeloond te worden met een origineel geschenk. Kan de schrijver aub zijn brief opnieuw verzenden naar het contactadres of per e-mail? Hartelijk dank bij voorbaat! Indien andere oud-leerlingen ons nog iets interessants over de verdwenen grot kunnen vertellen (van opbouw tot afbraak), kunnen zij uiteraard hun verhaal ook nog kwijt bij de redactie. Ondanks het toeziend oog van de Heilige Maagd is er een lezersbrief zoekgeraakt op de redactie.

Andere SALCO-verwante uitgaven -In 't Kort : uitgave voor en door de leerlingen. Info : In 't Kort; p/a St.-Albertuscollege; Geldenaaksebaan 277, 3001 Heverlee, of per e-mail : [email protected]. Website: http://www.salco-haasrode.be/ intkort/ -Salco-Flash : uitgave van het College. Meer informatie : Salco-Flash, Geldenaaksebaan 277; 3001 Heverlee; tel. 016/40 50 60, fax 016/40 41 14. De website van de Oud-leerlingenvereniging is te vinden op http://go.to/salco-oudleerlingen of http://www.salco-haasrode.be/~olv Het volledige Nieuwsbriefarchief (met uitzondering van de laatste twee nummers) kan u raadplegen op de website. Artikels, lezersbrieven of andere bijdragen worden best per e-mail naar de coördinator ( k atrien.vermeire@ salco-haasrode.be) of de hoofdredacteur ([email protected]) gezonden.

8