Jubileumboek 25 jaar wielervereniging Breda 1959 - 1984 VOORWOORD VERLEDEN, HEDEN en TOEKOMST. Oftewel: Nostalgie, werkelijkheid, en wat er komen gaat. Zeer treffend uitgebeeld door drie BREDALEDEN, die dit voor de vereniging zo nuttig JUBILEUMWERKJE hebben samengesteld. Het verleden werd inderdaad geheel beheerst door Wim van der Riet, die als geen ander zijn stempel op "BREDA" heeft gedrukt. Wie -oh -wie anders dan Willem Dielemans is de man van het heden. Hij is de uitvinder van dit prachtig geschrift. Zijn niet te blussen ambitie kostte hem ontelbare vrije tijd uren om tekst en lay-out te verzamelen en uit te voeren En dan het moed gevende idee, dat onze jeugd, in de persoon van renner Frank Timmers, zich inzet op wat er gaat gebeuren. Met mensen zoals hij, die nu al zoveel energie willen schenken aan de vereniging, kunnen wij de toekomst met vertrouwen tegemoet zien! Een toekomst die er als volgt moet uitzien: a. Uitbreiden van het rennersbestand met kwaliteit en kwantiteit. b. Relaties tussen club en sponsors consolideren. c. Met "alles of niets fanatisme" zoeken en werken aan een veilig trainingscircuit, met eigen home. Met deze opdrachten, onszelf opgelegd, kan het pas aangevulde bestuur voorlopig vooruit. Het zal wel weer zo zwaar als een klassieker worden, maar de moraal en de conditie zijn 100%. ALLEZ BREDA, ATTAQUEREN VERLEDEN EN HEDEN ZIJN GEWEEST, DE TOEKOMST WACHT! 3 november 1984. Cor Vlemmix, voorzitter.
DE OPRICHTING VAN WV "BREDA" Het initiatief. Hoe komt men er toe om een Wielervereniging op te richten. Meestal gebeurt zoiets toevallig. In 1959 nu ruim 25 jaar geleden is het ook zo met WV "BREDA" gegaan. Tijdens de Ronde van de Molen te Oosterhout, welke toendertijd steeds op 15 augustus (Maria Hemelvaart, welke toen nog als feestdag werd gevierd) werd verreden onder voorzitterschap van de heer Van Oerle ten bate van het wijkwerk aldaar, zaten o.a. in de jury Rini Roks en Wim van der Riet. Op zeker moment vervoegde zich Antoon Leenaars op de jurywagen, die een gesprek aanging met Rini Roks. Op dat moment was Antoon Leenaars nog een onbekende voor Wim van der Riet. Antoon had toen een expeditiebedrijf aan de Lunetstraat en was voorzitter van de Supportersclub van Toontje Mertens uit de Elsstraat, een klein maar zeer pittig coureurtje. Aangezien Rini ook in de bomenbuurt woonde, was Antoon geen onbekende voor hem. Antoon stelde Rini voor om de Supportersclub Toontje Mertens om te zetten in een wielerclub. Rini riep toen Wim van der Riet erbij en vroeg deze wat hij er van vond. Deze vraag overdonderde Wim, maar Rini wilde er toch op doorgaan en zei tegen Antoon Leenaars: "Als Wim het doet, doe ik mee". Daar er op een jurywagen weinig gelegenheid is tot uitgebreide conversaties, antwoordde Wim: "Als Rini het doet, doe ik het ook". Er werd toen afgesproken om later hierop terug te komen. DE OPRICHTINGSVERGADERING Rini Roks werkte toentertijd bij Van Baarle-Van Riel, waar Mart Vrijvogel ook werkzaam was en toevallig ook nog bijna zijn buurman. Mart werd er toen ook maar gelijk bijgesleurd. En aangezien café ‘Het Hoekske’ met eigenaar de bekende Toon Simons aan de overkant was gelegen, werd die ook maar gepolst.
Zo werd op 3 november 1959 een bijeenkomst belegd in voornoemd café ‘Het Hoekske’, waarbij aanwezig waren: Antoon Leenaars, Broeder Alfonso (ook deel uitmakende van de Supporters- club Toontje Mertens), Rini Roks, Mart Vrijvogel, Toon Simons en Wim van der Riet. Na een animerend gesprek, waarbij de voor- en nadelen van de oprichting werden bezien, daar- bij in ogenschouw nemend dat Breda best een tweede wielerclub rijk kon zijn naast het reeds bestaande R.K.W.C. Sportief (vele Bredase renners waren lid bij een vereniging buiten Breda) werd besloten tot oprichting van de nieuwe Wielerclub. De naam In dezelfde bijeenkomst werd overgegaan tot het kiezen van een naam voor de nieuwe vereniging. Na diverse bedenksels werd toch de voorkeur gegeven aan WV ‘BREDA’, dan wist iedereen meteen waar de vereniging gevestigd was. De clubkleuren ook de clubkleuren werden toen onder- handen genomen. Aangezien de naam ‘BREDA’ was aangenomen, stelde Wim van der Riet voor om ook de stadskleuren (rood-wit) aan te nemen. Dit voorstel werd aangenomen, zodat uiteindelijk gekozen werd voor een rood shirt met op de borst het wapen van Breda (het schild met de 3 kruisjes) en daaronder WY BREDA. De bestuursfuncties. Ook de bestuursfuncties werden in die eerste vergadering onder de loep genomen. Rini Roks wilde wel secretaris zijn en Wim van der Riet penningmeester, doch in het voorzitterschap had niemand interesse. Dit vooral omdat de oprichters er vanuit gingen dat de voorzitter een echt leidinggevend figuur moest zijn. Toon Simons stelde voor de heer Snepvangers, toentertijd directeur van het Gewestelijk Arbeidsbureau en hem niet onbekend, te polsen voor deze functie. In een volgende vergadering bleek dat de heer Snepvangers er weinig animo voor had, doch de heer Gerrit Verdaasdonk had aanbevolen. Na wat vieren en vijven, besloot deze het verzoek te aanvaarden. Gerrits grote bezwaar was het feit dat hij geen verstand van de wielersport had. Maar met de mededeling, dat de overigen dat wel hadden en voor hem dat niet belangrijk was, accepteerde hij de functie met de conditie dat de inzet van alle bestuursleden 100% diende te zijn. Het eerste fietsende lid. Met de komst van Gerrit bestond het bestuur uit 7 leden. De vereniging telde echter nog maar een lid. Namelijk TOONTJE MERTENS uit wiens Supportersclub de vereniging uiteindelijk was ontstaan. Toon Simons zou echter voor een 2e lid zorgen in de persoon van WOUTJE WAGTMANS, die bij Toon kind aan huis was. Later kwamen daarbij Jan van Geel uit Lepelstraat en A. Dolmans. DE AANSLUITING BIJ DE K.N.W.U. De vereniging was opgericht, er was een bestuur en er waren renners en dus volop werk aan de winkel. Bovendien diende er snel gewerkt te worden, immers aansluiting bij de K.N.W.U. was noodzakelijk. Met spoed werden statuten en reglementen in elkaar gezet, zodat de aanvraag weg kon. In 1960 kreeg de vereniging een voorlopige aansluiting en kon dus draaien. DE KONINKLIJKE ERKENNING De voorzitter wenste de vereniging voorop te zien gaan en stond er op dat zij een Koninklijke Goedkeuring aanvroeg. Dit werd onmiddellijk geregeld. Het bestuur werd toen z.g. ‘doorgelicht’. Wat doorgaans jaren kon duren, gebeurde ongelooflijk snel. Immers medio mei 1960 was de vereniging ‘KONINKLIJK GOEDGEKEURD’. Van toen af werd het meest de naam K.E.W.V. ‘BREDA’ gebezigd. Wanneer de toenmalige oprichters in 1959 hadden geweten hoeveel werk en zorgen een vereniging met zich meebrengt, dan hadden zij er misschien niet aan begonnen. Maar dat uit de oprichting na 25 jaar zo'n geweldige vereniging als WV ‘BREDA’ uit de bus is gekomen, is zeer zeker te danken aan de werkers van het eerste uur. DE DOOR WV ‘BREDA’ GEORGANISEERDE WEDSTRIJDEN Nadat de oprichting een feit was en alle perikelen daar om heen op een prettige wijze geregeld waren, kwam een zeer voornaam punt aan de orde. Namelijk dat van de financiën. Van de contributie, welke was vastgesteld op fl 1,00 per maand per lid (gold ook voor bestuursleden), kreeg de vereniging geen financiële basis. Er werd onder andere gedacht aan werving van donateurs, maar vooral toch aan het organiseren van wielerwedstrijden.
