Lekker eten voor meester Freek… Dat is het leuke van twee groepen in één klas – twee keer kamp! Groep zeven mag met groep acht mee en als groep zeven het jaar daarna groep acht is geworden, mag het nog een keer! Meester Freek heeft zich voor de gelegenheid weer eens helemaal uitgedost. Hij draagt een soort rare kampeerbroek vol zakken die tot net boven zijn knieën komt en om zijn nek hangt een koord met een scheidsrechterfluitje eraan. Als de bus tot stilstand komt bij het houten gebouwtje in de duinen waar twee nachten geslapen zal worden, blaast hij er snerpend op. ‘Slaapzakken en kussens op de stapelbedden leggen, spullen opbergen, zwemkleren aantrekken!’ commandeert hij, als de kinderen joelend uit de bus springen. ‘Ik ruik de zee! Ik ruik de zee!’ juicht Ennes. Merel trekt meteen haar slippers uit en rent op haar blote voeten door het zand naar binnen. Juf Betty en Sjaak zijn ook mee. ‘Meisjes hier links in deze slaapzaal!’ roept juf Betty, en Sjaak wijst de jongens de weg: ‘Jullie hierheen, jongens!’ ‘Ik ga bovenin!’ Don rent naar het voorste stapelbed. ‘Nee, ik!’ schreeuwt Quinten. Hij mept Don met zijn kussen op zijn hoofd zodat de veertjes in het rond vliegen. ‘Hee!’ roept Sjaak. ‘Kappen! Een kussengevecht bewaren jullie maar voor de laatste avond!’ ‘Jij mag het bed boven mij wel,’ biedt Marco Don aan. ‘Ik heb hoogtevrees, dus ik wil toch onderin slapen.’ Even later lopen alle kinderen met meester Freek, juf Betty en Sjaak over het zandpad naar het strand. ‘Ik heb de bovenkant van mijn voeten ingesmeerd met zonnebrandcrème, meester, maar nu is het zand ónder mijn voeten heet,’ klaagt Merel. Meester Freek heeft geen medelijden met haar. ‘Dan had je je slippers maar aan moeten houden,’ zegt hij. Don en Quinten dragen allebei een volleybal en Marco en Youssef dragen het volleybalnet. ‘Mogen we meteen in zee, meester?’ vraagt Marco. ‘Ja, goed hoor, koelen jullie eerst maar even af, dan zetten we daarna het veldje op om te beachvolleyballen,’ geeft meester Freek goedig zijn toestemming. Ze komen aan bovenop een duin en daar zien ze de zee. Glinsterend, wijd en koel! ‘Joe-hoe!’ De kinderen rennen naar beneden in een wolk van opstuivend zand. Meester Freek, juf Betty en Sjaak kijken naar elkaar en grinniken. ‘Gelukkig heb-
Lekker eten voor meester Freek… | 25
ben we een tas vol brood en krentenbollen bij ons,’ zegt Sjaak. ‘Wedden dat ze ons straks de oren van het hoofd eten?’ Eerst volleybalde groep zeven tegen groep acht. Daarna de meisjes tegen de jongens. En daarna nog een keer de meisjes tegen de jongens met Sjaak en juf Betty die meededen, tot meester Freek genoeg kreeg van scheidsrechter spelen. Hij ging in zee zwemmen en nu ligt hij, van top tot teen ingesmeerd met zonnebrandcrème, op zijn handdoek in het zand. ‘Zie je ze allemaal nog?’ vraagt hij lui met zijn ogen dicht aan Sjaak. Sjaak leunt op zijn ellebogen. Hij lacht. ‘Ja, ze zijn schelpen aan het zoeken, zo te zien.’ Maar dat is niet waar Hibba, Quinten en Youssef in de branding naar staan te kijken. Er ligt een blauwig doorzichtige kwal in het ondiepe water. Telkens als er een golfje komt, lijkt het alsof de kwal beweegt. ‘Hij is dood, hoor.’ Youssef port met zijn grote teen in het glibberige ding. ‘Ah, nee! Hij leeft!’ roept Hibba. ‘Dat lijkt alleen maar zo door de golven,’ zegt Quinten. ‘Hij is hartstikke dood. Je kunt hem gewoon oppakken, hoor.’ ‘O ja?’ Eva komt erbij staan. ‘Doe dan.’ Quinten vindt Eva leuk. Dat weet iedereen. Hij krijgt een kleur. ‘Ik durf het echt wel,’ zegt hij en als Eva hem alleen maar lachend aan blijft kijken, bukt hij zich en pakt hij de kwal uit het water. ‘Iew!’ roept Hibba. ‘Dat ding is van snot!’ De andere kinderen komen ook aanrennen. ‘Wat heb je daar? Kwallen kunnen bijten, hoor! Daar moet je voor uitkijken.’ Quinten kijkt over zijn schouder naar Sjaak, meester Freek en juf Betty. ‘Ssst,’ zegt hij. ‘Ik heb een idee.’ De andere horen meteen aan zijn stem dat hij het meent. ‘Wat dan?’ fluistert Hibba. ‘Nou, het is toch traditie dat groep acht de juf of meester in de maling neemt tijdens het schoolkamp? Weten jullie nog, vorig jaar toen juf Betty groep acht had, toen hadden ze toch een grote speelgoedslang in haar slaapzak gestopt? En toen gilde ze zo hard dat alle kinderen die net in slaap waren gevallen, weer wakker werden.’ Quinten en de kinderen van groep acht lachen. De kinderen van groep zeven lachen ook. Ze waren er toen niet bij, maar ze hebben het verhaal al vaak gehoord.
