EUROPESE COMMISSIE
Brussel, XXX […](2012) XXX draft
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE aan de lidstaten inzake de toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU op kortlopende exportkredietverzekering
(Voor de EER relevante tekst)
NL
NL
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE aan de lidstaten inzake de toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU op kortlopende exportkredietverzekering
(Voor de EER relevante tekst)
1.
INLEIDING
1.
Exportsubsidies kunnen op de markt negatief uitwerken op de concurrentie tussen potentieel concurrerende leveranciers van goederen en diensten. Daarom heeft de Commissie, als behoedster van de Verdragsregels inzake mededinging, exportsteun voor handel binnen de EU en voor export buiten de EU steeds streng veroordeeld. Om te beletten dat steun van lidstaten voor exportkredietverzekering de mededinging verstoort, dient te worden verduidelijkt hoe dit soort steun in het kader van de EUstaatssteunregels wordt beoordeeld.
2.
De Commissie heeft haar bevoegdheid om regels vast te leggen voor staatssteun op het gebied van kortlopende exportkredietverzekering gebruikt om daadwerkelijke of potentiële verstoringen van de concurrentie op de interne markt aan te pakken, niet alleen tussen exporteurs in verschillende lidstaten (in het handelsverkeer binnen en buiten de EU), maar ook tussen kredietverzekeraars die in de EU actief zijn. In 1997 heeft de Commissie de beginselen voor overheidsoptreden in deze sector vastgelegd in haar mededeling aan de lidstaten ingevolge artikel 93, lid 1, van het EG-Verdrag inzake de toepassing van de artikelen 92 en 93 van het Verdrag op kortlopende exportkredietverzekering1 (hierna "de mededeling van 1997" genoemd). Deze mededeling van 1997 zou vanaf 1 januari 1998 gelden voor een periode van vijf jaar. Zij is vervolgens gewijzigd en de geldigheidsduur ervan is in 20012, 20043, 20054 en 20105 verlengd. Zij is nu van toepassing tot en met 31 december 2012.
3.
De ervaring die met name tijdens de financiële crisis tussen 2009 en 2011 is opgedaan met de toepassing van de mededeling van 1997, wijst erop dat het beleid van de Commissie in deze sector dient te worden herzien.
4.
Doel van deze mededeling is te voorkomen dat staatssteun de mededinging tussen particuliere en publieke of door de overheid gesteunde exportkredietverzekeraars verstoort, en ervoor te zorgen dat een gelijk speelveld tussen exporteurs tot stand komt.
1 2 3 4 5
NL
PB C 281 van 17.9.1997, blz. 4. PB C 217 van 2.8.2001, blz. 2. PB C 307 van 11.12.2004, blz. 12. PB C 325 van 22.12.2005, blz. 22. PB C 329 van 7.12.2010, blz. 6.
2
NL
5.
Deze mededeling wil lidstaten preciezere aanwijzingen geven over de beginselen waarop de Commissie haar uitlegging van de artikelen 107 en 108 VWEU en de toepassing ervan op kortlopende exportkredietverzekering wil baseren. Dit moet het beleid van de Commissie op dit terrein zo transparant mogelijk maken en zorgen voor voorspelbaarheid en een gelijke behandeling. Daartoe wordt in deze mededeling een aantal voorwaarden bepaald dat moet worden vervuld wanneer exportkredietverzekeraars die voor rekening of met garantie van de Staat handelen, op de markt voor kortlopende kredietverzekeringen actief willen worden in het segment van de verhandelbare risico's.
6.
Risico's die in beginsel onverhandelbaar zijn, vallen buiten het toepassingsgebied van deze mededeling. Daarom wordt in deze mededeling niet ingegaan op exportkredietverzekeringen met een risicoduur van twee jaar of meer, omdat dit soort looptijd momenteel als onverhandelbaar wordt beschouwd.
7.
Deel 2 geeft een beschrijving van het toepassingsgebied van de mededeling en de daarin gehanteerde definities. Deel 3 gaat in op de toepasselijkheid van artikel 107, lid 1, VWEU en het algemene verbod op staatssteun voor exportkredietverzekeringen ten behoeve van verhandelbare risico's. Ten slotte bevat deel 4 een aantal afwijkingen van de definitie van verhandelbare risico's en wordt aangegeven op welke voorwaarden de Staat kan optreden bij het verzekeren van die vrijgestelde verhandelbare risico's.
