Kata^M. -f. !M I H' .ICE FAYE (FOTO FOX)

1 ^

X

V

Kata^M %%■

-f.

Ar

})*.

!M

I

H'

^

.ICE FAYE (FOTO FOX)

■

■iT-.

Dr. H, NANNING's

KINADRUPPELS

■ILLUSTREERD

Het aangewezen middel bij:

BLOEDARMOEDE - BLEEKZUCHT MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz.

r v ■

"

Men lette op den naam „©r. H. ^Canning" buiten op de coodc doos en op de flacon. — Prijs f 1.30,

ur. strooibus 50 Cts. Kl slrooibus 30 CU Baby-Crème 25 Cts

"CA -*-i

Nieuw ! Schoonheidscrème

Koosen - CORSETTEN Opgericht 1886

die

Tricotages 28 Filialen Marie-Louise Claudius en Albert Lieven in At Carl FroelicMilm ..Spektakel om Joianthe"

Haar verwijdert

Georg» Breakslon en Forester Harvey In de Universal-film „Great Expectations'.

Geparfumeerd — Veilig — Snd

BUIKBAND geheel prima sterke beige elastiek 20 cM. breed, verstelbare gespsluiting, M 'KA 2 jarr. reclame pn|s Ä««#%r

-s**1

-te&B

lit POSITIE CORSET

De allerlaatste vinding der weten« schap. Een aangename, heerlijk geparfumeerde toiletcrème, die een eind maakt aan overtollig haar en die veilig kan worden gebruikt op de gevoeKgste huid. zelfs op het gelaat. Scheermessen doen het haar slechts sneller en dikker aangroeien en maken de huid ruw en gevoelig. De ouderwetsche ontharingsmiddelen ruiken onaangenaam en zijn gevaarlijk. Cteze nieuwe schoonheidscrème — Nieuwe Vieto — doet het haar eenvoudig uitvallen. De huid blijft zacht, glad en blank. Geen leelijke. donkere schaduw van stoppels, zooals bij gebruik van een scheermes, want ook het haar oniia de oppervlakte der huid wordt verwijderd. Geen grove wederaangroei. Nieuwe Vieto is precies een gelaatscrème, even onschadeliik, en is even gemakkelijk en prettig in gebruik. In tuben van ƒ 0.75 en groote tuben i ƒ 1.25 bij drogisten, kappers en parfumeriezaken.

■!**~

Vele dames weten nog niet, dat er een speciaal corset voor aanstaande moeders bestaat. Boven afgebeeld model voldoet aan alle voor dit doel te stellen eischen, wegens het breede soepele elastieken voorpand en ook omdat het gemakkeli|k verstelbaar is. Het lange rugpand van sterke stof geeft flinken rugsteun, zonder ergens te knellen. In rose coutil, soepel sterk elastieken voorpand E CA 4 jarretelles •#■** fraaie rose broche,(t* QA tricot-elast. voorpand

Regisseur Edward H. Griffith zet een nieuwe Metro-GoldwynMayer-fllm in scène. Op den voorgrond John Crawford. Robert Montgomery en Charlie Ruggles.

Frank!« Thorn«, Edward Arnold an Karan Morlay ipalan onder ragie van John Robertson In do Radio-tilm „Cm hat recht van hat kind" T—

RECHTHOUDERS beige stof, stevige rugbaleinen, verstelbare ffe'& schouder en taille-^F sluiting ■

AMSTERDAM (10 Fil.) HAARLEM, LEIDEN. DEN HAAG (6 Filialen). ROTTERDAM (4 Fil.). ARNHEM. APELDOORN. DEN BOSCH. EINDHOVEN, UTRECHT. HILVERSUM.

Bestellingen van plaatsen, || waar geen filialen gevestigd zijn, richte men tot:

HUNKEMÖLLER LEXIS. Hoofdkant. N.Z. Voorburgwal, AMSTERDAM.

VLIEOEMPLAAO

Regisseur Edwin Marin ii niet tevreden met het snorretje van den acteur Paul Lucas, die de hoofdrol in een, van

-2^i^Üii

zijn films speelt.

Glenda Farrell en Warren William in de Columbia-film „Dame voor een dag"

-UUIS

varQZ I. Pierre Leblanc was niets meer dan een doodgewone- politieagent in het kleine, vroolijke vorstendom, dat over het blauwe water van de Middellandsche Zee uitziet. Hij was ongeveer dertig jaar, verre van knap, hoewel een indrukwekkende verschijning in zijn pralende uniform — de mannen der wet zien er in dezen miniatuurstaat luisterrijker uit dan vele generaals in andere landen — en in het bezit van een krachtig physiek, waaraan zijn zwierige stap en 'kaarsrechte houding iets militairs gaven; het statige voorbijschrijden van Pierre Leblanc was een schouwspel, dat menigen voorbijganger een stillen glimlach ontlokte! Pierre Leblanc was ook een droomer. Achter het gebronsde, vierkante gezicht met het kleine, zwarte snorretje bevond zich een stel hersenen, waarin eerzuchtige vizioenen rondspookten. Hij las detective-verhalen, waarin de detectives bovenmenschelijke wezens waren, die stukjes papier en sigarettenpeukjes opraapten en dan vaststelden, dat de moordenaar een man met één oog en een sleepend been was, die in 191 2 in New Orleans met een Creoolsche trouwde. Hoe ze 't deden, was Pierre niet heelemaal duidelijk, maar dat ze het deden, was niet aan twijfel onderhevig. Het stond er zwart op wit en de auteurs waren geweldig vindingrijk in hun verklaringen — en even vindingrijk als het er op aan kwam voor de hand liggende verklaringen te verdonkeremanen, die hun theorieën volkomen ondersteboven zouden hebben geworpen I Pierre kon dikwijls ongemerkt zijn chef gadeslaan en benijden, echter absoluut niet op een hatelijke manier, en dan droomde hij hoe ook voor hem eenmaal de dag zou komen, om die sprookjesachtige uniform te dragen, waarop genoeg goud zat, om alle admiraals der zeven zeeën uit te monsteren. Een groot man was zijn chef, kapitein Charles Puget. Met breeden armzwaai en toch pijnlijk-nauwgezet, beantwoordde hij steeds Pierres saluut en soms ging zijn minzaamheid zoo ver, dat hij op een der witte, door de zon geblakerde wegen, in de schaduw der palmen bleef staan, om een praatje met hem te maken. Het was in dezen tijd, dat Madame de Villa Fleurette huurde, een juweel, een koesterend, donzig nest op de helling van de met bloemen bedekte heuvels boven de stad. De Villa Fleurette, liefelijk verscholen tusschen palmen en omringd door een vurige kleurenweelde, was een zoete, romantische fantasie, tusschen de rijke pracht der groote villa's, waarvan de machtige lijnen haar

vlekkelooze schoonheid nog meer deden uitkomen. En de bekoorlijke, droomerige schoonheid van de nieuwe bewoonster was geheel in overeenstemming met die van het huis. Haar naam was Helene Massonnier. Ze droeg een eenvoudjgen platina ring aan den middelvinger van haar linkerhand, maar over haar echtgenoot werd niet gesproken. Men nam aan, dat hij dood was, want welke man met gezond verstand zou het in zijn hoofd krijgen zoo'n wonderlijk mooie vrouw in den steek te laten? Ze scheen ruimschoots van middelen voorzien, hoewel ze op betrekkelijk eenvoudigen voet leefde. Haar personeel bestond slechts uit een kamenier, die ze uit Parijs had meegebracht, en een ouden man en zijn vrouw, die iederen morgen uit de benedenstad kwamen en 's avonds weer naar huis gingen. De vrouw hielp in 't huis en de oude man zorgde, dat Madames tuin een kleine lusthof was en bleef. Ze had een kleinen auto, dien ze zelf bestuurde. Evenals zijzelf was de auto volmaakt van elegance en gratie: zachtglanzend crème met zwart en blinkend chroom, een kleurengamma, dat Madames blonde schoonheid geraffir neerd onderstreepte. Ze was dikwijls in de benedenstad, in de opera, het

BIJ DE VOORPLAAT

o

H

ALICE FA YE heeft precies drie dagen noodig gehad om Fox-ster te worden. Zij was naar Hollywood gekomen om te zingen en te dansen in een scène voor George White's „Scandals". Zij voerde haar nummer uit en beëindigde daarmede meteen haar contract als ondergeschikt filmactricetje. Robert T. Kane en George White hadden haar namelijk zien werken en waren zóó enthousiast over haar spel, dat zij haar direct engageerden voor de vrouwelijke hoofdrol in „Scandals". Daaraan heeft Alice haar langdurig contract met Fox te danken. Ze werd den vijfden Mei in New York geboren. Van kind af aan verlangt zij er reeds naar te kunnen dansen en zingen. Terwijl zij nog op school was, kreeg zij reeds danslessen, werkte onder Billy Newson, was vervolgens drie jaar verbonden aan den beroemden ballettroep van Chester Hale, trad korten tijd op in cabarets en kreeg ten slotte een contract bij George White als danseres in zijn beroemde Broadway-opvoeringen van „Scandals" met het bovengenoemd gevolg.

casino' en de winkels «n meestal had ze een paar van haar lievelingen bij zichZe had verscheidene honden, exotische dieren van hooge afkomst en nederig postuur, allen versierd met groote strikken in de kleur van Madames toilet en een groote, zwarte kat,, die zich zoo y^i;waand en ontoeschietelijk toonde tegenover de hondjes, dat zij jich zelfs niet verwaardigde met ze te kibbelen, waarschijnlijk omdat zij ze niet voor honden aanzag. Soms nam Madame twee van haar honden mee, dan weer een hond en de groote kat; een andermaal de kat alleen, maar nooit ging ze uit zonder althans één exemplaar uit haar menagerie. Iedereen wist langzamerhand, dat zij en haar viervoeters onafscheidelijk waren. II. De stad was propvol. Het was het hoogtepunt van het seizoen en een groot aantal vermogende lieden had uit de koudere gedeelten van Europa een schuilplaats gezocht in de behaaglijke warmte der gulden kust. Door de straten gleden luxueuze auto's met mooie vrouwen en goed gekleede mannen. De winkels stalden alle schatten der aarde uit — — en door dit alles bewoog zich nederig Pierre Leblanc en droomde zijn droomen. Ninette, verkoopster in het paradijs der Haute Couture van Madame Falange, de sjiekste modiste van bet vorstendom, lachte vaak tegen Pierre, op de manier waarop een vrouw lacht tegen den man, wien ze haar hart gegeven heeft. Ninette was heel knap, donker en levendig, en de radde, vleiende tongen van talrijke bezoekers van het vorstendom hadden haar er op gewezen, hoe zij zichzelf te kort deed door den bloei van haar jaren te verspillen aan een doodgewonen politieagent. Maar Ninette bezat de gelukkige gave echt van onecht te kunnen onderscheiden en ze lachte dan alleen maar — maar niet zooals ze om Pierre en zijn droomen lachte. , „Weet je, liefste," zei ze op een avond tegen hem, toen hij haar na afloop van zijn dienst meegenomen had voor een wandeling langs de rotsen, „je zult nooit een groote detective worden. Die bestaan alleen in boeken. Ik denk, dat jij een gezellige, dikke politieagent wordt, misschien wel brigadier of majoor, tot je je pensioen krijgt en dan zul je in een van die kleine huisjes bij Kaap St. Louis wonen en voor de rest van je leven rozen planten." „En waar blijf jij al dien tijd?" vroeg Pierre. Ze nam zijn arm in den hare en knuf: felde dien.

1

M 1

i

ML

1

U

1

C

^1

N O no

Josephine Hutchinson. die door baar vertolking in de Warner-Bros-film „Vlucht naar het geluk" ploéseling tot «(ec is gepromoveerd, speelde reed» 2«ven£ien jaar geleden een kleine filmrol. Toen Josephine acht jaar oud was. hx&cht z» met haar moeder, de bekende Amerikaansche actrice Leone Roberts, ée Lo» Angelo» een bezoek aan Douglas Fairbanks, die haar een rol gaf in e*n Mary Pickford.film. Zij wilde niet. liever dar, te Los Angelos blijven et» voor de film »pelen, doch 'toen de opnamen beëindigd waren, nam haar moeder haar mee terug naar haai- woonplaats Seattle, waar haar verdere opvoeding voltooid moest worden. Than» heeft zij toch haar geluk te Hollywood gevonden. Haar nieuwste film is „Oil for the lamps of China". „I

.

.

'

- 5 -

i

T «M

■'.■'. ■

1

„Bij jou... als ik mag," fluisterde zij. „Ik wil nergens anders wezen." Na een tusschenpoos van zwijgen, waarin een paar roode lippen, die menig man verlangd had te mogen kussen, naar Pierre opgeheven waren, hernam Pierre ernstig: „Misschien krijg ik dit seizoen mijn kans wel. Ik vertel je dit, Ninette, in het diepste geheim. Je mag er met niemand over spreken... zelfs met je moeder niet." Ninette lachte ... een lachje, dat 'n tikje plagend was. Pierre leidde belangrijke mededeelingen altijd op deze manier in. „Wat is het dezen keer ?" vroeg ze. „Heb je een gevaarlijk complot tegen Frankrijk ontdekt ?" Er was een dergelijke episode geweest, die Pierre in een jammerlijken staat van vernedering had achtergelaten en hij bloosde toen Ninette er hem vroolijk aan herinnerde. „Neen! Een diamanten halssnoer en een paar misdadigers. Je hebt zeker gehoord, dat barones von Wartzheim de groote, witte villa op den heuvel, je weet wel, die van Varney, den Engelschen bankier, gehuurd heeft ?" Natuurlijk had Ninette het gehoord. Het was een heel evenement in de stad geweest. De barones was een van de rijkste vrouwen ter wereld. Haar Amerikaansche echtgenoot had haar, naar men zei, veertig millioen dollar nagelaten, tien millioen Engelsche ponden en een ongelooflijk aantal millioenen Fransche francs. Zooiets spreekt tot de verbeelding van eenvoudige zielen als Ninette. De barones was een vriendelijke en gastvrije vrouw, den middelbaren leeftijd voorbij. Ze had één zwak: ze was dol op juweelen. Ze droeg meer dan de goede smaak strikt genomen toeliet, hoewel haar persoonlijkheid in geenen deele ordinair was. Mooie steenen waren nu eenmaal een hartstocht van haar. En zoo had ze kort geleden de Broadwater-diamanten gekocht. De Broadwater-diamanten droegen dien naam, omdat ze geslachten lang in het bezit der Engelsche hertogen van Broadwater waren geweest. De hertogelijke familie behoorde tot de slachtoffers van de ongunst der tijden en toen de barones von Wartzheim aanbood honderdvijftigduizend pond voor het fijnbcwerkte, delicate, historische collier te betalen, grepen zij deze gelegenheidj-om uit de moeilijkheden te komen, dankbaar aan. Daar woonde dus de barones in de groote, witte villa, niet ver van de kleine, romantische residentie van Madame en in de kluiskamer, die Varney, de Engelsche bankier, had laten bouwen, lag het beroemde halssnoer. „En," besloot Pierre geheimzinnig, nadat hij, trotsch op zijn ambtelijke kennis van zaken, die hem méér deed zijn dan gewone stervelingen, dit allemaal in geuren aan 'Ninette had verteld, „we hebben een vertrouwelijke mededeeling uit Parijs gehad. Twee der beruchtste juweelendieven van Europa zijn op weg hierheen. Ze heeten Kayne ~en Berand. Kayne komt uit Engeland,