In de loop van de afgelopen 25 jaar organiseerde WV "BREDA" 22 verschillende wedstrijden. Dit waren eigen organisaties, wedstrijden in samenwerking met derden of wedstrijden waaraan WV "BREDA" medewerking ver- leende. Niet alle organisaties leverden het gestelde doel op, namelijk winst maken voor de clubkas. Vooral in de beginjaren liep het wel eens mis door externe oorzaken. Desalniettemin zette het toenmalige bestuur stug door om dra de succesformule te vinden. Het pleit voor de bestuurders van het eerste uur, dat zij zich door de tegenslagen niet uit het veld lieten slaan en hun schouders er onder bleven zetten. 1. DE "LOCOMOTIEF" WEDSTRIJD, 1960 De allereerste was een wedstrijd voor professionals. Deze wedstrijd werd in het Wilhelminapark verreden en vormde een onderdeel van zes wedstrijden om de Grote Prijs Locomotief. Helaas werd deze ronde door zeer slechte weersomstandigheden een fiasco. Gelukkig kon dankzij een overeenkomst met de Stichting Jeugd en Sportzaken het verlies grotendeels worden gecompenseerd. 2. DE RONDE VAN LEPELSTRAAT, 1960 Op verzoek van de heren Van Schilt, Luijks en Bogers van de Supportersclub JAN VAN GEEL (lid van WV "BREDA") verleende WV "BREDA" medewerking op wielertechnisch gebied om deze ronde op te zetten. Die eerste Ronde van Lepelstraat was een groot succes en komt nog steeds jaarlijks op de wielerkalender voor. 3. DRIEDAAGSE NEDERLAND-BELGIE, 1961 Op initiatief van Toon Simons organiseer de WV "BREDA" in samenwerking met de Belgische wielervereniging W.C. "BORDEAUX-PARIJS" uit Hoboken een 3-daagse wielerwedstrijd. Deze wedstrijd kon tot stand gebracht worden dankzij de steun van de DRIE HOEFIJZERS BROUWERIJ en de Belgische limonadefirma EURA DRINKS. De streep van de tweede etappe, welke in Breda voorzien was, was in de Burg. De Manlaan getrokken. De bedoeling van deze wedstrijd was om tot een BENELUX RONDE te komen. Helaas is het maar bij deze ene uitgave gebleven. In afwachting van die aankomst werden op het Chasseeparcours wedstrijden verreden voor amateurs/ onafhankelijken en nieuwelingen. 4. RONDE VAN PRINSENBEEK, 1961 In 1961 vatte Wim Marijnissen samen met o.a. Jan Leys en Henk v.d. Boogaard het plan op om de Ronde van Prinsenbeek weer op poten te zetten. Voor het wielertechnisch gedeelte riepen zij de hulp in van WV "BREDA". Na die eerste ronde gingen zij zelfstandig verder. Zo heeft WV "BREDA" aan de wieg gestaan van de hergeboorte van de Ronde van Prinsenbeek. 5. DE LUNETRONDE, 1961-1977 en 1981-1982 Antoon Leenaars kwam op het idee om bij hem voor de deur een wielerwedstrijd te organiseren. De baten van deze wedstrijd zouden gedeeld worden tussen WV "BREDA" en het jeugdwerk van Broeder Alfonso. Ook was er een loterij aan deze wedstrijd verbonden. Het jeugdwerk van Broeder Alfonso (plusminus 30 jeugdclubs) stond in de "bomenbuurt" en omgeving hoog aangeschreven. De Broeder was dan ook een zeer gezien persoon. De bijdragen voor de ronde konden daarom tamelijk vlot verkregen worden. Ook de lootjes gingen goed van de hand en die nog over waren werden afgenomen door mijnheer Klep, directeur van de ETNA, waarmee Broeder Alfonso altijd een zeer goede relatie had. Daar de finish in de Lunetstraat (wel IN een geheel andere straat dan de huidige Lunet- straat) gelegen was, kreeg de wedstrijd de naam LUNETRONDE. De eerste ronde werd verreden op zaterdag 16 september 1961. Sportief en financieel was deze geslaagd. Gelijk werd de 2e ronde op hetzelfde tijdstip voor 1962 geclaimd. Er zouden er nog vele volgen. Eerst nog enige op fiftyfifty basis, maar toch vrij kort daarna bleek dat WV "BREDA" zich zelf kon bedruipen, louter en alleen voor het jeugdwerk van Broeder Alfonso. De wielervereniging heeft echter altijd de ronde georganiseerd. in verband met de wijziging van de Lunet- straat is er meermalen van parcours veranderd moeten worden. Maar verder dan enige honderden meters verderop is het parcours niet geweest, totdat uiteindelijk de Meidoornstraat gekozen werd. Zo zijn er tot en met 1977 in totaal 17 LUNETRONDES verreden ten bate van het jeugd- werk, totdat Broeder Alfonso met pensioen ging. Enkele jaren later, in 1981, en 1982, is de LUNETRONDE op initiatief van Leon v.d. Wiel en in samenwerking met de Ontspanningsvereniging Brandweer Breda weer terug op de kalen- der gekomen. Er werd toen op hetzelfde parcours gereden dan voorheen.
6. DE ORANJE RONDE VAN BREDA, 1962-1984 Het bestuur had toen de smaak te pakken en de tijd was gunstig. In 1962 zou Hare Majesteit Koningin Juliana haar 25-jarig Huwelijksfeest vieren. Door een toevallig contact van de voorzitter met majoor Asselbergs (voorzitter van het Oranje-Comité Breda) vernam hij dat het Oranje-Comité wel iets meer wou doen dan voorgaande jaren op Koninginnedag. Vooral omdat het jubileum ook op Hare Majesteits verjaardag (30 april) gevierd zou worden. WV "BREDA" was er vlug bij door mee te delen op deze dag in het kader van de oranje-feesten een wielerwedstrijd te organiseren. Dit was nog nooit eerder gebeurd. Het liefst organiseerde het bestuur in de binnenstad. Voordien kreeg men alleen vergunning om aan de buitenrand van de stad een koers te houden., Er diende dus een parcours gevonden te worden. Gerrit Verdaasdonk ging eens op de Chasseekazerne praten met de grootste baas aldaar, met name Kolonel Le Fevre de Montigny. Hiermee had hij al eerder voor andere zaken contact gehad. De kolonel vond ook dat de militairen en burgerij dichter bij elkaar moesten komen. Het kazerneterrein was namelijk altijd ontoegankelijk geweest. De kolonel was enthousiast over het plan en wilde alle medewerking verlenen. Gerrit had de smaak te pakken en toog maar direct naar de bevoegde politie-instanties met zijn adhesiebetuigingen van de kolonel en Oranje-Comité. De politie was in eerste instantie niet zo enthousiast en wildé eerst wel eens overleg plegen. Maar Gerrit was een vasthouder en bezocht de politie geregeld. Uiteindelijk gingen zij toch overstag en verleenden in verband met de bijzondere dag toestemming met de nodige restricties. Zo moest het gehele parcours met draad worden afgezet, want er mocht geen publiek aan de binnenzijde van het parcours komen. Verder moest o.a. de gehele beplanting op de Cl Prinsenlaan en Vierwindenstraat door de gemeente Beplantingen van afrastering worden voorzien. De eerste slag was echter gewonnen. Opgelegde restricties waren echter uit financieel oogpunt bekeken een doorn in het oog. Dit, omdat het extra kosten en mankracht teweeg bracht. Gerrit nam onmiddellijk contact op met het Oranje-Comité, daar WV "BREDA" organiseerde in het kader van de Oranje-feesten met het verzoek of zij over deze zaken contact op wilden nemen met Openbare Werken en Gemeentelijke Beplantingen. Het Oranje-Comité heeft dit verzoek ingewilligd en het een en ander geregeld. Gerrit behoefde zich te zijner alleen maar eens te laten zien bij genoemde gemeente-instellingen. Het bestuur ging zich toen wijden aan het sportieve en financiële gedeelte. Gerrit alleen voor de financiën. Met tien sponsors uit de industriële wereld (waarvan de ETNA met fl 1000,00 de koploper was) was het financiële gedeelte geregeld. Met het Oranje-Comite werd nog "even" geregeld dat het gehele feestprogramma van die dag in het programmaboekje opgenomen. Deze programmaboekjes werden door de leerlingen van detailhandelsschool "St.Olof" in voorverkoop en op het parcours aan de man gebracht. Dit was een groot succes, er gingen maar liefst 4755 boekjes van de hand. De leerlingen, die er een prachtige reis aan overhielden, en WV "BREDA" waren er gelukkig mee. De gehele ronde werd een succes, zelfs zo, dat de politie WV "BREDA" een compliment maakte voor de geweldige organisatie. Zij er nog even bij vermeld, dat het bestuur bij H.M. Koningin Juliana een ereprijs had aangevraagd en deze ook kreeg. Zo mocht de winnaar, Jos Linders, naast de palm een bronzen medaille met de beeltenis van het Koninklijk Paar in ontvangst nemen. De eerste steen voor een financiële basis was gelegd en het bestuur was van mening dat deze ronde jaarlijks diende terug te keren en wel op hetzelfde parcours. De jaren nadien verliep het contact met politie, militaire autoriteiten, Oranje-Comité, Openbare Werken en Gemeente Beplantingen op rolletjes en ging de organisatie van jaar tot jaar gemakkelijker. Nadat Gerrit Verdaasdonk eind 1971 de voorzittershamer overgaf aan Broeder Alfonso, nam Bart v.d. Aa zijn werk voor de Oranje-ronde over. Bart heeft er naast de reeds bestaan- de sponsors vele nieuwe erbij gezocht en voor-' al uit het uitgaanscentrum van Breda, de Havermarkt. Hij werd hierbij geassisteerd door Mart Vrijvogel. In 1975 werd Jan van Stam voorzitter. Hij regelde sindsdien alle zaken met militaire en burgerlijke overheden. Nadat Bart v.d. Aa zijn bestuursfuncties had neergelegd, werd zijn werk overgenomen door Jaap Kieboom. Dankzij de enorme inzet van Jaap is de sponsors inbreng de laatste jaren vergroot. Hierdoor konden zowat alle categorieën van start. Inmiddels is de "ORANJE-RONDE" 23 maal verreden en het huidige bestuur hoopt dat H.M. Koningin Beatrix haar verjaardag op 30 april blijft vieren, zodat deze ronde nog vele jaren intact blijft. ERELIJST ORANJE RONDE
