jaargang 10 nummer 2 oplage 260 stuks

TIGGELAAR jaargang 10 nummer 2

VISUEEL oplage 260 stuks

Buurtschap Tiggelaar bedankt onderstaande sponsoren Scheepswerf Made Matrix Sound & Light

Winters bouwbedrijf D&K garagebedrijf Profile tyrecenter van Oers Jac Braspenning landbouwmechanisatiebedrijf Peeters landbouwmachines Dobla Deco Team Basrijs landbouwwerktuigen en constructies Jos Tax loonbedrijf Dams handel en transport Huub Kustermans loonbedrijf De Bruin landbouwmechanisatiebedrijf Houthandel Jongeneel Café restaurant Romantica Capri Kappers ‘t Regtshuis advocaten Livingstone Building Industry Glazenwasser Lambert Jansen S.V.Z. international B.V. Ook alle adverteerders van de Visueel bedankt!

INHOUD Bestuur Buurtschap Tiggelaar: Stijn van der Poll (voorzitter) Annemiek van Hassel (secretaris) Stan Hendrikx (penningmeester) Jos Mensen Jan Goos Jack Schepers Martijn van Hees Redactie Visueel: Chantal van der Poll Anne Goos Sylvia Huijbregts Erwin van Gils

Redactioneel Van de Voorzitter Persoonlijke berichten Front Nappie In Memoriam Toet Mooi Medje

Redactie adres: Markt 4 4881 CN Zundert Tel: 076-5994629 Mail: [email protected]

Valencia Festeggiante

Lay-out: Erwin van Gils

Catweazle

Met mederwerking van: Annemiek, Daniëlla, Eefje, Jasper, Jan, Joram, Jurre, Johan, Mieky, Marcel, Mark, Leonard, Plien, Peter, Sabine, Stijn.

Corneeke Tut Het Juryrapport Belgium Speaking Plien Plu Dreeke De tiende wagen Buurtfeest “Gouden” spijker 2004 CV de Lolbroeken Jan

De naam van dit buurtblad is afgeleid van de wagen “Visueel”, ontworpen door Tjeu van Mierlo, waarmee Tiggelaar de 2de prijs behaalde.

BUURTSCHAP TIGGELAAR

REDACTIONEEL Beste Tiggelarianen, Hier dan eindelijk weer de Visueel. Het buurtfeest is net achter de rug en het corsojaar 2004 is voor ons als buurtschap officieel afgesloten. We kunnen terugkijken op een erg leuk en zeer geslaagd corsojaar. Terugkijken is wat we dan ook gaan doen in deze Visueel. Terugkijken door de ogen van diverse Tiggelarianen uit alle hoeken van onze buurtschap. Zij die hun belevingen aan het papier hebben durven toevertrouwen willen wij langs deze weg bedanken. Enkele van de vaste rubrieken zijn in deze “Terugblik-Visueel” niet terug te vinden. De liefhebbers van deze rubrieken hoeven zich geen zorgen te maken want in de volgende Visueels zullen deze gewoon weer hun vaste plekje innemen. Heel erg veel leesplezier toegewenst en hopelijk tot op één van de komende vergaderingen of activiteiten. Redactie Visueel

Algemeen: Heb je iets te melden, bel, stuur of mail het naar het secretariaat van Tiggelaar. Annemiek van Hassel, Bredaseweg 5a, 4881 DC Zundert, telefoon: 076-5975011 E-mail: [email protected] Wil je naast de nieuwsbrieven op de hoogte blijven van alle mogelijke Tiggelaar -informatie. Mail dan even naar: [email protected]


VAN DE VOORZITTER Beste Tiggelarianen, Hier is hij dan eindelijk, na wat technische pc-problemen: de corso-nabeschouwings Visueel 2004. Dat er wat problemen met de opmaak-pc waren geeft aan dat ook de Visueel mensenwerk is. En dat is fijn om te weten. Want afgelopen corsojaar is alles fantastisch verlopen en we zouden bijna vergeten dat wij als bouwers, veldwerkers, sponsors, regelaars, etc. etc. dit zelf voor elkaar hebben gekregen. Als er dan eens iets (kleins) tegenzit weten we weer dat het allemaal niet vanzelfsprekend is.

Het ontwerp voor 2005 is ook alweer in de maak. Op dit moment kan ik hierover nog niets vertellen (simpelweg omdat ik niets weet), maar houd www.buurtschap-tiggelaar.nl, je mail en de nieuwsbrieven in de gaten. Want binnenkort zal er waarschijnlijk al meer bekend gemaakt worden. Tot slot: veel leesplezier en alvast fijne feestdagen aan het eind van dit jaar. We zien elkaar hopelijk weer snel, bijvoorbeeld bij de nieuwjaarsreceptie of op de jaarvergadering. Stijn

Sinds het corso zijn er alweer wat maanden voorbij gegaan. Het opruimen van de bouwplaats was extra veel werk, maar is toch netjes en vlot afgewerkt. De evaluatie is ook alweer geweest en daaruit bleek dat we goed bezig zijn, maar dat er nog wel wat kleine puntjes te verbeteren zijn in het tikweekend en tijdens de optocht. Daar zullen we dus aan gaan werken. En ook op het veld ligt werk. De knollen zijn weer uit de grond, maar dit ging niet gemakkelijk. De opkomst was niet best en dat is jammer voor degenen die er het hele jaar hard aan werken. Hierbij dus –nogmaals- de oproep om volgend jaar ook eens op het veld te gaan helpen.

