Rondreis Java/Bali Personeelsvereniging Universiteit Leiden 14 oktober t/m 1 november 2008
Dinsdag 14 en woensdag 15 oktober 2008
De wekker gaat om half 7 af. Opstaan, want ik wil om 08.45 uur op Schiphol zijn om mijn medereizigers te ontvangen. Op de A44 aangekomen staat er een enorme file, er schijnt wat gebeurd te zijn. Het gaat stapvoets en onderwet krijg ik al een telefoontje van iemand die ook de file is terecht gekomen. Bij de A4 was de file gelukkig opgelost en konden we doorrijden naar de luchthaven. De meesten waren al aanwezig en hadden van een Fox medewerkster hun tickets al in ontvangst genomen en waren aan het inchecken. Het vliegtuig vertrok op tijd en was niet helemaal vol zodat er bij waren die 4 stoelen ter beschikking hadden. Het zou 12 uur duren om in Kuala Lumpur te landen. Daar nog 2 uur rond wandelen en dan naar het andere vliegtuig die ons naar Jakarta zal brengen. Op de luchthaven van Jakarta moeten we eerst een visum halen wat weer wat tijd in beslag neemt. Vervolgens door de douane en dan koffers van de band. Onze Fox gids Nancy stond al op ons te wachten. Voordat we naar het hotel gingen heeft ze ons eerst de haven van Jakarta “Sunda Kelapa” laten zien. We konden daar aanschouwen hoeveel mensen in armoe leven in hutten die veel op kartonnen dozen lijken. In de haven was het keihard werken voor de mannen. Zij moesten balen cement op hun schouder via een smalle loopplank naar de boot dragen. Hoe meer balen des te meer geld te konden verdienen. Als ze € 10,00 per dag krijgen voor het zwoegen in die hitte is het veel. Daarna naar het hotel, welkomstdrankje en dan heerlijk het zwembad in. Om half 8 is er een welkomstdiner in de vorm van een Japanse grill maaltijd. Met de groep zaten we in het rond met een slab voor en 2 koks maakten de heerlijkste gerechten voor ons klaar. Het was werkelijk verrukkelijk en enorm gezellig. Het afrekenen van de drankjes gaf
wat problemen. Allemaal nog wat vreemd dat geld met die vele nullen, het lijkt veel maar in werkelijkheid is het weinig. Na een paar dagen zullen we wel gewend zijn aan het geld. Na het eten heerlijk naar bed want morgenochtend moeten we vroeg present zijn om aan onze rondreis te beginnen. Yvonne Houps
Donderdag 16 oktober Na een goede nachtrust vertrokken we richting Koningsplein met monument. Na de nodige foto’s en film ging de reis verder naar de woning van onze Jan Pieterszoon Coen wat prachtig was. Daarna verder naar Bogor (Buitenzorg) via de haven van Tandjong Priok. Onderweg kijk je je ogen uit hoe het verkeer en de mensen zich door deze heksenketel bewegen. Terug in de bus waar een gezellige sfeer heerst worden we door onze busboy van water voorzien en rijden we vervolgens naar de Botanische tuin die erg mooi is. Dat de muggen steken nemen we op de koop toe. Na een heerlijke lunch was het einde van deze prachtige dag in zicht. P.S. We hebben ook nog wat Biologie‐les over laat ik het maar Manneke Pis noemen gehad en ook nog een zangeres in de bus, onze Nancy. Riet en Lidy.
