“ MALARIA IS AFRICA’S BIGGEST KILLER. It is not about charity, it’s about justice”
Bono
“DRIVE AGAINST MALARIA” IN CONGO (DRC) Muskietennetten, medicijnen en voorlichting essentieel Drive Against Malaria boekt successen in Congo en Angola
Door: Simone Pastoors Wat twee mensen in een Landrover kunnen bereiken? Een druppel op de gloeiende plaat? Integendeel. David Robertson en Julia Samuël van Drive Against Malaria (DAM) hebben een missie. Met tientallen duizenden geïmpregneerde muskietennetten, malariamedicijnen, goede voorlichting en ook veel bevlogenheid, zorgen ze dat het aantal malariagevallen afneemt. Ze bezochten de laatste jaren tal van Afrikaanse landen en zijn net terug uit Angola en Congo DRC. Julia: “In de Congolese nederzettingen aan de Kwango rivier die afgesloten zijn van iedere vorm van gezondheidszorg, sterven één op de vijf baby’s. Dat is afschuwelijk. Er is nog heel veel werk te verzetten.”
Dorpsbewoners helpen mee om de netten in de hutten op te hangen. Anderen bewaken de voorraad op de Landrover.
Iedere dag sterven er in de malaria besmette gebieden van het continent Afrika 3 tot 4000 kinderen onder de vijf jaar. De afgelopen drie maanden heeft DAM in Angola en Congo DRC veel hulp kunnen bieden aan mensen die
volledig zijn afgesloten van gezondheidszorg. Vooral kinderen en zwangere vrouwen behoren tot de meest kwetsbare groep.
De kinderen in het dorp hebben geen toegang tot schoon drinkwater. Met geluk eten zij slechts eenmaal per dag.
Angola is het afgelopen jaar geteisterd door overstromingen. Door het stilstaande water vierde malaria hier hoogtij. In dit land heeft de Drive Against Malaria diverse dorpen malaria vrij gemaakt door de distributie van muskietennetten. Er is gezorgd voor 100 procent dekking. Dat betekent dat nu in elk huis, boven elk bed een net hangt. Bovendien hebben zij een grote campagne ondersteund in de door de overstroming getroffen gebieden. Daar hebben ze onder andere ruim 28.000 gezinnen kunnen beschermen tegen malaria. Met open armen ontvangen Maar ook in Congo DRC heeft DAM veel kunnen doen. Deze voormalige Belgische kolonie wordt al ruim 45 jaar geteisterd door oorlogen. Tussen
rebellengroeperingen en regeringsoppositie en met omliggende landen als Uganda en Rwanda. De afgelopen tien jaar hebben interne conflicten het leven gekost aan 5,4 miljoen mensen. Het meest dodelijke conflict sinds 2e WO.
Voorkomen is beter dan genezen. De beste preventie is een geïmpregneerd muskietennet boven het bed.
Congo is een land van uitersten. Driekwart van de bevolking leeft van 110 dollar per jaar, maar ze zouden bij de rijkste landen van de wereld kunnen horen. Het land heeft volop kostbare grondstoffen als olie, goud, diamant en koltan. Koltan is een grondstof die gebruikt wordt voor mobiele telefoons en laptops en Congo is een de weinige landen waar dit gevonden wordt. Door de oorlog is de infrastructuur volledig vernietigd. Vooral in de oostelijke provincies is de bevolking te angstig om te reizen. Op de Landrover staat geschreven “Drive Against Malaria” met een enorme muskiet. Daardoor is duidelijk herkenbaar wat de missie is van David en Julia. Ze werden met open armen ontvangen.
De bevolking, maar ook politie en militairen staken hun duim op en op de tolweg naar de hoofdstad Kinshasa hoefden ze zelfs geen tol te betalen. Julia: “We werden overal heel gastvrij ontvangen. De mensen zelf worden dagelijks geconfronteerd met het levensgevaarlijke malaria. Als eerste zijn we naar de hoofdstad Kinshasa gereden. Daar hebben we gesprekken gevoerd met het ministerie van Volksgezondheid over onder meer het National Malaria Control Programm.
