Merselo Verona 2014
Harrie Tuinhof
Hoewel ik al sinds 1991 Parijs Brest Parijs in mijn agenda heb staan, ben ik geen doorgewinterde randonneur. Afgezien van af en toe een 200 km, rijd ik in de PBP loze jaren bij uitzondering een langere tocht. Met name het slaapwandelen op de fiets vind ik heel vermoeiend en vervelend. Ook het slapen in bushokjes, bij pinautomaten of erger staat me tegen. Ik rijd PBP daarom in 3 etappes (500, 400 en 300 km) in een stevig tempo met 2x een nachtrust van een aantal uren. Het schema van Merselo Verona was voor mij daarom de belangrijkste reden om direct in te schrijven. De aanvullende informatie over de tocht maakte mij in de loop van het jaar steeds enthousiaster. Aan alles was gedacht door de organisatoren. Bij het startdiner op zondagavond was al duidelijk dat ik niet de enige was die er zo over dacht. Meer dan 40 mensen die vol vertrouwen aan deze zware tocht wilden beginnen. Na afloop was iedereen vol lof over de tocht en de begeleiding. Een aantal deelnemers heeft die waardering in de volgende pagina’s vastgelegd.
• • •
• •
• • •
• • • • • • • • • •
It was pitch dark, cold and raining! This was the third night, long after we had crossed Alberg Pass and were heading towards the Reschen Pass. Akiko, Bobby and I were in a hotel finally able to get some food at 11:00 pm. I was exhausted so I had decided to quit. Unfortunately the hotel we were dining at was booked full, so after bidding farewell, I was somewhere long before the Reschen Pass, bicycling from one small village to another, trying to find a hotel. I finally reached Landeck, a sizable city with brightly lit streets, but there was nobody in sight. On the main street I stood in front of a hotel, ringing the bell, banging the front entrance door but nobody appeared. Fortunately by that time the rain had stopped and it was still warm. As I was getting ready to sleep outside in the hotel garden, around 2:00 midnight a rather drunk, elderly gentleman, together with several middle-aged women, came out of a nearby café that I had thought was already closed. I rushed up to them and explained my predicament. “OK. Just follow my car with your bicycle.” A few minutes later I was in front of a noisy discotheque, and surrounded by several taxi drivers calling one hotel after the other on their cell phones. None seemed to be opened, but after more than 15 minutes of calls, one of the taxi drivers had finally been able to awaken an owner of a hotel which perched on top of a steep hill. The next morning, refreshed and eager to start out again, I was rewarded with a beautiful view over the valley, and the prospect of carefree cycling for the rest of the trip. I now I had the luxury of enjoying the Reschen Pass and the wonderful descent along the Adige towards Bolzano in broad daylight. How I enjoyed the rest of the ride, along those beautiful Italian bicycle roads. Though I reached our goal almost one day after the close, I did ride all the way to Verona. As Jan said, reaching Verona was all that mattered. Every minute of Merselo-Verona 1200km was like being in heaven. It is the best brevet I’ve ever had. The first day I was carried on the wings of the Dutch peloton led by Ben and Tom, through a beautiful Dutch sunrise over well -kept fields. On the second and third day of the ride, I was only able to get so far over the beautiful Alps, thanks to Akiko, Peter, Bobby and many others. I do not know how I could have found the way in the night without them. Throughout the ride, wherever I was, I met the kindest people, such as the elderly gentleman in Landeck, and the firefighter who kindly invited a group of us for a hot cup of coffee in the middle of the night, though we were dripping wet.