Vrijdag 17 oktober Om 8 uur vertrek uit het hotel. Vandaag richting Lembang voor een kort bezoek aan de markt. Onderweg zien we nog de villa’s van vroegere rijke Nederlanders en hoge militairen. Deze villa’s
zouden in Nederland niet misstaan. Ons doel is de vulkaan Tangkuban Perahu. Daar aangekomen gaat de groep bergafwaarts naar de kraterwand, een tocht van ongeveer 1 uur. Iedereen wordt begeleid door 2 gidsen en dat is wel nodig want door de ongelijkmatige treden is het behoorlijk zwaar. Eenmaal beneden worden we belaagd door verkopers die menigeen de schrik aanjagen door de prijzen die voor de souvenirs worden gevraagd. Eenmaal weer boven bij de bus aangekomen gaan we eerst lekker lunchen in een prachtige omgeving en waar ook de heetwaterbronnen van Ciater zijn wat goed is voor de spieren na de afmattende tocht naar de kraterwand. Ons laatste doel vandaag is een bezoek aan de Angklung muziekschool van Pak Ujo. We worden daar hartelijk verwelkomd en krijgen een hartverwarmende muziekshow van de kinderen. Ook zelf mochten we meespelen op de angklung instrumenten. Na de show gaan we richting hotel en onderweg mogen we nog genieten van een fikse regenbui die echter weer snel over is. Het was al met al een zeer geslaagde dag. Emy en Corry Mekel
Zaterdag 18 oktober Vandaag gaat de reis naar Baturaden. Wij gaan voor 1 nacht naar het Queen Garden Hotel. Nadat we om 06.15 uur vertrokken zijn uit het Papandayan hotel in Bandung zet de reis zich voor naar het station van Bandung. Om 07.00 uur vertrekt de trein naar Banjar. Wij stappen op in het oude gedeelte van het station van de vroegere Staatsspoorwegen. Er is voor iedereen een besproken plaats in de coupé. Een bijzonder mooie en interessante tocht, we komen vlaks langs huizen die gebouwd zijn aan de spoorlijn. Sommige families hebben ook nog een klein moestuintje of een klein stukje rijstveld voor eigen gebruik. Onderweg zien we prachtige vergezichten en rijstvelden met bergen op de achtergrond. Door de zonneschijn is het prachtig om naar de kleurschakeringen te kijken. Tijdens de treinreis wordt ons nasi geserveerd met kroepoek en een bekertje water. Het smaakt wel weer na zo’n vroeg ontbijt. Na een aantal uren met de trein gereisd te hebben komen we in Banjar aan. De bus staat daar al weer op ons te wachten om ons vervolgens naar Wangon te brengen voor de lunch. In Banjar zijn veel Nederlandse huizen van vroeger. We passeren een rivier die tevens de
grens is tussen West en Oost Java. Onderweg ligt er gestolen hout opgeslagen. Er ligt ook aan de kant van de weg mahonie hout opgeslagen, dit omdat de weg verbreed moet worden. Vervolgens verlaten we het Java district van de Sudanezen en komen in Midden Java. De bus stopt omdat er een man in een kokospalm klimt om daar kokosnoten uit te halen. We mogen van het vruchtvlees proeven en drinken ook de kokosmelk. Van het afval (doppen) van de kokosnoot worden o.a. rijstlepels gemaakt. Wanneer we verder rijden zien we langs de weg rubberbomen. Van deze rubberbomen kan 35 jaar lang getapt worden. Er hangen bakjes aan de boom waarin de rubber loopt en die elke dag geleegd worden. In de regentijd gebeurt dit niet omdat er nl. geen water in mag komen. Zo valt er onderweg het nodige te zien waarna we in Wangon stoppen voor de lunch. Na de lunch rijden we verder naar ons hotel in Baturaden, terwijl onze gids Nancy het één en ander vertelt over de geboortebeperking op Java en over het feestelijk uitzien van de huizen wanneer er een besnijdenis plaatsvindt. Jan en Greet Tetteroo.