Ondertussen is ook het buurtfeest alweer voorbij. Omdat ik ziek was heb ik het helaas zelf niet mee kunnen maken, maar ik heb van iedereen die ik heb gesproken begrepen dat het een fantastisch buurtfeest was. Daar ben ik geweldig blij om, want we hebben dit jaar met z’n allen fantastisch gewerkt en daar hoort dus een spetterend feest bij.



PERSOONLIJKE BERICHTEN We ontvingen een trouwkaart: Op 2 juli 2004 zijn Ingvild Diepens en Remon Kardinaal, Burgemeester Manderslaan 24, in het huwelijk getreden. Nogmaals van harte gefeliciteerd! Helaas ook minder vrolijke berichten: Op 24 maart is overleden Mw. Goossens, Burgemeester Manderslaan 34. Op 21 juni is overleden André Sprenkels, Burgemeester Manderslaan 86. Op 2 september is overleden Hr. Hoppenbrouwers, Wildertsedijk 39. We wensen de families veel sterkte toe! Belangrijke data: Zaterdag 8 januari 2005, Vaandeluitreiking Bloemencorso 2004. Vrijdag 28 januari 2005, Nieuwjaarsborrel Buurtschap Tiggelaar. Vrijdag 5- t/m dinsdag 8 februari 2005, Carnaval Festeggiante!!


FRONT Weer voor de eerste keer de tent in. Hoe doe je dat corso gaan bouwen? Vorig jaar liep ik lekker achter de man aan de tent in. Marcel was meteen weer als vanouds aan het bouwen en ik draaide lekker mee op zijn voorheen verworven conto. Dit jaar was alles echter anders. D’n Sel kan het ontwerpen niet laten en samen met Tonnie ging hij bij Molenstraat op expeditie. Ik stond er alleen voor, mijn eigen expeditie, en ik moest wat drempels overwinnen om de tent in te gaan. Nu was het met deze wagen niet zo moeilijk om jezelf een masker aan te meten en de eerste stap dan maar gemaakt. Wat doe je zo’n eerste keer? Ga je in je beunkleren en is er nog geen plakwerk sta je voor gek of moet je met de smoes komen: “Goh, ik was toch in ons nieuwe huis aan het werk en ik dacht laat ik effe.....?” Maar ons nieuwe huis was nog bewoond dus dat sloeg nergens op. Dan maar een compromis. De beunkleren aan en de nette jas erover heen. Is er werk schiet je de jas uit en ben je aan het bouwen, is er geen werk ga je netjes en geinteresseerd het gat van de tent weer uit. De eerste keer doet even pijn, dat wist ik zo’n 24 jaar geleden al maar een mooie glimlach kan veel verbetering geven. Dus Lindy bedankt voor je lieve, spontane en open glimlach toen je zei: ”Wanneer kom je helpen?” En ik met een zucht van verlichting mijn nette jas weg kon hangen en de steiger op kon. Mieky


NAPPIE De eerste stapjes Een van de mooiste momenten dit jaar was wel weer de zondagochtend. Om 6.00 u ’s ochtends kwam ik aanrijden op mijn fiets. Het voorste zeil was al weg en daar stonden ze. Vele mensen rennen heen en weer… de laatste loodjes worden gelegd. Na een paar uur werken is het zo ver. De eerste zonnestralen dalen neer op de wagen en de mist komt op: een sprookjessfeer. Turend door de lens van mijn camera, begeef ik mijzelf in een andere wereld. De wagens lijken tot leven te komen en ik probeer hun eerste contacten met de buitenwereld vast te leggen. Het is volgens mij hetzelfde gevoel als een moeder die haar kind zijn eerste stapjes ziet doen. Mark Maas Mijn leukste, gezelligste, ontroerendste, hardleerse moment tijdens Corso 2004. ONTROERENDSTE: samen met Carla uren, dagen naar ijzer staren, niet weten hoe te vormen en dan, ineens, lukt het in 1 keer (dat ene stukje sjaal dan!!). LEUKSTE: Chantal als Gemma Glitter, te gek, eindelijk uit de kast. GEZELLIGSTE: met z’n allen aan de Italiaanse tafel. HARDLEERSE: Rudo de gehele optocht lang horen roepen: Bart naar rechts, Bart naar rechts, Bart naar rechts, Bart naar rechts etc.etc.etc. Daniëlla


IN MEMORIAM In memoriam: André Sprenkels.

Op 21 juni dit jaar kwam het trieste bericht dat André Sprenkels plotseling overleden was. Alhoewel hij en zijn vrouw Riet nog maar enkele jaren actief bij Tiggelaar waren, heeft hij in die korte tijd een flinke positieve impuls aan het bloemenveld gegeven. Hij was er altijd, en bedacht regelmatig manieren om het werk op het veld te vergemakkelijken. Daarnaast was hij altijd bereid om met Johan de klussen naast het veldwerk mee op te knappen. Kisten halen, bloemen leveren, etc. Hij was meestal als eerste op het veld met zijn bestelbus, en bracht bovendien gezelligheid mee. Een steeds terugkerend gespreksonderwerp was de vraag hoe de dahliaplanten die bijna geheel uit water bestaan toch zo kunnen groeien. Hij was veel aan het woord, en kreeg dan ook als eerste de beker voor het vertellen van het sterkste verhaal. Die trofee staat als aandenken aan hem nog steeds in de keet op het veld. Dré was een man van woorden én daden. Voor de veldploeg is en blijft zijn overlijden een enorme aderlating. In het tikweekend vroegen mensen wel eens: “Wie is die man die altijd blijft staan bij het steken?” Nou, dat was dus André. We wensen vanaf deze plaats zijn vrouw en familie nogmaals heel veel sterkte toe met dit grote verlies.


