Jaargang 13, september 2007 Pagina 1

Jaargang 13, september 2007

Pagina 1

Pagina 2

Jaargang 13, augustus 2007

Van de redactie

van: de redactie

De perfecte ouder. Dat willen we allemaal zijn, en tegelijk beseffen we dat we dat niet zijn. In grootgezinnenland krijgen we wel de kans om het beter te doen. Valt het u ook zo op dat naarmate er meer kinderen zijn het minder perfect maar wel steeds beter gaat? We leren wat gewoon en ongewoon is te onderscheiden en wat geen ander beter kan, we kennen onze kinderen en zo kunnen we beter reageren. Welke professionele opvoeder kan dat? We hebben als vereniging een schat aan ervaring. Een beetje daarvan wordt in dit nummer met u gedeeld. Als vereniging willen we laten zien dat ouderschap waardevol is en dat de politieke aandacht voor probleemjeugd overdreven is. Laat de politiek eens positief aandacht besteden aan jeugd en gezin. Volgens de jongste berichten worden gezinnen met kinderen ontzien op prinsjesdag, maar hoe vragen wij ons af als de BTW naar 20% gaat? Wordt dat nu eindelijk afgeschaft voor kinderartikelen? In dit nummer het vervolg van de interview met prof. Jan Janssens, de bekende columns en een nieuwe schrijfster. Veel lees plezier. De redactie P.S. bij het ter perse gaan van dit blad is bekend geworden dat de regering wil gaan bezuinigen op de kinderbijslag voor bovenmodale inkomens, wij zullen dit als vereniging nauwlettend in de gaten houden.

Van het bestuur

van: het bestuur

Het gezin staat weer helemaal in de belangstelling. Gelukkig niet alleen met gezinsdrama’s en probleemjongeren. Het bestuur wil graag dat er ook aandacht is voor positieve geluiden over jeugd en gezin. We worden gehoord door het ministerie van Jeugd en gezin, door diverse media en in andere maatschappelijke geledingen. Onze vereniging groeit gestaag, gelukkig hebben we ruim meer nieuwe aanmeldingen dan afmeldingen. Maar er moeten wel meer leden komen. We willen als vereniging sterk staan wanneer we praten met de politiek en wanneer wij proberen voordelen voor u, de leden, te halen. In de komende tijd zullen we daarom actiever aan ledenwerving doen, helpt u ons ook mee? Hieronder een opsomming van de activiteiten van het bestuur van de afgelopen periode. 02-06-2007: 20-06-2007: 05-07-2007: 12-07-2007: 03-08-2007: 21-08-2007: 01-09-2007: 08-09-2007:

Bestuursvergadering Tweede Kamer: overleg met mevrouw Schouten, beleidsmedewerker van de CU. Bijdrage aan het dagblad: DAG (www.dag.nl) Tweede Kamer: afspraak met meneer Koppelaar, politiek adviseur van minister Rouvoet en met mevrouw Vroom, senior beleidsmedewerker. Ingezonden stuk in Dagblad Trouw Toelichting in dagblad Trouw bij de serie:”Gezinsdag bij uitstek” Bijdrage aan het septembernummer van J/M Bestuursvergadering

De Ledendag in 2008 is op 19-04-2008! Nadere toelichting volgt. Jan Oudman – namens het bestuur

Op 1 september 1997 startten Theo en Nell de website "Groot Gezin" (www.grootgezin.nl), op 1 september 2007 bestaat het 10 jaar! Theo en Nell Gefeliciteerd namens de vereniging grootgezin. Jaargang 13, september 2007

Pagina 3

Interview met Prof. Jan Janssens (Deel 2)

van: Marloes en Nell

Prof. Jan Janssens onderzoekt effecten van opvoeding. Hij kijkt zowel naar positieve (sociale, morele ontwikkeling) als negatieve gevolgen van opvoeding (gedragsproblemen). Daarnaast houdt hij zich bezig met de effectiviteit van oudercursussen, preventieprogramma's en hulpverlening aan gezinnen. Jan Janssens stelt dat de invloed van opvoeding erg overdreven wordt en dat oudercursussen maar een gering effect hebben. Voor echte probleemgezinnen zijn zwaardere middelen nodig, zoals gezinsinterventie (bijvoorbeeld Families First) of intensieve gezinsbegeleiding.

Verdeling van zorg en arbeid De levensloopregeling stelt, als het gaat om de verdeling van zorg en arbeid tussen man en vrouw, niets voor. Ik heb hier op de universiteit in een werkgroep gezeten over de verdeling van zorg en arbeid tussen man en vrouw. Daar is toen ook het idee uit voortgekomen om de 5e werkdag voor ouders van jonge gezinnen volledig fiscaal te belasten, omdat je het anders nooit lukt die dag vrij te krijgen. Ik heb op de radio een keer op moederdag daarover gediscussieerd met de toenmalige staatssecretaris van gezinszaken, Phoa. Ik zei toen tegen hem van: alleen praten helpt niet in Nederland, die campagne van toen gaat niet werken, als je in Nederland iets wil veranderen, dan moet je mensen in de portemonnee raken. Hij zei van niet, want: de cultuur is aan het veranderen. Maar dat is niet waar, want Nederland blijft achter op Europa. Wij blijven steken op 1,5 kostverdiener om de een of andere reden. En waar kun je een baan krijgen waarin je 4 dagen per week werkt? Hier op universiteit lukt dat wel, maar in bedrijfsleven gooi je dan al je carrièrekansen weg. Ons voorstel was dus: belast de 5e werkdag. Het gevolg daarvan zal zijn dat dan niemand op die 5e dag werkt, want je krijgt er toch niets voor. Als je hiervan een model maakt, dan kun je hard maken, dat iedereen 3,5 – 4 dagen werkt en dat je dus maar 1 -1,5 dag kinderopvang nodig hebt om een gelijke verdeling van zorg en arbeid tussen man en vrouw te krijgen. Wanneer de kinderen jong zijn en nog niet naar school, dan leidt dit systeem tot inkomensverlies. Maar dat kun je compenseren met een hogere kinderbijslag of door fiscale maatregelen zoals kinderaftrek/ouderaftrek. Dus er zijn wel fiscale regelingen mogelijk om de verdeling eerlijker te maken dan hij is. Nu is de makkelijkste oplossing dat de vrouw thuisblijft. Daarmee doe je ook iets aan de inkomensdip die het gevolg is van de opvoeding van kinderen. De praktijk is echter anders. Vanaf de jaren 70 zie je het gezinsinkomen eigenlijk (relatief) dalen. Vóór de jaren 70 was één gezinsinkomen voldoende om rond te komen. Nu is 1,5 gezinsinkomen de basisnorm. En in de toekomst zouden beide ouders fulltime moeten werken. Maar hoeveel procent werkt er op dit moment fulltime?

