augustus 2012
NatuurFotoNieuws Creatief kaderen - Vuurland - Boeiende heide - Portfolio - Canon 5d mk(x)
NatuurfotoNieuws is een uitgave van Mirjam Langelaar & Geurt Besselink. © GeMi Tekst & Beeld
Ontmoeting 17 juni In de avond zit ik te wachten in de buurt van een veldje met Vingerhoeden in de hoop dat er zich dieren laten zien. Ik ben redelijk dichtbij gaan zitten. Na een tijdje hoor ik door de struiken wat aan komen. Het blijkt een hinde met haar kalf te zijn. Ze blijven even staan tussen de bloeiende planten. Gelukkig is er een opname bij waarbij het kalfje zichtbaar is tussen de bloemen. Bij veel andere opnamen is zijn kop net niet helemaal vrij.
Creatief kaderen De meeste fotografen hebben wel een voorkeur voor een type lens of een bepaald bereik. Ik gebruik graag de 100-400 mm. Deze lens past perfect bij mijn ‘manier van kijken’. Als ik door een landschap loop betrap ik mezelf er nl. op dat ik kijk met de 100-400 mm ‘in mijn hoofd’. Het objectief zit dan nog gewoon in de tas. Ik kijk van nature al een beetje naar overzichten en details in het landschap binnen het 100-400 mm bereik. Ik ‘kijk’ veel minder groothoek en macro. Zo heeft denk ik iedereen een bepaalde kijk, Mirjam kijkt bijvoorbeeld weer veel meer naar de zeer kleine details, ze loopt door het landschap met de 100 mm macro ‘in haar hoofd’. De details
die zij ziet, zie ik meestal over het hoofd. Veel fotografen hebben zo hun geliefde lens, sommige fotografen hebben hierdoor zelfs een bijnaam gekregen. Wat de voorkeur is van TeleTimo of MakroMark laat zich raden…. Een enkele keer besluit ik daarom alleen de macrolens mee te nemen. Zo dwing ik mezelf om het landschap te laten voor wat het is en dus naar het kleine spul te kijken. En na een tijdje fotograferen, met name in het buitenland, moet verplicht de groothoek erop! Je komt anders met teveel van dezelfde beelden thuis en mist diversiteit in je verhaal. Even terug naar de 100-400 mm. Het is een objectief dat een behoorlijke telewerking vertoont waardoor het beeld wat in elkaar wordt gedrukt. Je kunt hierdoor wat ‘platte’ beelden krijgen waarin je soms wat meer diepte zou willen hebben. Een mogelijkheid om wat meer diepte in je beeld te brengen is het plaatsen van een onderwerp op de voorgrond. Vaak zijn dat voor mijn beelden een paar bladeren, wat gras of enkele bloemen. Door de bladeren heen fotograferen geeft een onscherpe voorgrond. Plaats je de bladeren niet alleen onderin in de voor-
grond maar ook boven en aan de zijkanten, dan krijg je een mooi groen kader om je onderwerp, dat daardoor alle aandacht krijgt. Dit geeft doorgaans de nodige diepte in je beeld. De onscherpe bladeren moeten het beeld dan wel ondersteunen en dus niet teveel aandacht vragen. Hier gaat het vaak mis. De onderwerpen op de voorgrond zijn dan te groot en te scherp in beeld zodat ze gaan concurreren met het eigenlijke onderwerp. In het geval van de bladeren moeten deze lekker onscherp zijn, waardoor ze het beeld subtiel ondersteunen. Dit betekent in de praktijk dat je objectief dicht bij de bladeren moet zijn (soms op zo’n 10 centimeter) wil je die wazige groene randen krijgen. En je moet niet teveel diafragmeren voor de juiste onscherpte. Als je de 100 mm stand van de 100-400 mm bijvoorbeeld gebruikt bij f 18 vormt het blad geen mooie groene rand. Ze komen dan te scherp in beeld, zijn dan te duidelijk herkenbaar en vragen teveel aandacht. Hoe meer tele je gebruikt hoe meer je natuurlijk kunt diafragmeren. Het is best lastig de goede afstand tussen je objectief en de bladeren te vinden. Het vereist even wat uitproberen. Verder moet er natuurlijk wel wat groens in de buurt van je onderwerp staan dat je hiervoor kunt gebruiken. Zo stond ik laatst bij een leuk landschapje maar er ontbrak nog wat. Ik wilde wel door de bladeren heen fotograferen maar op het standpunt dat ik had gekozen was geen groenvoorziening aanwezig die geschikt was. Een tak van een boom afplukken en die voor de lens houden gaat me dan weer net iets te ver. Een tak van een boom die in de buurt staat kun je natuurlijk wel even wat opzij buigen om die voor je lens te brengen. Dit ‘bladertrucje’ gebruik ik niet alleen bij landschappen maar soms ook bij het fotograferen van dieren en bij macro beelden. Bij dierfotografie krijgt het nog een extra dimensie. Het beeld geeft de indruk dat de dieren
vanuit de struiken zijn bespied. Eigenlijk een heel realistisch beeld dus, want in de praktijk bespieden we ze ook vaak vanuit het groen. Ook gebruik ik dit ‘trucje’ wel om storende elementen in het beeld te camoufleren. Dan heb je in feite twee vliegen in één klap; je bent én de storende dingen kwijt én je hebt een creatief kader. Soms hoef je niet eens bewust te zoeken naar wat vegetatie in de voorgrond. Vaak komt het gewoon zo uit dat er zich wat in de voorgrond bevindt dat een mooie wazige sfeer geeft. Misschien heb je dat bij het maken van het beeld niet eens opgemerkt, dan blijkt thuis achter de pc dat je er een creatief kadootje van de natuur gratis bij hebt gekregen! Andersom kan natuurlijk ook, want heb je daardoor juist niet een mooie wazige voorgrond gekregen maar eentje die stoort, dan vraag je je af waarom je niet wat beter gekeken hebt om dit ‘kadootje’ te vermijden. Ook bij macrofotografie is zo’n wazige voorgrond vaak een welkome aanvulling in het beeld. Het bloemetje bijvoorbeeld staat nog wel eens te statisch mooi in beeld. De rest van het beeld moet ook mooi gevuld zijn en dat kunnen andere onscherpe bloemen of bladeren in de voorgrond zijn. Mooi is het als de kleuren elkaar aanvullen. Gebruik je bloemen van dezelfde soort dan heb je vaak een mooi rustig beeld. Contrasterende kleuren kunnen natuurlijk ook juist heel krachtig zijn, plaats maar eens een aantal blauwe Korenbloemen wazig rondom je beeld, met als onderwerp een knalrode Klaproos als middelpunt. Dus of je nu een TeleTimo of een MakroMark bent maakt niet uit, bij vele bereiken kun je gebruik maken van de vegetatie voor een creatief kader!
