25-09-2013 Allen Heb vanuit het vliegtuig voor het eerst in mijn leven mangrove bossen gezien. Gisterochtend aangekomen in Mumbai. Overnacht de komende 15 nachten in een zeer luxe hotel. Niet te geloven. Werd ontvangen met een traditioneel ontvangst, bloemenkrans en een rode stip op het voorhoofd. Hotel ligt op een heuvel, zo steil dat sommige taxi’s en tuctucs een aanloop moeten nemen om omhoog te komen. Bij de ingang van het hotel terrein worden alle auto's gecontroleerd, deuren gaan open. Achterklep, motorklep omhoog. Snuffelhond door auto en gegevens taxi gecontroleerd. Dan pas gaat de toegangspoort open en mag je het terrein op. Een half jaar geleden was de controle nog strenger, toen werd er ook nog gebruik gemaakt van spiegels om de onderkant van de auto te bekijken. Maar toen was er een terreurdreiging, die is er nu niet meer. Bij het hotel zelf aangekomen nog weer bewaking. Tas moet door de scanner. Vervolgens ga je zelf door een veiligheid poort, die bij mij standaard afgaat, (beugelbeha en schoenen met ijzer). Vervolgens word ik dan gefouilleerd door een heel mooie beveilgingsdame in sari. Niet in het openbaar, maar in een zeer discreet hokje. Om op mijn kamer te komen, moet ik mijn pasje van de hotelkamer in de lift steken. En dan op het knopje van de etage tikken. Zit op de 14de etage. Er was geen ander plekje. Het hotel is vol want er zijn twee conferenties en een trouwerij (een trouwerij schijnt in India bijna drie dagen te duren). Mijn kamer is direct naast de brandtrap. Prachtig uitzicht, met scherpe contrasten. Iets verder een luxe wijk voor mensen met opleiding, vlakbij een soort krottenwijkje. En dwars door het beeld belangrijke leidingen. Schatting dat deze leiding tussen de 1 en 3 meter hoog zijn. Gas of olie? Was gisteren uitermate vermoeid, dus alleen een bezoek gebracht aan een shopping mall. Uiteindelijk alleen wat lekkers en drinken gekocht. Gegeten via de roomservice. Vanochtend ontbeten in de ontbijtzaal. Uitermate luxe natuurlijk. En tot mijn verrassing zaten er twee Nederlandse collega's naast me! Met hun meegelift naar de werklocatie. Vandaag eerste dag gehad en gesproken met een aantal Indiase collega's. Een wereld van verschil, maar toch ook weer niet. Net zo goed opgeleid als NL iters, en bijna nog meer vrouwen dan in Nederland. Mijn eerste indruk: - wat een beveiliging voor elke toegangsdeur op de etage staat een bewaker - voordat je het complex op komt controle van de taxi door behoorlijk bewaking buiten - zo gauw je het gebouw binnen bent moet je je laptop laten zien en het nummer laten controleren. Alleen als het nummer van de laptop is opgegeven, mag je naar binnen. - dan heb ik het nog niet over het scannen van de tassen via röntgen apparaten - op de afdeling is het behoorlijk stil, hoewel er nu meer mensen zijn en er ook meer gepraat wordt - er is in de ochtend een soort stand-up van verschillende groepen die met elkaar samenwerken. - de werkplekken zijn redelijk groot, 4 personen maximaal in een cubicle, maar een gast zit alleen in een cubicle. Dat voelt wel uitermate luxe. - redelijk wat vrouwen op de werkvloer, maar ze willen er nog meer hebben. Terwijl mijn eerste indruk is dat er hier in India al meer vrouwen rondlopen dan gemiddeld bij Sogeti in Nederland. - toiletten zijn uitermate schoon, en kennen zittoiletten. Zo'n beetje elke twee uur wordt er schoongemaakt. Ongekend bijvoorbeeld naar Nederlandse maatstaven. - er bestaan ook hier koffieautomaten. Maar ze leveren hier heet water, sterke thee, thee met suiker en citroen en chai (thee met specerijen en melk). Verdere staat er een drinkwater automaat en kan je onbeperkt biscuitjes pakken. Wat zal ik de chocolade melk missen
Morgen op de terugweg van naar het hotel langs een fotozaak gaan, zodat ik pasfoto's kan laten
maken. Hierdoor heb ik over 4 werkdagen ook een Indiaas nummer. Dat is erg handig, want dan kan ik zelf taxi's reserveren etc. Dat gaat namelijk via mobiele nummers. Wat ik begrijp is dat bijna iedereen een mobiel nummer heeft, en maar weinig mensen een vast nummer hebben. Zelfs hotels hebben speciale mobiele nummers. Mocht er iets zijn, stuur dan een sms, ontvangen is voor mij gratis. Terug naar Nederland kost mij 0,42. Bellen naar Nederland via mobiel is 1,60 per minuut en gebeld worden is 1,25. Kostbaar. Maar vanaf circa 16.30 Nederlandse tijd ben ik in het hotel. Via Skype of freecal (dat is via internet) kan ik jullie gratis bereiken. Heb het vanavond al uitgeprobeerd met Francis. Het hotel biedt twee typen internet verbinding, heb nu betaald voor een hele week, kosten 50 euro voor de snelste en veiligste verbinding. Klinkt misschien duur, maar de investering is het wel waard! Als je gaat omrekenen zou ik anders heel wat kosten hebben voor sms, mobiel bellen etc. En ik kan jullie dus direct bereiken. Ook bij de kantoor locatie heb ik beschikking over internet. Dus als er contact nodig is, stuur een sms en ik neem gelijk contact op indien nodig.
