Motorvakantie 2003 Rondrit door Schotland

Motorvakantie 2003 Rondrit door Schotland

Auteur : E.Oosting augustus / september 2003

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003

Overzicht etappe’s :

19 Augustus

Assen - Europoort

20 Augustus

Hull - Galashiels

21 Augustus

Galashiels - Furnace

22 Augustus

Furnace - Ardshealach

23 Augustus

Ardshealach - Skye / rondje Skye

24 Augustus

Skye Ullapool

25 Augustus

Ullapool- Thurso

26 Augustus

Thurso - John O'Groats - Inverness

27 Augustus

Inverness - Edinburgh

28 Augustus

Inverness - Hull

29 Augustus

Europoort - Assen

Onder sommige foto’s staan een serie getallen. Dat zijn de koördinaten waar de foto gemaakt is.


Inleiding Toen ik dit voorjaar in Engeland was voor het weekend van de Britse XJRrijders, kreeg ik heel sterk het gevoel om dit jaar weer naar Schotland te gaan. Het was wel leuk daar in het zuiden, maar Schotland geeft toch een heel ander gevoel. Het verlatene dat je daar in Schotland kunt voelen, miste ik toch wel een beetje. En vooral de weidse uitzichten nog het erg ruige heuvellandschap, die had je niet in het zuiden. Het is daar glooiender, wat zachter. En wat het gevoel ook versterkte was het feit, dat ik gehoord had van het Falkirk Wheel. Een soort van scheepslift om schepen van het ene kanaalpand naar het volgende kanaalpand te transporteren. Op het internet had ik reeds plaatjes gezien en een animatie film. Een heel vreemde konstruktie om een serie van elf sluizen te vervangen. Maar de reis zou anders worden dan vorig jaar. Toen was mijn inbreng beperkt tot het kiezen van de reis, het regelen van de boot en het betalen. De laatste twee zouden blijven, de reis zou ik zelf regelen, of anders gezegd het niet regelen. Een nadeel verleden jaar vond ik onder andere, dat ik elke avond terug moest naar hetzelfde B&B Dat hield toen in, dat ik dezelfde weg soms twee of drie keer moest rijden. Dat wilde ik nu niet. Ik had genoeg B&B's gezien om onderweg wat te kunnen vinden. Maar delen van de reis wilde ik wel over doen. Toen ik een keer in een chatsessie met de Britse XJR-owners er over vertelde waren er een aantal die een overnachting aanboden. De meeste lagen erg uit de route of zo dicht bij elkaar, dat de reisafstanden er tussen te gering waren. En verder schept het vaak ook weer verplichtingen waar ik geen behoefte aan had. Dus werden ze bijna allemaal afgewezen. Een rijder – Bainze uit Hereford - stelde voor om elkaar nog eens weer te ontmoeten. Mede door hem was ik indertijd ook naar Broadway geweest. Hij stelde voor op de zaterdag op het eiland Skye (http://www.route-u55.co.uk/). Daar was een B&B, waar je de eerste keer alleen maar binnen kwam als je op de motor kwam. Daarna was onder omstandigheden - een auto wel toegestaan. Toen mijn plannen een bepaalde graad van zekerheid hadden, stelde Donna - ook een actief lid van de Britse XJR-owners - voor om speciaal voor mij op een avond bijeen te komen. Leuk voor de groep en leuk om eens de namen naar gezichten te kunnen vertalen. Na mijn plannen met haar plannen te hebben vergeleken stelde ze voor om dat dan te doen op de woensdagavond in de tweede week. En ik mocht bij hen ook wel een nacht slapen. Dat aanbod accepteerde ik. Het zou een aantal problemen voorkomen. En ook bood ze aan, dat of zij of haar vriend mij zouden oppikken bij een servicestation net over de Forth-brug. Om mijn bereikbaarheid wat te vergroten schafte ik alsnog maar een GSM aan. Eindelijk had ie er een. Voor het reisplan had ik nu maar vaste punten : de datum van beide overtochten, de ontmoeting op Skye en Donna’s avond. Alle andere punten konden wat geschoven worden. Allen de volgorde lag redelijk wast vanwege de route.

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 Omdat de weken voor het vertrek het erg warm was geweest had ik weinig kunnen doen voor de fysieke voorbereiding. Wel een paar nieuwe laarzen gekocht, maar nog nooit aangehad en uitgeprobeerd. Hoe waterdicht zouden ze zijn? En of er wel op te lopen viel? Maar van de oude wist ik zeker dat de niet meer waterdicht waren. Wel nieuwe banden gemonteerd, maar nog nooit mee gereden. En hoe anders zouden deze Bridgestones nou rijden vergeleken met de Dunlops? En deze Bridgestone waren van het type BT 020 NT. En dat NT baarde mij zorgen. Want gebruikte Microsoft deze aanduiding ook niet? En hadden we op kantoor niet ondervonden dat dat NT ook wel : Nooit Toepassen, Not Tested etc. kon betekenen? Nee, als UNIX-man had ik het niet zo op deze “New Technology”. Zou dat onderweg betekenen, dat geregeld een Ctrl-Alt-Del zou moeten indrukken? Verder moesten er nog andere aanpassingen gedaan worden. De verlichting boven de fietscomputer zou alleen maar moeten werken als het echt nodig was. Hij was te prijzig om constant te gebruiken. Dus met een relaisje en een diode. En er moest stroom komen voor de GPS. Het apparaat was te duur aan batterijen. Via Ebay in Duitsland had ik een omvormer gekocht en deze moest ook nog even ingebouwd worden. Werk dus in overvloed, waarbij sommige maar even provisorisch werden gedaan. Ook had ik een setje handbeschermers gekocht bij Polo in Duitsland. Van die handbeschermers zoals je vaak op Off-road motoren ziet. Ik hoopte dat deze wat extra bescherming zouden geven in slecht weer. Na montage had ik wel al gezien, dat de handen er niet helemaal goed achter zaten, maar tijdgebrek – voor bedenking en uitvoeren van een betere oplossing – deden mij besluiten het eerst maar even zo te laten. Toen ik vrijdags voor de afvaart de boot wilde regelen, kwamen er weer nieuwe problemen. Het meisje bij P&O kende de kode van Promotor niet en bij haar begonnen de prijzen van een retour vanaf € 223. “En u zegt maar even meneer wat voor hut U daar nog bij wilt hebben.” Op mijn mededeling, dat ik prijzen had, die veel lager waren en waar de hut bij inbegrepen was, daar wilde ze niks van weten. Maar ze toonde haar goede wil. Ze zou even gaan informeren 's avonds bij collega's en dan zaterdag na één uur weer terugbellen. Alleen bleek zaterdags niets van haar goede wil. Er werd niet gebeld. Omdat het toch wel erg begon te dringen, besloot ik om in elk geval ook Promotor even in te lichten met een mailtje. Maandagmorgen belde ik zelf alvast maar weer met P&O en het meisje, dat ik toen aan de lijn, kreeg wist na het noemen van kode S42, dat het om een aanbieding van Promotor ging. Binnen een kwartier had ik het geregeld. Een retourovertocht inklusief een twee persoonshut - voor mij alleen - en twee keer een ontbijt voor maar € 134. Dat sloot beter aan bij mijn ideeën. Later kreeg ik nog een mailtje van Promotor dat de klacht vaker voorkwam en dat ze dinsdag een gesprek zouden hebben met P&O hierover en dat ze van P&O nog

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 kontakt met mij zouden opnemen. Dinsdagmorgen werd ik door P&O gebeld. Verbaasd waren ze dat ik nu wel een ticket had, maar ja, het verloop van personeel en dat kon dan niet goed worden ingewerkt of kende alle regelingen niet.