2.
TOEPASSINGSGEBIED VAN DE MEDEDELING EN DEFINITIES
2.1.
Toepassingsgebied
8.
Deze mededeling is van toepassing op exportkredietverzekeringen met een risicoduur van minder dan twee jaar.
2.2.
Definities
9.
Voor de toepassing van deze mededeling wordt verstaan onder: "co-assurantie": het percentage van alle verzekerde schade dat niet door de verzekeraar wordt vergoed, en dat de verzekeringnemer voor eigen rekening neemt of dat voor rekening komt van een andere verzekeraar; "krediettermijn": de termijn die de verzekerde exporteur aan de koper geeft om de geleverde goederen te betalen; "commerciële risico's": met name de volgende risico's:
NL
–
willekeurige opzegging van een contract door een debiteur, d.w.z. het door een niet-overheidsdebiteur zonder gegronde redenen opschorten of beëindigen van het contract;
–
willekeurige weigering zonder gegronde redenen overheidsdebiteur om de contractgoederen te accepteren;
–
insolventie van een niet-overheidsdebiteur of zijn garant;
3
van
een
niet-
NL
–
voortgezette non-betaling (protracted default), d.w.z. niet-betaling door een niet-overheidsdebiteur of door een garant van een uit het contract voortvloeiende schuld;
"exportkredietverzekering": een verzekeringsproduct waarbij de verzekeraar bij een handelstransactie het commerciële en/of politieke risico, in de zin van deze mededeling, op voortgezette non-betaling door insolventie of faillissement van de koper overneemt; "fabricatietermijn": de periode tussen het tijdstip van bestelling en de levering of verzending van de goederen; "verhandelbare risico's": commerciële en politieke risico's met een maximale risicoduur van minder dan twee jaar, gevestigd op (overheids- en nietoverheids)debiteuren in landen waar er voldoende particuliere capaciteit is om alle economisch verdedigbare risico's af te dekken. Een lijst van deze landen is te vinden in de bijlage bij deze mededeling. Alle overige risico's gelden als onverhandelbaar; "politieke risico's": met name de volgende risico's: –
het risico dat een overheidsafnemer of een land de uitvoering van een transactie belet of niet tijdig een betalingsverplichting nakomt;
–
een niet aan de individuele afnemer toe te rekenen risico of een risico dat buiten de verantwoordelijkheid van de individuele afnemer valt;
–
het risico dat een land de uitvoering van een transactie belet;
–
het risico dat een land de door in dat land gevestigde afnemers betaalde bedragen niet naar het land van de verzekerde transfereert;
"risicoduur": de fabricatietermijn plus de krediettermijn; "dekking eentransactierisico": verzekering van alle omzet op één debiteur of van één specifiek contract met een debiteur; "top-up-dekking": aanvullende dekking bovenop een door een andere verzekeraar vastgestelde kredietlimiet.
NL
3.
DE TOEPASSELIJKHEID VAN ARTIKEL 107, LID 1, VWEU
3.1.
Algemene beginselen
10.
Overeenkomstig artikel 107, lid 1, VWEU zijn "steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de interne markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt".
11.
Wanneer een exportkredietverzekering wordt verstrekt door voor rekening of met garantie van de Staat handelende verzekeraars, zijn daarmee staatsmiddelen gemoeid.
4
NL
Deze betrokkenheid van de Staat levert verzekeraars en/of exporteurs mogelijk een selectief voordeel op, hetgeen de mededinging kan verstoren of dreigen te verstoren en het handelsverkeer tussen lidstaten ongunstig kan beïnvloeden. De onderstaande beginselen zijn bedoeld als leidraad met betrekking tot de vraag hoe dit soort maatregelen op grond van de staatssteunregels zullen worden beoordeeld. 3.2.
Steun voor verzekeraars
12.
