jaargang 12 nummer 2 oplage 280 stuks

TIGGELAAR jaargang 12 nummer 2

VISUEEL oplage 280 stuks

INHOUD Bestuur Buurtschap Tiggelaar: Annemiek van Hassel (voorzitter) Sabine Brosens (secretaris) Stan Hendrikx (penningmeester) Jos Mensen Jan Goos Arno van Gils Martijn van Hees Redactie Visueel: Anne Goos Heidi van Hassel Erwin van Gils Redactie adres: Fazantstraat 14 4881 WJ Zundert Tel: 076-5994629 Mail: [email protected] Lay-out: Erwin van Gils Met mederwerking van: Vera, Isabel, Annemiek, Joram,

REDACTIONEEL Beste Tiggelarianen,

Redactioneel Van de Voorzitter Heraldiekvlag Persoonlijke berichten Uitslag kleurwedstrijd DJ (B)observeert Activiteitencommissie In Memoriam Leger: De maquette Tipje van de sluier Kinderkot Addy zonder grenzen Jan

Addy, Lia, Lindy.

Nog een paar weken te gaan en dan is het weer zo ver.....corso 2006!!! Omdat het echte werk op het moment in de tent moet worden verricht is deze Visueel een stukje dunner dan de andere edities. Naast de belangrijke informatie over de laatste weken voor het corso, het corsoweekend en de weken na het corso (zie nieuwsbrief) blikken we terug op de afgelopen corsomaanden. Ook is het “Tipje van de sluier” weer terug van weggeweest. Als je deze Visueel hebt uitgelezen staat je nog maar één ding te doen. Oude kleren aan en naar de tent in het Laarpark. Er is vast en zeker nog heel veel te doen. Tot ziens in de tent. Mocht je enthousiast raken tijdens het lezen en zelf ook een bijdrage willen leveren aan de volgende Visueel, aarzel dan niet en mail je creatie naar: [email protected] Veel kijken leesplezier!! Redactie Visueel Algemeen: Heb je iets te melden, bel, stuur of mail het naar het secretariaat van Tiggelaar. Sabine Brosens, Fazantstraat 14, 4881 WJ Zundert, telefoon: 076-5994629 E-mail: [email protected] Wil je naast de nieuwsbrieven op de hoogte blijven van alle mogelijke Tiggelaar -informatie. Mail dan even naar: [email protected] (dit geldt met name ook voor binnenbuurters).

De naam van dit buurtblad is afgeleid van de wagen “Visueel”, ontworpen door Tjeu van Mierlo, waarmee Tiggelaar de 2de prijs behaalde.

BUURTSCHAP TIGGELAAR

Geef ook wijzigingen van je e-mail-adres door aan het secretariaat!


VAN DE VOORZITTER

Beste Tiggelarianen, Het corsoseizoen loopt naar zijn hoogtepunt. Zondag 3 september is het weer zover. Dan trekt Tiggelaar met haar ‘Leger’ door de Zundertse straten. Tot nu toe gaat het allemaal gesmeerd. De bloemen hebben dankzij de niet aflatende zorg van de veldploeg de extreme hitte goed doorstaan. En de wagen staat als jullie dit lezen waarschijnlijk al ver in het wit. Na de uiteenlopende ‘projecten’ van de afgelopen jaren, was het dit jaar wel weer eens prettig om gewoon op één onderstel te bouwen. Vrijwel alleen vormgeving. De vaste bouwers hebben er zelf om gevraagd. Geen aggregaat, geen boxen inbouwen, geen kleding maken, geen geregel met figuranten, geen panelen, geen blauwe of groene bloemen, geen speciale effecten. Niets van dit alles. Eigenlijk een hele saaie wagen. Zelfs over de te verwachte prijs schijnt niemand zich druk te maken. Misschien zijn we wel iets té relaxed. Voordeel van zo’n bouwjaar is dat er wat meer ruimte is voor nevenactiviteiten. De tent is in een heus fort omgetoverd. Het kinderkasteel wordt iedere maandag door jeugdige ridders en jonkvrouwen bezocht. Een groep strijdlustige kruisvaarders zijn al op pad geweest voor een kruistocht. En de Middeleeuwse maaltijd met varken aan het spit was natuurlijk een hoogtepunt. Ook in de weken nadat ik dit schrijf zullen er vast nog hoogtepunten volgen. Een leger raakt immers niet snel uitgeput. Zit het venijn wellicht in de staart? Als het aan Johan en Marc ligt wel. Zij willen dit jaar meer dan bijzondere aandacht voor het tikwerk. Het is niet zo’n hele grote wagen, dat moet kunnen. Dus tikkers van Tiggelaar: Kom in grote getale en trek met uw creatiefste duim ten strijde. Dan komt ook dát goed. En oh ja, dit jaar is paars de kleur van de wagen…


