Knowledge For Children FOTOVERSLAG KAMEROEN (feb 2013) Bezoek van KforC aan de stad Kumbo en scholen in de Noord West regio van Kameroen
De mannen werken buiten. Dit kan heel goed want het is er bijna altijd mooi weer. Een werkplaats hebben ze niet. Hier zijn ze bezig met het lassen van een hekwerk.
Deze lasser is bezig met een ijzeren deur. Hij gebruikt geen laskap, om z’n ogen te beschermen. In Nederland mag je beslist niet zonder laskap lassen.
Hier zie je bouwstenen waarmee het huisje opgebouwd is. Bij ieder huisje ligt wel een hoeveelheid om nog extra bij te bouwen. Het zijn grote blokken vergeleken met onze stenen.
In de huisjes is geen waterkraan. Het is dagelijks werk voor de inwoners, zowel volwassenen als kinderen, om water te halen bij een waterkraan langs de kant van de weg.
Afvalbakken waarin de mensen hun afval kunnen doen zoals bij ons, kent men hier niet. Alles wordt op een hoop gegooid. Wordt het niet opgehaald, dan zal wanneer het regenseizoen begint, het grootste gedeelte van het afval wel wegspoelen naar lager gelegen plekken.
Rechts op de foto zie je mensen aan het werk met een ijzeren hekwerk. De vrachtwagens links moeten gerepareerd worden. Mannen zijn bezig een band te verwisselen.
Een overdekte marktplaats. We noemen dit een bazaar. Een soort kantoor gebouwd op betonnen palen. Het is een markt waar veel groente, fruit en specerijen verkocht worden.
KforC kwam op bezoek en werd ontvangen in de kerk. Met vereende krachten en goede onderlinge samenwerking brachten de kinderen stoelen en tafels naar binnen.
Een douchegebowtje. Als het heel warm weer is of de kinderen hebben gesport, dan kunnen zij zich hier binnen douchen.
De school begint. De scholen hebben geen centrale ingang (voordeur) zoals bij ons. De kinderen kunnen allemaal rechtstreeks van buiten hun eigen klas binnen gaan.
Kinderen maken zelf hun speelgoed. Deze jongen heeft een soort auto gemaakt: 2 wieltjes met een stok eraan met stuur.
De school is een lang gebouw. Hier kun je duidelijk zien hoe iedere klas zijn eigen ingang heeft.
Hier worden de mensen van KforC ontvangen in het kerkgebouw en worden getracteerd op zang en dans. In Kameroen vinden de mensen het fijn om samen toneel te spelen, te zingen en te dansen.
Ook de ouders heten het bezoek welkom en doen dit door te zingen en muziek te maken.
Als medewerkers van KforC in 2013 een school bezoeken en boeken meebrengen worden ze met veel enthousiasme, muziek en dans ontvangen. De kinderen zijn allemaal hetzelfde gekleed, zij hebben een schooluniform. Dit geeft een groot saamhorigheidsgevoel. Er is veel discipline. Het groepje dat danst en zingt heeft een echte leader. Het is het meisje dat je voor de groep ziet staan.
En zo ziet het toilet er uit. Niet zoals bij ons met een toiletpot, maar slechts een rond gat midden in de vloer! Je snapt dat het soms een vieze bende wordt als er niet goed gemikt wordt.
Doucheruimte binnen in het douchegebouwtje dat je hier boven zag.
Dit jongetje speelt met het water dat via de plastic buis uit het douchegebouw komt.
In dit gebouw met het golfplaten dak bevinden zich de toiletten van de school. (de toiletten met de gaten in de vloer, die jullie hier boven al hebben gezien.)
Hier zien we het toiletgebouw nog een keer.
Dit is het enige speeltoestel op het speelterrein van de school. Het is een deel van een velg van een vrachtwagenwiel, hier opgehangen aan een stok, die de kinderen rond kunnen laten draaien of …….?
Nee, toch niet het ronddraaien van de velg …. Toen de kinderen het demonstreerden sloegen ze er met een stuk hout op en dat gaf een mooi geluid!
Wasmachines kennen de bewoners niet. Deze mevrouw doet de was met de hand in een bak. Net zoals wij het 60 jaar geleden deden.
Kameroen heeft mooie natuurgebieden bestaande uit gebergte met bos. De dorpjes liggen vaak in een vallei. De huizen hebben allemaal daken van golfplaten.