29-09-2013 Vandaag begon een beetje beroerd. Ik was niet echt lekker. Toch een soort griepje of zo. Maar in de middag begon het op te klaren en heb ik het boek Inferno uit gelezen. Wat een heerlijk spannend boek. Daarna naar de grootste shopping mall van Mumbai gegaan. Een shopping mall van 4 etages. Qua grootte misschien klein naar Europese maatstaven, maar toch denk ik vergelijkbaar met hoog Catharijne. Ze kennen daar geen V&D, Hema of andere grote ketens. Maar wel een kleinere Marks& Spencer en de Indiase variant van Wal-Mart. Ik heb in een sportwinkel een zwempak in mijn maat gevonden! Ik had niet gedacht dat dat zou lukken. Kosten om gerekend naar Nederlandse valuta 15 euro, een ECHTE SPEEDO. Vervolgens ladingen cola en drinkwater ingeslagen. Dat is goedkoper dan het leeghalen van de hotelbar. Ook nog badslippers gekocht, kosten circa 2 euro 50. En op de terugweg nog langs de Bodyshop gegaan. Helaas lukte het niet om korting te krijgen met mijn Nederlandse kaart. Maar de prijzen vielen hier ook mee. Na terugkomst in het hotel, twintig baantjes getrokken in het hotel zwembad. Heerlijk. Ga kijken of het me lukt om dat elke dag te doen. Morgen weer een gewone werkdag. In Mumbai is het vandaag bijna de hele dag droog gebleven. Zou de regentijd eindelijk afgelopen zijn? Intussen ben ik begonnen in het boek "Holy cow" een boek van Sarah Macdonald bezig. Een verhaal over de avonturen van een vrouw in India die een haat-liefde verhouding heeft met het land. Elf jaar terug heeft ze gezworen om niet meer naar India terug te keren. Maar nu is zij er wel omdat ze haar echtgenoot heeft gevolgd. En na een hernieuwde kennismaking met het land via de supermarkt van alle geloven echt van het land begint te houden.
Liefs Annemiek
03-10-2013 Vandaag naar de bioscoop in Mumbai geweest. Had voor 350 roepie een excellent seat. Of te wel de super de luxe stoel. De bioscoop kent 3 klassen stoelen, normale stoelen (dat zijn de eerste 3 rijen bij
het scherm), luxe stoelen, dat zijn bijna alle stoelen in het theater, en dan is de achterste rij super de luxe stoelen. Ik ben naar de film de LunchBox geweest. Wat opvalt, is dat zelfs bij de getoonde reclame, de vergunning wordt getoond, zodat als je klachten heb die makkelijk kan indienen En als er wordt geraakt in de film, dan begint de film eerst met 2 minuten aandacht voor de effecten van roken. En als er gerookt wordt in de film wordt smoking kills getoond. Nog wat raars, voordat de film wordt getoond na alle voor reclame, wordt iedereen verzocht om te gaan staan. En wordt eerst het Indiase volkslied ten gehore gebracht. De lunchbox is een film die ook binnenkort in Europa is te zien. Medeproducent is namelijk ARTE. Het is een geweldige film over twee eenzame mensen die elkaar alleen kennen via de briefjes in de lunchbox. Enige toelichting: in India is men gewoon dat de "Huisvrouwen" een potje warm eten aan special dragers geven die ervoor zorgen dat manlief een warme maaltijd heeft tijdens de pauze. Door een toeval wordt de lunchbox bestemd voor man van Ila verwisselt met de lunchbox van sergeant (een weduwnaar die zijn lunch door een plaatselijk cafeetje laat maken). De film was in Hindoe, maar met voldoende Engelstalige stukken of woorden om duidelijk het verhaal te kunnen volgen. Geen echte Bollywood film maar zeker ontroerend. Niet alle trailers zijn zichtbaar buiten India, maar hier toch een poging http://www.dailymotion.com/video/x134lyc_the-lunchbox-official-trailer-irrfan-khan-nimrat-kaurnawazuddin-siddiqui_shortfilms Onderweg naar de film en weer terug naar het hotel heb ik op diverse plekken cricket gespeeld zien worden. Dat is de Indiase sport. Waar je in Nederland voetbal op straat ziet, zie je dus in India cricket. Liefs Annemiek