Cursus Lightroom Herfst 2012 2 dagen: 16 & 30 november van 9:30-16:00
Dit keer geen avondcursus maar twee hele dagen. Breng zelf je laptop mee om het geleerde gelijk in de praktijk toe te passen. Niet alleen theorie maar ook doen. In deze twee dagen wordt het gehele proces doorlopen van: beelden laden - beheren - selecteren - bewerken - ontsluiten. De indeling van de dagen is ongeveer als volgt: Dag 1 Het Lightroomconcept. Inrichting van een mappenstructuur, waar sla ik de beelden op en hoe werkt de catalogus en natuurlijk het maken van de backup. Importeren van je beelden, beelden herbenoemen (notatie wijze), beheer van je beelden op je computer, IPTC gegevens beheren, beelden selecteren, werken met verzamelingen en slimme verzamelingen, zoeken naar beelden, keyword beheer, stapelen, virtuele kopieën. Dag 2 Basisbewerkingen van je beelden. Door goede en creatieve (lokale) bewerkingen haal je meer uit je RAW bestand. Verder een uitstapje naar Photoshop voor lokale bewerkingen, focusstacking en in sommige situaties gaat het verscherpen beter. Neem hiervoor zelf beelden mee. Exporteren van je beelden. Waarom en wanneer ? Hoe zit het nu met de Dots per Inch en de resolutie! Watermerken en kiezen van de kleurruimte. Het is geen uitgebreide knoppencursus maar een praktisch gebruik van de Nederlandse versie van Lightroom V4 zoals ik dat zelf toepas. Al mijn beelden zijn onder beheer van Lightroom, 90% bewerk ik met Lightroom en voor de overige 10% maak ik een uitstap naar Photoshop voor aanvullende bewerkingen. Data najaar: 16 en 30 november 2012 van 9:30 - 16:00 uur in Radio Kootwijk. Wil je starten met Lightroom of ben je net gestart en ben je dus je workflow aan het inrichten, dan helpt deze cursus je snel op weg. Maximaal 8 deelnemers. Kosten: 175 euro inclusief BTW, thee/koffie en lunch. Aanmelding graag via de website: www.gemi.nu
B(l)oeiende Heide ‘s Zomers als de heide bloeit En de zon met felle stralen schroeit, Als een ieder van ‘t geluk geniet Dat de natuur in volle mate biedt, Is het of een stem weerklinkt, Die met zachte drang tot luist’ren dwingt En mij zegt: “Dit is het uur Om te genieten van de natuur !”
