Maandblad van: De Militant Nr. 191 Februari 2000 Afgiftekantoor 1020 Brussel 2. Rechters plaatsen winst boven jobs

Militant 

België - Belgique P.P. 1020 Brussel 2 1/1553

Maandblad van:

M-

de

Links

40 fr. - steunprijs 100 fr.

De Militant Nr. 191 Februari 2000

Lees ook:

Linkse Alliantie Met of zonder SP en Agalev? Op 22 januari vond de eerste samenkomst plaats rond de oproep van Militant Links voor een Linkse Alliantie. Op dezelfde dag kwam ook "de brede linkerzijde" in Antwerpen samen met SP- en Agalev-tenoren. Verslagen op pagina 2.

Regularisatie: Wat steekt achter deze operatie?

Strijd, Solidariteit, Socialisme

Afgiftekantoor 1020 Brussel 2

Rechters plaatsen winst boven jobs

Een dwangsom van 50 miljoen frank voor elke staker. Deze beslissing werd niet genomen in een derde wereldland, noch door een of ander dictatoriaal regime. Ze komt van een Belgische rechtbank naar aanleiding van de staking bij Aviapartner in Zaventem enkele maanden geleden. Bij Aviapartner werden er niet minder dan 6 rechtzaken aangespannen. De rechter die het presteerde om een dwangsom van 50 miljoen frank op te leggen heeft wellicht een nieuw record gevestigd, maar staat helemaal niet alleen.

door Karl Debbaut

De campagne voor de regularisatie is van start gegaan met een enorm machtsvertoon aan de grenzen, in de stations,... Wat kunnen we ervan verwachten en wat is het kader waarbinnen deze discussie plaatsvindt?

p. 4

Bescherm de delegees! * Karl Debbaut onderzoekt de vakbonds-strategie tegen de aanvallen op de syndicale rechten. * Interview met D'Orazio over het proces

p. 5

Naar aanleiding van de staking bij Leonidas in Anderlecht verbood de rechter elke verhindering van de vrije toegang tot de Leonidas-vestigingen in het Brusselse en elke hindering van de vrije toegang aan de werkwilligen. M.a.w. er mocht geen stakingspiket aan het bedrijf staan en ook elke actie aan de Leonidas-winkels werd verboden. Dat de rechtspraak met twee maten en gewichten weegt, werd hier nog maar eens bevestigd. Dat de werkgever 2 beschermde delegees afdankt, is geen enkel probleem. De rechtbanken zijn trouwens helemaal niet bevoegd om beslissingen te nemen over collectieve conflicten. Dat is een zaak van het paritair comité van de sector. Er kan nauwelijks nog naast gekeken worden, het stakingsrecht ligt onder vuur. NMBS-baas Schouppe zal de geschiedenisboeken niet halen met de manier waarop hij het treinverkeer desorganiseert, zoveel is zeker. Als stakingsbreker daarentegen heeft hij al geschiedenis gemaakt. De manier waarop hij de staking van de onafhankelijke spoorbond OVS brak, was historisch. In alle arrondissementen werden eenzijdige verzoekschriften ingediend. In Vlaanderen kreeg hij gelijk van alle rechters. In Wallonië werden diegenen die het niet goedkeurden buitenspel gezet door een Luikse ma-

gistraat. Hij gaf Schouppe het recht om over heel het land deurwaarders uit te sturen met dwangsommen van 100.000 fr. voor iedereen die staakte. Het zal hem waarschijnlijk enkele schouderklopjes van de meerderheids- en oppositiepartijen opgeleverd hebben. De arbeidersbeweging wacht al jaren op een politiek initiatief om delegees te beschermen en het stakingsrecht te vrijwaren. Er komt niets van. Terwijl de vorige regering het nog in haar regeerakkoord had, wordt er nu in alle talen over gezwegen. In plaats daarvan voert men de druk op lonen en arbeidsomstandigheden op door de overheidsbedrijven te privatiseren Rechtbank van Nijvel: actie aan het proces en diegenen met een vast contract tegen de 13 van Clabecq te vervangen door contractuelen. deur zal hun job niet Als arbeiders en vakbondsmilitanten in gevaar brengen. Voor ons is het moeten we besluiten dat we enkel op echter een zaak van leven of dood. onszelf kunnen rekenen. Het is de arDe aanvallen op de delegees zetten beidersbeweging zelf die moet vechten de deur open voor slechtere arbeidsvoor de bescherming van delegees en omstandigheden en meer afdankingen. het behoud van het stakingsrecht. Dit kan door de lessen te trekken uit de voorbije stakingen en de leiding van de vakbonden onder druk te zetten. Voor veel vakbondssecretarissen is de bescherming van delegees blijkbaar geen prioriteit. Een vakbondsafgevaardigde meer of minder aan de

Help mee aan de campagne voor een Linkse Alliantie!

2

Linkse allianties Zaterdag 22 januari was een drukke dag voor de linkerzijde. In Tubeke kwam de Beweging voor Vakbondsvernieuwing samen. Aan de Brusselse VUB greep een eerste vergadering plaats om de mogelijkheid van een Linkse Alliantie, links van SP/PS en Agalev/ Ecolo, te bespreken. In Antwerpen tenslotte werd op initiatief van het ter ziele gegane blad Nieuw Links een trefdag georganiseerd onder de titel “Bouwstenen voor een progressief lokaal beleid”. Over de BVV vindt u op pagina 5 een interview met Roberto D’Orazio. Hieronder beschrijven we kort de twee andere initiatieven. Beide erkennen de nood aan eenheid ter linkerzijde om het rechtse neo-liberale afbraakbeleid te stoppen of op zijn minst af te remmen. De hamvraag luidt echter: hoe doen we dat? Met of zonder SP en Agalev? Voor de enen zijn SP en Agalev deel van het probleem, voor de anderen deel van de oplossing.

door Eric Byl

Met of zonder SP en Agalev? Onder deze titel bracht Nieuw Links maar liefst 120 sprekers en toehoorders samen. Onder de sprekers een resem professoren en politici van SP en Agalev. Onder de toehoorders mensen van SP, de vakbonden, Agalev, PvdA, BSV, KP, SAP, Vonk en diverse sociale organisaties. Kortom, alles wat zich - terecht of onterecht - links noemt, kwam bijeen om “beter te besturen”, want “nieuwe en betere oplossingen kunnen alleen van progressieven komen”, aldus de uitnodiging. Lode Hancké, voormalig SP-volksvertegenwoordiger en me-de-initiatiefnemer van de tref-dag, “verduidelijkte” in zijn inlei-ding: “wat ons bindt in onze ver-scheidenheid is het geloof in de maakbaarheid van de samenle-ving en het streven naar een har-monieuze (en volgens sommigen klasseloze) maatschappij waarin een gelijkheid

“Bouwstenen voor een progressief lokaal beleid”

van kansen gega-randeerd is. We hopen dat deze verbondenheid zich vandaag zal uiten, en dat de vandaag gevoer-de debatten later hun uitdrukking zullen vinden op manieren die had je toch op zijn minst mogen lo-kaal kunnen verschillen, van verwachten dat het voorbije het samengaan in gemeente- Ant-werpse bestuur geëvalueerd bestu-ren over het uitwisselen zou worden. Niets daarvan, of van kan-didaten of het indienen toch niet in het verslag dat wij van ge-meenschappelijke lijsten, onder hoewel dit alles natuurlijk ogen kregen (website onze bevan Vonk, de kleine voegdheid restant van de voorniet is.” malige marxistische Het kon dus strekking in de SP). alle richtingen Eveneens had je kunuit. Dat vat nen verwachten dat meteen het verhet effect van het re-geringsbeloop van de deleid bestubatten samen: deerd werd en de ieder deed zijn/ diverse aanwezige regeringshaar ding, maar partijen dit mondde op de rooster gegeenszins uit in legd werden. een gemeenAlweer niets. schappelijk initiaIntegendeel “onze verbondentief, laat staan een heid” Kunnen concreet project. stond centraal, initiatieven als SP/Aga Van deze trefdag en dat mocht het tij keren? in geen geval Volgens ons niet. in twijfel getrokken worden. Over de verbondenheid van

Een alliantie links van SP en Agalev

De Militant

De duidelijkheid die in Antwerpen ontbrak, was er wel in Brussel. Daar kwamen op initiatief van Militant Links een 40-tal mensen van Militant Links, KP, PC, Leef, SAP, SJW, BVV en onafhankelijken samen om te discussiëren over de mogelijkheid van een alliantie links van SP en Agalev. De PvdA belde wel, maar kwam (nog?) niet. Vonk “wacht af of het een succes wordt”. La Lutte, MDTJ (ex-AET) en talloze anarchistische groeperingen schonken geen aandacht aan de oproep. ABVV en ACV bleven uiteraard doof. Militant Links had niet anders verwacht. Wij weten ook wel dat er eerst flink wat druk zal nodig zijn om twijfelaars over de streep te trekken. De BVV had nog geen positie ingenomen, maar kwam wel luisteren. Volgens de meeste aanwezi-gen lag net het anti-sociaal beleid van de traditionele partijen, in-clusief SP en Agalev, aan de basis van de zwakte van links. Links versterken, niet alleen om het Vlaams Blok de wind uit de zeilen te nemen, maar ook om te kunnen vechten tegen het neo-liberale beleid van de regering en de stadsbesturen was het cen-trale thema. Om dit te doen, moet de arbeidersbeweging ook poli-tiek haar onafhankelijkheid vero-veren. In de huidige politieke toe-stand betekent dit los staan van Agalev en SP. In dat opzicht stond de verga-dering in Brussel programma-torisch veel verder dan die in Antwerpen. In de marxistische betekenis is een programma in de eerste plaats een analyse van de bestaande toestand en een oriëntatie over hoe het

verder moet. Een concreet eisenplat-form is daar slechts een klein on-derdeel van, het uiteindelijke resultaat van de analyse. Bij de KP hoopt men op kan-didaten op de lijsten van Agalev en SP. Ook SAP sluit dit niet uit. SAP en een onafhankelijke be-twijfelden dan weer het nut van deelname aan de gemeente-raadsverkiezingen. SAP wil op termijn wel een hergroepering van links. De PC benadrukte de goede ervaring van samenwer-king met Militant Links en wil die ervaring bij de volgende ge-meenteraadsverkiezingen ver-lengen. De meerderheid van onafhan-kelijken was eveneens gewon-nen voor onze stelling dat heel wat mensen uitkijken naar een eengemaakt initiatief van links, links van SP en Agalev, voor de komende gemeenteraadsverkie-zingen. Dat was ook de mening van SJW-Leuven. Militant Links stelde voor een coördinatiecomité op te zetten om de idee van een linkse alliantie uit te testen. Tegen half maart willen we 1000 mensen vinden die zich ertoe verbinden actief deel te nemen aan de linkse alliantie als die er komt. Militant Links benadrukte dat hergroepering nu nog niet aan de orde is, dat we integendeel eerst een periode van gemeenschap-pelijke activiteit wensen, ook naar de gemeenteraadsverkie-zingen toe, vooraleer er ge-sproken kan worden over her-groepering.