Berand is een Franschman. Ze werken altijd samen: Het is heelemaal niet uitgesloten, dat het niet onze zonneschijn is, die hen naar 't Zuiden trekt, maar de diamanten van de barones." „Verbeeld je, dat ze de steenen stelen I" hijgde ze. Pierre keek ongewoon ernstig, zijn gelaatsuitdrukking had bijna iets plechtigs. „Dan zal ik trachten ze te arresteeren. Het zou een flinke promotie beteekenen, als ik het halssnoer terugvond en de dieven te pakken kreeg." Ninette lachte. „Ik geloof, dat je hoopt, dat ze gestolen worden!" riep ze uit. „Waarom zou ik niet?" klonk het welgemoed. III. Kayne en Berand verschenen inderdaad en Pierre hield tersluiks een oogje op hen. Kayne was een lange, magere Engelschman, opzichtig gekleed met iets blufferigs in zijn optreden; Berand, een Franschman met een weiverzorgden baard, 'van het nagenoeg uitgestorven type van den boulevardier, met een ernstig gezicht en een lorgnet aan een dunnen, gouden ketting bungelend, een jacquet en een bolhoed. Hij had de hersens van het tweetal. Kayne was het glinsterend zwaard, waarmee de aanvallen, die Berands beweeglijke intelligentie uitdacht, werden uitgevoerd. Ze vulden elkaar op succesvolle wijze aan. De dagen en nachten volgden elkaar op, nachten zooals dit deel van de kust der Middellandsche Zee ze kent, wanneer de warme winterzon achter de

Rookt desnoods wat minder maar rookt

IETS f GOEDS Een zachte volgeurige Turksche

Een goudgele zonrijpe Virginia

i Pall Mall

Geïmporteerde Sigaretten Imp. Alvana

^M

den Haag

;

09LOSS//y^

Vraag driehonderd een en dertig In de schilderkunst verstaat men onder een genrestuk een doek, dat zijn onderwerp ontleent aan het dagelijksch leven. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer M. W. Hoeks te Leiden den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan den heer J. A. M. Peters te Deventer, den heer J. M. Emmen te Den Haag, den heer J. M. Hilferink te Den Haag, den heer J. Weyerman te Den Haag, den heer F. Vogel te Minnertsga. _ 6 -

J

N

We waren hem eigenlijk een beetje vergeten onzen tenor Jan Kiveron. Het is ook zoo lang geleden, dat hij zijn kunst in ons land ten beste gaf; vergis ik mij niet, dan trad hij in het voorjaar van 1925 voor het laatst op. Hy speelde toen met Beppie de Vries, Louis Davids en Poldi Reiff in het Casino te Rotterdam in de operette „Graaf blijft graaf". In ons land heeft, Kiveron echter nooit de plaats kunnen innemen, die hem toekwam. Vaak was hij dan ook van plan het bijltje er bij neer te leggen. Het was dan altijd Louis Davids, die hem moed insprak en hem verzekerde, dat ook hij wel eens aai; de beurt zou komen. En de „kleine man" heeft gelijk gehad. Kiveron ging naar Berlijn, nam er eenige lessen bij Prof. Albert Wermuth en debuteerde in het Berlijnsche Metropol-Theater. Zijri Partnerin was de ook hier te lande zoo bekende Friedl Dotza. Kiveron had succes

heuvelen gezonken is, de lichten op de Promenade des Anglais blinken in feilen glans, de voorgevel van het Casino straalt als een groot scherm van witte fonkeling eil juweelen, bonte en schitterende oogen bewegen door een betooverende duisternis. Pierre was er aan gewend en toch verrukte het hem telkens weer. Hij vroeg zich af, of hij daar ook eens zoo zou flaneeren, met Ninette naast zich, in een van Falanges creaties. Hij verlangde het niet voor zichzelf, maar voor Ninette. Zij hield er zoo van. Kayne en Berand speelden aan de tafels, dronken in de cafe's en dineerden in de groote restaurants, maar verder schenen zij' niets te doen.

Jan Kiveron."

K I

'^<"-i■:;'":.

E

en een engagement te Graz volgde. Daar leerde hij den beroemden operette-componist Franz Lehär kennen en deze was zóó met hem ingenomen, dat hij hem de eervolle opdracht gaf in de première van zijn nieuwste operette de hoofdrol te creëeren. Volgens den componist was onze landgenoot een schitterenden „Zarewitsch". Daarna vervulde hij met Martha Eggerth te Hamburg de hoofdrollen in „Das Veilchen von Montmartre". Eduard Künneke componeerde speciaal voor hem de operette „Der Tenor der Herzogin"; de première vond onder de persoonlijke leiding van den componist te Praag plaats. Ook zong hij in de Oostenrijksche première van Robert Stolz' „Venus im Seide". Zijn tegenspeelster was toen de bekende zangeres Dely Drexler. Ondanks al deze triomfen heeft hij zijn vaderland niet vergeten en nu hij na tien jaren eindelijk een veertien dagen vacantie kon nemen, brengt hij deze in zijn vaderland door. Maar ook thans roept hem de kunst en reeds tweemaal is hij voor de radio te Hilversum opgetreden. Ik vroeg hem naar zijn toekomstplannen. „Voor het komende seizoen ben ik aan de Staats-Opera te Danzig geëngageerd. Ik zing daar behalve in operettes, ook in opera's." „Is dat den eersten keer, dat; U als operazanger zult optreden?" „Op verscheidene tournee's in het af^eloopen seizoen heb ik reeds de rol van Pinkerton in „Madame Butterfly" vertolkt, o.a. met de beroemde Japansche zangeres Hatsue Yuassa. Ik verheug mij reeds op mijn rol van Don José in „Carmen", die ik dezen winter te Danzig zal vervullen. Er wordt op het oogenblik een nieuw theater te Danzig gebouwd, daaraan heb ik mijn vacantie te danken."

Jan Kiveron met Dely Drexler in „Venus

im Seide".

..Hebt u al gefilmd?" „Langen tijd geleden speelde ik reeds in eenige stomme Nederlandsche films, maar voor de sprekendefil'm heeft men mij nog maar steeds niet willen ontdekken. Toen de Monopole-film te Rotterdam „Holland Weibchen" wilde gaan opnemen, heeft Lehär mij speciaal aanbevolen. Ik schreef aan Jacques van Tol, die de film voor Nederland zou bewerken. Hij verzocht mij om foto's en critieken. Het eenige resultaat tot op heden is, dat ik mijn dure foto's kwijt ben. Neen, mijn geluk als artist schijn ik niet in mijn vaderland te moeten zoeken." Wij hopen, dat onze filmindustrie ook eens plaats zal hebben voor een kracht als Kiveron, die in het buitenland en voor onzen zender bewezen heeft „een tenor met goud in de keel" te zijn.

Maurice Schwartz als Rebbe Melech, rabbijn uit Niecheve.

Vraag driehonderd vijf en dertig Waf verstaat men onder dagbouw? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die ons vóór 13 Juli goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgewater 22, Leiden. De abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 13 September gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 335.

^.'.'ä'-

M'n goeie vriend Van der Hulst is een verstokt celibatair. Tot nu toe is hij van zyn principe „mensch trouw nooit" nog niet afgeweken; Waarover m'n vrouw zich ergert. Waarom trouwt die kerel niet? Hij heeft geld genoeg om een huishouden te onderhouden. Je moest dien kerel links laten liggen.... Wat ik niet doe. Waarom niet? Jullie begrijpt het wel en m'n vrouw vertel ik het niet. D'r is genoeg ergernis in de wereld. Ook heb ik d'r niet verteld, dat wat bjj mij onlangs verhaalde. Van der Hulst was toevallig getuige geweest van een heftige ruzie tusschen een man en een vrouw, 'n Getrouwd stel. 't Werd een rechtszaak en of hy wou of niet. Van der Hulst moest ais getuige verschijnen. Partijen, zooals dat heet, gaven bun opvatting van het geval. De rechter luisterde geduldig naar hun uiteenzetting. En toen die afgeloopen was, vroeg Zijn Edelachtbare aan mijn vriend V. d. Hulst: Getuige, u hebt het verhaal van beide kanten gehoord, wat is uw opinie? Waarop mijn vriend antwoordde: Mijn opinie Edelachtbare, ik kan ze u met weinig woorden geven: Mensch trouw nooit! PETRUS PRUTTELAAR.

In den Stadsschouwburg te Amsterdam gaf Maurice Schwartz met het Jiddisch Kunst-Theater

■

van New York de eerste opvoering van het tooneelstuk „Yosche Kalb". De première vond plaats op Dinsdag 25 Juni, het vuur viel dien dag letterlijk van den hemel en toch was de Stadsschouwburg zoo goed als uitverkocht. Ondanks de ondragelijke hitte hebben de aanwezigen genoten, en de ovatie, die men Schwartz en zijn ensemble aan het slot heeft gebracht, was ook voor hen het bewijs, dat men ondanks het feit, dat men van het gesprokene zeer weinig heeft kunnen verstaan, men hun kunst ten volle heeft weten te waardeeren. Zelfs een Reinhardt zou de avonturen van den ongelukkigen Nakumtche, die later den bijnaam Yosche Kalb krijgt, niet zoo ten tooneele weten te brengen als deze Maurice Schwartz. Kort en goed, gij moogt deze voorstelling niet verzuimen.

BESCHADIGDE TEKST OF VERKEERD GEBONDEN DAMAGED TEXTOR WRONG BINDING

■■

De barones verscheen op, een avond met de Broadwater-diamanten. Ze veroorzaakte een beroering. Pierre had dienst voor het Casino en toen hij hielp, om de menigte van nederige toeschouwers in bedwang te houden terwijl zij voorbijging, was hij in de gelegenheid de diamanten duidelijk te zien. Eerst schenen ze hem teleur te stellen en toch, terwijl hij keek, onderging hij de vreemde bekoring van het kleinood. Het was haast tè teer, tè broos, een smalle stroom wit en blauw vuur om den hals van de barones, maar iedere steen was zorgvuldig uitgezocht en getoetst in de verre dagen van Koning Jacobus II van Engeland. Iedere steen had zijn geschiedenis. Vergeleken bij andere diamanten was geen der steenen groot, het gewicht van het halssnoer was betrekkelijk gering, maar het sieraad deed de polsen van kenners feller kloppen en vermocht zelfs het hart van een man als Pierre Leblanc niet onberoerd te laten. De barones verdween uit het gezicht onder het bewonderend gemompel van de kijkers en Pierre, die zich omkeerde, om hen te verspreiden, staarde eensklaps in de loome, spottende oogen van Kayne. , De Engelschman had de brutaliteit tegen hem te glimlachen en Pierre \venschte wel, dat hij het met zijn plicht kon overeenbrengen om hem een fikschen tik te geven met zijn witten stok. In plaats daarvan richtte hij tot Kayne het verzoek, dat hij ook aan de andere toeschouwers deed, namelijk om door te loopen. „Zeker," antwoordde Kayne. En nonchalant voegde hij er bij: „Wat 'n prachtige diamanten, vind je ook niet, agent?" Pierre liet zich niet uit de plooi brengen. „Magnifiquel" zei hij effen. „En wilt u nu zoo goed zijn het verkeer niet verder te belemmeren, monsieur ?" Hij was de beleefdheid in persoon. Kayne slenterde verder. Den volgenden morgen was Pierre vrij van dienst en daar Ninette door haar plichten bij Madame Falange opgeëischt werd, maakte hij een lange wandeling over de heuvels naar Kaap St. Louis, om naar de aardige, kleine villatjes te kijken. Hier, dacht hij, was het gelukzalige plekje grond, waar hij en Ninette hun tehuis zouden vinden, tegenover de groote kaap, met de blauwe zee tweehonderd voet beneden en- een tapijt van bloemen tot aan den witten weg, die naar de met sneeuw bedekte bergen in verte voerde. '

:

■■.;;.:">T '.

had in een glas bier en Kayne bestelde forsch en welgedaan met een eenigszins het. Berand zat er rustig bij en het verwelkt gezicht en naast haar, dubbel was Pierre duidelijk, dat Kaynes gedrag betooverend door het contrast. Madame. hem niet aan stond. Kayne echter Op Madames schoot zaten twee merkte het niet of deed alsof hij niets Pekingeesjes. merkte. Ze hadden een gehuurden auto Pierre nam zijn hoed af. Madame' vlak bij staan. dankte met een zonnigen glimlach, die Kayne hief zijn glas op. alle recht deed wedervaren aan haar „Ik drink op de misdaad!" zei hij vuurroode lippen en witte tanden. Toen lachend. was de landaulette voorbijgegledén. Pierre lachte eveneens. Berand zuchtte. „En op de straf," vulde hij aan. „Rijkdom en schoonheid bevat die Berand grijnslachte en zijn listige auto. Welke van de twee zoudt u het oogen sloegen Pierre scherp gade. Zij liefste willen, agent ?" schenen te zeggen, dat hij dit rake „Zeg alle twee," adviseerde Kayne. antwoord heel schrander vond voor een „Een mensch moet niet te bescheiden gewonen politie-agent. zijn als hij vooruit wil komen." Kayne leunde op de tafel en presenZe stapten in den huurwagen en keerden teerde Pierre een sigaret. naar de stad terug. Pierre praatte on„U houdt ons zeker goed in de derweg voortdurend met Berand. Kayne gaten?" vroeg hij. „Ik bedoel u spesliep. Zijn gesnork klonk boven het ciaal? Er is natuurlijk gewaarschuwd gebrom van den motor uit. uit Parijs. Mijn vriend en ik weten best wat voor reputatie wij hebben. Uw heele IV. met goud bestikte legermacht houdt een Pierre rapporteerde zijn ontmoeting oogje op ons; maar u twèè oogjes. Heb met Berand en Kayne en kapitein ik het bij het rechte eind?" Charles Puget prees zijn tact. De zon„Volkomen," antwoordde Pierre kalm. beschenen dagen verstreken snel. „Het spijt me, dat u het hebt gemerkt. Op een avond werden de BroadwaterNiet, dat het eenig verschil maakt, want diamanten gestolen en de omstandigals u kunsten uithaalt, zal ik u arresheden waren als volgt: teeren." Het was een van die onbeschrijfelijke. Kayne grinnikte. Zuidelijke avonden met een heirleger „Dat is ten minste openhartig. Wat van sterren boven een doorzichtigen zeg jij, Jules?" sluier van diep kobalt, met de groote Berands voorhoofd was gefronst. Hij lampen zachtjes bewegend in den wind zei geprikkeld: „Je bent een dwaas, en de zee traag klotsend op de donRex." En tot Pierre voegde hij er bij: kere kust. „Ik moet mijn vriend verontschuldigen. Op den mét bloemen begroeiden Hij heeft te veel wijn gedronken." heuvel flonkerden de lichten der villa's „Het is in orde, hoor, u hoeft u niet als gouden stippen tusschen het suizete excuseeren," glimlachte Pierre, zon- lende gebladerte. Het was negen uur en der aanstalten te maken om heen te de meeste menschen hadden juist gegaan. Hij nam zijn glas bier op en dineerd. dronk zonder haast. Pierre deed de ronde op de heuvels. „Rijd met ons mee naar de stad," Zijn voorgeschreven weg voerde langs stelde Kayne voor. „We hebben een de groote, witte villa der barones. Noem auto. Ot zou uw. chef grijze haren het geluk, dat tot ieder groot man krijgen, als hij u in zulk slecht gezelde gelegenheid komt: zijn grootheid schap zag?" toont zich hierin, dat hij de gelegenheid De glimlach om Pierres lippen bleef. grijpt met beide handen, terwijl een „Hij zal denken, dat ik u van dichkleiner man zijn kans laat glippen! terbij gadesla, messieurs, en alleen maar Pierre bleef even voor de monulof hebben voor mijn dienstijver." mentale ijzeren hekken van den betrekBerand deed geen moeite om zijn ont- kelijk kleinen tuin toeven, zwaaiend met stemming te verbergen. Hij maakte een zijn witten „baton" en zijn geest hield ongeduldig gebaar. „Nu is het genoeg!" zich bezig met de vraag, wat Ninette Hij knipte met vinger en duim en de op het oogenblik wel zou doen. Was kellner, die hen bediend had, haastte zij thuis bij haar moeder, zooals het zich, om zijn geld in ontvangst te een oppassende dochter betaamde ? Juist nemen. „Wij gaan terug. Als u lust op het oogenblik, dat hij daar stond, hebf mee te rijden, kunt u het gerust hoorde hij een schrillen kreet. doen. En wat ik zeggen wil, we zijn Oogenblikkelijk glipte hij door een hier voor ons genoegen en een deel der hekken en haastte zich, meer sprinvan dat genoegen danken wij aan de gend dan loopend, langs het zich om^de^^erdenking hoog windende pad naar de voordeur... op Die was gelukkig niet gesloten; hij udt trad in de groote hal van de villa — en staarde in het doodsbleeke gezicht van een dienstmeisje.