HERALDIEKVLAG Je ziet ze overal in de straten, aan steeds meer gevels prijken de clubkleuren. Het textiel laat zien bij welke buurtschap deze bewoner(s) behoren. Een kleurrijk eerbetoon aan de draagkracht die ons corso heeft. DE HERALDIEKVLAG Wil jij ook laten zien dat je een trortse bewoner of bouwer van Tiggelaar bent dan kun je de heraldiekvlag van Tiggelaar bestellen. In tegenstelling tot de datum van 4 augustus vermeld in de laatste nieuwsbrief kun je de vlag nog steeds bestellen. Voor slechts 15

euro krijg je een vlag(120x120) van zeer goede kwaliteit.

Geef je bestelling door bij het secretariaat. Betaal contant of op rekeningnr. 160571901 Momenteel heeft het bestuur 50 stuks besteld. Deze worden net voor corso geleverd. Tot op heden hebben we 30 bestellingen ontvangen. De kans bestaat dat jou bestelling buiten de eerste 50 stuks valt. Mocht dit het geval zijn dan wordt jou heraldiekvlag na corso geleverd.

PERSOONLIJKE BERICHTEN Rectificatie: In onze vorige Visueel is een vervelende fout geslopen. Bij het overlijdensbericht van dhr. Quirijnen stond abusievelijk het verkeerde adres vermeld. Dit moet zijn Burg. Manderslaan 37 ipv nr. 19.

Geboren:

mei 2006: Floortje, Fam. Engelbert, Wildertsedijk 45. Milan, Fam. van Ierssel, Tuintjes 19.

60-jarig Huwelijk: Dhr. en mevr. Dictus, Pastoorsdreef 12, vierden in mei hun 60-jarig huwelijksfeest. Overleden:

april 2006: Mevr. Kerstens - vd Eijnden, Burg. Manderslaan 16. 9 april 2006: Ad Mulders, Burg. Manderslaan 46.

UITSLAG KLEURWEDSTRIJD De oproep van Johan en Marc om ze te assisteren bij het inkleuren van de wagen heeft grote gevolgen gehad. Maarliefst 500 inzendingen kregen we binnen. Erg raar als je maar 280 stuks de deur uit hebt gedaan. Alle inzendingen hebben onze ontwerpers enorm geholpen bij het inkleuren van de maquette. Inzendingen van o.a. Harrie van den Broek, René Bastiaansen en Frits Schremmer hebben het niet gehaald. Wie hebben er wel gewonnen: Bram en Irene van den Ouwelant! Van harte gefeliciteerd!! Bram(12) en Irene(9) hebben inmiddels van de Visueel redactie het prachtige pc-spel “RISK” ontvangen.