Pagina 4

Dat is slechts 3% van de beide ouders met jongere kinderen. Ouderschapsverlof Het is ook de vraag hoeveel mensen fulltime willen werken. De meeste vrouwen en mannen willen betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen. Alleen mannen krijgen dat moeilijker voor elkaar. Maar als ik het hier aan de jongere meiden vraag, die werken voor het merendeel 3 dagen in de week. Daarmee verpesten ze hun carrière volledig, want ze komen niet aan het daarvoor noodzakelijk publiceren toe. Ze willen niet hele dagen gaan werken omdat ze hun kinderen dan bijna niet zien. Het is niet terecht dat dit de mensen blokkeert in hun carrièremogelijkheden. Want tijd die je aan zorg besteedt, komt je ontwikkeling wel ten goede. In Zweden heb je wettelijk 1 jaar ouderschapsverlof, en is er geen inbreuk op je arbeidscarrière. Maar ook daar zie je dat er in de praktijk sluipwegen zijn, en dat potentiële ouders minder kansen krijgen. Toch zijn er ook hier mogelijkheden voor bijvoorbeeld 1 jaar ouderschapsverlof, maar dit wordt niet geaccepteerd. In Nederlands hebben we het kortste ouderschapsverlof, en de slechtste compensatie hiervoor. Ook in Nederland was ooit sprake van om het ouderschapsverlof te betalen, maar dat is niet doorgegaan. Wel kwam er de heffingskorting voor hen, maar die wordt inmiddels ook weer afgeschaft. En dat terwijl je deze korting ook anders zou kunnen gebruiken, bijvoorbeeld om mensen op niveau te houden, zodat ze na een jaar zorgverlof weer aan de slag kunnen. In de verkiezingsprogramma’s van vier jaar geleden bleek alleen in het CDA- partijprogramma iets over het gezin te staan; Groen Links relateerde het gezin aan de armoedeproblematiek. . Maar het lijkt dat hier kentering in komt, zelfs vanuit de PvdA! De opvoedcursus De ouderlijke intuïtie is een groot goed. Doordat je samen met je kind ook de moeilijkere perioden doormaakt, groeit er een band. Bij de meeste van die moeilijke periodes vragen ouders geen hulp. Toch zie je steeds meer dat hierbij professionals worden ingeschakeld, en dat heeft een schadelijk effect op de ontwikkeling van de band met je kind. Als we onderzoek naar de effectiviteit van oudercursussen doen, dan zien we dat hierdoor de kwaliteit van de communicatie tussen kind en ouder


toeneemt. Je ziet dat effect (misschien door de manier waarop het gefilmd is) ook bij opvoedprogramma’s op televisie, zoals de nanny programma’s, op de korte termijn. Maar ik wil de effecten op langere termijn nog wel eens zien! Van de andere kant, er is ook nog nooit bewezen dat op korte of lange termijn zo’n opvoedcursus schaadt. Zo was er onderzoek naar een programma van de opvoedingswinkel in Den Bosch, waar mensen via email adviezen konden vragen. En wat bleek, de mensen waren echt blij met die adviezen. De effecten van oudercursussen zijn niet echt groot, in 7 avonden kun je niet zo gek veel bewerkstelligen. Maar wat je wel kunt bewerkstelligen is dat mensen steviger in hun schoenen gaan staan, en daardoor dingen eerder zelf op kunnen lossen. Voor een aantal ouders is zo’n cursus feitelijk een vervanging voor het praatje met de buurvrouw. Bijvoorbeeld, hoe stel je vast hoeveel zakgeld je aan je kind geeft, daar praat je toch ook met andere ouders over. Of als je oudste dochter voor het eerst naar de disco gaat, dan leg je toch ook je oor te luister om te ontdekken wat een gebruikelijke tijd is dat ze naar huis gaat. En aan dit informele circuit pas je je vaak aan. Het informele circuit Voor een aantal ouders is dit informele circuit weggevallen. Daardoor gaan mensen eerder anoniem vragen op het Internet. Er zijn tegenwoordig veel organisaties die steun aanbieden. In Den Bosch hebben ze alles samengenomen in een winkel, je kunt er voor van alles terecht, folders, vragen, gesprek eventueel apart. Zo’n winkel is goed toegankelijk. In Oss is ook zo’n winkel. Het bijzondere is dat men daar ook Turkse werkneemster in dienst heeft. En wat zie je, 30% van het bezoek is Turks. Het gewone gesprek is uit de buurt weggehaald, dit kan ervoor in de plaats komen. Wij maakten alles grootschalig, we moeten weer terug naar wijkgericht denken. En meer het alledaagse zien in dingen die gebeuren. Als ze mij vragen voor een cursus over opvoedproblemen, dan zeg ik: noem het dan “alledaagse opvoedingsproblemen, nou en”. Zijn ouders de schuld? Die jeugd van tegenwoordig, dat zul je mij nooit horen zeggen Er is veel druk op ouders, veel werken, goed opvoeden, leuk zijn, etc. Er wordt geklaagd: ouders willen te veel, er zijn veel te veel echtscheidingen, etc. Maar de dingen zijn niet zo maakbaar. Zet de kinderen in groep 1 eens naast elkaar in volgorde van cognitieve ontwikkeling, en in groep 8 krijg je ongeveer dezelfde volgorde, met als enig verschil dat ze allemaal gegroeid zijn.

Dat kun je ook volgens een ander criterium doen, volgens de schaal van sociaal naar asociaal. Hoe denk je dat dit veranderd is bij 12 jaar? Ook dan verandert er niet veel. Je kunt dus niet zeggen dat kinderen die in de jeugdgevangenis belanden zo gemaakt zijn door ouders. Veel gedrag zat er al in, en wordt niet alleen door de ouders veroorzaakt. Ouders verplicht naar een oudercursus sturen heeft daarom niet zoveel zin, want daarbij wordt ervan uitgegaan dat de schuld bij de ouders ligt. En waar komen ouders voor bij jeugdzorg, vanwege problemen van het kind. Maar die moet je dan niet vertalen naar een probleem van de ouders. De vraag moet niet zijn “komt dit door het opvoeden”, maar “hoe ga je daar mee om”. Dat is een heel andere benadering dan ‘je moet veranderen want’. Je helpt de ouders door te zoeken naar een acceptabele manier om daarmee om te gaan, en de problemen weer bespreekbaar te maken met het kind. Etiketteren Je ziet een behoefte om kinderen zo vroeg mogelijk te etiketteren. Maar hoe vaak gaat het hier om dingen die niet echt goed te diagnosticeren zijn. En hoe vaak praat men elkaar gewoon na? Als ‘s avonds op tv een ziekte behandeld wordt, dan zit de volgende ochtend de wachtkamer van de huisarts vol. Hoe meer we praten over ADHD, hoe meer je ADHD tegenkomt. Ben je een beetje stil, dan word je al snel als autist gezien. Er is een neiging heel snel etiketjes op te plakken. Een etiket kan ook geruststellend zijn, omdat ouders zich begrepen, erkend voelen. Van de andere kant, wil je extra ondersteuning voor je kind, dan heb je daar wel een etiketje voor nodig. Op zich lijkt dat geen probleem. Maar dat etiketje is wel voor het leven. Het is wel verkeerd als leerkrachten de diagnose stellen, bijvoorbeeld dyslexie of ADHD. ADHD is heel moeilijk vast te stellen. Maar ouders zijn niet altijd de zondebokken. Bij ongelukken krijgt de hulpverlening vaak de schuld. Dat wil niet zeggen dat de hulpverlening niet verbeterd kan worden. Men heeft hier ook erg op beknibbeld. Door het weggaan van eerstelijnszorg in wijken, neem nu de huisartsen post, je hebt niet meer je eigen huisarts. Sociale controle op school is ook weggevallen, de leerkrachten kennen de kinderen niet meer. Het aan ouders toeschrijven van problemen van kinderen is dus vaak niet terecht, en het leidt ook niet tot een oplossing.