■ff

F R T A John erft de modezaak. Hij haalt Stephanie over om als vennoote in de zaak te blijven. Journalisten komen John interviewen om te hooren, wat een Amerikaansch voetbalspeler over damesmode hééft te beweren. Huck staat de journahsten te woord en geeft de zonderlingste verklaringen over de nieuwigheden, die John zal invoeren. Sophie hoort van de erfenis en komt naar Parijs. Huck tracht haar te overreden een japon uit te kiezen, die John als te opzichtig heeft afgekeurd. Als John haar ziet, ontstaat er een nieuwe ruzie en dezen keer is de breuk definitief. John verwijt Stephanie, dat zij

ROLVERDEELING: Stephanie Irene Dunne Huck Fred Astaire Scharwenka .... Ginger Rogers John Randolph Scott Tante Minnie .... Helen Westley Ladislaw Victor Varconi Sophie Claire Dodd Voyda Luis Alberni Lord Delves . . Ferdinand Munier Albert Torbes Meijer Professor Adrian Rosley Fernando Bodil Rosing Regie: " WILLIAM A. SEITER. Remaco-film. John Kent (Randolph Scott), een bekend Amerikaansch voetballer, gaat met zijn vriend Huck (Fred Astaire) en diens band naar Parijs. Tante Minnie (Helen Westley), de tante yan John, heeft in Parijs een bekende modezaak, „Roberta". De chef-kostuumontwerpster is Stephanie (Irene Dunne), een. Russische prinses. John is daarvan piet , op de hoogte. Wat hij wel weet is, dat Stephanie een prachtige stem heeft, want hij heeft haar hooren zingen op een van de niet-officieele afternoon-teas van zijn tante. Huck, de vriend van John, boft. Ternauwernood is hij in Parijs of hij ontmoet „gravin Scharwenka", die niemand anders blijkt te zijn dan zijn vriendin Lizzie Gatz (Ginger Rogers). Scharwenka slaagt er in een engagement voor den band van Huck te vm4fen in de nachtclub, waar zij een engagement als danseuse heeft. Twee onaangename dingen zijn er, die John bezig houden. Het eerste is de knappe portier Ladislaw (Victor Varconi), die zich erg voor Stephanie schijnt te interesseeren. Het andere de herinneringen aan Sophie (Claire Dodd), een verwaand, onbetrouwbaar meisje, dat hij na een ruzie over een japon in den steek heeft gelaten. Tante Minnie sterft plotseling en

A \

GINGER ROGERS

Sophie zoo'n japon heeft laten uitzoeken. Stephanie voelt zich gegriefd en van dit oogenblik af spreken de compagnons niet meer tegen elkaar. Door het incident is het John duidelijk geworden, dat hij Stephanie liefheeft. Alle Parijsche modedeskundigen komen op de modeshow van Roberta om eens hartelijk te lachen. De zonderlinge pers-communiqués hebben hen op het ergste voorbereid. Maat het komt anders uit. Dag en nacht heeft Stephanie gezwoegd om de dwaze ideeën van Huck in prachtige modecreaties om te tooveren. De toejuichingen zijn geestdriftig! De show is een triomf. Het hoogtepunt van de show is een japon, die Stephanie zelf ontworpen heeft. Zij zelf draagt ook het vorstelijke kleedingstuk. Daarna zingt ze en iedereen is „weg" van haar. Het meest van allen John. John hoort van Stephanie, dat Ladislaw een neef is van haar. Alle misverstand is nu uit den weg geruimd en het „happy end", d.w.z. een dubbele bruiloft, is zoo vanzelfsprekend, dat met de opname van een verzoeningskus kon worden volstaan.

HELEN WESTLEY EN IRENE DUNNE

FRED ASTAIRE EN GINGER ROGERS

'it.: '' |

-i

•a; ^^

N

ti*

3

%

w

t

i

/ *

c

DE MODESHOW

VICTOR VARCONI EN IRENE DUNNE - 9

i^fegate^fe;,^:^.!..

_,

:

._

;_^

,_

■,•■■

iieuvAP ■

,., ,

OtUudüuM

„Däär!" hijgde ze. „De barones!Het gebeurde zoo netl" Ze wees, bevend van het hoofd tot de voeten, naar een deur en Pierre trok die, zonder iets te vragen, open. Het meisje liep achter hem aan. Hij kwam in een korte gang. Op een hoogte van ongeveer één meter tachtig, was in een muur, die een van de buitenmuren van het huis bleken te zijn, een kleine, vierkante opening aangebracht voor ventilatie. Een ■ stalen luikje kon voor deze opening neergetrokken worden, een luikje, dat eigenlijk overbodig was en dan ook nooit gebruikt werd, omdat geen menschelijk wezen zelfs zijn hoofd door de opening kon steken.

Onder regle ie van Maurice Elvey speck Madge 1Evans te Londen de vrouweliike elijke hoofdrol in de film ,,De tunnel". Joel Mc.Crea en Maureen O'Sullivan vervullen onder regie van Richard Boleslawski belangrijke rollen in de M.G.M.film ,,Manhattan madness". Aan het eind van de gang was een Te Parijs stalen deur en deze stalen deur, die wordt onder re- nu open stond, gaf toegang tot een gie van Curtis klein, met staalplaten gepantserd verMelnitz de Am- trek, de kluiskamer, die Vamey had bassador-film laten inrichten, nadat hij de villa ge,,In het witte kocht had. De toegangsdeur, die naar paar
- 10 ,,.--G;,',%.■.

(,(«'

.%

,■

tigen gang van aujn gedachten te ve»^ storen en hij moest zich met geweld beheerschen. „Jawel," antwoordde het meisje. „Madame dineerde bij de barones. Zij is dikwijls hier, ze zijn erg bevriend. Ik diende aan tafel. Dat doe ik dikwijls, als mevrouw alleen met haar vriendin dineert. Ik ruimde de tafel af en liet hen alleen met de koffie. Mijn mevrouw nam een Grand Marnier en Madame een Triple Sec." „Ja, ja," sprak Pierre ongeduldig. De kapitein zou er wel spoedig zijn. Het meisje vervolgde: „Ik hoorde mijn mevrouw zeggen, dat ze Madame het halssnoer wüde laten zien. Daar hoefde ik mij het hoofd niet over te breken — het ding is niet van mij. Ik was binnengeroepen, om iets aan te geven — o ja, sigaretten van een bepaald merk, waar mevrouw erg van houdt. Ze stonden beiden op, toen ik de kamer uitging. Ik keerde naar de keuken terug, door deze deur." Het meisje wees in de hal. De bewuste deur was gesloten. Ze ging voort: „Ze volgden me van uit de eetkamer. Ik bedacht, dat er nog leege kopjes en glazen op tafel stonden en liep terug, om ze te halen en zag hen toen door de deur tusschen de hal èn de korte gang, die openstond, bij de toegangsdeur van de kluiskamer. De barones was met het slot bezig. Toen ik weer mt de eetkamer kwam met de kopjes en glazen, had ze de kluisdeur geopend en in het voorbijgaan kon ik er in kijken." Het meisje zweeg even. „Weer ging ik door de deur, die naar de keuken voert. Ik had die ternauwernood achter mij dichtgedaan, monsieur — misschien was het tien seconden — of ik hoorde een kreet, een gesmoorden kreet leek het. Even bleef ik stokstijf staan. Ik zette haast-je, repje mijn blad neer, rende terug en vond hen zooals u ze ziet. Dat is alles, monsieur. Behalve dan, dat ik een schreeuw gaf, dien u gehoord hebt." Pierre dacht na. Dit was een buitengewone geschiedenis. Hijzelf had zeker een paar minuten bij het hek van de villa stilgestaan; dat moest dus geweest zijn in het tijdsverloop, dat beide dames van de eetkamer naar de kluis waren gegaan en de barones de deur geopend had. De tuin was tamelijk klein en hij had de voordeur van de villa voortdurend kunnen zien. Hij wist, dat die niet was opengegaan. Verder waren de twee vrouwen, op tien of twaalf seconden na, niet Aiit het gezicht van het meisje geweest. Tien of twaalf seconden — — laten we zeggen twintig, dacht Pierre. Zoo'n meisje kon zich Ucht vergissen in de consternatie. Twintig leek waarschijnlijker. Twintig seconden duren wel even, maar ten slotte niet zoo heel lang. In die tijdsruimte was de voordeur gesloten gebleven. De eerste theorie, die zich in zijn brein gevormd had — dat zich een man op een of andere mysterieuze manier in het huis verborgen had gehouden, de vrouwen aangevallen had en daarna gevlucht was — scheen niet houdbaar. Pierre had namelijk alle vensters gelijkvloers onderzocht en be-

■

vonden, dat ze van binnen gesloten waren. Een er van zou aan den binnenkant geopend, maar niet gesloten kunnen zijn door een vluchteling, die er uit ontsnapt was. De straatdeur kwam niet in aanmerking. Eveneens was het onmogelijk, dat een man zelfs maar zijn hoofd door de ventilatie-opening kon steken, laat staan er door ontvluchten. De achterdeur was alleen door het keukendepartement te bereiken en daar was steeds personeel aanwezig geweest. Toen Pierre zoover met zijn bespiegelingen gekomen was, verscheen de kapitein, in gezelschap van een majoor en een dokter. Op zijn kwieke, doortastende bevelen telefoneerde de majoor om een vrouwelijke fouilleeringsbeambte. Onderwijl bracht Pierre den kapitein op de hoogte van zijn bevindingen. De dokter liet beide vrouwen naar de groote serre brengen, waar ze op divans werden gelegd en waar hij hen begon bij te brengen. De barones, legde hij uit, behoorde tot de naturen, die oogenblikkelijk op een verdoovend middel reageeren. Een vleug — en zulke menschen zijn weg. Maar Madame was heel normaal in dat opzicht en het was waarschijnlijk Madames kreet geweest, dien het dienstmeisje gehoord had. Kapitein Charles Puget gaf een reconstructie van het geval. Op een volkomen raadselachtige wijze had de dief de twee vrouwen overvallen. Hij had de barones „uitgeblazen als een kaarsvlam", zooals de kapitein het plastisch uitdrukte en daarna Madame het verdoovingsmiddel toegediend. Hoe hij uit het huis ontkomen was, was al 'even

Lau Ezerman, Ank van der Moer en Dick Swidde in de Nederlandsche film „Lentelied", die onder regie van Simon Koster wordt vervaard!

■;',-•,•■■■....

•

.-.■■•

onverklaarbaar als zijn aanwezigheid. De telefoon werkte aan één stuk door. Bevelen aan het politiebureau om manschappen te sturen voor het doorzoeken van het huis en den tuin. Orders om Kayne en Berand te zoeken en vast te houden. Algemeene bedrijvigheid. Kapitein Puget was tegen de situatie opgewassen. V. Intusschen was Pierre Leblanc bezig te denken, te luisteren en zijn oogen den kost te geven en inmiddels kwamen Madame en de barones weer tot bewustzijn. Het was de barones, die hun vertelde, dat haar beroemde diamanten vermist werden. Het duurde lang, eer ze met haar mededeelingen klaar was, omdat zij ze telkens door krampachtige huilbuien onderbrak. Haar verhaal kwam hierop neer, dat ze het collier voor Madame had opgehouden, opdat het licht door de steenen zou schijnen en haar vriendin ze in hun volle glorieuze schoonheid kon bewonderen. Toen was het licht eensklaps uitgegaan, ze had chloroform geroken en het was nacht om haar geworden. Madames verklaringen stemden hiermee overeen, alleen vertelde ze, dat ze even in de duisternis was blijven staan, met de gedachte dat het bcht wel direct weer zou aangaan, zooals zoo dikwijls bij een korte storing gebeurt. Ze had een soort snik van de barones gehoord, vervolgens een ijzeren greep om zich heen gevoeld en daarna wist ze ook niets meer. De kapitein opperde voorzichtig, dat het de volledigheid ten goede zou

komen, al was het natuurlijk een pure formaliteit, wanneer Madame zoo goed zou zijn zich te willen laten fouilleeren. Madame had hoegenaamd geen bezwaar en terwijl de vrouwelijke politiebeambte zich van haar taak kweet en alle hoeken en gaten van het huis doorzocht werden, slenterde Pierre buiten rond. Met zijn electrische zaklantaarn gewapend, snuffelde hij in den tuin. Geen voetafdrukken in de bloembedden, geen spoor van het halssnoer of een leege chloroformflesch onder den ventilator, niets bijzonders te bespeuren, niet de geringste aanwijzing. Hij keerde terug. De fouilleering van Madame leverde niets op. Madame verzekerde kapitein Charles Puget met een allerliefst lachje, dat ze zich niet verzet had tegen het onderzoek, omdat ze wel inzag, dat hij niets anders dan zijn plicht had gedaan. Dus bleef het probleem onopgelost. En vreemd genoeg, de kapitein besprak het met Pierre in plaats van met zijn majoor. Er scheen op dezen avond iets onweerstaanbaars van Pierre Leblanc uit te gaan. „Het ding is niet in het huis," zei hij. „Daar kan ik een eed op doen. Het dienstmeisje gaat vrij uit — daarvan ben ik overtuigd — en er was ook zoo weinig tijd." Zijn oogen keken strak en uitvorschend in die van Pierre. „Leblanc, zeg alsjeblieft niet, dat Madame Massonnier het gedaan heeft. Gesteld dat je haar verdenkt, waar heeft ze het chloroformfleschje en het collier dan gelaten ? Ze zit toch niet den heelen tijd aan tafel met een in chloroform gedrénkten lap bij zich! Ze zou dat

