LANDELIJKE RUITER EN PONYCLUB "RHOON & OMSTREKEN"

LANDELIJKE RUITER EN PONYCLUB "RHOON & OMSTREKEN" OPGERICHT 1972 AANGESLOTEN BIJ DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE HIPPISCHE SPORTFEDERATIE

1e editie - 2014

INHOUD Voorwoord voorzitter Aankomende activiteiten Ruiter/men weekend De Pen Dressuur toppers Mendurance Spring-toppers Bonfire Instructie: Tempocontrole Totilas-zonen Voorjaarspuzzel Vrienden van de vereniging

Pagina 2 van 30

Voorwoord voorzitter Een primeur, de eerste digitale Ruiterstem. In het tijdperk waar alles steeds sneller en makkelijker gaat kunnen wij er als vereniging niet omheen dat wij ook de papieren Ruiterstem gaan vervangen voor een digitale exemplaar. Ik mag voor het vierde achtereen volgende jaar voorzitter zijn van de Rhoonse Ruiters, de afgelopen jaren lijken voorbij gevlogen. Er is veel gebeurd de afgelopen drie jaren, in positieve en soms ook in negatieve zin. We hebben met elkaar drie mooie jaren meegemaakt, veel investeringen gedaan en veel werk verzet. Het verenigingsgebouw staat er geweldig bij, het terrein is prima onderhouden en veilig afgezet door een mooi nieuw hekwerk. Op dit hekwerk zien we een aantal reclameborden van Vrienden die onze vereniging financieel ondersteunen waarvoor dank. De laatste gift is een compleet nieuwe geluidsinstallatie voor binnen en buiten, professioneel aangelegd en super handig in het gebruik. Tijdens de afgelopen ALV is Willem vd Hout afgetreden als bestuurslid na een periode van ruim 10 jaren een bestuursfunctie te hebben vervuld. Wij bedanken Wim nogmaals voor alles wat hij heeft betekend voor de vereniging. Wim wordt opgevolgd door Monique Hoolhorst die zich heeft aangemeld en unaniem is aangenomen door de leden tijdens dezelfde ALV. Monique, welkom in het bestuur van de vereniging. Dit jaar staan er weer veel leuke wedstrijden en andere evenementen op het programma, de website wordt iedere week voorzien van nieuwe informatie, op Facebook zijn we als vereniging actief en populair gelet op onze vriendenaantal van bijna 700 !!! Voor mij persoonlijk is komend jaar het laatste seizoen dat ik als voorzitter van deze mooie vereniging mij zal inzetten om het jaar succesvol af te sluiten. Samen met de penningmeester zal ik aan het einde van dit seizoen een andere weg inslaan. Op voorhand doe ik nu al een dringend beroep op de leden om na te denken of u bereid bent om het stokje over te nemen. Uiteraard willen wij tijdig de nieuwe kandidaten bijpraten en op te hoogte brengen van het reilen en zeilen binnen de vereniging. Ik reken erop dat deze oproep mensen aan het denken zet en dat zich nieuwe bestuur kandidaten aan zullen melden. Kan bij mij persoonlijk en wordt uiteraard vertrouwelijk behandeld. Mede namens de andere bestuursleden wensen wij u gezellig en succesvol seizoen toe waarbij plezier en prestaties samen tot iets moois kunnen komen. Gerrit Geeve Uw voorzitter Pagina 3 van 30

Aankomende activiteiten Maand April 2014

Zondag 13 april

Wordt de eerste opengestelde dressuurwedstrijd georganiseerd op het terrein aan de Albrandswaardsedijk 198 in Poortugaal. Wij verzoeken u aan te melden bij Sjaan Bode door het sturen van een bericht naar [email protected]

Maand Mei 2014 Weekend 2 t/m 4 mei

Ruiter/men weekend in Loon op Zand. (Flyer op volgende blz.)

Leuke mededeling: Voordat de nieuwjaarsreceptie werd gehouden is er iets bijzonders gebeurt! Onze instructie Monique Hoolhorst is op een hele speciale manier ten huwelijk gevraagd. Haar toekomstige echtgenote reed een dressuurproef op het paard van Monique en vroeg haar voor de kantine ten huwelijk. Het was ontzettend mooi om te zien en wij wensen het toekomstige echtpaar veel geluk samen.

Pagina 4 van 30

Ruiter/men Weekend Net als voorgaande jaren organiseren wij ook dit jaar een gezellig ruiter/men weekend. Omdat het vorig jaar heel goed bevallen is, hebben we besloten om dit jaar weer te kiezen voor dezelfde locatie in Loon op Zand. Wanneer? We gaan van 2 t/m 4 mei 2014 Informatie: De herberg biedt plaats aan 40 personen. Er zijn 4 slaapzalen, een eetruimte en een huiskamer. Bedden zijn aanwezig maar beddengoed zoals slaapzak, laken en kussen + sloop moeten meegenomen worden. De locatie wordt omringd door bossen. Er wordt elke dag een heerlijke rit gereden onder begeleiding. Ook voor de menners zijn er diverse routes te rijden. Ook tussen de ritten door zijn er diverse activiteiten georganiseerd, dus geen tijd om je te vervelen. De prijs voor dit All Inclusive weekend met eigen paard is: € 145,00 Dit is inclusief stalling, biks, kuilgras, stro en begeleiding bij de ritten De prijs voor dit All Inclusive weekend met het huren van een pony/paard is: € 195,00 Dit is inclusief het huren van een paard/ pony voor 8 uur en begeleiding bij de ritten De prijs voor dit All Inclusive weekend voor de groom is: € 70,00 Alle prijzen zijn inclusief: *Overnachtingen *Ontbijt / Lunch / Diner / koffie, thee en niet alcoholische dranken. *Toeristenbelasting *Vergunningen De minimum leeftijd voor dit weekend is 10 jaar. Uiterste inschrijfdatum: 16 maart 2014 Schrijf je snel in om zeker te zijn van een plekje tijdens dit geweldige weekend. Vul het inschrijfformulier in en stuur het op dit kan per email naar [email protected] De betaling moet uiterlijk 2 april 2014 binnen zijn. Deze kan overgemaakt worden op bankrekeningnummer: 3295.06.781 t.n.v. LR&PC Rhoon e.o. O.v.v. Ruiter/men weekend + naam deelnemer. Het is mogelijk om in overleg te betalen in twee termijnen. Neemt u hiervoor contact op met de organisatie. Heb je nog vragen dan kun je deze sturen naar: [email protected]

