Makjan 138. Nummer 138 December 2005 Pagina: 1

Makjan 138

Nummer 138 December 2005 Pagina: 1

Makjan 138

Uw adres voor: *Accessoires *Autoradio’s *Stoelhoezen *Spoilers *Spatbordverbreders *Dakconsoles *Lastdragers *Wielsierdoppen *Stripings

Westwal nr. 1, 8321 WG URK Telefoon: 0527-687080 Pagina: 2

Makjan 138

Redactienieuws De laatste MAKJAN van 2005 die meteen de eerste in van 2006. Ons Nieuwjaarsnummer werd op de valreep nog behoorlijk gevuld en we kregen er ook prachtige foto’s bij. Die combinatie had wel tot gevolg dat ons clubblad niet meer tussen Kerst en Oud en Nieuw gedrukt kon worden, maat dat hebben wij maar voor lief genomen. Afscheid nemen van een oud jaar, en een nieuw jaar tegemoet treden. Het stemt altijd op z’n minst tot nadenken. De één kan terugzien op een in alle opzichten geslaagd jaar, de ander weet dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Laten we ook in dit opzicht proberen een vereniging met elkaar te zijn. Oog en oor hebben voor elkaar en daar ook wat tijd voor vrij te maken. Dat is lang niet altijd eenvoudig want de tijd gaat snel. Zo staan de boten in de winterstalling, zo ben je bezig ze weer vaarklaar te maken. De tijd ging ook snel voor de familie Norg. Sinds 1985 lid van onze vereniging en nu is daar het besluit om het schip dichterbij te halen. Over het hoe en wat kunt u lezen in de laatste officiële bijdrage als redactielid. Roel, bedankt voor je trouwe bijdragen aan ons clubblad. Verder hebben wij nog voor u een verslag van Jaap Bruinsma over de trip die werd gemaakt ter afsluiting van het zeilseizoen. Dat is inmiddels een goede traditie geworden, getuige het feit dat dit al de vierde keer op rij is dat een dergelijke trip werd ondernomen. Wel wat verder dan de Waddenzee voert ons het verslag van R.P. ten Napel. Weliswaar een reis volledig onder "oliezeil", maar wie weet kunnen we deze reis ook nog eens een keer met een paar zeilschepen overdoen. Rest ons nog u er op te attenderen dat het bestuur ons als leden ook dit jaar weer in staat stelt elkaar het beste toe te wensen. Daarom wordt u uitgenodigd voor de nieuwjaarsreceptie op zaterdag 14 januari in het Clubgebouw van de Showband (nabij onze oude botenloods) tussen 19.00 en 21.00 uur. Graag tot ziens. Als redactie wensen wij u in 2006 een behouden vaart. Pagina: 3

Makjan 138

DIT IS MAKJAN NR:138 Drieëntwintigste jaargang December 2005 De MAKJAN is het verenigingsblad van WSV “De Zuiderzee” en verschijnt 6 x per jaar te weten in de maanden: februari, april, juni, augustus, oktober en december. De redactiecommissie bestaat uit: Fred Brouwer, De Noord 113, 8321 JZ Urk

Teun Buter, Rinnewaard 21, 1824 JB Alkmaar

Roel Norg, Margrietlaan nr. 9, 3851 RS Ermelo

Gerrit Pasterkamp, Wijk 1 nr. 82 A, 8321 EN Urk

Jacob van Urk, Roggebot nr. 26, 8321 RA Urk

Co Wakker, Wijk 6 nr. 5, 8321 VA Urk

Redactieadres: De Noord 113 8321 JZ Urk E-mailadres: [email protected] Bezoek ook de site op internet: www.wsvdezuiderzee.nl Uw bijdrage voor het eerstvolgende clubblad zien wij graag voor:

15 februari a.s. Pagina: 4

Makjan 138

Voyage to the bottum of the sea “part four” Iedereen is het er intussen over eens dat de aanhef ‘t zelfde moet blijven. Onze Waddenzee dan weer bodem, dan weer zee. ‘t Begint zowaar een statement te worden en we kunnen alweer een vierde chapiter erbij schrijven in de analen van ‘t Verenigingsgebeuren. Gelukkig maar dat ‘t in de pen blijft zitten. ‘t Bewijst onze niet aflatende drang naar verbondenheid met een gezamenlijk doel. We houden ‘t up to date en daar draagt een ieder z’n steentje aan bij. Om plusminus tien uur vertrokken uit onze verenigingshaven richting Den Oever met 330 graden voor op ‘t kompas. We hadden onszelf al lekker gemaakt de avond ervoor om ‘t in een ruk te doen. Daarvoor moest eerst ‘t andere volk warm gemaakt worden. Klaas had al enig huiswerk verricht. Via e-mail een afdruk en de lui konden de avond ervoor al op de hijsvergadering lezen wat onze doelen waren met getijdentabel en bijbehorend koersverloop. Er werd niet direct op gereageerd, maar later voelden we allemaal aan dat alle hoofden één en dezelfde richting op stonden. ‘t Zou en ‘t moest richting Texel gaan. Natuurlijk is ‘t goed om direct de eerste dag maar eens flink uit te halen. Een belangrijke factor is wind en dat deze dan ook nog in de goede hoek zit, hielp allemaal mee om te resulteren in een snelle overtocht. Drie verenigingsschepen namen er aan deel: de Zeewolf met drie personen, la Mouette met vier en de Jumbo met twee. Naar de personen mogen jullie raden, anders komen ze in het verloop van ‘t verhaal wel naar voren. Alles vastgesjord en met een stevige bries volgt ‘t schip z’n koers. Oost tot noordoosten wind ‘t was niet anders dan gaan. Het schip stroopte voor ons de mouwen op en hield ‘t in de touwen. Voordat de massa van ‘t schip voor de wind op de loop gaat, moet er wel heel wat gebeuren. Voor deze tocht hield het elkaar mooi in balans. Wij hadden de tijd om wederwaardigheden uit te wisselen. En dat in ons Pagina: 5

Makjan 138

toch al zo bruisende verenigingsleven, zeker nu weer bijna ‘t zeilseizoen is afgelopen en we ons moeten gaan richten op uit ‘t water halen en ‘t nodige onderhoud. Een mens moet gewoon naast z’n dagelijkse beslommeringen bezig zijn met totaal andere dingen. ‘t Bezorg hem de nodige afleiding en zo ervaren we dat allemaal. Allemaal spullen waar we zelf voor gewerkt hebben. En niet zomaar wat. ‘t Geeft onze vereniging toch wel enig aanzien. Van onze vereniging zal menigeen zeggen wat voor krachten schuilen daarachter, hoe ‘t allemaal tot stand is gebracht en daar kunnen en mogen wij gebruik van maken.

Gratis demonstratie Jongens, we zijn met een reisverslag bezig en de eentonigheid van alsmaar over één boeg liggen werd gelukkig onderbroken door onze krijgsmacht die “Marine” heet. Even voorbij Stavoren kregen we een show opgevoerd, die alleen voor ons leek te zijn bestemd. Met een marineschip en twee helikopters werd getracht om vermeende drenkelingen op te halen. Net zoals je wel eens op de film of op tv ziet, haalden deze jongens echt acrobatische toeren uit. ‘t Zal wel niet aan ons hebben gelegen. Met de helikopters omhoog, over de kop om dan weer pijlsnel naar ‘t water te duiken. Wij vroegen ons af of er nou een drenkeling aan boord was of niet, anders was t’ie denk ik liever in ‘t water blijven liggen. ‘t Was een welkome afleiding. Wij voeren door en lieten hen achter in de namaakoefening. Vogelnatuurreservaat “de Kreupel” voorbij richting de boei WV8, die echt wel de geul aan de kust naar Den Oever markeerde. Gewenst was om deze niet in oostelijke richting te ronden, wat ook in die lijn stond aangegeven met roodwitte staken. Later hoorden we in de sluis van den Oever dat “de Jumbo” hem wel in oostelijke richting had gerond en dan ook nog grond aan de voeten had gekregen. ‘t Was goed afgelopen mede denk ik door de torpedovorm van de kiel. Je schiet door de grond heen. ‘t Hoort allemaal bij de voorbereiding. ‘t Schutten door de sluis ging voorspoedig. Hoefden niet in de wacht te gaan staan. Mede door ‘t achterop komen van een beunzandschip, dat natuurlijk voorrang heeft op ons pleziervaart was sluis en brug voor ons drieën snel gepasseerd. Alles zat ons deze dag mee. Het tij en de wind half in haalden we in de smalle betonninggeul snelheden van over de negen knopen met even een uitschieter naar 10,1. Later zei de Jumbo nog dat t’ie graag met een videocamera de Pagina: 6

Makjan 138

Bestuur Naam :

Adres :