JAAR AMATEURS NIEUWELINGEN ASPIRANTEN 1962 A Linders 1963 Arie den Hartog 1964 J van de Flaas 1965 Rini Huijbrechts 1966 Ad van Haaren 1967 Guus Leliaert 1968 Tini van Hasselt 1969 Tini van Hanselt 1970 Kees Koeken Ad Prinsen 1971 Wim Smeekens Jan de Rooy 1972 Ger St Nicolaas Kees St Nicolaas 1973 Jack van Dijk JAAR AMATEURS JUNIOREN NIEUWELINGEN LIEFHEBBERS 1974 Tini van Hässelt C Bernaards 1975 Frits Firard F Post 1976 Jan Jonkers J Blaauw 1977 Wim de Waal Nico Snijders Ron Meeldijk 1978 Peter Kivits Teun van Vliet 1979 Cees Kuystermans Lucien Gödde Rainier Valkenburg 1980 Ad Prinsen Jan van Dalen Jelle Nijdam 1981 Werner Wieme Jelle Nijdam Bob Rasenberg 1982 Rinus Ansems Frank Firard Tonnie Akkermans N Westerbeke 1983 H Hoppenbrouwers Jan Simons Rini Boogerd Christ van den Bergh 1984 Frank Pirard Rene Beuker Rini Boogerd Co Tolhoek 7. WIELERGALA BREDA BIERSTAD, 1962-1963 In het kader van de Breda Bierfeesten organiseerde WV "BREDA" onder leiding van de technische leiding van Toon Simons en in samenwerking met de brouwerij baanwedstrijden op het Chasseeveld. Rondom het verharde voetbalveld op het Chasseeveld was een baan van 420 meter lengte aangelegd. Hierop werd een baan omnium afgewerkt, alsmede de revanche van het Nederlandskampioenschap achtervolgen tussen Henk Nijdam en Peter Post. Laatstgenoemde werd winnaar. Na 1963 werden deze wedstrijden niet meer georganiseerd, daar het parcours niet meer voldeed aan de eisen. 8. RONDE VAN DOORNBOS, 1962-1963 Ten bate van het uniformfonds van de Drumband Doornbos i.o. organiseerde WV "BREDA" in 1962 en 1963 in de wijk Doornbos wielerwedstrijden voor aspiranten en nieuwelingen. De start en finish was op de Baliëndijk. 9. AVONDCRITERIUM BREDA-NOORD, 1966 Op verzoek van en in samenwerking met het Oranje Comite Breda-Noord werd er in 1966 in de Krogten een avondcriterium georganiseerd voor amateurs. Het bleef bij deze ene uitgave. 10. DE WEST-BRABANTSE PIJL, 1968 t/m 1971 De Lunetronde en de oranje-ronde waren intussen routinewerk geworden. Desondanks bleef er veel werk inzitten. Het bestuur, dat intussen gewijzigd was met de heren Nico van Gageldonk, Geert Siemerink en Henk v.d. Boogaard, dacht toch aan groter werk. Toen bekend werd dat de 2-daagse Ronde van Brabant ter ziele was gegaan, kwam het bestuur op het idee om een stad-tot-stadwedstrijd in het Westbrabantse op poten te zetten. Er werd een commissie gevormd die dit moest realiseren. Deze bestond uit: Henk v.d. Boogaard, Wim van der Riet, Geert Siemerink en Nico van
Gageldonk. Ook moest er nog een naam voor de wedstrijd gevonden worden. Henk v.d. Boogaard kwam met het idee van "WEST-BRABANTSE PIJL". Deze werd aangenomen. Ook bij deze wedstrijd was de eerste aanzet weer de moeilijkste. Vele malen diende het uitgestippelde parcours gereden te worden. Kilometers opnemen, tijdschema's uitdokteren. Contacten met gemeente- en rijkspolitie. Ver- gunningen aanvragen bij alle doorkomende gemeenten alsmede de provinciale staten voor het gebruik van hun wegen. De mogelijkheid van routewijzigingen bleef tot de laatste dag aanwezig, want ergens was men wel aan het straten opbreken of iets dergelijks. Ofschoon de commissie de finish van deze wedstrijd graag in de buurt van het centrum van Breda wilde hebben, kwam zij toch nimmer verder dan het Mastbosch. De renners kwamen dan vanuit de richting Galder. Ondanks dat de wedstrijd begin juni ver- reden werd, verliep alles succesvol en de naam K.E.W.V. "BREDA" had een goede naam in de lande. 11. DE TWEE-DAAGSE VAN ZUID WEST NEDERLAND, 1972 Nadat de West-brabantse Pijl viermaal was georganiseerd, gingen de gedachten uit naar een tweedaagse wielerwedstrijd. De commissie West-Brabantse Pijl onder voorzitterschap van Henk v.d. Boogaard kwam In contact met wielervereniging "De Hoekse Renner" uit 's Gravendeel en de Liniecrossers uit Lage Zwaluwe. Deze hadden in 1971 de stad-tot-stad-wedstrijd georganiseerd 's Gravendeel-Lage Zwaluwe. Zij zagen dat idee van een tweedaagse ook wel zitten, zodat beide organisaties de schouders onder de voorbereidingen van de wedstrijd zetten. Zo ontstond de TWEEDAAGSE VAN ZUID WEST NEDERLAND. Op zaterdag werd het eerste deel verreden van Is Gravendeel naar Lage Zwaluwe. In de avonduren werd een ploegentijdrit van Lage Zwaluwe via Made, Den Hout en Teteringen naar Breda (Hoge Vugt) afgewerkt. Op zondag werd de route van de West-Brabantse Pijl aan- gehouden. Het werd een geweldig succes. Een tweede uitgave werd gepland. De financiële toezeggingen waren al binnen. De wedstrijddatum bij de K.N.W.U. ingediend voor de klassiekeragenda. Doch wat gebeurde, de K.N.W.U. had de organisatie van de Ronde van Friesland onze datum toegezegd, omdat deze z.g. oudere rechten had. Later bleek dat de Ronde van Friesland toch niet door zou gaan en kreeg de organisatie zes weken voor de wedstrijd datum, bericht van de K.N.W.U. dat de tweedaagse alsnog door kon gaan. De tijd was echter te kort om alles nog rond te krijgen. Toen bleek ook weer dat er wanneer er een jaar niet georganiseerd wordt, het moeilijk is om terug te komen. Dit omdat de sponsors weer bezocht dienden te worden en deze hun reclame al ergens anders hebben ondergebracht. Foto blz. 20: Vergadering Twee Daagse van Zuid- Nederland. V.l.n.r. Mart Vrijvogel, Piet Dubbelman, Henk vd Boogaard, Van Twist, Wim vd Riet, Nico van Gageldonk en Hartman. 12. DE RONDE VAN BREDA WEST, 1973, 1974, 1975 De Tweedaagse van Zuid West Nederland was weggevallen en daarmee een bron van inkomsten. Maar aangezien het ledental gestaag groeide, maar vooral vanwege het feit dat de vereniging aan steeds meer wedstrijden in club- verband deelnam (nieuwelingen), waardoor de verenigingskosten aanmerkelijk stegen, was het ook nodig dat de financiële middelen op peil gehouden werden. Dit kon alleen maar door het organiseren van wedstrijden. Toevalligerwijze kwam Wim van der Riet in contact met de heren Luyken en Janssens van de zangvereniging "CANTABILE". Uit het gesprek bleek alras dat ook de zangvereniging een financiële injectie kon gebruiken. Snel kwamen de besturen van beider verenigingen tot de overeenstemming om samen een wielerwedstrijd. te organiseren in Princenhage. Zo kwam in 1973 de 1e Ronde van Breda West tot stand. Zoals steeds bleek de eerste aanzet het moeilijkste te zijn. Maar desondanks verliepen de organisatie en de samenwerking redelijk goed. Bovendien was het resultaat zodanig, dat werd besloten om de ronde ook in de volgende jaren te organiseren. Zo werden er drie rondes gehouden totdat de gemeente begon met de invulling van Plan West I en II, alsmede de reconstructie van de Princenhaagse Markt, waardoor het niet meer mogelijk was op het oude parcours wedstrijden te houden. Zo ging eigenlijk een prettige samenwerking met "CANTABILE"
onder leiding van de voorzitter Jan van Asseldonk, de huidige wethouder van sportzaken in Breda, teniet. 13. DE RONDE VAN DEN HOUT, 1973, 1982, 1983 In 1973 organiseerde WV "BREDA" in samen- werking met Comite Ronde van Den Hout ook een wielerwedstrijd in Den Hout. Alhoewel de ronde sportief gezien een succes werd (vanwege het selectieve parcours rondom de Houtse Heuvel), werd men er financieel niet beter van. Dit vanwege het feit dat de Houtse gemeenschap niet zo groot is en daardoor onvoldoende middelen te vergaren waren om een dergelijke wedstrijd rond te krijgen. In 1982 kwam echter de Ronde van Den Hout terug op de kalender. Willem Dielemans en Jan Cooremans waren hiertoe de initiatiefnemers. Nadat zij in 1980 de Westbrabantse Kampioenschappen aldaar op een polderparcours hadden georganiseerd, zagen zij het wel zitten om de Ronde van Den Hout nieuw leven in te blazen. En dit lukte ook. 14. NACHT VAN BREDA, 1973-1978 In 1973 zette Toon Simons samen met Bert v.d. Noord en Harry Rijnties de Nacht van Breda op. WV "BREDA" verleende hieraan haar medewerking. De start en finish van deze wielerwedstrijden was gelegen op de Grote Markt, waarbij het bordes van het stadhuis dienst deed als juryverhoog. De wedstrijden werden steeds in de vorm van een omnium afgewerkt. 15. DE WESTBRABANTSE KAMPIOENSCHAPPEN, 1974 In 1974 was WV "BREDA" aan de beurt om de Westbrabantse en clubkampioenschappen te organiseren. Wim van der Riet had een prachtig parcours gevonden op Effen. Het was een parcours over "DE BULTEN" (twee viaducten over de E-10), waardoor het zeer zwaar werd. 16. RONDE VAN GINNEKEN,_1974, 1975, 1978, 1984 In plaats van de Ronde van Den Hout werd er in 1974 een geheel nieuwe ronde opgezet, namelijk die van het Ginneken. Eigenlijk kwam deze ronde vrij snel tot stand. In mei was er een eerste bespreking en in september draaide de 1e RONDE VAN GINNEKEN. Voor het verkrijgen van sponsors had het Comité Ginneken, onder leiding van de heren Nico Takx en Piet v.d. Broek geen enkele moeite. Met een steentje van WV "BREDA" en haar kennis op wielertechnisch gebied en organisatievermogen erbij, was alles picobello. Ook in 1975 draaide de ronde. Ofschoon de ronde voor 1976 weer gepland was, ging deze echter niet door. J.W.V. "BREDA" 170 wilde graag een jeugdwielerwedstrijd in het Ginneken organiseren en het Comité Ginneken wilde dit ook wel eens proberen. Ook gold dit blijkbaar voor 1977. Maar in 1978 kreeg WV "BREDA" weer het verzoek van het Comité om medewerking te verlenen. Zij zagen toch liever een wedstrijd voor amateurs, junioren en nieuwelingen. Zo kwam de Ronde van Ginneken in 1978 terug op de kalender en duurt tot op heden nog voort. De heren van het Comité Ginneken verdienen onze grote waardering voor hun prettige wijze van samenwerking. 17. DE WESTBRABANTE KAMPIOENSCHAPPEN, 1980 In 1980 was WV "BREDA" weer aan de beurt om de Westbrabantse en Clubkampioenschappen te organiseren. Het was toen ook de bedoeling om zoals in 1974 op Effen te rijden. De benodigde vergunningen werden echter niet verleend, zodat het bestuur genoodzaakt was om naar een parcours uit te kijken. Er werd gedacht aan een polderparcours in Prinsenbeek of op het industrieterrein Mijkenbroek. Willem Dielemans en Jan Cooremans kregen van enige bestuursleden van DJR de tip om eens in Den Hout te gaan kijken. Daar zou een polderparcours liggen van 3,5 km lengte met een strook van 600 meter kasseien, wat de wedstrijden zeer zwaar zouden maken. Toen het parcours gezien was, werd meteen besloten om in Oosterhout, onder welke gemeente Den Hout valt, de benodigde vergunningen aan te vragen.