Wanneer exportkredietverzekeraars die voor rekening of met garantie van de Staat handelen, bepaalde voordelen genieten ten opzichte van particuliere verzekeraars, kan daarmee staatssteun gemoeid zijn. Dit voordeel kan verschillende vormen aannemen, met name: een wettelijke of feitelijke staatsgarantie voor leningen en verliezen;
(b)
vrijstelling van de verplichting tot het aanleggen van toereikende reserves en van andere verplichtingen die voortvloeien uit het feit dat exportkredietverzekeringtransacties voor rekening of met garantie van de Staat niet onder Richtlijn 73/239/EG6 vallen;
(c)
verlichting of vrijstelling van belastingen die normaal gesproken verschuldigd zijn (zoals de vennootschapsbelasting en belastingen op verzekeringspolissen);
(d)
steunverlening of kapitaalverschaffing door de Staat, of andere vormen van financiering die niet in overeenstemming zijn met het beginsel van de particuliere investeerder handelend in een markteconomie;
(e)
de levering van diensten in natura door de Staat - zoals de toegang tot en het gebruik van overheidsinfrastructuur of -faciliteiten of bevoorrechte informatie van de Staat - tegen voorwaarden die de marktwaarde daarvan niet weerspiegelen, en
(f)
directe herverzekering door de Staat of een directe herverzekeringsgarantie van de Staat op voorwaarden die gunstiger zijn dan die welke op de particuliere herverzekeringsmarkt worden aangeboden, hetgeen ofwel tot te lage premies voor de herverzekeringsdekking leidt, ofwel tot de kunstmatige schepping van capaciteit die op de particuliere markt niet beschikbaar zou komen.
3.3.
Het verbod op staatssteun voor exportkredieten
13.
De bovenvermelde voordelen voor kredietverzekeraars wat betreft verhandelbare risico's beïnvloeden het handelsverkeer voor diensten binnen de EU ongunstig. Bovendien doen zij verschillen ontstaan in de verzekeringsdekking die in verschillende lidstaten voor verhandelbare risico's beschikbaar is. Een en ander verstoort de mededinging tussen ondernemingen in de lidstaten en heeft secundaire effecten op het handelsverkeer binnen de EU, ongeacht of het om export binnen dan
6
NL
(a)
Eerste Richtlijn 73/239/EEG van de Raad van 24 juli 1973 tot coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende de toegang tot het directe verzekeringsbedrijf, met uitzondering van de levensverzekeringsbranche, PB L 228 van 16.8.1973, blz. 3.
5
NL
wel buiten de EU gaat7. Wanneer voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars dit soort voordelen genieten ten opzichte van particuliere verzekeraars, dienen de voorwaarden te worden bepaald waarop zij kunnen werken, om te garanderen dat zij geen staatssteun genieten. Dit vereist wel dat zij geen verhandelbare risico's verzekeren. 14.
Voordelen voor verzekeraars kunnen - ten minste ten dele - aan exporteurs worden doorgegeven. Dit soort voordelen kan de mededinging en het handelsverkeer verstoren en staatssteun vormen in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU. Niettemin gaat de Commissie ervan uit dat geen onterecht voordeel aan exporteurs is doorgegeven, indien de voorwaarden voor het verstrekken van exportkredietverzekeringen voor verhandelbare risico's zoals die in deel 4.3 van deze mededeling zijn uiteengezet, vervuld zijn.
4.
VOORWAARDEN VOOR HET VERSTREKKEN VAN EXPORTKREDIETVERZEKERINGEN TEN BEHOEVE VAN VERHANDELBARE RISICO'S
4.1.
Algemene beginselen
15.
Zoals reeds aangegeven, mogen voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars geen verhandelbare risico's verzekeren wanneer zij financiële voordelen genieten ten opzichte van particuliere verzekeraars zoals beschreven in punt 12. Mochten zij toch verhandelbare risico's willen verzekeren, dan dient te worden geborgd dat zij daarbij direct noch indirect staatssteun genieten. Met het oog daarop beschikken zij in de eerste plaats over een bepaalde hoeveelheid eigen middelen (een solvabiliteitsmarge, daaronder begrepen een garantiefonds) en technische reserves (een egalisatievoorziening) en over de vereiste vergunning overeenkomstig Richtlijn 73/229/EG. Zij houden ook ten minste een afzonderlijke beheersrekening aan en voeren een gescheiden boekhouding voor het voor rekening of met garantie van de Staat verzekeren van verhandelbare en onverhandelbare risico's, om aan te tonen dat zij voor het verzekeren van verhandelbare risico's geen staatssteun ontvangen. De boekhouding voor activiteiten die voor eigen rekening van de verzekeraar worden verzekerd, dienen in overeenstemming te zijn met Richtlijn 91/674/EEG van de Raad8.