DJ (B)OBSERVEERT Corsoliefdes Tijdens het bouwen is het vaak heftig samenwerken. Plakken is een ramp als je ook voor jezelf moet pappen, veel sjouwwerk is niet te doen alleen en in je eentje het bier opdrinken is ook niet zo leuk dan het samen te doen. Maar de meest intense relatie onstaan tijdens het lassen, sterker nog tijdens het lassen ontstaan hele corsoliefdes. Solo lassen kunnen er maar weinig, en met drieën lasjes leggen heb ik er ook nog maar weinig zien doen. Daarom is het één van de weinige dingen in de bloemencorsotent die je altijd met zn tweeën moet doen. Een lasduo moet elkaar volledig kunnen vertrouwen. De buiger moet goed communiceren om zijn vormen goed aan elkaar te krijgen, de lasser heeft prestatiedruk en moet voorkomen dat zn partner (en hij/zijzelf) met lasogen naar huis gaan. Verder zijn er natuurlijk ook de brandwonden waar je de echte heftige lasrelaties aan herkent. Ook sta je regelmatig krap tegen elkaar op een plankje 7 meter hoog om net dat ene lasje te leggen. Kortom alles wat in een relatie zit vind je terug bij lasduo’s. Je moet elkaar kunnen vertrouwen, communiceren, samen optimaal presteren en lichamelijk contact maken voor een optimaal resultaat. Iets wat ook in het dagelijks leven belangrijk is in een relatie. Een avond goed gelast maakt mij helemaal verliefd. En als je drie dagen achter elkaar met dezelfde geliefde hebt gelast voelt het wel een beetje als vreemdgaan wanneer je de vierde avond met een minnaar de stijger op moet omdat je geliefde je in de steek laat.

Ik heb ook heel veel corsoliefdes gehad de afgelopen jaren. Hierbij was elke relatie totaal anders. Mijn geliefden moeten vaak een beetje geduld met me hebben omdat ik het nog wel is af laat weten op het hoogtepunt. Ik heb een hartstochtelijke relatie met Erwin van Gils. Hij geeft me de ruimte en ondersteunt me goed, daarom presteer ik bij hem vaak optimaal. Een geweldige communicatie en de beste lasjes worden in het heetst van de strijd gelegd. Met Erwin Braspenning heb ik een heftige relatie. Als je bij Erwin niet presteert dan zal de relatie snel onder druk komen. Maar hierdoor haalt hij wel het beste in mij naar boven en is er sprake van een vruchtbare relatie.


De laatste weken voor corso ga ik graag een middagje of avondje vreemd met broer Rob. Met Rob in een hoekje lekker dicht bij elkaar de grote vormen dicht maken is het mooiste wat er is.

“Alles wat in een relatie zit vind je terug bij lasduo’s” Ook met het verse bloed heb ik echte las relaties. Met Hans Hereijgers las ik graag. We bouwen gedurende het corsoseizoen de spanning op, en de vonken vliegen er de eerste weken nog niet van af maar aan het eind van het bouwseizoen staan onze lasjes in vuur en vlam. Ik heb ook een onbereikbare liefde, Knetter Wagtmans zal zijn Eefje Goos nooit in de steek laten voor mij, wat mij al veel liefdesverdriet heeft gekost. One night stands had ik ooit met Paul Bastiaansen, Mark Maas en Leonard. Moeilijk om op elkaar ingespeeld te raken in het begin, maar aan het eind van de avond heb je geen geheimen meer voor elkaar. Verder ben ik trots dat ik ooit de steigers heb mogen betreden als partner van Peter van Aert. Van hem leerde ik de eerste kneepjes van het vak. Maar uiteindelijk werd deze relatie niks en legt Peter zn lasjes tegenwoordig zelfs helemaal in Argentinië. Er zijn nog veel mensen waar ik een oogje op heb om een lasje mee te leggen. Maar toch kijk ik weer uit om te gaan plakken. Lekker zonder al dat relatie gedoe meters maken en Radio Valencia mee kunnen volgen. Tot slot wil ik hiervoor Bart Goos nog even bedanken die een speciale antenne heeft gebouwd zodat de goede muziek op de 100 en 5 fm gegarandeerd is. Dj Bob wenst al zijn fans en bouwers bij Tiggelaar een fijn en liefdevol corso.