Kunt u ook zo genieten van een wandeling over de Grote, Stille Heide? Ook dat is trouwens een liedje, evenals het hierboven staande couplet van een liedje uit Grootmoederstijd: ‘Fietsen op de Heide’, van Marcel Thielemans. Blijkbaar bloeit de heide niet alleen, ze boeit ons ook mateloos gezien het feit dat ze onderwerp is van verschillende liedjes. Terecht, want niet alleen heeft ze een boeiende geschiedenis en bloeit ze in de zomer weelderig, ze herbergt ook tal van interessante planten en dieren. En ze geeft ons, in ons vrij volgebouwde land, nog het gevoel van rust en ruimte… Heide is eigenlijk de benaming voor de vegetatie bestaande uit dwergstruiken uit de Hei- en Kraaihei-
defamilie. Zonder te vervallen in opsommingen van welke geslachten en soorten daar dan in thuis horen, kunnen we wel de drie typen heidegebieden noemen die we in ons landschap kunnen aantreffen: de droge, de vochtige en de natte heide. Op de droge heidegebieden overheerst de Struikheide. Deze heidesoort is goed bestand tegen droogte en weet zich prima te handhaven in voedselarme gebieden en bij wisselingen in temperatuur. Struikhei wordt zo’n 30-100 cm hoog. Dit is de soort die met haar paarse bloemen zorgt voor de prachtige paarse heidevelden in de zomer, wat vooral in de wat vochtige jaren overweldigend kan zijn. Van Struikheide werden vroeger veel bezems gemaakt. Op de vochtige heide zien we de Struikheide en de Dopheide samen, op de natte heide domineert de Dopheide. Ook die is er weer in vele soorten, maar de Gewone Dophei zullen we allemaal wel herkennen: het vaak liggende struikje tot 40 cm hoog, met de prachtige lichtroze, urnvormige bloemetjes. Aan een takje zit vaak een trosje, met naar één zijde gerichte bloemetjes. Van nature vindt de verspreiding van heidevegetaties vooral plaats in de duinen (kalkarme gebieden vlak aan zee) en in gebergten die boven de boomgrens liggen. Toch hebben we in Nederland ook de nodige heide in ons binnenland, variërend van open heidevelden in boomloze gebieden tot heide op zandverstuivingen,
zoals b.v. op de Veluwe. Deze gebieden zijn dan ook cultuurlandschappen, ontstaan doordat voedingsstoffen aan de bodem onttrokken werden door afplagging en begrazing. Vroeger waren schapen belangrijk vanwege het vlees en de wol. Later werden ze ook belangrijk vanwege de mest waarin zij voorzagen t.b.v. de plaggenbemesting (potstallen werden hierbij gevuld met heideplaggen die vermengd met schapenmest een vruchtbaar pakket leverden voor de akkers). Toen later de kunstmest kwam was er veel minder behoefte aan schapenmest en dus aan heideplaggen, veel heidegronden werden ontgonnen ten behoeve van de landbouw. Staatsbosbeheer werd opgericht om heidevelden om te zetten in bossen. Natuurbeschermers gingen zich zorgen maken om het voortbestaan van de heide, wat tot gevolg had dat grotere, waardevolle gebieden niet meer bebost werden. Toch heeft de ontginning en bebossing ervoor gezorgd dat er aan het einde van de 20ste eeuw nog maar minder dan één procent van Nederland uit heide bestond. Deze gebieden zijn eigendom van en in beheer bij Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en Provinciale Landschappen. Gelukkig maar dat er heidegebieden bewaard zijn gebleven, opdat wij er naar hartelust kunnen struinen! Hebben we geluk, dan zien we een ree of een hert dat uit het bosgebied gekomen is om er te grazen, of zien we een Klapekster, een Veldleeuwerik of een Roodborsttapuit. De heide herbergt ook vele andere soorten flora die hen tot de karakteristieke gebieden maken die ze zijn. Zo vinden we op de droge heide naast Struikheide ook Kraaiheide en leuke korstmossoorten, zoals Rendiermos en Bekertjesmos. En de prachtige grassoort Bochtige Smele, met haar ietwat roodgekleurde stengels waar tijdens de bloei van die mooie aren met pluimen aan hangen. Heerlijk om lekker in te gaan liggen! Verder vinden we hier de Brem en de wettelijk beschermde Jeneverbes. Wettelijk beschermd vanwege het feit dat er momenteel nauwelijks tot geen natuurlijke verjonging van de (Coniferen)soort plaatsvindt. Deze bomen en struiken op de heide zijn weer belangrijk voor de dieren, die er wat schaduw vinden en een schuilplaats. Ook op de natte heide zijn er weer karakteristieke vegetaties, naast de overheersende Dopheide.
Het Pijpenstrootje (een grassensoort) bijvoorbeeld doet het goed in natte gebieden. Meestal komt het voor op de laagste delen van de vochtige hei in karakteristieke pollen. Verder vinden we er Zonnedauw, Klokjesgentianen en het met mooie pluizen bloeiende Veenpluis. Naast deze (en nog veel andere!) flora is de heide ook van wezenlijk belang voor de fauna. Heide heeft een warm microklimaat, belangrijk voor de reptielen en (afhankelijk van de droogte/vochtigheid van de heide) amfibieën, zoals de Heikikker, de Bruine Kikker en de (Rugstreep)padden. Reptielen die we kunnen tegenkomen zijn natuurlijk de Zandhagedis en de Levendbarende Hagedis, maar ook de Hazelworm, de Gladde Slang, de Ringslang en de Adder hebben hier hun leefgebied. En dan huizen er nog vele insecten, zoals Mestkevers, Sprinkhanen, vlindersoorten en Sluipwespen, en zoogdieren: Hazen, Konijnen, Vossen en Muizen. Die Grote, Stille Heide is dus als je goed kijkt niet zo heel stil… het wordt drukbevolkt! Het is dus belangrijk dat we de heidegebieden die we nog hebben, behouden. De heide in Nederland staat echter onder druk door recreatie, militaire activiteiten, vergrassing en doordat er steeds weer ruimte opgeof-
ferd moet worden voor de bouw van wegen, huizen en industrie. Ook de grond heeft (vanwege de emissie van stikstofoxiden en zwaveldioxide als gevolg van industrie, intensieve veehouderij en verkeer en vanwege een toename van ammoniak als gevolg van de landbouw) te verduren gehad van een toename van stoffen en verzuring. Veel soorten kruiden en mossen zijn aan het verdwijnen, wat weer een negatief effect heeft op de fauna in het gebied. Zo zien we bijvoorbeeld dat er minder soorten vlinders worden aangetroffen dan voorheen. We zullen de heide dus goed moeten beheren, willen we er in de toekomst ook van kunnen genieten. Begrazing is een effectieve methode om vergrassing tegen te gaan, mits er niet te intensief begraasd wordt. Bovendien zijn de schaapskudden en –kooien een waardevolle aanvulling in ons cultuurlandschap. Een andere methode is de heide kort te houden door periodiek te plaggen, wat echter een kostbare aangelegenheid is. Tevens kan intensief plaggen ook nadelig zijn voor de fauna, vanwege het feit dat de structuur van het terrein wordt aangetast.