16.
Dochterondernemingen van exportkredietverzekeraars die voor rekening of met garantie van de Staat handelen, ontvangen geen staatssteun voor het verzekeren van verhandelbare risico's, zoals nader aangegeven in punt 12.
17.
Lidstaten die herverzekeringsdekking verstrekken aan een exportkredietverzekeraar door middel van deelneming aan of betrokkenheid bij particuliere herverzekeringsovereenkomsten die zowel verhandelbare als onverhandelbare
7
8
NL
In zijn arrest van 21 maart 1990 in zaak C-142/87, België/Commissie (Jurispr. 1990, blz. I-959) verklaarde het Hof van Justitie dat niet alleen de steun voor intracommunautaire uitvoer, maar ook steun voor uitvoer buiten de Gemeenschap het intracommunautaire handelsverkeer ongunstig kan beïnvloeden. Beide soorten activiteiten worden verzekerd door exportkredietverzekeraars en steun voor beide vormen van uitvoer kan derhalve de mededinging en het handelsverkeer binnen de Gemeenschap ongunstig beïnvloeden. Richtlijn 91/674/EEG van de Raad van 19 december 1991 betreffende de jaarrekening en de geconsolideerde jaarrekening van verzekeringsondernemingen, PB L 374 van 31.12.1991, blz. 7.
6
NL
risico's dekken, moeten kunnen aantonen dat deze regelingen geen staatssteun omvatten in de zin van punt 12, onder f). 4.2.
Uitzonderingen op de definitie van verhandelbare risico's
18.
Onverminderd de definitie van verhandelbare risico's worden commerciële en politieke risico's op debiteuren die zijn gevestigd in de landen uit de bijlage, in de volgende omstandigheden als onverhandelbaar beschouwd: indien de Commissie besluit om één of meer landen tijdelijk van de in de bijlage vastgestelde lijst van landen met verhandelbaar risico's te schrappen via het in deel 5.2 beschreven mechanisme, omdat de capaciteit van de particuliere verzekeringsmarkt in die landen ontoereikend is om alle economisch verdedigbare risico's af te dekken;
(b)
indien de Commissie, op basis van een aanmelding door een lidstaat, tot de bevinding komt dat de risico's voor kleine en middelgrote ondernemingen die onder de betreffende EU-definitie vallen9 en waarvan de jaarlijkse totale exportomzet niet meer dan 2 miljoen EUR bedraagt, in de betrokken lidstaat tijdelijk onverhandelbaar zijn;
(c)
indien de Commissie, op basis van een aanmelding door een lidstaat, tot de bevinding komt dat de dekking voor een eentransactierisico met een krediettermijn van tussen 181 dagen en twee jaar in de betrokken lidstaat tijdelijk onverhandelbaar is;
(d)
indien de Commissie, op basis van een aanmelding door een lidstaat, tot de bevinding komt dat door andere factoren die met name verband houden met de aanbodsituatie voor exportkredietverzekeringen, bepaalde risico's in de betrokken lidstaat onverhandelbaar zijn.
19.
Om de mededingingverstoringen op de interne markt zo veel mogelijk te beperken, kunnen tijdelijk onverhandelbare risico's als bedoeld in punt 18 worden gedekt door exportkredietverzekeraars die voor rekening of met garantie van de Staat handelen, mits de in deel 4.3 uiteengezette voorwaarden zijn vervuld.
4.3.
Voorwaarden voor het verschaffen van dekking voor vrijgestelde verhandelbare risico's
4.4.
De kwaliteit van de dekking
20.