Pagina 5 van 30

De Pen Ik heb de pen gekregen met het verzoek iets te schrijven over het paard of de pony. Omdat ik zelf een passief beoefenaar van de hippische sport ben heb ik hulp gezocht bij mijn vrouw Caroline die al vanaf haar vierde jaar besmet is met het paardenvirus. Wij hebben samen tien jaar geleden ons men bewijs behaald maar o.a. door tijdsgebrek en het gegeven dat Caroline nog steeds fanatiek de dressuurwedstrijdsport beoefend komt het daar niet van. We gaan het hebben over het, voor ons als gewone amateurs, hoogst haalbare op het wedstrijdniveau in Nederland. De Hippiade, ofwel de Nederlandse kampioenschappen. De Hippiade wordt ieder jaar verreden in Ermelo op het KNHS terrein, niet alleen dressuur maar ook voor het mennen. We gaan het nu over de dressuurkampioenschappen hebben. Binnen onze verenigingen hebben we ook leden die aan de Hippiade mennen meegedaan hebben, die mogen de volgende keer een stuk schrijven. Om uitgenodigd te worden voor de Hippiade moet er eerst deelgenomen worden aan de selectiewedstrijden voor de Kring waarin de deelnemers starten. Caroline moest starten op 16 juni 2013 in Rhoon waar voor de eerste maal de selectie verreden werd. Caroline bracht haar zwarte Ruin Zalsa uit in de klasse M2. Deze klasse is vrij pittig en de kenners onder ons die beweren dat het moeilijker is dan de klasse Z1. Een van de redenen is dat de proeven in het M2 in een 20x40 meter rijbaan verreden worden, de Z1 wordt in een 20x60 meter rijbaan verreden waardoor je meer ruimte hebt voor de oefeningen. In de proef die gereden moest worden zaten veel pittige onderdelen zoals: schoudervoor, traver, contragalop, keertwending en de stappen achterwaarts. Al deze elementen worden vrij snel achter elkaar gevraagd zonder dat het paard en/of de ruiter/amazone tegen grote problemen aan mag lopen. Het moet allemaal vloeiend in elkaar overlopen wat het geheel nog moeilijker maakt dan dat het lijkt. Zalsa is een zgn. "heet paard" en ondeugend, schrikkerig waardoor het belangrijk is dat Caroline hem geconcentreerd goed aan haar been heeft. Wanneer Zalsa er zin in heeft lijkt hij het soms gemakkelijk te doen en soms gaat het ook gigantisch mis en mislukken de oefeningen. De eerste selectiewedstrijd ging het allemaal goed, Caroline werd bij de beide proeven eerste. 6 juli 2013 werd de tweede selectie verreden in Stad aan het Haringvliet. De eerste proef verliep erg gespannen, Zalsa was loperig het was ook erg warm de temperatuur steeg tot bijna 30 graden. Pagina 6 van 30

Naar gevoel van Caroline was de eerste proef geen winst waardig, wat op zich jammer was maar iedereen had zijn best gedaan. Dag tweede proef ging stukken beter, nu maar afwachten wat de jury ervan vond. Wachtend op de prijsuitreiking liep de spanning op. De voorzitter van Kring 6 begon met de laatste notering, daarop volgend tot nummer drie, twee en de winnaar die als laatste op het schavot geroepen werd. Dat was tevens de Kringkampioen van kring 6, groot was de vreugde dat ik als laatste werd opgenoemd. Een mooie beker en een lint behorend bij het Kringkampioenschap in de M2. Weer een leuke en mooie prestatie die we hebben geleverd na lang trainen en met hulp van de vrijwilligers die mij altijd helpen en ondersteunen. Als Kringkampioen werden we uitgenodigd om deel te nemen aan het Regiokampioenschap. De Regiokampioenschappen werden op 9 en 10 augustus 2013 verreden op het terrein van de Develruiters in Heerjansdam. In de tussenliggende periode veel getraind bij ons thuis, zo nu en dan naar een les bij Danielle van Mierlo en iedere donderdag bij onze verenigingsinstructrice Monique in de vereniging les. Danielle en Monique zijn niet alleen aardige mensen maar zij zijn beiden ook zeer bekwaam en ze weten wat er van paard en amazone verwacht mag worden. Vrijdag 9 augustus waren Monique en de vaste groep supporters aanwezig om ons aan te moedigen om de eerste proef succesvol te rijden. Zalsa had wat moeite op het gras met de draf gedeeltes en Caroline voelde dat. Tijdens de proef heeft Caroline " extra gas gegeven " in de galop, meer lef getoond op alle onderdelen en de proef netjes afgemaakt. Caroline was na afloop niet helemaal tevreden maar het zag er allemaal goed uit. Dan begint het wachten of ze de volgende dag mochten overrijden, om 19.00 uur zou de uitslag bekend gemaakt worden. Intussen werd er een demonstratie gegeven door Paralympische deelnemers onder begeleiding van Marlies van Baalen. Caroline heeft tussendoor Zalsa thuis gebracht omdat hij anders de hele middag in de wagen had moeten staan. De uitslag was positief, we mochten door naar de volgende ronde. Zaterdag 10 augustus moest Caroline om 10:40 uur starten dus rond 09.00 uur van huis. Kleding gewassen, paard weer keurig ingevlochten etc. Na de aanmelding en het verkennen van de ring waren we er weer klaar voor. Zalsa was in zijn element en liep een super proef, heerlijk om zo'n proef te rijden op het Regiokampioenschap. Nu begon het lange wachten, Zalsa in de wagen, de supporters verwennen met koffie en koek allemaal heel erg gezellig.

Pagina 7 van 30

Rond 13:00 uur werden er lijsten opgehangen waarop aangegeven werd wie er 's middags mochten overrijden. " ga je volgende proef maar uit je hoofd leren " was de boodschap die Gerrit en Peter aan Caroline meegaven. Een beetje beduusd en twijfelt vroeg Caroline of wij haar in de maling namen, was niet waar. Ze hadden zelfs haar naam al omgeroepen maar we stonden zo ver van de kantine dat we het niet gehoord hadden. Snel inschrijfgeld betalen en concentreren op de volgende proef. Zalsa was super fris en eigenlijk iets te scherp, een ring ernaast werd er kür op muziek verreden wat het nodige spektakel gaf. Misschien was dat wel net het kleine beetje extra wat Zalsa nodig had, het resultaat was gelukkig goed. Een fraaie zesde plaats en een uitnodiging om deel te nemen aan de Hippiade 2013 te Ermelo in de klasse M2. Je beseft het niet altijd maar het was voor Caroline de vierde keer !!! dat zij zich plaatste voor de Hippiade in Ermelo. De eerste twee keren met Montana, een groot stoer merrie paard wat zij zelf vanuit de B naar de Z2 heeft getraind. Dit paard hebben wij vorig jaar laten inslapen wegens ziekte. In 2012 mocht Zalsa, de kleinere zwarte ruin, voor de eerste keer mee in de klasse M1. Nu in 2013 mocht Zalsa weer maar dan in de klasse M2. Zalsa is geboren in 2004 door hem niet te snel naar de klasse Z te rijden zijn de basiselementen goed ontwikkeld. Een paard van B naar Z rijden in sneltreinvaart is iets wat je steeds meer ziet, of het uiteindelijk het gewenste resultaat en plezier geeft is maar de vraag. Vrijdag 6 september 2013 Hippiade in Ermelo. Warm weer, zonnig en voor het mooie iets te warm toch beter dan regen en een stevige wind. De voorbereidingen gingen niet zonder tegenstribbelingen, Margreet zou met mij meegaan maar maakte een misstap waardoor zij met haar been in het gips kwam te zitten. Was wel een voorteken, supporter Martine zat tijdens de Regiokampioenschappen ook al met haar been in het gips. Gerrit moest onverwachts in de middag voor zijn werk naar het buitenland daarom had ik Monique gevraagd mee te gaan. Zij kwam op eigen gelegenheid waardoor ik samen met Zalsa de rit naar Ermelo moest maken. Daar ontmoette ik later in de ochtend de supporters die de moeite hadden genomen om weer te komen kijken, heel erg leuk! Blijft altijd weer bijzonder, de aankomst in Ermelo. Grote parkeerplaats, heel veel veewagens en trailers. Na de aanmelding bij het secretariaat en ontvangst van je deelnemersnummer is het een kwestie van goede concentratie. Spullen in orde en hopen dat de spanning die er is niet teveel wordt overgebracht op het paard. Zalsa was super fris en attent, zat vol adrenaline, was kijkerig en na een half uur losrijden werd hij iets rustiger. Maar wat blijft het toch moeilijk om tussen alle categorieën in een heel groot deelnemersveld los te rijden. Zeker wanneer het niet gaat zoals je zou wensen.