05-10-2013 Ik heb vandaag wat rondgekeken in Mumbai. Eerst naar de wijk Bandra. Daar waar alles is begonnen. Een schitterende kerk bezocht de eerste kerk ooit gebouwd. Boven op een heuvel, door de Portugezen. Je kunt dus ook duidelijk de Moorse invloeden zien in de bouw van de kerk. Vervolgens de Stephens Church bezocht. Dat was de eerst gebouwde Anglicaanse kerk in Mumbai. Ook rond gewandeld in het wijkje. Waar nog resten van de oorspronkelijke huizen aanwezig zijn. Daar na doorgereisd naar het Fort. Het eerste fort ooit gebouwd in Mumbai. Door de Portugezen. Nadat alles door gereden naar bijna het uiterste noorden van de stad. Naar de Kandheri grotten. Ik dacht dat ik ook nog een mooie blik zou krijgen op het natuurreservaat. Nu mooi niet. Wat blijkt, eigenlijk is door de overpopulatie het natuur reservaat een lachertje. Mensen gaan op zaterdag of op zondag er picknicken. En doordat rondom het reservaat sloppenwijken zijn, krimpt elk jaar het reservaat stukje bij beetje. Ja, er lopen nog tijgers, leeuwen en luipaarden rond. Maar dat is eigenlijk pure oplichting. De zogenaamd wilde dieren slapen 's avonds in hun eigen hok. En worden vervolgens 's ochtends vroeg los gelaten in een special gedeelte van het reservaat. Ik heb gevraagd hoe het zit met andere dieren. Maar de enige dieren die je ziet zijn vlinders, en af en toe een kameleon of salamander. Zelfs slangen zie je bijna niet meer in het park. Dit vanwege de drukte. Er is bijna geen rustig plekje meer. De grotten, die waren fantastisch. Je moest er in de hitte behoorlijk voor klimmen. Maar het was de moeite waard. In totaal zijn er 110 grotten. Waarvan er 20 met hele mooie sculpturen. De grotten zijn gemaakt in het begin van het boeddhisme in India. Dus een paar honderd jaar voor onze jaartelling.
Het boeddhisme verdween daarna langzaam uit India. En kwam pas zo'n 1200 jaar later weer terug in India. Vandaar ook dat boeddhisten een minderheid zijn in het pantheon van religies. Liefs Annemiek
16-10-2013
Allen Ik ben veilig aangekomen in de locatie waar ik de komende 4 weken verblijf de treinreis was pittig. Maar toch zeker de moeite waard. Amritsar was fijn om weer te zien, maar was gisteravond overstroomd door zeer heftige regenval. Vanochtend stond het water nog overal en nergens. De reis naar Thangde Getsal tekenstudio ging gesmeerd. Waar er normaal een uur of 7 tot 8 voor staat, heb ik er een uur of 5 over gedaan. We hadden mazzel met het verkeer en er waren ook geen steenlawines of overstromingen. Vanavond met de neus in de boter, speciaal diner omdat iemand zijn tekening heeft afgemaakt. Morgen hopelijk uitgebreider. Voor allen die ik lief heb een goede avond. liefs Annemiek
17-10-2013 De eerste dagen gewerkt aan het gezicht van Boeddha, het lichaam van Boeddha zonder kleding en vervolgens gewerkt aan Boeddha met kleding, Niet op het formaat wat jullie van mij gewend zijn, maar in het klein. Ongeveer iets kleiner dan A4 formaat. Voor mij dus echt priegelen maar tot mijn eigen verwondering zie ik verbetering. Vandaag het verdere verloop van mijn lessen besproken. Ik had de keus om of te werken aan een Boeddha zonder achtergrond, of juist iets leren over de landschap elementen. Omdat ik al samen met Tashi Norbu werk aan de figuren, heb ik gekozen voor de landschappen. Ik heb al heel moeilijk gevonden om wolken te maken en dat wil ik graag verbeteren. Vandaag en morgen ga ik werken aan landschap elementen. Wolken, bergen, beekjes/rivieren, watervalletjes, vuur en een enkele bloem met bladeren. Dan vanaf volgende week ga ik aan een eigen Thangka beginnen. Vanaf de bodem, eerst het prepareren van het canvas. Vanwege de 3 weken die ik maar heb zal de (leer)meester de opzet van het landschap doen en vervolgens ga ik dan het landschap in kleuren en schaduwen. Aanstaande zaterdag ga ik op excursie rond kijken in McLeod Ganj naar Tibetaanse kunst. Met sommigen Skype ik of bel via internet naar de vaste telefoon. Aangezien we in de bergen zitten redelijk hoog op een heuvel is de internet connectie lang niet altijd goed. Dus als het Skype gesprek of telefoon gesprek is afgebroken en je hoort niets van me, dan ligt het domweg aan de Indiase kant. Ik zal dan via de email als er weer connectie is proberen het verhaal af te maken.