K.L. Kramer, voorzitter

Zuiderpalen 8

Telefoon : 0527-688346 06-5530 0519 [email protected]

Wijk 7 nr 28

0527-684235 06-2278 9579 [email protected]

E-mail J.F. Visser, secretaris E-mail A. van Veen, penningm. Wijk 7 nr 38 E-mail

0527-684471 06-2241 6899 [email protected]

J. van Veen E-mail

Pinksterbloemstraat 18 0527-683365 [email protected]

G. van Leeuwen E-mail

Kooizand 6 0527-684559 [email protected]

C. Keijzer E-mail

Steenwijkerdwarsweg 4 0527-203257 Marknesse 06-5346 0991 [email protected]

T. Bakker E-mail

Ameland 25 Emmeloord 0527-620330 [email protected]

H. de Haan

Het Roer 16

E-mail J. van Eerde E-mail

0527-685222 06-5322 1127 [email protected]

Het Ruim 47

0527-684099 06-5358 3085 [email protected]

Pagina: 7

Makjan 138

bruisende snelheid van de Zeewolf had willen opnemen. Vlakbij Den Helder werden we nog ingehaald door dat marineoefenschip, dat we eerder op het IJselmeer tegenkwamen. Voor de jongens zat het werk erop. Zij gingen bakboord uit en wij gedrieën naar stuurboord. Nu hadden we ‘t laatste stukje naar Oude Schild duidelijk de stroom tegen en wel zo, dat laveren weinig uithaalde en ons aanzienlijk tijd zou gaan kosten. De zeilen werden gestreken en exact zeventienhonderd uur waren we op onze plekken in de jachthaven van Oude Schild. ‘t Havengeld (gepeperd) betaald en wat stil aan tot de eerste levensbehoeften werd bereid is eten. Iedereen was hier druk mee bezig. De Zeewolf had al enige voorbereidingen getroffen zo niet ‘t hoofdbestanddeel klaargemaakt. Een pannetje uienhachee, waar alleen nog aardappelen bij moesten worden geschild. Ze zeggen wel eens dat zand de maag schuurt, nou dit spulletje haalde alles overhoop. Je voelt ‘t al aankomen en dan ben je niet meer dan verplicht de kajuit te verlaten om mensen geen overlast te bezorgen. Je zit dan ook nog gezellig bij elkaar in de boot. Juist ja ,de Zeewolf was als eerste aan de beurt. Buiten de wissePagina: 8

Makjan 138

wasjes, uitwisselingen van nieuwtjes, grappen en grollen kun je dit gewoon de lui niet aandoen. Wat hadden we bijkans ook al weer als traktatie ,oh ja , de beroemde kippevleugeltjes of kippepootjes of tvsticks. Als ‘t beestje maar een naam heeft. Ze waren verrukkelijk en iedereen zat er naar hartelust van te smullen. Bereid in een braadzak om dan zeker de geuren en kleuren tot hun recht te laten komen. Als alles op zo’n dag lukt, wordt ‘t ook gezellig laat eer dat we allen onze kooi hadden opgezocht. Menig deelnemer zal deze dag ook niet licht vergeten. Plannen voor de volgende morgen werden gesmeed. Doel was om toch ook maar en keer de omhaal den Helder- IJmuiden te doen en dat allemaal onder dezelfde omstandigheden als vandaag. En Loek had er zo’n zin in. We hebben er een nacht over geslapen, nou ja, je weet ‘t wel.

Dikke mist De volgende morgen was het eerst helder en een lekker windje. Dan zo ineens kwam daar een grijze deken aandrijven. Dit gebeurde onder de ogen van Loek, de Jumbo en de man uit Kampen. Het trok helemaal potdicht. Tja.... en daar hadden en zij en wij totaal niet opgerekend. De gezichten stonden niet vrolijk, beteuterd. Fiets huren ging nu ook niet door. Een fiets huren met weinig tot geen zicht heeft ook geen zin. Noodgedwongen met z’n allen een rondloop van Oude Schild. Wat boodschappen bij Frans de “Spar” om in ieder geval zeker te zijn van de kost voor de avond (een nieuwe burgermeester hadden we op Urk nog niet). Hoogwater om 11.00 v.m. Op een mededelingenbord van ‘t verenigingsgebouw stond vermeld, wilde je richting Den Oever, dan moet je 45 min. voor Laag Water vertrekken uit Oude Schild. Onderweg in de dikke mist bleken niet alleen wij maar ook nog vier andere zeiljachten ons te hebben gevolgd. Dus in linie van zeven jachten richting den Oever. De Zeewolf voorop. Nu kon je pas goed merken wat een radar je dan aan gemak geeft. De heenreis stond er ook nog op en was zo te volgen. Even een korte uitleg over de stand van de radar: Naarmate de “dome” hoger staat levert dit een slingeren beeld, des te lager dus een rustiger beeld. Nadeel aan dit laatste is wel dat ‘t bereik minder wordt, maar voor een zeiljacht is dat nou bepaald niet noodzakelijk.

Pagina: 9

Makjan 138

De stuurboordsbetonning werd zo veel als mogelijk aangehouden. Eén van die zeiljachten probeerde ‘t heft in handen te nemen. Je kon merken dat de lui toch niet zo zeker van hun zaak waren. De Zeewolf haalde een paar keer naar bakboord uit en dan werd ook meteen door dat zeiljacht bijgestuurd. Op lest gaven ze de competitie maar op en zakten verder weer terug in ‘t veld. De Zeewolf riep de sluis van den Oever aan. Mededeling was, dat er nog eerst een schip van de andere kant moest komen om dan te kunnen passeren en aan te meren in de jachthaven van den Oever

Urker accordeonmuziek in Den Oever Ditmaal een loop buiten ‘t jachthaventerrein. De jachthaven van Den Oever is vrij langgerekt. ‘t Gemaal aan het einde van die jachthaven lag drie kilometer verderop. Heb je gewoon nodig na een lekkere warme maaltijd. Motto vooral voor oudere mensen is blijven bewegen. Hou de rek in je lijf. Albert en z’n neef uit Kampen, Jacob en Jaap op de terugweg naar de boot hoorden ineens over ‘t water een wel zeer bekend geluid. Jan de Jumbo gooide ballast overboord met ‘t bespelen van z’n Pagina: 10

Makjan 138

accordeon. Lange uithalen om nog meer stoom af te blazen. Bij de boot aangekomen was Jan in een allerplezierigst humeur. Met z’n allen bij Loek en Albert aan boord. Lekker gezellig keuvelen. Al is ‘t dat je een verhaal al eens een keer hebt gehoord, ‘t blijft toch altijd weer vermakelijk en ontspannend hierna te luisteren. De burgermeester is nog steeds niet aanbeland. Als ‘t maar geen SGP-er wordt, want dan boer je in mijn ogen achteruit. Dat de commissaris van de koningin een wijs besluit van onze bekende Salomo neemt.

Op tijd voor de Chinees ‘s Morgens was ‘t opnieuw dauwig mistig met een aardig stroef windje. De afstand Den Oever - Medemblik is dan snel gemaakt. We konden bij Piet Vroon de havenmeester van de vereniging aldaar achter elkaar aan een buitensteiger liggen. Net zoals vorig jaar troffen we nu ook weer “de Neeltje Jacoba” van Klaas, die ook aan een lange steiger lag achter ons. Thuishaven is Enkhuizen. Loek had enige tijd geleden een bandje gekocht waar ook een lied op stond over de Neeltje Jacoba. Zou leuk zijn voor ons piratenkoor. Neeltje Jacoba,met je hart van ijzer en je sierlijke kont, enz.,enz. Zal ‘t van Loek nog een keer moeten horen om de volledige versie te kennen. Een aanplakbiljet op de haven vestigde onze aandacht, namelijk een beurs betreffende klassieke schepen. De jongens van de Zeewolf erheen. ‘t Was even lopen. Vond plaats op ‘t terrein van de Regattahaven buitendijks. Alles was scherp omheind en wat ons nou zo vreselijk tegenviel was de entree. Schrik niet: bijna acht euro. De aanblik was al niet opzienbarend, vandaar dat werd besloten ‘t entreegeld op zak te houden voor een lekker pilsje. Al verder lopende richting Kasteel Radboud zaten daar gezellig converserend de jongens van La Mouette op een bankje naast ‘t havenhoofd en turend over de zee. Met dit tafereeltje dachten we even aan Schipper Bontekoe met z’n jongens Hajo, Padde en Rolf. Ze waren verhuisd van Hoorn naar Medemblik. Plotseling achter hen opduikend: “Woar goat de reise eene”.De schipper had de hand boven de ogen en wees met gestrekte arm richting Urk, “woar je tenminsen op z’n teed een vissien mit rees kreegen, in je oren er suundes een goeie preek.(de duif) Daar waren we ‘t allen mee eens. Voordat we naar de Chinees gingen, die gelukkig al door de La Mouette was gereserveerd, net op tijd , want des vrijdags kun je Pagina: 11