Pagina 8 van 30

Dan het moment van de waarheid, de proef waarin je mag laten zien of je verder mag. Zalsa liep zijn proef netjes maar uiteindelijk was hij iets te braaf, niet dat kleine beetje extra wat het verschil maakt. We mochten in de middag niet overrijden wat jammer was maar waar Caroline wel vrede mee had. Trots dat zij voor de vierde keer als deelnemer werd uitgenodigd op de Hiipiade, Montana was Zuid Hollands kampioen in de klasse L2, en het volgende jaar geplaatst voor de Hippiade in de. M1. Zalsa was in 2012 deelnemer in de klasse M1 en in 2013 deelnemer in de klasse M2. Dit jaar start Zalsa in de klasse Z1 en we zijn benieuwd hoe het komend seizoen zal verlopen. Belangrijkste blijft dat we de sport met veel plezier beoefenen. Wij geven de Pen aan Sofie v.d. Pol. Groetjes Gerrit en Caroline.

Pagina 9 van 30

Dressuur toppers Over de hele wereld word er aan dressuur gedaan. En in de grote wedstrijden zijn het vaak de Nederlands gefokte paarden die de top bereiken. In de FEI World Individual Dressage Ranking word er onderscheid gemaakt van de best gepresteerde ruiter/amazone individueel. Hieronder de top 5 van de beste dressuurcombinaties wereldwijd. Nummer 5: Kristina Spreche met Desperados FRH (GER) Desperados is een zoon van De Niro en werd als 2,5-jarige aangekocht op de hengstenkeuring van Hannover. Hier werd hij op de veiling van de nietgekeurde hengsten voor 104.000 euro verkocht. Later werd hij op de nakeuring alsnog gekeurd en zelfs als premiehengst. Met zijn huidige ruiter Kristina behaald hij grote resultaten. Op de Olympische spelen(2012) een zilveren team medaille en individueel een achtste plaats.

Nummer 4: Adelinde Cornelissen met Jerich Parzival (NED) Parzival was op 5-jarige leeftijd onverkoopbaar. Adelinde mocht op hem rijden en ondanks zijn enorme streken bleef ze toch rijden op hem. Iedereen verklaarde Adelinde voor gek, dat ze nog met dit paard door wou gaan. Maar in 2004 werd Adelinde Nederlands kampioen in de Z2. Parzival was toen 7 jaar. Bij de overstap naar de Subtop werden ze direct reservekampioen in het ZZLicht, om dat vervolgens in 2005 te herhalen in het ZZ-Zwaar. In 2007 volgde de Nederlandse titel in de Zware Tour en in 2008 werden ze tweede. In juli 2008 verraste het duo een ieder door bij hun debuut in Aken direct tweede te worden in de Grand Prix, de Spècial en de Kür, achter Pagina 10 van 30

Wereldkampioen Isabell Werth. Op de Olympische Spelen(2012) behaalde ze een bronzen team medaille en zilver individueel.

Nummer 3: Edward Gal met Glock's Undercover (NED) Undercover is een zoon van de bekende dressuur hengst Ferro. Edward kreeg dit paard te rijden van zijn sponsor en daarmee was Undercover het eerste 'Glock's' paard voor Edward. Undercover was al netjes getraind op het Grand-Prix niveau door zijn vorige ruiter Stefano van Zuijlen. Maar Edward boekte in een korte tijd veel succes met deze ruin. En is een grote concurrent voor Charlotte Dujardin geworden. Op de Olympische Spelen (2012) won hij een bronzen teammedaille en werd negende individueel.

Nummer 2: Helen Langehanenberg met Damon Hill NRW (GER) Damon Hill is een zoon van Donnerhall. Als jong paard stond Damon Hill direct in de belangstelling als dekhengst en hij liet veel potentie als dressuurpaard zien. Dat bewees hij in 2005, door Wereldkampioen te worden in Verden. Hij werd opgeleid door Ingrid Klimke, maar zij brak enkele weken voor het WK haar schouder en daardoor gaf zij de teugels over aan haar stalamazone Helen Langehanenberg. In 2006 reed Klimke de hengst zelf in Verden en daar wist de Donnerhall-zoon zijn wereldtitel te verdedigen. Ze leidde hem verder op tot Grand Prix-niveau maar in mei 2010 kreeg ze een conflict met de eigenaren, die hun hengst vervolgens weg haalden bij Klimke. Ze kozen voor Helen Langehanenberg als nieuwe amazone, een kans die zij met beide handen aangreep. Op de Olympische Spelen(2012) behaalde ze een zilveren teammedaille en individueel werd de vierde.

Pagina 11 van 30

Nummer 1: Charlotte Dujardin met Valegro (GBR) Valegro is een KWPN gefokte ruin van de hengst Negro. Carl Hester is een liefhebber van het Negrobloed en daarom trok Valegro als 2,5-jarige zijn aandacht op de eerste bezichtiging van de KWPN hengstenkeuring. Als veulen was Valegro in handen gekomen van Gert-Jan van Olst en daar kocht Hester Valegro als jonge driejarige. Hij werd gecastreerd en vertrok naar Groot-Brittanië. Vanwege zijn geringe formaat wilde Hester hem enkele maanden daarna verkopen, maar de koper zag van de koop af en dat bleek achteraf een groot geluk voor de Britse ruiter. Zowel op vier-, vijf- als zesjarige leeftijd won de Negro-zoon daar de nationale kampioenschappen. Hij werd ook uitgenodigd voor het WK in Verden maar Carl Hester besloot zijn talent thuis te houden omdat hij onvoldoende kansen inschatte voor Valegro, vanwege zijn overactieve bewegingsvorm. De stalamazone van Carl Hester, Charlotte Dujardin, rijdt Valegro vanaf zijn zesde levensjaar en gaf hem de roepnaam Blueberry. In de Lichte Tour waren zij zeer succesvol en in 2010 werden ze nationaal kampioen in deze klasse. Begin 2011 werd de overstap naar de Grand Prix gemaakt. Dat leverde direct een overwinning op in Addington en daarna volgden nog diverse andere overwinningen. Het bleek genoeg voor een teamplaats voor het EK in Rotterdam. Daar maakte het internationale publiek voor het eerst echt kennis met de krachtpatser Valegro. Ondanks hun nog geringe ervaring op dit niveau bezorgden ze Groot-Brittanië teamgoud. In april 2012 vestigden ze in de Spècial op het Horses&Dreams-concours in Hagen een wereldrecord dankzij de score van 88,022 procent. Enige tijd later verbraken Dujardin en Valegro bij de première van hun nieuwe Kür als tweede combinatie ooit de barrière van 90%. De combinatie won tijdens de Olypmische Spelen (2012) zowel het teamgoud als individueel goud. Eind december 2013 zette de ruin samen met zijn amazone in zijn 'eigen' Olympia in Londen het wereldrecord kür van Edward Gal en Totilas op scherp: 93,975%. Daarmee heeft Valegro nu alle drie de wereldrecords op zijn naam staan.