Zondag zit ik in het dal in een internet café, daar kan ik wel skypen, maar niet bellen naar de vaste lijn. (misschien toch wel, moet ik nog even bekijken). Waarschijnlijk is daar de verbinding beter dan hier op de heuvel. Veel liefs allemaal Annemiek
20-10-2013 Gisteren heb ik een excursie dag gedaan. Als eerste naar het Norbulinka instituut. Daar waar men studenten opleid tot meesters in het maken van traditionele Tibetaanse kunst. Rondgekeken in de ateliers van koperwerk, hout beschilderen. Mijn eigen belangstelling ging uit naar de afdeling handwerken, daar waar geappliqueerde en borduurde thangka's worden gemaakt. Wat een werk en tijd om een mooie Thangka te maken. Vervolgens doorgegaan naar de afdeling Thangka schilderen. En wat het leuke was, ik herken nu allerlei vormen en patronen. En zie dat die patronen bijna bij elke Thangka het zelfde is. De vorm van de wolken, het vuur, de kleding allemaal volgens een vast patroon, dat ik nu herken. Ik zie dus ook steeds meer in wat voor werk het is om een echte Thangka te maken. Echt heel veel werk. Na het Norbulinka instituut even een bliksem bezoek gebracht aan het klooster van de Karmapa. Helaas de goede man niet thuis aan getroffen, maar wel zijn tempel bezocht, en daar natuurlijk ook de vele thangka's bestudeerd. Vervolgens door naar McLeod Ganj, Een dorpje ongeveer een half uur rijden verderop. Vlak voor de weg steil omhoog gaat is het instituut voor Tibetaanse medicijnen. Helaas was dat gesloten. Volgende week een nieuwe poging. De betrouwbare en zeer netjes rijdende chauffeur Mohammed wist mij veilig met zijn auto door zeer steile hellingen (15%) omhoog te brengen en hele smalle haarspeld bochten te nemen. Mohammed zette mij af in het centrum van McLeod. Als eerste ging ik op zoek naar het adres van het reisbureautje dat mijn reis het geregeld. Dat lukte niet, het adres dat ik had bleek niet te kloppen. Dan maar door naar de tempel van de dalai lama. Hij was blijkbaar thuis, want er waren ongelooflijke veiligheid maatregelen. Ik werd als vrouw zeer goed gefouilleerd (en niet met de Franse slag die ik inmiddels gewend was geraakt). Ook moest ik mijn camera en mobiele telefoon inleveren. Men wilde niet dat er foto's werden gemaakt. Heerlijk rondgehangen in de tempel en gezien hoe er bij de villa van de dalai lama rollen prikkeldraad werden uitgerold en aangebracht vlakbij de hekken. Toch even gewacht of hij naar buiten zou komen, maar helaas dat gebeurde niet. Daarna door naar een Italiaans restaurant dat ik mij herinnerde van mijn vorige bezoek. Daar heerlijk koel gezeten met een bord frietjes en een liter water weggetankt. Vervolgens aan de eigenaar gevraagd waar het reisbureau wel te vinden was. Met heel duidelijke aanwijzingen wist ik zeer snel het reisbureau te vinden. Daar werd ik uitstekend geholpen. Nu alleen nog besluiten wat ik ga doen. De opties op een rij: - de bus van Dharamsala naar Delhi: duur 12 uur, start 18.00 aankomst 06.00 in Delhi, kosten 1000 roepia. Helaas geen vrouwenstoelen in de bus. Houd dus in dat je niet echt slaapt omdat de passagier naast je meestal zijn handen niet thuis laat. De bus mag dan wel airconditioned zijn, maar de zitplaatsen zijn naar Europese maatstaven krap. - vliegtuig van Air India: vertrek elke dag 11.30 vliegveld dharamsala aankomst Delhi 13.40, kosten tussen 4000 en 5000 euro. Maximum bagage 20 kilo, per 5 kilo bagage nog eens 1500 roepia erbij. Dus met 30 kilo bagage: 8000 roepia (rond 100 euro) - vlliegtuig van Spice Air: vertrek elke dag 12.30 vliegveld dharamsala aankomst Delhi 14.45, kosten tussen 4000 en 5000 roepia. Maximum bagage 20 kilo, per 5 kilo bagage nog eens 1500 roepia erbij.