SP of Agalev met Verhofstadt en Dewael of met het Antwerps stadsbestuur lezen wij in het verslag geen woord. Wat werd dan wel bediscussieerd? De “nieuwe” breuklijnen. Het de-mocratisch deficit van de “nieu-we politieke kaders” zoals EG, VN, NAVO, etc..., de “ontzuiling in de geesten”, de “kennisfactor” en meer van dat fraais. Achter dit academisch rook-gordijn schuilde uiteraard een andere discussie: hoe komen we tot een frontvorming bij de vol-gende verkiezingen. De schrik voor extreem-rechts zit diep. Sommigen hopen op een herha-ling van de Brusselse lijst Spaga, met SP, Agalev en onafhanke-lijken. Anderen hopen op beïn-vloeding van linkse figuren op de lijsten van Agalev en SP, al dan niet via een rood-groen “memo-randum”. Enkel Kris Merckx (PvdA) ver-wees even naar de kern van het probleem met zijn stelling dat de links-rechts tegenstelling

wordt uitgegomd door de partijen zelf. Hij verwees daarvoor naar de Antwerpse motie tegen het asiel-centrum in Ekeren. Zelfs Nadine Peeters (SAP) brak het "front" niet en stemde mee de motie. Een verkeerde analyse en on-duidelijkheid over hoe de strijd tegen het Blok aan te gaan, leidt onvermijdelijk tot foute politieke stellingnames. Wie hoopt op "linkse" figuren in Agalev en SP om "meer te contesteren i.p.v. te beheren" (tussenkomst Eric De Bruyn, Vonk), werd alvast van antwoord gediend. In haar slottoespraak liet Chantal Pauwels (Agalev) geen twijfel bestaan over haar evaluatie van het lokaal beleid in Antwerpen. “Er zijn reeds resultaten geboekt”, luidde het betreffende het afvalbeleid. SP-voorzitter Janssens stelde dat het verschil tussen de demo-cratische partijen opnieuw groter moet worden. De brede linker-zijde zal echter nog wat moeten wachten.

Militant Links versus Nieuw Links Onze oudere lezers zullen zich wellicht nog herinneren dat de SP niet altijd de lege verkiezingsmachine was die ze vandaag geworden is. De partijleiding is weliswaar steeds meer opgetreden als vertegenwoordiger van het pa-tronaat binnen de arbeiders-beweging dan als politieke ver-tegenwoordiger van de arbei-ders, maar tijdens de naoor-logse jaren en in afnemende mate tot in de helft van de jaren ’80, is de partij steeds het instru-ment geweest waarnaar heel wat arbeiders zich richtten om op politiek vlak beterschap af te dwingen. Vandaar dat binnen de SP steeds linkervleugels geope-reerd hebben die uitdrukking gaven aan interne oppositie te-gen de rechtse koers van de lei-ding. De partijleiding heeft altijd oog gehad voor het gevaar dat hiervan uitging. Als de linker-vleugel te sterk werd, werden de leiders ervan gerecupereerd of, indien dat niet mogelijk was, uit de partij gegooid. Nieuw Links en haar voorganger “Links” deden meer dan eens dienst als “links” schaamlapje voor de rechtse politiek van de partijleiding. Juist daarom was vanaf het midden van de jaren ’70 naast de officiële linkerzijde ook een marxistische linkerzijde onder de naam Vonk aktief. In het be-

Foto boven: Lode Hancké van het ter ziele gegane Nieuw Links; hiernaast: Eric Byl van Militant Links gin van de jaren ’90 was de partijleiding verplicht over te gaan tot uitsluitingen, haar Oostend-se partijafdeling op te heffen en de Jongsocialis-ten te ontbinden om de invloed van deze stroming in te perken. De verrechtsing van de SP na de val van het stalinisme en vooral het feit dat steeds meer arbeiders en jongeren deze par-tij begonnen te haten in plaats van ze te zien als een instru-ment om verandering af te dwin-gen, deed de overgrote meer-derheid van de marxistische strekking - onder de naam Mili-tant Links om de tegenstelling met Nieuw Links aan te duiden - besluiten zich eerst ook buiten en uiteindelijk volledig onafhan-kelijk van de SP op te stellen. De ironie wil dat de erfgenamen van beide voormalige oppositie-groepen in de SP, Nieuw Links en Militant Links, vandaag opnieuw aan

de basis liggen van twee fundamenteel tegengestelde initiatieven. Het is echter uitermate on-waarschijnlijk dat Nieuw Links, in tegenstelling tot de jaren ’70 en ’80, nog de uitdrukking is van een reëel bestaande oppositie-stroming in de SP. Met Lode Hancké als woordvoerder en nieuwbakken SP-voorzitter Janssens als afsluiter van de trefdag, lijkt het er veeleer op dat we hier te maken hebben met een maneuver van de par-tijleiding om zich op haar linker-flank af te dekken en de vorming van een alliantie van links van de SP tegen te gaan. Voorzitter Janssens laat er immers weinig twijfels over be-staan in zijn afsluitende bewoor-dingen: “De SP moet even haar zelfzekerheid terugwinnen. Daarna zullen we openstaan voor de brede linkerzijde”.

3

Mensen en de crisis

Gezondheidsinspectie Gent en huisjesmelkers:

Één pot nat!

In deze koude winterdagen lees je het regelmatig in de krant: "Dood door CO-vergiftiging". CO is een reukloos, dodelijk gas dat ontsnapt uit slecht onderhouden of verkeerd opgestelde kachels en boilers, dikwijls met te zwakke capaciteit of aangesloten op slechte schouwen. Als je de staat van sommige huurhuisjes in Gent bekijkt, sta je verwonderd dat het niet nog meer gebeurt. Hier volgt een dagdagelijks verhaal.

In principe zou de burgemeester bij een dergelijke vaststelling, een vervangwo-

De inspectie stelde enkel te-rugslag op de boiler vast en ver-klaarde zichzelf onbevoegd de eigenaar te verplichten tot een veilige oplossing conform de richtlijnen voor installateurs. De inspectie suggereerde - in strijd met die richtlijnen - aan de eigenaar de goedkoopste "op-lossing", namelijk... verhoging van het schouwtje. Toen bleek dat dit het probleem alleen ver-ergerde, besloot de eigenaar na maanden telefonische scheld-partijen aan het adres van de huurders, een boiler met ge-dwongen afvoer te installeren om een schadevergoeding te vermijden. De huurders werden door de inspectie aangemaand de min-nelijke schikking niet te door-kruisen met gerechtelijke stap-pen. Op die manier spelen zij in de kaart van de huisjesmelkers en ontnemen zij de huurders het bewijsmateriaal om bij de vre-derechter schadevergoeding te eisen. Aangezien er nog andere mo-gelijke bronnen van CO-ver-

gifti-ging in het huis aanwezig waren, verzochten de huurders de ge-zondheidsinspectie metingen te doen in de woonkamer. Maar de ene keer was de inspecteur zijn meettoestel vergeten, de ande-re keer was het wegens defect in reparatie. In een stad met meer dan 170.000 inwoners beschikt de gezondheidsinspectie blijkbaar maar over één meettoestel dat bovendien enkele weken defect is, toevallig in de gevaarlijke win-termaanden. De lijdensweg van de huurders liep hier niet ten einde, want een expertise van keuringsbedrijf AIB-Vinçotte - 7.000 bef op kosten van de huurders - bracht o.a. tal van andere onveiligheden aan gas en electriciteit aan het licht (o.a. een gaslek). Ten einde raad werd het vredegerecht ingeschakeld. De procedure is momenteel gaande, met inbegrip van alle vertragingsmaneuvers en procedurele kunstgrepen van de eigenaar. De hele zaak koste de huurders al een flink pak geld. Veel bewoners van deze wijken kunnen zich zo’n kosten niet permit-teren en beschikken bijgevolg niet over de rechtsmiddelen om een veilige woning af te dwingen. De huurdersbond kan wel individuele assistentie bieden, maar maatschappelijk zwakke groepen zoals vluchtelingen vrezen dikwijls het juridische

steekspel. De angst met het hele gezin op straat te vliegen, is im-mers groot. Hierdoor worden zij blootgesteld aan enorme risico’s, terwijl ze zich blauw be-talen aan huur. Militant Links zal samen met de wijkbewoners blijven vechten voor het recht op veilige en goedkope huisvesting. Een mensenleven is voor de winstbeluste huisjesmelkers en huisvestingsmaat-schappijen geen cent waard. De stad Gent speelt dit spelletje mee. Daarom eisen wij een gezondheidsinspectie die gratis ten gronde een woning kan keu-ren op alle veiligheidsaspecten. Het stadbestuur moet haar ver-antwoordelijkheid voor volksge-zondheid ernstig nemen door de eigenaars te dwingen hun wo-ningen conform de veiligheids-voorschriften in te richten. Bij de minste inbreuk moet de huurder op kosten van de eige-naar zelf de herstellingen kun-nen laten uitvoeren en het recht hebben de betaling van huur-geld te staken. Er moeten meer veilige en goedkope sociale woningen komen. Leegstaande en verkrotte

panden dienen onteigend en gerenoveerd te worden. Een wettelijk maximale huurprijs moet prijsstijgingen tegengaan en een veilige en degelijke woning voor iedereen betaalbaar maken. Degenen die nog in Sinter-klaas geloven, kunnen daarvoor eens bij SP of Agalev gaan aan-kloppen. Kristof Bruylant

De fabel van de actieve welvaartstaat Premier Verhofstadt (VLD) en Frank Vandenbroucke (SP) mogen onder elkaar uitmaken wie de titel “uit-vinder van de actieve welvaartstaat” verdient. Het is blijkbaar een ver-dienste als eerste de leugen tot officiële overheids-politiek te verheffen. De actieve welvaartstaat betekent meer welvaart voor de rijken, meer verplichte activiteit voor arbeiders en bedienden.

der verplichte tegenprestatie, zijn het wondermiddel. De rege-ring beloofde vanaf 1 april een loonlastenverlaging van 32.000 fr. per werknemer. Elk bijko-mend probleem wordt opgevan-gen met... nog een loonlasten-verlaging. Het bedrijf dat straks een oudere beroepsmilitair aan-werft, zal op een extra cadeau kunnen rekenen. De enige manier waarop men kerstman voor de bedrijven kan blijven spelen, is activering in de boekhoudkundige zin. De uit-verkoop van de staatsreserves: de privatise-

ringsope-raties van de laatste jaren en diegene die er nog aankomen zoals De Post en de NMBS, het ondermijnen van het ambtena-renstatuut, het vervangen van de vaste contracten door tijde-lijke jobs,...

Sommige Paarse minis-ters kunnen scoren dankzij het kortzichtige navelstaren van de commentatoren. Het afschaffen van de PWA zal op gejuich onthaald worden bij de vakbondsbureau-cratie. “Eindelijk echte arbeidscontracten in plaats van tewerkstel-lingsinitiatieven”, we horen het al. In realiteit heeft de overheid flutlonen geïntroduceerd om ze, eens algemeen aanvaard, door te schuiven naar de privé-bedrijven. De staat schept het precedent, de bedrijven de winst.