Reptielen geven de voorkeur aan een omgeving waarin naast heide ook wat struiken, grassen en open plekjes aanwezig zijn. Met mate en kleinschalig plaggen is een oplossing, waarbij goed gekeken moet worden op welke plekken reptielen voorkomen. Die plekken moeten worden ontzien. Vooral in deze periode in Augustus kunnen we er heerlijk struinen, als de velden mooi paars gekleurd zijn. Lekker genieten dus van de paarse velden!
Hanny Terpstra
Zonnedauw Met een praktijkdag in het Drents Friese Wold fotografeerde ik liggend op de grond met de macrolens, dit miniplantje de zonnedauw!
Landmannalaugar Een detail uit 1 van de vele rhyolietbergen, de avondzon wierp een prachtig licht op de berg.
Een praktijkdag in de Motketel De weerspiegeling van de bomen en de roestbruine “deken” in het water intrigeerden mij en zo ontstond dit beeld..
e
Boshyacinth In het Hallerbos heb ik mijn ogen uitgekeken, wat een prachtig bos! De grond was bezaaid met boshyacinthen en dan dat frisgroen van de beuken erbij, een plaatje!
Adelaarsvaren Elk voorjaar vind ik het prachtig om te zien hoe alles in de natuur weer tot groei en bloei komt. Bij kasteel Hackfort stond deze varen nog in knop.
Libelle Een praktijkdag in de Haterse vennen leverde o.a. deze foto op van een Viervlek libelle. Hij zat stil in het ochtendzonnetje op te drogen, zodat ik de tijd had om hem met de macrolens goed in beeld te krijgen..
Beuk in het Speulderbos Tussen de vele kromme en scheefstaande bomen in het Speulderbos, vond ik een omgevallen exemplaar in“omarming” met een soortgenoot.
Hanny Terpstra In Laren GLD ben ik geboren en opgegroeid. In ’74 getrouwd met Gosse en we kregen 2 zonen en 1 dochter. Op m’n 15e kocht ik van het vakantiegeld een simpel cameraatje en maakte veel kiekjes. Pas in 2002 ben ik serieus aan de slag gegaan met fotografie, veelal in onze tuin en tijdens wandelingen in de natuur. Door een beeldpresentatie over de Veluwe maakte ik kennis met Geurt en Mirjam. Na enkele workshops bij Geurt te hebben gevolgd ging ik in 2007 mee met een fotoreis naar Noorwegen. Dat was zo’n geweldige ervaring voor me dat ik in 2009 besloot mee te gaan naar IJsland. De reis heeft veel indruk op mij gemaakt, wat een bijzonder, afwisselend en mooi landschap! Sinds 2011 ben ik lid van Kijk Op Kunst Borculo en heb in oktober meegedaan als exposant tijdens de Kunstroute. Daar zijn weer leuke contacten uit ontstaan. Van de praktijkdagen en het zien van elkaars beelden leer ik veel en dat maakt het fotograferen nog boeiender. Het is elke keer weer een uitdaging om een mooi beeld te maken.
Vuurland
Vuurland, Er staat een stevig windje, het water van het meer klotst tegen het moerassige land. Een Zorro Colorado (rode vos) struint tussen de dode bomen die her en der in het nattige gras liggen. Het dode, lichtgrijze hout steekt flink af tegen het frisgroene gras. Verderop zitten een paar Krombekvogels op een stronk die boven het water uitsteekt. Als een paar felgroene papegaaien luid krijsend overvliegen, slaan ook de Krombekvogels hun vleugels uit en vliegen over het meer weg. We zijn op Vuurland, een eilandengroep aan het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika en gelijkertijd één van de 23 provincies van Argentinië. De naam ‘Vuurland’ roept direct de vraag op wat dit land met vuur te maken heeft. De oorspronkelijke bewoners van de eilanden waren nomadische indianenstammen: de Yahgan en de Alakaluf. Zij stookten vuurtjes om zich warm te houden. Toen Ferdinand Magellaan in 1521 door een zeestraat voer op zijn zoektocht naar de Stille Oceaan, zag hij deze vele vuurtjes branden op het ten Zuiden van de zeestraat gelegen land. Hij gaf het land de huidige naam ‘Vuurland’. Het land dat ten Noorden van de zeestraat lag noemde hij Patagonië, hierbij geïnspireerd door de oorspronkelijke bewoners die nogal grote voeten (patagones) hadden. Ook de zeestraat kreeg de naam die deze nog altijd draagt: ‘Straat Magellaan’.