Kinderen op weg naar school. Niet iedereen heeft een uniform aan. Als de ouders het niet kunnen betalen mogen ze ook in andere kleding komen.
Niet iedere straat heeft een eigen kraan. Deze kraan bevindt zich aan het begin van een wijk. Aan de overkant is een kerkhofje.
Heel vaak worden de overledenen bij het eigen huis van de familie begraven, maar hier zie je een kerkhofje.
Hoe jong de kinderen ook zijn, ze komen allemaal met een jerrycan naar de kraan om water te halen.
Ze vinden het leuk om op de foto te komen, ieder met z’n eigen jerrycan.
De wegen in Kumbo zijn erg slecht: zandwegen met veel kuilen en grote stenen. Door de droogte stuift het veel. Indien het gaat regenen krijg je modder en zijn de wegen nog moeilijker begaanbaar. Je hebt in Kumbo veel meer reistijd nodig dan in Nederland.
Wij hebben allemaal een meterkast in huis. Maar hier kun je op de foto nog net zien hoe de elektriciteits- meter aan de buitenkant van het huis is geplaatst. Dat is bij heel veel huizen zo! De eleketriciteitsdraden lopen ook allemaal bloot. Erg gevaarlijk wanneer het nat wordt door de regen.
Een school in de plaats Kumbo. Ook hier is de school op de achtergrond, een lang gebouw. De jongeren hangen hier wat rond, waarschijnlijk hebben ze pauze.
Heel veel gezinnen verbouwen hun eigen eten. Gelukkig is er voldoende voedsel voor iedereen. Bijna altijd zijn het de vrouwen die langs de kant van de weg zitten met hun groentes en fruit om zo wat bij te verdienen. Hier zijn het aardappelen, bananen en uien die ze verkopen. 6 Bananen kosten omgerekend ‘slechts’ € 00,23.
In Kumbo zijn geen supermarkten zoals wij die kennen. Dit is een winkel die je aan de kant van de weg aantreft. Wij kochten er vaak water, omdat je water uit de kraan beter niet kunnen drinken. De bewoners zelf zijn eraan gewend, wij zouden er ziek van worden. Er is verder van alles te koop, lampenolie, snoepgoed, limonade, etc. Voor vlees, groenten en fruit gaan de mensen naar de markt. Het vervoermiddel voor de bewoners is de motor. Hiermee kom je het beste uit de voeten op de slechte wegen. Oud en jong hebben een motor omdat een auto voor hen niet te betalen is. In een openlucht motorwerkplaatsje zijn jongens bezig een motor te repareren. Dit allemaal langs de kant van de weg. Onvoorstelbaar, als je bedenkt dat het daar altijd stuift en stoffig is, terwijl hier in Nederland vooral voorkomen moet worden dat er stof in de motor komt!
Hier zie je een bankwerker aan het werk. Hij werkt met ijzer. Ook weer voor het huis aan de kant van de weg.
Talrijk zijn de plekken waar auto’s gerepareerd worden. Hier zie je een openlucht werkplaats waar vrachtwagens gerepareerd worden. Toevallig waren er leerlingmonteurs aan het werk.
De leerlingen worden de kneepjes van het vak geleerd. Ze bouwen motoren uit de wagen, halen de motor uit elkaar en dat allemaal naast de auto in het zand. Het moeten wel super monteurs zijn, daar zij alles weer aan het rijden krijgen.
Het Kikoo House in Kumbo, waar het kantoor van Knowledge for Children in gehuisvest is. Vanaf 2005 heeft stichting Knowledge for Children schoolboekprojecten opgezet. Boeken zijn erg belanrijk voor de kinderen in het onderwijs. Samen met een school zet KforC een boekenfonds project op. Ook op het gebied van gezondheid helpt KforC de scholen met HIV/Aids en malaria voorlichting.
Tegenover dit Kikoo House (waar Knowledge for Children in gehuisvest is), staat een rij kleine bedrijfjes aan elkaar. Vooraan zit een kapper. Op het eind een metaal bewerkingsbedrijfje (zie volgende foto). Geen bestrating ervoor, alles is zand wat je ziet.
Een lasser aan het werk met een hekwerk. Ook hier weer zonder laskap.
Het is overal stoffig in het stadje. Dit komt doordat de wegen onverhard zijn en zodra er auto’s overheen rijden ontstaan er stofwolken.