De kampioenschappen verliepen gesmeerd en enige bestuursleden vroegen zich af waarom op dit selectieve parcours niet meer wielerwedstrijden georganiseerd werden. Zij spanden zich vanaf toen in om de Ronde van DEN HOUT weer terug op de kalender te krijgen. 18. DE RONDE VAN TETERINGEN, 1981-1984 Willem Dielemans had de smaak van het organiseren te pakken. Hij wilde o.a. de ter ziele gegane Ronde van Teteringen weer op poten zetten. Deze was een paar jaar daarvoor o.a. door DJR georganiseerd. Willem Dielemans kwam in contact met de bekende Teteringse wielerfan Huub Brouwers. Deze zag dit idee wel zitten, maar dan moest de ronde wel in de oude kern van Teteringen verreden worden, want daar zou de ronde pas echt kans van slagen hebben. De plannen werden verder uitgewerkt, de taken verdeeld en eind augustus 1981 werd de eerste avondwedstrijd onder prachtige weersomstandigheden een daverend succes. Veel publieke belangstelling, een enorme sfeer, prachtige wedstrijden, ja alles wat er van een wielerronde verwacht mag worden. De heren Huub Brouwers en Piet van Putten hadden mede een keurig stukje werk geleverd. Een dergelijk succes kon niet anders dan vervolgd worden en zo draaide de ronde ook tijdens de kermis in Teteringen in de jaren 1982, 1983 en 1984 en het is te hopen dat de Ronde van Teteringen nog vele jaren zal blij- ven draaien, zoals ook de draaimolen dat op de kermis daar zal doen. Foto: Ronde van Teteringen 1983. v.l.n.r. de bestuursleden/juryleden: Willem Dielemans, Jaap Kieboom en Mart Vrijvogel. 19. INTERCLUB WEDSTRIJD VAN MOLENEIND OOST, 1983-1984 Op initiatief van het districtsbestuur van Brabant ZuidWest, werd in 1983 een interclubcompetitie op poten gezet om vooral de amateurs startgelegenheid te geven, omdat zij door een nieuwe regeling van de Belgische Wielerbond tot 1 juni 1983 niet toegelaten werden in Belgische wielerwedstrijden. WV "BREDA" nam de organisatie op zich van de eerste wedstrijd die op industrieterrein Moleneind Oost verreden werd. Doordat de renners massaal wegbleven werd het een groot debacle. Ook de competitie werd een grote sof daar niet alle verenigingen hun toegezegde medewerking verleenden. Ondanks het debacle van 1983 werd de wedstrijd ook in 1984 georganiseerd. Ook toen werd het een grote mislukking door erbarmelijke weersomstandigheden. 20. DE RONDE VAN DE BURCHT, 1983-1984 Nadat WV "BREDA" in 1981 en 1982 in samenwerking met de Ontspanningsvereniging Brandweer Breda de Lunetronde ha georganiseerd, kwam Jef v.d. Broek met het voorstel om deze wedstrijd niet meer in de wijk Tuin- zigt te organiseren, maar in de wijk IJpelaar. Hij had daar contacten gelegd met de winkeliersvereniging, die best geïnteresseerd was in een wielerwedstrijd in haar wijk. De betrokkenen kwamen tot een akkoord zodat de Lunetronde naar IJpelaar verhuisde. Vanwege het aldaar gelegen winkelcentrum De Burcht werd de naam omgedoopt in RONDE VAN DE BURCHT. Iin het eerste jaar reden er ook dames. Dit was de eerste wielerwedstrijd die WV "BREDA" voor dames organiseerde. Ook in de volgende jaren hoopt WV "BREDA" medewerking te kunnen verlenen aan deze wielerronde. 21. VELDRIT VAN ETTEN-LEUR, 1983-1984 Op verzoek van Jan Oomen (bestuurslid WV "BREDA" en tevens voorzitter van de Supportersclub van Toon van der Steen) organiseerde WV "BREDA" in 1983 voor de eerste keer in haar geschiedenis een officiële veldrit. Het parcours werd door de supportersclub uitgezet nabij de KOGELVANGER te Etten-Leur. Uit het gehele land kwamen de veldrijders op oudejaarsdag naar Etten-Leur om daar hun laatste wedstrijd van het jaar te rijden. Onder grote publieke belangstelling werden de wedstrijden zowel sportief als financieel een succes. Daarom werd deze veldrit ook voor het volgende jaar gepland. 22. DISTRICTSKAMPIOENSCHAPPEN BRABANT ZUIDWEST 1984 Op verzoek van het Districtsbestuur nam WV "BREDA" in 1984 de organisatie van de Districtskampioenschappen op zich, die sinds 1982 officieel waren (voordien officieus). Het
districtsbestuur had deze achtereenvolgens terug gekregen van ZWC Fortuna en WWV. Na een korte bedenktijd besloot het bestuur om de schouders onder de organisatie te zetten. Evenals in 1980 koos het bestuur voor Den Hout, maar in tegenstelling tot toen was de start en finish op de Houtse Heuvel gepland. Ook zat er een kasseienstrook in het parcours van plusminus 350 meter. Zoals te verwachten werden de wedstrijden in alle categorieën ware slachtvelden. Mede hierdoor werden deze kampioenschappen een groot succes. Van diverse zijden mocht WV "BREDA" complimenten voor de goede organisatie ontvangen. Graag had het bestuur deze kampioenschappen in de komende jaren ook georganiseerd, maar daar er een regeling in het district bestaat, waarin bepaald is dat de verenigingen deze per toerbeurt organiseren, moet WV "BREDA" nog de nodige jaren wachten vooraleer zij weer aan de beurt is. ANDERE ORGANISATIES Mini Triatlon Wolfslaar, 1983 - 1984. In 1983 en 1984 verleende WV "BREDA" mede- werking aan de Mini Triatlon op het zwembad Wolfslaar. Zij verzorgde het fietsgedeelte. Wielerwedstrijden op licentie van WV "BREDA". In de loop van de afgelopen 25 jaar zijn er ook enkele wedstrijden op licentie van WV "BREDA" georganiseerd, zoals de Ronde van Ulicoten, de Ronde van Gilze en de veldrit van Ulvenhout. DE OMLOOP VAN DE HAAGSE BEEMDEN In 1981 was WV "BREDA" op initiatief van Willem Dielemans begonnen aan de voorbereidingen van de 1e OMLOOP VAN DE HAAGSE BEEMDEN. Het parcours was uitgestippeld, tijdschema's uitgedokterd. Ook de vergunningen waren aangevraagd en de contacten met de sponsors gelegd, alsmede een wedstrijddatum bij de KNWU. De vergunningen van de Gemeente Prinsenbeek en EttenLeur kwamen snel binnen alleen die van de Gemeente Breda liet lang op zich wachten, totdat het bericht kwam dat deze niet verleend zou worden. Hierdoor kon deze klassieker, welke voor nieuwelingen en liefhebbers gepland was, helaas niet doorgaan.
