Jessica Cherish: "Het doek viel"
"Ik ontvang jou als een geschenk uit Gods hand, ik beloof je trouw...in goede en kwade dagen..." Die belofte was nog maar 23 dagen jong toen ik achter de pc zat en via de historie knop op de site kwam waar homofielen met elkaar in contact komen. Het doek viel....dus dit was mijn man, mij beloven voor God en zijn gemeente dat hij mij trouw zou blijven en nu dit....een homo dating site.
Wie is mijn man? Mijn wereld stortte in. Met wie was ik eigenlijk getrouwd? Deze vriendelijke man, actief in de kerk, werkt voor een christelijke organisatie, geeft spreekbeurten door het hele land, is meelevend, staat altijd voor iedereen klaar...deze man heeft een andere kant, een leven in een andere wereld, een smerige, vuile, wereld van verslaving en lust. Ik heb hem vertrouwd, geloofd dat hij mij trouw zou zijn...wat een ontnuchtering!
Ik bleef op. Wachtend tot hij thuiskwam...de laptop stond open met de pagina die ik gevonden had op het scherm...De deur ging open en hij schrok, deed er nog nooit zo lang over zijn schoenen op te bergen en huilde toen tranen, van schaamte, hij was ontdekt. Ik moedigde hem aan om een buddy te zoeken, hulp te zoeken. Schakelde iemand van de kerk in. Een brief werd geschreven aan een van de homo's om het contact te verbreken. Het leek een tijdje goed te gaan...er waren geen harde bewijzen, maar ik voelde dat het mis ging...Benoemen van mijn gevoel werd afgedaan met: "Je moet mij vertrouwen, jouw wantrouwen kwetst me". Ik probeerde beter mijn best te doen, tenslotte wilde ik wat van ons huwelijk maken.
1/5
Jessica Cherish: "Het doek viel"
Op een christelijke conferentie had ik de telefoon van mijn man nodig, ik bekeek de sms-jes en las tot mijn verbijstering een sms aan de persoon met wie het contact verbroken was... Ik vond nog meer sms-jes die mijn man had gestuurd aan homo's. Het bleek dat hij deze mannen al kende voor ons trouwen en hij had hen zelfs geld 'geleend'. Dat liep in de duizenden euro's. Terugvragen van het geld...ho maar. Een goede reden om geld uit te lenen aan de mannen had hij ook niet. Of een die hij liever niet wilde vertellen? Joost mag het weten en ik denk dat Joost heel veel weet.... Ik confronteerde mijn man met de sms-jes en we stonden op de conferentie als kemphanen tegenover elkaar. Hij ging door met zijn werk, stond achter de microfoon mooie praatjes te verkopen en te bidden met zijn team en ondertussen was onze echtelijke ruzie gaande... Ik kon het niet geloven dat hij kon doen of er niets aan de hand was en hij klonk heel overtuigend en heel geestelijk. Wat een hypocriete toestand. Hoe ben ik hierin terecht gekomen? Hoe kom ik er weer uit?
Wat is liefde? Een week later barstte de bom. “Nu is het genoeg, ik pik het niet meer dat jij mij bedriegt met mannen en dat je me zo kapot maakt. Ik ga weg en kom pas terug als je breekt met deze rotzooi.” Ik ben diezelfde dag vertrokken, de beste keus die ik ooit heb kunnen maken. Ik kwam eindelijk tot mezelf, begon het patroon van verslaving te zien en hoe ik daarin de keus heb om mee te blijven spelen of niet. Ik heb voor het laatste gekozen. Ik wilde trouw zijn aan mezelf, aan de normen en waarden vanuit de Bijbel.
