Nieuwsbrief September 2015 Onvoorstelbaar, hoe snel de tijd gaat. Voor ons misschien wel, omdat het zo’n bewogen en druk jaar is. Na lang nadenken en uitgebreid praten met mensen om ons heen, ons bestuur en de mensen, waarmee we werken, hebben Henny en ik nu definitief de knoop doorgehakt. We gaan met pensioen!! In dat kader en onze terugkeer naar Nederland, zijn we bezig om alle projecten nog een laatste duwtje te geven en definitief over te dragen aan de locale leiders. Onze ‘pensionering’ is geen makkelijke keus geweest. Dat onze dochter Rinske zo succesvol en actief bezig is met haar projecten en wij en de Stichting Tshwaranang haar projecten steunen, maakt het makkelijker. Ik zal jullie, zoals gewoonlijk meenemen langs de projecten en de belangrijke momenten. Community Center. Dit project is overgedragen en loopt fantastisch. Josephine leidt het centrum met dagelijkse hulp van een social worker naar een stabiel project. Met haar zijn we blij, dat de overheid hen financieel steunt. De gestolen naaimachines zijn inmiddels vervangen en de grannies maken weer hun eigen kleding. Josephine is nu zelfstandig actief om nieuwe sponsoren te vinden en men is druk bezig met het uitbreiden van de groentetuin. Henny vond voor hen een Afrikaanse sponsor, die bereid is de buitenkant van het centrum te schilderen. Aangestoken door de mooie resultaten is Johanna, de zus van Josephine, samen met haar moeder bezig, om eenzelfde concept op te zetten in hun community. We zijn trots op de mooie resultaten. Ivory Park Eagles Dit project is overgedragen aan het Departement van Sport en wordt intensief gebruikt door de voetballers en netballer(st)ers. Ook de Bergeykse volleybal club was dit jaar weer present en er werden enthousiaste matches gespeeld. Dit keer was de winst voor de Bergeykenaren! De overheid heeft het hele sportcomplex opgeknapt en de ruimte, die we bouwden, wordt intensief gebruikt. Regelmatig konden we hen nog voorzien van allerlei sportkleding en ballen. Ook hier een trots afscheid. Sedimosang Deze creche is overgedragen en loopt prima. Neo, de dochter van Josephine, draait dit project. Ze is de uitdaging aangegaan om er een mooie opvang van te maken en de kinderen stralen als ze kunnen spelen en gezond voedsel krijgen. De uit Nederland aangeleverde en met liefde gebreide dekentjes en truitjes zijn een echte uitkomst. Het tegenover gelegen kerkje
biedt nog steeds een welkome aanvulling. De kinderen hebben hier de ruimte om te spelen. Dit was een van de eerste initiatieven in Ivory Park. Naast allen, die het mogelijk maakten, dit project te realiseren, denk ik met liefde en trots terug aan mijn overleden broer Jean en zijn vrouw Anke, die zo’n bijzondere inzet en hechte band hadden met deze creche. Ebomini School Is overgedragen aan schoolhoofd en schoolbestuur. Als we daar langs rijden en de vrouwen bezig zien in de groentetuin en lange rijen kinderen voor de keuken zien, wachten op hun maaltijd, gloeien we even van trots! Ke A Bona. Dit bijzondere project is overgedragen aan Lucas de optometrist. Zij het dat Lucas en Henny nog hard werken naar een meer sustainable toekomst voor de oogkliniek. Er komt een fris nieuw bestuur, dat als eerste prioriteit heeft om dit project wederom onder de aandacht te brengen van de overheid. Twee van de bestuursleden hebben nauwe banden met de overheid en gaan zich hiervoor hard maken. We weten dat het aanbod van dit project hoognodig is in de gemeenschap en we hebben diep respect voor Lucas, die soms geen inkomsten heeft en steeds voorrang geeft aan het voorzien van een bril aan een kind, dat die nodig heeft om te kunnen leren. Hij vertelde ons kortgeleden, dat hij