Vliegtuigen schijnen iets minder betrouwbaar te zijn dan die van air India. - trein van Pathenkot naar Delhi. 7 keer per dag vertrekt er een trein. Kosten voor de dagtrein, circa 1500 roepia. Duur treinrit circa 5 tot 7 uur. Aankomst is wel in station Delhi, maar aanvullend verhuur middels betrouwbare taxi naar vliegveld: kosten 2000 roepia: totaal 3000 roepia. Dus aan mij de komende week na te denken wat ik wil. In ieder geval geen bus! Na het bezoek aan het reisbureau op zoek gegaan naar de winkel waar ik twee jaar terug de kleine thangka's heb gekocht. De winkel bestaat nog steeds, en de Belgische dame heeft nog steeds een heel mooi assortiment. En zoals ik ze nu kan herkennen van zeer goede kwaliteit! Ik zal daar zeker langskomen voor de souvenirs. Inmiddels was het alweer tegen zessen en stond Mohammed al weer klaar om me veilig naar huis te brengen. Ook in het donker bleek hij een zeer betrouwbare chauffeur. Hij wist blindelings waar de kuilen waren, minderde vaart zo gauw ook maar een andere auto raar deed. Heerlijk, zo had ik nog niet veel Indiase chauffeurs meegemaakt.
22-10-2013
Vandaag het canvas gemaakt. Eerst uit een heel groot laken een stuk stof van de juiste grote gescheurd. Vervolgens met een hand naaimachine een zoom genaaid. Door de zoom een soort waslijndraad geregen. Daarna de stof genaaid in een houten raam. In tussentijd stond de dierlijke lijm al heerlijk te stomen in de ruimte, echt een fantastische geur. Vervolgens nadat de lijn goed was opgelost, vermengt met een soort plafondcement. Dit alles opgebracht op het linnen, waarna het hele zaakje weer opnieuw opgespannen kon worden. Ik heb aan elke zijde van het canvas tweemaal zon heerlijk ruikende laag opgebracht. Nadat het zaakje goed opgedroogd was, kon het polijsten beginnen. Opnieuw werd er nu pure dierlijke lijm samen met wat water opgebracht op het linnen en vervolgens heb ik met een glas geschuurd. Ook het polijsten moet tweemaal gebeuren. Morgen zal de meester een landschapje schilderen. En vanaf donderdag zal ik bezig zijn dat in te kleuren. Gisteren en vandaag bezig geweest met het maken schetsen van een landschap en wolken geoefend.
Morgenochtend gaan we met zijn allen naar de festiviteiten van het Tibetan children village school. De festiviteiten starten om 8.30. De kinderen zullen traditionele Tibetaanse dansen opvoeren. Helaas kan de dalai lama niet aanwezig zijn. Hij is oververmoeid. Maar morgen zal de Karmapa wel aanwezig zijn, samen met een stapel Tibetaanse hoogwaardigheid bekleders. Om 13.00 gaan we weer terug naar Thangde Gatsal studio om verder te schilderen.
23-10-2013 Vandaag naar de festiviteiten van de Tibetan Children Village school geweest. Het was voor ons vroeg opstaan en weg gaan zonder ontbijt. Om 7.30 stonden we langs de weg te wachten op onze taxi. Op weg naar McLeodGanj naar de school. Het was verder weg dan we dachten. Niet echt in McLeodGanj maar in een dorpje in de buurt. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer taxi's we zagen en hoe meer mensen we zagen langs de weg. Uiteindelijk plotseling hield de weg op, en dan moesten we nog een eindje om hoog lopen. Daar zagen we iets beneden de berg een groot speelterrein met rondom al mensen zitten. Op weg naar een mooi plek diverse smalle paadjes langs gelopen. Vervolgens een mooi plekje gevonden, maar helaas wel in de zon. Toen begon het wachten. Enkele van mijn medestudenten ging ontbijt halen, een hele stapel momo's. 20 stuks voor 40 roepia. Die hebben we met zijn vieren op geknabbeld. Op een gegeven moment kwamen er ineens auto’s het speelterrein op. Dat was de auto van de Karmapa en de minister-president van de Tibetaanse regering in ballingschap. Vervolgens dachten we dat het echt begonnen was. Schoolkinderen kwamen in processie binnen, elke klas met zijn eigen vlag. De diepere betekenis van elke vlag werd uitgelegd in het Engels zodat wij het gelukkig ook konden volgen. Maar toen gingen alle kinderen zitten, en begonnen de toespraken. Zeer langdurig als je de taal niet verstaan kan en dus alles monotoon lijkt. Als eerste sprak de Karmapa, daarna de minister-president, daarna een andere hoogwaardigheid bekleder en als laatst de directeur van de school. Daarna eindelijk begon het echt. De leerlingen van de laagste drie groepen zongen met zijn allen een lied over de schoonheid van het leven. Daarna deden de leerlingen van de oudste groep een traditionele Tibetaanse dans uit het zuidwesten van tibet. En als laatste was er een optreden van alle andere groepen (in totaal 900 leerlingen tegelijkertijd). Tijdens dit optreden werden symbolen en woorden gevormd. Met Engelse uitleg. Onder andere werden de letters : " Salute to our Martyrs" getoond. Met als uitleg dat ze hiermee de familieleden van de mensen die onderdrukt zijn in Tibet en de familieleden van mensen die familieleden hebben verloren door zelfverbrandingen een hart onder de riem