Van de huizen, kantoortjes, werkplaatsjes en restaurants/eetgelegenheden die wel een water kraan binnen hebben, zijn de watermeters buiten aan de weg net boven de grond geplaatst zoals je hier ziet. Gelukkig vriest het daar nooit, maar als er per ongeluk een motor tegen aangezet wordt gaat het wel stuk!
Alles in de stad heeft de kleur van het rode zand dat opgewaaid is van de wegen.
Een van de vele steegjes de stad Kumbo.
Hier is geen kraan, maar wel een waterput. De put staat bij een school.
Huisjes in aanbouw. Grote blokken stenen liggen klaar om verder mee te bouwen.
Met een emmer aan een touw wordt water uit de diepe put gehaald.
Twee leerkrachten komen om water te halen voor de kinderen. Ook mensen uit de buurt halen hier hun water.
Hopelijk zit er nog water in de put. De put is wel 5 meter diep.
Bij een kijkje in een klas van de school, valt meteen op dat er helemaal geen boeken zijn. Hooguit een schriftje waar de kinderen in kunnen schrijven.
Verkopen van hout is een belangrijke bron van inkomsten voor de mensen. Iedereen heeft hout nodig om vuur te maken en daarop eten te koken. Een man bundelt hier het hout dat in smalle repen gespleten is.
Het zijn hoofdzakelijk de vrouwen die op het land werken. Hier zie je een vrouw met een hakschop het land bewerken. Het zijn kleine stukjes in het bos die tot bouwgrond zijn verwerkt (ontginning).
Resten van de vorige oogst worden in brand gestoken. Je ziet het aan de zwarte plekken achter de vrouw. Hierdoor zal de grond weer vruchtbaar worden.
Het splijten van hout tot smalle repen.
Gespleten hout wordt opgestapeld en tegen de boom gelegd.
En zo wordt het hout meegenomen op het dak van een auto.
De meeste mensen die op het platteland wonen, werken in de landbouw. Er worden veel groentes verbouwd. Ndole bijvoorbeeld. Uit deze streek afkomstig. De smaak is een vreemde menging van zoet en bitter. Een paar keer spoelen onder het koken vermindert de bitterheid. Ndole is naast een voedzame ook een gezonde groente, met bacterie- en parasietenremmende eigenschappen. Het lijkt iets op een heel stevige en smaakvolle spinazie. Ook worden aardappelen, uien en rijst verbouwd. Kleine stukjes privégrond in het bos, voorzien van een naambordje. Hier verbouwen de bewoners hun eigen voedsel en verkopen het ook op de markt.
Ook langs de kant van de weg worden de verbouwde spullen te koop aangeboden. Deze vrouwen verkopen aardappelen.
Ook bundels hout worden langs de kant van de weg verkocht.
Daar de meeste huizen geen kranen met stromend water bezitten, is dit een veel gezien beeld in Kameroen: de vrouwen gaan naar een riviertje en wassen hier hun kleding met de hand.
Of de was helemaal helder wordt is maar de vraag! Het rode zand kan zich vermengen met het water als je erin loopt.
Geen waslijn. De was wordt gewoon aan de kant van het riviertje te drogen gelegd op het schaarse gras.
Markt in Foumban. Op dit deel van de markt wordt gedroogde vis aangeboden. Gedroogde vis is langer houdbaar, soms tot wel een jaar lang. Handig als je geen koelkast hebt!
Het zijn veelal vrouwen die op de markt staan met hun koopwaar. Kool, bananen en ndole verkoopt deze Kamaroenese marktvrouw.
Hier en daar staan groene open containerbakken waar de bewoners hun huisvuil in kunnen deponeren. Doen ze dat niet, dan verbranden ze hun afval vaak bij de woning.
Een man in mooie traditionele Kameroenese kleding.
Is er geen grasveldje in de buurt dan wordt er een waslijntje gespannen. Bij ons doen we dat zeker niet aan de straatkant.
Er is veel huisnijverheid in Kameroen. Er wordt veel aan houtbewerking gedaan. Deze handwerker is bezig met beitelen van figuren in een deur.
Ouderen en kinderen lopen met boodschappen en dragen het veelal op hun hoofd. Aangezien vrouwen niet zo sterk in hun armen zijn als mannen en ze vaak nog een kindje op hun rug dragen, is iets op het hoofd dragen ideaal. Deze manier van vervoeren is van generatie op generatie doorgegeven. De vrouwen die dit kunnen, hebben het meestal al op zeer jonge leeftijd geleerd. Wie het jong leert en veel oefent, krijgt het vanzelf onder de knie.