De kwaliteit van de dekking die voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars bieden, moet beantwoorden aan marktnormen. Met name mogen alleen economisch verdedigbare risico's, daaronder begrepen risico's op voortgezette non-betaling, worden gedekt. De in punt 18, onder b) en c), genoemde risico's waarvoor particuliere verzekeraars na analyse hebben geweigerd een polis met volledige omzetdekking toe te kennen omdat dat economisch niet te verdedigen viel, kunnen niet worden gedekt. Het dekkingspercentage bedraagt
9
NL
(a)
Aanbeveling van de Commissie van 6 mei 2003 betreffende de definitie van kleine, middelgrote en micro-ondernemingen, PB L 124 van 20.5.2003, blz. 36.
7
NL
maximaal 90% voor commerciële en politieke risico's en de wachttermijn voor schadevergoedingen bedraagt ten minste 90 dagen. 4.5.
De acceptatiebeginselen
21.
Bij de beoordeling van risico's worden steeds gezonde acceptatiebeginselen toegepast. Dit betekent dat het risico voor financieel onverantwoorde transacties niet in aanmerking dient te komen voor door de overheid gesteunde regelingen. Ten aanzien van dit soort beginselen zijn expliciete criteria inzake risicoacceptatie nodig en exporteurs dienen een positieve handels- en/of betalingservaring te hebben. Kopers dienen een 'schone' schadegeschiedenis te hebben, hun wanbetalingsrisico (probability of default) moet acceptabel zijn, evenals hun interne en/of externe financiële ratings.
4.6.
Correcte tarifering
22.
Het dragen van risico bij exportkredietverzekering dient door een passende premie te worden vergoed. Om de verdringing van particuliere verzekeraars zo minimaal mogelijk te houden, worden de gemiddelde premiepercentages bij door de overheid gesteunde regelingen vastgesteld op een niveau dat hoger ligt dan de gemiddelde premies die particuliere kredietverzekeraars voor vergelijkbare risico's berekenen. Dit vereiste garandeert de uitfasering van overheidsinterventie, omdat het berekenen van een hogere premie ervoor zorgt dat exporteurs naar particuliere verzekeraars terugkeren zodra marktomstandigheden dat voor hen mogelijk maken en het risico opnieuw verhandelbaar wordt.
23.
Tarifering geldt als correct indien voor de betrokken risicocategorie de minimumpremie10 (hierna "de safe-harbourpremie" genoemd) wordt berekend zoals aangegeven in de onderstaande tabel. De safe-harbourpremie is van toepassing tenzij lidstaten het bewijs leveren dat deze percentages in de betrokken zaak niet passend zijn. Risicocategorie11 Uitstekend13
Jaarlijkse risicopremie12 (% van het verzekerde volume) [0,2-0,4%]
Goed14
10
11
12
13
14
NL
[0,5-0,9%]
Voor de betrokken risicocategorie werd de bandbreedte voor de safe-harbourrisicopremie bepaald op basis van de spreads voor eenjaars credit default swaps (cds), gebaseerd op een samengestelde rating bestaande uit de ratings van de drie belangrijkste ratingbureaus (Standard & Poor's, Moody's en Fitch), over de afgelopen vijf jaar (2007-2011), in de aanname dat de gemiddelde verliesratio's voor kortlopende exportkredietverzekeringen [40%] bedragen. De risicocategorieën zijn gebaseerd op de kredietratings. Er zijn geen ratings van specifieke ratingbureaus nodig. Ook nationale ratingsystemen of ratingsystemen die banken hanteren kunnen worden geaccepteerd. Voor ondernemingen zonder publieke rating zou een op verifieerbare gegevens gebaseerde rating kunnen worden toegepast. Het percentage van de safe-harbourpremie voor een verzekeringsovereenkomst van 30 dagen kan worden berekend door de bandbreedte te delen door 12. De risicocategorie "uitstekend" bevat risico's die overeenstemmen met de kredietratings AAA, AA+, AA, AA-, A+, A, A- van Standard & Poor's. De risicocategorie "goed" bevat risico's die overeenstemmen met de kredietratings BBB+, BBB of BBB- van Standard & Poor's.
8
NL
Bevredigend15 Zwak16 Slecht17
[2,5-4,5 %] Geen jaarlijkse safe-harbourpremie voorhanden
24.