TOET Mijn eerste keer Dinsdagmorgen om zes uur gaat mijn wekker. Langzaam wakker worden, het gebruikelijke ochtendritueel en dan snel in de auto op weg naar het werk. Tegen half zes zit ik al te springen op mijn stoel om naar huis te gaan. Natuurlijk moet ik aan mijn collega’s uitleggen dat ik vanavond naar Zundert doorrijd om daar te gaan bouwen voor het corso. Ze begrijpen er niets van, maar ik ben al weg. Dus eerst snel thuis wat eten, wat mensen ophalen en we kunnen beginnen. We zijn nog net op tijd voor de koffie, maar als iedereen daarna zijn plaats weer inneemt op de steiger beginnen ook wij met plakken. Een paar weken later en helemaal verkocht aan de sfeer beklimmen we de steiger weer, nu met een ouderwetse stuiver en wat plakband. Jammer dat ik vrijdag moet werken, maar zaterdag maken we het helemaal goed. Het slapen is een noodzakelijk kwaad, maar daar kon ik helaas niet meer omheen. Zondag ontzettend gelachen, Front ging als een speer, en ook het publiek in de Veldstraat zal deze wagen niet snel vergeten. Het mooiste moment kwam echter pas maandag. Na vorig jaar te zijn blijven hangen op zondag, en even komen kijken naar de tentoonstelling op maandag, besloten we dit jaar maandag de hele dag vrij te nemen. De sfeer was in één woord geweldig. De spanning van de optocht werd ingeruild voor een feest waarin iedereen werd meegetrokken. Dit begon al met het verkleden bij de plaats waar nog een schim van de tent stond, maar werd voortgezet op het tentoonstellingsterrein. Vooral het stoepkrijten werd enthousiast omarmd door de hele buurt. Snel nog wat mailadressen uitgewisseld (en onthouden!) en dan weer veel te vroeg naar huis. Want, dinsdagmorgen om zes uur gaat mijn wekker.


MOOI MEDJE Heel langzaam wakker worden, het gebruikelijke ochtendritueel en dan snel in de auto op weg naar het werk. Een gevaar op de weg, en aan mijn collega’s uitleggen dat het de dag ervoor corso was geweest. Het was mijn eerste corsomaandag, maar één om niet te vergeten. Volgend jaar waarschijnlijk mijn eerste vrije corsodinsdag! Jasper Korving

In januari was het weer zover, voor het eerst weer naar de tent om mee te helpen de onderstellen te maken (dat wil dus zeggen voor mij: broodjes en soep klaarmaken). Hèhè eindelijk mei nu kon ik wat meer gaan doen (zoals klemmen en buizen sjouwen). Ongeveer vanaf de zomervakantie kon ik eindelijk fulltime corsobouwen en heb ik leren lassen (nog bedankt paul!). Het hele jaar was echt geweldig met al die bbq’s en feesten. Maar corsozondag en maandag waren echt super! De leukste zondag en maandag van mijn leven. Eefje Goos


VALENCIA FESTEGGIANTE Er wordt op veel zaken teruggeblikt na een seizoen corsobouwen, maar de muziek wordt vaak vergeten. Wat wordt de corsohit van dit jaar? Hoe kunnen we er voor zorgen dat ZFM niet meer het signaal van Valencia verstoord? Zal piraat BBQ FM hoofdsponsor Riba bij Valencia weg kunnen kapen? Allemaal zaken waar mensen druk mee bezig zijn maar waar na het corso niet meer aan gedacht wordt. Tijd om even de muziek van dit jaar er door heen te gooien.

“Zelfs ervaren Valencia-lovers als Paul en Van Gils konden dan instemmen met een overstapje naar een andere zender” De problemen begonnen de eerste keer toen ik in de tent kwam. Valencia stoorde en zelfs de “Alles is vers bij de Spar-reclame” kon je alleen nog maar ontcijferen als je de reclame al kende. Z(aad)FM op de 105.3 FM was aan het storen en de dames in de tent hadden al snel Antwerpen FM gevonden met aardige muziek maar het ambiance gehalte was niet voldoende. Het is uiteindelijk nog goed gekomen maar de stoorzender bleef ten koste gaan van de kwaliteit van Valencia. Intern bij Valencia zat het ook fout dit jaar. De woensdagavond was elke week een drama met Dj Pol en Dj Steven. Zelfs ervaren Valencia-lovers als Paul en Van Gils konden dan instemmen met een overstapje naar een andere zender. Ook dit probleem zou opgelost moeten worden voor volgend jaar. Een laatste discussiepunt was het tikweekend waarbij de vele verzoekjes vaak fout werden voorgelezen. Wel kregen we via de radio op zaterdagochtend heugelijk nieuws te horen over Benny Snijbrander en zijn Cindy.

Van de radio overstappen naar de muziek op de wagen is een kleine stap. Er werd een heuse zendmast geïnstalleerd en in heel Zundert was commotie over deze zender. Ook ben ik twee keer ‘s avonds in slaap gevallen met BBQ FM (keihard de illegaalste) op mijn radio die uitzonden vanuit de Gymzaal. De muziek bij de wagen was in ieder geval perfect geregeld, dat heel Zundert dat weken voor corso moest weten was wel een beetje overdreven. Ruim 1 kilometer in de omtrek van de tent was de muziek te horen geweest bij een kleine test.