In de VLD-verkiezingscampagne dook het argument van de activiteitsgraad van de bevolking steeds weer op. De activiteitsgraad geeft het aandeel van de werkende bevolking weer tegenover de bevolking tussen 15 en 64 jaar. De activiteitsgraad van slechts 64% was volgens Verhofstadt het bewijs dat meer welvaart mogelijk was op voorwaarde dat er meer Om de winst te kunnen tewerkstelling kwam. scheppen, is het niet voldoen Om een ezel aan het de om lage lowerk te zetten, gebruikt de nen bon ton te maken. boer een stok of een worMen moet nog mensen tel. De regering gebruikt de bereid vinden deze jobs Laat deze stok voor de werklozen en te doen. Men begint met diegeregering doen en bejaarden kunnen geeft de bazen een wortel. nen die nog niets Loonlastenverlagingen, zon- voor een hongerloon gaan klussen. of niets meer te eisen hebben. De startbanen voor jongeren

en de campagne voor tewerkstel-ling van oudere werklozen zijn geen liefdadigheid, maar een absolute voorwaarde om de de-regulering van de arbeidsmarkt te voltooien. We zullen wel weer als doem-denkers afgewimpeld worden, we “houden geen rekening met de economische groei”. Voor diegenen die de roze bril maar niet van de neus krijgen het vol-gende: het enige echte voor-beeld van Verhofstad en co. is niet de "derde weg" van Blair. De derde weg is een middel, geen doel. Het doel is de losgeslagen vrij-e markt zoals in de VS, waar ondanks de historisch uitzon-derlijke economische groei de kloof tussen arm en rijk vergroot. Het inkomen van de armste 20% van de gezinnen ging er tussen ’88 en ’98 met minder dan 1% op vooruit, terwijl de rijk-ste 20% het inkomen met 15% zag stijgen. Het is de regering niet te doen om het verhogen van de activi-teitsgraad op zich. Dat is slechts het middel tot het ultieme doel: het verhogen van de uitbuitings-graad om de winsten op te krik-ken. Karl Debbaut

De Militant

Bewoners van een beluik-huisje in de Brugse Poort meld-den, op advies van de schoor-steenveger, aan huurbaron Constales dat de schoorsteen op instorten stond en dat er bij-gevolg gevaar was voor CO-vergiftiging. Constales antwoordde dat een aannemer de opdracht ge-kregen had de schouw te her-stellen. Na weken wachten bel-den de huurders naar die aan-nemer... deze bleek geen enke-le opdracht van Constales ont-vangen te hebben. Omwille van talrijke andere ongemakken aan het huis be-sloten de huurders dan maar zonder verdere heisa een ande-re woning te zoeken in dezelfde wijk. Deze woning was recent gerenoveerd en zag er op het eerste zicht degelijk uit. Maar weldra bleek dat de verbran-dingsgassen van de open boiler in de badkamer rechtstreeks naar binnen werden geslagen. Bij het douchen werd één van de huurders duizelig. Het CO-spook sloeg andermaal toe. Dhr.Trenson, eigenaar van dit en verschillende andere huisjes in de wijk, werd telefonisch op de hoogte gebracht en beloofde een loodgieter te sturen. Ter plekke stelde deze vast dat een dergelijke boiler niet toegelaten is in de badkamer, dat boven-dien de schouw te kort was en dat er geen verluchtingsroos-ters aanwezig waren. Een boiler met gedwongen af-voer was een onvermijdelijke oplossing. Met een huurprijs van 14.000 bef. per maand is zo’n investering een klein zeer voor de eigenaar. Maar wiens brood men eet, diens woord men spreekt... de loodgieter paste zijn analyse aan. Volgens de eigenaar waren dergelijke herstellingen im-mers buitensporig en zou een kleine verhoging van het schouwtje volstaan. Zelfs daarop moesten de huurders maanden wachten, tot hun geduld ten einde was. Ze schreven een aangetekend schrijven naar de eigenaar en riepen de "hulp" in van de ge-zondheidsinspectie van Gent. Deze verklaarde zich onmiddel-lijk onbevoegd om de totale gas- en electriciteitsinstallatie op veiligheid te keuren. Ze maanden de eigenaar wel aan iets te doen aan het onmisken-bare boilerprobleem.

ning moeten ter beschikking stellen en Electrabel de gas moeten laten afsluiten. Het onbewoonbaar verklaren van een huurwoning is een krachtig instrument in handen van de huurder om van de eigenaar schadevergoeding en herstellingen te vorderen. Maar burgemeester Beke (SP) neemt liever de huisjesmelkers in bescherming.

4

Standpunt

Militant

Onze Opinie

de

V.U.: F. Bliki, Brusselmanslaan 11, 1140 Brussel

door Els Deschoemacker, verantwoordelijke nationale organisatie Militant Links

Groenen laten ons kiezen tussen slapen of werken

In haar drang om Ecolo te profileren op haar groene standpunten ging Durant over tot het verbieden van nachtvluchten tussen 1 en 5 uur. Daarmee kwam ze tegemoet aan de eisen van buurtbewoners om een einde te maken aan het immense lawaai dat nachtvluchten veroorzaken. Reactie blijft niet uit. DHL (het transportbedrijf) en BIAC (de luchthavenexploitant) protesteren. Indien Durant deze maatregel niet ogenblikkelijk intrekt, zal worden overgegaan tot delokalisatie en gerechtelijke stappen, dreigen ze. Uit schrik voor jobverlies, trekken de arbeiders, uiteraard, en masse de straat op tegen deze maatregel. Resultaat: Durant trekt haar staart in,Verhofstadt neemt de controle over en stelt een werkgroep samen. De verschillende belangen zullen nog eens op een rijtje gezet worden maar de uitkomst van deze werkgroep zal ons niet verrassen. Tegen de regels van de vrije markt zal niet worden ingegaan, met als voornaamste argument de bescherming van de concurrentiepositie. Wat moeten we anders verwachten? Het is volkomen normaal dat DHL, indien ze haar bestaans-reden - winst maken - wil be-houden, vecht tegen een verbod op nachtvluchten. DHL kan niet anders dan geluidsnormen, be-tere arbeidsomstandigheden, enz. zoveel mogelijk uit de weg gaan. Binnen het kapitalisme zijn kapitaal en arbeid en kapi-taal en milieu niet te verzoenen.

Wil dit nu zeggen dat de poli-tiek niet anders kan dan steeds weer door de knieën te gaan voor deze logica? Helemaal niet. Een groene en sociale politiek zou sociale en ecologische ei-sen laten voorgaan. Ze zou DHL zeggen: “vertrek... maar je hoeft je inboedel niet mee te nemen. Je hebt jaren winst gemaakt op de kap

van de arbeiders, de buurtbewoners en het milieu. Het is genoeg ge-weest. Wij gaan over tot natio-nalisatie en zullen een politiek voeren in het belang van de mens en de natuur. We garan-deren iedereen een job, we ga-randeren een drastische beper-king van de geluidsoverlast en we garanderen respect voor het milieu. We garanderen

enkel gebruik te maken van dag-vluchten, zelfs als dat een ern-stige inkrimping van de winst betekent en we desnoods een tijdlang met verlies moeten wer-ken, want.... gezondheid en te-werkstelling komen bij ons op de eerste plaats”. Dat zou pas een sociaal en groen precedent scheppen en bovendien een enorm enthou-siasme genereren met gevolgen die de grenzen van het kleine België ver overschrijden. Binnen Europa zouden ongetwijfeld bondgenoten gevonden worden. Denken we maar aan de vele ar-beiders en bedienden die omwil-le van bovenstaande logica steeds meer verworvenheden moeten prijsgeven omdat ieder perspectief ontbreekt. Zo zou een krachtsverhouding kunnen opgebouwd worden die

de neo-liberale politiek een halt toeroept. Arbeiders en buurtbe-woners zouden niet zoals nu, mee door de politiek van de groenen en de vakbonden, te-genover elkaar komen te staan, integendeel. Hun gemeen-schappelijke belangen zouden hen verenigen. Een werkelijke oplossing zou in het verschiet liggen en de groenen zouden een aantrekkingspool worden voor iedereen die zich wil ver-zetten tegen de winstlogica. Dat is wat wij denken dat de groenen zouden moeten doen. Dat is wat wij in ieder geval in hun positie zouden doen om dui-delijk te maken dat een sociale én ecologische - lees socialis-tische - politiek niet zo irreëel is als velen denken of ons

Regularisatie:

Wat steekt achter deze operatie?

De Militant

In januari ging de zoge-naamde regularisatie-campagne van de Belgische overheid van start, het zoethoudertje voor de basis van Agalev en Ecolo. Een bemerking wordt onmiddel-lijk duidelijk als men Minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne (PRL) bezig hoort op de persconfe-rentie van 6/1/2000: "De mensen moeten beseffen dat er na een enrstige en objec-tieve procedure ook weige-ringen zullen zijn en dat die mogelijk gevolgd zullen worden door een uitwijzing". Die boodschap is blijkbaar be-grepen. De meeste onafhanke-lijke organisaties adviseren enkel diegenen die, volgens de vage criteria, in aanmerking komen om zich effectief kenbaar te maken. Nu, op nagenoeg het einde van de periode, dienden nog steeds slechts een 13.000 mensen een dossier in. En gelijk hebben ze! Zelfs tij-dens de campagne zelf laat Du-quesne het niet na zijn repressie-ve wensdromen waar te maken. De grenzen werden afgezet met ellenlange files tot gevolg, in de grote stations liep het vol "orde-handhavers" die iedere als sans-papier "verdachte" mens om zijn papieren "vroegen". Maar de belangrijkste vraag waarmee we geconfronteerd worden is: waarom is de regering overgegaan tot deze regularisa-tie? Dat het niet afhangt van het pluimgewicht van de Groenen in de regering, zal iedereen onder-tussen wel weten. Dat de libe-ralen niet wakker liggen van de angst van de Groenen eenzelfde electorale klap te krijgen als hun geestesgenoten in Duitsland werd al eerder duidelijk. Dat ook de Groenen de betekenis van het woord breekpunt niet kennen als het gaat om te breken met de goedbetaalde postjes in de regering, is dat evenzeer. Is de regularisatie dan een

ge-volg van de asielrechtenbewe-ging - m.a.w. van een voldoende druk vanuit de bevolking die zich achter de eisen van die bewe-ging stelt? Militant Links denkt van niet, wat anders was bij bij-voorbeeld de regularisering in Frankrijk die volgde op een zeer brede beweging die de steun ge-noot van de meerderheid van de bevolking zolang die strijd aanhield. Hoewel we denken dat de meerderheid van de Belgische bevolking niet tegen regularisa-tie is, denken we echter ook niet dat ze er voorstander van is. De campagne vindt plaats temidden van onverschilligheid over een anders toch zeer heet politiek thema.