DE SPONSORS Zoals eerder omschreven, was de organisatie van wielerwedstrijden een bron van inkomsten. Deze bron kon echter alleen maar mogelijk gemaakt worden met medewerking van sponsors, hetzij door donaties, bijdragen en advertenties in het programmablad of boekje. Een van de hoofdsponsors van WV "BREDA" mag toch wel genoemd worden. Namelijk Bierbrouwerij "DE DRIE HOEFIJZERS", later gewijzigd in "BREDA-BIER" en nu bekend onder de naam "SKOL" Zij hebben altijd veel voor de wielersport gedaan. Zij waren een van de eerste firma's die een amateurwielerploeg sponsorde. Deze stond onder leiding van twee oud bestuursleden van WV "BREDA", namelijk Toon Simons en Rini Roks. Later kwamen zij met het "SKOL-KLASSEMENT". Na pluizend in de geschiedenis van WV "BREDA" ontstaat toch zeer sterk de indruk dat de vereniging altijd een streepje voor heeft gehad bij deze Bredase brouwerij. Bij zaken die de wielersport betroffen was WV "BREDA" altijd wel op een of andere manier betrokken. Bovendien was mijnheer Marcel Smits van Waesberge zeer geïnteresseerd in de vereniging. Was er iets bijzonders, dan mocht liet bestuur altijd aankloppen bij de P.R. man de heer Willemsen. Deze heeft altijd getracht de vereniging van dienst te zijn. WV "BREDA" is hen dan ook zeer dankbaar voor de hulp en bijdragen in deze 25 jaar. WV "BREDA" is eveneens ontzettend veel dank verschuldigd aan alle sponsors, die de vereniging in de afgelopen 25 jaar in meerdere of mindere mate gesteund hebben. Sponsors van het eerste uur, zoals b.v. "DE ETNA" en "VAN TRIER", die er niet meer zijn. Verder o.a. de Belcrum Garage, Karel en Mar tin de Pree, Autobedrijf Willy de Pree, Schildersbedrijf Otjens, Autobedrijf Leen v.d. Born, maar vooral ook Speelautomaten PIERRE DE JONGE, die zeer vele jaren de vereniging met hun bijdragen gesteund hebben. Het is uiteraard ondoenlijk alle namen te noemen. Bovendien schuilt daarin het gevaar dat er tientallen vergeten worden. Daarom namens WIELERVERENIGING "BREDA" eveneens hartelijk dank aan alle
niet met name genoemde sponsors. Ook zij hebben er toe bijgedragen de vereniging in stand te houden en op het peil te brengen, zoals dat nu is. Het bestuur en de leden hopen echter nog vele jaren op hun medewerking en bijdragen te mogen rekenen. NOGMAALS BEDANKT.
DE RENNERS In de loop van de 25 jaar dat WV "BREDA" bestaat zijn er plusminus 350 renners en rensters geweest die 1 of meerdere keren een licentie via de vereniging aanvroegen. Daaronder waren vele zeer goede renners, die al dan niet overgekomen waren van andere verenigingen. De eerste was, zoals eerder gememoreerd, TOONTJE MERTENS wiens supportersclub omgezet werd in WV "BREDA". Toontje was in die dagen een populair rennertje dat vele ereplaatsen bijeen fietste. Zo werd hij bijvoorbeeld tweede in een etappe van de Olympias Tour en in West-Brabant Koers. Zijn grootste teleurstelling moet geweest zijn toen hij duidelijk de Kersenronde won doch door de jury tweede geplaatst werd. In de eerste twee jaar van de vereniging was ook nog WOUTJE WAGTMANS lid, die toen zijn carrière aan het afbouwen was. Verder uit de beginjaren 60 waren dat o.a. MICHEL STOLKER, die o.a. de MIDI LIBRE won en in 1961 tot renner van het jaar werd gekozen en daarvoor de GERRIT SCHULTE trofee in ontvangst mocht nemen. Ook Jac vd Klundert (de vader van Nico en Peter), Werner Swaneveld, Jan van Geel, Piet van Hees en Rik Wouters waren toen lid. Verschillende kwamen toen via De Driehoefijzers- ploeg en later de Breda Bierploeg bij WV "BREDA". Echter een van de renners uit eigen "kweek" was wel KAREL LEIJTEN. Karel kwam uit Princenhage en was een buurjongen van de toenmalige penningmeester Wim van der Riet. Karel begon zijn wielerloopbaan in 1960 in de Ronde van het Liesbosch, zoals zovele jongens uit de regio Breda. Deze ronde werd toentertijd nog op gewone fietsen verreden. Hij reed in die wedstrijd zo sterk dat hij figuurlijk iedereen naar huis reed. Karel wilde het toen ook wel eens op een fiets met een krom stuur proberen en tikte een tweedehands fietsje op de kop en ging op 16-jarige leeftijd de rijen van de nieuwelingen van de KNWU versterken. Zijn eerste wedstrijd, op de Waranda te Oosterhout, won hij met één ronde voorsprong. Karel bleek een renner te zijn die er in vloog. In zijn eerste jaar reed hij 31x bij de eerste tien, waarvan 3x eerste. In zijn tweede jaar boekte hij als nieuweling in nauwelijks twee maanden 7 overwinningen. Daarna maakte hij de overstap naar de amateurs en reed in zijn eerste wedstrijd 3e en won binnen een week zijn eerste amateur koers met liefst l,5 minuut voorsprong. Karel maakte als amateur uiteraard deel uit van de succesvolle "BREDA-BIER"-ploeg onder 1eiding van Toon Simons. In zijn eerste jaar werd hij gespaard voor het grote werk vanwege zijn jeugdige leeftijd. In zijn tweede jaar bij Toon Simons deed hij wel al het grote werk en werd enkele malen uitgezonden naar het buitenland. Hij reed toen 40 maal bij de eerste tien, waarbij 6 maal eerste. Karel kwam aan het eind, van dat seizoen ernstig ten val in St Leenaarts. Voor zijn sportcarrière werd toen gevreesd. Na een langdurige herstelperiode kon hij medio april weer deelnemen aan wedstrijden en reed daarin bescheiden prijsjes, maar de vorm zat er aan te komen. in Olympias Tour die hij dat jaar (1964) reed bouwde hij verder aan zijn conditie en reed daarna louter nog ereplaatsen en overwinningen bij elkaar. Zoals o.a. in 2 tweedaagse waar hij beide dagen won + uiteraard het eindklassement. Hij won na de Olympias Tour 16 wedstrijden. In 1965 besloot hij, al was hij pas 20 jaar, bij de onafhankelijke te gaan rijden. Karel werd in de Belgische ploeg "FLANDRIA" opgenomen onder leiding van Brik Schotte. Ongetwijfeld is zijn eerste plaats in het eindklassement van de Noordfranse 3-daagse HENINLIETARD zijn grootste succes. Hij won de eerste etappe, alsmede de tweede dag de individuele tijdrit en werd 2e in de rit in lijn. Op de derde dag behoefde hij met behulp van zijn ploegmaats zijn eerste plaats slechts te consolideren. Ook nam hij dat jaar nog deel aan de Tour de l'Avenir. Hij reed daar enkele ereplaatsen, maar duikelde door ziekte vele plaatsen in het klassement. In dat jaar boekte hij 5 overwinningen. Voor 1966 vroeg Karel een beroepsrennerlicentie aan. Sponsor en privé problemen deden hem deze na enige tijd weer inleveren. In 1967 vroeg hij toch weer een licentie als prof aan. Hij kwam toen uit voor WILLEM II-GAZELLE. Ondanks een gedegen voorbereiding om zijn comeback te doen slagen, lukte hem dit niet. Dit deed Karel besluiten om definitief te stoppen. Hierdoor kwam er vroeg een einde aan een veelbelovende carrière, die ondanks dat Karel 6 jaar de wielersport intensief beoefende, succesvol genoemd mag worden.