ACTIVITEITENCOMMISSIE De afgelopen maanden zijn er door de activiteitencommissie weer enkele activiteiten georganiseerd. Naast het paaseieren zoeken heeft ook de jaarlijkse BBQ en fietstocht plaatsgevonden. Hieronder een fotoimpressie van het paaseieren zoeken.


IN MEMORIAM 9 april jl. ontvingen we het vreselijke bericht dat Ad Mulders was overleden. Ad was graag gezien in de tent. Onze buurman, dit omdat zijn volkstuintje pal naast de corsotent ligt, kwam regelmatig poolshoogte nemen , water aftappen en een praatje maken. Doormiddel van deze pagina willen wij Ad gedenken en zijn vrouw Marianne, kinderen en kleinkinderen veel sterkte toewensen.


LEGER: DE MAQUETTE

TIPJE VAN DE SLUIER Door: Vera en Isabel van Beek en Heidi van Hassel

Na een kort ritje met de auto, belandt het razende, nieuw opgezette reportersteam, deze maal op het bloemenveld van ons Tiggelaar om daar Lia Eiting-Stuijts te verblijden met een interview. Eerst een bakske koffie, maar daarna worden de vragen in een vlot tempo afgevuurd op Lia door Vera en Isabel. Tante Heidi heeft zichtbaar moeite om het bij te benen met schrijven, gelukkig kent ze steno en zie hieronder het uiteindelijke resultaat. Lia ziet het levenlicht op 26 januari 1949 te Hoogerheide (gemeente Woensdrecht). In 1953 komt de gehele familie Stuijts naar Zundert in de Burgemeester Manderslaan wonen. In die tijd bestond buurtschap Tiggelaar nog niet en gingen pa en ma Stuijts helpen bij buurtschap Molenstraat. Dat beviel goed en was leuk, maar de Burgemeester Manderslaan was een grote straat. Zou het niet lukken om een nieuwe buurtschap te stichten? Zo gezegd, zo gedaan. Zo ongeveer ter hoogte van de Heerdgang, naast Vissenberg (zegt Toke van de notaris mensen iets?) werd Tiggelaar een feit, waarna ze na een paar jaar op die plek gebouwd te hebben verhuisden naar de Turnstraat. Lia ontmoet in haar jonge jaren haar man Harry in Renesse tijdens vakantie. Ze besluiten om in september 1970 te trouwen, omdat ze in Pijnacker hun intrek in een huisje daar zouden kunnen nemen. Dat ging uiteindelijk niet door. Harry kon toen in Moordrecht een baan krijgen. Vanwege de Molukkenrellen wilden veel mensen daar niet werken. Harry wel en zo trokken ze naar Moordrecht. In januari 1971 is dat huwelijk alsnog een feit geworden. Na 7 jaar Moordrecht, nu alweer 28 jaar in Zevenhuizen. Daar zijn hun kinderen Harm-jan (33 jaar) en Miranda (28 jaar) geboren. Vanwege de geboorte van Miranda in september 1977 heeft Lia zelfs een corso gemist. Ze weet eigenlijk niet eens meer waarom. Een zware bevalling was het niet. Inmiddels is Lia ook al oma van een tweeling, Donna en Chiara (11 maanden). Lia heeft verder wat boekhoudwerkzaamheden gedaan links en rechts, maar na de herscholingscursussen dit niet lang meer gedaan. Ze helpt zo nu en dan ouderen, maar daarbij is niets verplicht en ze heeft ook bloemen geplukt bij tuinderijen.