Andere factoren spelen mee

De VN-bevolkingsafdeling (UNPD) heeft een rapport klaargestoomd dat in maart openbaar zal worden gemaakt. Daarin stellen ze dat Europa binnen de 25 jaar 135 miljoen nieuwe migran-ten zal nodig hebben om haar actieve bevolking op het huidige peil te houden. Deze aanbevelingen komen op een moment waarop de klacht over "het tekort aan ar-beidskrachten" - ondanks toren-hoge werkloosheid - in alle Euro-pese landen van de lippen van de bazen rolt. De Europese Centrale Bank (ECB) stelde in haar bulletin voor januari 2000 dat "een krappere arbeidsmarkt al zichtbaar is in verschillende landen". En ze zeggen meteen ook waarom dat hen verontrust: dat zou kunnen leiden tot "een grotere druk op de lonen". Een voorbeeld: in de Duitse metaalsector stellen de bazen dat ze nood hebben aan 120.000 bijkomende geschoolde arbeids-krachten. Niet toevallig op een moment dat de Duitse metaal-bond een looneis stelt

van 5,5% tegenover de 2,5% die de bazen voorstellen. Een lage werkloos-heid leidt er immers toe dat de arbeiders zelfvertrouwen heb-ben om te vechten - ze riskeren in zo'n situatie niet zo snel een afdanking. Ook in België wordt constant gepalaverd over de openstaan-de vacatures. Daarbij wordt uite-raard verzwegen wat iedereen kan zien als hij/ zij de jobaanbie-dingen in de pers leest: de bazen stellen in hun vacatures toren-hoge voorwaarden, waarvoor ze uiteraard het laagst mogelijke loon willen uitbetalen. In Spanje is reeds overgegaan tot de "invoer" van nieuwe Marokkaanse gastarbeiders. Vreemd genoeg om in Andalusië te werken, de Spaanse provincie met de hoogste werkloosheids-graad. In het verleden - de "golden sixties" - werden hele contin-genten gastarbeiders aange-trokken. Dat gebeurde in een periode van quasi volledige te-werkstelling, steeds verder stij-gende lonen en beter wordende arbeidsomstandigheden,... waarin uiteraard niemand zich geroepen voelde om de smerige en laagbetaalde jobs uit te voe-ren. Vanaf de oliecrisis in ’73-’74 verandert de situatie totaal: door de recessie verdubbelt de werk-loosheid in België. Ze is nooit meer onder dit peil gedaald. De meeste Europese landen kon-digen een migratiestop aan. De aankondiging van de VN wil duidelijk de bazen aan het denken zetten over hun beleid. Niet omdat er een volledige te-werkstelling zou zijn of omdat ze dit verwachten in de komende jaren - de daling van de werk-loosheid is in de meeste landen immers net als in België meer het gevolg van statistisch gesjoemel dan van reële jobcreatie die het jobverlies in de industrie en de openbare diensten zou compen-seren - maar omdat

de burgerij een kwalitatieve stap verder wil gaan in het afbouwen van de lonen en de arbeidsvoorwaar-den. De laatste jaren zijn we al gewoon geraakt aan interimwerk, deeltijdse en slechtbetaalde jobs, PWA’s en nepstatuten,... maar de beruchte "vaste job" bestaat nog steeds, evenals de weliswaar zwaar gehavende sociale zekerheid, en ze willen ervan af.

Lessen voor de asielrechten-beweging

Mensen die terecht ijveren voor de mensen zonder papieren moeten rekening houden met deze ontwikke-lingen. Wanneer de VN in de komende jaren erin slaagt inderdaad meer geschoolde migranten aan te trekken (want daarover gaat het hem in het VN-rapport), zal dat vooral bij kansarme, laag-geschoolde Belgen veel kwaad bloed zetten. Dé uitdaging voor de bewe-ging is dan ook hoe ze de arme bevolking hier zal overtuigen van het feit dat migranten niet hun concurrenten en vijanden zijn, maar hun bondgenoten. Dat, wanneer ze niet willen dat

mi-granten door hun goedkopere ar-beid hen van de arbeidsmarkt concurreren en de lonen in het algemeen verder dalen, ze zullen moeten ijveren voor politieke, so-ciale, economische en syndicale rechten voor migranten. De beweging moet beseffen dat dit inzicht slechts kan over-gebracht worden wanneer ook de rechten van die mensen verde-digd worden. Een strijd tegen werkloosheid en voor arbeids-duurvermindering zonder loon-verlies en zonder verlies aan so-ciale zekerheidsbijdragen, tegen stadsverloedering en voor een grootscheeps programma van sociale woningbouw en stads-renovatie met de creatie van gra-tis recreatiecentra e.d. om het buurtleven weer op gang te bren-gen, voor gratis en degelijk on-derwijs en gezondheidszorg op alle niveaus, tegen privatiserin-gen en voor uitgebreide en kwali-teitsvolle diensten,... kortom een strijd voor een beleid dat voor alle arbeiders en hun gezinnen, Belgen of andere nationaliteiten, een einde kan maken aan de huidige miserie en wanhoop, zal nodig zijn om een ommekeer teweeg te brengen inzake racisme. door Anja Deschoemacker

5

Syndicaal nieuws

De 13 van Clabecq:

Verder mobiliseren na een halve overwinning Op 3 januari heeft het Hof van Beroep van Brussel een van de rechters van de rechtbank van Nijvel teruggefloten. Na 14 maanden van zittingen moet het proces in principe opnieuw van nul af aan beginnen. Guy Van Sinoy sprak hierover met Roberto D’Orazio.

Interview met Roberto D'Orazio Hoe zie je de situatie nu? "De huidige situatie is zeer gevaarlijk: door onvolledige informatie kunnen de arbeiders de mobilisatie stopzetten omdat ze denken dat het proces niet heropgestart wordt. Laat ons hierover duidelijk zijn: een van de rechters werd teruggeroe-pen, maar het parket van Nijvel wou van ons een voorbeeld maken door arbeiders die gevochten hebben voor hun job zwaar te veroordelen. Ik denk niet dat we hun wil om dat te doen gebroken hebben. Ze zullen proberen het proces opnieuw op te starten."

Carnoy:

"Deze vraag richt zich vooral op de vakbonden. Wij zullen waakzaam blijven en we richten een oproep aan alle basisdelegees en aan alle verantwoordelijken die nog gewetenswroeging kunnen voelen. Niemand kan ontkennen dat het proces van Nijvel zijn oorsprong vindt in een sociale strijd binnen het kader van een bedrijfs-sluiting. Dat hypocriete spelletje moet stoppen: men kan niet aan de ene kant zeggen dat het moeilijk is kandidaten te vinden voor de sociale verkiezingen en tegelijkertijd laten blijken dat de vakbonden hun verant-woordelijkheid niet nemen om hun militanten te verdedigen. We kunnen Clabecq opnoemen, maar ook Carnoy en een ganse reeks andere bedrijven. We moeten er echter bewust van zijn dat om de vakbonden opnieuw in de richting van de strijd en de solidariteit te duwen er veel zal moeten veranderen in de structuren, zowel bij het ACV als bij het ABVV."

Terwijl de vakbondstop gewillig meepraat over de sociale lastenverlaging maken de patroons brandhout van de bescherming van delegees. Het afdanken van twee beschermde delegees bij Leonidas in Anderlecht was een signaal dat kon tellen. Je zou denken dat de vakbondsleiding dit, en de vele gerechtelijke uitspraken tegen het stakingsrecht, zou aangrijpen om een antwoord te formuleren. Niets is minder waar. De syndicale bureaucra-tie vreest haar eigen scha-duw. Een mobilisatie ter be-scherming van de syndi-cale vrijheden zou massaal gevolgd worden, wat de bureaucratie zou verplich-ten een echt gevecht aan te gaan. Nu houdt men zich bij een strategie na de feiten. Het afdanken van een delegee wordt aangevochten bij de rechtbank. Als dan na jaren een uitspraak valt, komt de patroon ervan af met een lichte geldboete. Er is niet eens een verplichte herop-name. Om ons te sussen, komt men dan met allerlei poli-tieke initiatieven aandra-ven. Via de vrienden van SP en PS, en nu ook via lobby-werk bij Agalev en Ecolo, probeert men de wettelijke bescherming van de delegees te verbeteren. Zij die denken dat deze verbetering er zal komen zonder mobilisatie, mogen verder dromen. Ze zullen niet gewekt worden door spectaculaire politieke initiatieven. Geef één voorbeeld van een wet die de positie van arbeiders en bedienden fundamenteel verbeterde zonder dat er een politieke of syndicale strijd aan vooraf

ging? Ook betreffende een-zijdige verzoekschriften en dwangsommen laat men zich vangen. Een rechtzaak van de patroon beantwoorden met een rechtzaak door de vak-bond kan een element in de verdediging zijn. Maar te dikwijls is dit het enige waarmee men zich ver-weert. In plaats van de rechtbanken buiten so-ciale conflicten te houden, wettigt men ze. Waarom bestaan er dan nog paritaire comités? In die organen vinden de krachtsverhoudingen tussen arbeid en kapitaal in de desbetreffende sec-tor hun uitdrukking. Collectieve conflicten laten behandelen door rechtbanken maakt van een conflict waarbij alle arbeiders betrokken zijn een spel tussen de advo-caten van de beide par-tijen. Het sluit de arbeiders van actieve betrokkenheid uit, van arbeidersdemo-cratie kan practisch geen sprake meer zijn. Men moet de patroons dwingen om de rol van de paritaire comités te respecteren. We hebben geen andere keuze dan zelf te ageren. De Beweging Voor Vakbonds-vernieuwing wordt gesolliciteerd door arbeiders in strijd. Er wordt uitgekeken naar een alternatieve leiding. De BVV kan een prachtig instrument zijn om de ervaringen te veralgemenen en de vakbond terug te geven aan de leden en militanten. door Karl Debbaut

Een echte balans opmaken

In De Nieuwe Werker van 28 januari maakt het ABVV een balans van de staking van Carnoy en tracht er een aantal lessen uit te trekken. De reden hiervoor is het onvermogen van de ABVV-top om tegen deze patroon enig weerwerk te leveren. Vorige maand schreven we dat de arbeiders op een perso-neelsvergadering tegen een voorstel tot akkoord stemden. Nadien werden een aantal scherpe kantjes van het akkoord weggelaten en werd dit opnieuw ter stemming voor-gelegd, ditmaal per brief. Op die manier was men in staat een meerderheid te halen. Het voorstel voor ontslag van 41 arbeiders en 17 bedienden werd goedgekeurd, waarvan onge-veer de helft via brugpen-

sioen, waaronder een aantal vak-bondsafgevaardigden. Zoals bijna verwacht kon wor-den, kwam de patroon echter met een bijkomende voorwaar-de. Zowel de bediendenbonden als de arbeidersbonden moes-ten vooraf aanvaarden dat er economische en technische re-denen waren om de bescher-ming van de vakbondsverte-genwoordigers op te heffen. Dit betekende dat hij alle delegees zou kunnen ontslaan of op economische werkloos-heid zetten. De delegatie kon hier natuurlijk niet mee akkoord gaan. Daarop zei de grote baas uit Holland, dat alle 60 gewoon zouden afgedankt worden, zonder brugpensioen. De vraag van de delegatie aan het ABVV-apparaat om hen te ondersteunen kreeg geen

gehoor. Bijna smekend op de knieën zijn ze moeten vragen of de patroon toch de brugpen-sioenen wou erkennen. Wanneer het ABVV vandaag een balans wil opmaken van de staking moet ze eerst en vooral terug naar september, naar het moment dat de staking nog enorme mogelijkheden in zich had, de patroon zich alsmaar verder aan het isoleren was en de solidariteitsbeweging sterk toenam. Toen hadden de vakbonden de mogelijkheid om deze agressieve patroon tot toegevingen te dwingen via een solidariteits-beweging in de Gentse metaalsector. De weigering van de nationale apparaten zich met hun volle gewicht achter de arbeiders van Carnoy te

gooien, is de directe aanleiding tot de situatie van vandaag. Wat vandaag gebeurt is het resultaat van een gevochten en verloren strijd, waar voor het moment bijna van 0 opnieuw moet gestart worden om de de-legatie op te bouwen. Het voordeel is dat uit de strijd van deze zomer, een 7-weken lange staking, enkele jongere arbeiders opgestaan zijn om hun verantwoordelijk-heid op te nemen binnen het bedrijf. Deze nieuwe militanten en misschien binnenkort dele-gees hebben een belangrijke ervaring van strijd opgedaan en zullen deze lessen in het achterhoofd houden. door Bart Vandersteene

