December 2011
In deze uitgave:
Bezoek aan ProNiño Honduras Nieuwe projecten ProNiño 2011 Wafelactie 2011/Kerstmarkt 2011 Kerst- en Nieuwjaarsgroet
Bezoek aan ProNiño Honduras Na een vermoeiende reis (Brussel-London-Miami) komen we ’s avonds in San Pedro de Sula aan. Dit is op twee na de grootste stad van Honduras. We worden hartelijk begroet door Bas Wiersma, die ons van het vliegveld komt ophalen. Hij geeft aan dat we morgenvroeg de kinderen zullen ontmoeten. ’s Morgens worden we door Bas afgehaald en vertrekken we naar Amor Y Paz. Overdag zien we pas goed hoe slecht de wegen zijn. Alleen de weg van het vliegveld naar San Pedro is geasfalteerd, maar de zijwegen zijn zandweggen met grote gaten erin. Aan een gewone auto heb je niet veel, terreinwagens en vrachtverkeer zijn overwegend aanwezig. Als we het terrein oprijden, komen er al veel enthousiaste kinderen aanrennen. We worden meegenomen en moeten gaan zitten op de voor ons uitgekozen speciale plaats. Er hangt een groot spandoek: “Bienvenidos Mieke y John”. De kinderen hebben van alles voorbereid en sloven zich uit met liedjes en voorstellingen. Mieke en ik genieten voortdurend van hun. Daarna stelt iedereen van de begeleiding zich voor. Ook wij moeten nog ons woordje doen, dat door Bas voor de kinderen wordt vertaald. Aan het einde van de bijeenkomst, wilden de kinderen spontaan hun dankbaarheid tonen aan de stichting. Hierna worden we door alle kinderen bestormd en geknuffeld. We worden dus door ruim veertig kinderen bestormd die ons allemaal wilden omhelzen en apart wilden knuffelen. Het was een heel onroerend, warm, kortom een gezellige receptie. Ze kijken ons echt diep in de ogen en zoeken echt contact met ons. De conversatie gaat op zijn spaans, die zoals jullie weten niet echt onze taal is. Ze wijzen naar zichzelf en noemen hun naam en prikken dan in onze buik, zodat wij ook onze naam moeten zeggen. Dan volgt de vraag of we bij elkaar horen, waarna een gebaar volgt wat lijkt op de Twix-reclame. We worden opnieuw gepeild en ze schateren het uit. Een vrijwilliger vertelt op ons verzoek hoe belangrijk het is om een goede relatie te hebben. Hierop volgt weer een knuffel. En de hele dag en de dagen erna horen we onze namen roepen op zijn Engels en zijn Spaans. Iedere dag opnieuw worden we bij aankomst opnieuw geknuffeld. De kinderen zijn tussen de 7 en 14 jaar. Hondurezen zijn een stuk kleiner dan Europeanen, maar de kinderen van ProNiño zijn achtergebleven in hun groei als gevolg van ontberingen en alles wat ze hebben meegemaakt. Velen hebben jarenlang op straat geleefd en zijn met ondervoeding en verwaarlozing opgenomen in het tehuis. Het is verbazingwekkend hoe open ze staan tegenover bezoekers. Bas vertelde later dat juist deze bezoekers goede dingen voor hun betekenen. Al met al een fantastisch begin. Op de hoofdlokatie worden alle kinderen tot 14 jaar opgevangen. Zij krijgen hier onderdak en onderwijs, terwijl ze afkicken van hun lijmverslaving. Daar tegenover is het dat iedereen taken heeft, zoals bijvoorbeeld het onkruidvrij maken van de (groente)tuin met behulp van houwelen. Dit is nodig omdat de grond keihard is. Verder wordt van hun verwacht dat ze meehelpen in de tilapiavijver, de kippenfarm of in het algemeen onderhoud op het terrein, zoals verven. Verder moeten ze zelf hun kleren, schoenen, e.d. verzorgen.