Ik nam tijd voor mezelf en kwam tot de ontdekking dat het geen liefde is om mijn man zo door te laten gaan met zijn leven. Lief zijn is geen liefde. Het is pas liefde als je eerlijk bent, als je niet toestaat dat je man zichzelf en dus ook jou en de relatie vervuilt. Er is lef voor nodig om de duisternis aan het licht te brengen. Daarbij kun je wel op verzet rekenen, juist vanuit je nabije omgeving; (schoon)familie, kerk, vrienden. Ik heb geleerd dat in zulke moeilijke tijden je je echte vrienden leert kennen. Ook de kerk nam mij niet serieus en liet me in de kou staan. Mijn man had wel gesprekken met de dominee en daardoor werd er een beeld gevormd nog voor ik mijn verhaal kon doen. Ik werd onbewogen aangehoord, voelde dat ik op een muur stuitte en de dominee zei: “denk maar niet dat ik hier iets mee ga doen”. Wat voelde ik me vreselijk alleen. Na alles wat ik had meegemaakt werd ik nu niet geloofd. Mijn gekwetste gevoel werd niet erkend en de noodkreet om hulp werd niet gehoord. Wat een eenzame post!
Gelukkig was er Kostbaar Vaatwerk, dat was mijn uitlaatklep, vraagbaak, plek waar ik me begrepen voelde. Ik ging naar de ontmoetingsdag en zag tot mijn grote opluchting dat daar allemaal vrouwen waren zoals ik, heel gewoon, aan de buitenkant niets te zien. Toen we ons
2/5
Jessica Cherish: "Het doek viel"
hart deelden met elkaar was er zoveel herkenning en erkenning. Dat was 'thuiskomen'....wat een verademing hier zijn vrouwen die me begrijpen! Ik hoorde ervaringen van vrouwen die al jaren meedraaien in het patroon van co-verslaving. Ik werd me ervan bewust dat de enige manier om dat patroon te doorbreken het stellen van grenzen is. Ik werd erg aangesproken door Ferdinand Bijzet die in zijn lezing daarop in ging. “Jij bent het waard om voor 100% voor te gaan, neem met minder geen genoegen.“ Dat raakte me. Het bevestigde me, elke keer als ik twijfelde, dat ik op de goede weg was.
Zou hij...? We hebben geknokt voor de relatie dmv relatietherapie. Ik was bereid ervoor te gaan. Door een duidelijke grens te stellen - vertrekken - hoopte ik hij zou gaan inzien dat hij op de verkeerde weg zat. Ik was bereid hem te vergeven en een nieuwe start te maken, maar alleen als hij berouw toonde en er zelf voor koos om te stoppen met zijn homocontacten/sekslijnen/porno/etc. Elk therapie gesprek was voor mij weer spannend; zou het deze keer gebeuren, zou er een wending komen? Zou hij erkennen dat hij mij zo'n pijn heeft gedaan met zijn gedrag? Zou hij inzicht hebben dat sekslijnen en porno je partner en huwelijk beschadigen? Zou hij de contacten met zijn homovrienden hebben verbroken? Zou hij....? Ik verlangde naar duidelijkheid over zijn keus vóór mij en tégen zijn verslaving. Het was een zware periode van praten, luisteren, bidden, leren grenzen stellen, hopen, wachten.... tot hij tot een keus kwam.
Na een half jaar trok ik het niet meer, ik zag geen verandering en had nog geen antwoord op mijn vraag voor wie hij koos. In een therapie gesprek heb ik hem opnieuw voor de keus gesteld: “óf je homovrienden óf ik." Hij huilde en kon niet kiezen, het was deel van zijn identiteit.... Dát deed wat met me, ik voelde me bedrogen, als een wegwerpartikel gebruikt...Ik heb mezelf bloot gegeven, me kwetsbaar opgesteld, mijn leven gedeeld, met iemand die níet voor mij gaat. Ik kon er niet bij...voelde me verdoofd, wie is deze man? Aan wie heb ik trouw beloofd? Ik heb hem vertrouwd, maar hij bedroog me waar ik bij stond. Waarom heb ik het nooit gezien? Ik voelde me schuldig, had ik maar beter opgelet. Zelfverwijt is destructief en hielp me niet verder.