"'■■"'

goedje in elk geval in een flesch moeten hebben gehad. Dus ..." „Ja, kapitein," gaf Pierre afwezig toe. Hij was nog steeds aan het denken. Madame nam afscheid. Ze betuigde de barones haar diepgevoelde deelneming en verzekerde haar, dat ze voldoende van de gevolgen van de verdooving bekomen was om naar huis te gaan. Kapitein Puget fluisterde Pierre in: „Het idee, dat zoo'n pracht van een vrouw zichzelf zou chloroformeerenl" Pierre sloeg Madame gade, terwijl zij vertrok en zijn voorhoofd fronste zich. Tegen den kapitein zei hij: „Ik geloof niet, dat Kayne en Berand hier de hand in hebben gehad. Ik heb u verteld, hoe ze me aangeklampt en met me gepraat hebben. Kayne was dronken en vond het een geweldige mop. Ik geloof, dat hij de waarheid sprak, toen hij zei, dat ze hier voor hun pleizier waren en zich amuseerden ten koste van ons." „We zullen zien," gromde de kapitein. „Ik zal hen aan den tand voelen." Pierre liep enkele oogenblikken zwijgend heen en weer en richtte zich toen opeens tot zijn chef. „Kapitein, geeft u mij verlof de barones een vraag te stellen ?" „Ja ..." De kapitein keek Pierre onzeker aan. „Heb je een idee ?" Maar Pierre was al naar den divan gegaan, waar de barones, ondersteund door haar kamenier, zat. Hij had de grootste moeite om de geweldige opwinding, die zich van hem meester gemaakt had, te verbergen en rustig te spreken. „Neemt u mij de onbescheiden vraag niet kwalijk, madame la baronne, maar hebt u een ernstige operatie ondergaan ?" Ze keek hem verbaasd aan en knikte toen. Ze vertelde bijzonderheden met een vuur en een levendigheid, die bepaald verbazingwekkend waren voor een oudere vrouw, die juist uit een verdooving is ontwaakt. Pierre glimlachte, toen hij zich na een diepe buiging omkeerde en zoo kalm mogelijk de kamer verliet. Maar eenmaal over den drempel, maakte hij beenen, bracht haastig een bezoek in het keukendepartement en stelde een niet minder haastige vraag aan het dienstmeisje, dat hem reeds zooveel inlichtingen had verschaft. Toen hij weer in de hal kwam, stoof hij naar de voordeur en vervolgens naar buiten. Zijn chef, die hem opgewacht had, liep met groote passen met hem mee. „Wat is er aan de hand, Leblanc ?" „Kapitein," hijgde Pierre, „zoo goed als de barones mij zoo omstandig vatt haar operatie heeft verteld, zal ze dat ook aan Madame hebben medegedeeld. Ik durf er een eed op doen, dat zij hierdoor wist, dat de barones door chloroform, om zoo te zeggen in minder dan één seconde van de sokken is. De barones heeft mij ook verteld, dat ze zoo gauw weg was, toen ze geopereerd zou worden. — Ik moet naar Madame toe voor ik te laat ben." Kapitein Charles Puget was een stuk ouder dan hij en kon zijn vervaarlijke

stappen niet bijhouden. Pierre had nog nooit in zijn leven zoo hard geloopen als dien avond, toen hij van het huis van de barones naar de villa Fleurette ging. Bij het hek van Madames romantisch verblijf stond hij stil. Hij zag een verlichte kamer op de benedenverdieping en op het balkon voor die kamer stond de charmante bewoonster een luchtje te scheppen na haar verdooving, of misschien, dacht Pierre.... te wachten ... Een seconde bleef hij staan, vervuld van bewondering: verrukkelijk' harmonieerde het turkooisblauw van haar mantel met de stralende schoonheid van haar blonde haar en ovaal gezicht. Toen schudde hij de poëtische vervoering van zich af, opende het hek en stak, in het tempo, waarin hij gekomen was, het grasveld over". In zijn vaart nam hij een sprong, pakte den rand van de stecnen balustrade met één hand en trok zich omhoog. Met een kreet deinsde ze achteruit. „Wat wenscht u ?" Haar stem klonk scherp en hard. „Eén enkel woordje met U, Madame," antwoordde hij glimlachend en hield een van de glazen deuren voor haar open. Ze liep de verlichte kamer binnen en de kleine honden keften achter haar aan. Pierre keek naar ze en de glimlach in zijn oogen werd dieper. „En?" Er was iets angstigs en tegelijk tartends in haar houding. „Madame," hernam hij zacht. „Ik zal met u wachten. Er zijn drie levende wezens, die altijd hun weg naar huis vinden. Een dronken man, een postduif ... en een kat.. . Een kat keert altijd weer naar huis terUg, Madame en dat weet u. En een kat kan door een ventilator geduwd worden, waar een kind niet doorheen kan. Ik heb opgemerkt. Madame, dat, toen u bewusteloos gevonden werd, geen van uw lievelingen bij u was. Dat was tegen uw gewoonte, nietwaar? Maar hadt .u, bij uw komst in de villa, er óók geen bij u — dät is een andere vraag..." Ze probeerde tegen te spreken en gebruikte woorden, die, naar Pierre oordeelde, niet over zulke lieve lippen behoorden te komen. Pierre hield haar in de kamer en tien minuten later kwam door het open venster — — — haar groote, zwarte kat. Om den hals van het dier, vastgemaakt aan een zachten, elastieken band, die gemakkelijk over den kop geschoven kon worden, hing een klein zakje en in het zakje bevonden zich het collier en een leeg chloroformfleschje. Zooals Pierre later betoogde, was het dier de eenige medeplichtige, die stil en onzichtbaar in de duisternis, dien avond uit de witte villa had kunnen ontvluchten. Had het niet, op kattenmanier, verkozen nog een omwegje te maken alvorens naar huis terug te keeren, dan zou het collier voor altijd onvindbaar zijn gebleven en de dievegge aan den vergeldenden arm der gerechtigheid ontkomen zijn. Pierre maakte natuurlijk promotie en even natuurlijk trouwde hij met Ninette. En op den dag, dat Monsieur Charles

'

'

Puget met pensioen ging, was zijn beurt gekomen, om de sprookjesachtige, iri gouden pracht fonkelende kapiteins.:, uniform aan te trekken. Ninette gaf Pierre een zwarte poes cadeau als aandenken... FILM-ENTHOUSIASTEN E. W. £e ROTTERDAM. Rolf Wanka speelt voor heé eerst een hoofdrol. Hij is nleé getrouwd. Zijn adres i» Berlijn W., Kurfürstendamm 33. M. v. B. te APELDOORN. Fredrlc March viert zijn verjaardag op 31 Augustus en is getrouwd met Florence Eldridge. Sylvia Sidney is niet getrouwd. Zij is den Ssten Augustus jarig.

'h

J. J. S. te "s-GRAVENHAGE. Het adres van Conrad Veidt is Dorchester Hotel, Park Lane, Londen. L. B. te ROTTERDAM. Dergelijke vragen beantwoorden wij alleen in deze rubriek, onnoodig dus een postzegel voor antwoord in te sluiten. Met Uw sollicitatie kunt U zich wenden tot Loet C. Bamstijn« Filmstad, Benoordenhoutscheweg 2, 's-Gra« venhage. L. B. te GRONINGEN. Indien U een antwoordcoupon Insluit, zullen de meeste filmsterren U antwoorden. Het particuliere adres van M. R. is ons niet bekend. G. ƒ. te DEVENTER. Schrijft U Janet Gaynor dan maar in het Nederlandsch. Het kan eenige maanden duren, voordat ü antwoord krijgt. A. A. M. M. te '..GRAVENHAGE. Wendt U tot de Radlo-studios, 780 Gower Street, Hollywood. Zij zullen Unauwkeurige inlichtingen kunnen geven. H. C. te HOORN. De drie gevraagde adressen zijn Rolf Wanka, Kurfürstendamm 33, Berlijn W. Jan van Ees, Leidscheplein 13, Amsterdam en Cissy van Benn^kom, p.a, Cinetone-studios. Duivendrechtsche* kade 87, Amsterdam. Wij vermelden In n» blad de namen van artisten, zooals deze in de rolveideelingen staan.

„Wat voor soort menschen zijn de beste boekhouders?" lezen wij. — Degenen die onze boeken leenen, maken een goede kans f

T. v. G. te HAARLEM. Dorothea Wieck is den 3den Januari jarig. Zij is getrouwd. Jan Kiepura viert den loden Mei zijn ver« jaardag. Hij is verloofd met Martha Eggerth. C. S. B. te HENGELO. Het adres van Albach-Retty is Kurfürstendamm 36, Ber« lijn W. Rolverdeelingen worden in deze rubriek niet vermeld. Indien U een foto van bedoelde ster wenscht te ontvangen, moet U drie antwoord-coupons insluiten.

„Eén misstap in 's menschen leven, kan hem in de goot brengen!" zegt een moralist. — Ja, ja, die bananenschillen I

-'S'.

F. E. v. d. B. te ARNHEM. Bedoeld« film Is te Hollywood opgenomen. Elga Btink is getrouwd geweest. Haar adres is Prager« strasse 31, Berlijn W.

| „Nou, kruip er maar in, Herbert. De tent is absoluut water'ItHcht zoo lang je maar niet aan het linnen raakt."

„Wat 'n mal idee om dien ouden spoorwagon zoo te zetten." „Ja, hij is te lang In Amerika geweest tusschen al die wolkenkrabbers I"

„Het is dikwijls moeilijk om te weten, wat men beginnen moet als men zich op een tweesprong in een weg bevindt. — Begin een benzinepompinstallatie F

D. G. te PEMALANG. Heé adres vart Pierre Richard Willm is 89 rue Cardlnet, Parijs. U kunt hem in het Fransch schrijven. Hij is niet getrouwd. Victor de Kowa woont Burggrafenstrasse 9, Berlijn. Adolf Wohl« brücks adres is Waldtrautstrasse 17, Berlijn,

Een abonné vraagt ons, welke de tien gelukkigste jaren in het leven eener vrouw zijn. — Gewoonlijk die tusschen de negenentwintig en dertig jaar.

P. A. B. te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen: Willy Derby, Gentsche« straat 197, Scheveningen. Lou Bandy, Pel« lenaerstraat 11, Scheveningen. Jefke B.'s particuliere adres is ons niet bekend. T. v. d. W. te HELMOND. Lien Deyer. is getrouwd. Brigitte Helm is nog steeds op de huwelijksreis. Jan Kiepura is nog niet met Martha Eggerth in den echt verbonden, L. D. K. M. 's-GRAVENHAGE. Magd« Schneider filmt in Duitschland. Het adres van Gertrude Michaels is 5451 Marathon Street, Hollywood. Paul Muni is getrouwd.

„Zeep is heel slecht voor de huid, wanneer zij door de zon verbrand is," waarschuwt een dokter. — Daarom willen kleine jongetjes zoo graag blouses met open halzen hebbent

.,

■>

»Hoe vind ^e het nieuwe behnng?" „Heel mooi — mnnr wat ztyn dat allemsfil voor hobbel*?" „Allemnchtig t Ik heb vergelen eerst de schilderijen van den muur te halen f"

De verkeersagent: „Toch ga ik voornit, want dit i«: de eerste foul, nie ik vnndnng maak."

-12-

Naar men ons bericht, heeft een bekende scheikundige een soort brood samengesteld, dat de eigenschap heeft, moed te geven. — Een muis, die een paar kruimeltjes van deze wonderbare spijs vond, werd zóó brutaal, dat zij eenvoudig de kat van hnnr schoteltje melk opzij duwde.

- 13 fÊ^S^^Ma^É^aÊÊÉM^.^ .: ^. ^.

s

f

•

■

""■

;

^™ _,.,,».,. ,„;r .,_..,,„;,,,.,?..;:;,^::.

HOE HEET DIE FILM OOK WEER? Een interessante PrVsvraaé Ter gelegenheid van haar tienjarig bestaan in Nederland (5-11 Juli 1935) «telt de METRO-GOLDWYN-MAYER ALLE LEZERESSEN EN LEZERS VAN HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER in de gelegenheid deel te nemen aan een INTERESSANTE PRIJSVRAAG HOE HEET DIE FILM OOK WEER ? is de vraag, die onwillekeurig bij U zal opkomen, wanneer U de foto's op deze pagina bekijkt. Het zijn alle oude, welbekende scènes uit films, die gespeeld zijn door de beroemdste sterren der Metro-Goldwyn-Mayer en alle zijn in ons land vertoond. Reeds bij den eersten oogopslag znlt U dos verschillende scènes herkennen. Om aan de prijsvraag mede te doen, behoeft ge nn slechts een lijst te zenden, waarop in volgorde (overeenkomstig de nummering der foto's) wordt aangegeven, uit welke film de afgebeelde scènes zijn. Voor de 'goede oplossingen stelt de METRO-GOLDWYN-MAYER beschikbaar:

EEN HOOFDPRIJS van f40.EEN TWEEDEN PRIJS von f 20.en voorts voor IEDERE GOEDE OPLOSSING een troostprijs, bestaande uit een groote star-foto in eenvoudige omlijsting. Oplossingen richte U tot uiterlijk Maandag 15 Juli a.s. onder motto „Prijsvraag" aan de Publiciteits-Afd. van Metro-Goldwjrn-Mayer-Film-Mij., Damrak 49, Amsterdam. Bij meerdere goede oplossingen beslist het lot omtrent de toekenning der beide geldprijzen. De beslissing van de Directie van Metro-Goldwyn-Mayer is bindend; hierop is geen beroep mogelijk

r-..,„■■.-.;,.,■

.,.,,•,..,,,-.,.„,■,.;,

,^.V;M-~;-.^S:-—-v,i;"-'

r*^,;;-;

i

'

■

■

■.r^^^^s^'

,

■^■..^ra^.^.?l

■■

ÉSÊBÊÊSÉÊÊÊÊÊÊÊ^

I

Paramount-film. Regie van Marion Gering. Rolverdeeling: Joe Martin . 1 :..... George Raft Diana Harrison Carole Lombard Flash . . ;. ..... Lynne Overman Carmelita ........;....... Margo Patsy . ..: Gail Patrick Goldie

his

/Ä —

Adrian

■H

■■'■

■St -

Hobart Fletcher ...... Monroe Owsley Solanger Jameson Thomas Carlos Paul Porcasi Mevrouw Harrison, .Virginia Hammond

.

'iSl'V&Z

■■i

,#WS

'•^m^'i

V.

->£i

3**' v

* T,1J

• -'^

«r«. ■

*p' ■^.^um

^«pmé

u.

v.

-'-■

"^w^SB' .

:\l^.*,

*fe-#-

'jJÊv.

\.

s

Joe Martin, een cabaretdanser in Hamoet zoodoende Joe weer, die aanbiedt vana, leest tot zijn groote vreugde, haar den Rumba te leeren. Tydens de dat er een prijs van £ 5000 is ge"fale daarop volgende lessen wordt zü wervallen op zyn lot uit de Staatsloterij. Maar kelijk verliefd op Joe. Haar ouders verneaan de bank wacht hem een groote teleurmen iets van ^rat er gaande is, en telegrafeestelling: het lot blijkt valsch te zyn en een ren haar, haat New York terug te komen. rijke jonge dame, Diana Harrison, strijkj den Zij is echter koppig en maakt een afspraak prijs op met het echte lot. Joe is 200 woemet Joe. dend over de wijze, waarop hjj is bedrogen, Dien avond bekent zij hem haar liefde. dat hij Diana haar geluk kwalyk neemt en r Maar Joe heeft Carmelita van te voren ophaar onbillyke verwijten maakt. gedragen zijn kamer binnen te dringen en 's Avonds ziet Diana Joe dansen in het Diana te verwijten, dat zij haar Joe's liefde cabaret. Het spijt haar nu, dat zij die £5000, heeft ontstolen. Carmelita kwyt zich zeer die voor haar zoo weinig beteekenen, voor zorgvuldig van haar taak en Diana blaast, zjjn neus heeft weggekaapt en zjj biedt hem den aftocht, 200 waardig als zij dat onder het geld aan. Joe vergist zich in de ware die omstandigheden kan doen. Zij keert beweegreden tot deze daad, meent dat zjj naar New York terug, waar zij verneemt, verliefd op hem is, en geraakt daardoor in dat Joe eens — 2ij het dan ook onvrijwillig een hevige worsteling met den haar begelei— tot een bende gangsters heeft behoord, dcndcn vriend: Hobart Fletcher. die hem zullen dooden, als hij het waagt naar New York terug te keeren. Zü verJoe wordt op staanden voet ontslagen en looft 2ich daarop met Hobart Fletcher. gaat bij zijn tante logeeren, die dieper het Joe heeft achteraf groote spijt Van de binnenland in woont. Hier ziet hü een oorwij2e, waarop hü 2ich op Diana gewroken spronkelijken Cubaanschen volksdans, den heeft; hü heeft geen lust meer in dansen en Rumba, uitvoeren door de dorpsbewoners, sluit zü" cabaret. Hü krügt een aanbod als en hij wordt hierdoor zoo gefascineerd, dat ster op te treden in een revue in New York, hij met een van de dorpsmeisjes, Carmelita, dat hü 2eer beslist afwy'st, maar eensklaps naar Havana trekt om er den Rumba te aanneemt als hü leest, dat Diana haar verlolanceeren. Het tweetal heeft er een fabelving verbroken heeft. In New York gekoachtig succes en binnen het jaar is Joe eigenaar van een luxueuze dancing, „El Ele- , men, overlaadt hü Diana met cadeaux en attenties, maar zü wil van geen verzoening fante". hooren. Ook Diana bezoekt „El Elefante". ontVóór de première van de revue ontvangt

Joe een dreigbrief, die hem er voor waarschuwt, dat als hij het waagt op te treden, hü tüdens zyn dans zal worden doodgeschoten. Flash, Joe's vriend, een journalist, later zijn manager, zorgt er handig voor, dat de kranten van dit dreigement hooren en deze wüden opgewonden kolommen aan dit sensatiebericht. In groote spanning wacht New York het verloop van de première af; de zaal is totaal uitverkocht en ook Diana is met eenige vrienden en vriendinnen aanwezig. Als Joe en Carmelita op het punt staan hun dans te brengen, bezwijmt Carmelita vah angst, zoodat Joe alleen zou moeten dansen. Maar Diana, achter de coulissen gekomen om Joe te weerhouden zijn leven te wagen, vergeet haar oorspronkelük plan en snelt het tooneel op om met Joe den Rumba te dansen, dien hij haar eens in Havana leer-' de. De dans vindt stormachtigen bijval en na afloop dringt Flash er op aan, dat zü het laatste gedeelte zullen bisseeren. „Maar de gangsters!" zegt Joe. . . . „Maak je maar geen zorg," zegt'Flash grinnikend, „dat dreigbriefje heb ik geschreven. ..." [Zie ook pai. 25). 1. Georg* R«(t mn Carol« Lombard. 2. Diana Harrlion (Carola Lombard) an haar ouden. 3. Carol« Lombard «n Gall Patrick. 4. Georg« Ra«, Lynn« Overman «n Iri* Adrian. 5. George Raft en Margo. 6. Gaorg« Raft.