“Sinds corsong worden de goeie slechte platen over het hoofd gezien” Van de wagenmuziek stappen we over naar de Dj contest. Een geweldig concept wat een groot succes was. Acht top dj’s streden om de titel “Best Dj Buurtschap Tiggelaar”, de psychologische oorlogsvoering was hevig en de voorbereidingen waren groots. Van Hees had het hok omgetoverd tot een grote dance arena. Het licht werd verzorgd door onze LJ Bart. En de discobol in het midden van de zaal maakte het helemaal af. Deze discobol zorgde er nog wel voor dat op de veiling een band minutenlang voor lul stond omdat de stoppen waren gesprongen. Ook het corsocafe was weer een groot succes. Al kwamen er weinig artiesten (helaas Anita met haar merel wel weer) toch was het elke vrijdag één grote begaaienis. Van Hees kreeg het voor elkaar om 400 foto’s in 2 uur te schieten, helaas net niet genoeg voor het Guiness Book of Records. Ook kon van Hees hier zijn nieuwe “toppertjes” pluggen zoals hij zelf zijn ontdekkingen noemt. Een groots voorbeeld is de Jodelkip van Jopie Vogelvang. Maar helaas dit haalde het niet als corsohit. Wat was wel de corsohit? Een lastige vraag want sinds de invoering van de corsong worden de goeie slechte platen over het hoofd gezien en is het Laarhaai lied opeens het corsolied van dit jaar. Bij Tiggelaar denk ik dat Dries Roelvink het nog wel gewonnen heeft met zijn ”O O Diana, ik slaap bij jou zonder pyjama. Want jij bent zo warm, neem me in je arm’n, blijf voor altijd bij mij”. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Tenslotte nog even het laatste muziek onderdeel de Corsong. Tiggelaar staat bekend om zijn goede muzikanten en had een geweldige inzending staan maar haakte op het laatste moment af. Volgend jaar moeten we echt weer met een knaller voor de dag komen. Want het grote succes van de snijbranderslinedance en godezonen moet komend jaar overtroffen worden. Kortom er zijn genoeg problemen met de muziek in zo’n jaar. Ik stel voor om een aparte evaluatieavond te houden om deze discussiepunten te analyseren en op te lossen. Want zonder Guust Flater, Adje Patatje, Dj Johnny van Praag en Jan Monitor geen Corsowagen. Dj Bob



CORNEEKE

TUT

Beste Tiggelaartjes,

Jury rapport, en wat het teweeg brengt,

Mijn naam is Jurre Schepers en ik vind ons de beste bloemencorso van Zundert. Dit jaar vond ik het heel erg leuk om met jullie te bouwen. Ik heel veel geleerd van Joep, Vera, Bel, Anne, Eef , Martijn en nog van vele andere kindjes. De mooiste momenten zijn toch wel al de snoep momenten want van al dat harde werken krijg je een reuze honger. Mijn papa zegt altijd dat ik in de bloemen moet maar daar heb ik helemaal geen zin in. Al dat stom gedoe met die andere bloemen mannen. Ik wil lassen, slijpen, schilderen, plakken, tenten bouwen en de boel een beetje aan de gang houden en dat is anders dan mijn papa altijd doet. Mijn papa is ook een beetje verlegen en daarom zit hij in de bloemen, wel een rare papa hè af en toe? Ik wil heel graag volgend jaar duwen maar daar moet ik nog even met wachten en daarom wil ik graag volgend jaar de bloemencorso sturen. Ik heb al tegen Martijn gezegd dat ik dat wilde en die vond het helemaal OK. Ik vond het echt een heel leuk jaar en ik mis de tent en iedereen enorm. Al die zaterdagen bij jullie in de tent zijn enorm fijn, kon het maar altijd bloemencorso zijn. Op 6 november is het buurtfeest hebben en daar wil ik bij zijn. Moet alleen nog even oppas regelen voor mijn papa, mama en mijn kleine zusje Sietske.

Bijna is het zover!!! De Winterstop! Zaterdag nog een laatste stuiptrekking met het buurtfeest en het seizoen, is voorbij. Althans ik heb al wel begrepen dat onze eigen ontwerpers al weer bezig waren!! Was echter niet brutaal genoeg om te vragen waarmee??

Tot snel kameraadjes, Bloemencorso Ahoi,

Nu wil ik niet meteen sentimenteel uit de hoek komen maar dankzij het internet, en de E-mails voel ik me de laatste jaren toch dichter bij corsobouwend Zundert als anders, een groot voordeel om toch op de hoogte te blijven en veel gemakkelijker als het sturen van brieven. (zo’n gedoe met die postzegels e.d.) Maar ondanks dit wil ik toch wel even iets kwijt. Ook ik heb het jury rapport gekregen. Hiervoor ook hartelijk dank! Echter is dit wel een mooi voorbeeld om iets via de ptt te versturen. Gewoon het verhaal van Tiggelaar op een A4-tje in een gesloten envelop en weg ermee!!Neem hiervoor één een beetje grotere envelop, en er past een pepermuntje bij om de vieze nasmaak weg te poetsen. Dat we voor dit ontwerp, gezien het rondrijden, niet de safetyaward zouden krijgen was al snel duidelijk, er gingen zelfs geruchten bij de Zilverwiek dat sommige zeiden : ”zo kan ik ook duwen!”, maar wanneer is een Tiggelaar wagen Jury-waardig??? Ik probeer mezelf altijd wijs te maken dat ik een corso leek ben, voor mij is meedoen een grote eer, maar zelfs een klein ventje kan hier en daar een grote mond opzetten.