De luxe in deze keuken spreekt boekdelen. Driekwart van de bevolking in Congo leeft van 110 dollar per maand.
Daarnaast hebben we vergaderingen gepland met de Nederlandse en Engelse ambassadeur, UNICEF, United Nations en US Aid om de malaria situatie in diverse gebieden in kaart te brengen.” Schrijnende situatie Na de besprekingen in Kinshasa, reden David en Julia naar Kwango. Het dorp aan de Kwango rivier met ruim 17.000 inwoners in de provincie Bandundu ligt 125 kilometer buiten de hoofdstad. “Door de slechte infrastructuur neemt
die afstand zes uur in beslag”, vervolgt Julia. “We zijn bewust hier naar toe gereden, omdat regio’s buiten de stad vergeten gebieden zijn. De situatie was zo schrijnend. Veel erger dan ons in Kinshasa verteld was. Het hospitaal was slechts een gebouw met vijf medewerkers en had nauwelijks middelen om kwalitatieve gezondheidszorg te kunnen bieden. Het hospitaal krijgt ieder jaar bijna 5.500 malaria patiënten maar beschikken nauwelijks over de juiste medicijnen. Verder was er geen stromend water, geen elektriciteit, geen muskietennetten en maar vijf bedden. Er lagen vrouwen op de betonnen vloer te bevallen. Uit de enige kraan die het ziekenhuis had, kwam geen water. Er werd water uit de vervuilde rivier gebruikt. Toen de kinderen onze watertank met kraan aan onze Landrover ontdekten en die losdraaiden, was ons schone water ook op. David en ik zaten al snel onder de huidinfecties, omdat we ons niet met schoon water konden wassen. Wij ondervinden aan den lijfe wat deze mensen hun hele leven moeten doormaken.
Het hospitaal krijgt ieder jaar bijna 5.500 malaria patiënten maar beschikken nauwelijks over de juiste medicijnen. Verder was er geen stromend water, geen elektriciteit en maar vijf bedden
Als eerste hebben we een bijeenkomst georganiseerd met het ziekenhuispersoneel. De artsen hadden heel weinig know how en waren ontzettend blij dat we er waren. Ze wilden ons niet meer laten gaan. We besloten samen een programma op te zetten om de netten te distribueren. Bovendien hebben we het personeel uitgelegd aan de hand van een duidelijke handleiding hoe de medicijnen toegediend moeten worden. Nu was er voldoende voorraad voor de komende drie maanden.”
Julia Samuël geeft uitleg aan het ziekenhuis personeel hoe de medicijnen gebruikt moeten worden Zwangere vrouwen en jonge kinderen Prioriteit werd aan de meest kwetsbare groep gegeven: aan kinderen onder de drie jaar en zwangere vrouwen. Als een zwangere vrouw malaria heeft huist de parasiet ook in haar placenta. Als het kind geboren wordt met malaria falciparum dan sterft het. Malaria is te genezen met het medicijn artemisine. Een combinatie van twee verschillend medicijnen. Dit neemt de vrouw vanaf haar tweede zwangerschapstrimester.
Het ziekenhuispersoneel had het plan gevat 130 baby’s te vaccineren met 1 injectienaald!