I would like to thank Jan for arranging this wonderful brevet, and following us with his car to encourage us all the way. The comfortable hotels, the delicious breakfast, lunch and snacks at the controls made this the most luxurious brevet I have ever experienced. The organization was top class! There was a gentleman who was with Jan and other organizers at most of the controls wearing Pakistani attire. I wish I could remember his name, because if I had known he had lived in Pakistan for many years, I would have told him that I once bicycled the Karakorum Highway. As for my fellow Randonneurs, I cherish those fleeting, busy moments when we rode together, and ate, and napped together at the controls. I wish I could have talked to many more of you. But of course there is never enough time during a brevet. Maybe next time? Maya Ide
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
Mijn mooiste brevet! Met brevetten rijden was ik al gestopt toen ik eind 2012 een e-mail ontving van Jan van Osch waarin mijn interesse voor een nieuw te rijden brevet werd gepolst. En wel van Merselo naar Verona! Als rechtgeaarde wielerliefhebber vergat ik gelijk al mijn lichamelijke sores en antwoordde enthousiast dat ik wel interesse had. Voor mij was het een mooie mogelijkheid om op mijn 65e toch nog in stijl afscheid te nemen van het rijden van brevetten. Helaas kreeg de organisatie dit voornemen voor 2013 niet rond. Zo vierde ik mijn 65e maar met een rit naar Praag op de fiets en vanuit Praag de Elbe Rad Tour. Deze rit verliep niet helemaal vlekkeloos maar voldoende om te weten dat wanneer mijn gezondheid het toe zou laten deze vorm van fietsen mij elk jaar wel weer op pad zou brengen. Voor 2014 stond echter Merselo – Verona wel op het programma en ik was ontzettend blij dat de organisatie mijn inschrijving accepteerde. De voorbereiding liet veel te wensen over. Eén brevet van 400 slechts en enkele ritten die net boven de 100 km. uitkwamen. Toch had ik er heel veel vertrouwen in. De organisatie zou mijn fietsaanhanger mee nemen naar Verona zodat ik na afloop van M2V op mijn eigen manier met de fiets weer terug kon rijden naar Nederland. Mijn voornemen was om nu langs de Rijn terug te rijden. Zo stond ik dan op 15 september ’s morgens in alle vroegte aan de start in Merselo. Al gauw verviel ik in mijn fout van de laatste tijd. Ondanks geringe voorbereiding toch met de snellere groep mee te willen gaan. Er was al een groepje vertrokken maar met Wim Brink wist ik dit na toch wel een kilometers lange achtervolging te achterhalen. Daarna heb ik mij beperkt om mee te rijden. En halverwege het eerste gedeelte nam ik mij ook voor om bij de eerste controlepunt deze groep te laten gaan en dan in mijn eigen tempo verder te gaan. Na een zeer goede lunch in Niederdrees bij de familie Patzner ben ik samen met Henk Kamphuis verder gereden. Dit beviel mij veel beter. Weer tijd om rond te kijken, een tempo waar ik niet echt moe van werd. Dit was weer fietsen om van te genieten. Gedurende de dag werd ons mini groepje nog uitgebreid met Frank Simons Bart Rigter en Wim Brink. Met deze mannen heb ik de verdere rit gereden, soms met de één of ander erbij, maar verder zijn wij de hele tijd bij elkaar gebleven. Het is een fantastisch fijn brevet geworden. Op deze manier heb ik het lichamelijk goed vol kunnen houden. Ik heb al jaren last van gevoelloosheid in mijn handen en rechtervoet, maar door de goede nachtrust en rustmomenten is dit goed onder controle gebleven. Alleen het schakelen werd tegen het einde een probleem. Heerlijke beklimmingen, die op dat moment erg zwaar waren maar nu geniet ik er nog van. Zeker wanneer ik de foto’s er van terug zie. Hoogst waarschijnlijk is dit mijn laatste brevet geweest. Aan dit brevet heb ik de fijnste herinneringen. Frankrijk, Engeland, Duitsland Bulgarije en Canada waren ook mooi maar juist de overnachtingen zorgden voor een goede onderlinge verstandhouding. Fietstrektochten maken gaat zeker nog lukken. En je weet maar nooit, het wielerbacil laat mij niet los en soms steekt het zijn kop weer op. Bij deze wil ik de organisatie in de persoon van Jan van Osch met zijn vrouw Mariet enorm bedanken voor de geweldige mooie tocht die was uitgezet. Of zij ook invloed hebben gehad op het weer weet ik niet. Maar alles was geweldig. Het was ook fijn om eens een brevet te rijden waar de slaapplaatsen en het ontbijt zo goed geregeld waren. Bedankt dat ik op deze manier wellicht afscheid heb kunnen nemen van het brevetten fietsen. Uiteraard ook heel veel dank aan Jaap en Joop en Cor en Jacqueline die onderweg niet alleen de verzorging op een geweldige manier deden maar ook nog eens heerlijk supporterden. Dan heb ik ook begrepen dat zowel Ben als Jos en Ivo ook aan de voorbereiding een steentje hebben bijgedragen. Mocht ik iemand hebben vergeten, dan daarvoor excuses. Ik prijs mij gelukkig dat mocht M2V niet meer worden georganiseerd, M2V staat niet op het programma van 2015, ik in ieder geval een unieke ervaring heb mee gemaakt.
