jaargang 39 nr. 4 juni 2011 verschijnt 5 maal per jaar Stroom op kamp? Teken pag 3 Rijden pag 4 pag 7 Duizelen pag 8

ledenblad LCKV Jeugdvakanties jaargang 39 • nr. 4 • juni 2011 verschijnt 5 maal per jaar

Stroom op kamp? pag 7

Teken

pag 3

Rijden

pag 4

Duizelen

pag 8

Hennie Verhaar-Kralt

Wat een top stafweekend heb ik gehad! Gezellige mensen, kampvuur, raden en keihard meezingen met muziekfragmenten, olielampen, boswandeling, barbecue, wijntje, biertje, frisje…alle ingrediënten waren aanwezig om er een geslaagd weekend van te maken en dat was het ook zeker. Natuurlijk werd er ook serieus gesproken over de wederzijdse verwachtingen op kamp en hoorden we wat de plannen zijn van Sport en Spel. Het belooft spectaculair te worden. Kortom…maandag zat ik op mijn werk met een kleine LCKV-kater. En dan moet het kamp nog beginnen! Toch was er ook iets wat ik minder leuk vond. Op de één of andere manier word ik altijd erg aantrekkelijk gevonden door teken. Bij thuiskomst vond ik fijn een nieuwe bewoner op mijn bovenbeen. Gelukkig wist ik het nare beestje, door mijn ruime teken-ervaring op de LCKV, snel te verwijderen. Nu de plek maar even goed in de gaten houden. De manier van verwijderen is de afgelopen

jaren regelmatig veranderd. Wil je voor je op kamp gaat, weten wat de nieuwste ontwikkelingen zijn rondom teken? Je vindt het in deze Opzet.

Steven, zoon van Sanderijn Schuur en Jeroen Verweij Faas, zoon van Judith Pronk en Thiery Platteel

Belangrijke data 25 juni Vertrek Opzetkampen Ik tel het aantal weken voor kamp af, maar behalve wij, hebben ook de chauffeurs weer zin in het LCKV-seizoen. Na jaren van trouwe ‘busdienst’ vonden wij het tijd om met een aantal wat beter kennis te maken. Waarom vinden Herman en William het eigenlijk zo leuk om de LCKV ieder jaar te rijden? Meer inspiratie nodig voor de nieuwste kamptrends, lezen over nog een geslaagd stafweekend of waarom iemand mee gaat als staflid, terwijl je nog nooit op LCKV bent geweest? Ook daarover meer in deze Opzet. Veel leesplezier en voor iedereen, namens de gehele redactie, een heel leuk kamp toegewenst!

Teek it or leave it

Geboren

30 juni Vertrek kamp 39 Tsjechië 2 juli Vertrek week 1

Colofon Hoofdredactie: Hennie Verhaar-Kralt Redactie: Nils Bierman, Olga Blok, Arjan van Duivenboden, Bea van den Hoed, Bob Mooijenkind, Anne van der Neut, Jan van Zwieten Freelancer: Bieneke Verhaar Illustraties/layout : Nils Bierman Druk: Deltabach Grafimedia, Nieuw Vennep Correspondentie-adres: LCKV Jeugdvakanties Voorschoterweg 8e • 2324 NE Leiden (071) 572 22 55 • www.lckv.nl - [email protected]

Ondanks deze verschrikkelijk slechte titel moet dit toch een belangrijk en informatief stukje worden in de Opzet. Het gebeurt ieder kamp dat er een deelnemer of staflid de keukentent binnenwandelt om een teek te laten verwijderen. Anne van der Neut

De Opzetter

Omdat de methodes de afgelopen jaren nog al eens veranderden, hier bij elkaar de do’s en don’ts voor in ieder geval komend kampseizoen. Wat is een teek nou precies? Hoe kom je er aan? Hoe kom je er vanaf? En waar moet je op letten wanneer de teek verwijderd is?

Teken Teken behoren bij de groep parasitaire mijten. Ze hebben spinachtige pootjes, maar kunnen niet verward worden met spinnen. Teken kunnen de Borreliabacterie bij zich dragen, die de ziekte van Lyme veroorzaakt. De besmette teken hebben bloed bij zich van een geïnfecteerd mens/dier, dat zij vervolgens bij een ander mens/dier achterlaten. De gevolgen van een beet kan de ziekte van Lyme betekenen. Dit komt steeds vaker voor in Nederland. Gelukkig herkennen artsen deze ziekte steeds beter. De meeste patiënten worden tijdig en adequaat behandeld en ondervinden later geen klachten meer van deze ziekte. Maar voorkomen is uiteraard beter dan genezen.