De Yamaha voor de garage, gereed voor vertrek, uitgerust met de handbeschermers De koplamp reeds afgeplakt voor het linksrijden


Dag 1

- dinsdag 19 augustus 2003

- a/b Pride of Hull

Vanmorgen werd alles op de Yam gepakt en in de loop van de middag vertrok ik, uitgezwaaid door mijn vrouw. Die morgen was het eindelijk begonnen te regenen, maar 's middags was het gelukkig weer droog. De regenjas kon op het buddyseat blijven liggen. Met een tussenstop bij ma Dijkstra kwam ik bij de poort in Europoort en daar lagen mijn papieren reeds op mij te wachten. Alles netjes geregeld : overtochten, hutpapieren en de ontbijten. Snel werd de Yam aan boord gereden. Het was druk met motorfietsen, Veel Britten, die terug kwamen

Ondergaande zon in Europoort ( N 51 56 40.8 E 4 07 51.7)

van de GP van Tsjechië en dan een aantal GoldWings, die naar een treffen in Kelso zouden gaan. En verder een groep met oude Harley's. De ruimte, die eigenlijk voor de motoren was, was al vol, zodat we ergens anders werden geparkeerd. Daar ontbraken echter de speciale voorzieningen om de motoren vast de zetten. Het was volgens mij één van de oprijbruggen en we konden de motoren vastzetten aan de leuningen van die bruggen. Er zou niet veel zeegang zijn dus veel extra maatregelen hoefden we niet te nemen. Het personeel hield zich afzijdig, zodat we zelf verantwoordelijk zouden zijn van het vastsjorren van de motoren. Gewoon met een zijkoffer tegen een leuning en dan vasttrekken tegen die leuning leek mij een goede oplossing. Daarna gauw naar de hut en de

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 motorkleding uit. Stilstaan met de uitrusting aan, dat was zweten. Na wat moeilijkheden kwam ik in mijn hut. Gauw het motorpak uit en toen weer naar buiten. Hoog vanaf het schip had ik een mooi uitzicht over de haven en het beladen van de “Pride of Hull”. Ook besloot ik om de GSM even uit te proberen. Ik belde even met Willy om te zeggen dat ik nu aan boord was en dat alles goed ging. De GSM werkte dus goed. Het was tijd voor een bak koffie vond ik en dus weer naar binnen, om later weer naar het bovendek te gaan en het laden van de boot te bekijken, gevolgd door het losmaken en uitvaren. Ook nu was de Maeslandtkering weer duidelijk zichtbaar. Toen we bijna buitengaats waren, ging ik naar binnen en dronk nog een bak koffie om vervolgens vroeg de hut in te duiken. Woensdag kon wel eens weer een lange dag worden.

Overzicht uitlezing boordcomputer dinsdag 19 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

0 256,90 256,90

Tijd

Maximum

0 103,07

2:29:33 2:29:33

Tot vandaag 145,0

Vandaag Totaal


Dag 2

- woensdag 20 augustus 2003

- Galashiels

's Nachts werd ik een paar keer wakker van een autoalarm, dat afging. Nu zat er tussen mijn hut en het autodek nog een dek met hutten, zodat die het nog beter konden horen. Ik was al uit bed, voordat de mededeling kwam dat het zes uur was. Daardoor was ik ook voor de drukte aan in de eetzaal. Ik nam een uitgebreid Engels ontbijt. Kon het vakantiegevoel alleen maar versterken. Toen ik bij de motor kwam en alles weer inpakte (bagage en berijder) zag ik, dat de eigenaren van de groep oude Harley's - net voor mij - er nog niet waren, even als de beide Polen van de motoren achter mij. Toen zij er eindelijk waren en vertrokken, was het hele autodek bijna leeg. Daar stonden ook alleen nog enkele verweesde auto's. Maar waar zou ik mij zorgen over maken. Over tien dagen moest ik weer in Hull zijn. Na enkele rotondes was het Engelandgevoel weer terug. Het links rijden ging weer alsof ik nooit anders had gedaan. Maar ja met een motor met het stuur in het midden gaat dat natuurlijk wel een stuk gemakkelijker. En had ik het in Nederland al niet vaak genoeg geoefend door die langzame auto's die rechts rijden steeds maar over de linkerbaan in te halen? Ondanks dat ik het roadboek van vorig jaar gebruikte waren er hele trajekten, die ik niet herkende. Ik wist mij zelfs niet meer te herinneren, dat in het eerste deel tot NewCastle zoveel gewoon - wat we in Nederland provinciale wegen noemen - zaten. Blijkbaar waren de herinneringen aan de kleinere, bochtige wegen in Schotland erg overheersend geweest. Maar na de kruising met Hadrian's Wall ging de route over kleinere wegen met de z.g. passing places in de wegen, die te smal waren voor twee auto's. Veel van die wegen, die ik 2-3-43-2 wegen noemde, omdat ik steeds aan het op- of terugschakelen was zonder in de hoogste versnelling te komen. Maar ook wegen die je aandacht goed vragen, want door de beperkte breedte wordt het middendeel niet altijd schoon gereden. Veel plekken met rommel midden op de weg. Daar komen geen autowielen om de boel aan de kant te rijden En natuurlijk veel blinde bochten en heuveltoppen. En als dan weer dacht dat ik fout zat en niet goed had opgelet, was er weer een punt waarvan ik zei : Heb ik verleden jaar ook gezien. Tijdens het laatste deel begon het nog wat te miezeren waarop ik besloot om het regenpak maar even aan te doen. Echter na een tiental kilometers was het weer droog en werd het regenpak weer opgeborgen. In Galashiels wilde ik kijken of het mogelijk was om bij hetzelfde B&B te kunnen overnachten als vorig jaar. Maar de deur zat dicht en er was geen bel. Een dame. die zag dat ik er naar stond te kijken zei dat er om de hoek ook een B&B zat. Daar hadden ze nog een kamer vrij, zodat ik voor deze nacht onder dak was. 's Avonds ging ik Galashiels nog even in om wat te eten en wat Schotse ponden te halen. Kon ik mijn Engelse ponden bewaren tot ik weer in Engeland zou zijn.

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 Overzicht uitlezing boordcomputer woensdag 20 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

256,90 410,42 667,32

Tijd

Maximum

2:29:33 62,61

6:33:19 9:02:52

Tot vandaag 135

Vandaag Totaal

Falkirk Wheel – De bak in het ‘bovenste oog’ kan naar beneden draaien (British grid : NS 84750 80665 / N 56 00 03.2 - W 3 50 53.0 )