Lia is een echt buurtmens. Ze heeft jaren geleden in het bestuur gezeten. Het huidige bestuur vond toen dat er meer jeugd in het bestuur moest komen. Lia en Johan Brosens zijn toen het bestuur betreden om hier gehoor aan te geven. Lia is overal te vinden in de zomermaanden in Zundert. Ze past regelematig op huizen van buurtgenoten, maar heeft inmiddels ook samen met Harry een plekje op camping de Laarse Heide (via zoon Harm-Jan) zodat ze niet steeds 80 km (1 uur) hoeft af te leggen tussen Zundert en Zevenhuizen in de corsoperiode. Voor goed terugkomen naar Zundert zit er niet in, maar als we er zijn voelt dat altijd erg vertrouwd en zeg nooit “nooit”! Lia is voornamelijk op het veld te vinden, hoewel we natuurlijk eindigen in de tent met het laatste weekend. De laatste jaren komt ze ook steeds vaker meehelpen met plakken. Ze kan vooral genieten van het feit iedereen weer te zien na een jaar en door dan gezellig bij te kletsen. Lia is graag buiten, vandaar haar uiteindelijke voorkeur voor het bloemenveld. Tijdens het corsoweekend is Lia de donderdag en de vrijdag grotendeels op het veld te vinden. Als alle bloemen eraf zijn, dan verkast ze naar de tent om daar met name te gaan steken. Tikken is niet haar ding. Ze helpt wel zo af en toe met koffie zetten, rondgaan met drinken/broodjes etc. Ze draagt haar steentje bij tot de catering. Haar favoriete corsozondag brengt ze het liefst door op de hoofdtribune. Dat is altijd weer een hele belevenis en een mooie plek om alles goed te kunnen bekijken. Het jaar van Zwerm zat Lia op de tribune en nog een ander jaar met warm weer, welk jaar is haar ontschoten. Met Zwerm beleefde ze daar ondanks het warme weer een kippenvelmoment. Ze kreeg het koud van de indrukwekkende manier hoe de duwers langzaam in die hitte de markt passeerden. Vandaar ook dat Zwerm haar meest geliefde Tiggelaarwagen is. Alles klopte aan die wagen vond Lia.


De wagen met de tijgers haalt ook een hoog plaatsje in haar favoriete corsowagenlijstje. Ook die wagen klopte. Alles was net echt, de zuigelingen, de blik van de moeder….. Het jaar van Offerande (de 1e keer eerst met Tiggelaar) keek ze in de Burgemeester Manderslaan, maar ze wist niet hoe snel ze op de markt moesten zijn. Rennend kwamen ze daar aan om trots met de wagen mee te lopen naar de veiling. De plaats die behaald wordt maakt Lia niet zoveel uit. Het gaat om de gezelligheid. Dat staat voorop. Natuurlijk is het leuk om hoog te eindigen, maar ook in tijden dat het Tiggelaar wat prijs betreft wat minder goed afging, was dat nooit een minpunt. Het deed niets af aan de sfeer binnen de buurt. Voor dit jaar heeft Lia zich nog niet zo verdiept in de verwachtingen. Ze denkt dat onze wagen heel mooi kan worden, mits het lukt met de kleur en dus met de bloemen. Als we haar vragen om een mooie bloem stellen we haar voor de keus My love of Kafka…. “Doe maar een kleurtje!” De Visueel gaat boven de Corsief en de internetsite van Tiggelaar boven die van het corso in zijn algemeenheid. Ook hier blijkt weer wat een echt buurtmens Lia is. Het buurtgebeuren volgt ze liever. Met corso heeft ze het liefst zon. Zo’n graad of 22 is prima. Of is dit haar nu opgelegd door het reportersteam? Lia ziet het wel zitten als het corsotentoonstellingsterrein zich verplaatst naar de assortimentstuin. Ze denkt dat daar de wagens in een ronde opstelling beter staan en dat dit zorgt voor een beter verloop van het publiek. Mooie herinneringen heeft Lia genoeg, al moet ze hiervoor wel even diep graven in haar geheugen. Ze belt later zelfs nog op om een aanvulling te geven op het interview. Ze verbaast zich over het smeren van de broodjes. Vroeger deden we dat bij ons ma en pa in de keuken en hadden we aan 100 broodjes genoeg en dat was al flink wat. Nu komen we er daar niet mee. Het is veel drukker geworden. Ik kan me ook nog herinneren dat we een paar jaar in het theehuisje van het sportpark ons buurtfeest hebben gehad. We maakten daarvoor stamppot en aten als toetje ananasbavarois. Dit alles vanwege geldgebrek. Toen de bloemenvelden nog niet bestonden moesten we gaan plukken ergens in Noord-Holland. We reden dan om 4.00 uur - 5.00 uur weg. Het gebeurde helaas wel eens dat de bloemen afgemaaid waren als we daar aankwamen. Dan moesten we ter plekke nog op zoek naar een alternatief, want zonder bloemen terugkomen was er natuurlijk niet bij. Mart Talboom reed dan met de vrachtwagen dacht Lia en Valk en Luijkx gingen ook mee om te plukken. Een hele happening. Gelukkig dat we nu eigen dahliavelden hebben. Lia wil hier nog kwijt dat ze het ontzettend leuk vindt dat mama, jouw zus, Annemiek voorzitter is geworden en wenst haar vanaf deze plek heel veel succes bij alle bezigheden die bij deze taak komen kijken.Daarnaast hoopt ze ook dat ze het vele jaren zal doen. Ze vond het een heel leuk interview, vooral ook met Vera en Isabel erbij die de vragen stelden!!! Wij bedanken Lia ook hartelijk voor het open, gezellige interview op een plek waar ze graag is en hopen je nog vaak in het Zundertse te mogen verwelkomen, maar met name binnen de Tiggelaargrenzen uiteraard……..