zo trots is op de goede schoolresultaten van zijn eigen dochter en dat dat hem motiveert. Het project is moeilijk sustainable te krijgen. Care for Care draagt dit project nog steeds een heel warm hart toe en is menigmaal redder in de nood. Gelukkig kunnen we Ke A Bona vaak voorzien van monturen en gloort er hoop dat de overheid het licht gaat zien en zijn verantwoordelijkheid gaat nemen. Een prachtig project! Drake Koka Media Center, bieb en computerklas Is aan de school en het schoolbestuur overgedragen. Op verzoek van Bophele, het schoolhoofd, zijn we waar nodig en mogelijk stand by. De bieb loopt fantastisch en functioneert niet alleen als bieb, maar ook als huiswerkklas, ruimte voor drama, competities met andere scholen enz. De computerklas was net begonnen met uitbreiding van het aanbod om schoolkinderen wegwijs te maken op een computer, toen ze een ongelooflijke klap te verwerken kregen: een zeer brutale inbraak. Ondanks alle beveiligings maatregelen, kwam men binnen en ze namen alles mee. Grote vernielingen achterlatend. Tshwaranang heeft gezorgd, dat de schade binnen werd hersteld en internet weer beschikbaar is. Het schoolhoofd heeft met haar schoolbestuur net zolang de overheid bestookt om de beveiliging te verbeteren en een betrouwbare en officiele beveiligings maatschappij aan te stellen. Ze zijn uiteindelijk als pilot project aangewezen. Een van de redenen van de overheid was, dat zo ongeveer alle scholen van doen kregen met inbraken. Er zijn nu camera’s aangebracht rond de school. Er is professionele bewaking aangesteld en er is een directe alarm verbinding met schoolhoofd en voorzitter schoolbestuur. Ik hoop vurig, dat ze dit jaar nog een aanvulling van de laptops/computers krijgen en schoolkinderen en jongeren uit de community weer gebruik kunnen maken van de kennis van Mark en Patrick.
Alle kinderen van deze school krijgen vanuit de nieuwe keuken een gezonde maaltijd per dag. Deze maaltijd wordt aangevuld met MixMe van DSM/Sight and Life. Weesjongens Dikgetho en Realeboga Ondanks alle positieve inzet en bedoelingen, ging het niet goed met de broertjes. De oudste, Dikgetho loopt weg, heeft foute vriendjes, ontspoorde en beinvloedde zijn Hiv besmette broertje. Er is gezocht naar een passende opvang voor Realeboga. Intussen is een weeshuis, waar men werkt met familiehuizen, bereid gevonden om Realeboga op te nemen. We hebben gezorgd, dat hij met de gevraagde kleding en schoolspullen kon verhuizen. Medisch is alles ook goed overgedragen. Hij ontvangt anti retrovirals en hij zal regelmatig gecontroleerd worden en van goede voeding voorzien. We hopen van harte , dat het met Dikgetho ook nogeens goed komt. DSM/Sight and Life We hebben een ongelooflijk mooie samenwerking gehad met Jane Badham en haar staf. Zoveel kinderen ontvangen nu een gezonde maaltijd, omdat die aangevuld wordt met alle vitaminen en mineralen, die ze nodig hebben. In Ivory Park is zelfs een clubje vrouwen actief, die in de gemeenschap rondgaan en gezond voedsel promoten. We zijn DSM/Sight and Life zeer dankbaar. De voorziening van vitaminen gaat door en wij kijken met trots toe! Humanitaire hulp in voedsel en kleding We zullen moeten stoppen met het uitdelen van kleding en voedselpakketten. Dat is pijnlijk en verdrietig. We wisten, dat deze hulp tijdelijk zou zijn. We beseffen dat ons stoppen juist voor deze zeer arme mensen een ramp is. We hebben ook altijd met hen gesproken over tijdelijke hulp, maar toch...het doet pijn. Wings of Support ofwel al die KLM-ers, die inpakten, koffers meesjouwden, achter in het bakkie meegingen om de projecten te bezoeken, alle goede gevers die het mogelijk maakten om voedsel pakketten