Dag 3

- dondersdag 21 augustus 2003

- Furnace

De weerman had woensdagavond voor donderdag voorspeld, dat de regen in de loop van de dag vanuit het noordwesten naar het zuidoosten zou trekken. Voor de morgen had hij westelijk van Edinburgh nog even een zonnetje achter een wolkje getekend. En ik wilde even westelijk van Edinburgh het Falkirk Wheel (http://www.falkirk-wheel.co.uk/) bezoeken. Kon ik dat tenminste nog in droog weer doen. Echter voor dat ik in Falkirk aan kwam, regende het al. Dus met gewone kleren aan, daarover het leren pak en vervolgens het regenpak bezocht ik het Falkirk Wheel. Werd ik toch nog nat. Maar wel van binnen uit. Dat ik erg onder de indruk raakte, kon ik niet zeggen. Maar dat lag misschien mede aan het feit, dat ik reeds wist wat ik kon zien en dat het formaat tegen viel. Maar als stukje techniek was het leuk om het eens van dichtbij te zien. En misschien was het slechte weer er ook wel deels schuld aan. Ik was met heel andere dingen bezig. Droog houden en hoe ver gaan we c.q. komen we vandaag. Na het bezoek ging de reis aan de hand van de beschrijving die ik reeds had gemaakt. En onderweg bij het Carron Valley stuwmeer kreeg ik weer hoop. De heuveltoppen in de verte werden beschenen door de zon. En even later zag ik schaduwen verschijnen. Zou ik dan al door de buien heen zijn ? Mijn hoop werd korte tijd later weer wreed verstoord. Het regende weer stevig op. Ik zag dan ook weinig van de omgeving. Ik was bezig met het rijden op natte wegen. Op de borden zag ik dat ik langs Loch Lomond reed, maar er was bijna geen overgang te zien tussen het grijze meer en de grijze regen. Ik besloot om te proberen zo ver mogelijk te komen. Misschien kwam ik wel al door de buien heen Ik was immers toch al nat. Wel zag ik dat er vele watervallen waren en dat de bergstroompjes erg ruwe stromen werden. Aan de hand van de begroeiing, die nu in het water hing kon je zien dat het peil veel hoger was dan normaal. Ik had mij voorgenomen in de tweede helft van de middag uit te kijken naar een B&B. Maar toen ik wel een B&B, wilde zag ik de bordjes hangen van 'no vacancies', tenminste in de dorpjes en steden. Daar zocht ik eerste instantie, want dan kon ik daar 's avonds even wat gaan eten. Zo ging ik verder, maar na Inverary besloot ik dat elk B&B welkom zou zijn. In een dorpswinkeltje kocht ik wat eten, zodat ik 's avonds in elk geval zou kunnen eten. En toen ik weer op de weg was, stond er een verwijzing naar een B&B op een boerderij. De kamer was nog vrij zei de dame, maar nog niet opgeruimd na de gasten van deze morgen Ik had geen bezwaar daar op te wachten. En terwijl ik daar op wachtte, kwamen er ook nog twee meisjes, die ook een kamer zochten en al diverse keren een negatief antwoord hadden gekregen. Ik had ze beide ook al zien lopen in Inveraray, toen ik daar bezig was met tanken. Nou, als ze genoegen namen met een kamer met stapelbed, dan konden ook zij wel onderdak krijgen. De landlady vertelde, dat dit weekend een Bank Holiday was in Groot Brittannië. A.s. maandag zou iedereen vrij zijn en daarom gingen vele Britten er even uit voor een lang

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 weekend. Vandaar dat alles vol was. En zij raadde ons aan om morgen vroeg te beginnen met het zoeken van een B&B. Maar ik had nu een kamer met een heel mooi uitzicht over Loch Fyne. Op mijn kamer at ik wat uit mijn 'lunchpakket' Een paar boterhammen met kaas.

Overzicht uitlezing boordcomputer donderdag 21 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

667,32 265,51 932,83

Tijd

Maximum

9:02:52 63,67

4:10:11

Tot vandaag 122

13:13:03

Vandaag Totaal

Uitzicht naar het B&B van vandaag - de witte boerderij midden op de foto (British Grid : NN 01808 00753 / N 56 09 14.5 - W 5 11 28.0 )


Dag 4

- vrijdag 19 augustus 2003

- Ardhealach

Vrijdag morgen leek het weer redelijk. Het was nog een beetje nattig, maar niet zo nattig dat ik de regenbroek aan deed. Wel deed ik de jas aan. Kon deze wat drogen, net als andere delen van de uitrusting. Vannacht was niet alles droog geworden. Doordat ik gisteren in de regen niet goed had opgelet, moest ik mijn routeplan herzien. En ik was verder gekomen dan dat ik verwacht had. En was in Inverary rechtdoor gegaan waar in mijn oorspronkelijk plan rechtsafslaan stond. Ik was te ver naar beneden gegaan langs Loch Fyne en ik besloot om dan toch maar wat verder naar beneden te gaan. Gewoon de A83 tot Lochgilphead en dan via de kustweg omhoog naar Mallaig voor de veerpont naar Skye. En daar stonden nog twee dagen voor. Onderweg werd af en toe gestopt om wat van de omgeving te genieten. Van de weidse uitzichten over de baaien, de grillige heuvels. In Benderloch zag ik een winkel met daarbij een koffieshop. Maar ik was natuurlijk al weer te ver. De Yam werd gekeerd en ik even terug. Het was echt een koffieshop en ze hadden ook lekker gebak. Ginger cake. De bestelde koffie bleek wel pot met twee koppen koffie te zijn. Daar had ik als ambtenaar natuurlijk geen moeite mee. En ik kwam bij Connel over een oude brug. Van afstand was niet te zien dat het om een oude brug ging, maar toen ik er dicht

Op A 816 in de buurt van Ardfern (British grid :NM 83003 05372 / N 56 11 14.2 - W 5 29 49.4)


Gezicht op Ardfern (British grid :NM 83003 05372 / N 56 11 14.2 - W 5 29 49.4)

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 bij was, zag ik een bord met de tekst dat de brug gebouwd was in 1903 en ik kon het ook zien toen ik op de brug reed, dat de onderdelen niet als massawerk waren gemaakt. Maar er was natuurlijk geen ruimte meer om even te stoppen voor een plaatje. Een mooie reden om daar nog eens heen te gaan. Toen ik bij de pont over Loch Linnhe naar mijn portemonnee zocht, zei ik met een lach tegen de man, dat ik meende, dat buitenlandse motorrijders geen tol behoefden te betalen. Ook hij kreeg een grijns op zijn gezicht en zei daarop dat het goed was. Aan Loch Sunart stopte ik voor een lunchpauze. En het was er erg stil. Ik hoorde alleen het ruisen van de wind, het ruisen van het water in het tinkelen van de Yam. Dit vanwege het afkoelen van de motor. De kleine vliegjes hoorde ik niet. Wel vernam ik ze, want ze begonnen steeds irritanter te worden. Ik vertrok daarom maar. Ik besloot om vandaag maar niet veel verder te gaan. Het trajekt voor morgen zou niet zo erg lang meer zijn. Bij het derde B&B had ik geluk. Weer een tweepersoonskamer. De dame deed er eerst wat moeilijk over, - het was een twee-persoonskamer - maar toen ik vroeg wat de prijs was voor twee personen vond ik deze best meevallen. De totaalprijs lag in een kategorie waarmee ik geen moeite had. Voor mezelf had ik vooraf gesteld, dat ik uit zou gaan van een prijs van ca. £ 20,=. En dat bedrag vroeg zij voor de twee persoonskamer. Hoefde ik niet langer te zoeken. Ik zei dat ik gewoon voor twee personen zou betalen. Dan had zij geen inkomstendelving en ik had onderdak. En toen ze hoorde dat ik gewoon boterhammen zou eten omdat ik het motorpak niet weer wilde aandoen, bood zij aan, dat ik ook nog een bord soep kon krijgen. Nadat ik mij had geïnstalleerd, ging naar de heuveltop vlak bij het huisje en ging daar zitten om te genieten van de rust en het uitzicht. Bij de soep kreeg ik ook een paar sandwiches. Overzicht uitlezing boordcomputer vrijdag 22 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

932,83 203,32 1136,15

Tijd

Maximum

13:13:03 58,35

3:25:36 16:38:39

Tot vandaag 110

Vandaag Totaal


Dag 5 - zaterdag 23 augustus 2003

- Breakish

Zaterdagmorgen probeerde de zon door te breken. Tijdens het inpakken van de motor werd ik belaagd door een zwerm kleine vliegjes. Normaal heb ik daar niet zo'n last van, maar deze waren heel erg vervelend. Zo vervelend, dat ik af en toe naar binnen vluchtte. Toen kreeg ik een idee. Ik deed de helmmuts op. Hadden de vliegjes een veel kleiner deel dat ze konden belagen. De landlady keek wel erg vreemd, maar toen ik aan gaf waar het om ging, lachte ze. Het ontbijt leek wel of het toch weer voor twee personen was. Zo uitgebreid. En of ik wel genoeg had, want anders werd er nog wat bij gedaan. En bij het betalen moest ik haar er wel even aan herinneren, dat ik 's avonds ook nog wat had gegeten. Anders kwam dat niet op de rekening. Daarop vertrok ik. Omdat ik de route zo wist, had ik geen routeroller op de motor gedaan. Maar toen ik in het laatste deel naar Mallaig zat, viel mij op, dat de naald van de benzinemeter wel erg laag stond. Zonder routeroller kon ik de benzinemeter weer zien. Het leek of de naald lager stond dan anders voor hij op reserve moest. Ik kontroleerde de stand van de