willen steken. Als laatste werden de letters Love & Compassion getoond. Een zin veel gebruikt door de Dalai Lama. Om aan te geven dat verandering volgens hem eerst binnen jezelf moet starten voordat je de wereld kan veranderen. Op het eind van een stilistische dans om te laten zien dat met zijn allen in harmonie kan leven. Indrukwekkend. Er bleek ook nog een middag programma te zijn. Maar we hadden genoeg drukte en zon gehad. Dus de taxi opgebeld. Die bleek er bijna een uur over te doen om ons te kunnen oppikken. Er was weer een Indiase verkeersopstopping. Al met al dus een bijzondere dag. Zeker ook met de toelichting van Tenzin (een van de Tibetaanse studenten van Thangde Gatsal), die jarenlang op deze school heeft gezeten. Liefs Annemiek
24-10-2013
Vandaag een kort berichtje. Vandaag begonnen met het opbrengen van de schets op het canvas. Wat een priegelwerk. Maar na bijna 6 uur schetsen is het gelukt. Morgen ga ik bezig met het maken van de border en daarna het inkten van de schets. Ik ben nu heel erg moe van het geconcentreerde werken. Vanavond een verjaardagsfeestje. De dochter van Sarika (directrice van de school) is jarig. Nu even in een winkeltje kijken of ik nog iets voor haar kan vinden. Hopelijk tot morgen als het internet op de school het weer doet, dan kan ik een schets bijsluiten van mijn werk Liefs Annemiek
26-10-2013
Nadat ik eerst het inkten heb afgemaakt, ben ik na de lunch begonnen met het inkleuren van de schets Als eerste begonnen aan de lucht. De lucht wordt gemaakt met het mineraal azuriet en koper. En geeft een hele mooie diepe blauwe kleur. Die blauwe kleur moet in ongeveer 20 lagen worden aangebracht. Ik heb nu de eerste vier lagen gedaan. Wat al heel vermoeiend en spannend is. Morgen een vrije dag. Ik denk dat ik naar McLeod Ganj ga om wat Tibetaanse vrienden te bezoeken. Mocht dat niet lukken, een heerlijke luie dag met alleen maar wat lezen.
Heel veel liefs Annemiek
28-10-2013 Gisteren een bijzondere dag. Eerst naar de broer van mijn Amchi in Ede. Het koste even moeite om hem te vinden in McLeod. Dit vanwege er geen huisnummers op de deuren zijn geschilderd. Maar toch eindelijk gevonden. Een heerlijk behandeling gehad. Voelde me gelijk weer energie hebben. En ik heb de traditionele yak keutels weer. Donder 7 november een herhalingsafspraak. Leuk om met hem te praten over de familie in Nederland en ook over Dawa. Hij is echt heel erg beroerd bij de Tibetaanse jeugd. Ze vragen nu al om een herhalingsconcert volgend jaar. Daarna door naar de afspraak met de zus van Tashi Norbu. Eerst kijken of zijn meester thuis is. Maar helaas. Dan door naar het ouderlijk huis van Tashi. Dat zou ik dus echt niet in mijn eentje hebben gevonden. Ergens in een huizenblok verstopt achter een ander huizen blok, maar met een mooi
uitzicht. Gepraat over Tashi, hun jeugd en het leven nu. En ook ideeën opgedaan om souvenirs te kopen. In McLeod wordt je namelijk afgezet waar je bijstaat. Ik vroeg waar je dan wel goed souvenirs kan kopen. In het Tibetaanse gedeelte van Delhi. Dus verandering van plannen. Ik ga een dag eerder weg vanuit Thangde Gatsal naar Delhi om te kunnen shoppen. Hoe ik het ga doen, weet ik niet. Maar mogelijk met de bus. Die stop namelijk midden in het Tibetaanse dorp. En de zus van Tashi heeft vrienden bij een zeer goed guesthouse. Vervolgens door naar de lunchafspraak. De Dolmala (la = teken van respect en is zus van Tashi) zijn moeder en ik gaan op weg naar het huis van de rinpoche die zij verzorgen. Daar wordt mij een heerlijke lunch voorgezet. Een combinatie van Bhutanees en Tibetaans. En er is zelfs rekening gehouden met de scherpte. Ik kan het zonder problemen opeten. Na de lunch moet ik nog even boodschappen doen om aan de dieet eisen van Amchi te voldoen. Namelijk geen chai (die wordt geserveerd met vreselijk veel suiker, en veel melk)/ Dus moet er gezorgd worden voor een thermosfles en groene thee. En ook een eigen mok. Daarna wachten op de taxi die maar niet kwam. Waarom? Grote wegwerkzaamheden die vandaag af moesten zijn omdat een minister de wegen kwam openen. En het pas natuurlijk niet om een niet afgemaakte weg te openen. Gelukkig kon ik wel een andere taxi te pakken krijgen en kwam ik veilig weer in de studio aan. Veel liefs Annemiek
01-11-2013 Gisteren een hele leuke dag gehad. Geoefend op een leisteen tablet. Het water wordt gedaan met een speciale kleur meng techniek, en ook nog met verschillende manieren van inkten. Dat ga ik straks oefenen. Gisterenavond hebben we op onze manier Halloween gevierd. Eerst met zijn allen geleerd hoe we het deeg van momo's moeten maken. Daarna geleerd welke kaas en welke groenten we moeten gebruiken en hoe fijn het gesneden moet worden. Daarna het deeg aangemaakt. Vervolgens geleerd op welke manier we de momo's om het deeg moeten vouwen. Als laatste gingen de momo's een speciale stoompan in en is het 40 minuten wachten totdat je kan eten.