De Militant

De uitspraak is toch een overwinning? "Ja, maar de uitspraak bevat twee luiken die allebei de par-tijdigheid van de drie rechters aantonen. Er was eerst en vooral de politieke grond: valse getuigenissen, documenten van de rijkswacht die laattijdig in het dossier zijn ingebracht, het beroep op artikel 66 &4 van de strafwet, de ongelijkheid in de behandeling van de getuigen voor en deze tegen ons. Ander-zijds was er een meer technisch deel: een van de rechters is de vrouw van de procureur die op een belangrijke manier is tussengekomen in het onder-zoek. Die twee zijn uiteraard met elkaar verbonden: hoe kan een rechter onpartijdig blijven als haar echtgenoot een van de aanklagers is? "Geconfronteerd met zo’n netelig probleem heeft de juridische structuur uiteraard voor de gemakkelijkste weg gekozen: de technische oplos-sing - de rechter terugtrekken voor haar verwantschaps-banden - en niet de terug-trekking van de volledige jury, wat ons gelijk zou gegeven hebben op de politieke basis. "Hoedanook moeten de mensen goed begrijpen dat dit het hele verloop van het proces bezoedeld heeft, ook alle uit-spraken die de rechtbank genomen heeft, o.a. de geslo-ten deuren die niet gerecht-vaardigd zijn. Er is een constante medeplichtigheid geweest van de rechters en het parket. Het gaat hier om een zware onregelmatigheid. En nog te meer gezien wij deze verwantschap pas laat hebben ontdekt - wij hebben immers geen lijst van alle rechters en hun echtgenoten. Maar de twee andere rechters - zij die niet teruggeroepen zijn - wisten het de hele tijd en

waren dus medeplichtig. Kan men veronderstellen dat deze twee rechters rechtvaardig zullen zijn na wat er gebeurd is? "Laat ons logisch zijn. Dit proces kan nooit meer recht-vaardig worden genoemd. Gedurende 14 maanden worden arbeiders voor de rechtbank getrokken. Men probeert hen financieel te wurgen gezien de justitiekosten oplopen tot boven het miljoen. En bovenop dit alles is het practisch onmogelijk voor hen om een job te vinden, want hoe kun je je laten aanwerven door een baas als je iedere donderdag op de rechtbank van Nijvel moet zijn? Tenzij ze denken dat een ontslagen syndicalist veroordeeld is een marginaal te worden die nooit meer zal werken? "We hebben dus de intentie om met de advocaten de Belgische staat rechtstreeks te dagvaarden wat betreft de proceskosten, maar ook omwille van ons onvermogen opnieuw werk te vinden in deze omstandigheden." Hoe zie je de mobilisatie vanaf nu?

Bescherm de delegees!

6

Internationaal nieuws

Frankrijk:

Regering op knieën voor transportbazen

Veel arbeiders en syndicale militanten in België denken in gunstige termen over de wet op de 35-urenweek in Frankrijk. Velen denken dat een dergelijke wet in België tot jobcreatie zou leiden. Als we de zaken echter van wat dichterbij bekijken, merken we dat deze wet van minister Martine Aubry (PS) vooral dient om meer flexibiliteit in de uurroosters te kunnen doorvoeren. Zo wordt bijvoorbeeld de werktijd berekend op jaarbasis: wanneer er veel orders zijn, moeten de arbeiders overuren presteren; wanneer er weinig werk is, moeten ze verlof nemen. In het laagseizoen nemen arbeiders nu verlof i.p.v. in economische werkloosheid te gaan. Dat helpt wel de werkloosheidsstatistieken te verlagen, maar creëert geen enkele job en de arbeiders hebben te lijden onder een moordende flexibiliteit.

Op 13 januari nam de Franse overheid een nieuwe versie van de wet aan. Sindsdien kan het jaarlijkse plafond van 1.600 uur in een aantal gevallen over-schreden worden zonder dat dit zou aanzien worden als overu-ren. M.a.w. ze zetten een limiet op 35 uur, maar de bazen mo-gen die overschrijden als zij dat willen. De gebeurtenissen in het vrachtwagenvervoer leggen bloot hoe de regering wil tege-moetkomen aan de wensen van het patronaat. In december ’96 blokkeerden de truckers gedu-rende 12 dagen de wegen en de havens. Met die strijd dwon-gen ze belangrijke verworven-heden af, o.a. pensioen op 55 en betaling van de laaden rus-turen. Voor de eerste maal sinds lan-ge tijd vochten arbeiders in Europa een succesvolle offen-sieve strijd uit. Het akkoord was echter nauwelijks getekend of de transportbazen haastten zich om het te saboteren.

In januari 2000 zijn het de bazen die in actie geschoten zijn en de toegangen tot de snelwe-gen blokkeerden. Ze eisen een verlaging van de taksen op die-sel (gezien de olieprijzen geste-gen zijn) en de mogelijkheid om de wet op de 35 uren niet te res-pecteren in het vrachtwagen-vervoer omdat "dit hen in een slechte concurrentiepositie te-genover de buurlanden zou plaatsen". In het kapitalistische oerwoud kunnen we ons afvragen welke baas niet de "internationale con-currentie" als reden kan aan-voeren om sociale akkoorden niet toe te passen. Na enkele dagen van grensblokkades is de "meervoudig linkse" regering (PS, PCF, Groenen) volledig op de knieën gegaan voor het transportpatronaat. Jean-Claude Gayssot, Minister van Transport, heeft - over de hoofden van de vakbonden heen -

Waar

M-

Links

De grenzen opnieuw geblokkeerd... ditmaal niet door truckers die voor hun rechten vechten, maar door het patronaat zelf. Ze moesten het alvast minder lang volhouden vooraleer de regering toegaf. een akkoord getekend met het patronaat dat hen toelaat de werkduur per week op te drijven tot 48 uur (met recuperatie boven het 41e uur) voor "korte afstanden", anderen kunnen tot 208 uur per maand gaan! En dat terwijl bepaalde syndicale bedrijfsdelegaties binnen het kader van de wet-Aubry reeds akkoorden hebben getekend die de werkduur beperken tot 162 uur per maand! Bovendien bevinden zich in het akkoord onvoorstelbare be-palingen zoals bijvoorbeeld: waar er twee chauffeurs aan boord zijn voor een lange reis, wordt diegene die niet rijdt verondersteld halftijds te werken en halftijds op "verlof" te zijn waarbij hij "zich vrijelijk kan wij-den aan zijn bezigheden"... in de bestuurscabine van een

Voor arbeiderseenheid, voor socialisme

naar streeft

De Militant

DE TECHNISCHE en wetenschappelijke mogelijk­heden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereld­bevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren '50 en '60 bleef de totale waarde aan werkelijke prijzen van alles wat we samen produceren toenemen. In '96 bedroeg dit dubbel zoveel als in '83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongers­nood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijk­dom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aan­­wending ervan. Heel de pro­ductie staat in functie van de winsthonger van een hand­vol kapitalisten. Dit leidt tot schrij­nende tegen­ stel­lin­gen. Er is nood aan betaalbare en com­fortabele sociale wonin­gen, aan gratis openbaar ver­voer, een onderwijs dat toegan­kelijk is voor iedereen, aan speel­terreinen en recreatie­cen­tra, aan een nationale ge­zond­heidsdienst die gratis en publiek is.De middelen hiervoor zijn voor­­­handen. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten wor­den gerentabili­seerd

en opge­splitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoog­ste bie­der, de onrenda­bele wor­den af­ge­sto­ten. Er is al lang geen spra­ke meer van dien­sten. De markt­lo­gi­ca heeft ook in de openbare sector toe­ge­sla­gen. Voortaan spreekt men van open­bare bedrijven in af­wach­ ting van de vol­gende pri­va­ti­sering.

32-urenweek

In de private sector richt de "vrije" markt een ra­vage aan. Al­le verworvenheden worden af­ge­­ broken in naam van de com­pe­titiviteit. Ar­beids­­ con­trac­ten ruimen plaats voor onder­aan­ne­ming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders wor­den regelmatig ge­confron­teerd met werkloosheid. Dit heeft

vracht-wagen! Zou jij voor zo’n "verlof" tekenen? Het is duidelijk dat de trans-portarbeiders - noch de ande-ren overigens - niet kunnen re-kenen op de "linkse" regering om hun arbeidsomstandighe-den te verdedigen, laat staan te verbeteren. Ze hebben een sta-kingsactie aangekondigd tegen het akkoord dat gesloten is tussen de regering en het patro-naat. Als ze willen vermijden onderworpen te worden aan de chantage van "de internationale concurrentie" zullen de truckers moeten overgaan tot een hogere versnelling en een Europese staking organiseren. Guy Van Sinoy

ge­­leid tot de verpaupe­ring van een deel van de ar­bei­ders en hun gezinnen. Pen­sioe­nen, werk­­loosheids- en ziekte-uit­ke­rin­gen staan op de hel­ling door de uitholling van de sociale ze­­ ker­heid. Militant Links is voor het vol­le­dig herstel van de index en een minimumloon van 45.000fr. net­­to, tegen de afbraak van de so­ciale zeker­ heid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere be­­drijfs­sluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke in­voe­­­ring van de 32-urenweek, zon­der loonver­lies en met even­­redige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraak­lo­gica aanvaard. Ze beperken zich tot het "sociaal" bege­leiden van de her­struc­­ture­ ringen. Daartegenover stellen wij het strijd­ syn­dicalisme: vech­ten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strate­gie politiek kan en wil vertalen. Zo'n partij moet openstaan voor iede­reen die wil vechten tegen de so­ciale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de ar­bei­­ders, of het nu is op basis van ra­cisme, se­xisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rech­ten. Ze moet de strijd aanbinden te­gen het im­ pe­rialisme en vech­­ten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelf­beschikkings­ recht van Vlamingen, Walen en Brusselaars res­­pec­teren, zonder in de val te trap­pen van die­genen die de arbeiders door communau­tair op­bod willen verzwakken (cfr. split­sing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de natio­nali­satie van de sleu­tel­­sectoren van de economie on­der

Bij het ter perse gaan... Haider aan zet Na drie maanden onder-handelen en met een regeerprogramma op zak, braken de coalitiediscus-sies tussen de sociaal-democratie en de Oostenrijkse conserva-tieven op over de verdeling van de posten in de rege-ring. Geen enkele andere coalitie kan echter een meerderheid vormen, tenzij met de partij van Haider (die in de verkiezingen van oktober vorig jaar als tweede partij, voor de conservatieven, uitkwam). De coalitiebesprekingen tussen de conservatieven en Haider lijken op te schieten terwijl internatio-naal een stroom van woordelijk protest op gang komt, waaraan de Belgische regering graag deelneemt. Gezien deze gebeur-tenissen zich ontrollen op het einde van de productie van dit blad hebben we hier niet voldoende ruimte om de achtergrond van de Oostenrijkse ontwikkelingen te schetsen. In ons maart-nummer zullen we o.a. ingaan op de volgende vragen: betekent dit een strategische verandering in de politiek van de burgerij op Europees vlak ten opzichte van extreem-rechts? Welk soort politiek mogen we verwachten van een regering met Haiders FPÖ en zal het een stabiele regering zijn? Welke strategie kan links aannemen tegenover deze situatie? We zullen hierin uiteraard onze Oostenrijkse zusterorganisatie, SOV, aan het woord laten. Wie niet kan wachten, kunnen we verwijzen naar de homepage van Militant Links (http://surf.to/militant).

arbeiderscontrole.