Het zijn niet de ouders die de kinderen zoveel veranderen; het zijn de kinderen die de ouders veranderen!


Pagina 5

Hoe run je een grootgezinshuishouding (1)?

(bewerkt) van: Sonja en Marga

In het vorige blad is een oproep geplaatst om tips door te geven die het runnen van een grootgezinshuishouding makkelijker maken. Voor de ochtendspits: Zorg dat je zoveel mogelijk dingen die je van te voren kunt klaarzetten/leggen, de avond ervoor al klaar legt. (kleren, schoolspullen, sportspullen etc. ) Zorg dat voor je maar bed gaat de tafel voor het ontbijt gedekt staat en het aanrecht leeg en schoon is. Sta altijd ruim op tijd op. Niks geeft zoveel stress als altijd nét te laat te zijn of te moeten jagen. Laat de kinderen tijdens het ontbijt (aan tafel, dat geeft veel rust!) zelf hun lunchpakket klaar maken. (de kleintjes help je/of je doet hun lunchpakketjes zelf. Als ze zelf hun brood kúnnen klaar maken, moeten ze dat doen. Jij houd dan tijd over om de kleintjes te helpen of andere dingen te regelen). (aanvulling: eventueel kun je er, bij grote haast of veel kleintjes, ook voor kiezen zelf de boterhammen voor het ontbijt te smeren, bv. aan het aanrecht, dit gaat vaak veel sneller en je hoeft niet de tafel kompleet te dekken. Dit geldt natuurlijk ook voor de lunch) Probeer een vast ritueel/programma aan te houden en geef de kinderen daarbinnen gerust hun vaste taken. Dat schept veel duidelijkheid. (denk bv. aan: afruimen van de tafel, kleintjes helpen met veters/jas) Met betrekking tot de avondspits: Koken met kleine kinderen? Zorg dat ze even iets te doen hebben. Laat ze desnoods tv kijken als er geen ander toezicht is. Je hebt hele leuke kinderprogramma's en anders bied een dvd/video ook uitkomst. Maak een weekmenu, bepaal van te voren wat je gaat eten en koop daarop in, let op de markt en op aanbiedingen. Scheelt tijd en geld. Eet aan tafel, dit geeft veel meer rust dan voor de tv en je zult zien dat ze dan beter/meer eten, omdat ze niet worden afgeleid. En dat scheelt weer onrust en stress, m.n. voor de ouders. Maak ook voor de avondspits een vaste ritueel. Zo weet iedereen waar hij/zij aan toe is en wat er verwacht wordt. Kijk of je kinderen met z’n tweeën (of meer) tegelijk naar bed kan helpen (mits de leeftijden niet te veel verschillen gaat dat vaak prima). Het scheelt je een keer op en neer lopen en vaak vinden de kinderen het ook wel gezellig om bv. samen in bad te gaan. Elke dag uitgebreid in bad is overigens ook niet altijd nodig (en niet zo goed voor de huid!). Soms volstaat "kop en kontwassen" ook prima. (al is dat niet altijd vlugger!) Hoe run ik het huishouden: Tja. dát blijft ook hier een heikel punt! Want al heb ik best ideeën over hoe het zou kunnen, meestal verslapt dat hier. Maar oké...wat tips:

Pagina 6

-

-

-

Probeer niet te perfect te zijn. Bedenk dat je huis er is voor jou en niet andersom! Je kunt van een huishouden met (kleine) kinderen nu eenmaal geen modelwoning verwachten. maak een lijstje van wat je in een week wilt doen. Bijvoorbeeld: op maandag doe ik de badkamer, op dinsdag de keuken, op woensdag enz. Werk elke kamer elke week door, maar geef de wc/badkamer een extra (korte) beurt (of dagelijks even een doekje door de wc halen). Door vaste dagen te hebben voor de kinderkamers, weten de kinderen wanneer hun vloeren/kamers opgeruimd dienen te zijn en kun je er makkelijker doorheen werken. Hou je aan de lijst. Heb je af wat vandaag moest? Dan ben je klaar! Ga dan leuke dingen doen, voor jezelf, je partner of met de kinderen. Kinderen kunnen best veel mee helpen. bv. hun speelgoed (helpen) opruimen, bedden afhalen (om de week is vaak genoeg!). De oudere kinderen kunnen hun kleding in de kast leggen (maar verwacht dan geen perfect opgeruimde kasten!!!), tafel dekken/afruimen enz. Jijzelf kan het vast beter en véél sneller, maar als je jezelf de tijd gunt om het hen te leren heb je daar alleen maar plezier van.

Hoe houd ik voldoende tijd voor de kinderen: Tja. stel prioriteiten! Bedenk per moment welke dingen echt niet kunnen wachten en welke wel even uitgesteld kunnen worden om tijd te maken voor de kinderen. Soms wil een vaste "speeltijd" ook wel helpen. Al ben ik zelf niet voor dat hele vaste en alles op uur en tijd! Ik hou meer van spontaan! (en ja. soms gaat dat ten koste van het huishouden..oeps!) Hoe hou ik tijd voor mijn partner: Je kunt met de oudere kinderen afspreken dat ze op een bepaalde tijd naar hun kamers moeten, zodat je partner en jij ook nog even wat tijd samen hebben. Met kleinere kinderen is dat minder een probleem! Die gaan nog op tijd naar bed. Zorg dan wel dat je na die tijd niet te veel meer moet, zodat je ook tijd voor je partner hebt. Grotere kinderen kun je ook best eens overdag vragen om op hun kamer of buiten te spelen (mits weer en/of ruimte dat toelaten) om zo even tijd voor elkaar te hebben. Vooral prettig bij onregelmatige diensten van een partner. En voel je vooral niet bezwaard als je even tijd voor elkaar maakt! Diverse tips: Dé tip waar ik heel blij mee was, was de tip van het was sorteren! Handige boxen daarvoor zijn die van IKEA, met een schuine voorkant. Ik heb er daar 3 van staan..voor lichte, donkere en rode was. De witte/handdoekenwas staat in de badkamer. Dit werkt echt perfect! Een volle box is precies een volle machine!


Naast de wasmachine staat voor elk gezinslid een mandje waar ik direct de kleren uit de droger in kan leggen (opgevouwen natuurlijk!) Elk gezinslid neemt het zelf mee naar boven en legt het (onder begeleiding) in de kast. Hang op een zichtbare plaats (bv. in de keuken) een bord neer waarop elk gezinslid kan zien wat er die dag van hem/haar verwacht wordt qua doedingen/taakjes/clubs/sporten. En spreek de kinderen ook aan op het al dan niet doen van hun taken! De neiging om het zelf te doen, om ruzie te voorkomen of omdat het sneller gaat, is groot. Helaas leren ze hier geen zelfstandigheid en verantwoordelijkheid door! Sta jezelf toe het af en toe helemaal niet leuk te vinden, de terugkerende was, poetsklussen, het halen/brengen, het gedoe en geruzie. Als je je daar niet schuldig over voelt scheelt dat energie!