Liefs Annemiek
04-11-2013 Diwali
Vrijdagavond na het schilderen was ik kapot. Ben nog wel opgebleven om de avond documentaire te zien, maar daarna gelijk door naar bed. Ik was oververmoeid en had blijkbaar ook iets verkeerds gegeten. Een verschrikkelijke buikpijn en later ook behoorlijke diarree. Dankzij de meegebrachte medicijnen snel onder controle gebracht maar daarna verschrikkelijk moe. Geen wonder want de bijwerking van de medicijnen was vermoeidheid en duizeligheid. Heb die dag alleen een pak koekjes en veel drinken naar binnen gewerkt. En dus helaas ook niet geschilderd. Zondag was ons verzocht om een geen afspraken te maken maar te blijven in de studio. Ik voelde me zondag al beter, maar de rest van de studenten had ongeveer hetzelfde als ik alleen iets minder erg. Dus een virusje of zoiets. Zondag eerst de was gedaan. Wat zijn wij verwend met onze wasmachines met standaardprogramma; s waar we weg kunnen lopen zonder dat we wat hoeven doen. Bij deze wasmachines, eerst vullen met koudwater en als je wilt wassen met warmwater dan dien je daar zelf voor te zorgen door te sjouwen met emmers. Daarna vullen met waspoeder en draaien maar. Na een half uur gaat de bel en mag je de wasmachine op pompen zetten zodat hij leeg loopt. Dan de spoelgang. Je zet de koudwater kraan aan totdat de wasmachine op de juiste hoogte is gevuld met water en doet de kraan uit. Zet de wasmachine weer aan met het gewenste aantal minuten voor de spoelgang. En als je dus vijf spoelgangen wilt hebben, moet je dus de procedure 5 maal herhalen. Gelukkig is er ook nog een centrifuge zodat de was redelijk droog aan de lijn komt te hangen. Knijpers zijn er niet omdat het er amper waait. En dat klopt want mijn was hangt nog precies zo zoals ik het heb opgehangen heb gisteravond. Na de was gaan rusten, want ik was nog niet helemaal bij krachten. Om vijf uur werd ik bij Sarika geroepen, om me te gaan verkleden. Ik mocht ter ere van Diwali (het lichtfeest van de Hindoe;, Laksmi komt langs de huizen en vervuld wensen) een sari aan. Dat was passen en meten, omdat eigenlijk de zes meter stof niet voldoende was voor mijn lengte. Het bijbehorende topje kon ik niet aan, te grote boezem. Jammer, maar met een strak zwart T-shirt ging het uitstekend. Na het verkleden werd ik opgetut, zodat ik er echt presentabel uitzag. Daarna begonnen de festiviteiten echt. Als eerste moesten we een hele serie olielampjes vullen met olie, heel spannend om niet te kunnen met de sari aan. Om nog maar niet te spreken van het lopen, wat een kleine pasjes moet je nemen in een sari. Nadat de olielampjes gevuld waren en er van watten lonten waren gedraaid werden de lampjes aangestoken. En gezet bij een schitterende tekening van bloemblaadjes en gekleurd meel. Een tekening van een pauw, een gelukbrengende figuur. Daarna werden er een hele serie foto’s gemaakt om te laten zien hoe we eruit zien in de traditionele sari’s. Manrique de enige man was gekleed in een traditioneel Indiaas mannenkostuum. Wit met een zwart vest. Ik begon voor het eerst sinds twee dagen weer wat honger te krijgen en vroeg me af wanneer we zouden gaan eten. Daar moest ik nog op wachten, want er moesten eerst nog wat rituelen worden uitgevoerd. Als eerste het vragen om de zegen van Laksmi en ram, en vervolgens een ritueel waarbij je bloemen strooit op een altaar en vervolgens geld doneert aan de goden. Als dank kreeg je de traditionele rode stip op je voorhoofd en konden we eindelijk beginnen aan de maaltijd. Die had zowaar wat voor mij herkenbare onderdelen. Doperwtjes! En aardappels in een sausje, iets dat op bloemkool leek en iets dat leek op tofu. Heerlijk, iets anders dan chapati’s en linzen. Wat zal ik blij zijn als ik weer in Nederland ben en elke dag groente en fruit tot mijn beschikking heb. Na de gezamenlijke maaltijd werd er vuurwerk afgestoken. Levensgevaarlijk, korte lonten en zeer slechte kwaliteit. Naar ik hoorde door kinderen gemaakt. Vervolgens ging ik doodmoe maar tevreden en met een volle buik naar bed en droomde en droomde ik. Annemiek