In de tweede helft van de jaren 60 waren het vooral RINI HUIJBREGTS en WIM PRINSEN die de toonaangevende renners in de vereniging waren. Ook PIET OOMEN was toen een veelbelovende renner. Wim Prinsen was een renner die er altijd bij zat maar moeilijk tot winnen kon komen. Toch ging hij met de jaren beter rijden, waardoor hij opgenomen werd in de ploeg van Vredestein. Later kwam hij bij Mars-Flandria. Wim reed veel etappekoersen en klassiekers. Zo won hij in 1968 de Ronde van Twente. In dat jaar werd hij ook tweede in de omloop van de Baronie en in etappes van de' Tour du Bordelais en Circuit des Minus. In 1969 werd hij 10e in Olympias Tour na in de etappes 2 maal tweede, 1 maal derde en 1 maal vierde geworden te zijn. Ook 1970 was een goed jaar voor Wim. Hij won toen zes koersen, waarbij een etappe in de ronde van de Vogezen. Verder werd hij tweede in de Ronde van Twente en een etappe in de Ronde van Belgisch-Limburg. Hierin bezette hij ook de 2e plaats in het eindklassement In 1971 maakte Wim de overstap naar de beroepsrenners. Hij maakte toen deel uit van de ploeg van Kees Pellenaars, de Goudsmit Hoff-ploeg. Wim werd dat jaar o.a. tweede in het Nederlands Kampioenschap. In 1972 verkoos Wim het lidmaatschap van DJR boven dat van WV "BREDA". Foto: Wijk bij Duurstede 1966. v.l.n.r. Jan v Geel, Wimke Prinsen, Nico v Gageldonk, Rini Roks, Rini Huijbregts, Ko Silleman. Sinds de beginjaren 70 wordt de vereniging vooral in de breedte versterkt. Met de komst van MARIO VAN NISPEN, AD PRINSEN, JOHAN VAN BAAL, TOON VAN DER STEEN, JOHN AKKERMANS, RUUD VAN DER RAKT maar vooral FRITS PIRARD boekt WV "BREDA" het ene succes na het andere. Frits won zowel bij de nieuwelingen als bij de amateurs diverse klassiekers, zoals b.v. de Omloop van Noord West Overijssel, Flevotour, en Ronde van Midden Brabant bij de nieuwelingen. Bij de amateurs waren dat o.a. de omloop van Walcheren, Omloop v.h. Zuiden, Ster van Zwolle, Omloop v.d. Krimpenerwaard en de Omloop v.d. Mijnstreek. Ook nam Frits deel aan de Wereld Kampioenschappen en de Olympische Spelen in Montreal. In 1977 ruilde Frits het lidmaatschap van WV "BREDA" in voor dat van WWV. Een andere renner die in die periode aan de weg timmerde was JOHN AKKERMANS. In zijn eerste jaar als lid van WV "BREDA" (bij de aspiranten) boekte hij maar liefst 21 overwinningen. Hiermee verbeterde hij het record van Karel Leijten (16) ruimschoots. John was een renner die er altijd bijzat. Hij reed dan ontzettend veel ereplaatsen bij elkaar. Ook in de nieuwelingen en junioren klassiekers reed hij steeds korte prijzen. In de Omloop van de Haarlemmermeer en de Flevotour was de hoofdprijs zijn deel. RUUD VAN DER RAKT was in die jaren ook een renner die zijn steentje aan de successen van de vereniging bijdroeg. Ieder jaar was hij goed voor 1 of meerdere overwinningen. Ook in klassiekers zat hij steevast van voren. In de Omloop van Oost-Brabant was zelfs de eerste plaats voor hem weggelegd. Een renner die toen al van zich deed spreken en nu nog op het voorste plan staat is TOON VAN DER STEEN. Misschien is 1984 wel zijn beste seizoen totnogtoe. Zijn belangrijkste successen boekte hij als amateur. Zo werd hij onder andere Nederlands Kampioen bij de militairen in 1977. Verder winnaar in de Ronde van Limburg, Omloop v.d. Baronie, Ronde van Drenthe. Ook kwam Toon in verschillende etappekoersen aan het vertrek. Zijn mooiste succes daarin was de eindoverwinning in de RONDE VAN NEDER- SAKSEN. Midden de jaren 70 kwam een nieuwe lichting renners de gelederen van WV "BREDA" versterken. Dat waren o.a. ALFONS VAN GEEL, PETER VERHEIJEN, HERMAN FRIJTERS, WIES VAN DONGEN, FRED VAN DONGEN, PIET BROERE en JOHAN VAN DER VELDE. Met JOHAN VAN DER VELDE is de vereniging een renner rijker geworden, die zo wat alles gereden en gewonnen heeft. Over Johan zou een apart boek te schrijven zijn. Zijn eerste grote succes was de overwinning in de Omloop van de Haarlemmermeer. Als 2e-jaars amateur won hij de Omloop van de Mijnstreek en als gastrenner van DJR twee etappes in de Ronde van Luik. in de eindstand werd hij derde. Ook nam hij dat jaar deel aan de Tour de l' Avenir. Hij reed daar veel ereplaatsen bij elkaar en werd 2e in het eindklassement. Dit was natuurlijk niet onopgemerkt gebleven, waardoor hij in 1977 gekozen werd tot renner van de toekomst. Hier- voor mocht hij de TOBOGABOKAAL in ontvangst nemen. Zijn successen waren ook in de profwereld bekend geworden. Dat deed Peter Post besluiten hem te benaderen om zijn Raleigh-ploeg te komen versterken. Deze kans greep Johan met beide handen en hij zal er geen spijt van hebben gehad. Zijn eerste jaar als beroepsrenner was meteen zeer succesvol. Hij won zowaar drie etappekoersen. Dat waren de Ronde van Romandie, de Ronde van Engeland en
de Ronde van Nederland. Bovendien won hij in deze wedstrijden 1 of meer etappes. Ook in grote eendagskoersen kwam hij tot ereplaatsen. Johans naam was toen meteen gevestigd in het profwereldje. In zijn tweede jaar als beroepsrenner boekte Johan 5 zeges. O.a. een etappe in Romandie. Ook reed hij dat jaar voor het eerst de Tour de France. Hij eindigde daarin als 14e en werd winnaar van het jongere klassement. Verder behaalde bij nog enkele ereplaatsen in klassiekers en rondes. In zijn derde jaar (1980) behaalde Johan 13 overwinningen. De belangrijkste waren de DAU PHINÉ LIBéRe, waarin hij bovendien etappewinnaar werd. Verder werd hij in Geulle Nederlands kampioen. In de Midi Libre werd hij 3e, in de Tour de France 12e, en in de Ronde van Catalonie 2e. In deze laatste ronde won hij 4 etappes. In 1981 waren zijn belangrijkste resultaten de eerste plaats in LuikBastenaken-Luik (kreeg een vervelend dopingstaartje), etappeoverwinningen in de Ronde van Romandië, Midi Libre, 2x Tour de France, Ronde van Nederland en 3x Ronde van Catalonië. In de Tour werd hij 12e. Zeven overwinningen waren in 1982 zijn deel. De voornaamste waren het Nederlands kampioenschap in Geulle en de etappezeges in de Ronde van Nederland en Catalonië. Zijn belangrijkste resultaat zal beslist de derde plaats in de Tour de France zijn. Ook in de diverse klassiekers reed hij kort, zoals de 3e plaats in Parijs-Brussel. Het kampioenschap van Zurich was de belangrijkste overwinning van Johan in 1983. Een ernstige val in de Tour doorkruiste zijn verdere seizoen. In 1984 wisselde Johan van ploeg. Hij verliet de stal van Peter Post en ging voor de Italiaanse ploeg Metauromobil rijden. In Italiaanse dienst was zijn voornaamste doel de Ronde van Italië. Hierin werd hij 5e in het eindklassement, en negen keer eindigde hij bij de eerste zes. Verder behaalde hij verschillende ereplaatsen. O.a. in de Ronde van Sicilie (3e), Parijs-Roubaix (4e), N.K. Geulle (3e), en Milaan-Vignolia (3e). Johan kan tot zover terug zien op een geslaagde carrière. Ondanks zijn successen is het bewonderenswaardig dat hij zich jaarlijks, zoals ook Wies van Dongen en Jelle Nijdam, eenmaal per jaar belangeloos inzet voor de vereniging tijdens de Nationale Clubkampioen- schappen in Dronten. Sinds de tweede helft van de zeventiger jaren houden HARRY AKKERMANS en JELLE NIJDAM mede de eer van WV "BREDA" hoog. JELLE NIJDAM vroeg in 1979 voor het eerst een licentie aan. In dat eerste jaar ging het aanvankelijk slecht. In zijn eerste wedstrijden werd hij nog gelost, maar hoe verder het seizoen vorderde hoe beter het ging. Aan het slot van dat eerste jaar wist hij nog twee wedstrijden te winnen. In zijn tweede jaar als nieuweling behaalde hij maar liefst 29 eerste plaatsen van de 45 waarin hij prijs reed. Hiermee verbeterde hij het record van John Akkermans wat op 21 zeges stond. Een van die overwinningen was in de FLEVOTOUR. In 1981 maakte Jelle de overstap naar de junioren. Hij werd toen o.a. eerste in een etappe van de Ronde van Midden-Brabant. Verder won hij de Omloop van de Vlasserstreek, een etappe in de Grote E-39 prijs plus het eindklassement. De keuzeheren van de KNWU selecteerden hem voor de Wereldkampioenschappen. Jelle kwam daar uit op het onderdeel ploegentijdrit. In een wedstrijd te Oostenrijk om de Europa Bokaal klasseerde hij zich als 2e. 1982 Moest een belangrijk jaar voor Jelle worden. Met dispensatie van de KNWU zou hij vervroegd de overstap naar de amateurs maken. De ziekte van Pfeiffer doorkruiste echter zijn seizoen. Voordat deze ziekte zich openbaarde won Jelle de Dorpenomloop en twee etappes in de Ronde van MiddenBrabant. In het eindklassement werd hij 4e. Daarna was hij voor de rest van het seizoen uitgeschakeld. Ondertussen was Jelle weer voorzichtig gaan trainen en vroeg voor 1983 een amateurlicentie aan. Het was aanvankelijk een seizoen van ups en downs. Toch werd hij nog 2e in het Nederlands kampioenschap achtervolgen. Hij werd daarna door de KNWU uitgezonden naar de Wereldkampioenschappen op dit onderdeel. In de laatste maand van dat jaar wist hij toch nog 5 koersen te winnen, wat bewees dat Jelle aan het terugkomen was. 1984 Was een belangrijk jaar voor Jelle, want het was het jaar van de olympische Spelen in Los Angeles. Maar voor het zover was stond er nog een wegseizoen op het programma. Daarin liet hij zich goed zien, want hij won een etappe plus het eindklassement van de STER VAN BRABANT. Ook won hij de proloog en een etappe in Olympias Tour door Nederland. Verder was hij in de Schiphol ploegentijdrit met zijn makkers niet te kloppen. Tussendoor werd hij nog kampioen van Nederland achter derny's op de weg. In het Nederlands kampioenschap individuele achtervolging stelt hij zijn uitzending naar Los Angeles veilig door eerste te worden. Eenmaal op de Olympische Spelen liep het voor Jelle niet helemaal zoals hij wenste. Zowel in de individuele- als ploegenachtervolging voortijdig uitgeschakeld.