uit te delen: baie dankie. Tiyimiseleni Tiyimiseleni betekent ‘werk hard’ En dat doet iedereen in dit project. De projecten in Mabarhule en omgeving werden en worden concreet begeleid en gesteund door onze dochter Rinske. Zij kan dit doen door steun van de lodge, waar ze werkt en de bezoekende gasten. Ook onze Stichting Tshwaranang en bij Tshwaranang bekende sponsoren steunen deze projecten. Heel bijzonder is, dat de locale overheid en plaatselijke chief actief meedenken en steunen! Heel bijzonder voor Henny en mij is ook dat Rinske dezelfde filosofie heeft om sponsoren te betrekken bij de ontwikkelingen en verantwoording af te leggen. Ook zij geeft verslag in woord en beeld. Ontvangt bezoekers en deelt vreugde en verdriet. Ook
zij kan werken zonder overheadkosten. Iedere Euro of Rand wordt besteed waarvoor het gegeven is. Kunnen Henny en ik een mooier afscheid bedenken, als je weet dat je dochter doorgaat? We zijn er zo trots op! Ze doet het met een wijze voortvarendheid en een juiste mix van aandacht, betrokkenheid en hulp, inzicht in cultuur en overbrengen van zakelijk vernuft en kennis overdracht om toe te werken naar het zelfstandig draaien van projecten. Doordat ze in een homogene gemeenschap werkt, heeft ze veel minder last van struikelblokken als onderlinge jaloezie, stelen en geweld. Men leeft dicht op elkaar en de sociale controle heeft hier ook een positieve kant: men beschermt elkaar en de projecten. Er zijn al prachtige resultaten bereikt. Aanleg van waterputten en electra. Een opvang voor weeskinderen, waar ze een gezonde maaltijd krijgen, aangevuld met de vitaminen van DSM/Sight and Life. Waar ze kunnen spelen in de aangelegde speeltuin, huiswerk kunnen maken en begeleiding ontvangen van de ‘thuiszorgers’. Een grote groentetuin is aangelegd en wordt momenteel uitgebreid. De Mketse school had teveel leerlingen of te weinig accomodatie. 102 kinderen in een klas of les aan een groepje onder de boom. Hier kon een extra klas bijgebouwd worden. Ook hier is een grote groentetuin aangelegd. We konden behulpzaam zijn met inrichting van een kleine bieb en met de laptops van Ricoh krijgen kinderen nu meer mogelijkheden. Er is ergens anders een kippenfarm opgezet, waar jongeren kunnen leren zelf een farm te beheren. Het jongerenkoor kreeg de kans om hun half afgebouwd honk verder af te bouwen, zodat jongeren een plek hebben om bij elkaar te komen. Belangrijk, omdat zo wordt voorkomen, dat drank en drugs het vertier wordt. Een van de collega’s van Rinske heeft een voetbalclub opgezet en werd voorzien van shirts en broekjes uit Nederland. En ook hier komt een deel van de kleding die Wings of Support ons stuurt terecht. De kinderkleding gaat naar de weeskinderen. de rest wordt onder de staf van de lodge verkocht en de opbrengt wordt besteed aan voedsel voor de weeskinderen. Hlayisekani Nursing Home Hlayisekani betekent ‘veilig huis’ Die naam werd bedacht vanuit een mooie toekomstdroom door verpleger Nyiko, die met alles in zijn vermogen poogt het lot van doodzieke ouderen te verlichten en daarover met Rinske sprak. Rinske werd geconfronteerd met de vreselijke en onwaardige situatie, waarin 17 doodzieke ouderen leven. Ouderen, die hun leven lang zorgden voor kinderen en kleinkinderen wonen nu op elkaar gepakt in een soort garage. Er is geen water en geen electra. Met afgedankte lakens krijgt men wat schaduw en onder zo’n lap kan men ‘douchen’ met een van ver gehaald emmertje water. Verpleger Nyiko met 14 vrijwilligers