-

-

-

-

-

Breek ook eens lekker vrij! Doe eens gek. Laat je kinderen zeggen wat ze willen eten en ga samen aan de slag. Een avondje geen warm eten is helemaal niet erg. Snij wat komkommers in stukken, wat fruit, bak een ei, maak wentelteefjes van oud brood, warm een blik soep op. humor! Probeer lol te hebben samen. Jezelf een keer 'verkleden' met schort en een gekke pruik en al krom lopend je dienstbaar maken bijvoorbeeld zegt meer dan mopperen.Voel je vrij het op jouw manier te doen, tips zijn nuttig maar moeten wel bij jou/ jullie gezin en leefstijl passen!

-

de perfecte ouder bestaat niet. Laat dat los en je bent al op de helft … En Als u er helemaal niet meer uit komt… dan kunt u misschien iets met deze tip van Nita, overgenomen van de website grootgezin.nl

Handleiding voor het overleven van dit rampgebied Niet betreden! Wanneer betreden onvermijdelijk is dient u de volgende regels in acht te nemen: -

-

-

-

Verplaats niets. Breng geen veranderingen aan. Elke wijziging in de puinhoop kan gevaar voor instorting, bedelving of overspoeling opleveren. Vermijd lichamelijk contact. Draag beschermende kleding. Het aanraken van de puinhopen kan onontdekte besmettelijke ziekten veroorzaken, evenals onophoudelijke jeuk. Loop voorzichtig. Er kunnen zich onder de puinhopen nog levende wezens bevinden. Pas op niet gebeten, gestoken of gekrabd te worden. Plaats herkenningstekens. Stippel een route uit, gebruik een kompas en plaats bakens en herkenningstekens om uw veilige terugkeer te garanderen.

Verzekering. - Bij het betreden van dit gebied vervallen automatisch alle eventuele schade- en levensverzekeringen. - Binnentreden wordt beschouwd als een oorlogshandeling. Proviandering. - Neem voldoende proviand mee om in noodgeval een periode van minimaal 14 dagen te kunnen overbruggen. - Vergeet niet water en zeep mee te nemen voor bewassing, alsmede voldoende kleding voor verschoningen. - Veroorzaak geen overlast. - In het ergste geval kunt u geen hulp verwachten. Dus roep niet! Draag uw lot waardig en wacht in stilte op het einde.

Daarbij hebben wij nog het volgende waarschuwingsbordje ( ):


Pagina 7

Pas op !!! loslopende kinderen. Als zij komen: plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten. Als er geen hulp komt: STERKTE... Ik bedoel maar met een gezonde dosis humor valt het de meeste mensen dan toch nog reuze mee.

De perfecte moeder/huisvrouw

van:

De Nijhuisjes

Men neme: een vrouw met veel kinderen, een schoonmaakencyclopedie, dr. Spocks handboek, dagen met 48 uren, klutst dat door elkaar en de perfecte moeder/huisvrouw is geboren! Was het maar zo simpel, wie hier een recept zoekt om de perfecte moeder of huisvrouw te worden, vindt het niet. Iedere vrouw en ieder kind is verschillend, de rol van echtgenoten is verschillend, dus zal iedereen al een andere definitie van de perfecte moeder/huisvrouw hebben. Door de maatschappij wordt er een hoge druk op moeders gelegd om alle taken te combineren en dit ook nog perfect te doen. Wie zich als moeder hierdoor laat opjagen is binnen de kortste keren overspannen, volgens mij. Het geheim van een goede moeder/huisvrouw is dat ze keuzes maakt, prioriteiten stelt en gedisciplineerd is. Ooit schreef ik dat we een taxibedrijf en boerderij runden. Intussen hebben we het taxibedrijf verkocht en heb ik geprobeerd om fulltime boerin, huisvrouw en moeder te zijn. Dit werkte niet zo, dus ik ben gaan solliciteren. Ik heb een leuke baan gevonden en ben er een studie bij gaan volgen. Ik heb al een aantal tentamens gehaald, dit alles is heel goed voor mijn zelfvertrouwen en humeur, wat weer een goede invloed heeft op de opvoeding, hoop ik. Ik hoop ook dat ik mijn kinderen hiermee een goed voorbeeld geef. Om er voor de kinderen te zijn heb ik mijn nevenactiviteiten, zoals de dorpsraad, afgezegd, als de kinderen groot zijn is er weer tijd voor dat soort activiteiten. Ik ben wel gaan hardlopen, dit kan ik iedereen aanbevelen, ik voel me er heel fit en goedgehumeurd door, en het helpt om mijn drukke leven aan te kunnen. Door mijn baan heb ik minder tijd voor de huishouding, ik heb een paar uur per week hulp gevonden voor de vaste klussen. De was en het strijken moet nu ’s avonds voor de televisie en tussendoor gebeuren.

En soms moeten klussen wachten tot zaterdag. Ik stofzuig niet dagelijks, doordat de kinderen na school bij oma zijn als ik werk, wordt het ook minder gauw vies in huis. En als de tijd beperkt is, vind ik het belangrijker dat de WC schoon is dan ik dat spinnetje in de hoek van zijn huis beroof. Ik probeer ook mijn huis en tuin onderhoudsvriendelijk te maken, ik heb geen groene vingers, dus ik heb zo weinig mogelijk kamerplanten. De snuisterijen probeer ik tot een minimum te beperken, dat scheelt weer afstoffen. In de tuin heb ik zoveel mogelijk gras, dan volstaat één keer per week grasmaaien. In huis heb ik voor alles een vaste plek, bakken, manden, planken, soms met stickers geëtiketteerd. Dit is handig bij het opruimen, en alles is gemakkelijk terug te vinden. Nu nog proberen om man en kinderen zover te krijgen dat ze ook alles direct opruimen… En ik kan steeds beter afscheid nemen van dingen. In de vakantie heb ik o.a. de kelder gereorganiseerd, en heb diverse dingen, die er al jaren in dozen en zakken lagen, weggegooid. Heerlijk, een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd. Maar waar ik net heb opgeruimd komen de kinderen weer leuke dingen tegen dus slik ik even en help ze met bakken, knutselen en verkleden, waarna de rommel in huis weer niet te overzien is… In ons gezin dus geen perfect schoon en opgeruimd huis, geen perfecte moeder en huisvrouw, maar, en ik hoop van harte dat de kinderen dat ook vinden, wel een boel gezelligheid en vreugde. Francis Nijhuis, mama van Jan-Willem (11), Suzanne (9), Harold (7) en Robert-Jan (5). [email protected]

Kinderen met brilproblemen Speciaal voor ouders van kinderen die problemen hebben met het (moeten gaan) dragen van een bril: Sinds 1 september is er een leuke winkelactie bij opticienketen Het Huis. Hier geven ze een kinderboek bij een kinderbril cadeau. Het boek helpt kinderen om alle leuke kanten en voordelen van een bril te zien. Een voorproefje kun je zien op www.bopenbelfi.nl . Hier kun je trouwens ook nog meedoen aan een hele leuke wedstrijd. Pagina 8


Hoe run je een grootgezinshuishouding (2)?