Pagina 12 van 30

Mendurance To Finish is to Win De slogan die zowel in de Endurance als in de Mendurance bij de deelnemers wordt nagestreefd en zeker de gehele lading van de sport dekt. De Mendurance is een relatief onbekende tak in de mensport. Tijd om hier meer bekendheid aan te geven en onze passie voor de lange afstandswedstrijden te gebruiken om anderen te motiveren om het ook eens te proberen. Er kwam begin 2013 een moment dat wij ons verder wilden oriënteren in de mensport en we wilden graag eens meedoen aan een wedstrijd. Aangezien we altijd buiten mennen en vaak weekenden in het bos te vinden zijn met de pony’s was de keuze snel gemaakt. Het zou de Mendurance worden maar wat hield dit nu precies in? Bij de Mendurance wedstrijden worden routes uitgezet met een totale lengte van 20 tot 100 kilometer. Deze wedstrijden zijn verdeeld in de impulsrubriek, klasse 1, klasse 2, klasse 3 en klasse 4. Het parcours is per wedstrijd zeer wisselend. Over het algemeen wisselen verharde wegen zich af met boswegen, landelijke verharde zandpaden of je rijdt ineens dwars door de weilanden heen. Met slecht weer kan het ook een ware sport worden om door de modder, plassen water en gaten in de zandwegen te rijden. Allemaal met de juiste snelheid en zonder dat de pony’s geblesseerd raken. Het doel van de wedstrijd is om zo snel mogelijk het parcours af te leggen waarbij het uithoudingsvermogen van de pony’s wordt getest. Van de deelnemer wordt kennis en kunde verwacht om zo spoedig mogelijk het parcours af te leggen, waarbij je bij de finish weer “Fit to continue” bent. Dit betekent dat de pony’s in zo’n goede gesteldheid aankomen dat zij het traject kunnen vervolgen of dat zij de wedstrijd in goede gezondheid hebben uitgelopen. De snelheid ligt bij de pony’s op een minimum van 7 kilometer per uur en maximaal op 12 kilometer per uur. Bij de paarden liggen deze snelheden iets hoger. Bij aankomst op het startterrein worden de pony’s eerst volledig gekeurd door de dierenarts. Hierbij kijken ze naar de hartslag, eventuele kreupelheden of wonden, de vochtbalans van de huid en de darmgeluiden bij de pony’s. Als dit allemaal voldoende is bevonden wordt de veterinaire kaart afgetekend Pagina 13 van 30

en kun je als het tijd is aan de start verschijnen. Nadat je gefinisht bent is er eerst een uitstaptraject van een kilometer, dit moet je binnen een kwartier hebben afgelegd en de pony’s moeten binnen dit kwartier bij de dierenarts worden aangeboden. De hartslagen van de pony’s worden gecontroleerd en als deze onder de 70 slagen per minuut zijn is ook dit onderdeel goedgekeurd. Vanaf dit punt is er nog dertig minuten de tijd om de pony’s af te tuigen en verder te verzorgen. Het is erg belangrijk dat ze voldoende drinken, eten en plassen. Plassen is nodig om de hartslag te verlagen, drinken om de vochtbalans op peil te houden, eten omdat de darmen dan actief blijven en willen de pony’s niet meer eten na een wedstrijd dan is de kans groot dat we teveel van ze hebben gevraagd. Na deze dertig minuten worden de pony’s nogmaals aangeboden bij de dierenarts en wordt alles opnieuw gekeurd. Als alle waarden dan in orde zijn betekent het dat ze “fit to continue” zijn en de wedstrijd is hiermee goed beëindigd. Het wachten is dan op de prijsuitreiking en de tijd waarmee je het parcours hebt afgelegd. Iedereen kan eraan meedoen mits je paard/pony een goede basisconditie heeft die je naarmate je hoger start verder uitbreid. Het is wel belangrijk dat je paard/pony verkeersmak is aangezien je niet altijd in de bossen rijdt en allerlei verkeer en obstakels kan tegenkomen. In tegenstelling tot de Endurance is het ook verplicht om een groom mee te nemen, dit betekent dat er niet met een sulky gestart kan worden. Tweewielers met een groom (hier is zitplaats voor de groom) en vierwielers zijn wel toegestaan. Wij zijn helemaal verknocht geraakt aan de Mendurance en in maart 2014 starten we ons tweede seizoen. Inmiddels zijn onze pony’s bijna klasse 2 startgerechtigd en dat vinden wij op zich al een hele prestatie van ze, aangezien ze een stokhoogte hebben van 110 cm. Omdat ze klein van stuk zijn hebben wij de gehele winterperiode nodig om ze rustig voor te bereiden op een wedstrijdseizoen. Hiermee proberen we blessures en andere onaangename zaken te voorkomen voor en bij de pony’s. Binnen de Rhoonse Ruiters is de Mendurance vrijwel onbekend en we hopen dat er meer bekendheid aan gegeven gaat worden. Het is een mooie aanvulling op alle andere wedstrijden in de mensport. Binnen onze regio worden helaas alleen Endurance wedstrijden georganiseerd terwijl er veel vraag is naar Mendurance wedstrijden binnen Zuid-Holland. De dichtstbijzijnde wedstrijd wordt in Etten-Leur verreden, het zou toch een mooi doel zijn om dit in 2014 te veranderen! Pagina 14 van 30

Sportieve groeten van Martin en Tijnie

Pagina 15 van 30

Spring toppers Wereldwijd word er ook aan springen gedaan op zeer hoog niveau. In de FEI World Individual Dressage Ranking word er onderscheid gemaakt van de best gepresteerde ruiter individueel. Hieronder een aantal ruiters/amazones met hun plaats in de Ranking met het paard waarmee ze de Olympische Spelen(2012) mee hebben gereden.

Nummer 5: Steve Guerdat met Nino des Buissonnets(SUI) Deze combinatie blijkt onverslaanbaar te zijn. Op de Olympische spelen individueel goud en 2e in de wereldbekerfinale van Gothenburg. Dit zijn maar enkele resultaten van combinatie uit Zwitserland. Het paard Nino des Buissonnets werd geboren op de Haras du Buissonnet van wijlen Jean-Luc Deroubaix. Deroubaix was een echter kenner van Franse bloedlijnen. Nino heeft een bloedopbouw om van te dromen, Kannan x Narcos II x Alme Z x Uriel x Starter x Furioso xx in zijn pedigree. En die Furioso-merrie is niet zomaar het stamhoofd. Deze merrie ligt aan de basis van één van de sterkste stammen in Frankrijk. Het is niet zo gek dus dat deze Nino een succesvol sportpaard is geworden met Steve Guerdat als zijn ruiter.

Nummer 4: Elizabeth Madden met Coral Reef Via Volo (USA) Via is een donkerbruin Belgisch Warmbloed merrie (Clinton x Heartbreaker). Ze staat op de boerderij Coral Reef, waar ze ook haar naam aan te danken heeft. Het is een kleine maar enorm krachtige merrie. Ze is ontzettend snel en presteert hoog in de grote klassen. In 2012 mocht de combinatie 'Beezie'/Via meedoen met de Olympische Spelen. Hier was eerst geen sprake van maar haar prestaties op Spruce Meadows was de doorslag. En terecht want Via Volo won teamgoud en individueel zilver.

Pagina 16 van 30

Nummer 3: Ludger Beerbaum met Gotha (GER) Ludger is geen onbekende op de Olympische Spelen. Hij doet namelijk al mee sinds 1988. Waar hij gelijk een gouden teammedaille won met het paard The Freak. In 1992 won hij individueel goud met Classic Touch. Gevolgd door 2 x teamgoud in 1996 en 2000. Met de paarden Ratina Z (1996) en Goldfever(2000). In 2004 werd hij gediskwalificeerd wegens doping aan het paard. Wat door een zalfje voor een klein wondje was veroorzaakt. Hierdoor moest Duitsland het teamgoud inleveren en genoegen nemen met teambrons. In 2008 werd Ludger 7e met het paard All Inclusive NRW. In 2012 had hij minder geluk, zijn gespierde merrie Gotha (foto: Goldfever x Prestige Pilot) was niet in vorm. Daarom besloot Ludger zich terug te trekken. Maar wat een prestatie om 6 x achter elkaar mee te doen aan de Olympische Spelen. Dat zegt heel wat over zijn talent.