KINDERKOT

Hallo Riddertjes en Jonkvrouwkes Het kinderkot zit er al weer op, vele van jullie hebben we in ons kasteel mogen ontvangen. Ook sommige papa’s en mama’s hebben jullie goede voorbeeld gevolgd en zijn in de tent komen helpen. Dit jaar bouwen we de wagen Leger, voor ons een mooi thema voor het kinderkot. Daarom hebben we een ridderhelm, een jonkvrouwenmuts, een zwaard, een stafje, een stokpaardje en een schild je gemaakt!! De laatste keer zijn we naar het bloemenveld geweest, dat was ook weer erg leuk en erg gezellig!! Natuurlijk hopen we jullie volgend jaar allemaal weer te zien!! Groetjes Cindy, Freek, Lianne, Lindy en Nathalie


ADDY ZONDER GRENZEN Het tweede jaar dat ik de eerste zondag van september niet in Zundert door ga brengen... Dit wil niet zeggen dat ik niet denk aan alle gezelligheid, saamhorigheid, getik en geplak in de tent!! Ik ben erg blij met de keuze die ik gemaakt heb om Nederland een tijdje achter me te laten maar die betreffende zondag zal het wel weer even knagen! Sinds februari werk ik voor Artsen Zonder Grenzen in Nepal. AZG heeft in dit land, een van de armste landen van Azie, twee projecten in afgelegen gebieden, hoog in de bergen. Het doel is om gratis gezondheidszorg te verlenen aan de lokale bevolking. De eerste 6 maanden heb ik gewerkt in Kalikot, een district in het westen van Nepal. Om er te komen was al een heel avontuur: eerst een vliegtuig vanuit de hoofdstad, daarna een 3 uur durende tocht per auto door een nationaal park en daarna nog een spectaculaire helikoptervlucht vlak over de bergen heen! Kalikot is een van de minst ontwikkelde gebieden van Nepal. Het dorpje Manma, de lokatie van ons project, bestaat uit 1 straatje gelegen op een bergrug. Het voelt alsof je Disney land instapt: aan beide zijden kleine huisjes met lage deurtjes en overal spelende kinderen, rondstruinende varkens en geiten en rook uit de schoorstenen. De tijd heeft hier stilgestaan en zo is er bijvoorbeeld geen electriciteit (hoewel meer en meer mensen solar power ontdekken), geen telivisies, geen stromend water in de huizen en slechts 1 tractor. De mensen in Manma zijn nog relatief goed af; de lokale bevolking in de dorpjes rondom moet vaak dagen lopen om enige vorm van beschaving te bereiken en zo is voor veel mensen gezondheidszorg nauwelijks toegangelijk. Sinds ongeveer een jaar ondersteunen we het ziekenhuisje, zo’n 45 minuten bergafwaarts van het dorp. Het ziekenhuis was voorheen een gezondheidscentrum en afgelopen maanden heb ik, samen met een Engelsman (minstens twee keer zo oud als ik) en later met een energieke Latino de kwaliteit van de medische zorg opgekrikt. Patienten bereiken vaak erg laat en in een vergevorderd stadium van hun ziekte het ziekenhuis en tengevolge van slecht management waren er nauwelijks medicijnen, materialen en middelen. Bovendien is een gemiddelde nepalese gezondheidswerker (die toch iets van onderwijs gevolgd heeft) niet erg enthousiast om in een gebied als Kalikot te werken met als gevolg een gebrek aan staf. Naast verlenen van directe patientenzorg doen we dan ook aan bevoorrading van het ziekenhuis, constructie van toiletten en een watersysteem en geven we trainingen aan gezondheidswerkers.