zorgen zo goed mogelijk voor hen. Naast deze zorg gaan ze ook op huisbezoek om daar zorg te bieden aan zieke mensen. Rinske is samen met Nyiko een aktie gestart om voor deze doodzieke mensen een nursing home te kunnen bouwen. Inmiddels is de grond voor dit tehuis door de plaatselijke Induna (chief van het dorp) officieel beschikbaar gesteld en het Department of Healthcare en de Department van Social Development hebben toegezegd mee te kijken naar de lopende kosten voor het nursing home, zodra het gebouw functioneert. De salarissen van staf en aanschaf medicatie en onderhoud is dan gegarandeerd. Er is een begroting gemaakt met een tekening die toelaat dat in de toekomst het gebouw uitgebreid kan worden. Henny en ik willen dit project graag onder jullie aandacht brengen. Het zou voor ons fantastisch zijn, als we met de al betrokken sponsoren, ook met jullie de handen ineen slaan om de nog ontbrekende euro’s voor dit project bij elkaar te krijgen en we zo Nyioko en zijn vrijwilligers de mogelijkheid bieden menswaardige zorg te geven aan deze zieke ouderen. We zien dat als een belangrijke kiezel in de bocht van de rivier, waar we nu langslopen om te overdenken, wat er in al die jaren tot stand kwam. Belangrijke momenten:
Koningsdag in Pretoria. Dat werd een dag met een gouden randje. Met allerlei smoezen werd Henny door Gijs de Vries, directeur Rode Kruis, uitgenodigd naar de Nederlandse Ambassade te komen om zijn ‘lezing’ bij te wonen. Henny viel haast uit zijn sokken, toen hij onze kinderen en onze Afrikaanse zonen Shadrack en James, familie, aanwezige bestuursleden en vrienden zag in de feestelijk versierde ruimte op de Nederlandse Ambassade. Ambassadeur Marissa Gerardts en haar man Peter Knoope en Ambassade personeel gaven ons en alle gasten een warm welkom. Henny werd na een treffende toespraak geridderd. Zo mooi om hem zo geraakt en trots te zien. Aansluitend volgde een geweldige dag. Dat onze dochter Andrea uit Nederland overkwam, dat onze dochter Rinske met haar partner David er waren in gezelschap van vriendin Simone, dat zelfs onze oud voorzitter Dick Werlich met dochter Mariska voor een weekend waren overgekomen....dat ons bestuurslid Marja met haar hele gezin aanwezig was....dat onze lieve vrienden vanaf onze eerste dag in Zuid-Afrika, Ivor en Karin Jenkins er zijn, Wilbert aanwezig is met zijn volleybal team uit Bergeyk. (Ze wonnen deze keer van onze club in Ivory Park!) Dat Christi er was. Jarenlang hielp ze in onze projecten en maakte prachtige foto’s (zie de coverfoto van het boek). Ook de vele belangstelling vanuit Nederland was warm, vele appjes, smsjes, kaarten, telefoontjes en artikelen in de kranten van Eindhoven en Nuenen. Als verrassing gaf ik Henny het boek ‘Kiezels in Rivieren’. Een boek over 18 jaar vrijwilligerswerk. Daarin geeft oa Jane Badham van DSM/Sight and Life een heel mooi beeld over Henny. “When I think of Henny I always see twinkling eyes and a big smile. Here is a man who always see the glass as half full rather than half empty, who walks the talk and is actively engaged – His mottos are ‘Why wait for tomorrow if we can do it now’ and ‘Why get someone to fix it if I/we can’! His enthusiasm is infective; his efficiency exemplary; his energy abundant; his smile and hugs come from deep in his heart and his dedication to helping the most vulnerable in one of South Africa’s largest informal settlements where extreme poverty is the norm. The old people love him, the teachers reach out to shake his hand and the children rush forward to greet him. Henny has an ability to make people feel valued. A great gift!” Jullie ontvingen over deze mooie dag een uitgebreider verslag van ons bestuurslid Marja Slinkert. Ik copieer een stukje uit dat verslag: EEN BOEK EN EEN LINTJE! Nu Trees en Henny hun projecten afbouwen en ze op de drempel staan van een gedeeltelijk nieuw leven, zijn we als bestuur erg blij, dat hun ruim 18 jaren vrijwilligerswerk beloond is met een Ridderorde. Trees ontving deze al in 2010, Henny afgelopen april. We zijn trots op onze pioniers! Bij de uitreiking van zijn onderscheiding, ontving Henny ter plekke uit handen van zijn vrouw Trees het eerste exemplaar van haar boek ‘Kiezels in Rivieren’