Bij co-assurantie, herverzekering en top-up-dekking geldt de tarifering als correct indien de berekende premie ten minste [20%] hoger ligt dan de premie voor de oorspronkelijke dekking.
25.
Bovenop de risicopremie dient een beheersvergoeding te worden betaald. Een minimumvergoeding van [0,2-0,5%] van het verzekerde volume dient te worden berekend, ongeacht de looptijd van het contract.
4.7.
Transparantie en verslaglegging
26.
Lidstaten maken de regelingen die voor de in punt 18 bedoelde risico's zijn uitgewerkt, bekend op de websites van exportkredietverzekeraars die voor rekening of met garantie van de Staat handelen, en vermelden daarbij alle toepasselijke voorwaarden.
27.
Lidstaten dienen bij de Commissie jaarlijks tegen 30 [juni] van het jaar na de maatregel een verslag in over de in punt 18 bedoelde risico's die worden afgedekt door voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars.
28.
Dat verslag bevat gegevens over het gebruik dat van de regeling is gemaakt, met name over het totale volume toegestane kredietlimieten, de verzekerde omzet, de berekende premies, de ingediende schadevorderingen en de uitgekeerde schadevergoedingen, en de teruggevorderde bedragen.
5.
PROCEDURELE ASPECTEN
5.1.
Algemene beginselen
29.
De in punt 18, onder a), bedoelde risico's kunnen door voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars worden gedekt mits de voorwaarden van deel 4.3 in acht worden genomen. In dat geval hoeft geen aanmelding bij de Commissie plaats te vinden.
30.
De in punt 18, onder b), c) en d), bedoelde risico's kunnen door voor rekening of met garantie van de Staat handelende exportkredietverzekeraars worden gedekt mits de voorwaarden van deel 4.3 in acht worden genomen én op basis van een aanmelding bij en goedkeuring door de Commissie.
15
16
17
NL
[1,2-2,3%]
De risicocategorie "bevredigend" bevat risico's die overeenstemmen met de kredietratings BB+, BB of BB- van Standard & Poor's. De risicocategorie "zwak" bevat risico's die overeenstemmen met de kredietratings B+, B of B- van Standard & Poor's. De risicocategorie "slecht" bevat risico's die overeenstemmen met de kredietratings CCC of minder van Standard & Poor's en zouden in beginsel niet mogen worden gedekt.
9
NL
NL
31.
Niet-nakoming van een van de voorwaarden in deel 4.3 betekent niet dat de exportkredietverzekering of exportkredietverzekeringsregeling automatisch verboden is. Indien lidstaten voorwaarden willen wijzigen of indien er twijfel bestaat over de vraag of een voorgenomen exportkredietverzekering of exportkredietverzekeringsregeling aan de in deze mededeling uiteengezette voorwaarden voldoet, dient hiervan aanmelding bij de Commissie plaats te vinden.
32.
Toetsing aan de staatssteunregels laat de verenigbaarheid van een bepaalde maatregel met andere Verdragsbepalingen onverlet.
5.2.
Aanpassing van de lijst van landen met een verhandelbaar risico
33.
Wanneer de Commissie nagaat of het gebrek aan voldoende particuliere capaciteit rechtvaardigt dat een land tijdelijk van de lijst van landen met een verhandelbaar risico wordt geschrapt, als beschreven in punt 18, onder a), houdt zij rekening met de volgende indicatoren: (a)
krimp van de particuliere verzekeringscapaciteit: met name een grote internationale verzekeraar die zich van een bepaalde markt terugtrekt, een opvallende daling (met ten minste [20 tot 30%]) van de totale verzekerde bedragen en een opvallende daling (met ten minste [20 tot 30%]) bij de acceptatiepercentages voor een bepaalde markt over een periode van twaalf maanden, zoals die in een lidstaat valt waar te nemen;
(b)
verslechtering van de ratings voor overheden: met name plotse veranderingen in de kredietratings over een periode van twaalf maanden, bijvoorbeeld herhaalde ratingverlagingen door onafhankelijk ratingbureaus over een periode van twaalf maanden, en een scherpe toename van de cds-spreads ten opzichte van de gemiddelde waarde van de groep landen die tot de top 25% van alle landen met een verhandelbaar risico behoort;
(c)
verslechtering van de prestaties van de zakelijke sector: met name een scherpe stijging van insolventies in het land van invoer over een periode van twaalf maanden.