-r^STTf-W^

sgjplpii? ■

GESPREKKEN MET MIJN ■ VRIEND WCTmSEN

,1^1

8 K*G» afgenomen in 4 weken Was steeds vermoeid en lusteloos. Nu vol energie. Geen vervelend diè'et. Nooit een gevoel van honger. Nam slechts de dagelijksche dosis Kruschen Salts Mevr. R. H. H. schreeft Immers Kruschen Salts spoort nieren, lever en in-

'orden er in Engeland neer films vervaarligd dan in ons 9 Jk twijfelde langen tijd of ik Kruschen Salts land? nd? Ik krijg kriie; :zoo den indruk, zou nemen of niet. Maar een maand geleden bedat wij toch al aardig op dreef sloot ik Uw geneesmiddel te probeeren en sinds zijn en we het komende seizoen dien voel ik me een geheel ander mensch. Voor van heel wat Nederlandsche films ik met m'n eerste flacon begon was ik steeds verzullen kunnen genieten. Ikj heb moeid en lusteloos; nu ben ik vol energie, nooit is mij iets te veel. Minder dan vier weken geleden gelezen over „De Kribbebijter", woog ik 70 K.G., ik weeg nu 61.6 K.G. en neem ,,Het mysterie van de Mondscheinnog steeds af. Toch heb ik nooit het minste gevoel Sonate", „Het was i April", van honger," „Suikerfreule", „Menschen in de Arena", „De Haven", „Zeemans Mevr. R. H. H. Tweede brief vrouwen", „Hollands Jeugd" en (2 maanden later): „Lentclied"." „Inderdaad, Pietersen, er zijn „Voor ik begon Kruschen Salts te nemen woog ik 70 K.G. Mifn bustemaat was 91.5 cM.. mijn genoeg plannen en als de voorteetaillemaat 56.5 cM.. mijn heupen 104 cM. Ik weeg kenen niet bedriegen, zullen er nu 58 K.G. en voel mij best. Mijn maten zijn nu: ook zeker eenige van deze objecten Buste: 86 cM.. taille: 79 cM.. heupen: 96.5 cM. ten uitvoer worden gebracht. Ook Ik werd trouwens in het geheel veel slanker. Ik het buitenland verandert van tacwilde dat mijn vrienden, zoowel als duizenden antiek en gaat Nederlandsche versies deren wisten, wat Kruschen Salts voor hen kan van Duitsche en Amerikaansche doen. want het deed wonderen voor mij." films maken. We krijgen een NeOm Uw onderkin kwijt "te derlandsch sprekende Joseph raken, te zware taille of te dikke Schmidt-film, Warner Bros gaat heupen te doen verdwijnen - en een rolprent in onze taal maken terzelfder tijd te winnen aan en Radio laat een Nederlandsche energie en uiterlijke charme versie in Londen maken. Maar de hoeft U niets anders te doen Engelsche producenten maken toch dan eiken ochtend voor het heel wat meer." ontbijt een theelepel Kruschen Salts te nemen in een glas „Hoeveel dan?" warm water. Kruschen Salts „Het komende seizoen veris een samenstelling van zes schijnen er tweehonderd en vijftig minerale zouten, zooals die films, die in Engeland gespeeld voorkomen in de beroemde >verden. Alleen de Gaumont Europeesche bronnen, welke British maakt er dertig, Alexander sinds eeuwen door corpulente menschen worden bezocht om Korda tien en de British Internahun gewicht te verminderen tional vijf en twintig. Maar het en hun gezondheid te verbeafzetgebied voor Engelsch sprekenteren. In tegenstelling met andefilms is ook zooveel grooter. dere middelen blijft dan ook Hier in ons landje wordt een film de werking van Kruschen zoo gauw te duur." Salts niet beperkt tot een „Maar films vervaardigen is enkel deel van het lichaam. toch zeker steeds een geweldig winstgevend bedrijf. Dat ziet men toch wel in Amerika." danst". Enfin, in ieder geval heeft men de „Dat zou je wel eens kunnen tegenvaltwee hoof drol vertolkers weer bij elkaar." len, Pietersen. De R.K.O. te New York „Nu Jan Musch het tooneelgezelschap heeft verleden jaar 310.806 dollar verlo„Het Masker" verlaten heeft, gaat men het ren. Warner Bros het laatste halve jaar ensemble zeker ontbinden?" maar 13 3-515 dollar. Je ziet: schijnt be„Gelukkig niet. Men heeft Dick van driegt. Men gaat dan ook aan gene zijde Vwn geëngageerd en ook reeds voor het van den oceaan op de productiekosten bespa- komende seizoen een nieuw stuk aangekocht, ren. De nieuwe Greta Garbo-film „Anna namelijk „Bichon" van Jean de Letraz. Het Karenina" mag maar 650.000 dollar was tot op heden een der grootste successen kosten." van het „Theatre de la Michedière" te „Dat vind ik nog een enorm bedrag!" Parijs." „Volgens Amerikaansche filmbegrippen „Oogst de film „Dood Water" in het is dat niet veel. Als je bedenkt, dat de buitenland nog steeds succes?" Paramount deze week voor de filmrechten „En óf! Thans heeft men ook de vervan „Anything goes" maar eventjes 85.000 tooningsrechten aan Japan, Oostenrijk en dollar betaalde en de Metro voor de rech- Zwitserland verkocht. Als laatste nieuwtje ten van het tooneelstuk „Merrily we roll wil ik je nog vertellen, dat de Ufa binnenalong" 75.000 dollar, dan zie je, dat er kort met haar tweede Nederlandsche spreal veel dollars van eigenaar verwisseld zijn, kendefilm te Neu-Babclsberg begint. Viktor voordat men begint te filmen." Janssen regisseert en de productieleider is „Wat gaat Lilian Harvey nu in Berlijn Robert Neppach." maken?" „In ieder geval een film met Willy VERWACHT: Fritsch. Deze rolprent wordt in het Duitsch, Fransch en Engelsch .gemaakt en DE NIEUWE GARBO-FILM de talentvolle Lilian zal in alle drie versies de hoofdrol spelen. De vaklieden te Berlijn hopen, dat deze Ufa-toonf|ilm weer eens een echt ouderwetsch 'export-product (DE BONTE SLUIER) wordt. Je weet wel, zoo 'n soort „Congres

gewanden aan tot krachtiger werking, waardoor een geregelde en totale verwijdering van alle opgehoopte afvalstoffen verkregen wordt. Deze uiterst schadelijke afvalstoffen zijn dikwijls niet slechts de oorzaak van ongezonde corpulentie, vermoeidheid en hoofdpijnen, maar kunnen ook het ontstaan van een zeer gevaarlijke rheumatiek In de hand werken. Kruschen Salts zal dan ook niet alleen Uw gewicht doen verminderen, maar bovendien Uw geheele gezondheid op ongekende wijze ten goede komen; ge zult U frisscher, jonger en krachtiger voelen. Wacht er niet mee, begin direct met deze eenvoudige en toch zoo uiterst werkzame kuur. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten & f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket der flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, vooorkomt. 'n Typisch Kruschen figuur slank en lenig.

FII.M-ENïHOüSIASTK?i L. PH. F. ie SEMARANG. Antwoord, coupons zijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar. In het buitenland zijn ze inwisselbaar tegen postzegels. Indien U dus zoo een coupon in een brief aan een Amerikaansche filmster insluit, kan de ster er Amerikaansche postzegels'voor ontvangen. A. G. te ROERMOND. Carl Ludwig Diehl heeft zelf den auto bestuurd, maar niet de vliegmachine. Brigitte Helm is eerst met Richard Weissbach getrouwd geweest, thans met den heer E. Kunnemein. Jan Kiepura is nog niet getrouwd. G. J. te DEVENTER. Janet Gaynor is den 6den October te Philadelphia geboren. Haar ware naam is Laura Gainer. Zij i» getrouwd geweest roet den advocaat Lydell Peck, doch thans gescheiden. Haar adres is Fox-studios, Sunsett Boulevard, Hollywood. U moet haar In het Engelsch schrijven en voor foto drie antwoord-coupons In* sluiten, T. L. B. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Ralph Bellamy 17 Juni. Una Merkel 10 December. Monte Blue 11 Juni. Niet vergeten antwoordcoupon in te sluiten.

THE PAINTED VEIL

EEN MEESTERFILM UIT DE METRO-GOLDWYN-MAYER PRODUCTIE 1935/1936

6b

.

>

Tilly Perin—Bouwmeester. Tilly Perin—Bouwmeester heeft in den korten tijd, dat de Nederlandsche filmindustrie bestaat, reeds sterk de aandacht gevraagd. Zij debuteerde in een Idein rolletje in de film „De familie van mijn Vrouw", maar werd weldra aangezocht voor een grootere rol in de film „De Vier Mullers", die kortgeleden te Weenen werd opgenomen, en ze boekte een mooi succes,, toen zij onlangs een uitnoodiging ontving de hoofdrol te vertolken in de Nederlandsche versie der UFA-film „Begin niets in April", waarvan de opnamen te Neu-Babelsberg juist gereed zijn gekomen en die binnenkort in onze bioscoop-theaters vertoond zal worden. Juist terug van haar buitenlandsch verblijf trof ik haar in één der groote Amsterdamsche café's, vereenigd met vele jonge filmspelers. Zij is een hartelijke, joviale vrouw, zonder een zweem van verbeelding en ik had dan ook niet veel moeite van haar gedaan te krijgen, dat zij mij haa» indrukken over de Nederlandsche filmindustrie zou vertellen. Voordat wij gezeten zijn, begint zij reeds. Zij is rad van tong, weet haar woorden goed te kiezen, zoodat het een genoegen is naar haar te luisteren. „U hebt er geen idee van hoe moeilijk het is te filmen. Men heeft met 200 enorm veel factoren rekening te houden. Het is zóó'n groot verschil met tooneelspelen. Men vraagt wel eens: „mist men niet het contact met het publiek? Hierop moet ik ontkennend antwoorden. Weet u waarom? Omdat een tooneelspeler ook geen contact meer heeft tegenwoordig, want... er is tóch geen publiek in den schouwburg I" Na deze geestige opmerking vertelt zij verder: „Bij de film is onmiddellijke concentratie noodig. Men moet den tekst leeren, men moet zeer duidelijk spreken, men moet op de intonaties, letten. Dan moet men er op passen, altijd goed voor de lens te komen; niet te veel naar links en niet te veel naar rechts spelen dus. Oppassen, dat men het beeld niet dekt. Kortom er zijn zes of zeven dingen, waaraan men tegelijk moet denken. Neem bijvoorbeeld het spreken; dat mag ook niet recht voor de lens geschieden, maar men moet eenigszins in schuine richting praten," „Hoe vindt u de Hollandsche films over het algemeen?" „Nog lang niet goed." „Is het ook uw meening, dat dit toegeschreven moet worden aan gemis van goede buitenlandsche regisseurs?" „Dat meen ik niet. Ik schrijf het alleen toe aan het feit, dat de Hollandsche spelers nog niet kneedbaar genoeg zijn. De routine ontbreekt hun en dat is begrijpelijk. Denkt u maar eens aan, wat ik daar juist zei. Aan zes of zeven dingen tegelijk denken! De practijk moet dit alles langzamer-

/rev? verJe//e teilen

hand leeren. Ik heb het nu weer kunnen constateeren in Berlijn bij de UFA. De Duitschers spelen met veel meer gemak dan wij." Dan vertelt mevrouw Perin over haar Berlijnsche wederwaardigheden; haalt voorbeelden aan en haar zuivere kijk op de zaak valt dadelijk op. Wanneer wij nog even op de buitenlandsche regisseurs terugkomen, verzekert zij mij, dat zij alleen voorstander is van een buitenlandschen regisseur, wanneer hij een eravren Nederlandschen collega naast zich heeft. „Een buitenlandsch regisseur kent onze mentaliteit niet," voegt z:j er aan toe. Dan zijn wij gekomen aan een moeilijke vraag: „Welke Hollandsche filmspeler of -speelster heeft volgens u de beste toekomst?" Mevrouw Perin behoeft geen oogenblik te denken en spontaan antwoordt z : iJ »Jopie Koopman. Zij heeft zeker veel talent, maar zij moet hard werken en studeeren en... vooral een goed streng regisseur boven haar hebben. En dien mist zij helaas nog. In de meuwe film, die in Neu Babelsberg werd opgenomen, „Begin niets in April", zingt zij een lied van Goethe en dat doet zij zóó mooi, dat onmiddellijk besloten werd haar dit lied in de Duitsche versie te laten zingen." „Vondt u het een groot verschil in «e buitenlandsche studios te werken?" „Ja, ongetwijfeld! Alles is zoo veel grooter, en natuurlijk beter geoutilleerd." „Is het hard werken geweest in Neu Babelsberg?"

„Lnorml leüeren morgen om zes uur op, want om 6,55 kwam de auto ons halen. Wij logeerden in Wannsee. Alles ging steeds met auto's. Om half negen aanvang' tot des avonds zeven uur! Met drie kwartier pauze! Ik heb er dan ook geleerd om vroeg naar bed te gaan. Om negen uur waren wij allemaal-al ter ruste!" En Tilly Perin had ongetwijfeld nog veel meer verteld, wanneer haar echtgenoot niet had laten vragen: „Of zij nooit kwam!" Dit is voor den interviewer een stille wenk, en weldra zit ik alleen en hoor rond mij slechts het geroezemoes van fihnspelersstemmen. Voor mevrouw Perin—Bouwmeester ligt nog een mooi terrein braak. Op het tooneel heeft zij in korten tijd de aandacht op zich gevestigd, doch ook aan de film zullen wij nog veel pleizier van haar kunnen beleven. Zij was twaalf jaar in Indië, o.a. met Henri Brondgeest en Anna Klaassen, maakte een tournee met Poldi Reiff en moest om gezondheidsredenen naar Holland terug. Hier speelde zij cabaret en kreeg weldra een engagement bij het Groot Nederlandsch Tooneel, vertolkte hier rollen, die haar bijzonder goed lagen en vooral haar Judith Bliss in Noël Cowards „Week End" zullen wij niet licht vergeten. Thans filmt zij en... is eigenares van twee bioscooptheaters in Zaandam! Inderdaad... een zeer ondernemende, interessante vrouw 1 HENRI A. VAN EIJSDEN Jr.