Jelle had het toen wel gezien bij de amateurs en maakte de overstap naar de beroepsrenners. In deze categorie had hij weinig aanpassings problemen en blies zijn partij goed mee. Indrukwekkend was dan ook zijn 2e plaats in de ruim 300 km lange Zuiderzee Derny Tour. Vol vertrouwen mag Jelle zijn wielertoekomst tegemoet zien. Tot slot heeft WV "BREDA" nog twee leden die mogelijkheid hebben om als renner te slagen. Dat zijn TONNIE AKKERMANS en PAUL BARTEN. Zij hebben nog een wielercarrière voor zich. Tonnie Akkermans is de derde van de gebroeders Akkermans. In 1981 vroeg hij voor het eerst een licentie als nieuweling aan. Al snel bleek dat hij van het goede wielerhout gesneden is. Hij won dat eerste jaar zes wedstrijden, waaronder de Acht van Chaam. Bovendien reed hij nog enkele ereprijzen in klassiekers. In 1982 ging het nog beter. Na diverse 2e en 3e plaatsen in klassiekers, won hij de Omloop van Wuustwezel en de omloop van Het Zuiden. Bovendien werd hij dat jaar districtskampioen. In totaal ging hij 16 keer als eerste over de meet. Niet voor niets dat de juniorencoach, André Boskamp hem opmerkte en in 1983 opnam in zijn Nationale Junioren Selectie. Helaas verliep dat seizoen voor Tonnie niet naar wens. Hij kampte met bloedarmoede, waardoor zijn seizoen een wisselvallig karakter kreeg. Desondanks won hij toch nog vier koersen waaronder de eerste etappe van de Omloop van Groot Axel. Ook reed hij nog met de juniorenselectie de Dushika Jugend Tour. 1984 Was alle leed geleden en koerste Tonnie als van oudst. Maar liefst 11 maal ging hij zegevierend over de streep en daarbij waren niet de eerste de beste koersen. Neem bijvoorbeeld de tweedaagse Ronde van Midden- Brabant en de Omloop van de Veluwe. Ook werd hij nog 3e in het Nederlands Kampioenschap op de weg. Als kroon op het seizoen werd hij uitverkoren voor de Wereldkampioenschappen in Caen (Fr). Tonnie werd daar ingezet in de wegrit. Hij deed daar uitstekend werk voor de ploeg en klasseerde zich op de 42e plaats. Volgend jaar rijd Tonnie bij de amateurs en komt dan uit voor de ploeg van Mindex. Sinds 1983 verdedigt PAUL BARTEN de kleuren van WV "BREDA" en dat gaat hem goed af. In zijn eerste seizoen boekte hij maar liefst 9 overwinningen. In 1984 ging het hem nog beter af. Zestien keer waren de bloemen voor Paul. O.a. in de Acht van Chaam. Verder klasseerde hij zich nog als derde in de Omloop van Borssele. Ook voor Paul ligt er een weg naar de echte top, maar deze gaat beslist niet over rozen. Maar hij weet wat hij wilt en zal zijn weg beslist weten te vinden. DE OVERWINNINGEN OP DE WEG In de afgelopen 25 jaar hebben leden van WV "BREDA" plusminus 715 overwinningen op de weg geboekt. Dit zijn overwinningen in criteria, klassiekers, tijdritten (individueel en per ploeg) en rondes. JAN VAN GEEL uit Lepelstraat had de eer om de eerste WV "BREDANAAR" te zijn die een wedstrijd won. Hij ging op 27 maart 1960 als eerste over de streep in Achtmaal. WOUT WAGTMANS was de eerste die een grote koers won. In de Ronde van de Vier Kantons ging hij op 3 april 1960 na een solo van 20 km als winnaar over de meet. JELLE NIJDAM was de renner die in een seizoen de meeste wedstrijden won. Namelijk in 1980 in totaal 29 keer. Het klassement van de meeste overwinningen per seizoen ziet er als volgt uit: 1. Jelle Nijdam 29 (1980) 2. John Akkermans 21 (1971) 3. Frits Pirard 19 (1975) 4. Toon v.d. Steen 18 (1984) 5. Karel Leijten 16 (1964) Tonnie Akkermans 16 (1982) Paul Barten 16 (1984) 8. Frits Pirard 15 (1972) 9. Johan v.d. Velde 13 (1980) Johan v.d. Velde 13 (1981) 11. Frits Pirard 11 (1974) John Akkermans 11 (1972) Tonnie Akkermans 11 (1984) 13. Jelle Nijdam 10 (1981) Jelle Nijdam 10 (1984)
FRITS PIRARD was de renner die in de periode dat hij lid van WV "BREDA" was de meeste overwinningen behaalde. Hij won in zeven jaar tijd maar liefst 74 koersen. Het klassement van de meest gewonnen koersen ziet er als volgt uit: 1. FRITS PIRARD 74 (7) 2. Toon v.d. Steen 68 (14) 3. Johan v.d. Velde 63 (10) 4. Jelle Nijdam 61 (6) 5. John Akkermans 49 (7) 6. Karel Leijten 38 (6) 7. Tonnie Akkermans 37 (4) 8. Harry Akkermans 32 (9) 9. Paul Barten 25 (2) 10. Ruud v.d. Rakt 24 (13) 11. Rini Huijbregts 21 (5) 12. Wies van Dongen 17 (11) 13. Herman Frijters 16 (8) 14. Jeroen Vermunt 15 (7) 15. Michel Stolker 14 (6) Wim Prinsen 14 (6) 17. Ad Prinsen 13 (2) Johan Kuiken 13 (6) Jan Struik 13 (5) 20. John Leijs 10 (3) Tussen haakjes het aantal jaren dat zij lid waren of zijn van WV "BREDA". De overwinningen op de weg werden door 62 verschillende renners geboekt. DE MEESTE LICENTIES: Van de plusminus 350 leden die via het verenigingssecretariaat een licentie aanvroegen, heeft TOON VAN DER STEEN dat het meest gedaan. Totaal 14 keer in de periode van 1971 t/m 1984. De laatste jaren doet zich de tendens voor, dat renners die 10, 12 jaar geleden een licentie als amateur hadden, nu opnieuw een licentie als liefhebber of amateur aanvragen. Het klassement van de meeste licenties: 1. TOON VAN DER STEEN 14 (1971-1984) 2. Ruud v.d. Rakt 13 (1972-1984) 3. Leon v.d. Wiel 12 (1973-1984) 4. Willem Dielemans 11 (1965-1975) Wies van Dongen 11 (1974-1984) 6. Twan den Braber 10 (1967-1971 en 1980-1984) Ad van Nispen 10 (1970-1973 en (1979-1984) Alfons van Geel 10 (1973-1982) Kees den Hartog 10 (1975-1984) Johan v.d. Velde 10 (1975-1984) DE TROUWSTE LEDEN: Hoeveel fietsende-, werkende en steunende leden WV "BREDA" in haar geschiedenis tot nog toe gehad heeft is niet meer na te gaan, maat het moeten er honderden geweest zijn Het langst lid op dit moment zijn uiteraard Wim van der Riet en Mart Vrijvogel. Zij zijn er sinds de oprichtingsvergadering erbij. 1959 :W v.d. Riet, M Vrijvogel. 1961 :J v.d. Kloot, 1963 :J v.d. Hoek, J Heesters, J Kieboom. 1964 :W v. opstal.