26 | Lekker eten voor meester Freek…
‘Wat wil je dan doen?’ vraagt Eva met een kleur van opwinding. ‘Wil je deze kwal in de slaapzak van meester Freek stoppen?’ ‘Nee!’ zegt Merel beslist. ‘Dat is niet grappig, dat is een rotstreek want dan is zijn slaapzak echt vies!’ ‘Wat dan?’ Quinten en de andere kinderen kijken haar vragend aan. Merel denkt na. ‘Ik weet iets. Meester Freek zegt toch altijd dat hij alles lust en nooit zeurt over eten? En wij van groep zeven hebben toch corvee vanavond? Dus wij moeten koken.’ ‘Ja, we maken spaghetti met tomatensaus en kaas.’ Hugo en Youssef knikken. ‘Ja, haha, voor ons!’ Merel begint te lachen. ‘Maar op meester Freek zijn bord leggen we die kwal en dan zetten we die netjes voor zijn neus.’ Alle kinderen roepen lachend door elkaar. ‘Keurig met een servetje erbij!’ ‘Ja, en we leggen een paar slablaadjes op de rand van zijn bord en een paar tomaa tjes!’ roept Marco. ‘Ssst! Daar komt juf Betty!’ waarschuwt Ennes. Quinten houdt de kwal snel achter zijn rug en alle kinderen zijn ineens druk schelpen aan het zoeken. ‘Zo, vermaken jullie je een beetje?’ Juf Betty kijkt wantrouwig. ‘Jullie staan hier zo bij elkaar. Is er iets?’ ‘Nee hoor.’ Eva bukt en pakt iets op uit het zand. ‘Kijk juf! Een zeester!’ Ennes is weggerend om zijn handdoek te halen. Hij sluipt achter juf Betty langs naar Quinten. ‘Hier, doe hem hierin,’ fluistert hij. ‘Dan neem ik hem straks mee!’ Meester Freek komt een paar keer in de keuken kijken. ‘Ik verheug me al op vanavond,’ zegt hij. ‘We gaan nog lang feestvieren. Ik weet allerlei leuke kampliedjes en ik heb de tamboerijn en de triangel meegenomen.’ Juf Betty en Sjaak komen ook een paar keer in de keuken kijken. ‘Niet teveel zout,’ waarschuwen ze. En: ‘Laat spaghetti niet te lang koken, anders wordt het papperig.’ ‘Ja-ja,’ zegt Merel kattig. ‘Wij kunnen heus wel spaghetti koken. Geven jullie meester Freek alsjeblieft maar zangles, of zo.’ En ze wuift naar het gat van de deur. ‘Doei!’ Juf Betty, meester Freek en Sjaak druipen af. ‘Sjonge, ze hebben ons nergens voor nodig,’ moppert meester Freek zogenaamd, maar stiekem kijkt hij een beetje trots. ‘Ze zijn weg!’ zegt Hibba, als ze naar de huiskamer zijn gegaan, en ze zet een bord klaar op het aanrecht. Ennes pakt zijn handdoek uit het kastje waarin hij hem verstopt heeft, vouwt hem een stukje open en schudt.