Zondag 19 oktober Baturaden ‐ Borubudur ‐ Jogjakarta Weer lekker op tijd op (05.30 uur) om vervolgens, na een lekker ontbijt, om 06.55 uur met de bus te vertrekken. Op naar de Borubudur, wat een aardig eindje rijden is. Een eerste korte stop om de eendenhoeder met zijn pekingeenden te aanschouwen. Naast de opbrengst van de verkoop van de eendeneieren heeft de hanon ook inkomen van de boeren, althans in natura. De eenden eten de bloedzuigers, wormen e.d. van de rijstvelden. De hanon krijgt in ruil hiervoor gratis eten. De tweede stop is bij een Saoen‐fabriekje. Dit is een soort glazige mihoen die nagenoeg geheel handmatig geproduceerd wordt. De machine wordt door mensen aangedreven. Het meel van de sagopalmbast wordt vermengd met water, in de machine gedaan, door een zeef geperst en komt als dunne slierten op zinken platen terecht. De platen met slierten worden naar buiten gebracht om in de zon te drogen. Het is indrukwekkend zo´n menselijke lopende band en door mensenbenen aangedreven machine te zien. Hier hadden we meteen onze koffiestop met de heerlijke koffie van Nancy. Vervolgens door naar de tempel Borubudur. Hier, door de meesten van ons, een hoedje tegen de zon gekocht, Naar en op de tempel werden we begeleid door onze gids Judy. De tempel heeft 9 verdiepingen die via trappen bereikbaar zijn. De tempel is inmiddels 2x gerestaureerd en ziet er weer prachtig uit. De tempel is rijk aan symbolen die het levensverhaal van Boeddha vertelt. Het begon met een warm en vochtrijk temperatuurtje, echter al snel begon het te regenen en werden onze,
zojuist aangeschafte zonnehoedjes, nu nuttige regenhoedjes. Enkele van ons hebben nog even hun muzikale gaven laten horen d.m.v. de muziekinstrumenten bij het museum. Toen weer richting bus en op naar de overheerlijke lunch. Daarna de Desa‐tour met een boerenkar met paard naar een authentiek dorpje waar alles nog in oude Javaanse stijl is. Het dorp telt 600 inwoners verdeeld over 80 gezinnen. We hebben gezien hoe men woont, hoe slaapmatten geweven worden etc. De inkomsten per jaar zijn schaars, zo circa 1 miljoen Rupiah per jaar (ongeveer € 80,00). Het voedsel wordt door de bewoners zelf verbouwd. Men eet veel rijst, groenten, vruchten en kip (ook uit eigen tuin). Er is een grote saamhorigheid in het dorp. Bij hoge/grote financiële uitgaven helpt men elkaar. De (vele) kinderen werden door ons blij gemaakt met potloden, pennen, lollies, stickers etc. en toen weer met paard en wagen naar de bus. Alles ging goed tot het verlaten van de kar door Lidy en Riet. Nog maar net het achterste deurtje van de kar geopend te hebben ging het “ros” steigeren en kwam de kar een stuk omhoog. Enigszins geforceerd werden ze beiden zo ongeveer de kar “uitgelanceerd” . Riet op haar dijbeen en Lidy gaf de voorkeur aan zo lang mogelijk in de kar blijven. Dit wel ten koste van haar linker onderarm en hand. Het was even schrikken maar voorlopig lijkt de schade mee te vallen. Gelukkig maar, want morgen komt er weer een nieuwe spannende dag! En nu maar hopen dat de fietskarren ook geen kiepkarren worden. Marijke en Annemiek.
Maandag 21 oktober Jogjakarta
Jogjakarta is een stad met 4.2 miljoen inwoners en dat is te merken ook, wat een drukte. We starten de dag met de Kraton. Dit twee eeuwen oude paleis van de Sultan is zeker een bezoekje waard. Bij de ingang worden we “opgewacht'' door een oud masker: om de boze geesten te weren. Gelukkig kunnen wij gewoon verder lopen, want het paleis is echt prachtig. Het wordt trouwens nog steeds door de Sultan en zijn familie bewoond. Onze reis gaat verder naar een Batikschilder, maar eerst passeren we allerlei mooie gebouwen. Ook het verplaatsen naar de volgende bezienswaardigheid is weer een bezienswaardigheid op zich......volop genieten dus! Bij de galerie aangekomen wordt ons uitgelegd hoe batik bewerkt wordt: erg interessant. We zien de meest
prachtige stukken en kopen er zelf ook twee (schilderijtjes). Thuis gaan we daar eens een prachtige lijst bij laten maken. Buiten gekomen staat de volgende attractie al weer klaar: de fietstaxi Becak. Wat heerlijk, we worden gereden in de Becak. Wat een luxe! Eerst gaan we over de markt. Je kijkt echt je ogen uit, helaas ook vanwege de enorme armoede. De was die daar buiten hangt doen wij nog niet eens in de zak van Max.... De tegenstellingen vliegen ons om de oren: even later rijden we door een villawijk. Wat een verschil tussen arm en rijk zeg. Bij de bus aangekomen heeft onze reisleidster Nance de koffie al klaar. En .... heeerlijke kletskoppen erbij. Wat een verwennerij. De bus vervolgt zijn weg naar een zilverwerkplaats, waar veel werklieden echte kunstenaars blijken te zijn. Zeker als je erbij stilstaat in wat voor hitte zij moeten werken. De prachtigste sieraden zijn het resultaat die in de aangrenzende winkel worden verkocht. Om één uur gaan we lekker eten. Vervolgens weer met de bus naar ons hotel om daar lekker te genieten van een vrije middag. "Met weemoed kijken we terug op die heerlijke frisse duik in het zwembad, die middag". Jacques en Jose Visser.