Makjan 138

drukte verwachten, heeft Jacob H ons getrakteerd op z’n annual Irisch Coffee. Allemaal lekker verspreid op de boot van Jan Jumbo in ‘t zonnetje en genieten van die lekkere bak. Jacob had moeite moeten doen om aan reeds bereide geslagen slagroom te komen. Als ‘t dan zo lekker smaakt, dan ben je dat gauw weer vergeten. Om 19.00 togen we naar de bekende Chinees. Van alles wat, zodat iedereen aan z’n trekken kon komen. Vijftien schalen vol en ‘t was schoon op. Wat een toelichting verdient is dat iedere keer weer de zwarte bonensaus onthutsend lekker is. Alsof een uitgelaten stoet trompetdiertjes met vlaggetjes en wimpeltjes over je tong danst. Hou ‘t in de gaten. Een reminder voor de komende nieuwjaarsreceptie!!! Wat wordt opgegeten, raak je gelukkig ook snel weer kwijt. Is ‘t niet dat we bewegen anders houdt ‘t schip ons wel bezig. Ieder ging zijns weegs naar ‘t schip om nog wat met eigen bootvolk na te praten. Verenigingspraat is nog zeer levendig. Allemaal lekker geslapen en verfrist op weg naar onze eigen verenigingshaven op URK. Van de 500 watersportverenigingen die Pagina: 12

Makjan 138

er zijn in Nederland vind ik die van ons toch altijd nog ‘t mooist gelegen en is een aanlandige weer een thuiskomst. Jullie hebben wel gemerkt dat de eerste dagen nogal zeer uitgebreid waren. Die boot van Klaas gaat veel te snel. De dagelijkse beslommeringen wachten weer. Met z’n allen ontzettend genoten. Voor het nieuwe jaar 2006 had ik dit keer gezang 8 vers 5 in gedachten: Reeds daagt ‘t in het oosten, het licht schijnt overal. Hij komt de volken troosten...

Oliezeil zetten ‘k zou ‘t oliezeil maar zetten, dat waren de woorden van Leen Bos de eerste keer dat wij bij Leen en Marretje op bezoek waren. Hiervoor moeten we terug gaan naar Pinksteren 1984, toen wij, Tiny, onze zoon Edward en ik, vanuit Harderwijk met ons Waarschip Gipsy een rondje polder deden. We waren zaterdagmiddag op Urk in de oude haven aangekomen en Tiny was helemaal onder de indruk van het zingen op de kade. “Ik zou hier morgen best naar de kerk willen” zei ze. Edward en ik keken elkaar aan, wij zouden liever direct weer gaan zeilen, maar ja ‘moeders wil is wet’ we zeiden nog “je kunt hier op Urk niet in een lange broek naar de kerk, maar bij navraag bleek dat in de Bethelkerk wel te kunnen. We kwamen in de achterste helft van de kerk naast een mevrouw in klederdracht te zitten. “Wat bent u mooi” zei Tiny tegen haar. Vind u? Mijn man is ook in het Urkers, straks komt hij langs voor de collecte. Dat bleken dus Leen en Marretje Bos te zijn. Na de dienst werden we uitgenodigd om bij hen thuis koffie te komen drinken. Omdat het toch windstil was stemden Edward en ik er mee in. Het was er bijzonder gezellig, met al hun kinderen, waaronder Henk Smit en Evert en Rein. De gesprekken gingen natuurlijk al snel over bootjes en toen bleek dat Henk ook schipper op de reddingsboot Hessel Snoeck was ging de tijd helemaal snel. Ik keek eens langs de vuurtoren op zee en zag dat het nog Pagina: 13

Makjan 138

steeds blak was, waarop Leen Bos de gedenkwaardige worden sprak ‘k zou ‘t oliezeil maar zetten’ wanneer je vandaag nog in Muiden wilt komen. Ik begreep dat van dat oliezeil niet, maar hij legde me uit dat daarmee de motor werd bedoeld. Zijn vader was n.l. de eerste op Urk die een Kromhoutmotor in zijn botter zette, wat men toen een oliezeil noemde. Het klikte zo, tussen de familie Bos en ons dat wij daarna vele malen op zondagmorgen (ook in de winter) bij hen gingen koffie drinken. We leerden zo nog al wat mensen op Urk kennen, in sommige winkels zei men wel eens “O, jullie zijn die minsen van Leen Bos”. In 1985 kochten wij ons huidige schip een Comet 910 en noemden het ook weer Gipsy. Henk Smit vroeg ons of we er niet voor voelden om op Urk bij de WSV De Zuiderzee te komen liggen, want de jachthaven werd uitgebreid met een nieuw steiger en men kon nog wel enkele ligplaatshouders er bij hebben om de haven vol te krijgen. Ik vroeg Henk of het geen problemen zou geven wanneer wij op zondag zouden gaan zeilen, hij antwoordde mij dat we daar binnen de vereniging geen problemen mee zouden krijgen en dat is in de afgelopen twintig jaar ook nooit gebeurd. We zijn dus in 1985 lid geworden en toen in 1987 de nieuw steiger feestelijk in gebruik werd genomen, had de Gipsy meteen een ligplaats in vak 76, toen vak 77 vrij kwam kregen we het mooiste plekje in de haven. Heelveel goede herinneringen hebben we aan de twintig jaar op Urk over gehouden. Helaas moesten we (veel te vroeg) afscheid nemen van Leen en Marretje Bos waar we altijd zo graag kwamen. Maar met veel plezier hebben we deelgenomen aan de vele evenementen, zoals de feesten op de Prins Claus en in de botenloods. Ook aan de wedstrijden hebben we graag deelgenomen en de gebakken vis die altijd royaal beschikbaar was hebben we ons goed laten smaken. Over vis gesproken voor ons was Urk een eldorado, de keren zijn niet te tellen dat we op zondagavond met een maaltje vis thuis kwamen. De gulle gevers hiervan zijn we zeer erkentelijk. Maar.... zoals men wel eens zegt aan alles komt een end, ook aan onze ligplaats op Urk. Wat is hier de reden van? Niet dat we het niet meer naar ons zin hebben, integendeel! Al een aantal jaren liggen we ‘s winters in jachthaven Strand Horst bij de W.S.V. Ermelo, waar ik sinds dat ik zes jaar geleden, samen met onze kleinzoon Niels, een open boot had gekocht lid van was. Enkele jaren geleden werd ons daar ook voor het zomerseizoen een Pagina: 14

Makjan 138

box aangeboden, maar we hoefden er niet lang over te denken om nee te zeggen, want we gaven toch de voorkeur voor ons vak op Urk. Totdat we in het afgelopen voorjaar de openboot verkochten en ik plotseling, wanneer we thuis waren niet meer de fietstochtjes naar de haven had. Ik ging de Urkers die hun boot zo vlak bij huis hebben steeds meer benijden en toen er in november een telefoontje van de havencommissaris kwam met het aanbod voor een vaste ligplaats hebben we naar diep nadenken ja gezegd. Dit laatste houdt in dat het mooiste plekje op Urk, vak 77 vrij komt. Dit betekent niet dat we niet meer met de Gipsy op Urk zullen komen. Graag zullen we ook in de toekomst, zolang we varen, graag gebruik maken van de gastvrijheid bij De Zuiderzee. Ook hoop ik de start van de 24 uurs zeilrace, vanuit de haven van Urk, nog lang te blijven doen. Voor ons zal het zeker niet zijn “uit het oog, uit het hart”, daarvoor hebben we veel te veel goede herinneringen aan onze twintig Urker jaren. Wij willen dan ook het bestuur en alle goede vrienden die we in de afgelopen jaren op Urk hebben gekregen hartelijk dank zeggen voor deze vriendschap en hopen graag de komende zomer wanneer we weer op Urk zijn met hen het glas te heffen aan boord van de Gipsy. Roel & Tiny Norg a.b.v. De Gipsy

Voor al uw reparatie of nieuwe en gebruikte fietsen

Rijwielhandel Smit Lijkant nr. 11a 8321 LK URK Telefoon: 0527- 690 038 / 06 51 93 45 02

Pagina: 15

Makjan 138

Van het bestuur In de achterliggende maanden hebben de volgende mutaties in het ledenbestand plaatsgevonden: Nieuwe donateur: K.J. Mazereeuw, Het Rif nr. 10 te Urk Beëindiging lidmaatschap R. Norg en echtgenote, Margrietlaan 9 te Ermelo D. Peereboom, Zuiderbolwerk 105 te Dokkum

Doorsteek van de Domineesweg naar jachtjaven WSV De Zuiderzee Onderstaand een schetsje van de mogelijkheid die we op dit moment aan het bespreken zijn met de diverse partijen.