Revolutie

Dit programma is enkel uit­voer­baar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van ka­pi­talisten. De heer­sende klas­se zal haar privi­le­ges echter niet zomaar af­staan. Het breken van de kapi­ ta­listische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bou­wen wij aan een re­vo­lutionaire marxistische partij.

Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet ge­or­­ganiseerd worden via een de­mocratisch productieplan, op­­ge­steld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit ver­tegen­woor­digers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeiders­regering. Iedere functionaris moet ver­­kozen en afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een ho­ger loon dan het ge­middelde van de arbeiders die hij/zij ver­te­gen­woordigt. Op die manier kan het wan­beheer vermeden wor­den zo­als dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond.

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het na­tio­na­le vlak, maar eindigt in de in­ter­na­tio­nale arena. Arbeiders­de­mo­cratie en socia­lis­tische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. Militant Links maakt deel uit van het Comité voor een Ar­bei­­­ders­internationale (CWI), dat ac­tief is op alle conti­nen­ten. On­ze strijd in België zien wij in het kader van de ar­bei­ders­strijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

7

Militant Links activiteiten

We hebben jouw steun nodig,... ook financieel! maandelijks een bedrag aan het CWI, onder andere om onze afdelingen in de ex-koloniale wereld financieel te steunen.

Militant Links voerde tijdens de maand december een campagne tegen kinderarbeid. Er werd actie gevoerd in de winkelstraten waarbij mensen gevraagd werden een steunkaart van 100 fr te kopen. Hierbij werden de activiteiten van onze zusterorganisaties in India, Pakistan en Kashmir aangehaald om duidelijk te maken wat er nodig is om een einde te maken aan kinder–arbeid. Sociale strijd is een belangrijke factor. Aan kinderarbeid zal geen einde gesteld worden door liefda–digheid of door één of ander besluit in een internationale organisatie, maar door de ondersteuning van concrete strijd voor syndicale en politieke vrijheden in de desbetreffende landen. Militant Links betaalt

Momenteel is de belangrijkste politieke campagne van Militant Links, de campagne voor een Linkse Alliantie. Met verschillende andere linkse organisaties en onafhankelijken willen we een samenwerking tot stand brengen om een antwoord te kunnen bieden op de rechtse politiek. Ondertussen voeren onze studenten aan de universiteit een campagne tegen de privatisering van de resto’s; wordt in Antwerpen een milieu–happening georganiseerd, staan onze kameraden in Kortrijk op straat voor een

jeugdhuis en nog veel meer. Dit kost allemaal geld! Geld dat ergens moet bijeengebracht worden. Vele sympathisanten zijn bereid om maandelijks De Militant te kopen. Aan deze mensen zouden we willen vragen om maandelijks ook een kleine gift te schenken. Dit kan onder de vorm van een permanente opdracht. Mensen die bereid zijn maandelijks minimum

11%

en z'n echtgenote Betsy wilden graag aan-wezig zijn op het feest. Jammer genoeg moesten ze verstek geven wegens ge-zondheidsredenen. We stuurden hen een kaart met nieuwjaarswensen getekend door alle aanwezigen op het feest. Lucien en Betsy hebben ons daarop volgend briefje gestuurd: "Aan alle kameraden van de partij, Beste kameraden van de redactie, mag ik jullie vragen om onze beste wensen voor de partij over te brengen, en we willen ook iedereen bedanken die ons naar aanleiding van nieuwjaar hun beste wensen hebben overgebracht.Ik hoop dat de partij dit jaar verder zal groeien. De politieke inactiviteit valt me erg zwaar. De steunbetuigingen van de kameraden zijn echter een belangrijke bron van inspiratie op een moment dat m'n gezondheid een directe participatie in het politieke werk in de weg staat en dat terwijl meer dan ooit de partij alle activiteit nodig heeft voor haar groei. Aan iedereen veel geluk toegewenst en laat ons vooruit gaan! Lucien en Betsy"

Militant Links is de Belgische afdeling van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), een internationale socialistische organisatie die vertegenwoordigd is in meer dan dertig landen op alle Kazachstan In tal van landen voerden kameraden socontinenten. lidariteitsacties tegen de vervolgingen van strijdbare arbeiders in Kazachstan. Acties Ierland aan de ambassades in Duitsland en ZweJoe Higgins, parlementslid voor de den werden in Kazachstan uitgezonden in Socialist Party (Ierse CWI-afdeling), het TV-nieuws. CWI-lid Madel Ismailov werd was de centrale spreker op een ook geïnverviewd over het CWI. In een brief meeting in het stadje Drogheda. Op

Brugge

* Zondag 13/2: 15u00 't Zand. Betoging tegen het gesloten centrum van de Refuge. (org.: een brede groep ­organisaties, waaronder Militant Links) Info: 09/232 13 94

1.354 45.210

Doel 31.000 54.000 27.000 21.000 10.000 10.000 12.000 165.000

"Waarom ik lid werd" "Ik had zin om iets te doen, niet langer passief te zijn en mee te helpen aan de strijd door zelf actief te worden. Het is eigenlijk wel toevallig dat ik voor Militant Links gekozen heb. "Aanvankelijk dacht ik aan te sluiten bij de PVDA. Ik voelde me communist, maar over stalinisme of trotskisme had ik nog nooit gehoord. Een anarchis–tische vriend legde me echter uit dat de PVDA stalinistisch is. "Daarna ben ik Militant Links tegen gekomen. In november las ik in de krant een groot artikel over een betoging tegen een meeting van het Vlaams Blok (de betoging van 9 november te Gent). Uit het artikel bleek dat Militant Links een belangrijke rol speelde in die betoging. Er stond ook een grote foto bij waarop een span–doek van Militant Links prominent aan–wezig was. De slogan "strijd, solidari–teit, socialisme" op het spandoek sprak me in het bijzonder aan. "Daarop heb ik de web–site van Militant Links bezocht om jullie te kunnen bereiken. Na een telefoontje heb ik enkele vergaderingen bezocht en ben ik aangesloten."

* vrijdag 11/2: 20u00, Espace "Marx", 4 Rue Rouppe Debat: "De actualiteit van Rosa Luxemburg" met Albert Faust (ABVV-Brussel), Claude Renard (PC) en Anja Deschoemacker (Militant Links)

* Woensdag 16/2: 19u30 café Los Emigrantes, 69 rue Théodore Verhaegen, 1060 St.-Gilles. Open vergadering: Waarom een linkse alliantie nodig is in de komende verkiezingen. Info: 02/514.37.33

Gent

* maandag 14/2: Actie aan de arbeidsrechtbank naar aanleiding van het proces Carnoy. 15u00 aan de arbeidsrechtbank, Kalanderenberg. Nadien: nabespreking. (Org.: syndicale delegatie Carnoy)

* vrijdag 18/2: 19u30 Achturenhuis, Ledebergplein, Meeting: de noodzaak van een linkse alliantie Info: 09/232.13.94, internet: http://go.to/militantgent e-mail: [email protected]

Kortrijk

* Maandag 7/2, 14u. in het Textielhuis (Rijselsestraat 19) - Film: Ladybird, Ladybird van Ken Loach. (org.: Scholierenvakbond) * Maandag 14/2, 17u in het Textielhuis. Algemene Vergadering Scholierenvakbond

Info: 09/232.13.94

Leuven

* Woensdag 9/2, 20u. Zaal MTC 0012, Hogeschoolplein. Meeting: De noodzaak van een linkse alliantie

Bernard, Gent Luik

bedankt V.T. Podjidaev (voorzitter van de 'Arbeidersbeweging van Kazachstan' en gemeenteraadslid in Uralsk) het CWI om de aanhoudende steun voor de strijd tegen het gehate regime van president Nazerbajev.

Nederland

In Breda is een groep leden van de Socialistische Partij (SP, ex-maoïstisch) aangesloten bij Offensief (Nederlandse CWI-afdeling). Onder hen een gemeen-teraadslid, die lokaal erg gekend is. Door het systematische werk in de SP de afgelopen maanden, wordt het programma van Offensief door meer en meer SP-leden gezien als een socialis-tisch alternatief op dat van de leiding.

Het CWI op internet:

http://www.worldsocialist-CWI.org

* maandag 21/2, 19u30 in de Grignoux, 7 A rue Soeur de Hasque (tweede verdieping). Open vergadering: De nood aan een linkse alliantie Info: 04/361.29.08

Oostende

* zaterdag, 12/2 15u, OHK, Kristinastraat 113 - Open vergadering: "de nood aan een linkse alliantie"

Militant Links

* PB 2, 9000 Gent 21 * Tel/fax: 09/232 13 94 * E-mail: [email protected] * homepage: http://surf.to/ militant

De Militant

een bevolking van 30.000 waren er 1.000 die de meeting bijwoonden. Bedoeling was er een campagne te starten tegen de privatisering van de lokale afvalophaling. Daarvoor haalden de organisatoren inspiratie bij de campagne geleid door de Socialist Party tegen de invoering van een belasting op water in Dublin, waar door middel van een niet-betalingscampagne afgedwongen werd dat de maatregel niet ingevoerd werd. De toespraak van Joe inspireerde heel wat aanwezigen op de meeting in Drogheda, en er zal nu een SP-afdeling opgezet worden in het stadje.

Antwerpen

* Zaterdag 12/2: vanaf 15u00: Milieuhappening in het Oud Badhuis, Stuivenbergplein (zie pagina 9) Info: PB 3, 2000 Antwerpen 2

Brussel

Resultaten (voorlopige cijfers op 27/1/2000) 2% 620 22% 11.610 76% 20.525 31% 6.565 45% 4.536

Oudejaarsavondfeest Militant Links/PC

s w u e i n CWI-

Rik Lampaert

Strijdfonds ( januari-maart) Regio W.-Vl. O.-Vl. Brussel Vl. Brab. A'pen Luik Nationaal Totaal

Brussel

Voor de vierde maal reeds organiseerde de Brusselse afdeling van Militant Links een oudejaarsavonddiner. Doorheen de jaren is onze gewoonlijke zaal te klein geworden en we zochten een plaats die centraler lag. Na discussie met de PC hebben we besloten samen de avond te organiseren in "Espace Marx", het gebouw van de PC in het centrum van Brussel. Op twee weken tijd was het diner al quasi volgeboekt en op oudejaarsavond kwamen een honderdtal mensen eten. Het eten was heerlijk, zoals altijd wanneer François en Gerte zich aan het koken zetten. De geno-digden kregen de kans een aantal gedich-ten van Serge Noël te ontdekken en op middernacht weerklonk er luid en krachtig de Internationale, gevolgd door La Jeune Garde. Na een gezamenlijke verkiezingscam-pagne hebben we ervan genoten ons terug samen te bevinden in een sfeer van kame-raadschap. De avond bracht ook financieel goed op met meer dan 35.000 fr. winst, te verdelen tussen het strijdfonds van Militant Links en de PC van Brussel. En iedereen slaat al aan het denken hoe we volgend jaar nog meer mensen samen kunnen brengen.... Onze kameraad Lucien (79 jaar oud)

100 fr op onze rekening te storten (001-226039378) krijgen ook De Militant toegestuurd en worden op de hoogte gehouden van onze belangrijkste activiteiten.

agenda

8

9 maart:

n e Anti-NSV betoging in r e g n Antwerpen? o J Schoolbezetting voor gratis onderwijs

Sinds 25 januari zijn de studenten van de Londense School of Oriental and African Studies (SOAS) in staking en bezetten ze hun school. Reden is de mogelijke vervolging van 37 studenten die niet in staat waren het inschrijvingsgeld te betalen. Dat inschrijvingsgeld is door de regering-Blair ingevoerd, maar botst op heel wat weerstand. Zo is in Schotland reeds afgedwongen dat geen inschrijvingsgeld meer moet betaald worden door Schotse studenten. In de plaats daarvan wordt wel een belasting voorgesteld waardoor studenten, eens afgestudeerd, toch nog zouden moeten betalen voor het onderwijs.

