Nieuwsbrief Secretariaat Stichting B’ware De Schouw 22 5061 PW Oisterwijk
Beste lezer,
GIRO: 9696511
tel. 013 5283376 email:
[email protected]
Augustus 2005 Nr. 7
Beste lezers, Deze nieuwsbrief bevat veel, heel veel “goei nieuws”. Het einde van de afwerking van de studio is nu echt in zicht, en er is wederom weer veel gebeurd. Maar we zullen vooraan beginnen met ons verhaal…… Veel leesplezier!!
De stroom… Zoals al gezegd in de laatste nieuwsbrief zat de stroom er volgens de elektriciteitsmaatschappij nu dan toch echt aan te komen… Het wachten was op de 3-fase meter, die volgens de maatschappij “out of stock”waren. In heel Kenya zou geen enkele 3-fase meter te vinden zijn, en dus moesten er nieuwe worden besteld in het buitenland. Hoe lang dit zou duren? Hier konden ze geen antwoord op geven. Afgesproken werd dus om ons zo lang een enkele fase meter te geven, tot de bewuste meters binnen kwamen. Weer gebeurde er een tijdlang niks, en de weken gingen voorbij. Op 17 juni besloten we langs te gaan bij de elektricien die onze kabels in huis had aangesloten voor advies, hoe nu verder?! Deze man kent
de mensen van de KPLC goed, zowel de manager als de man die de meters aansluit, en besloot met ons mee te gaan. En een wonder geschiedde; er was nog een enkele fase meter beschikbaar en deze kon bij ons worden geplaatst. twee uur later was alles aangesloten en hadden we dan eindelijk, eindelijk onze stroom. Jullie kunnen je vast onze enorme blijdschap voorstellen!!! De elektricien zei tegen me: “Vandaag moet je niet meer werken en schilderen, vandaag ga je lekker je stereo aan zetten op “full blast” en genieten!”. Klonk als een goed plan en dat hebben we dus gedaan. Heerlijk om onze eigen muziek weer te kunnen horen, en ’s avonds een paar lampen zonder olie aan te hebben. Ook Steven was helemaal door het dolle heen nu hij weer eens een computerspelletje kon doen!!!
Hij bleef ons maar omhelzen, en even later galmde de house-muziek van zijn slaapkamer door het huis! Nu hadden we volop licht beneden in de studio, wat het werk aanzienlijk gemakkelijker maakte. Geen herrie meer van de generator, gewoon een normaal stopcontact voor de boormachine, wat een genot!!! Wat ons nog een beetje verontrustte was het feit dat we nu enkele fase hadden, en wie wist hoe lang de elektriciteitsmaatschappij zou rekken met het plaatsen van een 3-fase meter. Maar ook dit probleem loste zich op; twee weken na dit gebeuren moesten we naar Nyeri, zo’n 70 km. hier vandaan. We hadden een afspraak met de aartsbisschop om weer eens een beetje bij te praten en hem te vertellen hoe ver de zaken inmiddels stonden. Toevallig zit het hoofdkantoor van de elektriciteit in Nyeri, en dus besloten we daar eens te gaan polsen of er al 3-fase meters binnen waren. De man daar hoorde ons verhaal aan, en nam meteen de telefoon in de hand: “Ik ga nu voor jullie polsen bij ons depot”. Wat bleek? Er waren enkele meters binnen gekomen, de meeste waren al elders geplaatst, maar er was er nog ééntje over. Vervolgens belde hij met het kantoor in Nanyuki en zei ons: “Ik heb het doorgegeven, deze meter is voor jullie en wordt vanmiddag nog geplaatst!”. En zo geschiedde! Alles is nu aangesloten zoals we hadden aangevraagd, en wij zijn helemaal gelukkig!
De aartsbisschop… Ons ritje naar Nyeri hield ook in dat we een afspraak met de aartsbisschop hadden. We hadden elkaar al lang niet meer gezien, en dus een heleboel bij te praten. Bovendien schoot het nu zo lekker op met de afwerking van de studio, dat we besloten hadden een datum te prikken voor de officiële opening. Omdat we voor de opening graag al wat opnames willen maken, zodat we zeker weten dat alles goed verloopt en we tijdens de opening de gasten ook wat willen laten horen, dachten we aan een datum ergens in september. Ook wilden we de bisschop uitnodigen, en besloten de daadwerkelijke datum dus van zijn agenda af te laten hangen. Bij aankomst werden we warm ontvangen. Het verrast ons nog steeds hoe gemakkelijk aartsbisschop Kirima in het contact is, altijd blij ons te zien en helemaal niet afstandelijk, maar bijzonder open en menselijk. Hij was verheugd te horen dat we al zo ver gevorderd waren, en ja – natuurlijk wilde hij graag bij de opening aanwezig zijn. De datum werd geprikt: 17 SEPTEMBER.