Hekwerk

Talud g toegan Nieuwe

Hekwerk

Pagina: 16

Makjan 138

Onze bedoeling is, dat we een dijkje aanleggen tussen de domineesweg en de bovenkant van de zeewering, met bovenlangs een tegelpad. Na indiening van een officiële aanvraag gaat het Waterschap berekenen of deze plannen ook zo gerealiseerd kunnen worden. We zijn ons er als bestuur terdege van bewust dat we ook rekening moeten houden met een afwijzing als bijvoorbeeld het zandpakket een te zware belasting voor de ondergrond oplevert.

Nieuwjaarsreceptie 2006 14 januari in ‘t gebouw van de toeteraars.... De bij onze watersportvereniging gebruikelijke nieuwjaarsreceptie zal plaatsvinden op 14 januari aanstaande .U allen wordt verwacht tussen 17.00 en 18.00 u. in de kantine van de toeteraars, die wederom belangenloos (nieuwe spelling) hun ruimte beschikbaar hebben gesteld. Uiteraard een toespraakje van de voorzitter over ‘t afgelopen jaar. De penningmeester zal ook een kleine uiteenzetting geven om daarna te vervolgen met een dvd- opname van ons najaarsuitstapje van begin oktober. Onderling hebben we ook altijd veel uit te wisselen. Zoals altijd lekkere hapjes en één drankje vrij, vervolg à een euro. Jullie worden allemaal verwacht op bewuste datum. (hou alstublieft deze datum vrij). We gaan er samen weer eensgezind tegenaan in ‘t nieuwe jaar. OPMERKING: Let wel, dat u deze avond een "bob" meeneemt. U weet ‘t zolangzamerhand wel!

Bestuursvergaderingen en andere belangrijke data: 17 januari 21 februari 21 maart 18 april 23 mei 20 juni 18 juli 19 september Pagina: 17

Makjan 138

17 oktober 14 november 19 december 4 april hijsvergadering boten te water 15 april boten te water 22 april masten op de boten 3 oktober hijsvergadering boten uit het water 14 oktober masten er af 21 oktober uit het water

Belevenissen met de zeepunter de “KP 1” Na een aantal jaren donateur te zijn van Botterbehoud en met donateursdag meegevaren te hebben, werd het verlangen steeds sterker om een eigen schip te bezitten. Maar gezien de bedragen die voor deze schepen betaald worden zou het voor mij nooit haalbaar zijn om een eigen schip in bezit te krijgen. Totdat er op een dag het krantje “De Dijk” op de mat valt en ik lees dat er een zwarte boot te koop staat in Kampen. Na overleg met mijn vrouw mocht ik gaan kijken wat voor boot het was. Diezelfde avond heb ik nog gebeld en een afspraak gemaakt voor vrijdagavond. Na twee nachten niet te hebben geslapen vertrok ik die bewuste vrijdag met de auto naar Kampen. Na samen even gepraat te hebben vertrok ik met de eigenaar van het bootje naar een haventje in Brunnepe. Laat daar nou een zwarte punter liggen van eikenhout. Toen ik vroeg of ik even aan boord mocht stappen werd hij wit om zijn neus en werd mij verteld dat er rotte plekken in het hout zaten. Maar de drang was te groot en ik ben toch maar even aan boord gestapt. Hij vertelde mij dat de punter van een Kamper visserman geweest was en erg oud is en hij hem eigenlijk niet verkopen wil in verband met binding met de punter.

Pagina: 18

Makjan 138

Na nog eens goed gekeken te hebben voldoet de boot aan mijn verwachtingen. Al rook hij heel erg naar teer, zag hij er verrot uit en zat er een kaar (visbun) in toch was het de boot van mijn dromen. Wij konden het niet eens worden over de prijs en er viel met de eigenaar eigenlijk niet te praten. Toen ik die avond naar huis reed had ik het gevoel een hele moeilijke weg te zijn ingeslagen. Toch heb ik die week erop weer gebeld en gevraagd hoe het nou stond met de punter hij vertelde mij dat hij hem toch wel kwijt wilde maar hij wilde er verschrikkelijk veel geld voor hebben. Toch weer naar Brunnepe gereden en geld meegenomen. Ik heb natuurlijk nog proberen af te dingen maar dit is tot mijn spijt niet gelukt. Afspraak gemaakt met de eigenaar dat al bomende en roeiende met deze boot naar BeltSchutsloot te varen niet te doen was. Na veel praten en overleggen kon ik het voor elkaar krijgen om met de buitenboordmotor van hem erachter en mijn benzine de boot weg te brengen dit wel met de afspraak dat ik hem moest terugbrengen naar Brunnepe. Zaterdagmorgen heb ik een waterkaart gekocht bij Post Watersport en hebben wij de touwen losgemaakt en zijn uitgezwaaid door twéé Urker vrouwen. Want het bleek dat zijn vrouw van Urker afkomst was. Op het midden van de IJssel leek het net of wij achteruit voeren in plaats van vooruit. De punter leek moeilijk bestuurbaar op de stromen van de IJssel maar we bereikten toch de sluis. Bij de sluis aangekomen werd mij nog verteld dat hij met zijn vader op de kop van de IJssel met windkracht zes gevaren had met deze punter. En dat er toen geen spat water binnen gekomen was ook visten ze er ‘s avonds mee op paling. Ik had zo mijn bedenkingen hierover maar vond het toch een mooi verhaal. Al pratende gingen wij onder een lekkende stalen schuif door en gingen wij met natte kleding op weg via het Ganzediep naar Belt-Schutsloot. Even voorbij Grafhorst stopte de buitenboordmotor ermee, de punter schoof het riet in en we wisten niet wat ons overkwam. Na drie keer gestart te hebben liep hij weer en konden we verder gaan. Gelukkig maar want ik had geen zin om te roeien.

Pagina: 19

Makjan 138

Na het Ganzediep kregen we De Goot en konden we rechtdoor om een stalen buis die daar in het water staat met veel borden erop waar wij niet wijzer van werden. We zijn rechtsaf bij de dijk langs gegaan en kwamen zo op het Zwarte Water uit. Na eerst koffie uit de thermoskan en broodjes genuttigd te hebben voeren wij verder richting Genemuiden. We waren nog maar net op weg of ik hoorde een sterker wordend geronk achter ons. Dit bleek een vrachtboot te zijn met een enorme golf voor de kop. Even later werd de punter opgetild en neergesmeten en kwam er overal water tussen de spanten en kieren van de planken spuiten. Af en toe moesten we even hozen. De eigenaar zei dat het hout vanzelf weer dichttrok. Bij de Arenbergersluis moesten we wachten op een Duitser met een dure boot voordat wij geschut werden. Aangekomen in Belt-Schutsloot werd de man betaald en de punter afgemeerd in het riet. Na het liggeld te hebben betaald en de eigenaar te hebben teruggebracht ben ik huiswaarts gegaan. Die nacht heb ik zwaar gedroomd dat ik aan het vissen was met de beug en ving ik paling net zo dik als mijn pols. Geschreven door Gerrit Post.

Kotters naar west Afrika In verhaal wordt verteld over het avontuur van de bemanning van de Orango I en Orango II, op hun reis naar Afrikaanse bestemmingen aan de kust rond de evenaar. Voor deze verslaglegging zijn de journaals gebruikt opgetekend door één van de bemanningsleden te weten Reyer P. ten Napel. Met Riekelt van Jaffie mee. Het begon allemaal toen zwager Fokke Post zijn garnalen kottertje verkocht had aan een of andere Panamese firma en Riekelt was gevraagd het scheepje weg te brengen samen met zijn vaste machinist Riekus uit Friesland. In dezelfde week werd er echter nog Pagina: 20

Makjan 138

een scheepje bijgekocht en ons (Jacob van de Berg en ik) werd gevraagd om het tweede scheepje te bemannen. Riekelt en zijn zoon Jan zouden in het ons aangeboden voorstel als reservebemanning het complete reisgezelschap aanvullen. Na er een nachtje over geslapen te hebben en natuurlijk het halve dek gevraagd om toestemming, heb ik ja gezegd en woensdag 31 augustus kwamen we om 10 uur bij elkaar op de UK 81 om kennis te maken en de nodige dingen af te spreken. Afgesproken werd dat maandag 5 september de nodige spullen aan boord zouden worden gegooid, de scheepjes zeeklaar te maken en af te varen naar Ijmuiden om te bunkeren zodat de reis een aanvang kon nemen.

Maandag 5 september ´s morgens om 7 uur naast het bed, koffie gemaakt, gedag gezegd tegen de liefste en naar boord om een uur later weer terug te zijn om te zeggen dat het vandaag allemaal niets werd. Papieren waren nog niet in orde, accu’s op 3 volt hydro had kuren en meer kleine dingen die echter opgelost moesten worden voordat ze zouden veranderen in grote problemen. Voor de rest valt er niet veel te zeggen behalve dat het erg warm was en een orgie van zweet, vet en vuil er voor zorgden dat ik blij was om´s avonds weer thuis in bad te liggen.