Nummer 2: Ben Maher met Tripple X (GBR)

Pagina 17 van 30

Nummer 1: Scott Brash met Hello Sanctos (GBR) Beide vertegenwoordigen ze Groot Brittannië. Ben Mahe met zijn KWPN gefokte Tripple X. En ter voorbereiding op de Olympische Spelen kochten de miljonairs Lady Harris en Lady Kirkham: Sanctos van het Grafenhof (sportnaam: Hello Sanctos) voor Scott om de kansen van het Britse team op de Olympische Spelen van Londen te vergroten. En dit was geen verkeerde aankoop. Het team was zeer succesvol tijdens de landenwedstrijd en wonnen de gouden medaille.

Pagina 18 van 30

Bonfire

Vier april 1982, de Duitse paardenfokker Karl Bernd Westerholt heeft hiernaar uitgekeken. Op die dag werden zijn merrie Warine en de hengst Welt As 'bij elkaar gebracht'. Na elf maanden werd een jonge hengst geboren. ,,Een veulen om verliefd op te worden'', zegt Westerholt na zeventien jaar nog steeds. ,,Prachtige bouw en een pittig karakter.'' Het bruine veulen dartelde in de weilanden aan de oevers van de Weser. De carrière van Bonfire was begonnen. ,,Eén van de mooiste paarden die ik op stal heb gehad'', zegt Westerholt. ,,En zeker het succesvolste dressuurpaard.'' Niets was toeval. De moeder van Bonfire was een prachtig paard, mooie bouw, sterk lichaam, goed karakter. Maar, wist Westerholt, de merrie was ook een beetje sloom en suf. Hengstenhouder George Vorwerk had, zei hij op een paardenkeuring, een oplossing: 'Welt As'. Westerholt ging kijken bij Vorwerks manege, in de buurt van Osnabrück en was meteen onder de indruk: groot, krachtig, dominant en fel. Welt As was de mooiste Oldenburger-hengst die hij ooit had gezien. Bij een biertje in de keuken werd de stamboom bestudeerd en de prijzenkast bewonderd. De mannen gaven elkaar een hand: 'Fünfhundert Mark'. Zo'n twintig kilometer ten noorden van Bremen, in het plaatsje Lemwerder, fokt Westerholt al zijn hele leven Oldenburgers. Het paardenras dankt zijn naam aan de Duitse graaf Anton Günther von Oldenburg (1603-1667) die strenge eisen stelde aan de raszuiverheid van het koetspaard. Het paard werd 'overbodig' door de introductie van de auto. De fok werd aangepast: er kwam een paard dat geschikt was voor de ploeg. Mechanisatie van de landbouw maakte het ras voor de tweede keer overbodig en opnieuw werd bijgestuurd, nu door het fokken met Engelse volbloedhengsten toe te staan. Zo ontstond een gespierd rijpaard met goede springcapaciteiten dat zeer Pagina 19 van 30

geschikt is voor de military (een wedstrijd die bestaat uit dressuur, uithoudingsritten en springconcours) en het springen. Ook met Bonfire wilde Westerholt op het hoogste niveau gaan fokken, maar in het najaar van 1984 werd het paard afgekeurd als dekhengst. Het paard had geen goede stap, een 'kwaaltje' waar moeder Warine ook al aan leed. En nog steeds is de beweging waarbij de vier benen afwisselend en afzonderlijk worden opgetild en weer neergezet, de zwakste kant van Bonfire. Westerholt verkocht het paard aan de Duitse handelaar Dirk Haezen die het in de zomer van 1985 het paard voor 24.500 gulden doorverkocht aan de Brabantse aannemer Wim van Grunsven. De paardenliefhebber uit Erp zocht een nieuw paard voor zijn zeventienjarige dochter Anky. Toevallig viel zijn oog op de tweeënhalf jaar oude hengst. Het paard was nog niet 'zadelmak', maar na een paar demonstraties in de manege was hij verkocht. De draf en galop waren uitmuntend. ,,Het paard had een prachtige cadans'', zegt Van Grunsven. ,,En ik let altijd op de ogen, die waren lekker fel.'' ,,Ik viel voor zijn uiterlijk'', weet dochter Anky nog. ,,De uitdrukking van zijn hoofd en zijn manier van bewegen.'' Ze noemde het paard Bonfire. ,,Vreugdevuur, dat past wel bij hem.'' Uniek vond Anky van Grunsven haar aankoop al tijdens de eerste trainingen in de zomer van 1985. 'Dit is een toppaard' dacht ze na de eerste dag. Maar vierentwintig uur later was het 'de miskoop van de eeuw'. Nukkig en angstig, geen land mee te bezeilen. ,,Hij had extreme hoogte-, maar ook extreme dieptepunten.'' Wim van Grunsven liet de hengst castreren toen hij drieënhalf jaar was. ,,Ik haat hengsten'', zegt hij. ,,Snel afgeleid, macho, veel bombarie, maar als er gewerkt moet worden geven ze vaak niet thuis.'' Een ruin, een gecastreerde hengst, is volgens hem evenwichtiger, minder snel afgeleid, waardoor je er beter mee kunt werken. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hengsten in de wedstrijden hogere pieken hebben en dat ruinen constanter presteren. Ruinen zijn door castratie minder zwaar bespierd dan hengsten en hebben langere benen. Bonfire is relatief laat gecastreerd waardoor hij nog veel spiermassa heeft ontwikkeld. Bovendien heeft Bonfire extreem soepele pezen en spieren, zegt zijn lijfarts Hans van Schie. De Wassenaarse veearts, specialist op het terrein van paarden-orthopedie Na vier jaar training deed de combinatie in 1989 mee aan de eerste wedstrijd: Jumping Amsterdam. Laatste plaats, maar Wim van Grunsven, zat te glunderen op de Pagina 20 van 30