1965 :A Trouw, P Dijke, A vd Bliek, L v.d. Born, W Dielemans, T v.d. Ven. DE WEDSTRIJDEN IN CLUBVERBAND 1967 In 1967 nam WV "BREDA" voor het eerst deel aan wedstrijden in clubverband (klassiekers en meerdaagse). De eerste was voor amateurs namelijk de Omloop van de Baronie. Win Prinsen werd daar tweede. Verder werd dat jaar deelgenomen aan de tweedaagse Ronde van Zeeuws-Vlaanderen. De ploeg bestond uit jonge onervaren renners, zoals Piet van Gurp, Wim Dielemans en Cees Leijten, aangevuld met enkele doorgewinterde amateurs. Namelijk Toontje Mlertens en Rini Huijbregts. De jonge renners deden het niet onverdienstelijk in deze tweedaagse. Met de nieuwelingen werd deelgenomen aan de Omloop van Het Zuiden, waarin Johan Braspennincx goed reed. Foto: Omloop van Zeeuws Vlaanderen 1967. v.l.n.r. Cees Leijten, Piet van Gurp, Toontje Mertens, Nico van Gageldonk, Rini Huijbregts, Rini Roks, Karel Dek- kers, Jan v Geel en Wi(lle)m Dielemans. Foto: Aspirantencompetitie Zeeland 1971. v.l.n.r. Wim v.d. Riet, Mario v Nispen, John Akkermans en Nico van Gageldonk. De eerste aanzet was gegeven en de daarop volgende jaren werd aan dezelfde wedstrijden deelgenomen. De vaste begeleider in de jaren '67 tot en met '70 was Nico van Gageldonk. Hij werd daarin bijgestaan door o.a. Wim van Opstal, Rini Roks, Toontje Mertens, en Wim van der Riet. Vanaf 1971 komen de nieuwelingen- en aspirantenklassiekers pas echt goed in zwang. WV "BREDA" is sindsdien bij al deze wedstrijden vertegenwoordigd onder leiding van het begeleidingsteam Nicó van Gageldonk en Wim van der Riet. In een nieuwelingen- en aspirantencompetitie in Zeeland deden de renners van WV "BREDA" het bijzonder goed. In het eindklassement van de door Inter Scaldis georganiseerde wedstrijden eindigde AD PRINSEN bij de nieuwelingen in het totaal klassement als eerste. In het ploegenklassement werd de ploeg welke verder bestond uit Johan van Baal, Toontje van der Steen en Frits Pirard tweede. Bij de aspiranten eindigde John Akkermans in deze competitie, welke bestond uit de omloop van Borssele, de Omloop van Walcheren en de Omloop van Nieuw Kapelle, op de eerste plaats. Mario van Nispen werd 5e in het eindklassement. Het eerste succes in de wedstrijden in clubverband was binnen. In dat zelfde jaar werden de nieuwelingen in de Ronde van Midden Nederland 1e in het ploegenklassement. Ad Prinsen eindigde daar als 2e en Prits Pirard als 12e. In Oosterwolde werd de aspirantenploeg met Johan Akkermans, Mario van Nispen, Peter Schipperen en Ad Schalk tweede. 1972 1972 Was een bijzonder succesvol jaar voor WV "BREDA" in de wedstrijden in clubverband. Maar liefst viermaal wist Frits Pirard voor de vereniging een nieuwelingenklassieker te winnen. Daarnaast pakte hij nog enkele ereplaatsen. In de NIEUWELINGEN CLUBTROFEE, welke dat jaar voor het eerst werd ingesteld eindigde WV "BREDA" op de derde plaats. Het aspirantenkwartet bestaande uit Jan v.d. Bosch, Jac Marijnissen, Ruud v.d. Rakt en Richard Tuyl, deden het uitstekend in de ploegentijdrit van Oosterwolde. Zij werden derde. 1973 In 1973 hielden de renners in alle categorieën de kleuren van WV "BREDA" hoog. Bij de amateurs won Frits Pirard de Omloop van Walcheren en werd hij tweede in de Omloop van Het Zuiden. Hier pakte WV "BREDA" de derde ploegenprijs. Bij de nieuwelingen won John Akkermans de Omloop van de Haarlemmermeer. Verder plaatste hij zich 5 maal bij de eerste vier. Het aspirantenkwartet (Jack Mertens, Herman Frijters, Alfons van Geel en Ruud v.d. Rakt) won het Zilveren Molen Toernooi. 1974 In 1974 werd er alleen door een amateur en 1 juniorenploeg een wedstrijd in clubverband gewonnen. Bij de amateurs won, hoe kon het ook anders, Frits Pirard de Omloop van Het Zuiden. Jan Cooremans werd in deze wedstrijd tweede en Toon van der Steen 10e. Uiteraard won WV "BREDA" dik de ploegenprijs. Bij de junioren (voorheen de nieuwelingen) sprokkelde John Akkermans punten bijeen voor de JUNIOREN CLUBTROFEE, waarin WV "BREDA" 11e eindigde. In het Zilveren Molen Toernooi werden de junioren John Akkermans, Ruud v.d. Rakt, Richard Tuyl en gastrenner Johan v.d. Velde eerste.
Foto: Zilveren Molen Toernooi 1974, v.l.n.r. Ruud v.d. Rakt, John Akkermans, Richard Tuyl, Johan v.d. Velde. 1975 In 1975 zijn de junioren weer aan de beurt om een klassieker te winnen. Johan v.d. Velde en John Akkermans worden eerste in respectievelijk de Omloop v.d. Haarlemmermeer en de Flevotour. Verder vergaarden zij samen met Ruud v.d. Rakt punten voor de JUNIOREN CLUBTROFEE". Uiteindelijk genoeg voor de 6e plaats. In het Zilveren Molen Toernooi, waarin WV "BREDA" steevast vertegenwoordigd was, reden Peter Verheijen, Piet Broere, Alfons van Geel en Fred van Dongen naar een verdienstelijke 3e plaats in de junioren categorie. 1976 In 1976 werd de junioren categorie duidelijk in de breedte sterker. Er waren toen veel meer renners die punten verdienden voor de JUNIOREN CLUBTROFEE. Dat waren Peter Verheijen, Ruud v.d. Rakt, Alfons van Geel, P. Broere, Fred van Dongen en Wies van Dongen. Ruud v.d. Rakt en Alfons van Geel wonnen zelfs in, resp. Ronde van Oost Brabant en Omloop v.d. Veluwe. Ook werd de juniorenploeg 3 maal eerste in het ploegenklassement. Uiteindelijk wisten zij voldoende punten te verzamelen voor een tweede plaats. Ook was WV "BREDA" weer van de partij in het Zilveren Molen Toernooi waar Wies van Dongen, Peter Verheijen, Piet Broere en Alfons van GEEL naar een 2e stek fietsten. 1977 In 1977 stapten alle junioren die voorgaande jaar punten bijeen fietsten voor de JUNIOREN CLUBTROFEE over naar de amateurs. De nieuwe lichting, bestaande uit o.a. Herman Frijters, Wil van Oers, Jack Mertens en Pierre den Hartog, presteerde heel wat minder dan hun voorgangers. Alléen Herman Frijters en Jack Mertens behaalden punten goed voor een 27e plaats in het klassement. Eenmaal nam WV "BREDA" dat jaar deel aan een amateur klassieker. Namelijk de Omloop van Het Zuiden waar alle vier de renners prijs rijden. Te weten Toon v.d. Steen, Peter Verheijen, Ruud v.d. Rakt en Wies van Dongen. Ook de nieuwelingen Piet de Jong, Florence Maas (14e) en Harry Akkermans starten in de Omloop van Het Zuiden. 1978 In 1978 kreeg Wim van der Riet assistentie van Willem Dielemans en Jan Cooremans. Dat jaar nam WV "BREDA" aan 9 wedstrijden voor de JUNIOREN CLUBTROFEE deel. Harry Akkermans zorgt voor de punten, welke uiteindelijk resulteren in een 30e plaats in de eindstand. Ook Michel Leijs en Wil van Oers verzamelden enkele punten. De amateurs reden in 78 een tweedaagse in Oosterhout, een criterium in Oud Vossemeer en traditiegetrouw de Omloop van Het Zuiden waar Johan Kuiken 11e werd en Wies van Dongen 14e. Ook de nieuwelingen (Barry de Jong, Hans Marijnissen en Mart v.d. Korput) waren in "Het Zuiden" present. Voor het eerst reden de liefhebbers ook wedstrijden in clubverband. Dat waren de tweedaagse Smokkelronde en de omloop van Vogelwaarde. 1979 In 1979 was het merkbaar dat de Technische Commissie uitgebreid was. Ook werd dat jaar Wies van Dongen sr. eraan toegevoegd. Het juniorenprogramma bleef gelijk, maar het aantal wedstrijden voor amateurs en nieuwelingen nam toe. Van de 8 wedstrijden, die telden voor de JUNIOREN CLUBTROFEE, reed Harry Akkermans er 6 prijs. O.a. eenmaal 5e en tweemaal 6e. ook Michel Leijs en Florence Maas reden prijs. De nieuwelingen, die 6 wedstrijden reden, deden het beslist niet slecht. Vooral Jan van Dalen (o.a. 2e en 4e), Jan Verbaant en Jeroen Vermunt reden in de prijzen. In de Omloop v.d. Veluwe haalden zij zelfs de 1e ploegenprijs. De amateurs reden de Omloop v.d. Haarlemmermeer waar JOHAN KUIKEN won (voor het eerst weer sinds 1976 een overwinning in een wedstrijd in clubverband). Ook werd er dat jaar voor het eerst deelgenomen aan de Ronde van Luik. WV "BREDA" kon deze wedstrijd rijden dankzij DJR, omdat DJR zelf geen volledige ploeg op de been kon brengen. De ploeg bestond overigens uit Johan Kuiken, Ruud v.d. Rakt, Alfons van Geel, Wil van Oers, Rob de Kort en Henk van Kuik (laatstgenoemde was gastrenner). Johan Kuiken deed het goed in deze vijfdaagse. Hij werd eenmaal derde en eenmaal achtste. In de Ronde van Midden-Zeeland en de Omloop van Het Zuiden werd door de amateurs ook prijs gereden.
De liefhebbers reden de tweedaagse Smokkelronde en de Omloop van Vogelwaarde. 1980 In 1980 namen de wedstrijden in clubverband voor amateurs enorm toe. Dit kwam, omdat de amateurs onder leiding van Willem Dielemans en Jan Cooremans naar Belgische wedstrijden gingen zoals bijvoorbeeld: Gent-leper, Antwerpen-Zonhoven en Wilrijk-Jemeppe. De renners reden steeds prijzen. Vooral Rob de Kort en Jack Mertens. Ook stond in 1980 de Ronde van Luik weer op het programma. Ruud v.d. Rakt deed het dit jaar voortreffelijk. Hij zat er iedere dag bij en werd uiteindelijk Se in het eindklassement. In het Ploegenklassement werd WV "BREDA" 3e. Ton van Oorschot, Jan van Dalen en Piet de Jong waren voornamelijk de prijsrijders in de juniorenklassiekers. Ton van Oorschot was nog bijzonder onfortuinlijk in de Flevotour toen hij in kansrijke positie op een stilstaande auto reed. Bij de nieuwelingen waren het vooral Jelle Nijdam en John Leys die goed reden in de klassiekers. Jelle won zelfs de Flevotour. Maar liefst twee ploegen liefhebbers togen naar de Smokkelronde waar Johan van Baal en Jaap v. Omme in de prijzen zaten. 1981 Het aantal wedstrijden in clubverband nam nog steeds toe, zodat de begeleidingsgroep uitgebreid werd met Tini van Rosmalen en Rien de Jong. Vooral de amateurs kwamen uitgebreid aan de bak. In totaal werden zij 16………………………………