Het B&B op Skye ( British Grid : NG 66445 24242 / N 57 14 42.0 - W 5 52 16.8 )

benzinekraan en kontroleerde nogmaals. Het pijpje normaal de stand voor reserve maakt, zou toch niet afgebroken zijn? En dan een eind berg op moeten met de motor, leek mij niet leuk. Maar toen de motor wat inhield en

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 weer goed liep, nadat ik op reserve was gegaan, wist ik dat er niks mis was. Gewoon erg zuinig vandaag. In Mallaig tankte ik even en kocht vervolgens een kaartje voor de veerboot naar Skye. Toen ik tijdens het wachten tot dat de boot zou komen wat rondliep, zag in de naastgelegen haven de kop van een zeehond bovenkomen. Als motorrijders mochten we als eersten aan boord, maar we konden pas als laatsten weer van boord. Rustig toerend ging ik richting Breakish. Ik zag toen al, dat Skye een eiland was met kontrasten. Redelijk hoge bergen, bossen, maar ook uitgestrekte heidevelden. In Breakish ging ik op zoek naar mijn B&B voor vannacht. Door slecht lezen van de routebeschrijving was ik een hele tijd aan het zoeken, maar toen ik het de andere kant eens op reed, zag ik het bordje voor het Bikers B&B. De baas was uit, maar zijn moeder ving mij op. Op een papiertje stond een verbasterde naam, die wel op mijn naam leek. Op de keukentafel stond koffie en thee. Ik kon pakken wat ik wilde en de

Uitzicht op Skye nabij Bracadale ( British Grid : NG 35132 37374 / N 57 20 44.1 - W 6 24 10.1 )

koekjesdoos werd voor mij open gehouden. Ik pakte de kleding uit zodat die wat kon luchten. Daarna besloot ik een rondje over Skye te gaan maken. De wegen waren goed en dus geschikt voor snel rijden. Meer van het 4-5-4 type met bijna geen wegen met de z.g. passing places. Eigenlijk niet de soort wegen waar ik voor naar Schotland was gekomen. Verder was Skye wel een eiland met kontrasten en af en toe mooie uitzichten en hoge bergen. Maar misschien leken de bergen welk hoog doordat de zee als referentie zo dicht bij was. Wel kreeg ik problemen met mijn GPS het scherm werd af en toe helemaal blauw of er verschenen strepen

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 over het scherm. Ik was bang dat ik de gegevens kwijt zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. Ik schakelde de GPS maar uit en besloot deze alleen in te schakelen als ik gegevens nodig had, om b.v. een plek vast te leggen waar ik een foto had gemaakt. Onderweg zag ik nog het einde van een ongeluk. Twee motoren ernstig beschadigd en een auto in de afrastering. Het bleek - aldus de baas van het B&B ’s avonds - dat de bestuurder van de auto in een kennelijke staat aan het oefenen was voor het rijden op het vasteland. En das erg vervelend als je zo één tegen komt in een lange, blinde bocht. 's Avonds zaten alle gasten (vijf personen) samen met de baas aan de tafel in de keuken. Bij het genot van koffie of thee werd er natuurlijk over motoren gesproken. Of aan motoren gerelateerde zaken. Zo kwam ook het thema Applecross over de tafel. Het bleek dat er – buiten mij - van de andere vier er nog maar één hem zelf had gereden. Hij had het indertijd gedaan met zijn vrouw achterop. Zij had de ogen meestal dicht gehad vanwege de afgronden. Ze vond zichzelf nu nog niet vaardig genoeg om dit te kunnen doen en vond haar 500 Kawa er eigenlijk ook wat te licht voor. De andere twee hadden plannen en konden deze niet bijstellen. En ze meenden in een weerbericht te hebben gehoord, dat er nog wat regen kon vallen. Het werd hun dan toch te link. De baas vond nog een boekje met een beschrijving van de Applecross. De auteur verwoordde zijn gevoelens als dat het met de motor Applecross over te gaan net was alsof het deltavliegen was met een motor. Overzicht uitlezing boordcomputer zaterdag 23 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

1136,15 239,48 1375,63

Tijd

Maximum

16:38:39 62,42

3:50:18 20:28:57

Tot vandaag 131

Vandaag Totaal


Dag 6 - zondag 24 augustus 2003

- Ullapool

De volgende morgen hadden we een gezamenlijk ontbijt. Daarna begon iedereen weer met oppakken en ging zijns weegs. Die van mij ging naar Kyle of Lochalsh en over de brug. In Kyle of Lochalsh werd de Yam weer gevuld. Ik was bezig weer orde op zaken te stellen, toen er een Duitse motorrijder aan kwam. We praatten even en hij was een nieuweling in deze omgeving. Hij wilde eigenlijk ook wel een beetje richting Ullapool, maar had een andere route in gedachten. Ik vertelde hen van de Applecross en hij zei, dat hij dat hij het in geval zou overwegen. Ik ging verder en ging nu wel even naar Plocktonhaven. Vorig jaar had deze extra lus niet gedaan. Een leuk plaatsje met een mooi haventje en nog mooier uitzicht. Maar de weg er naar toe was een doodlopende weg, zodat ik wel weer terug moest. Onderweg bleef ik mijn twijfels houden. Verleden jaar had ik

De ‘oprit’ naar Applecross – het grijs van de geleiderail is nog juist zichtbaar ( British Grid : NH 19486 78888 / N 57 45 33.1 - W 5 02 03.0 )

geen lekker gevoel gehad, toen ik Applecross had gedaan. Maar ik had toch ook gezegd, dat ik het weer wilde doen. En toegeven aan die onderhuidse vrees wilde ik eigenlijk ook niet. Het zou lange tijd blijven knagen. Toen ik halverwege stopte om wat foto's te maken, was ik weer onder de indruk van de hellingen. Gelukkig was het weer een stuk beter dan vorig jaar. Geen wind en wat zon. Maar of dat beetje zon en wat de broeierige lucht er de reden van waren, weet ik niet, maar ik had de rug toch weer nat. Het zal wel de kunststoffen rugprotector zijn. Een andere oorzaak kan beslist niet. Tijdens de afdaling heb ik nu gezien dat er

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 mooie vergezichten waren. Dat had ik vorig jaar helemaal niet gezien. Toen was ik heel erg gefocusseerd op het weer veilig thuiskomen. En terwijl ik stond te kijken, kwam ook de Duitse motorrijder voorbij. Had dus toch voor de Applecross gekozen. Naderhand zag ik hem weer staan en hij was bezig om een vervolgroute uit te stippelen. Ik stopte nog even bij hem en vroeg naar zijn ervaringen. 'Super' zei hij, maar ik had hem nu met een nieuw probleem opgezadeld. Hoe kon hij zijn vrienden thuis overtuigen wat Applecross was. Iets anders dan een gewoon pasje in de Beierse Alpen. Verder spraken we nog wat