Voorkomen ziekte van Lyme Om de ziekte van Lyme te voorkomen moet een teek zo snel mogelijk verwijderd worden. Wanneer dit binnen 24 uur gebeurt, is de kans op besmetting klein. Een tekenbeet kan nooit helemaal voorkomen worden, maar alle beetjes helpen. Teken komen door de klimaatveranderingen gedurende het hele jaar voor, in bossen, velden, duinen, maar ook gewoon in de tuin. De ene persoon kan ‘aantrekkelijker’ zijn voor teken dan de ander, net zoals het voor muggen lijkt te

gelden. Teken gaan graag op warme, vochtige plekjes zitten, zoals knieholten, liezen, oksels en bij kinderen ook vaak op het hoofd, achter de oren en in de hals. Ga je naar een gebied waar de teken gezellig met z’n allen wonen, zie een willekeurig kampterrein voor je, denk dan aan de volgende tips: • Draag bedekkende kleding en een pet. • Draag licht gekleurde kleding, zodat je de beestje ziet zitten. De beestjes gaan namelijk niet weg door de kleding te wassen. • Het is belangrijk op de paden in bossen en dergelijke te blijven, want als er door de bosjes geslopen wordt is de kans op teken groter. Dit kan natuurlijk niet voorkomen worden op kamp. Een hut bouwen voor totemroof is niet erg interessant wanneer je dit op een groot open veld moet doen. Wij gaan dus gewoon met de deelnemers van de paden af, maar zorg dan dat er na afloop van de dag goed gecontroleerd wordt op de teekgevoelige plekken. • Middeltjes, die uit maximaal 50% Deet bestaan voor volwassenen of 30% Deet voor kinderen tot 2 jaar, kunnen helpen beten te voorkomen. Zie gebruiksaanwijzing op het etiket van het middel.

Toch een teek En toch kan het gebeuren dat je een teek hebt meegenomen vanuit het bos, de heide of ergens anders vandaan. Geen paniek, maar zorg wel dat hij eruit gaat. Dit kan je (laten) doen met een speciale tekentang, een tekenlepel of een tekenkaart. Ook is er een lassomanier, voor de cowboys onder ons, en bevriezing. Op kamp wordt de tekentang gebruikt, deze haalt de teek op de juiste manier uit je huid. De teek moet in een rustige rechte beweging uit de huid getrokken worden. Ga niet wrikken en draaien, dan is de kans groter dat er iets van de teek in de huid blijft. Dit kan alsnog infectie veroorzaken. Een aantal jaren terug werd de teek eerst ‘verdoofd’ met alcohol 70%, maar tegenwoordig is dit niet de juiste manier meer. Het beetwondje wordt na verwijdering van de teek wel ontsmet met alcohol 70%. Wat mij erg logisch lijkt, maar wat mensen blijkbaar toch in hun hoofd halen… Een teek moet niet verwijderd worden met er een brandende sigaret of een lucifer…Heel vreemd… Het is verstandig om de datum en de plek van de tekenbeet op het lichaam te noteren in je agenda. Houd tot twee maanden na verwijderen deze plek in de gaten. Let vervolgens op of er een rode kring of vlek ontstaat en op griepverschijnselen, zoals koorts, hoofdpijn en gewrichtspijn. Raadpleeg bij deze verschijnselen de huisarts. In de bus naar huis krijgen de deelnemers altijd een informatiebriefje mee over teken, zodat ouders hier thuis ook alert op zijn. Wees er op kamp zelf niet te luchtig over. Deelnemers moeten niet bang worden, maar wel alert blijven. Zorg dat ze zichzelf goed controleren op teken en elkaar zo nodig helpen (kijk zelf maar eens achter je eigen oor). Maak de deelnemers duidelijk dat zo’n teek er echt uit moet en dat ze niet moeten wachten tot ze thuis zijn. En vergeet jezelf natuurlijk ook niet…

Onze chauffeurs! Bea van den Hoed

Brouwer's Tours! Als je een bus van Brouwer's Tours ziet dan denk je automatisch aan de LCKV, zelfs al is het midden in de winter. Niet alleen wij, maar ook de chauffeurs kijken alweer uit naar het zomerseizoen. Hieronder volgt een interview met twee van onze zeer gewaardeerde chauffeurs, William en Herman. Natuurlijk zijn er behalve deze twee nog een behoorlijk aantal chauffeurs, die zeker genoemd moeten worden: Frans, die nog beter dan de Tom Tom de weg naar Diever weet. Herman, ja er is nog een Herman, hem vind je in de bus naar Bladel of Chaam. Wim rijdt naar Wiltz en Peter vind je meestal in de bus naar Lieler. Zij zorgen er elk jaar weer voor dat wij, met alle deelnemers en stafleden veilig op bestemming aankomen! Helaas lukte het niet om al deze mannen te spreken, maar van de zomer kunnen jullie je vragen over de leukste LCKVervaringen vast weer kwijt voor in “onze” lckv bus!

Chauffeur William Ulijn

Waar gaat de reis met lckv naar toe? Toen ik net bij Brouwer’s begon, werkte ik vooral als invalkracht en kwam ik overal. Zo heb ik op Cleron, Redu, Wiltz en La Roche gereden. De laatste jaren gaat de reis naar Harlingen, dat is een beetje vaste prik. Voordat ik voor de LCKV reed, heb ik al veel rolstoelwerk gedaan. Vandaar dat Terschelling een logische stap was.

vroegen aan mij of ze mochten drinken. Hier had ik geen problemen mee. Ik vroeg ze wat ze dronken. Jus d'orange was het antwoord van alle drie de meiden. Alleen bij de één was het rood, bij de tweede blauw en bij de derde groen. De vakantie was echt voor ze begonnen. Ook was er een keer een meisje dat de hele busreis 's nachts wakker bleef. Dit was natuurlijk erg gezellig. Alleen de volgende morgen toen er uitgestapt moest worden was het meisje in diepe slaap en niet wakker te krijgen. Verder is het leuk om het gehandicapten kamp te rijden. Je ziet jaarlijks dezelfde mensen terugkomen en je ziet dat ze het naar hun zin hebben. Hier is niet heel veel voor nodig. Je maakt wat geintjes met ze en je ziet hun gezicht stralen. Ben je zelf wel eens mee geweest op LCKV? Nee nog nooit, ik kom zelf uit de Bollenstreek, niet uit Leiden en hier was het niet zo heel erg bekend. Maar ik heb een dochter van acht. Misschien dat ze volgend jaar mee wil, ze kan in ieder geval al alle liedjes meezingen!