Lekker eten voor meester Freek… | 27
28 | Lekker eten voor meester Freek…
De kwal glibbert keurig midden op het bord. ‘Oooo,’ griezelt Merel en ze krijgt de slappe lach, maar Ennes werkt onverstoorbaar door. Hup, slablaadjes naast de kwal, twee plakjes stokbrood, een tomaatje, het lijkt net een duur gerecht uit een sjiek restaurant. Eva maakt van tomatensaus twee rode oogjes op de kwal, en met een lepeltje trekt ze een sausstreepje als een lachende mond. ‘Cool!’ roept Youssef. ‘Is de rest van het eten ook klaar?’ ‘Ja, dat zetten we eerst op tafel!’ Eva loopt naar de eetzaal met de mandjes stokbrood. Merel loopt haar achterna met twee schalen sla met tomaatjes, en Marco en Hugo beginnen spaghetti op de borden te scheppen. ‘Doe jij de saus erover,’ zeggen ze tegen Hibba. ‘En jij de geraspte kaas, Bloem!’ De kinderen brengen de borden naar binnen, telkens twee tegelijk, tot de lange tafel in de eetzaal er gezellig uitziet vol borden met dampend eten. Alleen aan het hoofd van de tafel staat nog geen bord en daar gaat meester Freek natuurlijk zitten. ‘Eten!’ schreeuwt Quinten. ‘E-e-eten!’ Alle kinderen rennen naar binnen. Ze kijken naar het plekje van meester Freek, waar nog geen bord staat en proberen giechelend om gewoon te doen, alsof er niets geks gaat gebeuren. Juf Betty komt binnen en gaat zitten. ‘Sjonge, wat ziet dat er lekker uit, jongens!’ Sjaak gaat ook zitten. ‘Ik heb honger als een paard,’ zegt hij lachend. Meester Freek loopt naar het hoofd van de tafel en gaat zitten. Hij kijkt naar de lege tafel voor hem, naar de vork, de lepel en het servetje. Het wordt stil. Heel stil. ‘Eh… krijg ik niks?’ vraagt hij. ‘Het komt eraan, meester! We hebben voor u iets extra lekkers gemaakt, en extra veel, want u zegt altijd dat u alles lust en nooit zeurt over eten!’ zegt Merel. ‘O, wat lief van jullie!’ Meester Freek straalt. Daar komt Hibba uit de keuken. Ze draagt het bord voor meester Freek hoog zodat nog niemand kan zien wat erop ligt. Meester Freek wrijft al in zijn handen. ‘Jammie…’ Glunderend kijkt hij naar Hibba. Hibba giechelt. De rest van de klas kan het nu ook niet meer houden en als Hibba het bord met een zwaai voor meester Freeks’ neus zet, proesten ze van het lachen. Sjaak en juf Betty kijken naar elkaar en staan op om te zien wat Hibba daar heeft neergezet.
Lekker eten voor meester Freek… | 29
Meester Freek staart naar de kwal. Zijn gezicht wordt knalrood en zijn ogen groot en rond. ‘Aaaah!’ roept hij. ‘Iew! Een… eh…’ ‘Een kwal!’ schreeuwen de kinderen door elkaar. Juf Betty en Sjaak schateren het uit. ‘Jij lust toch alles, meester!’ roept Merel. ‘Niet zeuren dus en lekker opeten!’ ‘Ja, lekker opeten, Freek!’ roept juf Betty. ‘Hij lacht naar me, die kwal,’ griezelt meester Freek. Met zijn vork port hij in de kwal. ‘Nou, vooruit dan maar.’ En hij doet net alsof hij er een hapje van gaat nemen. ‘Kwal met tomatensaus, welja, dat zal toch wel lekker zijn?’ Even later ligt de kwal in de keuken in de vuilnisbak en heeft meester Freek ook een bord dampende spaghetti voor zijn neus staan. Maar hij begint nog niet te eten. Hij gaat staan en kijkt de tafel rond. ‘Voordat we gaan eten, wil ik eerst iets zeggen,’ begint hij. Het wordt stil. Iedereen kijkt naar hem. ‘Er zijn al heel wat kamp-grappen met mij uitgehaald, maar dit was wel de vieste!’ Hij pakt zijn glas water van tafel en heft het. ‘Daarom zeg ik: Proost, bovenste beste super klas. Ik wens groep acht een prachtige tijd op de middelbare school! En groep zeven, ik verheug me erop om volgend jaar weer jullie meester te zijn!’ Juf Betty en Sjaak staan ook op en heffen hun glas water. ‘Lang leve de kinderen van de Apenkooi!’ roepen ze. Alle kinderen pakken hun glas water en gaan staan. ‘Proost! Lang leve meester Freek, juf Betty en Sjaak!’ schreeuwen ze. ‘En lang leve de kinderen van De Apenkooi!’
30 | Lekker eten voor meester Freek…