van: Annette

Wijze raad. Vroeger zijn mijn man en ik in het kader van onze bemoeienis met de door ons opgerichte Nederlandse gezinsvereniging vaker gevraagd lezingen te geven over het gezin en met name over de opvoeding. Wij wilden nooit graag concrete tips geven omdat iedere ouder pas door eigen ervaring leert wat hij of zij moet doen (of waar het fout is gegaan) met zijn of haar eigen kinderen. Bovendien zijn de maatstaven voor een goede ouder (perfect bestaat niet) voor iedereen anders. Veel hangt van de eigen opvoeding en/of persoonlijke mogelijkheden en situaties af en ook het karakter van kinderen én ouders speelt een grote rol. Algemene tips zijn wel te geven: In willekeurige volgorde: 1. Blijf van je kinderen houden wat ze ook verkeerd doen in het leven. 2. Blijf altijd optimistisch over de toekomst. 3. Wees niet bang hulp te vragen bij de opvoeding aan opvoeders die " verder" zijn 4. Wees flexibel, probeer niet je eigen programma op te leggen en pas je aan: aan het kind en aan de omstandigheden. 5. Geef humor een grote plaats in je gezin. (volgens mij heeft elk gezin een geheel eigen gevoel voor 6. humor: woorden, situaties waar de gezinsleden alleen om kunnen lachen en anderen ("van buiten") de humor niet van inzien.) 7. Als ouder moet je altijd zelf het goede voorbeeld geven! Bv. Als je zelf de hele tijd achter de computer spelletjes zit te doen, kun je daarvan tegen je kinderen niets meer zeggen! 8. Hou altijd zelf de regie in handen! Vooral bij kleine kinderen. Als ouder weet je wat goed voor hen is. 9. Geef Middelbare school kinderen eigen verantwoordelijkheid.(bv. laat ze zelf op tijd op staan). Praat met hun over je zorgen over hen en betrek hen bij het bedenken van oplossingen. Maar weet waar ze mee bezig zijn, zorg voor openheid door zelf ook open te zijn! Toon belangstelling voor de wereld van je kind! 10. Geef traditie een plaats in de opvoeding: opa en oma, tradities bij feestelijke gelegenheden, gezamenlijke vakanties, gezamenlijke interesses (dat alles met een vast patroon). Ook al hebben de kinderen kritiek, later zijn ze blij met een gedeelde geschiedenis. 11. Waar het bij een goede ouder vooral om gaat is: geef het goede en mooie wat je zelf hebt (mee-)gekregen door aan je kinderen en ben niet bang voor fouten. Vergeef je kinderen en vraag zelf om vergeving.

12. Wil je een goede ouder zijn, dan geef je je kinderen( zowel de allerkleinsten als de groten, zelfs aan volwassen kinderen!) zoveel mogelijk complimentjes als ze iets goed doen. Bijvoorbeeld wanneer ze beleefd zijn of hun kamer hebben opgeruimd. 13. Vergeet ook niet je kind te bedanken als het iets voor een ander of voor jou (zonder er iets voor terug te krijgen, het zgn. "pro Deo") doen, al is het nog zo weinig.(Een voorbeeld: het doorgeven dat er iemand gebeld heeft toen je niet thuis was. Je zegt bijvoorbeeld: "Wat fijn dat jij dat meteen aan mij vertelt, nu kan ik er tenminste op reageren, erg goed van je hoor!) Het lijkt overbodig maar het geeft een kind enorm veel gevoel voor eigenwaarde. En heel vaak gaat het door met "het goede" te doen omdat het zo gewaardeerd wordt. En, bedank je kinderen er openlijk voor! Dan leren ze ook zelf hun gevoelens van dankbaarheid te uiten ! 14. En niet op de laatste plaats: geef veel van je tijd aan je kinderen, zodat je leert kennen wie ze zijn, wat ze voor talenten hebben en hoe voor dit ene kind de beste mogelijkheden geschapen kunnen worden om gelukkig te worden. 15. Aan negatief gedrag moet je juist niet te veel aandacht geven. Wees daarover duidelijk, kort en consequent. Vergeet niet dat je het gedrag afkeurt maar het kind zelf niet moet afwijzen! Maar bovenal: 16. Geef je kinderen criteria om gelukkig te worden: niet maatschappelijk succes, goede cijfers op school, mooie huizen of auto's, een goede baan (allemaal belangrijk), maar: Liefde geven en ontvangen en daar misschien wel "offers" (ouderwets woord, maar zeker niet ongewoon voor ouders met grote gezinnen!) voor moeten brengen! Dat maakt pas echt gelukkig!

Thema tips http://www.defamilieplanner.nl Speelse familiekalender met de mogelijkheid om voor ieder gezinslid de afspraken bij te houden. De familiekalender 2007/2008 wordt gemaakt en zal weldra leverbaar zijn. De prijs is 14,95 euro. De kalender loopt van sept. 2007 tot en met dec. 2008. Bij Ouders Online kunt u een weekplanner downloaden, hierop vult u de namen van de gezinsleden in en daarna kunt u de planner printen. Op: http://www.ouders.nl/print/default.htm Jaargang 13, september 2007

Pagina 9

BBQ

van: Teunie

Toen we drie jaar geleden een huis met een tuin(tje) betrokken, had ik meteen al visioenen van lange zomeravonden bbq-en met de hele bende. Maar voor het zover was, moest er nog heel wat water door de Maas stromen. De eerste zomer was er binnenshuis nog van alles te klussen en te doen. Er kwam gewoonweg niets van bbqen. De tweede zomer wilden we wel bbq-en, maar onze tuin was er nog niet op ingericht. De vorige bewoners hadden een heel wat kleiner gezin en hadden een soort kaboutertuin aangelegd. Gazonnetjes, terrasjes, perkjes, alles in het mini. Er was geen ruimte om met z’n allen rond een bbq te zitten. Vorig jaar zomer was dat beter geregeld. In april was de hele boel op de schop gegaan. Lekker veel betegeld, zodat we met z’n allen konden zitten. Alleen zaten we die zomer nogal op zwart zaad en dus werd dat bbq-en wel wat improviseren. Het begon al met de bbq zelf. Dat was een stapeltje bakstenen met het rooster van de oven erop en wat houtskool om te stoken. Er zijn mensen die dat de enige echte manier van bbq-en vinden, maar onze stijl bleek het in elk geval niet te zijn. Het duurde ik-weet-niet-hoe-lang voordat die houtskool heet genoeg was. Vervolgens duurde het dan weer ik-weet-niet-hoe-lang voordat het vlees gaar was. Had je pech, was het vlees van buiten zwart en van binnen rauw. Als er iemand ongeduldig was en in de houtskool blies om het vuurtje wat aan de wakkeren, dwarrelde de as over de kip. Nee, wij genoten daar niet echt van. Maar deze zomer is alles dubbel en dwars goed gekomen! Toen in mei het vakantiegeld binnenkwam, heb ik een deel ervan gereserveerd om een echt goede en grote gas bbq te kopen. Op een zaterdag kreeg ik Willem zover, dat hij meeging naar Hornbach voor een bbq. Hij was zeer matig geïnteresseerd en ik moest het listig aanleggen om hem zover te krijgen, dat hij mee wilde naar de tuinafdeling. Maar toen hij daar eindelijk het geval zag, wat ik in gedachten had, begreep hij het.