Chauffeur Herman van der Berg

Tegenwoordig zit ik op de planning en ik merk nu al dat de chauffeurs gaan vragen of de kampen doorgaan en de voorkeuren voor een kamp worden al uitgesproken. Ze vinden het echt leuk. 's Morgens op het vertrekpunt eerst koffie en op de terugweg uit La Roche, Lieler of Wiltz langs Hazeldonk. De meeste chauffeurs weten dat er geen haast is, dat je op het afgesproken tijdstip aan moet komen en niet eerder en liever ook niet later. Hazeldonk is dan een mooie plek om even te stoppen.

ook naar andere plaatsen, zoals Frankrijk, Heerde en Lieler. Ik werk al 24 jaar bij Brouwer’s Tours en daarvan rijd ik al 21 jaar de LCKV. Dit jaar ga ik met pensioen, dus dit wordt waarschijnlijk mijn laatste keer. Waarom LCKV? Ik vind het ontzettend leuk. Er is een bepaalde band en het is altijd gezellig. Ik ben er 2 juli hopelijk weer als eerste bij. Officieel werk ik vanaf 1 juli niet meer, maar ik heb het toch aangevraagd. Het is leuk rijden door alle kleine dorpjes naar La Roche en er is een hoop gezellige herrie in de bus onderweg. Op La Roche is het even drie kwartier wachten, zodat alles overgeladen kan worden. Op de terugweg een hamburger eten op Hazeldonk. Hopelijk kan dit allemaal nog dit jaar.

Hoe lang rijd je al voor de LCKV? Dat is nu een jaar of tien.

Ben je wel eens mee geweest met de LCKV? Ik zou heel graag een keer een week willen blijven, om te helpen in de keuken bijvoorbeeld. Vroeger was dit alleen nooit mogelijk, omdat het zomerseizoen nou eenmaal een heel druk seizoen is. Nu zou de tijd er wel voor zijn, dus wie weet.

Wat is je leukste ervaring met de LCKV? Het is eigenlijk alleen maar leuk. Een aantal jaar terug reed ik naar Cleron en er zaten drie meiden voor in de bus. Ze

Wat is de leukste ervaring? De ervaring die me het meest bij is gebleven is een ervaring op Lieler een aantal jaren terug. Eén van de leden van het kamp had een

Waar gaat de reis met LCKV dit jaar naar toe? Dit jaar ga ik net als de voorgaande jaren naar La Roche. In het begin reed ik

verkeersbord meegenomen, bij het kampterrein vandaan. We waren met de bus al een behoorlijk eind België in, toen we werden aangehouden. De hele bus moest leeg, achterin de bus zat de jongen die het bord onder zijn trui had verstopt. We moesten het hele eind terug rijden, om het bord terug te plaatsen. Ook moesten we mee naar het bureau en kregen we een flinke boete. Uiteindelijk zijn we met drie uur vertraging op het aankomstpunt aangekomen. Maar dit was natuurlijk niet de leukste ervaring, de leuke dingen zijn gewoon de ouders die op het vertrekpunt staan, het inladen van de bus…En op de Willem de Zwijgerlaan begint de herrie al. Tegenwoordig gaat de radio iets min-

der hard dan vroeger, maar het blijft herrie. En op de terugweg gaat de muziek bij de andere groep weer aan. Je zit dan negen uur lang in de herrie. Het is dan een mooi gevoel om achter het stuur te zitten en de verantwoording over alle mensen in je bus te hebben. Dat ze veilig op bestemming aankomen. Ook is het leuk dat je na al die jaren herkent wordt op het aankomstpunt en dat je naam geroepen wordt. Natuurlijk wordt er wel rotzooi gemaakt in de bus, maar bij aankomst aan het eind van de dag wordt de hele bus leeg getrokken en schoongemaakt. Die paar papiertjes die er dan nog af en toe in liggen, die ruim ik zelf wel op. Daar moet je niet moeilijk over doen.

Hip en happening op kamp

Multimedia Eigenlijk zat het er vorig jaar al aan te komen, maar het is nu toch wel echt zo ver: Hyves is uit. Hyves kan echt niet meer. De headbangende-Hyves-banaan heeft plaats moeten maken voor de likebutton van jawel: Facebook. Een eindeloze hoeveelheid aan manieren waarop je jouw ‘vrienden’ kunt stalken en de laatste ‘goss’ in de gaten kunt houden. Wie doet het met wie? Wie was waar? En vergeet niet de onuitputtelijke batterij aan geestverruimende spelletjes om de komkommertijd door te komen. Maak je eigen boerderij of huisdier. Maak je eigen mini-me en stuur hem op bezoek bij de mini-me van je ex-klasgenootje van groep 5. Wat een feest. En ook reuze handig op kamp. Sport en Spel kunnen foto’s voor de fototocht gewoon uploaden en met een poll kunnen de koks zo zien wat de kids het liefst zouden eten. Niet meer gissen naar kampliefdes, nee, je checkt gewoon even de relatiestatussen. Ik zie de gesprekken op het kampterrein al voor me: “Zag je Wesley valsspelen bij het Zweedsrenspel?” “Ja man, ik heb meteen zijn foto ge-unliked. Als hij het nog een keer doet de-friend ik hem helemaal!”. En ja, na een moeizame start kunnen we toch echt niet meer om hem heen: het

Supermodels die Koken with Idols op het ijs” zijn we gelukkig eindelijk ‘talentenjachtmoe’ geworden. Scheelt je in ieder geval weer twee K3-imitaties op de bonte avond.