Zoals vaak in de geschiedenis liep het met de indianenstammen slecht af toen ook Vuurland gekoloniseerd werd. In 1881 werd het verdeeld tussen Argentinië en Chili. Vuurland bestaat uit een hoofdeiland (ca. 48.000 km2) en diverse kleine eilandjes. In totaal beslaat het onherbergzame land zo’n 73.000 km2. Ushuaia (inwoneraantal ca. 50.000) is de hoofdplaats, dit is direct ook de meest Zuidelijk gelegen stad ter wereld. Veel van het land is dor gras, een goede bodem voor de vele schapen die er leven. Maar Vuurland heeft meer gezichten; bergen en rotsachtige kliffen waar pinguïns en zeeleeuwen leven, en meren, rivieren en gletsjers. In de rivieren wemelt het van de forellen. Ook de zalm is flink vertegenwoordigd. Het laagland is geheel niet droog, maar juist erg nat. Met wat geluk kun je een Bever spotten. We gaan eens kijken bij zo’n beverburcht. Langs de kustweg aan het Beagle Channel zijn veel natte gebiedjes. Geurt is hier in 2006 al eens geweest, en nu, drie jaar later, gaan we eens kijken wat de bevers in de tussentijd met het landschap hebben gedaan. In 2006 bestond de burcht uit twee bergjes aarde met stokken. In de tussentijd hebben de bevers flink verbouwd, want we zien nu één mooie hoge burcht in plaats van twee kleinere. Blijkbaar hebben ze besloten samen te gaan wonen. Door het natte gebied over de pollen gras en dode boomstronken balancerend lopen we erheen, in de hoop een glimp van een bever op te kunnen vangen. Helaas geen beweging, de bevers houden denk ik siësta. De bevers zijn hier geïntroduceerd en
ze doen het goed. Ze maken het land hier met hun dammen tot een echt waterland, grote stukken laagland staan onder water. Waterland spreekt ook de Magelhaenganzen aan, die we hier veel zien op de open heuvelachtige groene vlakten. De moerassige gebieden met hun beverburchten en ganzen worden afgewisseld door bergen, meren en bossen. Ook de bossen liggen bezaaid met dood, lichtgrijs hout. Oerbossen, het zal zelf moeten vergaan. Kadavers van koeien liggen er ook overal, in alle stadia van ontbinding. De roofvogels maken er dankbaar gebruik van. Boven een bossig gedeelte zien we ineens twee grote gieren zweven. Zwarte gieren met een witte ring om de nek, de Condor! Ze zweven prachtig dichtbij, laag over het gebied. Al snel zijn het er vier. Tussen de bomen door lopen we een heuvel op waar een open gedeelte met gras is, met her en der weer dode bomen. Opengereten ligt daar een dode gans in het gras, met alle donsveren eromheen. Hij is al aardig op zo te zien, dus we zijn te laat voor de Condor. We besluiten ons te verstoppen want ze komen wellicht straks terug, of een andere aaseter. Tussen de bomen knielen we tussen de grote stammen zodat we onder het bladerdak zitten en ze ons vanuit de lucht niet kunnen zien. Er strijkt al snel een Karakara bij neer en even later volgt er een andere, kleinere gier die een hapje komt wagen. Hij plukt in de gans terwijl hij zijn poot op het dier zet om tegendruk te geven. Na een aantal happen heeft hij genoeg gans gehad en vliegt weg.
We rijden langs de kustweg terug, waar we op een heuvel verderop de zoveelste dode koe zien liggen. Door de verrekijker turend zie ik een grijze vos naast de dode koe! Zit ie er nu aan te eten? We gaan een kijkje nemen, heel voorzichtig want we willen hem niet verjagen. Er zijn een paar kleine heuveltjes voor we bij het vosje komen, die bieden beschutting. We sluipen erheen en kijken voorzichtig over de rand. Het vosje kijkt ons aan, we denken een vrouwtje want ze is klein. Ze ziet ons, maar draait zich weer om naar de koe en gaat gewoon verder met waar ze mee bezig was. We zijn geen bedreiging. Voorzichtig kruipen we op onze buiken steeds een stukje dichterbij, ze kijkt steeds even naar ons maar gaat dan weer met haar bezigheid verder. Ze eet niet van de koe, maar graaft in de aarde waarop de koe ligt en eet daar iets. De koe stinkt enorm, ligt hier al een tijd te rotten blijkbaar, zijn poten liggen een beetje ingegraven in het deel aarde waar het vosje steeds staat te graven. Blijkbaar zitten daar torren of kevers of zo, of vliegen, wat dan ook, het vosje laat ze zich smaken. We zijn uiteindelijk heel dichtbij en kunnen zelfs opstaan. Zo zitten we zeker een uur op het heuveltje naar haar te kijken.
Na een tijdje loopt ze een paar meter weg. Ze staat stil om naar ons te kijken en voelt zich zeer op haar gemak want ze begint vlakbij ons in het gras te rollen! Ze tolereert ons. Na nog even wat gelopen te hebben gaat ze toch maar weer naar de koe terug om verder te eten. Zo is ze weer een tijdje bezig, tot wij opstaan. Op haar gemakje loopt ze nu wat van ons af. Maar ze blijft in de buurt, alsof ze wil zeggen, nu mogen jullie dan even eten. Ze begint zich zelfs te wassen en gaat even liggen met haar oogjes dicht. Wat een vertrouwen. We besluiten haar met rust te laten. Als we iets verderop zijn gaat ze weer terug naar de koe en de beestjes in de aarde.
Een mooie ervaring rijker genieten we volop van Vuurland, dat veel te bieden heeft qua natuurschoon. Zo ook het in 1960 opgerichte Nationaal Park Tierra del Fuego. Het is zo´n 630 vierkante kilometer in omvang en vanuit Ushuaia goed bereikbaar. Hier kun je genieten van rivieren, watervallen, bossen, bergen en gletsjers. Ook fauna is hier volop te bewonderen, zoals konijnen, vossen, muskusratten, de Guanaco en bevers. Vogelliefhebbers kunnen genieten van de Karakara´s, eenden, albatrossen, condors en vele scholeksters en wilde ganzen. Wij hebben Vuurland aangedaan om vanuit Ushuaia haven een reis te gaan maken naar de Falkland eilanden, South Georgia en Antarctica. Vuurland bleek een fantastische bestemming op zich te zijn, waar natuur ook echt natuur is!