De details qua datum, plaats en uur hebben ons nog niet bereikt, maar het staat nu al vast: begin maart komt er een anti-NSV betoging te Antwerpen.

Ieder jaar organiseert de Nationalis-tische Studentenvereniging (NSV) een betoging door een Vlaamse stud– entenstad. Afwisselend is er een be-toging te Antwerpen, Gent en Leuven. Vorig jaar was Leuven aan de beurt, dus nu volgt normaliter Antwerpen. De NSV is een studentenorganisatie die nauw gelinkt is aan het Vlaams Blok, maar officieel houden ze wat af-stand zodat de NSV’ers met hun radi-calere standpunten en acties naar buiten kunnen komen. Dat leidt gere-geld tot geweld. In de loop van de campagne voor de NSV-betoging te Gent in 1998 werden tal van linkse activisten fysiek aangepakt. Militant Links-lid Eric Byl werd zelfs in het ziekenhuis geslaan door de toen–malige voorzitter van de NSV. Om der-gelijke gewelduitbarstingen te counte-ren, is mobilisatie noodzakelijk. We kunnen

De Militant - Jongeren

Steunbetuigingen kunnen verstuurd worden via volgende kanalen: SFE: fax: 0044/20 8986 9445, e-mail: [email protected]

Heeft FN-kopstuk gespleten persoonlijkheid? Het Brusselse FN-kopstuk, Philippe Rozenberg (ex-gemeenteraadslid voor het Front National) zal veroordeeld worden tot 6 à 18 maanden gevangenisstraf wegens oplichting en misbruik van een gemeentestempel op FN-pamfletten. Rozenberg is niet zelf verschenen voor de rechtbank. Volgens La Libre Belgique bevond Rozenberg zich in Pattaya (een stadje in Thailand dat bekend staat voor z'n sex-toerisme). Zelf beweert Rozenberg dat hij in Brussel verblijft bij z'n moeder. Ondanks z'n beweringen blijft hij gesignaleerd als "gezocht". Het zal voor Rozenberg wellicht te zwaar geweest zijn om toe te geven dat hij er een dubbele moraal op na houdt...

Als het geweld tijdens de voorbereiding van zo’n NSV-betoging de vrije loop gegeven wordt, kan de situatie uit de hand lopen. Enkel door een consequente mobilisatie, gekoppeld aan een sociaal programma als alternatief op de electorale groei van het Vlaams Blok, kunnen we ervoor zorgen dat het geweld gestopt wordt en dat de harde kern gemargi–naliseerd wordt. Het is noodzakelijk dat er gemobili-seerd wordt voor een tegenbetoging.

De vorige twee jaar is er door de se-rieuze tegencampagne voor gezorgd dat de krachtsverhoudingen duidelijk in het voordeel waren van de anti-fas-cisten. Door de sterke tegencam-pagne slaagden de NSV’ers er maar in om 100 tot 150 geestesgenoten op de been te brengen (tegenover 400 de jaren voordien). Militant Links en haar anti-fascistische campagne, Blokbuster, namen steeds het voortouw in zo’n campagne. Wij willen dat opnieuw doen en ervoor zorgen dat in tegenstelling tot drie jaar geleden er opnieuw een anti-NSV betoging plaats vindt in Antwerpen. Binnen het jongerencomité van het 8-mei Collectief worden initiatieven daar-voor voorbereid. De meest waarschijn-lijke datum is 9 maart, maar er is nog geen bevestiging uit NSV-kringen. Wil je ons daarbij helpen? Aarzel dan niet om contact op te nemen.

Geert Cool

Fascistisch geweld in Zweden

De Schotse voorstellen zorgen dat de woede in hogescholen en uniefs in de rest van Groot-Brittannië en Noord-Ierland toeneemt. De campagne van onze Britse kameraden, de Safe Free Education-campagne, roept op om het inschrijvingsgeld niet te betalen. Dit idee vind meer en meer steun onder de studenten. Zo bijvoorbeeld ook bij de School of Oriental and African Studies in centraal Londen. De directie dreigde echter 37 niet-betalers uit te sluiten. Daarop beslisten de studenten over te gaan tot een staking. Ze eisen o.a. dat niet-betalers niet worden uitgesloten van de school en dat de studenten die betrokken zijn in de bezetting niet vervolgd worden.

niet zomaar een stad een hele periode in handen geven van ex-treem-rechts. Enkel door een serieuze tegencampagne en een tegenbeto-ging kunnen we verhinderen dat de NSV’ers op straat heersen en er een gevaar kunnen vormen voor alle link-se activisten, migranten,... Ook nu weer laten de NSV’ers van zich horen. Zo verstoorden ze op 26 januari een bijeenkomst van het Gentse Vluchte-lingenactie Comité (VAK).

De laatste uren van 1999 werden ook de laatste in het leven van Salih Uzel, een 19-jarige migrant uit Skogas, een buitenwijk van Stockholm. Hij werd vermoord door een groep skinheads. Karian Morian uit Skogas vertelt: “De nazi’s voeren hier al langere tijd een terreurcampagne. Zo werd ook een huis van een anti-racist bewerkt met een bom”. Het protest hiertegen komt intussen op gang. Op 16 januari betoogden 1000 anti-fascisten door Skogas. Op 26 januari vond een protestdag plaats in Stockholm waarbij duizenden scholieren in staking gingen. Dit protest viel samen met een conferentie van Europese sociaal-democraten die discussieerden over het sluiten van de grenzen en over het afbouwen van het asielrecht.

Verdedig Mumia Abu-Jamal De eerstvolgende maanden zullen cruciaal zijn in de strijd tegen de executie van Abu-Jamal. Begin maart zal zijn proces herzien worden voor de federale rechtbank. Dit dankzij de beweging tegen de mogelijke executie van Mumia. Mumia zit al 15 jaar vast in de gevangenis en werd ter dood veroordeeld. Protest tegen die gang van zaken, zowel in Amerika, als wereldwijd, zorgden ervoor dat de dood– straf nog niet uitgevoerd werd. Mumia Abu-Jamal was als zestien-jarige medeoprichter en secretaris van de Black Panther Party (BPP) in Phi-ladelphia. Nadat de FBI de BPP had vernietigd, werd Mumia een nationaal bekende journalist. Doordat hij zich verzette tegen de systematische inti-midatie van zwarten, het racisme en de discriminatie in het algemeen, was hij rond 1980 het doelwit geworden van het politiekorps en van burge-meester Frank Rizzo. Als actief militant van Move, gaf hij regelmatig verslag van de voortdurende bedreigingen en intimidaties door de politie.

De mogelijkheid om Mumia het zwijgen op te leggen kwam er in ’81. Tijdens een nachtelijke politieaanval tegen zwarte mannen met dreads, kwam Abu-Jamal tussenbeide toen een van hen in elkaar geslagen werd. Abu Jamal werd onmiddellijk beschul-digd van het doden van een politie-man. Er werd hem zowel de advocaat van zijn keuze, als toegang tot zijn proces geweigerd. Hoewel getuigen iemand anders dan Abu-Jamal be-schreven als dader, en hij op geen enkel ogenblik in het bezit van een wapen was geweest, werd hij veroor-deeld. De openbare aanklager ba-seerde zich op zijn Black Panther-verleden, en joeg de jury, bestaande uit blanke middenklassers van oude-re leeftijd, angst aan met slogans als “all power to the people”. De jury werd verkeerd ingelicht over de beroeps-mogelijkheden van Mumia, en het gevolg is dat Abu-Jamal nu al meer dan 10 jaar op de dodenlijst staat. Dit is slechts een voorbeeld van het klassengerecht in de verenigde staten. In Pennsylvania waar 10% van de bevolking zwart is, zijn 106 van de 179 ter dood veroordeelden zwart.

Een verklaring hiervoor moet gezocht worden in de slechtere sociale en economische situatie en in een gebrek aan perspectief in het kapitalistische systeem en dit gekoppeld aan het racisme onder de politie.

Nikei De Pooter

Universitei-

9

Handen af van onze resto's!

Eind januari heeft de Raad van Bestuur van de Gentse unief belist de maaltijd– bereiding te privatiseren, in het nieuwe jargon heet dit “outsourcing”. Reden is een aantal Europese normen waaraan moet worden vol–daan. Daarnaast stellen we vast dat in het onderwijs bij besparingen de sociale sectoren zoals maaltijd– voorziening, leerlingen–vervoer,... de eerste plaatsen zijn waarop wordt bespaard. In veel secun–daire scholen is de afge–lopen maanden de prijs van een maaltijd al spectaculair gestegen om ervoor te zorgen dat deze post geen verlies meer maakt. Ook aan de uniefs is ongerustheid dat een dergelijk scenario zou kunnen plaatsvinden. De officiële versie luidt natuurlijk anders: via het herinrichten van de productie van maaltijden willen ze het aanbod optimaliseren, aldus een officiële nota van de RUG. De concrete plannen laten echter al één en ander duidelijk worden over wat de volgende stappen zullen zijn. Nu wordt enkel de bereiding van maaltijd-componenten uitbesteed

Ekeren:

en zul-len er zogenaamde “assem-blagekeukens” komen die de kant-en-klare componenten samenbrengen om er een maaltijd van te maken. Het gevaar bestaat echter dat meer en meer zal gekozen worden voor de aankoop van volledig kant-en-klare maaltijden. Met het huidige voorstel wordt voorlopig geen personeel rechtstreeks afgedankt, op langere termijn is dat echter een reële mogelijkheid. Er wordt aan de RUG immers gekozen voor een systematische geleidelijke afbouw van de sociale sector. Zo moest ook de jobdienst (voor het tewerkstellen van jobstudenten aan de RUG) eraan geloven het werd het uitbesteed aan een interim-bureau. Ook de gewone aanwerving van personeel willen ze nu uitbesteden (officieel bij gebrek aan personeel om het zelf te organiseren...). Ook aan andere uniefs staan de resto’s ter discussie. Aan de VUB wordt gekeken of er al dan niet een eigen nieuwe keuken zal ge-bouwd worden, of overgegaan zal worden tot een privatisering. Dat zou een zware slag kunnen worden voor zowel personeel als studenten. Tot op heden heeft de VUB, in vergelijking met andere

uniefs, een goed uitgebouwde resto met goedkope tarieven. Maar ook hier groeit de druk om de restaurants niet langer zwaar te subsidiëren met de sociale toelagen. Dat leidt o.a. tot het niet-vervangen van per-soneel. Maar ook de discussie rond de prijs voor een maaltijd zal gevoerd worden. Over uit-breidingen van het aanbod zullen we dan maar zwijgen... Over alle hervormings-plannen van de maal-tijdbereiding ontstond onrust bij o.a. ACOD-VUB, maar ook bij de Aktief Linkse Studenten. Omdat we denken dat de resto’s een belangrijke sociale functie vervullen, vinden wij dat serieuze investeringen nodig zijn om degelijke en goedkope maaltijden aan te bieden. Dat kan het best als niet de winst centraal staat (zoals in een privé-bedrijf), maar de dienstverlening en de situatie van het personeel gevrijwaard blijft. Daarom is een campagne opge-zet, waarvoor ook andere organi-saties uitgenodigd zijn. Via