Dinsdag 6 september ´s morgens om 8 uur weer aan boord en de problemen worden één voor één opgelost. Om half drie draait de motor voor het eerst en met verse olie en filters knort hij tevreden zodat we de lier kunnen gebruiken en de netjes in het visruim kunnen laten zakken. Na nog wat vaten zeevast gezet te hebben en wat rommel opgeruimd kunnen we verhalen naar de andere kant van de Urker afslag voor wat vers water en dan lijken we er klaar voor. Riekelt onze commodore geeft de order morgen om 4 uur aan boord.

Woensdag 7 september Weinig geslapen natuurlijk en om half 3 er maar uit gestapt en na een paar mokken koffie en 4 sneetjes brood stap ik op om nog een rustig nostalgisch rondje over nachtelijk Urk te doen en half vier arriveer ik bij de kottertjes waar alles nog rustig is. Dat duurt echter niet te lang Pagina: 21

Makjan 138

en om goed 4 uur is het een drukte van belang (overdreven natuurlijk) alles draait goed, alleen kunnen we onze rode lichten niet uit krijgen. Nu ja dat komt in IJmuiden wel, de schakelaar is lam maar dat is nu geen prioriteit. Rond 5 uur scharrelen we de Urker haven uit. Een laatste blik op de Jacoba II en de Urker vuurtoren en IK KIJK NIET MEER ACHTEROM...... We zijn op weg en net voor de eerste sluis die netjes voor ons open gedaan wordt door Arie Kuyt loopt Riekelt uit zijn roer en blijft bakboord aan boord staan. We nemen hem opzij en na wat gescharrel komen we zonder brokken door de sluis en terwijl Arie ons goede reis wenst heeft Riekus (onze Friese duizendpoot) het roer weer in de midden en 5 minuten later kunnen ze weer sturen. We proberen de scheepjes even uit en de oud UK 81 nu Orango I blijkt op haren en snaren 71/2 mijl te halen en wij op onze sloffen 9. Ons scheepje T. M. 8 Nu Orango II moet toch achter Riekelt aan want die is gewapend met een laptop en een paar 1000 Euries aan C.D.s en dus verantwoordelijk voor de navigatie. Wij zullen het moeten stellen met een stuk of 3 grote overzeilers. De oranjesluizen gaan probleemloos en na een mooie tocht over Ijsselmeer en Noordzeekanaal komen we tegen Urker kosteterstijd in IJmuiden aan, waar een frisse bries staat. Onze zender wordt nagekeken (kan niet worden gemaakt) en onze R.A.D.A.R, doet het na wat tegengesputter prima. Om een uur of 4 komt de olieboot en we worden afgebunkerd + 4 vaten van elk 200 Liter. Smeerolie, hydraulisch olie, accuwater, schroefasvet worden aan boord gezeuld en we zijn er klaar voor. Ineens denk ik weer aan de rode lampen, klim in het achtermastje en volg de kabels naar beneden en vind in de achterkant van ons stuurhutje een doos, open geschroefd, de + draad los en de lampjes zijn uit. Om 5 uur gooien we los, we varen kalmaan de haven uit. Jacob heeft al wat met de lier geoefend en tussen de pieren gaan de giekjes zak, spruitjes stijf en we zijn ´zeewaardig´. Op èèn ding na onze lier wil niet meer stoppen. Ik laat me in het vethok zakken en na wat gedraai aan de hydroverdeel ventiel is dat probleem ook weer uit de wereld. Met een gebakken schol in de ene hand en een verse mok koffie in de andere passeren we de havenvuren en de reis is echt begonnen. De wind is wat afgenomen en meteen een stuk of 3 A 4 op de kop beginnen de scheepjes wat te buizen. Er staat nog wat vloed en 61/ 2 mijl staat er nog op de log. Nu ja, we hebben de tijd. O,ja ik ben nog vergeten te vertellen dat we ook een Mexicaanse jongen van 22 jaar Pagina: 22

Makjan 138

aan boord hebben die de reis zal meemaken. Zijn oom is één van de mede-eigenaren en dat is aan zijn knip te zien waar een paar duizend Euro in zit. Hij heet Raul (door Jacob binnen een etmaal omgedoopt in Kaboel) en probeert als stuurman L.L. wat vaartijd op te doen. De wacht gaat op en ik probeer als eerste een tukje te doen. Het was tenslotte vanmorgen half 3. Dit lukt natuurlijk van geen kant en als ik weer boven kom is het donker en zijn we net de aanloop naar de waterweg gepasseerd. Jacob gaat duik en ik zet me vast in de stoel. De wind is nog wat verder afgenomen en we varen rustig een beetje Zuid zuidwest in. Er staat zowaar 8 mijl op de teller en het ebbetje trekt ons wat sneller het Kanaal in. Op de rede van Vlissingen liggen wat ankeraars hel verlicht en de vuurtoren van Westkappelle knipoogt ons het laatste vaarwel toe en we sturen de donkerte in. Na een paar uur komt Jacob weer boven, die kan hem ook niet te pakken krijgen. Hij stoot zijn kale kop wat mij al een paar honderd keer overkomen is, ik heb de korsten op mijn achterhoofd zitten. Maar ja, brand is erger. Het is inmiddels allang donderdag en na een kroosje en een bakje ga ik het tegen beter weten in het maar proberen, laat me voorzichtig in het voorondertje zakken waar alles donker is en als ik denk vaste grond onder mij voeten te hebben doe ik een stap voorwaarts om prompt te struikelen over de hutkoffer van onze Mex. die een formaat heeft dat je er zonder moeite een olifant in kan vervoeren en zo te voelen zit die er ook in. Want als ik een lichtje heb gemaakt en het ding probeer te verplaatsen breekt er prompt het handvat af. Ik geef hem een strategisch plekje zodat onze Mex. als hij uit zijn kooi komt ook hopelijk op zijn platte bek valt. Ik zoek mijn kooi op en val na een uurtje draaien toch even in slaap.

Donderdag 8 september Rond een uur of 5 kom ik weer boven, het bakje is nog steeds warm en na een kleine inspectie ronde in het vethok kom ik weer boven en zet me in de stuurstoel. Ik heb achterin een lichtje laten branden en Jacob die zich voorzichtig laat zakken komt er zonder ongelukken in zijn kooi aan, tenminste ik hoor niets. Broeder van den Berg, die ook tot de ENAKS kinderen behoort, heeft denk ik nog meer moeite met die nauwe gaatjes dan ik. Het is tenminste te hopen dat we nooit van het vluchtluikje gebruik hoeven te maken, want dat zie ik niet erg zitten. We liggen west voor om ter hoogte van Zeebrugge de botenlijn over te steken, zodat we ons vandaag bij de engelse kust langs Wight Pagina: 23

Makjan 138

Zuidwest in kunnen laten zakken. Achter me begint de lucht bleek blauw te worden en de sterren verbleken langzaam. Om een uur of 7 is het dag. De zon komt langzaam uit de nevel en de aandacht is gericht op de vaart die nogal druk is. Veel oplopers op de weg van Dover en om 10 uur zie ik een eerste glimp van de krijtrotsen die steeds duidelijker uit de lichte nevel te voorschijn komen. De preutse juffer Engeland heeft lang een iets doorschijnend wit gewaad aan, maar dit maal heeft ze haar dunste negligé aangetrokken en de gebroken witte rotsen met de hoge zon erop heb ik nog nooit zo mooi gezien. Jacob is inmiddels ook boven gekomen en samen met onze Mex genieten we van het mooie weer en het schitterende uitzicht. We debeleren wat we zullen eten en de keus is snel gemaakt want we zijn vergeten ons vlees over te pakken uit de diepvries van de Orango I. en dus wordt het zuurkool met worst en een instant jusje. Dat smaakt even goed best en met volle buik laten we even de ogen beschieten. Jacob komt ook aan de beurt want we hebben elkaar nog geen één keer hoeven te roepen. Het snorken wil nog niet echt lukken. De vaart bij Dover is erg druk en je kijkt je ogen uit op wat er allemaal bij je langs komt razen. Catamarans zo groot als de Bethelkerk (heel groot dus) met een vaartje van een 30 mijl en we voelen ons nogal klein. We komen zonder wetenswaardigheden aan de zuidkant en het wordt blak, echter zonder de mist, die hier al snel komt opzetten wanner er geen wind staat. Al ik met donker worden weer boven kom heeft Jacob het bericht dat Riekelt besloten heeft om het eiland Wight aan te doen (want het weerbericht voor de Golf is Noordwest 7-8 toenemend 9) om het daar allemaal maar even af te wachten. Daar zijn wij helemaal niet op tegen, want een stukje of 8 is wel een beetje mats voor ons. Maar het weer kan hier gewoon niet mooier en het wordt het begin van een fantastische vaartocht vlak onder de Engelse kust door met af en toe een stadje prachtig verlicht op de heuvelruggen en een enkel kostuurtje. Als het licht van Beachy Head dat aan de andere kant van de heuvels wat flauw doet oplichten en om de hoek de duizenden lichtjes van Newhaven te voorschijn komen komt Jacob weer boven, zonder ongelukken ditmaal en ik besluit nog even op het achterdek te gaan zitten, met een verse in de brand. Als die op is ga ik met een hoofd vol indrukken tevreden in de kooi.