Herfstreis Noorwegen 2013 Noorwegen, eindeloze ruimte en indrukwekkende natuur... Noorwegen heeft op alle fronten wat te bieden: prachtige landschappen, de meest intense herfstkleuren, fantastische natuurdetails, adembenemende vergezichten… kortom: Een fantastische uitvalsbasis voor het organiseren van een fotoreis! We zijn er diverse malen geweest inmiddels, vooral in de herfstperiode omdat het daar dan gewoonweg fantastisch is, zeker voor de fotograaf! Door de grotere temperatuurverschillen zijn de herfstkleuren daar veel intenser dan wij ze hier in Nederland kennen. Een kleurenpracht die zijn weerga niet kent… Inmiddels weten we waar we in de verschillende Nationale Parken moeten zijn, elk park heeft zo zijn beste plekken! Veelal bezoeken we twee gebieden per dag om zo het ochtend- en het avondlicht mee te pakken. De mogelijkheden zijn divers; landschappen met eindeloze ruimte, zonsopkomsten en –ondergangen, macrofotografie, abstracte beelden en met wat geluk dieren, zoals de Muskusos. Voor een vos, rendier, eland of lemming hebben we wat meer geluk nodig. Download voor meer informatie de brochure op de website. Gegevens 15 t/m 23 september 2013 Prijs indicatie ongeveer € 1050,00 (nog niet alle prijzen zijn bekend (o.a. van de bootovertocht in 2013)) Groepsgrootte: max. aantal deelnemers: 12
7 jaar Canon 5D De nieuwe Canon 5D mk3 gebruik ik nu drie maanden. Een terugblik en een vergelijk met zijn voorganger. Maakt deze nieuwe 5D dezelfde stap als tussen de 5D en de 5D mk2? Ik was er wel benieuwd naar. Tijdens de workshops krijg ik nog wel eens de vraag of er nu veel verschil is. Mijn ervaringen.... Mijn 5D mk2 heb ik nu 3 1/2 jaar intensief gebruikt, is ook twee keer ‘intensief ’ gevallen... De lenzen waren beschadigd en moesten gerepareerd worden. De camera kreeg scheuren en barsten maar werkt ondanks dat nog altijd prima. Het werd wel tijd voor een vervanger (zie foto). Het ontbrekende deel van de camera heb ik er voorlopig weer opgeplakt. Voor mij belangrijke nieuwe verbeteringen/functies van de nieuwe 5D mk3 zijn: - uitgebreide en snelle autofocus - 6 beelden per sec - silent mode (de camera hoor je in deze modus bijna niet meer) HDR Andere nieuwe mogelijkheden zijn HDR, en meervoudige belichting. De HDR functie werkt best goed. Alleen jammer dat de camera een JPG genereert en geen RAW bestand. Voor deze functie zou je dus alle JPG instellingen moeten instellen. Ik had graag gezien dat er een RAW bestand uit zou komen. Dat geeft in de nabewerking meer mogelijkheden. Ik heb natuurlijk even een test gedaan. Het aantal stops kun je instellen van automaat tot 3 stops. De camera maakt drie beelden, staat even te rekenen en laat dan het HDR beeld zien. De drie beelden voor het maken van de HDR kun je wel als RAW opslaan. Ga ik dit gebruiken? Waarschijnlijk niet veel. Ik genereer voor meer mogelijkheden mijn eigen HDR beelden met Photomatic Pro. Meervoudige belichting Deze optie zal ik wat meer gebruiken. Je kunt hiermee een beeld meerdere keren belichten voor wat creatieve opnamen. Je kunt bijvoorbeeld een scherp en onscherp beeld “over elkaar leggen”. Met een meervoudige belichting van 2 beelden maak je bijvoorbeeld eerst een scherp beeld en daarna van het zelfde onderwerp een onscherp beeld, of een beeld dat helemaal is ingezoomd. Als je liveview aan hebt en je wilt je tweede beeld maken, dan zie je al wat het resultaat wordt. Dit werkt goed. Je bent namelijk niet oneindig aan het experimenteren omdat je ziet wat het gaat worden.
HDR jpg beeld uit de camera
Zelfde beeld met nabewerking
Canon 5D
Canon 5d mk2
Canon 5d mk3
Introductie jaar
okt-‐05
okt-‐08
mrt-‐12
# mega pixels
12,8 M
21,1M
22,3
9
9
61
3 bld/s
3,9 bld/s
6 bld/s
nee
nee
ja
50-‐3200
50-‐25600
50-‐102400
Zoeker
96%
98%
100%
LCD scherm
2,5 "
3 "
3,2 "
Live view
nee
ja
ja
Film opname
nee
ja
ja
Live histogram
nee
ja
ja
Ingebouwde GPS
nee
nee
nee
Uitklapbaar LCD scherm
nee
nee
nee
nee
nee
Autofocuspunten Bld/sec Silent Mode ISO
Continu AF tijdens filmen nee De belangrijkste verschillen tussen de modellen. Hiernaast een testje met Vingerhoedskruid. Silent Mode Hier ben ik blij mee. De camera maakt een stuk minder lawaai waardoor dieren je niet gauw in de gaten hebben. Als ik dassen fotografeer merk ik dat ik veel meer beelden kan maken voordat ze argwaan krijgen. Ruis Niet onbelangrijk als je tijdens de schemer dieren wilt fotograferen. Het verschil tussen de 5D en de 5D mk2 mbt ruis was een hele verbetering. Bij de 5D mk2 ging de camera al gauw naar 2000 ISO. Bij een goede belichting (vaak plus 2/3 stop) kreeg je een mooi schoon beeld met ietwat korrel. Bij de 5D mk3 is het wel iets verbeterd. Mijn inschatting is dat het 1 stop is. De camera op 4000 ISO tijdens slechte lichtomstandigheden ga ik toepassen, met een goede belichting zodat er voldoende informatie wordt opgenomen in de donkere partijen. Op de volgende pagina een paar voorbeelden uit de praktijk.