Kleding blauwe Twitter vogeltje. Even leek hij te floppen. Ook ik was sceptisch en vroeg me af of de rest van de wereld wel zat te wachten op wat ik ga eten vanavond of welke kleur string ik vandaag aan heb. Maar niets is minder waar. We tweeten en hashtaggen er met z’n allen op los (voor de Twitter nitwits: een onderwerp waarover men twittert, welke wordt begeleid door een hekje. Zo dus: #LCKV. Dat hekje wordt ook wel een hashtag genoemd). Sara Kroos, Paris Hilton en zelfs André Rouwvoet gingen ons voor. Dus wie ben jij om achter te blijven? Houd deelnemers en staf continue, maar dan ook echt continue, van alles op de hoogte. Suggesties voor ‘trending topics’ op je kamp zijn: #kamp12, #tentje3, #spooktocht, #Jupiler, #dielekkeretentchef, #STRA, #hudostinktweer, #waarisdezon, #tochmaarnaarlielervolgendjaar of #mokkwijt.

Televisie De tv wordt op dit moment, tot mijn grote teleurstelling, gedomineerd door domheid en oppervlakkigheid. Barbie en Jokertje zijn rolmodellen en met een uitspraak als “Verrekte mongol!” ben je de held van het kamp. BAM! Verdiep je dus in antihelden als De Newkids of verkleed je als Matsoe Matsoe van ‘Oh oh Cherso’. Daarnaast doet een kort nieuwsoverzicht als ‘Het Kamp Draait Door’ aan het einde van een kampdag het ook goed. Zoek een staflid/deelnemer met het IQ van Georgina Verbaan en bespreek hiermee de kampproblematiek. Nodig ook een expert uit, maar laat deze nooit aan het woord komen of praat hier voortdurend doorheen en voila: Een kamphit is geboren. Talentenjachten daarentegen kunnen echt niet meer. Na “Op Zoek Naar

Niet geheel onbelangrijk natuurlijk: Wat doen we aan dit jaar? Het grote voordeel van een LCKV’er zijn is, dat je in ieder geval in het bezit bent van een verkleedkist welke genoeg variatie in outfitjes heeft om mee te kunnen komen met elke trend. Om eerder genoemde redenen moet je zeker meenemen: Jaren-90 trainingspak, alles met tijger/panterprint, bruin tintje uit een flesje, matjespruik, pumps, nepsnorren en een hele grote pot haargel. Naast verkleedkleren heb je natuurlijk ook nog wel eens normale kleren aan. En nu ben je eigenlijk op je kwetsbaarst. Je kunt je niet meer verstoppen achter het excuus “Ik moest me verkleden.” Nee, dit is wie jij bent. En dus moet je er goed uit zien! Wat in ieder geval echt niet meer kan is de Björn Borg onderbroek. Het beruchte felgekleurde reepje stof boven de broekrand is eindelijk uit de mode. En gelukkig maar, want wat zijn die krengen duur. Ook de skinnyjeans gaat langzaam weer op haar retour. De witte linnen broek is weer in. Niet zo praktisch op kamp hoor ik je denken? Jammer dan. Wie mooi wil zijn... Maar wat dan wel? Onbekende Nederlandse ontwerpers zijn in. Het grote voordeel van onbekend is, dat je jezelf hier vrij gemakkelijk doorheen kunt bluffen. Verzin dus gewoon een lekkere Hollandse naam, kin in de lucht, een zelfverzekerde blik en klaar ben je. “Oh dit dingetje? Ergens gevonden in een boetiekje in de PC. Het is een Frits de Groot”. Klinkt goed, toch? Ik hoop dat jullie met deze tips lekker hip and happening op kamp kunnen. Mocht je nog vragen hebben bekijk dan mijn Facebook of zoek op Twitter naar #hipopkamp.

Om de zoveel tijd gaan er stemmen op binnen de LCKV over het gebruik van stroom op kamp. Sommigen vinden dat het toegestaan moet worden, omdat de LCKV met haar tijd mee moet gaan. Anderen vinden het een traditie binnen de LCKV om alles zonder stroom draaiende te houden – het hoort bij het kampgevoel, bij kamperen, bij de ‘LCKV zoals de LCKV bedoeld is’. En nou ben ik meestal wel iemand die met een mening klaarstaat, maar ik moet het eerlijk bekennen: hierover heb ik echt geen mening! Bieneke Verhaar

Olga Blok

Zoals ieder jaar zijn er bepaalde trends, die in meerdere kampen terug komen. Ze zijn vaak niet heel origineel, maar niet te voorkomen, in deze tijd van multimedia en mode-geilheid. Dus om er voor te zorgen dat je dit jaar geen volledige flater slaat met je kamp, heb ik, trendwatcher pur sang, de ins en outs van komend kampseizoen voor je op een rijtje gezet.