Het Vaderhart van God Door de onreine contacten die mijn man had, was er ook onreinheid mijn leven binnen gekomen. Dit stond tussen mij en God in. Ik kon geen contact meer met God krijgen, voelde me ver bij Hem vandaan. Ik bad de psalmen, schreeuwde het uit naar God: "Waar bent U?" De machten die mijn man in zijn greep hielden, vielen mij aan. Een vreselijke kennismaking met de geestelijke wereld die we niet zien, maar die wel realiteit is. Demonen intimideerden me en één van hen zei: “Rotwijf je houdt je mond dicht.” De enige manier om ze weg te krijgen was Jezus erbij te roepen. Die nacht heb ik geen oog meer dicht gedaan. De volgende morgen tijdens het therapie gesprek heb ik wél mijn mond open gedaan met als resultaat dat het doek viel en ik vertrok. Pas tóen kwam er ruimte voor God en merkte ik weer dat ik contact met Hem kreeg.
3/5
Jessica Cherish: "Het doek viel"
De volgende dag ben ik gelijk gaan schilderen (Vaderhart van God) en heb dat als een cadeau van Hem aan mij ervaren. Zijn hart; groot genoeg, voor mij, zoals ik ben...gebroken, geknakt, uitgeblust. Ik was verrast dat ondanks dat God zover weg leek, Hij toen zo heel dichtbij kwam. Later heb ik stappen gezet om af te komen van de machten die door de relatie met een verslaafde man in mijn leven waren gekomen. Dit was een helend proces waarin ik stapje voor stapje in de vrijheid kwam. In dit proces kwam ik er ook achter dat bitterheid jezelf kapot maakt, dat het jezelf vernietigt. Ik heb dit beleden en daardoor een grote mate van herstel ervaren.
Een verslavingspatroon van meer dan 20 jaar Ondertussen werd mij steeds meer duidelijk dat ik geen schijnhuwelijk in stand wilde houden. Dit is niet zoals God een huwelijk bedoeld heeft. Ook al zei mijn man dat hij voor 100% voor mij wilde gaan, hij bleef contacten houden met homo's, porno kijken en sekslijnen bellen. De woorden en daden kwamen niet overeen...stoppen en weer opnieuw beginnen. Een verslavingspatroon wat achteraf zelfs bij kerkenraadsleden bekend was... al 20 jaar... Onbegrijpelijk dat zij nooit hebben gewaarschuwd voordat wij gingen trouwen! Moeilijk om dit een plekje te geven... Uiteindelijk heb ik consequenties verbonden aan het gedrag van mijn man. In een brief heb ik mijn man meegedeeld dat ik op grond van overspelige gedrag (waarin ik alles heb genoemd wat daaronder valt) op Bijbelse grond van hem wilde scheiden. Naar aanleiding van de brief hebben we elkaar ontmoet. Voor mij was deze ontmoeting, de allerlaatste hoop op een doorbraak. Misschien dat hij door mijn brief nu echt wakker werd geschud... Zijn reactie was gelaten, hij deed geen moeite om me 'terug te krijgen' of te laten merken dat hij er 'echt voor wilde gaan'. Hij zei dat hij in principe tegen scheiden was maar dat tegenwerken niet helpt. Ik hoopte dat dit meewerken zou betekenen. Uiteindelijk kost het nu al meer dan een jaar om de financiële afwikkeling rond te krijgen en we zijn er nog niet helemaal uit.
4/5
Jessica Cherish: "Het doek viel"
Het is een slopend proces maar ik sta bijna op een punt waar ik opnieuw kan beginnen. Ik ben door deze ervaring anders naar mensen gaan kijken. Ik let meer op patronen en of de daden wel met de woorden kloppen. Ik ben wat minder goed van vertrouwen en minder naïef. Ik heb geleerd om grenzen te stellen. Ik heb geleerd op God en niet op (kerk)mensen te vertrouwen. Ik heb geleerd dat het leven de moeite waard is om door te gaan en voor te knokken en last but not least ik heb herontdekt dat ik van waarde ben, dat ik een prachtige vrouw ben, gemaakt door een machtige God, gemaakt om te Leven, ten volle!
Ik hoop dat je hoop mag putten uit dit verhaal, als je je gebroken voelt en waardeloos; weet dan er zijn anderen die dit hebben meegemaakt en zij zijn eruit gekomen, sterker en mooier! Houd vol, houd moed, je bent het waard voor de volle 100%!!
Jessica Cherish
Herken jij je in dit verhaal en wil je verder praten hierover? Stuur ons een e-mail, dan brengen wij je in contact met Jessica Cherish.
5/5