Autofocus Met de uitgebreide autofocus ga ik weer actiebeelden maken van zoogdieren en vogels. Met de 5D mk2 liet je dat wel want de autofocus was traag en het aantal scherpstelpunten te beperkt. In combinatie met de 6 bld/sec en de uitgebreide snelle autofocus kun je wat beginnen. Dit is een hele goede verbetering ten opzichte van de 5D mk2. Met de 5D mk2 heb ik wel het idee dat ik precieser scherp kan stellen omdat de autofocuspunten kleiner zijn. Als ik bijvoorbeeld scherp stel op de kop van een dier dat zich niet groot in het beeld bevindt, en naast zijn kop zit in de achtergrond een object met een groot contrast, dan heeft de 5D mk2 daar minder moeite mee. Bediening Op de 5D mk3 zijn diverse knoppen ergens anders terecht gekomen. Liveview, scherpte-diepteknop, inzoomen in je beeld. Na ruim drie jaar gefotografeerd te hebben met de voorganger is het wel even wennen. Je moet er weer bij na gaan denken waardoor het wat minder snel gaat. Dat gaat vanzelf over.
Toelichting op de beelden.
Canon 5D MK4....
De 5D mk3 geeft bij 2000 ISO iets minder ruis dan de 5D mk2. Bij 4000 ISO is de 5D MK3 niet beter dan de 5D mk2 bij 2000 ISO.
Tja, wat ik nog mis in de camera is het uitklapbare LCD scherm, handig om boven je hoofd te fotograferen of dicht bij de grond. Met liveview fotograferen doe ik veel.
De beelden zijn onbewerkt bij standaard camera instellingen. De gebruikte lens is voor alle drie de beelden gelijk. De licht omstandigheden zijn niet identiek. Het is wel dezelfde locatie en tijdens de laatste uren van de dag. Verder geldt natuurlijk, hoe scherper je onderwerp hoe minder ruis in je onderwerp. Ruis openbaart zich in de onscherpe delen en met name in de middentonen en donkere partijen.
Verder een ingebouwde GPS en continu autofocus tijdens het filmen. Verder wil ik graag op 50 ISO fotograferen terwijl de ‘lichte tonen prioriteit” aan staat. Dit is nu helaas niet mogelijk. Waarschijnlijk zal het nog drie jaar duren voor de 4e 5D zich laat zien...
Het origineel van links-onder.
Cursus Natuurfotografie 3 lesavonden en een velddag
De cursus Natuurfotografie bestaat uit 3 lesavonden en een praktijkdag. Meer dan 25 jaar fotografie-ervaring zit verweven in de cursus, waardoor deze doorspekt is met tips en trucs. De cursus kenmerkt zich dan ook door een hoog praktijkgehalte. De doelgroep is de fotograaf die zich meer wil verdiepen in de natuur- en buitenfotografie. Zaken die aan bod komen zijn onder andere: welke apparatuur, hulpstukken en accessoires zijn geschikt voor de verschillende onderwerpen, zoals: macro, dichtbij en landschappen? Compositie komt als leidraad terug in de gehele cursus. Een belangrijk onderdeel binnen de cursus is dan ook het bestuderen en bespreken van (eigen) beelden. De grote vraag is waarom die ene foto nu juist wel aanspreekt en de andere niet. Wie dat kan beredeneren is in staat een grote sprong voorwaarts te maken. Door veel naar beelden van jezelf en anderen te kijken en deze vervolgens te bespreken, worden de vaardigheden enorm ontwikkeld. Na de cursus ben je anders gaan kijken! Maximaal 10 personen, locatie in Radio Kootwijk. De cursus wordt gestart bij minimaal 8 deelnemers. Heb je vragen of wil je deelnemen, vul dan het opgaveformulier in op de site: http://www.natuurfotogeurt.nl/cursussen/opgave-cursus/ Kosten bedragen € 149,00 per deelnemer inclusief koffie/thee en cursusboek. Data: Avonden op woensdag: 24 okt, 7 en 21 november. Velddag : zaterdag 17 november.