tribune. ,,Anky had de grootste moeite om het paard in bedwang te houden. Ze trok de teugel strak en Bonfire deed prachtige piaffes.'' In de auto van Amsterdam naar Erp dachten vader en dochter 'dit paard wordt een knaller'. De naam werd al snel 'Olympic Bonfire', omdat de Nederlandse Hippische Sportbond internationale successen verwachtte en het paard ging sponsoren. Met sponsoring probeert de bond te voorkomen dat paarden die trainen voor de Olympische Spelen op het laatste moment naar het buitenland worden verkocht en in het contract staat dat verkoop niet is toegestaan anders volgt er een fikse geldboete. In de aanloop naar de Olympische Spelen in Atlanta veranderde de naam in 'Cameleon Bonfire', gevolg van een sponsorcontract met een snoepfabrikant die Cameleon (auto drop en kindersnoep) in het assortiment heeft. Na de zilveren medaille nam het Amsterdamse effectenkantoor Gestion de sponsoring over, zodat de inmiddels zeventienjarige ruin nu 'Gestion Bonfire' heet. Het paard wordt nog door elf andere bedrijven gesponsord, waaronder de Rabobank, Ernst & Young, Volkswagen, en Anky Technical Casuals (de eigen kledinglijn inclusief bijbehorende zadels, tuig en paardendekens van Anky) Alle sponsorbijdrage bij elkaar zouden genoeg zijn om de jaarlijkse kosten van zo'n half miljoen gulden te dekken. Het prijzengeld bij wedstrijden kan oplopen tot 50.000 gulden. Financiële klappers worden gemaakt bij de wereldbekerwedstrijden toen Volvo die wedstrijden nog sponsorde, won het duo Van Grunsven/Bonfire drie keer zo'n auto. Na vier nationale kampioenschappen kwam met het wereldkampioenschap in 1994 in Den Haag de grote doorbraak. Toen Bonfire klaar was met de proef moest hij onder de tribune door weer terug de ring in, maar omdat de mensen zo hard klapten, durfde Bonfire niet meer naar binnen voor de prijsuitreiking. Pas na een oproep om te stoppen met klappen en juichen, kwam het paard naar binnen. Bonfire was een extreem angstig paard. Bonfire was al bang als er een muis nieste, is een vaak aangehaalde uitspraak van vader Wim. ,,Soms voelde je het hart door het zadel heen kloppen, zo ging het te keer.'' Het was een vertrouwd beeld dat hij en de latere trainer (en partner van Anky) Sjef Janssen voor Bonfire uit naar de wedstrijdring liepen. Het hoofd van het paard verschool zich achter de ruggen van de mannen. Geleidelijk aan kreeg het paard meer zelfvertrouwen. Als een psychiater heeft Anky, met praten, Bonfire's angst overwonnen. Hij reageert heel sterk op haar stem. ,,Ik praat veel met Bonfire. Als ik 's morgens de stal in kom zeg ik 'goedemorgen'. Ik weet dat ik geen antwoord krijg, maar het schept een band en het maakt Bonnie rustig.'' Volgens de amazone is haar paard eigenzinnig, werklustig, heet, eenkennig en intelligent.. ,,Als ik de stal binnenkom, trappelt hij aan de deur, de andere paarden hinniken. Bonfire wil als eerste mijn aandacht, en het eerste een suikerklontje.'' Pagina 21 van 30

Met zoetigheid wint Anky dagelijks zijn liefde. Zij werd samen met Bonfire volwassen. Zij was zeventien, hij tweeënhalf (gemiddeld wordt een Oldenburger twintig jaar oud). ,,De intense band die ik met Bonfire heb, zal ik nooit met een ander paard krijgen. Het is niet uit te leggen. Het is alsof je vraagt wat leven voor mij betekent. Het gaat niet eens om goud. Het is een voorrecht dat ik elke dag met zo'n paard mag werken. Het moeilijkst van paarden is dat je ze overleeft. Als ik daar aan denk, schiet ik vol.'' Bonfire is al tien jaar het beste dressuurpaard in Nederland. ,,De Nederlandse dressuur is groot geworden dankzij Anky en dankzij Bonfire'', schreef het paardenweekblad De Hoefslag onlangs. Sydney wordt de laatste wedstrijd van Bonfire. Anky: ,,Ik heb bewust voor de Olympische Spelen gekozen omdat hij daar de enige prijs kan halen die nog ontbreekt. Ik heb het gevoel dat Bonfire een eenmalig paard is en die verdient Olympisch goud.'' De Nederlandse bondscoach, Jürgen Koschel, is optimistisch. ,,Er bestaat geen paard dat beschikt over zo'n grote wedstrijdmentaliteit als Bonfire. De combinatie met Anky is uniek, hij gaat voor haar door het vuur. Op 27 september worden de dressuurwedstrijden gehouden in Horsley Park, even buiten Sydney, met als hoogtepunt de kür op muziek; het onderdeel dat Bonfire de bijnaam 'danspaard' opleverde. De muziek wordt zorgvuldig aan de bewegingen van het paard aangepast, legt Cees Slings uit. Samen met Victor Kerkhof componeert hij de muziek waar het duo Van Grunsven/Bonfire op 'danst'. Anky maakt samen met trainer Sjef Janssen de choreografie die wordt op video opgenomen en vervolgens componeren Slings en Kerkhof de muziek. Hun 'Bonfire's Symphony' is een wereldwijde nummer één-hit in de maneges en voor Sydney scheef het duo het stuk 'Something old, something new'. ,,Goed voor goud'', zegt Slings. Maar dressuur blijft een jury-sport: paard, amazone en de kür, alles kan de doorslag geven. Mooi is Gestion Bonfire niet, daar zijn de kenners het over eens. 'De meeste mensen die vier keer deelnemen aan de Olympische Spelen zouden Gestion Bonfire nooit gekocht hebben als jong paard. En hij is op stal nog steeds geen schoonheid.' schrijft ruiter Tineke Bartels in haar pas gepubliceerde boek Dressuur, Anky is er niet van onder de indruk. ,,Het gaat er niet om of een paard in zijn box mooi is. Een dressuurpaard moet zich in de ring presenteren en dat doet hij goed.'' Om er op fluistertoon aan toe te voegen: ,,Ik vind Bonnie best mooi, anders had ik hem nooit gekocht.'' En na de laatste wedstrijd in Sydney waar Anky en Bonfire goud behaalde gaat Bonfire de wei in om van zijn pensioen te genieten. ''Hij heeft tien jaar topsport gedaan en ik wil de druk er voor hem afhalen.'' Bonfire gaat een Pagina 22 van 30

afscheidstournee lopen en af en toe zal hij meegaan naar openbare lessen, de zogenoemde clinics.'' vertelt Anky. Verkopen? Handelaren noemen prijzen van tussen de één en drie miljoen gulden. Wim van Grunsven kreeg ooit een keer de gelegenheid om Prisco, een ander paard van Anky, te verkopen. Toen hij het aan haar voorlegde, werd ze woedend: ,,Ge verkoopt Wilco en Erik (haar broers) toch ook niet? Bonfire heeft heel wat jaren kunnen genieten van zijn pensioen. Helaas overleed hij op 28 oktober 2013, aan de gevolgen van een bijnierziekte en een hoefontsteking. Van Grunsven moest Bonfire in laten slapen. De dood van het paard viel haar dan ook zwaar. "Ik heb er veel tranen om moeten laten. Ik heb een hele heftige week gehad. Elke dag kom ik langs een lege stal en een lege wei." "Bonfire was ziek, en dat ging steeds slechter. Op een gegeven moment kon het niet meer. Dat heeft me veel slapeloze nachten bezorgd. Uiteindelijk bedacht ik me: 'Wat maakt het nou uit of hij 30, 31 of 32 jaar wordt?' Hij is bij mij thuis ingeslapen, dat vond ik heel fijn." Bonfire is de dag na zijn overlijden gecremeerd en uitgestrooid over de weilanden van Van Grunsven in Erp. Het bronzen beeld van Bonfire dat al eerder was gemaakt, zal nu als herdenkingsbeeld worden gezien van dit toppaard.