Wij hadden een tekort aan netten, maar wilden toch meteen tot actie overgaan. Vanwege het hoge aantal baby’s en kinderen moest er een selectie worden gemaakt wie een net kreeg en wie nog niet. Deze selectie werd uitgevoerd aan de hand van de registratie van het aantal zwangere vrouwen en de vaccinatiekaart tegen Tuberculose voor baby’s. De meest kwetsbare groep. De aanwezige zwangere vrouwen in het hospitaal die op de vloer moeten bevallen kregen automatisch een net. De namen van de ontvangers hebben we geregistreerd in de administratie van het hospitaal. We wilden de muskietennetten distribueren in combinatie met de Tuberculose vaccinatie. Maar die vaccinatie hebben we meteen stopgezet. Het ziekenhuis bleek met een en dezelfde naald te vaccineren! Alvorens de distributie hebben we een demonstratie gegeven hoe de netten opgehangen moesten worden. Aan vier punten met een stevig touw en tot op de grond. Anders kunnen de muggen ’s avonds nog onder het net vliegen en steken. Met permanente stift hebben we op de voordeur van iedere woning geschreven hoeveel netten er zijn.
Uiteindelijk zijn er 300 netten verstrekt. Onder elk net slapen gemiddeld 3 tot 4 kinderen. Dat zorgt ervoor dat ruim 900 jonge kinderen de komende vijf jaar beschermd zijn tegen malaria.
David Robertson geeft de moeders een beschermend net. Doordat de situatie ter plekke veel erger was dan verwacht, kwamen we netten tekort. We moesten namelijk nog naar diverse nederzettingen aan de Kwango rivier om daar 200 netten te bezorgen. Sommige moeders in het dorp raakten in paniek, omdat ze nog geen net hadden. Om de rust te laten terugkeren zijn we even met onze Landrover vier kilometer buiten het dorp gereden. Toen we uitstapten en ik omkeek, raasden de emoties door mijn lijf. Wat bleek: moeders waren onze Landrover kilometers achterna gerend. Vaak nog met hun baby’s op de rug. En het was 42 graden. We hebben ze alsnog allemaal een net gegeven. Overigens zijn alle muskietennetten zonder verpakking verstrekt. Dit om te voorkomen dat een net verkocht wordt. De netten kosten 7 dollar. Bijna een maandloon in Congo.
Naast de netten en medicijnen hebben we ook Franstalige geplastificeerde posters en brochures verstrekt aan het ziekenhuispersoneel. En brochures op de lokale school en de zustergemeenschap. De brochure bestaat uit pictogrammen en vertelt het verhaal van een jongetje dat malaria krijgt. Ook hebben we video’s laten zien. Een tekenfilm voor de kinderen en een documentaire voor volwassenen. Over hoe je malaria krijgt en hoe belangrijk medicijnen zijn en vooral ook de noodzaak van het afronden van een medicijnkuur. Dit konden we laten zien met onze apparatuur en elektriciteit verkregen door ons zonnepaneel.” Grootste malariamissie ooit De nederzettingen aan de Kwango rivier is door zijn ligging volledig afgesloten van de buitenwereld. Samen met het ziekenhuispersoneel zijn David en Julia met een boot naar dit dorp gevaren. Doordat het aan de rivier ligt, is malaria daar chronisch en niet gebonden aan het regenseizoen.
Bewoners aan de Kwango rivier zijn volledig afgesloten van gezondheidszorg Vandaag krijgen zij voor het eerst een net
De dodelijke Anopheles muskiet komt hier veel voor. “We hebben in deze nederzettingen ook muskietennetten opgehangen en een demonstratie gegeven. Verder hebben we uitgelegd, dat ze naar het ziekenhuis in Kwango dorp moesten om medicijnen te halen. Toen we terugkeerden, hebben we alvast wat inwoners in onze boot meegenomen. Uiteindelijk zijn we teruggegaan naar Kinshasa om daar nog duizenden muskietennetten op te halen. Maar de container met de netten stond bij de douane en was niet vrijgegeven. Dat kan dagen, weken en zelfs maanden duren. Ook partnerorganisaties beschikten niet over de netten.
Iedereen is druk in de weer om het net op te hangen Uiteraard hebben we aan de verantwoordelijke instanties doorgegeven hoe nijpend de situatie in de dorpen was. Dat er geen schoon drinkwater voorhanden was en er tegen het protocol in baby’s gevaccineerd werden met één naald. Inmiddels is de container weer vrijgegeven en zorgen we alsnog voor verspreiding van netten als we in september teruggaan.