Uitzicht nabij Shieldaig ( British Grid : NG 77285 56735 / N 57 32 30.0 W 5 43 17.6 )

over Schotland. Hij had nog wat vragen. Dat B&B wat hield dat nou eigenlijk in? En was daar ook een avondmaaltijd mogelijk ? En wat betekende dat extra bordje van 'no vacancies' dat er soms ook bij hing? Ik vertelde het hem en was verbaasd over met hoe weinig achtergrond hij op reis was gegaan. Blijkbaar hoeft al dat plannen en zorgen maken ook niet. Onderweg stopte ik nog even in Shieldag. Het routeboek gaf aan, dat ik daar even langs moest. Op een terrasje bestelde ik een kop koffie met een sandwich. Vanwege het ruimtegebrek mocht ik wel even bij een Engels echtpaar aan de picnicbank zitten. We hadden een geanimeerd gesprek over allerlei dingen. In Kinlochewe verliet ik de route, zoals ik die vorig jaar had gereden. In plaats van rechts ging ik nu links richting Ullapool. Het eerste deel was een mooie brede weg en de Yam werd even open

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 getrokken. De ruimte was er en de situatie liet het toe. Het tempo ging weer naar beneden toen de twee brede rijstroken weer overgingen in een 'single track road'. Ik kwam weer langs de kust en op de strandjes was het druk. Af en toe stopte ik even van het uitzicht te genieten en probeerde het op een foto vast te leggen. Zou wel weer mislukken. De foto's konden wel lukken, maar het beeld dat ik zag was natuurlijk vele malen groter en de sfeer komt sowieso nooit op de foto tot uitdrukking. Ik besloot om pas in Ullapool naar een B&B te gaan zoeken. Kon ik het plaatsje even te voet in. Ik zag wel bordjes van B&B, maar meestal hing daar ook al een 'no vacancies' onder. Daarom besloot ik om alvast een beetje in de richting van de route van morgen te kijken. Toen ik bij een B&B aanbelde, had de dame alleen nog een tweepersoonskamer vrij. Op mijn vraag wat die dan moest kosten, kreeg ik als antwoord, dat ik me dat toch niet kon veroorloven. Ze kon blijkbaar door het leren pak heen zien hoeveel geld ik had. Ik ging weer terug en zag toen weer een bordje van B&B (http://www.glendhu.co.uk). De dame had ook een tweepersoonskamer vrij en zij wist blijkbaar niet of ik die wel kon veroorloven. Nou ik vond dat ik mij die £25,= best kon veroorloven en zat nu ook nog mooi aan de waterkant. 's Avonds ging ik even Ullapool in en zag dat er in de haven een zeehond gewoon rond zwom. Gezien de hoeveelheid toeristen, die het trok, was dit natuurlijk gewoon geregeld via Tourist Information. En de GPS deed het vandaag weer gewoon. Eerste wilde gewoon alleen die koördinaten uitlezen, waarvan ik vond dat ik ze eigenlijk moest hebben. Het ging mij daarbij vooral om de posities, waar ik een foto maakte. Weet ik naderhand waar het geweest was. Het volgende probleem was het opwaarderen van mijn GSM via de creditkaart gegevens. Vodafone houdt vol, dat ze mijn nummer niet kennen. Maar wel weten ze mijn tegoed telkens te verkleinen als ik gebeld heb of gebeld wordt. Willy zal morgen even een kaart met beltegoed halen en het nummer aan mij doorgeven. En dan de afstand. Volgens de kilometerteller heb ik 273 kilometer gereden, maar hemelsbreed iets meer dan 84 kilometer. Vanwege de inhammen waar je telkens om heen moet loopt dat aardig op.

Overzicht uitlezing boordcomputer zondag 24 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

1375,63 273,97 1649,60

Tijd

Maximum

20:28:57 57,30

4:46:53 25:15:50

Tot vandaag 119

Vandaag Totaal


Dag 7 - maandag 23 augustus 2003

- Thurso

Maandagmorgen begon zonnig. Alleen die verrekte mugjes. Zelfs met de helmmuts op was het soms niet te harden. Ik had zelfs de motor wat naar voren gehaald en hoopte dat door wat wind ik minder last zou hebben. Ging de wind nog liggen. Eerst ging ik even Ullapool in. Ik informeerde bij Boots of ze ook leesbrillen verkochten. Van mijn Hema-bril was een pootje afgebroken, maar ze hadden geen leesbrillen. Dan maar geen reservebril meer. De route voor vandaag was deels de route, die ik vorig jaar ook al had gereden. Vanaf Ullapool langs de kust omhoog over de smalle weggetjes met de z.g. passing places. Even wachten als er een tegenligger aan komt. Delen van de route herkende ik wel, andere delen kwamen mij als geheel onbekend voor. Maar misschien kwam dat ook, omdat ik mij nu meer tijd gunde. Er werd vaker gestopt en dan was het niet gauw even met de helm op een foto maken, nee nu kon de helm af en werd er de tijd voor genomen. Even de GPS de coördinaten laten bepalen en dan er ook even

Het uitizicht iets zuidelijk van Inverkirkaig ( British grid : NC 07498 18917 / N 58 06 47.4 - W 5 16 04.1 )

een kode bij zetten. Waren de punten naderhand altijd weer terug te vinden. Wel was een deel van het trajekt erg slecht. Het was niet meer dan een deels verharde motocrossbaan. Gaten, scheuren lapwerk wat weer los liet en

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 ontzettend hobbelig. Doordat veel asfalt al kapot ging lag er natuurlijk veel steenslag op de weg. En dat maakt het rijden op een smalle weg niet erg gemakkelijk. Ik kreeg zowaar medelijden met die motorrijders, die deze toer hadden geboekt en dit dan op hun Supersports moesten rijden. Geen gang, veel

Op de B 869 tussen Clashnessie en Drumbeg ( British grid : NC 09724 32665 / N 58 14 14.7 - W 5 14 28.7 )

hobbels en dan maar op je polsen leunen. Maar na een slecht stuk was er ook een deel al gerenoveerd. Wel smal, maar goed, strak asfalt. Wel moest je zorgen dat je op de weg bleef. Het asfalt lag soms wel meer dan een decimeter boven de berm. Het leef wel of ze op de hoogste punten van de weg een minimale dikte asfalt wilden hebben en daar de rest gewoon op hadden aangepast. Onderweg werd er even weer voedsel gekocht en dat was bij hetzelfde winkeltje in Lochinver, waar ik dat vorig jaar ook had gedaan. Omdat ik voor lag op het schema t.o.v. vorig jaar - ik had geen lange aanreis gehad naar de start in Ullapool - was ik te vroeg om op het muurtje weer te gaan eten. Daarom ging een eindje verder even aan voor koffie met een stukje citruscake. Smaakte goed en het was er aangenaam zitten. Onderweg kwam het een paar keer voor dat het leek of de weg gewoon ophield. De weg moest vervolgd worden na een heuveltop en omdat je niets zag in het verlengde van de weg – bomen of struiken etc – had je geen idee hoe de weg zou liep. Of je zag alleen maar een boom, die recht achter de top stond in het verlengde van de weg. Maar of het links of rechts was, dat zag je pas, als bijna op de top was. Moet je wel erg attent blijven, maar het was wel een mooi deel van de route. Maar ook de afronding in de weg liet

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 meestal geen hoge snelheden toe. Het was verstandig om “goed kontakt” met de weg te houden. Toen ik bij Unapool weer op de doorgaande route - de A894 kwam, werd de Yam even de sporen gegeven. Kon de warmte even wat worden