Pagina 23 van 30

Tempocontrole Tempocontrole is heel belangrijk voor ieder paard dat dressuurmatig gereden wordt. De manier waarop je het tempo controleert is ook van cruciaal belang. Daarom is dit stukje erg informatief voor de dressuurruiters. De uitleg word gegeven door de dressuuramazone: Imke Schellekens-Bartels. Het principe van actie-reactie: naar voren Een paard moet leren voor druk te wijken, zowel voorwaarts (voor het been) als op de teugel (terug). Als je met een jong paard begint en je gaat erop zitten, dan reageert ieder paard in eerste instantie anders voor je been. Sommige stoppen als je je been aan legt. Anderen slaan op hol. Probeer een jong paard op de poetsplaats eens om te zetten. Als ze het opzij gaan niet kennen, is de eerste reactie vaak dat ze er juist tegen aan gaan hangen. De natuurlijke reactie van een paard is om terug te duwen. En wij willen juist een tegenovergestelde reactie. Bij het rijden is het de bedoeling dat een paard leert voorwaarts te gaan (reactie) op de druk van je been (actie). Je leert ze dat door druk te geven met je kuit en die druk vol te houden en te herhalen totdat een paard het goede antwoord (naar voren gaan) geeft. Zo simpel is het en zo moeilijk is het tegelijkertijd ook. Het is een kwestie van consequent volhouden. Heel belangrijk is het paard te belonen als hij maar een fractie de goede kant op reageert. Als je been geeft en hij gaat een beetje naar voren is hij al braaf. Je beloont je paard door de druk weg te nemen, al dan niet in combinatie met je stem. Het wegnemen van de druk (been) werkt in dit geval als een beloning. Het principe van actie-reactie: terug De juiste reactie op een teugelhulp is ook iets dat een paard moet leren. Als je op een compleet onervaren paard zit en je komt aan de teugel is de eerste reactie meestal: er flink tegenin gaan. Een paard wil die druk in zijn mond niet. Als jij als ruiter die druk erop houdt, probeert hij van alles om er vanaf te komen. Op enig moment zal hij ook remmen, al is het maar een beetje. Dat is het moment dat je je paard beloont door de druk eraf te halen. Dit principe leidt in een later stadium tot nageven. Een verschil met de klassieke rijschool is dat wij één hulp geven, wachten op reactie, belonen en dan pas de volgende hulp weer geven. Een paard is moeilijk in staat om een ‘set’ van hulpen te onderscheiden. Het pikt er meestal één uit en legt het verband tussen de hulp en wat hij moet doen. Een overgang terug geven wij aan door een teugelhulp. Wij geven, in tegenstelling tot de klassieke rijschool, niet tegelijkertijd been in de overgangen terug. Dat is ook verwarrend voor Pagina 24 van 30

een paard. Zeker in het allereerste begin is dit principe heel belangrijk. Want druk op de teugel betekent stoppen en een been hulp betekent vooruit. In de klassieke rijschool wordt door het geven van been voorkomen dat het paard stilvalt of teveel terugkomt in de overgang. Maar wij willen niets voorkomen, maar juist oplossen. Wij laten een paard de fout maken om te veel terug te komen, om daarna weer been te geven en hem uit te leggen wat we nu precies bedoelden. Zo leert een paard voorwaarts denken in overgangen terug. Wanneer is het tempo goed? In het begin ben je tevreden als je jonge paard voorwaarts reageert op je been en terugkomt op je remmende hulp. Doet hij dat, dan is dat genoeg. Je hebt het dan nog niet over balans, aanleuning en dat soort zaken. Dat werk je uit. Je probeert op een gegeven moment meer balans, tact en aanleuning te krijgen. Het is belangrijk dat een paard leert om op zijn eigen benen te lopen. Zonder continue ‘ondersteuning’ van beenhulpen en zonder dat je de teugel gebruikt. Om dat voor elkaar te krijgen ben je bij het ene paard twee maanden en bij het andere paard een half jaar bezig. Het tempo is goed, als je geen teugelhulp en been hulp hoeft te geven en het paard in hetzelfde tempo blijft doorlopen. Het juiste tempo heeft ook met balans en innerlijke energie te maken. Voor een paard dat over een bepaalde natuurlijke balans beschikt, is het makkelijker om in het juiste tempo te lopen. Een paard kan over het tempo (overhaast) of onder het tempo lopen. In beide gevallen loopt het paard niet in balans. Als het paard over het tempo loopt, wordt het vaak rommelig, het paard loopt als het ware voor je weg. Als een paard onder het tempo loopt, is het over het algemeen niet ‘voor het been’. De ruiter heeft dan vaak de neiging om iedere stap te drijven. Dat willen we juist niet! Het is dan zaak het paard voorwaarts op één been hulp te krijgen. Belangrijk bij de ontwikkeling van tempocontrole is dat je met een klein beetje vooruitgang tevreden moet zijn. Je blijft altijd zoeken naar perfectie binnen de grenzen van wat er op die dag mogelijk is. Daar kan je de volgende dag weer verder mee. Je rijdt voor de dag van morgen. Hoe doe je dat, tempocontrole? Op de eerste plaats is het belangrijk dat je je hulpen op de juiste manier geeft. Om dat te kunnen, moet je onafhankelijk kunnen zitten (zie aflevering 3 van deze serie). Als je onafhankelijk zit, is het vervolgens belangrijk dat je de hulpen op de juiste manier geeft. De timing is belangrijk. De hulp komt alleen over als je hem op precies het juiste moment geeft. Niet één of twee secondes vroeger of later. Het gevoel voor timing kan je ontwikkelen. Daarbij kan het helpen als je instructeur aan de kant meekijkt. Een tweede belangrijk onderdeel van het geven van de hulp is ‘de juiste dosering’. Tussen ‘been geven’ en ‘been geven’ kan een wereld van verschil zitten. Het streven is om uiteindelijk de hulpen zo klein en onzichtbaar mogelijk te laten zijn. Voor wat betreft het voor ‘het been zijn’ bouw je de dosering van je hulp op. In eerste instantie druk je een keer licht met je kuit aan. Komt er dan geen reactie herhaal je na maximaal twee seconden de hulp een fractie duidelijker, door krachtiger met je kuit aan te drukken. Komt er dan nog geen reactie, geef je een nog duidelijker gedoseerde been hulp. Er zit dus een soort van opbouw in de intensiteit van je hulp. Als je dat altijd consequent toepast, zal je zien, dat je paard binnen no time gewoon reageert op de eerste lichte kuit druk. Het Pagina 25 van 30

moeilijkste is ook hier weer super consequent zijn. Als een paard na de tweede keer niet reageert, moet je niet denken ‘laat maar zitten vandaag’, want dan bevestig je de verkeerde reactie. We noemen dat ook wel een ‘nul’-hulp. En als je dat een paar keer hebt gedaan, houd je een paard over dat niet gehoorzaam is voor het been. In de overgang terug geldt hetzelfde. Je vraagt een paard terug te komen in tempo door een lichte druk op je teugels te nemen. Komt er niets, dan vergroot je de druk. Reageert het paard nog steeds niet, dan vergroot je de druk en zet je je paard een keer helemaal stil. Als je dit principe consequent doorvoert, dan ontwikkel je je paard zo, dat de hulpen steeds verfijnder gegeven kunnen worden en je steeds meer tempocontrole krijgt. Aanspanning / ontspanning Tempocontrole is een randvoorwaarde om een paard fijn in verbinding te rijden. Dan kom je op een stukje aanleuning, waarover we het in deze aflevering verder niet gaan hebben, maar wat je niet los kan zien van tempocontrole. Nauw samenhangend aan tempowisselingen is ook dat je je paard leert ontspannen. Je leert hem dat hij de hals kan laten dalen en over de rug ontspannen doorloopt in hetzelfde tempo. Dat doe je zodat hij leert de bovenlijn los te laten. Als het paard leert de bovenlijn los te laten, kan je hem daarna weer oppakken en de bovenlijn weer aanspannen. Vanuit die aanspanning (met een losgelaten rug) kan je draf uitbouwen van een simpel drafje of galopje naar meer draf of galop. Na een periode van aanspanning zoeken we de ontspanning weer op. Ook dat variëren we. Doe je dit goed, dan ben je echt aan het trainen, in die zin dat je je paard ook spier technisch aan het ontwikkelen bent. Een spier wordt namelijk geprikkeld en getraind doordat ie aanspant en ontspant. De periodes van aanspanning bouw je gedurende de (jarenlange) opleiding van het dressuurpaard op. Bij een jong paard ben je al tevreden met één lange zijde waarin het paard zich aanspant. Dat bouw je verder uit. Maar ongeacht op welk niveau je rijdt, periodes van ontspanning horen in iedere training van ieder paard thuis. Het afwisselen van aanspanning en ontspanning is iets wat je ook in de proeven op alle niveau tegenkomt. In de Grand Prix bijvoorbeeld, krijg je na de piaffe en passage (aanspanning) een diagonaal uitgestrekte stap (ontspanning). Dat is een extreem voorbeeld van het verschil tussen aanspanning en ontspanning in één proef.