Ja, zóiets leek hem ook wel wat! We kozen een prachtige bbq uit, met 2 branders, een rooster, een plaat, een kap die er overheen kon enzovoorts. Het was nog een heel gedoe om het zware ding bij de auto te krijgen en tot overmaat van ramp, paste hij er niet in. Willem is toen naar huis gereden en is met de auto van de zaak teruggekomen. Daar paste het gevaarte gelukkig wel in. Thuisgekomen is Willem met Dirk aan het schroeven geslagen om het apparaat in elkaar gezet te krijgen. En die avond kon dan eindelijk het feest beginnen. En het werd een écht feest. De bbq heeft sindsdien geen week ongebruikt in de schuur gestaan. Iedere zaterdag is het bbq-en geblazen. We hebben haken in de muur van de garage gedraaid, waaraan we in no-time een afdekzeil kunnen vasthaken. Dus hebben we bij dreigende regen ook al eens onder het zeil gezeten. ’t Is iedere zaterdag een verrassing met z’n hoevelen we zijn. Meestal schuiven er wel wat vrienden of familieleden aan. We hebben een soort routine ontwikkeld: eerst bakken we hamburgers en worsten(snel klaar), die we tussen witte broodjes schuiven. Dat blijkt afdoende voor de ergste trek van de pubers/kinderen. Daarna gaan we over op kippenvleugeltjes, spiesjes en ander spul wat wat langer nodig heeft. Ik zet er een paar bakken salade bij op tafel en een grote pan zelfgemaakte pindasaus. Iedere keer proberen we iets nieuws uit. Kiplevertjes, champignons, makrelen, zelfs gebakken eieren (in een koekenpan op het rooster). We vinden het een prima investering van het vakantiegeld. Heerlijk om op zo’n manier vakantie te vieren in je eigen achtertuin! Lang leve de zomer.

Vaak toch recht op (meer) huurtoeslag voor grote gezinnen Woont u met een groot gezin in een huurwoning? Dan komt u wellicht in aanmerking voor huurtoeslag van de Belastingdienst. Bovendien heeft u in dat geval vaak recht op meer huurtoeslag dan normaal. Dus ook als u al huurtoeslag ontvangt, is het belangrijk dat u de Belastingdienst op de hoogte brengt van uw situatie. Dit doet u door het formulier Bijzondere situaties in te vullen en op te sturen. Voor huurtoeslag moet u aan een aantal voorwaarden voldoen. U moet minstens 18 jaar zijn en de Nederlandse nationaliteit hebben of rechtmatig in Nederland wonen. Daarnaast mogen uw huur en inkomen niet hoger zijn dan een bepaald maximum. Maar voor grote gezinnen gelden uitzonderingsbepalingen.

Pagina 10

Bestaat uw gezin uit acht personen of meer? Dan krijgt u ook huurtoeslag als uw huur hoger is dan de maximale huurgrens van € 621,78. Let op! De maximale huurgrens wordt ieder jaar aangepast! Alle informatie over de bijzondere situaties van huurtoeslag vindt u op de website van Belastingdienst/Toeslagen: www.toeslagen.nl. Als u daar bent, klikt u op huurtoeslag en daarna op de voorwaarden. Herkent u zich in een van de bijzondere situaties? Dan kunt u meteen het formulier Bijzondere situaties downloaden, invullen en opsturen. Let op dat u soms ook één of meer bewijsstukken moet meesturen. Heeft u geen internet? Dan kunt u bellen met de belastingtelefoon: 0800–0543. Ook kunt u bij uw woningbouwvereniging terecht voor meer informatie.


Met de vinkjes op pad

van: vader Hans

Vader Hans kwam onlangs thuis van zijn werk op vrijdagmiddag en zag de tafel al keurig gedekt klaarstaan met slechts 3 placemats…. Hé, waar is iedereen? Meestal is de tafel te klein omdat er aanhang blijft dineren. Vader Hans beweegt zich daar als een soort ober omheen en verorbert in de tussentijd wat restjes, staande aan het aanrecht. Voor twaalf personen is het nog doenlijk te eten aan de ovale tafel, zijn er meer personen dan moet er dus uitgeweken worden. 3 bordjes dus op die vrijdagmiddag met de volgende oorzaken: Yari (18) werkt van 17.00 tot 21.00 uur bij de speelgoedzaak, Vinki (17) werkt van 12.00 tot 21.00 uur bij de supermarkt, Yentl (15) is bezig bij dezelfde kruidenier maar dan van 16.00 uur tot 20.00 uur, Zjoli (13) blijft logeren bij een vriendinnetje van de lagere school, La-Vie (12) komt wel thuis slapen maar heeft laten weten bij een vriendin te eten, Vienna (10) en Yoshi (7) hebben een dubbelafspraak bij een bevriend gezinnetje met kinderen in die leeftijdsgroep en Djuliano (5) is nog te vermoeid van een bezoek aan de Efteling de dag ervoor en ligt buitenwesten te ronken op de bank. Ook al was hij wakker geweest dan had hij nog niet

aangeschoven aan tafel want als er pizza op het menu staat dan slaat hij met plezier over, dat geldt overigens voor al het voedsel wat hem niet aanstaat (friet, pasta, salade, kaas en ga zo maar verder). Makkelijk dagje dus voor Moeder José die wel was aangeschoven. De trouwe lezers missen nog één naam in het geheel en aangezien het leven heden ten dage bol staat van de prijsvragen: Wie was de derde eter op die vrijdagmiddag? En om een te groot aantal prijswinnaars te krijgen de vervolgvraag: op welke dag viert dat kind zijn/haar verjaardag? Nu kunnen we meteen controleren wie de complete jaargangen van Op pad met…nog in hun bezit hebben. Uit het aantal goede inzendingen zal een winnaar worden geloot, dus oplossingen naar [email protected] en een mooie prijs zal uw deel worden. Ook Vader Hans heeft nog stuiptrekkingen van de Efteling. Enerzijds vanwege de attractie genaamd “kassa” waarbij je eerst achteroverslaat en vervolgens naar binnen mag, anderzijds vanwege het bezoeken van een nieuwe attractie die (zoals zoveel van die vliegende/draaiende/krakende ondingen) een dusdanige invloed hebben op het evenwicht van Vader Hans dat hij ook deze beter had kunnen mijden. Als de kinderen volop genieten dan beperkt hij zich tot het zo nu en dan tellen van het aantal gezinsleden en het sjouwen van de tassen die gelukkig naarmate de dag vordert steeds lichter worden. Wat Vader Hans ook opviel was dat de oude vertrouwde parkeermunt met Anton Pieck tafereeltje erop ten prooi is gevallen aan voortschrijdende vernieuwing en vervangen is door een gebarcodeert papieren kaartje. Mogelijk dat het noodzakelijk was omdat er geen munten van 7 euro geslagen konden worden? Nostalgie is iets wat steeds vaker terugkeert, in de gedachten van Vader Hans, naarmate de vaart der volkeren alleen nog maar toeneemt. Is zoiets leeftijdgebonden of is het een levensfase? Gelukkig is het nog niet zover dat als hij naar zijn leeftijd wordt gevraag zegt: “Ik wordt volgend jaar…………….”. Groeten van Vader Hans

"Hoe meer een kind door zijn ouders gewaardeerd wordt hoe meer waardering het zal uiten"