Stroom @ LCKV

Als ik terugdenk aan mijn kampen als deelnemer, heb ik stroom nooit zo gemist. Olie – en zaklampen zorgden voor licht als het donker was. Muziek kwam uit je cassettedeck of walkman en die draaiden op batterijen. De staf had voor de disco in de keet of grote tent iets op een accu gefabriceerd, dat ook voldoende decibellen kon uitstoten. Mobieltjes hadden we nog niet, dus er hoefde niets opgeladen te worden. Ook de staf kon niet naar huis bellen/smsen/pingen/whatsappen. In mijn laatste jaar als deelnemer ging ik mee naar Lieler. Daar was wel stroom, maar nog steeds speelde dat niet echt een rol op kamp. Mobieltjes had nog bijna niemand, we draaiden wel muziek op de cd-speler die er stond, maar daar bleef het wel zo’n beetje bij. Ik ben ervan overtuigd dat dàt kamp ook helemaal zonder stroom prima had kunnen bestaan. Maar vier jaar later, toen ik als staflid

meeging naar datzelfde Lieler, stond ik op één van de vele feesten in mijn Starwars-outfit te dansen in de rook van de rookmachine, met knipperende lampen en draaiende discobollen boven mijn hoofd, terwijl de DJ vanachter zijn draaitafel de sfeer erin hield. Toen was stroom een essentieel onderdeel van het feestje. En of ik het daardoor minder LCKV vond? Alsof ik doordeweeks in mijn Starwars-outfit rondloop! Nee dus. ‘LCKV’ is niet iets tastbaars, het is een gevoel. Ook ik wil op kamp mijn mobieltje op kunnen laden. Nou was het de afgelopen jaren vanwege familieomstandigheden dat ik erg graag bereikbaar wilde blijven, maar nu ik een kindje heb, wil ik toch ook af en toe wel horen hoe het met haar gaat – en dan vind ik het wel übermakkelijk dat ik niet naar het dichtstbijzijnde dorp hoef te wandelen, om in een telefooncel te gaan staan. Daarnaast is mijn mobiel op kamp ook

mijn camera, mijn rekenmachine, mijn wekker, mijn spiegel… Dus dan is het fijn als het opgeladen kan worden. Maar zou ik mijn mobieltje niet mee mogen nemen, uit solidariteit naar de deelnemers die er eigenlijk ook geen een bij zich mogen hebben, dan zou ik het heus wel redden. Ik koop een wegwerpcamera, een wekkertje en een spiegel – en tellen doe ik wel op mijn vingers. En dan maar een weekje geen contact met thuis. Ook dat zal zijn charme wel weer hebben. Wat ik eigenlijk zeggen wil, en waar ik bijna 500 woorden over heb gedaan om het duidelijk te maken: het maakt mij niet uit of er wel of geen stroom is. Want waar ik wèl een mening over heb, is het volgende: mensen die iets op kamp niet willen omdat het ‘niet LCKV is.’ Volgens mij is de LCKV een vereniging die meegaat met haar tijd, met behoud van het gevoel dat er altijd al was, namelijk het: alles mag, alles kan, iedereen is welkom- gevoel. En of jij nou een kamp hebt met een spannende film in plaats van een spannend verhaal voor de spooktocht, of je wilt broodjes afbakken in een oventje in plaats van ze vers bij de bakker te halen, dat maakt volgens mij voor de sfeer van het kamp niet uit. Laat elk hoofdleiderskoppel zijn of haar eigen keuzes maken en elk kamp wordt wederom uniek ingevuld, met of zonder stroom!

Even iets heel anders: Er is mij een nieuwe trend opgevallen: tijdens stafweekenden posten stafleden regelmatig foto’s en/of hun status op Facebook, zodat je bijna van minuut tot minuut kunt zien wat de staf aan het uitvreten is. Zou die trend zich ook voortzetten op kamp? Kan het thuisfront tijdens het kamp al foto’s zien en liken (voor de leken: aangeven dat je een foto leuk vindt – ‘I like’)? Willen we dat?

Verslag van een stafweekend

Maar liefst zes kampen hebben besloten om bij station Lammenschans te verzamelen voor het vertrek naar hun stafweekend. Al zijn de bestemmingen verschillend, het doel van het stafweekend is voor alle kampen hetzelfde: kennismaken met de andere stafleden waar je komende zomer je kamp mee gaat draaien, en het doornemen van de kampregels. Het lijkt een trend te zijn om op een stafweekend een zo gek mogelijke activiteit te ondernemen. Anderen kiezen voor een meer 'traditioneel' stafweekend. Waar de hoofdleiding dan ook voor kiest, een stafweekend wil nog wel eens uitdraaien op een gezellig feestje. Als vlak na zeven uur de staf van ons kamp compleet is, vertrekken we richting Duizel, een klein plaatsje vlak bij Bladel, waar we in juni een week kamp