Kinderen helpen al vroeg mee in de huishouding. Van jongs af aan wordt meisjes geleerd de afwas te doen. En natuurlijk niet binnenshuis maar bij een algemeen waterpunt, net zoals wij dat kennen op een camping.
Was ligt te drogen op het schaarse gras.
Een museum met Afrikaanse kunst, waaronder veel houtsnijwerk en beelden.
Een kudde koeien. In West-Kameroen zul je dit beeld weinig tegen komen. Er wordt nauwelijks veeteelt bedreven. Landbouw komt het meest voor. Op kleine schaal houden deze boeren daarnaast wel kippen, schapen en geiten.
De drijvers van de kudde. Zoals je in Nederland een enkele keer wel een schaapherder ziet.
Kudde koeien die hun dorst lessen bij een beekje.
De jonge drijver houdt de koeien bij elkaar.
Water en eten koken wordt op een houtvuur gedaan. De pan staat op grote stukken steen.
In het westen van Kameroen is ca. 30% van de bevolking katholiek, 23% protestans, 22% islamitisch en 25% heeft een natuur godsdienst, het animisme. De kerk op de foto is de Presbyteriaanse Kerk, die kun je vergelijken met de Nederlandse Gereformeerde Kerk. Christenen, moslims en andere geloven leven in Kameroen vreedzaam naast elkaar.
Een ontgonnen stukje grond. Voorheen was dit bos.
Ieder meisje wil graag mooi zijn …..
Aan de bouw van deze huizen is te zien dat de bewoners iets meer te besteden hadden, of meer gespaard hebben.
Een veel voorkomend beeld. Kinderen dragen hun kleinere broertje of zusje.
In Kameroen zijn veel bananenplantages. Maar er zijn ook veel bananenbomen in het wild. De banaan kent een soort bloem, deze groeit onder de tros bananen zelf, dit is op de foto goed te zien.
Een vrouwtje voor het huis op een bankje. Het ontbreekt de mensen aan geld om in één keer een huis af te bouwen. Zo kan het zijn dat mensen jaren in een casco huis wonen zonder ramen, afwerking en vol stof. Elke spaarcent wordt geïnvesteerd in díe delen van het huis die op dat moment de meeste prioriteit hebben.
Het gevaar van roofbouw (in de wouden), erosie en uitdroging (van de open savannen) wordt meer dan voorheen tegengegaan door vervangende aanplant van snelgroeiende gewassen.
Een kudde in het bos levert een mooi plaatje op. De koeien zoeken hier hun voedsel.
De boer kijkt ernaar en rust even uit.
De traditionele groente in Kameroen, Ndole, wordt hier verbouwd.
Schapen lopen ook vrij rond in het bos.
De schapen vinden hun voedsel en doen zich tegoed aan de bladeren van de bomen.
Traditionele huisjes bij elkaar, opgebouwd uit grote blokken steen en met golfplaten daken. In deze huisjes ontbreken water en elektriciteit.
Een hekwerk ter afbakening van het territorium? In ieder geval handig om de was te drogen als er geen grasplek in de buurt is ….
In Kameroen is nog heel veel bos. Helaas wordt er op grote schaal illegaal hout gekapt, hierdoor ontbost Kameroen en verdwijnen er mooie stukken natuur. De grond wordt bewerkt en klaar gemaakt voor het verbouwen van groentes, aardappelen, etc.. Dat levert de bevolking meer op.
Kinderen helpen mee in het huishouden en halen in jerrycans water, met een kruiwagen.
Een vrouw draagt een met water gevulde jerrycan op haar hoofd.
Een gevulde jerrycan is te zwaar voor op een kinderhoofd. Gelukkig heeft deze jongen een kruiwagen ter beschikking zodat hij er zelfs twee tegelijk mee kan nemen.
Stukjes bouwland met resten van pollen die in brand worden gestoken. Het afbranden is eigenlijk verboden omdat de rook blijft hangen in het dal, maar maakt het land wel vruchtbaar.
Kinderen sprokkelen hout dat gebruikt wordt voor het vuurtje waarop eten gekookt wordt.
Vrouwen zitten voor het huis om uit te rusten van het boodschappen halen.