Pagina 11

Vakantiepret?

van: Annelies

Terwijl ik dit zit te schrijven klikt de klok genadeloos verder. Nog 2 nachtjes slapen en dan is het D-day. We gaan op vakantie! Niet ver, niet exotisch, gewoon een stacaravan in Brabant. En deed ik steeds heel laconiek, nu slaat de vakantiestress toe. Ken je dat? Je wilt graag alles wat netjes achterlaten (en hoopt dat je thuisblijvende puber het ook netjes houdt!), de was moet gewassen, lijstjes gemaakt, ingepakt. En weer uitgepakt, want natuurlijk wil je weer véél te veel mee. Kinderen doen ondertussen niets anders dan zeuren en je voor de voeten lopen. Ik zal je verklappen: die heb ik net de achterdeur gewezen voor een sessie "verplicht buitenspelen". En dan ga ik even de nieuwe fietsendrager monteren. Maar echt: bij het openen van de doos zakt de moed me al in mijn schoenen. Normaal ben ik niet voor een kleintje vervaard, maar deze doos vol metaal en schroeven is nét even meer dan ik hebben kan op dit moment. Het begint al bij de kentekenplaat die erop moet. "Boor gaatjes op de aangegeven plaatsen", ja duh, met mijn schroevendraaiertje zeker??? Behulpzame buurmannen heb ik wel, maar die zijn allemaal op vakantie. Ik ben bijna boos omdat ze waarschijnlijk lekker met een pilsje voor hun tentje zitten en mij hier laten tobben. Hoe onredelijk kun je worden. Gek dat mijn planning toch altijd helemaal anders loopt dan de werkelijkheid. Want ik wilde nog in de stad wat sporttassen halen (in de aanbieding bij een schoenengigant). Ik moet eigenlijk nog naar de bieb

(want wat moet je zonder boeken in je luie stoel? Ja, slapen da's inderdaad ook een aanlokkelijke optie), maar op een of andere manier lijkt de klok wel de snelheid van het licht te hebben terwijl ik zelf het tempo van een slak lijk te ontwikkelen. Nog 2 dagen. Dan zit ik lekker in het Brabantse land. Met 4 kinderen die groot genoeg zijn om zichzelf een tijdje te vermaken. Met (hopelijk) fietsen om een tochtje mee te fietsen. Maar nu de tussenliggende dag nog zien door te komen. Groetjes, Annelies alleengaande moeder van Caroline (1990), Bernadette (1991), Kees (1994), Bart (1996), Astrid (1999) en Juliëtte (2002)

Jong geleerd…….

van: Reina

Op zonnige zaterdag 14 april vertrekken mijn dochter Sonja van zes jaar en ik naar het Noorden van Groningen naar Loppersum. Ik ben van plan om daar mee te doen met de Lopster Torenloop, een afstand van 10 km. We kunnen dan mooi bivakkeren bij mijn moeder, inmiddels over de tachtig, die in Loppersum woont. Op weg van Hasselt naar Groningen probeer ik Sonja over te halen om mee te doen met de jeugdloop, een afstand van 600 meter. Nou, zegt Sonja, alleen als u ook meeloopt met mij, want alleen durf ik niet hoor! Het probleem is echter, dat ze geen goede schoenen aan heeft. We stoppen in Groningen en gaan naar een tweedehands winkel en halen daar een paar prachtige loopschoenen voor een koopje! In Loppersum is het stralend. Samen met oma, achter de rollator, vertrekken we naar het startpunt. Om 4 uur moet Sonja aan de start verschijnen voor de wedstrijd van de groepen 1, 2 en 3 van de basisschool. We starten rechtsvoor, want dan ben je altijd snel weg uit de menigte. Tactiek is het halve werk. Sonja schiet als een speer weg en ik moet moeite doen om haar bij te houden. Halverwege zegt ze: ”ik ben misselijk”.

Pagina 12

“Niet zeuren”, roep ik, “het is nog een klein stukje”. Doorzetter als ze is, rent ze stug verder en komt als tweede over de finish! Trots neemt ze haar medaille in ontvangst en later straalt ze als ze de trofee uitgereikt krijgt. Om 5 uur is het startschot voor de volwassenen, het is afzien met het warme weer en dorstig, maar water genoeg onderweg en als ik de finish bereikt heb, rust ik uit op de rollator van mijn moeder. Een tweede prijs zit er voor mij niet in, maar zolang ik de rollator nog niet nodig heb, blijf ik hardlopen. Reina Wijnia-kwant, Hasselt (Zie voor meer informatie: www.buurcontactloopcircuit.nl)


Check, dubbelcheck, combinatiecheck

van: Britt

"Op de laatste pagina van dit nummer staat het gezin van Britt en André. In de komende nummers zullen we meer over hen lezen, in dit eerste stukje vertelt ze waarom" Zullen we wel…zullen we niet…of misschien toch wel…? Ik wist het wel al, in ons gezin is plaats voor nog een kindje. In ons huis, in onze auto, in onze tent maar boven alles, in ons hart. En dus lieten we het gebeuren. Dolblij, uitzinnig enthousiast waren we toen bleek dat we wéér op onze wenken bediend werden. Héérlijk, het (nieuwe) leven lacht ons toe. En dat wil ik natuurlijk zien, die lach… op een echo. Was ik gewoon om met 12 weken naar de vroed’ te gaan om de harttonen te horen met een doptone, nu is dat hopeloos ouderwets (onze jongste is drie!). Nu word ik verwacht met 9 weken. Met een zorgpas, een filmkokertje (da’s pas ouderwets) met urine en een volle blaas. Eenmaal binnen bij deze voor mij nieuwe praktijk, tovert de vroed’ moeiteloos al mijn gegevens op het beeldscherm. Ze heeft de praktijkgegevens overgenomen van mijn oude, inmiddels gepensioneerde, verloskundige. “Zo”, grapt de nieuwe met een glimlach, “jij hebt je sporen wel verdiend zie ik…” We doorlopen de vragenlijsten snel. Hoge bloeddruk in de familie? Diabetes? Hartafwijkingen? Tweelingen? Bloedziekten? Doodgeboren kinderen? Miskramen? Syndroom van Down? Astma? Gelukkig kan ik alles met “nee” beantwoorden. Ik voel me als uit een sterk geslacht.

blije zwangeren en fotogenieke baby’s bekijken in een glossy magazine draagt bij aan het roze wolkgevoel. Da’s positief. De formulieren worden echter steeds ernstiger. Bloedproeven ‘moeten’ er gedaan worden, standaard testen op H.I.V., hepatitis A en B, rhesus factor. Er wordt met klem gevraagd of ik snel kan laten weten hoe wij denken over de combinatietest, nekplooimeting, vruchtwaterpunctie en vlokkentest. Prenatale diagnostiek is hot, blijkbaar. En ik ben tenslotte àl 38, dús de doelgroep. En ook al heb ik net eerlijk geantwoord over het ontbreken van aandoeningen en ziekten in de familie, en ook al heb ik al mijn ‘sporen’ verdiend door 4 kerngezonde kinderen op de wereld te zetten, er kán altijd iets fout zijn. Sterker nog, die kansen nemen razendsnel toe. Ietwat beduusd laat ik mij meenemen naar de echoscopieruimte. Even later zie ik wurm nummer 5 voorbij komen op het scherm. Stampend en schoppend, en heel eventjes lijkt het wel of hij tegen het glas van de monitor klopt met zijn stompje, een arm in wording. Alsof hij duidelijk wil maken: “Met mij is het best goed hoor, ik ben vast niet perfect, maar wat wil je? Ik ben maar een mens!” Groet. Britt