Dinsdag 22 oktober Jogjakarta – Batu / Tretes 20 okt. 2008‐11‐08.
Wederom een dag van vroeg uit de veren. Om 05.00 uur ging de telefoon al over, want Berty is altijd bang dat ze de koffers niet tijdig dicht krijgt. Vandaag staat ons een busreis van ongeveer 350 km te wachten na de reeds 650 gereden kilometers komen we op 1.000 km. Ik had toch al niet zo best geslapen want de excursie naar het paleis van de sultan in Jogjakarta zat nog in mijn hoofd. Ik waande me de sultan want ik was net bezig om in het zwembad te springen met die 40 haremvrouwen maakte Berty me wakker met de vraag of ik de airco wat hoger kon zetten. Weg mooie droom! Gisteravond zijn we naar het Ramayanaballet geweest in een prachtig open lucht theater in Jogjakarta, gelegen achter het paleis van de sultan. Degenen die niet mee zijn geweest hebben wat gemist, schitterende vrouwen die dansten op Gamalan muziek en geloof het of niet het was al weer de 13e rijsttafel die we voorgeschoteld kregen. Het was goed dat Wil van K. er niet bij was want die had depressief geworden van die muziek.
We vertrekken rond 07.00 uur naar het indrukwekkende Hindoe‐Javaanse tempelcomplex Prambanan dat op de Werelderfgoedlijst staat. Het complex is 160 jaar jonger als de Borobudur en is zo’’n 1100 jaar geleden gebouwd. Na de uitbarsting van de Merapivulkaan (nog steeds werkend) en een recente aardbeving is er veel schade ontstaan en mogen we de tempels niet in. Men is al 16 jaar met de restauratie bezig. Er waren totaal 240 tempels waarvan het grootste deel verwoest is. De grootste tempels zijn Vishnu, Shiva en Braman. Al met al zeer indrukwekkend maar ook zeer warm. Berty bleef beneden wachten en kreeg een personal assistent die haar koelte toe waaierde. Ze werd het zat en zei dat ze het niet meer wilde. Hij vroeg geld aan haar en hij ging weg. Die knaap ging naar mij op zoek boven op de tempel en zei je vrouw heeft gezegd dat ik hem maar moest betalen! De boef. Twee keer betaald voor een beetje verkoeling. Via een prachtige route door de rijstvelden, aan het volk geschonken door Mijnheer Soeharto, aldus Nancy, passeerden we tientallen dorpjes en maakten we een koffie/plasstop bij een benzinestation. Al deze stations zijn het eigendom van Tommy Soeharto die nu in de gevangenis zit wegens corruptie! De hele voorraad Yakult werd in een keer opgekocht, was ook niet verwonderlijk want een pakket ging weg voor ongeveer 1 euro. Bij het passeren van de grens met Oost‐Java, en we de borden zagen met Soerabaja, werd door iedereen in de bus het lied “”Soerabaja”” van Anneke Grönloh luid meegezongen. Opvallend was wel dat hoe verder je van Jogjakarta komt hoe schoner alles is en de mensen minder arm lijken te zijn. We passeerden een plaatsje waar heel veel moslimscholen waren uitsluitend voor meisjes. Nancy vertelde dat de meisjes daar 3 jaar verblijven en gedurende die tijd niet naar huis mogen en ook geen contact met hun ouders mogen hebben. Je kunt begrijpen dat zij de leer van Mohammed goed ingepompt krijgen. Wanneer zij dan kinderen krijgen wordt de leer dan weer overgedragen op hun kinderen en zo blijft de leer in stand. Op onze reis zagen we langs de weg hoe stenen werden gebakken. Verder zagen we uitgebreide teakhout plantages, mahonie bossen, eindeloze rijstvelden, suikerriet‐ en tabaksplantages en ook ontzettend veel grote en kleine moskeeën. Elk dorp heeft er wel een aantal. In Indonesië wonen 240 miljoen mensen, waarvan 90 % moslim is, d.w.z. 220 miljoen moslims! Ook werd nog een stop gemaakt waar alles van teakhout en bamboehout werd gemaakt. Hier werden veel prachtige souvenirs gekocht voor zeer weinig geld. We reden ook langs dorpjes waar uitsluitend apen te koop waren en ook vele soorten zangvogels die met lijm gevangen worden. Vanwege irrigatiewerken, nog door de Hollanders aangelegd, kan op Midden Java 3 keer per jaar rijst geoogst worden.