Jurre Schepers



CATWEAZLE En gezien ik dit in Roosendaal schrijf, meer hier dan in Zundert, maar de vragen blijven wel rond hangen…. Waarom zij eerst, wat was er “minder”? bij de onze?????

Een terugblik op afgelopen jaar… Wat was er voor mij in 2004 anders dan voorgaande jaren? Ik had een taak op me genomen. Gelukkig een gedeelde taak; het coördineren van de plakwerkzaamheden. Vorig jaar had ik stage gelopen bij Carla, Daniëlla en Hellen en aangezien de twee eerst genoemden zijn gepromoveerd tot respectievelijk lasser en buiger (al zijn ze nog in overleg wat hun taakverdeling is) dacht ik: ik ga die uitdaging wel aan. Aan de slag. Ik had een missie... Het seizoen kwam behoorlijk traag op gang wat de opkomst betreft. Voor mij prettig maar voor de voortgang wat minder. Twee weken voor het corso kwam het massaal op gang en zag ik een horde mensen op me af komen... HELP!! Het leek wel een spel: wie zet ik waar, wie wil er met wie plakken, wat zijn de kwaliteiten van bepaalde personen. ‘Bepaalde personen’ baalden al van het feit dat ik wist dat zij hun taak serieus nemen, dus die kregen van mij de meest interessante (lees: k#t-) hoekjes.

Eenmaal veilig terug op de veiling . (godzijdank!!!!) Nu nog even de porto’s inleveren, 1 pilsje en omkleden. Voor mij was het de eerste keer dat ik zo’n mooie blouse aan had, dus daar moet je zuinig mee zijn. Alsof de duivel er mee speelt, nr’s 1 en 2 naast elkaar. Spontaan valt mijn bier dood. Om mijn bier te redden en mezelf moed in te drinken, doe ik een paar passen achteruit en kijk heel vlug. Eerst naar links, daarna snel naar rechts. Dit herhaal ik maar heb toch de moed om iets langer naar links te kijken, en vraag me af,:”Waarom??” Het zicht rechts is veel mooier, wel 9X mooier zelfs, maar 6 andere zagen het anders. Slechts 6 mensen!!! Hallo!!!!

Elke avond – als iedereen lekker aan een pilsje in het hok zit – ging ik eerst met mijn stuk restkarton en viltstift de steigers op. Lagen tellen, zwakke plekken zoeken, soms ergeren en ook tevreden zijn. En tevreden was ik toen zoals ‘gepland’ (als er al iets gepland wordt bij Tiggelaar) alles in het wit stond. Blij ging ik naar huis. Missie volbracht! Totdat de schrik om mijn hart sloeg.... In flitsen spookten beelden door mijn hoofd.. delen plakwerk dat naar beneden dondert zodra er bloemen op getikt worden… Alles stond dan wel in het wit, maar was het wel stevig? Zaten er écht wel overal de benodigde lagen op? Zou het plakwerk al die vele dahlia’s kunnen houden? Ik was de controle kwijt… en da’s geen fijn gevoel. Ik kon niets anders doen dan afwachten. En vertrouwen hebben in de plakkers…

Terug naar het heden, bijna buurtfeest. Ja ik ben er, ja ik ben later. Als de plannen doorgaan ga ik toch eerst even bij Anko langs. Een klein hoogte punt na het buurt feest is dat de visueel kort daarna uit komt, ik neem aan dat de corsief ook rustig doorgaat dus zo eenzaam zijn de wintermaanden niet. De Nieuwjaarsborrel laat ik traditie getrouw aan me voorbij gaan. Volgens de etikette mag je elkaar de hele maand Januari gelukkig nieuwjaar wensen, de meesten zie ik wel op de bouwplaats.

Volgens mij zijn er nog nooit zo weinig bloemen van de wagen(s) gevallen... (toch?) Sabine

Groetjes, Leo(nard van Hooijdonk)



HET JURYRAPPORT Enkele weken geleden is het juryrapport openbaar gemaakt. Wegens ruimtegebrek kunnen wij helaas alleen de bevindingen van de jury over onze wagen(s) plaatsen. Via het secretariaat van onze buurtschap is een digitale versie van het complete juryrapport te verkrijgen.