• • • • • • • • • • • • • • •
Bij deze graag een kleine bijdrage voor je naslagwerk. Het aller belangrijkste hoogtepunt vond ik dat ik heb mogen meedoen aan een ongelooflijk mooi brevet. Allereerst alle lof voor de organisatie,Jan en Mariet in het bijzonder,per slot van rekening waren zij de bedenkers van deze M2V. Ook mag ik als hoogtepunt ,mijn twee companen Ben Schipper en Jos Verstegen noemen,die mij bij nacht en ontij bijstonden. Onvergetelijk onze snelle jacht langs de boorden van het Garda-Meer. Het is nog steeds genieten van deze zware maar wondermooie tocht. Ik heb er een fototje bijgevoegd. Harrie bedankt voor je inzet,ik kijk uit naar je naslagwerk. Nog prettige feestdagen en een gezond en mooi fietsjaar. Met vriendelijke groet, Tom van mierlo
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
Off To The South!
• • •
Alexander Neumann
Very early in the morning we left a windmill near the river Maas. Old castles saluted us along the Rhine „sorry, no time to drink a glas of wine“! Off to the south, cross the alps, Verona is the goal! Enjoy the warm and sunny September day, don't sleep too long, ride on! Soon you'll realise high mountains on your way after Lake Constance will be gone. Off to the south, cross the alps, Verona is the goal! Want to touch white snow on top of the rocks, start climbing into the blue sky. Although I'm really very tired now I'm feeling like flying high! Off to the south, cross the alps, Verona is the goal! Welcome Italy! Lake Garda - what a view! Time for another rest? Pizza - or should I prefer hot pasta? What will be the best? Off to the south, crossed the alps, Verona is close! Just another hill to climb, just some miles to finish the ride! I already can see the huge arena, I'm so happy, my tears I can't hide! Off to the south, cross the alps, Verona is finally taken!
Harrie Tuinhof Dag1
Vol goede moed aan het ontbijt
…….en aan de start
Na een stevig ontbijt en koffie in de molen werden, werd ik om 06.00 door Dinah uitgezwaaid. De eerste 350 km verliepen volgens plan. Goed weer, weinig tegenwind en met een groepje gelijkgestemde fietsers werd de eerste etappe in een stevig tempo afgelegd. Op gezette tijden stond onze begeleiders klaar met eten en drinken. Na een warme maaltijd onderweg zaten we rond 21.00 uur geheel volgens planning al aan het bier.
Dag 2
De tweede dag zag er op papier aanmerkelijk zwaarder uit dan de eerste, omdat na 100 km de nodige hoogtemeters moesten worden overwonnen. Na enige tijd viel onze groep uit elkaar en bleven Nico en ik over. In een van de mooie steden die we doorkruisten lette ik even niet op en raakte Nico kwijt. Om hem weer in te halen moest ik een rood verkeerslicht negeren. Dat werd door een ijverige politieman opgemerkt die me van de weg haalde en me mijn eerste roodlicht boete verkocht. Gelukkig wachtte Nico even verderop en kon de tocht worden voortgezet. We kwamen onze Engelse en Duitse vrienden weer tegen en reden in een hoog tempo naar Lindau. Omdat we de groep niet wilden laten gaan, stelden we het avondeten uit tot in Lindau. Dat had ik niet moeten doen. Toen ik uiteindelijk kon eten lukte het niet (zie foto). Ook het bier smaakte me niet.
Dag 3 Mijn eetprobleem van de vorige dag was bij het ontbijt nog niet over. Ik begon met een heel sober ontbijt. Dat beloofde niet veel goeds. De aanloop naar de Arlbergpas gaf nog weinig problemen en met de groep van dinsdag startten we de beklimming. Ik was de eerste die moest lossen en heb de heren die dag niet meer teruggezien. Toen ik er aan de top geheel doorheen zat, stonden de hulptroepen Cor, Jacqueline, Jaap en Joop me op te wachten met opbeurende woorden, een stoel en eten en drinken. In de afdaling van de Arlberg werd ik door slaap overvallen. Ik heb er aan toe gegeven en een uurtje in de berm in het zonnetje gelegen. Een lange beklimming naar Nauders volgde en omstreeks 18.00 uur kon ik daar wat inkopen doen. Het werd koud en er stond een stevige wind, die gelukkig minder werd in de afdaling. Een prachtige route door de boomgaarden volgde. Helaas in het donker, maar de appelgeur was duidelijk aanwezig. Na een pastamaaltijd ging alles weer als vanouds en kwam ik rond middernacht in Bolzano aan.