Staat deze resto te koop? een petitie willen we opkomen tegen privatiseringen, maar ook voor een drastische uitbreiding van het aanbod. Zo merken we met de ALS dat meer en meer stu-denten vegetariër of veganist zijn. Door het gebrek aan inves-teringen wordt daar in de resto’s geen rekening mee gehouden. Wij denken dat aan een unief de aanwezige wetenschappelijke kennis ook moet gebruikt worden om gezonde alternatieve voe-ding te onderzoeken en goed-koop aan te bieden. En dat willen we in een kader van een resto die een gezellige ontmoe-

tings-plaats voor studenten en perso-neel is, in tegenstelling tot fastfood-resto’s waar men de klanten ook zo snel mogelijk buiten wil om de volgende shift te ontvangen. De ALS heeft een brochure gemaakt over deze problematiek. Je kunt deze brochure kopen om de campagne te steunen. Je kunt het ook nalezen op de website van de ALS. Daar vind je tevens kopies van de petitie. ALS-website: www.student.rug.ac.be/als

Kan Pinochet vrijuit gaan? Asielcentrum in de achtertuin van Dewinter

Het voorstel van de regering om honderd vluchtelingen te plaatsen in het leegstaande ziekenhuis in Ekeren botste op heel wat weerstand. De hele Antwerpse gemeenteraad verenigde zich rond de tegenmotie.

De paniekreactie van de Antwerpse gemeenteraad valt maar op één manier te verklaren. Allen, zowel meerderheid als oppositie, volgen dezelfde logica: "hoe meer vreemdelingen-hoe meer cri-minaliteit-hoe meer stemmen voor het Blok". Vanuit deze logica wilden ze het Blok te vlug afzijn door zelf een motie voor te stellen, een motie dat naar inhoud evengoed een Blokmotie zou kunnen zijn. Dat ze daarmee de logica van het Blok bevestigen, en dus de steun voor het Blok, is hen blijkbaar nog steeds niet duidelijk. Het is waar dat de aanwezigheid van vluchtelingen in de armste wijken, waar deze mensen normaal gezien in terechtkomen, voor heel wat discussie zorgt. Dit heeft echter meer te maken met de armoede die reeds in deze wijken overheerst en het gebrek aan enig perspektief, dan met de aanwezigheid van vluchtelingen zelf.

Men zou er beter aan doen de werkelijke oorzaken te onderzoeken en naar een oplossing te streven voor die problemen die bestaan in de arbeiderswereld, dan het Blok op een goedkope manier na te lopen. De mensen zijn de huidige politiek kotsbeu en de enige oppositie die zich laat horen is het Vlaams Blok. Niet moeilijk dat het Blok dan ook op heel wat bijval kan rekenen. Deze situatie houdt echter heel wat gevaren in. Racistische vooroordelen worden verder versterkt en vormen de voedingsbodem voor de, in zo'n situatie, stabiele basis van het Blok.

In 1973 werd door generaal Pinochet met steun van de CIA een militaire coup uitge–voerd. De strijd van de arbeiders ter verde–diging van president Allende werd ge–smoord in bloed. Stokken halen het niet van tanks, hoe massaal het verzet ook was. De Chileense arbeidersklasse heeft Allende’s naief geloof in “vreedzame hervormingen” duur betaald: in de eerste tien jaar van Pinochet’s dictatuur werden 50.000 arbeiders vermoord, 100.000 mensen “verdwenen” en velen moesten het land uitvluchten. De militaire dictatuur van Pinochet is nog steeds omstreden. In Chili betoogden duizenden arbeiders en jongeren tegen de mogelijke stopzetting van het proces

tegen Pinochet. Hij is er een symbool voor de 17 jaar van bloedige onderdrukking, martelingen,... Bijgevolg is het wellicht geen toeval dat Pinochet vriend aan huis was bij de machthebbers in de VS en Europa, die in Pinochet een trouwe bondgenoot vonden in de strijd tegen alles wat naar communisme neigt. Misschien is dat ook wel de reden waarom hij er nu zo gemakkelijk van af komt. Je kunt moeilijk beweren dat Pinochet “ge– straft” wordt met z’n verblijf in een luxueuze villa in Londen, hoeveel ‘gevangenen’ worden opgesloten in een luxe-villa? Pinochet kan er ook iedereen ontvangen die hij wil, zo kwam o.a. Margaret Thatcher een kopje thee drinken bij de dictator... Op tien–duizend slachtoffers meer of minder zal in die kringen wel niet worden gekeken. Activisten eisen dat de onderhandelingen tussen Chili en Groot-Brittannië voor de vrijlating van Pinochet openbaar zouden worden, er zijn namelijk vermoedens dat de gezondheidsredenen van Pinochet als excuus dienen voor een politiek akkoord. Als hij naar Chili kan teruggaan, zal hij wellicht wel gezond genoeg zijn om z'n functie als senator opnieuw op te nemen en opnieuw op het publieke toneel te verschijnen.

Daaruit moet alvast één les getrokken worden, namelijk dat we de oppositie tegen de politiek en de partijen die vandaag de lakens uitdelen niet langer mag overgelaten worden aan het hypocriete Blok. Zowel de Agalev-fraktie als de linkse Nadine Peters (SAP) zouden er dus beter aan doen bovenstaande bemerkingen ernstig te nemen en een discussie opstarten over hoe ze werkelijk een andere krachts-verhouding kunnen beginnen opbouwen. Op die manier kunnen der-gelijke vergissingen vermeden worden.

Geert Cool

Foto: een protestactie voor de villa van Pinochet in Londen

De Militant- Jongeren

In het geval van Ekeren echter spreken we over een heel andere buurt. We spreken over de villawijk in Ekeren waar De Winter en Co zich kunnen terugtrekken. Terwijl zij zich in woorden aan de kant scharen van het "volk" en zeggen te weten waar ze over spreken, wonen ze dus zelf zeer ver weg van de dagelijkse problemen waar velen onder ons mee te maken hebben. Van hypocrisie gesproken.

Op 12 januari verklaarde de Britse minister Jack Straw naar aanleiding van een parlementaire vraag dat de gezondheidstoestand van Pinochet, ex-dictator van Chili, te slecht zou zijn om hem langer vast te houden in een villa in Londen. Hij zou niet meer in staat zijn om een proces te ondergaan. De dokters van de Britse overheid ver–klaarden echter dat ze enkel een onderzoek gevoerd hadden, zonder daar conclusies aan te koppelen zoals minister Straw wel deed.

M de

Maandblad van:

 ilitant ev M-

Links

Strijd, Solidariteit, Socialisme

l a g A n e P S n a v s k Lin

Bouw mee aan een linkse alliantie

De oproep van Militant Links voor een linkse alliantie, links van SP en Agalev, bleef niet zonder resultaat. Zo verzamelde Bernard, pas aangesloten bij Militant Links, in zijn eentje maar liefst de adressen van 160 vooral onafhankelijke jongeren die achter de oproep staan.

door Eric Byl

Heel wat activisten waren aangenaam verrast door de oproep. Iemand uit Antwerpen schrijft: “Ik heb vandaag jullie site bekeken en ik moet zeggen dat jullie oproep voor een linkse alliantie mij wel aanspreekt. Met de vorige verkiezingen heb ik me heel hard ingezet voor de PvdA...Met een aantal mensen in Antwerpen hebben we het er ook al over gehad om een eenheidslijst links van SP en Agalev te vormen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Tot op heden enkel wat cafépraat en veel woorden, maar niets concreet. Misschien is jullie oproep een goede start voor zo’n initiatief.” Deze en andere enthousiaste reacties overtuigen ons van de mogelijkheden die deze oproep te bieden heeft. Om die mogelijkheden ook te realiseren, zullen we de druk echter moeten opdrijven. De meeste organisaties nemen een afwachtende houding aan. Sommigen kijken uit naar SP en Agalev omdat ze nog geen alternatief zien, anderen denken het nog maar eens alleen te proberen. Nog anderen zwijgen als vermoord in de hoop dat alles wel overwaait. Militant Links heeft de vaste wil om aan die alliantie te bouwen. Ook heel wat onafhankelijken en de Parti Communiste van Brussel en Wallonië willen meehelpen. SAP, Leef, BVV, SJW en leden van BSV hebben op één of andere manier interesse laten blijken of zijn minstens bereid tot discussie. Hoe meer dynamiek de oproep uitstraalt, hoe meer het scepticisme en de twijfel plaats zullen maken voor

enthousiasme. Daartoe is echter de aktieve inzet van talloze militanten van organisaties en onafhankelijken vereist. Tegen half maart willen we 1000 mensen persoonlijk overtuigen mee te bouwen aan die alliantie. Contacteer ons zo snel mogelijk als je hierbij wil helpen. Het is niet zeker of de alliantie een feit zal zijn bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen en zelfs indien dat lukt, verwacht niemand een historische doorbraak, ook Militant Links niet. Toch zijn wij er steeds meer van overtuigd dat er openheid bestaat en dat heel wat jongeren en arbeiders wachten op een initiatief als de linkse alliantie. Wij verwachten niet meteen een electorale kaskraker, maar zoals velen zijn we ervan overtuigd dat een links eenheidsinitiatief in de komende gemeenteraadsverkiezingen meer kan opleveren dan wanneer klein links alweer in gespreide orde naar de verkiezingen trekt. We zijn tevens van oordeel dat enkel zo’n gemeenschappelijk initiatief links kan versterken in de sociale strijd.

Jij kunt meewerken door de oproep te ondertekenen, maar nog beter uiteraard door zelf in je eigen milieu met de oproep te werken. Geïnteresseerd? Contacteer ons: Militant Links, Pb 2, 9000 Gent 21. Tel/fax: 09/232.13.94. E-mail: [email protected]. Homepage: http://surf.to/militant (waarop je ook het volledige verslag kunt vinden van de eerste vergadering voor de Linkse Alliantie).

Sluit aan bij Militant Links Wil je meer info? Aarzel niet om kontakt met ons op te nemen.

Strijd

Solidariteit

Pb 2, 9000 Gent 21 Tel & fax: 09/232.13.94

Naam: Adres:

Rek.nr: 001-3089174-91 (Militant Promo)

Socialisme

Tel:



O Wil lid worden van ML O Wil meer info O Wil uitgenodigd worden voor ML-aktiviteiten in mijn buurt O Wil een abonnement op De Militant: O abo. 480 fr./12 nrs. (buitenland: 720 fr.) O proefabo: 100 fr./2nrs.