Bovendien is dit een uitstekende kans om eens te leven zonder de luxe die we in Nederland om ons heen hebben. Maar met dagelijkse koude douche, een heldere sterrenhemel in de avonden en een altijd frisse buitenlucht. Hoewel. geen luxe.. ? We hebben een kok die dagelijks twee maaltijden maakt (rijst, rijst en rijst), een schoonmaakster die mijn kleding wast en een logisticus die zorgt voor de bevoorrading van de keukenkast. In de (weinige) vrije uurtjes geniet ik van de adembenemende omgeving; minstens een maal per week ga ik richting Manma markt en regelmatig maak ik een ochtendwandeling met prachtige uitzichten over de bergen. De lokale bevolking is altijd vriendelijk en groet me breedlachend met ‘Namaste didi!’. De kids vinden het heerlijk om op de foto te gaan en de volwassenen zijn altijd in voor een praatje om hun engels te verbeteren (en ik mijn nepalees). Sinds een week, na een welverdiende vakantie in Tibet, werk ik in het andere project in het oosten van Nepal. In dit gebied, Khotang, heeft de tijd wat minder stilgestaan. Het dorp en de bevolking zijn beter ontwikkeld en ook het ziekenhuis heeft een uitgebreidere zorg te bieden, hoewel tot voor kort allemaal tegen betaling. Sinds mijn aankomst verlenen we gratis zorg voor iedereen zodat ook de arme mensen toegang tot gezondheidszorg hebben. De patientenaantallen zijn inmiddels flink toegenomen en ook de kwaliteit van de zorg laat nog heel wat te wensen over. Zodoende valt er dus ook hier nog voldoende te doen voor mij; een nieuwe uitdaging voor komende acht weken. Vandaag, een vrije dag in verband met een festival, maakte ik een wandeling door het dorp. De sfeer had wat weg van ons mooie corso: overal dames met gekleurde kettingen en grote manden mais op hun rug ; een dansgroep met trommels en maskers voor hun gezichten gevolgd door gillende kinderen; tientallen muilezels met hun zware lasten.... Ik wil jullie allemaal heel veel succes en plezier toewensen komende weken... Uiteraard hoor ik graag wat van jullie via het emailadres msfh-khotang-sat@field. amsterdam.msf.org (helaas kunnen we enkel tekst ontvangen en geen foto’s..). Wil je wat meer weten over mijn periode in Nepal kijk dan op

www.addyromme.web-log.nl dikke kus van Addy

Zodoende zijn mijn dagen altijd afwisselend en uitdagend; het ene moment doe ik een moeilijke bevalling, het andere moment verricht ik een ingreep in de operatiekamer, dan weer leer ik de lokale bevolking condooms te gebruiken en iets later tel ik het aantal pillen in de voorraadkamer. Leuk, uitdagend, grappig, afwisselend, maar soms ook erg zwaar en frustrerend.



jaargang 12 nummer 2 oplage 280 stuks

Recommend Documents