34.
De Commissie kan de lijst van landen met een verhandelbaar risico herzien na een schriftelijk verzoek daartoe van vijf lidstaten of ambtshalve wanneer de marktcapaciteit ontoereikend wordt om economisch verdedigbare risico's af te dekken. De daarvoor relevante gegevens dient zij van particuliere exportkredietverzekeraars en van lidstaten te ontvangen.
35.
Wanneer de Commissie voorstelt om de aangehechte lijst van landen met een verhandelbaar risico aan te passen, raadpleegt zij lidstaten, particuliere verzekeraars en belanghebbenden. De raadplegingsperiode bedraagt in de regel maximaal 15 werkdagen. Lidstaten worden schriftelijk in kennis gesteld van het besluit van de Commissie.
36.
De aangepaste lijst van landen met een verhandelbaar risico geldt voor een periode van ten minste twaalf maanden. In die periode afgesloten verzekeringspolissen gelden voor maximaal 90 dagen vanaf het verstrijken van de aangepaste lijst. Drie maanden vóór het verstrijken van de aangepaste lijst kan de Commissie besluiten de
10
NL
geldigheid ervan te verlengen indien de in punt 33 bedoelde marktcapaciteit nog steeds ontoereikend is.
NL
37.
De Commissie kan, in overleg met lidstaten en belanghebbenden, de indicatoren voor het aanpassen van de lijst van landen met een verhandelbaar risico herzien. Zij kan ook besluiten de methode voor het aanpassen van die lijst te herzien.
5.3.
Aanmelding voor de in punt 18, onder b) en c), bedoelde uitzonderingen
38.
In de in punt 18, onder b) en c), bedoelde gevallen lijkt het bewijsmateriaal waarover de Commissie momenteel beschikt, erop te wijzen dat er een marktkloof is en dat deze risico's dus onverhandelbaar zijn. Daarbij dient voor ogen te worden gehouden dat het ontbreken van dekking niet in iedere lidstaat speelt en dat de toestand mettertijd kan veranderen naarmate de particuliere sector meer belangstelling krijgt voor dit marktsegment. Overheidsmaatregelen dienen alleen te worden toegestaan voor risico's die de markt anders niet zou dekken.
39.
Om deze redenen dient een lidstaat die de in punt 18, onder b) of c), bedoelde risico's wil dekken, in zijn aanmelding aan te tonen dat hij contact heeft opgenomen met twee belangrijke verzekeraars in eigen land en hun de gelegenheid heeft geboden om bewijsmateriaal te verschaffen dat voor de betrokken risico's in dat land dekking beschikbaar is. Indien de betrokken verzekeraars binnen dertig dagen na ontvangst van een verzoek van een lidstaat geen gegevens verschaffen aan de lidstaat of rechtstreeks aan de Commissie over de dekkingsvoorwaarden en de verzekerde volumes voor het soort risico's dat de lidstaat wil dekken, zal de Commissie de risico's als onverhandelbaar beschouwen.
5.4.
Aanmelding in overige gevallen
40.
Voor de in punt 18, onder d), bedoelde gevallen toont de lidstaat aan dat geen dekking beschikbaar is voor exporteurs in die bepaalde lidstaat als gevolg van een aanbodschok op de particuliere verzekeringsmarkt (met name een belangrijke verzekeraar die zich uit het land terugtrekt), verminderde capaciteit of een ten opzichte van andere lidstaten beperkt productaanbod.
6.
INWERKINGTREDING EN LOOPTIJD
41.
Deze mededeling treedt in werking per 1 januari 2013 en is van toepassing tot en met 31 december 2018.
11
NL
BIJLAGE LIJST VAN LANDEN MET EEN VERHANDELBAAR RISICO Alle lidstaten van de Europese Unie Australië Canada IJsland Japan Nieuw-Zeeland Noorwegen Zwitserland Verenigde Staten van Amerika
NL
12
NL