Pagina: 24

Makjan 138

Vrijdag 9 september Wight is al in zicht als ik weer boven kom. Er is nog een lauw bakje maar daar word je ook wakker van en ik verzeker Jacob dat ik hem lekker te pakken heb gehad, wat ook zo is en die duikt de kooi in om het ook te proberen. Nu dat zal wel lukken zo tegen dag worden, ik ben er tenminste niet bang voor. De vaart varieert nogal zo van de 5 tot 10 mijl en nu we Wight naderen komt er zo af en toe 11 op de log te staan. Als we de oostkant van Wight bereikt hebben zelfs 11 en een half. Ik beluister het Engelse weerpraatje en dat is van hier tot aan de Quessant prachtig: 2-3 en 3-4 met uiteenlopende richtingen, blak dus. Een half uur later komt Riekelt op de marifoon, dat hij heeft maar besloten om weer over te steken nu het weer zo mooi blijft en voorlopig één van de kanaaleilanden aan te doen en als het goed blijft om te proberen nog iets verder te komen. Ik geef hem groot gelijk alhoewel het me een beetje spijt want ik had ook best wel weer eens op Wight willen kijken. Maar het weer kan gewoon niet mooier en hier nu op slecht weer te gaan liggen wachten... Dus keren we het eiland de rug toe en liggen we op een koers naar de Casquets westelijk van Alderney. Als St. Catherines Point langzaam achter onze rug verdwijnt geef ik het roer waan Jacob en schiet lekker de kooi in. Als ik weer wakker word hebben we Alderney aan bakboord en liggen we op koers st. Quessant en zullen we voor het weekend trachten Brest te bereiken. Langzaam komt Guernsey in zicht en het weer begint een beetje te betrekken. Als we het eiland voorbij zijn begint het af en toe een beetje te motteren. Het glas zakt ook een beetje en tegen de avond besluit Riekelt om de vier lengte een beetje vast te houden, omdat we als het weer omslaat aan de noordkant van het schiereiland een haventje kunnen opzoeken. Het zit allemaal een beetje vast op een kleine actieve depressie aan de noordkant van Finisterre die daar al een paar dagen weinig van plaats verandert en daar zorgt voor Noordwest 7-8 mogelijk 9. Daar hebben we helemaal geen zin in en daarom houden we ons een beetje gedeisd want je weet nooit welke kant zo’n kreng optrekt. Als ik weer boven kom liggen we toch weer koers naar Ile de Quessant. En op een beetje regen na is het weer uitstekend. Tussen de buitjes door komen de eerste kustvuren van Frankrijk in zicht en zo hobbelen zoetjes aan de nacht in. Ik ben nog te vergeten te vertellen dat we vanmorgen bezoek kregen van een Franse helikopter. Natuurlijk net toen ze op de 2 tanken op het dek aan het overhevelen waren in de bunkers. Er waren een paar Pagina: 25

Makjan 138

druppeltjes olie gemorst en we dachten dat het daarom was, dit bleek niet het geval. Maar een uurtje later werden we gepraaid door een patrouilleboot van de Franse douane. Na wat uitwisseling van gegevens nam die ook weer de benen. En zo is deze dag compleet.

Zaterdag 10 september Als ik weer bovenkom voor mijn wacht is het dag en alweer prachtig weer. Ile de Quessant ligt over bakboort boei 6 en we ploeteren met een mijltje of 5 tegen het tij in. Het is een kaal eiland, ik heb tenminste geen boom gezien. Wat er wel op groeit zijn vuurtorens, een stuk of 3. de Franse kustverlichting laat weinig te wensen ver. Als we het eiland gerond hebben krijgen we er wat meer vaart in en we stomen een baai binnen die omringd is met woeste hoogten, kliffen en rotsen. Als we wat meer naar binnen komen bereiken we een prachtig zeilgebied en daar word ook druk gebruik van gemaakt. Topzeil schoeners, oude houten Franse zeilloggers en het meer huis en tuin zelf gereedschap. Riekelt heeft een haventje ontdekt aan de zuid aanloop van Brest. Camaret heet het dorpje en het ligt mooi beschut tussen de hoogten voor de zuidwest en westelijke winden. We roepen de plaatselijke havendienst aan en de havenmeesteres verzoekt ons om stand-by te blijven. Dat duurt echter een stief halfuurtje en wij scharrelen schoorvoetend, voorzichtig het haventje binnen en liggen even later gemeerd aan de zuid pier bij de bunkerplaats van de plaatselijke visserijcoöperatie. Dat komt goed uit want Riekelt wil wel even kijken wat we na zon drie en een halve etmaal gebruikt hebben. Onze scheepjes stellen niet zoveel voor, wij goed 15 meter en de andere ruim 16. maar hier wanen we ons Gulliver in het land van de dwergen. De Franse dagvissertjes zijn houten scheepjes van zon 6 meter met eenpersoons stuurhutjes en een klein power blokje. Het is zon beetje vijf uur in de middag geworden en Jan heeft ´s morgens al wat Urker visjes uit de diepvries gehaald. De frituurpan aan en samen met een koele rakker in het Franse najaarszonnetje blijven er weinig dingen te wensen over, misschien alleen een douche en een schone onderbroek. Ik besluit even te gaan zwemmen, maar het water is behoorlijk koud, dus ik ben er gauw weer uit. Gauw een puts zoet water over de kop in combinatie met wat zeep en ik voel me een stuk frisser. We praten nog wat na en we schieten niet zo heel laat in de kooi.

Pagina: 26

Makjan 138

Zondag 11 september Om een uur of 8 eruit, ik zie Riekelt ook alweer in de weer is en wenkt dat hij de koffie al bruin heeft. Ik kom over ´kopje meenemen´en we zitten gezellig aan een bakje, Jacob komt ons ook gezelschap houden en we hebben een kroosje van een uur met meestel Riekelt aan het woord. Nu dat stoort me helemaal niet, want het is een onderhoudende verteller en hij heeft stof genoeg. De zondagochtend verglijdt ongemerkt en we besluiten ‘s middag de douches op te zoeken van de plaatselijke marina. In de coöperatie was ons verteld dat we daar munten in konden doen om te douchen. Nu, dat lijkt allemaal bekend en geen problemen op te leveren. Maar onze Mex, die we ´s morgen om munten gestuurd hadden, komt gewoon met een zootje 2 euro munten terug. Nu dan moeten die dingen er zeker in. Dat is wel mats maar alla, voor een keer kun je tegen de keizer op. Riekelt heeft er als eerste zijn 2 euro in en die valt gelijk naar beneden, maar ja geen water. Die van mij blijft muurvast te zitten en bij Jacob dito. Na enig gemopper trekken we de onderbroek maar weer aan en proberen iemand van de autochtonen te raadplegen. Na wat Babylonisch gekrakeel worden we nog niets wijzer. Ik heb ondertussen mijn 2 euro wat voorzichtig geweld weer uit de automaat gekregen en ontdek nog een automaat. Er staat 2 euro op en besluit de gok te wagen. Ditmaal ben ik hem definitief kwijt maar er komt wel weer gelijk wat uitrammelen. Had ik toen maar een bril bij me gehad. Ik zoek naar een keuzeschakelaar voor de douches maar die is er niet. Er word niet gedouchd. Riekelt besluit uit wraak te gaan poepen. Jacob en ik poedelen wat voor de wasbak af en toe gadegeslagen door wat Franse dames. Die bij het zien van onze papbuiken met een verschrikt gilletje de benen nemen. Toch enigszins opgefrist en met een schone boxer aan scharrelen we geurend van de deodorant over de boulevard langzaam naar boord, waar we na het kopen van wat ansichtkaarten en een ijsje om een uur of 5 weer aan boord komen. Naderhand bleek dat deze automaat 50 eurocent en een douchemunt terug gaf. Onze jongere garde had daar echter geen enkele moeite mee maar,ja daar zijn wij te oud, te stom en te blind voor. We konden maandag morgen om een uur of 9 wat gasolie krijgen, want eerst waren de plaatselijke bootjes aan de beurt en wat er over was dat was voor ons. Maandag morgen dus 8 uur dag en aangezien het naar twaalven loopt dus weer lekker rustig in de kooi.