Onderweg natuurlijk weer een lunch in de vorm van een rijsttafel gegeten. Toen ik klaar was met eten, ging plassen en aan een Indonesiër vroeg waar de bus van Fox was zei hij: toean het busje komt zo! Na een prachtige tocht door de bergen, hulde aan onze chauffeur, en waarbij luid werd gezongen op Hollandse liedjes van Jan Smit, Piet Veerman, Benny Nijman en Vader Abraham (dank aan Emy),‐ de zenuwen van het rijden langs ravijnen speelde duidelijk een rol‐ .kwamen we ruim 11 uur( hoezo een rustige vakantie!) in ons hotel in Batu aan, moe maar voldaan. Er werd in het begin van de avond driftig gebruik gemaakt van de masseuses die waren opgetrommeld. Bijzonder is ook nog te vermelden dat op Midden‐Java Berty een stel ontmoette die bij haar in de winkel geknipt werden! Berty zei trots: zelfs in de binnenlanden van Java kennen ze me. Weer was er een fantastische dag voorbij met in de avond wederom een zalige rijsttafel. Wij hadden deze reis niet graag willen missen. Berty en Siem van Iterson
Woensdag 23 oktober Vandaag is het Bromodag. Omdat van te voren door Nancy was gezegd dat we om 02.00 uur ’s‐ Nachts zouden vertrekken en dat de reis er naar toe 2½ uur zou duren. Deze mededeling schrok de meesten van het gezelschap af temeer omdat de te verwachtte temperatuur op de berg tussen de 0 en 10 gr. Celcius zou liggen. Dus er waren maar 8 deelnemers naar de top op 2700 mtr. Nadat we ter plekke warme kleren hadden aangetrokken (gehuurd) begon het wachten op de zonsopkomst. Een palet van heldere pasteltinten kondigde de al maar lichter wordende horizon aan. Het wachten werd beloond met de opkomst van een zon die de gehele omgeving in een zacht rode gloed zette. Hierna daalden we een paar honderd meter af om de vulkaan te bezichtigen. Per paard werd een afstand van enkele honderden meter afgelegd tot aan een trap van 250 treden die beklommen moest worden om een fraai uitzicht te krijgen op de vulkaan en de omgeving. Hierna ging het te paard of te voet terug naar het busje richting hotel om de rest van de dag als een rustdag door te brengen aan het heerlijke zwembad.
Piet en Jannie Cambier.
Donderdag 24 oktober Batu ‐ Kalibaru Om 06.00 werden we gewekt maar we waren al enige tijd wakker door het gezang van de moslims om ca. half vier. Wat een herrie! Na het ontbijt vertrokken we richting Kalibaru. We passeerden de stad Jim, hier zijn veel militaire onderkomens. Onder het regime van Soeharto straften de militairen de mensen die zich niet aan de regels hielden. Momenteel treedt de bevolking zelf op als rechter, zelfs tot de dood aan toe. De bevolking kijkt dus wel uit. Ook passeren we een plantentuin, een overblijfsel van de Nederlandse tijd. We komen langs Pasurua waar een grote suikerfabriek staat. Vele rijke chinezen wonen hier in de buurt. We stoppen even om foto’s te maken van de ossenkarren, wat zijn die beesten die de karren trekken mager. Ook zien we veel Hollandse fietsen. Om half 10 hebben we een sanitaire stop n krijgen we koffie met een koekje van Nancy. We vervolgen onze weg en we vragen ons af waarom de bomen wit geverfd zijn. Volgens Nancy was dit om de weg te vinden in het donker omdat er geen straatverlichting is. We komen langs Probolonggo bekend van de vele optrekken van de landmacht. Om 12 uur stoppen we om te lunchen, natuurlijk weer rijst. Daarna vervolgden wij de rit naar Kalibaru en onderweg passeerden we vel;e tabaksloodsen. De meeste lagen plat door de storm van enkele dagen geleden. Nadat we een berg op‐ en afreden kwamen we bij ons hotel. Een prachtig resort met huisjes 2‐ onder 1 kap. Lekker gezwommen en gegeten en zo was er weer een dag voorbij. Jan en Sjaan Nijgh.