Even een rustpauze aan de A838 – the HOOFDWEG langs de noordkust in de buurt van Gualin House ( British grid : NC 30909 57470 / N 58 28 06.8 - W 4 53 57.0 )

afgevoerd. Na verloop van tijd dacht ik, dat als de weg zo zou blijven, dan kon het wel erg vervelend worden. Maar na Laxford Bridge op de A838 zaten er weer stukken 'single track road' in. En deze A838 is wel de enigste toevoerweg voor het westelijke deel van het noordelijke Schotland. Tevens is het de kustweg langs de noordkust. Ook viel mij op, dat we elkaar als motorrijders nu opeens wel groetten, terwijl dat zuidelijker niet werd gedaan. Toch iets van dat we allemaal een soort samenhorigheidsgevoel hadden. We waren toch maar even op deze wegen ver weg van de dicht bewoonde omgeving. De kusten langs de noordkant zagen er anders uit. Langs de westkust lagen we vaak hele eilandjes voor de kust, nu waren het meer de steilere rotskusten. Ook wel mooi maar op een heel andere manier. En het was frisser geworden. De sweater kon er nu weer bij aan. De wind kwam zo vanaf de noordpool. Onderweg had ik bijna nergens bij B&B's het bordje van 'no vacancies' gezien, zodat ik dacht dat het wel mee zou vallen. En om het trajekt voor morgen wat kort te houden besloot ik wat langer door te gaan. Maar oostelijker waren er weer minder B&B's, terwijl dorpjes, die ik op de 'rol' had staan, die zag ik niet. In Thurso besloot ik dat het wel genoeg was. Bij de B&B's in Thurso zag ik zo geen parkeerplaats en dan moest de Yam weer helemaal leeg gemaakt worden. Dus maar even terug,

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 want ik had een bordje gezien van een B&B bij een boerderij. Deze zat wel vol, maar had een kennis, die ook een B&B had. Daar was wel ruimte en zo belandde ik weer bij een oude dame. Lekker op de ruimte en hoefde ik de Yam niet helemaal leeg te maken. En verder blijven ze voor je zorgen. Er werd direkt thee gezet en

De noordelijke klifkust in de buurt van Rispond ( British grid : NC 30909 57470 / N 58 28 06.8 - W 4 53 57.0 )

koekjes klaar gezet. 's Avonds belde Willy. Ze had een prepaidkaart gekocht en op de voicemail de cijfers even ingesproken. Ik had echter nog geen voicemail uitgeluisterd en dus noemde ze alle getallen nogmaals. Kan ik ze vanavond even invoeren. En er was een SMS van Oeds. En ik kon ook de voicemail uitluisteren. Was ook een SMS-je voor binnen gekomen en het bericht stond er. We worden nog modern ook. Alleen dat opwaarderen via de telefoon gaat nog niet.

Overzicht uitlezing boordcomputer maandag 25 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

1649,60 276,50 1926,10

Tijd

Maximum

25:15:50 53,66

5:09:19 30:25:09

Tot vandaag 113

Vandaag Totaal


Dag 8 - dinsdag 23 augustus 2003

- Inverness

Dinsdagmorgen kwam er, toen ik al met mijn ontbijt bezig was, een Engels echtpaar binnen. Kan gebeuren en gebeurt elke dag. Maar hier vroeg de man aan de vrouw of zij zijn wensen voor het ontbijt had doorgegeven. Met de hare werden ze doorgegeven. Maar in alles werd eerst met zijn vrouw overlegd of zij deed het wel even voor hem. Eng gewoon. Ik moest alle beslissingen zelf nemen

De Yam voor het beroemde hotel van John O’Groats ( British Grid : ND 39819 74199 / N 58 38 50.6 - W 3 02 13.0 )

en ook zelf doorgeven. Na het ontbijt vervolgde ik mijn reis. Eerst vroeg ik mij af of ik wel naar John O’ Groats moest gaan. Eigenlijk was er niet veel te zien, niets bijzonders eigenlijk. En de weg er naar toe was ook niet bijzonder. Maar als je in de buurt bent geweest en je bent niet in John O’ Groats geweest, dan is je reis bijna voor niets geweest. De opmerking 'Ik ben ook al bij John O’ Groats geweest' telt natuurlijk wel. Niet iedereen komt er en je moet het ook zien als een bedevaartsoord. Dus werd het 22 mijl heen en 22 mijl terug. Bij John O’ Groats was het redelijk druk. Ik maakte een foto van het bekende huis. Daarna ging ik weer een deel terug van de weg die ik gisteren had gereden. Nabij Golval nam ik A897 richting zuid. Nu kwam ik door hele gebieden waar ik geen waterpartijen zag. Uitgebreide vlaktes met heide en af en toe een boerderij. Deze weg had ik in de zeventiger jaren ook als eens gereden. Mijn de herinneringen waren de telefoonpalen die rechtdoor gingen, terwijl de weg na

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 een erg bolle brug een scherpe bocht maakte. Erg link vond ik dat toen. Ik vond dit punt nu niet weer. Zal wel aangepast zijn na een aantal ongelukken. Ergens was wel een nieuwere brug en in de bocht veel schrikhekken. Na 40 mijl was ik weer bij de Noordzeekust. Ik besloot om nog even langs Bonar Bridge te gaan. Ik wist dat ik daar vorig jaar een mooi uitzicht had. Op de kaart stond een binnenweggetje,

Op de A897 tussen Golval en Helmsdale ( British grid : NC 86513 33110 / N58 16 04.4 - W3 56 04.5 )

maar toen ik een weggetje een eind gereden had, had ik toch het gevoel dat die weg niet de juiste was. De GSM werd even gestart en aan de hand van de koördinaten werd plaats bepaald. Met die koördinaten kon op de kaart de juiste plaats worden bepaald. Toen wist ik zeker dat ik niet op de juiste weg zat. Dus maar weer terug naar de A9. Bij de volgende afslag stond Bonar Bridge wel op de borden. De weg was wel wat bredere dan dat ik eerst op had gehoopt. En nu was ik ook van de A9 - de brede kustweg - af. De kustweg was wel erg breed. Angstwekkend breed gewoon. Nu kwam ik over vloeiende wegen en om tenslotte uit te komen in Inverness. Ik besloot om eerst even te kijken bij het B&B (http://www.4tourism.com/uk/hotels/oakvilla.html) waar ik dat vorig ook was geweest. De dame dacht dat ze mij wel eens had gezien en had ook nog wel een kamer vrij. En de motor kon weer achter het huis gestald worden. 's Avonds ging ik Inverness nog even in. Eten en na het eten en belde ik met Donna – mijn overnachting voor morgenavond. Voor haar was ik eerst een onbekende. Want zij had geen bekenden in Inverness, tot dat het tot haar doordrong dat het die

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 vreemde een Nederlander was. Nou morgen kon wel eens een uitgebreide bijeenkomst worden. Overzicht uitlezing boordcomputer dinsdag 26 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

1926,10 317,66 2243,76

Tijd

Maximum

30:25:09 64,79

4:54:01

Tot vandaag 123,3

35:19:10

Vandaag Totaal

Uitzicht over de Dornoch Firth richting Bonar Bridge ( British grid : NH 65161 86228 / N57 50 28.0 - W4 16 17.0 )