.

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT CONRAD WEIDT Conrad Veidt, door zijn vrienden nooit anders dan ..Connie" genoemd, is in het dagelijksch leven precies het tegendeel van zijn filmvetschijning — zoowel wat zijn uiterlijk als zijn innerlijk betreft! Een flink afgedragen sportcostuum is zijn liefste dracht. Zijn voorhoofd vertoont geen spoor van de diepe groeven en gezwollen aderen, die zijn ..kop' bij een closc-up zoo markant doen zijn, en zijn vriendelijke glimlach bewijst onweersprekelijk, dat hij in het gewone doen veel bescheidener is dan op het witte doek. In zijn privé leven valt hij dan ook in het geheel niet op. Hij houdt van rust en huiselijkheid, en heeft een hekel aan iederen vorm van reclame rond zijn persoon. Veidt werd den twee en twintigstcn Januari 1893 te Berlijn geboren als zoon van een cenvoudigen beambte, die zich heel wat opofferingen getroostte om zijn zoon een behoorlijke schoolopleiding te kunnen geven. Veidt doorliep alle klassen op uitstekende wijze, wilda daarna medicijnen gaan studeercn. maat kon het niet bolwerken. Toen kwam het verlangen om aan het toonecl te gaan. Hij deelde zijn geheim mede aan zijn moeder en zij spaarde en spaarde, zonder dat haar man het wist, opdat haar zoon zijn ambitie kon verwezenlijken. Hij studeerde onder Reinhardt, bij wien hij tien Mark per week verdiende. Nu krijgt hij voor één film achtduizend Engelsche ponden! Een honorarium, dat hij als dokter zeker niet zoo gemakkelijk verdiend zou hebben — althans niet zoo snel! Onder Reinhardt voltooide hij zijn buitengewonen aanleg voor het uitbeelden van macabere rollen, waarmee hij vooral in het begin van zijn film-carrière naam heeft gemaakt! Veidt is voor den derden keer gehuwd. Zijn eerste vrouw, Gussy Holl. een Duitsche voordrachtskunstenares, is nu mevrouw Emil Jannings. Zijn tweede huwelijk werd drie jaar geleden ontbonden en naar hijzelf beweert, is zijn ware huwelijk — gebaseerd op kameraadschap, begrijpen en liefde — begonnen, toen hij met LiliPraeger trouwde. Vera Viola, zijn dochter, waar hij afgodisch veel van'houdt, is een kind van zijn tweede vrouw. Ieder jaar vertoeft Veidt drie maanden met haar aan de Riviera. Nu hij in Engeland filmt, spreekt hij iedere week telefonisch met zijn dochter, die nog steeds in Berlijn vertoeft. Deze gesprekken duren vaak een kwartier of nog langer, want Veidt wil minstens net zooveel van haar weten, alsof zij in zijn huis woonde. Wanneer Veidt werkt, staat hij iede-

ren ochtend om zes uur op. Alleen zijn bediende, die hem wekken moet, weet hoeveel hem dit kost. Toch blijft hij nooit „uitslapen", ofschoon het wel heel wat voeten in de aarde heeft, eer hij met allebei zijn beenen vóór zijn bed staat! Om acht uur is hij, na zijn ochtendgymnastiek, en na met zijn vrouw ontbeten te hebben, tegelijk met de figuranten in de studios aanwezig. Wanneer hij niet filmt, staat hij pas om elf uur op, en gebruikt dan een ontbijt, dat tevens zijn lunch is. Zijn maaltijden worden bereid door een Tsjechoslowaaksche keukenmeid, die in zijn hart de derde plaats inneemt, onmiddellijk na zijn vrouw en zijn dochter! Veidt, die dol is op lezen, kan niet goed opschieten met jonge meisjes, die hij over het algemeen te dweperig vindt. Als hij met vrouwen praten móet, doet hij het nog maar het liefst met wat ouderen. Hij heeft grooten eerbied voor het getal zeventien, omdat dit een belangrijke rol in zijn leven heeft gespeeld. Zijn moeder werd op den zeventienden geboren: hij ontmoette Lili. zijn tegenwoordige echtgenoote, op den zeventienden, en als hij aan de speeltafel

,■

op ieventien zet wint hij bijna zeker! Veidt en zijn vrouw hebben in hun gedachten reeds het huis gereed, dat zij ééns zullen bouwen. Van den kelder tot den zolder weten zij precies, hoe het er uit zal zien. Zij hebben alles samen besproken, tot zelfs de meubelen, die er in zullen komen. Maar hun huis is öog slechts een „luchtkasteel". Zij beseffen, dat zij nog „dolenden" zijn. Eens hopen zij zich echter ergens definitief te kunnen vestigen. Het kan hun niet schelen wéér. „Als er slechts vrede-heerscht", beweert Veidt altijd... Er is misschien geen artist, die zijn rol zóó grondig bestudeert als Veidt. Daarvandaan, dat hij ook altijd iulke suggestieve, rake creaties weet te geven. Voor een groot deel komt dit echter ook, omdat hij alle mogelijke moeite doet van zijn rol te gaan houden. „Alleen dan kan ik goed spelen", zegt hij. „Als ik een rol zou moeten vertolken, die mij tegenstaat, ben ik er zeker van, dat het publiek dit zou merken. De camera zou het onverbiddelijk onthullen " Nu kan zij slechts het tegendeel laten zien

'T-

<J

y

<»■ •

Conrad Veldt m.t rijn ecMg*noot« UU Präger a,n M ontbijt, dat teven» zijn ,

lunch

II.

Potn Gavmont-BrHhh

• - 20 -

CLAIRE TREVOR ^^^^^..

j^

v^jkiääMEkJ

Foto Fo»

w!**m*mmmgm*' Regie: GUSTAV MACHATY. a • Ria Byron Maria Maria Ray Dr eamy Donata Ray Karl Hans Stüwe Go rdon Anton Pointner Kruse Hans Marr Monopole-film ' Nit

DONATA RAY EN HANS STÜWE

Karls mooie, jonge vrouw, Maria, heeft genoeg van de kleinburgerlijke omstandigheden en vlucht met Gordon, haar vriend. Dan dooft al het licht in Karls hart en het wordt

donker in hem. Nocturne. Slechts één ding is er, dat hem nog aan het leven bindt: Dreamy, zijn kleine jongen. Hij zal het later beter moeten hebben dan zijn vader. Avond aan avond gaat Karl daarom de straat op en maakt, zijn treurig gezicht verborgen onder het lachende masker van Menjou, een bord in zijn handen, reclame voor een obscure bar. Dreamy echter moet alleen blijven in de eenzame, koude woning, slechts beschermd door zijn trouwen wolfshond Pal. Op een avond, als Karl thuiskomt, vindt hij Dreamy ernstig ziek. Hij snelt naar een apotheek en wanneer hij terugkomt, staat in het halfdonker van de kamer een jong, mooi meisje en spreekt kalmeerend tegen Dreamy. Het is Nita, die bij een door de politie op een andere étage gehouden razzia, is gevlucht. Plotseling eischt de politie toegang. Oogen smeeken, de tijd dringt, vlug verstopt Karl het meisje. Dank zij de zorgvuldige verpleging van Nita, is Dreamy spoedig weer beter. Nita blijft en Karl werkt weer met pleizier voor zijn jongen... en voor Nita. Maria is hevig teleurgesteld in het nieuwe leven, dat zij leidt. Gordon blijkt een speculant te zijn, die voor geen inzet, zelfs niet een menschenleven, terugdeinst. Steeds dichter trekt zich het net om hem samen en de ontmaskering dreigt. Zij vluchten naar de stad, die Maria vrijwillig heeft verlaten en nemen onder valschen naam hun intrek in een derderangshotel. Slechts voor één dag, want den volgenden dag wil Gordon over den oceaan vluchten. Door haar verlangen naar haar kind gedreven, gaat Maria naar Karls woning en staat daar tegenover Nita. Zij ziet in, dat zij geen recht meer haeft haar vroegere plaats in te nemen en dat Dreamy een nieuwe moeder heeft gevonden. Zij vraagt Nita over haar komst te zwijgen en neemt alleen „Puli Muli", Dreamy's teddiebeer, mee, opdat deze haar zal herinneren aan datgene, wat zij voor eeuwig heeft verloren. Intusschen wacht Gordon met koortsachtig ongeduld; over een paar minuten gaat de trein. Dan komt Maria binnen, zonder aan hem aandacht te schenken. Hij kijkt door het raam naar buiten en ziet, hoe juist een politieauto voor de deur stilhoudt. Ontzetting verlamt hem, alles draait voor zijn oogen. Hij gelooft niet anders, dan dat Maria hem heeft verraden. Als een waanzinnige staat hij voor Maria, er knalt een schot... Het volgende oogenblik betreedt de politie de kamer — te laat. Vast omklemmen Maria's vingers den teddiebeer en met haar laatste krachten smeekt zij den zich over haar heenbuigenden rechercheur den teddiebeer naar haar kleinen jongen terug te brengen.

C. « Th.*I»tJZZLES No. S97 KNIPPUZZLE

Do Dullieh* filmaeUur Siegfried Arno heeft to Bruil»! een eigen filmonderneming opgericht.

ging naar den dokter. Hij voelde zich niet lekker en was, zooals mannen meestal zijn in dergelijke omstandigheden, een beetje ongerust over zichzelf. De dokter onderzocht hem nauwkeurig. • ,,Hoor 'ns m'nheer Janssen: je hart is goed, je longen zijn" goed, je maag is perfect, alleen je beenen zijn een beetje opgezwollen. Maar. . . . daar heb ik geen zorg over." Waarop m'n vriendelijke neef snauwde.' „Hoor eens dokter, als jouw beenen heelemaal opgezwollen waren, zou ik er me toch ook geen zorg over maken."

Da Amerikeamche filmipeeliler Lilian Bond l> In hat huwelijk getreden.

Bruigom: „Mijn ervaring is, dat er geen twee menschen in de wereld zyn, die precies eender denken." Bruid: „Wacht maar tot we gaan trouwen. Als je de trouwcadeautjes hebt gezien, zul je wel anders denken." „Als je mijn mecning vraagt," zei Willy, „dan vind ik het niet behoorlijk om geregeld naar den bioscoop te gaan met een jongen, waar je niks aan vindt, zooals je zelf zegt." „Dat weet ik nog zoo net niet," antwoordde Tilly koelbloedig. „In ieder geval vind ik de films aardig en hij vindt mij aardig."

Liana Held ward naar Engaland ga4ngagaard. Zij zal da hoofdrol spelen In da (Hm „Whom the gods lova".

M'nheer en mevrouw van Nixen bezochten eens het museum van natuurlijke historie. Bij een geweldig groote kaak van een praehistorisch zeemonster bleven ze staan. Van Nixen wou z'n kennis luchten en zei: „Da's zeker van de walvisch die Samson inslikte. ..." Mevrouw stootte d'r man aan en -zei: „Wees toch niet zoo dom. Je weet toch ook wel, dat Job door een walvisch werd ingeslikt." -. „De wereld is fond, nietwaar?" „Dat zegt men ten minste, ja." „Dus als ik naar het Oosten wil, dan kan ik er ook komen door aldoor naar het Westen te gaan, is 't niet zoo?" „Zeg eens, wat ben je eigenlijk? Taxichauffeur?"

Da Amarlluanieha filmster Elissa Landi ward door Plarra Banoll voor aan Frantcha fllnn gaingagaard.

.

Da bekende fllmaetrlca on zangeres Ellsa llllard, dia mat dan componist Will Malial getrouwd is, haaft aan zoontja gekrcgan.

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret vaneen Amerikaansche tilmspeelster. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk zenden en er bij vermelden, hoe de filmster heet, loven wy tien foto's van haar uit. De oplostingen moeten vóór 23 Juli gezonden worden aan: Red..Het Weekblad", Galgewater 22,Leiden.

Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelie- . ven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres foorz/e/i. velletje papier te schrijven.

KNIPPUZZLE

^^^^

Onder de goede oplossers zullen we een hoofdprijs van f. 2.50 en drie filmfoto's als troostprijzen verdeelen.

De tien foto's vielen ten deel aan ; mejuffrouw A. Dullaard, Hillegersberg; mejuffrouw P. van Dam, Rotterdam; den heer G. R. v. d. Star, Amsterdam; den heer M. A. Bink, Den Haag: den heer T. de Leeuw, Den Haag; mejuffrouw B. M. Fiks, Amsterdam; mejuffrouw G. H. Altene, Groningen; mejuffrouw P, R. van Drossen, Utrecht; den heer W. de Vries, Amsterdam en mejuffrouw P. de Lange, Den Haag,

VERSCHUIFRAADSEL G R E T A

erda Maurus ichard Barthelmess Ise Eister rude Marlen Ifred Abel

G wenn Lee A Uan Mowbrey R uth Peterson B oris Kar lof f O tto Gebühr

GRETA GARBO

Adolf WohlbrQck

— 23 -

'*•',,-v j&j

Welken zin vormen bovenstaande dooreengeworpen letters 7

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 594

— 22 *(Eä^ ■'.'■'■ v'":

MONOORAMRAADSEL

Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 23 September gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: C. i Th.puzzles No. 597.

Jantje: „Wij gaan vast gauw verhuizen." Keesje: „Hoe weet je dat?" Jantje: „Ik heb een ruit gebroken en moeder heeft er niets van gezegd." Jaantjes mevrouw wist, dat Jaantje zich' zou gaan verloven, maar deze aankondiging werd al spoedig gevolgd door de mededeeling, dat het „uit" was. „Waarom heb je 't afgemaakt met dien knappen schoorsteenveger?" vroeg mevrouw. „Ik dacht, dat jullie zoo goed bij elkaar pasten." „Dat was ook zoo, mevrouw. Maar toen ik hem gisteravond voor 't eerst met 'n schoon gezicht zag, wist ik, dat ik niet met hem kon trouwen. U hebt er geen idee van hoe bleek hij is, als-ie gewasschen is!"

De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

De hoofdprijs viel ten deel aan: mejuffrouw Piersmate Amsterdam; de troostprijzen aan mevrouw M. v. d. Mey te Utrecht, den heer F. v. Waard te Den Haag en den heer R. Bruckmans te Bennekom.