15. Titel Buurtschap Prijs Punten

: Gente festeggiante : Tiggelaar :2 : 503

Een ware, opmerkelijke optocht van gezichtsloze, daardoor lege mensen in rijke, zeer zorgvuldig en gedetailleerd uitgevoerde kostuums. Prachtige details, zoals opengewerkte kragen, mooie stoffen, prints, borduursels, pruiken, hoofddeksels, waaiers en ga zo maar door. Een prachtige parasol. De mantels vragen evenveel aandacht als de rijkelijk met details uitgevoerde kopstukken en hun allegorische attributen. En dat allemaal met dahlia’s tot stand gebracht. Chapeau. Ze waren mooi en indrukwekkend en dat vond de vakjury zeer te waarderen. Ook hier contrast. Een spannend gegeven in een corsowagen, vindt de vakjury. Het contrast dit keer tussen de elegantie, verfijning, het chique en voorgespiegelde macht enerzijds en de leegheid anderzijds. De spanning van dat contrast komt heel goed over. Je ziet dat de figuren leeg zijn, dat alles wat ze doen ‘poeha’ is en toch stralen zij macht en status uit. Was de keuze van negen omdat de figuren negen meter hoog waren? Door de hoeveel heid van figuren waande je je in een carnavalsoptocht in plaats van een Corso-optocht. Een rijkdom aan details en elke figuur, met zijn eigen kwaliteit en schoonheid, was de moeite waard om naar te kijken. Hoe anders zou dat zijn geweest, als de figuren niet alleen als afzonderlijke schoonheden achter elkaar liepen, maar tezamen een act zouden uitvoeren waaruit vanuit die gezamenlijkheid een nieuw beeld gevormd wordt. Een beeld dat aan alle kanten voor de toeschouwer herkenning en waardering oproept. Dat zou beslist een vernieuwing in het Zunderste Bloemencorso hebben betekend. Om even bij de optocht te blijven. De figuren gaan, behoudens de eenheid in kleurtonen, geen relatie met elkaar aan (zou zoals hierboven genoemd vernieuwend zijn) maar ook niet met het publiek. ‘Wij-zij’. In eerdere rapporten gaven wij aan dat de emotie, die zo kenmerkend is voor het Zundertse Corso, eigenlijk een element is dat we graag in de communicatie tussen het beeld van de wagen en het publiek zouden willen terugzien.


BELGIUM SPEAKING “We hadden de mensen over de bollen moeten aaien” Boerenkielenjury Gente Festeggiante was een wagen zonder emotie vindt de vakjury, en dat mag niet want dat is niet des corsos. Met emotie bedoelt de jury het contact met het publiek. Met andere woorden, de jury heeft besloten dat de wagen het publiek niet beroeren kon, ze was te arrogant, de figuren hadden te veel macht, te veel status. We hadden de mensen over de bollen moeten aaien, snoepjes moeten uitdelen, moeten vóórzingen –helaholatuthola- want dát is pas carnaval. ‘Elan’ op straat mag niet vinden ze, want daar kan het plebs op de tuinstoeltjes niks mee, het corso is van en voor het volk, en dat willen ze graag zo houden. Voorts was het verband tussen het aantal wagens en de hoogte ervan origineel bedacht, maar de jury houdt meer van contrast, dat is immers “een spannend gegeven in een corsowagen”. Zes wagens was daarom het beste geweest. Toch deed het aantal van negen de jury vermoeden in een carnavalsoptocht beland te zijn. Wat ontbrak was de helaholadikketietenmuziek. Maar de juryleden hadden pas echt genoten van onze wagen als die zes figuren niet achter elkaar, maar tezamen liepen, of beter hosten, en een mooi kunstje hadden vertoond. Wat precies vertellen ze niet maar ik denk aan dijenkletserij of zoiets. Want dat had langs alle kanten voor de toeschouwer herkenning en waardering opgroepen: “dat zou beslist een vernieuwing in het Zundertse Bloemencorso hebben betekend”! Volgend jaar maken we een kamerbreed tapijt.


PLIEN PLU Zag ik bij toeval een oproep tot terugblikken voor alle bouwers van Tiggelaar. Ook al zit ik hoog op een wolk vanuit de hemel op jullie neer te kijken, ik vind dat ik even veel recht heb om mijn relaas te doen. Ook ik wil graag mijn stem laten horen. Ik, Plien Plu, heb een onwerkelijk jaar achter de rug. In enkele maanden tijd ben ik tot vrouw geworden, weer afgebroken en waardig naar de Corsohemel gerezen. Dit laatste hadden jullie wel even mogen zeggen. Ik schrok me een hoedje toen ik heel het Circus Genetica bij de hemelpoort zag staan… Het begint allemaal met wat asjes en prulwerk. Het grootste geprul was wel het prototype wagentje. Alsof de vergelijking ooit op zou kunnen: het onderstel met stoeptegels of wij, feestgangers in de meest oogverblindende gewaden. Goed, het is jullie vergeven. De stabiliteit was gewaarborgd en vanuit mijn as – zonder zwenkwielen, maar daar zouden jullie toch wel tijdig aan denken? – werd de constructie opgebouwd. Ik voel de bui al komen; die paraplu, of is het nu een parasol, wordt nog een hels karwei. De basis is gelegd en mijn ziel is aanwezig. Ik kijk toe… Wie zou mij gaan scheppen? Hoe zouden mijn vormen gemaakt worden? Ik had mijn schaalmodel al gezien. Dat kon wel wat worden. Als ze mijn taille echt maar mooi slank gaan maken en me voorzien van een mooie ruime C-cup… Afwachten maar. Ene Peter uit Antwerp begint met – heel oneerbiedig – de grote lijnen uit te zetten. Slechts één avond in de week. Nou vraag ik je!