Vrijdag 25 oktober Kalibaru – Bali Vergezeld van een echte tropische regenbui vertrokken we op het inmiddels gebruikelijke tijdstip van 06.50 uur richting Bali. Door de prachtige natuur, drukke dorpen en stadjes laveerde onze chauffeur op Javaanse wijze, dus BEKWAAM! Ons naar onze bestemming de ferry naar Bali. Door de binnenlandse spanningen, o.a. de a.s. executie van de terroristenleiders, kwamen we via een strenge en vooral overvloedige controle aan boord van de ferry. Na het werpen van wat munten naar de rappe Javaanse muntenduikers verlieten we Java op weg naar Bali. Dit hindoes‐eiland wat voelbaar een geheel andere cultuur heeft betraden we
na ca. 1,5 uur. Door de godenboog, fotostop en onafgebroken tempels bereikten we het lunchadres. Daar werd tevens afscheid genomen van onze “crew” (Nancy, de chauffeur en de busjongen). Yvonne overhandigde een ieder een enveloppe met inhoud. Daarna reden we richting Kuta naar Panaramo (Fox) waar van bus gewisseld werd die ons zou brengen naar ons logeeradres in Kuta het hotel Rama Beach waar het zwembad lonkte. Na het zuur, Java was mooi maar wel afzien, volgt het zoet toch? De “race” was voorbij, dat was de hoop van toch wel velen. Het aantrekkelijke zwembad, de zon etc. veranderde sommigen, Yvonne , in een rode bezienswaardigheid! Na de rondreis, inspannend, deze accommodatie voor de ontspanning, het komt ons verdraaid goed uit! Mien en Henk de Gunst.
Zaterdag 26 en zondag 26 oktober Lekker luieren aan het heerlijke zwembad en ’s‐Avonds Kuta in om te eten en uiteraard te winkelen.
Maandag 27 oktober Om 06.00 uur gewekt voor een fietstocht georganiseerd door Yvonne! Om 07.30 kwam de bus ons ophalen waarna Darma onze gids vertelde dat het bezoek aan een schooltje niet door kon gaan i.v.m. een feestdag wat wel jammer was. In Ceking, het dorp waar onze gids woont hebben we prachtige rijstvelden gezien. Natuurlijk werd van de gelegenheid gebruik gemaakt foto’s te maken en een paar vrouwtjes verschenen met allerhande spulletjes die gekocht konden worden. We reden verder naar de Batur naar een restaurant hoog gelegen waar we een prachtig uitzicht hadden en waar we buiten hebben ontbeten. De berg gaf
uitzicht op het meer en op de vulkaan die in 1963 voor het laatst en uitbarsting had gehad. Mien had pech tijdens het ontbijt, haar servet vloog in brand en 3 vingers deze behoorlijk pijn. Lidy bracht
verlossing met haar crêmetje. Na het ontbijt met de bus richting plantage waar uitleg werd gegeven over o.a. koffie cacao, thee e.d. en er kon uiteraard geproefd worden. Vervolgens nog een klein stukje met de bus naar het punt waar de fietsen stonden. Nadat iedereen een fiets had uitgezocht en we er allemaal uitgedost als “Willempies” werd het startschot gegeven. Een prachtige rit door de kleine dorpjes van Bali waar de kinderen ons allemaal op de hand wilde slaan. We kregen uitleg over een 500 jaar oude boom, we bezochten een kleine gemeenschap . Voor sommige mensen was het ontbreken van zijwieltjes een probleem. Onze “Mart Smeets” fietste zich een slag in de rondte en liet in zijn enthousiasme af en toe iemand struikelen. Aan het eind van de toer van ca. 25 km. werden de fietsen weer ingeleverd en met de bus reden we naar ons lunchadres. Het eten was weer heerlijk en daarna naar het kunstenaarsdorp Ubud naar de markt. Het regende op dat moment en Yvonne wist een tentje waar je heerlijke ijscappuccino kon drinken en dat was een heel goed idee van haar. Om 5 uur verzamelen bij de bus en weer richting hotel. Bedankt Yvonne voor de geweldige dag. Nu gaat het schriftje naar mijn co‐writer die natuurlijk het schriftje vergeten was en mij op de laatste dag opdracht gaf om mijn verhaal te schrijven, maar zoals ik die zelfde persoon hoorde zeggen “Met Gods hulp en Vaseline is ’t gelukt”. Lies Kriek.