AN WHO DE MAAN EN HOLLYWOOD

' ;- ■ v

F O X *

Theaterdirecteuren en romanschrijvers hebben er een handje van om jn hun decors, respectievelijk landschapsbeschrijvingen van tropische lustoorden als Florida, Havana en Hawaii bij nacht altijd een weelderige, volle maan te doen stralen, zonder zich te verdiepen in de vraag of de wetten der astronomie of populairder: de aanwijzingen van den almanak, niet een maan in het eerste of laatste kwartier, eventueel zelfs een nieuwe maan voorschrijven. Filmmaatschappijen zijn in het algemeen voorzichtiger in de bewerking van haar decors, maar het zal toch menigeen verrassen te vernemen, dat de Paramount in zijn Hollywoodsche studios iemand de taak heeft opgelegd te zorgen voor astronomisch verantwoorde manen in alle Paramountfilms. De man in kwestie is Hans Dreier, artistiek leider der studios en ontwerper van alle Paramount-decors. Dreier ontving zijn opleiding aan de Universiteit te München en leerde daar niet alleen alle geheimen der beeldende kunsten kennen, doch ook alle bijzonderheden omtrent de maanbaan. Hij weet van nieuwe manen, manen in alle kwartieren, volle manen, Amerikaansche oogstmanen, Mohammedaansche Ramadan-mancn, enzoovoorts. Soms schiet hij uit zijn slof en debiteert voor verbaasde studio-ooren alinea's geleerdheid over manen, die volgens voorschrift wassen of afnemen. Hij is volkomen berekend voor zijn taak te zorgen, dat de manen in de Paramount-films den vorm hebben, dien zij volgens de astronomische wetten op dat uur in dat deel van de wereld behóóren te hebben. En Dreier vat die taak consciëntieus op, want hij zou niet graag zien, dat

'•'■■..'v

F I LM

een of andere muggenzifter hem een protestbrief vol maan-vermaningen zond. U moet niet denken, dat die vrees overdreven is, want er komen soms stapels brieven binnen als er in een film een fout gemaakt is en de afzenders weten in het algemeen deksels goed wat zij schrijven. De stand van de maan is volgens Dreier één van de grootste problemen bij het aanbrengen van de noodige hemel-illuminatie in filmdecors. ,.Om den stand van de maan te berekenen op dat plekje in de wereld en dat uur van het jaar, waarop een film toevallig speelt, moet ik met krompassers en dergelijken aan het werk. Ik moet uitgebreide berekeningen maken aan de hand van den lengte- en breedtegraad. Zeelui kunnen hun" plaats bepalen door de zon ,,te schieten". Ik moet in zekeren zin de maan schieten, maar juist andersom, want ik ken mijn eigen plaats en zoek de plaats van de maan." Onlangs, bij de verfilming van ,,Rumba", de nieuwe Paramount dans- en speelfilm, moest Dreiers maankennis weer te pas komen. In zekere scène liet de scenario-schrijver aanvankelijk een maansikkel schitteren, waarover Carole Lombard eenige romantische opmerkingen moest maken tot George Raft. Dit bleek echter een astronomische onmogelijkheid, want de dag van de maand, waarop het geval zich afspeelde, geeft op dat plekje van den aardbol des nachts in werkelijkheid een volle maan te aanschouwen, en dus moest Dreier eischen, dat een en ander met elkaar in overeenstemming werd gebracht. Een geheel ander, maar niet minder be-

REGIE: DAVJD BUTLER

langrijk probleem is het om een kunstmaan licht te doen geven. Vroeger verlichtte men de maanschijf door er een sterk zoeklicht op te laten vallen, dus zoo ongeveer op de wijze als waarop ook de zon de echte maan van licht voorziet. Maar deze methode had dikwijls tot gevolg, dat de maan een . . schaduw wierp op den hemell Toen kwam er iemand op de gedachte de maan doorschijnend te maken en er een lamp achter te laten branden; maar dat leverde een maan op, die in het midden lichter was dan aan den rand. Het was Dreier, die de methode uitvond, welke tegenwoordig algejneen wordt toegepast. Hij gaf zijn maan den vorm van een groote trom en vulde die met kleine electrische gloeilampjes van een omvang als in zaklantaarns gebruikelijk. In zoo'n kunstmatige maan van bijv. een diameter van 6o c.M. zijn ongeveer duizend lampjes gemonteerd, die tezamen het doorschijnende witte veld van 's maans aangezicht een gelijkmatige heldere straling verleenen. De film ,,Rumba" intusschen gaf Dreier nog andere zorgen dan het ophangen van een maan. Daar deze film speelt in New York en Havana (het geboorteland van den fascineerenden en meeslependen rumba-dans) moest hij bovendien café's, pleinen, interieurs, enz. ontwerpen van specifiek New Yorksch en Cubaansch karakter. Dreiers baantje is voorzeker geen sinecure! In ,,Rumba"speelt George Raft de hoofdrol. Hij wordt terzijde gestaan door Carole Lombard, zijn fameuze lady-partner uit .,Bolero", en door Margo, de ontdekking uit „Misdaad zonder hartstocht". „Rumba" werd geregisseerd door Marion Gering.

spui

HOOFDROLLEN: Shlrl»y TêmpU, James Dunn, Jan« Darwcll, Judith Alien «rt Lois WlUon..

VIVIENNE CHATTERTON BETTY 8ALF0UR

^

^ hu,[e''* I'JV'oen J0"K verkeersvlieger, is b« een onge^ luk om het leven gekomen. Maer moeder, in behoefg i,rh den cl ^ i. -\f ?mStrl 1 "onderhoud itehrebleven, 1.' genoodraakt haar eigen te voorsien. Zii aagt er in een betrekking «ls tweede meisje te vinden ƒ een parvertu-achtige familie. Z« heeft er echte" rh!!:KP ir^tlB1le^e1ne?.00.k,de kleln« Shirléy voelt SL«*Ï n,iei ee\ukMe. De kleine meid sluit vriend.nap met den piloot Loop Merritt (James Dunn), m vriend van ahaar gestorven vader. Shirley's moeWäSä% tV »eluk en sterft- Loop wil het ; na b^j zich houden en voor haar Verdere opvoedin? J irgen. De mke erfoom van de familie, waar Shir-f f s moeaer In betrekking w«s, dwingt »«n bloed-l

■^^^^hmmr in hnl« »» t.«m^l

omHwt Ml dnl onl

het kleine meisje Is. Shirley weet in een onbewaakt ooffenblik lm ont snappen en sich in Loof» vliegtuig te verstoppen. De poll?i" Verdenkt Loop er vart het kfnd te hebben ontvoerd en sSndt pfer rtdfo 0 ^^r.1^«'?,berichten '? tem hii en *«"'«"^"«f te laten arrestee?é„. Hop Shïiley ontdekt dan in lijn toestel de kleine Het wordt noodweer en de piloot kan «Ich alleen ioór ééb S^Ä«^ ?a^,e&*, mef Shirl«y/edden. Eenige dagen later moet Mf te Los Angelos voor den rechter verschifSen OI lv ^ -ï3i. r^1 e n, «""f00"» k>0P een nroces heeft aan^^ "w"»-A ' f,n.?^,r,ey vraagt bij wièn sa nu £*%_ »>"* "«ftte wil blljvan ... kiest «e natuurlijk Ifc Loop uit. Deze vetzoant sich met zijn varloofde, waarna Shirley en de rijke oom b» het jonge paar gaan Inwonen.

^JK*

STANLEY HOLLOWAY

MORRIS HARVEY

i■ 9

I

0. B. CLARENCE

1. Judith Allen an Shirley Temple. 2. Jane Darwell, Shirley Temple en James Dunn. 5. James Dunn an Judith Allen. MARGARET YARDE

'1 ■f

GORDON HARKER

n

Inderéijd heeft de seommefilm „S^ulbs", die de geschiedenis van een bloemenmelsje van Piccadilly behandelf, enormen opgang 8e. maaké. Thans brengé LuminaJe Amsterdam een «prekendefilm van dien naam uié. welke door de Twickenham Film Séudio» ProducÉion te Londen werd vervaardigd. Hierbij geven wij de hoofdpersonen alt deze film.

1

STANLEY HOLLOWAY

IW

ILIËSCU EN ZIJN TZIGANE BAND

F I L. M

R R E M-ABC 98

Scheveningen is weer verrijkt met dit prachtige Roemeensche Orkest, dat op 't gebied van sleepende Zigeunermuziek alle critiek kan doorstaan. .,Het Vaderland" schrijft: Het Zigeuner Orkest van Iliëscu, dat thans in het Scheveningsche Palace en Solarium resideert, heeft in den Studio van Sprenger, in de Passage, eenige welgekozen nummers van hun uitgebreid repertoire op de Gramofoonplaat vastgelegd. Wij hebben enkele platen gehoord en werkelijk, het kan niet anders gezegd worden dan dat de heerlijke Zigeunermuziek van Iliëscu in ingemaakten staat niets in waarde heeft ingeboet. Een van de frappantste melodieën, welke wij hoorden was een diep-weemoedig lied uit de poeszta's van Besarabië, echte Zigeunermuziek, waar een melancholieke wijze is ingevlochten, die in 'n woeste dansextase »; overslaat.

EAU TAKY Is nu volmaakt!

„En wat voer jij uit als er green voetbalwedstrijd is?" „Kranten verkoopen." „Wat? Kranten verkoopen als er g-een voetbalwedstrijdenzijn? Wat staat er dan in's hemelsnaam in de kranten?"

,,Dc Residentiebode" zegt: Zooals den verstokten bezoeker van Scheveningen wel reeds bekend zal zijn, speelt het ensemble Iliëscu dezen zomer in het Palace Hotel in de American Bar op het Solariumterras. Ik geloof niet, dat er vfl.> Hagenaars zijn, die dezen meester-violist met zijn smeltende Zigeunerwijzen niet kennen. Trouwens, zelfs België's koningspaar heeft zijn groote bewondering uitgesproken voor dit beschaafde ensemble, toen het eenigcn tijd geleden in Restaurant Royal speelde. Iliëscu heeft het specifieke in zich van alle Zigeuners: men moet luisteren naar het fluisteren, jubelen en zingen van zijn viool, naar het charmante geklingklang van de cembalo. Gisteren zijn wij even bij Sprengers gramofoonstudio in de Passage naar binnengeloopen, omdat wij gehoord hadden, dat Iliëscu en zijn mannen daar opnamen lieten maken. Wij troffen den leider en zijn pianist in den gehoorstudio, waar zij de platen keurden. Toen hebben we even meegeluisterd en onze waardeering is zeer groot. Deze platen zijn een succes Iliëscu, voor Sprengers studio en den gramofoon-technicus, den Menzel, die allen prachtig werk verd hebben.

voor voor heer gele-

Het is te hopen voor Iliëscu's bewonderaars, dat hij er toe besluit deze \platen in den handel te breneen.

Nu verdwijnen alle overtollige haartjes nóg eenvoudiger. Eau Taky is nu voorzien van een applicator, 'n handig rubbersponsje, de schroefdop dient als handvat. Met dit rubbersponsje even de te ontharen plaats betten .... binnen 3 minuten ziet U de haartjes wegschrotnpelen. De haartjes verdwijnen tot aan den wortel endehuidwordt niet geïrriteerd. Na net betten met koud water afspoelen.Werkelijk, Eau Taky is een uitkomst Prijifl.25.nf0.90 Voor 't gelaat Crème Taky f 1

ALWIN NEUSS

RUTH NICHOLS,

WILLIAM NIGH

is den 17cn Juni te Keulen geboren. Op vijftienjarigen leeftijd liep hij van huis weg om acteur te worden. In 1895 debuteerde hij en werd in 1903 te Berlijn geëngageerd. In 1910 speelde hij voor het eerst een belangrijke filmrol namelijk in ..Hamlet". Hij werd bij de Decla geëngageerd en is oa. de ontdekker van Lil Dagover en van wijlen Bruno Kastner.

een bekende Amerikaansche vliegenierster. is door Clarence Brown voor de film ontdekt. Hij leerde haar op het vliegveld te Los Angeles kennen en liet een proefopname van haar vervaardigen. Daarna werd haar een belangrijke rol in de film .,Night Flight" toevertrouwd. Zij had succes en Is thans bij de MetroGoldwyn-Mayer geëngageerd.

is den 12den October te Berlin (Amerika) geboren. Zijn vader was advocaat en ook William studeerde rechten. Na een studie van drie jaren echter, vertrok hij naar New York en ging er kunstgeschiedenis studeeren. Hij werd aan een theater geëngageerd als tooncclschrijver en werd na twee jaren regisseur. Toen kreeg Ëij een engagement bij de Metro-Goldwyn-Mayer te Hollywood, waar hij met zijn films ,,Alarm" en ..Mr. Wu'' zeer veel succes oogstte.

1

^3| ^«• *M jf

A

~^w* J

* ^^

MICHAEL VON NEWLINSKI Is den 21aten Juni te Weenen geboren. Hij is een bekend sportsman en heeft reeds vele prijzen gewonnen bil de wintersport Hij debuteerde in de Nero-Film ,,Meineed" en werd toen door Erich Pommer voor de Ufa-film „Die wunderbare Lüge der Nina Petrowna" geëngageerd. Later speelde hij in de Fransche en Duitsche versie van de Ozep-film „Parijsche Nachten". Wij beelden hem hierbij af na lijn bobsleeoverwinning te Schreiberhau.

FRANZ NICKLISCH aanschouwde den fisten januari te Wernigerode als zoon van een bankdirecteur het levenslicht. Hij bezocht de Berlljnsche Handels Hoogeschool, maar werd twee jaar later leerling op de tooneelschool van Max Reinhardt. Hij debuteerde te Halle en werd door regisseur Pabst voor de film ontdekt. Erik Charell engageerde hem voor ..Het Congres danst". Daarna speelde hij een belangrijke rol in ..Stürme der Leidenschaft".

Joop Dingmans

^^Ê

II n^k

GENIA NIKOLAIEWA is den 25sten Januari te St.-Petersburg geboren. Zij werd danseres en kreeg in 1926 een engagement als solo-danseres aan de Berlijnsche Staats-Opera. In 1931 trad zij op als voordrachtskunstenares In verschillende cabarets. Zij debuteerde in de film ..Zwei Kravatten" en werd daarna door de Ufa voor de film ,,Schuss im Morgengrauen" geëngageerd. Het vorige seizoen speelde zij een belangrijke rol In ,.Liefde en de eerste trein".

De Zuster van Wimpie Dingmans

Sweet Seventeen (voor wie geen Buitenlandsch kent, dit beteekent: 17 jaar en lastig) altijd opgewekt, moeder tot vreugd en hulp, vaders oudste en dus zijn trots. Joop dan, weet wat heur haar noodlg heeft; Silvikrin Liquid Shampoon, de heerlijkste Shampoon die er is. Vrij van alcall en door het Silvikrin Patent vrij van neerslag. Silvikrin Liquid Shampoon maakt het haar golvend, glanzend en gezond (de 3 G's van Silvikrin) dank zij het gehalte aan Puur Nso Silvikrin. Koop nog heden een flacon bij Uwen Apotheker. Drogist, Parf. of Kapper en ook U zult deze verrukkelijke Shampoon blijven gebruiken. U-ZSS-E

Flacon voor 10 wasschingen AQ

m

met gratis

*IÖCbadh.doek

Silvikrin Liquid Shampoon

Wasch Uw haar met Silvikrin, 't Houdt de golf en kracht er in.

Hij kijkt goed toe, hoe vader z'n tanden poetst met

NI VA TANDPASTA Tuben 4 25 en 60 Cts.

Beginnend schrijver: ,Ik heb een boek geschreven, dat U zonder twijfel zult willen publiceeren. Maar het mag alleen onder het pseudoniem „Jan Smit"." Uitgever: „Vindt U dat niet onbehoorlijk tegrenover andere menschen die Smit heeten?"

ASTA FRED NIBLO. de bekende regisseur, Is te Kansas geboren. Vijf en twintig jaar lang speelde hij tooneel en trad In veel zelf geschreven stukken op. Toen verhuisde hij naar Hollywood en werd er filmregisseur. Hij maakte een wereldreis met Douglas Fairbanks Sr. Daarna draaide hij een film met Rudolf Valentino. Men engageerde hem bij de Metro-Goldwyn-Mayer en hij behaalde veel succes in ..Ben Hur' . Hij is getrouwd geweest met Enid Bennett.

NIELSEN,

de beroemdste ster ten tijde van de stommefitm. werd den Uden September te Kopenhagen geboren. Op haar dertiende jaar werd zij in haar geboortestad figurante in een theater. Toen zij zeventien was, debuteerde zij in een kleine rol aan het Dagmar-Tbeater te Kopenhagen. Urban Gad engageerde haar voor de film ,,De afgrond". .In 1910 werd zij door de Decla te Berlijn geëngageerd. In 1920 richtte zij haar eigen fllmonderneming op. Zij is driemaal getrouwd geweest en heeft een gehuwde dochter.