Pagina 26 van 30

Totilas-zonen Wie kent hem niet! De wereldberoemde dressuur fenomeen Totilas (foto rechts). Waar Edward Gal op 16 december 2009 de eerste plaats bij de Grand Prix Dressage in Londen behaalde. En daarbij verbeterde de combinatie het wereldrecord bij het onderdeel Freestyle met een score van 92,30%. Door de vele successen ontstond er een grote vraag naar de dekking van Totilas. Per dekking liep de prijs tot wel 8.000 euro op. De combinatie Edward en Totilas had ook de eerste plaats op de wereldranglijst dressuur bereikt. Vele fokkers proberen weer een ''nieuwe'' Totilas te fokken, maar dat valt niet mee. Toch zijn er 3 nakomelingen van Totilas die er aardig in de buurt komen. Ze scoorde hoge ogen tijdens de KWPN Hengstenkeuring in ‘s-Hertogenbosch. ca. Nummer 577: (Totilas x Jazz) ca. Nummer 578: (Totilas x De Niro) ca. Nummer 640: (Totilas x Desperados) Een van de hengsten is de 2,5-jarige goedgekeurde Hannoveraan(Nr 640). Hij werd verkocht voor 100.000 euro aan Glock Horse Performance Center de sponsor van Edward Gal, op de Hannoveraner veiling. En heel toepasselijk word zijn naam veranderd in Glock's Toto Junior. Erg opmerkelijk, want de bijnaam van Totilas was ook Toto. Edward Gal word de nieuwe ruiter van de jonge hengst Toto Jr. Dat werd al snel na de aankoop bekend gemaakt. Edward is er ontzettend enthousiast over en wil graag met deze hengst aan de slag. “Het is alsof er weer een stukje van Totilas naar ons toe komt”, aldus Edward Gal. Nog een veelbelovende hengst is nummer 578 (Totilas x De Niro) of beter bekend als Gaudi. Gefokt uit de beroemde merrie Annabel. Die voor Gaudi ook de KWPN goedgekeurde hengsten Bretton Woods (v. Johnson) en Chagall D&R (v. Jazz) op de wereld bracht. Catalogus nummer 577 Governor-STR was met zijn afstamming op voorhand al de meest interessante hengst. Hij combineert als zoon van Totilas en de merrie Orléans (v. Jazz) het bloed van twee van de beste KWPNPagina 27 van 30

dressuurpaarden uit de geschiedenis. Zijn moeder is niemand minder dan de volle zus van Parzival, net als Totilas ooit KWPN Paard van het Jaar. Hij mag zich gaan bewijzen in de stallen van Adelinde Cornelissen, waar hij getraind zal worden. Eigenaar Gerard Korbeld die we ook kennen als eigenaar van Grand Prix springtalent Carambole, kocht de hengst 3 jaar geleden als embryo van de fokker Jan Streppel. Governor zal gebruikt worden voor de sport en de fokkerij in Nederland. De 2e groep nakomelingen van Totilas: ca. 580 (Totilas x Havidoff) Halfbroer van het GP-paard Toots. ca. 581 (Totilas x Ferro) ca. 582 (Totilas x Nonstop) ca. 579 (Totilas x Lauries Crusador xx) Eigenaar heeft zijn hengst teruggetrokken Deze groep had minder geluk en kon de jury tijdens de keuring helaas niet overtuigen. Wat natuurlijk niet wegneemt dat iedere nakomeling zich nog kan ontwikkelen tot een atletisch sportpaard. En wie weet zien we ze over een aantal jaar terug in de grote wedstrijden.

(Foto links: nr 640 Totilas x Desperados) (Foto onder: nr 578 Totilas x De Niro)

(Foto links: nr 577 Totilas x Jazz)

Pagina 28 van 30

Voorjaarspuzzel De lente komt eraan, de zon gaat schijnen en de bloemen gaan weer bloeien. Maak deze puzzel en kom in de sfeer van de fluitende vogeltjes en de bloeiende bloemen! Veel plezier!

G O V E R N O R E H R H G X T E L R

H X H P K W E I L A N D J R Y W L H

U G O E I H G D K G S D Y W H C W E

C D R D A M I G J O P Z J I A A L R

T B L O E I E N A I O I T Z S L C X

M L E X O D E N K M R F D P T O Q E

U O E H F D Y C E R T T L R Z R S E

B E G O C T T R U G P A S W I B A U

P M T A Y B V U S Q A L R D E P T E

A E D R P A S I O T A U R E E E F F

O N S F C S F T S S R V D N T W A A

G N J H E O T E E H D A E I S A L S

G S T R V N S R T Y E G O U A Q W R

H E D Z E E C K O S N N I O L O T K

X R K E I T N A P I D E T A I E T V

F S I L D N T M R O E O E Z T J N Y

B E S N H E E P M S T R S S O E D S

E C E E J L S E G A Q M N W T E Y O

wasplaats, zomervacht, lente, veulens, dressuur, springen, wedstrijden, outdoor, weiland, water, totilas, gaudi, governor, toto, sportpaarden, ruiterkamp, bloeien, bloemen,

Pagina 29 van 30

Stukjes voor de ruiterstem Heb je nog een leuk stukje om te melden in de ruiterstem? Stuur het op naar [email protected]

UITERSTE INLEVERDATUM COPY VOLGENDE RUITERSTEM: 1 juni 2014

Vrienden van de Vereniging De Vrienden van de Rhoonse Ruiters zijn een belangrijke groep mensen die onze vereniging enorm ondersteunen. Daar waar de gemeente Albrandswaard in het verleden een subsidie beschikbaar stelde om jeugdigen binnen de gemeente te kunnen laten sporten, is dit nu iets wat de Vrienden mogelijk maken. Voor ieder jeugdlid die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt, dragen de Vrienden een bedrag van € 25,- per lid bij. Tot slot wijzen wij de Vrienden op de mogelijkheid om tegen een vast bedrag van € 100,- per jaar een reclamebord te laten plaatsen (aanmaakkosten worden éénmalig in rekening gebracht) op het hekwerk langs het terrein ter plaatste van de Don Bosco school. Het is alleen mogelijk wanneer u Vriend van de vereniging bent, om op deze wijze reclame te maken op ons terrein. Vergeet niet hoeveel mensen er jaarlijks gebruik maken van de accommodatie, en vanaf de openbare weg zijn de borden ook goed zichtbaar. Voor meer informatie stuurt u een bericht naar [email protected] Tot slot wensen wij iedereen weer veel rijplezier dit jaar.

Pagina 30 van 30