In dit memorabele boek, beschrijft Trees hun beider ervaringen van 18 jaar vrijwilligerswerk. U KUNT DIT BOEK BESTELLEN VIA
[email protected] De kosten zijn 15,- en de verzendkosten 3,45 -> gezamenlijk € 18,45 Uiteraard komt een deel van de opbrengt terug in onze projecten! Marja Slinkert, bestuurslid. Sportdag Ivory park Aansluitend aan Koningsdag, hadden we een heerlijke sportdag met al onze gasten en de ouderen uit het Community Center. Voetballen en samen plezier maken onder aanmoediging van de vele toeschouwers uit de gemeenschap. Afgerond met samen eten en dansen. Kortom een dag genieten!! Projectbezoek Begin Mei mochten we met Ambassadeur Marissa Gerardts en haar man Peter Knoope de projecten bezoeken. We genoten van de interesse en warme betrokkenheid van beiden. Na afloop aten, zongen en dansten we met alle bezoekers van het Community Center. Er volgde hierover een mededeling op facebook van de Ambassade en waardevolle contacten met mensen uit hun netwerk. Dank Marissa en Peter. De Africlowns Zij kwamen ook dit jaar weer op bezoek en bezorgden niet alleen de kinderen, maar op verzoek ook de ouderen in het Community Center. Het werd een heerlijke dag. Zoals de jaren ervoor, bezochten we ook de creche, waar veel kleintjes opgevangen worden in een hutje van golfplaat. Kinderen van vooral vluchtelingen uit Zimbabwe, Angola, Mozambique etc. Een van de meest indrukwekkende ervaringen was de optocht naar een open stukje land. Terwijl een golf van plezier door de omgeving trok, stond er ineens een meisje van een jaar of 10 naast ons. Een meisje in een vuil en afgedragen jurkje, op blote voeten en alles aan haar wees op ondervoeding en armoede. Ze stond met letterlijk open mond te kijken naar wat er gebeurde. Een proces van doffe en hongerige ogen naar een langzaam groeiende lach en ze maakte contact... Prachtig, ontroerend en schokkend tegelijk.
Alhoewel we weten, dat we betrokken blijven bij Tshwaranang en de projecten van Rinske, alhoewel we weten, dat we nog regelmatig per mail en skype contact zullen hebben met Rinske en David, Shadrack, Mpho, Precious en James, met onze vrienden en projectvrienden in Zuid-Afrika, alhoewel we weten dat Afrika in ons denken, voelen en doen zit....is het moeilijk om nu afscheid te nemen en aan ieder van jullie een dank je wel
te zeggen. Eigenlijk zou ik het hele boek willen copieren om precies te laten weten en zien, wat er dankzij, ieder van jullie, allemaal tot stand is gekomen en hoe we dat waarderen. Het liefst zouden we jullie om ons heen hebben en een stevige hug geven. Jullie zorgden voor zoveel kiezels in de rivier van ons leven en in de levens van ontelbaar veel mensen, die daardoor een beter leven kregen, zinvol en met mogelijkheden. We kijken als trotse mensen terug op een indrukwekkende, vaak moeilijke en intense periode, die ons soms op de grondvesten deed schudden, een periode ook , die altijd weer een gouden randje kreeg van zinvolheid, waar betrokkenheid en vriendschap won van verdriet en teleurstelling, waar trots en dankbaarheid om wat tot stand kwam in de ogen te lezen was van de mensen, waarmee en waarvoor we werkten. Graag delen we onze lintjes met jullie, als symbool van onze dankbaarheid voor de samenwerking en hulp die we mochten ervaren. Baie baie dankie, Henny en Trees Stege