Herfstworkshop een velddag en bespreekavond
In samenwerking met CameraTools organiseren we een herfstworkshop waarin dichtbij– en landschapsfotografie centraal staan. De herfst biedt een scala aan kleurrijke onderwerpen; paddestoelen, verkleurende bladeren, beweging in landschappen en allerlei kleine dingen die model kunnen staan voor de macrolens. Compositie, scherptediepte, lange sluitertijden, standpunt, beweging, en gebruik maken van het aanwezige licht zijn allemaal ingrediënten die je helpen een sterk beeld te maken. Boscomposities maken wordt door velen als lastig ervaren. Het is ook veel moeilijker hier een mooie compositie te maken dan in een open landschap. Je hebt veel meer onderwerpen in beeld. Een leerzame omgeving dus. En dat alles met het zachte licht van de herfst. Tijdens zonsopkomst zijn we in het Speulder- en Sprielderbos. Omdat de ervaring ons leert dat we tot in de middag meer dan genoeg onderwerpen tegen komen lunchen we in het veld. Voor de bespreking is een extra avond ingepland. Bij een opbouwende en kritische beeldbespreking staan een aantal vragen centraal: Waarom spreekt het ene beeld zo aan, en het andere veel minder? Hoe had het anders gekund? Hoe kunnen we een beeld door middel van bewerking nog wat sterker maken. Alles met als doel om te leren kijken, en betere (sterkere) composities te maken. Data Velddag vrijdag 26 oktober van 8:00 - 15:00 incl. lunch in het veld. (zorg zelf voor voldoende drinken gedurende de dag) Bespreking maandag 29 oktober bij CameraTools van 19:30 – 22:00 incl. koffie/thee. Kosten € 89,00. Er kunnen maximaal 10 personen deelnemen. Wil je deelnemen, geef je dan op via
[email protected] of www.gemi.nu
Origineel Met het maken van een mooi en boeiend beeld ben je er nog niet. De nabewerking is een belangrijke schakel naar de juiste uitstraling. Er is veel mogelijk met Lightroom. In deze rubriek wordt een foto onder de loep genomen en bespreken we de bewerking.
8 juni 2012: Ik ben op het Kootwijkerzand tijdens zonsopkomst. Er is een prachtige wolkenlucht en de zon staat net boven de horizon en werpt lange schaduwen over het landschap. Ik zoek een plek met een voorgrond. Het wordt buntgras en de wolkenlucht moet ook in beeld. Ik kom uit op 16 mm. Het buntgras moet voldoende groot in beeld om als voorgrond te dienen. Op de knieen dus. Het is lastig om de voorgrond goed te krijgen. Ik heb een beetje haast want het licht is zo weg. Het lukt, alleen de rechteronderhoek had wat rustiger gekunt. In plaats van de drie pollen in de hoek, was het beter geweest als er 1 stond. Het beeld is gemaakt met de 5D mk 3, op 500 ISO en F7,1, met de 16-35 mm /F2.8 op 16 mm. Ik heb dan nog een belichtingstijd van 1/100 seconde. Uit de hand en zonder grijsverloop filter (geen tijd). Ik let goed op de belichting en de camera helpt me daarbij, hoge tonen prioriteit staat aan. Het histogram ziet er perfect uit, alle informatie zit erin.
en bewerkt
met Lightroom V4
Lightroom 4 Lightroom 4 is nu een paar maanden uit. Door aanschaf van de 5D mk3 moest ik over naar versie 4. Versie 3 ondersteunt de nieuwe camera niet (schandalig!). Zo word je gedwongen nieuwe software te kopen. Versie 4 kent meer locale bewerkingen, de RAW converter hebben ze ook aangepast. Verder zijn de schuifregelaars voor de belichting veranderd. Natuurlijk is er meer functionaliteit bijgekomen zoals het maken van boeken en een geografische presentatie van je beelden (indien GPS coordinatie beschikbaar). En verder steekt een oud zeer de kop op. Lightroom is trager geworden. Dit was ook al een probleem in versie 1 en 2. De andere programma’s als Photoshop en Indesign lopen nog als een speer. Met name bij het bewerken is het storend. Je schuift aan een regelaar en even later zie je pas het resultaat. Eigenlijk is dat niet werkbaar. Terug naar versie 3 is geen oplossing. Na wat zoeken op internet heb ik het schrijven naar XMP bestanden uitgezet. Dat scheelt wat. Ik heb er nog aan gedacht mijn buitenland catalogus op te splitsen (150.000 beelden). Ik wacht het even af of Adobe hier nog wat aan gaat doen.
Bewerkingen Het beeld is dus bewerkt met versie 4 van Lightroom. De voorinstellingen die ik eerder heb gemaakt, moet je opnieuw maken vanwege de nieuwe versie van de RAW converter. Deze heb ik aangemaakt met de volgende instellingen: - fout correctie objectief toepassen alsook de kleurafwijkingen verwijderen. - verscherpen (50) inclusief masker (80) - Levendigheid (25), Helderheid (25) - automatische belichting - automatische kleurentemperatuur. Deze instellingen worden automatisch toegepast bij het laden van de beelden vanaf de geheugenkaart naar de computer. Ik ben dan al een eind op de goede weg. Verder heb ik een verloopfilter over de lucht gelegd en over de voorgrond. (zie hiernaast de instellingen van het verloopfilter) In de lucht breng ik meer (lokaal) contrast door contrast en helderheid te verhogen. Verder verlaag ik de belichting waardoor de lucht wat zwaarder wordt. De voorgrond wil ik wat lichter en wat scherper. Daarom gaat de belichting wat omhoog als ook de scherpte, helderheid (lokaal contrast) en het contrast zelf.
Cursus Natuur- en buitenfotografie 3 lesavonden en een velddag 24 okt, 7 en 17 november, (avond) en 21 november (dag)
Herfstworkshop Speulder en Sprielderbos Landschap- en macrofotografie 26 (dag) en 29 okt (avond)
Dagcursus Lightroom met eigen laptop 16 en 30 november
Juni 2013 Zuidelijk Namibië (wachtlijst)
Fotoreis Noorwegen herfst 15 t/m 23 september 2013 (nog twee plaatsen vrij)
In de planning, Spitsbergen 2014
Kijk voor informatie op www.GeMi.nu
Agenda