Dag 9 - woensdag 23 augustus 2003

- Edinburgh

De woensdagmorgen begon net als vorig jaar. Nattig, maar niet in die mate, dat ik de regenbroek direkt aan deed. Maar na zo’n tien mijl was het nat genoeg om dit alsnog te doen. Maar ik bleef bij mijn besluit om de route zoveel als mogelijk was te blijven volgen. En op punten waar ik vorig jaar nogal had moeten zoeken, wist ik nu dat ik afslaan moest. Vanwege het minder goede weer had ik steeds onvoldoende mijn gedachten bij de afstanden die ik tussen de diverse punten van het roadboek moest rijden. Bij de langere afstanden was ik vaak weer vergeten waar de teller op moest staan om daar te zijn. Wel herkende ik bepaalde punten. Waar ik verleden jaar was gestopt om te tanken, waar ik toen de regenbroek weer had aangedaan en waar ik toen op de heuveltop had staan kijken. Ik stopte bij een restaurant in het skigebied even voor Ballater voor koffie met wat er bij. Nu waren ze wel open, terwijl ze verleden nog dicht waren. Een eindje verder zag ik het restaurantje waar ik verleden jaar koffie had gedronken en toen na afloop ook het regenpak aan had moeten doen. In Ballater volgde ik eerst maar even de doorgaande weg. Ik had de afslag wel gezien, maar de Yam had al te lang op reserve gereden om nog verder te gaan. Na de tankstop kon ik met een gerust gevoel verder gaan. Wel viel mij nu op, dat ik soms het idee had, dat bepaalde herkenningspunten op een heel andere plek waren dan ik mij herinneren kon. Soms veel verder weg. Ergens – ik vermoed in de buurt van Forfar – raakte ik de weg kwijt. De afritten waren gewijzigd en zodoende was het niet meer in overeenstemming met het roadboek. Even zocht ik nog, maar toen ik weer op de hoofdweg uit kwam, besloot ik die maar te volgen richting Dundee en vervolgens Perth. Ik zou dan in elk geval niet te laat bij Edinburgh zijn. Ik was mooi op tijd bij de Firth of Forth bridge. Daar twijfelde ik welke weg ik moest nemen voor het service station. En net toen het te laat was, zag ik dat ik deze afrit moest hebben. Ik dacht de volgende afrit te nemen en dan gewoon terug. Maar dat was iets minder eenvoudig. De eerst volgende afrit was alleen maar een afrit en had geen oprit aan de andere kant en zo kwam ik een eind door Edinburgh. Toen ik eindelijk weer bij de Firth of Forth brug was, belde ik vanaf een verlaten parkeerterrein even Eoghan – de vriend van Donna. Hij zou mij komen halen en ik sprak af bij het Shell tankstation. Tijdens het wachten vulde ik de Yam even. Dan kon ik vanavond zonder problemen naar Abington gaan. Toen Eoghan er was, zei ik direkt maar even, dat ik graag wilde dat hij wat rustig aan deed. Ik was immers geen racer en hij hoefde zich voor mij niet te bewijzen. Hij zou de weg zeker beter kennen dan ik, alhoewel hij nog niet zo lang in Edinburgh woonde. Toen we bij hun huis waren, wist ik al niet meer hoe we gereden waren. Ze woonden in een groot appartementencomplex. Hij toonde hoe veilig het daar was. Alle koffers moesten maar van de motor en deze werd ’s nachts met een dikke ketting vastgelegd aan een lantaarnpaal. Een heel verschil met de B&B’s, die ik de afgelopen week had gehad. Er waren er bij, waar ik de sleutels wel in het slot

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 had durven laten zitten Eoghan praatte mij even bij over de laatste ontwikkelingen bij de XJR-owners. Een lid was deze week omgekomen bij een verkeersongeluk en een ander lid begon zich heel erg vreemd te gedragen. Dan wist ik er ook van als het ’s avonds ter sprake zou komen. En van Donna kreeg ik mijn clubtoebehoren : een badge, een sticker en een plakker voor op het

De toebehoren van de XJR-Owners GB

nummerbord. . ’s Avonds gingen we naar Abington. In Edinburgh brandde bij mijn Yam even het lampje van het oliepeil (“het panieklampje”), om daarna weer uit te gaan. Net buiten Edinburgh bij een tankstation stond nog een lid te wachten en gedrieën gingen we naar Abington. Af en toe ging het wel wat hard en dan liet ik ze gewoon gaan. Ik ben toch wat voorzichtig in voor mij onbekende wegen. In Abington stond al een hele groep motorrijders, en niet alleen maar XJR-rijders. Dan had een groepje vrienden meegenomen uit Ayr. Eerst werd er buiten op de parkeerplaats kennis gemaakt en elkanders motoren bewonderd. Die van mij sprong er uit doordat hij nogal smerig was en bij mij nuttig boven mooi stond. Na een tijdje gingen we naar binnen en haalden wat te eten. De meeste gesprekken kon ik bijna niet volgen. Dat Schots-engels was niet te volgen. Het was erger dan Rab C Nesbitt op de televisie. Mijn vraag om BBCEngels werd afgedaan met de mededeling, dat ze STV-engels spraken, waarbij – bleek naderhand – STV stond voor Scottish TV. Onverstaanbaar dus. In het duister ging het ’s avonds weer terug. Eoghan voor mij, The Scod achter mij. Bij Eoghan gingen de lampjes op de koffer soms onverwacht aan – remde hij soms ? – en The Scod had de koplamp wat hoog staan. En mijn koplamp was deels afgeplakt, omdat ik anders de tegenliggers zou verblinden. Makkelijk was dus heel wat anders. Terug in Edinburgh werden de beide Yamaha’s vastgezet aan de lantaarnpaal en praatten we nog wat na.

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 Overzicht uitlezing boordcomputer woensdag 27 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

2243,76 519,04 2762,80

Tijd

Maximum

35:19:10 72,99

7:06:40 42:25:50

Tot vandaag 145,0

Vandaag Totaal

Foto by [Dan]

Een deel verzamelde motoren op de bijeenkomst in Abington


Foto by [Dan]

Op de parkeerplaats bij Abington met een paar leden van XJR-Owners UK V.l.n.r : Egbert, The Scod, Donna, ???, Eoghan achter de XJR’s van mij en Eoghan


Dag 10 - donderdag 28 augustus 2003 - a/b Pride of Hull Gedurende de nacht had ik horen regenen. Soms behoorlijk stevig. Maar toen ik gereed was om te vertrekken was het weer droog. Dus weer een start zonder regenbroek. Voordat ik in Galashiels was, moest de regenbroek al weer aan. En in Edinburgh had het olielampje even weer gebrand om wat later gewoon weer uit te gaan. Bij een tankstation in Galashiels werd de Yam weer gevuld en kwam de routeroller weer op het stuur. Daarna was het roadboek van vorig jaar weer maatgevend. En ook nu waren er af en toe weer de herkenningspunten. En de

Farne Island voor de Engelse kust ( British grid : NU 20184 34187 / N55 35 48.2 - W1 40 46.9 )

regen was erger dan vorig jaar, maar de spirit bleef goed. Onderweg realiseerde ik mij, dat gisteren het oliepeil in de Scottoiler niet had gekontroleerd. En toen ik dat tijdens een stop even deed, zag ik dat deze helemaal leeg was. Het reservoir werd even weer gevuld en door de slang even van de Scottoiler los te maken vulde ik de slangen weer. Kon ie zijn werk weer doen. Omdat ik vorig jaar reeds had ontdekt, dat ik vermoedelijk tijd over zou houden, had ik ook nu weer besloten om even over de Yorkshire moors te gaan. Ik had nu een andere route uitgezet en toen ik bij Chollerford kwam, zag ik een tankstation. En ik herkende het tankstation. Daar had ik vorig jaar getankt, en dat tankstation had ik dit jaar overgeslagen. En toen besefte ik, dat ik een deel van de route van vorige week weer reed. Maar omdat ik in tegenover gestelde richting reed, leek het een heel andere route. Ik tankte en ging verder. Via kleinere wegen dan vorig jaar kwam ik weer op de weg naar Alston en nam daar de B7266. Ik even op keek hoe laat het was en op dat moment realiseerde ik mij hoe weinig tijd ik nog zou hebben. Met de GPS bepaalde ik de afstand hemelsbreed tot Hull, en besloot ik zo snel mogelijk naar Hull te gaan. En toen ik bij de A1/M1 kwam pakte ik deze