Respectloos, want ik zie heus wel hoeveel er dagelijks aan mijn mede feestgangers werd gebouwd! Opeens staan er twee vrouwen op: ene Daniëlla en ene Carla. Zij hebben een missie; mij tot een volwaardige vrouw opbouwen. Dat is aan deze op en top vrouwen wel besteed. Ik heb er vertrouwen in. Wat een gevoel en voorzichtigheid… Elke plooi wordt overdacht, niet één keer maar wel honderd… Aan mijn collega’s wordt alleen in de avonduren gebouwd, maar voor mij komen Daniëlla en Carla terug. Speciaal voor mij...... Ik voel me belangrijk, als een prinses word ik met voorzichtigheid benaderd. Opeens word ik wakker uit de droom. Inmiddels staan er steeds meer feestgangers om me heen… zelfs al met lagen van dat krantenpapier. Ik ben nog naakt, een hol en leeg geraamte. Ik voel me ongelukkig en kan wel huilen. Komt het nog goed en belangrijker nog... zou ik wel mee kunnen naar het feestgedruis? Af en toe zie en voel ik iemand anders aan m’n lijf. Bruut en met minder gevoel als de dames, maar dat is ze vergeven. Er is haast. Die paraplu van me hoef ik niet meer… laat maar thuis. Het zal toch niet gaan regenen en tegen het zonlicht ben ik gewapend door mijn sierlijke masker. Maar nee, niemand pikt mijn signalen op. De ‘plu’ zoals ze mijn paraplu noemen moet en zal er komen. Inmiddels wordt er aan mijn rok ‘geplakt’. Koude stroken kranten met dikke lagen lijm worden bevestigd. Laag op laag. Op sommige punten verlies ik mijn vorm. Daar baal ik van. Een vierkante meter moet open blijven. Voor de wielen hoor ik iemand zeggen. Zie je wel dat mijn ongerustheid terecht is… Als ze de wielen maar niet vergeten. Ik vorder gestaag. Ik merk dat ik populair word. Het is erg druk als er aan me ‘geplakt’ kan worden. En voor dat ik het weet krijgt mijn blanke huid een kleur. Minder kleur dan de rest weliswaar, maar dat zal me alleen maar nog meer onderscheiden van de rest. Ja, ik weet dat ik ijdel ben. Niet lang daarna komen de eerste bloemen. Het ruikt heerlijk in mijn huis. Er wordt keihard gewerkt en ik sta in no-time in een laag van duizenden dahlia’s. Dit heeft eveneens ‘mijn’ Carla geregeld. Mijn schepster… Op een zondagochtend in september is er opeens enorme bedrijvigheid… Er kruipen mensen onder mijn rok. Ik word er stil van… Ik zie dat mijn schepster er bij is, dus ik voel me veilig. Ik weet het: nu gaat het beginnen. We gaan naar het feest! Niet wetend dat ik twee dagen na het feest een stille dood zal sterven.

Vergeet me niet, dat zal ik jullie ook nooit doen.


DREEKE

Corso of Carnaval……..wat een keuze?!! Dit jaar weer iets fanatieker dan het jaar daarvoor en het jaar daarvoor. Maar wanneer houdt dit gevoel om te blijven bouwen op? Eerst bouwen voor carnaval in Prinsenbeek. Dikke kleren uit de kast, heteluchtkanon op elf graden en gaan. In maart is het weer gedaan met de pret. Na het afbreken van de carnavalswagen ben je blij dat het weer een paar maanden voorbij is. Maar nee, voor mij niet. Dan wordt het weer tijd om eens naar Zundert te rijden. Weer in de bouwkleren springen, alleen dan met een T-shirt aan. Niet alleen mocht er geplakt worden, maar ook lassen, kartonnen en inschilderen was dit jaar een mooie ervaring. Na een drukke zomer en de laatste week vrij te zijn geweest zit het er weer op. De maandag op het veilingterrein is voorbij. Twee dagen gediscussieerd over de uitslag en in het paarse shirtje nog een keertje in mijn eentje alle wagens kritisch bekijken. Het begint weer te kriebelen om zelf te beginnen met de carnavalswagen. Maar wanneer houdt dit gevoel op om constant te bouwen. Geen idee, het is een verslaving! Marcel Korving


DE TIENDE WAGEN Op 25 maart werden de eerste knollen gehaald in Zwaanshoek (4640 st.). Deze werden gescheurd in de serre bij P. van Nijnatten in de Oude Gasthuisstraat. Na scheuring waren er 7500 knollen. Ook via Jos Hereijgers werden 6150 knollen gekocht, na scheuring 7900 stuks. Aan eigen knollen hadden we ingekuild 14800 knollen. Op 24 april werden 29.460 st. knollen geplant. Half juni 2004 begonnen de werkzaamheden op het veld. Iedere dinsdag werd er gehakt om de boel netjes zuiver te houden. In de week van 28 juni werd de grondboor voor de palen te zetten in werking gezet. Deze klus was binnen 3 dagen geklaard. Het touwen trekken, spuiten tegen ongedierte en het bemesten werd verder door de veldploeg verzorgd. Op 29 juli werden de eerste bloemen geleverd de laatste bloemen werden 1 oktober geleverd. We hebben ongeveer 30 keer geleverd aan de bloemencommissie d.w.z. 721.750 stuks plus 240.875 voor ons eigen corso is een resultaat van 962.625 stuks. Doordat ook dit jaar de opkomst bij het bloemen plukken redelijk goed was kon er altijd de gevraagde hoeveelheid geleverd worden. Begin mei kregen we het bericht dat onze poolkisten moesten verhuizen uit de serre van P. van Nijnatten, omdat deze verhuurd was. Gelukkig konden wij ze tijdelijk bij Theo Braspenning in Rijsbergen onderbrengen. We hebben voor de poolkisten nu een plaats voor de komende winter gevonden bij Peter Rombouts aan de Rustenburgstraat. Hopelijk kan dit definitief worden. Tussendoor werd ook de container van de regeninstallatie geschilderd. Het zat de veldploeg dit jaar niet echt mee met de veldwerkers. Piet Bastianen was niet beschikbaar en Tom Aarts niet altijd. De grootste klap kregen we te verwerken toen op 21 juni 2004 André Sprenkels overleed aan een hartstilstand. Ondanks dat we nog niet helemaal klaar zijn op het veld wordt het seizoen op 12 oktober afgesloten met een koffietafel bij Jan en Ellie Braspenning. Daarna zullen de knollen op Zaterdag 30 oktober ingekuild worden en kunnen we voorlopig de winter tegemoet zien. Maar ook in de winter moet de daarvoor aangewezen persoon regelmatig de kuil gaan inspecteren of alles naar wens verloopt. Buurtschap Tiggelaar hoopt dat er voor het volgend jaar meer jeugdige ouderen zich beschikbaar stellen om eventueel na werktijd een avond te komen werken.