zullen draaien. Ik heb geluk vandaag, want ik ben bij Hans in de bus gestapt en Hans heeft achterin zijn busje een koelkastje met ijskoud bier. De sfeer zit er onderweg al goed in en terwijl we op de achterbank proberen te 'hakken' op de happy-hardcore die uit de boxen knalt, vliegt de tijd. Aangekomen in Duizel blijkt dat onze hoofdleiding een prima locatie heeft uitgezocht. Een ruim scoutinggebouw met een voetbalveldje, een keuken en een grote kampvuurplaats. Het weekend wordt ingeluid met een rondje koffie en een rondje kennismaking, want ondanks een eerdere uitgebreide kennismakingsavond kan niet iedereen zich alle namen herinneren. Tijdens het kennismaken blijkt zich een probleem voor te doen. De leden van de scoutingvereniging hebben zich rond het kampvuur verzameld, terwijl wij het huisje hebben gehuurd en ook recht hebben op de kampvuurplaats. Zonder al teveel geweld weten we de meeste scouts te verjagen, terwijl een drietal scouts zich niets van ons aantrekt. Aangezien zij de hele avond het kampvuur brandende houden, besluiten we deze jongens maar te gedogen. Rond het kampvuur wordt verder kennis gemaakt en worden de eerste ideeën voor kamp uitgewisseld. Outfits worden besproken en thema-dagen uit de doeken gedaan. Toch moet er nog veel

geheim blijven omdat op zaterdag ook het hele kampprogramma doorgenomen zal worden. Als een aantal mensen besluit de slaapzaal op te zoeken, besluiten de wakkerblijvers om ook naar binnen te gaan om daar een klein feestje te bouwen. Helaas voor de 'slapers' is DJ Daryl in vorm. Door de oordopjes heen is het feestgedruis tot in de slaapzaal te horen. Er zou die nacht niet veel geslapen worden voordat ook deze DJ zijn slaapzak opzocht. De volgende ochtend wordt gekenmerkt door een kreunende en steunende staf die al vroeg wakker is om er een nuttige dag van te maken. Gelukkig is er in het gebouw een douche aanwezig, want door de hits van DJ Daryl is er de vorige nacht veel gezweet op de dansvloer. Na het ontbijt vertrekken we richting het kampterrein van Bladel. Hier wordt in het zonnetje een belangrijk onderdeel van het stafweekend uitgevoerd: het doornemen van de kampregels. Ook wordt de omgeving van het kampterrein vast verkend, zodat we over twee maanden in een vertrouwde omgeving terecht zullen komen. Daarna wordt snel weer koers gezet richting Duizel, waar direct de voorbereidingen worden getroffen voor een driesterren barbecue. Na het eten verzorgen onze Sport en Spel een duidelijke presentatie van het kampprogramma. Zo hebben we ruim tijd om in de komende maanden alle outfits voor themafeestjes bij elkaar te zoeken. Nu alle formaliteiten zijn geweest, is er nog tijd voor een klein drankje bij het kampvuur. De kampvuursessie eindigt in een meezingfestijn dat zich langzaam richting het feestzaaltje verplaatst om het feestje van de vrijdagavond nog eens dunnetjes over te doen. Ook nu is het feest vanuit de slaapzaal goed te horen, maar dit keer blijft de slaapzaal tot in de late uurtjes leeg.

De Opzet staat vaak vol met verhalen over belangrijke gebeurtenissen binnen de LCKV of interviews met nieuwe bestuursleden. Omdat de LCKV uit veel meer mensen bestaat dan alleen bestuursleden, hebben we met de redactie besloten om het stafboekje erbij te pakken en op zoek te gaan naar de minder bekende, maar niet minder belangrijke LCKV’er. Deze Opzet een interview met Jeroen van Diemen. Arjan van Duivenboden

Bob Mooijenkind

Het is vrijdagavond en het is druk bij station Leiden Lammenschans. Groepjes mensen met grote weekendtassen verzamelen zich, terwijl de parkpeerplaats bij het station langzaam vol stroomt met auto's.

Groen op kamp….

Naam: Jeroen van Diemen Leeftijd: 18 jaar Functie: Tentchef Kamp 8 in Bladel leeftijd 13-14 jaar Beroep/studie: laatste jaar VWO

Hoe ben je ben bij dit kamp gekomen? Ik hoorde van een neef van mijn vader, Pieter van Swieten, dat er nog gezocht werd naar een mannelijk staflid. Aangezien de hoofdleiding goede bekende zijn van Pieter, heb ik direct ja gezegd. Heb je ervaring bij LCKV: Ik ben twee keer als deelnemer mee geweest. Eén keer naar La Roche en één keer naar Wiltz. Daarnaast ben ik jarenlang als deelnemer en staflid mee geweest met kampen van een turnvereniging. Eén van die kampen was in Bladel. Hoe was het stafweekend? Het verzamelen was al een gebeurtenis op zich. Op Lammenschans stonden wel zes kampen verzameld. Het was goed dat Pieter me wilde brengen anders was het een grote uitdaging geweest om mijn kamp te vinden.

De eerste avond was, na het voorstel rondje, een grote gezelligheid. We hadden een fantastische locatie inclusief kampvuurplaats. Aangezien het mooi weer was, hebben we de hele avond buiten kunnen zitten. Een perfecte manier om alle stafleden goed te leren kennen. Zaterdagochtend zijn we naar het kampterrein gereden. Een super mooi terrein. Leuk om te zien hoe het terrein er zonder tenten uitziet. Op het terrein hebben we met de gehele staf de regels en afspraken doorgenomen. Tegen de middag zijn de koks en adjudanten het dorp ingegaan en hebben wij met de chefs, sport en spel en de hoofdleiding, verwachtingen uitgesproken, afspraken gemaakt en ervaringen gedeeld. Tenslotte hebben we genoten van een heerlijke barbecue en opnieuw een groot kampvuur. Tot laat is er gedanst! Kortom, ik ken m’n staf goed, de regels zijn me duidelijk en heb heel veel zin in kamp.