Pagina: 27

Makjan 138

Maandag 12 september Om 8 uur een bakje, onze Mex Roostert wat boterhammen. Om 9 uur halen we de scheepjes een meter of 10 naar voren, zodat de waterslang er ook even bij ons in kan en met veel pijn en moeite wordt er nog een paar ton gasolie in de Orango I gewrongen. Ik denk dat ze bij het jaarverslag bij het jaarverslag van de Camaretse coöperatie wel een dubbele omzet te melden hebben. Maar ja, die mensen hebben ook de kost. Ze zien er tenminste goed uit. Die avond kwam er nog zo’n eenpersoons kottertje binnen. Hij zette 5 platte kistjes met een kraantje op de kant. Ik vroeg of ik even mocht kijken, dat was goed en het waren 5-6 mooie kreeften, een kistje krabben van diverse origine, een paar congeralen, wat hondsaaitjes en nog wat spul dat ik niet 1,2,3 thuis kon brengen. Hoe kan het bestaan denk je dan, maar de andere dag lag hij ´s middags wat vroeger weer met net zon beetje aan de kant. Een ander zijn boeken zijn duister te lezen maar wij hebben nu wat anders aan ons hoofd. De oversteek door de golf ligt voor ons en daarover zijn de verhalen genoegzaam bekend. Ook ik heb ze in m´n jonge jaren aan de lijve meegemaakt. Voor alsnog is er echter geen vuiltje aan de lucht 2-4 uit het noordoosten, voor het lapje dus en onze vooronderstelde Odyssee ontwikkelt zich tot nog toe meer als de titel van een bekende Schubert compositie. Rond elf uur zijn we buiten het haventje, de meereinden en wat los werk onderdeks, gieken zak, spruiten stijf en we denken er klaar voor te zijn. Meer kunnen we tenminste niet doen. Een Franse zeelogger loopt voor ons over en rond 1 uur kunnen we koers Finisterre zetten. Met een lief windje noordoost 3 in de rug en een lome deining uit het westen lopen we op ons gemak onze ruim 7 mijlen en het ritme van het wachtlopen proberen we weer in te zetten. We zij echter allebei uitgeslapen, dus dat valt nog niet mee, we krozen nog wat na en zo valt de nacht. 2 kleine scheepjes op de grote oceaan.

Dinsdag 13 september Als ik voor mijn wacht boven kom, zijn we in volle zee en Jacob zegt dat we tweeduizend meter water onder ons hebben. Ik kan er niet mee zitten en op het eind van mijn wacht zal het zeker het dubbele zijn. De deining is wat hoger geworden, zon 1 a 2 meter maar met een golflengte van ongeveer 50 meter is dat alleen maar prettig. Het windje is nog altijd in de rug en er valt weinig meer te doen dan zitten Pagina: 28

Makjan 138

en acht geven. De 4 uurlijkse rondjes door de machinekamer, de zorg voor de inwendige mens die Jacob voor het leeuwendeel op zich genomen heeft, de ochtend en de avond boterham die geroosterd ons aangereikt word door Raul, die trouwens ook met verve de afwasborstel hanteert al wat het na enige fysieke aandrang van zijn 2 scheepsmakkers. Zo zijn de taken eerlijk verdeeld en hebben we ze wel eens lastiger verdiend. Ik begin wat te mijmeren over de keren dat ik als jongetje van net 17 ook deze wateren bevoer maar dan onder heel andere omstandigheden. Onze oude sleepboot, de Poolzee, die als een van de weinige de oorlog overleefd had was met zijn 12 honderd PK. M.A.N. heel wat mans. Maar na hier veertien dagen lang rond gedobberd te hebben met een oude Lyberty achter de kont was er niemand meer, ook die ouwe niet die nog een droge draad in de kast had liggen en schimmels en zwammen tierden welig. Wat wil je ook met winden tussen zuid en noordwest variërend van 7 tot 10. daar is nu echter geen sprake van en na een paar uurtjes komt Jacob weer boven voor zijn torn. Als ik weer boven kom is het volop dag en we draaien even wat harder op de O I zijn kont om wat boodschappen en een tonijn-visspulletje over te nemen. Dat gaat allemaal gesmeerd en even later liggen we te vissen. In gedachte proeven we de tonijnbiefstukjes al. Daar we er echter niet al te vast op rekenen, hebben we gisteren maar vast een pannetje koevlees laten sudderen, zodat we het alleen hoeven op te warmen en samen met de onvermijdelijke aardappel en boontjes eten we even goed heerlijk. Een “knipje”, wat een leven en het word weer donker. ´s Avonds beginnen de kottertjes wat meer te slingeren op een kruiszeetje. Het noordoosten windje staat wat harder door, maar het mag geen naam hebben. En zo dobberen de tijd en wij rustig voort en wordt het weer nacht.

Woensdag 14 september Als Jacob me roept, het is de eerste keer dat hij mij moet roepen, ik zat trouwens al met mijn benen buiten de kooi, is het bij 6-en. Hij zegt dat hij net een vlootje trawlers gepasseerd is uit La Coruna, die liggen te vissen op de rand van het continentaal plat, zodra we langzamerhand weer ondieper water onder de kiel krijgen. Ik zie in de verte ook een rij knipperlichtjes en vraag me af wat het is. Jacob verdwijnt onderin en ik zie dat het afzonderlijke vissermannetjes zijn met allemaal een fel draailicht in de mast, daar zul je toch ook Pagina: 29

Makjan 138

horendol van worden als je daar de hele nacht in moet kijken. Langzamerhand wordt het lichter en om kwart voor 8 komt het zonnetje onder de kin. Als ik bedenk het is wat laat realiseer ik me dat we al op ruim 9 graden west liggen, en wij nog Nederlandse tijd hanteren. Om een uur of half 10 komt Raul boven, met wat geroosterde boterhammen met ham en kaas. Ik heb verse koffie gezet, Jacob verzekerd me dat hij hem lekker te pakken heeft gehad, dus m´n liefje wat wil je nog meer. Met de buik vol verdwijn ik voor nog een dutje, maar daar komt niet veel van terecht. Na een uurtje draaien kom ik weer boven, draai de radar op 12 mijl en zie een eerste glimp van de Spaanse Noordwest kust. De gang is er trouwens een beetje uit, 6 en een halve mijl, zodoende dat het nog een uur duurt voordat we het eerste land verkennen. Het is niet bijzonder zichtig, zon goeie 6 mijl en het lijkt wel of er een blauwe zweem ligt over het land. De zon schijnt echter volop en langzamerhand worden de contouren wat duidelijker. Het Spaanse achterland is hier zon 4 a 5 honderd meter hoog, met af en toe een top van zon 6 a 7 honderd meter. Het land lijkt wat vriendelijker dan de Bretonse kust, wat glooiender maar dat kan ook aan het mooie weer liggen. En rond een uur of twee passeren we Filisterren en kunnen we koers Vigo gaan liggen. Het is prachtig varen, in het noorden komt de kust steeds dichter bij, die gelardeerd door horizontale banen van nevel, afwisselend van purper en licht grijs. We zijn de eerste dolfijnen en even later spelen ze voor de kop, we kunnen ze bijna aanraken. Volgens mij hebben ze in de gaten dat ze bekeken worden, want ze beginnen zich aardig aan te stellen. Ze laten zich af en toe de rug krabben door de boeg van het kottertje en dan gooien ze zich op hun zij en kijken naar boven of ze zeggen willen hoe hebben we dat versiert. Plotseling zijn ze verdwenen en even later zien we hun rugvinnen onder een vlucht meeuwen die zich ergens aan te goed doen. Zeker een school sardien of makreeltjes, want het blakke water is daar ook wat woeliger. Ze eten zeker vlug, want even later zijn ze terug en begint het spel opnieuw. De zon laat zich zakken in een bed van rode nevel, de maan al dik in het tweede kwartier staat al vrij hoog recht voor de kop, de eerste sterretjes beginnen te twinkelen en Venus volgt stralend de zon naar de horizon. In de verte worden de lichten van Vigo steeds duidelijker. Er komen wat dagvissers (lees nacht) naar buiten, want alles wat maar met visserij te maken heeft scharrelt immers altijd ´s nachts of in de vroege ochtend, die een plekje zoeken Pagina: 30

Makjan 138

in de hoop op zegen. Vigo ligt tegen de heuvels opgeplakt en het is een zee van lichten. Ik sta voor op de boeg en kan er mijn ogen niet vanaf houden, sommige straten slingeren zich als een waterval de heuvel af. Voor Riekelt is dat natuurlijk niet zo leuk, want een vondvuurtje valt er vooralsnog niet te onderscheiden in die zee van licht, maar hij zal er wel uitkomen en kalmpjes aan dan breekt het lijntje niet. Langzamerhand naderen we een stelletje extra felle lichten, dat voet de vissershaven van Vigo zijn en dat valt te ruiken ook, alle mensen wat een meur. Zoiets rook ik ook toen ik in de jaren 60 een van de eerste hektrawlers van Vrolijk wilde bekijken. Daar moest je ook eerst een gat in stank snijden wilde je er in komen. Het went echter snel, of de wind is ons genadig en om elf uur meren we af tegenover de visafslag van Vigo war nog een paar Spaanse hektrawlers aan de kant liggen met de lichten op. Er lopen een paar peken en vislosser op de kant, maar niets wijst er op wat er de volgende dag gaat gebeuren. Ik warm nog een worstje en dat eten we in de zwoele nacht met een biertje lekker op. Riekelt en onze Mex liggen al. Wij zijn voor morgen 6 uur besteld dus schieten wij ook lekker in de kooi.