Dag 4
Bij het ontbijt was een groot deel van de groep weer van de partij en kon worden gestart voor de laatste 200 km. Eerst werd rustig gereden, maar langs het Gardameer ging de snelheid omhoog en zat ik weer met de vaste groep van 8. Helaas waren ze bij de laatste pauze vergeten dat ik er ook bij zat en na het bijvullen van de bidon stond ik alleen. Aan het eind van de laatste klim stond Nico te wachten, die zich niet kon voorstellen dat ik al boven was. Samen naar Verona waar we omstreeks 17.00 aankwamen. Aan de finish stonden beide dochters te wachten om me welkom te heten. De tocht werd beeindigd met een heel gezellig slotdiner waar de prijzen werden uitgereikt. Het einde van een bijzondere tocht. Dank voor Jan en Mariet, Cor en Jacqueline, Jaap en Joop, voor de begeleiding onderweg en voor allen die geholpen hebben met de voorbereiding. Door de tempoverschillen binnen de groep fietsers moesten er ploegendiensten worden gedraaid om iederen te voorzien van eten drinken en bedden. Voor hen was de tocht misschien wel zwaarder dan voor de fietsers.
This is Hiroshi Imaizumi randonneur from Japan
Ilove climbing, climbing!
This encouraged me so much. And my never forgettable trip..
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
Leaving London. The plan was to spend the weekend cycling to the start.
Dutch home produce near a canal. I bought some of the fruit. There were scales and an honesty box.
Page 1
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
The sign on at the Archery club. I took the ride across Netherland easy and ended up being the last to arrive at the sign on. The evening meal was lovely and I had a good night sleep.
Start town. Only small but perfectly formed.
Page 2
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
Goody bag. So much stuff. I really liked the jersey design.
Start under the old windmill. I must be in Holland/ Netherland.
Page 3
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
My Garmin shows I have exactly 1200km from start to finish. How cool is that.
The best control. This was most unexpected. Lovely food in a lovely home.
Page 4
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
Bramley is just outside London and my cycling club cycle through it sometimes.
Group during day 1. We rode along the banks of the Rhine for ages.
Page 5
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
A cycle path through a park. This whole event was a very safe route and I enjoyed seeing the many types of cycling facilities through Germany, Austria and Italy.
Page 6
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
A Castle, somewhere in Germany. I had to stop and take a photo but ended up losing the group I had been cycling with.
Day 3. The mountains. Tobit dismounts at road works.
Page 7
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
The mountain scenery was lovely and again the roads were empty. This was the old valley road while all the lorries were routed through a tunnel under the mountain.
Page 8
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
We reached the Arlburg pass summit and stopped for a coffee and a rest in the sunshine.
I love to fill my bottles at the fountains. By now I am split from the group and can take things a bit easier
Page 9
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
A typical Austrian church. If you are on your own you can stop where you like and I did.
Old bike and rock. Entering another valley I saw this.
Page 10
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
This sculpture was near Nauders. Look how busy the road was I had just cycled along.
Page 11
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
Descending into Italy and the valley is full of apple orchards
Later I needed to find somewhere to eat and this takeaway made me some nice food.
Page 12
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
The Final day and everyone was sticking together. We had done the hard bit and now we could take our time.
The van with all the bags and some delicous food just when you needed it. Thank you.
Page 13
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
The narrowest cycle lane of the event. It was only just wider than my handlebars.
Getting near Verona now, and the canal had a very interesting stone covered bank
Page 14
2014 Rider 1436
Merselo – Verona 1200km
by Alan Parkinson
Now I have reached the end. Thank you Jan for organising this marvelous event.
Page 15
2014 Rider 1436
"
Herzlichen Dank noch einmal aus einer sehr schönen Erinnerung. Frohe Festtage wünscht Rudolf
•
Beste mensen van de organisatie Merselo2Verona 2014.
• •
Ik wens jullie een fijne kerst een gezond en voorspoedig 2015. Een jaar zoals 2014 zal ik nooit vergeten, de rit van Merselo naar Verona in 84 uur staat op mijn netvlies gebrand, een herinnering die ik vol trots met me mee draag. Bedankt!!! Het was TOP
• • •
Henk Kamphuis
•
• Jan , Happy Holidays. Many thanks to you, your wife, and all your wonderful volunteers for making such a wonderful experience for us at the Merselo2Verona 1200km brevet this year. I wish you the very best for 2015 and I hope our paths will cross again. • •
All the best, Mark Thomas