Toen dat alles was ingevuld, ingevoerd en opgeslagen, kwamen de gratis tijdschriften op de tafel. Altijd leuk,

Van alles van Ada 20

van: Ada

Pleisters. Rustig zit ik bij mijn vriendin in haar vakantiewoning koffie te drinken. De kinderen zijn inmiddels allemaal voorzien van drinken en lekkers en met meer of minder schoon resultaat is alles naar binnen gewerkt. Eén van de zoontjes van mijn vriendin is jarig vandaag en we zijn voltallig uitgetrokken om hem te feliciteren en een cadeautje te brengen. Ook in een vakantiehuisje is het goed mogelijk om uitgebreid feest te vieren. Wel moeten eerst even vorkjes afgewassen worden en tussendoor ook nog wel eens, maar het is al heel wat dat er vorkjes zijn. Lang niet ieder huisje is voorzien van zo’n royale bestekset dat je 20 man te eten kunt geven. De nieuwe waterpistolen moeten uitgeprobeerd worden en dat kan buiten prima. Het is lekker warm vandaag, dus het gegil is niet van de lucht, maar het klinkt allemaal goed. Heerlijk genieten dus. Opeens verandert het gillen van pret in ander gillen. Een gewonde. Mijn jongste zoon wordt door de andere kinderen naar binnen gebracht. Na een korte inspectie blijkt het allemaal wel mee te vallen, slechts een klein schrammetje, maar ja, wel echt bloed!


Een pleister doet wonderen en met dat doel heb ik thuis een klein doosje goedkope pleisters liggen. Maar…. Ik ben nu niet thuis… Mijn vriendin weet ook van de helende werking van een simpele pleister, dus haar man is wel zo goed om de EHBO spullen te voorschijn te halen. Die hebben zij mooi bij elkaar in een grote curverbak gedaan. De ogen van mijn jongste zoon rollen zo ongeveer geheel uit hun kassen: ZOVEEL pleisters???!!! Zo’n curverbak is uiteraard heel wat imposanter dan dat kleine doosje wat zijn moeder thuis heeft… Het leed is nu snel geleden: een prachtige spongebobpleister bedekt het onooglijke schrammetje, maar o… wat het helpt het goed. Getroost gaan de kinderen weer naar buiten, de kleine man trots ertussen. Het zal niet de laatste pleister zijn. Kleine kinderen worden groot en dat gaat in de meeste gevallen toch samen met pijntjes, wondjes en schrammetjes……. En pleisters.

Pagina 13

Boekbespreking Heeft u een ervaringsverhaal over sprookjes? Schrijf het ons en u maakt kans op dit boek van Marijke Bouwhuis en Martine Letterie. Titel: Sprookjesbeelden aan Zee Uitgever: Waanders te Zwolle ISBN10: 904008307X Prijs: € 14,95 Dit leesboekje vertelt, samen met een heleboel foto's, over Sprookjes Beelden aan Zee. Er staan 14 sprookjes in, naverteld over verzonnen door Martine Letterie en Marijke Bouwhuis. De beelden zijn te vinden op de Boulevard van Scheveningen, op een groot, openbaar buitenterras en het hoort bij museum Beelden aan Zee.

De tijd van monniken en ridders

Vanaf de Boulevard ov het museum kun je er zo naar toe lopen, want het is gratis toegankelijk. Enkele verhalen; Gulliver reist naar Lilliput, de Kikkerprins, De haringeter, Hans Brinker, Horen, zien en zwijgen, de Leeuw en de muis - Wie is de sterkste? Vanaf 10 jaar! Een leuk boekje

van: Annette Peeters

Vorige keer werd het boek ‘monniken en ridders’ besproken, Annette Peeters schreef een leuk verhaal hierover. Zij krijgt het boek toegestuurd. In ons gezin met vier jongens en vier meisjes hebben wij altijd veel voorgelezen en werd er ook later door de kinderen zelf, veel boeken "verslonden"! Bij de jongens waren vooral verhalen over goede (met witte wapenuitrusting) en slechte (in het zwart) ridders favoriet. Bijvoorbeeld het boek "Fulcoo de minstreel" en "Het slot op de Hoef" van C. Johan Kieviet. Of, bij de ongeveer twaalfjarigen: "Brief aan de Koning" en "De geheimen van het Woeste Woud" van Tonke Dragt. Ook de films van Ivanhoe en ook Robin Hood werden erg gewaardeerd. Het goede wordt daarin beloond en het kwade gestraft en de verhalen lopen uiteindelijk na veel spannende gebeurtenissen allemaal goed af en dat beviel onze kinderen wel. Zo ontstond het idee om voor de achtste verjaardag van een van de "grote" jongens een kinderfeestje te organiseren met als thema: ridders. Er werd een groot, levend ganzenbordspel verzonnen met allerlei opdrachten en moeilijkheden die met kastelen en ridders te maken hadden zoals: slotvrouwen die beschermd moesten worden, riddertoernooien die gestreden moesten worden en natuurlijk ook een gevangenis waarin de ridders konden belanden. Zelfs de pas van Roncevalles, met ridder Roelant die tegen de Moren vocht, werd als volgt nagespeeld: twee keukentrapjes op een meter afstand van elkaar (er ontstond daardoor een "pas") en daarop

twee ridders met stoffen ballen. Zij moesten de, daardoorheen lopende kinderen, proberen met die ballen te raken. Die geraakt waren moesten aan de kant. Degenen die niet geraakt waren, mochten werpers worden. We hebben heel veel plezier gehad op dat feestje en op ook onze jongere kinderen maakte het veel indruk: hun oudere zus als "slotvrouwe" en hun broer met zijn vriendjes als ridders met alles erop en eraan, zichzelf en elkaar vurig verdedigend met het zwaard! Zozeer zelfs dat toen wij de volgende dag stonden te wachten op de drie-jarige Laurens tot hij eindelijk naar beneden kwam om weg te kunnen gaan, hij stoer aan kwam zetten in niets anders gekleed dan een ridderhelm op en een schild en een zwaard in de hand. Op onze verontwaardigde reactie dat hij zich nu toch eens moest aankleden antwoordde hij verbaasd: "Ik ben toch ridder!". Hij was er maar heel moeilijk van af te brengen dat hij zo niet over straat kon! En wat heeft dezelfde zoon ( nu 25 ) als zijn meest favoriete boek, naast zijn bed liggen, jawel, " Don Quicotte", over de man die zich inbeeldt ridder te zijn en tegen windmolens vecht, van Cervantes! Het meest bekende ridderverhaal van de wereld!

Leestip van professor de Hoog: “Alle vogels hebben nesten” Nieuwe aandacht voor gezin en gezinshulpverlening ISBN: 978-90-5881-342-8 Uitgever: Buijten&Schipperheijn Amsterdam

Pagina 14



Pagina 15

Pagina 16


Jaargang 13, september 2007 Pagina 1

Recommend Documents