Donderdag 15 september Nog half slaapdronken, schiet ik wakker en heb moeite bij de les te komen. Achter elkaar door het geluid van schroeven in het water en af en toe liggen we te slingeren zoals we het op nog niet gedaan hebben. Ik scharrel naar boven stoot onvermijdelijk mijn kop, en kijk naar de overkant. Daar ontwikkelt zich een film van schepen in allerlei soorten en maten, mensen in drommen en duizenden meeuwen. Het vissersvlootje van Vigo gaat de buit lossen. Er liggen er al een stuk of 15 aan de loswal, en er komt bij en er gaat af. Inmiddels gewapend met een mok koffie kijken we het onbegrijpelijke drukke gedoe aan en wij, het bloed kruipt natuurlijk waar het niet gaan kan, besluiten straks even een kijkje te gaan nemen. Maar de plicht gaat voor. Eerst moet er gebunkerd worden en water geladen. Riekelt heeft ons met schier bovenmenselijke wijsheid recht onder de gasolieslangen van het plaatselijke bunkerstation afgemeerd. Maar ja, eerst moet er iemand bij zijn lurven gepakt worden, om die dingen te bedienen. Raul, die spreekt immers Spaans en Jan met instructies van pa, worden de wal opgejaagd om deze taak te volbrengen. Ik, duik het Pagina: 31

Makjan 138

vethok voor de gewone controles en smeerpuntjes. Dat is allemaal met een paar uurtjes bekeken. Om half 10 zou de olieboer komen, de waterverkoper is inmiddels geweest en om 11 uur ligt de slang er bij de OI in. Wij zijn benieuwd wat we na 6 etmaal draaien gebruikt hebben. Het blijkt dat de OI 900 Liter per etmaal gebruikt en wij 400. Nog niet de helft dus. Inmiddels is het bericht binnen gekomen dat we moeten wachten op orders, dus hebben we alle tijd om een bezoekje aan de afslag te brengen. Hoewel de ergste drukte inmiddels voorbij is,krioelt daar alles nog door elkaar en het is uitkijken geblazen waar je loopt. Vangsten van zegenvissers, staande wantkotterjes en de longliners vinden hun bestemming. De bulk is kleine makreeltjes van zon 25-30 cm lang en sardienes. Ook zien we zwaardvis, tonijn, mosselen en wat al niet meer. De marktkooplui slaan als eerste hun slag en verzorgen in de buitenlucht hun visjes, wat een orgie oplevert van schubben, houten kistjes en meeuwen die een loofhutten hebben. Ik heb mijn korte laarzen aangetrokken, maar het is nog uitkijken om niet uit te glijden. Oude Spaanse dametjes lopen schijnbaar doelloos, met een kistje vis door elkaar. De visserlui halen hun netjes over, dat alles opgeluisterd met een kakofonie van geschreeuw, gelach en achteruitrijdende vorkheftrucks. De staande wantvissertjes hebben zon 5 man aan boord, dat zijn scheepjes van een meter of 10, maar meestal kleiner. De zegenaars zijn wat stoever en sommigen halen de 25 meter. Allemaal mooie Spaanse scheepjes met een waaiersteven en de meeste nog van hout. Op één van de zegenaars tel ik 7 man. Die hebben toch ook allemaal de kost al zal het misschien niet overhouden. Met een onbestemd gevoel van spijt en lichte afgunst bekijk ik het tafereel van leven. Zoiets hadden we vroeger op Urk toch ook, en wat is daar weinig van over gebleven. Allemaal geofferd aan de moloch van de efficiëntie, en we hebben het zelf gewild. Na het warme eten doen we mee met ´s landswijs, ´s landseer en na om een uur of 5 een bakje gedaan te hebben maken Jacob en ik plannen om nu maar eens echt een douche op te gaan zoeken. Om een uur of 7 gaan we op pad, het is nog warm, maar de marina is een kwartiertje lopen. We vragen beleefd en we hoeven niet eens te betalen. Lekker opgefrist komen we een uur later weer aan boord. En na een snee brood en een mok houden we krijgsraad en het blijkt dat er pijpen en rollen staaldraad meegenomen moeten worden naar Afrika. Daar zit Riekelt behoorlijk mee in z´n maag, begrijpelijk, want onze uitwatering houdt absoluut niet over en die Pagina: 32

Makjan 138

van de OI is niet veel beter. Dat het Riekelt bezig houdt blijkt wel, want als we wat later op de avond even met z’n 4en bij de ons in het stuurhutje zitten te krozen, komt hij voor de 2e keer van zijn nest om tot de conclusie te komen dat hij er niet over prakkiseert. Onze Mex en Riekelt waren al een uurtje eerder in de kooi verdaagt, maar onze baas alleen maar om de grijze celletjes te laten werken. Wij geven hem groot gelijk en nu dat besluit genomen is, drinken we nog een bakje en wachten in de kooi de morgen af.

Vrijdag 16 september En aan de overkant is het weer een drukte van belang. Na een bakje en een snee brood gaan Jacob en ik weer een kijkje in de afslag nemen. Reisverslag Nederland Urk - Guinea Bissau Bissau wordt vervolgd.

Over de drempel van het nieuwe jaar Wat deden we zoal? Wij Nederlanders zijn echt gesteld op gezelligheid van een oudejaarsavond. Rond de eettafel (lang tafelen) en voor de buis (Youp van “t Hek) en ‘t afsteken van vuurwerk. Meestal toch wel in bescheiden kleine kring. Stuurden onze groet en beste wensen per digitaal of virtueel. Namen behalve champagne eens een cocktail, bijvoorbeeld een fireball of een healthy New Year. ( zie www.cocktailz.nl ) Een nieuwe trend: velen zochten hun heil ook rond Oud en Nieuw buiten de deur. Raadpleeg eens de virtuele wensput van www.lichaamstaal.nl Pagina: 33

Makjan 138

Goede voornemens werden uitgesproken.Vaak gaat ‘t mis in de eerste maanden en is ‘t al snel weer vergeten. Ikzelf heb in de maand januari van begin dit jaar er iedere dag een liter water bij gedronken. Het resultaat 5 kilo lichter. Oliebollen en appelflappen erbij en op gingen we naar de apotheose van de laatste minuut voor twaalven. Een goed en gezond nieuwjaar 2006.

Weerspreuken Overvloed van dauw, maakt de hemel blauw. Verklaring : Dauw onstaat tijdens een heldere windstille nacht.Deze situatie komt vooral voor in een hogedrukgebied. Ditzelfde hogedrukgebied zorgt overdag voor veel zon en dus blauwe luchten. de wind zuidwest, is ‘t regennest. wind in de nacht, water in de gracht. een krimpende wind is een stinkende wind. Verklaring : overheersende windrichting in ons land is klimatologisch gezien zuidwest. Hiermee wordt vaak vochtige onstabiele lucht aangevoerd. Op enige hoogte in de atmosfeer staat dan meestal een westelijke stroming, waarmee de ene na de andere oceaanstoring wordt aangevoerd. Komt zo’n storing dichtbij dan trekt de wind, tegen de dagelijkse gang in, ‘s nachts al aan. Op de nadering van een warmtefront gaat de wind bovendien krimpen en dat levert onherroepelijk regen op. Als schaapkens aan de hemel staan, kan men zonder plu niet uit wandelen gaan. Verklaring : Schaapjeswolken geven aan dat de atmosfeer op enige hoogte onstabiel is. De kans is dan groot dat er binnen niet al te lange tijd regen volgt, of dat er buien ontstaan.

Pagina: 34

Makjan 138

Nieuwjaarsreceptie Zaterdag 14 januari 2006 Clubgebouw showband (naast voormalige botenloods) aan de Staartweg Aanvang: 19.00 uur

Allen hartelijk welkom

het bestuur

Pagina: 35

Makjan 138

Post Watersport Wijk 1 nr. 30 A 8321 EL Urk Pagina: 36

Telefoon: 0527-681667