06-11-2013 Vandaag heb ik alles in de verf gezet en ben begonnen met het laatste karwei. Het schaduwen en het aanbrengen van de lijnen in de tekening. Een zeer nauwkeurig werkje dat mij heek veel concentratie kost. Maar het lukt! Morgen ga ik weer naar de broer van mijn Tibetaanse arts in Nederland. Hij is ook een arts. Ben benieuwd of ik nu beter ben dan de vorige keer Liefs Annemiek
07-11-2013 Vandaag ben ik weer naar de broer van Amchi (mijn Tibetaanse arts in Nederland) geweest. Hij is ook Amchi. Omdat ik nog steeds buikklachten had, heb ik een speciale drank te drinken gekregen en daarna kreeg ik een speciale massages. Met warme olie en een kruidenbuidel. Ik had bijna gelijk minder buikkrampen. (en ik had alleen maar buikkrampen, geen diarree of verstopping heel irritant en vermoeiend). Hiep hoi. Verder nog een heerlijke rug nek massages gehad, dus ik ben nu weer wens. Vervolgens het bus ticket voor de busreis naar Delhi opgehaald. Ik zit bijna vooraan, bij het raam in een luxe bus. De stoelen kunnen zelfs in een soort slaapstand gezet worden! Vanmiddag verder gegaan met de Thangka. Geen puf om de wolken te doen, daarom maar wat simpele (???) klusjes gedaan. De grotten namelijk geschaduwd en begonnen met het schaduwen van de rotsten. Kijken of ik morgen rust heb om de wolken af te maken. Nog maar 3 hele dagen. oh ja, het weer is een stuk kouder geworden in twee dagen. Zat ik twee weken geleden nog met een korte broek en een T-shirt met korte mouwen te werken, nu werk ik met een lange broek, T-shirts met lange mouwen en een hesje. Liefs Annemiek
10-11-2013
Nog maar twee nachtjes slapen en mijn terugreis in fasen begint. Eerst met de zeer luxe nachtbus (met een soort ligstoelen) naar Delhi. Dan nog even rusten in een guesthouse en de laatste souvenirs halen. Vandaag heb ik een poging gedaan om het museum voor Tibetaanse geneeskunst te bezoeken. Maar helaas gesloten. Dan maar langer in McLeod gebleven, enkele presentjes gekocht in de winkel van de TCV (Tibetan Children Village) school. De school waar mijn Tibetaanse Amchi en zijn broer op hebben gezeten, waar Tashi en Onjur (mijn schilderleermeesters op hebben gezeten). Daarna naar het mainsquare (grote markt) om te wachten op Dolma, de zus van Tashi. De hele middag gezellig bij haar en haar moeder doorgebracht. Pratend over Tashi, Tibet en het Tibetaanse boeddhisme. Ontzettend leuk en fijn. Als toetje een bezoek gebracht aan de leermester van Tashi en Onjur op de TCV (Tibetan Children Village). Hij liet een aantal van zijn thangka’s in wording zien. Ontzettend fijn om nu oprecht te herkennen en erkennen dat het maken van een Thangka veel werk is en ook heel veel ervaring kost. Morgen ga ik mijn Thangka afmaken en wat boodschappen doen om een klein afscheidsfeestje te geven. De Nederlandse pepernoten zijn inmiddels met veel genot opgepeuzeld, morgen volgt de borstplaat. Ben heel benieuwd hoe dat valt in het internationale gezelschap (Tibetaans, Indiaas, Ladakhi, Costa-Ricaans, Nieuw-Zeelands en Amerikaans).
11-11-2013 Met dank aan Tenzin en Lobsang Tibet is mijn Thangka af. Tenzin heeft een hele mooie Milarepa en student toegevoegd en daarnaast twee vissen en drie eenden. Geweldig. Ook dank aan Gillian uit Nieuw-Zeeland, ik mocht haar restje goud gebruiken om mijn Thangka op te leuken. Al met al een wonderbaarlijke ervaring. Dit is voor herhaling vatbaar, en ik weet nu ook welke oefeningen ik nu kan doen om mezelf thuis te kunnen verbeteren. Hoop jullie allemaal in goede gezondheid weer in Nederland te zien. Donderdag begin van de middag kom ik aan.
Liefs Annemiek PS ik verwacht dat ik vanaf nu maar zeer spaarzaam een internet verbinding zal hebben. Op het vliegveld van Delhi zal ik online zijn maar dat is pas woensdagavond.