Eenmaal per week wordt de grote was door de volwassenen gedaan. We hebben bij het bezoek aan de keuken de grote hoeveelheid eieren gezien, die afkomstig zijn van de kippenfarm, welke werden gekookt. Hier komen de door ons gefinancierde industriële fornuizen goed van pas. De kippen echter moeten hard werken ! ’s Middags gaan we naar de tweede lokatie van ProNiño, hier zijn de vakopleidingen gevestigd. Om hier te komen, moet je eerst door een sloppenwijk gaan. Voor buitenlanders is dit gevaarlijk gebied. Het is fantastisch om de jongens bezig te zien, vol overgave om een vak te leren. Er worden modulaire opleidingen gegeven, waarbij de nadruk in eerste instantie ligt op volledig theoretische kennis. De tweejarige opleiding wordt afgesloten met een landelijk erkend diploma. Dit is zeer belangrijk in een land met een werkloosheid van 40 % ! De jongens worden begeleid door zeer ervaren, deskundige, maar vooral enthousiaste leraren. We hebben kunnen constateren dat deze jongeren zeer gemotiveerde harde werkers zijn, die een kans verdienen. Er hangt een hartelijke ontspannen houding tussen leraren en leerlingen. De volgende dag gaan we op bezoek bij het centrum voor de allerkleinsten, Sugur Yappa (heilige stad). Dit is een Amerikaanse stichting die meisjes opvangt en begeleid. Kinderen blijven tot adoptie in het centrum, leeftijd ligt tussen de zes maanden en 12 jaar. De kinderen wachten op een passend ouderpaar, dit gaat niet zomaar. Er wordt goed gekeken naar een goede match tussen kind en adoptieouders. Deze meisjes worden net als de jongens opgenomen wegens slechte leefomstandigheden, geweld en (sexueel) misbruik. Het centrum wordt voornamelijk gefinancierd met Amerikaanse (kerk)gelden. Het is een rijk centrum vergeleken met ProNiño. De kinderen worden, net als bij ProNiño, door de kinderrechter aan de centrumleiding toegewezen. Bij aankomst draaiden alle kopjes naar de deur en er werden liedjes voor ons gezongen. Ze zongen uit volle borst mee, wel vijf coupletten lang. Daarna werden we rondgeleid. De kinderen waren zeer gedisciplineerd, structuur is kennelijk zeer belangrijk voor deze groep. Er was ook een overdekte speelgelegenheid, waar de kleintjes zich konden vermaken. Ze genoten van de aandacht en waren helemaal opgewonden. Ze wilden zwaai- en zwierspelletjes met ons doen en de pret was alom. Op een bepaald moment had John er vijf aan zijn armen hangen. Als een bodybuilder werden ze omhoog gehesen. Kinderen worden in dit centrum persoonlijk begeleid door een psychologe en een fysiotherapeut. Verder ligt hier de nadruk op eigen kleding en een eigen identiteit. Dit is mogelijk omdat hier veel geld beschikbaar wordt gesteld vanuit Amerika.
Tijdens ons bezoek komen we met Paula in gesprek, zij werkte nu vijf jaar voor ProNino. Zij is, nadat zij als vrijwilligster werkzaam is geweest, begonnen met een opleiding als pedagoge. Zij is degene die het dyslexieproject leidt, dat door onze stichting dit jaar is gefinancierd. De resultaten zijn zeer goed, onder deze categorie kinderen zijn veel problemen zoals leer-en gedragsproblemen (ernstige ADHD, dyslexie en ernstige leerachterstanden). We troffen een 12-jarige jongen aan, die ons steeds wilde knuffelen. Het was een heel aanhankelijk kind voor zijn leeftijd. Later bleek dat er sprake was van een niveau van een kind van zeven jaar, hij kan dus gemakkelijk ten prooi vallen van kwaadwilllenden. Paula werkt bij dit project samen met een gezondheidscentrum die deze kinderen begeleid. Hierbij moet gedacht worden een neuroloog, fysiotherapeut, psychiater en psycholoog. De ontwikkeling van het kind wordt gestimuleerd en gemonitord op het vlak van communicatie, gevoel, gedrag, sociale vaardigheden. Er vinden testen plaats en behandeling wordt hierop afgestemd. Paula ziet de kinderen goed vooruit gaan, de individuele aandacht werpt goede resultaten af.
ProNino heeft een eigen huisarts, die ook veel prodeo-werk doet. Zij reageerde enthousiast op ons bezoek en op onze opmerking, dat wij maar klein zijn, repliceerde zij de opmerking, dat alle beetjes goed werk opleveren en dat ze blij was met onze stichting. Namens haar bedankt aan alle donateurs en haar verzoek was om vooral door te blijven gaan met ons goed werk. Ten opzichte van onze voorzieningen is het in Honduras maar behelpen, de hulpverleners doen hun werk echter met veel toewijding. Op onze eerste dag komen we in contact met een jongetje die graag gefotografeerd wilde worden. Hij liep met krukken en had een verband om zijn voet. Hij was lelijk gevallen en was met zijn voet in ijzerwerk terecht gekomen. In San Pedro de Sula had de dokter zestien hechtingen moeten zetten. Ondanks de medische hulp was de wond flink geïnfecteerd. Dit was al drie weken geleden en de wond was nog zo groot als een flink ei. Medische kosten zijn hoog in dit land, echter doordat dit een bevriend arts is, hoeft er alleen een consult gerekend. Deze arts is ook bestuurslid van ProNiño, alleen in naam maar dat is al heel wat. Het kind kan elke 3 dagen terugkomen ter