Schotland per XJR 19 – 29 augustus 2003 weg maar. Dat schoot immers beter op. Maar ik vond het vreemd dat in geen York of Hull op de borden zag. Gauw de kaart er even bij, maar de kaart van Schotland ging niet ver genoeg naar het zuiden. Ik besloot om in elk geval deze richting te blijven rijden. Ik wist dat deze route ook in het roadboek stond. En York stond wel als afslag op de borden, Bij York wist ik het niet meer. Niet elke keer stond Hull op de borden. Snel werd mijn aanvulling op het roadboek verwijderd en daar zag ik welk wegnummer ik moest volgen. En het bleef zoeken. Niet bij elke kruising / afslag stond Hull vermeld en dat gaf geen lekker gevoel. Ik had ondertussen wel ontdekt, dat ik over een andere weg langs York ging. Daardoor miste ik het winkelcentrum, waar ik mijn aankopen wilde doen. Gezien de tijdsdruk wilde ik ook niet gaan zoeken of op mijn schreden terugkomen. Toen ik op de weg richting Hull uitkwam en weer herkenningspunten zag, wist ik dat ik toch nog wel op tijd in Hull zou zijn. En dat ik daar misschien nog wel tijd zou hebben om in Hull even naar een supermarkt te gaan zoeken. En bij het binnenrijden van Hull zag ik een groot winkelcentrum, met daarin een supermarkt van Asda. Daar kocht ik wat ik nodig had en aangezien het tankstation daar de benzine tegen een redelijke prijs verkocht, werd ook de Yam even van drinken voor zien. Bij de ingang van de haven kreeg ik weer mijn papieren en kon direkt aan boord gaan. Gezien de ervaring van de heenreis, besloot ik om nu het hele leren pak maar mee te nemen naar de hut. Kon ik dat de volgende morgen reeds aan doen voor ik weer naar beneden zou gaan. In de hut werd het pak uitgedaan en even werden de benen gestrekt. Ik was een beetje moe. Het trajekt was toch langer geweest dan ik had gedacht. Ruim 500 kilometer had ik vandaag gereden in iets meer dan 8 uur. Koffie wilde ik en dat werd dus als eerste gehaald. Dat was er vanmiddag bij in geschoten, vooral toen ik tot de konklusie was gekomen, dat het krap kon worden. Daarna naar buiten en om even aan het thuisfront door te gegeven dat we aan boord waren. En Oeds kreeg even een SMS-je. Vervolgens ging ik weer naar binnen en ging wat eten. Ik keek nog even naar het uitvaren en dronk nog een bak koffie en ging maar naar de hut. Ik wilde naar bed. Overzicht uitlezing boordcomputer donderdag 28 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

2762,80 519,13 3281,93

Tijd

Maximum

42:25:50 64,17

8:05:10 50:31:00

Tot vandaag 137,7

Vandaag Totaal


Dag 11

- vrijdag 29 augustus 2003

- Assen

Vrijdagmorgen werd ik weer gewekt door de vrouwenstem uit de geluidsinstallatie. Ik had begrepen dat ik vanaf half zeven kon ontbijten, maar de dame zei om zes uur, dat de ontbijtzaal reeds geopend was. Snel de kleren aan en direkt naar de eetzaal. Het was gelukkig nog rustig en kom in alle vrede mijn voorlopig laatste Engelse ontbijt eten. Daarna ging ik naar buiten. Het was weer nattig. Met de GPS bepaalde ik de afstand hemelsbreed tot Europoort. Nog 25 kilometer. Handig zo’n apparaatje. Toen we nog zo’n 10 kilometer van de haven waren, ging ik terug naar de hut en deed het pak weer aan en ging maar naar beneden naar het autodek. Ik bekeek daar de aanwezige motoren. Opvallend was de zijspankombinatie van een Duitser. Alle het plastic was verwijderd of geschilderd alsof hij zo de woestijn in moest. Zelfs zat er een reservewiel op met een profiel voor terreinrijden. Aan de voorkant van de bak zaten twee koffers, die qua vorm erg aan de munitiekisten deden denken. Alleen de plaats was wat onlogisch. Net voor de oliekoeler. Omdat de motoren midden tussen de auto’s stonden, moesten we wachten tot de auto’s van boord waren. Buiten onder de overkapping bij de douane stonden alle motorrijders. Iedereen had het weer beter ingeschat en iedereen was nu bezig met het komplete regenpak aan te doen. En ik belde even met Rotterdam en bestelde even koffie. En na de koffie werd de reis voortgezet. En het bleef maar nattig, en daarom wilde eigenlijk niet tanken. In een rustig tempo ging het huiswaarts en op reserve rijdend was ik om even over half één weer thuis. Overzicht uitlezing boordcomputer vrijdag 29 augustus 2003 Afstand

Gemiddeld

3281,93 259,24 3541,17

Tijd

Maximum

50:31:00 86,25

3:00:29 53:31:29

Tot vandaag 131,2

Vandaag Totaal


Uitleiding Met ruim 3500 kilometer meer op de teller en over vijftig zadeluren was in weer thuis. Onderweg had ik dertien keer een benzinestation aan gedaan, in totaal ruim 225 liter getankt. Dat moest eigenlijk 14 maal tanken zijn en bijna 245 liter. De tank was bij thuiskomst nagenoeg leeg. En de Bridgestone banden hadden zich goed gedragen. Geen enkele keer een Ctrl-Alt-Del behoeven in te drukken. Wel meldden ze zich wat nadrukkelijker bij dikkere rillen in lengterichting. Even een beetje beweging en dan weer gewoon verder. Misschien omdat de banden wat minder rond staan en daardoor wat sneller ‘uit het midden’ dragen. De handbeschermers hadden hun functie goed vervuld, ondanks dat de hele hand er niet achter zat. De regen werd voldoende van de handschoenen gehouden, de rijwind had minder vat op de handschoenen en daardoor koelden ze minder sterk af. En daardoor werden de handen weer minder koud bij het rijden met natte handschoenen. Een goede verbetering dus. De GPS was een mooie aanvulling op de kaart. Met de GPS kon ik exact bepalen waar ik stond. Hij werd even op breedte / lengtegraden gezet. Ik had een kaart van Schotland, waar deze verdeling ook op stond. Aan de hand van de uitlezing kon ik dan op de kaart precies aanwijzen waar ik stond. Verder was de kaart, die in de GPS zat, gemakkelijk om even te kijken waar ik stond. De kaart was wat de wegen betreft, veel te grof, maar de pointer gaf op de kaart netjes aan waar ik was. Daardoor was het mogelijk vrij goed te bepalen waar ik was in relatie tot waar ik vandaan kwam c.q. waar ik heen wilde. Eén keer had ik een binnenweg genomen, maar na een tijdje had ik toch het idee, dat ik fout zat. Even de GPS er bij en toen even de op de kaart prikken waar ik was en wist dat ik verkeerd zat. Gewoon terug was de beste oplossing. De GPS gaf daar geen wegen – deze waren veel te klein – maar met de koördinaten was op de kaart heel nauwkeurig te bepalen waar ik was. En de laatste dag was het gemakkelijk, want ik had bij het binnenkomen in Hull de koördinaten even vastgelegd. Op de moors programmeerde ik de GPS met de opdracht te zeggen hoe ver ik hemelsbreed nog van Hull verwijderd was. Deze waarden deden me toen beseffen, dat ik mijn tijd hard nodig had om tijdig in Hull aan te komen. Verder heb ik bijna alle punten even vastgelegd waar ik een foto heb gemaakt. Zit ik naderhand niet met de vraag waar ik de foto’s heb gemaakt. Ik van bijna elke foto tot op een tiental meters nauwkeurig de plaats weer terugzoeken. Handig en leuk apparaatje. Ook de Scottoiler vond ik een handig apparaat. Af en toe even vullen – als je het niet vergeet – en de ketting blijft er goed uit zien. Alleen jammer dat het High Capacity Reservoir niet aan de gang te krijgen is. Dan had ik in de hele vakantie nergens naar behoeven te kijken. Maar niks geen gedoe met een spuitbus en steeds een gesmeerde ketting.

Motorvakantie 2003 Rondrit door Schotland

Recommend Documents