Dinsdag 28 oktober Vandaag de dag die in het teken staat van het vertrek van Yvonne. Iedereen was present en bovendien voor de deelnemers van de prachtige fietstocht van gisteren, een mooie uitrustdag. Om 15.45 uur stond de gehele groep met filmploeg gereed om Yvonne uit te zwaaien. Echter, Fox (de busmaatschappij Panoramo) liet het lelijk afweten, ondanks de duidelijke afspraak. Naarmate de tijd verstreek werd zelfs Yvonne wat nerveus. Besloten werd een taxi te bellen. Bijna een uur later, toch uitgezwaaid door velen, wat duidelijk maakte dat haar vele werk voor deze reis erg werd gewaardeerd. De “Boss” is weg, jammer, maar nu kunnen we los!
Woensdag 29 oktober Een ieder kan lekker doen waar hij of zij zin in heeft.
Donderdag 30 oktober Een stel (José en Jacques) van de jong‐oudere generatie dacht op huwelijksreis te zijn. Gelet op het geknuffel in het zwembad, zijn ze nog steeds verliefd! Privé ‘‐Avonds laat zijn er 4 dames gesignaleerd welke onder het roepen van wat vreemde uitdrukkingen, atak – atak, zich naar hun kamers probeerde te begeven. Het was erg donker maar wij meenden Lidy, Riet, Annemiek en Marijke te herkennen. Story (Henk en Mien de Gunst)
Vrijdag 31 oktober Vandaag koffers pakken, nog even zwemmen, wat eten en vervolgens vertrek naar Nederland. De dag begon toch weer met het traditionele gevecht om de bedden waarin Ita, José en Greet hoog scoorden. Ons winkeltje aan de overkant deed goede zaken, de laatste rupiah moesten toch besteed worden. Nog even douchen, Sjaan en Jan deden daar wel verdacht lang over, en met de deze keer op tijd gearriveerde bus vertrokken we richting Airport. Noch een noodstop, Riet was zogenaamd haar paspoort kwijt, royaal op tijd op het vliegveld. Na strenge controles kon er nog even gewinkeld worden. Linke Lies, die hier en daar wat Rupiah’s bij elkaar bedelde om nog wat inkopen te kunnen doen. Sommige, Annemiek en Marijke, konden maar geen afscheid van het Bintang nemen! Bij het inchecken liet Berty op geheel Hollandse wijze nog even weten wat ze er van dacht toen haar flesje water werd ingepikt. Prompt vergat ze haar tas! Uiteindelijk vertrokken we naar Kuala Lumpur waar we vrij snel konden overstappen op het vliegtuig richting Amsterdam. Na een heel rustige (slapen) vlucht arriveerden we weer in Nederland. In de hektiek van Schiphol, toiletten, koffers, familie, etc. werd er vluchtig afscheid genomen. Natuurlijk met in het achterhoofd de reünie in december. Wederom kunnen we terugzien op een prachtige boeiende reis met 12 inspannende dagen op Jave en 7 ontspannende dagen op Bali. Onze dank aan de Personeelsvereniging is groot! Mien en Henk de Gunst.