Vertrek- en aankomsttijden Kampterrein Wiltz La Roche Lieler (wk 4 t/m 6) Diever Bladel (wk 1,2 en 4 t/m 6) Chaam Terschelling

Vertrek uit Leiden 07.30 uur 08.00 uur 08.30 uur 09.00 uur 09.45 uur 10.30 uur 11.15 uur

Tsjechië (week 1 en 2) 17.30 uur vertrekt donderdag, vanuit LCKV pand

Aankomst Leiden 18.45 uur 17.30 uur 18.15 uur 16.00 uur 15.30 uur 15.00 uur 16.45 uur 11.30 uur Komt aan bij pand

Zie ook www.lckv.nl. Hier vind je ook de postadressen van alle kampterreinen.

Alles moet weg! Zoals gebruikelijk zijn op het vertrekpunt ook weer diverse LCKV artikelen te koop. Nieuw in het assortiment dit jaar zijn deze trendy LCKV zonnebrillen! Verder zijn er natuurlijk nog trainingspakken, T-shirts, hoodies, petten en kussenslopen.

Nieuws 1 Mythebusters deel I 21 deelnemers? “Dat is weinig, dan gaat het kamp vast niet door”. In deze ‘Vanuit de voorzitters’ besteden we graag aandacht aan de mythe dat een kamp wordt afgelast als er minder dan 21 kinderen staan ingeschreven. In de hele geschiedenis die wij ons kunnen herinneren, is er nooit, en zeker niet om deze reden, een kamp niet doorgegaan. We staan wel voor een nieuwe uitdaging dit jaar. Bij het opstellen van het kampprogramma nemen we altijd een aantal belangrijke aspecten mee. Zoals voorgaande kampjaren en de leeftijdsaantallen daarbij. Toch zijn we afhankelijk van deelnemers die zich daadwerkelijk inschrijven. Dit kan ook van andere aspecten afhankelijk zijn die buiten onze beïnvloeding liggen. Waar komt dan toch die mythe vandaan? Kort door de bocht gezegd leveren minder deelnemers minder inkomsten op.

van de afdelingen van de voorzitters

Bij vakantieorganisaties zoals Djoser gelden vaak minimale aantallen voor het vertrek van een reis. Dit is mede omdat zij de mogelijkheid hebben om alle kosten ook te annuleren. De LCKV kan dit in veel gevallen niet. Daarnaast is de grootste kostenpost de busreis. Wanneer je een kamp zou aflassen moet toch de bus naar het kamp toe om een groep kinderen op te halen of weg te brengen. Dit brengt veel meer complicaties met zich mee. Het geldt ook voor de huur van het kampterrein. De kosten worden als het ware over meerdere kampen uitgesmeerd. Het niet door laten gaan van een kamp heeft dus zeer grote gevolgen voor andere kampen.

vakanties gaat altijd door! Soms in een iets kleinere samenstelling, maar we zijn er van overtuigd dat dit de pret niet mag drukken.

En dan hebben we het nog niet gehad over de teleurgestelde deelnemers. We willen en zullen ten allen tijden de deelnemers een mooi kamp aan bieden. Ook met minder deelnemers. Kortom een kamp van LCKV Jeugd-

Denk jij dat je nog een betere manier hebt om deelnemers te werven? Laat het ons weten. We hebben jullie hulp altijd nodig!

Uiteraard doen we onze uiterste best om de kampen vol te krijgen De afgelopen tijd en de aankomende weken staan ook in het teken van onze open plaatsen in de weken drie en vier en de kampen naar Tsjechië. Dus ken jij iemand die nog niet op kamp gaat en wel toe is aan een weekje plezier? Geef hem of haar op via www.lckv.nl en laat hem kennismaken met en enthousiast worden over de LCKV! Voor je het weet, schrijft hij of zij over 15 jaar deze column!

Koen & Roos

LCKV steunt Serious Request 2011! Alhoewel het nog een aantal maanden duurt voordat Het Glazen Huis in Leiden staat, zijn we vanuit de LCKV al druk bezig met het plannen van diverse acties rondom Serious Request. Het is namelijk de bedoeling dat we met alle LCKV’ers zoveel mogelijk geld opbrengen om te doneren aan het Rode Kruis. De komende maanden ga je hier dan ook nog het één en ander over te horen krijgen. In elk geval wordt er op het vertrekpunt aandacht aan besteedt en ook zal er in elk kamp een informatiepakket beschikbaar zijn. Handig om te gebruiken tijdens de C! Houd www.lckv.nl in de gaten voor de Serious Request updates.

Last-minute actie: Zoals jullie wellicht al op www.lckv.nl hebben gelezen is er een last-minute kortingsactie om de laatste open plekken voor komende zomer te vullen. We willen hierbij graag jouw hulp inroepen. Vermeld op je site dat er nog open plekken zijn. Of misschien heb je een neefje/nichtje/buurtkind/klas/etc die nog mee wil op kamp? Maak hem of haar dan enthousiast! Vermeld dan het volgende: Voor de late beslissers is er nu een speciale last-minute actie. Op dit moment geldt voor de meeste kampen waar nog plek is een speciaal tarief. De korting kan oplopen tot €30,-. Hierdoor kunnen kinderen al een week lang lol hebben voor slechts €149,-. Mocht zelfs deze kampprijs nog te hoog blijken, dan kan er een beroep worden gedaan op het kortingsfonds door gezinnen met een minimuminkomen. Deze korting kan oplopen tot 80% van de kampprijs. Alle informatie hierover (zoals voor welke kampen dit geldt) is terug te vinden op de speciale lastminute actiepagina www.lckv.nl/index.php?id=208.