Het bouwzand (een harde laag in de grond) voor de stenen wordt met water vermengd. Het mengsel dat zo ontstaat is de klei voor de bouwstenen. Eerst wordt de klei in een houten mal gestampt. Daarna wordt de mal geleegd en worden de blokken in lange rijen te drogen gelegd.
Altijd lachende kinderen. In Kameroen valt het op dat de mensen altijd blij zijn ondanks het weinige dat ze hebben.
Deze mevrouw haalt de blaadjes van de steel van de traditionele Kameroenese groente ndole. Ndole is naast een voedzame ook een gezonde groente, met bacterie- en parasietenremmende eigenschappen. Het lijkt iets op een heel stevige en smaakvolle spinazie.
In Kameroen is nog heel veel bos. Helaas wordt er op grote schaal illegaal hout gekapt, dit maakt dat Kameroen ontbost. De grond wordt bewerkt en klaar gemaakt voor verbouwen van groentes en aardappelen.
‘Bloeiend’ hout.
Je ziet in Kumbo geen kinderwagens. De kinderen worden gedragen.
Met balonnen en pennen kun je de kinderen in Kumbo heel blij maken. Ook deze vrouwen namen graag een ballon aan voor hun kinderen.
Welgestelde Kameroenezen hebben naast hun eigen kraan vaak ook een eigen watervoorziening: een voorraad wordt opgeslagen in een tank ca. 3 meter boven de grond. Mocht de waterdruk in de leiding wegvallen, dan hebben zij altijd nog hun eigen voorraad.
Kantoren, restaurants en ziekenhuizen hebben een aggregaat. Mocht de elektriciteit uitvallen, wat regelmatig gebeurt, dan wordt het aggregaat ingeschakeld.
Een inwoner van Kumbo, met traditionele kleren, in de wachtkamer van het ziekenhuis.
Goede medische zorg is nog steeds niet voor iedereen beschikbaar. In de ziekenhuizen zijn onvoldoende artsen. Indien nodig, wordt een arts ingevlogen uit het buitenland. Ook komen er in de ziekenhuizen verpleegsters die ontwikkelingswerk doen en het verplegend personeel ondersteunen.
Aan de wand hangen collages van foto’s van te vroeg geboren baby’s.
Ontwikkelingsartsen komen een paar jaar werken in Kameroen om zo meer expertise in het ziekenhuis te bewerkstelligen.
Een bandenbedrijfje langs de kant van de weg. Het wisselen van banden wordt met heel eenvoudig gereedschap gedaan.
Traditioneel geklede Kameroenees.
Ze dragen mooie gewaden.
Jongeren gaan hier goed gekleed.
Kleine kinderen vinden het leuk op de foto te komen.
Bijna alle huizen hebben een dak van golfplaten.
Uitbundig bloeiend (on)kruid langs de kant van de weg.
Landarbeider met een lang mes. Hiermee steekt hij de pollen (resten van de vorige oogst) uit de grond die verbrand worden.
Rechts de directeur van een melkfabriekje.
Dit huisje wordt gebruikt als keuken De hut is gemaakt van takken. Er staan geen tafels en stoelen in. Er wordt in de hut gekookt op een houtvuurtje.
Links een deel van het melkfabriekje. Hier wordt voornamelijk yoghurt gemaakt.
Naast de hut ligt het brandhout.
Vrouwen komen van het land terug met hun oogst en zijn op weg naar huis.
Op weg naar het melkfabriekje moesten we hier, bij een gammel bruggetje over een beek, de auto laten staan. Je kon er alleen lopend overheen.
Vanaf de weg ga je met een brede trap naar beneden een restaurant in. Je vraagt je af, of je daar beneden je voeten wel droog houdt als er een flinke stortbui valt!
De inwoners storten hun huisvuil in de groene containerbak. Is de bak vol dan wordt deze leeggehaald en wordt het huisvuil met een schop overgeschept in de vrachtwagen die het vervolgens afvoert naar een stortplaats buiten de stad.
Met beperkt gereedschap, alleen handgereedschap, worden er mooie meubels gemaakt, zoals stoelen en banken, maar ook lijkkisten.
Voor het kantoor van Knowledge for Children staan mensen die uitgenodigd zijn om een bril aangemeten te krijgen. Het zijn verstelbare brillen die gesponsord zijn door een bedrijf uit Nederland.
Voor ons is het heel normaal een bril te krijgen als het gezichtsvermogen minder wordt, maar hier in Kumbo zijn geen opticiens. Deze mensen zijn heel blij dat ze een leesbril krijgen.