David en ik zijn afwisselend in Nederland en in Afrika. Gemiddeld zijn we per jaar twee keer drie maanden in Afrika. Nu we hier zijn geven we lezingen, verzorgen educatie en proberen meer media aandacht te krijgen zowel in Europa als in Amerika. Daarnaast is fondsenwerving essentieel om de mensen in Afrika hulp te kunnen blijven bieden. Maar we zijn ook bezig met de voorbereidingen om begin september te terug keren naar Congo.
Julia Samuël en David Robertson in gesprek met de Britse Ambassadeur in Kinshasa We staan aan de vooravond van de grootste malaria-missie ooit. In samenwerking met partner- organisaties als US Aid, Unicef, het Congolese Ministerie van Volksgezondheid, NMCP (Nationale Malaria Control Program), WHO, DFID en de UN-Foundation gaan we de provincie Zuid-Kivu bezoeken. Op de International Day of Peace op 21 september aanstaande, distribueren we met de United Nations ruim 300.000 muskietennetten en verstrekken medicijnen. De Engelse BBC verslaat deze tocht. Al ons missie-werk leggen we vast op video. Uiteindelijk moet met dit materiaal weer een documentaire gemaakt worden. Door media aandacht van SBS 6 Shownieuws en twee artikelen in het weekblad Margriet, heeft DAM er veel nieuwe donateurs bij
gekregen. Dat is fantastisch en maakt het mogelijk om ons werk voort te zetten.” Drive Against Malaria in Afrika Sinds 1999 werkt DAM in Afrika met als doel de omstandigheden rondom malaria in de landen die zij bezoeken goed in kaart te brengen én hulp te verlenen. Mali, Senegal, Mauritanië, Cameroen, Tsjaad, Soedan, Ethiopië, Kenia, Tanzania, Uganda, Rwanda, Zambia, Malawi, Mozambique, Zuid Afrika, Botswana, Zimbabwe, Namibië, Angola en Congo hebben Julia Samuël en David Robertson samen bezocht. Julia: “In landen als Botswana en Zuid Afrika heeft de overheid de malaria situatie volledig onder controle en onze hulp niet nodig. Dit komt onder meer door een goed functionerende economie, mensen hebben meer te besteden en hebben toegang tot goede gezondheidszorg. Maar in de andere landen is onze hulp hard nodig. Wij blijven niet in een kantoor in een van de steden zitten, maar gaan op pad. Op zoek naar afgelegen hulpposten of ziekenhuisjes gerund door locale organisaties. Voor onze komst waren er vaak bijna geen bedden, medicatie of muskietennetten. Wij nemen ze dan permanent onder onze hoede. Dit doen we bijvoorbeeld met ziekenhuisjes in o.a. Kenia, Tanzania, Zambia, Mozambique en Zimbabwe . De muskietennetten die we verstrekken beschermen vijf jaar. Ze zijn geïmpregneerd en zijn goedgekeurd door de World Health Organization. Dus onschadelijk voor volwassenen en kinderen.”
TWF/DAM.2007©
SMS “Afrika” naar 4422. Daarmee steunt u de Drive Against Malaria met € 4,50. Of kijk op www.driveagainstmalaria.nl Onze speciale dank gaat uit naar alle donateurs, Tropenzorg, ExxonMobil, LandRover NL, LandRover UK, Y&R Not Just Film, Sony NL, Tomorrow Design, Ernst & Young, Accountview, Novartis Basel, Marquette University, Tapes Mediaprod., Helsport Norway, Een Bureau Communicatiemiddelen, Leif Eurik Larsen & Torgrim Larsen Norway, Great Lengths en alle vrijwilligers. “Drive Against Malaria” is een campagne van Stichting TWF Giro 2070, Amsterdam
[email protected]