controle, er wordt dan medisch zorg verleend. Bij hem was de zorg dat er gangreen optrad. De gangreen is weggeknipt, gelukkig was bij controle nu gebleken dat de wond mooi doorbloed was. Het jongetje gaf geen krimp, terwijl de wond uitgebreid gereinigd werd. daarna kreeg hij een flesje limonade als beloning. Een mooi gebruik, kinderen worden zo nu en dan beloond middels een flesje limonade of fruit. Ze hebben prachtige gebitten met nauwelijks sprake van cariës. De westerse beugels zijn hier overbodig. Omdat wij ook dit jaar voor de kinderen een eigen schoolkrant hebben gefinancierd, werden wij vereerd met een interview. Dit is het eerste artikel die de schoolkrant zou gaan publiceren. De kinderen hadden zich grondig voorbereid en waren duidelijk nerveus. Zou het wel goed gaan ? Uit de toon van het gesprek bleek dat de leraar hoge eisen aan de leerlingen stelt. We kregen vragen over motivatie, interesse in de doelgroep en door ons gefinancierde projecten. Door de kinderen werd ons ook de vraag gesteld of onze stichting hun alsjeblief niet in de steek wilden laten en dat dit niet bij een eenmalig bezoek zou blijven. Het is voor de kinderen van ProNiño van levensbelang dat financiële ondersteuning blijft doorgaan, nu en in de toekomst. Door dit persoonlijk contact is er sprake van een intensievere band met ProNiño met haar kinderen. Het interview was leuk, maar indringend. De kinderen waren zeer serieus en bewogen. Dit bleek ook uit hun dankwoord en een beetje onbeholpen houding naar ons. De afhankelijkheid naar ons is voor beide partijen ook moeilijk. Wij willen hun tenslotte een goede toekomst bieden en hoeven hiervoor niet steeds bedankt worden. Tenslotte krijgen we ook veel liefde terug van de medewerkers en kinderen. Wij hebben aangegeven, dat we hoopten dat ze snel onafhankelijk van hulp van buitenaf. De leraar gaf echter aan, dat dit helaas niet snel zal gebeuren, gezien de slechte ondersteuning vanuit de overheid. Namens de begeleiding en de kinderen geeft hij blijk van grote dankbaarheid en waardering aan allen, die hen op welke wijze dan ook ondersteunen.
Nieuwe projecten ProNiño 2011 Ter gelegenheid van het bezoek van onze bestuursleden, John en Mieke Martens, aan ProNiño is tot een eenmalige extra financiële ondersteuning ter grootte van € 5.000 besloten. Het betreft de navolgende projecten: - Lunchdroom; de kinderen gaan ’s morgens vroeg naar school en komen pas laat in de middag terug. Met dit project kunnen we de kinderen elke dag een lunch aanbieden. - Eigen schoolkrant; in het artikel inzake ons bezoek is dit project ook al aan de orde geweest. - Wiskunde bijles; om de kinderen een betere start te gunnen, is besloten tot wiskunde bijles voor diegenen, die daar behoefte aan hebben. Een lokale leraar is bereid gevonden om tegen een redelijke vergoeding de kinderen bij te staan. - Kinderdag; zoals bij ons Vaderdag en Moederdag gevierd wordt, zo willen we bij ProNiño de kinderen ook eens een keertje in het zonnetje zetten. Bijvoorbeeld door een nieuw paar schoenen of een nieuwe broek. Dit alles vergezeld van een gezamenlijk gezellig feestje.
Wafelactie 2011/Kerstmarkt 2011 De wafelactie van dit jaar is een daverend succes geworden. Het vorig jaar hebben we in totaal ruim 410 pakjes wafels verkocht, in 2011 is de tellerstand op 783 pakjes blijven staan. Dat betekent dat er ruim drieduizend wafels zijn gebakken. Een verkoopresultaat van bijna € 1.960. Geert Martens ging op eigen initiatief aan de slag bij zijn collega’s bij het Samsung Netherlands Research Center, dit leverde een prima resultaat op. Doritha Moris ging op haar wijze haar wafels aanprijzen, waarbij ze flink aan de slag moest. Ook de kinderen bij haar in de straat, Sem, Stef en Julie, starten hun eigen actie en gingen bij de mensen met de wafels rond. Chapeau, wat een leuk initiatief van onze jeugd !
Verder nog heel veel dank aan de medewerkers bij Rabobank Roermond-Echt, Boerderijwinkel het Spikkerdal en Uitvaartmaatschappij Mariposa, die ons op geweldige wijze hebben ondersteund. Ook de kerstmarkt op 4 december 2011 in Doenrade was succesvol. Onze stand werd druk bezocht, ook al omdat de aanwezige kleinere kinderen uit volle borst Sinterklaasliederen zongen voor de kerstman, die dit zeer op prijs stelde. Wij hebben weer vele bezoekers informatie over onze stichting kunnen geven, waarbij we vaak werden beloond met de verkoop van onze artikelen.
Kerst- en Nieuwjaarsgroet Tot slot willen wij onze dankbaarheid uitspreken voor de steun, die we in het afgelopen jaar hebben ontvangen. Namens de kinderen en leiding van ProNiño wensen wij u allen hele fijne feestdagen en een voorspoedig en gezond 2012.