Een andere vraag die ons bezig hield en waar we graag advies voor wilden hebben, was hoe het nu precies zat met onze status in Kenya. Hoewel we op dit moment “missionaris” zijn, en we van Kirima alle hulp en medewerking krijgen, maakten we ons toch een beetje bezorgd om de toekomst. Wat als hem iets zou overkomen (hij is al ver in de 70), en er een andere bisschop voor in de plaats zou komen? Bovendien was met Kirima al eerder besproken dat we, als we een beetje gesetteld zouden zijn, eens moesten kijken hoe we een zelfstandige status zouden kunnen krijgen. Op al deze vragen had hij niet een direct antwoord, maar wel het advies eens met de advocaat van het bisdom te gaan praten. Hij zou dit alles haarfijn voor ons uit weten te zoeken, en stond bovendien goed bekend, omdat hij – volgens Kirima – in elk geval overal zelf achteraan gaat. Telefoonnummer gekregen en maar gauw eens bellen voor een afspraak. Na het gesprek met Kirima gingen we nog even langs bij zijn secretaris – father Anthony. Ook hij was enthousiast; of het goed was als hij contact opnam met de krant, de radio en t.v. voor de opening… Een beetje zenuwachtig bij dit vooruitzicht, maar goed, waarom ook niet? Als het dan gelanceerd wordt, dan ook maar meteen goed! Na deze vruchtbare ochtend reden we goedgemutst weer terug naar huis. Advocaat gebeld, die ons vervolgens uitnodigde de volgende ochtend naar zijn kantoor te komen… Dus weer terug naar Nyeri. De advocaat was helder in zijn advies. Hij gaf ons enkele voorbeelden van een
zelfstandige status en het advies te gaan voor het opzetten van een N.G.O. (Non Governemental Organisation). Dit is te vergelijken met een stichting in Nederland. Het voordeel hiervan is dat we als NGO in de toekomst ook hier in Kenya subsidie aan kunnen vragen, je weinig belasting betaald- omdat je werk verricht ten gunste van de samenleving, en ook af en toe werk kunt doen dat niet binnen het project valt (opnames van andere muziek als over HIV/AIDS). Het proces is vanwege een hoop bureaucratie wel langdurig; het kan een jaar duren als je pech hebt. Maar in de tussentijd kunnen we toch gewoon aan de slag, omdat we nog steeds veilig binnen de kerk vallen. De advocaat gaat dus voor ons aan de slag. We vinden het een bijzonder prettig idee onze toekomst in Kenya veilig te kunnen stellen als zelfstandige organisatie.
Nairobi… Enkele weken geleden kwamen we tot de ontdekking dat Joost’s paspoort inmiddels was verlopen. Hoewel we dit niet onmiddellijk nodig hebben, besloten we toch naar de ambassade in Nairobi af te reizen om het te laten verlengen. Meteen maar gebeld om een afspraak te maken met de ambassadeur van Nederland voor een kennismakingsgesprek. De ambassadeur is een vrouw, en we hadden al van enkele mensen gehoord dat ze graag kennis wilde maken met iedere Nederlander die in Kenya woont en werkt. Het was een prettige kennismaking. Ze nam volop de tijd om naar ons
verhaal te luisteren (we hebben er maar liefst 1½ uur gezeten), en was erg enthousiast over ons project. Ze zei ons dat als we ooit iets geregeld moesten hebben i.v.m. onze werkvergunning, we contact met haar op konden nemen. Ook zou ze ons project bekendheid geven bij anderen. En ja, ze wilde graag komen naar de opening van de studio. Dat gaat dus een groot feest worden!!!
Muzikale contacten… Vorige week hebben we bezoek gehad van een hier in Kenya bekende reggae-artiest: the Mighty King Kong. De naam doet een grote gestalte vermoeden, maar niks is minder waar. King Kong is ongeveer 1.60 meter lang en beweegt zich voort met een enorme stok sinds hij op 2-jarige leeftijd polio heeft gehad. Dit doet echter weinig af aan zijn behendigheid. Tijdens zijn optredens balanceert hij soms wel 2 minuten in de lucht aan deze stok!
We hadden elkaar al enkele keren eerder ontmoet, en hij was inmiddels erg benieuwd naar de vorderingen van de studio.
Toen we hem ’s middags bij de bus op gingen halen, stroomden de mensen al toe: “King Kong, my friend – how are you?”. Iedereen wilde zijn hand schudden. King Kong was erg onder de indruk bij het zien van onze studio. Hij zei ons dat dit zeker de allergrootste studio van heel Kenya is, met de modernste apparatuur. Helaas zit King Kong zelf nog vast aan een wurgcontract van een hebberige producer uit het verleden, waardoor we nog even zullen moeten wachten om zijn muziek op te kunnen nemen. Maar wie weet, als zijn contract beëindigd is? De rest van de avond verliep gezellig met veel verhalen, het beluisteren van goeie muziek en een lekker potje bier.
Verdere stand van zaken… De laatste hand wordt gelegd aan de studio. Alle wanden zijn inmiddels klaar, de grote ruiten tussen de studio en controlekamer zitten erin, de deuren zijn klaar, de rubber vloerbedekking wordt gelegd. Rest ons nog de zaak een beetje gezellig aan te kleden met bijv. mooie posters van muzikale artiesten.
Tegelijkertijd zijn we bezig met het verbeteren van onze weg van de poort naar het huis, zodat het voor iedereen gemakkelijker begaanbaar wordt, en wordt de laatste rommel van de bouw opgeruimd. Het is nu eind juli en Steven krijgt een maand vakantie. Nu alles zover klaar is, willen ook wij begin augustus een weekje vakantie nemen. We zijn ontzettend moe van de bouw en alle drukte, dus een weekje er tussenuit is geen overbodige luxe!
Laatste schooldag Steven… Bij terugkomst gaan we aan de slag met de eerste muzikanten, en we kijken er erg naar uit! Een jaar zijn we hier, een jaar waarin veel is gebeurd en bewerkstelligd. De uitnodigingen voor de opening van de studio en de lancering van ons project zijn de deur uit. WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR!!!!!!!!!!!! Groetjes van Joost, Patries en Steven
Het dak van de veranda is inmiddels ook afgewerkt met bamboe