26 -

— 21-

:£v.-v'

Viï.

^^_

."•■,■

ANNA Q. NILSSON Is den 30sten Maart te Ystag in Zweden geborenZij verhuisde op jeugdigen leeftijd met haar ouders naar Amerika en werd voor het tooneel opgeleid. Zij debuteerde te Los Angeles en werd door Cecil B- de Mille voor de film ontdekt, waarna zij een engagement bij de United Artists kreeg. Anna behaalde In de atommefilm ..Sorrell en Zoon" veel aucces.

v

""^^w

'

DE lOBCJTEH ^d Ä

UIT HGT €nG€ü(H VRD

w ■r' L

^■^ iL*

-

Lindsay staarde als betooverd naar het schilderij. Plotseling hoorde hij Restows stem achter zich: „Wat een vrouw, hè?" Lindsay keerde zich om en zag, dat hij met een zakdoek zijn voorhoofd afwischte. De hand waarmee hij het deed, trilde. „Ahl Wat eerf vrouw!" herhaalde Kestow. Het was Lindsay duidelijk, dat zijn patroon een vraag van hem verwachtte. „Wie stelt het voor?" „Wie het voorstelt? De mooiste vrouw ter wereld! Dat kun je toch zelf wel zien, piet? En de meest buitengewone, de moedigste, de begaafdste bovendien!" Hij richtte zich hoog op en sloeg zich op de borst. „Mijn vrouw, hoor je, mijn vrouw! Ik ben de .gelukkigste uit al de millioenen jnannen op aarde, dien het ongeloofeliike onschatbare voorrecht ten deel is gevallen' de echtgenoot van Gloria Paravicini te mogen zijn!" Herinneringen schoten door Lindsays brein. Restow was getrouwd — hoe was het ook weer — met het havelooze kind van een spullebaas, in een reizend circus opgepikt — met de dochter van een beroemden leeuwentemmer — of was het een „dompteuse" van internationale ver-

POTRICIO maardheid? Welk van al die geruchten was juist geweest? „Dan mag ik u wel gelukwenschen," zei luj. Restow hield den adem in. Het had veel van een snik. "Nee" — nefr> - neen! Duizendmaal neen! Al die millioenen, wier vrouw ze niet geweest is, kunnen het niet beseffen, omdat ze niet weten wat het beteekent' haar verloren te hebben. Maar ik, de gunsteling van de fortuin, de uitverkorene, haar man i k weet wat het zeggen wil, haar te hebben' bezeten en haar te moeten verliezen! En jij wou me gelukwenschen..." Lindsay had niet het flauwste idee op welke wijze hij uiting moest geven aan zijn deelneming. „Ik vertel je," vervolgde Restow heftig, nogmaals zijn voorhoofd afvegend, „ik vertel je, een vrouw als zij te verliezen',' dat i s wat!" Hij vloog op de deuren toe en smeet ze dicht. „Ik kan er niet naar kijken — ik heb den moed niet! Ik kom hier nooit alleen, ik ben bang dat ik mezelf geen baas zal blijven, maar soms moet ik naar haar kijken — en tegen haar spreken, omdat ik anders gewoonweg gek word..." „Als het u troost geeft..." „Er is geen troost voor mij." „Misschien dat de tijd..." „Wat is tijd? Ik vertel je. Pothering, de

De filrmter Karen Morley poseerde in den tuin van haar woning te Hollywood voor onzen fotograaf.

LU€nTUU O RTM eerste keer dat ze me verliet, was het voor een week, en elke minuut van die week duurde honderd jaar! Ze kwam terug! Toen kregen we weer ruzie. Je moet een beest een bruut, een driedubbel-overgehaalde idioot zijn, om met zóó'n vrouw ruzie te maken! Toen duurde het een maand eer ze terugkwam, de derde maal zes maanden en nu is ze al een jaar weg! Wel, wat zee B je hierop? ' Lindsay had niets te zeggen Maar Restow wèl. Eensklaps' gooide hij met een energieke beweging het hoofd in den nek en duwde zijn zakdoek in den zak. „Ik laat het er niet bij zitten! Ik geef haar niet op!" viel hij uit met een triomfantehjken lach. „Ik heb een plan, mijn beste Pothering, ik heb een plan. Vanavond nog zal ik Gloria schrijven! En dan zullen we zien — dan zullen we eens zien!"

HOOPDSTUK XI Lindsay bracht het grootste deel van den avond door met luisteren naar het relaas van Restows huwelijkswederwaardigheden. Ze zaten nu in een vertrek, dat meer op een gewoon-menschelijke kamer leek, dan het gouden kabinet van zooeven. De millionnair leunde in zijn stoel naar voren, een harige hand op iedere knie. „Het was een reizend circus, je kunt het je wel zoon beetje voorstellen, hè, walmende Petroleumlampen en de 'geur' van nat tentdoek, olie en wilde beesten — het publiek warm en nat — buiten viel de regen in stroomen. En te midden van al dat gedoe — Restows oogen schitterden — zie ik Gloria. En hoe zie ik haar? Ze stond daar met loshangende zwarte haren en die slang — Typhoon noemt ze hem — een beest zoo rechtstreeks van den duivel afkomstig, in zes kronkelingen om haar heen geslingerd! Het ondier had zijn kop op haar schouder; het bewoog zijn tong venijnig heen en weer — zóó vlug, dat het 't lichten van den bliksem leek' en zijn "bogen gloeiden van gemeenheid. Aan. haar eenen kant een leeuw, aan den anderen kant een leeuwin, met hun voorpooten op haar schouder. Ze zijn bang voor de slang, draaien hun koppen om en grommen en grauwen van wat-ben-jeme." Hij sloeg plotseling met zijn vuist cp de knie. „Een van de keeren, dat ze wegging, was het omdat de schilcler van dat schilderij, dat je daarnet gezien hebt, een panter in plaats van een leeuw had geschilderd — de leeuw was te groot, zei hij, en Gloria kreeg, wat je noemt,' een aanval van kwaadheid en beweerde, dat

■-Xrü.*•

ir-s;

het alleen ihaar gedaan was om haar te vernederen. Vrouwen zijn dikwyls zoo krankzinnig onberekenbaar en onbillijk, en dan is het onbegonnen werk er tegen in te gaan." Eindelijk kon Lindsay weer naar zijn kamers gaan. Hij was veiliger dan hij gemeend had. Restow werd zoo in beslag genomen door zijn eigen aangelegenheden, dat zijn secretaris niet meer dan een verre stip aan den horizon voor hem was. Hij ontdeed zich van zijn jas, hief zijn 2vrmen k«ven het hoofd en rekte zich uit. De eerstf avond was gelukkig voorbij. Hij rekte zich nog eens. Nu hoorde hij iets kraken. Hij onderzocht wat het was — het kwam uit zijn vestzak — en trok er een gekreukelde rekening uit en een opgevouwen briefje. De rekening was voor sokken. Het briefje.... Hij begon het uit elkaar te vouwen. Hij had juist de woorden: „Ik moet je spreken," gelezen toen hij, in den langen spiegel voor zich, de deur van zijn kamer zag opengaan. De spiegel was vóór en de deur achter hem. Zijn oogen waren op het briefje gericht, toch zag hij de schaduw van den binnentredende bewegen en hij wist, wie het was. Een oud kunstje deed zijn dienst: het briefje verdween in Lindsays mouw en D. ... EE? L'U1^ P*. AAN MN FILMHEMEL. Dm «Uur J.ck H.l.y, dl. door de Paramount B«*nfl«gWd I«. hij keerde zich om met de rekening iij zijn hand. Op den drempel stond Drayton, „Ik reken iedereen mee. Is de dokter een hand op iederen deurstijl, het hoofd geen man en een zuster geen vrouw wat voorzorgsmaatregelen genomen heb? Je naar voren, de blik scherp en gespannen. tienmaal erger is? Hebt u tegen die men- bent hier om twee uur vandaan gegaan, Even bleef hij daar zoo, kwam toen naar schen gepraat? Ze iets verteld? Wèt hebt op weg naar Rillbourne. Je had je bagage binnen en sloot de deur. in den auto en je chauffeerde zelf. Je vond u ze verteld?" Lindsay wachtte tot hij iets zeggen zou. dat het heel slim van je was, hè? Je stopLindsays hersens werkten op volle Hij vond dat hij wel eenige verbazing aan te in Cannington Square, parkeerde daar den dag kon leggen, hief de wenkbrauwen kracht. Iemand was op onderzoek uitge- en ontmoette Miss Manning op den hoek gaan. Iemand wist, dat hij had gepraat, op en keek vragend. gegild in zijn slaap. Hij kon beter een van Leaham Road. Je hebt voortdurend Drayton sprak op barschen toon: onschuldig gezicht zetten en de waarheid met haar op en neer geloopen en gepraat. „We werden gestoord — en ik heb u vertellen. Een half uur duurde het onderhoud. Toen het een en ander te zeggen." „Ik heb ze niets verteld. Ik had 'n nacht- je afscheid van haar genomen had, stapte „Wilt u niet gaan zitten?" inviteerde merrie en schreeuwde...." je weer in den auto en vervolgde je reis Lindsay. naar Rillbourne. Maar je bereikte het doel Drayton kwam nog dichter op hem toe. Drayton schudde het hoofd. van den tocht niet, omdat je in Great „En wat heb je gezegd? Wees voor„U verwachtte toch zeker, dat ik u" het zichtig. West Road tegen een vrachtwagen aanPothering!" een en ander te zeggen had?" „Ik weet niet — ik kan het mij niet her- botste en naar een ziekenhuis werd geLindsay haalde de schouders op — dat inneren. Niets bijzonders. De zuster ver- bracht. Dienzelfden avond werd je naar was een gewoonte van Froth. telde, dat ik gilde, dat iemand me achter- een particuliere ziekeninrichting vervoerd. „Wèt hebt u te zeggen?" vroeg hij. Je ziet dus, dat je niet tegen me hoeft te na zat." Drayton kwam een stap nader. Drayton glimlachte. Het was een naar- liegen. Je hebt een half uur met Elsie „Weet u dat niet?" Manning gesproken. Ik wil weten wat je geestig gezicht hem te zien glimlachen. De gezegd hebt." „Och — ik vermoed dat ü het weet." lippen werden weggetrokken en lieten Wat een kwade, sombere manier van zwarte tanden vrij. De koude, sombere Lindsay grinnikte. Froth hield er een irkijken had die vent! De half verborgen blik was als aan Lindsays gelaat gehecht. nteerende manier van grinniken op na. oogen leken op die van een hagedis — „Mijn beste Mr. Drayton, wat zeg je Jemand — iemand? Of was het iets?" een hagedis of een slang. tegen een jong meisje?" Een rilling liep langs Lindsays rug. Het Met een plotselinge voorwaartschè be- was hem niet duidelijk waarom deze woor„Wat zeg je tegen Miss Manning?" weging van het hoofd, ging Drayton voort: „Laat eens kijken" — zei LindsayBeden hem een huivering bezorgden, maar „Hebt u uw mond gehouden? Dat wilde ze deden het. Een driftige uitval volgde. dachtzaam, „ik moet het toch zoo nauwik u alleen maar vragen. Hebt u er aan keurig mogelijk navertellen — nietwaar? „Wat wilt u eigenlijk. Mr. Drayton?" gedacht heel, heel voorzichtig te zijn?" Drayton scheen als het ware boven hem Ik geloof dat ik „Hallo" zei, maar ik durf Lindsay wendde zich af. Hij had nog te hangen, zelfs met zijn gebogen rug er geer, eed op te doen. En toen — nu, steeds de rekening in de hand en legde was hij nog een hoofd grooter. Toen ging ik meen dat ik zei, dat ik blij was haar die, eer hij antwoordde, op de toilettafel. hij achteruit. te zien, maar daar durf ik evenmin 'n eed op te doen!" „Natuurlijk ben ik voorzichtig geweest." „Ik wil zekerheid hebben omtrent je — „Al dien tijd? Voorzichtig tegen ieder- discretie." Draytons blik werd feller, een? Heel, heel voorzichtig?" „Speel alsjeblieft niet voor gek! Wat Lindsays schouders maakten een ruk„Natuurlijkl" zei je tegen Miss Manning?" kende beweging. „Kijk me aan!" beval Drayton. „Keer Lindsay keek hem strak aan. „Hoe kan ik u die geven?" u niet zoo af, anders denk ik, dat u liegt. den zin waarin u het bedoelt — zei „Dat zal ik je zeggen. Maar eerst — ik „In niets." Antwoord me! Wie hebt u gesproken in houd je vol, dat je niets verteld hebt?" die particuliere ziekeninrichting? Denk In zeker opzicht was hij bezig zijn „Zeker." goed na." ,, schepen achter zich te verbranden. Froth „Waarom had je die ontmoeting met „Niemand." zou misschien voor Drayton gecapituleerd Elsie Manning dan?" „Geen verpleegster — geen dokter —?" „Wanneer?" waagde Lindsay stout- hebben — Lindsay wist het niet. Wat hij Lindsay haalde de schouders weer op. moedig. wèl wist was, dat hij, nu hij als Froth was „O, als u zusters en de doktoren meegeaccepteerd, op zijn eigen manier Verder „Of wil je het ontkennen? Je werd in rekent " moest gaan. het oog gehouden. Dacht je, dat ik geen (Wordt vervolgd) - 30 -

LIEFDESLIED

i

Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr

3fe=-*- I J' J'

p

Jt

J? E]

Ä. S-ï r T «££ r^-rsr ^;£^tr'.t-.

I

J

% '^i

deel bent van Mi|n

on - be - lang - rijk

Ie-ven!

lif

d.>

m« au

-

f^rrt&^^m Ow ==*

^feÊ^^^Ï m

i

PêP smart. Jou.

^^

im

i^^ Maar die ik tóch niet Zoo - als ver-lc-dcn

Jij was het die me tijding bracht. Als iemand was gestorven, Jij hebt me met je aanmaning Mn eetlust vaak bedorven! Maar ook was jij het. die me eens L>at rose briefje bracht, Waarop ik toen, met kloppend hart Iwee dagen had gewacht...

mis - sen weck met wecK. met

kan al al

Ia ~ fit" Die...

O, 'k geef ook jou een heeleboel Om voor me te bezorgen. En vaak breng je me 't antwoord dan Weer prompt, den and'ren morgen; Misschien ook krijg je straks wel weer Uit lied terug voor mij... Maar, hóe graag ik je brieven krijg... Loop dèn maar liefst... voorbij!

L

IEÊEEËÊÈL

i i^^^ ipiiiiiiiilil

i™ k u ' ^ - hoort no - ta s voor

mijn m'n

hart! vrouw"

Jij bent het, die m'n leven leidt in grillig-vreemde banen... Jij kwam in mijn studententijd Met vaderlijk" vermanen... Jij geeft me moeite, zorg en last... O, zeker, 'k weet het best. Maar hoofdzaak is: je brengt me wérk ! tn wat geeft dan de rest?!

^AISONMQDiOTgii£iiLAMADELFiMF ^..r Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd

—AßÄ. t*:

in

7600

Specialiteit voor geschenken in zilver e/i verzilverd metaal

OROOTB KBUZB ,. KUNM „UO^N U^OBVOB^ g™""™!, ^„^ - 31 -

^^^^^mmmmm

Vo. 59ß 3 Juli - 1935

-- •

"l-,i 'Uy

I

.

--

BESCHADIGDE TEKST OF VERKEERD GEBONC DAMAGED TEXTOR WRONG BINDING

:

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOL PICTURE

»a

Verschont wekeiyks - Prys per kwBrtaal f. 1.05

Red. en Adm. Oalgewater 22, Leiden. Tel. 700. Postrekenlnn 41880

ANNA MAY WONG

t~£m