Even voorstellen…

Op vertoon van deze Opzet 10% korting (behalve op aanbiedingen en plasma’s)

LCKV Sports is een initiatief voor en door LCKV’ers en andere enthousiastelingen. LCKV Sports biedt podium aan allerlei activiteiten. Van pubquiz of klaverjastoernooi tot zaalvoetbaltoernooi of squashtoernooi. Iedereen, die zin heeft om mee te doen met een activiteit, is welkom. Om nieuwe ideeën gemakkelijk uit te kunnen dragen maakt LCKV Sports gebruik van een Facebookpagina. Als je aangemeld bent op deze pagina word je automatisch op de hoogte gehouden van aankomende LCKV Sports activiteiten. Word dus snel lid via www.facebook.com/LCKVsports en ontvang het laatste LCKV Sports nieuws. Tot snel! LCKV Sports, Ivo, Jilte en Bart

De Sjaak Wie is de BOB?” Vragend keek de HO rond en voordat hij met priemende blik een kandidaat kon aanwijzen riep Jorik dat hij dit uiteraard dolgraag zou willen doen, maar helaas geen rijbewijs heeft. En om aan alle twijfel of hij mogelijk toch nuchter zou blijven een einde te maken, tikte hij in twee teugen een biertje weg. Lekker duidelijk. Sjaak moest nog aan zijn eerste beginnen, maar had absoluut geen zin om de BOB uit te gaan hangen. Hoe ging hij zich hier uit redden? Als hij wat zou zeggen vestigde hij teveel de aandacht op zichzelf. Niets zeggen kan hij eigenlijk niet zo goed en zomaar alvast ook een biertje pakken leek geen optie. Iedereen weet dat hij zijn rijbewijs wel heeft. Gisteren had hij nog tijdens de kantinepost op de dagtocht zitten opscheppen dat een adjudant zonder auto net zoiets is als een kok zonder keukentent. Ondertussen was de discussie zonder Sjaak verder gegaan. Lieselot en Margriet hadden zojuist laten weten dat, hoewel ze nooit dronken, ze het niet eerlijk vonden dat je dan automatisch altijd maar zou moeten rijden als dat nodig was. “Ja, ja,” dacht Sjaak, “nou zullen we het krijgen,“ en hij ging alsnog los: “Wat een onzin! Dat moet toch geen probleem zijn? En hoe vaak komt het nou voor dat er iets gebeurd 's nachts? Toch zeker nooit?” Vragend keek hij naar de HO. Deze realiseerde zich direct dat de keuze voor een BOB vanavond weinig problemen meer zou opleveren en begon een beetje te ontspannen. Hij pakte schaamteloos een biertje, ging er eens lekker voor zitten, want nu kon hij ook los. “We hebben het wel eens gehad dat midden in de nacht iemand bijna gestikt is omdat een borrelnootje in haar verkeerde keelgat was geschoten. Dus dat toont maar aan dat we echt een BOB nodig hebben en daar moet je ook niet te moeilijk over doen. Je kunt je beter nu direct maar aanmelden en de beurt op je nemen,” zei de HO. En omdat Sjaak een fractie van een seconde te laat reageerde klonk de KC: “Da' s dan afgesproken.” In navolging van zijn collega hoofdleider zette hij zonder een moment te aarzelen een flesje aan de mond. Discussie gesloten. Sjaak wist dat hij zijn naam weer eens grote eer had aangedaan. Hij ging vroeg naar zijn tent. Net voordat hij in slaap viel schoot hij nog even overeind, alsof hij droomde: “Maar dit kan toch helemaal niet? Als iets in je verkeerde keelgat schiet is het toch gewoon heel snel met je gebeurd? Daar helpt geen BOB. Of je grijpt in met de Heinrich greep of zoiets. Mooi dat er dit kamp geen borrelnoten meer verkocht worden, hoewel ik best die greep op Lieselotte eens zou willen toepassen.” Met een glimlach zakte hij terug op z'n luchtbed. “Heimlich Sjaak,” zei een slaapzak verderop, “Bob Heimlich.” 

7

tent

Pieter Versnel Timmer- en onderhoudsbedrijf Bedrijvenweg 9 - G, 2351 BC Leiderdorp Telefoon 071 - 589 11 57, Fax 071 - 589 63 03 E-mail [email protected]

Lid van de Vereniging van Estate Planners voor het Notariaat Koningin Wilhelminalaan 8, 2252 GN Voorschoten Postbus 19, 2250 AA Voorschoten [email protected]

Tel: 071-5614040 Fax: 071-5619063 www.notarisvoorschoten.nl

Dinsdagavond spreekuur van 19.00 tot 21.00 uur op afspraak voor een gratis informatief gesprek (max. 30 min.) voor een check van uw huidige testament, samenlevingsovereenkomst of huwelijksvoorwaarden.