BUURTFEEST Dat de Visueel wat later uitkomt heeft ook zo zijn voordelen. Bijvoorbeeld dat je kunt terugblikken op een buurtfeest dat pas net achter de rug is. Zoals gebruikelijk werd er ‘s middags gekaart door de volwassenen en was er een spannende vossenjacht uitgezet voor de kinders. Met beide activiteiten zijn alle deelnemers zeer vermakelijk de middag doorgekomen. Jaap was inmiddels al druk bezig met de voorbereidingen voor het buffet dat hij ons later op de avond zou voorzetten. Na een spetterdende speech van inval-voorzitster Annemiek is er smakelijk gegeten. De fanatieke dansers hadden net voor de pudding de veters al voorzien van een dubbele knoop en de eerste dans liet dus ook niet lang op zich wachten. Tijdens de pauze van de band en na het prijzenfestival “Cash en Marco” kreeg Frank Bastiaansen uit handen van Martijn de”IJnStijn award 2004”. Later op de avond was het beurt aan Jim Mertens om de “gouden” spijker van een nieuwe eigenaar te voorzien. Aan de hand van een werkelijk prachtige speech werd duidelijk gemaakt dat Jan, Carla, Anne, Eefje en Bart Goos de ere-prijs in ontvangst mochten nemen. Een staande ovatie was het gevolg. Met “Take Two” als schuldige barstte er een fantastisch feest los waarin zowel jong als oud het erg naar de zin had. Vooral de veldploeg heeft het zware jaar met een groot feest afgesloten. Er is geen minuut voorbij gegaan zonder een veldwerker op de dansvloer. Al met al een prachtige afsluiting van een wereldjaar!

De Veldploeg



“GOUDEN” SPIJKER 2004 En dan....dan is het woord aan Jim Mertens. Hij ontvouwt een op officieel Tiggelaar papier geschreven toespraak. Jim vertelt dan over hoe leuk het is om de spijker te krijgen maar daarentegen lastig is om hem het volgende seizoen weer uit te reiken. Denkt er vervolgens over om een praatgroep voor gouden spijker “slachtoffers” op te richten, zelf weer zoveel mogelijk in de tent en op het veld te verschijnen om hem nog maar een jaar te houden, merkt dat hij meer aandacht krijgt van de mede-corsobouwers en zelfs geconfronteerd wordt met omkoping. Vervolgens maakt Jim een opmerking over dat we deze “problemen” komend jaar met z’n vijven kunnen verdelen. (???????) Dan roept Jim ons hele gezin naar voren! Het gevoel van de verrassing maakt al snel plaats voor een gevoel van trots. Zoiets als een Italiaans familie gevoel (Jan noemt het ook wel vaker het “Corleone” gevoel). Vergelijkbaar met het gevoel dat we hadden tijdens de Italiaanse avond op het veldje toen de gehele Tiggelaar familie aan lange tafels zat, te genieten van een overheerlijke Italiaanse maaltijd. Het was al een geweldig corsojaar voor de Goosjes en als je dat dan ook nog mag bezegelen met een gouden spijker......waar hebben we het aan verdiend? We vinden het gewoon geweldig om te doen, we krijgen er immers ontzettend veel voor terug! Bedankt allemaal!!

Anne Eefje Bart Carla Jan

CV DE LOLBROEKEN Ha Tiggelarianen, Voor degenen die ons nog niet kennen, zal ik ons even voorstellen. Wij zijn een aantal bouwers uit Prinsenbeek die al zo’n drie jaar helpen om jullie, oeps, “onze” wagen voor de 1e zondag in september af te krijgen. Dit doen wij met veel plezier, omdat wij net als een aantal van jullie verslaafd zijn aan het sfeertje dat “bouwen” heet. Omdat er een band is ontstaan en jullie het misschien ook leuk vinden om bij ons te komen helpen zal ik een korte uitleg geven van ons idee en een kleine planning. Wij bouwen net als jullie altijd een extremer idee dan de andere clubs. Ook bij ons wordt dit niet altijd gewaardeerd, maar toch houden we vol. Dit jaar zullen we bouwen over de dagelijkse sleur die met carnaval omgetoverd wordt naar een kleurrijk feest. De muziek zal dan ook veranderen van zware, saaie muziek, naar vrolijke carnavalsmuziek. De wagen zal eerst in grijstinten te zien zijn, met saaie, verveelde koppen. Maar als de muziek omslaat draaien de koppen en zal er een feestelijke wagen ontstaan. Inmiddels staat de tent en wordt er hard gewerkt aan de constructie en de eerste vormen. Tegen de Kerst zal er veel geplakt gaan worden, want begin februari is het karnaval. Wij bouwen op Liesdreef 1 te Etten-Leur, dus heb je een keer zin om langs te komen, kan dat altijd! We houden jullie op de hoogte van de leuke feesten in Prinsenbeek. Houdoe en in ieder geval tot volgend jaar!


Marcel Korving


jaargang 10 nummer 2 oplage 260 stuks

Recommend Documents